Jak oczyścić organizm z toksyn

Jak oczyścić organizm z toksyn
dr n. med. Katarzyna Siewierska-Wasilewska
specjalista immunolog, mikrobiolog
[email protected]
Centrum Medyczne Instytutu Psychosomatycznego Warszawa
W artykule „Wpływ toksyn na nasz organizm i odporność” starałam się przybliżyć
Państwu skąd biorą się toksyny w naszym organizmie oraz jakie są ich skutki.
Przypomnijmy, najwięcej z nich dostaje się do naszego organizmu ze środowiska
zewnętrznego. Toksyczne substancje przedostają się nie tylko drogą pokarmową, ale również
przez skórę, która jest półprzepuszczalna, drobnoustroje oraz pyłki osiadają na naszych
błonach śluzowych. Poprzez drogi oddechowe wchłaniamy codziennie pyły przemysłowe,
spaliny samochodowe i dym nikotynowy. W zwalczaniu tych wszystkich obcych dla naszego
organizmu czynników pomaga nam układ odpornościowy. Zadanie układu immunologicznego
jest jednak bardziej skomplikowane, gdyż zapewnia on nie tylko „odporność”, czyli ochronę
przed infekcjami, ale umożliwia też, przy wzięciu pod uwagę, jaką spełniają mikroflora,
błony śluzowe, przemiana materii, układ nerwowy i hormonalny, realizację wielu innych
zadań. Z filogenetycznego (rozwojowego) punktu widzenia źródłem układu odpornościowego
jest jelito. Ponadto skóra, śluzówki przewodu pokarmowego, stanowią granicę oddzielającą
nasze środowisko wewnętrzne od zewnętrznego, dlatego też mają one szczególne znaczenie
immunologiczne oraz detoksykacyjne. Badania dowiodły, że wszystkie błony śluzowe tworzą
wspólny układ immunologiczny, łączący różne narządy. Błony śluzowe w układzie
immunologicznym cechuje duża rozszerzalność, np.: jelito cienkie i grube osiąga 400m 2,
płuca 80m 2. Większość z nich jest fizjologicznie zasiedlona przez mikroorganizmy.
Prawidłowa mikroflora ma więc szczególnie istotne znaczenie dla struktury i funkcji
śluzówkowej części układu immunologicznego, jak i całego układu odpornościowego.
Prawidłowa flora chroni organizm przed wniknięciem zarazków chorobotwórczych. W dużej
mierze decyduje w związku z tym o zdrowiu bądź chorobie. W strukturze układu
immunologicznego prawidłowa mikroflora większości błon śluzowych tworzy jedną z
pierwszych barier obronnych organizmu.
Poważnym problemem zdrowotnym współczesnego świata jest gwałtownie rosnąca
liczba zachorowań na grzybicę przewodu pokarmowego. Według Muellera występowanie
grzybów w przewodzie pokarmowym można odnieść do trzech sytuacji. Możemy mówić o
florze przejściowej, kiedy to grzyby przedostają się z pożywieniem, ale nie osiedlają i nie
namnażają się oraz w krótkim czasie zostają wydalone. O florze komenensalnej, kiedy to
grzyby zasiedlają jelita i mogą się w pewnej części rozmnażać nie powodując jednak
objawów chorobowych. Również możemy mówić o florze patologicznej. W tej sytuacji
grzyby nie tylko zasiedlają jelita, ale przenikając do tkanek gospodarza powodują objawy
chorobowe.
Z badań wynika, że kandydoza, czyli zakażenie jelit spowodowane drożdżopodobnym
grzybem Candida albicans. Typowymi objawami kandydozy są: dolegliwości jelitowe, świąd
odbytu, zakażenie pochwy, alergia, pociąg do słodyczy i alkoholu, zmęczenie i skłonności do
depresji. Chorzy odczuwają zauważalną poprawę stanu zdrowia dopiero po pozbyciu się
drożdżaków, co wymaga odpowiedniego leczenia homeopatycznego lub lekami
przeciwgrzybicznymi.
