Ks. Ignacy Skorupka

KALENDARIUM ŻYCIA
KSIĘDZA IGNACEGO JANA SKORUPKI
31 VII 1893r. W domu przy ul. Ciepłej 3 w Warszawie na świat przychodzi
najstarszy syn Adama Skorupki – urzędnika towarzystwa ubezpieczeniowego,
i Eleonory z Pomańskich- córki powstańca styczniowego z roku 1863, któremu na
chrzcie nadano imiona IGNACY JAN .
1902r. Ignacy Skorupka rozpoczyna naukę w Gimnazjum Pawła Chrzanowskiego
przy ul. Smolnej w Warszawie. Następnie naukę kontynuuje w Gimnazjum Rocha
Kowalskiego przy ul. Świętokrzyskiej. Profesorowie uczący w gimnazjum
w opinii szkolnej o Ignacym pisali : „Bystry, pilny, układny, posłuszny, karny,
zaskarbił sobie życzliwość profesorów i kolegów.”
Ignacy Skorupka jako uczeń gimnazjum
1909r. Piętnastoletni Ignacy Skorupka uzyskał dyplom ukończenia V klasy, co umożliwiło mu wstąpienie do
Warszawskiego Seminarium Duchownego przy ul. Krakowskie Przedmieście.
1909- 1914 Studia w seminarium. Pełen humoru i nowych pomysłów Ignacy, podczas studiów pogłębiał swoją
wiedzę z zakresu: filozofii, teologii, łaciny, języka polskiego, logiki, psychologii i historii literatury.
1914 r. Po pięciu latach studiów w seminarium Ignacy Skorupka otrzymuje święcenia subdiakonatu i
rozpoczyna studia w Akademii Duchownej w Petersburgu. Rozmiłowany w literaturze polskiej, zaraz po
przyjeździe do Akademii, zainicjował powstanie kółka literackiego „Polonia" i wygłaszał w nim odczyty, m.in.
o Warszawie w poezji Artura Oppmana (Or- Ota) oraz pisał wiersze o wydźwięku patriotyczno-religijnym.
1915 r. lipiec Do Petersburga przyjechała ewakuowana z Warszawy matka Ignacego Skorupki wraz z jego
rodzeństwem – był to czas I wojny światowej. Ignacy pomagał rodzinie, wyszukiwał pracę dla braci i
opiekował się matką w czasie jej długiej choroby.
26 I 1916 r. Ignacy Jan Skorupka został wyświęcony na kapłana przez biskupa Jana Cieplaka.
6 V 1916r. W Petersburgu umiera matka księdza Ignacego- Eleonora Skorupka, co młody kapłan bardzo
przeżywa.
1917 r. Młody Ksiądz Ignacy Skorupka przez kilka miesięcy był proboszczem parafii w Bogorodsku koło
Moskwy.
1917r. wrzesień - 1918r. sierpień Ignacy Skorupka pełni funkcję proboszcza w Klinicach w guberni
czernihowskiej, gdzie prowadził tajną polską drużynę harcerską, tam właśnie na jego ręce młodszy brat
Kazimierz złożył Przyrzeczenie Harcerskie. Ponadto, w miejscowym gimnazjum wykładał religię, język polski,
łaciński i grecki. Zorganizował szkołę początkową dla dzieci polskich, a także teatr amatorski, w którym
wyreżyserował "Betlejem Polskie" Lucjana Rydla. Był organizatorem polskich towarzystw opiekuńczych oraz
nieformalnym przywódcą dwutysięcznej grupy Polaków, wyrzuconych przez wojnę z Polski i osiadłych w
Klinicach. Jeździł do Kijowa, czyniąc starania o przyspieszenie ewakuacji swych podopiecznych do Polski, a
następnie tę ewakuację zorganizował. Wyjechał do Polski w końcu sierpnia z jedną z wracających grup.
1918r. Pracował jako wikariusz w Łodzi w parafii Przemienienia Pańskiego. Był założycielem i prezesem
Towarzystwa "Oświata" działającego na rzecz rozwoju szkolnictwa polskiego.
