Tomasz Płonka, Marek Bilar, Elżbieta Ronin

Perinatologia, Neonatologia i Ginekologia, tom 2, zeszyt 1, 43-47, 2009
Stężenie antagonisty receptora interleukiny 1 (IL-1 ra)
w płynie owodniowym jako wskaźnik infekcji
wewnątrzmacicznej u noworodka
TOMASZ PŁONKA, MAREK BILAR, ELŻBIETA RONIN-WALKNOWSKA
Streszczenie
Celem pracy jest ocena przydatności oznaczania stężenia IL-1ra w płynie owodniowym jako wskaźnika zakażenia wewnątrzmacicznego u ciężarnych i u noworodków. Materiał do badań stanowił płyn owodniowy pobrany podczas porodu od 60 ciężarnych
rodzących, w tym od 30 rodzących drogami natury i od 30 rodzących drogą cięcia cesarskiego oraz 60 noworodków pochodzących
z tych ciąż. Materiał podzielono na grupy: z obecnością (n = 30) lub brakiem (n = 30) wykładników infekcji noworodka, z obecnością
(n = 21) lub brakiem (n = 39) wykładników infekcji wewnątrzmacicznej u ciężarnej, z obecnością (n = 14) lub brakiem (n = 23)
wspólnego występowania wykładników infekcji wewnątrzmacicznej u ciężarnej i u jej noworodka. Stężenie IL-1ra oznaczano metodą
ELISA wykorzystując monoklonalne przeciwciała specyficzne dla IL-1ra, przy użyciu zestawu Quantikine firmy R&D Systems Europe
Ltd. W analizie statystycznej użyto testu U Manna-Whitneya, testu chi2, analizy ROC (Receiver Operating Characteristic curve), a także
określono wskaźnik wiarygodności (LR – likelihood ratio). Stwierdzono istotnie wyższe stężenia IL-1ra w płynie owodniowym w grupie matek, które urodziły drogami natury w porównaniu z grupą rodzących cięciem cesarskim (p < 0,0001). Analiza ROC uwzględniając obecność infekcji u noworodka (AUC – 0,53) pozwoliła na wyznaczenie wartości odcięcia stężenie IL-1ra w płynie owodniowym
na 47028 pg/ml. Wartość ta nie jest jednak klinicznie użyteczna ze względu niską wartość wskaźnika wiarygodności LR dla potwierdzenie wewnątrzmacicznego pochodzenie objawów infekcji u ciężarnej, przewidywania wystąpienia infekcji u noworodka czy
wystąpienia infekcji u obojga. Wnioski: 1) Oznaczanie stężenia IL-1 ra w płynie owodniowym wydaje się nieprzydatne w praktyce
klinicznej dla przewidywania wystąpienia infekcji u noworodka. 2) Poród drogami natury wiąże się z istotnie wyższym stężenie Il-1
ra w płynie owodniowym niezależnym do obecności czy braku infekcji zarówno u ciężarnej, jak i u noworodka.
Słowa kluczowe: zakażenie wewnątrzmaciczne, IL-1 ra, płyn owodniowy
Wstęp
Zakażenie wewnątrzmaciczne i jego położnicze oraz
neonatologiczne powikłania pozostają od wielu lat przedmiotem zainteresowania położników i neonatologów, a także lekarzy innych specjalności.
Waga tego problemu związana jest z występowaniem
w jego przebiegu szeregu poważnych skutków, zarówno
dla ciężarnej, jak i dla płodu czy noworodka, zarówno o
charakterze ostrym, jak i odległych, rzutujących na zdrowie matki i noworodka.
Złożoność problemu sprawia, że od wielu już lat poszukuje się wskaźników mogących służyć do wczesnego
rozpoznawania infekcji wewnątrzmacicznej u matki i u płodu, a następnie u noworodka. Powszechnie prowadzone
są badania nad uzyskaniem wskaźnika zakażenia wewnątrzmacicznego, który pozwalałby na przewidywanie
i odpowiednie leczenie infekcji wewnątrzmacicznej.
