Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej
Transkrypt
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej Warszawa Wydział Nauk Pedagogicznych Raport samooceny –załącznik nr 5 Plany i programy studiów PE_DZ PLANY I PROGRAMY STUDIÓW Kierunek: PEDAGOGIKA (PE) - Studia stacjonarne pierwszego stopnia (PEn – DZ) 2009/2010 1 Plany i programy studiów PE_DZ Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej Warszawa Wydział Nauk Pedagogicznych Kierunek: PEDAGOGIKA (PE) Studia stacjonarne pierwszego stopnia (PEn – DZ) 2009/2010 W roku akademickim 2009/2010 1. Lokalna polityka edukacyjna- II, III rok 2. Andragogika – III rok 3. Edukacja medialna- I,II, III rok 4. Animacja społeczno-kulturowa- I, II, III rok 5. Doradztwo zawodowe - I, II, III rok 6. Psychopedagogika kreatywności- I, II, III rok 7. Wychowanie przedszkolne- I, II, III rok 8. Pedagogika wczesnoszkolnai korekcyjna- I, II, III rok kierunek PEDAGOGIKA spec. nienauczycielskie spec. nauczycielskie LOKALNA POLITYKA EDUKACYJNA PEDAGOGIKA WCZESNOSZKOLNA I KOREKCYJNA ANDRAGOGIKA WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE EDUKACJA MEDIALNA ANIMACJA SPOŁECZNOKULTUROWA DORADZTWO ZAWODOWE PSYCHOPEDAGOGIKA KREATYWNOŚCI 2 PEDAGOGIKA WCZESNOSZKOLNA I KOREKCYJNA(specjalność nauczycielska) KIERUNEK Miejsce Plany i programy studiów PE_DZ Pedagogika, studia pierwszego stopnia stacjonarne ( specjalność główna, dodatkowa) studia pierwszego stopnia niestacjonarne – PEDAGOGIKA WCZESNOSZKOLNA) studia drugiego stopnia niestacjonarne – PEDAGOGIKA KOREKCYJNA ( kontynuacja kierunku , po specjalności pedagogika wczesnoszkolna lub wychowanie przedszkolne) Akademia Pedagogiki Specjalnej Wydział Nauk Pedagogicznych Studiowanie tej specjalności przygotowuje przyszłych pedagogów do pracy z dziećmi potrzebującymi indywidualnej pomocy w korygowaniu i kompensowaniu zaburzeń i braków utrudniających uczenie się. Praca z dziećmi o specyficznych trudnościach w uczeniu się wymaga szerokich umiejętności w zakresie: formułowania indywidualnej, wielostronnej diagnozy pedagogicznej, planowania i projektowania działań kompensacyjno-korekcyjnych zgodnie z potrzebami dziecka, rozwijania samodzielności dziecka, wiary we własne siły, potrzeby dążenia do sukcesu i osiągania celów. Studiowanie tej specjalności daje dodatkowe kompetencje do pełnienia roli nauczyciela klas początkowych, szczególnie w szkołach integracyjnych. Specjalność pedagogika korekcyjna i wczesnoszkolna - jest nową specjalnością nauczycielską, bardzo poszukiwaną na rynku usług edukacyjnych. Wszyscy nasi pierwsi absolwenci znaleźli zatrudnienie zgodnie z własnymi zainteresowaniami, uzyskanymi kompetencjami i podjęli pracę w: poradniach, świetlicach korekcyjnych, klasach integracyjnych, przedszkolach i klasach początkowych, w ośrodkach szkolnowychowawczych, w sanatoriach itp. Podstawa prawna kwalifikacji zawodowych: Przygotowanie pedagogiczne nauczycielskie. Posiadane kwalifikacje oraz uprawnienia zawodowe określa Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 marca 2009 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli. Absolwent posiada kwalifikacje oraz uprawnienia do prowadzenia zajęć na stanowisku nauczyciela kl. 0-III oraz wychowania przedszkolnego szkoły podstawowej oraz pedagoga w zakresie zajęć korekcyjnowyrównawczych WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE (specjalność nauczycielska) KIERUNEK Pedagogika, studia pierwszego stopnia stacjonarne ( specjalność główna, dodatkowa) studia pierwszego stopnia niestacjonarne studia drugiego stopnia niestacjonarne – ( kontynuacja kierunku , po specjalności pedagogika wczesnoszkolna lub wychowanie przedszkolne) Miejsce Akademia Pedagogiki Specjalnej Wydział Nauk Pedagogicznych Studia przygotowują kandydatów do pracy w zawodzie nauczyciela przedszkola. Planowane obniżenie wieku rozpoczynania nauki szkolnej do 6 lat, objęcie dzieci 5-letnich obowiązkową opieką przedszkolną i konieczność upowszechniania edukacji przedszkolnej wymaga przygotowania nauczycieli, którzy będą mogli zapewnić ciągłość oddziaływań edukacyjnych. Absolwent tej specjalności zdobywa wiedzę i umiejętności dotyczące rozwoju i edukacji dzieci w wieku przedszkolnym. Absolwent otrzymuje tytuł licencjata w zakresie dwóch specjalności nauczycielskich: Pedagogiki wczesnoszkolnej i pedagogiki przedszkolnej lub Specjalności ogólnopedagogicznej i pedagogiki przedszkolnej. Absolwent jest przygotowany do działalności edukacyjnej nie tylko z dziećmi, ale także z ich rodzinami; potrafi współpracować ze środowiskiem lokalnym na rzecz zapewnienia dzieciom korzystnych warunków rozwoju. Może zatem podjąć następującą pracę: nauczyciela w przedszkolach publicznych i niepublicznych; doradcy pedagogicznego w środowisku lokalnym w zakresie problematyki rodzin z małymi dziećmi; lidera współpracy pomiędzy przedszkolem i szkołą. Podstawa prawna kwalifikacji zawodowych: Przygotowanie pedagogiczne nauczycielskie. Posiadane kwalifikacje oraz uprawnienia zawodowe określa Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 marca 2009 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli. Absolwent posiada kwalifikacje oraz uprawnienia do prowadzenia zajęć na stanowisku nauczyciela wychowania przedszkolnego, nauczyciela wspierającego w placówkach przedszkolnych integracyjnych oraz nauczyciela nauczania zintegrowanego 3 PSYCHOPEDAGOGIKA KREATYWNOŚCI ( specjalność nienauczycielska) KIERUNEK Pedagogika , studia pierwszego stopnia stacjonarne Miejsce Akademia Pedagogiki Specjalnej Wydział Nauk Pedagogicznych Plany i programy studiów PE_DZ Obecnie istnieje pilna potrzeba kształcenia dla szeroko rozumianej twórczości. Ukończenie proponowanego cyklu kształcenia umożliwi absolwentowi pełnienie m.in. takich funkcji jak: diagnozowanie uczniów (wychowanków) o ponadprzeciętnych zdolnościach twórczych. rozwijanie i kultywowanie zdolności, umiejętności i postaw twórczych wychowanków, czyli prowadzenie treningów twórczości. wartościowanie nowości (i „nowinek") pedagogicznych. umiejętność twórczego rozwiązywania problemów pedagogicznych oraz wdrażania innowacji, czyli np. zaprojektowanie nowych metod czy pomocy dydaktycznych, opracowanie programu autorskiego itp. Głównymi przedmiotami studiowania m.in. są: psychologia twórczości, innowatyka, filozofia kreatywności, socjologia twórczości, pedagogika alternatywna, pedagogika twórczości itp., w tym dużo treningów psychologicznych oraz warsztatów. Studenci będą mieli możliwość wybierania przedmiotów według własnych preferencji. Z powyższego wynika, że są to studia dla ambitnych studentów, o nastawieniu innowacyjnym, pomysłowych. Podstawa prawna kwalifikacji zawodowych: Przygotowanie pedagogiczne. Absolwent posiada kwalifikacje oraz uprawnienia do prowadzenia zajęć z zakresu treningów twórczości oraz rozwijania zdolności uczniów w placówkach edukacyjnych na stanowisku pedagoga oraz w innych instytucjach zgodnie z uzyskanymi kwalifikacjami. DORADZTWO ZAWODOWE ( specjalność nienauczycielska) KIERUNEK Pedagogika, studia pierwszego stopnia stacjonarne studia drugiego stopnia niestacjonarne Miejsce Akademia Pedagogiki Specjalnej Wydział Nauk Pedagogicznych Absolwent posiada: - wiedzę pedagogiczną, socjologiczną i psychologiczną z zakresu doradztwa zawodowego; praktyczne umiejętności w zakresie posługiwania się warsztatem diagnostycznym, praktycznego działania w poradnictwie zawodowym oraz tworzenia własnego warsztatu metodycznego, - praktyczne kompetencje w zakresie: poradnictwa zawodowego wobec osób niepełnosprawnych, w szczególności: kierowania do specjalistycznych ośrodków szkoleniowych, współpracy z organami rentowymi, prowadzenia doradztwa w zakresie działalności gospodarczej lub rolniczej podejmowanej przez osoby niepełnosprawne, oraz współpracy z instytucjami realizującymi rehabilitację zawodową. Miejsce zatrudnienia absolwenta: doradca zawodowy w Powiatowym Urzędzie Pracy, dokonujący oceny zdolności do pracy, umożliwiający wybór odpowiedniego zawodu, szkolenia, czy przekwalifikowania zawodowego osobom zdrowym, jak też niepełnosprawnym; doradca zawodowy-pedagog w szkole publicznej lub prywatnej, prowadzący orientację zawodową uczniów doradca zawodowy zatrudniony w poradni psychologiczno- pedagogicznej wchodzący w skład zespołów orzekających o kierunku kształcenia, wyborze szkoły dla uczniów niepełnosprawnych; doradca zawodowy- współpracownik ZUS w zespole orzekającym o niezdolności do pracy; doradca zawodowy uczestniczący w pracach Zespołów do Spraw Orzekania o stopniu niepełnosprawności, szczególnie w ustalaniu rodzaju szkolenia i zatrudniania osób niepełnosprawnych. Podstawa prawna kwalifikacji zawodowych: Przygotowanie pedagogiczne. Absolwent posiada kwalifikacje do zajmowania stanowiska doradcy zawodowego zgodnie z Rozp. MEN z dnia 12.03.2009 4 ANDRAGOGIKA ( specjalność nienauczycielska) KIERUNEK Pedagogika, studia pierwszego stopnia stacjonarne studia drugiego stopnia niestacjonarne Miejsce Akademia Pedagogiki Specjalnej Wydział Nauk Pedagogicznych Plany i programy studiów PE_DZ Absolwent dysponuje: podstawową wiedzą ogólnopedagogiczną, socjologiczną i psychologiczną niezbędną do zrozumienia społeczno-kulturowego kontekstu edukacji osób dorosłych oraz do konstruowania własnego rozwoju zawodowego.; praktycznymi umiejętnościami w zakresie komunikacji społecznej, diagnozowania potrzeb edukacyjnych, doskonalenia swoich kompetencji w zakresie praktycznego działania oraz tworzenia własnego warsztatu metodycznego umiejętnością refleksyjnego spojrzenia na własną rolę zawodową oraz pogłębionego rozumienia rzeczywistości edukacyjnej. Miejsce zatrudnienia absolwenta: Absolwent uzyskuje podstawowe kwalifikacje zawodowe do pracy w obszarze edukacji szkolnej i pozaszkolnej dorosłych. Powinien być przygotowany do pracy w instytucjach edukacji ustawicznej dorosłych (np. centra kształcenia ustawicznego, szkoły dla dorosłych, kształcenie kursowe, edukacja ogólnokształcąca i zawodowa w zakładach pracy). Osobne miejsce zajmuje przygotowanie do pracy w zakresie poradnictwa i doradztwa zawodowego, rodzinnego, a także organizacji pracy kulturalno-oświatowej z osobami dorosłymi, prowadzenia zajęć turystycznych i rekreacyjnych oraz organizacji pracy oświatowej w takich specjalistycznych organizacjach, jak np. Związek Zakładów Doskonalenia Zawodowego, Towarzystwo Wiedzy Powszechnej oraz w różnorodnych organizacjach oświatowych samorządowych i gospodarczych. Absolwent powinien umieć sprawnie współpracować z licznymi zagranicznymi placówkami andragogicznymi zwłaszcza w obszarze Unii Europejskiej, m. in, w ramach programu Socrates – Grundtvig i Erasmus, uczestniczyć w europejskiej kooperacji w obszarach: kształcenia otwartego i zdalnego - Open and Distance Learning (ODL) oraz nowoczesnych technologii informacji i komunikacji w edukacji dorosłych - Information and Communication Technology (ICT). Ważne jest przygotowanie do pracy w ramach wolontariatu udzielającego pomocy społecznej osobom dorosłym i starszym w ramach organizacji państwowych, prywatnych oraz organizacji pozarządowych. Podstawa prawna kwalifikacji zawodowych: Przygotowanie pedagogiczne. Absolwent posiada kwalifikacje do pracy w instytucjach edukacji ustawicznej dorosłych w zakresie poradnictwa i doradztwa zawodowego, rodzinnego, organizacji pracy kulturalno-oświatowej. ANIMACJA SPOŁECZNO - KULTUROWA (specjalność nienauczycielska) KIERUNEK Pedagogika, studia pierwszego stopnia stacjonarne studia drugiego stopnia niestacjonarne Miejsce Akademia Pedagogiki Specjalnej Wydział Nauk Pedagogicznych Absolwent posiada: podstawową wiedzę pedagogiczną, socjologiczną, psychologiczną i antropologiczną dotyczącą rozwoju człowieka, ogólną wiedzę o obszarach kultury i sztuki oraz praktyczne umiejętności w zakresie plastyki, literatury, muzyki, filmu i kultury bytu. umiejętność animowania uczestnictwa w kulturze dzieci, młodzieży i różnych kręgów dorosłych, a także znać biologiczne i psychiczne właściwości człowieka we wszystkich okresach jego życia. Umiejętność oceny potrzeby i możliwości jednostki oraz społeczności lokalnych w zakresie kultury, edukacji, problemów społecznych; przygotować inicjatywy społeczne i programy działalności z obszaru kultury materialnej i symbolicznej, kultury relacji międzyludzkich. Powinien także rozumieć i doceniać znaczenie tradycji i obyczaju w określaniu tożsamości kulturowej, wypowiedzi poprzez sztukę w samorealizacji człowieka. Studia wspomagają postawy poznawcze i twórcze studentów, kształtują świadomość etyczną, wyobraźnię społeczną, refleksyjność wobec własnego życia, roli zawodowej i rzeczywistości społeczno-kulturowej oraz samodzielność w tworzeniu własnych kwalifikacji w zależności od nowych zadań i specyficznych potrzeb instytucji, środowiska, rynku pracy. Absolwenci specjalizacji Animacja społeczno-kulturowa mogą podjąć pracę we wszystkich instytucjach życia społecznego i kulturalnego w skali lokalnej, krajowej i europejskiej, w których istotna rolę odgrywają elementy kulturowe i edukacyjne, jak radio, prasa, telewizja, public relations, event marketing, fundrising; w instytucjach samorządu lokalnego, stowarzyszeniach, fundacjach i innych organizacjach pozarządowych, ośrodkach kultury i 5 Plany i programy studiów PE_DZ turystyki, placówkach edukacyjnych i opiekuńczych; szczególnie we wspólnotach środowiskowych, wyznaniowych, etnicznych, a także korporacjach zawodowych. Podstawa prawna kwalifikacji zawodowych: Przygotowanie pedagogiczne. Absolwent posiada kwalifikacje do organizowania i prowadzenia działalności społecznowychowawczej i kulturalnej w placówkach edukacyjnych i samorządu lokalnego 6 LOKALNA POLITYKA EDUKACYJNA (specjalność nienauczycielska) KIERUNEK Pedagogika, studia pierwszego stopnia stacjonarne Miejsce Plany i programy studiów PE_DZ Akademia Pedagogiki Specjalnej Wydział Nauk Pedagogicznych Obszar projektów i działań społecznych określany mianem lokalnej polityki edukacyjnej należy do nurtu myślenia o lokalności jako istotnym aspekcie życia współczesnego społeczeństwa. Zdobycze technologiczne i ekonomiczne ostatnich dekad zestawione z przemianami w sferze wartości, obyczaju oraz z rosnącym obszarem nierównych szans życiowych, skłaniają do poszukiwania rozwiązań licznych problemów nie tylko w wymiarze międzynarodowym czy państwowym, ale również w obszarze zjawisk lokalnych. Uwzględnienie lokalnej perspektywy staje się coraz ważniejsze również w dziedzinie edukacji. Zaangażowana społeczność lokalna, zwłaszcza rodzice, dyrektorzy szkół i nauczyciele, to wciąż niedoceniany partner władz publicznych w dziedzinie szeroko rozumianych reform edukacyjnych. Polityka edukacyjna samorządu lokalnego to często efekt powierzchownych diagnoz i mniej lub bardziej udanych prób dostosowania się do realiów prawno-finansowych. Mając to na uwadze, autorzy programu specjalności „Lokalna polityka edukacyjna” uznali, że dla poprawy jakości edukacji, zwłaszcza na poziomie podstawowym i gimnazjalnym, ważne jest akademickie przygotowanie nowego pokolenia pracowników sfery publicznej, posiadających zarówno szerokie spojrzenie na proces dokonujących się zmian społecznych, wiedzę pedagogiczną, jak i umiejętności praktyczne pomocne w działaniu na poziomie społeczności lokalnej. Wiedza i umiejętności nabyte w ramach specjalności dają absolwentowi specjalności: szerokie spojrzenie na zagadnienia edukacji we współczesnym kontekście przemian cywilizacyjnych i kulturowych; zdolność pogłębionej analizy sytuacji oświaty w wymiarze lokalnym (zwłaszcza powiązań między edukacją, rynkiem pracy i jakością życia mieszkańców); umiejętność diagnozowania problemów i tworzenia projektów rozwoju lokalnego w dziedzinie edukacji; umiejętność tworzenia projektów aktywizujących społeczność lokalną w obszarze działań obywatelskich, inicjatyw ekonomicznych i kulturalnych. Miejsca pracy dostępne dla absolwenta specjalności można lokalizować w trzech obszarach życia publicznego: Instytucje samorządowe: pracownik urzędu samorządu terytorialnego każdego szczebla (urzędów gmin/dzielnicy, urzędów powiatowych, urzędów marszałkowskich), w ramach wydziałów związanych z zadaniami oświatowymi samorządu; pracownik instytucji związanych z samorządem terytorialnym, których zadania obejmują zintegrowane działania na rzecz rozwoju lokalnego. Organizacje pozarządowe: pracownik organizacji pozarządowych (typu community worker), działających w środowiskach lokalnych, o kompetencjach badawczych, projektowych i organizacyjnych. Instytucje państwowe: pracownik urzędów państwowych (np. kuratorium). Podstawa prawna kwalifikacji zawodowych: Przygotowanie pedagogiczne. Absolwent posiada kwalifikacje do zatrudnienia na stanowiskach związanych z problematyką polityki edukacyjnej w wymiarze lokalnym w urzędach państwowych, samorządowych, organizacjach pozarządowych: Ustawa o pracownikach samorządowych (Dz.U. 2001r. Nr 142, poz. 1593), art. 3.1.; Rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz.U. 2000r. Nr 61, poz. 707). 7 EDUKACJA MEDIALNA (specjalność nienauczycielska) KIERUNEK Pedagogika, studia pierwszego stopnia stacjonarne Miejsce Plany i programy studiów PE_DZ Akademia Pedagogiki Specjalnej Wydział Nauk Pedagogicznych Absolwent studiów przygotowany jest do nowych wyzwań związanych z różnorodnymi funkcjami mediów, zwłaszcza edukacyjnymi i ich dynamicznie rosnącymi możliwościami we współczesnym świecie. Posiada wiedzę ogólną, a także o komunikowaniu społecznym i kształceniu multimedialnym. Miejsca zatrudnienia; placówki oświatowe (jako: specjalista ds. mediów i informatyzacji w szkole, technolog kształcenia, specjalista ds. kształcenia na odległość) instytucje medialne urzędy pracy instytucje doradztwa zawodowego. Podstawa prawna kwalifikacji zawodowych: Przygotowanie pedagogiczne. Absolwent posiada kwalifikacje m.in. do zajmowania stanowiska pedagoga – specjalisty ds. mediów i informatyzacji w szkołach, dydaktyka medialnego. PEDAGOGIKA OPIEKUŃCZO-SOCJALNA ( specjalność nauczycielska) KIERUNEK Miejsce Pedagogika, studia pierwszego stopnia stacjonarne ( specjalność dodatkowa) studia I stopnia niestacjonarne studia II stopnia niestacjonarne Akademia Pedagogiki Specjalnej Wydział Nauk Pedagogicznych Program specjalności Pedagogika opiekuńcza i socjalna koncentruje się wokół zagadnień opieki i wychowania w środowisku naturalnym i instytucjach społeczno-edukacyjnych. W centrum zainteresowania usytuowane są problemy wychowania w rodzinie oraz pomocniczej roli, jaka wobec dziecka i rodziców pełni szkoła, placówki opiekuńcze, kulturalne i socjalne, resocjalizacyjne i inne. Student specjalności Pedagogika opiekuńcza i socjalna przygotowywany jest do szeroko rozumianej pracy opiekuńczo-wychowawczej z dzieckiem i rodziną. Ma zdobywać wiedzę i umiejętności, które pozwolą mu diagnozować problemy wychowawcze, organizować pomoc i wsparcie społeczne, socjalne, psychologiczne. Ma być specjalistą od budowania programów wychowawczych i aktywizowania środowiska lokalnego na rzecz pomocy dziecku i rodzinie. Kształcenie w zakresie tej specjalności ma służyć rozwojowi i modernizacji tradycyjnych funkcji opiekuńczo- socjalnych, kulturalno-wychowaczych, prewencyjno-resocjalizacyjnych szkoły i innych placówek opiekuńczych i edukacyjnych. Absolwent specjalności pedagogika opiekuńcza i socjalna przygotowany jest do pracy w szkole jako pedagog szkolny, jako wychowawca w świetlicy, animator zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych, organizator współpracy z rodzicami i z szeroko rozumianym środowiskiem lokalnym. Współpracuje z samorządem lokalnym, ze służbami socjalnymi, lokalnymi instytucjami kulturalnymi, z mediami, z policją, sądem. Jego miejscem zatrudnienia mogą być także różne inne placówki wychowawczo- opiekuńcze ( internaty, ośrodki szkolno-wychowawcze), a także administracja szkolna oraz organizacje pozarządowe działające na rzecz pomocy dziecku i rodzinie. 8 Plany i programy studiów PE_DZ Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej Warszawa _________________________________________________________________________________________________________________________________________ Kierunek: PEDAGOGIKA (PE) Studia stacjonarne pierwszego stopnia (PEn-DZ) Zał. Nr 1 do uchwały Nr 104/08-09 RWNP z dnia 27.05.2009 r. Plany 2007/2008 uwzględniające zmiany do Uch. 104/08-09 z 27 maja 2009r. Kod i nazwa przedmiotu Rok studiów Kod jednostki organizacyjnej Łączny wymiar godzin Forma zaliczenia Liczba punktów ECTS I sem. wyk. II sem. ćw wyk. ćw. Przedmioty kształcenia ogólnego (A) 5001-S1-JEZYK Język obcy - 1 I 5001 60 ZAL 5001-S2-JEZYK Język obcy - 2 II 5001 60 E 0000-0A1BHP Bezpieczeństwo i Higiena Pracy I 4 ZAL 100S-0A2TEI Technologia informacyjna I 1001 30 ZO 2 30 5002-0A1WF Wychowanie fizyczne I 5002 60 ZO 1 30 30 120 90 RAZEM 5 30 30 30 30 4 8 4 ŁĄCZNIE 214 214 Przedmioty obowiązkowe obejmujące treści kształcenia podstawowego (B) 100S-1B1FIL Filozofia I 2001 60 E 8 30 30 9 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1B1ETY Etyka I 2001 15 ZO 2 100S-1B1SOC Socjologia I 2001 90 E 9 30 15 100S-1B1POG Psychologia ogólna I 2002 45 E 6 30 15 100S-1B1PPG Podstawy pedagogiki I 1001 30 ZO 4 30 100S-1B1KPE Kierunki pedagogiki współczesnej I 1001 60 E 100S-1B1PRC Psychologia rozwoju człowieka I 2002 45 100S-1B1PSP Psychologia społeczna I 2002 45 RAZEM 15 15 30 8 30 30 ZO 3 15 30 E 5 15 30 75 135 390 45 120 60 ŁĄCZNIE 390 Przedmioty obowiązkowe obejmujące treści kształcenia kierunkowego (C) 100S-1C1HWI Historia wychowania I 1001 45 ZO 3 100S-1C1TWY Teoria wychowania I 1001 45 E 4 30 15 100S-1C1DYD Dydaktyka I 1001 60 E 6 30 30 100S-1C2PSP Pedagogika społeczna II 1001 60 E 6 100S-AS3LIC Seminarium dyplomowe, złożenie pracy dyplomowej III 1000 60 ZAL 10 RAZEM 270 29 30 30 15 30 30 60 30 75 ŁĄCZNIE 60 75 270 Przedmioty obowiązkowe poszerzające wiedzę ogólną (D) 100S-1D1BPR Biomedyczne podstawy rozwoju I 2002 45 ZO 3 30 100S-1D1WZP Wybrane zagadnienia prawa I 2002 30 ZO 2 30 15 10 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1D1POP Pierwsza pomoc przedmedyczna I 2002 15 ZO 1 100S-1D1PES Pedagogika specjalna I 1002 30 ZO 2 100S-1D1PU1 Problemy współczesnej Europy – 1 I 2003 15 ZAL 100S-1D2PU2 Problemy współczesnej Europy – 2 II 2003 15 E 4 100S-1D2MBA Metody badań II 1001 30 ZO 2 RAZEM 180 15 30 15 14 15 30 60 30 ŁĄCZNIE 45 45 15 30 180 Przedmioty specjalnościowe - specjalność nienauczycielska (E1) Łącznie 690 specjalność nienauczycielska: EDUKACJA MEDIALNA (EME) – przedmioty specjalnościowe (E1) 100S-1E1ECM Edukacja czytelnicza i medialna I 1001 45 ZO 3 100S-1E1MTD Media tradycyjne I 1001 30 ZO 2 100S-1E2EPI Edukacyjne problemy społeczeństwa wiedzy II 1001 45 E 5 100S-1E2IED Internet w edukacji II 1001 45 E 5 100S-1E2ETM Etyka mediów II 2001 45 E 5 100S-1E2MWE Metodyka wykorzystywania mediów w edukacji II 1001 45 E 5 100S-1E2EZK Edukacyjne zastosowania komputerów II 1001 45 E 5 15 30 100S-1E2KUJ Kultura języka II 1004 45 E 5 15 30 100S-1E2AUE Autoprezentacja z elementami retoryki II 1001 30 ZO 2 30 100S-1E2PKM Projektowanie komunikatów medialnych II 1001 30 ZO 2 30 30 15 15 30 15 30 15 30 30 11 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1E2REL Podstawy Public Relations II 1001 15 ZO 1 15 100S-1E2GKO Grafika komputerowa II 1001 30 ZO 2 30 100S-1E2TEE Telewizja w edukacji II 1001 45 ZO 3 100S-1E3MDK Media w doskonaleniu kwalifikacji nauczycieli III 1001 45 E 5 15 100S-1E3PAM Prawne aspekty mediów III 2003 15 E 3 15 100S-1E3MES Media w edukacji specjalnej III 1002 30 E 4 15 15 100S-1E3NAO Nauczanie na odległość III 1001 45 E 5 15 30 100S-1E3ZME Zagrożenia mediów III 1001 45 E 5 15 30 100S-1E3KBN Komputer w badaniach naukowych III 1001 15 ZO 1 100S-1P1EME Praktyka asystencka (ciągła) w instytucjach, działach medialnych (m.in. redakcje prasowe, radiowe, telewizyjne) - 2 tyg. (40 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} I 1001 ZAL 2 100S-1P2EME Praktyka asystencko-pedagogiczna (śródroczna) w instytucjach i organizacjach posiadających działy o charakterze medialnym oraz w placówkach edukacyjnych - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki obowiązuje od 2009/10 wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} II 1001 ZAL 3 100S-1P3EME Praktyka pedagogiczna (śródroczna) w placówkach edukacyjnych - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} III 1001 ZAL 3 RAZEM 15 690 30 15 135 ŁĄCZNIE 30 76 255 45 255 690 specjalność nienauczycielska: LOKALNA POLITYKA EDUKACYJNA (LPE) – przedmioty specjalnościowe (E1) 100S-1E1EUE Edukacja w Unii Europejskiej I 1001 30 E 4 30 12 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1E1ZLP Założenia lokalnej polityki edukacyjnej I 1001 30 E 4 30 100S-1E2DPO Diagnozowanie potrzeb edukacyjnych II 1001 30 ZO 2 15 15 100S-1E2SAM Samokształcenie II 1001 30 ZO 2 100S-1E2WSE Wyrównywanie szans edukacyjnych II 1001 90 E 8 15 30 100S-1E2STE Samorząd terytorialny II 2003 30 ZO 2 30 100S-1E2OPO Organizacje pozarządowe w oświacie II 1001 30 ZO 2 30 100S-1E2ARP Edukacja a rynek pracy II 1001 30 E 4 100S-1E2MBT Metody badań terenowych II 1001 30 E 4 100S-1E2EWI Edukacja wielokulturowa II 1001 45 E 5 15 100S-1E2ISS Instytucje społeczeństwa obywatelskiego II 1001 30 ZO 2 30 100S-1E2ZAS Zarządzanie systemem edukacji II 1001 30 E 4 100S-1E2DPR Diagnoza i postępowanie resocjalizacyjne II 1002 30 E 4 100S-1E2ZSZ Zarządzanie szkołą II 1001 60 ZO 4 100S-1E3PG1 Polityka edukacyjna gminy – 1 II 1001 30 ZAL 100S-1E3PG2 Polityka edukacyjna gminy – 2 III 1001 30 E 100S-1E3AL1 Animacja społeczności lokalnej – 1 II 1001 30 ZAL 100S-1E3AL2 Animacja społeczności lokalnej – 2 III 1001 30 E 6 15 15 100S-1E3PSO Praca socjalna III 2003 45 E 5 15 30 I 1001 ZAL 2 100S-1P1LPE Praktyka asystencka w szkołach podstawowych - 2 tyg. (40 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} 30 15 30 30 15 15 30 30 30 30 30 30 6 30 15 15 13 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1P2LPE Praktyka animacyjna w wydziałach/referatach oświaty przy urzędach gminy/dzielnicy - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} II 1001 ZAL 3 100S-1P3LPE Praktyka dyplomowa w organizacjach pozarządowych - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} III 1001 ZAL 3 RAZEM 60 240 210 180 30 30 30 30 30 30 15 15 30 30 ŁĄCZNIE 690 76 690 specjalność nienauczycielska: ANDRAGOGIKA (AND) – przedmioty specjalnościowe (E1) 100S-1E1AND Andragogika I 1001 60 E 6 100S-1E2POD Psychologia człowieka dorosłego II 2002 60 E 6 100S-1E2ANS Andragogika specjalna II 1002 60 E 6 100S-1E2ASK Animacja społeczno-kulturowa II 1001 60 ZO 4 15 45 100S-1E2OKD Organizacja i kierowanie oświatą dorosłych II 1001 60 E 6 30 30 100S-1E2PTA Podstawy teorii andragogicznych II 1001 60 E 6 100S-1E2POZ Poradnictwo i orientacja zawodowa II 1001 30 ZO 2 100S-1E2MKD Metodyka kształcenia dorosłych II 1001 30 E 4 100S-1E2DYR Dydaktyka dorosłych II 1001 60 E 6 100S-1E2PUK Podstawy edukacji zdalnej II 1002 60 E 6 30 30 30 30 30 14 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1E3ANP Andragogika porównawcza III 1001 30 E 4 30 100S-1E3PSD Praca socjalna z osobami dorosłymi III 2003 60 E 6 30 30 100S-1E3WZG Wybrane zagadnienia z gerontologii III 2002 60 E 6 30 30 100S-1P1AND Praktyka asystencko-pedagogiczna orientacji zawodowej w placówkach oświatowo-kulturalnych dla osób dorosłych - 2 tyg. (40 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} I 1001 ZAL 2 100S-1P2AND Praktyka pedagogiczna orientacji zawodowej w placówkach oświatowo-kulturalnych dla osób dorosłych - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/0809} II 1001 ZAL 3 100S-1P3AND Praktyka pedagogiczna zawodowa w placówkach oświatowokulturalnych (w tym: centra kształcenia ustawicznego, muzea, domy kultury, biblioteki) - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} III 1001 ZAL 3 195 225 RAZEM ŁĄCZNIE 690 76 135 135 690 specjalność nienauczycielska: PSYCHOPEDAGOGIKA KREATYWNOŚCI (PKR) – przedmioty specjalnościowe (E1) 100S-1E1TEU Techniki efektywnego uczenia się I 1001 30 ZO 2 30 100S-1E1TIN Trening interpersonalny I 1001 15 ZO 1 15 100S-1E1PEA Pedagogika alternatywna I 1001 30 ZO 2 30 100S-1E2PTW Psychologia twórczości II 2002 45 E 5 15 30 100S-1E2PZD Pedagogika zdolności II 1001 30 E 4 15 15 100S-1E2DZP Diagnozowanie zdolności i postaw twórczych II 1001 30 E 4 15 15 15 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1E2DYT Dydaktyka twórczości II 1001 30 ZO 2 30 100S-1E2PET Pedagogika twórczości II 1001 60 E 6 15 100S-1E2SOT Socjologia twórczości II 2001 15 E 3 15 100S-1E2MKE Metodyka kształcenia twórczego w edukacji przedszkolnej II 1001 30 E 4 15 15 100S-1E2MKT Metodyka kształcenia twórczego w edukacji szkolnej II 1001 30 ZO 4 15 15 100S-1E2TRT Trening twórczości II 1001 75 ZO 5 100S-1E2MKO Metodyka kształcenia twórczego osób dorosłych II 1001 60 ZO 6 100S-1E2REK Reklama II 1002 30 ZO 2 100S-1E2PSU Pedagogika sukcesu II 1001 30 ZO 4 100S-1E2OSB Organizacja szkoleń dla biznesu II 1001 30 ZO 4 100S-1E2MAS Marketing społeczny II 1001 30 E 4 100S-1E3APR Autoprezentacja III 1001 15 ZO 1 15 100S-1E3JBT Jakościowe badania twórczości III 1001 30 ZO 2 30 100S-1E3WPL Warsztaty plastyczne III 1003 15 ZO 1 15 100S-1E3WMU Warsztaty muzyczne III 1003 15 ZO 1 15 100S-1E3WTE Warsztaty teatralne III 1003 15 ZO 1 15 100S-1P1PKR Praktyka asystencko-pedagogiczna w domach kultury, ośrodkach animacji społeczno-kulturalnej - 2 tyg. (40 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/0809} I 1001 ZAL 2 100S-1P2PKR Praktyka pedagogiczna w poradniach pedagogicznopsychologicznych - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} II 1001 ZAL 3 15 30 30 45 15 45 30 30 30 15 15 16 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1P3PKR Praktyka pedagogiczna zawodowa w publicznych i niepublicznych placówkach edukacyjnych (ośrodkach twórczej edukacji, szkołach, przedszkolach, firmach szkoleniowych) - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} III 1001 ZAL 3 RAZEM 75 255 90 270 30 30 15 30 ŁĄCZNIE 690 76 690 specjalność nienauczycielska: DORADZTWO ZAWODOWE (DZA) – przedmioty specjalnościowe (E1) 100S-1E1ZAW Zawodoznawstwo I 1001 60 E 6 100S-1E2PTZ Podstawy teoretyczne poradnictwa zawodowego II 1001 30 E 4 100S-1E2SUD Społeczne uwarunkowania rozwoju zawodowego II 1001 45 ZO 3 100S-1E2ORP Organizacja poradnictwa zawodowego w Polsce II 1001 30 ZO 2 100S-1E2EUR Eurodoradztwo II 1001 45 E 5 15 30 100S-1E2DOP Doradztwo personalne II 1001 30 ZO 2 15 15 100S-1E2PZN Poradnictwo zawodowe dla osób niepełnosprawnych II 1002 30 E 4 15 15 100S-1E2DZK Diagnostyka zawodowa i planowanie kariery II 1002 45 E 5 100S-1E2DZN Diagnostyka zawodowa dla osób niepełnosprawnych II 1002 30 E 4 15 15 100S-1E3IR1 Informacja zawodowa i rynek pracy – 1 II 1001 45 ZAL 100S-1E3IR2 Informacja zawodowa i rynek pracy – 2 III 1001 45 E 100S-1E3MPZ Metody pracy doradcy zawodowego III 1001 60 100S-1E3BHP Prawo pracy i BHP III 2003 30 30 30 15 30 15 30 8 30 15 E 6 30 30 E 4 15 15 17 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1E3KWD Komputerowy system wspomagania doradcy zawodowego III 1001 30 ZO 2 100S-1E3PDT Podstawy pośrednictwa pracy III 1001 30 E 4 100S-1P1DZA Praktyka asystencko-pedagogiczna orientacji zawodowej w placówkach edukacyjnych (licea ogólnokształcące i gimnazja) - 2 tyg. (40 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} I 1001 ZAL 2 100S-1P2DZA Praktyka pedagogiczna orientacji zawodowej w poradniach psychologiczno-pedagogicznych - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} II 1001 ZAL 3 100S-1P3DZA Praktyka pedagogiczna zawodowa w placówkach doradztwa zawodowego (urzędy pracy, biura karier zwodowych, biura doradztwa zawodowego itp.) - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} III 1001 ZAL 3 RAZEM 585 67 30 15 15 180 165 ŁĄCZNIE 105 135 585 specjalność nienauczycielska: ANIMACJA SPOŁECZNO-KULTUROWA (ASK) – przedmioty specjalnościowe (E1) 100S-1E1WWK Wprowadzenie do wiedzy o kulturze I 1001 30 E 4 30 100S-1E1KBY Kultura bycia I 1004 30 ZO 2 100S-1E2ZAP Podstwowe zagadnienia sztuki plastycznej II 1003 30 ZO 2 30 100S-1E2ZAM Podstawowe zagdanienia sztuki muzycznej II 1003 30 ZO 2 30 100S-1E2ZAD Podstawowe zagadnienia sztuki słowa i dramy II 1003 30 ZO 2 30 100S-1E2TKR Trening kreatywności II 1001 30 ZO 2 30 30 18 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1E2MEW Metodyka organizacji i prowadzenia zajęć w zakresie wybranej dziedziny (jeden przedmiot do wyboru): 100S-1E2MEP Metodyka organizacji i prowadzenia zajęć w zakresie plastyki, 100S-1E2MEM Metodyka organizacji i prowadzenia zajęć w zakresie muzyki, 100S-1E2MEZ Metodyka organizacji i prowadzenia zajęć w zakresie sztuki słowa i dramy II 1003 60 E 8 100S-1E2POA Praca z grupą – organizacja i animacja społeczno-kulturowa II 1001 30 ZO 2 100S-1E2PAK Podstawy animacji społeczno-kulturowej II 1001 60 E 8 100S-1E2ETP Etnopedagogika II 1001 30 ZO 2 100S-1E2OIS Organizacja i działanie instytucji systemu oświatowego II 2003 15 E 3 100S-1E2MAN Metodyka oddziaływań animacyjnych w środowisku II 1001 30 ZO 2 100S-1E2PSZ Patologia życia społecznego II 1002 30 E 4 30 100S-1E2EMI Edukacja międzykulturowa II 1001 60 E 6 30 100S-1E2DSM Diagnoza środowiskowa i metody badań terenowych II 1001 30 ZO 2 100S-1E3TUA Trening umiejętności komunikacyjnych w pracy animatora kultury III 1001 30 ZO 2 100S-1E3PPI Projekt programu animacji III 1001 90 E 10 100S-1E3PRR Programy promocji kultury środowiska/regionu III 1001 30 ZO 2 30 100S-1E3KSA Kręgi społęczno-kulturowych alternatyw III 1001 30 ZO 2 30 I 1001 ZAL 2 100S-1P1ASK Praktyka pedagogiczna kolonijna w placówkach wypoczynku wakacyjnego dla dzieci - 2 tyg. (40 godz.) {realizowana od 2007/08, zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiazuje wszystkich studentów Uch. 70/08-09} 15 45 30 30 30 30 15 30 30 30 30 30 60 19 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1P2ASK Praktyka asystencko-pedagogiczna śródroczna w świetlicach środowiskowych, socjoterapeutycznych, domach kultury - 3 tydz. (60 godz.) {obowiązuje II rok tylko w 2008/09 - Uch. 70/08-09} II 1001 ZAL 3 100S-1P2ASKa Praktyka asystencko-pedagogiczna śródroczna w świetlicach środowiskowych, socjoterapeutycznych - 1 tydz. (20 godz.) {obowiązuje II rok od 2009/10 - Uch. 70/08-09} II 1001 ZAL 1 100S-1P2ASKb Praktyka asystencko-pedagogiczna śródroczna w placówkach kultury - 1 tydz. (20 godz.) {obowiązuje II rok od 2009/10 Uch. 70/08-09} II 1001 ZAL 1 100S-1P2ASKc Praktyka asystencko-pedagogiczna śródroczna w ośrodkach inicjatyw lokalnych i organizacjach - 1 tydz. (20 godz.) {obowiązuje II rok od 2009/10} II 1001 ZAL 1 100S-1P3ASK Praktyka pedagogiczna dyplomowa ciągła w placówce animacji kultury i środowiska zgodnie z profilem pracy dyplomowej - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiazuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} III 1001 ZAL 3 RAZEM 705 75 30 270 ŁĄCZNIE 150 255 705 specjalność nauczycielska: WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE (WYP) – przedmioty specjalnościowe (E1) - zmiana planów od 2009/10 100S-1E1PEP Pedagogika przedszkolna I 1004 15 E 4 15 100S-1E1OWP Organizacja wychowania przedszkolnego w placówkach przedszkolnych i klasach zerowych {realizowany przez I rok do 2008/09 Uch. 98/08-09} I 1004 15 ZO 1 15 100S-1E1OWY Organizacja wychowania przedszkolnego {realizuje I rok od 2009/10 - Uch. 98/08-09} I 1004 15 ZO 1 15 100S-1E1IWP Integracyjne wychowanie przedszkolne I 1004 15 E 3 15 100S-1E1EMG Emisja głosu I 1003 15 ZO 1 15 20 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1E1PLO Podstawy logopedii I 1004 15 ZO 1 15 100S-1E2PDU Pedeutologia II 1001 15 ZO 1 100S-1E2POT Prawo oświatowe II 2003 15 E 3 100S-1E2FDZ Formy dziecięcych zajęć {realizowany przez II rok do 2008/09 - Uch. 98/08-09} II 1004 30 ZO 2 100S-1E2WYZ Wychowanie zdrowotne {realizowany przez II rok do 2008/09 - Uch. 98/08-09} II 1004 45 ZO 3 100S-1E2KUD Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci {realizowany przez II rok do 2008/09 - Uch. 98/08-09} II 1004 30 ZO 2 100S-1E2WRJ Wspomaganie rozwoju języka {realizowany przez II rok do 2008/09 - Uch. 98/08-09} II 1004 45 E 5 15 30 100S-1E2EMD Edukacja matematyczna dzieci {realizowany przez II rok do 2008/09 - Uch. 98/08-09} II 1004 45 E 5 15 30 100S-1E2PZY Przyroda w wychowaniu dzieci {realizowany przez II rok do 2008/09 - Uch. 98/08-09} II 1004 45 ZO 3 100S-1E2WRO Wychowanie rodzinne i obywatelskie {realizowany przez II rok do 2008/09 - Uch. 98/08-09} II 1004 30 ZO 2 30 100S-1E2WYC Wychowanie przez sztukę {realizowany przez II rok do 2008/09 - Uch. 98/08-09} II 1003 30 ZO 2 30 100S-1E2WYT Wychowanie techniczne {realizowany przez II rok do 2008/09 - Uch. 98/08-09} II 1003 30 ZO 2 30 100S-1E2FZD Formy zajęć w przedszkolu {realizuje II rok od 2009/10 Uch. 98/08-09} II 1004 30 ZO 2 30 100S-1E2WZF Wychowanie zdrowotne i fizyczne {realizuje II rok od 2009/10 - Uch. 98/08-09} II 1004 45 ZO 3 15 15 30 15 30 30 15 15 30 30 21 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1E2WKU Wychowanie i kształtowanie umiejętności społecznych dzieci {realizuje II rok od 2009/10 - Uch. 98/08-09} II 1004 45 ZO 3 100S-1E2RMG Rozwój mowy, gotowość do nauki czytania i pisania {realizuje II rok od 2009/10 - Uch. 98/08-09} II 1004 45 E 5 15 30 100S-1E2EMD* Edukacja matematyczna dzieci ze wspomaganiem rozwoju umysłowego {realizuje II rok od 2009/10 - Uch. 98/08-09} II 1004 45 E 5 15 30 100S-1E2PED Przyroda w edukacji przedszkolnej {realizuje II rok od 2009/10 - Uch. 98/08-09} II 1004 45 ZO 3 100S-1E2KUZ Kształtowanie umiejętności życiowych {realizuje II rok od 2009/10 - Uch. 98/08-09} II 1004 45 ZO 3 45 100S-1E2WST Wychowanie przez sztukę i technikę {realizuje II rok od 2009/10 - Uch. 98/08-09} II 1003 30 ZO 2 30 100S-1E3DZD Diagnoza i zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze (od 2009/10 za 100S-1E3WSZ Wychowanie i kształcenie sześciolatków w przedszkolu i klasie „O” - Uch. 98/08-09) III 1004 45 E 5 15 100S-1E3PPE Podstawy i programy edukacyjne (od 2009/10 zmiana nazy przedmiotu za "Programy wychowania przedszkolnego, pakiety edukacyjne" - Uch. 98/08-09) III 1004 15 ZO 1 15 100S-1P1WYP Praktyka asystencka w placówkach wychowania przedszkolnego – przedszkola ogólnodostępne - 2 tyg. (40 godz.) {zmiana opisu praktyki obowiązuje od 2009/10 wszystkich studentów - Uch. 70/08-09} I 1004 ZAL 2 100S-1P2WYP Praktyka asystencko-pedagogiczna w placówkach wychowania przedszkolnego - 3 tyg. (60 godz.) {realizowana przez II rok tylko w 2008/09 - Uchw. 70/08-09} II 1004 ZAL 3 100S-1P2WYPa Praktyka asystencka w placówkach integracyjnego wychowania przedszkolnego – przedszkola integracyjne - 1 tydz. (20 godz.) {obowiązuje od 2009/10 - Uch. 70/08-09} II 1004 ZAL 1 45 15 30 30 22 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1P2WYPb Praktyka asystencko-pedagogiczna w placówkach wychowania przedszkolnego – przedszkola ogólnodostępne - 2 tyg. (40 godz.) {obowiązuje od 2009/10 - Uch. 70/08-09} II 1004 ZAL 2 100S-1P3WYP Praktyka pedagogiczna w placówkach wychowania przedszkolnego – przedszkola ogólnodostępne - 3 tyg. (60 godz.) {obowiązuje od 2009/10 - Uch. 70/08-09} III 1004 ZAL 3 RAZEM 495 54 90 180 60 Moduł kompetencyjny (druga specjalność) 360 30 360 ŁĄCZNIE 855 84 855 165 specjalność nauczycielska: PEDAGOGIKA WCZESNOSZKOLNA I KOREKCYJNA (PWK) – przedmioty specjalnościowe (E1) - zmiana planów od 2009/10 100S-1E1PEP* Pedagogika przedszkolna I 1004 15 E 3 15 100S-1E1PEW Pedagogika wczesnoszkolna I 1004 60 E 6 30 100S-1E1EMG Emisja głosu I 1003 15 ZO 1 15 100S-1E1PLO Podstawy logopedii I 1004 15 ZO 1 15 100S-1E2PDU Pedeutologia II 1001 15 ZO 1 100S-1E2POT Prawo oświatowe II 2003 15 E 3 100S-1E2EDS Edukacja dziecka sześcioletniego {przedmiot realizowany do 2008/2009 - Uch. 99/08-09} II 1004 45 ZO 3 45 100S-1E2PJP Podstawy nauczania języka polskiego II 1004 30 ZO 2 30 100S-1E2PMA Podstawy nauczania matematyki II 1004 30 ZO 2 30 100S-1E2PWS Podstawy wiedzy o środowisku II 1004 15 ZO 1 15 100S-1E2GZR Gry i zabawy ruchowe II 5002 30 ZO 2 30 30 15 15 23 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1E2WUW Warsztaty umiejętności wychowawczych {przedmiot realizowany do 2008/2009 - Uch. 99/08-09} II 1004 30 ZO 2 100S-1E2WSZ Współpraca szkoły z rodzicami i środowiskiem lokalnym II 1004 15 ZO 1 15 15 ZO 1 15 15 100S-1E2EMU Edukacja muzyczna (do wyboru 2 z 3) 100S-1E2EPL Edukacja plastyczna (do wyboru 2 z 3) 30 II 1003 15 ZO 1 100S-1E2PKD Psychologia kliniczna dziecka II 2002 30 E 4 100S-1E2PDN Przygotowanie dziecka do nauki w szkole {przedmiot realizowany od 2009/10 - Uch. 99/08-09} II 1004 45 ZO 3 100S-1E2EDP Edukacja polonistyczna {realizowany przez II rok do 2008/09 w wymiarze ćw. 60 godz. 4 pkt), od 2009/10 zmiana wymiaru godzin i pkt. - Uch. 99/08-09} II 1004 45 ZO 3 45 100S-1E2EDM Edukacja matematyczna {realizowany przez II rok do 2008/09 w wymiarze ćw. 60 godz. 4 pkt), od 2009/10 zmiana wymiaru godzin i pkt. - Uch. 99/08-09} II 1004 45 ZO 3 45 100S-1E2EDR Edukacja środowiskowa II 1004 30 ZO 2 30 100S-1E2MZE Metody zabawowe w edukacji wczesnoszkolnej {przedmiot realizowany od 2009/10 - Uch. 99/08-09} II 1004 30 ZO 2 100S-1E2MNZ Metodyka naucznia zintegrowanego {przedmiot realizowany od 2009/10 - Uch. 99/08-09} II 1004 30 ZO 2 100S-1E2WSZ Współpraca szkoły z rodzicami i środowiskiem lokalnym {przedmiot realizowany od 2009/10 - Uch. 99/08-09} II 1004 15 ZO 1 15 100S-1E3WII Wychowanie i nauczanie integracyjne III 1004 30 ZO 2 30 100S-1E3POK Podstawy pedagogiki korekcyjnej III 1004 45 E 5 100S-1E2ETE Edukacja techniczna (do wyboru 2 z 3) 15 15 45 30 15 15 15 30 24 Plany i programy studiów PE_DZ 100S-1E3DTJ Diagnoza i terapia pedagogiczna – język polski III 1004 60 ZO 4 60 100S-1E3DTM Diagnoza i terapia pedagogiczna – matematyka III 1004 60 ZO 4 60 100S-1E3LET Literatura dla dzieci z elementami terapii III 1004 30 ZO 2 30 100S-1E3MWD Metody wspomagania rozwoju dziecka III 1004 45 E 5 100S-1E3KOZ Korygowanie zaburzeń mowy dziecka III 1004 30 ZO 2 30 100S-1E3MRD Monitorowanie rozwoju dziecka III 1004 30 ZO 2 30 100S-1E3KPT Konstruowanie programów terapeutycznych III 1004 30 ZO 2 100S-1P1PWKa Praktyka wprowadzająca w kl. 0-III szkoły podstawowej - 1 tydz. (20 godz.) {obowiazuje od roku 2008/09 - Uch. 7/08-09} I 1004 ZAL 1 100S-1P1PWKb Praktyka wprowadzająca w poradniach psychologicznopedagogicznych - zajęcia korekcyjno-wyrównawcze - 1 tydz. (20 godz.) {obowiazuje od roku 2008/09 - Uch. 7/08-09} I 1004 ZAL 1 100S-1P2PWKa Praktyka asystencka w kl. 0-III szkoły podstawowej - 2 tyg. (40 godz.) {obowiazuje od roku 2008/09 - Uch. 7/08-09} II 1004 ZAL 2 100S-1P2PWKb Praktyka asystencka w poradniach psychologicznopedagogicznych - zajęcia korekcyjno-wyrównawcze - 1 tydz. (20 godz.) {obowiazuje od roku 2008/09 - Uch. 7/08-09} II 1004 ZAL 1 100S-1P3PWKa Praktyka pedagogiczna w poradniach psychologicznopedagogicznych - zajęcia korekcyjno-wyrównawcze - 2 tyg. (40 godz.) {obowiazuje od roku 2008/09 - Uch. 7/08-09} III 1004 ZAL 2 100S-1P3PWKb Praktyka pedagogiczna w kl. 0-III szkoły podstawowej - 1 tydz. (20 godz.) {obowiazuje od roku 2008/09 - Uch. 7/08-09} III 1004 ZAL 1 RAZEM - do 2009/10 900 80 15 30 30 45 450 60 345 25 Plany i programy studiów PE_DZ RAZEM - od 2010/11 ŁĄCZNIE 915 81 60 465 60 330 915 26 Przedmioty kształcenia ogólnego (A) WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW Nauk Pedagogicznych PE NAZWA PRZEDMIOTU JĘZYK OBCY JĘZYK ANGIELSKI –A2 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego I stopnia I,II DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA X Tytuł naukowy (stopień) SEMESTR I-IV Przedmioty kształcenia podstawowego ROK AKADEMICKI stacjonarne 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Imię i nazwisko 5001-S1-JEZYK 5001-S2-JEZYK Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o Instytut Studium Języków Obcych OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 120 Seminaria - Egzamin ZAŁOŻENIA CELE Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom nabywanie umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European Framework of Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie sprawności językowych dla studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie. METODY DYDAKTYCZNE Konwersatorium, rozmowy TREŚCI PROGRAMOWE Treści merytoryczne przedmiotu: A2 poziom średnio zaawansowany niższy: po ukończeniu kursu na poziomie A2 student potrafi: zrozumieć i stosować słownictwo dotyczące życia codziennego; zakres rozumienia i zdolność komunikacji rozszerza się z tematyki osobistej na tematy dotyczące pracy, zatrudnienia, spędzania wolnego czasu, hobby; potrafi porozumieć się w zakresie prostych i rutynowych czynności wymagających bezpośredniej wymiany informacji, np. robiąc zakupy, dokonując rezerwacji w hotelu, czy podczas wizyty u lekarza; potrafi zrozumieć i przeprowadzić krotka i bardzo podstawowa rozmowę telefoniczna np. poprosić o rozmowę z kimś, poinformować, że ktoś jest niedostępny, zaproponować przyjęcie wiadomości dla niedostępnej w danej chwili osoby; potrafi zrozumieć i udzielić prostych informacji jak dostać się z jednego miejsca do drugiego, rozumie i potrafi stosować niezbędne słownictwo dotyczące określania kierunków, zna podstawowe nazewnictwo geograficzne; potrafi napisać list prywatny lub notatkę grzecznościową np. z podziękowaniem. Treści merytoryczne w nauczaniu języka angielskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka angielskiego na poziomie A2. LITERATURA OBOWIAZKOWA New English File - Clive Oxenden, Christina Latam Koenig, OUP English Matters English Vocabulary in Use by Murphy, Cambridge Total English - Antonia Clare, JJ Wilson, wyd. Longan Ideas and Issues - Advanced, Martin Hunt Face2Face- Chris Redston, Gillie Cunningham wyd. Cambridge 1. Inside Out - Sue Kay, Vaughan Jones, wyd. Macmillan LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Testy, prezentacje, prace domowe, artykuły, aktywny udział w zajęciach, wypowiedzi ustne, prace pisemne Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW Nauk Pedagogicznych PE NAZWA PRZEDMIOTU JĘZYK OBCY JĘZYK ANGIELSKI –B1 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego I stopnia I,II DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA X Tytuł naukowy (stopień) SEMESTR I-IV Przedmioty kształcenia podstawowego ROK AKADEMICKI stacjonarne 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Imię i nazwisko 5001-S1-JEZYK 5001-S2-JEZYK Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o Instytut Studium Języków Obcych OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 120 Seminaria - Egzamin ZAŁOŻENIA CELE Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom nabywanie umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European Framework of Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie sprawności językowych dla studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie. METODY DYDAKTYCZNE Konwersatorium, rozmowy TREŚCI PROGRAMOWE Treści merytoryczne przedmiotu: B1 poziom średnio zaawansowany: po ukończeniu kursu na poziomie B1 student potrafi: zrozumieć zasadnicze punkty jasnej informacji sformułowanej w języku standardowym na znane mu tematy związane ze szkoła, praca, wypoczynkiem; rozumie te części programów TV i radiowych, które dotyczą aktualnych wydarzeń współczesnych lub zainteresowań osobistych i zawodowych studenta; potrafi poradzić sobie w większości sytuacji praktycznych, w których może się znaleźć w czasie pobytu w lub podróży po kraju, w którym używany jest dany język (np. korzystanie ze środków transportu publicznego, uzyskiwanie informacji turystycznej bezpośrednio, telefonicznie lub poprzez e-mail, w hotelu, restauracji, banku, na zakupach); potrafi wyrazić swoje emocje, marzenia, nadzieje i ambicje, opisać plany, wyrazić opinie i przedstawić prosta argumentacje w sprawach, na których się zna lub, które go interesują; potrafi opowiedzieć jakąś historie, treść filmu, przeczytanego artykułu lub książki; potrafi napisać proste opowiadanie na znany lub interesujący go temat, list prywatny oraz podstawowe podanie o prace z prostym opisem własnych umiejętności i stosowna argumentacja. Treści merytoryczne w nauczaniu języka angielskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących si 1 podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka angielskiego na poziomie B. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka angielskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia. LITERATURA OBOWIAZKOWA New English File - Clive Oxenden, Christina Latam Koenig, OUP English Matters English Vocabulary in Use by Murphy, Cambridge Total English - Antonia Clare, JJ Wilson, wyd. Longan Ideas and Issues - Advanced, Martin Hunt Face2Face- Chris Redston, Gillie Cunningham wyd. Cambridge Inside Out - Sue Kay, Vaughan Jones, wyd. Macmillan LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Testy, prezentacje, prace domowe, artykuły, aktywny udział w zajęciach, wypowiedzi ustne, prace pisemne 28 Plany i programy studiów PE_DZ 29 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW Nauk Pedagogicznych PE NAZWA PRZEDMIOTU JĘZYK OBCY JĘZYK ANGIELSKI –B2 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego I stopnia I,II DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA X Tytuł naukowy (stopień) SEMESTR I-IV Przedmioty kształcenia podstawowego ROK AKADEMICKI stacjonarne 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Imię i nazwisko 5001-S1-JEZYK 5001-S2-JEZYK Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o Instytut Studium Języków Obcych OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 120 Seminaria - Egzamin ZAŁOŻENIA CELE Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom nabywanie umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European Framework of Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie sprawności językowych dla studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie. METODY DYDAKTYCZNE Konwersatorium, rozmowy TREŚCI PROGRAMOWE Treści merytoryczne przedmiotu: B2 poziom średnio zaawansowany wyższy: po ukończeniu kursu na poziomie B2 student potrafi: zrozumieć dłuższą wypowiedz na żywo np. prezentacje, program TV lub radiowy na temat zarówno konkretny (specjalistyczny) jak i abstrakcyjny, o ile prezenter posługuje się językiem standardowym, mówi starannie, składnie i wyraźnie; potrafi ze zrozumieniem przeczytać (wysłuchać) i skomentować teksty (wypowiedzi) z zakresu swojej specjalizacji, przeczytać ze zrozumieniem fragmenty współczesnych utworów literackich i wypowiedzieć swoje wrażenia, nie tylko odtworzyć treść; potrafi uczestniczyć w dyskusji, w której przedstawia własna argumentacje, umie sformułować sady "za i przeciw"; w rozmowie prawidłowo stosuje zwroty i wyrażenia kolokwialne, które pomagają podtrzymywać konwersacje, np. podkreśla swoje zainteresowanie, wyraża zgodność stanowisk lub sygnalizuje odmienne, wyraża aprobatę, zdziwienie czy niedowierzanie; dysponuje wystarczająco szerokim słownictwem, czynnym i biernym, aby opisać np. reprodukcje znanego obrazu albo, w samodzielnie przygotowanej prezentacji, zarekomendować zwiedzenie ciekawego, znanego mu miejsca, np. fragmentu miasta, jego atrakcji; wykazując się znajomością formy, potrafi skonstruować prosty esej, napisać recenzje filmu lub książki, raport z realizacji jakiegoś projektu, CV i list motywacyjny; efektywnie posługuje się słownikiem monolingwalnym wykazując wrażliwość na kontekst w stosowaniu słów i zwrotów. Treści merytoryczne w nauczaniu języka angielskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka angielskiego na poziomie B2. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka angielskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia. LITERATURA OBOWIAZKOWA New English File - Clive Oxenden, Christina Latam Koenig, OUP English Matters English Vocabulary in Use by Murphy, Cambridge Total English - Antonia Clare, JJ Wilson, wyd. Longan Ideas and Issues - Advanced, Martin Hunt Face2Face- Chris Redston, Gillie Cunningham wyd. Cambridge Inside Out - Sue Kay, Vaughan Jones, wyd. Macmillan LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 30 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Testy, prezentacje, prace domowe, artykuły, aktywny udział w zajęciach, wypowiedzi ustne, prace pisemne 31 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW Nauk Pedagogicznych PE NAZWA PRZEDMIOTU JĘZYK OBCY JĘZYK ANGIELSKI –C1 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego I stopnia I,II DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA X Tytuł naukowy (stopień) SEMESTR I-IV Przedmioty kształcenia podstawowego ROK AKADEMICKI stacjonarne 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Imię i nazwisko 5001-S1-JEZYK 5001-S2-JEZYK Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o Instytut Studium Języków Obcych OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 120 Seminaria - Egzamin ZAŁOŻENIA CELE Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom nabywanie umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European Framework of Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie sprawności językowych dla studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie. METODY DYDAKTYCZNE Konwersatorium, rozmowy TREŚCI PROGRAMOWE Treści merytoryczne przedmiotu: C1 poziom zaawansowany: po ukończeniu kursu na poziomie C1 student uzyska większą pewność i swobodę w sprawnościach językowych rozwijanych na poziomie B2, a w szczególności potrafi: zrozumieć nie tylko szeroki sens ale również, implikowane przez kontekst oraz styl wypowiedzi pisemnej lub ustnej, podteksty zawarte w dłuższych całościach; rozumie sens wypowiedzi przekazywanych w formach odbiegających od języka standardowego / literackiego, tzn. rozumie język potoczny, slang, różne formy żargonu; rozumie naturę idiomów i wypowiedzi z zastosowaniem eufemizmów, potrafi posługiwać się nimi w praktyce; z powodzeniem wykorzystuje intuicje w poznawaniu znaczenia nowego słownictwa i rozumieniu kontekstu; potrafi parafrazować (ustnie i pisemnie) oryginalna wypowiedz / tekst; potrafi efektywnie czytać dłuższe teksty, specjalistyczne i ogólne, wydobywając z nich, w zależności od potrzeby, główna myśl i / lub potrzebne szczegóły; potrafi mówić płynnie i atrakcyjnie dzięki świadomemu używaniu synonimów i stosowaniu omówień; sprawnie funkcjonuje w sytuacjach akademickich, zawodowych i towarzyskich demonstrując pewność w operowaniu strukturami, które łączy w bardziej złożone całości w sposób logiczny i spójny za pomocą właściwych dla danego języka łączników (tzw. linking devices); w wypowiedziach ustnych i pisemnych świadomie i konsekwentnie stosuje taką "formułę" języka, którą tonem, stylem, słownictwem i formą odpowiada sytuacji i statusowi rozmówcy / adresatowi tekstu; potrafi napisać poprawnie skonstruowany esej, raport, abstrakt i pismo urzędowe klarownie formułując tezy, argumentacje i wnioski. Treści merytoryczne w nauczaniu języka angielskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka angielskiego na poziomie C1. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka angielskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia. LITERATURA OBOWIAZKOWA New English File - Clive Oxenden, Christina Latam Koenig, OUP English Matters English Vocabulary in Use by Murphy, Cambridge Total English - Antonia Clare, JJ Wilson, wyd. Longan Ideas and Issues - Advanced, Martin Hunt Face2Face- Chris Redston, Gillie Cunningham wyd. Cambridge Inside Out - Sue Kay, Vaughan Jones, wyd. Macmillan 32 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Testy, prezentacje, prace domowe, artykuły, aktywny udział w zajęciach, wypowiedzi ustne, prace pisemne 33 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW Nauk Pedagogicznych PE NAZWA PRZEDMIOTU JĘZYK OBCY JĘZYK ROSYJSKI –A2 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego I stopnia I,II DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA X Tytuł naukowy (stopień) SEMESTR I-IV Przedmioty kształcenia podstawowego ROK AKADEMICKI stacjonarne 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Imię i nazwisko 5001-S1-JEZYK 5001-S2-JEZYK Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o Instytut Studium Języków Obcych OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 120 Seminaria - Egzamin ZAŁOŻENIA CELE Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom nabywanie umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European Framework of Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie sprawności językowych dla studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie. METODY DYDAKTYCZNE Konwersatorium, rozmowy TREŚCI PROGRAMOWE Treści merytoryczne przedmiotu: A2 poziom średnio zaawansowany niższy: po ukończeniu kursu na poziomie A2 student potrafi: zrozumieć i stosować słownictwo dotyczące życia codziennego; zakres rozumienia i zdolność komunikacji rozszerza się z tematyki osobistej na tematy dotyczące pracy, zatrudnienia, spędzania wolnego czasu, hobby; potrafi porozumieć się w zakresie prostych i rutynowych czynności wymagających bezpośredniej wymiany informacji, np. robiąc zakupy, dokonując rezerwacji w hotelu, czy podczas wizyty u lekarza; potrafi zrozumieć i przeprowadzić krotka i bardzo podstawowa rozmowę telefoniczna np. poprosić o rozmowę z kimś, poinformować, że ktoś jest niedostępny, zaproponować przyjęcie wiadomości dla niedostępnej w danej chwili osoby; potrafi zrozumieć i udzielić prostych informacji jak dostać się z jednego miejsca do drugiego, rozumie i potrafi stosować niezbędne słownictwo dotyczące określania kierunków, zna podstawowe nazewnictwo geograficzne; potrafi napisać list prywatny lub notatkę grzecznościową np. z podziękowaniem. Treści merytoryczne w nauczaniu języka rosyjskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka rosyjskiego na poziomie A2. