public abstract

Programowanie
sieciowe
Wykład 2: Java, cd.
mgr inŜ. Paweł Kośla
mgr Marcin Raniszewski
Łódź, 2009
Plan wykładu
Dziedziczenie
Rzutowanie
Pakiety
Modyfikatory dostępu
Metody i klasy abstrakcyjne
Interfejsy
UŜyteczne klasy
Wyjątki
Aplikacja graficzna
Modelowanie okna
Obsługa zdarzeń
2
Dziedziczenie
UmoŜliwia tworzenie z danej klasy klas pochodnych (podklas).
Klasa pochodna dziedziczy pola i metody po klasie bazowej (nadklasie).
MoŜna z nich korzystać tak, jakby były zadeklarowane w danej klasie.
(ograniczenia poprzez modyfikator dostępu private)
Podklasa moŜe dziedziczyć tylko po jednej nadklasie.
Klasa pochodna moŜe mieć swoje klasy pochodne – w ten sposób
powstaje hierarchia klas.
KaŜda klasa dziedziczy po klasie Object – klasie bazowej wszystkich
klas w Javie
3
Dziedziczenie
public class KlasaBazowa {
public int i;
public void wypisz() {
System.out.println(„Wartosc i: ” + i);
}
}
public class Pochodna
public void metoda()
}
extends KlasaBazowa {
{
}
…
Pochodna obiekt = new Pochodna ();
obiekt.i = 3;
obiekt.metoda();
obiekt.wypisz(); // Wartosc i: 3
4
Dziedziczenie
Przysłanianie metod pozwala na powtórne deklarowanie w klasie pochodnej
tych samych metod co w klasie bazowej.
Nie moŜna przysłaniać metod z modyfikatorem final.
Nie moŜna zmieniać typu metody statycznej na niestatyczną
class Pochodna extends KlasaBazowa {
void wypisz() {
System.out.println(“Metoda wywolana w podklasie”);
}
}
…
obiekt.wypisz(); // Metoda wywolana w podklasie
5
Słowa super i this
Słowo kluczowe super uŜywane jest przy odwołaniach do metod,
konstruktorów i pól przodka (nadklasy)
Słowo kluczowe this oznacza obecny obiekt klasy
public class Wzor {
public int zmienna;
Wzór(int i) {
zmienna = i;
}
}
public class Klasa extends Wzor {
int a, b = 10;
Klasa() {
super(7);
}
public void setA(int a) {
this.a = a;
}
}
6
Rzutowanie
Java w razie potrzeby zamieni automatycznie jeden typ danych na
inny (przypisanie wartości int do double).
Rzutowanie umoŜliwia wskazanie konwersji lub wymuszenie konwersji
w miejscu, w którym normalnie by nie nastąpiła.
void rzutowanie() {
int i = 300;
long l = (long)i;
long l2 = (long)300;
}
MoŜna rzutować zmienną jak i wartość liczbową.
PowyŜsze rzutowanie jest zbyteczne, gdyŜ jest zapewnione
automatycznie (typ mniejszy rzutujemy na większy).
Java pozwala na rzutowanie kaŜdego typu podstawowego na kaŜdy
inny typ podstawowy, oprócz typu logicznego, który w ogóle nie moŜe
być rzutowany.
7
Rzutowanie
long l = 223372036854775L;
int i = (int)l;
System.out.println(i);
PowyŜszy kod wypisze na standardowe wyjście iterał -622275593.
Jeśli nie wpisalibyśmy jawnej konwersji, kompilator zgłosiłby błąd:
Type mismatch: cannot convert from long to int.
Aby rzutować klasy, potrzebne są specjalne metody, które taką
konwersję wykonają (wyjątek stanowi klasa String: klasa Object
zawiera metodę toString(), która umoŜliwia konwersję dowolnej
klasy na obiekt typu String).
MoŜliwe jest rzutowanie w ramach rodziny typów, czyli typów
dziedziczących (moŜna rzutować String na Object (rzutowanie w
górę) i Object na String, o ile obiekt jest rzeczywiście typu String
(inaczej otrzymamy wyjątek ClassCastException)).
8
Pakiet
Pakiety są bibliotekami klas.
Klasy kompilowane z deklaracją pakietu package naleŜą do pakietu o nazwie
podanej w deklaracji.
package dom;
Nazwy pakietów tworzone są w sposób odpowiadający hierarchii ścieŜek, w
której znajdują się klasy.
package dom.kuchnia;
class kuchenka {}
Klasy kompilowane bez nazwy pakietu naleŜą do pakietu domyślnego .