Wśród nich na uwagę zasługują zwłaszcza badania cytokin
pro- i przeciw zapalnych. Jedną z nich stanowi interleukina-1 (IL-1), a właściwie dwie cytokiny polipeptydowe
(IL-1 alfa i IL-1 beta), które mimo istotnych różnic w budowie chemicznej, wykazują podobną aktywność biologiczną. Obydwie cytokiny są produktami różnych genów,
lecz wywierają biologiczny efekt na komórki za pośrednictwem tych samych receptorów [6]. Do tej samej ro-
dziny cytokin zalicza się również białko, zwane antagonistą receptora IL-1 (IL-1 ra). Antagonista receptora IL-1
(IL-1 ra) ma zdolność wiązania z receptorem dla IL-1, bez
jego aktywacji, co w efekcie zapobiega wiązaniu IL-1 z tym
receptorem i blokowaniu jej działania [1].
Ze względu na fakt, iż głównym miejscem rozwoju
zakażenia jest płyn owodniowy, wydają się uzasadnione
poszukiwania wskaźników infekcyjnych właśnie w nim,
a publikacje dotyczące znaczenia IL-1 ra w innych dziedzinach medycyny były argumentem przemawiającym za
celowością badania tej cytokiny w płynie owodniowym.
Cel pracy
Celem pracy jest ocena przydatności oznaczania
stężeń IL-1ra w płynie owodniowym w przewidywaniu
wystąpienia infekcji wewnątrzmacicznej u ciężarnej i u noworodka.
Materiał i metoda
Materiał do badań stanowił płyn owodniowy pobrany
podczas porodu od 60 ciężarnych rodzących w Klinice
Medycyny Matczyno-Płodowej Katedry Położnictwa i Ginekologii PAM w Szczecinie, w tym od 30 rodzących drogami natury i od 30 rodzących drogą cięcia cesarskiego.
Klinika Medycyny Matczyno-Płodowej i Ginekologii, Katedra Położnictwa i Ginekologii, Pomorska Akademia Medyczna w Szczecinie
44
T. Płonka, M. Bilar, E. Ronin-Walknowska
Płyn owodniowy pobierano śródporodowo podczas porodu drogami natury przy użyciu jednorazowego sterylnego wziernika i strzykawki, a podczas cięcia cesarskiego
po śródoperacyjnym uwidocznieniu pęcherza płodowego.
Na wyżej wymienione procedury pobrania płynu
owodniowego uzyskano zgodę Komisji Etycznej PAM.
Otrzymane wyniki badań laboratoryjnych przeanalizowano w grupach uwzględniając: występowanie lub brak
objawów infekcji u ciężarnej, występowanie lub brak
infekcji u noworodka oraz wspólne występowanie lub
brak infekcji u ciężarnej i jej noworodka, przedwczesne
lub o czasie zakończenie ciąży. Za wykładniki infekcji
wewnątrzmacicznej u ciężarnej (IM) uznano obecność:
zwyżek ciepłoty ciała > 37,8EC, przyśpieszonej czynności
serca ciężarnej (>100 uderzeń/min), przyśpieszonej czynności serca płodu (> 160 uderzeń/min), wzrostu liczby
leukocytów > 15,0 G/l, podwyższonego stężenia CRP w surowicy krwi ciężarnej > 5,1 mg/l. Infekcję wewnątrzmaciczną rozpoznawano, gdy podwyższeniu ciepłoty ciała
towarzyszyły dodatkowo dwa objawy laboratoryjne i nie
stwierdzano innych ognisk infekcji. Do grupy noworodków
z podejrzeniem infekcji wewnątrzmacicznej (IN) zaliczono
te, u których stwierdzono jeden objaw kliniczny i dwa
objawy laboratoryjne. Za wykładniki kliniczne pozwalające podejrzewać infekcję u noworodka przyjęto objawy:
ze strony przewodu pokarmowego – niechęć do ssania,
zaleganie treści pokarmowej, wzdęcie brzuszka; ze strony
układu oddechowego – przyśpieszenie oddechu, niewydolność oddechową, wzrost zapotrzebowania na tlen; ze
strony układu krążenia – przyśpieszoną lub zwolnioną
czynność serca, sinicę, niewydolność krążenia; ze strony
ośrodkowego układu nerwowego – wzmożone lub osłabione napięcie mięśniowe, drgawki, pojedyncze bezdechy,
zaburzenia termoregulacji – hipo- lub hipertermię bez
zaburzeń perfuzji obwodowej oraz żółtaczkę.