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka rosyjskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia. LITERATURA OBOWIAZKOWA Genowefa Drozdowska, M Sztolberg - Język rosyjski dla studentów pedagogiki” Toruń 2000 Materiały własne 300 ćwiczeń z j. rosyjskiego - Józef Dobrowolski, PCE LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Testy, prezentacje, prace domowe, artykuły, aktywny udział w zajęciach, wypowiedzi ustne, prace pisemne 34 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW Nauk Pedagogicznych PE NAZWA PRZEDMIOTU JĘZYK OBCY JĘZYK ROSYJSKI –B1 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego I stopnia I,II DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA X Tytuł naukowy (stopień) SEMESTR I-IV Przedmioty kształcenia podstawowego ROK AKADEMICKI stacjonarne 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Imię i nazwisko 5001-S1-JEZYK 5001-S2-JEZYK Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o Instytut Studium Języków Obcych OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 120 Seminaria - Egzamin ZAŁOŻENIA CELE Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom nabywanie umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European Framework of Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie sprawności językowych dla studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie. METODY DYDAKTYCZNE Konwersatorium, rozmowy TREŚCI PROGRAMOWE Treści merytoryczne przedmiotu: B1 poziom średnio zaawansowany: po ukończeniu kursu na poziomie B1 student potrafi: zrozumieć zasadnicze punkty jasnej informacji sformułowanej w języku standardowym na znane mu tematy związane ze szkoła, praca, wypoczynkiem; rozumie te części programów TV i radiowych, które dotyczą aktualnych wydarzeń współczesnych lub zainteresowań osobistych i zawodowych studenta; potrafi poradzić sobie w większości sytuacji praktycznych, w których może się znaleźć w czasie pobytu w lub podróży po kraju, w którym używany jest dany język (np. korzystanie ze środków transportu publicznego, uzyskiwanie informacji turystycznej bezpośrednio, telefonicznie lub poprzez e-mail, w hotelu, restauracji, banku, na zakupach); potrafi wyrazić swoje emocje, marzenia, nadzieje i ambicje, opisać plany, wyrazić opinie i przedstawić prosta argumentacje w sprawach, na których się zna lub, które go interesują; potrafi opowiedzieć jakąś historie, treść filmu, przeczytanego artykułu lub książki; potrafi napisać proste opowiadanie na znany lub interesujący go temat, list prywatny oraz podstawowe podanie o prace z prostym opisem własnych umiejętności i stosowna argumentacja. Treści merytoryczne w nauczaniu języka rosyjskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i ucz 1 cych się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka rosyjskiego na poziomie B. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka rosyjskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia. LITERATURA Genowefa Drozdowska, M Sztolberg - Język rosyjski dla studentów pedagogiki” Toruń 2000 OBOWIAZKOWA Materiały własne 300 ćwiczeń z j. rosyjskiego - Józef Dobrowolski, PCE LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Testy, prezentacje, prace domowe, artykuły, aktywny udział w zajęciach, wypowiedzi ustne, prace pisemne 35 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW Nauk Pedagogicznych PE NAZWA PRZEDMIOTU JĘZYK OBCY JĘZYK NIEMIECKI-A1 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego I stopnia I,II DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA X Tytuł naukowy (stopień) SEMESTR I-IV Przedmioty kształcenia podstawowego ROK AKADEMICKI stacjonarne 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Imię i nazwisko 5001-S1-JEZYK 5001-S2-JEZYK Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o Instytut Studium Języków Obcych OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 120 Seminaria - Egzamin ZAŁOŻENIA CELE Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom nabywanie umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European Framework of Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie sprawności językowych dla studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie. METODY DYDAKTYCZNE Konwersatorium, rozmowy TREŚCI PROGRAMOWE Treści merytoryczne przedmiotu: A1 poziom początkujący: po ukończeniu kursu na poziomie A1 student, gdy mówi się wolno i wyraźnie, potrafi: przedstawić siebie i innych, formułować proste zdania, pytać i odpowiadać w prostych rozmowach na temat własnej osoby i otoczenia, np. skąd pochodzi, gdzie mieszka, rodzina, znajomi, zainteresowania; potrafi nazwać i w prosty sposób opisać własne otoczenie np. pokój, mieszkanie, dom oraz posiadane rzeczy i przedmioty; potrafi zrozumieć i zastosować praktycznie wyrażenia i podstawowe frazy stosowane w sytuacjach codziennych i towarzyskich oraz te, których celem jest zaspokojenie podstawowych, konkretnych potrzeb; potrafi przeczytać i zrozumieć ogólne informacje zawarte w ogłoszeniach, plakatach i broszurach reklamowych; potrafi napisać krotki, prosty tekst np. życzenia lub pozdrowienia; potrafi wypełnić formularz z danymi osobowymi. Treści merytoryczne w nauczaniu języka niemieckiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka niemieckiego na poziomie A1. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka niemieckiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia. LITERATURA OBOWIAZKOWA Studio d wyd. Cornelsen Deutsch deine Chance Repetytorium gramatyczne z języka niemieckiego , Ewa Brewińska , PWN Gramatyka niemiecka dla początkujących, ST. Beza LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Testy, prezentacje, prace domowe, artykuły, aktywny udział w zajęciach, wypowiedzi ustne, prace pisemne 36 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW Nauk Pedagogicznych PE NAZWA PRZEDMIOTU JĘZYK OBCY JĘZYK NIEMIECKI-A2 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego I stopnia I,II DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA X Tytuł naukowy (stopień) SEMESTR I-IV Przedmioty kształcenia podstawowego ROK AKADEMICKI stacjonarne 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Imię i nazwisko 5001-S1-JEZYK 5001-S2-JEZYK Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o Instytut Studium Języków Obcych OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 120 Seminaria - Egzamin ZAŁOŻENIA CELE Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom nabywanie umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European Framework of Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie sprawności językowych dla studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie. METODY DYDAKTYCZNE Konwersatorium, rozmowy TREŚCI PROGRAMOWE A2 poziom średnio zaawansowany niższy: po ukończeniu kursu na poziomie A2 student potrafi: zrozumieć i stosować słownictwo dotyczące życia codziennego; zakres rozumienia i zdolność komunikacji rozszerza się z tematyki osobistej na tematy dotyczące pracy, zatrudnienia, spędzania wolnego czasu, hobby; potrafi porozumieć się w zakresie prostych i rutynowych czynności wymagających bezpośredniej wymiany informacji, np. robiąc zakupy, dokonując rezerwacji w hotelu, czy podczas wizyty u lekarza; potrafi zrozumieć i przeprowadzić krotka i bardzo podstawowa rozmowę telefoniczna np. poprosić o rozmowę z kimś, poinformować, że ktoś jest niedostępny, zaproponować przyjęcie wiadomości dla niedostępnej w danej chwili osoby; potrafi zrozumieć i udzielić prostych informacji jak dostać się z jednego miejsca do drugiego, rozumie i potrafi stosować niezbędne słownictwo dotyczące określania kierunków, zna podstawowe nazewnictwo geograficzne; potrafi napisać list prywatny lub notatkę grzecznościową np. z podziękowaniem. Treści merytoryczne w nauczaniu języka niemieckiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka niemieckiego na poziomie A2. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka niemieckiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia LITERATURA Studio d wyd. Cornelsen OBOWIAZKOWA Deutsch deine Chance Repetytorium gramatyczne z języka niemieckiego , Ewa Brewińska , PWN Gramatyka niemiecka dla początkujących, ST. Beza LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Testy, prezentacje, prace domowe, artykuły, aktywny udział w zajęciach, wypowiedzi ustne, prace pisemne 37 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW Nauk Pedagogicznych PE NAZWA PRZEDMIOTU JĘZYK OBCY JĘZYK NIEMIECKI-B1 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego I stopnia I,II DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA X Tytuł naukowy (stopień) SEMESTR I-IV Przedmioty kształcenia podstawowego ROK AKADEMICKI stacjonarne 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Imię i nazwisko 5001-S1-JEZYK 5001-S2-JEZYK Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o Instytut Studium Języków Obcych OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 120 Seminaria - Egzamin ZAŁOŻENIA CELE Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom nabywanie umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European Framework of Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie sprawności językowych dla studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie. METODY DYDAKTYCZNE Konwersatorium, rozmowy TREŚCI PROGRAMOWE Treści merytoryczne przedmiotu: B1 poziom średnio zaawansowany: po ukończeniu kursu na poziomie B1 student potrafi: zrozumieć zasadnicze punkty jasnej informacji sformułowanej w języku standardowym na znane mu tematy związane ze szkoła, praca, wypoczynkiem; rozumie te części programów TV i radiowych, które dotyczą aktualnych wydarzeń współczesnych lub zainteresowań osobistych i zawodowych studenta; potrafi poradzić sobie w większości sytuacji praktycznych, w których może się znaleźć w czasie pobytu w lub podróży po kraju, w którym używany jest dany język (np. korzystanie ze środków transportu publicznego, uzyskiwanie informacji turystycznej bezpośrednio, telefonicznie lub poprzez e-mail, w hotelu, restauracji, banku, na zakupach); potrafi wyrazić swoje emocje, marzenia, nadzieje i ambicje, opisać plany, wyrazić opinie i przedstawić prosta argumentacje w sprawach, na których się zna lub, które go interesują; potrafi opowiedzieć jakąś historie, treść filmu, przeczytanego artykułu lub książki; potrafi napisać proste opowiadanie na znany lub interesujący go temat, list prywatny oraz podstawowe podanie o prace z prostym opisem własnych umiejętności i stosowna argumentacja. Treści merytoryczne w nauczaniu języka niemieckiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka niemieckiego na poziomie B1. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka niemieckiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów) oraz formy jego zaliczenia. LITERATURA Studio d wyd. Cornelsen OBOWIAZKOWA Deutsch deine Chance Repetytorium gramatyczne z języka niemieckiego , Ewa Brewińska , PWN Gramatyka niemiecka dla początkujących, ST. Beza LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Testy, prezentacje, prace domowe, artykuły, aktywny udział w zajęciach, wypowiedzi ustne, prace pisemne 38 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW Nauk Pedagogicznych PE NAZWA PRZEDMIOTU JĘZYK OBCY JĘZYK FRANCUSKI-A2 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego I stopnia I,II DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA X Tytuł naukowy (stopień) SEMESTR I-IV Przedmioty kształcenia podstawowego ROK AKADEMICKI stacjonarne 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Imię i nazwisko 5001-S1-JEZYK 5001-S2-JEZYK Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o Instytut Studium Języków Obcych OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 120 Seminaria - Egzamin ZAŁOŻENIA CELE Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom nabywanie umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European Framework of Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie sprawności językowych dla studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie. METODY DYDAKTYCZNE Konwersatorium, rozmowy TREŚCI PROGRAMOWE Treści merytoryczne przedmiotu: A2 poziom średnio zaawansowany niższy: po ukończeniu kursu na poziomie A2 student potrafi: zrozumieć i stosować słownictwo dotyczące życia codziennego; zakres rozumienia i zdolność komunikacji rozszerza się z tematyki osobistej na tematy dotyczące pracy, zatrudnienia, spędzania wolnego czasu, hobby; potrafi porozumieć się w zakresie prostych i rutynowych czynności wymagających bezpośredniej wymiany informacji, np. robiąc zakupy, dokonując rezerwacji w hotelu, czy podczas wizyty u lekarza; potrafi zrozumieć i przeprowadzić krotka i bardzo podstawowa rozmowę telefoniczna np. poprosić o rozmowę z kimś, poinformować, że ktoś jest niedostępny, zaproponować przyjęcie wiadomości dla niedostępnej w danej chwili osoby; potrafi zrozumieć i udzielić prostych informacji jak dostać się z jednego miejsca do drugiego, rozumie i potrafi stosować niezbędne słownictwo dotyczące określania kierunków, zna podstawowe nazewnictwo geograficzne; potrafi napisać list prywatny lub notatkę grzecznościową np. z podziękowaniem. Treści merytoryczne w nauczaniu języka francuskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka francuskiego na poziomie A2. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka francuskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia. LITERATURA OBOWIAZKOWA Cafe Creme . P. Delaisne, N. McBride wyd. Hachette Deja-vu, G. Migdalska, C. Billard LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Testy, prezentacje, prace domowe, artykuły, aktywny udział w zajęciach, wypowiedzi ustne, prace pisemne 39 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW Nauk Pedagogicznych PE NAZWA PRZEDMIOTU JĘZYK OBCY JĘZYK FRANCUSKI-B1 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego I stopnia I,II DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA X Tytuł naukowy (stopień) SEMESTR I-IV Przedmioty kształcenia podstawowego ROK AKADEMICKI stacjonarne 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Imię i nazwisko 5001-S1-JEZYK 5001-S2-JEZYK Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o Instytut Studium Języków Obcych OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 120 Seminaria - Egzamin ZAŁOŻENIA , CELE Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom nabywanie umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European Framework of Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie sprawności językowych dla studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie. METODY DYDAKTYCZNE Konwersatorium, rozmowy TREŚCI PROGRAMOWE Treści merytoryczne przedmiotu: B1 poziom średnio zaawansowany: po ukończeniu kursu na poziomie B1 student potrafi: zrozumieć zasadnicze punkty jasnej informacji sformułowanej w języku standardowym na znane mu tematy związane ze szkoła, praca, wypoczynkiem; rozumie te części programów TV i radiowych, które dotyczą aktualnych wydarzeń współczesnych lub zainteresowań osobistych i zawodowych studenta; potrafi poradzić sobie w większości sytuacji praktycznych, w których może się znaleźć w czasie pobytu w lub podróży po kraju, w którym używany jest dany język (np. korzystanie ze środków transportu publicznego, uzyskiwanie informacji turystycznej bezpośrednio, telefonicznie lub poprzez e-mail, w hotelu, restauracji, banku, na zakupach); potrafi wyrazić swoje emocje, marzenia, nadzieje i ambicje, opisać plany, wyrazić opinie i przedstawić prosta argumentacje w sprawach, na których się zna lub, które go interesują; potrafi opowiedzieć jakąś historie, treść filmu, przeczytanego artykułu lub książki; potrafi napisać proste opowiadanie na znany lub interesujący go temat, list prywatny oraz podstawowe podanie o prace z prostym opisem własnych umiejętności i stosowna argumentacja. Treści merytoryczne w nauczaniu języka francuskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka francuskiego na poziomie B1. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka francuskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia. LITERATURA OBOWIAZKOWA Cafe Creme . P. Delaisne, N. McBride wyd. Hachette Deja-vu, G. Migdalska, C. Billard LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Testy, prezentacje, prace domowe, artykuły, aktywny udział w zajęciach, wypowiedzi ustne, prace pisemne 40 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW Nauk Pedagogicznych PE NAZWA PRZEDMIOTU JĘZYK OBCY JĘZYK FRANCUSKI-B2 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego I stopnia I,II DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA X Tytuł naukowy (stopień) SEMESTR I-IV Przedmioty kształcenia podstawowego ROK AKADEMICKI stacjonarne 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Imię i nazwisko 5001-S1-JEZYK 5001-S2-JEZYK Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o Instytut Studium Języków Obcych OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 120 Seminaria - Egzamin ZAŁOŻENIA CELE Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom nabywanie umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European Framework of Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie sprawności językowych dla studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie. METODY DYDAKTYCZNE Konwersatorium, rozmowy TREŚCI PROGRAMOWE B2 poziom średnio zaawansowany wyższy: po ukończeniu kursu na poziomie B2 student potrafi: zrozumieć dłuższą wypowiedz na żywo np. prezentacje, program TV lub radiowy na temat zarówno konkretny (specjalistyczny) jak i abstrakcyjny, o ile prezenter posługuje się językiem standardowym, mówi starannie, składnie i wyraźnie; potrafi ze zrozumieniem przeczytać (wysłuchać) i skomentować teksty (wypowiedzi) z zakresu swojej specjalizacji, przeczytać ze zrozumieniem fragmenty współczesnych utworów literackich i wypowiedzieć swoje wrażenia, nie tylko odtworzyć treść; potrafi uczestniczyć w dyskusji, w której przedstawia własna argumentacje, umie sformułować sady "za i przeciw"; w rozmowie prawidłowo stosuje zwroty i wyrażenia kolokwialne, które pomagają podtrzymywać konwersacje, np. podkreśla swoje zainteresowanie, wyraża zgodność stanowisk lub sygnalizuje odmienne, wyraża aprobatę, zdziwienie czy niedowierzanie; dysponuje wystarczająco szerokim słownictwem, czynnym i biernym, aby opisać np. reprodukcje znanego obrazu albo, w samodzielnie przygotowanej prezentacji, zarekomendować zwiedzenie ciekawego, znanego mu miejsca, np. fragmentu miasta, jego atrakcji; wykazując się znajomością formy, potrafi skonstruować prosty esej, napisać recenzje filmu lub książki, raport z realizacji jakiegoś projektu, CV i list motywacyjny; efektywnie posługuje się słownikiem monolingwalnym wykazując wrażliwość na kontekst w stosowaniu słów i zwrotów. Treści merytoryczne w nauczaniu języka francuskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka francuskiego na poziomie B2. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka francuskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia. LITERATURA Cafe Creme . P. Delaisne, N. McBride wyd. Hachette Deja-vu, OBOWIAZKOWA G. Migdalska, C. Billard LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Testy, prezentacje, prace domowe, artykuły, aktywny udział w zajęciach, wypowiedzi ustne, prace pisemne 41 Plany i programy studiów PE_DZ WYCHOWANIA FIZYCZNE (obowiązkowy wybór jednych zajęć z wychowania fizycznego) WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych PE I stopnia I DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA SEMESTR I WYCHOWANIE FIZYCZNE Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawoweg o X Tytuł Imię i nazwisko naukowy (stopień) ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 5002-0A1WF Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o Instytut Studium Wychowania Fizycznego i Sportu OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria - ZO ZAŁOŻENIA CELE Osiągnięcie wiedzy i umiejętności pozwalających na utrzymanie kondycji psychofizycznej. Utrwalanie nawyków higienicznych, wdrażanie prozdrowotnego trybu życia. Rozwój sprawności fizycznej i umiejętności ruchowych, ocena i samoocena zdrowia, sprawności i wydolności organizmu. METODY DYDAKTYCZNE ĆWICZENIA TREŚCI PROGRAMOWE Naturalne formy ruchu: bieg, taniec. Zajęcia ogólnorozwojowe: blok gier zespołowych: piłka siatkowa, koszykówka, kometkaorganizacja zawodów, sędziowanie. Zasady samooceny sprawności i wydolności (Test Coopera). Kształtowanie cech motorycznych: siła szybkość, wytrzymałość, gibkość. Budowanie planu indywidualnych ćwiczeń korekcyjnych - kryteria. Ruch jako forma wyrazu: taniec, aerobik - tworzenie konspektów i ich realizacja. Zajęcia ogólnorozwojowe na siłowni: ćw. mm brzucha, grzbietu, klatki piersiowej, nóg, obręczy barkowej. LITERATURA Fabis, Melcer "Metoda małych obwodów stacyjnych" OBOWIAZKOWA Mazurek "Gimnastyka podstawowa" Cichalewska, Kolarczyk "Aerobic-podstawy teoretyczne" Mazur "Piłka siatkowa-metodyka nauczania" LITERATURA 1. L. Kulczycka "Metody relaksacyjne" UZUPEŁNIAJĄCA 2. T. Kasperczyk "Wady postawy ciała" WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU obecność na ćwiczeniach, aktywność, 42 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Nauk Pedagogicznych PE I stopnia I SEMESTR I ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY KOD PRZEDMIOTU 0000-0A1BHP Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Stanisława Kadulska OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 4 ZALICZENIE Ćwiczenia Seminaria - ZAŁOŻENIA Zapoznanie studentów z podstawami prawnymi bezpieczeństwa i higieny pracy. Przekonanie studentów o konieczności przestrzegania przepisów i zasad bhp. Przygotowanie studentów do kształtowania warunków pracy zgodnych z zasadami ergonomii Przygotowanie studentów do oceny zagrożeń występujących na stanowiskach pracy oraz metodami eliminowania tych zagrożeń. CELE Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z przepisami z zakresu prawa pracy – z uwzględnieniem różnych form zatrudnienia i związaną z nimi ochroną prawną pracowników, a także zasad BHP wynikających z prawa polskiego i wspólnotowego. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, dyskusja grupowa, analiza aktów prawnych, praca na kazusach, przygotowanie pism procesowych i urzędowych TREŚCI PROGRAMOWE 1. Regulacje prawne z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. 2. Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy. 3. Identyfikacja zagrożeń czynnikami szkodliwymi dla zdrowia, uciążliwymi i niebezpiecznymi. 4. Analiza okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy i chorób zawodowych. 5. Kształtowanie bezpiecznych zachowań pracowników w procesach pracy. 6. Zasady postępowania w sytuacjach zagrożeń. 7. Ochrona przeciwpożarowa oraz ochrona środowiska naturalnego. 8. LITERATURA Wiktor Leszczyński, Krystyna Zakrzewska - Szczepańska Bezpieczeństwo i higiena pracy w kodeksie pracy, OBOWIAZKOWA Warszawa 2005. Kodeks pracy po zmianach . Stan prawny na 1 stycznia 2008 r. Komputerowe stanowisko pracy - aspekty zdrowotne i ergonomiczne pod redakcją J. Bugajskiej, Wydawnictwo CIOP, Warszawa 2005 r. Bezpieczeństwo pracy i ergonomia" praca zbiorowa pod redakcją prof. dr. hab. Danuty Koradeckiej CIOP Warszawa 1997 LITERATURA Alojzy Czech, Waldemar Krusiński Poradnik ochrony pracy 2005 r. UZUPEŁNIAJĄCA Ustawy i Rozporządzenia związane z bezpieczeństwem człowieka w środowisku pracy. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie testu, obecność na ćwiczeniach, aktywność, przygotowanie pism procesowych i urzędowych 43 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIA\I WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika I stopnia SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-0A1TEI Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o TECHNOLOGIA INFORMACYJNA Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawoweg o X Tytuł Imię i nazwisko naukowy (stopień) Prof. Jan Łaszczyk Dr Małgorzata Jabłonowska Dr Joanna Łukasiewicz - Wieleba Dr Sergo Kuruliszwili Dr Maria Trzcińska – Król Mgr Alicja Baum Mgr Mariusz Fila Mgr Urszula Fila Mgr Monika Góral Mgr Daniel Kantor Mgr Katarzyna Korbecka Mgr Anna Róża Makaruk Mgr Anna Proń Mgr Justyna Wiśniewska Mgr Aleksandra Zalewska Wykład Ćwiczenia 30 Instytut Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZO 0 lub 2.00 ZAŁOŻENIA Nabywanie przez studenta kompetencji samodzielnego kształcenia ustawicznego w dziedzinie technik informatycznych CELE Poszerzenie i ugruntowanie wiedzy z zakresu technologii informacyjnej. Kształtowanie umiejętności konfiguracji i obsługi systemu operacyjnego, korzystania z pakietu MS Office oraz innych programów przydatnych nauczycielowi w pracy zawodowej. METODY DYDAKTYCZNE Ćwiczenia praktyczne, pokaz TREŚCI PROGRAMOWE 44 Plany i programy studiów PE_DZ I. 1. 2. 3. II. 1. 2. 3. 4. 5. Wprowadzenie Wiadomości z zakresu budowy i funkcjonowania komputera. zestaw podstawowy typowe urządzenia zewnętrzne – drukarka, skaner, nośniki informacji i in. nowoczesne urządzenia peryferyjne Środowisko systemu operacyjnego. tworzenie i archiwizacja plików zarządzanie zasobami dyskowymi ochrona danych Prezentacja możliwości komputerowego wspomagania edukacji. Oprogramowanie użytkowe Edytor tekstów - tworzenie dokumentów tekstowych. elementy okna programu edycja tekstu, ustawianie stylu czcionki, różne atrybuty tekstu formatowanie dokumentu, wykorzystanie tabulatorów, wcięć i akapitów kopiowanie formatu (Malarz formatów) ustawianie marginesów podział stron wstawianie numerów stron wstawianie nagłówka i stopki nawigowanie w obrębie dokumentu – funkcja przycisków nawigacyjnych wyszukiwanie i zmiana tekstu w obrębie dokumentu poruszanie się w obrębie dokumentu przy użyciu polecenia Przejdź do korekta dokumentów (tworzenie wpisu Autokorekty) sprawdzanie pisowni i gramatyki w dokumencie zastępowanie słowa przy użyciu okna dialogowego Tezaurus Edytor tekstów – tworzenie tabel, wykresów, schematów blokowych i in. tworzenie tabel autoformatowanie tabeli dodawanie obramowania i cieniowania do tabeli scalanie komórek modyfikowanie wierszy i kolumn tabeli modyfikowanie właściwości tabeli sortowanie danych formuły obliczeniowe rysowanie schematów blokowych wstawianie grafiki, galeria ClipArt, WordArt tworzenie wykresów tworzenie wykresów z danych zewnętrznych poprawianie wykresów przy użyciu danych zewnętrznych tworzenie diagramów modyfikowanie diagramów Edytor tekstów – korespondencja seryjna. korespondencja seryjna - tworzenie dokumentu głównego tworzenie źródła danych za pomocą Kreatora korespondencji seryjnej tworzenie etykiet adresowych oraz adresowanie kopert za pomocą Kreatora korespondencji seryjnej porównywanie i scalanie dokumentów drukowanie korespondencji seryjnej wstawianie komentarzy do dokumentu tworzenie struktury dokumentów, rozdziały i podrozdziały w tekście numerowanie nagłówków w tekście tworzenie spisu treści dla opracowanego tekstu Arkusz kalkulacyjny – wprowadzanie i formatowanie danych. elementy okna programu pojęcie komórki, adres komórki, dane liczbowe, tekst, seria danych, komentarz, formuła poruszanie się po arkuszu, zaznaczanie fragmentów arkusza wprowadzanie i sposoby edycji tekstu: linia edycji, rodzaje czcionki, wyrównanie tekstu w komórce, w jednym wierszu lub w kilku wierszach - zawijanie tekstu w komórce zmiana szerokości i wysokości komórki wprowadzanie i sposoby edycji danych liczbowych menu podręczne: usuwanie zawartości komórki, kopiowanie, wklejanie, przesuwanie komórki wstawianie kolumn i wierszy, ustalanie wysokości wiersza i szerokości kolumny blokowanie wierszy i kolumn arkusza formatowanie arkusza: krawędzie, waluta, %, ilość miejsc po przecinku, wyrównanie, wypełnienie, tło Arkusz kalkulacyjny - wprowadzanie formuł, wykresy. ręczne wprowadzanie formuł wykorzystanie kreatora funkcji kopiowanie formuł i funkcji adresowanie względne i bezwzględne projektowanie wykresów formatowanie wykresów etykiety danych, tytuł, legenda, formatowanie osi, linie siatki 45 Plany i programy studiów PE_DZ 6. 7. 8. zmiana typu wykresu sortowanie (za pomocą przycisków narzędziowych i za pomocą menu) przygotowanie wydruku arkusza Prezentacja multimedialna – podstawowe pojęcia i operacje. elementy okna programu tryby widoku prezentacji – wygląd ekranów praca z tekstem: wprowadzanie tekstu w obiektach tekstowych, formatowanie tekstu obiekty graficzne: standardowe obiekty graficzne (ClipArt, WordArt, zdjęcia, dźwięki), autokszałty, powielanie i obracanie obiektów graficznych tło slajdów Prezentacja multimedialna – funkcje zaawansowane. zmiana parametrów obiektów graficznych: grupowanie obiektów graficznych, wyrównywanie obiektów względem siebie, przemieszczanie obiektów w warstwach tworzenie i formatowanie wykresów tworzenie schematu organizacyjnego szablony projektów: korzystanie z gotowych szablonów projektu, tworzenie własnych wzorców Tworzenie interaktywnych i multimedialnych prezentacji. animowanie prezentacji, elementów slajdu, tekstu literami, wyrazami lub akapitami animowanie elementów diagramu narracja nagrywanie komentarzy dla pojedynczych slajdów odtwarzanie płyty kompaktowej podczas prezentacji dodawanie, edycja i usuwanie hiperłączy w prezentacji wstawianie filmów do prezentacji przyciski akcji prezentacje rozgałęzione – quizy, gry, zabawy przygotowywanie pokazu prezentacji LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. 2. 3. Wróblewski P., ABC komputera. Wydanie VI, Wyd. Helion, 2007 Jaronicki A., ABC MS Office 2007, Wyd. Helion, 2008 Masłowski K., Darmowe oprogramowanie w codziennym życiu,Wyd. Helion, 2009 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. Wróblewski P., MS Office 2007 PL w biurze i nie tylko, Wyd. Helion, 2007 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Wymagania konieczne do otrzymania zaliczenia: obecność i aktywność na zajęciach poprawne wykonywanie realizowanych na zajęciach ćwiczeń zaliczenie śródsemestralnych sprawdzianów kontrolnych Jako kryteria oceny będą brane pod uwagę następujące składniki aktywności: zrozumienie treści merytorycznych przedmiotu praktyczne, poprawne wykorzystanie wiadomości i umiejętności informatycznych w realizowanych ćwiczeniach i zadaniach 46 Plany i programy studiów PE_DZ Przedmioty obowiązkowe obejmujące treści kształcenia podstawowego (B) WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr I stopnia I I FILOZOFIA Przedmioty kształcenia ogólnego mgr OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS SEMESTR Wykład 30 EGZAMIN 6 Przedmioty kształcenia podstawoweg o X Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1B1PPG Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o Edward Modzelewski Instytut Filozofii i Socjologii Wiktor Wolman Ćwiczenia 30 Seminaria ZAŁOŻENIA Intelektualne „wyposażenie” studentów w treści ogólnohumanistyczne. Ukazanie wiedzy filozoficznej jako „klucza” do zrozumienia kultury europejskiej. Wzbogacenie słownictwa. CELE - Opanowanie treści programowych przedmiotu pozwoli studentowi na: zaznajomienie się z głównymi pojęciami, działami i problemami filozofii; poznanie głównych kierunków i postaci filozofii starożytnej, średniowiecznej, nowożytnej i współczesnej; opanowanie umiejętności analizowania i syntetyzowania treści różnorodnych kierunków i szkół filozoficznych; kształtowanie postawy humanizmu i tolerancji światopoglądowej; METODY DYDAKTYCZNE Zajęcia prowadzone są metodą wykładu oraz dyskusji. Metoda wykładu dotyczy wprowadzenia w ogólne poglądy omawianego filozofa, natomiast metoda dyskusji jest stosowana w przypadku omawiania lektur. TREŚCI PROGRAMOWE Analiza wybranych problemów filozofii starożytnej, średniowiecznej, nowożytnej i współczesnej. Gruntowna egzegeza tekstów: Platona, Św. Augustyna, Kartezjusza, Kanta, S. Kierkegaarda, E. Fromma. J. P. Sartre`a. W ramach ich systemów filozoficznych podejmowane są wybrane zagadnienia dotyczące postaw między ludzkich, takich jak obowiązek, cnota, miłość oraz prawda. LITERATURA Wybrane fragmenty dzieł filozofów z wyboru tekstów pod redakcją: H. Puszko, A. Miś, Historia filozofii. OBOWIAZKOWA Materiały do ćwiczeń. Teksty. Warszawa 2004 (Wybrane teksty źródłowe). Książki do przeczytania w całości: Platon, Obrona Sokratesa, Warszawa 2004 (i inne liczne wydania). Św. Augustyn, Solilokwia, Warszawa 2004 (i inne liczne wydania), Kartezjusz, Medytacje o pierwszej filozofii, Warszawa 2005 (i inne liczne wydania).I. Kant, Uzasadnienie metafizyki moralności, Kęty 2001 (i inne liczne wydania). S. Kierkegaard, Bojaźń i drżenie, Warszawa 2001 (i inne liczne wydania). E. Fromm, O Sztuce miłości, Warszawa 1971 (i inne liczne wydania). P. Sartre, Egzystencjalizm jest humanizmem, Warszawa 1982; LITERATURA W. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. 1-3, Warszawa 1999; A. Sikora, Od Heraklita do Husserla. Spotkania z UZUPEŁNIAJĄCA filozofią, Warszawa 2000; D. Collinson, Pięćdziesięciu wielkich filozofów, Poznań 1997; O. Höffe, Mała historia filozofii, Warszawa 2004. R. H. Popkin, A. Stroll, Filozofia, Poznań 1994.. Kraków 1998, s. 53 – 64. Ostrowska K., W poszukiwaniu wartości, Gdańsk 1994 Pachociński R., Oświata XXI wieku, Warszawa 1999, rozdz. Cywilizacja a postęp (s. 5 – 38), Oświata w społeczeństwie informacyjnym (s. 71 – 94) Toffler A., Trzecia fala, Warszawa 1997 lub: Budowa nowej cywilizacji. Polityka trzeciej fali, Poznań 1995 Lub: Wojna i antywojna, Warszawa 1997 Ritzer G., McDonaldyzacja społeczeństwa, Muza 1997. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Kolokwium końcowe pisemne – w formie testu 40 pytań zamkniętych 47 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ Nauk Pedagogicznych KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Pedagogika ogólna Stacjonarne I-stopnia I SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA ETYKA Przedmioty kształcenia ogólnego x Tytuł naukowy (stopień) mgr OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI brak FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład L Przedmioty kształcenia podstawoweg o ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1B1ETY Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o Imię i nazwisko Instytut Mateusz Kucz Filozofii i Socjologii Ćwiczenia Seminaria 15 ZO ZAŁOŻENIA Dzięki udziałowi w zajęciach student nabędzie kompetencji moralnych i wiedzy etycznej potrzebnych przy wykonywaniu zawodu pedagoga. CELE Celem zajęć jest wprowadzenie w zagadnienia etyczno-moralne współczesności oraz istotę etyki zawodowej pedagoga/pedagoga specjalnego. Ćwiczenia koncentrują się na ujawnianiu problemów moralnych towarzyszących rozwojowi współczesnej cywilizacji i zjawiskom życia społecznego (gospodarczego, publicznego, kulturalnego) - istotnych z punktu widzenia etyki oraz działalności pedagogicznej / polityki społecznej. W wymiarze praktycznym zajęcia mają na celu kształtowanie wrażliwości moralnej, umiejętności myślenia, argumentacji, tolerancji, odpowiedzialności. METODY DYDAKTYCZNE metody asymilacji wiedzy (podająca) o pogadanka o dyskusja o wykład (opis, opowiadanie) o praca z książką metody samodzielnego dochodzenia do wiedzy. (problemowa) o klasyczna metoda problemowa o metoda przypadków o metoda sytuacyjna metody praktyczne o ćwiczebne o realizacji zadań TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. Zagadnienia organizacyjne. Wprowadzenie do zajęć. Wyjaśnienie pojęć: filozofia, etyka, moralność, etyka zawodowa. Podstawowe rozróżnienia i dystynkcje w filozofii i etyce. Geneza i istota filozofii i etyki. Etyka jako teoria - filozoficzna nauka o moralności / dział filozofii, refleksja jak żyć ( godnie, szczęśliwie... ). Moralność – praktyka ludzka. Geneza etyki normatywnej i jej regulatywna rola w życiu społecznym. Różnice pomiędzy normami obyczajowymi, moralnymi i prawnymi. Najważniejsze stanowiska w etyce. Etyka tradycyjna a etyka współczesna. Zadania, przed jakimi stoi etyka XXI wieku. Współczesne stanowiska etyczne, omówienie dominujących kierunków w XX wiecznej etyce. Bioetyka jako etyka stosowana, której powstanie jest wynikiem rozwoju nauki, techniki – medycyny, genetyki, inżynierii genetycznej, biotechnologii. Filozofia odpowiedzialności jako formuła odpowiedzialnego myślenia i bycia człowieka w świecie. Etyczne aspekty globalizacji – jak mechanizmy globalizacji określają miejsce człowieka w dzisiejszym świecie, czyli dlaczego globalizacja budzi wątpliwości natury etycznej. Etyka życia gospodarczego / Etyka życia publicznego / Etyka komunikacji i mediów (w zależności od specjalności, do której skierowane są dane zajęcia). Ukazanie pytań natury etycznej związanych z daną sferą działalności ludzkiej. 48 Plany i programy studiów PE_DZ 8. Etyka zawodowa – jej istota, geneza, znaczenie zarówno dla profesjonalno-etycznego wypełniania obowiązków zawodowych, jak i dla życia społecznego. Refleksja nad własną dziedziną i przyszłą praktyką zawodową w wymiarze etycznym. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. L. Żuk – Łapińska, Problemy etyki, t. I i II, ( wybrane fragmenty) Rzeszów 1997, 1998. M. Ossowska, Normy moralne, ( fragmenty ) dowolne wydanie. F. Fukuyama, Koniec człowieka, Kraków 2004. T. Friedman, Lexus i drzewo oliwne. Zrozumieć globalizację, Poznań 2001. K. Szewczuk, Wychować człowieka mądrego, Warszawa 1998. J. – M. Varaut, Możliwe lecz zakazane. O powinnościach prawa, Warszawa 1996. Bauman Z., Szanse etyki w zglobalizowanym świecie, tłum. J. Konieczny, Kraków 2007. Eriksen T. H., Tyrania Chwili, Warszawa 2003. J. Hołówka, Etyka w działaniu, Warszawa 2001. P. Singer, Etyka praktyczna, Warszawa 2003. Z. Bauman, Etyka ponowoczesna, Warszawa 1996. A. Comte – Sponville, Mały traktat o wielkich cnotach, Warszawa 2000. D. Ślęczek – Czakon, Problem wartości i jakości życia w sporach bioetycznych, Katowice 2004. H. Jonas, Zasada odpowiedzialności. Etyka dla cywilizacji technologicznej, Kraków 1996. F. Mayor, Przyszłość świata, Warszawa 2001. Teksty dotyczące problematyki podejmowanej na zajęciach zamieszczone w periodykach filozoficzno – etycznych bądź publicystycznych. Obecność na zajęciach, przygotowanie do zajęć (znajomość literatury obowiązkowej), aktywność merytoryczna na zajęciach. W przypadku nieznajomości lektury - obowiązek jej zaliczenia podczas dyżuru. W przypadku nie przygotowania grupy - kolokwium zaliczeniowe na kolejnych zajęciach. 49 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika I stopnia 1 SOCJOLOGIA Przedmioty kształcenia ogólnego x Tytuł naukowy (stopień) Prof. dr hab. dr dr mgr mgr SEMESTR Przedmioty kształcenia podstawoweg o 1i2 ROK AKADEMICKI 2009-2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1B1SOC Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o Imię i nazwisko Instytut Anna Firkowska-Mankiewicz Jowita Bartczak Roman Grzejszczak Marek Sierakowski Natalia Wielecka IFiS IFiS IFiS zlecenie zlecenie nie dotyczy Wykład 45 x Ćwiczenia 45 x Seminaria egzamin 9 ZAŁOŻENIA Absolwent pedagogiki musi być wyposażony w podstawową wiedzę socjologiczną oraz umiejętność rozumienia i interpretowania zjawisk społecznych, by kompetentnie pełnić rolę pedagoga. CELE Zaznajomienie studentów z terminologią, podstawowymi pojęciami, metodami, teoriami i dziedzinami socjologii; wykształcenie umiejętności rozumienia, analizowania i interpretowania zjawisk społecznych; rozwijanie „wyobraźni socjologicznej”. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, praca z tekstem, dyskusja, pomoce audiowizualne. TREŚCI PROGRAMOWE Podstawowe pojęcia i teorie socjologiczne, metody badań socjologicznych, poszczególne dyscypliny socjologii. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU A. Giddens (2004), Socjologia, Warszawa, PWN. B. Szacka (2003), Wprowadzenie do socjologii, Warszawa, Oficyna Naukowa, roz. 1, 3, 6, 12, 14, 15. P. Sztompka (2002), Socjologia, Kraków, Wyd. Znak, roz. 1, 10, 11, 14, 15, 17, 25, 26. P. Sztompka, M. Bogunia-Borowska - red. (2008), Kraków, Wyd. Znak, str. 15-93. R. Osborne, B. Van Loon, (2000), Socjologia, Warszawa, Wyd. Emblemat. A. Bremond, J.F. Couet, A. Davie (2008), Kompendium wiedzy o socjologii, Warszawa, PWN. J. Szczepański (1970), Elementarne pojęcia socjologii, Warszawa. D. Srinati (1998), Wprowadzenie do kultury popularnej, Warszawa, Zysk i S-ka. H. Mielicka (2000), Socjologia wychowania. Wybór tekstów, Kielce. J. Szmatka (1989), Małe struktury społeczne, Warszawa. Obecność i aktywność na ćwiczeniach. Ocena z ćwiczeń. Zdanie egzaminu. 50 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Wydział Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika ogólna I-go stopnia I SEMESTR I ROK AKADEMICKI Stacjonarne PSYCHOLOGIA OGÓLNA KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia podstawowego DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr hab. Dr Dr OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTĘPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 30 Egzamin 6 2009/2010 100S-1B1POG Imię i nazwisko Instytut Jerzy Mroziak Maria Jankowska Joanna Ulatowska Instytut Psychologii Stosowanej Instytut Psychologii Stosowanej Instytut Psychologii Stosowanej Ćwiczenia 15 ZAŁOŻENIA Założeniem wykładu jest przedstawienie studentom podstawowej wiedzy z zakresu psychologii ogólnej, tj. omówienie przedmiotu psychologii, głównych metod badawczych w niej stosowanych, powiązanie psychologii z innymi dyscyplinami naukowymi. Wykład zakłada także zaznajomienie studentów z głównymi kierunkami psychologii, ukazanie tła podstawowych twierdzeń oraz porównanie tych kierunków. Ponadto przedstawione zostaną także wybrane zagadnienia psychologii procesów poznawczych, psychologii emocji oraz psychologii społecznej. Podstawowym założeniem ćwiczeń jest utrwalenie wiedzy nabytej podczas wykładu, aktywny udział studentów w demonstracjach podstawowych metod badawczych i aktywnościach obrazujących główne prawidłowości psychologiczne. Ćwiczenia mają również, poza wyżej wymienionymi założeniami, zaprezentować psychologię jako naukę z olbrzymimi możliwościami aplikacyjnymi i zachęcić studentów do poszerzania swojej wiedzy w tej dziedzinie również po zakończeniu zajęć CELE Celem zajęć jest zapoznanie się studentów z prawidłowościami rządzącymi ludzkim zachowaniem w kontekście najważniejszych kierunków w psychologii, przybliżenie podstawowych pojęć i poznanie głównych metod badań oraz podkreślenie praktycznych możliwości zastosowania wiedzy psychologicznej. METODY DYDAKTYCZNE Wykład poszerzony o prezentacje multimedialne Ćwiczenia: demonstracje podstawowych metod badawczych zakładające aktywność studentów, dyskusje, prezentacja możliwości zastosowania wiedzy psychologicznej w praktyce. TREŚCI PROGRAMOWE Psychologia jako nauka (przedmiot, metody, powiązanie z innymi dyscyplinami naukowymi). Główne kierunki psychologii (psychologia klasyczna, behawioryzm, psychoanaliza). Tło głównych twierdzeń oraz porównanie tych kierunków. 51 Plany i programy studiów PE_DZ Metodologia i etyka badań psychologicznych. Podstawowe relacje dotyczące psychologicznych prawidłowości dotyczących odbioru informacji (rola ruchu i informacji zwrotnych w percepcji mechanizm selekcji, modele percepcji, itp.). Uczenie się i pamięć (elementarnie i złożone formy uczenia się), rodzaje i cechy pamięci, metody pomiary, fazy uczenia się i krzywe uczenia się. Pamięć a inteligencja, Myślenie (struktura, rodzaje, rozwiązywanie problemów). Emocje – wybrane zagadnienia. Wpływ emocji na inne procesy psychiczne. Człowiek w grupie – zagadnienia psychologii społecznej. Zastosowania psychologii. LITERATURA OBOWIAZKOWA Mietzel, G. (2008). Wprowadzenie do psychologii. Gdańsk: GWP. – wybrane rozdziały. Strelau, J. i Doliński, D. (red.). (2008). Psychologia. Podręcznik akademicki (t. 1, i 2). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. – wybrane rozdziały Strelau, J. (red.). (2000 i wydania późniejsze). Psychologia. Podręcznik akademicki (t. 1, 2 i 3). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. - wybrane rozdziały Zimbardo, P. (1999). Psychologia i życie. Warszawa: PWN. – wybrane rozdziały. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Smith, A. (1989). Umysł. Warszawa: PZWL – wybrane rozdziały. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Ćwiczenia: Aktywność podczas zajęć. Zaliczenie kolokwium końcowego. Lektura literatury obowiązkowej przed każdymi zajęciami. Zaliczanie ewentualnych niezapowiedzianych sprawdzianów z wiedzy zawartej w literaturze obowiązkowej. Obecność na zajęciach. Wykład: Uzyskanie zaliczenia z ćwiczeń jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu końcowego. Ocena z egzaminu uwzględnia również ocenę z ćwiczeń. Tomaszewski, T. (1998). Główne idee współczesnej psychologii. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”. – wybrane rozdziały. 52 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS I stopnia SEMESTR PODSTAWY PEDAGOGIKI Przedmioty kształcenia ogólnego Wykład 30 ZO 4 Przedmioty kształcenia podstawoweg o X Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1B1PPG Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o Dorota Jankowska Ćwiczenia Instytut Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Rozwijanie myślenia refleksyjnego i krytycznego o procesie wychowania i roli pedagoga oraz uświadomienie możliwości samorealizacyjnych w pracy wychowawczej CELE - znajomość istoty, czynników i warunków wychowania w jego kontekście kulturowym i indywidualnym wymiarze; sensu, celu i treści wychowania; porządkowanie i uszczegóławianie siatki pojęć pedagogicznych. pełniejsze dostrzeganie i rozumienie zagadnień, związanych z uwarunkowaniami wychowania, jego funkcjami i przebiegiem rozumienie specyfiki wiedzy pedagogicznej i pedagogiki jako nauki humanistycznej umiejętność analizy sytuacji wychowawczych przy zastosowaniu wprowadzonych pojęć na podstawie zdobytej wiedzy – budowanie własnej koncepcji wychowania METODY DYDAKTYCZNE Wykład kursowy, ilustrowany prezentacjami multimedialnymi i filmami dydaktycznymi. Dla aktywizacji studentów – przeprowadzenie panelu dyskusyjnego przy współudziale studentów TREŚCI PROGRAMOWE Pytania o pedagogikę: Pedagogika jako wiedza/ nauka o wychowaniu. Nauka a sztuka, wiedza potoczna, religia, filozofia, mit. Wiedza naukowa – jej istota i rozwój w kontekście wykładni współczesnych. Powstanie i ewolucja pedagogiki jako nauki. Różnicowanie się teoretyczne pedagogiki w XX wieku i ewolucja jej tożsamości. Integracyjny i interdyscyplinarny charakter pedagogiki. Przedmiot i zakres, spory o przedmiot pedagogiki. Nauki pedagogiczne dotyczące okresów rozwojowych człowieka oraz przedmiotu praktyki pedagogicznej. Pedagogika jako nauka społeczna i humanistyczna – osobliwości nauk społecznych i humanistycznych. Sytuacja pedagogiki w ponowoczesności. Paradygmaty w pedagogice współczesnej. Pedagogika nauką, techniką, sztuką wychowania. Podstawowe pojęcia pedagogiczne: edukacja, wychowanie, kształcenie, socjalizacja, inkulturacja. Pytania o wychowanie Wychowanie jako proces sprawczy – próby opisu. Istota, dziedziny, treści i uwarunkowania wychowania. Geneza wychowania – wychowanie w różnych kulturach i porządkach życia społecznego Charakterystyka procesu wychowania. Struktura procesu wychowania. Wychowanie a inne procesy społecznego wpływu. Funkcje i nurty wychowania Funkcje: społeczna (zachowawcza i rozwojowa), indywidualna (adaptacyjna i kompensacyjna) oraz kreacyjna. Nurty wychowania: naturalny na tle socjalizacji; celowy – instytucjonalny; intencjonalnych wpływów społecznych; samowychowania. Celowość procesu wychowania . Aksjologiczny i teleologiczny wymiar wychowania. Wartości a cele wychowania (relacje). Cele ostateczne (finalne), pośrednie a cele konkretne i zadania wychowania. Podmioty wychowania. Wychowawca – wobec wartości, kompetencje osobiste i społeczne pedagoga oraz ich doskonalenie; wychowanek - ujawniający i rozwijający swą podmiotowość przez wychowanie. Relacje wychowawca – wychowanek. 53 Plany i programy studiów PE_DZ Pytania o rzeczywistość: społeczno-kulturowe konteksty wychowania. Problemy globalne współczesnej cywilizacji i ich związki z edukacją i wychowaniem. Problemy regionalne i ich implikacje dla edukacji. Edukacja permanentna jako program rozwoju kwalifikacji i idea edukacyjnej koncepcji życia. Problemy demokratyzacji życia i postępu społecznego. Edukacja obywatelska, do życia w społeczeństwie demokratycznym. Problemy ładu aksjonormatywnego. Edukacja upodmiatawiająca przygotowująca do świadomego uczestnictwa, odpowiedzialności i podmiotowej komunikacji. Pytania o współczesne środowiska i praktyki wychowawcze Rodzina. Współczesne środowiska i praktyki wychowawcze na poziomie „mikro” – rodziny. Możliwości i ograniczenia podmiotowości i dialogu w wychowaniu w rodzinie Szkoła. Współczesne środowiska i praktyki wychowawcze na poziomie „mezo” – szkoły. Przemoc czy emancypacja instytucji wychowujących. Instytucje kultury. Współczesne środowiska i praktyki wychowawcze na poziomie „makro” – kultury. Edukacja kulturalna w świecie kultury urynkowionej LITERATURA OBOWIAZKOWA Edukacja – jest w niej ukryty skarb. Raport dla UNESCO 1998 Gutek G., Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji, Gdańsk 2003 Humanistyka przełomu wieków, pod red. J. Kozieleckiego, Kraków 1999, cz.III, ss 241 – 342. Kunowski S., Podstawy współczesnej pedagogiki, Warszawa 1993. Cz. I Melosik Z., Szkudlarek T., Kultura, tożsamość, edukacja – migotanie znaczeń, Kraków 1998 Pedagogika. Podręcznik akademicki, red. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, cz. 1 Warszawa 2003 (Cz. I s. 18 - 69 ); cz.2 Warszawa 2004 (Cz. II S. 240 – 320) B.Suchodolski, Edukacja permanentna, Warszawa 2003. Wołoszyn S., Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej. Kielce 1998. T. III. Ks. Pierwsza. Tekst E. Key: s. 46 – 67, Teksty Baden – Powella i A. Kamińskiego s. 311 – 328; Ks. Druga. Rozdz. Poszukiwanie nowych strategii oświatowych s. 508 – 543. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Biała księga. Nauczanie i uczenie się. Na drodze do uczącego się społeczeństwa. Warszawa 1995 Bińczycka J., Między przemocą a swobodą w wychowaniu, Kraków 1997 Fromm E., Mieć czy być, Poznań 1997, Czym jest modus posiadania (s. 123 –141) Czym jest modus bycia (s.146 – 173) Gadacz T., O umiejętności życia, „Znak”, Kraków 2003, s 38 - 62 Gordon T., Wychowanie bez porażek, Warszawa 1991 lub: Wychowanie bez porażek w praktyce , Warszawa 1994 Jaworska T., Leppert R., Wprowadzenie do pedagogiki, Kraków 1998 Leppert R., Pedagogika - poszukiwanie pewności, Kraków 1997 Melosik Z.: Edukacja globalna: nadzieje i kontrowersje. W: H. Kwiatkowska, Ewolucja tożsamości pedagogiki. Warszawa 1994, s. 165 – 175 lub: T. Jaworska, R. Leppert: Wprowadzenie do pedagogiki. Kraków 1998, s. 53 – 64. Ostrowska K., W poszukiwaniu wartości, Gdańsk 1994 Pachociński R., Oświata XXI wieku, Warszawa 1999, rozdz. Cywilizacja a postęp (s. 5 – 38), Oświata w społeczeństwie informacyjnym (s. 71 – 94) Toffler A., Trzecia fala, Warszawa 1997 lub: Budowa nowej cywilizacji. Polityka trzeciej fali, Poznań 1995 Lub: Wojna i antywojna, Warszawa 1997 Ritzer G., McDonaldyzacja społeczeństwa, Muza 1997. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Kolokwium końcowe pisemne – w formie testu 40 pytań zamkniętych 54 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika I stopnia I SEMESTR ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU KIERUNKI PEDAGOGIKI WSPÓŁCZESNEJ Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia ogólnego podstawoweg kierunkoweg o o X Tytuł Imię i nazwisko naukowy (stopień) Prof. Bogusław Milerski Dr Maria Jagiełło Mgr Marlena Grzelak – Klus Mgr Sylwia Jaronowska Mgr Agnieszka Zamarian Wykład Ćwiczenia 30 2009/2010 100S-1B1KPE Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o Przedmioty fakultatywne Instytut Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Seminaria 30 E 8 ZAŁOŻENIA Zajęcia dostarczają syntetycznej wiedzy dotyczącej współczesnych kierunków pedagogicznych, ich genezy i rozwoju, przesłanek filozoficznych i metodologicznych oraz wkładu w rozumienie procesów edukacji i ich uwarunkowań. CELE Celem zajęć jest w szczególności: 1) orientacja w stanie teorii pedagogicznych XX w., w tym trendów najnowszych, 2) zrozumienie genezy tychże teorii, 3) dostarczenie przesłanek do prognozowania dalszego rozwoju teorii i praktyki wychowawczej, 4) orientacja w podejściach metodologicznych w pedagogice, ideologiach wychowawczych, nurtach kontestacji pedagogicznej oraz w antynomiach występujących w teoretycznej refleksji edukacyjnej, 5) poznanie związków pomiędzy konceptualizacjami pedagogicznymi a współczesnymi nurtami przemian oświatowych. METODY DYDAKTYCZNE wykład, dyskusja, lektura tekstów źródłowych TREŚCI PROGRAMOWE Różnicowanie się pedagogiki i sposoby jej uprawiania: różnicowanie się teoretyczne pedagogiki na początku XX w.; rozróżnienie pedagogiki i pedagogii; relacja pomiędzy teorią i praktyką; sposoby uprawiania pedagogiki: pedagogika teoretyczna, stosowana (prakseologiczna), normatywna; podstawowe paradygmaty pedagogiki współczesnej: analityczno-empiryczny, humanistycznofilozoficzny, krytyczny; kategorie metodologiczne: opis, rozumienie, wyjaśnianie, interpretacja krytyczna; przyjęta „mapa” współczesnych kierunków pedagogicznych. Pedagogika analityczno-empiryczna: pozytywistyczny wzorzec nauki; powstanie pedagogiki eksperymentalnej i jej przedstawiciele (E. Meumann), powstanie behawioryzmu i jego przedstawiciele (J.B. Watson, B. Skinner); warunkowanie klasyczne i instrumentalne jako formy nauczania i ich znaczenie pedagogiczne; teorie curricularne jako uzupełnienie dotychczasowej dydaktyki - projektowanie przebiegu i operacjonalizacja celów kształcenia (S.B. Bloom, J.S. Brunner); nauczanie programowane; psychologia uczenia się i nauczania (Ch. Galloway); próba odróżnienia: pedagogika filozoficzna i pedagogika praktyczna a empiryczna nauka o wychowaniu (W. Berzinka); metodologiczne konsekwencje pedagogiki analityczno-empirycznej; przykłady badań. Pedagogika kultury: powstanie pedagogiki kultury i jej przedstawiciele: W. Dilthey, W. Flitner, Th. Litt, H. Nohl, E. Spranger, O.-F. Bollnow, E. Weniger, B. Nawroczyński, S. Hessen; pedagogika kultury jako pedagogika ludzkiej duchowości; nauki przyrodnicze a nauki humanistyczne (antynaturalistyczne uprawomocnienie pedagogiki); rozumienie jako kategoria metodologiczna i egzystencjalno-edukacyjna; wychowanie jako przyswajanie kulturowo danych sensów i wartości; charakterystyka wytworów (dóbr) kulturowych; implikacje dla dydaktyki szkolnej; krytyka pedagogiki kultury. Pedagogika hermeneutyczna i hermeneutyka pedagogiczna: pojęcie hermeneutyki i jej klasycy (F. Schleiermacher, W. Dilthey, M. Heidegger, H.-G. Gadamer, P. Ricoeur); hermeneutyka a problem metody; hermeneutyczna reinterpretacja pedagogiki kultury; przejście od pedagogiki hermeneutycznej do hermeneutyki pedagogicznej; hermeneutyka pedagogiczna jako koncepcja teorii edukacji i jako koncepcja metodologii badań pedagogicznych (H. Danner, R. Uhle). 