Instrukcja package musi być pierwszym elementem programu nie będącym
komentarzem.
Pakiety pełnią rolę porządkującą względem przestrzeni nazw i chronią przed
kolizjami klas. Aby utrzymać porządek Java umieszcza wszystkie plik .class z
danego pakietu w jednym katalogu. Zebranie plików pakietu w jednym
podkatalogu ułatwia:
- tworzenie unikatowych nazw pakietów,
- odnajdywanie klas ukrytych w strukturze katalogów.
ŚcieŜka dostępu ukryta jest w nazwie pakietu. Pliki z pakietu mojpakiet.graf
zostaną umieszczone w katalogu mojpakiet/graf .
9
Pakiet
Odwołując się do klas, które znajdują się w innych pakietach trzeba
podać ich lokalizację:
java.util.Date data = new java.util.Date();
PoniewaŜ jest to niewygodne, Java umoŜliwia importowanie
pojedynczych klas lub całych pakietów.
Aby włączyć pakiet do programu piszemy:
import java.util.*;
Import pojedynczej klasy:
import java.util.ArrayList;
Polecenie import jest odpowiednikiem instrukcji #include z języka
C/C++.
Kompilator nie zgłosi Ŝadnych zastrzeŜeń, nawet jeśli pakiet zostanie
zaimportowany więcej niŜ jeden raz.
10
Modyfikatory dostępu
Przy programowaniu obiektowym istotnym zagadnieniem jest „oddzielenie
rzeczy, które się zmieniają od rzeczy, które pozostają takie same”.
Postępowanie takie nazywa się hermetyzacją. Język Java dostarcza
modyfikatory dostępu, które są uŜyteczne temu zagadnieniu.
Dostępne poziomy dostępu to:
• public,
• protected,
• “przyjazny”, pakietowy(ang. package) (bez określonego słowa kluczowego),
• private.
Modyfikatory dostępu umieszcza się przed definicją składnika klasy.
Modyfikator naleŜy ustawić przed kaŜdym składnikiem klasy osobno.
Nie obowiązuje tu zapis znany z C++.
public class Klasa {
public int i;
private long l;
double d;
}
11
Modyfikatory dostępu
Modyfikator
private
„przyjazny”
protected
public
klasa
+
+
+
+
pakiet
podklasa
wszędzie
+
+
+
+
+
Klasy nie mogą być ani typu private, ani typu protected
(wyjątkiem klasy wewnętrzne).
Aby uniemoŜliwić dostęp do danej klasy, naleŜy jej wszystkie
konstruktory oraz pola statyczne uczynić prywatnymi (lub zaleŜnie
od potrzeby określić dostęp na “przyjazny” lub chroniony).
12
Metody i klasy abstrakcyjne
Metoda abstrakcyjna jest metodą niekompletną – zawiera tylko
deklarację, nie posiada natomiast ciała.
Deklaracja tej metody poprzedzona jest słowem kluczowym
abstract.
Jeśli klasa posiada co najmniej jedną metodę abstrakcyjną, wówczas
staje się klasą abstrakcyjną i jej deklaracja musi być poprzedzona
słowem kluczowym abstract.
Przykład:
abstract class Baza {
void metoda() {
return;
}
abstract public void metodaAbstract(); //brak ciała metody
}
13
Metody i klasy abstrakcyjne
Klasę abstrakcyjną tworzy się, gdy chcemy manipulować zestawem
klas pochodnych poprzez wspólny interfejs.
Mają one wyraŜać tylko interfejs, a nie określoną implementację.
Jeśli dziedziczymy po klasie abstrakcyjnej i chcemy tworzyć obiekty
klasy potomnej, wtedy musimy dostarczyć definicje wszystkich metod
abstrakcyjnych klasy bazowej
Przykład:
abstract class Baza {
void metoda() { return; }
public abstract void metodaAbstract();
}
class Jeden extends Baza {
public void metodaAbstract() {
//wszystkie klasy pochodne musza
//mieć taka metodę zdefiniowaną
System.out.println(„wyswietl tekst”);
}
}
14
Metody i klasy abstrakcyjne
Jeśli nie zdefiniujemy wszystkich metod abstrakcyjnych w klasie
pochodnej, nowa klasa stanie się klasą abstrakcyjną i kompilator
zmusi nas do uŜycia słowa abstract takŜe w stosunku do niej.