Drożdżak biały, znajduje się w niewielkich ilościach w jelitach każdego zdrowego człowieka,
nie wywołując żadnych objawów chorobowych, gdyż jego ilość jest utrzymywana jest w
normie przez dominującą w zdrowych jelitach naturalną florę bakteryjną. Zagrożenie
1
drożdżycą powstaje dopiero wtedy, gdy naturalna flora bakteryjna jelit zostanie zniszczona na
skutek działania silnych czynników zewnętrznych, w wyniku czego grzyby mogą się
rozmnażać bez przeszkód. Niestety zniszczona flora bakteryjna w jelitach jest obecnie raczej
regułą niż wyjątkiem. Aktualnie bardzo często podaje się antybiotyki przedwcześnie i
pochopnie, nawet przy niegroźnych dolegliwościach: w celu zapobieżenia zakażeniom przy
lekkich zranieniach, jako lek przeciwtrądzikowy lub przy przeziębieniach, pomimo, iż te
ostatnie najczęściej wywołane przez wirusy, które nie reagują z antybiotykami. Jeżeli leczenie
antybiotykami okaże się niezbędne, warto zastosować środki zaradcze, aby zapobiec
drożdżycy. W czasie stosowania antybiotyku należy jednocześnie brać lek przeciwgrzybiczny,
a zaraz po zakończeniu, w celu odbudowy flory bakteryjnej jelit, przyjmować pałeczki kwasu
mlekowego i pałeczki rozwidlone. Powstrzymują one aktywnie rozwój Candida albicans ,
ograniczają ich kolonizację oraz regenerują naturalną florę bakteryjną .
Najskuteczniejsze są duże dawki pałeczek kwasu mlekowego (pałeczki kwasotwórcze
Lactobacillus acidophilus i pałeczki rozwidlone Bifidobacterium). Bakterie te należy
przyjmować równocześnie, jako że pierwsze z
nich są bardziej aktywne w jelicie cienkim,
drugie – raczej w grubym. Ponieważ preparaty
te nie mają praktycznie żadnych działań
działań ubocznych, można je przyjmować na
własną rękę, bez konsultacji z lekarzem (z wyjątkiem przypadku nietolerancji mleka). Przy
wyborze preparatu bakteryjnego należy zwrócić uwagę, czy producent zaleca
przetrzymywanie go w chłodnym miejscu, czy określa liczbą drobnoustrojów w dawce oraz
czy podaje datę ważności.
Przyjmowanie pałeczek kwasu mlekowego stanowi najlepszy sposób zapobiegania
zniszczeniu flory bakteryjnej i rozwojowi drożdżaków po leczeniu: antybiotykami,
cytostatykami, hormonami kory nadnerczy (kortykosteroidy) i innymi lekami
immunosupresyjnymi, używanymi np. w leczeniu alergii i reumatyzmu, hormonalnymi
środkami antykoncepcyjnymi, a także po chemio- i radioterapii.
Do rozwoju drożdżaków należy zaliczyć również nieprawidłowe odżywianie.
Pamiętajmy, iż: cukier, ocet, biała mąka i alkohol tworzą w jelitach doskonałe środowisko dla
rozwoju grzybów, dlatego też bardzo ważnym elementem każdego leczenia
przeciwgrzybicznego jest zmiana sposobu odżywiania się. Z powodu zagrożenia alergią
należy także unikać produktów zawierających drożdże. Przynajmniej na początku kuracji
przeciwgrzybicznej, powinno się unikać artykułów spożywczych zawierających pleśnie:
serów pleśniowych, suszonych warzyw, soków owocowych. Dodatkowo czarna herbata i
kawa mogą pośrednio pobudzać wzrost grzybów, gdyż zawarta w nich kofeina zwiększa
uwalnianie cukru z wątroby i mięśni. Dozwolone jest spożywanie: wszystkich warzyw,
wszystkich gatunków zbóż (pełne ziarno !), orzechy, nasiona, mleko, kefiry, jogurty, sery
sporządzane przez fermentację bakteryjną, twaróg, jaja, mięso, świeże przyprawy.
