Newsletter I_2013(pl).pub
Transkrypt
Newsletter I_2013(pl).pub
Opus Christi Salvatoris Mundi OPUS CHRISTI SALVATORIS MUNDI Newsletter Rok I Numer 1 Styczeń 2013 MISJONARZE SŁUDZY UBOGICH TRZECIEGO ŚWIATA PAPIESKA INTENCJA MISYJNA NA STYCZEŃ: „aby wspólnoty chrześcijańskie na Bliskim Wschodzie, często dyskryminowane, były obdarzane przez Ducha Świętego mocą wierności i wytrwałości”. Spis treści: NAUCZANIE KOŚCIOŁA • • • • • List apostolski Benedykta XVI PORTA FIDEI ogłaszający Rok Wiary 1. «Podwoje wiary» (por. Dz 14, 27) są dla nas zawsze otwarte. Wiodą one do życia w komunii z Bogiem i pozwalają wejść do Jego Kościoła. Próg ten można przekroczyć, kiedy głoszone jest Słowo Boże, a serce poddaje się kształtowaniu przez łaskę, która przemienia. Przekroczenie tych podwoi oznacza wyruszenie w drogę, która trwa całe życie. Zaczyna ją chrzest (por. Rz 6, 4), dzięki któremu możemy wzywać Boga jako Ojca, a kończy przejście przez śmierć do życia wiecznego, będącego owocem zmartwychwstania Pana Jezusa, który poprzez dar Ducha Świętego zechciał włączyć w swą chwałę tych, którzy w Niego wierzą (por. J 17, 22). Wyznawanie wiary w Trójcę Świętą — Ojca, Syna i Ducha Świętego — oznacza wiarę w jednego Boga, który jest miłością (por. 1 J 4, 8): Ojca, który w pełni czasów posłał swego Syna dla naszego Nauczanie Kościoła......................... 1 Z życia Kościoła ............................... 2 Nasz charyzmat................................ 3 Z naszych domów ........................... 4 Zobowiązanie misyjne.................... 4 zbawienia; Jezusa Chrystusa, który w tajemnicy swej śmierci i zmartwychwstania odkupił świat; Ducha Świętego, który prowadzi Kościół przez wieki w oczekiwaniu na chwalebny powrót Pana. 2. Od początku mojej posługi Następcy Piotra przypominałem o potrzebie odnalezienia drogi wiary, aby coraz wyraźniej ukazywać radość i odnowiony entuzjazm, które rodzi spotkanie z Chrystusem. W homilii podczas Mszy św. na rozpoczęcie mojego pontyfikatu powiedziałem: «Kościół jako całość, a w nim jego pasterze muszą tak jak Chrystus wyruszyć w drogę, aby wyprowadzić ludzi z pustyni ku przestrzeni życia, ku przyjaźni z Synem Bożym, ku Temu, który daje nam życie — pełnię życia1» (cdn) 1 Homilia podczas Mszy św. z okazji inauguracji pontyfikatu (24 kwietnia 2005): AAS 97 (2005), 710; «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 6/2005, s. 11. 1 Opus Christi Salvatoris Mundi Z ŻYCIA KOŚCIOŁA Wywiad z Księdzem Biskupem Miguelem Cabrejos OFM, uczestnikiem Synodu Biskupów z ramienia Konferencji Episkopatu Peru. Jego Ekscelencja Miguel Cabejo, Arcybiskup Trujillo w Peru, uczestniczył w Synodzie, który miał miejsce w październiku zeszłego roku. Przedstawiamy streszczenie wywiadu przeprowadzonego na zakończenie Synodu przez José Antonio Varela Vidal i opublikowanego w wersji hiszpańskiej na stronie www.zenit.org 12 X 2012. Na zakończenie XIII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów na temat „Nowa Ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej” przygotowano przesłanie oraz zbiór zaleceń ojców synodalnych, które mają pomóc Kościołowi katolickiemu zastanowić się nad dotychczasowymi owocami i zająć nowe stanowiska wobec ukazanych wyzwań. Ekscelencjo, na czym polega nowość końcowego orędzia Synodu? Nowością jest zaproponowany sposób ewangelizacji. Ewangelizacja jest jedna, ale na wymiar trynitarny. Wynika z miłości Ojca-Stworzyciela, który posyła swojego Syna, aby dać życie za ludzi, a Syn po swojej śmierci i zmartwychwstaniu posyła nam Ducha Świętego. W ten sam sposób posyła, aby ewangelizować i chrzcić w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego. A inne nowości? Wielką nowością jest osoba Chrystusa. Nowa Ewangelizacja jest dogłębnie chrystocentryczna, gdyż w innym przypadku byłaby niezrozumiała. A trzeba przy tym 2 z naciskiem podkreślić, że jest to przede wszystkim skutek