1919 r. wrzesień Ks. Skorupka został przeniesiony do Warszawy i objął stanowisko notariusza i archiwisty
Kurii Metropolitalnej Warszawskiej. Jednocześnie był kapelanem Ogniska Rodziny Maryi przy ul.
Zamoyskiego 30, prowadzonym przez siostry franciszkanki dla ok. 200 sierot, prefektem w szkole kolejowej
przy ul. Wspólnej i szkole Łebkowskiego. Wygłaszał kazania w kilku kościołach warszawskich, m.in. w okresie
Wielkiego Postu 1920 roku kazania o męce Pańskiej w katedrze św. Jana Chrzciciela.
1920 r. lipiec Ks. Ignacy wystąpił do władz kościelnych o zgodę na objęcie funkcji kapelana wojskowego.
Najpierw odmówiono mu i dopiero poparcie biskupa polowego Wojska Polskiego Stanisława Galla wyjednało
mu zgodę.
„Zgadzam się, rzekłem, ale pamiętaj, abyś
ciągle przebywał z żołnierzami w pochodzie i okopach, a w ataku nie pozostawał w tyle, ale szedł w
pierwszym rzędzie. Właśnie dlatego, odrzekł ks. Ignacy, chcę iść do wojska”. Tak wspomina rozmowę z ks.
Skorupką kardynał Aleksander Kakowski.
31 VII 1920r. W dniu swoich urodzin i imienin ks. Ignacy mówił w kazaniu: „Nie martwcie się! Bóg ześle nam
człowieka takiego jak Kordecki, jak Joanna d Arc. Człowiek ten stanie na czele armii doda odwagi i nastąpi
zwycięstwo. Bliskim jest ten dzień. Nie minie 15 sierpnia, dzień Matki Boskiej Zielnej a wróg będzie pobity”.
8 VIII 1920r. Na własną prośbę został mianowany kapelanem lotnym formującego się w budynku szkoły im.
Władysława IV na warszawskiej Pradze 1. Batalionu 236. pułku piechoty Armii Ochotniczej, złożonego
głównie z młodzieży gimnazjalnej i akademickiej.
12 VIII 1920r. Ksiądz Ignacy Skorupka sporządza testament, zapisuje w nim: „Dług za szkołę spłacam swym
życiem. Za wpojoną mi miłość do ojczyzny płacę miłością serca. Proszę mię pochować w albie i ornacie. Gdyby
nie można, zatrzymać w zakładzie. Papiery proszę zniszczyć! Pieniądze na pogrzeb i stypendia, drobiazgi- do
uznania Matki Przełożonej”
13 VIII 1920r. Ignacy Skorupka jako kapelan wymaszerował wraz z batalionem na front. Wieczorem batalion
dotarł do Ossowa leżącego na linii frontu.
14 VIII 1920 r. Razem z por. Mieczysławem Słowikowskim i ochotnikami 236 pułku, do walki pod Ossowem
przeciwko bolszewikom rusza ks. Ignacy Skorupa. W komży, stule, z krzyżem w
ręku i okrzykiem „Za Boga i Ojczyznę” ksiądz dodaje odwagi młodym żołnierzom,
ale w pewnym momencie, jak wspomina por. Słowikowski ksiądz Skorupka jakby
się potknął. Po walkach zauważono ciało leżącego księdza z krzyżem w ręku i
postrzelonego kulą w głowę- był to 27 letni ksiądz Ignacy Skorupka. Ciało
żołnierze- ochotnicy przenieśli do wsi a następnie przewieziono księdza do
Warszawy.
17 VIII 1920r. Odbyły się uroczystości pogrzebowe w kościele Garnizonowym przy
ul. Długiej, a następnie na Powązkach z udziałem najwyższego duchowieństwa
oraz przedstawicieli rządu.
Gen. Józef Haller udekorował trumnę ks.
Skorupki nadanym pośmiertnie Krzyżem Virtuti Militari.
Ksiądz Ignacy Skorupka