Należy pamiętać, iż błona śluzowa przewodu pokarmowego uszkodzona przez
drożdże często nie jest w stanie wchłaniać wystarczającej ilości witamin i soli mineralnych z
pożywienia. Z tego powodu osoby chorujące na grzybicę powinny stosować bezdrożdżowe
preparaty wielowitaminowe wzbogacone składnikami mineralnymi.
Dodatkowo w ramach naturalnej terapii przeciwgrzybiczej można zażywać bez obaw
przez 6 tygodni: syrop Aloe-Vera (po 1 łyżeczce 2 razy dziennie, po otwarciu butelkę
przechowywać w lodówce), świeży czosnek w dowolnej ilości i postaci, witaminę H, czyli
biotynę (1 raz dziennie po 0,1 mg), wyciąg z bylicy Artemisia Anna, rozprowadzany pod
nazwą Artemisia (po 2 kapsułki 3 razy dziennie po posiłku). Nie zaleca się równoczesnego
stosowania różnych preparatów w tym samym czasie, w celu uniknięcia działań
niepożądanych.
2
Poruszając tematykę prawidłowej flory jelitowej, chciałabym nadmienić, iż istnieje
możliwość odbudowy własnej saprofitycznej flory, z próbki materiału pobranego od pacjenta.
Jest to procedura wykonywana w laboratorium, gdzie w efekcie końcowym pacjent otrzymuje
w postaci gotowego leku własną liofilizowaną florę, którą podobnie jak Lakcid przyjmuje
drogą doustną. Preparat ten stanowi swoisty rodzaj autoszczepionki, który we współpracy z
Instytutem Psychosomatycznym opracowują i przygotowują nasi koledzy z Niemiec.
Reasumując pamiętajmy, iż samo przestrzeganie diety nie wystarczy do zwalczania
drożdżycy. Konieczna jest jednoczesna farmakoterapia. Jeżeli zostanie wprowadzone
ograniczenie tylko do stosowania diety zmniejszającej ilość produktów będących pożywką
dla grzybów i nie będzie zaordynowane jednocześnie leczenie przeciwgrzybiczne, może się
zdarzyć, że grzyby w poszukiwaniu nowych źródeł pożywienia wnikną głębiej w ścianę jelit.
W ten sposób uzyskają dostęp do naczyń krwionośnych i cukru zawartego we krwi. Wzrasta
też niebezpieczeństwo, że grzyby przenikną do narządów wewnętrznych i rozprzestrzenią się
w całym organizmie.
Inną formą detoksykacji naszego przewodu pokarmowego jest kontrolowanie
częstości opróżniania jelit. Czas trawienia jelitach jest ważnym wskaźnikiem ich
prawidłowego funkcjonowania. Odpady powinny opuszczać nasz organizm 24 godziny po
przyjęciu pożywienia. W praktyce zanieczyszczenia gromadzą się w jelitach i są tam
składowane nawet do 3 dni. Możemy w bardzo łatwy sposób sprawdzić swój czas trawienia,
zjadając czerwone buraczki, które zafarbują stolec na kolor czerwony. Po tym kolorze
będziemy mogli stwierdzić, ile czasu upłynęło od spożycia do wydalenia pokarmu. Do testu
można użyć również szpinak, który zafarbuje stolec na zielono. Zarówno buraczki, jak
szpinak należą do lekkostrawnych warzyw i przyspieszają wydalanie. Zbyt częste wydalanie
(3-4 razy dziennie) nie jest oznaką prawidłowego funkcjonowania organizmu. Przy zbyt
szybkim opuszczaniu układ trawienny i organizm nie wchłania składników odżywczych.
Naturalne metody oczyszczania jelit:
a) Środki naturalne powodujące mechaniczne opróżnianie jelit.
Zaliczamy tutaj łagodne metody, sprzyjające też regeneracji pracy jelit. Należą do nich
błonnik zawarty w warzywach, otręby pszenne i siemię lniane. Ponadto oleje roślinne
oraz zawarte w figach, śliwkach i innych owocach pestkowych olejki, które osadzają
się na jelitach i w ten sposób umożliwiają swobodne przemieszczanie się pokarmów w
przewodzie pokarmowym. Lewatywy, które upłynniają stolec.
b) Preparaty zawierające substancje naturalne lub chemiczne
Do nich należą środki z wyciągów z różnych ziół lub substancje wyłącznie chemiczne,
które wpływają bezpośrednio na pracę jelit przez oddziaływanie na system nerwowy.