Do objawów laboratoryjnych zaliczono: leukocytozę
(> 25 G/l) lub leukopenię (< 8 G/l), małopłytkowość (PTL<
100 G/l), podwyższony stosunek form „młodych” do
całkowitej liczby neutrofilów – wskaźnik infekcyjny (>0,16
w pierwszej dobie i > 0,2 w kolejnych dobach życia),
podwyższone stężenie CRP (> 2,0 mg/l) we krwi pępowinowej – kontrolowane po 12 h we krwi noworodka w
przypadku istnienia objawów klinicznych przy prawidłowym lub wątpliwym wyniku badania z krwi pępowinowej.
Kwalifikację noworodków do grupy z podejrzeniem
infekcji wewnątrzmacicznej lub do grupy noworodków
zdrowych dokonywano wspólnie z neonatologiem, na
podstawie obserwacji przebiegu okresu noworodkowego
i wykonanych badań laboratoryjnych.
Materiał kliniczny podzielono odpowiednio na grupy
w zależności od:
– zachowanej ciągłości lub braku ciągłości błon płodowych (grupa PZ, n- 30; grupa PROM, n-30)
– obecności lub braku wykładników infekcji wewnątrzmacicznej u ciężarnej (grupa IM, n-21; grupa ZM, n-39)
– obecności lub braku wykładników infekcji u noworodka (grupa IN, n-30; grupa ZN, n-30)
– obecności lub braku wspólnego występowania wykładników infekcji wewnątrzmacicznej u ciężarnej i u
jej noworodka (grupa IMIN, n-14; grupa ZMZN, n-23)
– sposobu porodu: drogami natury lub cięciem cesarskim (grupa DN, n = 30; grupa CC, n = 30)
Stężenie IL-1ra oznaczano metodą ELISA wykorzystując monoklonalne przeciwciała specyficzne dla IL-1ra,
przy użyciu zestawu Quantikine firmy R&D Systems
Europe Ltd. Czułość metody wynosi 22 pg/ml. Dokładność
oznaczeń podana przez producenta – 5-10%.
Analiza statystyczna
Normalność rozkładu badano przy użyciu testów Shapiro-Wilka. Dla parametrów wyrażonych w skali ciągłej
podano wartość elementu najmniejszego, największego
i medianę. Porównania prób niezależnych, ze względu na
brak rozkładu normalnego analizowanych cech wykonano
przy użyciu testu nieparametrycznego U Manna-Whitney’a.
Analizę zależności między cechami jakościowymi
przeprowadzono za pomocą testu chi2. Za różnicę istotną
statystycznie przyjmowano p < 0,05. W celu wyznaczenie
wartość odcięcia zastosowano krzywą ROC (Receiver
Operating Characteristic curve). Obliczono czułość i swoistość wraz z przedziałami ufności (95% CI) a także wskaźnik wiarygodności (LR – likelihood ratio). Badania finansowane były z grantu KBN nr 6 PO5E 002 21
Wyniki
Jak wynika z tabeli 1, nie stwierdzono statystycznie
istotnych różnic w medianach stężeń IL-1 ra w płynie
owodniowym w zależności od przerwania ciągłości błon
płodowych, obecności infekcji u ciężarnej, noworodka czy
też wspólnego wystąpienia infekcji u obojga.
Tabela 1. Wartości mediany (minimum i maksimum) stężeń IL-1 ra w płynie owodniowym w grupach (pg/ml)
Grupa
n
30
30
21
39
30
30
14
23
30
MED.
117375
196865
203887
133433
141909
152773
203887
142260
203887
89472
max
593427
478190
45686
566379
576340
593427
57634
478190
593427
325279
min
45686
39150
593427
39150
52067
39150
52067
39150
67403
p
ns
ns
ns
ns
30
39150
1
Stężenie antagonisty receptora interleukiny 1 (IL-1 ra) w płynie owodniowym
Jedynie statystycznie istotnie wyższe stężenie IL-1 ra zaobserwowano w płynie owodniowym pochodzącym od
rodzących drogami natury.