55 Plany i programy studiów PE_DZ Pedagogika fenomenologiczna i fenomenologia pedagogiczna: pojęcie fenomenologii i jej charakterystyka filozoficzna (E. Husserl, M. Heidegger, R. Otto, R. Ingarden, H. Schmitz); metoda postępowania fenomenologicznego; fenomenologia w badaniach humanistycznych i społecznych (A. Schütz, Th. Luckmann, P. Berger); fenomenologiczny opis wychowania; pedagogika fenomenologiczna i jej implikacje metodologiczne (O.F. Bollnow, M.J. Langeveld, W. Lippitz). Pedagogika egzystencjalno-dialogiczna: filozoficzna charakterystyka egzystencjalizmu (m.in. S. Kierkegaard, M. Heidegger, A. Camus, J.P. Sartre); egzystencjalizm a myślenie o wychowaniu (O.F. Bollnow); dialogiczne „poszerzenie” egzystencjalizmu: filozofia dialogu (m.in. M. Buber, E. Grisebach, E. Levinas, J. Tischner); dialog jako podstawowa relacja wychowawcza; wychowanie jako urzeczywistnianie człowieczeństwa (J. Tarnowski); implikacje dla dydaktyki szkolnej (C. van Morris). Pedagogika personalistyczna: pedagogika personalistyczna a egzystencjalno-dialogiczna; filozoficzna charakterystyka personalizmu (R. Guardini, J. Maritain); filozofia osoby: podstawy tomistyczne (M. Gogacz) i inspiracje dialogiczne (T. Gadacz); filozofia personalistyczna a myślenie o wychowaniu; wychowanie jako urzeczywistnianie osoby ludzkiej; implikacje dla dydaktyki szkolnej (F. Adamski, S. Kunowski, M. Nowak). Pedagogika pajdocentryczna: powstanie nurtu Nowego Wychowania i jego przedstawiciele; cechy charakterystyczne: odnowa szkoły, pajdocentryzm, aktywizm poznawczy, krytyka herbartyzmu, uznanie znaczenia pedagogiki eksperymentalnej; główne propozycje dydaktyczne; analiza wybranych koncepcji (C. Freinet, M. Montessori, R. Steiner, J. Korczak); rozwój tzw. szkolnictwa i edukacji alternatywnej; pedagogika pajdocentryczna jako pedagogika antyautorytarna; próby radykalizacji pedagogiki pajdocentrycznej - antypedagogika i jej krytyka Pedagogika pragmatyzmu i neopragmatyzmu: powstanie pragmatyzmu i jego przedstawiciele; pragmatyzm i progresywizm; podstawowe kategorie pragmatycznej koncepcji wychowania i nauczania na przykładzie pedagogiki J. Deweya; krytyka stopni formalnych; szkoła a życie społeczne; edukacja jako proces rekonstrukcji doświadczeń; neopragmatyzm R. Rorty’ego; neopragmatyzm a hermeneutyka i teoria krytyczna. Pedagogika krytyczna: neomarksistowskie korzenie teorii krytycznej; teoria krytyczna a teoria tradycyjna (M. Horkheimer); krytyka neutralnego charakteru teorii społecznej; recepcja teorii krytycznej w pedagogice; krytyka edukacji jako miejsca „przemocy symbolicznej” i „kolonizacji” (P. Bourdieu); krytyka autorytaryzmu i osobowości autorytarnej (Th. Adorno); koncepcja ukrytego programu szkoły; postulat edukacji zaangażowanej na rzecz pluralistycznego, upodmiotowionego i demokratycznego społeczeństwa; zagadnienie marginalizacji i wykluczania społecznego; koncepcja wspólnoty i działań komunikacyjnych (J. Habermas); edukacja jako uzdolnienie do włączenia się w proces komunikacji społecznej; problem „wymazywania różnic” (H.P. Giroux, P. McLaren); współczesna pedagogika krytyczna a pedagogika hermeneutyczna, pedagogika neopragmatyzmu i pedagogika postmodernistyczna; pedagogika krytyczna jako paradygmat badawczy w pedagogice; badania w Polsce. Pedagogika międzykulturowa: przesłanki teoretyczne – filozofia (neo)pragmatyzmu, teoria krytyczna, filozofia dialogu; przesłanki społeczne – migracja, odkrywanie wielokulturowości; od pedagogiki dla cudzoziemców do pedagogiki międzykulturowej (przykład Niemiec); cele edukacji międzykulturowej; charakterystyka współczesnej pedagogiki międzykulturowej; ideologiczne uwarunkowania koncepcji edukacji międzykulturowej; krytyka pedagogiki międzykulturowej; próby redefinicji zadań edukacji międzykulturowej. Pedagogika konstruktywistyczna i teoria systemów: podstawowe wyznaczniki teorii systemów i konstruktywizmu; recepcja teorii systemów i konstruktywizmu w pedagogice. Pedagogika humanistyczna w perspektywie psychoanalizy i psychologii humanistycznej: powstanie psychoanalizy i jej podstawowa charakterystyka; freudyzm a psychoanaliza społeczna i kulturowa (E. Fromm, K. Horney); koncepcja rozwoju psychospołecznego E. Eriksona i jej implikacje pedagogiczne; koncepcja kontaktów pomocnych C. Rogersa i jej zastosowanie w kształceniu nauczycieli i pedagogów. LITERATURA OBOWIAZKOWA Pedagogika. Podręcznik akademicki, red. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, Warszawa 2003, t. 1, s. 184-465. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA G.L. Gutek, Filozoficzne i ideologiczne podstawy wychowania, Gdańsk 2003. H. Berner, Współczesne kierunki pedagogiczne, w: Pedagogika, red. B. Śliwerski, t. 1: Podstawy nauk o wychowaniu, Gdańsk 2006, s. 195-275. H.H. Krüger, Wprowadzenie w teorie i metody badawcze nauk o wychowaniu, Gdańsk 2005. Pedagogika, t. 1: Podstawy nauk o wychowaniu, red. B. Śliwerski, Gdańsk 2006. B. Śliwerski, Współczesne teorie kształcenia, Kraków 1998. *Podstawowe dla danego kierunku pozycje bibliograficzne są podawane podczas zajęć WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie ćwiczeń na podstawie znajomości lektur, opracowania referatu, aktywności i uczestnictwa w zajęciach; egzamin na podstawie znajomości treści szczegółowych przedmiotu Egzamin pisemny składa się z 4 pytań szczegółowych oraz jednego erudycyjno-problemowego; pytania szczegółowe są oceniane od 0 do 4 punktów każde, pytanie erudycyjno-problemowe jest oceniane od 0 do 8 punktów; maksymalna liczba punktów wynosi 24; do zdania egzaminu jest wymagane uzyskanie 50% punktów. 56 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Wszystkie specjalności I stopnia I SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne PSYCHOLOGIA ROZWOJU CZŁOWIEKA KOD PRZEDMIOTU 100S-1B1PRC Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawowego kierunkowego specjalnościowego Przedmiot kształcenia kierunkowego Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) dr Agnieszka Bieńkowska Psychologii Stosowanej dr Maria Jankowska Psychologii Stosowanej mgr Małgorzata Sicińska Psychologii Stosowanej Psychologia ogólna; Znajomość podstawowych pojęć i zjawisk dotyczących funkcjonowania psychicznego człowieka. Wykład 15 Zaliczenie na ocenę 3 2 Ćwiczenia 30 Seminaria - ZAŁOŻENIA Aktualna wiedza z zakresu psychologii rozwoju człowieka może zostać wykorzystana w praktyce zawodowej absolwentów; powinna ułatwić dostosowanie oddziaływań dydaktycznych i wychowawczych do możliwości rozwojowych podopiecznych, pozwolić na wychwycenie nieprawidłowości rozwoju. CELE Celem zajęć jest dostarczenie studentom współczesnej wiedzy dotyczącej teorii i badań rozwoju oraz charakterystyka zmian zachodzących na kolejnych etapach życia w różnych sferach funkcjonowania psychicznego człowieka: poznawczej, emocjonalnej, społecznej, moralnej i osobowości. Celem przedmiotu jest uwrażliwienie studentów na problemy, ograniczenia i możliwości człowieka pojawiające się na różnych etapach życia. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, pokaz, dyskusja, metody aktywizujące studentów (praca w grupach, przygotowanie prezentacji) TREŚCI PROGRAMOWE Podczas wykładów zaprezentowane zostaną kontrowersje wokół rozumienia pojęcia rozwoju i zmiany rozwojowej, modele rozwoju i metody jego badania, sposoby periodyzacji życia człowieka. Scharakteryzowany zostanie przebieg rozwoju poznawczego, osobowości, emocjonalnego, społecznego i moralnego - z punktu widzenia różnych perspektyw teoretycznych i wyników badań empirycznych. Ukazane zostaną również czynniki wpływające na tempo i rytm rozwoju człowieka. W trakcie ćwiczeń omówione zostaną prawidłowości rozwoju człowieka i zjawiska charakterystyczne dla kolejnych okresów jego życia: od poczęcia aż do naturalnej śmierci. Przedstawione zostaną uwarunkowania rozwoju poszczególnych funkcji psychicznych oraz czynniki sprzyjające i czynniki ryzyka zagrażające prawidłowemu rozwojowi. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Schaffer, H.R. (2005/2007). Psychologia dziecka. Warszawa. Wydawnictwo Naukowe PWN. Turner, J. S., Helms D. B. (1999). Rozwój człowieka. Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna. Vasta, R., Haith, M.M., Miller, S.A. (1995). Psychologia dziecka. Warszawa, WSiP. Bee, H. (2004). Psychologia rozwoju człowieka. Poznań, Zysk i S-ka Harwas-Napierała, B., Trempała, J. (red.) (2000). Psychologia rozwoju człowieka. t.2., Charakterystyka okresów życia człowieka. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN Harwas-Napierała, B., Trempała, J. (red.) (2002). Psychologia rozwoju człowieka. t.3., Rozwój funkcji psychicznych. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN Przetacznik-Gierowska, M., Tyszkowa, M. (1996). Psychologia rozwoju człowieka. t.1., Zagadnienia ogólne. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN Strelau J. (red), (2000) Psychologia. Podręcznik akademicki, t.1, Podstawy psychologii. Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Rozdział 7 i 8. Zaliczenie w formie testu wyboru; zaliczenie ćwiczeń zgodnie z wymaganiami sformułowanymi przez prowadzącego (na podstawie wyników testów, pracy w grupach, przygotowanej prezentacji). 57 Plany i programy studiów PE_DZ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Pedagogika Pierwszego stopnia I SEMESTR II ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1B1PSP Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkowego specjalnościowego PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawowego tak x DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB Tytuł naukowy Imię i nazwisko PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA (stopień) Dr hab. Marzena Dymek-Maciejewska Prof. APS OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ Wykład Ćwiczenia LICZBA GODZIN 15 30 FORMA ZALICZENIA Test końcowy LICZBA PUNKTÓW ECTS Instytut Psychologii Stosowanej Seminaria ZAŁOŻENIA Przekazanie wiedzy z zakresu psychologii społecznej, opanowanie umiejętności korzystania z literatury naukowej, dokonywania krytycznej analizy treści poznawczych, a także zyskują podstawy przygotowani do urzeczywistniania procesu samokształcenia i samorozwoju. CELE 1. 2. 3. Znajomość pojęć przedmiotu, teorii i mechanizmów życia jednostki w środowisku społecznym podstawy rozumienia sytuacji interpersonalnych oraz zachowań grupowych rozpoznawanie psychologicznych uwarunkowań relacji społecznych i ich zaburzeń METODY DYDAKTYCZNE Metoda podajaca- wykład metoda problemowa- samodzielnego dochodzenia do wiedzy TREŚCI PROGRAMOWE Metody badań w psychologii społecznej. Pojęcie konformizmu. Czynniki osobowe i sytuacyjne kształtujące zjawisko konformizmu. Atrybucja i błędy atrybucyjne, ukryta teoria osobowości, piętno w autoprezentacji .Percepcja i ocena zjawisk społecznych. Zależność sądów od kontekstów i emocji. Stereotypy i uprzedzenia- teorie i badania. Komunikacja w relacjach społecznych. Teorie i wyznaczniki agresji. Źródła agresji społecznej, zjawisko przyzwolenia na agresję. Redukcja agresji. Grupa społeczna i jej funkcjonowanie. Zasady wpływu społecznego. Techniki manipulacji społecznych. Posłuszeństwo wobec autorytetu. Społeczny dowód słuszności. Obrona przed wpływem. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU B. Wojciszke Człowiek wśród ludzi, GWP, Gdańsk 2002 R.Cialdini: Wywieranie wpływu na ludzi: teoria i praktyka. Gdańsk 2001 D.Doliński: Psychologia wpływu społecznego. Wrocław 2000. J.Strelau (red.). Psychologia. Podręcznik akademicki. GWP, 1999., T.3 C.K.Oyster: Grupy. , Wyd. Zysk i S-ka, Poznań 2002 E.Aronson, T.Wilson, R.Akert: Psychologia społeczna. Wyd. Zysk i S-ka, 1997. Mądrzycki T: Deformacje w spostrzeganiu ludzi. Warszawa PWN 1986, Wykład- zaliczenie testu końcowego 58 Plany i programy studiów PE_DZ Przedmioty obowiązkowe obejmujące treści kształcenia kierunkowego (C) WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr hab., prof. APS Imię i nazwisko I stopnia I SEMESTR HISTORIA WYCHOWANIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1C1HWI Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Hanna Markiewicz Pedagogiki Ćwiczenia 30 Seminaria 15 Egzamin 5 ZAŁOŻENIA Nauczanie Historii Wychowania na wszystkich kierunkach pedagogicznych jest elementem programu kształtującym w studentach kulturę pedagogiczną, niezbędną w pracy nauczyciela – wychowawcy, współcześnie szczególnie istotną. Zakłada się iż student po przerobieniu treści programowych z zakresu w/w przedmiotu osiągnie pewien intelektualny, łącząc wiedzę z dziedziny pedagogiki z szeroko rozumianym dorobkiem kultury europejskiej. 1. 2. 3. 4. CELE Zrozumienie związku zachodzącego między oświatą a społeczno – kulturowym kontekstem kraju. Zdobycie wiedzy, która ma umożliwić rozumienie procesu dziejowego oraz nabycie umiejętności krytycznego myślenia o otaczającej nas rzeczywistości oświatowej. Ukazanie ciągłości tradycji wychowawczych oraz ich związek z rozwojem cywilizacji europejskiej. Kształtowanie pożądanych postaw obywatelskich. METODY DYDAKTYCZNE Zajęcia prowadzone są w formie wykładu, przy czym konieczność odwoływania się do wiedzy wyniesionej ze szkoły średniej zmusza studentów do aktywnego uczestnictwa w zajęciach, poprzez dyskusje i wyjaśnienie związków przyczynowo – skutkowych występujących w zjawiskach historycznych. TREŚCI PROGRAMOWE Treści programowe obejmują okres antyku po XX wiek. Skąpy czas na realizację przedmiotu nie pozwala wyjść poza rok 1939, ze szkodą dla wiedzy studentów. Stąd w programie Historii Wychowania realizowane są najważniejsze treści doświadczeń pedagogicznych, dotyczące kolejno następujących po sobie epok. Szczególny nacisk położony jest na ukazanie związków polskiej tradycji oświatowej z osiągnięciami europejskimi. Materiał podstawowy omawiany jest podczas wykładu kursowego i obejmuje: Początek pedagogiki jako nauki, Ateny, Sparta; Rzym: model wychowania w średniowieczu; Uniwersytety europejskie i Akademia Krakowska; Odrodzenie na Zachodzie i w Polsce; Reformacja i Kontrreformacja; Wychowanie nowożytne i jego przedstawiciele w Europie i w Polsce; Komisja Edukacji Narodowej; Rewolucja Francuska i jej znaczenie dla oświaty; Oświata polska pod zaborami i jej przedstawiciele, polityka zaborców wobec polskiego szkolnictwa., Oświata w II Rzeczypospolitej 1918 - 1939 LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA St. Kot, Historia Wychowania, Warszawa 1994 t. 1 i 2 J. Mięso, Historia Wychowania wiek XX Warszawa t. 1 Historia Wychowania pod red. Ł. Kurdybachy, Warszawa 1967-8, t. 1 i 2 1. 2. 3. 4. 5. 6. H. Marrou, Historia wychowania w starożytności, Warszawa 1969 R. Wroczyński, Dzieje oświaty polskiej, Warszawa 1996 J. Baszkiewicz, Młodość uniwersytetów, Warszawa 1997 J. Tazbir, Reformacja w Polsce, szkice o ludziach i doktrynie, Warszawa 1993 T. Mizia, O Komisji Edukacji Narodowej, Warszawa 1972 Pedagogika polskiego pozytywizmu, opracował i wstępem opatrzył. R. Wroczyński, Wrocław 1958 59 Plany i programy studiów PE_DZ 7. 8. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU W. Grabowska, Szkolnictwo powszechne w latach 1932-39, Wrocław 1976 T. Bartnicka, Wychowanie państwowe, w: „Rozprawy z Dziejów Oświaty” t. XV Przystąpienie do egzaminu uwarunkowane jest zaliczeniem ćwiczeń z przedmiotu 60 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Dr Mgr Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS I stopnia I SEMESTR TEORIA WYCHOWANIA ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1C1TWY Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Jarosław Gara Maria Jagiełło Marlena Grzelak – Klus Agnieszka Zamarian Wykład Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Ćwiczenia 30 Seminaria 15 E 4 ZAŁOŻENIA Zdobyta wiedza ma wyposażyć studenta w poznawczą kompetencję dostrzegania złożoności, wieloetapowości i procesualności aktów wychowania. CELE Celem przedmiotu jest zaprezentowanie teoretycznych kontekstów procesu wychowania, jak i czynności wychowawczych oraz przyswojenie sobie wiedzy dotyczącej kluczowych problemów teorii i praktyki wychowania. Konteksty te wskazują na wieloaspektowość, złożoność i interdyscyplinarność problemów określających zakres teorii wychowania. METODY DYDAKTYCZNE Metoda asymilacji wiedzy (wykład problemowy, dyskusja, praca z książką), metody oglądowe, praca w grupach. TREŚCI PROGRAMOWE Przedzałożeniowość i założeniowość teorii i praktyki wychowania: antropologiczne podstawy i wymiary wychowania, aksjologiczne podstawy i wymiary wychowania, teleologiczne podstawy i wymiary wychowania. Teoria wychowania jako nauka czy jako filozofia wychowania. Podmiotowość badacza i badanego w procesie poznania. Pojęcie wychowania i jego cechy, pojęcie sytuacji wychowawczej, pojęcie struktury oddziaływań wychowawczych. Podstawowe problemy współczesnej teorii wychowania. Wychowanie - odkrywaniem, budzeniem, tworzeniem wartości w człowieku i świecie. Istotne kategorie pojęciowe procesu wychowania: opieka, socjalizacja, inkulturacja; podmiotowość, samorealizacja, samowychowanie. Typologiczne ujęcia i systematyzacja teoretycznych stanowisk teorii wychowania: paradygmaty, orientacje, koncepcje wychowania. Podmiotowość i podmiot w tradycji humanistycznej i interpretacjach współczesnych. Systemowe i osobowe zmienne skuteczności oddziaływań wychowawczych: psychospołeczne warunki oddziaływań, kwalifikacje pedagogiczne wychowawcy, problem jakości relacji interpersonalnych. Metody (modelowania, zadaniowa, perswazyjna, oddziaływań grupowych) i techniki (wymiany opinii, wzmacniania pozytywnego i negatywnego, oddziaływań niewerbalnych, organizowania czasu wolnego) oddziaływań wychowawczych i warunki ich skuteczności. Idea dialogu edukacyjnego i dialogiczna struktura aktów wychowania. Poszukiwanie kategorii oddających kształt współczesnej problematyki pedagogicznej. Specyficzne zjawiska kulturowo-cywilizacyjne tworzące konteksty wychowania: kultura konsumpcji, kult sukcesu, kult ciała, globalizacja, generacyjna specyfikacja tożsamości. Zagadnienia aksjologiczne w teorii wychowania oraz dylematy moralne współczesnej pedagogiki. Podmiotowość a przedmiotowość. Pełnomocność i samorealizacja. Dialog w praktyce pedagogicznej. Polityczność a upolitycznienie. Społeczny kontekst szkoły jako instytucji represyjnej. Formy strukturalnej i funkcjonalnej przemocy. Dysfunkcjonalność oddziaływań wychowawczych – błędy wychowawcze i formy pseudowychowania. LITERATURA OBOWIAZKOWA J. Górniewicz, Teoria wychowania (wybrane problemy), Toruń - Olsztyn 1996 . Z M. Łobocki, Teoria wychowania w zarysie, Kraków 2003. Z. Kosyrz, Osobowość wychowawcy, Warszawa 2005. 61 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Antropologiczne podstawy wychowania, wybór: R. Schulz, Wydawnictwo, Warszawa 1996. B. Suchodolski, Edukacja permanentna. Rozdroża i nadzieje, Warszawa 2003. Odmiany myślenia o edukacji, red. J. Rutkowiak, Kraków 1995. Pedagogika, cz. 1, red. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004. S. Kunowski, Wartości w procesie wychowania, Kraków 2003 T. Pilch, Zasady badań pedagogicznych, Warszawa 1995. W. Cichoń, Wartości-człowiek-wychowanie,Kraków,1996. Z. Kwieciński, Socjopatologia edukacji, Toruń 1992. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Opanowanie materiału z zakresu wykładów oraz wybranych pozycji bibliograficznych 62 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Prof. Dr Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS I stopnia I SEMESTR DYDAKTYKA ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1C1DYD Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Stefan Mieszalski Jarosława Lach Urszula Dernowska Wykład Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Ćwiczenia 30 Seminaria 15 E ZAŁOŻENIA Kurs dydaktyki ogólnej obejmuje 30 godzin wykładów i 15 godzin ćwiczeń. Kończy się egzaminem pisemnym. Kurs jako obowiązkowy, uwzględniony w standardzie, przeznaczony jest dla studentów wszystkich specjalności. CELE Kurs ma na celu wyposażenie studentów w podstawową wiedzę dotyczącą: dydaktyki ogólnej jako subdyscypliny pedagogicznej, historii jej rozwoju, struktury, metod badawczych, podstawowych pojęć dydaktycznych. Ponadto jego celem jest zapoznanie studentów z zagadnieniami dotyczącymi celów, treści, metod, form, zasad kształcenia, przebiegu procesu dydaktycznego. Poza celami zorientowanymi na wiedzę kurs podporządkowany jest celom sprawnościowym i warsztatowym, jak operacjonalizowanie celów, konstruowanie testów, konstruowanie rozwiązań dydaktycznych, analizowanie stylów nauczania itp. Osobnym celem jest kształtowanie zainteresowania dydaktyką oraz dyspozycji do samodzielnego dochodzenia do problemów dydaktycznych, ich analizowania i rozwiązywania. METODY DYDAKTYCZNE Wykład i ćwiczenia, a w ich ramach wykład konwersatoryjny, dyskusja na podstawie pracy studenta z tekstem, gry dydaktyczne TREŚCI PROGRAMOWE Wykład 1. Człowieczeństwo – kultura – edukacja. Celem wykładu jest wykazanie, że szkolna edukacja jest zakotwiczona w kulturze, ta zaś jest produktem specyficznego charakteru ewolucji gatunku ludzkiego. Treść wykładu: Omówienie specyficznego charakteru ewolucji gatunku ludzkiego, ewolucji kulturowej oraz uwikłanych w nią procesów, które doprowadziły do pojawienia się szkoły i szkolnej edukacji. Oczekiwane efekty wykładu: Wiedza o specyficznym charakterze ewolucji gatunku ludzkiego. Zrozumienie związków pomiędzy szkolną edukacją a kulturą. Samodzielne przemyślenia nad pytaniami, skąd wzięła się szkoła? Jakie są specyficzne cechy szkolnej edukacji? Z czego one wynikają? Jest to pierwszy wykład, ma on charakter propedeutyczny, a jego kolejnym założonym efektem jest zainteresowanie studentów dydaktyką poprzez odniesienia do wiedzy pozapedagogicznej - ewolucjonizm. 2. Dydaktyka jako subdysyplina pedagogiczna. Celem wykładu jest charakterystyka dydaktyki ogólnej jako nauki zajmującej się edukacją prowadzoną w szkole. Treść wykładu: Krótki zarys historii rozwoju dydaktyki ogólnej - węzłowe stanowiska; podstawowe pojęcia dydaktyczne, ich różne ujęcia i interpretacje; struktura dydaktyki, jej przedmiot i metody jego poznawania; dydaktyka ogólna a inne nauki; dydaktyka ogólna a dydaktyki szczegółowe. Oczekiwane efekty wykładu: Wiedza o najważniejszych stanowiskach i poglądach, które kształtowały historię dydaktyki ogólnej, znajomość i rozumienie podstawowych pojęć dydaktycznych, umiejętność wskazania przykładów kategorii dydaktycznych odnoszących się do każdego z elementów struktury dydaktyki ogólnej. 3. Orientacje dydaktyczne. Celem wykładu jest charakterystyka obecnych w dydaktyce typów myślenia o szkole i szkolnej edukacji. Treść wykładu: Pojęcie orientacji dydaktycznej. Typologia jako metodologiczna podstawa wyłaniania orientacji dydaktycznych. Koncepcje filozoficzno-psychologiczne człowieka i zagadnienie związku nauczania i wychowania z rozwojem ucznia jako podstawy kształtowania się orientacji dydaktycznych: romantyczno-naturalistycznej, behawiorystycznej i poznawczej. Wyłaniające się z orientacji dydaktycznych koncepcje szkoły i interpretacje nauczania oraz rozwoju ucznia. Egzemplifikacje. Oczekiwane efekty wykładu: Wiedza o typach myślenia dydaktycznego i ich rodowodach. Uporządkowanie myślenia o szkole i szkolnej edukacji poprzez ukształtowanie „mapy” orientacji dydaktycznych Umiejętność samodzielnego interpretowania różnych 63 Plany i programy studiów PE_DZ stanowisk i rozwiązań dydaktycznych poprzez odniesienie ich do „mapy” orientacji. 4. Wybrane stanowiska i rozwiązania dydaktyczne. Celem cyklu wykładów jest opis stanowisk dydaktycznych i leżących u ich podłoża przesłanek, a także ich analiza w świetle opisanych wcześniej orientacji dydaktycznych. Treść wykładów: Jan F. Herbart i jego system dydaktyczny: przesłanki, podstawowe pojęcia, idee (idea ukształcalności wychowanka, idea nauczania wychowującego) i tezy; charakterystyka uczenia się i nauczania; stopnie formalne przyswajania i nauczania; nauczanie podające współcześnie. John Dewey i jego stanowisko dydaktyczne: wybrane idee pragmatyzmu (zwłaszcza w odniesieniu do teorii poznawania) jako przesłanki stanowiska pedagogicznego; pojęcia, węzłowe tezy i ich przesłanki; charakterystyka uczenia się i nauczania; koncepcja szkoły; uczenie się przez rozwiązywanie problemów współcześnie. Lew Wygotski i jego poglądy o związku nauczania z rozwojem ucznia: przesłanki, podstawowe pojęcia i tezy; dydaktyczne konsekwencje stanowiska Wygotskiego. Jerome Bruner i jego stanowisko dydaktyczne: przesłanki; związki ze stanowiskiem Wygotskiego, podstawowe pojęcia i tezy; konsekwencje dydaktyczne; charakterystyka uczenia się i nauczania, motywowanie do nauki w ujęciu Brunera. Wincentego Okonia teoria kształcenia wielostronnego: przesłanki; wiodące idee i twierdzenia; struktura teorii; charakterystyka uczenia się i nauczania; konsekwencje dydaktyczne; wizja szkoły. Oczekiwane efekty wykładów: Znajomość stanowisk dydaktycznych wraz z ich przesłankami. Umiejętność interpretacji omówionych stanowisk poprzez ich „rzutowanie” na mapę orientacji dydaktycznych. 5. Przed lekcją, czyli o planowaniu dydaktycznym. Celem wykładu jest opis podlegających planowaniu składników instrumentarium nauczycielskiego: głównie celów, materiału i treści kształcenia. Treść wykładu: cele kształcenia – rodzaje i różne ujęcia; taksonomie; operacjonalizacja celów kształcenia; materiał nauczania, wymagania, treść kształcenia, planowanie zajęć, problemy dydaktyczne i ich planowanie, planowanie sprawdzania osiągnięć uczniów. Oczekiwane efekty wykładu: Znajomość omówionych pojęć; wiedza o rodzajach, procedurach i opisanych elementach planowania dydaktycznego. 6. W trakcie lekcji, czyli o procesie kształcenia, działaniach nauczyciela i stylach nauczania. Celem wykładu jest opis wybranych ogniw procesu dydaktycznego, opis działań nauczyciela przy wykorzystaniu różnych rozwiązań dydaktycznych oraz analiza różnych stylów nauczania. Treść wykładu: proces dydaktyczny – różne ujęcia; ogniwa procesu dydaktycznego i ich cele; prowadzenie pogadanki, prowadzenie wykładu, kierowanie dyskusją, kierowanie obserwacją, kierowanie nabywaniem umiejętności praktycznych, klasa szkolna jako specyficzna całość społeczna; style nauczania – różne ujęcia. Oczekiwane efekty wykładu: wiedza o procesie dydaktycznym i jego ogniwach. Wiedza o cechach wybranych stylów nauczania. Opisane bloki tematyczne zostaną omówione na 30 wykładach. Ćwiczenia 1. Cele kształcenia i ich operacjonalizacja. We wstępnej fazie ćwiczeń uzgodnienie definicji celu kształcenia („zamierzona właściwość ucznia”), analiza przykładów i omówienie taksonomii celów oraz jej funkcji (hierarchiczna organizacja celów operacyjnych). W drugiej fazie praca w zespołach nad operacjonalizacją wybranych ogólnych celów kształcenia w formie gry dydaktycznej według koncepcji B. Niemierki: Cele kształcenia Rozdz. 1.W: Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela (można wykorzystać scenariusze i stenogramy lekcji). W trzeciej fazie prezentacja wyników pracy zespołów i dyskusja. Istotne jest to, by studenci posługiwali się taksonomią celów przy organizowaniu celów operacyjnych i analizowaniu zależności pomiędzy nimi. 2. Test i jego konstruowanie. We wstępnej fazie ćwiczeń omówienie składników projektowania testu (na podstawie: B. Niemierko, Wyniki kształcenia. Rozdz. 2 W: Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela.) W drugiej fazie zajęć praca w zespołach nad konstrukcją testu (jako materiał można wykorzystać dowolny podręcznik lub dostępny scenariusz wraz ze stenogramem lekcji). W trzeciej fazie prezentacja wyników pracy zespołów i dyskusja. Korzystne jest wykorzystanie rezultatów pracy zespołów na ćwiczeniach nr 1. 3. Metody dydaktyczne. We wstępnej fazie ćwiczeń omówienie opisanych w dydaktyce metod kształcenia: analiza różnych klasyfikacji metod na podstawie: K. Kruszewski: Metody nauczania. Rozdz. 6.W: Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela; W. Okoń: Metody nauczania - uczenia się. Rozdz. XIII. W: W. Okoń: Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej; Cz. Kupisiewicz: Metody nauczania. W: Cz. Kupisiewicz: Podstawy dydaktyki ogólnej lub Dydaktyka ogólna. W następnej fazie ćwiczeń praca w zespołach: analiza scenariuszy i stenogramów lekcji pod kątem zastosowanych przez nauczycieli metod kształcenia (rozpoznawanie metod w różnych fragmentach lekcji). W trzeciej fazie prezentacja wyników pracy zespołów i dyskusja. 4. Dydaktyka herbertowska i dydaktyka deweyowska. We wstępnej fazie ćwiczeń wyjaśnienie pojęcia systemu dydaktycznego, następnie dyskusja na temat różnych wizji szkoły i kształcenia prezentowanych przez Herbarta i Deweya na podstawie: J. Herbart: Pisma pedagogiczne (wybrane fragmenty) oraz J. Dewey: Jak myślimy? (rozdz. 6), Moje pedagogiczne credo. 5. Nauczanie problemowe i gry dydaktyczne. We wstępnej fazie omówienie różnych definicji problemu ze szczególnym zaakcentowaniem jego podmiotowego charakteru. Które definicje eksponują podmiotowy charakter problemu? Na podstawie: K. Kruszewski: Nauczanie i uczenie się rozwiązywania problemów. Rozdz. 5. W: Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela; oraz J. Kozielecki: Rozwiązywanie problemów. PWSZ, Warszawa 1969; fragment pt. Problemy i pseudoproblemy. W następnej fazie analiza czterech typów problemów na podstawie: J. Kozielecki: j.w. fragment pt. Analiza struktury problemów. Kolejna faza: praca w zespołach. Ich zadanie polega na opracowaniu przykładów problemów odpowiadających każdemu z czterech typów problemów wskazanych przez J. Kozieleckiego. Kolejna faza: analiza definicji gry dydaktycznej na podstawie: K. Kruszewski: Gry dydaktyczne. Rozdz. 7 W: Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. Ostatnia faza: Praca w zespołach nad opracowaniem pomysłu na grę dydaktyczną. 64 Plany i programy studiów PE_DZ 6. Zasady dydaktyczne. We wstępnej fazie omówienie zasad dydaktycznych na podstawie: W. Okoń: Zasady kształcenia W: Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej oraz K. Kruszewski: Najpotrzebniejsze zasady dydaktyczne Rozdz. 8 W: Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. W następnej fazie praca w zespołach nad analizą scenariuszy i stenogramów lekcji pod kątem respektowanych przez nauczycieli zasad. W końcowej fazie prezentacja wyników pracy zespołów i dyskusja. LITERATURA OBOWIAZKOWA Richard Arends, Uczymy się nauczać. WSiP, Warszawa – wszystkie wydania. Myron Dembo, Stosowana psychologia wychowawcza. Warszawa 1997, WSiP Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. Krzysztof Kruszewski (red.) WN PWN, Warszawa 2004 lub wydania wcześniejsze. Sztuka nauczania. Szkoła. Krzysztof Konarzewski (red.) WN PWN, Warszawa 2004 lub wydania wcześniejsze. Czesław Kupisiewicz, Podstawy dydaktyki ogólnej. – wszystkie wydania Wincenty Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. – wszystkie wydania. Stefan Mieszalski, O przymusie i dyscyplinie w klasie szkolnej. WSiP, Warszawa 1997. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Dewey J., Moje pedagogiczne credo. Wydawnictwo Akademickie Żak, 2005. Dewey J., Jak myślimy? PWN, 1988. Herbart J. F., Pisma pedagogiczne. Ossolineum, 1967. Janowski A., Uczeń w teatrze życia szkolnego. WSiP, 1995. Kruszewski K. (red.), Pedagogika w pokoju nauczycielskim. WSiP, 2000. Mieszalski S., Odmiany interakcyjności kształcenia. „Ruch Pedagogiczny” 2007 nr 1-2 Tripp D., Zdarzenia krytyczne w nauczaniu. WSiP, 1996. - znajomość i rozumienie podstawowych pojęć dydaktycznych; - wiedza o przesłankach różnych typów myślenia na temat związku między nauczaniem-uczeniem się a rozwojem ucznia (orientacje dydaktyczne); - znajomość i rozumienie wybranych stanowiska dydaktycznych (Herbart, Dewey, Wygotski, Bruner); - znajomość elementów instrumentarium nauczycielskiego. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 65 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS I stopnia I SEMESTR PEDAGOGIKA SPOŁECZNA Wykład ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1C2PSP Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Anna Perkowska - Klejman Ćwiczenia 30 Pedagogiki Seminaria ZAL ZAŁOŻENIA Pedagogika społeczna definiuje i analizuje wychowanie w szeroko rozumianych kontekstach społeczno-kulturowych. Koncentruje się na relacjach miedzy środowiskiem wychowania a aktywnym, kreatywnym podmiotem ( jednostka lub grupą) budującym swoją biografie i przestrzeń życia. CELE Zajęcia z pedagogiki społecznej mają na celu dostarczenie studentowi narzędzi rozpoznawania, definiowania i analizowania zmian zachodzących w środowisku wychowania ( w rodzinie, w szkolne, w środowisku lokalnych, w różnorodnych instytucjach wychowawczych) Student powinien nauczyć się rozpoznawania wielorakich sił, kapitałów, potencjałów i zasobów służących wspieraniu rozwoju jednostek i grup , poznać metody , formy pracy , nauczyć się wnikliwie analizować sytuacje wychowawcze i kreatywnie budować różne projekty i programy pracy zwłaszcza z dzieckiem, rodziną. METODY DYDAKTYCZNE Wykłady, ćwiczenia, zajęcia warsztatowe, dyskusja TREŚCI PROGRAMOWE Program uwzględnia trzy grupy tematyczne: 1. Rodowód pedagogiki społecznej, kształtowanie się tożsamości pedagogiki. Pokolenie niepokornych Helena Radlińska – Florian Znaniecki. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej: środowisko, przestrzeń, miejsce i nie-miejsce, kapitał ludzki, kulturowy, społeczny, intelektualny, społeczeństwo wiedzy, edukacja a globalizacja, rozwój społeczny i jego mierniki (HDI). 2. Podstawowe środowiska wychowawcze, rodzina, społeczne wymiary dzieciństwa, środowisko lokalne, odzyskana przestrzeń publiczna – organizacje pozarządowe, społeczna partycypacja – społeczeństwo obywatelskie. 3. Wybrane problemy edukacyjne i socjalne: globalizacja, marginalizacja, nierówności w edukacji, bieda, bezrobocie, uzależnienia, zagrożone dzieciństwo – dzieci wojny, uchodźcy, emigranci. LITERATURA Radziewicz-Winnicki, Pedagogika społeczna w obliczu realiów codzienności, Warszawa 2008, OBOWIAZKOWA Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne Raport Diagnoza Społeczna 2009 (wybrane fragmenty) Raport Kapitał Intelektualny Polski – lipiec 2008 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU E. Marynowicz-Hetka, Pedagogika społeczna. Podręcznik akademicki tom I i II, Wydawnictwo, Warszawa Egzamin (praca pisemna egzaminacyjna + ocena z ćwiczeń) 66 Plany i programy studiów PE_DZ Przedmioty obowiązkowe poszerzające wiedzę ogólną (D) WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Wydział Stosowanych Nauk Społecznych Pedagogika (PE) DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Stacjonarne I-go stopnia I SEMESTR 1 ROK AKADEMICKI 2009/2010 dzienne BIOMEDYCZNE PODSTAWY ROZWOJU KOD PRZEDMIOTU 100S-ID1BPR Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawowego kierunkowego specjalnościowego x Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Prof. dr hab. Tadeusz Mazurczak Instytut Psychologii Stosowanej doktor Ewa Łuczak Instytut Psychologii Stosowanej doktor Danuta Palus Instytut Psychologii Stosowanej Wykład 30 Zaliczenie na ocenę Ćwiczenia 15 Seminaria 0 ZAŁOŻENIA Mechanizmy dziedziczenia oraz genetyczne uwarunkowania zaburzeń rozwoju somatycznego i intelektualnego, z uwzględnieniem poradnictwa genetycznego i diagnostyki prenatalnej. Metody oceny rozwoju somatycznego i psychoruchowego z uwzględnieniem okresów szczególnie krytycznych dla rozwoju i zdrowia człowieka. Omówione zostaną, w zarysie, najistotniejsze procesy chorobowe i zaburzenia najważniejszych układów i narządów w określonych etapach życia w kontekście profilaktyki i kształtowania postaw prozdrowotnych. CELE Zapoznanie przyszłych pedagogów z ontogenetycznymi prawidłowościami rozwoju człowieka, jego uwarunkowaniami zarówno genetycznymi jak i środowiskowymi. METODY DYDAKTYCZNE Zajęcia umożliwiające osiągnięcie celu kształcenia poprzez: wykład, ćwiczenia, seminarium, dyskusje, opisy przypadków, analizę wyników badań. TREŚCI PROGRAMOWE Genetyczne i środowiskowe uwarunkowania rozwoju – podstawowe definicje określające rozwój człowieka i jego etapy. Zasady dziedziczenia - genom człowieka, struktura, odczytywanie informacji genetycznej, kariotyp, zmienność i dziedziczność, metody badań genetycznych, genetyczna różnorodność. Rozwój osobniczy człowieka - rozwój somatyczny, motoryczny i seksualny, etapy rozwoju –pre i postnatalnego, fizjologiczne podstawy funkcjonowania organizmu, zasady i metody oceny rozwoju somatycznego, czynniki środowiskowe zaburzające rozwój. Zdrowie, jego ochrona i promocja - definicja zdrowia i choroby, zdrowie publiczne, programy prozdrowotne i profilaktyczne, kształtowanie i promocja postaw prozdrowotnych na przykładzie zagrożeń cywilizacyjnych (choroby nowotworowe, choroby krążenia, otyłość, cukrzyca, alergie), racjonalne żywienie w określonych etapach życia człowieka. Fizjopatologia wybranych układów i funkcji organizmu w kontekście rozwoju. Genetyczne uwarunkowania chorób - czynniki genetyczne i środowiskowe w zdrowiu i chorobie, metody diagnostyki chorób genetycznych (molekularne, cytogenetyczne i biochemiczne), badania przesiewowe, diagnostyka prenatalna, poradnictwo genetyczne Genetyczne uwarunkowania zaburzeń rozwoju somatycznego i niepełnosprawności intelektualnej - wrodzone wady rozwojowe, niepełnosprawność intelektualna Procesy starzenia się organizmu LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. 2. 3. 4. 5. 1. 2. 3. 4. 5. Connor J.M., Ferguson- Smith M.A.: Podstawy genetyki medycznej, PZWL, Warszawa 1991 Bradley J., Johnson D., Pober B.: Genetyka medyczna – notatki z wykładów, PZWL, Warszawa 2008 Jaczewski A. (red.): Biologiczne i medyczne podstawy rozwoju i wychowania, Wyd. Akademickie Żak, Warszawa 2005 Mięsowicz I. (red.): Auksjologia, wyd. APS, Warszawa 2001 Wojnarowska B. (red.): Zdrowie i szkoła, PZWL, Warszawa 2000 Bal J. (red.) Biologia molekularna w medycynie. Elementy genetyki klinicznej, PWN, Warszawa, 2006 Jopkiewicz A., Suliga E.,: Biologiczne podstawy rozwoju człowieka, WSP, Kielce, 2000 Bee H.: Psychologia rozwoju człowieka, Wyd. Zysk i S-ka, Poznań, 2004 Górska T., Grabowska A., Zagrodzka J. (red.): Mózg a zachowanie, PWN, Warszawa 2004 Turner J.S., Helms D.B.: Rozwój człowieka, WSIP, Warszawa 1999 67 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Egzamin testowy z całego materiału Znajomość treści wykładów i ćwiczeń. 68 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Nauk Pedagogicznych PE I stopnia I SEMESTR I ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne WYBRANE ZAGADNIENIA PRAWA KOD PRZEDMIOTU 100S-1D1WZP Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) dr Małgorzata Szeroczyńska Profilaktyki Społecznej i Pracy Socjalnej OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 30 Zaliczenie na ocenę 2 Ćwiczenia - Seminaria - ZAŁOŻENIA Dzięki przedmiotowym zajęciom absolwenci powinni móc się poruszać w systemie prawa – znać zasady funkcjonowania państwa, umieć odnajdywać i czytać ze zrozumieniem potrzebne im akty prawne oraz stosować je do konkretnych stanów faktycznych. CELE Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami prawa oraz systemem tworzenia i funkcjonowania prawa w Polsce. Przedstawione zostaną podstawowe akty prawa polskiego (konsytuacja i podstawowe kodeksy) i międzynarodowego (międzynarodowe akty praw człowieka oraz podstawowe wiążące Polskę akty Unii Europejskiej). Zaprezentowany zostanie również system sądownictwa, w tym także europejskiego (Unii Europejskiej i Rady Europy). METODY DYDAKTYCZNE Wykład z prezentacją multimedialną TREŚCI PROGRAMOWE 1. Prawa człowieka w ujęciu konstytucji i aktów międzynarodowych 2. System tworzenia prawa – organy, procedura, hierarchia aktów prawnych 3. System administracji państwowej i samorządu terytorialnego 4. System sądownictwa w Polsce 5. Instytucje, akty prawne i orzecznictwo Unii Europejskiej i Rady Europy 6. Osoba fizyczna i prawna – pojęcie i procedura ubezwłasnowolnienia 7. Podstawy prawa autorskiego – odpowiedzialność za plagiat 8. Podstawy prawa karnego 9. Podstawy odpowiedzialności nieletnich 10. Podstawy prawne leczenia odwykowego 11. Prawne regulacje przemocy w rodzinie 12. Prawa dziecka 13. Podstawowe zagadnienia prawne pomocy społecznej, w szczególności na rzecz osób niepełnosprawnych 14. Organizacje pozarządowe – sposób powstawania, rejestracja, zasady wykonywania funkcji publicznych LITERATURA 1. Konstytucja OBOWIAZKOWA 2. Kodeks Cywilny 3. Kodeks Postępowania Cywilnego 4. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy 5. Kodeks Karny 6. Kodeks Postępowania Karnego 7. Kodeks Karny Wykonawczy 8. Ustawa o postępowaniu z nieletnimi 9. Ustawa o stowarzyszeniach 10. Ustawa o fundacjach 11. Ustawa o działalności pożytku publicznego i wolontariacie 12. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych LITERATURA 1. D. Górecki, Polskie prawo konstytucyjne, Oficyna, Warszawa 2008 UZUPEŁNIAJĄCA 2. L. Leszczyński, B. Liżewski, Ochrona praw człowieka w Europie. Szkic zagadnień podstawowych, Verba, Warszawa 2008 3. J. Barta, R. Markiewicz (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz, Zakamycze, Kraków 2005 69 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie testu 70 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ Wydział Nauk Pedagogicznych KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Pedagogika pierwszego stopnia I SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA zimowy ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne PIERWSZA POMOC PRZEDMEDYCZNA KOD PRZEDMIOTU 100S-1D1POP Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawowego kierunkowego specjalnościowego x Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) MGR Tomasz Leszczyński OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria Zo 1 ZAŁOŻENIA Pierwsza pomoc to szybkie zorganizowane działanie mające na celu uratowanie ofiary wypadku. Sprawne i w miarę kompetentne działanie decyduje o uratowaniu zdrowia i życia człowieka. Wyposażenie w umiejętności udzielania pierwszej pomocy medycznej w sytuacjach nagłych. Program szkolenia jest zgodny z najnowszymi standardami ILCOR 2005 oraz z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji. Podczas zajęć z pierwszej pomocy przedmedycznej student nauczy się przeprowadzać prawidłowo resuscytację krąŜeniowo-oddechową. Zapoznanie studentów ze stanami zagrozenia życia-ocenić stan zdrowia poszkodowanego i udzielić im odpowiedniej pomocy przedmedycznej. Rozpoznanie rodzaju urazu i udzielić odpowiedniej pomocy przedmedycznej. CELE Celem studiów z zakresu pierwszej pomocy przedmedycznej jest zapoznanie się z przyczynami i rodzajami nagłych wypadków i zapobieganiu im. Zapoznanie z zasadami udzielania pierwszej pomocy w zaleŜności od stanu poszkodowanego. Uświadomienie studentów znaczenia pierwszej pomocy przed upływem pierwszych czterech minut od czasu wypadku i ustania oddechu. Zapoznanie studentów ze stanami chorobowymi zagrażającym życiu. Wpływ chorób na zdolność do uczestnictwa w różnych formach aktywności fizycznej, Uświadomienie studentów znaczenia umiejętności udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej w przyszłej pracy zawodowej i w życiu osobistym. METODY DYDAKTYCZNE Szkolenie prowadzone jest metodami aktywnymi w formie warsztatowej przy użyciu nowoczesnych form nauczania takich jak: prezentacje multimedialne, ćwiczenia praktycznych technik udzielania pomocy, pokazy. TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. Ocena sytuacji i zabezpieczenie miejsca wypadku Kontrola czynności życiowych - ocena stanu poszkodowanego Wezwanie pomocy – omówienie sposobów wzywania pomocy. Udzielenie dalszej pomocy – schemat kolejności postępowania na miejscu zdarzenia. Podstawowe zasady udzielania pierwszej pomocy – stałe zasady których należy bezwzględnie przestrzegać przy udzielaniu pierwszej pomocy. Utrata czynności życiowych utrata przytomności – objawy, sposoby postępowania, pozycje dla poszkodowanego, Pozycja boczna ustalona – układanie, kiedy, jak i dlaczego. Zatrzymanie oddychania – objawy, rozpoznanie, postępowanie. Resuscytacja krążeniowo – oddechowa u dorosłych, dzieci i niemowląt. Schemat, teoria Zakrztuszenie - objawy, rozpoznanie, postępowanie. Krwotok wewnętrzny i zewnętrzny pośredni - objawy, rozpoznanie, postępowanie. Krwotok zewnętrzny – sposoby tamowania krwotoków, pozycja poszkodowanego przy krwotoku Atak (często zawał) serca, inne stany nagłe i zachorowania, epilepsja, wstrząs , wstrząśnienie mózgu, pęknięcie podstawy czaszki, – opis , sposoby postępowania, nadzór nad pacjentem. Oparzenie termiczne, chemiczne, odmrożenia, zatrucia – opis sytuacji, sposoby postępowania, samoochrona. Obrażenia kręgosłupa, złamania, zwichnięcia (opis sytuacji, postępowanie, pozycja, transport ) Ewakuacja poszkodowanego – szybka ewakuacja w sytuacji zagrożenia pożarem, wybuchem, zawaleniem. Pozycje dla osób poszkodowanych, pozycje transportowe, sposoby polowego transportu poszkodowanego, sposoby transportu poszkodowanego przez jednego ratownika tzw. „na sobie”. Ćwiczenia: Ocena sytuacji i zabezpieczenie miejsca wypadku – pozoracja miejsca zdarzenia Ćwiczenia: Kontrola czynności życiowych - ocena stanu poszkodowanego w praktycznej pozoracji. Ćwiczenia: Praktyczne wykonywanie badania przedmiotowego – wykluczenie ewentualne zabezpieczenie złamań i innych urazów przed przemieszczeniem bądź transportem pacjenta. Ćwiczenia: Wezwanie pomocy – ćwiczenia utrwalające nawyki, zapamiętanie numerów służb ratowniczych, ćwiczenia z radiem, CB 71 Plany i programy studiów PE_DZ radiem i inne. 21. Ćwiczenia: Ogólna ocena sytuacji zagrażających życiu – symulowane wypadki 22. Ćwiczenia: Utrata czynności życiowych – przećwiczenie Resuscytacji krążeniowo – oddechowej na fantomie. 23. Ćwiczenia: Krwotok zewnętrzny – pozoracja przy pomocy zestawów sztucznych ran i sztucznej krwi, Tamowanie i opatrywanie ran i krwotoków tym co ratownik ma na sobie. 24. Ćwiczenia: Oparzenie termiczne, chemiczne, odmrożenia, zatrucia – pozoracje i symulacje. 25. Ćwiczenia: Uraz kręgosłupa – pozoracja, praktyczne przećwiczenie pozycji i transportu 26. Bezpieczeństwo przede wszystkim ( Zabezpieczenie siebie i innych uczestników zdarzenia przed „eskalacją zdarzeń”, samoochrona ratownika, samoratownictwo ) 27. Wybrane zagadnienia czynności organizmu człowieka – przybliżenie kursantom podstawowych informacji o fizjologii. 28. Psychologiczne aspekty udzielania pomocy – mechanizmy w tłumie, psychologia ratownika. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1.Andres J.: (2006) Pierwsza Pomoc i i resuscytacja krąŜeniowo-oddechowa. Podręcznik dla studentów wyd. Polska Rada Resuscytacji. 2.Buchfelder M., Buchfelder A: (2005) Podręcznik pierwszej pomocy. Warszawa PZWL 3.Budynek M.Nowacki C (2008) Opatrywanie ran. Wiedza i umiejętności. wyd. Makmed 4.Chrząszczewska A (2002) Bandazowanie wyd. PZWL 5.Hettiaratchy S. (2007) ABC oparzeń wy. Górnicki 6.Kokot F.(2008) : Ostre stany zagroŜenia Ŝycia w chorobach wewnętrznych.wyd. PZWL 7.Krzywda J.(2007) : Pierwsza pomoc w nagłych wypadkach. wyd. KaBe 8.Zawadzki A. (2008) Medycyna ratunkowa i katastrof.wyd. PZWL b.Literatura uzupełniająca: 1. Gaździk T.1998: Ortopedia i traumatologia, Warszawa PZWL 2.Herold G.1994: Medycyna wewnętrzna.Warszawa .PZWL 3.Mędraś M.( 2004): Medycyna Sportowa. , Warszawa Medsport 4.Meuret G.H. 1993: Podstawy reanimacji. Kraków Medycyna praktyczna 5.Pędich W. (red.) ( 1994) Choroby wewnętrzne. Warszawa :PZWL LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie pisemne o charakterze testowym. 72 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Wydział Nauk Pedagogicznych Pedagogika pierwszego stopnia I SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) dr hab. PEDAGOGIKA SPECJALNA Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawowego Imię i nazwisko zimowy ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1D1PES Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkowego specjalnościowego x Instytut Grzegorz Szumski Instytut Pedagogiki Specjalnej OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 30 Zo 2 Ćwiczenia Seminaria ZAŁOŻENIA Przedmiot ma charakter wprowadzający w problematykę pedagogiki specjalnej. Studenci, którzy będą studiować na poszczególnych specjalnościach powinni uprzednio nabyć podstawową wiedzę z zakresu współczesnej pedagogiki specjalnej jako takiej oraz jej działów szczegółowych (subdyscyplin). Wiedza ta ma służyć nabywaniu umiejętności rozumienia i oceniania różnych form praktyki rehabilitacji i kształcenia specjalnego a także elementarnych umiejętności planowania i realizowania działań pedagogicznych służących osobom niepełnosprawnym. CELE Celem przedmiotu jest dostarczenie studentom podstawowej wiedzy z zakresu teorii i praktyki rehabilitacji oraz kształcenia osób niepełnosprawnych. Wiedza ta pozwoli zrozumieć dynamiczne procesy przemian praktyk społecznych wobec osób niepełnosprawnych, ocenić jakość stosowanych i proponowanych rozwiązań rehabilitacyjnych oraz przyczyni się do ukształtowania właściwych postaw względem osób niepełnosprawnych oraz umiejętności potrzebnych w kontaktach z tymi osobami. METODY DYDAKTYCZNE W nauczaniu przedmiotu wykorzystywane są następujące metody dydaktyczne: wykład akademicki, ćwiczenia audytoryjne, hospitacje zajęć w ośrodkach kształcenia specjalnego. TREŚCI PROGRAMOWE Geneza i kierunki ewolucji pedagogiki specjalnej; relacje pedagogiki specjalnej z innymi dyscyplinami naukowymi; miejsce pedagogiki specjalnej w systemie nauk pedagogicznych; przedmiot pedagogiki specjalnej; pojęcie niepełnosprawności jako kluczowa kategoria pedagogiki specjalnej – teorie niepełnosprawności; proces rehabilitacji – jego cele, przebieg i uwarunkowania (rola rehabilitacji we wspomaganiu osiągania dorosłości, autonomii i spełniania zadań rozwojowych przez osoby niepełnosprawne); kluczowe idee współczesnej pedagogiki specjalnej – normalizacja, integracja, włączanie; standardy postępowania z osobami niepełnosprawnymi w świetle międzynarodowych i krajowych aktów prawnych; polski system kształcenia specjalnego w ujęciu porównawczym; efektywność kształcenia uczniów z niepełnosprawnością i jej uwarunkowania; rehabilitacja zawodowa oraz zatrudnienie osób niepełnosprawnych w Polsce na tle rozwiązań światowych; system opieki nad osobami niepełnosprawnymi i starszymi oraz kierunki jego reform (domy pomocy społecznej, hotele, mieszkalnictwo chronione); system kształcenia pedagogów specjalnych w Polsce a potrzeby systemu rehabilitacji osób niepełnosprawnych; wybrane polskie i międzynarodowe organizacje pozarządowe działające w środowiskach osób niepełnosprawnych – porównanie celów i strategii działania; kreatywność i twórcza obecność osób niepełnosprawnych; zasady i metody pracy pedagogiki specjalnej; subdyscypliny pedagogiki specjalnej – tyflopedagogika, surdopedagogika, pedagogika niepełnosprawnych intelektualnie; pedagogika terapeutyczna; pedagogika resocjalizacyjna; logopedia; pedagogika osób z trudnościami w uczeniu się. LITERATURA OBOWIAZKOWA Dykcik W. (red.): Pedagogika specjalna. Wydawnictwo UAM. Poznań 2007. Smith D.D.: Pedagogika specjalna. Tom I-II. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2008. Szumski G.: Integracyjne kształcenie niepełnosprawnych. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2009. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Kosakowski Cz.: Węzłowe problemy pedagogiki specjalnej. Wydawnictwo Naukowe Akapit. Toruń 2003. Marek-Ruka M. i in.: Pedagogika specjalna. Różne poszukiwania – wspólna misja. Wydawnictwo APS. Warszawa 2009. Speck O.: Niepełnosprawni w społeczeństwie. GWP. Gdańsk 2006. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie pisemne o charakterze testowym. 73 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS NAUK PEDAGOGICZNYCH, NAUK SPOŁECZNYCH PEDAGOGIKA, PEDAGOGIKA SPECJALNA PC, PE Stacjonarne I stopnia I SEMESTR ROK AKADEMICKI II II/III stacjonanrne PROBLEMY WSPÓŁCZESNEJ EUROPY 1,2 KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego X Tytuł naukowy (stopień) Prof. dr hab. nie ma Przedmioty kształcenia podstawoweg o Przedmioty kształcenia kierunkoweg o 100S-1D1PU1 100A-1D2PU2 Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o Imię i nazwisko Instytut Tadeusz Panecki PSiPS Wykład Ćwiczenia 15 Egzamin lub zaliczenie na ocenę 4 2009/2010 Seminaria ZAŁOŻENIA Umiejętność rozumienia przez studentów procesów dziejowych w Europie w minionym stuleciu CELE Zapoznanie studentów ze współczesnymi kluczowymi problemami kontynentu europejskiego i nabycie przez nich znajomości faktów, pojęć i praw, ukazanie miejsca i roli Polski w Europie na tle wydarzeń szczególnie II połowy XX w. i pocz. XXI w. METODY DYDAKTYCZNE Metody asymilacji wiedzy (pogadanka, dyskusja), metoda problemowa oraz metody oparte na obserwacji (pokaz) TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. 6. Europa powojenna do 1956 r. ( 2 godz.) Polityczno-militarne i gospodarcze skutki II wojny światowej (zimna wojna) Dwubiegunowy układ sił (miejsce i rola Polski w układzie jałtańskim) Odbudowa Europy Zachodniej (Plan Marshalla) Narodziny i rozwój polityczno-militarnych i gospodarczych struktur integracyjnych Europy Zachodniej (UZE, NATO, Rada Europy, Europejska Wspólnota Węgla i Stali, EWO) Europa w latach1956-76 (2 godz.) Kryzys roku 1956 (przemiany w ZSRR, wydarzenia 1956 r. w Polsce, rewolucja i kontrrewolucja na Węgrzech) Powstanie i rozwój Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej Struktura EWG i proces rozszerzania Wspólnoty Sytuacja społeczno-gospodarcza w krajach bloku wschodniego Rywalizacja dwóch bloków polityczno-militarnych. Tendencje odprężeniowe Przemiany w Europie w latach 1976-1989 (2 godz.) Załamanie gospodarcze oraz osłabienie wpływów i znaczenia ZSRR Wydarzenia z lat 1980-81 w Polsce i ich następstwa Postępy integracyjne w Europie Zachodniej Spóźnione reformy Michaiła Gorbaczowa i ich skutki w krajach bloku wschodniego Przeobrażenia w Europie po 1989 r. (2 godz.) Okrągły Stół w Polsce i jego znaczenie Przemiany w innych krajach socjalistycznych Rozpad w bloku wschodniego i ZSRR Zjednoczenie Niemiec Utworzenie OBWE Traktat w Maastricht o Unii Europejskiej Podstawowe struktury i kierunki działania Unii Europejskiej (2 godz.) Główne instytucje UE Polityka wewnętrzna UE Polityka zewnętrzna UE Rozwój UE na przełomie XX i XXI w. Polska w Unii Europejskiej Społeczeństwo zachodnie (2 godz.) Budowa państwa dobrobytu Kobiety i ruch feministyczny Społeczeństwo zachodnie 74 Plany i programy studiów PE_DZ Realia kształcenia i wystąpienia studenckie Inicjatywy na rzecz ochrony środowiska 7. Zmiany w życiu prywatnym i publicznym (2 godz.) Praca Rodzina i jednostka (osoba) Modele życia (europejskie i w USA) 8. Zaliczenie (1 godz.) LITERATURA 1. Czubiński A., Europa XX wieku. Zarys historii politycznej, Poznań 2000. OBOWIAZKOWA 2. Łastawski K., Od idei do integracji europejskiej. Od najdawniejszych idei do unii Europejskiej, Warszawa 2004. 3. Malinowski L., Europa współczesna, Warszawa 2002. 4. Podraza A., Unia Europejska, Lublin 1999. 5. Roszkowski W., Najnowsza historia Polski, T.I – III, Warszawa 2002. LITERATURA 1. Badge J., Newton K., Polityka nowej Europy od Atlantyku do Uralu, Warszawa 1999. UZUPEŁNIAJĄCA 2. Calvacoressi P., Polityka międzynarodowa po 1945 roku, Warszawa 1998. 3. Davies N., Europa, Kraków 1998. 4. Druga wojna światowa. Materiały wywiadu USA, uzup. i kom. A. Ajnenkiel i T. Panecki, Warszawa 1995. 5. Gaziński B., Unia Europejska - wczoraj – dziś – jutro, Olsztyn 1998. 6. Kitchen M., Historia Europy 1919-1939, Londyn 1997. 7. Krajewski Z., Europa – świat zachodni po 1945 roku. Polityka – Społeczeństwo – Kultura, Lublin 2008. 8. Krajewski Z., Unia Europejska – geneza, problemy i elementy polityki społecznej, Warszawa 2008. 9. Krasuski J., Europa Zachodnia po II wojnie światowej, Warszawa 1995. 10. Kukułka J., Historia współczesnych stosunków międzynarodowych 1945-2000, Warszawa 2001. 11. laqueur W., Historia Europy 1945-1992, Londyn 1992. 12. Pronobis W., Polska i świat w XX wieku, Warszawa 1991. 13. Roszkowski W., Półwiecze. Historia polityczna świata po 1945 r., Warszawa 2002. 14. Stefanowicz J.,, Europa powojenna 1945-1975, Warszawa 1977. 15. Szpak J., Historia gospodarcza powszechna, Warszawa 1999. WARUNKI Sprawdzian pisemny z nabytej wiedzy ZALICZENIA PRZEDMIOTU 75 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika I stopnia II SEMESTR METODY BADAŃ Przedmioty kształcenia ogólnego X Tytuł naukowy (stopień) Dr Dr Dr Mgr Mgr Wykład Przedmioty kształcenia podstawoweg o ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1D2MBA Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o Imię i nazwisko Instytut Elżbieta Grabowska Ewa Jakimowska Marzanna Kielar Barbara Pilipczuk Alina Zapiór Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Pedagogiki Ćwiczenia 30 Seminaria ZO ZAŁOŻENIA Nabycie przez studentów podstawowej wiedzy metodologicznej i umiejętności badawczych CELE Poznanie podstawowych metod, technik i narzędzi badawczych. Przygotowanie studentów do samodzielnego przygotowania i przeprowadzenia badań do pracy licencjackiej (magisterskiej). METODY DYDAKTYCZNE Pogadanka, dyskusja, praca grupowa, ćwiczenia praktyczne TREŚCI PROGRAMOWE 1. Procedura postępowania badawczego - formułowanie problemów i hipotez badawczych - dobór metod badań (obserwacyjne i eksperymentalne) - analiza danych (opis próby i wnioskowanie statystyczne) - uogólnienie wyników badań – wnioski 2. Specyfika nauki - kryteria odróżniające: metody poznania, przydatność, prawda, język - pojęcia (rodzaje, definiowanie, operacjonalizacja) 3. Metody obserwacyjne (definicja, istota metody, planowanie badań, metody opracowania wyników) 3.1 Obserwacja bezpośrednia (skale szacunkowe) 3.2 Obserwacja pośrednia – wywiad (rodzaje, warunki optymalne, techniki zadawania pytań) – ankieta ( ankieta a wywiad skategoryzowany, rodzaje pytań) - testy (pomiar różnicujący i sprawdzający, konstruowanie sprawdzianów osiągnięć szkolnych) – socjometria (kryteria socjometryczne, sposoby opracowania wyników) – analiza dokumentów (rodzaje dokumentów, metody analizy) 4. Metody eksperymentalne - istota eksperymentu - zmienne zależne, niezależne - plany eksperymentu 5. Omówienie prac pisemnych– zaliczenie przedmiotu LITERATURA OBOWIAZKOWA A. Góralski (red) - „Metody badań pedagogicznych w zarysie”, Wyd. Universitas Rediviva. Warszawa 2009 M. Łobocki - „Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych”, Impuls, Kraków 2006 B. Śliwerski – „Pedagogika wobec edukacji, polityki oświatowej i badań naukowych” t.2, Gdańskie Wydawnictwo Pedagogiczne, Gdańsk 2006 76 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA E. Babbie- „Podstawy badań społecznych”, PWN, Warszawa 2008 J. Brzeziński – „Metodologia badań psychologicznych”, PWN, Warszawa 1996 H.H. Kruger – „Wprowadzenie w teorie i metody badawcze nauk o wychowaniu”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2005 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Umiejętność formułowania problemów i hipotez badawczych, doboru metod badań oraz wskaźników badanych zmiennych. 