Regularne spożywanie warzyw i owoców ma także działanie przeczyszczające, ponieważ
wraz z nimi przedostają się do organizmu włókna roślinne, które wzmagają pracę jelit i
ułatwiają ich oczyszczanie. Wystarczy główka zielonej sałaty, surówka i zwiększona ilość
gotowanych warzyw i owoców, aby przeczyścić odcinek, którym wędruje pokarm.
Do warzyw zawierających dużą część błonnika należą: oberżyny, czerwone buraki,
marchew, trybula, kapusta, dynia, szpinak, por, pomidory, rabarbar. Spośród owoców
wymienić można; morele, migdały, czereśnie, figi, maliny, porzeczki, melony, jeżyny,
pomarańcze, brzoskwinie, śliwki.
Przygotowanie papki z błonnika: wykorzystuje się kilka świeżych warzyw, wybierając
te najcenniejsze: 1-2 ziemniaki pokrojone w małe kostki należy dusić na parą, można także
zrobić purée. Należy przyprawić je ziołami: rozmarynem, bazylią, pietruszką, szałwią, które
będą bodźcem dla gruczołów trawiennych i zdezynfekują jelita. Papka z błonnika może być
spożywana po każdym posiłku lub może stanowić główne pożywienie w kilkudniowej diecie.
Osoby cierpiące na nieżyt żołądka czy zapalenie jelit, nie mogą spożywać surowego błonnika,
3
gdyż mogą odczuwać dolegliwe, uciskowe bóle. W takiej sytuacji zawsze osoby takie
powinny spożywać warzywa i owoce przegotowane.
Suszone figi – są łagodnym i skutecznym środkiem przeczyszczającym. Przed
spożyciem należy je zanurzyć na 12 godzin w szklance wody. Następnie można je zjeść, a
wodę z suszu wypić na czczo lub przed spaniem. W identyczny sposób sporządza się i
spożywa suszone śliwki.
Siemię lniane – jego działanie jest podobne do działania otrębów. Usprawnia pracę
jelit i dzięki dużej zawartości oleju ułatwia przesuwanie pokarmów w przewodzie
pokarmowym. Działa łagodniej od otrębów. Do pożywienia należy dodać 1-2 łyżeczki całych
lub rozdrobnionych ziaren siemienia lnianego. Można je także przed spożyciem namoczyć w
wodzie.
Kruszyna pospolita, kora – ze względu na swoje łagodne działanie nie jest zbyt
skutecznym środkiem przeczyszczającym. Wywołuje ona dodatkowo efekt pobudzający
wydzielania żółci przez wątrobę. Stosowanie: tabletki wg zaleceń lekarza, napar – 15-30
kropli 3 razy dziennie lub wieczorem jednorazowo 50 kropli.
Dziki majeranek – podobnie jak kruszyna jest łagodnym środkiem przeczyszczającym,
pobudzającym wydzielanie żółci. Zalecany rekonwalescentom, starszym ludziom i dzieciom.
Przygotowanie naparu: 20g liści zaparzać przez minutę w wodzie, dziennie wypić 2-3
szklanki (napar o lekko gorzkawym smaku).
Drzewo senesowoe (liście i owoce) – bardzo silny środek przeczyszczający. Podrażnia
i wzmaga pracę jelit. Nie zalecany kobietom w ciąży, a także w stanach zapalnych przewodu
pokarmowego. Napar; 2-5 łyżeczek zalać szklanką wody, parzyć przez 10 minut. Mieszanka:
25 kropli dziennie, najlepiej wieczorem.
Wyżej wymienione przykłady nie stanowią wszystkich możliwości wykorzystywanych
jako naturalne metody oczyszczania jelit z mas kałowych.
Oczyszczanie wątroby i pęcherzyka żółciowego:
Stymulowanie pracy wątroby i woreczka żółciowego ziołami może wywołać
niespodziewane reakcje: odruch wymiotny, ostre kłucie w okolicach pęcherzyka żółciowego.