Przykład:
abstract class Baza {
void metoda() { return; }
public abstract void metodaAbstract();
}
abstract class Dwa extends Baza {
void metoda(){
System.out.println(„w klasie Dwa”);
}
}
15
Metody i klasy abstrakcyjne
Nie moŜna utworzyć obiektu dla klasy abstrakcyjnej.
MoŜliwe jest zadeklarowanie klasy jako abstrakcyjnej mimo, Ŝe nie
posiada Ŝadnych metod abstrakcyjnych.
Przydatne jest to, gdy chcemy zapobiec tworzenia obiektów naszej
klasy, mimo Ŝe nie ma sensu deklarowania którejkolwiek z metod jako
abstrakcyjną.
16
Interfejs
Słowo kluczowe interface produkuje klasę całkowicie abstrakcyjną.
Klasa ta nie zawiera Ŝadnej implementacji, a jedynie zbiór metod które
musi zawierać implementująca go klasa.
Interfejsy zawierają tylko publiczne metody abstrakcyjne
(niejawne public abstract) oraz tylko statyczne, finalne i
publiczne pola (niejawnie public static final)
Dzięki interfejsom moŜemy w języku Java wprowadzić mechanizm
znany z języka C++ „wielokrotnego dziedziczenia”.
Interfejsy pozwalają ustanowić formę klasy: nazwy metod, listy
argumentów oraz typy zwracane – jednak bez ciał metod.
Interfejs mówi nam: „oto jak będą wyglądać wszystkie klasy
implementujące mnie”.
Przykład:
interface Instrument {
int i = 5;
//automatycznie public static i final
String what();
//automatycznie public abstract
void play(int num);
//automatycznie public abstract
}
17
Interfejs
Aby klasa mogła realizować dany interfejs naleŜy uŜyć słowa
kluczowego implements.
MoŜna implementować kilka interfejsów na raz („wielokrotne
dziedziczenie”).
MoŜna jednocześnie dziedziczyć (tylko po jednej klasie) i
implementować (po wielu interfejsach)
Przykład:
class Gitara implements Instrument, Strunowy {
String what() { return „Jestem Gitara”; }
void play(int num) { System.out.println(„Gram dźwięk ”+num); }
void strojenie() { System.out.println(„Wykonuje strojenie”); }
}
class Altowka extends Skrzypce implements Instrument, Strunowy {
...
}
18
Interfejs
Kiedy zatem stosować klasy abstrakcyjne, a kiedy interfejsy?
JeŜeli chcemy stworzyć klasę bazową bez implementowania metod
naleŜy wybrać interfejs.
Jedynie w razie konieczności zdefiniowania metod warto posłuŜyć się
klasą abstrakcyjną.
19
Sprzątanie (Garbage Collector)
W Javie nie ma destruktorów.
Zakończenie Ŝycia niepotrzebnych obiektów oraz odzyskanie pamięci
czyli odśmiecanie (ang. Garbage Collecting) następuje
asynchronicznie i jest wykonywane przez specjalny wątek o niskim
priorytecie.
Odśmiecanie moŜna wymusić wywołując metodę:
System.gc()
20
UŜyteczne klasy biblioteczne
Standardowe pakiety:
java.applet - tworzenie apletów
java.awt – okienka AWT
java.beans – uniwersalne komponenty
java.io – operacje wejścia/wyjścia
java.lang – podstawowe klasy
java.math – wielkie liczby
java.net – współpraca z siecią
java.rmi – przetwarzanie rozproszone
java.security – bezpieczeństwo
java.sql – zapytania do baz danych
java.text – operacje na tekście
java.util – klasy pomocnicze
javax.swing – okienka Swing
21
UŜyteczne klasy biblioteczne
Klasa Object
Klasa Object jest nadklasą dla wszystkich obiektów.
Zapis class Klasa{..} jest więc równoznaczny z zapisem
class Klasa extends Object {…}.
Klasa Object zawiera kilka uŜytecznych metod:
clone()
– tworzy bliźniaczy obiekt.
equals(Object) – porównuje obiekty.
finalize()
– umieszczamy w niej instrukcje zwalniające
zasoby uŜywane przez klasę, metoda jest
wywoływana przez Garbage Collector przed
zwolnieniem obiektu z pamięci.
toString()
– przedstawia reprezentację obiektu w postaci
łańcucha znaków.
22
UŜyteczne klasy biblioteczne
Klasa String
Klasa String reprezentuje łańcuch znaków. KaŜda sekwencja znaków
zamknięta cudzysłowami jest interpretowana jako obiekt tej klasy.