45
dywaniu wystąpienia infekcji u noworodka czy wystąpienia zakażenia u obojga. Niestety jednak wysokiej czułości tej metody towarzyszy niska jej swoistość (odpowiednio 7,9; 13,8 i 13) i niski wskaźnik wiarygodności (LR)
– 1,02; 1,16 i 1,15, co powoduje, że badanie to ma małe
znaczenie praktyczne, gdyż nie zwiększa prawdopodobieństwa rozpoznania infekcji u konkretnego pacjenta w
sposób znaczący. Przypomnieć należy, że dopiero wskaźnik wiarygodności od 5 do 10 wskazuje w sposób istotny,
że prawdopodobieństwo to jest znaczące. Reasumując,
należy przyjąć, że oznaczanie stężenia IL-ra w płynie owodniowym w przewidywaniu wystąpienia infekcji wewnątrzmacicznej nie ma przydatności klinicznej, a jedynie znaczenie poznawcze.
Dyskusja
Ryc. 1. Analiza ROC dla stężenia IL-1 ra w płynie owodniowym
w grupie noworodków z wykładnikami infekcji wewnątrzmacicznej
W dostępnym piśmiennictwie brak jest jednoznacznych
norm stężeń Il-1 ra w płynie owodniowym. Z tego powodu
zastosowano analizę ROC w celu wyznaczenia wartości
odcięcia dla stężeń badanej cytokiny w materiale własnym
przy uznaniu za kryterium różnicujące obecność lub brak
infekcji u noworodka po porodzie. Wartość tą wyznaczono
na większą od 47028 pg/ml i uznano za normę stężenia IL-1
ra w płynie owodniowym. Wskaźnik AUC dla tej wartości
wynosi 0,53, co pozwała przyjąć, że jest to norma o umiarkowanej użyteczności klinicznej wynikającej prawdopodobnie z małej liczebności grupy.
Tabela 2. Skuteczność diagnostyczna oznaczania IL-1 ra w płynie owodniowym w grupach dla wartości odcięcia > 47028 pg/ml
Grupa
IM
ZM
IN
ZN
ININ
ZMZN
n
21
39
30
30
14
23
Czułość
(95% CI)
94,1
71,2- 99,0
100
86,7-100
100
71,3-100
Swoistość
(95% CI)
7,9
1,8 -21,4
13,8
4,0-31,7
13,0
2,9-33,6
LR
1,02
1,16
1,15
Jak wynika z tabeli 2, oznaczanie stężenia IL-1 ra w płynie
owodniowym cechuje duża czułość w potwierdzaniu wewnątrzmacicznego pochodzenie infekcji u ciężarnej, przewi-
IL-1ra odgrywa istotną rolę w różnorodnych procesach
fizjologicznych i patologicznych.
IL-1ra należy obok IL-1 alfa i IL-1 beta do rodzinny IL-1,
i o ile IL-1 ma znaczenie prozapalne, o tyle IL-1ra przeciwzapalne, które polega na blokowaniu receptora dla IL-1.
Wiele publikacji i badań dotyczy IL-1, natomiast prac dotyczących IL-1ra jest niewiele, choć coraz częściej podkreśla się, że w zapaleniu istotną rolę odrywają nie tylko
cytokiny prozapalne, ale także przeciwzapalne [16, 19].
W badaniach na szczurach wykazano, że proteina ta
zmniejsza objawy doświadczalnie wywołanego zapalenia
kłębków nerkowych [21].
Rola tej cytokiny w patologii ciąży nie została do końca poznana. Podanie IL-1 ra myszom, podobnie jak zastosowanie rozpuszczalnego IL-1 r, zmniejsza stan zapalny,
występujący w różnych procesach chorobowych i wydłuża czas przeżycia zwierząt [1, 5].
W badaniach na myszach stwierdzono, że IL-1ra blokując receptor dla IL-1 uniemożliwia implantację komórek
zarodkowych w macicy [20]. Podobny efekt można uzyskać za pomocą przeciwciał blokujących receptory dla IL-1.
Podwyższenie stężeń IL-1ra obserwowano w eksperymentalnie wywołanym zapaleniu opon mózgowych [17],
u dorosłych pacjentów we wstrząsie septycznym [8], a także u noworodków urodzonych w różnym wieku ciążowym
z ciężkim zakażeniem [44].