77 Plany i programy studiów PE_DZ Przedmioty specjalnościowe – specjalność nienauczycielska (E1) Specjalność: EDUKACJA MEDIALNA (EME) WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia I SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Prof. Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS 2 EDUKACJA CZYTELNICZA I MEDIALNA Wykład 15 ZO ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Józef Bednarek Anna Andrzejewska Ćwiczenia 30 2009/2010 100S-1E1ECM Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Zapoznanie studentów z wiedzą i kształtowanie umiejętności analizy systemowej i procesualnej w zakresie edukacji czytelniczej i medialnej. CELE Celem przedmiotu jest kształtowanie twórczych i krytycznych postaw wobec miejsca i znaczenia edukacji czytelniczej i medialnej we współczesnej edukacji oraz rozwijanie, pogłębianie i aktualizowanie podstaw wiedzy o edukacji czytelniczej i medialnej. METODY DYDAKTYCZNE Testy, aplikacje multimedialne, etiudy filmowe, wypracowania, referaty, projekty, eseje, itp. TREŚCI PROGRAMOWE Media na przestrzeni dziejów Znaczenie mediów i informacji Źródła informacji i tekstów kultury Korzystanie z narzędzi i źródeł informacji (metainformacji), generowanie własnego warsztatu informacyjnego Istota i funkcje przypisów i bibliografii Korzystanie z narzędzi i źródeł informacji przez osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności Ścieżka czytelnicza i medialna w szkołach LITERATURA 1. Bednarek J., Multimedia w nauczaniu, MIKOM, Warszawa 2002. OBOWIAZKOWA 2. Bednarek J., Multimedia w kształceniu, Wydaw. Nauk. PWN, Warszawa 2006. 3. Dylak S., Wizualizacja w kształceniu nauczycieli, Wyd. UAM, Poznań 1995. 4. Gajda J., Media w edukacji, Oficyna Wydaw. Impuls, Kraków 2002. 5. Kubiak M., Wirtualna edukacja, MIKOM, Warszawa 2000. 6. Tanaś M., Edukacyjne zastosowania komputerów, Wyd. Żak, Warszawa 1997. LITERATURA 1. Andrzejewska J., Edukacja czytelnicza i medialna, Wydaw. SBP, Warszawa 2006. UZUPEŁNIAJĄCA 2. Bednarek J., Społeczeństwo informacyjne i media w opinii osób niepełnosprawnych, Wydaw. APS, Warszawa 2005. 3. Chmielewska-Gorczyca E.; Solińska-Kalata B., Informacja naukowa z elementami naukoznawstwa, WSiP, Warszawa 1991. 4. Edukacja medialna w społeczeństwie informacyjnym / red. Juszczyk S., Wydaw. Adam Marszałek, Toruń 2002. 5. Fedorowicz M., Specjalne materiały czytelnicze dla osób niepełnosprawnych. Zarys dziejów - formy obieg społeczny, Wydaw. Uniw. M. Kopernika, Toruń 2002. 6. Gorajewska D. (red.), Społeczeństwo równych szans. Tendencje i kierunki zmian, Stow. Przyjaciół Integracji, Warszawa 2005. 7. Goban-Klas T., Powstanie i rozwój mediów. Od malowideł naskalnych do multimediów, Wydaw. Naukowe AP, Kraków 2001. 78 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. 2. Pełna orientacja w literaturze naukowej. Znajomość podstawowej wiedzy prezentowanej na wykładach i omawianych na ćwiczeniach. 79 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr I stopnia I SEMESTR 2 MEDIA TRADYCYJNE Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawoweg o OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E1MTD Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o Imię i nazwisko Instytut Dominika Orłowska Pedagogiki Wykład Ćwiczenia 30 Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Zapoznanie z problematyką zagadnienia – media tradycyjne. CELE Kształtowanie twórczych i krytycznych postaw wobec mediów tradycyjnych. Podkreślenie znaczenia nieprzemijającej wartości mediów tradycyjnych i ich źródeł we współczesnej edukacji. Rozwijanie, pogłębianie i aktualizowanie podstaw wiedzy o edukacji w oparciu o media tradycyjne METODY DYDAKTYCZNE Wykład, praca z książką, dyskusja, pogadanka, metoda sytuacyjna, metoda symulacyjna TREŚCI PROGRAMOWE Treści ogólne przedmiotu: 1. Media na przestrzeni dziejów. 2. Narzędzia tradycyjnej edukacji. 3. Znaczenie mediów i informacji. 4. Źródła informacji i tekstów kultury. 5. Źródła informacji tradycyjnej. ( zakres treści, problematyka szczegółowa) 1. Przemiany w polskich mediach 2. Polska w dobie formowania się społeczeństw informacyjnych. 3. Ochrona własności intelektualnej. 4. Strategie oddziaływania mediów. 5. Kultura masowa. 6. Korzystanie z narzędzi i źródeł informacji, generowanie własnego warsztatu informacyjnego. 7. Praca z dokumentami. 8. Istota i funkcje przypisów i bibliografii. 9. Korzystanie z narzędzi i źródeł informacji przez osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. Bednarek J., Multimedia w kształceniu, Warszawa 2006. Dylak S., Wizualizacja w kształceniu nauczycieli, Poznań 1995. Gajda J., Media w edukacji, Oficyna Wydaw. Kraków 2002. Gajda J., Antropologia kulturowa, Toruń 2005 Strykowski W., Skrzydlewski W. (red.), KOMPETENCJE medialne społeczeństwa wiedzy = Media competences in the society of knowledge , Poznań, 2004 Witold Jakubowski red. , MEDIA, kultura popularna, edukacja, Kraków, 2005 Żuchowska Wiesława, Ścieżka medialna: otoczenie informacyjne, Kraków, 2004 1. 2. Kubiak M., Wirtualna edukacja, Warszawa 2000. Tanaś M., Edukacyjne zastosowania komputerów, , Warszawa 1997 80 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Pisemna praca zaliczeniowa dot. problematyki przedmiotu. Znajomość literatury przedmiotu, w tym bieżącej prasie pedagogicznej. Aktywne uczestnictwo w wykładach. Wykonanie projektu na zaliczenia 81 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Prof. Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS I stopnia II SEMESTR 3 EDUKACYJNE PROBLEMY SPOŁECZEŃSTWA WIEDZY Wykład 15 E 5 ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o 2009/2010 100S-1E2EPI Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Józef Bednarek Aleksandra Niedźwiecka – Wardak Ćwiczenia 30 Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Aktywne uczestnictwo studentów w procesie zdobywania wiedzy, oparte o refleksję osobistą i krytyczną analizę treści przedmiotu. Próba twórczego odniesienia się do sygnalizowanych i samodzielnie odkrywanych problemów, będących przedmiotem zajęć. Znajomość szans, wyzwań i zagrożeń, wobec których staje współczesna edukacja, będących konsekwencją wielowymiarowych zmian w rzeczywistości współczesnego świata (mi.n. globalizacja, lawinowy rozwój technologii). 1. 2. 3. 4. CELE Uświadomienie studentom specyfiki społeczeństwa wiedzy, w tym wyzwań, szans i zagrożeń charakterystycznych dla tego typu społeczeństwa, Zapoznanie z aktualnym stanem społeczeństwa wiedzy i edukacji w Polsce i Europie oraz dokumentami określającymi kierunki zmian w tych obszarach, Kształtowanie refleksyjnego i analitycznego podejścia do problemów, wobec których staje współczesna edukacja, Rozwijanie umiejętności twórczego rozwiązywania tych problemów. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, miniwykład, symulacja, metody problemowe, dyskusja, metody wspierające twórcze myślenie TREŚCI PROGRAMOWE Podstawowe pojęcia i definicje. Analiza rozwoju społecznego i właściwości różnych typów społeczeństw. Cywilizacja globalna. Społeczeństwo wiedzy - szanse i zagrożenia. Funkcje i zadania mediów tradycyjnych i cyfrowych w społeczeństwie. Edukacja i praca zawodowa w społeczeństwie wiedzy – kompetencje informacyjno-medialne pracownika przyszłości. Stan i perspektywy społeczeństwa wiedzy Polsce. Wyzwania i zagrożenia związane z wszechobecnością mediów w życiu społecznym. Tendencje rozwojowe społeczeństwa wiedzy na świecie. (w) Definicja i charakterystyka społeczeństwa, wybrane typy społeczeństw. Definicja i charakterystyka instytucji społecznej, 5 głównych instytucji społecznych. Rola i status społeczny. II rewolucje informacyjne. Globalizacja. Wielokulturowość. Analiza porównawcza społeczeństwa postindustrialnego i społeczeństwa wiedzy. Sylwetka absolwenta w społeczeństwie wiedzy – cechy charakterystyczne. Wybrane raporty edukacyjne. Wybrane dokumenty dotyczące budowy społeczeństwa wiedzy w Europie. Wybrane dokumenty dotyczące budowy społeczeństwa wiedzy w Polsce. Edukacja ustawiczna – definicja, charakterystyka, problemy. Edukacja globalna, rozwojowa, ekologiczna, międzykulturowa. Zrównoważony rozwój w teorii i praktyce. Starzenie się społeczeństwa – od andragogiki do geragogiki. Nauczyciel w społeczeństwie wiedzy – kwalifikacje i rola. Problem e-wykluczenia. (ćw) LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. Bednarek J., Lubina E. (2008), Edukacja zdalna. Podstawy dydaktyki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. 2. Bednarek J., (2006), Multimedia w kształceniu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. 3. Borowska A., (2004), Kształcenie dla przyszłości, Wyd. Żak, Warszawa. 4. Goban - Klas T., Sienkiewicz P. (1999), Społeczeństwo informacyjne: szanse, zagrożenia, wyzwania, Wydawnictwo Fundacji Postępu Telekomunikacji, Kraków. 82 Plany i programy studiów PE_DZ 5. Goodman, N. (1997). Wstęp do socjologii. Poznań: Wydawnictwo „Zysk i S-ka”. 6. Grzejszczyk E., (2007), Edukacja informatyczna nauczycieli u progu e-Edukacji, Wyd. WSP TWP, Warszawa. 7. Siemieniecki B., (red.), (2007), Manipulacja-Media-Edukacja, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 8. wybrane akty prawne i strategie 1. Mazińska, M., (2002), Polityka edukacyjna Unii Europejskiej, WSiP, Warszawa. 2. Pietraś. M., (red.), (2002), Oblicza procesów globalizacji, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie – Skłodowskiej, Lublin. 3. Toffler A., (1998), Szok przyszłości, Wydawnictwo „Zysk i S-ka”, Poznań 4. Wosińska, W. (2008). Oblicza procesów globalizacji. Sopot: Wydawnictwo „Smak Słowa”. Egzamin (w) Obecność na zajęciach, dwa kolokwia oraz projekt grupowy (ćw) 83 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia II SEMESTR Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko 4 INTERNET W EDUKACJI OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 ZO 5 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2IED Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Anna Andrzejewska Ćwiczenia 30 Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Zapoznanie studentów z wiedzą i kształtowanie umiejętności analizy systemowej i procesualnej w zakresie wykorzystania internetu w edukacji. CELE Przygotowanie studentów do efektywnego i zgodnego z prawem korzystania z Internetu jako narzędzia pracy zawodowej. Przygotowanie studentów do efektywnego i zgodnego z prawem korzystania z zasobów wiedzy dostępnych przez Internet. Uwrażliwienie na psychologiczne, pedagogiczne i etyczne aspekty aktywności internetowej. METODY DYDAKTYCZNE Aplikacje multimedialne, wypracowania, referaty, projekty, TREŚCI PROGRAMOWE Charakterystyka wybranych usług internetowych. Internetowe zasoby informacyjne i edukacyjne. Strategie przeszukiwania i doboru informacji. Globalny system informacyjny. Portale wiedzy, encyklopedia i zasoby tematyczne. Etyczne zasady korzystania z zasobów informacyjnych, prawo autorskie. Narzędzia pomocnicze w pracy studenta, pedagoga i nauczyciela dostępne on line przez Internet. Technologia interaktywna Web 2,0 w tworzeniu nowego modelu edukacyjnego. Hipertekstowe struktury informacyjne. Światowe biblioteki internetowe, czasopiśmiennictwo. Nauczanie przez Internet. Nowoczesne metody pracy dydaktycznej on line. Netykieta. Komunikacja internetowa i związane z tym zagrożenia. Budowanie społeczności edukacyjnych w sieci i tworzenie wizerunku własnego w Internecie. LITERATURA 1. Lubina E., Wirtualne społeczności edukacyjne – rola nauczyciela w ich tworzeniu i rozwijaniu, „E-mentor” OBOWIAZKOWA nr 5 (12), SGH, Warszawa 2005. 2. Batorski D., Marody M., Nowak A., Społeczna przestrzeń Internetu, Warszawa 2007. 3. E-mentor społeczności 4. Wallach P., Psychologia Internetu, Warszawa 2002. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. 2. Castells M., Galaktyka Internetu, Warszawa 2000. Lubina E., E-społeczność jako środowisko e-edukacji, psychologiczne aspekty powstawania i funkcjonowania społeczności edukacyjnych w Internecie, „E-mentor”, nr 5, SGH, Warszawa 2004. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Przygotowanie prezentacji multimedialnej w oparciu o zasoby Internetu 84 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wydział Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia (licencjackie) II SEMESTR 3 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne ETYKA MEDIÓW KOD PRZEDMIOTU 100S 1E2ETM Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawowego kierunkowego specjalnościowego X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr n. hum. Edward Modzelewski Instytut Filozofii i Socjologii Ogólna wiedza z zakresu filozofii i etyki. Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria 30 - Zaliczenie 3 ZAŁOŻENIA Zajęcia z etyki mediów przygotować mają przyszłego absolwenta do pracy zawodowej w środkach masowego przekazu zgodnie z podstawowymi zasadami etycznymi. CELE Zapoznanie studentów z podstawowymi kategoriami etyki mediów. Ukazanie związków zachodzących między etyką mediów a prawem prasowym. Ukazanie znaczenia etyki mediów w pracy dziennikarza. Zaznajomienie z problemami międzynarodowego przekazu informacji. Zaznajomienie się z polskimi i międzynarodowymi uregulowaniami etycznymi w obszarze mass mediów. METODY DYDAKTYCZNE Lektura podstawowych tekstów z zakresu etyki mediów ze szczególnym uwzględnieniem dziennikarskich kodeksów etycznych. Analiza bieżących wydarzeń medialnych pod kątem etyki dziennikarskiej. Ćwiczenia z zakresu poprawności języka dziennikarskiego. TREŚCI PROGRAMOWE 1. Miejsce etyki mediów w całokształcie nauk o moralności. Etyka dziennikarska jako szczególny przypadek szczegółowej etyki deontologicznej. 2. Informowanie etyczne: prawda i społeczne skutki informowania. 3. Prawda w przekazie informacyjnym (obiektywność, neutralność, bezstronność, rzetelność, staranność itd.) Prawda obiektywna i prawda subiektywna w pracy dziennikarza. Społeczne skutki informowania. (Wymogi ochrony: dóbr osobistych, bezpieczeństwa i spokoju społecznego, prawa, podstawowych interesów państwa, zdrowia, interesów ekonomicznych itd.). Edukacyjna funkcja mass mediów. 5. Etyczne problemy wywiadu i reportażu. Etyka w różnych gatunkach i formach dziennikarskich (dziennikarstwo informacyjne, transmisyjne, mediatorskie, śledcze itd.). 6. Etyka mediów a prawo prasowe i inne regulacje prawne odnoszące się do mediów. 7. Mass media a zagadnie nie ochrony środowiska. 8. Etyka mediów w międzynarodowym przekazie informacji. 9. Kodeksy etyki dziennikarskiej i inne krajowe oraz międzynarodowe uregulowania w tym zakresie. 10. Mass media a świat polityki – aspekty etyczne. 11 Etyka w Internecie. LITERATURA OBOWIAZKOWA J. Pleszczyński, Etyka dziennikarska, Warszawa 2007; S. Golka, B. Michalski, Etyka środków masowego przekazu, Warszawa 1989; W. L. Rives, Etyka mediów, Warszawa 1995; P. Kwiatkowski, Przedsiębiorstwo apokalipsa. O etyce dziennikarskiej, Poznań 2003; B. Michalski, Podstawowe problemy prawa prasowego, Warszawa 1998; M. Romanowski, Wolność słowa w mediach elektronicznych, Warszawa 2003; G. Sołtysiak (red.), Kodeksy etyczne w Polsce, Warszawa 2006 (Rozdziały poświęcone etyce dziennikarskiej). LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA A. Lewek, Podstawy edukacji medialnej i dziennikarskiej, Warszawa 2003; W. Orżewski, Prawo w mediach, Warszawa 2004; B. Chyrowicz (red.), Społeczeństwo informatyczne: szansa czy zagrożenie, Lublin 2003; M. Kunczik, A. Zipfel, Wprowadzenie do nauki o dziennikarstwie, Warszawa 2002; J. Olędzki, Komunikowanie w świecie. Narzędzia, teorie, unormowania, Warszawa 2001; A. Niczyporowicz (red.), Dziennikarstwo od kuchni, Poznań 2001; M. Iłowiecki, Krzywe zwierciadło. O manipulacji w mediach, Poznań 2001; M. Siembieda, Reportaż po polsku, Poznań 2003; D. Waniek, J. W. Adamowski (red.), Media masowe w praktyce społecznej, Warszawa 2007. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Sprawdzian ustny. 85 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia II SEMESTR 4 ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU METODYKA WYKORZYSTYWANIA 2009/2010 100S-1E2MWE MEDIÓW W EDUKACJI STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Prof. Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 E 5 Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Józef Bednarek Dominika Orłowska Ćwiczenia 30 Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Kształtowanie świadomości zastosowania metodyki wykorzystania mediów w edukacji. CELE Celem przedmiotu jest kształtowanie świadomych postaw studentów związanych z nowym miejscem i znaczeniem metodyki wykorzystania mediów w edukacji, pożądanych wartości osobowych i racjonalnych postaw nauczyciela i pedagoga związanych mediami w edukacji oraz pogłębiania wiedzy dotyczącej podstaw teoretycznych metodyki wykorzystania mediów. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, wypracowania, referaty, projekty, eseje, testy TREŚCI PROGRAMOWE Teoretyczne i empiryczne podstawy związane z metodyką wykorzystania mediów w edukacji. Orientacje, teorie i koncepcje pedagogiczne, psychologiczne, informacyjno-informatyczne stanowiące podstawę badań empirycznych i jakościowych przydatne studentom. Sposoby przygotowania i prowadzenia zajęć zgodnie z wymogami metodycznymi realizacji procesu dydaktyczno-wychowawczego. Szczególną uwagę zwróci się na cele i treści, metody i formy realizacji zajęć, zasady ich prowadzenia, kompleksowe wykorzystanie mediów cyfrowych (technologii informacyjno-komunikacyjnych), a także możliwości kontroli i oceny. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. 2. 3. 4. 5. 2. Arends R., Uczymy się nauczać, Warszawa 1998. Bednarek J., Lubina E., Edukacja na odległość. Podstawy dydaktyki, PWN, Warszawa 2008. Bednarek J., Media w nauczaniu, Wydawnictwo MIKOM, Warszawa 2002. Bednarek J., Multimedia w kształceniu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006. Bednarek J., Społeczeństwo informacyjne i media w opinii niepełnosprawnych, Wyd. APS, Warszawa 2005. Dryden G., Vos J., Rewolucja w uczeniu. Chcesz myśleć sprawniej niż inni?, Poznań 2000. Grzejszczyk E., Edukacja informatyczna nauczycieli u progu e-Edukacji, Wyd. WSP TWP, Warszawa 2007. Półturzycki J., Dydaktyka dla nauczycieli, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 1999. 1. 2. 3. 4. Obecność na zajęciach. Aktywność na zajęciach. Referat na wskazany temat/prezentacja fragmentu zajęć z wykorzystaniem mediów. Kolokwium 6. 1. 86 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia II SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS EDUKACYJNE KOMPUTERÓW 3 ROK AKADEMICKI Stacjonarne ZASTOSOWANIE KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Ewa Lubina Aleksandra Niedźwiecka – Wardak Wykład 15 E 5 Ćwiczenia 30 2009/2010 100S-1E2EZK Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Ogólne założenia i analiza podstaw praktycznych wykorzystania komputera w przekazywaniu treści edukacyjnych. Objaśnienie podstawowych funkcji i możliwości wykorzystania aplikacji multimedialnych przy projektowaniu treści edukacyjnych. CELE 1. 2. 3. Zapoznanie studentów z zasadami i sposobami wykorzystania komputera a w szczególności jego funkcji multimedialnych w procesie edukacji. Uświadomienie konieczności urozmaicania procesu nauczania poprzez zastosowanie nowoczesnych środków dydaktycznych. Pokazanie psychopedagogicznych aspektów nauczania i uczenia się przez Internet. METODY DYDAKTYCZNE Metody wykładowe o charakterze podawczym ze wsparciem technicznych środków dydaktycznych takich jak komputer i rzutnik multimedialny. W toku wykładu korzysta się również z dostępu do zasobów internetowych, a w szczególności do nieodpłatnych programów wspomagających proces przygotowania materiałów dydaktycznych i proces nauczania. TREŚCI PROGRAMOWE Zrozumienie zasad i sposobów wykorzystania komputera a w szczególności jego funkcji multimedialnych w procesie edukacji. Zmiany w metodyce nauczania w sytuacji komputerowego wspierania procesu nauczania. Pedagogiczne aspekty włączania komputera w proces nauczania i indywidualnego uczenia się ucznia. Możliwości techniczne i organizacyjne związane z zastosowaniem komputera. Bariery organizacyjne i ekonomiczne wykorzystywania komputerów w pracy na lekcji. Wartości dydaktyczne związane z wykorzystaniem komputera. Różne modele lekcji wspieranej komputerem i zasady ich projektowania. Internetowe repozytoria materiałów dydaktycznych. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1.J. Bednarek, E. Lubina, Kształcenie na odległość, podstawy dydaktyki, PWN, Warszawa 2008. 2.E. Lubina, Klasyfikacja i charakterystyka programów edukacyjnych, [w:] Technologia informacyjna w dydaktyce, M. Tanaś (red.), Mikom, Warszawa 2005. 3.J. Bednarek, Multimedia w kształceniu, Wydaw. Nauk. PWN, Warszawa 2006 4.E. Lubina, Wykorzystanie technologii informacyjnej w procesie wychowawczym – możliwości wspomagania procesu rozwoju społecznego młodzieży, [w:] J. Migdałek, B. Kędzierska (red.), Informatyczne przygotowanie nauczycieli. Kształcenie zdalne - uwarunkowania, bariery, prognozy, Kraków 2003. 5.Dylak S., (1995), Wizualizacja w kształceniu nauczycieli, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań. 1. Gajda J., Media w edukacji, Oficyna Wydaw. Impuls, Kraków 2002 2. Tanaś M., Edukacyjne zastosowania komputerów, Wyd. Żak, Warszawa 1997 3. Juszczyk S., (red.), Edukacja medialna w społeczeństwie informacyjnym, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2002. 87 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Do zaliczenia wykładów konieczna jest znajomość literatury przedmiotu, w tym bieżącej prasy pedagogicznej związanej z kształceniem zdalnym, a także aktywne uczestnictwo w wykładach. Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnego wyniku na egzaminie praktycznym. 88 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Ogólna Edukacja medialna Stacjonarne I stopnia II SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawowego DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) doktor Imię i nazwisko zimowy ROK AKADEMICKI stacjonarne KOD PRZEDMIOTU KULTURA JĘZYKA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 egzamin 5 Przedmioty kształcenia kierunkowego Joanna Jagodzińska Ćwiczenia 30 2009/2010 100S-1E2KUJ Przedmioty kształcenia specjalnościowego + Instytut Przedmioty fakultatywne Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Seminaria ZAŁOŻENIA CELE Danie studentom lingwistycznych podstaw zagadnień poprawności językowej i normy. Opis języka, wiedzy o budowie i funkcjonowaniu jednostek języka na poziomie fonetyczno - fonologicznym, morfologicznym i składniowym; umiejętność analizy wypowiedzi językowej - dostrzeganie błędów i dokonywanie korekty. METODY DYDAKTYCZNE Metody podające, wykład z prezentacją multimedialną, problemowe, ćwiczeń praktycznych, projekt indywidualny przygotowanie pracy TREŚCI PROGRAMOWE Odmiana nazwisk. Odmiana nazw miejscowych. Tworzenie przymiotników od nazw miejscowych. Związki składniowe: poprawność w związkach zgody i w związkach rządu. Użycie równoważników imiesłowowych. Składnia liczebnika i określeń ilościowych. Struktura zdania złożonego. Szyk wyrazów w zdaniu polskim. Typowe błędy leksykalne. Zagadnienia poprawności frazeologicznej. Podstawowe style funkcjonalne polszczyzny - charakterystyka ogólna. Poprawność stylistyczna - analiza błędów. Zapożyczenia. Moda językowa i szablon językowy. Poprawność wymowy. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1)Hanna Jadacka Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia. PWN, Warszawa, 2006. 2) Andrzej Markowski Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne. PWN, Warszawa, 2006. 3) Nowy słownik poprawnej polszczyzny, red. A. Markowski, PWN, Warszawa, 1999. 4) Formy i normy, red. K. Mosiołek-Kłosińska, Wydawnictwo Felberg SJA, Warszawa, 2001 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. 2. 3. 4. 5. K. Gawęda, J. Lazewski, Uczymy się poprawnej wymowy – ćwiczenia usprawniające mówienie, Warszawa 2005. B. Klebanowska, W. Kochański, A. Markowski, O dobrej i złej pol-szczyźnie, Warszawa 1985 i nast. wyd. W. Lubaś, S. Urbańczyk, Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej, Warszawa 1990. W. Pisarek, Słowa między ludźmi, wyd. 2, zmien., Warszawa 2004. Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. W. Doroszewski, H. Kur-kowska, Warszawa 1973. 89 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Obecność na ćwiczeniach. Praca zaliczeniowa – analiza błędów językowych z różnych źródeł. Egzamin z treści wykładów i sprawdzający umiejętności praktyczne dostrzegania i korygowania błędów językowych. 90 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia II SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko 4 AUTOPREZENTACJA Z ELEMENTAMI RETORYKI OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Izabela Lebuda Ćwiczenia 30 2009/2010 100S-1E2AUE Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Studenci po ukończonym kursie będą czynnie potrafili wykorzystać zasady autoprezentacji w działaniach zawodowych 1. 2. 3. 4. CELE Zapoznanie z zasadami efektywnej autoprezentacji; Rozwijanie umiejętności świadomego kształtowania wizerunku; Kształtowanie umiejętności wystąpień publicznych; Poznanie zasad poprawnej autoprezentacji w sytuacji poszukiwania pracy; METODY DYDAKTYCZNE Podające: pogadanka, dyskusja, wykład, praca z tekstem. Metody problemowe: klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, gry dydaktyczne. TREŚCI PROGRAMOWE 1. Natura autoprezentacji: czym jest autoprezentacja, style autoprezentacji, korzyści płynące z autoprezentacji, zasady dopasowania autoprezentacji, przegląd badań nad autoprezentacją; 2. Taktyki autoprezentacyjne: opisywanie siebie; wyrażanie postaw; publiczne atrybucje; pamięć i zapominanie; zachowania niewerbalne; kontakty społeczne konformizm i uleganie; otoczenie; autoprezentacja grupowa; 3. Wykorzystywanie metod wpływu w autoprezentacji: manipulacje skoncentrowane na samoocenie, manipulacje wykorzystujące dysonans poznawczy, manipulacje emocjami, manipulacje poczuciem kontroli, manipulacje oparte na wrodzonych automatyzmach 4. Zasady prowadzenie wystąpień publicznych i kształtowania wizerunku: komunikacja niewerbalna, proksemika, kinezjetyka, para lingwistyka; 5. Atrakcyjność interpersonalna: efekt częstości kontaktów; atrakcyjność fizyczna; podobieństwa i różnice; ingracjacja; efekt zysku i strat; teoria wymiany społecznej i równości; Efekt Clintona; teoria nadmiernego uzasadnienia; 6. Retoryka w autoprezentacji: krótka historia retoryki; mówcy doskonali- analiza; kompozycja przemówienia;sztuka argumentacji, topika; tropy i figury retoryczne; 7. Motywy autoprezentacji: funkcje autoprezentacji dla jednostki, społeczeństwa; manipulacja wywieranym wrażeniem; nieświadoma autoprezentacja; obserwacyjna samokontrola zachowania 8. Autoprezentacja w sytuacji poszukiwania pracy: struktura CV; modele listu motywacyjnego; prawidłowe zachowania podczas rozmowy kwalifikacyjna, 9. Dobór odpowiednich taktyk autoprezentacyjnych w pracy pedagoga; 10. Problemy autoprezentacyjne: dylemat autoprezentacyjny; problem internalizacji maski; problem zróżnicowanej publiczności; autoprezentacja a lęk społeczny; LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. 2. 3. 4. Leary, M. (2003). Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Lewandowska- Tarasiuk, E. (2001). Sztuka wystąpień publicznych, czyli jak zostać dobrym mówcą. Warszawa: Akademia Pedagogiki Specjalnej. Nęcki, Z. (1990). Wzajemna atrakcyjność. Warszawa: Wiedza Powszechna. Rusinek, M. Załazińska, A. (2008). Retoryka podręczna, czyli jak wnikliwie słuchać i przekonująco mówić. Kraków: Wydawnictwo Znak. 91 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 5. Stojanowska E. (2002). Możliwości i ograniczenia w kreowaniu własnej atrakcyjności interpersonalnej. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. 1. 2. 3. Dziembaj, J. (1994). Jak sprzedać się pracodawcy. Kraków : Wydawnictwo Impuls. Korolko, M. (1990). Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Wiedza Powszechna. Stewart, J. (2000). Mosty zamiast murów. O komunikacji między ludźmi. Warszawa: Wydawnictwo naukowe PWN, (s. 121- 150). Stojanowska, E. (2004). Czym jest autoprezentacja, komu i czemu służy?. W: E. Stanisławiak (red.), Wybrane problemy psychologii społecznej. Warszawa: Wyższa Szkoła Pedagogiczna Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, s. 238 – 247. Witkowski, T. (2004). Psycho-manipulacje, jak je rozpoznawać i jak sobie z nimi radzić. Wrocław: Wydawnictwo Moderator. 4. 5. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Prezentacja własnej osoby na forum grupy Wykonanie prac semestralnych Uzyskanie co najmniej 50% punktów z testu podsumowującego wiedzę z zajęć 92 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia II SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS PROJEKTOWANIE MEDIALNYCH Wykład 4 ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOMUNIKATÓW KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Andrzej Adamczyk Ćwiczenia 30 2009/2010 100S-1E2PKM Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Przekazanie wiedzy i podstawowych umiejętności związane z praktycznym przygotowaniem gatunków i rodzajów dziennikarskichteoria – praktyka – język .Dynamika przekazu informacji i jej oddziaływania na świadomość, podświadomość i emocjonalność człowieka – założenia dodatkowe. CELE Praktyczne ćwiczenia związane z przygotowaniem słuchacza do przygotowania samodzielnego tworzenia komunikatów medialnych – praktyka – język. Nauczenie i utrwalenie niezbędnych zachowań przed kamerą telewizyjną, mikrofonem radiowym. Doskonalenie umiejętności analizy nowych zjawisk występujących w społeczeństwie, a także dziennikarskiej refleksji nad stanem stosowania różnego rodzaju środków przekazu. METODY DYDAKTYCZNE Ćwiczenia ( elementy wykładu jako wprowadzenie- opis, omówienie, porównanie; przygotowywanie przez studentów indywidualnych prac, będących podstawą do zaliczeń cząstkowych oraz zaliczenia głównego. Praca warsztatowa w formie :”street reporter”. TREŚCI PROGRAMOWE 1.Praktyczne ćwiczenia, związane z zasadami pisowni dziennikarskiej, twórczego myślenia, poszukiwania tematów, związanych bezpośrednio z gatunkami dziennikarskimi i ich rodzajami – teoria, praktyka, język. 2. Praktyczna praca dziennikarska w wyszukiwaniu ważnych tematów lub zleconych przez wykładowcę w tzw. „terenie” – w wybranych i wskazanych miejscach. Praca poza salą wykładową w charakterze „street reportera”. 3. Praktyczna praca nad gatunkami informacyjnymi: wzmianka, notatka, infografia, infografika, zapowiedź, fait divers, sprawozdanie, relacja, raport, korespondencja, przegląd prasy. 4. Praktyczne ćwiczenia obecności i zachowania się przed obiektywem kamery telewizyjnej. 5. Praktyczne ćwiczenia intonacji głosowej, tzw. próby radiowe. LITERATURA 1. Bauer. Z., Gatunki dziennikarskie, [w:] Dziennikarstwo i świat mediów, Z. Bauer, E. OBOWIAZKOWA Chudziński (red), Kraków 1996. 2. Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999. 3. Gajda J., Media w edukacji, Impuls, Kraków 2002. 4. Goban – Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Warszawa-Kraków 1999. 5. Hanusz T.Z., Dziennikarstwo, Warszawa 1947. 6. Juszczyk S., Człowiek w świecie elektronicznych mediów – szanse i zagrożenia, UŚ, Katowice 2000. 7. Mallette M.F., Zasady i tajniki dziennikarstwa. Podręcznik dla dziennikarzy Europy Środkowej i Wschodniej, Warszawa 1996. 8. Pisarek W., Język polski a media końca XX wieku, [w:] Kultura słowa w mediach audiowizualnych, Warszawa 1996. 9. Pytasz M., Leksykon szkolny. Gatunki paraliterackie publicystyczne i użytkowe, Gorzów Wielkopolski 1993. 10. Szulczewski M., Informacja, [w:] Teoria i praktyka dziennikarstwa, B. Golka, M. Kafla, Z. 93 Plany i programy studiów PE_DZ Mitzner (red.), Warszawa 1964. 11. Tanaś M. (red.), Pedagogika @ środki informatyczne i media, Warszawa-Kraków 2004. 12. Tetelowska I., Informacja – odrębny gatunek dziennikarski, [w:] Szkice prasoznawcze, P.Dubiel, W. Pisarek (red), Kraków 1972. 13. Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Gatunki dziennikarskie. Specyfika ich tworzenia i redagowania. Warszawa 2000. 14. Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Gatunki dziennikarskie. Teoria, praktyka, język. Warszawa 2006. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. Lis T., Instrukcja dla reporterów TVN, „Press” 1999. 2. Markiewicz H., Wyznaczniki literatury, [w:] Główne problemy wiedzy o literaturze, Kraków 1976. 3. Maślanka J., (red), Encyklopedia wiedzy o prasie, Wrocław- Warszawa Kraków. 4. Steinbrink mediów., Multimedia mediów progu XXI wieku, Markt&Technik, Warszawa 1993. 5. Waniek D., Adamowski J. W. ( red. naukowa ), Media masowe w praktyce społecznej, Warszawa 2007. 6. Wańkowicz M, Przez cztery klimaty 1912 – 1972, Warszawa 1974 7. Materiały z konferencji, sympozjów i sesji naukowych. 8. Periodyki i czasopisma związane z edukacją medialną i technologią kształcenia. Uwaga: Szczegółowy wykaz literatury, zwłaszcza najnowszych publikacji, dotyczących poszczególnych tematów, zostanie ustalony przez wykładowcę prowadzącego zajęcia. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Wymagania zaliczeniowe/egzaminacyjne Pełna orientacja w literaturze naukowej; Znajomość podstawowej wiedzy prezentowanej na wykładach i omawianych na ćwiczeniach; Bieżąca znajomość treści wykładów i ćwiczeń; Tematy ćwiczeń będą ściśle związane z treściami wykładów; Aktywna postawa na ćwiczeniach - na każdych ćwiczeniach przygotowywane będą przez studentów (nie zespoły), zlecone przez wykładowcę materiały zaliczeniowe, zgodne z treścią wykładu. Istotnym elementem ich jakości, jest poprawność językowa i tematyczna; Systematyczna analiza zleconych materiałów prasowych i informacyjnych; Podstawą zaliczenia ćwiczeń jest obecność na wszystkich zajęciach z wyjątkiem jednej nieobecności; Zaliczenie odbędzie się w terminie zerowym (ostatnie zajęcia); Metody oceny: Opracowanie indywidualnych przypadków i innych prac zaliczeniowych, zgodnie z ustalonymi wymogami; Zaliczenie końcowe z ćwiczeń będzie wystawiane na przedostatnich zajęciach, na ostatnich odbędzie się ich omówienie; Zaliczenie końcowe, obejmować będzie: wiedzę i stopień opanowania umiejętności związanych z w/w. punktami. Będzie to zaliczenie pisemne, obejmujące odpowiedzi na zadany problem. Uwzględniane będą wszystkie zaliczenia cząstkowe i prace zaliczeniowe, także stopień zaangażowania na zajęciach. 94 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia II SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS 3 PODSTWY PUBLIC RELATIONS Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawoweg o Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2REL Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Ewa Lewandowska-Tarasiuk Pedagogiki Podstawowa umiejętność obsługi komputera Wykład Ćwiczenia Seminaria 15 Zaliczenie na ocenę 1 ZAŁOŻENIA , CELE Zajęcia pozwalają na poznanie uwarunkowań, możliwości i sposobów kreowania wizerunku firmy. Program wykładu obejmuje swym zakresem: podstawowe kategorie związane z wizerunkiem firmy, podstawowe kategorie związane z wizerunkiem firmy i public relations, problemy zarządzania wizerunkiem firmy, techniki public relations, zagadnienia związane z efektywnym prowadzeniem działań public relations w szeroko pojętym otoczeniu firmy. Przedstawiana na wykładzie wiedza jest poparta licznymi przykładami i studiami przypadków. Ten sposób prezentacji pozwala studentom na lepsze zrozumienie materiału i ma przygotować do rozwiązywania problemów i zadań czekających na nich w pracy zawodowej. Program obejmuje zagadnienia pozwalające jegouczestnikom: - Identyfikować podstawowe kategorie związane z wizerunkiem , - Dokonywać analizy i oceny wizerunku, - Poznać procedury związane z zarządzaniem wizerunkiem - Zdobyć wiedzę na temat technik public relations, - Identyfikować grupy opinii stanowiące szeroko pojęte otoczenie firmy Zdobyć wiedzę i umiejętności związane z wykorzystaniem instrumentów i efektywnym prowadzeniem działań public relations w różnych grupach opinii . METODY DYDAKTYCZNE Praca w sali informatycznej. Wykonywanie zleconych projektów graficznych z użyciem narzędzi do obróbki grafiki za pomocą programów do obróbki grafiki. Zajęcia grupowe. Metody aktywizujące, poglądowe (multimedia TREŚCI PROGRAMOWE 1. Pojęcie public relations 2. Public relations a inne instrumenty komunikacji marketingowej 3. Grupy opinii jako otoczenie przedsiębiorstwa i odbiorcy działań public relations 4. Planowanie public relations 5. Organizacja działań public relations 6. Budżetowanie public relations WARSZTAT 1. Techniki public relations 2. Prezentacje i wystąpienia publiczne 3. Znaczenie stylu i warsztatu językowego w public relations 95 Plany i programy studiów PE_DZ 4. Formy pisarskie w działaniach public relations 7. Raporty społeczne MEDIA RELATIONS - WSPÓLPRACA ZEŚRODKAMI MASOWEGO PRZEKAZU 1. Tworzenie i wykorzystywanie relacji z mediami 2. Zasady współpracy z mediami 3. Formy komunikacji z mediami 4. Przygotowywanie przekazów komunikacyjnych LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. Davis A. Public relations, PWE 2007 2. Public relations. Znaczenie społeczne i kierunki rozwoju. Praca zbiorowa pod red. J. Olędzkiego i D. Tworzyło. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa 2007 3. Rozwadowska B.: Public Relations. Warszawa, Teoria, praktyka, perspektywy, Studio Emka, 2002 4. Seitel F.P.: Public Relations w praktyce, Warszawa, Felberg SJA, 2003 5. Wojcik K. Public Relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem. Agencja Wydawnicza Placet, Warszawa 2005 ( lub Wojcik K., Public Relations od A do Z, Tom I, Tom II Agencja Wydawnicza Placet, Warszawa 2001 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Andrzejewski P. Kot W.: Media relations - budowanie reputacji firmy. Poltext, Warszawa 2002 2. Budzyński W.: Public Relations. Strategia i Nowe Techniki Kreowania Wizerunku. Poltext 2008 3. Cenker M., Public relations ,WWSB Poznań 2000 4. Clamen M.: Lobbing i jego sekrety. FELBERG, Warszawa 2005 5. Daszkiewicz M.: Public relations w tworzeniu wizerunku przedsiębiorstw na rynku polskim. [w:] Prace Naukowe nr 1171 Marketing 3. Problemy teorii i praktyki marketingu, WAE, Wrocław 2007, s. 77-85 6. Daszkiewicz M.: Wizerunek przedsiębiorstwa – problemy definicyjne. [w:] Marketing Problemy teorii i praktyki marketingu, Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu nr 33, Marketing 4 Wrocław 2008, s.27-41 7. Daszkiewicz M.: Problemy pomiaru efektów public relations. [w:] Marketing. Koncepcje, badania, zarządzanie. Warszawa 2002. PWE . s.185-189 8. Gregory A.: Skuteczne techniki PR. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2005 9. Schmitt B., Simonson A., Estetyka w marketingu. Strategiczne zarządzanie markami, tożsamością i wizerunkiem firmy, Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu, Kraków 1999 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Opracowanie wizerunku, analiza wypowiedzi, prezentacja 96 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia II SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) mgr OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS GRAFIKA KOMPUTEROWA Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawoweg o Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2GKO Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Jarosław Korczak Pedagogiki Podstawowa umiejętność obsługi komputera Wykład Ćwiczenia 30 Seminaria Zaliczenie na ocenę 2 ZAŁOŻENIA Przekazanie niezbędnej wiedzy na temat wykorzystania techniki komputerowej do zastosowań edukacyjnych. Z zastosowaniem programów graficznych. CELE Nabycie wiedzy na temat, typów programów graficznych. Umiejętność rozpoznania typów plików graficznych. Umiejętność podstawowej obsługi programów graficznych. Wykorzystanie programów graficznych oraz narzędzi do obróbki grafiki, do projektowania plakatów o charakterze edukacyjnym. METODY DYDAKTYCZNE Praca w sali informatycznej. Wykonywanie zleconych projektów graficznych z użyciem narzędzi do obróbki grafiki za pomocą programów do obróbki grafiki. Zajęcia grupowe. Metody aktywizujące, poglądowe (multimedia TREŚCI PROGRAMOWE Ogólne założenia i analiza podstaw teoretycznych wykorzystania grafiki komputerowej w edukacji. Określenie funkcji i zadań grafiki komputerowej oraz możliwościach jej wykorzystania w przekazie medialnym. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. Andrzejewska A., (2007), Magia szklanego ekranu. Zagrożenia płynące z telewizji, Fraszka Edukacyjna, Warszawa. 2. Bednarek J., (2005), Społeczeństwo informacyjne i media w opinii osób niepełnosprawnych, Wydawnictwo APS, Warszawa. 3. Bednarek J., (2006), Multimedia w kształceniu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. 4. Dylak S., (1995), Wizualizacja w kształceniu nauczycieli, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań. 5. Gajda J., (2007), Media w edukacji, Impuls, Toruń. 6. Juszczyk S., (red.), (2002), Edukacja medialna w społeczeństwie informacyjnym, Wyd. Adam Marszałek, Toruń. 7. Juszczyk S., (red.), (2002), Edukacja medialna w społeczeństwie informacyjnym, Wyd. Adam Marszałek, Toruń. 1. Dylak S., (1995), Wizualizacja w kształceniu nauczycieli, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań. 2. Skowronek B., (2007), Konceptualizacje filmu i jego oglądania w języku młodzieży. Studium kognitywno-kulturowe, Wyd. Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków. 3. Najnowsze czasopisma i materiały z konferencji. Utworzenie projektu graficznego, zawierającego treści o charakterze edukacyjnym. 97 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia II SEMESTR Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Prof. Mgr Imię i nazwisko 4 TELEWIZJA W EDUKACJI OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 ZO 3 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2TEE Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Józef Bednarek Anna Andrzejewska Ćwiczenia 30 Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Zapoznanie studentów z wiedzą i kształtowanie umiejętności analizy systemowej i procesualnej w zakresie wykorzystania telewizji w edukacji. CELE Zrozumienie przez studentów znaczenia telewizji w doskonaleniu kwalifikacji nauczycieli i pedagogów, poznanie założeń i zasad pogłębiania wiedzy z zakresu edukacyjnych aspektów telewizji, zdobycie umiejętności analizy nowych wyzwań i potrzeb związanych z doskonaleniem kwalifikacji nauczycieli oraz umiejętności wykorzystania telewizji w nauczaniu i samokształceniu. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, aplikacje multimedialne, etiudy filmowe, wypracowania, referaty, projekty, eseje, testy TREŚCI PROGRAMOWE Teoretyczne podstawy wizualizacji i stosowania telewizji, Istota telewizji w edukacji, Geneza i rozwój telewizji, Funkcje i zadania telewizji, Telewizja publiczna i komercyjna, Przydatność telewizji w kształceniu, Charakterystyka i klasyfikacja filmu, Dokumentacja filmu, Realizacja filmu, Przydatność telewizji w kształceniu niepełnosprawnych, Metodyka zastosowania telewizji w nauczaniu-uczeniu się, Uzależnienia od telewizji, Tendencje rozwojowe telewizji. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. 2. 3. 4. 4. Andrzejewska A., Magia szklanego ekranu, Zagrożenia płynące z telewizji, Fraszka, Warszawa 2007 Andrzejewska A.., Dziecko w cyberprzestrzeni, Pedagogium, Warszawa, 2007 Bednarek J., Multimedia w kształceniu, PWN, Warszawa 2006. Bednarek J., Andrzejewska A. (red.), Cyberświat możliwości i zagrożenia, Wyd. Akademickie Żak, Warszawa 2009. Bednarek J., Społeczeństwo informacyjne i media w opinii osób niepełnosprawnych, Wyd. Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, Warszawa 2005. Izdebska J., Dziecko w świecie mediów elektronicznych, Wyd. Trans Humana, Białystok 2007. Juszczyk S., Człowiek w świecie elektronicznych mediów - szanse i zagrożenia, Wyd. UŚ, Katowice 2000. Strykowski W. (red.) Media a edukacja. Międzynarodowe Konferencje, Empi2, Poznań 1997, 1998, 2000, 2002, 2004, 2006. Artykuły w najnowszych czasopismach naukowych i popularno-naukowych. 1. 2. 3. 4. Pełna orientacja w literaturze naukowej. 2. Znajomość podstawowej wiedzy prezentowanej na wykładach i omawianych na ćwiczeniach. Umiejętność analizy wybranych aspektów bezpiecznego korzystania z telewizji. Zrealizowanie etiudy filmowej. 5. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. 2. 3. 98 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia III SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł Imię i nazwisko naukowy (stopień) Prof. Józef Bednarek Pedagogiki Mgr Aleksandra Niedźwiecka – Wardak Pedagogiki Media tradycyjne, Edukacyjne zastosowanie komputerów, Internet w edukacji Student wie jak można wykorzystać media w procesie kształcenia. Zna możliwości poszczególnych mediów oraz ograniczenia w tym zakresie. OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS 5 ROK AKADEMICKI Stacjonarne DOSKONALENIU KOD PRZEDMIOTU MEDIA W KWALIFIKACJI NAUCZYCIELI Wykład 15 E 5 Przedmioty kształcenia podstawoweg o Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Ćwiczenia 30 2009/2010 100S-1E3MDK Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Seminaria ZAŁOŻENIA Student wie jak świadomie korzystać z bogatej oferty mediów w celu podwyższania kwalifikacji i samokształcenia. Rozumie wagę ustawicznego kształcenia dla pozycji na rynku pracy i jakości życia. Potrafi, w oparciu o analizę możliwości i braków oraz wymogów rynku pracy, określić ścieżkę rozwoju swojego i innych. CELE Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami dotyczącymi rozwoju zawodowego nauczyciela (ze szczególnym uwzględnieniem ich interpretacji). Zapoznanie z procedurą awansu zawodowego ze szczególnym uwzględnieniem jakościowego podejścia do zagadnienia. Zapoznanie z możliwościami wykorzystywania mediów w procesie tworzenia i doskonalenia swojego warsztatu zawodowego. Kształtowanie umiejętności świadomego i twórczego budowania swojej ścieżki kariery zawodowej (w oparciu o dobrą znajomość samego siebie i wymogów rynku pracy). Kształtowanie wśród studentów przekonania o ważności i wartości samokształcenia oraz wewnętrznej potrzeby doskonalenia się. METODY DYDAKTYCZNE Wykłady, miniwykłady, dyskusja, praca z tekstem, metody aktywizujące i rozwijające twórcze myślenie TREŚCI PROGRAMOWE Podstawowe definicje i pojęcia związane z problematyką rozwoju zawodowego (np. kompetencje, kwalifikacje, doskonalenie i dokształcenie, edukacja permanentna). Standardy kwalifikacji zawodowych. Specyfika rozwoju zawodowego nauczyciela. Autonomia i profesjonalizm. Rozwój zawodowy nauczyciela w świetle polskiego prawa oświatowego. Problematyka doskonalenia wewnątrzszkolnego. Programy autorskie. Zasady tworzenia tekstów. (w) Specyfika kwalifikacji i rozwoju zawodowego nauczyciela edukacji medialnej; różnice między edukacją medialną a informatyczną w kontekście kwalifikacji i funkcji nauczyciela. Analiza SMART i SWOT instrumentem planowania rozwoju zawodowego nauczyciela. Instytucje doskonalenia zawodowego. Nauczanie na odległość w kontekście rozwijania kwalifikacji zawodowych nauczyciela. Media w samodoskonaleniu. Awans zawodowy w świetle polskiego prawa oświatowego. Plan rozwoju zawodowego. Media w dokumentowaniu dorobku zawodowego nauczyciela. Media jako źródło treści dydaktycznych i inspiracji do pracy. Media jako środki dydaktyczne, źródło środków dydaktycznych oraz pomoc w ich tworzeniu. Media a twórczość nauczycielska: charakterystyka twórczego nauczyciela; problematyka twórczości nauczycielskiej, autokreacja i samodoskonalenie. Publikacje w mediach. Szkoła oparta na wiedzy - media a zarządzanie wiedzą w szkole. Partnerstwo nauczycielskie. Media wspomagające komunikację: wewnątrzszkolną, z rodzicami, z otoczeniem szkoły. (ćw) LITERATURA 1. Day, C. (2008). Rozwój zawodowy nauczycieli. Od teorii do praktyki. Gdańsk: GWP. OBOWIAZKOWA 2. Karta Nauczyciela oraz Rozporządzenie MENiS z 1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli 3. Kwiatkowska, H. (2007). Pedeutologia. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne. 4. Kwiatkowski, S.; Bogaj, A.; Baraniak B. (2007). Pedagogika pracy. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne. 5. Siemieniecki, B. (red). (2007). Pedagogiki medialna t. 2. Warszawa: Wydawnictwo Nauk. PWN. 6. Składanowski, H. (2007). Awans zawodowy nauczyciela. Toruń: Wydawnictwo BEA książki edukacyjne. 7. Śliwerski, B. (red). (2006). Pedagogika t.2. Gdańsk: GWP. 99 Plany i programy studiów PE_DZ 8. Tylińska,R. (2005). Analiza SWOT instrumentem w planowaniu rozwoju. Warszawa: WSiP. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. Kluczowe kompetencje – Załącznik do wniosku dotyczącego zalecenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie kluczowych kompetencji w uczeniu się przez całe życie. 2. Mieszalski S., Symela K., (red). (2001). Standardy kwalifikacji zawodowych: teoria, metodologia, projekty. Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych. 3. Moroz H. (red). (2007). Rozwój zawodowy nauczyciela. Kraków: Impuls. 4. Fazlagić J. A. (2007). Zarządzanie wiedzą w szkole. Warszawa: Wydawnictwa CODN. 5. Janicka-Panek T. (2006). Lider Wewnątrzszkolengo Doskonalenia Nauczycieli. Warszawa: Wydawnictwa CODN. Obecność na wykładach, egzamin (w) Obecność na ćwiczeniach, dwa kolokwia, projekt grupowy (ćw) 100 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia III SEMESTR Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko 5 PRAWNE ASPEKTY MEDIÓW OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 egzamin 3 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3PAM Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Jarosław Sozański Ćwiczenia Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA CELE 1. Uświadamianie nowych niebezpieczeństw związanych z najnowszymi technologiami; 2. Kształtowanie świadomości prawnej nowych zagrożeń wszystkich grup społecznych; 3. Upowszechnianie zasad związanych z prawną odpowiedzialnością za podejmowane działania niezgodne z wymogami prawa. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, dyskusja, pogadanka TREŚCI PROGRAMOWE 1. Zagadnienia pojęciowe i metodologiczne. Cyberprzestrzeń i globalizacja – interakcje i zależności, a wpływ na prawa człowieka i wolności. 2. Zakres ochrony praw człowieka w systemach krajowych oraz w prawie międzynarodowym, wspólnotowym i regulacjach rady Europy. 3. Globalizacja i rozwój nowych technologii a korzyści i zagrożenia. 4. Problem zrównoważonego rozwoju i prawo do środowiska (a sozologia) 5. Problem monitorowania miast, obszarów, sklepów i usług oraz środków transportu, a zagrożenia. 6. Teledetekcja i inne formy zbierania informacji, jako zagrożenia praw człowieka i wolności. 7. Nowe środki techniczne podsłuchy, inwigilacja i pelengacja dokonywane przez służby )kwestia legalności i regulacji) oraz nielegalnie, w tym problem gromadzenia danych. 8. Cyberprzestrzeń a zagrożenia i naruszanie standardów ochrony, praw człowieka i wolności. 9. Problem naruszania praw przez usługodawców. 10. Organizacje międzynarodowe (GOS) i pozarządowe a ochrona praw człowieka, także w sieci. Rola i specyfika Unii Europejskiej. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Adamski A, Przestępczość w cyberprzestrzeni, TNOIK, Toruń 2001 Czapliński W., Wyrozumska A., Prawo międzynarodowe publiczne. Zagadnienia systemowe, Warszawa 2004. Fijałkowski W., Internet – przestępcza gałąź gospodarki „Prokurator” 1/2007. Littlejohn Skinder D, Cyberprzestępczość. Jak walczyć z łamaniem prawa w Sieci, Ed Tittel 2006. Machnacz A., Zagrożenia bezpieczeństwa sieci i systemów teleinformatycznych, Internet – Fenomen społeczeństwa informacyjnego, Warszawa 2007. Zasępa T., (red.), Internet – Fenomen społeczeństwa informacyjnego, Lublin 2007. Sozański J., Prawa człowieka w systemach prawnych Wspólnot i Unii Europejskiej, Iris, Warszawa – Poznań 200. Traktat Lizboński; Konwencja Rady Europy o cyberprzestępczości, otwartej do podpisu 23.11.2001 roku w Budapeszcie, Opinia PE 2007/2088(INI), AD/689981PL, orzecznictwo sądów międzynarodowych. Kondrat M., Znaki towarowe w Internecie, Dom Wydawniczy, Warszawa 2001 1. Obecność na zajęciach 2. Egzamin 101 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS 1) 2) 3) 4) 5) 6) 7) 8) Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia III SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3MES MEDIA W EDUKACJI SPECJALNEJ Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Danuta Gorajewska Pedagogiki Specjalnej Wykład 15 E 4 5 Ćwiczenia 15 Seminaria ZAŁOŻENIA , CELE Zapoznanie się z podstawami pedagogiki medialnej, rolą i funkcjami mediow w kontekście cywilizacyjno-kulturowym. Zrozumienie istoty i sensu komunikowania, poznanie języka mediow edukacji specjalnej Wprowadzenie do psychologicznych i socjologicznych uwarunkowań wpływu mediow na ludzi. Przygotowanie do analizy i wyraŜania swoich opinii, ocen i recenzji poszczególnych przekazow w zakresie treści, formy i propagowanych w nich wartości.- budowanie wizerunku osób niepełnosprawnych Dostrzeganie w praktyce ilości i roŜnorodności nadawcow, przekazow oraz zagroŜeń i szans wynikających z ich oddziaływania na człowieka. Wykształcenie analitycznego i krytycznego (świadomego) podejścia do mediow, rozpoznawanie zabiegow manipulacyjnych. Uświadomienie wagi i konieczności posługiwania się mediami jako narzędziami pracy intelektualnej i zawodowej człowieka. Wyrobienie nawyku śledzenia zmian wynikających z rozwoju technologicznego mediow oraz zajmowanie w tych kwestiach stanowiska (refleksja pedagogiczna). METODY DYDAKTYCZNE Metody wykładowe o charakterze podawczym ze wsparciem technicznych środków dydaktycznych takich jak komputer i rzutnik multimedialny. W toku wykładu korzysta się również z dostępu do internetowych kursów edukacyjnych i edukacyjnej platformy internetowej Moodle, które służą do ilustracji omawianej problematyki. TREŚCI PROGRAMOWE Pedagogika specjalna i edukacja medialna – cele i zadania. Czynniki warunkujące efektywność przekazow medialnych. Funkcje mediow w integracji społeczno-zawodwej osób niepełnosprawnych Odbior przekazow medialnych oraz mechanizmy ich oddziaływania. Koncepcje kształcenia oparte na wykorzystaniu mediow (multimedialne, zdalne, rownoległe, mikronauczanie). Metody analizy i oceny przekazow medialnych. Ocena pedagogiczna: mediow prostych, drukowanych, filmow, programow TV, programow multimedialnych, zasobow internetu.- analiz programów-audycji pswięconych osobom niepełnosprawnym ZagroŜenia wychowawcze ze strony mediow. Technologie informacyjne (TI), istota oraz ich wpływ na wspołczesność i przyszłość.- przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu System komputerowy, oprogramowanie systemowe, oprogramowanie uŜytkowe. Sieci lokalne, sieci globalne, internet. Multimedia, hiperrealizm, rzeczywistość wirtualna. Uwarunkowania i konsekwencje rozwoju TI. Społeczeństwo informacyjne potrzeba i cele powszechnej edukacji medialnej. 1. LITERATURA Gajda J., Juszczyk S., Siemieniecki B., Wenta K.(2002). Edukacja medialna. OBOWIAZKOWA Toruń: W.Marszałek. 2. Goban-Klas T.(2002). Media i komunikowanie masowe. W-wa: PWN. 3. Gogołek W. (2005). Technologie informacyjne mediow. W-wa:ASPRA-JR. 102 Plany i programy studiów PE_DZ 4. Mrozowski M. (2001). Media masowe. Warszawa: ASPRA-JR. 5. Siemieniecki B. (red). (2007). Pedagogika medialna. W-wa: PWN 6. Taylor L.,Willis A. (2006). Medioznawstwo. Wyd. UJ. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Do zaliczenia wykładów konieczna jest znajomość literatury przedmiotu, w tym bieżącej prasy pedagogicznej związanej z kształceniem zdalnym, a także aktywne uczestnictwo w wykładach. Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnego wyniku na egzaminie praktycznym. 103 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia III SEMESTR Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS 5 NAUCZANIE NA ODLEGŁOŚĆ ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3NAO Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Ewa Lubina Dominika Orłowska Wykład 15 E 5 Ćwiczenia 30 Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Nauczanie na odległość jako nowoczesna forma pracy z uczniem. Podstawy teoretyczne nauczania na odległość. Współczesne kierunki rozwoju procesów nauczania i uczenia się. Nauczanie na odległość w świecie i w Polsce. Techniczne podstawy kształcenia na odległość. Internetowe platformy edukacyjne LMS i LCMS. Metodyka nauczania na odległość. E-learning szkolny, akademicki i korporacyjny – podobieństwa i różnice. CELE 1. 