Głównym warunkiem przeprowadzenia prawidłowej kuracji naturalnej jest odpowiednie
dawkowanie – dawka musi być dobrana odpowiednio do masy ciała chorego i stopnia
dolegliwości.
Niektóre owoce i warzywa stymulują pracę wątroby i wydzielania żółci. Należą do
nich: ananas, jabłko, truskawka, czarne jagody, czereśnie, pomarańcze, grejpfruty, śliwki,
czarne porzeczki, agrest, winogrona; zaś do warzyw: oberżyny, awokado, zielona fasolka,
sałata ogrodowa, ziemniaki, kapusta, marchew, rabarbar, seler, szparagi, pomidory, babka.
Karczoch – wzmaga wydzielanie żółci, ułatwia trawienie i pomaga zwalczać
cholesterol. Działa również moczopędnie (przyspiesza prace nerek).
Stosowane są: sok, tabletki, napar. Sok należy pić 3 razy dziennie po
2 łyżeczki z niewielką ilością wody, tabletki – 3 razy dziennie 1-2
tabletki, napar – 10g liści na 1l wody parzyć pod przykryciem przez
10 minut. Pić przed posiłkiem (gorzki smak).
Czarna rzodkiew – bywa stosowana przy zaburzeniach pracy wątroby, a także do
pobudzenia pracy pęcherzyka żółciowego i wydalania kamieni żółciowych. W postaci startej
na tarce, w surówce, sok – 3 razy dziennie dwie łyżeczki soku rozpuścić w szklance wody.
Rozmaryn – pobudza pracę wątroby i woreczka, ponadto stymuluje pracę całego
organizmu. Zastosowanie: wyciąg korzenny – „igły” dla polepszenia smaku potraw, sok – 3
razy dziennie 1-2 łyżeczki, napar – 1 łyżeczka „igieł” na szklankę wody, parzyć pod
przykryciem przez 15 minut.
4
Cykoria podróżnik – liście i korzenie; oczyszcza krew, wspomaga pracę jelit, jest
moczopędna i łatwa w wydalaniu. Ususzone i pokrojone korzenie pomagają odzwyczaić się
od nałogu picia kawy. Napar – 30g liści na 1l wody parzyć pod przykryciem przez 10 minut;
wywar – 20g korzeni na 1l wody gotować przez 5 minut, przez następne 10 minut zaparzać.
Mięta pieprzowa – liście; pobudza wydzielanie soków, działa przeciwskurczowo na
mięśnie gładkie oraz pobudza wydzielanie żółci. Stosowanie: napar: 1-2 łyżeczki liści na
szklankę wody parzyć pod przykryciem przez 10 minut. Krople: 3 razy dziennie po 30-50
kropli.
Termofor – wątroba jest organem, który pracuje w temperaturze 39-41 oC. Zimno
zmniejsza jej aktywność, w wolniejszym tempie przebiega wówczas filtrowanie krwi i
wydalanie. Gorąca woda w termoforze może przywrócić prawidłowe funkcjonowanie
wątroby, a nawet zwiększyć jej efektywność. Stosowane są 30minutowe okłady z termoforu zawsze po posiłkach, najlepiej w
pozycji leżącej na prawym boku.
W przypadku regeneracji wątroby stosowane są również
tabletki pochodzenia roślinnego takie jak: Sylimarol 35®mg i
Rapaholin.
Wszystkie zanieczyszczenia, które przedostały się do
organizmu, nie gromadzą się w jednym miejscu, ale wraz z
krwią krążą po całym ustroju. W związku z tym dochodzi do
zaburzenia pracy nie tylko poszczególnych organów, ale i całego organizmu.
Nerki wraz z drogami odprowadzającymi mocz usuwają z organizmu zbędne produkty
przemiany materii. Jeśli przyjmujemy zbyt małą ilość płynów, to praca tych organów zostaje
wówczas zaburzona dochodzi do zatrucia organizmu.
