DIAGNOZOWANIE USZKODZEŃ MÓZGU (DUM)

Sonia Szała
[email protected]
DIAGNOZOWANIE USZKODZEŃ MÓZGU (DUM)
CEL
Test służy do diagnozowania uszkodzeń mózgu, z czym może być
związane
upośledzenie
pamięci;
zaburzenia
utrwalania,
przechowywania, rozpoznawania i odtwarzania – w tym przypadku
materiału figuralnego. Pozwala też na obserwację zmian w procesie
uczenia się w bardzo krótkim czasie, ponieważ zawiera także wersję
równoległą.
AUTOR
F. Hillers
ROK
1972
PROCEDURA
BADANIA
Zadanie badanego polega na ułożeniu za pomocą pięciu patyczków równej
długości dziewięciu zapamiętanych figur.
Procedura polega na tym, że najpierw kładzie się przed badanym rysunek
przedstawiający pierwszą figurę. Osoba badana ma dowolną ilość czasu na
jej zapamiętanie. Następnie, nakrywając pierwszy rysunek, kładzie się
kolejny, i tak aż do dziewiątego. Przed odtwarzaniem przez osobę badaną
figur, zabiera się sprzed jej oczu zestaw rysunków. Osoba badana ma za
zadanie odtworzyć wszystkie figury, układając je z patyczków. Kolejność
jest dowolna. Odtworzone figury badający zapisuje na kartce. W przypadku
niezapamiętania wszystkich figur, osoba badana ma jeszcze przed sobą
maksymalnie pięć prób. Każdą kolejną próbę rozpoczyna się od prezentacji
figur.
OSOBY BADANE
Test jest przeznaczony dla osób w różnym wieku, zarówno
zdrowych, jak i chorych. Osobna interpretacja jest
stworzona dla dzieci i młodzieży z zaburzeniami czynności
mózgu oraz dla osób w podeszłym wieku.
RZETELNOŚĆ
Pierwszy raz rzetelność testu obliczona została metodą testretest. Czterdziestoosoba grupa osób została przebadana
dwukrotnie w odstępie 1 roku. Rzetelność wyniosła 0,68.
Później rzetelność mierzona była jeszcze dwa razy, co
potwierdziło, a nawet wykazało wyższą wartość rzetelności.
1
TRAFNOŚĆ
W celu określenia trafności testu wykorzystano kryterium zewnętrzne dla
diagnozy „uszkodzenie mózgu”, którym były: orzeczenie lekarza
specjalisty, poparte badaniem neurologicznym, wyniki EEG i PEG,
zdjęciami rtg oraz wyniki badania płynu mózgowo-rdzeniowego.
Najwyższa korelacja prawidłowej klasyfikacji na podstawie wyniku w
teście z kryterium zewnętrznym wystąpiła w grupie kontrolnej klinicznej:
nerwica (100%), następnie w grupie kontrolnej nieklinicznej (99,2%), w
grupie z nabytym uszkodzeniem mózgu (96,67%), w specyficznej grupie
kontrolnej: wrodzone upośledzenie (74,3%) oraz grupa kontrolna kliniczna:
schizofrenia endogenna (60,7%)
NORMY
Coraz większe znaczenie w przypadku DUM zyskuje
własność tego testu, jaką jest uczenie się w miejsce jego
funkcji przesiewowej. Przy ocenie przypadków według
norm bierze się pod uwagę rangi procentowe
skumulowanych wyników odtwarzania. Osobne normy są
dla osób z wykształceniem akademickim oraz bez
wykształcenia.
ŹRÓDŁA
Dajek E. R. (1997). DUM. Diagnozowanie uszkodzeń mózgu wg F.
Hillersa. Warszawa: Wydawnictwo ERDA
Strona 2