W badaniach eksperymentalnych Holcberg i wsp. [12],
analizując model perfuzji łożysk z porodów przedwczesnych i porodów o czasie stymulowanych LPS, stwierdzili,
że statystycznie w łożyskach pochodzących z porodów o
czasie zdolność odpowiedzi na zakażenie jest wyższa niż
w łożyskach pochodzących z porodów przedwczesnych,
co manifestowało się zmianami stężeń IL-1 ra.
Kuster i wsp. [14] podają, że stężenie IL-1 ra jest czynnikiem pozwalającym na rozpoznanie infekcji u noworodka na dobę przed pojawieniem się objawów klinicznych
i swoją czułością przewyższa wartość oznaczania CRP.
Geiger i wsp.[11] stwierdzają, że IL-1 ra może służyć jako
parametr prognostyczny do oceny wystąpienia infekcji
46
T. Płonka, M. Bilar, E. Ronin-Walknowska
u noworodka oraz innych powikłań, jak np. niedotlenienia
okołoporodowego, zespołu zaburzeń oddychania.
Romero i wsp. [18] stwierdzili, że IL-1 ra jest obecna
we krwi ciężarnej, w płynie owodniowym i we krwi pępowinowej. Źródłem IL-ra w płynie owodniowym jest mocz
płodu, a jej stężenie zależy od płci płodu i wzrasta we krwi
pępowinowej wraz z czasem trwania ciąży (r = 0,61, p <
0,001). Infekcja wewnątrzmaciczna w ciąży niedonoszonej
wiąże się ze wzrostem stężenia IL-1 ra zarówno w płynie
owodniowym, jak i we krwi pępowinowej, natomiast stężenie jej nie zmienia się we krwi ciężarnej.
Wśród rodzących w terminie porodu, niezależnie od
wyniku badania bakteriologicznego płynu owodniowego,
ww. autorzy nie obserwowali zmian stężeń IL-1ra zarówno
we krwi pępowinowej, jak i w płynie owodniowym.
W przedstawianym materiale własnym, w przeciwieństwie do Romero i wsp. [18], nie stwierdzono różnic istotnych statystycznie pomiędzy medianami stężeń IL-1ra w
płynie owodniowym ani w przypadku wystąpienia infekcji
u ciężarnej, ani przy podejrzeniu infekcji u noworodka czy
w sytuacji, gdy infekcja występowała jednocześnie u ciężarnej i u jej noworodka.
Inoue i wsp. [13] w badaniach nad reakcją zapalną u
152 noworodków w okresie okołooperacyjnym stwierdzili
podwyższenie stężenia IL-ra w surowicy krwi noworodka
i przypisują jej rolę ochronną
Fukuda i wsp. [9] stwierdzili statystycznie istotnie
wyższe (p < 0,001) stężenia IL-1 ra w płynie owodniowym
pacjentek z PROM w porównaniu z pacjentkami z grupy
kontrolnej, a także stężenie IL-1 ra we krwi pępowinowej
w grupie ciężarnych z przedwczesnym pęknięciem pęcherza płodowego w ciąży niedonoszonej było statystycznie
istotnie wyższe (p < 0,05) niż stężenie IL-1 ra we krwi pępowinowej w grupie porodów drogami natury o czasie oraz
statystycznie istotnie wyższe niż jej stężenia w grupie ciąż
zakończonych elektywnym cięciem cesarskim.
W analizowanych własnych badaniach nie potwierdzono tego spostrzeżenia, gdyż stężenia IL-1 ra w płynie owodniowym, nie różniły się między grupami ciężarnych z
przedwczesnym pęknięciem, odpływaniem płynu owodniowego i z zachowanym pęcherzem płodowym
Podobne obserwacje jak Fukuda i wsp. [9] poczyniono
w materiale własnym, stwierdzając również istotnie wyższe (p < 0,0001) stężenia IL-1 ra w płynie owodniowym,
pochodzącym od rodzących drogami natury w porównaniu ze stężeniem IL-1 ra w płynie owodniowym pochodzącym od rodzących drogą cięcia cesarskiego.
