Fizjoterapia psów

„Fizjoterapia psów”
Natalia Gruszecka1, dr n. wet. Wojciech Hildebrand, prof. dr hab. Józef Nicpoń
1studentka VI roku Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we
Wrocławiu
Katedra Chorób Wewnętrznych i Pasożytniczych z Kliniką Koni, Psów i kotów Wydziału
Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu
Streszczenie
Fizjoterapia jest szeroko stosowaną metodą w szeregu rożnych chorób, u ludzi bowiem
zapewnia dobre uzupełnienie innych metod leczenia. W medycynie weterynaryjnej jest to
ciągle niedoceniana metoda, jednak dotychczasowe doświadczenia pozwalają na jej szerokie
rozpropagowywanie jako niemniej skutecznej niż w medycynie człowieka. W wielu krajach
jest ona obowiązkową dyscypliną nauczania na wydziałach weterynaryjnych.
OPIS PRZYPADKÓW
W Katedrze Chorób Wewnętrznych z Kliniką Koni, Psów i Kotów Wydziału Medycyny
Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu utworzono gabinet rehabilitacji
małych zwierząt. W gabinecie tym od lutego do lipca 2010 roku prowadzono szczegółowe
obserwacje przyjmowanych pacjentów z rożnymi dolegliwościami. Poniżej omówiono
wybrane przypadki psów poddanych fizjoterapii: • Tequila – pies, ♀, mieszaniec, ok. 20 kg, 11
lat, cierpiący na zespól skórno-wątrobowy, z rozległymi ranami skory w okolicy szyi, grzbietu
i brzucha. U pacjenta przed terapią stwierdzono trzy typy ran: o charakterze maceracji
naskórka, o charakterze szczelin i rozpadlin pokrytych grubymi strupami oraz zmianę o
charakterze zapalnym. W zależności od charakteru danej zmiany zastosowano laser
terapeutyczny – model CTL-1106MX – oraz lampę do światłoterapii Bioptron®. Przed
rozpoczęciem leczenia oraz po zakończeniu każdej kolejnej sesji naświetlań wykonano
pomiary każdej ze zmian. W przypadku pierwszej i trzeciej opisywanej zmiany wykorzystano
laseroterapię o odpowiednio dobranych parametrach promieniowania – w zależności od
powierzchni rany, jej głębokości oraz czystości mikrobiologicznej (promieniowanie o energii
0,42 J przypadające na 1 cm2 rany) (2, 3). W przypadku drugiej z opisywanych ran
zastosowano fototerapię w wysokich dawkach (czas naświetlania wynosił 15 minut). Już po
czterech dniach terapii zaobserwowano poprawę w wyglądzie wszystkich zmian. Były one
bardziej suche, przestały krwawić, zaczęły odchodzić naskórek i strupy. Sesje terapeutyczne
odbywały się w systemie 5/2, czyli pięć dni zabiegów i dwa dni przerwy. Pogarszający się stan
ogólny pacjenta, wynikający z postępującej niewydolności wątroby, zmusił do odstąpienia od
dalszych zabiegów w związku z podjęciem przez właścicieli decyzji o eutanazji.
Zapraszamy do przeczytania całego artykułu na stronie www.weterynaria.elamed.pl