miłości: miłości Ojca, miłości Syna, miłości i natchnienia pochodzącego od Ducha Świętego, gdyż tylko ktoś, kto kocha Boga, może ewangelizować, może przekazywać Ewangelię Chrystusa. Kiedy się to urzeczywistnia? Dzień po dniu realizuje się przez służbę, ponieważ miłość nie może być abstrakcją. Czy zwrócono uwagę to, co należy zmienić w stylu i postępowaniu? Tak, przede wszystkim na to. Wciąż mówi się o odnowieniu struktur duszpasterskich poprzez ich dostosowanie do współczesnych potrzeb, mówi się o postawie ewangelizatora oraz o kryteriach ewangelizacji. Jeśli ktoś – czy to biskup, czy kapłan, czy kardynał, czy świecki – pragnie głosić Ewangelię, jako owoc miłości wobec bliźnich, powinien być im bliski, odznaczać się duchem wyrozumiałości, braterstwa i miłosierdzia. Powinien w wyraźny sposób określić siebie, ukazać swe wewnętrzne nawrócenie oraz radykalne przyjęcie Chrystusa, gdyż w przeciwnym razie ewangelizacja nie jest możliwa. Czy to prawda, że innym tematem, obecnie bardzo aktualnym w Peru i w całej Ameryce Łacińskiej, jest formacja liderów oraz polityków w oparciu o Naukę Społeczną Kościoła? Podczas Synodu bardzo wiele mówiono o Nauce Społecznej Kościoła w jej odniesieniu do polityki. Wynika to z faktu, iż u jej źródeł znajduje się osoba, a państwo powinno chronić osobę ludzką, całą społeczność oraz dobro wspólne i tu Nauka Społeczna jest wielkim bogactwem. Człowiek nie może odrzucić prawdy fundamentalnej jaką jest sam Bóg, gdyż bez Niego nie istnieje człowieczeństwo. Opus Christi Salvatoris Mundi NASZ CHARYZMAT Pragniemy, począwszy od tego miesiąca, systematycznie przedstawiać tekst O. Giovanniego Salerno z 2 lutego 1996 r. Dlaczego narodził się Ruch Sług Ubogich Trzeciego Świata (Opus Christi Salvatoris Mundi)? 1. Ruch „Sług Ubogich Trzeciego Świata” (Opus Christi Salvatoris Mundi) powstał, aby ożywiać płomień Boży w Kościele. Istnieje wiele Ruchów, które zrodziły się w łonie Kościoła w kończącej się właśnie drugiej połowie XX w. Tym niemniej jeśli musielibyśmy wskazać kryteria określające ich wartość (nie chodzi tu o pomniejszenie lub niedoceniania żadnego z nich), moglibyśmy powiedzieć, że Ruchy te są w takiej mierze ważne w jakiej mają charakter misyjny, gdyż Kościół, aby był rzeczywiście Kościołem, powinien być misyjny: „Kościół jest misyjny ze swej natury, gdyż nakaz Chrystusa nie jest czymś przypadkowym czy zewnętrznym, ale sięga samego serca Kościoła. Wynika stąd, że cały Kościół i każdy Kościół jest posłany do narodów” (Redemptoris missio 62). „W świetle tego imperatywu misyjnego winno się oceniać wartość instytucji, ruchów, parafii i dzieł apostolskich Kościoła” (Redemptoris missio 49). Wystarczy przyjrzeć się Apostołom w dniu Zesłania Ducha Świętego, gdy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić (Dz 2,4). Natychmiast stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił donośnym głosem (Dz 2,14) kierując w ich wszystkich imieniu, tak do Żydów jaki i do przybyszów z różnych regionów śródziemnomorskiego świata – przebywających w Jerozolimie z okazji Pięćdziesiątnicy – orędzie o ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Jezusie: Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem (Dz 2,36). Na odpowiedź nie trzeba było długo czekać: Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: „Cóż mamy czynić, bracia?” – zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. „Nawróćcie się” – powiedział do nich Piotr – „i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego” (Dz 2,37-38). Całe opowiadanie kończy się pełnym zdumienia stwierdzeniem, że tych, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz (Dz 2,41). Widzimy również jak Piotr, któremu towarzyszy Jan, biednemu kalece proszącemu ich o jałmużnę mówi: „Nie mam srebra ani złota, ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!” I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. A