2. 3. 4. Przygotowanie studentów do edukacji przez całe życie realizowanej za pośrednictwem Internetu Zapoznanie studentów ze specyfiką zawodu metodyka kształcenia zdalnego Uświadomienie słuchaczom zmian, jakie zachodzą we współczesnej metodyce nauczania. Zapoznanie z psychopedagogicznymi konsekwencjami rozszerzenia zadań nauczycielskich o edukację na odległość. METODY DYDAKTYCZNE Metody wykładowe o charakterze podawczym ze wsparciem technicznych środków dydaktycznych takich jak komputer i rzutnik multimedialny. W toku wykładu korzysta się również z dostępu do internetowych kursów edukacyjnych i edukacyjnej platformy internetowej Moodle, które służą do ilustracji omawianej problematyki. TREŚCI PROGRAMOWE 2. Charakterystyka nauczania na odległość (istota i cechy). 3. Internetowe platformy edukacyjne jako narzędzie pracy nauczyciela. 4. Komercyjne i open source systemy zarządzania procesem nauczania. 5. Dostępność i warunki techniczne niezbędne do funkcjonowania systemu. 6. Psychologiczno-pedagogiczne aspekty kształcenia zdalnego. 7. Metody i formy nauczania na odległość. 8. Budowanie środowiska edukacyjnego na platformie edukacyjnej. 9. Formy komunikacji pośredniczonej przez internet i ich specyfika. 10. Proces oceniania w nauczaniu na odległość. Czynniki efektywności w nauczaniu na odległość. 11. Miejsce i rola nauczyciela w kształceniu zdalnym. 12. Aspekty formalno-prawne kształcenia zdalnego w systemie edukacji. 13. Zalety i wady (szanse i zagrożenia) nauczania na odległość. 14. Stan i perspektywy nauczania na odległość w Polsce. 15. Edukacja niepełnosprawnych na odległość LITERATURA 1.J. Bednarek, Media w nauczaniu, MIKOM, Warszawa 2002. OBOWIAZKOWA 2. J. Bednarek, E. Lubina, Kształcenie na odległość, podstawy dydaktyki, PWN, Warszawa 2008. 3.S. Juszczyk, Edukacja na odległość. Kodyfikacja pojęć, reguł i procesów, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2002. 4.E. Lubina, Konstruktywistyczne i behawioralne aspekty kształcenia, "E-mentor", nr 1 (8), SGH, Warszawa 2005. 104 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1.E. Lubina, Zdalne nauczanie i uczenie się,[w:]Internet w dydaktyce - podręcznik, Gliwice, 2006. 2.E. Lubina, Rozwój kształcenia zdalnego a ewolucja metod nauczania, [w:] Informatyka w szkole. Instytut Informatyki Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2004. 3.E. Lubina, Wirtualne społeczności edukacyjne – charakterystyka roli nauczyciela w ich tworzeniu i rozwijaniu, „E-mentor” 2005, nr 5/12. 4.Współczesna technologia informacyjna i edukacja medialna, T. Lewowicki, B. Siemieniecki (red.), Wyd, Adam Marszalek, Toruń 2004. 5.M. Zając, Dydaktyczne aspekty tworzenia kursów online, "E-mentor" 2004, nr 2. Do zaliczenia wykładów konieczna jest znajomość literatury przedmiotu, w tym bieżącej prasy pedagogicznej związanej z kształceniem zdalnym, a także aktywne uczestnictwo w wykładach. Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnego wyniku na egzaminie praktycznym. 105 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia III SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Prof. Mgr OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS 5 ZAGROŻENIA MEDIÓW Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawoweg o Wykład 15 E 5 Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3ZME Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Józef Bednarek Anna Andrzejewska Ćwiczenia 30 Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Zapoznanie studentów z wiedzą i kształtowanie świadomości z zakresu zagrożeń powodowanych przez media cyfrowe. CELE Zapoznanie z istotą i właściwościami różnorodnych zagrożeń (m.in. uzależnienia, szkodliwość gier komputerowych, patologie itp.) związanych z wykorzystaniem mediów. Określenie ich przyczyn, rozwoju i skutków. Działania podejmowane w ramach profilaktyki, diagnozy i terapii uzależnień. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, aplikacje multimedialne, etiudy filmowe, wypracowania, referaty, projekty, eseje, indywidualne przypadki uzależnień, diagnostyczne narzędzia badawcze i inne. TREŚCI PROGRAMOWE Obszary badawcze zagrożeń mediów Media, a uzależnienia dzieci i młodzieży Telewizja jako medium powszechne Komputer i Internet źródłem zagrożeń Niebezpieczeństwa wirtualnej rzeczywistości Znaczenie reklamy w mediach Patologie w Sieci Profilaktyka, diagnoza i terapia uzależnień LITERATURA 1. Andrzejewska A., Magia szklanego ekranu, Zagrożenia płynące z telewizji, Fraszka, Warszawa 2007. OBOWIAZKOWA 2. Andrzejewska A., Patologie moralne w sieci, Wyd. Pedagogium, Warszawa 2009. 3. Andrzejewska A.., Dziecko w cyberprzestrzeni, Pedagogium, Warszawa, 2007. 4. Bednarek J., Andrzejewska A. (red.), Cyberświat – możliwości i zagrożenia, Wyd. Akademickie Żak”, Warszawa 2009. 5. Bednarek J., Multimedia w kształceniu, PWN, Warszawa 2006. 6. Bednarek J., Andrzejewska A., Cyberświat możliwości i zagrożenia, Wyd. Akademickie Żak, Warszawa 2009. LITERATURA 1. Bednarek J., Społeczeństwo informacyjne i media w opinii osób niepełnosprawnych, Wyd. Akademii UZUPEŁNIAJĄCA Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, Warszawa 2005. 2. Izdebska J., Dziecko w świecie mediów elektronicznych, Wyd. Trans Humana, Białystok 2007. 3. Juszczyk S., Człowiek w świecie elektronicznych mediów - szanse i zagrożenia, Wyd. UŚ, Katowice 2000. 4. Strykowski W. (red.), Media a edukacja. Międzynarodowe Konferencje, Empi2, Poznań 1997, 1998, 2000, 2002, 2004, 2006. 5. Artykuły w najnowszych czasopismach naukowych i popularno-naukowych. WARUNKI 1. Pełna orientacja w literaturze naukowej. ZALICZENIA 2. Znajomość podstawowej wiedzy prezentowanej na wykładach i omawianych na ćwiczeniach. PRZEDMIOTU 3. Umiejętność analizy wybranych aspektów bezpiecznego przebywania w świecie wirtualnym. 106 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Edukacja medialna I stopnia III SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko KOMPUTER NAUKOWYCH OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład W 5 ROK AKADEMICKI Stacjonarne BADANIACH KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o 2009/2010 100S-1E3KBN Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Anna Andrzejewska Ćwiczenia 15 Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZO 1 ZAŁOŻENIA Wiedza i podstawowe umiejętności związane z wykorzystaniem komputera i innych technologii w badaniach naukowych. Zdobyte kompetencje będą niezbędne w działalności naukowo-badawczej studentów, związanej z prowadzeniem badań w ramach realizowanych prac kwalifikacyjnych. CELE Zapoznanie z podstawami teoretycznymi zastosowania komputera w przygotowaniu i prowadzeniu badań naukowych Kształtowanie umiejętności przygotowania narzędzi badawczych i analizy wyników oraz interpretacji wyników METODY DYDAKTYCZNE diagnostyczne narzędzia badawcze, indywidualne przypadki koncepcji badań, praca z komputerem TREŚCI PROGRAMOWE Przygotowanie założeń metodologicznych badań Opracowanie narzędzi badawczych Zastosowanie Internetu w prowadzeniu badań Analiza i interpretacja wyników badań LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. 2. 4. 1. Bauman T., Pilch T., Zasady badań pedagogicznych, Wyd. Akademickie ŻAK, Warszawa 2001. Łaszczyk J., Psychologiczne i społeczne zagrożenia związane z zastosowaniem mediów i technologii informacyjnej w edukacji, [W:] Pedagogika @ środki informatyczne i media w edukacji, „Impuls”, Warszawa - Kraków 2005 Łobocki M. Wprowadzenie do metodologii pedagogicznych, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 1999Tanaś M., Edukacyjne zastosowanie komputerów, Wyd. Żak, Warszawa 1997. Zaczyński P. Wł. Praca badawcza nauczyciela, WSiP, Warszawa 1995. Brzezinski J., Metodologia badań psychologicznych, PWN, Warszawa 1999. 1. 2. 3. Aktywne uczestnictwo w ćwiczeniach Praca zaliczeniowa na zadany temat Umiejętność przygotowania i analizy badań 3. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 107 Plany i programy studiów PE_DZ Specjalność: LOKALNA POLITYKA EDUKACYJNA (LPE) realizacja II i III rok WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia I SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E1EUE EDUKACJA W UNII EUROPEJSKIEJ Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Danuta Uryga Pedagogiki Wykład 30 E 4 2 Ćwiczenia Seminaria ZAŁOŻENIA Unia Europejska to wielki polityczny eksperyment, którego jesteśmy uczestnikami, a w którym udział wymaga stałych prób interpretacji założeń, leżących u jego podstaw, kierunków jego rozwoju, prognoz na przyszłość. W centrum rozważań podjętych w ramach zajęć jest edukacja jako jedna z najważniejszych kwestii polityki wspólnotowej. CELE Przybliżenie słuchaczom wykładu najważniejszych współczesnych aspektów integracji europejskiej, przedstawienie kluczowych kontrowersji w ramach debaty nad kierunkiem przemian UE i roli Polski jako uczestnika tej debaty Naświetlenie „europejskiej” wizji kierunku rozwoju edukacji w ramach wspólnoty krajów członkowskich Zachęcenie do sformułowania własnej, pogłębionej opinii na temat idei „europejskiej” i wizji własnego miejsca w Europie. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, grupowe działania projektowe, dyskusja TREŚCI PROGRAMOWE W ramach zajęć, uczestnicy będą mieli okazję rozwijania i komentowania poruszanych w trakcie wykładów zagadnień w postaci indywidualnych i zespołowych projektów, stanowiących również okazję do dyskusji. 1. Europejski eksperyment w perspektywie historycznej 2. Współczesna debata wokół idei europejskiej 3. Polityka edukacyjna UE – założenia i cele Strategii Lizbońskiej 4. Szkolnictwo wyższe w wizji edukacyjnej UE 5. Wyrównywanie szans jako element polityki edukacyjnej UE 6. Partnerzy UE w procesie tworzenia polityki edukacyjnej 7. Wybór formy i tematyki projektów – omawianie propozycji. 8-14 Prezentacja projektów i dyskusja 15. Podsumowanie tematyki zajęć. LITERATURA OBOWIAZKOWA M. Mazińska, Polityka edukacyjna UE, WSiP, 2004. J. Prucha, Pedagogika porównawcza, PWN 2004 108 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA R. Pachociński, Oświata XXI wieku - kierunki przeobrażeń, IBE, Warszawa 1999. J. Prucha, Pedagogika porównawcza, PWN 2004. J. Rifkin, Europejskie marzenie, Nadir 2005. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. Uczestnictwo w zajęciach 2. Przygotowanie i prezentacja projektu (grupowego lub indywidualnego) 3. Przystąpienie do ustnego egzaminu, w trakcie którego oceniana będzie znajomość treści przedstawionych na wykładach, literatury obowiązkowej oraz własna refleksja odnośnie omawianych zagadnień. 109 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia I SEMESTR ROK AKADEMICKI stacjonarne Założenia lokalnej polityki edukacyjnej KOD PRZEDMIOTU Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia ogólnego podstawowego kierunkowego specjalnościowego x Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) prof. Janusz Gęsicki Pedagogiki Wykład 30 E 4 2 Ćwiczenia 2009/10 Przedmioty fakultatywne Seminaria ZAŁOŻENIA CELE Wprowadzenie w problematykę tworzenia i realizowania lokalnej polityki oświatowej na poziomie gminy, powiatu i województwa, na tle polityki edukacyjnej państwa oraz instytucji międzynarodowych. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, dyskusja. TREŚCI PROGRAMOWE Założenia leżące u podstaw polityki edukacyjnej. Determinanty polityki edukacyjnej: demografia, sieć osadnicza, aspiracje edukacyjne społeczeństwa, rynek pracy. Możliwości prowadzenia aktywnej polityki edukacyjnej: rozpoznawanie oczekiwań społecznych, kadra nauczycielska, zasoby materialne kraju, infrastruktura. Organizacje i instytucje międzynarodowe i ich rola w tworzeniu polityki edukacyjnej. Scenariusze rozwoju oświaty. LITERATURA P. Gliński (red.), Samoorganizacja społeczeństwa polskiego. III sektor i wspólnoty lokalne w jednoczącej się OBOWIAZKOWA Europie, Warszawa: IFiS PAN 2004. A. Janowski Szkoła obywatelska, Fundacja Innowacja 2000, rozdz. 1, 2, 4, 5, 6. M. Kowalski (red.), Razem tworzymy szkołę, Kraków: Impuls 2004 C. Lewicki (red.), Edukacyjne aspekty współpracy i partnerstwa w środowiskach lokalnych, Rzeszów: Podkarpackie Centrum Edukacji Nauczycieli, 2004 M. Mendel (red.), Człowiek, szkoła, wspólnota: w kręgu edukacji społecznej, Toruń: Wydaw. Adam Marszałek, 2000. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Znajomość treści wykładowych oraz lektur obowiązkowych. 110 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia II SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU DIAGNOZOWANIE POTRZEB EDUKACYJNYCH OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 ZO 2 Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Robert Pawlak 2009/2010 100S-1E2DPO Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Filozofii i Socjologii Ćwiczenia 15 Seminaria ZAŁOŻENIA Wykład jest wprowadzeniem do diagnostyki, jako dziedziny współczesnej pedagogiki. Ćwiczenia przygotowują uczestników do przeprowadzenia samodzielnej diagnozy placówki oświatowej oraz interpretacji jej wyników. CELE Zapoznanie z pojęciami z zakresu diagnostyki edukacyjnej (planowanie, konstrukcja narzędzia, diagnoza, interpretacja wyników) Przygotowanie do działań diagnostyczno-projektowych Tworzenie scenariuszy wywiadów w szkołach i placówkach oświatowych Przeprowadzenie wywiadu/pomiaru Analiza i interpretacja wyników diagnozy Prezentacja wyników diagnozy METODY DYDAKTYCZNE Wykład, projekty grupowe, zajęcia praktyczne, warsztaty, konsultacje TREŚCI PROGRAMOWE Wykład: 1. Diagnostyka jako dziedzina pedagogiki. 2. Planowanie narzędzia diagnostycznego. 3. Konstrukcja narzędzia diagnostycznego. 4. Przeprowadzanie diagnozy. 5. Interpretacja wyników diagnozy. 6-7. Przykłady wykorzystania diagnozy na podstawie diagnozy osiągnięć placówki edukacyjnej. Ćwiczenia: 1. Wprowadzenie do problematyki badań edukacyjnych (projekt badawczy, etapy projektu, wywiad). 2. Rola władz centralnych i lokalnych w procesie zarządzania oświatą; 3. Zadania i odpowiedzialność dyrektora placówki; 4. Przygotowanie narzędzia badawczego (scenariusza wywiadu); 5-6. Przeprowadzenie badania; 7. Prezentacje wyników badań. LITERATURA Niemierko B., Diagnostyka edukacyjna, Warszawa, 2009 OBOWIAZKOWA M. Fullan, Odpowiedzialne i skuteczne kierowanie szkołą, Warszawa, 2006 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Kostera M., Antropologia organizacji. Metodologia badań terenowych, Warszawa, 2003 1. 2. 3. 4. 5. Obecność na zajęciach wykładowych i ćwiczeniach Przygotowanie i wygłoszenie referatu Przygotowanie scenariusza wywiadu z nauczycielem/dyrektorem Przeprowadzenie wywiadu w wybranej szkole na terenie województwa mazowieckiego Przystąpienie do ustnego egzaminu, w trakcie którego oceniana będzie znajomość treści przedstawionych na wykładach, literatury obowiązkowej oraz własna refleksja odnośnie omawianych zagadnień 111 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia II SEMESTR Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS SAMOKSZTAŁCENIE Wykład 3 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2SAM Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Dorota Dziedziewicz Ćwiczenia 30 Pedagogiki Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Wprowadzenie w problematykę samokształcenia, ukazanie możliwości samorozwoju i twórczego planowania zawodowej przyszłości, edukacji nieformalnej. CELE Wprowadzenie w problematykę samokształcenia Przekazanie wiedzy dotyczącej barier psychicznych i psychospołecznych w kształceniu. Przełamywanie barier osobistych i nabywanie umiejętności radzenia sobie z nimi. Nabycie umiejętności wykorzystywania technik szybkiego zapamiętywania w usprawnianiu procesów uczenia się Nabycie umiejętności nielinearnego notowania (mapy myśli) Zapoznanie z teorią funkcjonowania pamięci oraz efektywnego uczenia się Przekazanie wiedzy o sposobach sporządzania bibliografii, przypisów etc. Przekazanie wiedzy o inteligencji intuicyjnej i inteligencji emocjonalnej. Wprowadzenie w problematykę postrzegania siebie, innych i świata METODY DYDAKTYCZNE Wykłady Dyskusje Prezentacje Ćwiczenia i warsztaty TREŚCI PROGRAMOWE 1. Samorozwój i twórcze kierowanie własnym życiem. Problematyka samokształcenia. Samorozwój i twórcze orientacje życiowe. Mistrz, mentor, autorytet, tutor. 2. Pojęcie barier psychicznych i psychospołecznych w kształceniu. Pojęcie barier wg. W. Dobrołowicza (definicje, stymulatory i inhibitory twórczości, przykłady barier, doświadczenia ujawniające bariery, następstwa barier); rodzaje barier (bariery przedmiotowe, bariery podmiotowe, bariery psychospołeczne). Transgresyjna natura człowieka wg. J. Kozieleckiego. Trening abarietyczny. 3. Funkcjonowanie pamięci. Techniki efektywnego uczenia się. Budowa mózgu, odrębność półkul mózgowych. Funkcjonowanie pamięci. Teoria efektywnego uczenia się. Historia powstania mnemotechnik. Trening różnych rodzajów mnemotechnik. Notowanie linearne i nielinearne. 4. Warsztat pracy - wiarygodność źródeł informacji. Sporządzanie przypisów, bibliografii i notatek. Organizacja czasu. Internet i plagiat, scholar google, ebsco etc. organizacja czasu, jak się uczymy i zapamiętujemy. 5. Intuicja. Stres. Emocje. Racjonalność vs intuicyjność. Inteligencja intuicyjna. Stres a uczenie się. Techniki radzenia sobie ze stresem. Inteligencja emocjonalna. 6. Postrzeganie siebie, innych i świata Pierwsze wrażenie. Wizerunek. Obserwacja innych, podglądanie, naśladowanie. Wywieranie wpływu na innych. Mowa ciała. Autoprezentacja. Psychomanipulacje. 112 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. 2. 3. 4. 5. Buzan T. (1998). Mapy twoich myśli, Łódź: Ravi. Buzan, T. (1996). Rusz głową. Łódź: Ravi Dobrołowicz, W. (1993). Psychika i bariery. Warszawa: WSiP. Goleman D. (1995). Inteligencja emocjonalna. Poznań: Media Rodzina. Kolańczyk, A. (1991). Intuicyjność procesów przetwarzania informacji. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. 2. 3. Nęcka, E. (1995). Proces twórczy i jego ograniczenia. Kraków: Impuls. Cialdini R. (2001). Wywieranie wpływu na ludzi. Gdańsk: GWP. Hartley M. (2002). Dobry stres. Kilece: Wyd. Jedność. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Kolokwium 113 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia II SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS WYRÓWNYWANIE EDUKACYJNYCH Wykład 30 E 8 4-5 ROK AKADEMICKI Stacjonarne SZANS KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o 2009/2010 100S-1E2WSE Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Danuta Uryga Robert Pawlak Ćwiczenia 60 Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Filozofii i Socjologii Seminaria ZAŁOŻENIA Wykład zawiera przegląd koncepcji źródłowych pojęcia równości szans, zmierzając do ukazania przemian rozumienia tego pojęcia i wynikających z nich rozbieżności interpretacyjnych. Stanowi to teoretyczne tło do części zajęć, obejmującej zagadnienia osadzone bliżej praktyki społecznej, w których centralną rolę pełni edukacja rozumiana jako sfera szczególnych potrzeb i zadań społecznych. CELE Zapoznanie ze źródłami ideowymi pojęcia wyrównywania szans społecznych i ze związanymi z nim kontrowersjami Przedstawienie najważniejszych obszarów wyrównywania szans we współczesnych społeczeństwach, ze szczególnym uwzględnieniem szans edukacyjnych Przygotowanie do działań diagnostyczno-projektowych w dziedzinie wyrównywania szans edukacyjnych Tworzenie projektów/scenariuszy zajęć w poszczególnych szkołach Przeprowadzenie zajęć z uczniami Obserwacja uczniów w klasie Analiza i ocena przeprowadzonych zajęć i nabytych umiejętności METODY DYDAKTYCZNE Wykład, projekty grupowe, zajęcia praktyczne, warsztaty, konsultacje TREŚCI PROGRAMOWE Wykład: Równość szans – wprowadzenie w problematykę. Dyskryminacja i jej współczesne formy – segregacja, marginalizacja, wykluczenie. Szanse edukacyjne – sposoby interpretacji pojęcia. Czynniki zróżnicowania szans edukacyjnych – status społecznoekonomiczny; dysfunkcyjne środowisko; odmienność etniczna i kulturowa; odmienność religijna; wiek; płeć; niepełnosprawność; choroba psychiczna; uzależnienia; konflikt z prawem. Ćwiczenia: Prezentacja programu „Projektor - Wolontariat studencki”; Równość szans edukacyjnych z perspektywy funkcjonalistycznej i teorii konfliktu społecznego; Nierówności edukacyjne-przyczyny, przejawy, konsekwencje, Praca nad projektem – wybór obszaru działań; Konsultacje indywidualne i zespołowe; Przeprowadzenie zajęć w szkołach przez zespoły studentów; Diagnoza potrzeb studentów po przeprowadzonych zajęciach; Przygotowanie projektu zajęć w II semestrze akademickim; Praca nad projektem; Konsultacje indywidualne i zespołowe; Przeprowadzenie zajęć w szkołach przez zespoły studentów; Diagnoza potrzeb studentów po przeprowadzonych zajęciach; LITERATURA OBOWIAZKOWA Z. Kwieciński, Wykluczanie, Toruń 2002. E. Putkiewicz, M. Zahorska, Społeczne nierówności edukacyjne - studium sześciu gmin, ISP, Warszawa 2001. Z. Kwieciński, Bezbronni: odpad szkolny na wsi, Toruń: Edytor 2002. B. Kołaczek, Dostęp młodzieży do edukacji: zróżnicowania, uwarunkowania, wyrównywanie szans, Instytut Pracy i Spraw Socjalnych, 2004 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA „Fenomen nierówności społecznych” J. Klebaniuk (red.), Warszawa 2007 M. J. Szymański „Studia i szkice z socjologii edukacji”, Warszawa 2000 114 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Obecność na zajęciach wykładowych i ćwiczeniach Przygotowanie i wygłoszenie referatu Przygotowanie scenariusza zajęć z uczniami w szkołach Przeprowadzenie zajęć w wybranej szkole na terenie województwa mazowieckiego Przystąpienie do ustnego egzaminu, w trakcie którego oceniana będzie znajomość treści przedstawionych na wykładach, literatury obowiązkowej oraz własna refleksja odnośnie omawianych zagadnień 115 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia II SEMESTR Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS SAMORZĄD TERYTORIALNY Wykład 3 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2STE Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Elżbieta Gozdowska Ćwiczenia 30 Pedagogiki Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Samorząd to ustrój, w którym mieszkańcy pewnego obszaru mają konstytucyjne prawo do decydowania o swoich własnych sprawach. Wynika to z koncepcji samorządu, która opiera się na założeniu, iż mieszkańcy określonego obszaru stanowią wspólnotę świadomą swych potrzeb i celów, zdolną do samodzielnego zarządzania własnymi sprawami o charakterze lokalnym. Zatem samorząd jest ustrojową formą zarządzania sprawami lokalnymi i regionalnymi przez ludzi, których one bezpośrednio dotyczą. CELE Zapoznanie studentów z zagadnieniami dotyczącymi istoty samorządu terytorialnego, podstawami jego funkcjonowania oraz zadaniami, w tym z zakresu edukacji publicznej. W ramach zajęć planowany jest udział studentów w posiedzeniach organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego w celu zapoznania się z ich konkretnymi działaniami. METODY DYDAKTYCZNE konwersatorium z elementami wykładu, prezentacja połączona z dyskusją, zajęcia w terenie TREŚCI PROGRAMOWE 1 – 2. Samorząd jako ustrój i system sprawowania władzy publicznej. 2. Podstawy prawne funkcjonowania samorządu terytorialnego. 3. Pojęcia: gmina, powiat, województwo, region. 4 – 5. Organy jednostek samorządu terytorialnego – zadania i kompetencje. 6 – 7. Gmina – władza publiczna (wójt, burmistrz, prezydent miasta, radni). 8 – 9. Gmina – zarząd mieniem i gospodarką (gminne mienie, działalność gospodarcza, finanse lokalne, zagospodarowanie terenu). 10 – 11. Powiat – obsługa ludności (zadania i kompetencje powiatu). 12 – 13. Województwo – polityka i rozwój (polityka regionalna, zadania i kompetencje). !4 – 15. Udział w posiedzeniach organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego (rady gminy, rady powiatu, sejmiku województwa) w celu zapoznania się z ich konkretnymi działaniami. LITERATURA 1. Barański M.(Red.): Samorząd – rozwój – integracja. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, OBOWIAZKOWA Katowice 2003 2. Regulski J.: Samorządna Polska. Rosner i Wspólnicy, Warszawa 2005 3. Piekara A.: Samorządność, samorząd, rozwój. Centrum Studiów Samorządu Terytorialnego i Rozwoju Lokalnego, Warszawa 2000 LITERATURA 1. Izdebski H.: Samorząd terytorialny. Podstawy ustroju i działalności. Lexis Nexis, Warszawa 2004 UZUPEŁNIAJĄCA 2. Wybrane akty prawne: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78,Poz. 483 ze zm.); Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, Poz. 1591 ze zm.); Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, Poz. 1592 ze zm.); Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, Poz. 1590 ze zm.) WARUNKI Obecność na zajęciach. ZALICZENIA Przygotowanie zagadnień zadanych do samodzielnego opracowania przez studenta. PRZEDMIOTU Wypowiedź ustna, uwzględniająca treści przekazane w ramach ćwiczeń oraz własne refleksje odnośnie omawianego zagadnienia. 116 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia II SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ORGANIZACJE OŚWIACIE Wykład 3 ROK AKADEMICKI Stacjonarne POZARZĄDOWE W KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Marek Pawłowski Ćwiczenia 30 2009/2010 100S-1E2OPO Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Przybliżenie studentom wiedzy o organizacjach pozarządowych. Ukazanie specyfiki funkcjonowania tych organizacji pozarządowych, które działają w branży oświatowej (usługach edukacyjnych). CELE Wskazanie zasadniczych cech, celów i metod działania organizacji pozarządowych, które uczestniczą w procesie przemian polskiego systemu oświaty. Analiza funkcjonowania tzw. „trzeciego sektora” - jego roli we współczesnych społeczeństwach demokratycznych; omówienie form działania, tworzenia organizacji i zarządzania nią; struktury władz; planowania strategicznego, zdobywania funduszy, monitoringu i ewaluacji działań, ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki pozarządowych organizacji oświatowych. METODY DYDAKTYCZNE Wykorzystywane metody dydaktyczne: metody asymilacji wiedzy (dyskusja, praca z tekstem); metody samodzielnego dochodzenia do wiedzy (klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, giełda pomysłów). TREŚCI PROGRAMOWE 1. Instytucje (organizacje) publiczne i ich cechy - Organizacje publiczne w teorii ekonomii i zarządzania; - Publiczność jako cecha organizacji; - Podmioty zarządzania publicznego. 2. Społeczeństwo obywatelskie - Kim są obywatele; - Czym jest społeczeństwo obywatelskie; - Poglądy studentów na temat procesów demokratyzacji społeczeństwa: 3. Geneza i podstawowe pojęcia związane z organizacjami pozarządowymi w oświacie - Historia dobroczynności i filantropii w Polsce i w Europie; - Transformacja ustrojowa w Polsce; - NGO; - Sektor publiczny, pozarządowy i prywatny; - Wolontariat; - Edukacja a szkolnictwo; 4.Sytuacja NGO w Polsce. Projekty na rzecz edukacji w Polsce i na świecie - Ogólnopolskie badania dotyczące funkcjonowania III sektora Polsce ze szczególnym uwzględnieniem pozarządowych organizacji oświatowych; - Prezentacja polskich i zagranicznych kampanii społecznych, w szczególności związanych ze sferą edukacji. 5.Zakładanie organizacji. Tworzenie statutu - Zebranie założycielskie. Komitet założycielski; - Uchwalanie statutu; - Dokumenty wymagane przy rejestracji; - Krajowy Rejestr Sądowy. 6. Aspekty prawne funkcjonowania stowarzyszenia i fundacji - Specyfika stowarzyszenia i fundacji –wizja, misja, cele, zasoby, realizacja celów; - Działalność statutowa i gospodarcza. 7. Zarządzanie w organizacji pozarządowej. Zarządzanie zasobami ludzkimi 117 Plany i programy studiów PE_DZ - Podstawowe informacje o procesie zarządzania; - Struktura zarządzania; - Zarządzanie ludźmi; - Budowanie zespołu. 8. Formy współpracy z administracją publiczną - Idea i zasady współpracy; - Finansowe i pozafinansowe formy współpracy; - Programy współpracy; - Zlecanie (powierzanie, wspieranie) realizacji zadań publicznych i przekazywanie dotacji na rzecz organizacji pozarządowych; - Ustawa o finansach publicznych; - Tryby postępowania o udzielanie dotacji; - Otwarty konkurs ofert; - Kontrola wykonywania zadania; - Kursy organizowane przez MEN. 9. ABC fundraisingu. Pozyskiwanie środków, różnorodność źródeł. Sponsoring - Polskie i zagraniczne źródła finansowania; - Metody i zasady pozyskiwania środków; - Specyfika kontaktów ze sponsorami; - Społeczna odpowiedzialność biznesu; - Przekazywanie 1% podatku dochodowego na rzecz organizacji pożytku publicznego 10. Projekt edukacyjny – faza wstępna - Wybór konkursu ofert; - Analiza wytycznych do udziału w konkursie; - Tworzenie harmonogramu prac nad wnioskiem i załącznikami; - Wstępny harmonogram działań w projekcie. 11. Projekt edukacyjny – tworzenie wniosku. Ocena formalna i merytoryczna - Planowanie operacyjne; - Metoda pisanie projektu; - Narzędzia pomocnicze przy tworzeniu projektu: Analiza SWOT, Zasada SMART; - Tworzenie kosztorysu projektu; - Harmonogram. 12. Projekt edukacyjny - realizacja - Zarządzanie projektami; - Sprawozdawczość; - Monitoring i ewaluacja. 13. Działalność pożytku publicznego - Ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie; - Status organizacji pożytku publicznego; - Uprawnienia i obowiązki organizacji pożytku publicznego. 14. Oświata a NGO. Szkoła prowadzona przez stowarzyszenie jako ośrodek rozwoju społeczności lokalnej. „Małe szkoły” - Przemiany ostatnich dekad w oświacie a ruch pozarządowy; - Budowanie programu Małej Szkoły; - Organizacja pracy małej szkoły; - Współpraca z rodzicami; - Dbałość o jakość; - Edukacja uzupełniająca i ustawiczna dorosłych. 15. Nowe koncepcje w NGO - Informatyzacja zarządzania organizacjami publicznymi; - Public relations; - Koncepcja lean management – odchudzone zarządzanie; - Koncepcja organizacji uczącej się; - Koncepcja capacity building – budowa potencjału instytucji. 16. Partycypacja społeczna. Społeczeństwo obywatelskie. Konsultacje społeczne - Nowe tendencje w zarządzaniu sprawami publicznymi - Polska administracja publiczna a partycypacja obywatelska; - Demokracja deliberatywna; - Standardy konsultacji społecznych. Efektywność konsultacji. Podmioty konsultacji społecznych. Ewaluacja konsultacji społecznych; Wykorzystanie technik internetowych do głosowania. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA M. Halszka-Kurleto, Organizacje pozarządowe w działalności pożytku publicznego, LexisNexis, Warszawa 2008 Jak założyć stowarzyszenie i prowadzić Mała Szkołę, Federacja Inicjatyw Oświatowych, Warszawa 2002 A. Janowski, Szkoła obywatelska. Amerykańskie doświadczenia – polskie potrzeby, Fundacja Innowacja. Wyższa Szkoła społeczno-Ekonomiczna, Warszawa 2000 M. Kisilowski, Prawo sektora pozarządowego. Analiza funkcjonalna, LexisNexis, Warszawa 2009 R. Skiba, Poradnik dla organizacji pozarządowych, Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej , Warszawa 2004 H. Izdebski, Ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Komentarz, Warszawa 2003 J. Kopyra, Ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 2005 E. Leś, Zarys historii dobroczynności i filantropii w Polsce, Prószyński i S-ka, Warszawa 2001 Lokalne społeczności obywatelskie (red.) J. Kurczewski, Instytut Stosowanych Nauk Społecznych, UW, Warszawa 2003R. Skiba, Poradnik dla organizacji pozarządowych, Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej , 118 Plany i programy studiów PE_DZ Warszawa 2004 Samoorganizacja społeczeństwa polskiego – III sektor i wspólnoty lokalne w jednoczącej się Europie (red.) P. Gliński, B. Lewestein, A. Siciński, Instytut Filozofii i Socjologii PAN, Warszawa 2004 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Ocena z przedmiotu na podstawie testu oraz oceny z referatu pisemnego. Wszystkie prace pisemne powinny zostać złożone w formie wydruku oraz elektronicznej (na nośnikach CD lub dyskietkach). W przypadku pracy zespołowej studentów - co jest zalecane kiedy kilka osób wspólnie przygotowuje dany temat - zakłada się, że objętość pracy pisemnej (referatu) dla jednego studenta to minimum 4 strony maszynopisu (czcionka 12). Termin oddania pracy zaliczeniowej – do końca zajęć dydaktycznych w danym semestrze. 119 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna Polityka Edukacyjna I stopnia II SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS EDUKACJA A RYNEK PRACY Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawoweg o Imię i nazwisko 4 ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2ARP Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Justyna Bluszcz Wykład 30 Egzamin 4 Ćwiczenia Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA CELE zapoznanie studentów z wybranymi problemami wzajemnego uwarunkowania edukacji i rynku pracy. zaprezentowanie zagadnień dotyczących systemu edukacji, popytu na pracę i podaży pracy ludzkiej wyposażonej w określone kwalifikacje z popytem na pracę i konsekwencji tego połączenia w postaci wyników rynku pracy, zapoznanie studentów z zagadnieniami związanymi ze standardami kwalifikacji zawodowych oraz projektami dostosowania zawodowego do kanonów europejskich. METODY DYDAKTYCZNE TREŚCI PROGRAMOWE Szanse na rynku pracy zależą w znacznym stopniu od formalnych i nieformalnych kwalifikacji zdobywanych w szkolnym i pozaszkolnym systemie edukacji. Reformy kształcenia zmierzają do tego, by najwcześniejsze etapy edukacji dawały solidne i szerokie podstawy kształcenia bardziej wyspecjalizowanego. Dzięki temu byłaby możliwa permanentna aktualizacja specjalistycznej wiedzy w kształceniu ustawicznym, po zakończeniu nauki szkolnej. Z kolei wybory młodzieży i dorosłych zdeterminowane są prowadzona polityką edukacyjną. Jej kierunki określają przyjęte przez rząd i realizowane programy i strategie ściśle powiązane z priorytetami UE. Dokumentem strategicznym określającym priorytety oraz obszary wykorzystania funduszy unijnych jest dokument Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia na lata 2007-2013 oraz Program Operacyjny Kapitał Ludzki (PO KL), którego celem nadrzędnym jest wzrost poziomu zatrudnienia i spójności społecznej, W obszarze edukacji zarówno cel główny tego programu, jak i jego cele szczegółowe nawiązują do strategii opracowanych w latach wcześniejszych (np. Strategia Rozwoju Edukacji na lata 20072013, Strategia Rozwoju Kształcenia Ustawicznego do roku 2010). Podobnie Standardy Kwalifikacji Zawodowych rozumiane jako opis kwalifikacji niezbędnych dla efektywnej realizacji zadań, składających się na dany zawód lub specjalność są odpowiedzią na zapotrzebowanie rynku pracy i mogą być wykorzystywane w szeroko rozumianym systemie kształcenia: na potrzeby opracowywania programów nauczania, standardów egzaminacyjnych, rozwoju systemu walidacji i Krajowych Ram Kwalifikacji. W ramach wykładu zostaną zaprezentowane treści związane z powyższą problematyką. 1. Zmiany polskiego systemu edukacji na tle rozwoju edukacji w krajach Unii Europejskiej. 2. Kierunki i programy kształcenia w kontekście rynku pracy. 3. Instytucje edukacyjne. 4. Kształcenie zawodowe, ustawiczne. 5. Standardy Kwalifikacji Zawodowych i Standardy Edukacyjne. 6. Poradnictwo i pośrednictwo zawodowe. 7. Priorytety oświatowe UE. 8. Europejska Strategia Zatrudnienia. 9. Jednolita kompleksowa Strategia Kształcenia i Szkolenia. 10. Programy europejskie wspierające kształcenie zawodowe. 120 Plany i programy studiów PE_DZ 11. Rynek pracy – ewolucja popytu na kwalifikacje. 12. Edukacja i prac. 13. Bariery w dopasowaniu edukacji do rynku pracy. 14. Kształcenie jako remedium na bolączki rynku pracy. LITERATURA OBOWIAZKOWA A. Bogaj, S.M. Kwiatkowski (red.), Szkoła a rynek pracy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006 S.M. Kwiatkowski (red.), Kwalifikacje zawodowe na współczesnym rynku pracy, IBE, Warszawa 2004 S.M. Kwiatkowski, Kształcenie zawodowe: dylematy teorii i praktyki, IBE, Warszawa 2001 S.M. Kwiatkowski, I. Woźniak (red.), Standardy kwalifikacji zawodowych i standardy edukacyjne. Relacje – modele – aplikacje, IBE, Warszawa 2002 S.M. Kwiatkowski, Kształcenie zawodowe: wyzwania, priorytety, standardy, IBE, Warszawa 2006 Edukacja dla pracy – Raport o Rozwoju Społecznym. Polska 2007, Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, Warszawa 2007, www.undp.org.pl/nhdr2007 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA S.M. Kwiatkowski, A. Bogaj, B. Baraniak: Pedagogika pracy, WAiP, Warszawa 2007 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU wypracowanie na temat nawiązujący do treści ogólnych wykładu test sprawdzający z zakresu tematyki wykładu obecność na wykładach (powyżej 75%) – opcja dodatkowa 121 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia II SEMESTR 3 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2MBT METODY BADAŃ TERENOWYCH Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Ewa Jakimowska Pedagogiki OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI Studenci powinni przebyć wcześniej podstawowy kurs logiki oraz rozeznawać się w podstawowych problemach filozofii nauki (typu: „wnioskowanie indukcyjne”; „założenia scjentyzmu i pozytywizmu w koncepcji nauk” itp... ) Wiadomości tego typu powinien im dostarczyć podstawowy kurs filozofii. FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 E 4 Ćwiczenia 15 Seminaria ZAŁOŻENIA Student musi wykazać się rozumieniem metodologicznej problematyki teoretycznej a także praktycznymi umiejętnościami konceptualizacji, operacjonalizacji i planowania badań CELE Celem przedmiotu jest przygotowanie studentów do samodzielnego zaplanowania badań w ramach pracy licencjackiej i magisterskiej. Program uwzględnia także specyfikę specjalności, w ramach której studenci mają zostać przygotowani do zaplanowania badań terenowych związanych z opisem instytucji edukacyjnych. Wykłady mają na celu zapoznanie studentów z podstawami teoretycznymi badan. Celem ćwiczeń jest wyrobienie umiejętności praktycznych potrzebnych do badań w terenie METODY DYDAKTYCZNE I.Wykład teoretyczny II. Wykonanie ćwiczeń: 1.Ćwiczenia w formułowaniu tematyki badań ilościowych i tematyki badań jakościowych. Podział na grupy i realizacja tematu „Bufet szkolny jako..................”/poszczególne grupy kończą temat/ Poczynienie obserwacji wstępnych i wygenerowanie pytań otwartych Wygenerowanie zbioru pojęć związanych z terenem badań. Sprawdzenie rezultatów badań wstępnych, omówienie trudności Ćwiczenia w formułowaniu pytań problemowych otwartych i zamkniętych Ćwiczenia z dekompozycji problemu badawczego ćwiczenia z przekształcania pytań w hipotezy Ćwiczenia z doboru metod do określonych problemów badawczych Ćwiczenia z definiowania zmiennych Ćwiczenia w tworzeniu planu obserwacji skategoryzowanej /konstrukcja scheduły obserwacyjnej/ i nieskategoryzowanej Ćwiczenia w konstrukcji skali szacunkowej ciągłej i dyskretnej; Ćwiczenie w konstrukcji kotwic skali Ćwiczenie w planowaniu wywiadu skategoryzowanego oraz wywiadu częściowo kierowanego; ćwiczenia w planowaniu taktyki wywiadu i konstrukcji pytań; Ćwiczenie w planowaniu ankiety; ćwiczenie w konstrukcji formularza ankiety, różne konstrukcje pytań ankietowych; TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. 6. Strategie badań – podział według różnych kryteriów i omówienie różnic: Badania opisowe i weryfikacyjne Badania reprezentacyjne i proste Badania: terenowe, analizy tekstów i badania laboratoryjne Badania: ilościowe i jakościowe Ogólna charakterystyka badań terenowych 122 Plany i programy studiów PE_DZ 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. Zdefiniowanie terminu jako „procesu uzyskiwania danych bezpośrednio w terenie”; wyjaśnienie niejasności, wskazanie różnic wedle różnych autorów; podział badań terenowych na ilościowe i jakościowe Charakterystyka badań terenowych ilościowych: Na czy polegają terenowe badania ilościowe; wyjaśnienie nomotetyczne jako ich główny cel; szczegółowe wyjaśnienie procedury badań ilościowych Charakterystyka badań terenowych jakościowych: Na czy polegają terenowe badania jakościowe; wyjaśnienie idiograficzne jako ich główny cel; szczegółowe wyjaśnienie procedury badań ilościowych Porównanie paradygmatu badań ilościowych i paradygmatu badań jakościowych pod względem: formułowania problemu; konceptualizacji zmiennych; wskaźników zmiennych; sposobu formułowania hipotez; metod badań; pobierania próby; stosunku do badanych; relacji badacza z badanymi; sporządzania notatek z badań; stawiania pytań; opracowania wyników; planowania badań; zalet; wad Typowa tematyka badań terenowych badań ilościowych a tematyka badań jakościowych . Metody terenowe: jakościowe i ilościowe – charakterystyka. Ćwiczenia w formułowaniu tematu badań i problematyki badawczej podstawowe etapy badań ilościowych – formułowanie problemu, dekompozycja problemu do pytań zamkniętych, formułowanie hipotez, wybór metod weryfikacji, weryfikacja empiryczna; pojęcie obiektywności, rzetelności i trafności badań. podstawowe etapy badań jakościowych – formułowanie problemu, definiowanie zmiennych, naprzemienność hipotez, sprawdzania i wyciągania wniosków; kluczowa rola informatorów, kluczowa rola kontaktu badacza z grupą. Metoda obserwacji skategoryzowanej i nieskategoryzowanej: definicja i określenie metody; warunki stosowania obserwacji w ramach badań ilościowych i jakościowych; planowanie obserwacji skategoryzowanej i nieskategoryzowanej; rejestracja wyników i interpretacja Rola pomiaru w badaniach terenowych. Skale szacunkowe ( skale ocen): definicja i określenie metody; zalety i problemy pomiaru; rodzaje skal szacunkowych; skale ciągłe a skale dyskretne; warunki techniczne konstruowania skali; opis stopni skali - jego rola w konstrukcji skali i sposób formułowania; obiektywizm szacowania a konstrukcja skali; sprawdzanie rzetelności i obiektywności skali – badania próbne; częste błędy w szacowaniu i sposoby ich unikania; opracowanie wyników Wywiad jako metoda badan w terenie. Wywiad w ramach badań ilościowych a wywiad jako metoda jakościowa.; definicja metody; kontakt badacz - respondent i jego rola w wywiadzie; rodzaje wywiadu i ich specyfika; problem wiarygodności wywiadu; rola obserwacji w wywiadzie; planowanie wywiadu skategoryzowanego oraz wywiadu częściowo kierowanego - ćwiczenia; taktyka wywiadu i rodzaje pytań; rejestracja i opracowanie wyników Ankieta jako metoda ; definicja i metody; zalety i wady ankiet; wskaźniki opinii w ankiecie; elementy techniki ankietowej; budowa formularza; zagadnienie wiarygodności ankiety; rodzaje ankiet i pytań ankietowych; błędy w konstrukcji pytań; warunki stawiane ankieterom; szkolenie ankieterów; opracowanie wyników; przyczyny braku wiarygodności ankiet LITERATURA OBOWIAZKOWA Earl Babbie „Badania społeczne w praktyce”, PWN 2006 Mieczysław Łobocki „Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych Impuls, Kraków 2007 Mieczysław Łobocki „ Metody i techniki badań pedagogicznych,” „Impuls” Kraków 2007 David Silwerman „Interpretacja danych jakościowych”, PWN 2008 David Silwerman „Prowadzenie badań jakościowych”, PWN, Wwa ,2008 Góralski A. red. – Metody badań pedagogicznych w zarysie ,wyd. WSPS 1994 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Sołoma L. – Metody i techniki badań socjologicznych, Olsztyn 2002 J. Brzeziński – Metodologia badań psychologicznych, PWN 2004; S. Gerstman – „Rozmowa i wywiad w psychologii”, PWN, Warszawa 1985 Z.Gostkowski – „Podręcznik ankietera”, IFIS PAN, Warszawa 1977 A. Janowski – „Poznawanie uczniów” WSiP, Warszawa 1980 M. Kreutz – „Metody współczesnej psychologii”, PWN, Warszawa 1962 S. Nowak – „Metody badań społecznych”, PWN, Warszawa 1985 T. Pilch; Bauman T. - "Zasady badań pedagogicznych", Warszawa 1995 Goriszowski W. – Badania pedagogiczne w zarysie, Wwa 1997 Kruger H.H. – Wprowadzenie w teorie i metody badawcze nauk o wychowaniu, Gdańsk 2007 Palka St. – Metodologia badania. Praktyka pedagogiczna, Gdańsk 2006 red Palka St. – Orientacje w metodologii badań pedagogicznych, Kraków 1998 red. D. Kubinowski, M. Nowak – Metodologia Pedagogiki zorientowanej humanistycznie, Kraków 2006 Ćwiczenia: wykonanie projektu badań jakościowych, wykonanie ćwiczeń w planowania metod, obecność na zajęciach WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Wykład: egzamin w formie testu sprawdzającego rozumienie problematyki metodologicznej 123 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia II SEMESTR 4 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2EWI EDUKACJA WIELOKULTUROWA Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Ewa Dąbrowa Pedagogiki Pedagogika społeczna, edukacja w Unii Europejskiej, założenia lokalnej polityki edukacyjnej, wyrównywanie szans edukacyjnych Wykład 15 Egzamin 5 Ćwiczenia 30 Seminaria ZAŁOŻENIA Przedmiot ma wprowadzić studentów w problematykę edukacji wielo- i międzykulturowej w Polsce i na świecie, a przez to przygotować do projektowania na poziomie lokalnym działań edukacyjnych uwzględniających różnorodność kulturową. CELE - wyposażenie w wiedzę o społeczeństwach zróżnicowanych etnicznie, narodowo i religijnie - przygotowanie do dialogu międzykulturowego i rozwiązywania konfliktów w warunkach przenikania się kultur i ludzi - wykształcenie umiejętności analizowania zjawisk społeczno-kulturowych i komunikowania się, pomagających efektywnie funkcjonować w środowisku wielokulturowym - budowa zaplecza teoretycznego i metodologicznego do projektowania działań edukacyjnych o charakterze wielo- i międzykulturowym METODY DYDAKTYCZNE wykłada, dyskusja, dyskusja panelowa, prezentacja, praca w zespołach, rozwiązywanie sytuacji problemowych, drama, symulacja, projekt TREŚCI PROGRAMOWE WYKŁADY 1. Kultura i jej wymiary. Przenikanie, krzyżowanie i dyferencjacja kultur jako nowe/stare zjawisko obecne w społeczeństwach wielokulturowych. Od jednokulturowości do wielo-, między- i transkulturowości. 2. Zmiany kulturowe jako źródła kryzysu tożsamości jednostkowej i społecznej. Tożsamość człowieka „na rozdrożu dróg”. 3. „Pogranicza” jako szczególne miejsca kształtowania się tożsamości. Tożsamości „pogranicza” a tożsamości „centrum kulturowego – analizy biograficzne. 4. Relacje Swój-Obcy na tle głównych problemów świata zróżnicowanego kulturowo. Źródła dualistycznego postrzegania świata. Relacje Swój-Obcy jako źródło konfliktu. 5. Akulturacja jako efekt funkcjonowania człowieka w mozaice kulturowej. Współczesne strategie akulturacyjne. 6. Rozwój edukacji międzykulturowej – jako droga do uczenie się Innego i budowania relacji dialogowych w grupach homogenicznych i zróżnicowanych. 7. Koncepcje edukacji międzykulturowej oraz rozwiązania stosowane w Polsce i na świecie. 8. Podstawy prawne edukacji międzykulturowej oraz podstawowe rządowe programy. ĆWICZENIA 1. Edukacja międzykulturowa versus edukacja wielokulturowa - pytanie o kształt współczesnej edukacji. 2. Założenia i warunku efektywnego przebiegu edukacji międzykulturowej – krytyczne spojrzenie. 3. Specyfika pracy w zróżnicowanym kulturowo środowisku – wyzwania i problemy. 4. Zróżnicowanie kulturowe w Polsce – w przeszłości i obecnie. Prezentacja grup narodowych, etnicznych i religijnych. (6h) 5. Kompetencje międzykulturowej jako jeden z zasadniczych warunków otwartości wobec odmienności kulturowej. Podstawy komunikacji międzykulturowej. Umiejętność dostosowywania się do stylu komunikacyjnego rozmówcy. 6. Kompetencje międzykulturowej jako jeden z zasadniczych warunków otwartości wobec odmienności kulturowej. Wrażliwość międzykulturowa jako przechodzenie do etnocentryzmu do etnorelatywizmu. 7. Kompetencje międzykulturowej jako jedne z zasadniczych warunków otwartości wobec odmienności kulturowej. Umiejętność radzenia sobie w nieznanych i nieprzewidywalnych sytuacjach. 8. Rola dialogu edukacyjnego w przezwyciężaniu napięć i konfliktów międzykulturowych. Rola edukacji w przygotowaniu do dialogu. 9. Rola edukacji międzykulturowej w przezwyciężaniu wykluczenia i dyskryminacji. 10. Diagnozowanie potrzeb edukacyjnych grup mniejszościowych jako źródło efektywności podejmowanych działań. 124 Plany i programy studiów PE_DZ 11. Różnicowanie działań edukacyjnych z uwzględnieniem potrzeb poszczególnych grup mniejszościowych. Przykładowe metody pracy. 12. Przykłady inicjatyw edukacyjnych europejskich i polskich podejmowanych na rzecz budowania świata wielu kultur. 13. Projektowanie działań o charakterze edukacyjnym sprzyjających porozumieniu i wzajemnemu poszanowaniu przedstawicieli różnych tradycji - wprowadzenie. (4h) 1. Grzybowski P., Edukacja europejska – od wielokulturowości ku międzykulturowości, IMPULS, Kraków LITERATURA OBOWIAZKOWA 2009. 2. Kamińska A., Wybierz różnorodność. Promowanie postaw antydyskryminacyjnych w organizacji, szkole, Stowarzyszenie Inicjatyw Niezależnych Mikuszewo, 2007. 3. Nikitorowicz J., Kreowanie tożsamości dziecka. Wyzwania edukacji międzykulturowej, Gdańsk 2005. 4. Szeląg A. (red.), Wielokulturowość - międzykulturowość obszarami edukacyjnych odniesień, Kraków 2006. 1. Boski P., Kulturowe ramy zachowań społecznych. Podręcznik psychologii międzykulturowej, PWN, LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Warszawa 2009. 2. Kłosowska A., Kultury narodowe u korzeni, Warszawa 2005. 3. Mamzer H. (red.), Czy klęska wielokulturowości?, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań. 4. Pilch T. (red.), O potrzebie dialogu kultur i ludzi, Warszawa 2000. 5. Szeląg A. (red.), Wielokulturowość - międzykulturowość obszarami edukacyjnych odniesień, Kraków 2006. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU aktywność podczas zajęć, prowadzenie dyskusji panelowych, prezentacje, projekt edukacyjny 125 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia II SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS INSTYTUCJE OBYWATELSKIEGO 4 ROK AKADEMICKI Stacjonarne SPOŁECZEŃSTWA KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Danuta Uryga Wykład 30 ZO 2 Ćwiczenia 2009/2010 100S-1E2ISS Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Pojęcie „obywatelstwa” jest jednym ze starszych w słowniku kultury Zachodu, w ostatnich dziesięcioleciach zyskało jednak zupełnie nowe znaczenie, stało się nośnikiem szczególnego zestawu wartości i zostało postawione wobec nowych wyzwań. Wykład odwołuje się zarówno do historii jak i aktualnych wydarzeń, będąc – w intencji autorki – okazją do pobudzenia refleksji słuchaczy, a także do udzielenia odpowiedzi na pytanie o własny stosunek do idei społeczeństwa obywatelskiego. CELE Nakreślenie wizji współczesnego życia społeczno-politycznego w odniesieniu do idei społeczeństwa obywatelskiego, jej historii, przemian znaczeniowych i aktualnej siły oddziaływania. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, dyskusja TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. Społeczeństwo obywatelskie – krótka historia pojęcia Moc i słabość państwa Państwo zwyrodniałe Społeczeństwo obywatelskie a demokracja Decyzyjność w demokracji Media w społeczeństwie Internet polityczny Lobbing w demokracji Demokracja w kryzysie Własność, rynek, przedsiębiorczość Ekonomia społeczna „Trzeci sektor” – a gdzie to jest? Kapitał społeczny Uczelnia obywatelska Podsumowanie tematyki wykładów LITERATURA OBOWIAZKOWA Nowoczesne państwo, a organizacje pozarządowe. Trzeci sektor dla zaawansowanych, antologia tekstów, Stowarzyszenie Klon/Jawor, Warszawa 2008 R. D. Putnam, Demokracja w działaniu, Znak 1995 F. Fukuyama, Zaufanie. Kapitał społeczny a droga do dobrobytu, PWN 2004. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 126 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. Uczestnictwo w wykładach 2. Przedstawienie pracy pisemnej w formie eseju na ustalony z wykładowcą temat, związany z zagadnieniami poruszanymi na wykładzie; ocena pracy pisemnej dotyczy treści (związek z tematyką wykładów, wyrażenie własnej opinii) oraz formy (poprawność językowa, zastosowanie stylu wypowiedzi właściwego dla eseju). 127 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia II SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2ZAS ZARZĄDZANIE SYSTEMEM EDUKACJI Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Elżbieta Gozdowska Pedagogiki Wykład 4 Ćwiczenia 30 Seminaria E 4 ZAŁOŻENIA Przyjęta droga zmian społeczno-politycznych i przeobrażenia modelu państwa doprowadziły do decentralizacji zarządzania edukacją w naszym kraju. Jednostki samorządu terytorialnego przejęły obowiązek prowadzenia publicznych szkół i placówek edukacyjnych. Natomiast nadzór pedagogiczny nad szkołami i placówkami edukacyjnymi, czyli kontrola jakości kształcenia, jest w gestii administracji rządowej. CELE Zapoznanie studentów z problematyką dotyczącą podstaw funkcjonowania systemu edukacji oraz istotą zmian w zarządzaniu edukacją. METODY DYDAKTYCZNE konwersatorium z elementami wykładu, prezentacja połączona z dyskusją TREŚCI PROGRAMOWE 1 – 2.Decentralizacja zarządzania edukacją w Polsce – rola państwa i samorządu. 3. Podstawy prawne funkcjonowania systemu edukacji. 4 – 5. Struktura szkolnictwa w Polsce. 6– 7. Jednostka samorządu terytorialnego jako organ prowadzący szkoły i placówki edukacji publicznej – zadania i kompetencje. 8 – 9. Zasady finansowania edukacji. 10 – 11. Zasady sprawowania nadzoru pedagogicznego. 12 – 13. Egzaminy zewnętrzne. 14 – 15. Awans zawodowy nauczycieli. LITERATURA 1. Gęsicki J.: Przemiany w edukacji. W: Wymiary życia społecznego. Polska na przełomie XX i XXI wieku. OBOWIAZKOWA (Red.) M. Marody, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2007 2. Komorowski T.: Prawo oświatowe w praktyce. Wydawnictwo eMPi2, Poznań 2005 3. Pielachowski J.: Organizacja i zarządzanie oświatą i szkołą. Wydawnictwo eMPi2, Poznań 2004 4. Zahorska M.: Szkoła: między państwem, społeczeństwem a rynkiem. Warszawa 2002 LITERATURA Wybrane akty prawne: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. UZUPEŁNIAJĄCA Nr 78, Poz. 483 ze zm.); Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, Poz. 2572 ze zm.); Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, Poz. 674 ze zm.). WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Obecność na zajęciach ćwiczeniowych. Przystąpienie do egzaminu obejmującego znajomość tematyki zajęć. 128 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia II SEMESTR Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ZARZĄDZANIE SZKOŁĄ Wykład 4-5 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2ZSZ Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Marek Pawłowski Ćwiczenia 60 Pedagogiki Seminaria ZO 4 ZAŁOŻENIA Przedstawienie uwarunkowań zarządzania szkołą, analiza specyfiki szkoły jako instytucji edukacyjnej, prezentacja najważniejszych koncepcji zarządzania szkołą, omówienie procesu wewnętrznego mierzenia jakości pracy szkoły. CELE Przybliżenie studentom wiedzy o szkole jako instytucji zorganizowanej. Przedstawienie uwarunkowań związanych z zarządzaniem szkołą. Analiza specyfiki szkoły jako instytucji edukacyjnej. Zaznajomienie studentów z najważniejszymi koncepcjami zarządzania szkołą. Student powinien opanować umiejętność poprawnego formułowania celów działalności edukacyjnej, planowania pracy, pozyskiwania i wykorzystywania posiadanych zasobów (rzeczowych i osobowych), organizowania pracy oraz kontroli. METODY DYDAKTYCZNE Wykorzystywane metody dydaktyczne: metody asymilacji wiedzy (dyskusja, praca z tekstem); metody samodzielnego dochodzenia do wiedzy (klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, giełda pomysłów). TREŚCI PROGRAMOWE 1. Ogólna charakterystyka wiedzy o organizacji i kierowaniu - Geneza wiedzy o organizacji i kierowaniu, jej istota i znaczenie; - Organizacja jako obiekt badań – składniki organizacji; - Pojęcia podstawowe (np. organizacja, kierowanie, zarządzanie, kierownicy, administratorzy, menedżerowie); - Przedmiot podstawy zarządzania oraz jego związek z innymi dziedzinami wiedzy. 2. Historia myśli organizatorskiej (Ewolucja wiedzy o organizacji i zarządzaniu) - Przednaukowy etap rozwoju wiedzy o organizowaniu pracy; - Klasyczne teorie organizowania pracy; - Szkoła behawioralna – zorientowanie na ludzi; - Szkoła ilościowa; - Kierunki współczesne (Koncepcja lean management – odchudzone zarządzanie; Koncepcja organizacji uczącej się; - Koncepcja capacity building – budowa potencjału instytucji). 