Również jeżeli naczynia filtrujące są zanieczyszczone przez filtrowane
produkty uboczne, to ich praca jest zakłócona. Jeżeli ilość zanieczyszczeń
we krwi przewyższa normy, do których przystosowane są filtry, odpady nie
będą filtrowane i zanieczyszczą krew. Gromadzące się produkty uboczne
doprowadzają następnie do zapchania filtrów nerek. Nerki podczas
wydalania moczu oczyszczają krew z wielu zanieczyszczeń. Gdy
nadmiernie się pocimy lub mamy biegunkę, wtedy ilość oddawanego moczu
jest dużo mniejsza.
Należy wiedzieć, iż nerki podobnie jak wątroba, do prawidłowej pracy potrzebują
temperatury 40 oC. Można to zauważyć podczas gorącej kąpieli, kiedy to wzrasta chęć
oddania moczu (stosowana także przy ataku kamicy nerkowej). W niskich temperaturach
praca nerek jest zaburzona.
Prawie wszystkie warzywa i owoce mają działanie moczopędne. Największe
właściwości posiadają: jabłko, czereśnia, melon, grejpfrut, brzoskwinia, śliwka. Osoby
cierpiące na dolegliwości nerek powinny wystrzegać się jedzenia gruszek, gdyż owoc ten
chłodzi nerki i w ten sposób zmniejsza ich aktywność. Do warzyw przyspieszających
produkcję moczu należą: karczochy, oberżyna, fasola, dynia, nasturcja, pasternak, seler,
szparagi, biała rzepa, pietruszka, koper włoski, cebula, czosnek, dzika cykoria.
Cebula i czosnek – mają właściwości moczopędne i bakteriobójcze (podobnie jak
natka pietruszki), dzięki zawartości fitoncydów, czyli „naturalnych antybiotyków”, które dość
skutecznie hamują wzrost bakterii. Kuracja cebulowa i czosnkowa jest bardzo popularna i
skuteczna, ponieważ wzmaga pracę wielu narządów. Napój cebulowy: pokroić drobno 2
cebule i pozostawić na noc w szklance wody; na drugi dzień odcedzić i wypić napój. Sok z
cebuli: 3 razy dziennie po 2 łyżeczki.
5
Zioła wspomagające układ moczowy to: liść ortosyfonu (nie stosować przy obrzękach
spowodowanych ograniczeniem czynności serca lub nerek, dzika róża, wilżyna ciernista,
liście buku, liście brzozy, liście pokrzywy zwyczajnej, mocznica lekarska, skrzyp polny, itd.
Należy pamiętać także, iż duża ilość wody wpływa na organizm człowieka
moczopędnie. Możemy wykonać samoczynny drenaż nerek, jeżeli po każdym wydaleniu
moczu uzupełnimy ilość płynów w organizmie i natychmiast zaspokoimy pragnienie.
Innym problemem, dość często spotykanym jest kamica nerkowa. Ginjal
to lek pochodzenia naturalnego zawierający sproszkowane surowce:
korzenia żeńszenia, liści mleczu, liści ortosyfonu, liści strobilanti oraz
białka konika morskiego i błękit metylenowy. Ułatwia on wydalanie
moczu oraz dezynfekuje drogi moczowe. Jest preparatem, który
stosowany jest w kamicy nerkowej, pomocniczo w stanach zapalnych dróg
moczowych i w dnie moczanowej. Lek jest dostępny bez recepty. Może on
podnosić ciśnienie krwi, w związku z
należy zachować ostrożność w stosowaniu preparatu u pacjentów z chorobą nadciśnieniową.
Preparat nie jest stosowany u dzieci i kobiet w ciąży oraz karmiących piersią. Ginjal należy
przyjmować 2 razy dziennie po 2 tabletki, popijając dużą ilością płynu. Po zażyciu preparatu
mocz zmienia barwę na zieloną.
Przy prowadzeniu kuracji oczyszczającej organizmu należy zawsze pamiętać o
zewnętrznej powłoce naszego ciała, czyli skórze. Jedną z metod są środki, które wzmagają
pocenie się skóry, przez co przyczyniają się do procesu jej oczyszczania. W tym celu można
skorzystać z gorącej kąpieli lub sauny. W każdej saunie znajduje się kilka poziomów
sięgających aż do sufitu. Wybierając jeden z nich, decydujemy się na konkretną temperaturę.