WaŜniejsze metody:
length() – zwraca długość łańcucha.
charAt(int i) – zwraca znak z łańcucha z podanego miejsca.
equals(String str),
equalsIgnoreCase(String str),
compareTo(String str) – porównuje znaki dwóch ciągów.
substring(…) – grupa metod zwracających podłańcuch.
concat(String) lub operator + - zwraca złączenie dwóch łańcuchów.
toLowerCase(), toUpperCase() - konwersja na małe, wielkie litery.
replace(znak1, znak2) – zastępowanie znaków w łańcuchu.
23
UŜyteczne klasy biblioteczne
Klasa Math
potęgowanie i pierwiastkowanie – pow(a,b), sqrt()
funkcje trygonometryczne – cos(), sin(), tan()
logarytm naturalny – log(a)
zaokrąglanie w górę/dól – ceil(a), floor(a)
zaokrąglanie do liczby całkowitej – round(a), rint(a)
wartość bezwzględna – abs(a)
Stałe - PI i E
Niektóre funkcje mogą zwrócić specjalne wartości dla liczb
zmiennoprzecinkowych:
nie liczba: NaN
nieskończoność: POSITIVE_INFINITY, NEGATIVE_INFINITY
24
UŜyteczne klasy biblioteczne
Typy danych odnośnikowych
W pakiecie java.lang.* znajdują się następujące klasy typów danych:
Boolean, Byte, Short, Integer, Long, Float, Double
Character
Dają one moŜliwość przechowywania pola o wartości odpowiadającego typu
podstawowego
UmoŜliwiają konwersję na inne typy danych np.
intValue() - konwersja do int
floatValue() - konwersja do typu float
longValue() - konwersja do typu long
parseInt() - w klasie Integer, parsowanie obiektu String do typu int
parseDouble() - w klasie Double, parsowanie String do double
25
Sprawdzanie równości obiektów
Działanie operatorów == i != w stosunku do obiektów moŜe być zaskakujące:
public class Rownosc {
public static void main(String[] args){
Integer n1 = new Integer(47);
Integer n2 = new Integer(47);
System.out.println(n1 == n2);
}
}
Wykonanie klasy Rownosc da wynik:
false
Dlaczego?
MoŜe się wydawać, Ŝe obiekty n1 i n2 są takie same. Ale n1 i n2 to nie obiekty,
tylko referencje do obiektów (dwie, róŜne).
Aby porównać zawartość obiektów, naleŜy uŜyć specjalnej metody equals()
zdefiniowanej dla wszystkich obiektów (ale nie dla typów podstawowych, dla
których dobrze działają == i !=):
public class Rownosc {
public static void main(String[] args) {
Integer n1 = new Integer(47);
Integer n2 = new Integer(47);
System.out.println(n1.equals(n2));
}
}
26
Wyjątki
Wyjątek to zdarzenie, które moŜe się pojawić podczas wykonywania
programu, powodujące przerwanie normalnego przepływu sterowania
(wykonywania kolejnych instrukcji).
Wyjątki pojawiają się kiedy nastąpiła jakaś nieprawidłowa sytuacja
(np. dzielenie przez 0), która moŜe wymagać dodatkowego obsłuŜenia.
Hierarchia
klas
wyjątków:
27
Wyjątki
Zalety wyjątków:
oddzielenie kodu obsługującego błędy,
propagowanie błędu przez kolejne metody,
moŜliwość grupowania błędów.
28
Wyrzucanie wyjątków
UŜytkownik moŜe wyrzucać wyjątki za pomocą słowa kluczowego throw
if(str.equals(“koniec”)) {
throw new Exception(“Zglaszam wyjatek”);
}
Jeśli wyjątek nie jest obsłuŜony wewnątrz metody wymagana jest
deklaracja jego wyrzucenia przez tę metodę. SłuŜy do tego słowo kluczowe
throws:
int read() throws java.io.IOException {
...
}
29
Przechwytywanie wyjątków
Wyjątek moŜna wyrzucić dalej (słowo kluczowe throw) lub przechwycić
za pomocą instrukcji try-catch
int metoda(String str) throws Exception {
try {
Integer.parseInt(str);
}
catch(NumberFormatException e){
throw new Exception();
// lub obsłuŜyć.
}
}
Po jednym bloku try, moŜe znajdować się kilka bloków catch.
