Analizatory spalin Wymagania dotyczące przenośnych

C
Analizatory spalin
Wymagania dotyczące przenośnych przyrządów
do pomiaru parametrów spalania małych i średnich
urządzeń grzewczych – europejska standaryzacja
zgodnie z PN-EN 50379
Combustion gas analysers. Specification for portable electrical apparatus
designed to measure combustion flue gas parameters of heating appliances
– European standards according to PN-EN 50379
MICHAŁ KULICKI
Od kilkunastu lat na polskim rynku
obecne są przenośne analizatory spalin.
Do niedawna ich użytkowanie nie było
uregulowane żadnymi przepisami. Obecnie stan taki ulega stopniowej zmianie.
W marcu 2005 roku Polski Komitet Normalizacyjny uznał za Polską Normę dokument przygotowany przez CENELEC (Europejski Komitet Normalizacji Elektrotechnicznej) i zatytułowany: „Wymagania dla
przenośnych elektrycznych urządzeń pomiarowych przeznaczonych do pomiaru
parametrów spalin w instalacjach urządzeń grzewczych”. Ostateczne wejście
w życie wymagań normy zostało ustalone
na dzień 01 marca 2007. Równolegle
prowadzone są prace nad unormowaniem
zagadnień charakterystyki energetycznej
budynków obejmujące problematykę systematycznej kontroli procesów spalania
w kotłach grzewczych.
Rys historyczny
Zamysł znormalizowania zagadnień
analizy spalin narodził się w Wielkiej Brytanii. Przy stosunkowo łagodnym klimacie
oraz specyficznym, wyspiarskim podejściu
do instalacji grzewczych i sanitarnych
w budynkach, użytkuje się tam duże ilości
prostych piecyków gazowych z otwartą
komorą spalania. Piecyki te bywają zawodne, a ich awarie powodowały stale rosnącą ilość zatruć tlenkiem węgla (zaczadzeń). Aby zaradzić temu problemowi,
w początkach lat 90-tych XX wieku, brytyj-
Michał Kulicki – AED Polska
36
Fot. 1.
Szereg certyfikowanych urządzeń Afriso-Euro-Index
skie władze postanowiły wdrożyć uregulowania prawne wymuszające nadzorowanie procesów spalania w urządzeniach
grzewczych. W Unii Europejskiej istnieje
obowiązek powiadamiania instytucji
wspólnotowych o planowanej standaryzacji na szczeblu narodowym1. Zgłoszona
w Brukseli inicjatywa brytyjska spotkała się
z dużym zainteresowaniem na szczeblu
Komisji Europejskiej. Uznano brak odpowiedniej normy europejskiej za poważny
problem i rozpoczęto proces standaryzacyjny. W roku 1996-tym zadanie opracowania szczegółowych przepisów zostało
powierzone Komisji TC 216 przy CENELEC: „Urządzenia ostrzegające przed gazem: Niebezpieczne gazy”2. W składzie
komisji znaleźli się specjaliści z wielu krajów Unii Europejskiej, między innymi
przedstawiciele wyspecjalizowanej spółki
TÜV Industrie Service GmbH, należącej do
1
2
Dyrektywa 83/189/EWG Rad z dn. 29.03.1983 o procedurze informacyjnej w dziedzinie norm i instrukcji technicznych (ABI. EG nr L109 s. 8) ostatnio zmieniona przez
dyrektywę 94/10/EG Parlamentu Europejskiego i Rad
z 23.03.1994 (ABI. EG nr 1100, s. 30)
zaszeregowanie tlenku węgla jako niebezpiecznego gazu
3/2006
grupy TÜV SÜD, posiadający bogate doświadczenie w zakresie precyzyjnych pomiarów stężeń gazów. Podczas prac komisji starły się dwa podejścia do zagadnień
pomiaru parametrów spalania w instalacjach urządzeń grzewczych, różniące się
od siebie ze względu na rozbieżne potrzeby i odmienne tradycje. Propozycje brytyjskie obracały się wokół problemów wykrywania w spalinach gazów niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi, ostrzeganiu
o ich występowaniu oraz takiej regulacji
urządzeń grzewczych, która zminimalizuje
niebezpieczeństwo grożące ich użytkownikom3. Koncepcje specjalistów niemieckich,
oparte o stosowane od lat 80-tych regulacje
krajowe dotyczące emisji gazów spalinowych (BImSchV, KÜO), związane były natomiast z problematyką ochrony powietrza
przed zanieczyszczeniami gazowymi oraz
optymalizacją wykorzystania paliw energetycznych. Konfrontacja obu stanowisk
zakończyła się w roku 2002 przyjęciem
3
prosta kontrola z gazami próbnymi bez uwzględnienia
specyficznych właściwości spalin, właściwa jedynie dla
przyrządów z tak zwanej „dolnej półki”