De Bont i wsp. [4] stwierdził statystycznie istotnie
wyższe (p < 0,001) stężenie IL-1ra we krwi noworodków
z infekcją w porównaniu z noworodkami zdrowymi. Po
rozpoczęciu leczenia wysokie wartości stężeń IL-1 ra
utrzymywały się jeszcze przez 16 godzin.
Baergen i wsp. [3] badali ekspresję IL-1ra na powierzchni trofoblastu, stwierdzając jej wzrost w przypadku
infekcji. Podobne badania o charakterze poznawczym
prowadzili Fidel i wsp. [7], którzy badając stężenie IL-1 ra
w hodowli ludzkich komórek owodniowych i doczesnowych stwierdzili wzrost jej stężenia w odpowiedzi na
stymulację LPS, zwłaszcza w hodowli komórek doczesnowych.
Leslie i wsp. [15], badając stężenie IL-1 ra w płynie
owodniowym u ciężarnych szczurów po podaniu drogą
przezszyjkową szczepu E. coli, nie stwierdzili istotnych
różnic pomiędzy grupą badaną i kontrolną.
Axemo i wsp. [2] poszukiwali zależności pomiędzy
zmianami zapalnymi w popłodzie a stężeniem IL-1 ra
w płynie owodniowym; w ciąży donoszonej bez czynności
skurczowej macicy nie stwierdzili różnic istotnych statystycznie pomiędzy grupą ze zmianami zapalnymi w popłodzie i grupą bez takich zmian.
Wnioski
1) Oznaczanie stężenia IL-1 ra w płynie owodniowym
wydaje się nieprzydatne w praktyce klinicznej dla
przewidywania wystąpienia infekcji u noworodka.
2) Poród drogami natury wiąże się z istotnie wyższym
stężeniem Il-1 ra w płynie owodniowym niezależnym
od obecności lub braku infekcji zarówno u ciężarnej,
jak i u noworodka.
Piśmiennictwo
[1] Arend W.P. (1991) IL-1 receptor antagonist: a new member
of the Il-1 family. J. Clin. Invest. 88: 1445-1451.
[2] Axemo P., Brauner A., Pettersson M. et al. (1996) Amniotic
fluid interleukins in Swedish and Mozambican pregnant
women. Gynecol. Obstet. Invest. 41: 113-7.
[3] Baergen R., Benirschke K., Ulich T.R. (1994) Cytokine expression in the placenta. The role of interleukin 1 and interleukin-1 receptor antagonist expression in chorioamnionitis
and parturition. Arch. Pathol. Lab. Med.118: 52-5.
[4] De Bont E.S., De Leij L.H., Okken A. et al. (1995) Increased
plasma concentration of interleukin-1 receptor antagonist in
neonatal sepsis. Pediatr. Res. 37: 626-629.
[5] Dinarello C.A., Wolff M.S. (1993) The role of interleukin-1 in
disease. N. Engl. J. Med. 328: 106-113.
[6] Dinarello C.A. (1991) Interleukin-1 and interleukin-1 antagonism. Blood 77: 1621-1652.
[7] Fidel P.L. Jr., Romero R., Ramirez M. et al. (1994) Interleukin-1 receptor antagonist (IL-1ra) production by human amnion, chorion, and decidua. Am. J. Reprod. Immunol. 32:1-7.
[8] Fischer E., Van Zee K.J., Marano M.A. (1992) Intreleukin-1
receptor antagonist circulates in experimental inflammation
and in human disease. Blood 79: 2196-2200.
[9] Fukuda H., Masuzaki H., Ishimaru T. (2002) Interleukin-6 and
interleukin-1 receptor antagonist in amniotic fluid and cord
blood in patients with pre-term, premature rupture of the
membranes. Int. J. Gynaecol. Obstet. 77: 123-9.
[10] Ganaiem M., AbuElhija M., Lunenfeld E. et al. (2009) Effect
of interleukin-1 receptor antagonist gene deletion on male
mouse fertility. Endocrinology. 150(1): 295-303.
[11] Geiger R., Ellemunter H., Fink F.M. et al. (1996) Circulating
IL-1ra levels in neonates. Eur. J. Pediatr. 155: 811-814.
[12] Holcberg G., Amash A., Sapir O. et al. (2008) Perfusion with
lipopolysaccharide differently affects the secretion of inter-
Stężenie antagonisty receptora interleukiny 1 (IL-1 ra) w płynie owodniowym
leukin-1 beta and interleukin-1 receptor antagonist by term
and preterm human placentae. Placenta 29(7): 593-601.