Wilgotność w saunie wzmaga pocenie i powoduje, że wysokie temperatury są coraz bardziej
trudne do zniesienia. Podczas pobytu w saunie organizm wydala ciepło, pory rozszerzają się i
wraz z potem zanieczyszczenia wydostają się na zewnątrz. Zimna kąpiel powoduje odwrotny
skutek – pory zamykają się, naczynia krwionośne zwężają. Pocenie się w saunie nie tylko ma
wpływ na oczyszczenie skóry, ale także wzmaga pracę całego organizmu. Zimna kąpiel
powoduje zwiększenie przemiany materii.
Jeżeli nie chcemy, bądź nie możemy skorzystać z sauny, mamy możliwość
zafundowania sobie kąpieli parowej w domu. Do kąpieli potrzebne nam będzie duże
prześcieradło, w którym robimy otwór na głowę – prześcieradło to stanowi rodzaj naszego
pokrowca. Ubrani w taki sposób siadamy na stołku, pod którym stoi miska z gorącą wodą.
Okrywający nas pokrowiec sprzyja parowaniu i poceniu się. Zabieg trwa tak długo, dopóki
woda jest gorąca. Kąpiel parowa jest mniej uciążliwa niż sauna, gdyż głowa jest
pozostawiona w temperaturze pokojowej.
Kąpiel słoneczna – przebywanie na słońcu powoduje, że nasza skóra nagrzewa się i
gromadzi w sobie ciepło, które wywołuje pocenie. Jeżeli nie chcemy narażać naszej skóry na
bezpośredni kontakt promieni słonecznych, powinniśmy założyć czarne ubranie i czarne
nakrycie głowy. Czarny kolor pochłania promienie słoneczne. Pamiętajmy, iż kąpiel
słoneczna nie powinna przebiegać zbyt długo, ponieważ osłabia i nadwyręża organizm. Po
zakończeniu kąpieli słonecznej należy pamiętać, aby wziąć chłodny prysznic.
W poceniu się mogą pomóc nam napary z roślin, które wywołują pocenie
(pamiętajmy, aby zawsze były pite póki są gorące oraz aby po ich wypiciu nie wystawiać
organizmu na działanie promieni słonecznych, gdyż może dojść do odbarwień skóry).
Roślinami stosowanymi do wspomagania prawidłowego funkcjonowania naszej skóry są:
- fiołek trójbarwny – ziele to oczyszcza krew, przez co wpływa na stan skóry,
- ogórecznik lekarski – wyciągi stosowane są w leczeniu chorób skórnych, których podłożem
jest niewłaściwa przemiana materii,
6
- bez czarny – odwar z bzu podawany jest w niektórych chorobach skóry, gdyż ułatwia
usuwanie szkodliwych produktów przemiany materii. Ponadto działa także orzeźwiająco.
- rumianek pospolity – podawany często w stanach zapalnych.
Ostatnim narządem naszego ciała, któremu chciałabym poświęcić uwagę są płuca.
Stanowią one główny organ układu oddechowego, którego rola polega na dostarczaniu
organizmowi potrzebnej mu ilości tlenu w celu utrzymania procesów życiowych oraz
wydalaniu dwutlenku węgla powstałego z procesów metabolicznych. Wydychając powietrze
nosem zostaje ono nasycone parą wodną i oczyszczone z kurzu. Zanieczyszczenia te są
usuwane wraz ze śluzem przez jamę nosowa lub jamę ustną, w czym pomaga nam odruch
kichania lub kaszlu. Po przedostaniu się powietrza przez tchawicę do drzewa oskrzelowego,
wypełnia ono coraz mniejsze oskrzeliki. Ze względu na duży przekrój dolnych dróg
oddechowych, powietrze spowalnia swój przepływ, przez co ma ono dłuższy kontakt z krwią
w naczyniach włosowatych oplatających pęcherzyki płucne. W tym miejscu dochodzi do
wymiany gazowej. Dodatkowo drogi oddechowe chronią nasz organizm przed
zanieczyszczeniami zewnętrznymi, takimi jak kurz, pył i drobnoustroje. Funkcję ochronną
pełnią rzęski, które pokrywają drogi oddechowe. Praca rzęsek polega na ciągłym ruchu, w
trakcie którego wszystkie szkodliwe substancji przesuwają się ku górze i w odruchu kaszlu
lub kichania są usuwane na zewnątrz. Przed rozwojem bakterii chroni nas również ślina, która
w swoim składzie podobnie jak łzy zawiera lizozym – związek wytwarzany przez nasz
organizm o właściwościach bakteriobójczych.