Bardzo uŜyteczną metodą w przypadku wyjątków jest metoda: public void
printStackTrace(), która wypisuje na standardowe wyjście stos zgłoszeń
wyjątków przez kolejne metody aŜ do miejsca, w którym jest wywołana. Jest to
niezmiernie pomocne przy wyszukiwaniu powodu błędów w rozbudowanych
aplikacjach, kiedy wyjątki są przekazywane przez dziesiątki metod.
30
Przechwytywanie wyjątków
WaŜna jest kolejność bloków catch, gdyŜ wyjątek zostanie obsłuŜony
przez pierwszy dobrze pasujący blok catch.
Zaczynamy od obsługi wyjątków szczegółowych a następnie
przechodzimy do typów ogólniejszych.
try{
Integer.parseInt(str);
}
catch(NumberFormatException e){
}
catch(RuntimeException e){
}
java.lang.Object
java.lang.Throwable
java.lang.Exception
java.lang.RuntimeException
java.lang.IllegalArgumentException
java.lang.NumberFormatException
try{
Integer.parseInt(str);
}
catch(RuntimeException e){
}
catch(NumberFormatException e){
}
31
Przechwytywanie wyjątków
finally
Często mamy taki fragment kodu, który chcielibyśmy wykonać
niezaleŜnie od tego czy w bloku try został zgłoszony wyjątek czy teŜ nie
(np. zamknięcie operacji na pliku). Aby to osiągnąć, na końcu procedur
wyjątków umieszcza się sekcję finally:
try{
//Obszar który moŜe wyrzucić wyjątki A, B, C
}
catch (A a){
// Obsluga dla wyjatku A
}
catch (B b){
// Obsluga dla wyjatku B
}
catch (C c){
//Obsluga dla wyjatku C
}
finally{
//Czynnosci, ktore sa wykonywane za kazdym razem
}
32
GUI
Java dostarcza dwa graficzne interfejsy uŜytkownika, będące częścią Java
Foundation Classes:
Abstract Window Toolkit (AWT) ,
Swing.
Pakiety AWT i Swing zawierają dwie podstawowe klasy:
Component – zawierającą metody dostępu do komponentów
graficznych oraz metody pozwalające na zmianę ich właściwości,
Container – podklasa Component, dostarczająca tzw.
pojemników, czyli obiektów grupujących komponenty.
Istnieją dwa podstawowe pojemniki (klasy):
Window – definiujący okno, które będzie wyświetlane np. jako
część aplikacji,
Panel – musi być częścią innego pojemnika, np. apletu lub okna.
33
GUI
Podklasami Window są klasy Dialog i Frame.
Klasa Frame pozwala na zdefiniowanie głównego okna, określenie
jego tytułu, a takŜe zmianę jego wyglądu oraz rozmiaru.
Klasa Dialog jest klasą która tworzy okno dialogowe i musi mieć
swojego właściciela.
Komponenty (takŜe inne pojemniki) do pojemników nadrzędnych
przypisujemy metodą add(); .
Przykład:
import java.awt.*;
…
public static void main(String args[]){
Frame f = new Frame(“Tytuł okna”);
f.setSize(200,100);
Button b = new Button(“OK”);
f.add(b);
f.setVisible(true);
}
34
Zarządzanie układem
Do rozmieszczenia komponentów w pojemnikach wykorzystuje się
klasy zarządzające układem (ang. Layout Manager).
BorderLayout – domyślny układ dla pojemnika Frame; powoduje
ułoŜenie elementów poprzez przyciągnięcie ich do następujących
rejonów: NORTH, SOUTH, WEST, EAST, CENTER(domyślne)
Button b2 = new Button(„OK2”);
f.add(b, BorderLayout.SOUTH);
35
Zarządzanie układem
FlowLayout jest domyślnym układem dla pojemnika Panel.