[13] Inoue M., Miki C., Okita Y. et al. (2007) Naturally acquired
regulatory mechanism of perioperative cytokine response
in neonates. Pediatr. Surg. Int. 23(3): 249-55.
[14] Kuster H., Weiss M., Willeiter A.E. et al. (1998) IL-1 ra and
IL-6 for diagnosis of neonatal sepsis 2 days before clinical
manifestation. Lancet 352: 1271-1277.
[15] Leslie K.K., Lee S.L., Woodcock S.M. et al. (2000) Acute intrauterine infection results in an imbalance between pro- and
anti-inflammatory cytokines in the pregnant rabbit. Am. J.
Reprod. Immunol. 43: 305-11.
[16] Möller B., Villiger P.M. (2006) Inhibition of IL-1, IL-6, and
TNF-alpha in immune-mediated inflammatory diseases. Springer Semin. Immunopathol. 27(4): 391-408.
[17] Paris M.M. (1995) Effect of IL-1 ra and soluble TNF in animal
models of infections. J. Infect. Dis. 171: 161-5.
[18] Romero R., Gomez R., Galasso M. et al. (1994) The natural
interleukin-1 receptor antagonist in the fetal, maternal, and
amniotic fluid compartments: the effect of gestational age, fe-
47
tal gender, and intrauterine infection. Am. J. Obstet. Gyne-
col. 171: 912-21.
[19] Sikora J.P. (2000) The role of cytokines and reactive oxygen
species in the pathogenesis of sepsis. Pol. Merkur. Lekarski
7(43): 47-50.
[20] Simon C., Frances A., Piquette G.N. et al. (1994) Embryonic
implantation in mice is blocked by IL-1 ra. Endocrinology
134: 521-528.
[21] Tang W.W., Feng L., Vannice J.L. (1994) Wilson CB. IL-1ra
ameliorates experimental anti glomerulal basement membrane antibody-associated gromrerulonephritis. J. Clin. Invest.
93: 2773-2779.
J
Tomasz Płonka
Klinika Medycyny Matczyno-Płodowej i Ginekologii
Katedra Położnictwa i Ginekologii
Pomorska Akademia Medyczna w Szczecinie
Szczecin, ul. Unii Lubelskiej 1
Concentration of the interleukin 1 receptor antagonist (IL-1 ra) in the amniotic fluid
as the marker of the intrauterine infection at newborns
The aim of this study was to evaluate the usefulness of determining concentrations of IL-1 ra in amniotic fluid as an indicator of
intrauterine infection in pregnant women and infants. The study was conducted on a group of 60 pregnant women by taking their
amniotic fluid during delivery. Thirty of the women in the group delivered through natural passage and 30 by caesarean section.
Clinical subjects were divided into subgroups: 1) with (n = 30) or without (n = 30) symptoms of infection in infant; with (n = 21) or
without (n = 39) symptoms of intrauterine infection in pregnant woman; with (n = 14) or without (n = 23) symptoms of simultaneous
infection in both mother and newborns. Concentrations of IL-1ra were determined by ELISA method using monoclonal antibodies
specific for sICAM-1, and the use of Quantikine kit from the firm R&D Systems Europe Ltd. Statistical analysis was conducted using
the U Mann-Whitney test, chi2 and ROC (Receiver Operating Characteristic) curve. LR (likelihood ratio) was also determined.
Statistically significantly higher (p < 0.0001) concentrations of IL-1 ra were detected in the amniotic fluid in a group delivered through
natural passage ROC analysis, taking into account infection in infants (AUC-0.53) allowed the determination of a cut off value of IL-1
ra concentration in amniotic fluid of 47028 pg/ml. That value is not clinically useful for confirming intrauterine origins of symptoms
of infection in newborns and pregnant women or simultaneous infection in both. Conclusions: Concentrations of IL-1ra in amniotic
fluid is not useful as an indicator of intrauterine infection in pregnant women and infants. An increase of IL-ra concentration in
amniotic fluid group delivered through natural passage.
Key words: Il-1 ra, intrauterine infection, amniotic fluid