Tak jak już wspomniałam, jednym ze sposobów oczyszczania dróg oddechowych jest
kaszel. Jednak odruch kaszlu stanowi dla organizmu duże obciążenie, dlatego też organizm
lepiej znosi wydalanie śluzu poprzez wielokrotne odkrztuszanie. Należ wiedzieć także, iż
wyprostowana postawa naszego ciała sprawia, że zanieczyszczenia gromadzą się zawsze w
płucach. Zmiana pozycji ciała, na przykład podczas snu, gdy leżymy w pozycji horyzontalnej,
powoduje, iż śluz zalega dolne części płuc. Proste ćwiczenie, które pomoże nam wywołać
kaszel i ułatwi wydalenie zanieczyszczeń polega na kliku minutowym pochyleniu się w
prawo i spuszczeniu głowy na dół. Taka postawa umożliwi wydalenie zalegających
substancji.
Pomocne okazują się również inhalacje. Polega to na głębokim wdychaniu pary
wodnej z przygotowanego odwaru ziołowego. Do naczynia (miska) wlewamy pół litra
herbatki ziołowej i pochylamy nad nią głowę. Chcąc zwiększyć skuteczność tego zabiegu, na
głowę możemy nałożyć chustkę lub ręcznik. Zamiast herbatki ziołowej możemy zastosować
olejek eteryczny, np. eukaliptusowy.
Mam nadzieję, że skorzystacie Państwo z proponowanych metod oczyszczania
organizmu. Nadchodzi wiosna, a wraz z nią wiosenne porządki, może oprócz porządków w
ogrodzie czy w domu należałoby pomyśleć o „posprzątaniu” w naszym organizmie.
SŁOWNICZEK:
Filogeneza (gr. Phýlon = gatunek i Genesis = pochodzenie) - droga rozwoju rodowego,
pochodzenie i zmiany ewolucyjne grupy organizmów, zwykle gatunków. Rozwój rodowy
organizmów żywych i poszczególnych ich szczepów od chwili pojawienia się na Ziemi od
czasów obecnych (lub do wymarcia).
Lizozym – muramidaza, białko kationowe będące jednym z mechanizmów nieswoistej,
humoralnej odpowiedzi immunologicznej. Zostało odkryte w drugiej dekadzie XX wieku
przez Alexandra Fleminga. Występuje w ziarnistościach granulocytów wielojądrowych,
monocytów oraz makrofagów. Znajduje się także w większości płynów tkankowych, oprócz:
7
moczu, potu i płynu mózgowo-rdzeniowego. Wywiera działanie przeciwbakteryjne poprzez
destrukcyjny wpływ na ścianę komórkową bakterii.
PIŚMIENNICTWO:
1. Berg Rodney D., Waaij van der Dirk, Heldt Peter J. and Rusch, Volker C.: Interactions
between the Indigenous Microflora and the Host Immune System. Old Herborn
University Seminar Monograph 2. Institute for Microecology, Herborn-Dill (1988).
2. Stern Martin: Immunphysiologie des Magen-Darm-Traktes. Symposium, Harvard
Medical School, August 1991. Deutsches Ärzteblatt 89 (7), 326-328 (1992).
3. Ordinatio antihomotoxica et materia medica. Instytut Psychosomatyczny, Warszawa,
1996
4. Mueller J.: Pilze im Gastrointestinaltract. Fortschr. Med., 1985, 100, 936-941.
8