on natychmiast odzyskał władzę w nogach i stopach. Zerwał się i stanął na nogach, i chodził, i wszedł z nimi do świątyni, chodząc, skacząc i wielbiąc Boga. A cały lud zobaczył go chodzącego i chwalącego Boga. (Dz 3,6-9). Nieco później Apostołowie rozproszyli się pod wpływem prześladować, które zmusiły ich do opuszczenia Jerozolimy. Jednak głównym powodem ich wędrówek było posłuszeństwo nakazowi Jezusa: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. (Mk 16,15-16). Jest to ten sam nakaz, który dzisiaj – podobnie jak na przestrzeni dwóch tysięcy lat chrześcijaństwa – Następca Piotra, Wikariusz Chrystusa na ziemi kieruje do wszystkich wierzących wyznawców Jezusa. (cdn) 3 Opus Christi Salvatoris Mundi Z NASZYCH DOMÓW ŚWIĘTO MATKI BOSKIEJ PILAR 12 października minionego roku, gdy obchodzone jest święto Nuestra Señora del Pilar (Matki Bożej na Kolumnie – święto patronalne Bazyliki katedralnej w Saragossie) – zgodnie z istniejącą w naszym Ruchu tradycją – członkowie wszystkich wspólnot Misjonarzy Sług Ubogich Trzeciego Świata składają swoje śluby zarówno czasowe jak i wieczyste. Ten szczególnie ważny dla nas dzień świętujemy zazwyczaj w atmosferze skupienia i adoracji, dziękując Bogu przede wszystkim za szczególny dar powołania do służby Jego ubogim. W duchowy sposób jednoczymy się z naszymi braćmi, odnawiając w sercu ślub ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Tym razem, podczas pięknej liturgii celebrowanej przez o. Sebastiana Dumont MSP w kościele Miasteczka Chłopców w Andahuaylillas, nasze małżeństwa misyjne odnawiały swoje przyrzeczenia. W uroczystości uczestniczyli nauczyciele z naszej szkoły Franciszka i Hiacynty Marto. ODWIEDZINY OPATA Z FONTGOMBAULT 13 października 2012 r. nasza wspólnota monastyczna pod wezwaniem Matki Bożej Milczenia, która ma swoją siedzibę w małej wiosce Querowasi odległej o około 4 km od Miasteczka Chłopców, z wielką radością gościła w swoich murach Ojca Opata Jeana Pateau OSB z benedyktyńskiego Opactwa Fontgombault we Francji, któremu towarzyszył jego współbrat o. Jorge Bourel OSB. Podczas Mszy św. sprawowanej w rycie nadzwyczajnym nasz gość dokonał koronacji figury Matki Bożej Milczenia. W uroczysto- ści brali również udział o. Giovanni Salerno (Założyciel Ruchu), o. Alvaro Gomez (Przełożony Generalny), liczni kapłani i bracia z naszego Ruchu oraz seminarzyści z prowadzonego przez nas Niższego Seminarium Duchownego. W kilka dni później Ojciec Opat sprawował również Mszę św. w formie zwyczajnej w kościele Miasteczka Chłopców, w której uczestniczyli wszyscy uczniowie i nauczyciele z naszej szkoły dla chłopców Franciszka i Hiacynty Marto. Wydarzenia te umocniły głęboką więź, która istnieje między naszym Ruchem a Opactwem w Fontgombault. ŚWIĘCENIA KAPŁAŃSKIE 12 grudnia – w święto Matki Boskiej z Guadalupe – Pan Bóg ofiarował całemu Ruchowi wspaniały dar, jakim były święcenia kapłańskie pochodzącego z Limy o. Raula Gonzalesa de Oldazabal. Jest to pierwszy peruwiański kapłan w naszym Ruchu. Ojciec Raul pochodzi z rodziny odznaczającej się głęboką wiarą katolicką. Ruch poznał podczas spotkania, które prowadziliśmy w Limie i po roku rozeznania swojego powołania w Cuzco wstąpił w 2004 r. do naszego Wyższego Seminarium Duchownego w Ajofrin w Hiszpanii. W roku 2011 ukończył studia teologiczne i 12 grudnia tegoż roku otrzymał święcenia diakonatu. Jakiś czas później objął funkcję dyrektora Hogar San Tarcisio (Sierocińca św. Tarsycjusza), a teraz nadeszła z niecierpliwością przez nas wszystkich wyczekiwana chwila jego święceń kapłańskich. Prosimy, byście pamiętali o nim w Waszych modlitwach. Wypraszajcie dla niego łaskę wytrwałości i świętości, aby był… pierwszym spośród wielu peruwiańskich kapłanów w naszym Ruchu. ZOBOWIĄZANIE MISYJNE Będę się modlił w tym miesiącu odmawiając w każdym tygodniu różaniec prosząc o łaskę wytrwałości dla misjonarzy na całym świecie. 4