Komponenty dodawane są od lewej do prawej i mają rozmiary
domyślne (nie są powiększane na cały pojemnik)
public static void main(String args[]){
Frame f = new Frame(“Tytuł okna”);
f.setSize(200,100);
f.setLayout(new FlowLayout()); //zmieniamy układ
Button b = new Button(“OK”);
f.add(b);
Button b2 = new Button(“OK2”);
f.add(b2);
f.setVisible(true);
}
36
Panele
public static void main(String args[]){
Frame f = new Frame(“Tytuł okna”);
f.setSize(200,100);
Panel p = new Panel();
Button b = new Button(“OK”);
p.add(b); //dodanie do panela
f.add(p, BorderLayout.NORTH);
Button b2 = new Button(“OK2”);
f.add(b2, BorderLayout.SOUTH);
f.setVisible(true);
}
37
Komponenty tekstowe w AWT
AWT dostarcza następujące komponenty tekstowe:
etykieta: Label
pole edycji: TextField
duŜe pole edycji: TextArea
Frame f = new Frame(“Tytuł okna”);
Panel p = new Panel();
Label lbl = new Label(„Etykieta”);
p.add(lbl);
TextField tf = new TextField(„Pole edycji”);
p.add(tf);
TextArea ta = new TextArea(„”,10,30);
p.add(ta);
f.add(p);
f.setVisible(true);
38
Komponenty wyboru w AWT
AWT dostarcza następujące komponenty wyboru:
przyciski wyboru: Checkbox
lista rozwijana: Choice
lista wyboru: List
Checkbox check = new Checkbox("checkbox");
panel.add(check);
Choice ch = new Choice();
ch.add("pierwszy"); ch.add("drugi"); ch.add("trzeci");
panel.add(ch);
List lst = new List(4);
lst.add("pierwszy"); lst.add("drugi"); lst.add("trzeci");
panel.add(lst);
39
Pakiet Swing
Swing to graficzny interfejs uŜytkownika Java drugiej generacji.
Został opracowany w trakcie istnienia Javy 1.1 i włączony do JDK 1.2
jako podstawowy interfejs graficzny.
Swing nie uŜywa narzędzi systemowych do tworzenia elementów
interfejsu, oparty jest na wewnętrznych klasach Javy, co zapewnia
pełną niezaleŜność od platformy (lekkie komponenty).
Hierarchia klas Swing jest prawie identyczna z hierarchią klas AWT.
Nazewnictwo klas: JComponent, JButton, JFrame .
40
Pakiet Swing
Okna dialogowe słuŜące do komunikacji z uŜytkownikiem.
Klasa JOptionPane
showMessageDialog(...)
showConfirmDialog(...)
JOptionPane.YES_OPTION
JOptionPane.NO_OPTION
JOptionPane.CANCEL_OPTION
Klasa JFileChooser
41
Obsługa zdarzeń
Komponenty i inne obiekty GUI komunikują się ze sobą poprzez
wysyłanie i odbieranie zdarzeń.
Zdarzenia (pochodne EventObject) wysyłane są przez dany obiekt
do jednego lub kilku innych obiektów, tzw. multicast.
Obiekty odbierają zdarzenia poprzez metody je obsługujące
(tzw. event handlers).
Odbiorcy zdarzeń (klasy implementujące EventListener) deklarują
jakimi zdarzeniami są zainteresowane.
Button1
słuchacz1
słuchacz2
Button2
słuchacz3
Text
42
NajwaŜniejsze zdarzenia w GUI
W Javie istnieje wiele zdarzeń oraz interfejsów je obsługujących
(na róŜnych poziomach w hierarchii klas).
Z punktu widzenia GUI najwaŜniejsze zdarzenia to:
- zdarzenia wysyłane przez komponenty: ActionEvent
- zdarzenia wysyłane przez myszkę: MouseEvent
- zdarzenia wysyłane przez klawiaturę: KeyEvent
- zdarzenia wysyłane przez okno: WindowEvent
Odpowiadają im następujące interfejsy, odbierające zdarzenia:
- ActionListener
- MouseListener i MouseMotionListener
- WindowListener (WindowAdapter)
43
Window Listener
Przykład zamykania aplikacji:
import java.awt.*;
import java.awt.event.*;
public class Start {
public static void main(String args[]) {
Frame f = new Frame("tytul okna");
SluchaczOkna lst = new SluchaczOkna ();
f.addWindowListener(lst);
f.setVisible(true);
}
}
class SluchaczOkna extends WindowAdapter {
public void windowClosing(WindowEvent e) {
System.exit(0);
}
}
44
Action Listener
Przykład obsługi przycisku:
import java.awt.event.*;
import java.awt.*;
public class Start{
public Start() {
Frame frame = new Frame();
frame.setSize(500, 400);
Button btn = new Button("Klik");
btn.addActionListener(new Sluchacz());
frame.add(btn);
frame.setVisible(true);
}
//inaczej:
//Sluchacz sl = new Sluchacz();
//btn.addActionListener(sl);
public static void main(String[] args) {
Start str = new Start();
}
class Sluchacz implements ActionListener {
public void actionPerformed(ActionEvent e){
System.out.println("Wcisnales przycisk");
}
}
}
45