3. Praca instytucji jako działanie zorganizowane - Istota działania zorganizowanego. Cykl organizacyjny; - Formułowanie celów. Pojęcie celu działania. Cel a sprawność działań. Typy celów wyróżniane w literaturze. Cele instytucji w świetle aktów prawnych; - Planowanie pracy. Istota planowania pracy. Walory pracy planowanej. Teoretyczne podstawy planowania pracy. Typy planów spotykane w instytucjach; - Gospodarowanie zasobami. Zasoby w rozumieniu teorii organizacji oraz ich rodzaje. Pozyskiwanie i wykorzystywanie zasobów rzeczowych. Pozyskiwanie ludzi do realizacji zadań. Problemy motywacji; - Realizacja planu jako proces organizowania. Ogólne zasady organizowania pracy. Dziedziny działalności organizatorskiej w placówkach. Dziedziny działalności organizatorskiej w instytucji; - Kontrola. Podstawowe pojęcia. Rodzaje i motywy kontroli. Jak kontrolować sprawnie? Warunki efektywnej kontroli. Źródła trudności pracowników w dziedzinie kontroli pracy i sposoby ich przezwyciężania 4. Teoretyczne podstawy organizacji i kierowania - Prakseologia a inne nauki; - Działanie sprawne i jego postacie; - Ogólne wytyczne sprawnego działania. 5. Budowa i funkcjonowanie instytucji oświatowej - Podstawy organizacji instytucji; 129 Plany i programy studiów PE_DZ - Struktura organizacyjna instytucji oświatowej (Pojęcie struktury organizacyjnej. Elementy struktury organizacyjnej instytucji. Typy więzi i struktur organizacyjnych spotykane w instytucjach); - Warunki sprawnego kierowania ludźmi. Role organizacyjne kierownika. 6. Organizacja wobec wymagań otoczenia. Dyrektor szkoły a otoczenie organizacji - Otoczenie organizacji i sposoby jego analizy. Charakter otoczenia organizacji; - Zmiany w otoczeniu i ich wpływ na organizację; - Charakter interakcji organizacji publicznych z otoczeniem; - Kierownik a otoczenie zewnętrzne (ogólne). Interakcje kierownika z przedstawicielami otoczenia; - Skuteczność organizacji. 7. Zmiana w organizacji - Istota, przyczyny i cele zmian organizacyjnych; - Rodzaje i formy zmian organizacyjnych; - Etapy procesu zmiany; - Role interesariuszy organizacji w ruchu; - Budowanie zespołów i tworzenie kultury zmian; - Społeczne ujecie zarządzania projektami zmian; - Reakcje na zmiany w organizacji. Personalne mechanizmy wspierania zmian. 8. Władza i autorytet dyrektora szkoły - Pojęcie władzy. Źródła władzy organizacyjnej. Władza formalna i rzeczywista; - Autorytet kierowniczy i jego rodzaje. Autorytet dyrektora; - Czynniki umacniające i obniżające autorytet kierownika; - Zagadnienia ochrony autorytetu kierownika; - Władza liniowa, sztabowa i funkcjonalna; - Delegowanie. Decentralizacja i centralizacja. 9. Organizacja szkoły - Nadawanie statusu szkole - Organizacja szkoły w ujęciu roku szkolnego - Czas w organizacji szkoły; - Program szkoły - Syntetyczne ujęcie sprawnej organizacji szkoły 10. Organizacja pracy własnej dyrektora szkoły i pracowników. Czas w organizacji szkoły - Kwalifikacje dyrektora szkoły i jego role służbowe; - Organizowanie własnego tygodnia i dnia pracy i dnia pracy dyrektora (wicedyrektora) szkoły; - Harmonogram podstawowych czynności kierowniczych dyrektora w układzie roku szkolnego; - Organizowanie działania rady pedagogicznej przez dyrektora – przewodniczącego rady; - Warsztat pracy dyrektora szkoły; - Czas pracy nauczyciela. - Czas pracy pracowników nie będących nauczycielami; - Urlopy nauczycieli. Urlopy pracowników niepedagogicznych; - Obowiązki nauczycieli i innych pracowników wynikające ze stosunku pracy związane z organizacją pracy w szkole; - Odpowiedzialność porządkowa pracowników. Regulamin pracy. 11. Osobowość i kompetencje menedżera oświatowego (oświaty) - Pojęcie polityki kadrowej i jej kierunku; - Dobór oświatowej kadry kierowniczej oraz system kształcenia, dokształcania i doskonalenia zawodowego; - Ocena kadr kierowniczych i racjonalne wykorzystanie oświatowych kadr kierowniczych oraz licencjonowanie kadry; - Zakres modelowej koncepcji względnie spójnego systemu kształcenia i doskonalenia oświatowej kadry kierowniczej; - Dyrektor – menedżer jako osoba publiczna (tworzenie pozytywnego wizerunku szefa, tzw. „dobre sprzedawanie się”); - Socjotechnika zarządzania (mowa ciała, publiczne przekonywanie, zakłócanie wystąpień publicznych, zachowanie się przed tłumem); - Lobbing (w oświacie), outsourcing (czyli zlecanie innym), coaching (bycie mentorem i organizowanie coachingu) w szkole; - Współpraca z rodzicami (włączenie rodziców do procesu decyzyjnego, szkoła otwarta dla rodziców, informacja na bieżąco); - Promowanie placówki edukacyjnej (public relations, jakość usług, zasady promocji szkoły, opinia o dyrektorze). 12. Współdziałanie kierownika z członkami podległego mu personelu. Style i strategie kierowania: - Współdziałanie ludzi w zespołach jako problem organizacyjny; - Ogólna charakterystyka stylów kierowania, kryteria podziału stylów kierowania, typologia stylów kierowania; - Skuteczność stylu kierowania; - Strategie kierowania. 13. Dyrektor szkoły organizatorem procesu kadrowego - Przyciąganie zasobów ludzkich. Dyrektor szkoły w roli zatrudniającego nauczycieli (ustalenie kryteriów, ogłoszenie oferty, selekcja kandydatów, rozmowa kwalifikacyjna, podjęcie i ogłoszenie decyzji, niebezpieczeństwa); - Rozwój zasobów ludzkich. Istota i treść rozwoju zawodowego nauczyciela; - Etapy procedury awansowej według regulacji prawa; - Zadania (czynności) oraz uprawnienia (kompetencje) dyrektora szkoły w procedurze awansu zawodowego nauczycieli; - Utrzymywanie zasobów ludzkich. Porady dla dyrektora szkoły w zakresie procedury awansu zawodowego nauczycieli; - Kierowanie stosunkami pracowniczymi. 14. Jakość pracy szkoły. Nadzór pedagogiczny - Istota nadzoru pedagogicznego; - Funkcje nadzoru pedagogicznego i struktura jego organów; - Nadzór pedagogiczny w przepisach prawa oświatowego; 130 Plany i programy studiów PE_DZ - Organizacja i planowanie mierzenia jakości pracy szkoły; - Konstruowanie wskaźników jakości pracy szkoły na użytek procesu mierzenia tej jakości; - Ewaluacja danych z mierzenia jakości pracy szkoły. Ogólne wnioski z nadzoru pedagogicznego w szkole; - Nadzór nad szkołą ze strony organu prowadzącego. 15. Kultura organizacyjna - Pojęcie kultury organizacyjnej człowieka oraz jej składniki; - Kierownik a kultura organizacyjna instytucji; - Instytucje a kultura organizacyjna społeczeństwa. 16.Kierowanie jako proces podejmowania decyzji - Istota decyzji; - Decyzje kierownicze; - Fazy procesu decyzyjnego; - Decyzje racjonalne i optymalne; - Zagadnienie ograniczonej racjonalności decydowania; - Sposoby podnoszenia poziomu racjonalności decyzji kierowniczych. LITERATURA K. Gawroński, A. Stefan, Zarządzanie placówką oświatową, Dom Wyd. ABC, Warszawa 2005 OBOWIAZKOWA W. Kobyliński, Podstawy organizacji i kierowania w oświacie, SOP, Warszawa 1996 S. Nalaskowski, O kierowaniu szkołą, IMPULS, Kraków 2001 J. Pielachowski, Organizacja i zarządzanie oświatą i szkołą, Wyd. eMPi2, Poznań 2002 Vademecum menedżera oświaty (red.) Cz. Plewka, H. Bednarczyk, Wyd. ITE, Radom 2000 LITERATURA A. Chrisidu-Budnik, J. Korczak, A. Pakuła, J. Supernat, Nauka organizacji i zarządzania, Wyd. Kolonia Limited, UZUPEŁNIAJĄCA Wrocław 2005 I. Dzierzgowska, Dyrektor w zreformowanej szkole, Wyd. CODN, Warszawa 2000 D. Elsner, Doskonalenie kierowania placówką oświatową, Wyd. Mentor, Chorzów 1999 A.J. Fazlagić, Marketingowe zarządzanie szkołą, Wyd. CODN, Warszawa 2003 L. Gawrecki, Techniki pracy menedżera oświaty, Wyd. EMPi2, Poznań 1997 L. Gawrecki, Kompetencje menedżera oświaty, Wyd. eMPi2, Poznań 2003 W. Goriszowski, Współczesne koncepcje zarządzania i funkcji kierowniczych w oświacie, Wyd. WSP TWP, Warszawa 2000 W. Kieżun, Sprawne zarządzanie organizacją, SGH, Warszawa 1997 W. Kobyliński, Podstawy współczesnego zarządzania, Kolegium Wydawnicze Społecznej Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania w Łodzi, Łódź - Warszawa 2005 T. Komorowski, J. Pielachowski, Dyrektor szkoły w roli pracodawcy, Wyd. eMPi2, Poznań 2001 Problemy zarządzania w instytucjach edukacyjnych w okresie transformacji systemowej w Polsce, (red.) D. Fic, A. Kardasz, Wyd. WSP w Zielonej Górze, Zielona Góra 1997 J. Tudrej, Organizacja i zarządzanie w oświacie, Wyd. Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, Częstochowa 1996 S.P. Robbins, D.A. DeCenzo, Podstawy zarządzania, PWE, Warszawa 2002 S. Wlazło, Jakościowy rozwój szkoły , Wyd. MarMar, Wrocław 2002 Ocena z przedmiotu na podstawie aktywności na zajęciach, referatu ustnego oraz pisemnego. Wszystkie WARUNKI ZALICZENIA referaty powinny zostać złożone w formie wydruku oraz elektronicznej (na nośnikach CD lub dyskietkach). PRZEDMIOTU W przypadku pracy zespołowej studentów - co jest zalecane kiedy kilka osób wspólnie przygotowuje dany temat - zakłada się, że objętość pracy pisemnej (referatu) dla jednego studenta to minimum 4 strony maszynopisu (czcionka 12, odstęp 1,5 wiersza). Termin oddania pracy zaliczeniowej – do końca zajęć dydaktycznych w danym roku akademickim. 131 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia II SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko DIAGNOZA I RESOCJALIZACYJNE OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS 4 ROK AKADEMICKI Stacjonarne POSTEPOWANIE KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Sławomir Sobczak Wykład 30 E 4 Ćwiczenia 2009/2010 100S-1E2DPR Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Specjalnej Seminaria ZAŁOŻENIA , CELE Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z pojęciem diagnozy w resocjalizacji, omówienie rodzajów, funkcji i etapów diagnozy oraz sposobów i narzędzi diagnostycznych w pracy kuratora, placówkach opiekuńczo – wychowawczych, instytucjach resocjalizujących i zakładach karnych METODY DYDAKTYCZNE wykład TREŚCI PROGRAMOWE 1. Diagnoza a terapia wychowawcza. 2. Przedmiot, podmiot, definicja diagnozy. 3. Rodzaje i etapy diagnozy. 4. Funkcje diagnozy. 5. Ogólny model diagnozowania niedostosowania społecznego i socjalności. 6. Modele diagnozy związane z dwoma typami oddziaływań terapeutycznych - diagnoza behawioralna i interdyscyplinarna. 7. Teoria rozwoju dojrzałości interpersonalnej i system diagnostyczny I-Level Classification. 8. Skala Nieprzystosowania Społecznego jako narzędzie diagnostyczne (L. Pytka) 9. Diagnoza klimatu społecznego instytucji resocjalizujących. 10. Diagnostyka w wybranych placówkach opiekuńczo – wychowawczych, instytucjach wychowania resocjalizującego oraz zakładach karnych. 11. Narzędzia diagnostyczne – kwestionariusze, testy, skale. 12. Badania osobopoznawcze niezbędne do sporządzenia diagnozy. 13. Konstruowanie Indywidualnych Programów Resocjalizacji. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. Czapów Cz., Jedlewski S. Pedagogika resocjalizacyjna. Warszawa PWN. 1971 2. Górski St. Metodyka resocjalizacji. Warszawa, Wyd. I W. Zw. Zawod. 1985 3. Machel H. Wprowadzenie do pedagogiki penitencjarnej. Gdańsk, Wyd. UG.1994 4. Pospiszyl K. Resocjalizacja. Teoretyczne podstawy oraz przykłady programów oddziaływań. Warszawa, Wyd. Akademickie „Żak”1998 5. Pytka L. Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i 132 Plany i programy studiów PE_DZ metodyczne. Warszawa, APS 2005 6. Sikora J. Problemy resocjalizacji w świetle badań psychologicznych. Warszawa, Wyd. Prawnicze 1978. 7. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Wysocka E. Diagnoza w resocjalizacji, Warszawa PWN 2008 1. Borowski R., Placówki opiekuńczo-wychowawcze., Płock 2001 2. Borowski R., Wysocki D. Instytucje wychowania resocjalizującego., Płock 2001 3. Czapów Cz. Wychowanie resocjalizujące. Elementy metodyki i diagnostyki, Warszawa 1978 4. Konopczyński M., Twórcza resocjalizacja. Wybrane metody pomocy dzieciom i młodzieży, Warszawa 1996 5. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Urban B., Stanik J.M. Resocjalizacja, Warszawa 2007 tom 1 i 2 Obecność na zajęciach. - Kolokwium końcowe 133 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia II SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3PG1 POLITYKA EDUKACYJNA GMINY - 1 Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Elżbieta Gozdowska Pedagogiki Wykład 4 Ćwiczenia 30 Seminaria ZAL 0 ZAŁOŻENIA Jednostki samorządu terytorialnego podejmują działania we wszystkich sprawach należących do kompetencji organu prowadzącego i realizują politykę edukacyjną na swoim obszarze działania. W ramach zajęć studenci przeprowadzą badania dotyczące potrzeb edukacyjnych mieszkańców i działań podejmowanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego w tym zakresie. Następnie przedstawią wyniki swoich badań i podzielą się refleksjami nad własnym widzeniem problematyki edukacji w wymiarze lokalnym. CELE Wprowadzenie w problematykę polityki edukacyjnej tworzonej na poziomie lokalnym. Wyposażenie studentów w wiedzę i umiejętności niezbędne do przygotowania metodologii i przeprowadzenia badań dotyczących samorządowej polityki edukacyjnej. Przeprowadzenie badań, przygotowanie raportów i dyskusja nad uzyskanymi wynikami. METODY DYDAKTYCZNE konwersatorium z elementami wykładu, prezentacja połączona z dyskusją, zajęcia w terenie TREŚCI PROGRAMOWE 1 – 2. Zadania i kompetencje jednostek samorządu terytorialnego jako organów prowadzący szkoły i placówki edukacji publicznej. 3. Ogólny program państwa dla edukacji a działania podejmowane przez jednostki samorządu terytorialnego w zakresie edukacji. 4 – 5. Jednostka samorządu terytorialnego jako podmiot realizujący politykę edukacyjną na swoim obszarze działania. 6 – 8. Metodologia badań dotyczących samorządowej polityki edukacyjnej – zagadnienia związane z opracowaniem koncepcji badań, tworzeniem narzędzi badawczych, przeprowadzeniem badań i analizą uzyskanych wyników. 9 – 11. Diagnoza potrzeb edukacyjnych mieszkańców a działania podejmowane przez organy samorządu terytorialnego w tym zakresie. 12 – 13. Przygotowanie raportów z badań. 14 – 15. Prezentacja wyników badań i dyskusja. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. Kruszwicki W., Symela K.: Polityka edukacyjna. Poprawa jakości pracy szkoły. Instytut Technologii Eksploatacji, Warszawa1999. 2. Dzierzgowska I.: Instytucje prowadzące szkołę. Wydawnictwo Fraszka Edukacyjna, Warszawa 2001. 3. Mazińska M.: Polityka edukacyjna Unii Europejskiej. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2005. 4. Pachociński R.: Oświata i praca w erze globalizacji. Wydawnictwo Instytutu Badań Pedagogicznych, Warszawa 2006. 1. Radziwiłł A., Jakubowski J., Sawicki M., Romanowska K.: Dobra szkoła. Szkoła w życiu – życie w szkole. Ego Dom Wydawniczy, Warszawa 2004 2. Babbie E.: Badania społeczne w praktyce. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 3. Kostera M.: Antropologia organizacji. Metodologia badań terenowych. PWN, Warszawa 2003 4. Hammersley M., Atkinson P.: Metody badań terenowych. Zysk i S-ka 2000 134 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Obecność na zajęciach. Przeprowadzenie badań i przygotowanie raportu z wynikami. Przystąpienie do egzaminu obejmującego znajomość problematyki omawianej w ramach zajęć i wykazanie się pogłębioną refleksją na temat lokalności i wizji własnej roli pełnionej w tym wymiarze życia społecznego. 135 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia III SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3PG2 POLITYKA EDUKACYJNA GMINY - 2 Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Elżbieta Gozdowska Pedagogiki Wykład 30 E 6 5 Ćwiczenia Seminaria ZAŁOŻENIA Samorządy są odpowiedzialne za tworzenie warunków dla edukacji społeczeństwa na swoim obszarze działania. W tym celu podejmują działania we wszystkich sprawach należących do kompetencji organu prowadzącego i realizują politykę edukacyjną na swoim obszarze działania. Podstawą prowadzenia długofalowej polityki edukacyjnej jest strategia rozwoju edukacji. W ramach zajęć studenci opracują strategię rozwoju edukacji wybranej gminy. CELE Ukazanie poszczególnych aspektów polityki edukacyjnej tworzonej na poziomie lokalnym. Wyposażenie studentów w wiedzę i umiejętności niezbędne do opracowania strategii rozwoju edukacji. METODY DYDAKTYCZNE konwersatorium z elementami wykładu, prezentacja połączona z dyskusją TREŚCI PROGRAMOWE 1.Strategia rozwoju edukacji jako spójna koncepcja działań na rzecz długotrwałego rozwoju edukacji. 2. Zasady i metody sporządzania strategii rozwoju. 3 – 4. Charakterystyka systemu edukacji i jego otoczenia. Analiza SWOT – określenie silnych i słabych stron systemu edukacji oraz szans i zagrożeń tkwiących w jego otoczeniu. 5. Misja, wizja i cele strategiczne. 6. Cele operacyjne i programy dla ich realizacji. 7. Monitoring i ewaluacja realizacji strategii. 8. Korzystanie ze środków własnych i zewnętrznych, w tym z unijnych dla realizacji strategii. 9. Współpraca i partnerstwo w środowisku lokalnym na rzecz edukacji. 10 – 13. Studium przypadku – opracowanie strategii rozwoju edukacji wybranej gminy. 14 – 15. Prezentacja strategii i dyskusja. Refleksje nad własnym widzeniem problematyki edukacji w wymiarze lokalnym. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. Gliński P. (red.): Samoorganizacja społeczeństwa polskiego. III sektor i wspólnoty lokalne w jednoczącej się Europie. IFiS PAN, Warszawa 2004 2. Janowski A.: Szkoła obywatelska. Fundacja Innowacja, Warszawa 2000 3. Kowalski M. (red.): Razem tworzymy szkołę. Wydaw. Impuls, Kraków 2004 4. Lewicki C. (red.): Edukacyjne aspekty współpracy i partnerstwa w środowiskach lokalnych. Podkarpackie Centrum Edukacji Nauczycieli, Rzeszów 2004 5. Mendel M. (red.): Człowiek, szkoła, wspólnota: w kręgu edukacji społecznej. Wydaw. Adam Marszałek, Toruń 2000 1. Allaire Y., Firsirotu M. E.: Myślenie strategiczne. PWN, Warszawa 2000 2. Kruszwicki W. Symela K.: Polityka edukacyjna. Poprawa jakości pracy szkoły, Instytut Technologii Eksploatacji, Warszawa1999 3. Mazińska M.: Polityka edukacyjna Unii Europejskiej. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2005 4. Obłój K.: Strategia organizacji. PWE, Warszawa 1998 5. Pachociński R.: Oświata i praca w erze globalizacji, Wydaw. Instytutu Badań Pedagogicznych, Warszawa 2006 136 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Obecność na zajęciach. Opracowanie strategii rozwoju edukacji wybranej gminy. Przystąpienie do egzaminu obejmującego znajomość zagadnień omawianych w ramach zajęć i wykazanie się pogłębioną refleksją nad własnym widzeniem problematyki edukacji w wymiarze lokalnym. 137 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia II SEMESTR 4 ROK AKADEMICKI Stacjonarne ANIMACJA SPOŁECZNOŚCI LOKALNEJ KOD PRZEDMIOTU 2009/2010 100S-1E3AL1 -1 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawowego DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 ZAL Przedmioty kształcenia kierunkowego Jarosław Gara Sylwia Jaronowska Ćwiczenia 15 Przedmioty kształcenia specjalnościowego X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Zdobyta wiedza ma wyposażyć studenta w znajomość różnych strategii aktywizowania społeczności lokalnej z uwzględnianiem współczesnych zjawisk i tendencji kulturowych. CELE Celem przedmiotu jest zapoznanie z założeniami upowszechniania kultury, metodami i strategiami animacji społeczności lokalnej. METODY DYDAKTYCZNE Metoda asymilacji wiedzy (wykład problemowy, dyskusja, praca z książką), metody oglądowe, praca w grupach. TREŚCI PROGRAMOWE Różne wymiary życia społecznego (przestrzenny, ekonomiczny, polityczny, kulturowy). Sposoby uczestnictwa w kulturze. Mechanizmy internalizacji i eksternalizacji wartości kulturowych. Rozpad tradycyjnych struktur i form życia we współczesnym społeczeństwie. Problem ochrony i kreowania wartości kulturowych – ciągłość i zmiana. Rola oddziaływań wychowawczych i edukacyjnych w kształtowaniu społeczeństwa obywatelskiego. Animacja społeczno-kulturalna w służbie „małych ojczyzn”, rozwoju regionalizmu i upowszechniania kultury przez aktywizację potencjału w środowiskach lokalnych. Funkcje środowiska lokalnego i problem dynamiki jego przemian. Założenia i cele animacji środowisk lokalnych. Instytucje społeczno-kulturowe i ich wpływ na strukturę środowiska lokalnego. Strategie i sposoby upowszechniania kultury w środowisku lokalnym. Animatorzy „małych ojczyzn”. Czynniki wspierające i utrudniające działalność animatorów w środowisku lokalnym. Problem doskonalenia zawodowego animatorów środowisk lokalnych. Animator jako inicjator, koordynator i moderator kierunków oraz sposobów uczestnictwa w kulturze. Problem doskonalenia zawodowego animatorów środowisk lokalnych. Animator jako inicjator, koordynator i moderator kierunków oraz sposobów uczestnictwa w kulturze. Kompetencje społeczno-zawodowe animatorów kultury oraz pożądane cechy osobowości. Techniki pracy grupowej, metody animacji społeczno-kulturalej (spotkanie grupy członków, projektowanie różnych faz spotkania animacyjnego), środki i pomoce oraz ich zastosowanie. Różne formy metody spotkań i ich zastosowanie (np. dyskusja, świadectwo, odtwarzanie ról). Wybrane instytucje animacji społeczno-klturalnej i ich programy (projekty, inicjatywy, działania). Postmodernistyczne konteksty przemian kulturowych i nowe wyzwania dla animatorów społeczno-kulturalnych. LITERATURA OBOWIAZKOWA Dom kultury w środowisku, red. A. Nocuń, Warszawa 1990. D. Jankowski, Wychowawcze aspekty działalności kulturalno-oświatowej, Poznań 1988. B. Jedlewska, Animatorzy kultury wobec wyzwań edukacyjnych, Lublin 1999. Organizacja i upowszechnianie kultury w Polsce. Zmiana modelu, red. J. Grad, U. Kaczmarek, Poznań 1996. Animacja społeczno-wychowawcza i kulturalna w środowisku lokalnym, red. J. Żebrowski, Gdańsk 2002. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Komercjalizacja w kulturze, szanse i zagrożenia, red. S. Golimowska, Warszawa 1992. M. Kopczyńska, Animacja społeczno-kulturalna, Warszawa 1993. Dylematy animacji kulturalnej, red. J. Gajda, W. Żardecki, Lublin 2001. Pedagogika pracy kulturalno-oświatowej, t. 1, red. nauk. Janusz Michałowicz, Katowice 1976. Z. Wierzbicki, Aktywizacja i rozwój społeczności lokalnych, Warszawa 1973. Współczesne dylematy upowszechniania kultury, red. J. Gajda, Lublin 1991. 138 Plany i programy studiów PE_DZ Animacja kulturalna jako problem pedagogiczny, red. J. Gajda, Lublin 1991. M. Kopczyńska, Animacja społeczno-kulturalna, Warszawa 1993. J. Żebrowski, Zawód i osobowość animatorów kultury, Gdańsk 1987. L. Dyczewski, Kultura polska w procesie przemian, Lublin 1993. Wybrane problemy animacji kulturalnej, red. J. Gajda, Lublin 1993. Komercjalizacja w kulturze, szanse i zagrożenia, red. S. Golimowska, Warszawa 1992. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Opanowanie materiału z zakresu wykładów, ćwiczeń oraz wybranych pozycji bibliograficznych 139 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna polityka edukacyjna I stopnia III SEMESTR 5 ROK AKADEMICKI Stacjonarne ANIMACJA SPOŁECZNOŚCI LOKALNEJ KOD PRZEDMIOTU 2009/2010 100S-1E3AL2 -2 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 E 6 Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Jarosław Gara Sylwia Jaronowska Ćwiczenia 15 Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Zdobyta wiedza ma wyposażyć studenta w znajomość różnych strategii aktywizowania społeczności lokalnej z uwzględnianiem współczesnych zjawisk i tendencji kulturowych. CELE Celem przedmiotu jest zapoznanie z założeniami upowszechniania kultury, metodami i strategiami animacji społeczności lokalnej. METODY DYDAKTYCZNE Metoda asymilacji wiedzy (wykład problemowy, dyskusja, praca z książką), metody oglądowe, praca w grupach. TREŚCI PROGRAMOWE Różne wymiary życia społecznego (przestrzenny, ekonomiczny, polityczny, kulturowy). Sposoby uczestnictwa w kulturze. Mechanizmy internalizacji i eksternalizacji wartości kulturowych. Rozpad tradycyjnych struktur i form życia we współczesnym społeczeństwie. Problem ochrony i kreowania wartości kulturowych – ciągłość i zmiana. Rola oddziaływań wychowawczych i edukacyjnych w kształtowaniu społeczeństwa obywatelskiego. Animacja społeczno-kulturalna w służbie „małych ojczyzn”, rozwoju regionalizmu i upowszechniania kultury przez aktywizację potencjału w środowiskach lokalnych. Funkcje środowiska lokalnego i problem dynamiki jego przemian. Założenia i cele animacji środowisk lokalnych. Instytucje społeczno-kulturowe i ich wpływ na strukturę środowiska lokalnego. Strategie i sposoby upowszechniania kultury w środowisku lokalnym. Animatorzy „małych ojczyzn”. Czynniki wspierające i utrudniające działalność animatorów w środowisku lokalnym. Problem doskonalenia zawodowego animatorów środowisk lokalnych. Animator jako inicjator, koordynator i moderator kierunków oraz sposobów uczestnictwa w kulturze. Problem doskonalenia zawodowego animatorów środowisk lokalnych. Animator jako inicjator, koordynator i moderator kierunków oraz sposobów uczestnictwa w kulturze. Kompetencje społeczno-zawodowe animatorów kultury oraz pożądane cechy osobowości. Techniki pracy grupowej, metody animacji społeczno-kulturalej (spotkanie grupy członków, projektowanie różnych faz spotkania animacyjnego), środki i pomoce oraz ich zastosowanie. Różne formy metody spotkań i ich zastosowanie (np. dyskusja, świadectwo, odtwarzanie ról). Wybrane instytucje animacji społeczno-klturalnej i ich programy (projekty, inicjatywy, działania). Postmodernistyczne konteksty przemian kulturowych i nowe wyzwania dla animatorów społeczno-kulturalnych. LITERATURA OBOWIAZKOWA Dom kultury w środowisku, red. A. Nocuń, Warszawa 1990. D. Jankowski, Wychowawcze aspekty działalności kulturalno-oświatowej, Poznań 1988. B. Jedlewska, Animatorzy kultury wobec wyzwań edukacyjnych, Lublin 1999. Organizacja i upowszechnianie kultury w Polsce. Zmiana modelu, red. J. Grad, U. Kaczmarek, Poznań 1996. Animacja społeczno-wychowawcza i kulturalna w środowisku lokalnym, red. J. Żebrowski, Gdańsk 2002. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Komercjalizacja w kulturze, szanse i zagrożenia, red. S. Golimowska, Warszawa 1992. M. Kopczyńska, Animacja społeczno-kulturalna, Warszawa 1993. Dylematy animacji kulturalnej, red. J. Gajda, W. Żardecki, Lublin 2001. Pedagogika pracy kulturalno-oświatowej, t. 1, red. nauk. Janusz Michałowicz, Katowice 1976. Z. Wierzbicki, Aktywizacja i rozwój społeczności lokalnych, Warszawa 1973. Współczesne dylematy upowszechniania kultury, red. J. Gajda, Lublin 1991. 140 Plany i programy studiów PE_DZ Animacja kulturalna jako problem pedagogiczny, red. J. Gajda, Lublin 1991. M. Kopczyńska, Animacja społeczno-kulturalna, Warszawa 1993. J. Żebrowski, Zawód i osobowość animatorów kultury, Gdańsk 1987. L. Dyczewski, Kultura polska w procesie przemian, Lublin 1993. Wybrane problemy animacji kulturalnej, red. J. Gajda, Lublin 1993. Komercjalizacja w kulturze, szanse i zagrożenia, red. S. Golimowska, Warszawa 1992. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Opanowanie materiału z zakresu wykładów, ćwiczeń oraz wybranych pozycji bibliograficznych 141 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW Wydział Nauk Pedagogicznych Pedagogika Lokalna Polityka Edukacyjna licencjat III SEMESTR zimowy FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU stacjonarne PRACA SOCJALNA KOD PRZEDMIOTU 100 S – 1E3PSO Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawowego kierunkowego specjalnościowego tak Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr hab. Prof. Jerzy Szmagalski Profilaktyki Społecznej i APS Pracy Socjalnej DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Dr OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ROK AKADEMICKI 2009/ 2010 Profilaktyki Społecznej Pracy Socjalnej Jest to przedmiot wprowadzający. Wstępnych wymagań brak Wykład 15 E 5 Anna Kruk Ćwiczenia 30 i Seminaria ZAŁOŻENIA Poznanie podstawowych uwarunkowań pracy socjalnej, niezbędnych studentowi specjalności: Lokalna polityka edukacyjna. Określenie treści przedmiotu oraz umiejętności nabytych dzięki jego realizacji do założeń sylwetki absolwenta wyżej wymienionej specjalności. CELE Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z głównymi zasadami pracy socjalnej, z jej metodami i technikami, wykorzystywanymi w pracy w ramach lokalnej polityki edukacyjnej, a także z zakresem współpracy z pracownikami socjalnymi, a ponadto wyjaśnienie studentom funkcjonowania pracy socjalnej w lokalnym systemie pomocy społecznej – polityki społecznej; przekazanie wiedzy o możliwościach wspomagania realizacji celów lokalnej polityki edukacyjnej przez pracowników socjalnych. METODY DYDAKTYCZNE Wykład: metoda asymilacji wiedzy – wykład wspomagany prezentacjami wizualnymi i audiowizualnymi. Ćwiczenia: Formy i metody nauczania i uczenia się: Metody asymilacji wiedzy: elementy wykładu, metody poszukiwawcze: dyskusja, pogadanka, praca grupowa i indywidualna, „case studies”. TREŚCI PROGRAMOWE Wykład: 1. 2. 3. 4. 5. 6. Pojecie pracy socjalnej we współczesnych definicjach. Historyczny zarys rozwoju pracy socjalnej na świecie i w Polsce. Tradycyjne metody pracy socjalnej i zakresy ich zastosowań w praktyce pomocy społecznej. Miejsce i funkcje pracy socjalnej w instytucjonalnej pomocy społecznej. Praca socjalna w społeczności lokalnej. Społecznie aktywizujące techniki pracy socjalnej. Ćwiczenia: 1. Wprowadzenie. Rys historyczny pracy socjalnej. 2. Pojęcie i specyfika pracy socjalnej. Cechy i zadania współczesnej pracy socjalnej. Modele i podejścia do pracy socjalnej. Wybrane definicje według autorów polskich i zachodnich. Ustawowa definicja pracy socjalnej. 3. Specyfika zawodu: pracownik socjalny. Zadania, uprawnienia zawodowe i etos w pracy socjalnej. 4. Metody pracy socjalnej: indywidualnego przypadku, pracy z rodziną, animacji środowiska lokalnego. 5. Techniki pracy socjalnej i zakres ich zastosowania. 6. Pomoc społeczna – model instytucjonalny. Organizacje wspierające w pracy socjalnej. 7. Praca socjalna z grupą. Specyfika małej grupy. 142 Plany i programy studiów PE_DZ 8. Animacja lokalnego środowiska. Problemy społeczności lokalnej. Techniki i etapy aktywizacji socjalnej lokalnych społeczności. 9. Tworzenie lokalnego przywództwa. „Empowerment” społeczny. Aktywne uczestnictwo społeczności lokalnej w rozwiązywaniu społecznych problemów. 10. Teoria kapitału społecznego – wybrane zagadnienia. Tworzenie „wartości dodanej” w kapitale społecznym. LITERATURA Do wykładu: OBOWIAZKOWA 1. Kaźmierczak T., Łuczyńska M.: Wprowadzenie do pomocy społecznej. [w:] „ Biblioteka Pracownika Socjalnego”, „Śląsk”, Katowice 1998. 2. Orłowska M., Malinowski L. : Praca socjalna - w poszukiwaniu metod i narzędzi. APS, warszawa 1998. 3. Pilch T. , Lepalczyk I. (red.): Pedagogika społeczna. Wyd. II, Wydawnictwo „Żak”, warszawa 1996. 4. Rajkiewicz A., Supińska J., Księżopolski M.: Polityka społeczna. Wydawnictwo „Śląsk”, Katowice 1998. Do ćwiczeń: 1. Kaźmierczak T., Łuczyńska M.: Wprowadzenie do pomocy społecznej. [w:] „ Biblioteka Pracownika Socjalnego”, „Śląsk”, Katowice 1998. 2. Orłowska M., Malinowski L. : Praca socjalna - w poszukiwaniu metod i narzędzi. APS, warszawa 1998. 3. Piekut – Brodzka D.M. (red.): Wsparcie w trudnych sytuacjach życiowych. APS, Warszawa 2008. 4. Nocuń A., Szmagalski J.: Podstawowe umiejętności pracy socjalnej i ich kształcenie: Porozumiewanie się, rozwiązywanie problemów i konfliktów. Wydawnictwo „Śląsk”, Katowice 1998. 5. Szmagalski J. : Przewodzenie małym grupom: działanie grupowe. Centrum Animacji kultury, Warszawa 1998. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. Kamiński A.: Funkcje pedagogiki społecznej. PWN, warszawa 1974. 2. Krzyszkowski J.: Pomoc społeczna. Historia i współczesność. [w:] „Praca Socjalna” 2008, nr 3, s. 3108. 3. Szmagalski J.: Teoria pracy socjalnej a ideologia i polityka społeczna. Przykład amerykański. Wydawnictwo Uniwersytetu warszawskiego, warszawa 1994, wyd. 2 – Wydawnictwo „Żak”, warszawa 1996. 4. Szmagalski J. (red.): Superwizja pracy socjalnej: zastosowania i dylematy. Instytut Rozwoju Służb Społecznych, Warszawa 2005. Metody oceny: zaliczenie ćwiczeń – aktywność na zajęciach i referat zaliczeniowy. Egzamin pisemny: Odpowiedź na 3 wylosowane pytania dotyczące zagadnień objętych treściami programowymi przedmiotu. 143 Plany i programy studiów PE_DZ Specjalność: ANDRAGOGIKA (AND) w roku Akad. 2009-2010 tylko rok III WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Andragogika I stopnia III SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3ANP ANDRAGOGIKA PORÓWNAWCZA Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Prof. Stefan Kwiatkowski Pedagogiki Wykład 30 E 4 5 Ćwiczenia Seminaria ZAŁOŻENIA CELE Poznanie systemów edukacji dorosłych w wybranych krajach. Porównanie podstawowych elementów systemów edukacji dorosłych w wybranych krajach METODY DYDAKTYCZNE Wykład, dyskusja TREŚCI PROGRAMOWE Edukacja dorosłych w Wielkiej Brytanii (tradycje, instytucje, cechy charakterystyczne) Edukacja dorosłych w Szwecji (stowarzyszenia, zespoły samokształceniowe, cechy charakterystyczne) Edukacja dorosłych w Norwegii (akty prawne, uwarunkowania organizacyjne, cechy charakterystyczne) Edukacja dorosłych w Japonii (ośrodki specjalnego kształcenia, kursy, cechy charakterystyczne) Edukacja dorosłych w Chinach (likwidacja analfabetyzmu, rola mediów, cechy charakterystyczne) Edukacja dorosłych w Stanach Zjednoczonych (edukacja na odległość, kształcenie imigrantów, cechy charakterystyczne) Tendencje rozwojowe edukacji dorosłych – analizy porównawcze (rekomendacje instytucji międzynarodowych) LITERATURA Półturzycki J., - Edukacja dorosłych za granicą. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 1998 OBOWIAZKOWA Półturzycki J. (red.) – Edukacja dorosłych w Stanach Zjednoczonych – wybrane problemy. Uniwersytet Warszawski, Warszawa 2005 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Pachociński R., - Andragogika w wymiarze międzynarodowym. Wydawnictwo Instytutu Badań Edukacyjnych, Warszawa 1998 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Wydział Stosowanych Nauk Społecznych Pedagogika (PE) Andragogika Stacjonarne I-go stopnia III SEMESTR 1 dzienne PRACA SOCJALNA Z OSOBAMI DOROSŁYMI ROK AKADEMICKI KOD PRZEDMIOTU 2009/2010 1009-1E3PSD 144 Plany i programy studiów PE_DZ STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Prof. dr hab. Mgr OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 30 Egzamin 6 Przedmioty kształcenia podstawowego x Imię i nazwisko Przedmioty kształcenia kierunkowego Jerzy Szmagalski Przedmioty kształcenia specjalnościowego Przedmioty fakultatywne Instytut Instytut Profilaktyki społecznej i Pracy socjalnej Aneta Jesionek-Khadka Ćwiczenia 30 Seminaria 0 ZAŁOŻENIA CELE Przedstawienie funkcji pracy socjalnej w aspektach społecznym i indywidualnym. Zapoznanie studentów z metodami pracy socjalnej i zakresami ich zastosowań oraz przekazanie modeli podstawowych umiejętności użytecznych w pracy socjalnej.. METODY DYDAKTYCZNE Zajęcia umożliwiające osiągnięcie celu kształcenia poprzez: wykład, ćwiczenia, seminarium, dyskusje, opisy przypadków, analizę wyników badań. TREŚCI PROGRAMOWE Wspólne cechy podejść do definiowania pracy socjalnej w skali międzynarodowej a społeczne i indywidualne funkcje pracy socjalnej. Praca socjalna wobec problemów społecznych. Praca socjalna a andragogika. Problemy jednostki a praca socjalna z perspektywy "modelu życia". Paradygmat rozwiązywania problemów jako podstawa interwencji pracy socjalnej. Modele podstawowych umiejętności pracownika socjalnego. Wybrane modele interwencji socjalnej - metody tradycyjne, podejścia aktywizujące. Kontrakt jako technika usamodzielniania klientów pracy socjalnej. Praca z osobami kategoryzowanymi jako "trudni klienci". LITERATURA Frieske K.W., Poławski P., Opieka i kontrola. Instytucje wobec problemów społecznych, "Biblioteka Pracownika Socjalnego", Śląsk, Katowice 1999 OBOWIAZKOWA Garvin C., Seabury B., Działania interpersonalne w pracy socjalnej. Procesy i procedury, 2 tomy, "Biblioteka Pracownika Socjalnego" Katowice 1998 Kamiński A., Funkcje pedagogiki społecznej, W-wa 1974 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie ćwiczeń Egzamin 145 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wydział Stosowanych Nauk Społecznych Pedagogika (PE) Andragogika Stacjonarne I-go stopnia III SEMESTR 5 ROK AKADEMICKI 2009/2010 dzienne WYBRANE ZAGADNIENIA Z KOD PRZEDMIOTU 1009-1E3WZG GERONTOLOGII Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawowego kierunkowego specjalnościowego x Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Prof. dr hab. Tadeusz Mazurczak Instytut Psychologii Stosowanej Wykład 30 Egzamin 6 Ćwiczenia 30 Seminaria 0 ZAŁOŻENIA Procesy demograficzne starzenia się społeczeństw oraz jego konsekwencje biologiczne, ekonomiczne i społeczne. Gerontologia jako dyscyplina naukowa. Geriatria jako specjalność medyczna. Starzenie się człowieka w aspekcie medycznym, psychologicznym i społecznym. Choroby wieku starczego. Wielkie problemy geriatryczne. Profilaktyka geriatryczna. Człowieka starszy w środowisku społecznym. Instytucje działające na rzecz osób starszych. Problematyka opieki terminalnej. CELE Zapoznanie studentów z istotą procesów starzenia, złożonością i specyfiką życia i funkcjonowania ludzi starszych. Poznanie zasad opieki nad osobami starszymi oraz uwrażliwienie studentów na problematykę gerontologiczną. METODY DYDAKTYCZNE Zajęcia umożliwiające osiągnięcie celu kształcenia poprzez: wykład, ćwiczenia, seminarium, dyskusje, opisy przypadków, analizę wyników badań. TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. Procesy starzenia się człowieka Gerontologia i geriatria Starzenie się człowieka Starzenie się ludności: epidemiologia, przyczyny, etapy, konsekwencje Genetyka starzenia się i długowieczności Polskie badania stulatków Problemy odporności w okresie starości Skutki psychologiczne starzenia się i starości Geriatria - wybrane zagadnienia Sytuacja zdrowotna osób w podeszłym wieku i skutki społeczne Promocja zdrowia w prewencji gerontologicznej Wielkie problemy geriatryczne Układowe stany chorobowe i ogólne zagadnienia kliniczne ludzi starszych LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Grodzicki T., Kocemba J. Skalska A. (red.): Geriatria z elementami gerontologii ogólnej, Via Medica, Gdańsk 2007 Orzechowska G.: Aktualne problemy gerontologii społecznej, WSP, Olszyn 1999 Halik J. (red.): Starzy ludzie w Polsce. Społeczne i zdrowotne skutki starzenia się społeczeństwa, Wydawnictwa Przemysłowe WEMA, Warszawa 2002 Szatr-Jaworska B.: Ludzie starzy i starość w polityce społecznej. Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2000 Wiśniewska-Roszkowska K., Gerontologia dla pracowników socjalnych, Warszawa 1982 Trafiałek E: Polska starość w dobie przemian, Śląsk, Katowice 2003 Zych A.: Człowiek wobec starości, Śląsk, Katowice 1999 Galus K.: Geriatria. Wybrane zagadnienia, Elsevier Urban&Partner, Wrocław 2007 Mossakowska M., Broczek K., Witt M. (red.): Skazani na długowieczność. W poszukiwaniu czynników pomyślnego starzenia, Ośrodek Wydawnictw Naukowych, Poznań 2007 146 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie ćwiczeń Egzamin 147 Plany i programy studiów PE_DZ Specjalność: PSYCHOPEDAGOGIKA KREATYWNOŚCI (PKR) WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia I SEMESTR 2 ROK AKADEMICKI Stacjonarne TECHNIKI EFEKTYWNEGO UCZENIA KOD PRZEDMIOTU 2009/2010 100S-1E1TEU SIĘ STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Ewa Ukleja Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Ćwiczenia 30 Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Student po ukończeniu zajęć będzie znał wszystkie techniki efektywnego uczenia się i zdobędzie umiejętności w zakresie stosowania tych metod. CELE 1. Poznanie technik efektywnego uczenia się. 2. Zdobycie umiejętności w zakresie stosowania technik efektywnego uczenia się. 3. Podniesienie umiejętności efektywnego uczenia się, w tym: szybkiego czytania, sprawnego zapamiętywania i wykonywania notatek. METODY DYDAKTYCZNE zajęcia warsztatowe, ćwiczenia w oparciu o materiały szkoleniowe, praca z tekstem, wykład TREŚCI PROGRAMOWE Teoria szybkiego czytania. Metody zwiększające tempo czytania poprzez: eliminację błędów czytelniczych, rozszerzenie pola widzenia, zwiększenie tempa postrzegania wykorzystania metronomu i wskaźnika, Techniki zwiększające zrozumienie tekstów. Taktyka czytania i praca z książką.Teoria fotograficznego czytania. Teoria dotycząca funkcjonowania pamięci. Zasady stosowania mnemotechnik. Usprawnienie umiejętności: koncentracji uwagi, wizualizacji, kojarzenia. Trening różnych rodzajów mnemotechnik: metoda łańcuchowa, metoda wizualizacyjna metoda kojarzeniowa. Praktyczne zastosowanie mnemotechnik. Style uczenia i ich znaczenie w nauce. Poznanie technik wykonywania notatek. Zasady zdawania egzaminów. Organizacja i higiena uczenia się. LITERATURA 1. Buzan T.: Pamięć na zawołanie; RAVI Łódź 1997 OBOWIAZKOWA 2. Buzan T.: Podręcznik szybkiego czytania; Wyd. RAVI Łódź 1999 3. Buzan T.: Mapy twoich myśli; Wyd. RAVI Łódź 1999 4. Łukasiewicz M.: Sukces w szkole; SOFTPRESS Poznań 1999 5. Łukasiewicz M.: Mistrzostwo; SOFTPRESS Poznań 2000 LITERATURA 1. Buzan T.: Rusz głową; RAVI Łódź 1996 UZUPEŁNIAJĄCA 2. Lorayne H.: Superpamięć; RAVI Łódź 1998 3. Lorayne H.: Sekrety superpamięci dla uczących się; RAVI Łódź 1996 4. Szkutnik Z.: Kurs szybkiego czytania, Wiedza i Życie 1992 nr 2-9 5. Scheele P.: Czytanie fotograficzne; Wyd. Harald G Warszawa 2000 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. Minimum 2-krotny wzrost tempa czytania z utrzymaniem wysokiego stopnia zrozumienia tekstu. Zapamiętanie w kolejności 30 z 40 wyrazów (po jednokrotnym usłyszeniu). Dwa przykłady wykorzystania praktycznego mnemotechnik w nauce. Stworzenie i zapamiętanie własnej Listy Lokalizacyjnej. Stworzenie Listy Skojarzeniowej – 100 elementów. Zapamiętanie Listy Skojarzeniowej po kolei i na wyrywki. Dwie mapy umysłu. Opanowanie podstawowej wiedzy dotyczącej efektywnych technik uczenia się (kolokwium). Wykazanie się wiedzą zdobytą na podstawie literatury. 148 Plany i programy studiów PE_DZ 149 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia I SEMESTR 2 DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E1TIN TRENING INTERPERSONALNY Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Mgr Izabela labuda Pedagogiki Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria ZO 1 ZAŁOŻENIA Przedmiot ma za zadanie stworzyć efektywnie działającą grupę zadaniową i przygotować studentów do prowadzenia zajęć o charakterze integracyjnym. 1. 2. 3. 4. CELE Zapoznanie z prawidłowościami efektywnej komunikacji interpersonalnej; Przedstawienie zagadnień dotyczących tworzenia, rozwoju i funkcjonowania małych grup społecznych; Rozwijanie umiejętności pracy w zespole; Stworzenie efektywnie działającej grupy zadaniowej. METODY DYDAKTYCZNE Metody problemowe: klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, gry dydaktyczne Podające: pogadanka, dyskusja, wykład, praca z tekstem. TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. Komunikacja werbalna: schemat procesu komunikowania się; usprawnianie procesu komunikacji – aktywne słuchanie i przekazywanie informacji zwrotnej, bariery komunikacyjne; style komunikowania się; Prawidłowości dotyczące funkcjonowania małych grup społecznych: co to jest grupa? modele rozwoju grup; jednostka w grupie; procesy wpływu w grupie; efektywność grupy; podejmowanie decyzji w grupie; Komunikacja niewerbalna: rodzaje komunikatów niewerbalnych, funkcje komunikatów niewerbalnych, systemy reprezentacji; Asertywność: zachowania asertywne, agresywne i uległe; uwarunkowania zachowań asertywnych; charakterystyka komunikatu asertywnego; asertywne odmawianie; asertywne przyjmowanie krytyki; asertywne krytykowanie; Rozwiązywanie konfliktów: wzorzec konfliktu społecznego według Deutscha; efektywne zarządzanie konfliktem; rodzaje i strony konfliktów; cykl konfliktu; procedury radzenie sobie z konfliktami; rozwiązywanie konfliktów z w zależności od ich rodzaju (konflikt danych; konflikt relacji; konflikt wartości; konflikt struktury); LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. 2. 3. 4. 1. 2. 3. 4. Alberti, R., Emmons M. (2002). Asertywność. Sięgaj po to, czego chcesz, nie raniąc innych. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Fisher, R. , Ury, W., Patron, B. (2004). Dochodząc do tak. Negocjowanie bez poddawania się. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne. Nęcki, Z. (2000). Komunikacja międzyludzka. Kraków: Antykwa. Oyster, C.K. (2002). Grupa. Poznań: Zysk i S-ka. Fijewska- Król, M. (1992). Trening asertywności. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości Hartley, P. (1997). Komunikacja w grupie. Poznań: Zysk i S-ka Retter, H.(2005). Komunikacja codzienna w pedagogice. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Stewart, J. (2000). Mosty zamiast murów. O komunikacji między ludźmi. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 150 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Obecność i aktywność podczas zajęć. Realizacja prac domowych. Przygotowanie pakietu 5 autorskich ćwiczeń dotyczących komunikacji interpersonalnej. 151 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia I SEMESTR 2 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E1PEA PEDAGOGIKA ALTERNATYWNA Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Mgr Aleksandra Gajda Pedagogiki Wykład Ćwiczenia 30 Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Zajęcia przygotowują studentów do przyszłej pracy pedagogicznej w oparciu o elementy pedagogiki alternatywnej CELE Zapoznanie z genezą, istotą powstawania oraz funkcjonowania podstawowych mechanizmów zmian oświatowych. Zapoznanie studentów z działalnością wybranych szkół alternatywnych w kraju i na świecie. - Porównywanie ideologii i modeli szkół alternatywnych w wymiarze krajowym i międzynarodowym. Wyrobienie w studentach własnego poglądu na styl i sposób pracy pedagogicznej. METODY DYDAKTYCZNE Zajęcia prowadzone są w oparciu o metody aktywizujące oraz podające; dyskusje, prezentacje, pogadanki, ćwiczenia. TREŚCI PROGRAMOWE Ustalenia definicyjne; dylematy szanse i zagrożenia Uwarunkowania edukacji alternatywnej; terapia edukacji; innowacje mikrosystemowe Prezentacja wybranych, zagranicznych szkół alternatywnych i ich ewentualna recepcja w Polsce (Koncepcja Marii Montessori; Koncepcja Wolnej Szkoły Waldorfskiej Rudolfa Steinera; Nowoczesna Szkoła Celestyna Freineta; Metoda ośrodków zainteresowań Owidiusza Decroly’a; Metoda Winietki Carletona D. Washburne’a; Uniwersytecka szkoła w Jenie Petera Petersena; Koncepcja Summerhill Aleksandra Niella) Alternatywne formy wychowania przedszkolnego Prezentacja wybranych, współczesnych szkół autorskich w Polsce Miejsce kreatywności w edukacji alternatywnej, synteza LITERATURA 1. Okoń, W. (1997). Dziesięć Szkół Alternatywnych. Warszawa: WSiP. OBOWIAZKOWA 2. Radziewicz, J. (1992). Edukacja Alternatywna. O innowacjach mikrosystemowych. Warszawa: WSiP 3. Rowid, H. (1931). Szkoła Twórcza. Kraków: Skład Główny Gebethner i Wolf 4. Sajdak, A. (2008). Edukacja kreatywna. Kraków: WAM 5. Śliwierski, B. (red. 2000). Pedagogika alternatywna. Dylematy teorii. Kraków: Impuls LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. Kwieciński, Z. (2000). Alternatywy myślenia o/dla edukacji. Warszawa: IBE. 2. Schulz R. (1996). Studia z innowatyki pedagogicznej. Toruń: Wydawnictwo UMK. 3. Śliwerski, B. (2001). Edukacja pod prąd. Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls". WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Obecność oraz aktywność na zajęciach Pozytywna ocena z referatu Pozytywna ocena z eseju końcowego 152 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS NAUK PEDAGOGICZNYCH PEDAGOGIKA PSYCHOPEDAGOGIKA KREATYWNOŚCI I stopnia II SEMESTR 3 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2PTW PSYCHOLOGIA TWÓRCZOŚCI Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) DR MACIEJ KARWOWSKI PEDAGOGIKI MGR EWA WIŚNIEWSKA, PEDAGOGIKI BRAK Wykład 15 EGZAMIN 5 Ćwiczenia 30 Seminaria -- ZAŁOŻENIA Dla pedagogiki i psychopedagogiki kreatywności psychologia twórczości ma status nauki podstawowej, definiującej podstawowe obszary badawcze w naukach o twórczości (tzw. paradygmat czterech P) i dostarczającej danych empirycznych płynących z półwiecznej tradycji badań nad twórczością wybitną i codzienną. CELE Wyposażenie studentów w wiedzę z zakresu psychologii twórczości mającej status nauki podstawowej dla psychopedagogiki kreatywności. Student zna kluczowe szkoły psychologiczne i ich stanowiska w zakresie twórczości, odróżnia je od siebie i rozumie kluczowe różnice teoretyczne i metodologiczne METODY DYDAKTYCZNE Wykład, prezentacje multimedialne, gry dydaktyczne, praca w grupach TREŚCI PROGRAMOWE 1) 2) 3) 4) 5) 6) 7) 8) 9) 10) 11) 12) 13) 14) Wprowadzenie – wybrane zagadnienia psychologii twórczości. Twórczość w ujęciu różnych szkół psychologicznych; twórczość przez małe i duże t; twórczość a kreatywność; 4 wymiary twórczości według Mooneya, czy możliwa jest twórczość bez dzieł? Dyktat wytworu w definiowaniu twórczości; ocena wytworu – jak i przez kogo; triada oceny wytworu; twórczość a transgresja; ogólna psychologia twórczości? Rola specyfiki dziedzinowej; o wątpliwościach związanych z wnioskowaniem na bazie twórczości wybitnej Twórczość w perspektywie psychoanalizy i psychologii humanistycznej Freud, Kubie i Kris; Maslow, Rogers, Fromm i May; twórczość bez dzieł, twórczość jako samorealizacja Perspektywa asocjacjonistyczna oraz wczesna psychologia poznawcza Mednick, Messick i Maslow; rola odległych skojarzeń; płaski gradient skojarzeniowy; trening oryginalności; Struktura Intelektu Guilforda; myślenie konwergencyjne i dywergencyjne; otwartość i wrażliwość na problemy; elaboracja – poglądy Torrance’a Wprowadzenie w perspektywę psychologii poznawczej prezentacja głównych paradygmatów – demistyfikatorzy (Weisberg i Perkins); osoba<>proces; myślenie; emocje i motywacja; uwaga, pamięć, myślenie; wyobraźnia; metapoznanie; wiedza; kategoryzacja Osobowość i style poznawcze IPAR, wielka piątka, podejście Eysencka; zależność od dziedziny – Feist, Baer; Strzałecki i Popek; intuicjonizm i racjonalizm (Jung, Nosal, Kolańczyk, Dobrołowicz); adaptatorzy i innowatorzy – Kirton Proces twórczy – przegląd rozwiązywania problemów, rozwijanie tematów, konflikt, etc., współczesne koncepcje procesu i zdolności twórczych (Finke, Ward i Smith; Nęcka [operacje i strategie]; Kujawski; Mumford; Boden; Rea; Runco); Społeczna psychologia twórczości i stosowana psychologia twórczości klimat dla twórczości; społeczne inhibitory i stymulatory; twórcze przewodzenie; teoretyczne podstawy psychologii twórczości Analiza poznawcza --> czym są zdolności twórcze? Czy zdolności twórcze są specyficzne? Myślenie (zasoby, źródła, reguły, strategie); uwaga, pamięć, wyobraźnia spostrzeganie; kategoryzowanie – prezentacja wyników badań, Twórczość a inne zdolności. Zdolności twórcze a inteligencja emocjonalna, akademicka, intuicyjna – teorie zdolności (Renzulli, Popek, Monks, Feldman, Urban), model WICS Osobowość i style poznawcze – IPAR, teorie cech, teorie potrzeb i wartości, Sieciowa Teoria Osobowości, Szesnastoczynnikowy model Cattella, Strzałecki i Popek, Kirton; Emocje i motywacja – emocje filokreatywne, flow, motywacja samoistna i celowa (Nęcka 2001) Wgląd i intuicja – intuicja jako styl i zdolność; natura wglądu; rola wglądu w twórczości; intuicja niedojrzała i dojrzała; percepcja postaci; trzypierścieniowy model intuicji; rezultaty badań; (Nęcka 2001) Proces twórczy – asocjacjonizm i behawioryzm; psychoanaliza; psychologia poznawcza (Runco, Mumford, Weisberg, 153 Plany i programy studiów PE_DZ Finke, Ward i Smith, Kujawski, Nęcka, Stasiakiewicz) (Nęcka 1987, Nęcka 2001) 15) Społeczna psychologia twórczości i stosowana psychologia twórczości – społeczeństwo – kreatywność jako wartość wychowawcza w różnych kulturach; skala mezo – organizacja, szkoła; klimat; stymulatory i inhibitory; twórczość w grupach – spójność, przywództwo; stopień sformalizowania; trening twórczości; diagnozowanie twórczości; szkolenia i konsulting; (Nęcka 2001) 16) Twórczość w koncepcjach systemowych – Simonton, Kozielecki, Csikszentmihalyi, Sternberg i Lubart, (Nęcka 2001) LITERATURA OBOWIAZKOWA Nęcka, E. (2001). Psychologia twórczości. Gdańsk: GWP. – całość! Nęcka, E. (1995). Proces twórczy i jego ograniczenia. Kraków: Impuls. (wybrane fragmenty) Szymański, M., S. (1987). Twórczość a style poznawcze uczniów. Warszawa: WSiP. (wybrane fragmenty) LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Dobrołowicz, W. (1995). Psychologia twórczości technicznej. Warszawa: WNT. Popek, S. (2001). Człowiek jako jednostka twórcza. Lublin: UMCS. Stasiakiewicz, M. (1999). Twórczość i interakcja. Poznań: UAM. Strzałecki, A. (1969). Wybrane problemy psychologii twórczości. Warszawa: PWN. Strzałecki, A. (2003). Psychologia twórczości. Między tradycją a ponowoczesnością. Warszawa: UKSW. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie ćwiczeń na podstawie kolokwiów, egzamin pisemny 154 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia II SEMESTR 3 Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Mgr Imię i nazwisko PEDAGOGIKA ZDOLNOŚCI OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 E 4 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2PZD Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Maciej Karwowski Aleksandra Gajda Pedagogiki Pedagogiki Ćwiczenia 15 Seminaria ZAŁOŻENIA Pedagogika zdolności, zwana też czasem pedagogiką zdolnych traktowana bywa jako część pedagogiki specjalnej, zajmująca się specjalnymi potrzebami edukacyjnymi uczniów szczególnie uzdolnionych. Brak jednak konsensusu zarówno co do znaczenia podstawowych pojęć, metod i form pracy z uczniami zdolnymi jak również bardziej ogólnych uzasadnień konieczności kształcenia zdolnych. CELE Prezentacja podstawowych postulatów pedagogiki zdolności oraz dyskusja kluczowych perspektyw teoretycznych i aplikacyjnych w pedagogice zdolności METODY DYDAKTYCZNE Wykład, prezentacje multimedialne, gry dydaktyczne, praca w grupach TREŚCI PROGRAMOWE 1. Wokół definicji zdolności – ukryte i jawne definicje zdolności, zdolności ogólne i specjalne, przegląd badań nad zdolnościami – od Bineta do współczesności 2. Współczesne modele zdolności, uzdolnień i talentu. Zdolności ogólne i specjalne, zdolności specjalne a uzdolnienia. Definicje zdolności – echa propozycji S. Marlanda. 3. Legitymizacja kształcenia zdolnych, kluczowe stanowiska i formy realizacyjne na świecie; 4. Kontrowersje związane z inteligencją – czy potrzebujemy pojęcia inteligencji akademickiej? Definicje inteligencji, podejścia do jej badania – Galton, Binet, Terman, Cattell, Sternberg, 5. Wielość inteligencji – czy rzeczywiście inteligencji? Koncepcje Howarda Gardnera (multiple intelligences), 6. Petera Saloveya i J. Mayera koncepcja inteligencji emocjonalnej i jej znaczenie pedagogiczne 7. Akcjotopowy model zdolności – pedagogiczna charakterystyka akcjotopu 8. Zdolności a rozwijające się doświadczenie i nabywanie wprawy – „w-uczanie” do mistrzostwa – perspektywa K. E. Ericsonna; 9. Związki między zdolnościami – dlaczego analizy korelacyjne są niewystarczające – o potrzebie analiz profilowych; Wykorzystanie potencjału intelektualnego – wnioski z badań zachodnich (Terman, Cox, Lubiński) i polskich (Firkowska-Mankiewicz) LITERATURA Karwowski, M. (2005). Konstelacje zdolności. Kraków: Impuls. OBOWIAZKOWA Szumski, G. (1995). Dobór i kształcenie uczniów zdolnych. Warszawa: WSPS. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Gardner, H. (2002). Inteligencje wielorakie. Poznań: Media Rodzina. Giza, T. (2006). Socjopedagogiczne uwarunkowania procesów identyfikowania oraz rozwoju zdolności uczniów w szkole. Kielce: Akademia Świętokrzyska. Sternberg, R., J., Spear-Swerling, L. (2003). Jak nauczyć dzieci myślenia. Gdańsk: GWP. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie ćwiczeń na podstawie kolokwiów, egzamin ustny 155 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia II SEMESTR 3 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Mgr Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI Stacjonarne ZDOLNOŚCI I KOD PRZEDMIOTU DIAGNOZOWANIE POSTAW TWÓRCZYCH OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 E 4 Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Maciej Karwowski Jacek Gralewski 2009/2010 100S-1E2DZP Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Pedagogiki Ćwiczenia 15 Seminaria ZAŁOŻENIA Efektywne wspieranie rozwoju kreatywnego potencjału dzieci i młodzieży wymaga diagnozy stanu wyjściowego, trafnego zidentyfikowania profilu zdolności i postaw twórczych. Brak tu jednej dominującej metody czy stanowiska epistemologicznego i metodologicznego, mamy raczej do czynienia z pluralizmem i eklektyzmem. CELE Prezentacja teoretycznych uzasadnień metod diagnostycznych stosowanych w psychologii i pedagogice twórczości oraz przygotowanie studentów do efektywnego posługiwania się standaryzowanymi i niestandaryzowanymi metodami identyfikacyjnymi. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, prezentacje multimedialne, gry dydaktyczne, praca w grupach TREŚCI PROGRAMOWE 1) 2) 3) 4) 5) 6) 7) 8) 9) 10) 11) 12) 13) 14) 15) 16) Informacje wprowadzające. Znaczenie prawidłowej diagnozy psychologiczno - pedagogicznej dla psychopedagogiki twórczości. Różnorodność metod i technik diagnostycznych jako potencjalna siła, ale i zagrożenie w pedagogice twórczości. Nowe ujęcia w diagnozie (Amabile - CAT, itp.). Rozbieżności między diagnozowaniem twórczej osobowości a zdolności twórczych. Zależność teoria - metoda w psychopedagogice twórczości; uzasadnienie teoretyczne wykorzystywanych technik badawczych. Wielka trójka perspektyw badawczych, jej kluczowe zalety i wady. Podejście psychometryczne, biograficzne i eksperymentalne. Znaczenie historiometrii. Perspektywa psychometryczna, charakterystyka, kryteria dobroci testów twórczości. Tradycje J.P. Guilforda - myślenie twórcze jako zdolności dywergencyjne. Przegląd testów dywergencyjnych, ograniczenia i szanse tego typu technik. (Kmiecik, Trzebiński, Dobrołowicz) Omówienie najczęściej używanych testów guilfordowskich Myślenie dywergencyjne c.d. - Test Zdolności Twórczych T. Żuka, Test Myślenia Twórczego Nęcki i Rychlickiej. Omówienie TZT Żuka Omówienie TMT Nęcki i Rychlickiej Podejście asocjacyjne - RAT jako konwergencyjna metoda badania zdolności twórczych. Omówienie RAT Omówienie TCT-DP Test Wyobraźni Twórczej Janusza Kujawskiego – charakterystyka metody, miary dobroci narzędzia. Kirton Adaption-Innovation Inventory jako metoda pomiaru stylu twórczości, charakterystyka metody, jej zalety i wady; Kwestionariusz Twórczych Orientacji Życiowych A. Cudowskiej jako metoda pomiaru twórczych orientacji czy postawy twórczej? Charakterystyka koncepcji i narzędzia, Stanisława Popka Kwestionariusz Twórczego Zachowania KANH – ewolucja metody i założenia modelu Styl Twórczego Zachowania – prezentacja modelu i metody autorstwa Andrzeja Strzałeckiego. LITERATURA OBOWIAZKOWA Karwowski, M. (2009). Zgłębianie kreatywności. Studia nad pomiarem poziomu i stylu twórczości. Warszawa: APS. Karwowski, M. (red.) (2009). Identyfikacja potencjału twórczego. Teoria, metodologia, diagnostyka. Warszawa: APS. 156 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Hornowska, E. (2003). Testy psychologiczne. Teoria i praktyka. Warszawa: Scholar. Karwowski, M. (2003). Twórcze przewodzenie. Warszawa: IPiS. Rozdział 'Pomiar twórczości'. Nęcka, E. (2001). Psychologia twórczości. Gdańsk: GWP Popek, S. (2000). Kwestionariusz Twórczego Zachowania KANH. Lublin: UMCS. Strzałecki, A. (1989). Twórczość a style rozwiązywania problemów praktycznych. Ujęcie prakseologiczne. Warszawa: PWN-IFiS PAN. Zaliczenie ćwiczeń na podstawie pracy pisemnej, egzamin w formie testu 157 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia II SEMESTR 3 Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS DYDAKTYKA TWÓRCZOŚCI ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2DYT Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Jacek Gralewski Pedagogiki Zaliczony kurs z dydaktyki ogólnej Zaliczony kurs z pedagogiki twórczości Wykład Ćwiczenia 30 Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Przedmiot ma przygotować studentów do samodzielnego projektowania oraz prowadzenia zajęć z zakresu nauczania oraz wychowywania do twórczości. CELE Ukazanie procesów nauczania oraz kształcenia w kontekście specjalnych potrzeb edukacyjnych uczniów twórczych. Poszerzenie umiejętności studentów z zakresu stymulacji zdolności twórczych uczniów. Rozwijanie zdolności studentów z zakresu samodzielnego planowania i prowadzenia zajęć z zakresu stymulowania zdolności twórczych uczniów, kształtowania postaw twórczych oraz nauki metod twórczego rozwiązywania problemów. Nabycie przez studentów praktycznej umiejętności konstruowania autorskich zajęć z zakresu stymulowania zdolności twórczych uczniów, kształtowania postaw twórczych oraz twórczego rozwiązywania problemów. METODY DYDAKTYCZNE Wykłady Dyskusje Prezentacje Praca z tekstem Ćwiczenia i warsztaty TREŚCI PROGRAMOWE 1. W kierunku pojęcia dydaktyki twórczości Treści szczegółowe: dzieje pojęcia „twórczość”, dydaktyka ogólna a dydaktyka szczegółowa, pojęcie dydaktyki twórczości, przedmiot i zadania dydaktyki twórczości, pojęcie psychodydaktyki kreatywności w ujęciu W. Dobrołowicza. 2. Potrzeba twórczości a ograniczenia współczesnej szkoły Treści szczegółowe: Potrzeba wiedzy o twórczości, skąd brać ludzi twórczych?, bariery psychospołeczne w strukturach oświatowych, barierogenny charakter kształcenia szkolnego, dydaktyka odtwórczości, idea psychodydaktyki kreatywności W. Dobrołowicza, pojecie i rodzaje szkolnych inhibitorów twórczości. 3. 4. Twórcze nauczanie a nauczanie twórczości oraz idea elitaryzmu i egalitaryzmu w nauczaniu do twórczości. Cele kształcenia do twórczości Treści szczegółowe: zagadnienia rozwoju i stymulacji osobowości twórczej oraz zdolności twórczych; charakterystyka celów kształcenia do twórczości, cele lekcji twórczości. 5. Treści kształcenia do twórczości Treści szczegółowe: treści ogólnego kształcenia do twórczości; treści kształcenia do twórczości w kontekście specyfiki dziedzinowej: twórczość artystyczna, twórczość naukowa, twórczość techniczna. 6. Zasady dydaktyki twórczości 158 Plany i programy studiów PE_DZ Treści szczegółowe: zasady dydaktyczne wg K.J. Szmidta: zasada falicytacji; zasada ludyczności; zasada różnorodności; zasada nieoceniania; zasada wzmacniania procesu twórczego; zasada przeciwdziałania przeszkodom; zasada osobistej twórczości nauczyciela; o potrzebie nowych zasad dydaktycznych wg W. Dobrołowicza; 20 zasad, które powinny być przestrzegane przez nauczyciela pragnącego stworzyć uczniom warunki do myślenia twórczego wg Torrance`a (1962). 7. Metody i techniki rozwijania twórczych możliwości uczniów – pojęcie zasad, metod i technik heurystycznych Treści szczegółowe: heurystyka i jej przedmiot, twórcze rozwiązywanie problemów, zarys metod twórczego rozwiązywania problemów, treningi heurystyczne, nauczanie twórczego rozwiązywania problemów, ogólne zasady heurystyczne wg E. Nęcki. 8. Metody i techniki rozwijania twórczych możliwości uczniów – treningi twórczości Treści szczegółowe: pojęcie treningu twórczości, rodzaje treningów twórczości, podstawy teoretyczne. 9. Aspekty realizacyjne treningów twórczości 10. Metody i techniki rozwijania twórczych możliwości uczniów – lekcje twórczości Treści szczegółowe: Model i tok lekcji twórczości, fazy działań nauczyciela, fazy aktywności ucznia; problem i procedura rozwiązywania problemów; tok lekcji problemowej 11. Konstruowanie ćwiczeń oraz programów autorskich z zakresu stymulowania zdolności twórczych uczniów Treści szczegółowe: analiza środowiska szkolnego, analiza potrzeb uczniów, instytucje sponsorujące programy autorskie, konstruowanie programów autorskich ich prowadzenie i ewaluacja; nauczyciel jako twórca programu. 12. Ocena twórczych dokonań uczniów Treści szczegółowe: ustalenia definicyjne dotyczące produktu twórczego, mechanizmy selekcji produktów twórczych, wyznaczniki twórczości, w kierunku narzędzi oceny twórczych wytworów. LITERATURA OBOWIAZKOWA Dobrołowicz, W. (1995). Psychodydaktyka kreatywności. Warszawa: WSPS – rozdziały: 2, 3, 4 , 5,6,7,8,9, Szmidt, K.J. (2007). Pedagogika twórczości. Gdańsk: GWP – rozdziały: 1, 2, 5, 6, Szmidt, K. J. (1997). Przewodnik metodyczny dla nauczycieli. Porządek i Przygoda- lekcje twórczości. Warszawa: WSiP. Szmidt, K.J., W. Ligęza (2009). Twórczość jako cel dydaktyczny w kontekście rozwijania kompetencji kreatywnej u uczniów. [W:] Szmidt, K.J., K.T. Piotrowski (red.). Twórczość dzieci i młodzieży. Stymulowanie – Badanie – Wspieranie. Kraków: Ośrodek Twórczej Edukacji Kangur, s. 95-106. Szmidt, K. J. (2001). Szkice do pedagogiki twórczości. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls” podrozdział „psychodydaktyczne zasady pomocy w tworzeniu” s. 107-120. Góralski, A. (1977). Heurystyka. [W:] A. Góralski (red.). Zadanie metoda rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia zbiór 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne – s. 11-25. Schoenfeld, A.H. (1980). Jak nauczać twórczego rozwiązywania zadań [W:] A. Góralski (red.). Zadanie metoda rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia zbiór 3. Warszawa: Wydawnictwa NaukowoTechniczne – s.11-55. Pietrasiński, Z. (1983). Atakowanie problemów. Warszawa: Nasza Księgarnia – rozdział 1 „ Luki w nauce rozwiązywania problemów” s. 13-32. Nęcka, E. (1994). Trop… Twórcze Rozwiązywanie Problemów. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls” – podrozdział „heurystyka” s. 24-30. Nęcka, E. (1994). Trop… Twórcze Rozwiązywanie Problemów. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls” – rozdział 3 „ Ogólne zasady heurystyczne” s. 57-70. Szmidt, K. J. (2001). Szkice do pedagogiki twórczości. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls” podrozdział „ Trening twórczości i jego rodzaje” s. 56- 66. Nęcka, E. (1998). Trening twórczości. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls” – wprowadzenie s. 1119. Nęcka, E. (1998). Trening twórczości. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls” – rozdział 5 „Organizacja i przebieg treningu” s. 135-146. Szmidt, K.J. (2005). Dlaczego należy być twórczym? Rozważania o powodach istotnych, uzasadniających sens treningu twórczości. [W:] Szmidt, K. J., (2005) (red.). Trening twórczości w szkole wyższej. Łódź: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi s. 13-24. Karwowski, M. (2005). Trening twórczości: rozpoznanie, planowanie, monitorowanie, przewodzenie. [W:] Szmidt, K. J., (2005) (red.). Trening twórczości w szkole wyższej. Łódź: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi s. 39-59. Szmidt, K.J. (2005).Za dużo, za szybko, za łatwo: podstawowe błędy trenerów twórczości. [W:] Szmidt, K. J., (2005) (red.). Trening twórczości w szkole wyższej. Łódź: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi s. 81-102. Szmidt, K.J. (2003). Współczesne koncepcje wychowania do kreatywności i nauczania twórczości: przegląd stanowisk polskich. [W:] Szmidt, K. J. ( (red.). Dydaktyka twórczości. Koncepcje – problemy – rozwiązania. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”, s. 77-133. Gralewski, J. (2009) Ocena wytworu twórczego. [W:] Maciej Karwowski (red) Identyfikacja 159 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU potencjału twórczego. Warszawa: APS. Groborz, M., Ślifierz-Wasilewska, S. (2003). Dwa oblicza twórczego myślenia: generowanie idei i ich ocena. [W:] Szmidt, K. J. ( (red.). Dydaktyka twórczości. Koncepcje – problemy – rozwiązania. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”, s. 207-228. Tatarkiewicz, W. (1982). Dzieje sześciu pojęć. Warszawa: PWN- rozdział 8 „ twórczość: dzieje pojęcia” s. 288- 311. Okoń, W. (2003). Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak” – rozdział 1 „ O przedmiocie i metodach badań dydaktycznych” s. 7 – 32. Okoń, W. (2003). Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak” – rozdział 3 „Główne pojęcia dydaktyki” s. 54-64. Dobrołowicz, W. (1993). Psychika i bariery. Warszawa: WSiP.\ Lewowicki, T. (1986). Kształcenie uczniów zdolnych. Warszawa.: WSiP podrozdział „Ogólne zasady myślenia twórczego” s. 183-190. Kolokwium 160 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia II SEMESTR 3-4 Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Mgr Imię i nazwisko PEDAGOGIKA TWÓRCZOŚCI OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 E 6 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2PET Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Maciej Karwowski Ewa Wiśniewska, Jacek Gralewski Pedagogiki Ćwiczenia 45 Seminaria ZAŁOŻENIA Pedagogika twórczości jest nową, tworzącą się subdyscypliną nauk pedagogicznych, będącą silnie interdyscyplinarną gałęzią poznania i kształcenia. Poznanie jej podstawowych kierunków badawczych, paradygmatów, dokonań i dylematów jest kluczem do efektywnego funkcjonowania w zawodowej roli pedagoga o specjalności psychopedagogika kreatywności. CELE Prezentacja kluczowych paradygmatów teoretycznych i badawczych pedagogiki twórczości w Polsce i na świecie. Wprowadzenie do tematyki oraz położenie podwalin pod dalsze kształcenie na specjalności psychopedagogika kreatywności – zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami, teoriami, modelami i koncepcjami dyscypliny, prezentacja kluczowych zagadnień metodologicznych. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, prezentacje multimedialne, gry dydaktyczne, praca w grupach TREŚCI PROGRAMOWE 1) Informacje wprowadzające – zasady zaliczania zajęć, informacje o wymaganiach; status pedagogiki twórczości – relacje z innymi subdyscyplinami pedagogicznymi; pedagogika twórczości a psychologia, socjologia i filozofia twórczości – w wielkim skrócie... 2) Istota pedagogiki twórczości. Twórcze nauczanie a nauczanie twórczości, sfera dydaktyki twórczości a sfera teorii twórczego wychowania i aksjologii twórczości; 3) Pedagogika twórczości a dyscypliny pokrewne – najistotniejsze ustalenia filozoficzne (XX lecie międzywojenne – Lutosławski, Hoenne – Wroński, Romanowski, Witkacy, późniejszy okres Tatarkiewicz, Stróżewski, Bastek, Szyszkowska, Motycka, Góralski; 4) Pedagogika twórczości a dyscypliny pokrewne – najistotniejsze ustalenia socjologiczne – twórczość jako zboczenie i dewiacja (Znaniecki, Merton), kontestacja twórczej awangardy (Paleczny i współczesne analizy sztuki), twórczość w perspektywie międzykulturowej – wartości wychowawcze, indywidualizm kolektywizm (analiza z pogranicza psychologii międzykulturowej i socjologii). 5) Dlaczego pedagogice potrzeba analiz interdyscyplinarnych i co to w praktyce oznacza? Przykłady --> modele interakcyjne (Piirto, Milgram, Renzulli, Monks, Urban, Stasiakiewicz, Csikszentmihalyi, etc.) zaprezentowane według klucza – interakcja wewnątrzpodmiotowa (modele psychologiczne), interakcja ekopodmiotowa (modele psychospołeczne), interakcja zewnątrzpodmiotowa (modele socjologiczne). Rola i znaczenie pedagogiki na każdym z tych etapów. Próby systematycznej analizy – głównie kreatologia –spojrzenie Istvana Magyari-Becka i Schulz. 6) Jaką twórczością zajmuje się pedagogika twórczości? Przegląd różnych poziomów twórczości, porządne dodefiniowanie kreatywności, (synteza teorii twórczości – typologie twórczości polskie i obce; 4 wymiary twórczości według Nęcki; wymiary twórczości według Schulza; status terminu kreatywność; twórczość dzieci i młodzieży; twórczość codzienna i wybitna; twórczość bez dzieł). Jaki pożytek ma pedagogika twórczości z badania twórczości dojrzałej i wybitnej, choć głównymi jej obszarami są twórczość płynna i skrystalizowana. 7) Tradycje polskiej pedagogiki twórczości – za Szmidtem (2001, 2003, 2007) – Suchodolski + pedagogika kultury (Hessen, Nawroczyński) + teoria wychowania estetycznego (Wojnar) + pedagogika społeczna (Korniłowicz, Radlińska, Kamiński) 8) Tradycje polskiej pedagogiki twórczości – za Szmidtem (2003) - Pietrasiński, Kozielecki, Dobrołowicz, Nęcka, Szmidt 9) Postawa twórcza – problemy definicyjne – przejście teoretyczne (teorie postaw, postawy jawne i ukryte, komponenty – słowem społeczna psychologia osobowości), jak i chronologiczne: Korniłowicz, Radlińska, Fromm, Maslow, Popek, Szmidt 10) Postawa twórcza a zdolności twórcze, kreatywność, twórcze orientacje życiowe (Cudowska) – prezentacja koncepcji A. Cudowskiej i wyników badań jej kwestionariuszem; 161 Plany i programy studiów PE_DZ 11) Systematyczne formuły pedagogiki twórczości – psychopedagogika kreatywności (Dobrołowicz), pedagogika zdolności (Góralski, Łaszczyk) i zestawienie do tego przykładowego programu z Bufallo State – z naciskiem na sferę dydaktyki... 12) Teorie twórczego wychowania i aksjologia twórczości. 13) Dydaktyka twórczości. Przypomnienie podziału na twórcze nauczanie i nauczanie twórczości. Trening twórczości jako specyficzna metoda pedagogiki twórczości. Typy treningów twórczości (TRP, TTM) oraz wybrane autorskie propozycje (Nęcka, Limont, Karolak, Szmidt, Stasiak, Dobrołowicz). Efektywność treningów twórczości – Leritz, Scott, Mumford (2004) – USA, Wiśniewska, Karwowski (2007) –Polska. 14) Wokół dydaktyki twórczości (i społecznej psychologii twórczości) – wnioski z badań nad efektywnością rozwiązywania problemów i działań twórczych w grupach – rola spójności (Craig & Kelly); 15) Wokół dydaktyki twórczości (i społecznej psychologii twórczości) – wnioski z badań nad efektywnością rozwiązywania problemów i działań twórczych w grupach – próżniactwo społeczne i inne fajne wyniki badań nad grupami brainstorminowymi (Small Group Research, Group Dynamics); 16) Motywacja dla twórczości – Amabile a Eisenberger, przegląd i uporządkowanie oraz wnioski wypływające z badań obojga dla pedagogiki – nagradzać, czy nie nagradzać, rywalizować, czy niekoniecznie... 17) Twórcze kierowanie, przewodzenie, zarządzanie – nauczyciel jako przywódca transformacyjny – rezultaty badań nad relacją styl przywództwa – twórczość, szczególnie w odniesieniu do nauczycieli. Wyniki badań własnych; 18) Klimat dla twórczości w szkole. Prezentacja teorii i koncepcji, narzędzi, wyników badań. Dyskusja o poziomie odniesienia i analizy. Prezentacja metaanaliz Huntera, Bedell i Mumforda (2005, 2006) 19) Relacje wewnątrzklasowe: nauczyciel-uczeń, uczeń-uczeń. Echa atrybucyjnego podejścia Kasofa – odchylenia i zaburzenia... Ukryte teorie twórczości u nauczycieli i innych grup – jak je badać, w jakiej mierze wpływają na ocenę ucznia i jego wytworów – wnioski z badań wykorzystujących metodologię choice based conjoint (CBC), Westby, Dawson, Scott. Wiedza potoczna w ogóle i o twórczości (Leppert, Klus-Stańska, trochę Nalaskowski). Wyniki w nauce twórczych uczniów (Turska, Kossowska, Karwowski) 20) Relacje wewnątrzklasowe cd. – atrakcyjność interpersonalna uczniów twórczych, wpływ na ocenę wytworów (badania Stryckiego); 21) Syndrom nieadekwatnych osiągnięć a twórczość – de facto dwa zjawiska – underachievement i overachievement – profile obu grup, znaczenie twórczości i inteligencji – czy twórczość pomaga, przeszkadza, czy nie ma wpływu? 22) Poza kreatywnością – rola innych zdolności intelektualnych; szczególnie inteligencji emocjonalnej, akademickiej i intuicyjnej dla efektywnego funkcjonowania życiowego; rola metapoznania; motywacji i wybranych elementów osobowościowych; wiedza jako niezbędna podstawa efektywnego wykorzystania zdolności. LITERATURA OBOWIAZKOWA Dobrołowicz, W. (1995). Psychodydaktyka kreatywności. Warszawa: WSPS. Sajdak, A. (2008). Edukacja kreatywna. Krakow: WAM. Szmidt, K. J. (2007). Pedagogika twórczości. Gdańsk: GWP. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Andrukowicz, W. (1999). Wokół fenomenu i istoty twórczości. Toruń: Adam Marszałek. Ekiert-Oldroyd, D. (2003). Pedeutologiczne konteksty dydaktyki twórczości i ich pragmatyczne implikacje (pedeutologia twórczości a dydaktyka twórczości). [W:] K. J. Szmidt (red.) Dydaktyka twórczości (s. 135-159). Kraków: Impuls. Górniewicz, J. (2001). Kategorie pedagogiczne. Olsztyn: UWM. Karwowski, M. (2005). Motywowanie uczniów do działań twórczych – między romantyzmem a behawioryzmem. Ruch Pedagogiczny, 3-4. Karwowski, M. (2004). Dzieci twórcze, czy konformistyczne? Wartości wychowawcze Polaków 1992-2002. Ruch Pedagogiczny 5-6, 23-43. Karwowski, M. (2005). Trening twórczości: rozpoznanie, planowanie, monitorowanie, przewodzenie. [W:] K. J. Szmidt (red.) Trening twórczości w szkole wyższej (s. 59-81). Łódź: WSHE. Konopczyński, M. (2007). Metody twórczej resocjalizacji. Warszawa: PWN. Sternberg, R., J., Spear-Swerling, L. (2003). Jak nauczyć dzieci myślenia. Gdańsk: GWP. Szmidt, K. J. (2001). Szkice do pedagogiki twórczości. Kraków: Impuls. Szmidt, K., J. (2001). Twórczość i pomoc w tworzeniu w perspektywie pedagogiki społecznej. Łódź: UŁ. (s. 163230 – część III „Szkoła i pomoc w tworzeniu uczniom”). Szmidt, K., J. (2003). Współczesne koncepcje wychowania do kreatywności i nauczania twórczości: przegląd stanowisk polskich. [W:] K. J. Szmidt (red.) Dydaktyka twórczości (s. 19-135). Kraków: Impuls. Szmidt, K., J. (2004). Systemowe teorie twórczości i ich pedagogiczne implikacje. [W:] S. Popek i inni (red.) Twórczość w teorii i praktyce (s. 279-295). Lublin: UMCS. Tokarz, A. (2004). Stymulowanie motywacji sprzyjającej aktywności twórczej w szkole. [W:] W. Limont (red.) Teoria i praktyka edukacji uczniów zdolnych (s. 63-95). Kraków: Impuls. Tokarz, A. (2005). Dynamika procesu twórczego. Kraków: UJ. (s. 199-234 – rozdział „Możliwości i ograniczenia w stymulowaniu aktywności twórczej”) Tomaszewska, M. (2005). Psychopedagogiczna perspektywa rozwijania dyspozycji twórczych. [W:] K. J. Szmidt, M. Modrzejewska-Świgulska (red.) Psychopedagogika działań twórczych (s. 29-47). Kraków: Impuls. Uszyńska-Jarmoc, J. (2007). Od twórczości potencjalnej do autokreacji w szkole. Białystok: Trans Humana Zaliczenie ćwiczeń na podstawie kolokwiów, egzamin pisemny WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 162 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS NAUK PEDAGOGICZNYCH PEDAGOGIKA PSYCHOPEDAGOGIKA KREATYWNOŚCI I STOPNIA II SEMESTR 3 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2SOT SOCJOLOGIA TWÓRCZOŚCI Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) DR MACIEJ KARWOWSKI PEDAGOGIKI BRAK Wykład 15 EGZAMIN 3 Ćwiczenia Seminaria -- ZAŁOŻENIA Twórczość jest fenomenem społecznym, zawsze osadzonym w specyficznym kulturowym kontekście. Dlatego też niezbędne do jej pełnego opisu jest uwzględnienie czynników socjologicznych i makropsychologicznych. CELE Zajęcia z socjologii twórczości mają na celu zapoznanie studentów z podstawowymi społecznymi czynnikami oddziałującymi na ludzką kreatywność. Dyskutowane są zarówno problemy o charakterze mikrosocjologicznym (grupa, przywództwo, klimat) jak również makrosocjologicznym (wartości, twórczość a stratyfikacja społeczna). METODY DYDAKTYCZNE Wykład, prezentacje multimedialne, gry dydaktyczne, praca w grupach TREŚCI PROGRAMOWE 1) Status socjologii twórczości. Socjologia twórczości pośród innych socjologii (sztuki, nauki, ekonomicznej, socjologicznych zagadnień buntu i awangardy). Relacje między socjologią twórczości a psychologią twórczości, społeczną psychologią twórczości i pedagogiką twórczości. Zarys obszaru zagadnień ważnych z punktu widzenia problematyki. 2) Koncepcje systemowe – psychologiczne, czy socjologiczne podejście do badań twórczości i kreatywności – przegląd reprezentatywnych modeli systemowych 3) Wartości i ich kulturowe zróżnicowanie – teoria wartości Shaloma Schwartza i jej znaczenie dla twórczości; 4) Wartości c.d. – Ronald Inglehart – konsekwencje dla twórczości 5) Geert Hofstede i zastosowanie jego modelu zróżnicowania kultur dla wyjaśniania zróżnicowania w zakresie kreatywności 6) Trzy w jednym – czyli jak poszczególne wartości przekładają się na rzeczywistą twórczość 7) Richarda Floridy koncepcja twórczej klasy i jej konsekwencje 8) Kreatywność jako wartość w Polsce – zależność od wymiarów kulturowych, w szczególności indywidualizm kolektywizm. Przegląd badań reprezentatywnych – GSS, PGSS 9) Socjologiczne stymulatory i inhibitory aktywności twórczej człowieka. Analiza wybranych czynników w skali makro, które mogą sprzyjać innowacjom bądź je hamować. Przykład twórców polskich okresu socrealizmu (Miłosz – Zniewolony umysł); 10) Socjokulturowe analizy twórczości – twórczość w różnych okresach i miejscach – analizy danych archiwalnych, społeczna perspektywa Deana Keitha Simontona; 11) Analiza społecznego postrzegania twórców i osób kreatywnych. Zagadnienia socjologiczne. 12) Twórczy rozwój kultury - psychosocjologiczna problematyka transgresji i kreatywności. Metodologiczne problemy socjologii twórczości - jak badać twórczość z perspektywy socjologicznej. 13) Społeczeństwo polskie – homo sovieticus, czy innowacyjność – styl twórczości w społeczeństwie polskim na bazie badań reprezentatywnych; 14) Twórczość w szkole w różnych kulturach – o różnym rozumieniu i stosunku do twórczości – socjologia twórczej edukacji (również wyniki PISA); 15) Elementy mikrosocjologii twórczości – twórczość grupach i organizacjach – szczególne znaczenie sprzyjającego klimatu. LITERATURA Karwowski, M. (2009). Klimat dla kreatywności. Warszawa: Difin OBOWIAZKOWA 163 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Kozielecki, J. (1997). Transgresja i kultura. Warszawa: Żak. Miłosz, C. (1990). Zniewolony umysł. Kraków: Znak. Nalaskowski, A. (1998). Społeczne uwarunkowania twórczego rozwoju jednostki. Warszawa: WSiP. Karwowski, M. (2004). Dzieci twórcze, czy konformistyczne? Wartości wychowawcze Polaków 19922002. Ruch Pedagogiczny 3-4, 24-44 Karwowski, M. (2005). Dzieci kreatywne, czy konformistyczne? Wartości wychowawcze Polaków i Amerykanów na przełomie XX i XXI wieku w perspektywie porównawczej. [W:] W. Dobrołowicz, J. Gralewski (red.) Kreatywność – nowe aspekty poznawcze i praktyczne. Warszawa: Wszechnica Polska Szkoła Wyższa TWP. Karwowski, M. (2005). Przestrzeń socjalizacyjna i edukacyjna a postawy twórcze młodzieży. Ruch Pedagogiczny, 5-6, 55-78. Kozielecki, J. (1997). Transgresja i kultura. Warszawa: Żak. Miłosz, C. (1990). Zniewolony umysł. Kraków: Znak. Nalaskowski, A. (1998). Społeczne uwarunkowania twórczego rozwoju jednostki. Warszawa: WSiP. Paleczny, T. (1999). Bunt nadnormalnych. Kraków: Universitatis. Schulz, R. (1990). Twórczość społeczne aspekty zjawiska. Warszawa: PWN. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Egzamin pisemny 164 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia II SEMESTR 4 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Mgr Imię i nazwisko METODYKA KSZTAŁCENIA TWÓRCZEGO W EDUKACJI PRZEDSZKOLNEJ OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 Egzamin 4 ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Maciej Karwowski Dorota Dziedziewicz Ćwiczenia 15 2009/2010 100S-1E2MKE Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Przedmiot ma przygotować studentów do projektowania i prowadzenia zajęć twórczych w edukacji elementarnej. CELE Zapoznanie z metodami twórczego kształcenia dzieci w wieku przedszkolnym; Zapoznanie z metodami twórczego kształcenia uczniów klas I- III; Prezentacja programów wspomagających rozwój zdolności twórczych w wieku przedszkolny; Przedstawienie programów wspomagających rozwój zdolności twórczych uczniów nauczania zintegrowanego; Rozwijanie umiejętności projektowania i prowadzenia własnych zajęć twórczych. METODY DYDAKTYCZNE Wykłady Dyskusje Prezentacje Ćwiczenia i warsztaty TREŚCI PROGRAMOWE Moduł I. Wprowadzanie- istota twórczości dziecka; edukacja elementarna w Polsce i UE 1. Wprowadzenie, twórczość dziecka- problemy definicyjne 2. Sytuacja edukacji elementarnej w Polsce, UE i OECD Moduł II. Metodyka kształcenia twórczego w przedszkolu 3. Właściwości rozwojowe okresu przedszkolnego jako punkt odniesienia działań stymulujących twórczy rozwój dziecka 4. Programy stymulowania twórczości w okresie przedszkolnym. 5. Twórczość jako treści i metoda kształcenia ogólnego w przedszkolu- praca z pakietami edukacyjnymi dla przedszkoli. Moduł III. Metodyka kształcenia twórczego w nauczaniu wczesnoszkolnym 6. Właściwości rozwojowe okresu wczesnoszkolnego jako punkt odniesienia działań stymulujących twórczy rozwój dziecka 7. Programy stymulowania twórczości w okresie wczesnoszkolnym (1) 8. Programy stymulowania twórczości w okresie wczesnoszkolnym (2) 9. Twórczość jako treśc i metoda kształcenia ogólnego w nauczaniu wczesnoszkolnym- praca z pakietami edukacyjnymi dla klas I-III. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. 2. 3. Bonar, J., Burakowska, E., Dąbrowski, M., Dereń, A., Dydyńska, Ł., Dylak, S., Merena, A., Pąchalska, D., Pregler, A., Ryngwelska, W., Szmidt, K., J., Tąpała, E., Torbicka, E. (2003). Przygoda z klasą. Klasa 1. Książka nauczyciela 2. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. Jąder, M. (2005). Krok w kierunku kreatywności. Program stymulowania twórczości na etapie edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Kraków: Wydawnictwo Impuls. Nowak- Grobelska, K., Pilecka, B. (2000). Program wychowania przedszkolnego wspomagający rozwój aktywności twórczej dzieci - „Jestem częścią świata”. Bydgoszcz: Wydawnictwo Kartex. 165 Plany i programy studiów PE_DZ 4. 5. 6. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Strzelczak, E. (2002). Twórcze lekcje – scenariusze zajęć integralnych dla klas III. Poznań: Oficyna Wydawnicza G&P. Szmidt, K.,. J., Bonar, J. (1998). Żywioły. Lekcje twórczości w nauczaniu zintegrowanym. Program edukacyjny. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. Uszyńska- Jarmoc, J. (2005). Podróże. Skarby. Przygoda. Podręcznik i program rozwijania twórczości, samoświadomości oraz dyspozycji autokreacyjnych dzieci klas I-III. Białystok: Trans Humana. 1. Bee, H. (2004). Rozwój fizyczny i poznawczy w wieku od dwóch do sześciu lat. [W:] Psychologia rozwoju człowieka. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka. 2. Bee, H. (2004). Rozwój społeczny i rozwój osobowości w wieku od dwóch do sześciu lat. [W:] Psychologia rozwoju człowieka. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka. 3. Appelt, K. (2005). Wiek szkolny. Jak rozpoznać potencjał dziecka? [W:] A.I. Brzezińska (red.) Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gańsk: Gańskie Wydawnictwo Psychologiczne. 7. Smykowski, B. (2005). Wiek przedszkolny. Jak rozpoznać potencjał dziecka? [W:] A.I. Brzezińska (red.) Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gańsk: Gańskie Wydawnictwo Psychologiczne. 4. Smykowski, B. (2005). Wiek przedszkolny. Jak rozpoznać ryzyko i jak pomagać? [W:] A.I. Brzezińska (red.) Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gańsk: Gańskie Wydawnictwo Psychologiczne 5. Wiliński, P. (2005). Wiek szkolny. Jak rozpoznać ryzyko i jak pomagać? [W:] A.I. Brzezińska (red.) Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne Kolokwium 166 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika ogólna Psychopedagogika kreatywności Studia I stopnia II SEMESTR 4 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Studia stacjonarne METODYKA KSZTAŁCENIA TWÓRCZEGO KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2MKT W EDUKACJI SZKOLNEJ Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) dr Maciej Karwowski Pedagogiki mgr Dorota Dziedziewicz Pedagogiki brak Wykład 15 Zaliczenie na ocenę 4 Ćwiczenia 15 Seminaria - ZAŁOŻENIA Zapoznanie z metodami, formami i programami twórczego kształcenia w fazie wczesnej i późnej adolescencji. CELE Poszerzenie wiadomości o właściwościach rozwojowych dzieci w fazie wczesnej i późnej adolescencji Zapoznanie studentów ze specyfiką pracy z grupami dzieci oraz grupami młodzieży Poznanie programów stymulujących rozwój zdolności i postaw twórczych; Rozwijanie praktycznych umiejętności prowadzenia zajęć twórczych Przygotowaie studentów do samodzielnego konstruowania programów autorskich zajęć twórczych z dziećmi oraz młodzieżą METODY DYDAKTYCZNE Metody podające Metody aktywizujące TREŚCI PROGRAMOWE 1. Właściwości rozwojowe dzieci w fazie wczesnej i późnej adolescencji – specyfika rozwoju poznawczego, emocjonalnego, społecznego; zadania rozwojowe; kryzysy „w tworzeniu”; stymulatory i inhibitory twórczego rozwoju; znaczenie środowiska – konteksty rozwoju 2. Programy edukacyjne: Kreatywne Rozwiązywanie Problemów w praktyce edukacyjnej: Odyssey of the Mind (Odyseja Umysłu) Destination Imagination (Oczyma Wyobraźni) Future Problem Solving Program – P. E. Torrance Programy stymulowania zdolności, postaw twórczych dzieci i młodzieży: Porządek i Przygoda - lekcje twórczości – A. Borzęcki, K. Okraszewski, B. Rakowiecka, K. J. Szmidt. Trening twórczości – E. Nęcka, J. Orzechowski, A. Słabosz, B. Szymura. Trening kreatywności – K. J. Szmidt CORT Thinking lessons - E. de Bono Creative Thinking and Problem Solving for Young Learners – K. Meador The Khatena Training Method – J. Khatena Pardue Creative Thinking Program – J. F. Feldhusen Programy rozwijanie zdolności myślenia krytycznego, zdolności poznawczych Teaching for successful intelligence – R. J. Sternberg, E. L. Grigorenko Program edukacyjny Filozofia dla dzieci – M. Lipman, A. M. Sharp, F. S. Oscanyan Stymulowanie twórczości poprzez działania artystyczne Program Działania twórcze - twórczość wspomagająca rozwój - W. Karolak Projekt Zero - Harvard Graduate School of Education polskie i międzynarodowe projekty artystyczne (edukacyjne) 167 Plany i programy studiów PE_DZ 3. Metody aktywizujące 4. Metodyczne wskazówki dotyczące prowadzenia lekcji, warsztatów, zajęć w zakresie stymulowania zdolności oraz postaw twórczych dzieci i młodzieży 5. Projektowanie zajęć twórczych skierowanych do dzieci i młodzieży LITERATURA OBOWIAZKOWA Borzęcki, A., Okraszewski, K., Rakowiecka, B., Szmidt, K. J. (1995). Program edukacyjny Porządek i Przygodalekcje twórczości. Warszawa: WSiP. Część 1 i 2. Karolak, W. (2002). Działania twórcze. Twórczość wspomagająca rozwój. Łódź: Wydawnictwo WSHE. Lipman, M., Sharp, A. M., Oscanyon, F. S. (1997). Filozofia w szkole. Warszawa: CODN. Nęcka, E., Orzechowski, J., Słabosz, A., Szymura, B. (2005). Trening twórczości. Gdańsk: GWP. Sternberg, R. J., Spear-Swerling, L. (2003). Jak nauczyć dzieci myślenia. Gdańsk: GWP. Szmidt, K. J. (2008). Trening kreatywności. Podręcznik dla pedagogów, psychologów i trenerów grupowych. Gliwice: Wydawnictwo Helion. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Khatena, J. (2000). Enhancing Creativity of Gifted Children: A Guide for Parents and Teachers. Hampton Press, Inc., Creeskill, New Yersey. Meador, K. S. (1997). Creative Thinking and Problem Solving for Young Learners. Englewod: Teacher Ideas Press. Myers, R. E., Torrance, P. (2002). What Next? Futuristic Scenarios for Creative Problem Solving. Prufrock Press. Sternberg, R. J., & Grigorenko, E. L. (2000). Teaching for successful intelligence. Arlington Heights, IL: Skylight Training and Publishing Inc. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. 2. 3. Ocena z referatu Ocena z kolokwium Ocena z egzaminu 168 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia II SEMESTR 3-4 Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS TRENING TWÓRCZOŚCI ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2TRT Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Ewa Wiśniewska Wykład Ćwiczenia 75 Pedagogiki Seminaria ZO 5 ZAŁOŻENIA Zajęcia odbywają się w formie treningu grupowego, który służyć ma pobudzaniu i rozwijaniu zdolności twórczych uczestników. CELE - rozwijanie zdolności twórczych studentów; - pobudzanie motywacji do podejmowania działań twórczych; stwarzanie okazji do ich realizacji, zdobywanie dyspozycji autokreacyjnych oraz pobudzanie ciekawości poznawczej - wzmacnianie poczucia sprawstwa, własnej wartości oraz samoświadomości; - nabywanie umiejętności rozwiązywania problemów i przełamywanie barier poznawczych, emocjonalno - motywacyjnych i społecznych; - rozwijanie umiejętności interpersonalnych; - pobudzanie, rozwijanie i doskonalenie umiejętności projektowania sytuacji twórczych METODY DYDAKTYCZNE warsztat; aktywne metody pracy grupowej; metody twórczego rozwiązywania problemów; gry symulacyjne; dyskusje; film TREŚCI PROGRAMOWE 1. Budowanie samoświadomości - metody niekonwencjonalnego poznawania siebie i innych, odkrywanie swoich zalet i wad, określanie celów, potrzeb, planów 2. Ćwiczenia ekspresji (poprzez różne środki wyrazu – plastyczne, muzyczne, teatralne, literackie), elementy zaczerpnięte z arteterapii, dramy kreatywnej 3. Budowanie klimatu grupowego sprzyjającego tworzeniu (współdziałanie, budowanie zaufania, komunikowanie się, atmosfera grupowa, budowanie emocji filokreatywnych, uczenie się przez zabawę) 4. Stymulowanie motywacji do działań twórczych (motywacji wewnętrznej, potrzeby tworzenia, wytrwałości, znaczenia działań twórczych w życiu człowieka) i rozwijanie wiary we własne możliwości kreacji, dyspozycji autokreacyjnych 5. Przełamywania barier - poznawczych, emocjonalno-motywacyjnych, psychospołecznych – elementy treningu abarietycznego 6. Rozwijanie ciekawości poznawczej, wrażliwości na problemy, zdolności zadawania pytań, poszukiwania sprzeczności, ćwiczenia prowadzące do niestandardowego wglądu w rzeczywistość, otwartości na doświadczenie 7. Stymulowanie zdolności poznawczych: • antycypowania, dokonywania skojarzeń, abstrahowania, klasyfikowania i uogólniania, transformowania, metaforyzowania, myślenia dedukcyjnego, myślenia indukcyjnego (szczególnie myślenie przez analogie); • stymulowanie płynności, giętkości i oryginalności myślenia; 7. Ćwiczenia wyobraźni twórczej; twórcze wizualizacje; 8. Twórcze rozwiązywanie problemów • Etapy rozwiązywania problemów: odkrywanie celów, faktów i problemów; różnorodne metody znajdowania pomysłów i idei; techniki oceniania pomysłów; • Heurystyki 9. Projektowanie grupowych i własnych działań twórczych LITERATURA OBOWIAZKOWA Nęcka, E., Orzechowski, J., Słabosz, A., Szymura, B. (2005). Trening twórczości. Gdańsk: GWP. Nęcka, E. (1994).TROP... Twórcze rozwiązywanie problemów. Kraków: Oficyna Wyd. Impuls. Proctor, T. (2002). Twórcze rozwiązywanie problemów. Gdańsk: GWP. 169 Plany i programy studiów PE_DZ Szmidt, K. J. (2008). Trening kreatywności. Podręcznik dla pedagogów, psychologów i trenerów grupowych. Gliwice: Wydawnictwo Helion. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Góralski, A. (1980). Zadanie Metoda Rozwiązanie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne. Karolak, W. (2002). Działania twórcze. Twórczość wspomagająca rozwój. Łódź: Wydawnictwo WSHE. Karolak, W. (2000). Sztuka jako zabawa. Zabawa jako sztuka. Warszawa: Wydawnictwo CODN. Kujawski, J. (2002). Piramida Hipotez. Skrypt. Kujawski, J. (2002). Stymulowanie twórczego myślenia poprzez wykorzystanie technik plastycznych, dramaturgicznych, literackich - ćwiczenia. W: W. Dobrołowicz, M. Karwowski (red.) W stronę kreatywności. Warszawa: Wyd. APS. Treffinger D. J., Isaksen, S. G., Dorwal, K. B. Kreatywne rozwiązywanie problemów. Radom: Ośrodek Kształcenia i Doskonalenia Kadr Instytutu Technologii Eksploatacji. obecność na zajęciach; praca zaliczeniowa; 170 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia II SEMESTR 4 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł Imię i nazwisko naukowy (stopień) Dr Maciej Karwowski Mgr Jacek Gralewski Zaliczony kurs z dydaktyki ogólnej Zaliczony kurs z organizacji szkoleń dla biznesu OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS METODYKA KSZTAŁCENIA TWÓRCZEGO OSÓB DOROSŁYCH Wykład 15 ZO 6 Przedmioty kształcenia podstawoweg o ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Ćwiczenia 45 2009/2010 100S-1E2MKO Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Przedmiot ma przygotować studentów do prowadzenia sesji twórczego rozwiązywania problemów z osobami dorosłymi CELE Zapoznanie studentów z prawidłowościami pracy grup twórczego myślenia. Rozwijanie praktycznych umiejętności organizacji i zarządzania grupami twórczego myślenia. Zapoznanie się z prawidłowościami prowadzenia sesji twórczego rozwiązywania problemów. Nauka posługiwania się wybranymi metodami twórczego rozwiązywania problemów. Przygotowanie do samodzielnego konstruowania metod heurystycznych. Poszerzenie umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych związanych z prowadzeniem treningów twórczości dla osób dorosłych. METODY DYDAKTYCZNE Wykłady Dyskusje Prezentacje Ćwiczenia i warsztaty Symulacje TREŚCI PROGRAMOWE 1. Modele tworzenia i funkcjonowania grup twórczego myślenia Treści szczegółowe: wielkość, skład, różnorodność, znajomość problematyki, przygotowanie uczestników, role grupowe, najważniejsze osoby w grupie twórczej, zadania lidera grupy twórczej, zarządzanie grupą twórcza, interakcje i komunikacja w grupie twórczej, spójność i integracja, normy grupowe; zadania prowadzącego grupę osób dorosłych. 2. Model efektywnej grupy inwentycznej 3. Mechanizmy zwiększające i zmniejszające skuteczność pracy grup twórczych Treści szczegółowe: polaryzacja grupowa, syndrom myślenia grupowego, synergia. 4. Metodyka prowadzenia sesji twórczego rozwiązywania problemów Treści szczegółowe: etapy rozwiązywania problemów, zasady prowadzenia sesji inwentycznych, metody preparacji problemu, zarys metod rozwiązywania problemów, metody oceny pomysłów, projektowanie sesji inwentycznych, metodyka twórczego rozwiązywania problemów. 5. Posługiwanie się metodami twórczego rozwiązywania problemów Treści szczegółowe: metodyka posługiwania się metodami twórczego rozwiązywania problemów: burza mózgów, superpozycje, SCAMPER, analiza morfologiczna, piramida skojarzeń, synektyka, 6. Uwagi o konstruowaniu metod heurystycznych Treści szczegółowe: ogólne zasady konstrukcji metod heurystycznych, proces twórczy a rozwiązywanie zadań. 7. Metodyka pracy grupami składającymi się z osób dorosłych Treści szczegółowe: radzenie sobie z problemami; radzenie sobie z zakłócającymi zachowaniami członków grupy; repertuar interwencji u prowadzącego grupę, metody aktywizowania grupy; prowokowanie dyskusji; zarządzanie konfliktem. 8. Sytuacje trudne w pracy z osobami dorosłymi uczestniczącymi w treningach twórczości 171 Plany i programy studiów PE_DZ Treści szczegółowe: sytuacje wynikające z błędów w przygotowaniu; sytuacje wynikające z czynników niezależnych od trenera; sytuacje powstające w trakcie warsztatu. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Antoszkiewicz, J. D. (1998). Rozwiązywanie problemów firmy. Praktyka zmian. Warszawa: Poltext, rozdziały: 5, 6, 7, 8. Brocławik, K. (1991). Model efektywnej grupy synektycznej. [W:] A. Tokarz (red.). Stymulatory i inhibitory aktywności twórczej. Kraków: Wydawnictwo UJ. Chybicka, A. (2006). Psychologia twórczości grupowej. Jak moderować zespoły twórcze i zadaniowe. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. Kozielecki, J. (1969). Rozwiązywanie problemów. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych. Nęcka, E. (1994). Trop… Twórcze Rozwiązywanie Problemów. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. Treffinger D. J., Isaksen, S. G., Dorwal, K. B. Kreatywne rozwiązywanie problemów. Radom: Ośrodek Kształcenia i Doskonalenia Kadr Instytutu Technologii Eksploatacji. Góralski, A. (1980). Kształtowanie grup twórczego myślenia. [W:] A. Góralski (red.). Zadanie metoda rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia zbiór 3. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, s.56-87. Góralski, A. (1980). Uwagi o konstruowaniu metod heurystycznych. [W:| A. Góralski (red.). Zadanie metoda rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia zbiór 3. Warszawa: Wydawnictwa NaukowoTechniczne, s.210-215. Góralski, A. (1980). Twórcze rozwiązywanie zadań. Warszawa: PWN, rozdziały: 4, 5. Proctor, T. (2002). Twórcze rozwiązywanie problemów. Gdańsk: GWP. Robson, M. (2005). Grupowe rozwiązywanie problemów. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, rozdziały 1 – 12. Ujwary-Gil, A. (2004). Inwentyka, czyli kreatywność w biznesie. Wybrane zagadnienia. Nowy Sącz: Wyższa Szkoła Biznesu – National-Louis University Altszuller, H. (1972). Algorytm wynalazku. Warszawa: Wiedza Powszechna. Karwowski, M. (2003). Twórcze przewodzenie. Warszawa: Instytut Przedsiębiorczości i Samorządności. Praca zaliczeniowa 172 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW Wydział Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia II SEMESTR 4 NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU REKLAMA Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ROK AKADEMICKI stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2REK Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Izabela Lebuda Wykład 2009/2010 Ćwiczenia 30 Pedagogiki Seminaria Zaliczenie na ocenę 2 ZAŁOŻENIA Po ukończeniu zajęć studenci rozumieją mechanizmy działania reklamy, znają podstawy i cykl projektowani przekazu reklamowego, potrafią wykorzystać zdobytą wiedzę w działaniach pedagogicznych CELE 1. 2. 3. Zapoznanie uczestników z podstawami psychologii reklamy; Zaprezentowanie znaczenia kreatywności w reklamie; Wyposażenie w podstawowy aparat pojęciowy branży reklamowej. METODY DYDAKTYCZNE Podające: pogadanka, dyskusja, wykład, praca z tekstem. Metody problemowe: klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, gry dydaktyczne. TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. REKLAMA W SZERSZYM TLE MARKETINGOWYM: miejsce reklamy w komunikacji marketingowej i społecznej, reklama jako komunikat perswazyjny – przegląd modeli komunikacyjnych; klasyczne modele działalności reklamy (AIDA, AIDCAS, DAGMAR); reklama produktowa i reklama wizerunkowa; reklama komercyjna i społeczna. DO KOGO I JAK – CZYLI O PRZEKAZIE I TARGECIE: pojęcie targetu mediowego; segmentacje psychologiczne, demograficzne i psychograficzne – kilka przykładów; marki kierowane do poszczególnych segmentów; konsekwencje określonej grupy docelowej – forma, format i treść komunikatu; pojęcie consumer insight jako kluczowej przesłanki komunikacyjnej w dotarciu do konsumentów; dzieci i młodzież jako grupa docelowa. PSYCHOLOGICZNE ASPEKTY DZIAŁANIA I ODBIORU REKLAMY: ogólne psychologiczne wyjaśnianie reakcji konsumenta na reklamę – behawioryzm, psychologia postaci, psychoanaliza, psychologia społeczna (teorie atrybucji); procesy poznawcze – percepcja, uwaga, warunkowanie klasyczne, przetwarzanie informacji, pamięć, wyobraźnia, język; emocje w reklamie – siła i kierunek emocji a odbiór reklamy. PROCES TWORZENIA REKLAMY: cykl planowania reklamy King; konstruowanie briefu; tworzenie storyboardu; realizacja reklamy. BADANIE REKLAMY – OD KONCEPTU DO EGZEKUCJI: rola badań na każdym etapie tworzenia reklamy – od wstępnych konceptów po gotowe reklamy; znaczenie badań jakościowych i ilościowych; przykłady z FGI, przykłady ilościowych metod standaryzowanych (LINK); przykłady badania animatików, storybordów i moudbordów; znaczenie badań trackingowych – jak długo powinna być emitowana reklama, żeby działała najskuteczniej. KREATYWNOŚĆ W REKLAMIE: reklama jako wytwór twórczy – kryteria oceny; problem kreatywności versus efektywności reklamy (przykłady różnych konfiguracji); kreatywność reklamy a jej rozpoznanie; impakt i perswazyjność; strategie twórczości w działalności reklamowej; jakie reklamy uznajemy za twórcze i dlaczego na bazie badań; reklama partyzancka. PROWOKACJA W REKLAMIE: kampanie reklamowe Benettona; nurt w reklamie „kobieta do zjedzenia, kobieta do wypicia” zaskoczenie jako element prowokacji; tabu w reklamie. REKLAMA PODPROGOWA: historia reklamy podprogowej; reklama podprogowa a nieuświadomione oddziaływanie 173 Plany i programy studiów PE_DZ 9. 10. 11. reklamy. CZY REKLAMA PEŁNI ROLĘ WYCHOWAWCZĄ? Film dokumentalny „Czeski sen” Víta Klusáka i Filipa Remunda jako podstawa do debaty nad wpływem reklamy na ludzkie dążenia, zachowania i postawy. MEDIA W REKLAMIE – CECHY CHARAKTERYSTYCZNE, PRZYKŁADY, WYZNACZNIKI EFEKTYWNOŚCI: reklama telewizyjna; reklama radiowa; reklama prasowa; reklama zewnętrzna; reklama internetowa; nietypowe media reklamowe ASPEKT PRAWNY REKLAMY-PRZEPISY DOTYCZĄCE REKLAMY I ASPEKT ETYCZNY REKLAMY: Kodeks cywilny;Ustawa o prawach autorskich (DZU. z 2000 Nr 80, poz. 904); Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (DZU. z 2003 Nr 153, poz. 1503; Kodeks postępowania w dziedzinie reklamy Międzynarodowego Stowarzyszenia Reklamy w Polsce ( IAAAInternational Advertising Association); Zasady etyki w reklamie politycznej Międzynarodowe Stowarzyszenia Reklamy w Polsce; Reguły powadzenie interesów Porozumienia Agencji Reklamowych w Polsce; Kodeks postępowania w dziedzinie reklamy zewnętrznej; Zasady Reklamy amerykańskiej Federacji reklamy; Normy Postępowania Amerykańskiego Stowarzyszenia Agencji Reklamowych (American Association of Advertising Agencies); Kodeks Telewizyjny i Radiowy Amerykańskiego Krajowego Stowarzyszenia Elektronicznych Środków przekazu; Etyka w Reklamie- dokument Papieskiej rady ds. środków społecznego przekazu 22 luty 1997. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. 2. 3. 4. 5. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Doliński, D. (2003). Psychologiczne mechanizmy reklamy. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Kall, J. (2002). Reklama. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne. Lindstrom, M. (2005). Dziecko reklamy. Warszawa: Świat Książki. Murdoch, A. (2003). Kreatywność w reklamie. Warszawa: PWN. Noga-Bogomilski, A., Maison, D.(2007) Badania marketingowe. Od teorii do praktyki. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. 1. Burtenshaw, K., Mahon, N., Barfoot, C. (2007). Kreatywna reklama. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. 2. Falkowski, A., Tyszka, T. (2003). Psychologia zachowań konsumenckich. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. 3. Fallon, P., Senn, F. (2007). Siła kreacji w reklamie. Marka soczysta jak pomarańcza. Gliwice: Wydawnictwo Helion. 4. Heat, R. (2006). Ukryta moc reklamy. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. 5. Jones, J. P. (red. – 2004). Jak działa reklama. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. 6. Kotler, P. (1994). Marketing. Warszawa: Gebethner & Ska. 7. Laszczak, M. (2000). Psychologia przekazu reklamowego. Kraków: Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu. 8. Szymura, B., Horbaczewski, T. (2005). Poznawcze uwarunkowania skuteczności wizualnego przekazu reklamowego. [W:] M. Kossowska, M. Śmieja, S. Śpiewak (red.), Społeczne ścieżki poznania. (s. 171-179). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Opracowanie kampanii reklamowej wybranego produktu Uzyskanie co najmniej 50% punktów z testu podsumowującego wiedzę z zajęć 174 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia II SEMESTR 4 Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko PEDAGOGIKA SUKCESU OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2PSU Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Izabela Lebuda Ćwiczenia 30 Pedagogiki Seminaria ZO 4 ZAŁOŻENIA Zajęcia przygotowują studentów do planowania kariery zawodowej własnej i innych osób, przygotowują do analizy sytuacji edukacyjnej pod kątem strategii i wzorców osiągania sukcesu. 1. 2. 3. 4. CELE Poznanie podstawowych pojęć, prawidłowości i zasad osiągania sukcesu zawodowego; Przegląd współczesnych badań dotyczących sukcesu zawodowego; Zapoznanie z wybranymi metodami i technikami zwiększającymi efektywność pracy; Przygotowanie do opracowania własnego planu sukcesu zawodowego. METODY DYDAKTYCZNE Podające: pogadanka, dyskusja, wykład, praca z tekstem. Metody problemowe: klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, gry dydaktyczne TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. Sukces -informacje wprowadzające – definicje, typologie, spory wokół terminu. Sylwetka człowieka sukcesu- przegląd badań; Główne predykatory osiągania sukcesu i poczucia sukcesu w świetle literatury psychologicznej, pedagogicznej i socjologicznej; Atrybucje sukcesu i ich znaczenie dla osiągania wyznaczonych celów; Przegląd badań dotyczących sukcesu; Sukces w pracy pedagoga: przegląd badań, sylwetka nauczyciela sukcesu; Psychologia pozytywna a psychopedagogika sukcesu dobrostan psychiczny; korelaty poczucia szczęścia; dobrostan psychiczny jako przyczyna pomyślności życiowej; osobowość szczęśliwego człowieka; Strategie planowania kariery zawodowej: wyznaczanie celów i planów życiowych, zarządzanie czasem, efektywne strategie radzenia sobie ze stresem, wzbudzanie motywacji; LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. 2. 3. 4. 5. 6. Blok, F. (2005). Wzór sukcesu w społeczeństwie polskim w okresie transformacji społecznoustrojowej. Annales, 8(1), 87- 96. Czapiński, J. (2005a). Czy szczęście popłaca? Dobrostan psychiczny jako przyczyna pomyślność i życiowej. W: J. Czapiński (red.), Psychologia pozytywna, Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach człowieka(s.51-102). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Czapiński, J. (2005b). Osobowość szczęśliwego człowieka. W: J. Czapiński (red.), Psychologia pozytywna, Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach człowieka (s.51-102). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Dąbek, M., Jarmuż, S., Witkowski, T. (1994). Tajemnice polskiego menedżera. Charakterystyka psychologiczna. W: S. Witkowski (red.), Psychologia sukcesu. (s. 16-26). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Firkowska– Mankiewicz, A. (1997). Czym jest sukces dla współczesnego Polaka. Kontekst socjodemograficzny i psychospołeczny. W: H. Domański, A. Rychard (red.), Elementy nowego ładu.(s. 303-330). Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN. Firkowska-Mankiewicz, A (1999). Zdolnym być… Kariery i sukces życiowy warszawskich 175 Plany i programy studiów PE_DZ trzydziestolatków. Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN. Fisher, R. , Ury, W., Patron, B. (2004). Dochodząc do tak. Negocjowanie bez poddawania się. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne. 8. Gładys – Jakóbiak, J. (2005). Różne oblicza i uwarunkowania sukcesu we współczesnej Polsce. Warszawa: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. 9. Grzeszczyk, E. (2003). Sukces. Amerykańskie wzory - polskie realia. Warszawa:. Wydawnictwo IFIS PAN. 10. Łukaszewicz, R. (1979). Wyznaczniki kształtowania sukcesów zawodowych. Wrocław- WarszawaKraków- Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. 11. Michalak, J., M. (2007). Uwarunkowania sukcesów zawodowych nauczycieli. Studium przypadków. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. 12. Siekańska, M. (2004). Psychologiczne uwarunkowania sukcesów zawodowych. Przegląd psychologiczny, 47, 3, 275-290. 13. Skarżyńska, K., Chmielewski, K. (1998). Motywacja osiągnięciowa i uwarunkowania sukcesu w Polsce. Studia Psychologiczne, t. XXXVI, zeszyt 2, s. 95-117. 14. Słomczyński, K (red.), (2007) Kariera i sukces. Analizy socjologiczne. Zielona Góra- Warszawa: Uniwersytet zielonogórski Instytut Filozofii i Socjologii PAN. 1. Atkinson, J. W., Feather, N. T. (1966). A Theory of Achievement Motivation. New York: J. Wiley. 2. Czapiński, J. (2005). Psychologia pozytywna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. 3. Czapiński, J., Panek T. (2006). Diagnoza społeczna 2005. Warunki i jakość życia Polaków. Warszawa: Wyższa Szkoła Finansów i Zarządzania. 4. Heszen – Niejodek (2002). Teorie stresu psychologicznego i radzenia sobie. W: J. Strelau. Psychologia. Podręcznik akademicki, T. 3. Gdańsk: GWP, s.475 –491. 5. Jedlewska, B. (2005). Edukacja dla sukcesu. Obszary problemów i zaniedbań, pilne wyzwania. W: A. Kargulowi, S. M. Kwiatkowski, T. Szkudlarek (red.). Rynek i kultura neoliberalna a edukacja, (s. 131-143). Kraków: Oficyna wydawnicza „Impuls”. 6. Luecke, R. (2006). Zarządzanie czasem Zwiększ własną produktywność i efektywność. Warszawa: MT Biznes. 7. Pycka, W. (1994). Zarys filozofii sukcesu. Lublin: Wydział Filozofii i Socjologii UMCS. 8. Wolny- Peirs, M. (2005). Język sukcesu we współczesnej polskiej komunikacji publicznej. Warszawa: Wydawnictwo Trio. 9. Żechowska, B. (1978). Sukces zawodowy nauczyciela i jego uwarunkowania. Słupsk: Wyższa Szkoła Pedagogiczna. Opracowanie planu sukcesu zawodowego Przygotowanie sylwetki nauczyciela sukcesu na podstawie wywiadu Uzyskanie co najmniej 50% punktów z testu podsumowującego wiedzę z zajęć 7. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 176 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia II SEMESTR 3 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ORGANIZACJA SZKOLEŃ DLA BIZNESU Wykład ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Jacek Gralewski Ćwiczenia 30 2009/2010 100S-1E2OSB Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZO 4 ZAŁOŻENIA Przedmiot ma przygotować studentów do samodzielnego planowania oraz realizowania programów szkolenioworozwojowych dla pracowników sektora edukacji oraz przedsiębiorstw produkcyjnych, handlowych i usługowych. CELE Zapoznanie studentów z zasadami projektowania programów szkoleniowo-rozwojowych z zakresu szkoleń miękkich i twardych. Nauka umiejętności projektowania programów szkoleniowo-rozwojowych odpowiadających określonym potrzebom szkoleniowym uczestników szkolenia. Zapoznanie z metodyką pracy trenera. Doskonalenie metod pracy studentów z osobami dorosłymi. Rozwój umiejętności pracy z grupą. Rozwój umiejętności pracy z trudnymi uczestnikami. METODY DYDAKTYCZNE Wykłady Dyskusje Prezentacje Praca z tekstem Ćwiczenia i warsztaty TREŚCI PROGRAMOWE 1. Szkolenia pracowników jako forma wspomagająca proces uczenia się i adaptacji do organizacji Treści szczegółowe: rodzaje szkoleń i ich specyfika; szkolenia otwarte; szkolenia zamknięte; szkolenie a trening; przyczyny organizacji szkoleń; wspieranie uczenia się przez organizację, koncepcja uczenia się przez doświadczanie D. Kolba, sytuacja szkoleniowa i jej oddziaływanie na uczestników, kwintet szkoleniowy. 2. Kim jest trener – czyli funkcje szkoleniowe realizowane przez prowadzącego szkolenie Treści szczegółowe: rola trenera; funkcje szkoleniowe; zakres wiedzy i umiejętności posiadanych przez skutecznego trenera; predyspozycje psychologiczne do pracy trenera; wymagania stawiane trenerom; umiejętności skutecznego szkoleniowca; model typologii trenerów wg. Townsenda 3. Etapy cyklu szkoleniowego – prezentacja modelu szkolenia Treści szczegółowe: Przebieg cyklu szkoleniowego w zależności od rodzaju szkolenia; rozpoznanie i analiza potrzeb szkoleniowych; projektowanie szkolenia; przygotowanie materiałów szkoleniowych; przeprowadzenie szkolenia; ocena szkolenia. 4. Etapy cyklu szkolniowego - rozpoznawanie i analiza potrzeb szkoleniowych (RAPS) Treści szczegółowe: ogólne założenia RAPS; etapy RAPS: określenie wymagań stanowiska pracy – normy kwalifikacji zawodowych, projektowanie badania potrzeb szkoleniowych; potrzeby organizacji – na poziomie wdrażania innowacji oraz doskonalenia pracowników; potrzeby indywidualne i grupowe pracowników; ocena potrzeb szkoleniowych; osoby odpowiedzialne za identyfikację potrzeb szkoleniowych pracowników; sposoby i metody określania potrzeb szkoleniowych; metody analizy potrzeb szkoleniowych; wyniki RAPS – określenie celów i treści szkolenia 5. Etapy cyklu szkolniowego - planowanie i projektowanie programów-szkoleniowo rozwojowych 177 Plany i programy studiów PE_DZ Treści szczegółowe: modele uczenia się w programach szkoleniowych; style uczenia się i preferencje pracowników dotyczące uczenia się; cele szkolenia; ustalenie treści programu szkolenia; określanie norm kompetencji uczestników szkolenia; planowanie czynności trenera; dobór metod szkoleniowych; kolejność materiału szkoleniowego; szablon programu szkoleniowego. 6. Etapy cyklu szkoleniowego - realizacja programów szkoleniowych w miejscu pracy i poza miejscem pracy Treści szczegółowe: metodyka pracy trenera, trener w akcji, rozpoczęcie szkolenia, identyfikacja problemów szkoleniowych, aktywizowanie grupy, zespół trenerów, język trenera, pomoce szkoleniowe 7. Uczenie się w grupie Treści szczegółowe: grupa i jej dynamika, praca z grupą, przestrzeń, w której odbywa się szkolenie. 8. Metody szkoleniowe Treści szczegółowe: metody tradycyjne i aktywizujące w nauczaniu; prezentacja i doskonalenie stosowania wybranych metod szkoleniowych: wykład, dyskusja, analiza przypadku, gry, symulacje, odgrywanie ról, e-learning, pytania i odpowiedzi, symulacje. 9. Sytuacje trudne w pracy trenera Treści szczegółowe: sytuacje trudne wynikające z błędów w przygotowaniu, sytuacje wynikające z czynników niezależnych od trenera, sytuacje prowokowane przez trudnych uczestników; Metody radzenia sobie z sytuacjami trudnymi. 10. Etapy cyklu szkoleniowego - ocena (ewaluacja) programów szkoleniowo-rozwojowych Treści szczegółowe: modele oceny efektywności szkoleń Bramleya i Kirkpatricka; ogólne zasady oceny programów szkolenioworozwojowych; cztery poziomy oceny wg. Kirkpatricka – ocena reakcji, ocena procesu uczenia się, ocena zachowań, ocena wyników; projektowanie procesu oceny; metody oceny programów szkoleniowych; oceny gorące i długoterminowe; projektowanie narzędzi oceny programów szkoleniowych; metody analizy wyników oceny programów szkoleniowo-rozwojowych – oszacowanie wartości szkolenia; studia przypadków wykorzystania modelu oceny programów szkoleniowo-rozwojowych. LITERATURA Łaguna, M. (2008). Szkolenia. Gdańsk: GWP, rozdziały: 1, 2, 3, 4. OBOWIAZKOWA Jarmuż, S., Witkowski, T. (2004). Podręcznik trenera. Wrocław: Biblioteka moderatora, rozdziały: 1, 2, 4,5, 7. Rae, L. (2006). Efektywne szkolenie. Techniki doskonalenia umiejętności trenerskich. Kraków: Oficyna Ekonomiczna, rozdziały: 2, 4,5,6, 9, 10, 12. Rae, L. (1999). Planowanie i projektowanie szkoleń. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC Sp. z o. o., rozdział 1, 2, 3, 4,5,6,7. Aleksander, N.P. (2000). Udane szkolenie. Przewodnik szkoleń i warsztatów. Kielce: Wydawnictwo Jedność. S. 14-22. Volpel, K. W. (1999). Poradnik dla prowadzących grupy. Kielce: Wydawnictwo „Jedność”, rozdział „ Psychospołeczna nauka w grupie” s. 47-71. Aleksander, N.P. (2000). Udane szkolenie. Przewodnik szkoleń i warsztatów. Kielce: Wydawnictwo Jedność, s. 197-204. Bramley, P. (2007). Ocena efektywności szkoleń. Kraków: ABC a Wolters Kluwer Business, rozdział 8-11 s. 93-160. Kirkpatrick, D. L. (2001). Cztery poziomy oceny efektywności szkoleń. Warszawa: Wydawnictwo Studio Emka, rozdział 1 „Pojęcia, zasady, wskazówki i techniki” s. 21-98. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Fisher, F., Tees, D. W. (1992). Poradnik szkoleniowy. Warszawa: Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej, s. 9-94. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Kolokwium 178 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia II SEMESTR 4 Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Mgr Imię i nazwisko MARKETING SPOŁECZNY OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 ZO 4 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2MAS Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Maciej Karwowski Izabela Lebuda Ćwiczenia 15 Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Student po ukończonych zajęciach będzie rozumieć i umieć tworzyć strategie marketingu społecznego CELE 1. Ukazanie roli marketingu społecznego w postmodernistycznej rzeczywistości; 2. Uświadomienie roli oddziaływań marketingowych w zmianie postaw wobec osób niepełnosprawnych; 3. Wyposażenie studentów w podstawowe umiejętności z zakresu tworzenia i analizy strategii marketingowych ważnych w marketingu społecznym; METODY DYDAKTYCZNE Podające: pogadanka, dyskusja, wykład, praca z tekstem. Metody problemowe: klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, gry dydaktyczne TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. Wprowadzenie – specyfika marketingu społecznego na tle marketingu komercyjnego i politycznego; analiza kluczowych pojęć – strategia i komunikacja marketingowa, marka, konkurencja; Kompetencje marketera społecznego – analiza cech kluczowych dla efektywnego funkcjonowania w warunkach społecznej komunikacji marketingowej; Kampanie społeczne: strategie oddziaływania, awersyjność oddziaływania; Reklama społeczna w Polsce: historia, przegląd kampanii społecznych w latach 1997-2008; Analiza studiów przypadków kampanii społecznych – uwarunkowania efektywności, przyczyny porażek, możliwości efektywniejszych działań; Marketing zaangażowany społecznie a wizerunek firm; Agencja reklamowa – agencja badawcza, firmy i fundacje – rzeczywistość działania osób zajmujących się marketingiem społecznym; Marketing społeczny a pedagogika – w tym pedagogika specjalna – jak wykorzystywać reklamę społeczną do zmiany postaw wobec osób niepełnosprawnych, upośledzonych, czy chorych psychicznie... Rola kreatywności w działaniach marketingowych; Tworzenie kampanii społecznych o tematyce pedagogicznej; LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. 2. 3. 4. 5. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. 2. 3. 4. 5. Domachowski, W. (2003). Marketing wartości społecznych. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM. Maison, D., Wasilewski, P. (red.).(2008) Propaganda dobrych serc – czyli rzecz o reklamie społecznej. Kraków: Agencja Wasilewski. Sergeant, A. (2004). Marketing w organizacjach non profit. Kraków: Oficyna Wydawnicza. Stasiakiewicz, M. (2003). Psychologiczne problemy społecznej reklamy. Człowiek i Społeczeństwo, 21, 13-2 Wasilewski, P. (red.).(2007) Szlachetna propaganda dobroci– czyli drugi tom o reklamie społecznej. Kraków: Agencja Wasilewski Budzyński, W. (1999). Reklama. Techniki skutecznej perswazji. Warszawa: Poltext. Doliński, D. (2003). Psychologiczne mechanizmy reklamy reklamy. Gdańsk :GWP. Jacennik, B. (2000). Perspektywy marketingu społecznego w Polsce. Nowiny Psychologiczne, 4, 2542. Kotler, P. (1994). Marketing. Warszawa: Gebethner & Ska. Maison, D. (2004). Utajone postawy konsumenckie. Analiza możliwości wykorzystania metody IAT. 179 Plany i programy studiów PE_DZ Gdańsk: GWP. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Opracowanie projektu działań z zakresu marketingu społecznego w dziedzinie pedagogiki Uzyskanie co najmniej 50% punktów z testu podsumowującego wiedzę z wykładów, ćwiczeń i zalecanej literatury 180 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia III SEMESTR 5 Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko AUTOPREZENTACJA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3APR Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Izabela Lebuda Ćwiczenia 15 Pedagogiki Seminaria ZO 1 ZAŁOŻENIA Studenci po ukończonym kursie będą czynnie potrafili wykorzystać zasady autoprezentacji w działaniach zawodowych 1. 2. 3. 4. CELE Zapoznanie z zasadami efektywnej autoprezentacji; Rozwijanie umiejętności świadomego kształtowania wizerunku; Kształtowanie umiejętności wystąpień publicznych; Poznanie zasad poprawnej autoprezentacji w sytuacji poszukiwania pracy; METODY DYDAKTYCZNE Podające: pogadanka, dyskusja, wykład, praca z tekstem. Metody problemowe: klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, gry dydaktyczne. TREŚCI PROGRAMOWE 1. Wprowadzenie do tematyki zajęć: definicyjne ujecie autoprezentacji, potrzeby zaspakajane dzięki autoprezentacji, style autoprezentacji, kto szczególnie dba o autoprezentację, atrakcyjność autoprezentacji, autoprezentacja w ujęciu rozwojowym. 2. Taktyki autoprezentacyjne w praktyce: analiza wykorzystywania taktyk autoprezentacyjnych przez wybrane osoby publiczne. 3. Autoprezentacja w kształtowaniu atrakcyjności interpersonalnej. Wybrane aspekty kształtowania atrakcyjności interpersonalnej: efekt częstości kontaktów; atrakcyjność fizyczna; podobieństwa i różnice; ingracjacja; efekt zysku i strat; teoria wymiany społecznej i równości; teoria nadmiernego uzasadnienia. 4. Komunikacja pozawerbalna w autoprezentacji. Zasady komunikacji pozawerbalnej: proksemika, kinezjetyka, paralingwistyka, hepatyka. 5. Wystąpienia publiczne: teoria i ćwiczenia. 6. Autoprezentacja w sytuacji poszukiwania pracy: pisanie CV, listów motywacyjnych, wywieranie porządnego wrażenia na rozmowie rekrutacyjnej. 7. Metody wpływu w autoprezentacji: manipulacje skoncentrowane na samoocenie; manipulacje wykorzystujące dysonans poznawczy; manipulacje emocjami; manipulacje poczuciem kontroli; manipulacje oparte na wrodzonych automatyzmach; prezentacja filmu „Jak to się robi?”. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. 2. 3. 4. 5. Aronson, E., Wilson, T. D., Alert, R. M., (1997). Psychologia społeczna serce i umysł. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka. s. 402 – 430. Leary, M. (2003). Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Lewandowska- Tarasiuk, E. (2001). Sztuka wystąpień publicznych, czyli jak zostać dobrym mówcą. Warszawa: Akademia Pedagogiki Specjalnej. Nęcki, Z. (1990). Wzajemna atrakcyjność. Warszawa: Wiedza Powszechna. Stojanowska E. (2002). Możliwości i ograniczenia w kreowaniu własnej atrakcyjności interpersonalnej. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej 181 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Dziembaj, J. (1994). Jak sprzedać się pracodawcy. Kraków : Wydawnictwo Impuls. Korolko, M. (1990). Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Wiedza Powszechna. Rusinek, M. Załazińska, A. (2008). Retoryka podręczna, czyli jak wnikliwie słuchać i przekonująco mówić. Kraków: wydawnictwo Znak. Stewart, J. (2000). Mosty zamiast murów. O komunikacji między ludźmi. Warszawa: Wydawnictwo naukowe PWN, (s. 121- 150). Stojanowska, E. (2004). Czym jest autoprezentacja, komu i czemu służy?. W: E. Stanisławiak (red.), Wybrane problemy psychologii społecznej. Warszawa: Wyższa Szkoła Pedagogiczna Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, s. 238 – 247. Witkowski, T. (2004). Psycho-manipulacje, jak je rozpoznawać i jak sobie z nimi radzić. Wrocław: Wydawnictwo Moderator. Wojciszke, B. (2006). Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, s. 164-174, s. 278-293. Prezentacja własnej osoby na forum grupy Wykonanie prac semestralnych Uzyskanie co najmniej 50% punktów z testu podsumowującego wiedzę z zajęć 182 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia III SEMESTR 5 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne 100S-1E3JBT JAKOŚCIOWE BADANIA TWÓRCZOŚCI KOD PRZEDMIOTU Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Mgr Izabela Lebuda Pedagogiki Znajomość metodologii badań pedagogicznych Wykład Ćwiczenia 30 Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Po zakończeniu zajęć studenci powinni umieć krytycznie czytać teksty naukowe oparte na jakościowej analizie danych, zaplanować i wykonać jakościowe badania twórczości korzystając z całego repertuaru dostępnych metod badawczych CELE Poszerzenie wiadomości o metodach i technikach identyfikacji potencjału twórczego Zapoznanie studentów z podejściem jakościowym w badaniach twórczości Zapoznanie studentów z procedurami postępowania badawczego w zależności od postawionych celów badawczych Rozwijanie praktycznych umiejętności prowadzenia badań, analizy i prezentacji wyników METODY DYDAKTYCZNE Podające: pogadanka, dyskusja, wykład, praca z tekstem. Metody problemowe: klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, gry dydaktyczne. TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. 6. Perspektywa fenomenologiczna, podejście hermeneutyczne, myśl ponowoczesna, dialektyka. Natura danych jakościowych. Problemy pomiaru i analizy danych jakościowych. Badania jakościowe w nauce i praktyce. Kwestie etyczne w badaniach jakościowych. Interakcja badacz – osoba badana. Charakterystyka badacza. Obserwacja – rodzaje obserwacji, techniki próbek obserwacyjnych, skale szacunkowe, arkusze obserwacyjne; ocena kreatywności – obserwacja twórczych działań w sytuacji zabawowo- zadaniowej Action research - badania w działaniu; metody pomiaru jakości oddziaływań długoterminowych i projektowania zmian na przykładzie treningów twórczości. Wywiad – rodzaje wywiadów; etapy wywiadu; struktura wywiadu i dobór tematyki; rodzaje pytań i ich funkcje; obszary zastosowań w badaniach twórczości; najczęstsze błędy badaczy. Metoda biograficzna – badania D. K. Simontona, A. M. Ludwiga; skala twórczości życiowej Lifetime Creativity Scales LCS R. L. Richards 7. Projekcyjne techniki badania postaw – zjawisko projekcji; techniki i metody projekcyjne stosowane w psychologii; zogniskowane wywiady grupowe (focus group interview, FGI) w badaniach marketingowych; metoda sceno testu. 8. Ocena wytworu twórczego – technika oceny konsensualnej Consensual Assessment Technique CAT T. Amabile; skala semantyczna oceny dzieł twórczych Creative Product Semantic Scale CPSS – S. Besemer, K. O’Quin 9. Portfolio jako metoda obserwacji zmian w rozwoju – analiza zgromadzonych wytworów 10. Badania socjometryczne – badanie stosunków społecznych w grupach 11. Projekty badań własnych – terenowych. Etapy procesu badawczego. Problemy i pytania badawcze. Zmienne i ich operacjonalizacja. Konstruowanie narzędzi badawczych. Przetestowanie narzędzia w pilotażu i badanie właściwe. Analiza materiału badawczego. Raport z badań. Prezentacja wyników badań 183 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. 2. 3. 4. 5. 6. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. 2. 3. 4. 5. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Kubicka, D. (2005). Strategie i techniki badania twórczości. W: A. Tokarz (red.), W poszukiwaniu zastosowań psychologii twórczości. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, s. 125153. Kubicka, D. (2003). Twórcze działania dziecka w sytuacji zabawowo - zadaniowej. Kraków: Wydawnictwo UJ. Lebuda, I, Wiśniewska, E. (2009). Wywiad i jego zastosowanie w badaniach twórczości, W: M. Karwowski (red.), Identyfikacja potencjału twórczego: teoria, metodologia, diagnostyka (s. 153174). Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Maison, D. (2001). Zogniskowane wywiady grupowe. Jakościowe metody badań marketingowych. Warszawa: PWN. Szmidt, K., J. (2007). Pedagogika twórczości. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, s.327-389. Wiśniewska, E., Lebuda, I. (2009) Obserwacja w diagnozowaniu kreatywności W: M. Karwowski (red.), Identyfikacja potencjału twórczego: teoria, metodologia, diagnostyka (s.175-196). Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Babbie, E. (2008). Podstawy badań społecznych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 3643,103-135,320-352, 421-446. Czerepaniak-Walczak, M. (1998). Badanie w działaniu- fanaberia czy konieczność? Integrowanie poznania i zmiany jako wyróżnik profesjonalizmu nauczycielskiego. W:A. Siemak-Tylikowska, H. Kwiatkowska, S. M. Kwiatkowski (red.), Edukacja nauczycielska w perspektywie wymagań zmieniającego się świata (s. 287-303). Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”. Karwowski, M. (2002). Zastosowanie zogniskowanych wywiadów grupowych do badania postrzegania osób kreatywnych. Edukacyjne Dyskursy . Łobocki, M. (2007). Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. Łobocki, M. (2009). Metody i techniki badań pedagogicznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. Zaprojektowanie, przeprowadzenie, opracowanie i prezentacja autorskich jakościowych badań twórczości. 184 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia III SEMESTR 5 Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) dr Imię i nazwisko WARSZTATY PLASTYCZNE OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3WPL Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Tomasz Sadlej Ćwiczenia 15 Edukacji Artystycznej Seminaria ZO 1 ZAŁOŻENIA Zapoznanie z technikami plastycznymi stosowanymi w pracy z osobami w różnym wieku CELE Przygotowanie studentów do organizowania pracowni i prowadzenia zajęć plastycznych METODY DYDAKTYCZNE Warsztat, zajęcia plastyczne TREŚCI PROGRAMOWE 1) 2) 3) 4) 5) 6) LITERATURA OBOWIAZKOWA Zasady planowania procesu dydaktycznego w plastyce Zagadnienia, treści i cele wychowania i kształcenia plastycznego. Rodzaje technik plastycznych Dobór tematów i sposobu inspiracji do określonego problemu plastycznego, techniki plastycznej, wieku i możliwości uczestnika zajęć, a także jego potrzeb kompensacyjno-korekcyjnych Rozwój twórczości plastycznej dzieci i młodzieży Trening artystyczny 1. Arnhem R (2004) Sztuka i percepcja wzrokowa. Gdańsk 2. Lowenfeld V.,Brittain L. W (1977) Twórczość a rozwój umysłowy dziecka. Warszawa , PWN 3. Jabłońska A. (2004) Techniki plastyczne dla dzieci. Warszawa LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaprojektowanie, przeprowadzenie, opracowanie i prezentacja autorskich prac plastycznych. 185 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia III SEMESTR 5 Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS WARSZTATY MUZYCZNE Wykład ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3WMU Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Dominika Stygar- Kwas Ćwiczenia 15 Edukacji Artystycznej Seminaria ZO 1 ZAŁOŻENIA Zapoznanie z problematyką procesów muzyczno-edukacyjnych, podstawowymi zasadami organizacji i prowadzenia zajęć muzycznorychowych CELE Przygotowanie studentów do prowadzenia różnorodnych zajęć muzyczno-ruchowych z dziećmi , opanowanie podstawowych umiejętności z zakresu muzyki METODY DYDAKTYCZNE Warsztat, zajęcia muzyczno-ruchowe, spiew TREŚCI PROGRAMOWE 1) 2) 3) 4) 5) LITERATURA OBOWIAZKOWA Miejsce i rola edukacji muzycznej w kształceniu jednostki Formy i metody prowadzenia zajęć muzycznych Merytoryczno-metodyczne przygotowywanie zajęc Formy ruchu z muzyką: zabawy ruchowe ze śpiewem, z rekwizytem, spontaniczna ekspresja ruchowa, gra na instrumentach, spiew. Struktura zajęc muzycznych: spiew, audiacja muzyczna 1. Przychodzinska M.(1989) Wychowanie muzyczne- idee, tresci, kierunki rozwoju . WSiP Warszawa 2. Michalski A (red) Nowe koncepcje edukacji muzycznej. Bydgoszcz, 2002 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaprojektowanie, przeprowadzenie, opracowanie i prezentacja zajęc muzyczno-ruchowych. 186 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Psychopedagogika kreatywności I stopnia III SEMESTR 5 Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) mgr Imię i nazwisko WARSZTATY TEATRALNE OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3WTE Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Magdalena Ostolska Wykład Ćwiczenia 15 Edukacji Artystycznej Seminaria ZO 1 ZAŁOŻENIA opanowanie umiejętności prowadzenia zajęć grupowych CELE świadome kreowanie swojej osoby we wszelkiego rodzaju wystąpieniach publicznych umiejętność panowania nad stresem właściwa emisja i higiena głosu wyrazistość wymowy i umiejętność prawidłowego wysławiania się umiejętność pracy nad tekstem literackim pobudzenie zdolności empatycznych i umiejętność okazywania emocji uświadomienie własnych możliwości METODY DYDAKTYCZNE Warsztat teatralne - TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. 6. nauczenie prawidłowego oddechu, który jest podstawą dobrej i świadomej emisji głosu, poprzez ćwiczenia z tego zakresu. praca nad dykcją i wyrazistością wymowy z wykorzystaniem typowo aktorskich zadań próba opanowywania wszelkich objawów stresu związanego z wystąpieniami publicznymi ćwiczenie umiejętności wystąpień publicznych kreowanie siebie w zależności od sytuacji i potrzeb pobudzanie empatii poprzez wnikliwą analizę ról granych przez siebie i kolegów (na podstawie wymyślanych samodzielnie etiud aktorskich ćwiczeń dramowych i istniejących tekstów literackich). LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Jadwiga Skupnik- Kurowska: Wyrazistość mowy scenicznej- wybór tekstów do ćwiczeń; PWST w Krakowie 1990. oprac. Zenon Klemensiewicz, uzupełnił Stanisław urbańczyk :Prawidła poprawnej wymowy polskiej; Baran i Suszyński, Kraków 1995. Styczek Jrena: Logopedia ; PIW 1980 Miodek Jan : Rzecz o języku; Ossolineum, Wrocław 1983 Michaił A. Czechow: O technice aktora; AKSHA 1995 - pamięciowe opanowanie wybranego fragmentu wiersza lub prozy interpretacja tekstu - prezentacja tekstu przed grupą i prowadzącym Kryteria ocen: aktywne uczestnictwo w zajęciach postęp jakiego dokonał student od pierwszych do ostatnich zajęć stopień przygotowania tekstu na zaliczenie opanowanie pamięciowe, interpretacja, wyrazistość mowy i emisja głosu - 187 Plany i programy studiów PE_DZ Specjalność: DORADZTWO ZAWODOWE (DZA) WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika specjalna Doradztwo zawodowe I stopnia II SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr hab. Prof. APS. OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ZAWODOZNAWSTWO Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawoweg o Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E1ZAW Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Urszula Jeuszka Pedagogiki Pedagogika społeczna, psychologia, etyka. Wykład 30 Egzamin Ćwiczenia Seminaria ZAŁOŻENIA Przedmiot umożliwia zdobycie wiedzy o zawodach, ich powstawaniu, rozwoju lub zanikaniu, o klasyfikacjach zawodów, o zmianach w treściach i charakterze pracy w zawodach, o wymaganiach zawodów w zakresie cech psychofizycznych kandydata do zawodu. Wiedza ta stanowi podstawowe narzędzie pracy umożliwiające wspieranie innych osób w sprawnym działaniu w obszarze edukacji zawodowej i rynku pracy. CELE Opanowanie podstawowych pojęć i zagadnień zawodoznawstwa; poznanie elementów tworzących zawód; analiza kryteriów grupowania i klasyfikacji zawodów; ukazanie przemian zawodów; poznanie dokumentów zawodoznawczych, przedstawienie aksjologicznej legitymizacji zawodów METODY DYDAKTYCZNE Wykład, dyskusja dydaktyczna, prezentacje multimedialne. TREŚCI PROGRAMOWE Pojęcie i przedmiot zawodoznawstwa zawodoznawstwo – wiedza o zawodach, zadania zawodznawstwa podstawowe pojęcia zawodoznawstwa: praca, zawód, specjalność, zadanie zawodowe, kwalifikacje zawodowe, standard kwalifikacji zawodowych teoretyczne podstawy zawodoznawstwa: teoria podziału pracy ludzkiej, teorie pracy zawodowej, teorie potrzeb ludzkich, teoria czynności ludzkich, teorie wyboru zawodu, teorie uczenia się zawodu badania zawodoznawcze, współczesne problemy badawcze zawodoznawstwa Wyodrębnianie zawodów badanie pracy - badanie czynności zawodowych na stanowisku pracy poziomy podział pracy – grupowanie czynności zawodowych i umiejętności dla zawodu analiza pracy w zawodzie jako metoda badań zawodoznawstwa zawód jako fenomen kultury wynikły z podziału pracy Konstytutywne i konsekutywne cechy zawodu. konstytutywne cechy zawodu konsekutywne cechy zawodu kontekst pedagogiczny zawodu Kryteria klasyfikacji i klasyfikacje zawodów. Przykłady różnych klasyfikacji. kryteria klasyfikacji zawodów: kryterium zainteresowań i preferencji zawodowych (typologiczna teoria zachowań zawodowych Hollanda), potrzeb człowieka (Hippocka i Maslowa), doświadczeń rodzinnych (Anny Roe), przedmiotu pracy (człowiek-człowiek, człowiek - dane/informacje, człowiek -technika, człowiek - przyroda, człowiek - obraz artystyczny), kategorii zadań zawodowych i stopnia odpowiedzialności, jaki jest wymagany przy wykonywaniu zadań zawodowych Międzynarodowa Klasyfikacja Zawodów ISCO-88 i ISCO-88 (COM) klasyfikacja zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy, tzw. klasyfikacja gospodarcza klasyfikacja zawodów szkolnictwa zawodowego, tzw. klasyfikacja szkolna Dokumentacja zawodoznawcza. 188 Plany i programy studiów PE_DZ charakterystyki zawodu, ich rodzaje i funkcje struktura charakterystyki kwalifikacyjnej, opisu zawodu oraz teczki informacji o zawodzie jako przykładu charakterystyki zawodu na potrzeby poradnictwa zawodowego Czynniki wpływające na przemiany, zanikanie i powstawanie nowych zawodów: postęp naukowo-techniczny, rozwój technologii informacyjnych i telekomunikacyjnych (ICT), ekspansja sektora usług w gospodarce, przemiany charakteru, treści i organizacji pracy oraz inne powstawanie nowych zawodów w obszarach intensywnego rozwoju Problematyka wyboru zawodu. Mobilność zawodowa współczesne teorie rozwoju zawodowego człowieka i wyboru zawodu wolność i świadomość wyboru zawodu pojęcie informacji zawodowej, struktura informacji zawodowej, gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji o zawodach, model przekazu informacji o zawodach mobilność zawodowa zasobów pracy Wartości i zawody współczesna aksjologiczna legitymizacja zawodów, prestiż społeczny zawodu wartości i wybór zawodu. stratyfikacje społeczne etos zawodu, etyka(i) zawodowa(e), moralność pracownicza, kodeks etyczny, kodeks moralności zawodowej Wypalenie zawodowe LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. Nowacki T. W., Zawodoznawstwo, Instytut Technologii Eksploatacji – PIB, Radom 1999. 2. Czarnecki K.M., Podstawowe pojęcia zawodoznawstwa, Oficyna Wydawnicza „Humanista”, Sosnowiec 2008 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. Borkowska S., Karpiński A., Powstawanie nowych zawodów a prognozowanie popytu na pracę, w: Nowe zawody oraz elastyczne formy zatrudnienia, RCST, Warszawa 2001. 2. Jeruszka U., Kwalifikacje zawodowe. Poglądy teoretyczne a rzeczywistość, IPiSS, Warszawa 2006. 3. Kabaj M., Rozwój i wykorzystanie zasobów pracy – w kierunku gospodarki opartej na wiedzy, w: Kukliński A., red., Gospodarka oparta na wiedzy. Wyzwanie dla Polski XXI wieku, KBN, Warszawa 2001. 4. Kryńska E., Mobilność zasobów pracy. Analiza i metody stymulacji, IPiSS, Warszawa 2000. 5. Kwiatkowski S.M., Woźniak I., Krajowe standardy kwalifikacji zawodowych. Projektowanie i stosowanie, MGPiPS, Warszawa 2003. 6. Lelińska K., Sołtysińska G., Gruza M., Zawody szkolnictwa zawodowego, MEN, Warszawa 2005. 7. Lelińska K., Gruza M., Stahl J., Nowa klasyfikacja zawodów i specjalności. Praktyczny przewodnik, IPiSS, Warszawa 2004. 8. Wojtasik B., Warsztat doradcy zawodu. Aspekty pedagogiczno-psychologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Opanowanie podstawowych kategorii pojęciowych zawodoznawstwa. Scharakteryzowanie cech konstytuujących zawód. Wymienienie i opisanie elementów strukturalnych podstawowych dokumentów zawodoznawczych. Klasyfikowanie zawodów według kryterium zadań zawodowych. Określenie czynników wpływających na zanikanie lub powstawanie nowych zawodów. Wskazanie znaczenia moralności pracowniczej. Scharakteryzowanie współczesnych tendencji badań zawodoznawczych. 189 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia II SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Prof. Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS PODSTAWY TEORETYCZNE PORADNICTWA ZAWODOWEGO ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o 2009/2010 100S-1E2PTZ Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Franciszek Szlosek Wykład Ćwiczenia 30 E 0 lub 4.00 (w zależności od programu) Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Uświadomienie podmiotowi uczącemu się teoretycznej perspektywy poradnictwa zawodowego. CELE Celem ogólnym przedmiotu „Podstawy teoretyczne poradnictwa zawodowego” jest zapoznanie słuchaczy z wybranymi teoretycznymi kierunkami, stanowiącymi punkt wyjścia do tworzenia krajowych systemów poradnictwa zawodowego. Szczególnie chodzi o: 1. Uświadomienie studentom systemu pojęciowego ściśle związanego z orientacją, poradnictwem i doradztwem zawodowym. 2. Omówienie socjoekonomicznego modelu rozwoju i zachowań człowieka – w aspekcie współcześnie rozumianego poradnictwa zawodowego. 3. Wykazanie, że teorie Parsona, Hollanda, Roe, Ginzberga, Rogersa i Supera stanowią kontekst teoretyczny poradnictwa zawodowego. 4. Charakterystyka systemu dydaktycznego i liberalnego (dialogowego) poradnictwa zawodowego na przykładzie Niemiec i Wielkiej Brytanii. 5. Poradnictwo międzykulturowe i „zielone”. 6. Porównanie polskich teorii poradnictwa zawodowego z koncepcjami wybranych krajów świata. METODY DYDAKTYCZNE Wykład konwersatoryjny TREŚCI PROGRAMOWE System pojęciowy związany z procesami orientacji zawodowej, poradnictwa i doradztwa zawodowego. Geneza i tworzenie systemów poradnictwa zawodowego. Socjoekonomiczny model rozwoju i zachowań człowieka. Teoria cech i czynników. Teoria Rogera i Ginzberga. Teoria rozwoju zawodowego Supera. Polskie teorie rozwoju zawodowego człowieka. Teoretyczne podstawy poradnictwa dyrektywnego. Poradnictwo niedyrektywne. Poradnictwo dla wielokulturowości a poradnictwo trans nacjonalne. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. Bańka A.: Zawodoznawstwo, doradztwo zawodowe, pośrednictwo pracy. Psychologiczne metody i strategie pomocy bezrobotnym. Poznań 1995. 2. Cieślikowska D., Kownacka E., Olczak E., Paszkowska – Rogacz A.: Doradztwo zawodowe a wyzwania międzykulturowe. Warszawa 2006 3. Paszkowska – Rogacz A.: Psychologiczne podstawy wyboru. Przegląd koncepcji teoretycznych. Warszawa 2003. 4. Parzęcki R.: Edukacja i poradnictwo zawodowe w wybranych krajach europejskich. Słupsk 1996. Sultana R.: Strategie usług poradnictwa zawodowego w społeczeństwie wiedzy. Raport CEDEFOB. 190 Plany i programy studiów PE_DZ Luksemburg 2004 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. Bednarczyk H., Figurski J., Żurek M. (red.): Pedagogika pracy. Doradztwo zawodowe. Radom 2005. 2. Czerkowska A., Czerkawski A.: Etyczny wymiar poradnictwa zawodowego. Warszawa 2005 3. Kargul A. (red.): Dramaturgia poradnictwa. Wrocław 1995 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Egzamin pisemny 191 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia II SEMESTR ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU SPOŁECZNE UWARUNKOWANIA 2009/2010 100S-1E2SUD ROZWOJU ZAWODOWEGO STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Krystyna Lelińska Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Zainteresowanie problematyką doradztwa zawodowego. Umiejętność przygotowywania prezentacji multimedialnych. Aktywność na ćwiczeniach. Wykład 15 ZO Ćwiczenia 30 Seminaria ZAŁOŻENIA Przedmiot pozwala studentom dokonywać analizy wpływu różnych czynników społecznych na przebieg rozwoju zawodowego/kariery zawodowej potencjalnym klientom korzystającym z usług poradnictwa zawodowego CELE 1. Zapoznanie studentów ze społecznymi uwarunkowaniami rozwoju zawodowego/kariery zawodowej. 2. Praktyczne wyposażenie w wiedzę o społecznych teoriach i koncepcjach rozwoju zawodowego/kariery zawodowej. 3. Nabycie umiejętności analizy społecznych czynników kształtujących rozwój zawodowy i przebieg kariery zawodowej. METODY DYDAKTYCZNE Wykłady, ćwiczenia, warsztaty, prezentacje multimedialne, filmy, program komputerowy TREŚCI PROGRAMOWE Wykłady 1. Podstawowe pojęcia i terminologia związana z poradnictwem i doradztwem karier jako procesem wspomagającym planowanie i przebieg kariery zawodowej klientów w różnych etapach rozwoju zawodowego. Pojęcie rozwoju zawodowego. Stadia rozwoju zawodowego na przykładzie Teorii Samookreślenia Zawodowego D. Supera. Pojęcie dojrzałości zawodowej. Dojrzałość zawodowa a rozwój zawodowy. 2. Czynniki kształtujące przebieg rozwoju zawodowego. Model uwarunkowań rozwoju zawodowego D. Supera. Czynniki zewnętrzne i wewnętrzne. Cykl życia i rozwój zawodowy człowieka. Cechy współczesnej kariery a rozwój zawodowy. Rola różnych rodzajów mobilności zawodowej w rozwoju kariery. Typy i rodzaje karier zawodowych. 3. Pojęcie struktury społecznej. Pojęcie klasy i warstwy społecznej. Kryteria wyróżniania klas i warstw społecznych. Struktura społeczna i zawodowa jako czynnik kształtujący i ograniczający planowanie i rozwój kariery zawodowej. Dostęp do wykształcenia a zajmowane miejsce jednostki w strukturze społecznej. Wpływ nierówności społecznych na planowanie i rozwój kariery. Funkcjonalna Teoria Uwarstwienia Społecznego Davise’a i Moore’a. 4. Rodzina jako środowisko społeczne jednostki. Wpływ rodziny na decyzje edukacyjno-zawodowe. Kapitał kulturowy rodziny. Teorie: R. Boudon’a, R.D. Mare’a i C. Bernsteina określające wpływ rodziny na decyzje edukacyjno-zawodowe. Kody językowe a osiągnięcia szkolne. 5. System edukacji i jego wpływ na planowanie i rozwój kariery zawodowej. Wpływ systemu poradnictwa zawodowego na rozwój zawodowy jednostki. Pojęcie selekcji szkolnych. Czynniki wpływające na selekcje szkolne. Nierówności edukacyjne. Współczynniki skolaryzacji. Wpływ selekcji szkolnych na planowanie kariery. 6. Rynek pracy jako czynnik kształtujący i ograniczający planowanie i rozwój kariery zawodowej. 7. Kultura firmy i jej wpływ na przebieg karier młodych ludzi. Elementy składowe kultury organizacyjnej firmy. Kult korporacyjny jako przykład patologii kultury firmy. Ćwiczenia 1. Charakterystyka stadiów rozwoju zawodowego J. D Supera. Dyskusja w grupach o każdym z pięciu stadiów rozwoju zawodowego. Przykłady zadań zawodowych w prezentowanych stadiach. 2. Typy i rodzaje karier zawodowych. Definiowanie w grupach pojęcia kariera zawodowa. Program komputerowy „Piramida 192 Plany i programy studiów PE_DZ kariery”. 3. Prezentacje multimedialne studentów wybranych typów karier wg Suchara i Supera. 4. Struktura społeczna społeczeństwa polskiego. Charakterystyka klas i warstwa społecznych. Wzory kształcenia w poszczególnych klasach i warstwach społecznych. Prezentacje multimedialne studentów siedmiu wyróżnionych warstw społecznych. 5. Struktura systemu edukacji w Polsce. Struktura wykształcenia społeczeństwa polskiego. Dyskusja w grupach dot. czynników wpływających na selekcje szkolne. 6. Wpływ systemu poradnictwa zawodowego na rozwój zawodowy jednostki. Prezentacje multimedialne studentów instytucji polskiego systemu poradnictwa zawodowego: KOWEZiU, Poradnie Psychologiczno-Pedagogiczne, Biura Karier, Mobilne Centra Informacji Zawodowej, Powiatowe Urzędy Pracy, Centra Informacji i Planowania Kariery, Agencje Poradnictwa Zawodowego. Film „ Doradca zawodowy”. 7. Rynek pracy i jego wpływ na planowanie i rozwój kariery zawodowej. Zapotrzebowanie rynku pracy na zatrudnianie pedagogów. Zawody rozwojowe na rynku pracy. Charakterystyka dziewięciu obszarów zawodów z przyszłością. Dyskusja w grupach. 8. Kultura organizacyjna firmy i jej wpływ na rozwój zawodowy pracowników. Prezentacje multimedialne studentów wybranych firm i instytucji. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Czarnecki K., Rozwój zawodowy człowieka, Warszawa 1985, IW ZZ Czerwińska - Jasiewicz, Decyzje młodzieży dotyczące własnej przyszłości (uwarunkowania psychospołeczne), Warszawa 1997, Oficyna Wyd. Psychologii UW, Lelińska K., Znaczenie socjologicznych teorii wyboru zawodu w pracy doradcy zawodowego, W: Doradztwo zawodowe, Pedagogika pracy, Radom 2005, ITE Paszkowska - Rogacz A., Koncepcje wartości oraz modele życia związane z planowaniem kariery zawodowej, W: Doradztwo zawodowe, Pedagogika pracy, Radom 2005, ITE Piorunek M., Plany edukacyjno-zawodowe młodzieży w okresie adolescencji, Poznań 2005, Wyd.UAM Suchar M., Kariera i rozwój zawodowy, Gdańsk 2003, ODDK Bednarczyk-Jama N., Aspiracje edukacyjno-zawodowe uczniów szkół ponadgimnazjalnych, Warszawa 2008, IBE Wojtasik B., Doradca zawodu. Studium teoretyczne z zakresu poradoznawstwa, Wrocław1994, Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego. Wypracowanie na dwa zadane tematy. Przygotowanie prezentacji multimedialnych. 193 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia II SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU ORGANIZACJA PORADNICTWA ZAWODOWEGO W POLSCE Przedmioty kształcenia kierunkoweg o 2009/2010 100S-1E2ORP Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Krystyna Lelińska Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Zainteresowanie problematyką doradztwa zawodowego. Umiejętność przygotowywania prezentacji multimedialnych. Wykład 30 ZO Ćwiczenia Seminaria ZAŁOŻENIA Przedmiot wprowadza studentów w problematykę specjalności. CELE 1. Zapoznanie z najważniejszymi zasadami organizującymi polskie poradnictwo zawodowe. 2. Wyposażenie w wiedzę o systemie poradnictwa zawodowego w Polsce. 3. Wyposażenie w wiedzę o funkcjonowaniu instytucji systemu poradnictwa zawodowego w Polsce. 4. Zapoznanie z modelami i typami doradców zawodowych. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, prezentacje multimedialne, filmy TREŚCI PROGRAMOWE 1. Zakres podstawowych pojęć związanych z poradnictwem zawodowym: orientacja zawodowa, poradnictwo zawodowe, doradztwo zawodowe, doradztwo karier. 2. Najważniejsze teorie leżące u podstaw funkcjonowania poradnictwa zawodowego w Polsce i na świecie. a) Teoria Cech – Czynników F. Parsonsa. 3. Krótka historia poradnictwa zawodowego w Polsce i Stanach Zjednoczonych. 4. Najważniejsze dokumenty i akty prawne regulujące działalność instytucji świadczących usługi w zakresie poradnictwa zawodowego w Polsce. 5. System poradnictwa zawodowego w Polsce. Instytucje systemu edukacji realizujące zadania poradnictwa zawodowego. 6. Zadania doradcy zawodowego w szkołach różnych typów i poziomów kształcenia, poradni psychologiczno-pedagogicznej. Koncepcja szkolnego doradcy zawodowego. 7. Zadania doradcy zawodowego w akademickich biurach karier, mobilnych centrach informacji zawodowej. 8. Instytucje rynku pracy realizujące zadania poradnictwa zawodowego w urzędach pracy, centrach informacji i planowania kariery, klubach pracy, gminnych centrach informacji zawodowej. 9. Modele doradcze: metody i techniki stosowane w poradnictwie liberalnym, dyrektywnym, dialogowym. 10. Typy doradców zawodowych w ujęciu B. Wojtasik. Koncepcja etapów procesu poradniczego. 11. Zasady organizujące polskie poradnictwo zawodowe: zasada dostępności, dobrowolności korzystania z usług, równości, swobody wyboru zawodu i miejsca zatrudnienia, bezpłatności, poufności i ochrony danych osobowych. 12. Pojęcie standardu kwalifikacji zawodowych. Standard kwalifikacji doradcy zawodowego 13. Standard kompetencji doradcy zawodowego. Podstawowe cechy i umiejętności doradcy zawodowego. 14. Etyczne zasady postępowania doradcy zawodowego. Standardy oceny pracy doradcy zawodowego. 15. Istota i najważniejsze problemy w pracy doradców zawodowych z bezrobotnymi. LITERATURA OBOWIAZKOWA Artykuły dot. instytucji systemu poradnictwa zawodowego, W: Doradztwo zawodowe, Pedagogika Pracy, Radom 2005 Lelińska K., Orientacja zawodowa w nowym systemie edukacji, W: Doradztwo zawodowe, Pedagogika Pracy, op. cit. Szkolny doradca zawodowy, Warszawa 2003, KOWEZiU 194 Plany i programy studiów PE_DZ Sarzyńska E., Doradca zawodowy w środowisku bezrobotnych, Lublin 2007, Wyd. UMCS Wojtasik B., Warsztat doradcy zawodowego. Aspekty pedagogiczno-psychologiczne, Warszawa 1997, Wydawnictwo Szkolne PWN LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Kargulowa A., O teorii i praktyce poradnictwa, Warszawa 2005, PWN WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Wypracowanie na dwa zadane tematy z problematyki wykładu 195 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia II SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS EURODORADZTWO Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawoweg o Wykład 15 Egzamin Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2EUR Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Janusz Abramczyk Pedagogiki Ćwiczenia 30 Seminaria ZAŁOŻENIA CELE Zapoznanie i zaznajomienie z wybranymi poglądami zachodnioeuropejskich teoretyków z zakresu doradztwa zawodowego i personalnego. Rozwój zawodowy człowieka i formy udzielanej pomocy doradczej. Zapoznanie z funkcjonowaniem i organizacją doradztwa zawodowego w krajach UE METODY DYDAKTYCZNE TREŚCI PROGRAMOWE Wykład 1.Rozwój zawodowy jednostki w krajach UE. Charakterystyka koncepcji Personasa, Hoopocka Supera 2. Teoretyczne rozważania Ginsberga. Multipotencjalność jednostki 3. Rola i miejsce jednostki w społecznym podziale pracy 4. Nowoczesny doradca wg pogladów Nelsona, Egana i Nathana 5.Model modernistyczny doradcy 6. Zarys doradztwa w krajach Unii 7. Determinanty decyzji zawodowych 8. Instytucjonalni partnerzy doradztwa w krajach Unii Podsumowanie zajęć Ćwiczenia 1. Model doradztwa zawodowego w krajach Unii i porównanie z Polską 2. System edukacji zawodowej we Francji. Poradnictwo zawodowe we Francji 3. Poradnictwo dla osób niepełnosprawnych we Francji. Status doradcy 4. Doradztwo zawodowe w Danii 4. Doradztwo zawodowe w Wielkiej Brytanii. Edukacja i szkolenia 5. Źródła informacji dla praktyków doradztwa zawodowego w Anglii 6.Poradnictwo karierowe w Anglii 7. Transnarodowy system doradztwa Rynek pracy w Anglii. 8.Poradnictwo zawodowe w Niemczech 9. System edukacji zawodowej. Status doradcy w Niemczech 10. Poradnictwo zawodowe w Austrii 11. Edukacja zawodowa. Poradnictwo dla niepełnosprawnych w Austrii LITERATURA OBOWIAZKOWA Z. Wiatrowski – Pedagogika pracy w kontekście Unii Europejskiej – Warszawa 2003 A. Paszkowska – Rogacz – Doradztwo zawodowe w systemach szkolnych UE – Warszawa 2001 A.Paszkowska – Rogacz – Warsztat pracy europejskiego doradcy zawodowego Warszawa 2002 M. Śmigiel – Poradnictwo pracy w krajach UE Warszawa 2006 196 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA W. Mielecka- Poradnictwo w podejmowaniu decyzji zawodowych – Edukacja i Dialog nr8 /2008 oraz broszury dot. poradnictwa w UE WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Uzyskanie min. 16 pkt na możliwych 30 pkt. 197 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia II SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr hab. Prof. APS OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS DORADZTWO PERSONALNE Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawoweg o Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2DOP Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Urszula Jeruszka Pedagogiki Pedagogika ogólna, psychologia ogólna i społeczna, metodologia badań, pedagogika pracy. Zainteresowanie problematyka człowieka pracującego oraz doradzania człowiekowi w podejmowaniu decyzji personalnych – edukacyjno – zawodowych i w planowaniu kariery zawodowej. Wykład Ćwiczenia Seminaria 15 15 Zaliczenie na ocenę 0 lub 2.00 (w zależności od programu) ZAŁOŻENIA Przedmiot zapoznaje studentów z problematyką zarządzania zasobami ludzkimi w zakresie doradztwa personalnego. Wiedza w tym zakresie umożliwia sprawne i skuteczne doradzanie w sprawach selekcji i doboru pracowników oraz rozwoju zawodowego pracownika. CELE 1. Poznanie zadań i czynności oraz środowiska pracy doradcy personalnego. 2. Poznanie uwarunkowań rozwoju zawodowego pracownika. 3. Ukazanie praktycznych zastosowań teorii rozwoju zawodowego człowieka. 4.Przedstawienie modelu rozwoju zawodowego pracowników. 5. Ukazanie roli doradcy personalnego we właściwym doborze pracowników na konkretne stanowisko pracy. 6. Nabycie umiejętności podejmowania decyzji personalnych, w tym umiejętności doradzania innym osobom – potencjalnym pracownikom i potencjalnym pracodawcom – w podejmowaniu pracy. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, dyskusja dydaktyczna, prezentacje multimedialne. TREŚCI PROGRAMOWE 1. Klasyfikowanie zawodu „doradca personalny” w klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku. Charakterystyka kwalifikacyjna doradcy personalnego. Zadania i czynności oraz środowisko pracy doradcy personalnego. 2. Uwarunkowania (biologiczne, społeczne, psychiczne, gospodarcze) rozwoju zawodowego pracownika we współczesnym świecie. Psychospołeczne mechanizmy rozwoju zawodowego. Etapy rozwoju zawodowego: nastawienie zawodowe, podejmowanie decyzji zawodowej, adaptacja zawodowa, stabilizacja zawodowa. 3. Teorie rozwoju zawodowego człowieka akcentujące podejmowanie decyzji personalnych. Rola i znaczenie teorii J. L. Hollanda. Zadania rozwojowe w teorii D. Supera i teorii E. Ginsberga. Psychospołeczny kontekst rozwoju zawodowego człowieka w koncepcji K. Czarneckiego. Waga określenia własnej tożsamości zawodowej w teorii E. Eriksona. 4. Pojęcie kompetencji. Podział kompetencji na uniwersalne i zawodowe. Pożądane i oczekiwane przez pracodawców kompetencje współczesnego pracownika. 5. Model procesu konsultacyjnego. Etapy doradzania: 1) określenie potrzeb/problemów; 2) przeanalizowanie potrzeb/problemów; 3) sformalizowanie rozwiązań; 4) wdrożenie rozwiązań; 5) ewaluacja wyników. 6. Termin „decyzje personalne” odnoszony do wszystkich decyzji co do ludzi, w tym decyzji powziętych przez kadrę kierowniczą przedsiębiorstw co do pracowników. Dwa typy działań związanych z podejmowaniem decyzji personalnej: ocenianie (tzw. diagnozowanie) i interweniowanie (tzw. leczenie). 7. Doradca personalny jako osoba oceniająca. Ocenianie jednostek i środowisk pracy jako proces wypracowywania wszechstronnej oceny jednostki lub sytuacji przy użyciu którejkolwiek z następujących metod zbierania danych: obserwacja, opis określonego zachowania, oszacowanie obserwowanego, przeprowadzenie wywiadów, standardowe kwestionariusze ukazujące profile osobowości, zainteresowań i postaw badanej osoby, standardowe testy funkcjonowania poznawczego, osiągnięć, koordynacji ruchowej i percepcji, zbieranie danych na temat spostrzegania i operacji poznawczych wykonywanych w specyficznych warunkach laboratoryjnych lub warunkach określonego miejsca. 8. Doradca personalny jako osoba interweniująca. Interweniowanie jako działanie w celu wywołania jakiejś natychmiastowej albo ostatecznej reakcji jednostki lub grupy. Formy interwencji – 1) integracja w pracę organizacji (przedsiębiorstwa) i pomoc w 198 Plany i programy studiów PE_DZ sformułowaniu ostatecznej oceny i rekomendacji kandydatów do pracy; 2) interwencja bezpośrednia, ingerencja w życie kandydatów podczas przeprowadzania z nimi wywiadów i przekazywania im informacji zwrotnej. 9. Działania doradców personalnych związane z pełnieniem dwóch ról: 1) praca w charakterze eksperta w zakresie wiedzy o ludzkim zachowaniu będącym przedmiotem analizy, 2) praca w charakterze animatora działań podejmowanych przez klienta. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Chmiel N., red., Psychologia pracy i organizacji, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2003. Pocztowski A., Strategiczne aspekty rozwoju zasobów ludzkich, w: Borkowska S., red., Przyszłość pracy w XXI wieku, IPiSS, Warszawa 2004. Wood R., Payne T., Metody rekrutacji i selekcji pracowników oparte na kompetencjach, Wydawnictwo Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2006. Armstrong M., Zarządzanie zasobami ludzkimi, Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2004. Bednarczyk H., Figurski J., Żurek M., red., Pedagogika pracy – doradztwo zawodowe, WSP ZNP – ITeE, Warszawa – Radom 2005. Knowle M.S., Holton III E.F., Swanson R.A., Edukacja dorosłych. Podręcznik akademicki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009. Król H., Ludwiczyński A., red., Zarządzanie zasobami ludzkimi. Tworzenie kapitału ludzkiego organizacji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006. Kwiatkowski S. M., red., Przedsiębiorstwo w rozwoju zawodowym pracowników, IBE, Warszawa 2007. Lelińska K., Zawodoznawstwo w planowaniu kariery, OHP KG, Warszawa 2006. Ulrich D., Liderzy zarządzania zasobami ludzkimi – nowe wyzwania, nowe role, Oficyna Ekonomiczna, Dom Wydawniczy ABC, Kraków 2001. Wykonanie analizy studium przypadku podjęcia decyzji personalnej. Zaliczenie pisemnego testu. 199 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia II SEMESTR 4 ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne PORADNICTWO ZAWODOWE DLA OSÓB KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2PZN NIEPEŁNOSPRAWNYCH Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Krystyna Lelińska Pedagogiki mgr Justyna Skibińska Pedagogika ogólna, psychologia ogólna i społeczna, metodologia badań, pedagogika pracy. Zainteresowanie problematyka człowieka pracującego oraz doradzania człowiekowi w podejmowaniu decyzji personalnych – edukacyjno – zawodowych i w planowaniu kariery zawodowej. Wykład Ćwiczenia Seminaria 15 15 Egzamin 4 ZAŁOŻENIA Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z interdyscyplinarną wiedzą z zakresu doradztwa zawodowego i edukacyjnego ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych. Ten cel jest ważny w pracy każdego pedagoga wobec wykonywania zadań szkolnego doradcy zawodowego, który ma być włączony do programu wychowawczego w szkołach, a jego działania mają prowadzić do planowania kariery zawodowej uczniów. CELE Ważnym celem przedmiotu jest przedstawienie studentom następujących zagadnień: 1. 2. 3. Niepełnosprawność jako szczególnie trudna sytuacja z którą człowiek usiłuje sobie poradzić. Praca jako szczególna wartość w życiu człowieka z niepełną sprawnością. Atutem osób niepełnosprawnych na rynku pracy jest silne przywiązanie do pracy. Funkcjonowanie na rynku pracy wymaga nie tylko kwalifikacji (poświadczonych uprawnień), lecz przede wszystkim kompetencji. Wiedza, zdolności i postawy jednostki są dopasowywane do stawianych zadań i kontekstu ich wykonywania, w efekcie ludzie wykonują "obszary zadań:, do których są najlepiej przygotowani (do wykonywania których posiadają kompetencje- jako realne nie zaś potencjalne zdolności, suma zachowań wartościowych dla pracodawcy). METODY DYDAKTYCZNE Wykład, dyskusja dydaktyczna, prezentacje multimedialne. TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. .Wybrane zagadnienia terminologiczne z obszaru doradztwa zawodowego, a mianowicie: doradztwo zawodowe, poradnictwo zawodowe, orientacja szkolna i zawodowa, poradnictwo rehabilitacyjne. Podstawowe zadania procesu kompleksowej rehabilitacji. Komunikacja i asertywność ważnymi umiejętnościami w pracy pedagoga doradcy zawodowego wobec osób niepełnosprawnych. Zadania doradcy zawodowego wobec osób niepełnosprawnych w sieciowym modelu poradnictwa zawodowego. Sytuacja zdrowotna, psychologiczna, zawodowa i społeczna na przykładzie wybranych grup niepełnosprawności. Swoiste problemy osób niepełnosprawnych podsawą wiedzy doradcy zawodowego. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1.Bańka A.: Zawodoznawstwo, doradztwo zawodowe, pośrednictwo pracy. Print-B. Poznań, 1995. 2.Kargulowa A.: Poradnictwo jako wiedza i system działań. Wrocław, 1986. 3.Rogozińska A. (red.): Szkolny doradca zawodowy. KOWEZiU. Warszawa, 2003. 4.Stąsiek K., Zięcina-Banek M.: O poradnictwie zawodowym dla osób niepełnosprawnych. Wydawnictwo WSPS. Warszawa 1991. 5.Siarkiewicz E. (red.): Niejednoznaczność poradnictwa. Wyd.Uniwersyteckie. Zielona Góra,2004. 6.Poradnictwo zawodowe dla osób niepełnosprawnych. Materiały konferencyjne. Biuro Koordynacji 200 Plany i programy studiów PE_DZ Kształcenia Kadr. Fundacja Fundusz Współpracy, Warszawa 2003 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1.Kwiatkowski S.M., Wożniak I.: Standarty kwalifikacji zawodowych i standarty edukacyjne. Wyd. IBN. Warszawa, 2002. 2.Mrugalska K.: Dlaczego dobrze jest pracować? Poradnik dla doradców zawodowych i pracowników służb zajmujących się aktywizacją społeczną i zawodową osób z niepełnosprawnością intelektualna. EFES,PFRON, Warszawa 2005. 3.Paszkowska-Rogacz A.: Doradztwo zawodowe w systemach szkolnych krajów Unii Europejskiej. KOWEZiU. Warszawa, 2001. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie pisemnego testu. 201 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia II SEMESTR I ROK AKADEMICKI Stacjonarne I KOD PRZEDMIOTU DIAGNOSTYKA ZAWODOWA PLANOWANIE KARIERY Przedmioty kształcenia ogólnego DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł Imię i nazwisko naukowy (stopień) DR KRYSTYNA LELIŃSKA PEDAGOGIKI . Zainteresowanie problematyką doradztwa zawodowego, umiejętność wykonania prezentacji multimedialnych Wykład 15 EGZAMIN Przedmioty kształcenia kierunkoweg o 100S-1E2DZK STATUS PRZEDMIOTU OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Przedmioty kształcenia podstawoweg o 2009/2010, 20010/2011 Ćwiczenia 30 Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o x Instytut Przedmioty fakultatywne Seminaria ZAŁOŻENIA Przedmiot zapoznaje studentów z narzędziami pozwalającymi dokonać diagnozy zawodowej przydatnej klientom w planowaniu kariery zawodowej. CELE 1. Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami dotyczącymi przedmiotu diagnozy zawodowej, 2. Nabycie umiejętności posługiwania się prostymi metodami diagnostycznymi pozwalającymi planować i prognozować rozwój kariery zawodowej. METODY DYDAKTYCZNE Wykłady, prezentacje multimedialne, programy komputerowe, filmy. TREŚCI PROGRAMOWE Wykłady 1. Pojęcie diagnozy psychopedagogicznej. Diagnoza w poradnictwie zawodowym. Efekty diagnozy: obraz własne osoby (Pojęcia „JA”). 2. Przedmiot i składniki samopoznania i samowiedzy. Metody diagnostyczne prognozujące planowanie i rozwój kariery zawodowej. Testy psychologiczne i narzędzia pedagogiczne diagnozujące możliwości jednostki. 3. Pojęcie osobowości i jej cechy składowe. Różne definicje osobowości na potrzeby poradnictwa zawodowego. 4. Zdolności: definicje i rodzaje zdolności. Pojęcie inteligencji. Koncepcja sześciu typów inteligencji. Pięć wymiarów inteligencji emocjonalnej. Przedsiębiorczość jako ważna zdolność w planowaniu kariery zawodowej. 65 Zainteresowania: definicje i rodzaje zainteresowań wg J. Hollanda i A. Guryckiej. Koncepcja zainteresowań i charakterystyka sześciu typów osobowości J. Hollanda. 6. Temperament: definicje i cechy temperamentu wg Hipokratesa i Pawłowa. Cztery typy temperamentu wg Hipokratesa. 7 Wartości cenione w pracy zawodowej. Definicje wartości. Wartości cenione w pracy zawodowej wg J.D. Supera i E. Scheina. 8. Kompetencje i umiejętności jako ważne cechy w planowaniu kariery zawodowej. Pojęcie kompetencji. Koncepcja „Wielkiej Piątki” oraz Model Dyspozycji Zawodowych IPK . Ćwiczenia 1, Koncepcja sześciu typów inteligencji. Pięć wymiarów inteligencji emocjonalnej. Przedsiębiorczość jako ważna zdolność w planowaniu kariery zawodowej. Testy: „Typy inteligencji:, „Przedsiębiorczość”. 2. Koncepcja zainteresowań i charakterystyka sześciu typów osobowości J. Hollanda. Ćwiczenie: „Test przymiotników” wg koncepcji Hollanda”, „Test zainteresowań”. 3. Cztery typy temperamentu wg Hipokratesa. Zawody wskazane dla poszczególnych typów temperamentalnych . „Test temperamentów” wg. Littauer 4. Wartości cenione w pracy zawodowej. Test „Kotwice kariery” wg Scheina. 5. Model Dyspozycji Zawodowych IPK. Warsztat „Moja kariera” wg Suchara. 6. Pomiar kompetencji ważnych w planowaniu kariery: asertywność, kreatywność, umiejętności współpracy z innymi. 7. Portfolio kariery wg koncepcji KG OHP. 202 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Lelińska K., Zawodoznawstwo w planowaniu kariery, Warszawa 2006, KG OHP, Roz. 4. Narzędzia do pomiaru cech ważnych w planowaniu kariery wg Porfolio kariery, Warszawa 2008, KG OHP Paszkowska-Rogacz A., Warsztat pracy europejskiego doradcy kariery zawodowej, Warszawa 2002, KOWEZiU,Roz. 3. Paszkowska-Rogacz A., Doradztwo zawodowe.Wybrane metody badań, Warszawa 2009, Difin Suchar M., Kariera i rozwój zawodowy, Gdańsk 2003, ODDK Littauer F., Osobowość Plus. Jak zrozumieć innych przez zrozumienie siebie? Warszawa 1994, Wyd. Logos, Cz. III. Stine J. M., Supermoc umysłu. Jak wykorzystać ukryte zasoby umysłu i odnieść sukces, Poznań 2002, Rebis, Roz. Typy inteligencji Wypracowanie na dwa tematy 203 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia II SEMESTR 4 ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne DIAGNOSTYKA ZAWODOWA DLA OSÓB KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2DZN NIEPEŁNOSPRAWNYCH Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Krystyna Lelińska Pedagogiki mgr Justyna Skibińska Pedagogika ogólna, psychologia ogólna i społeczna, metodologia badań, pedagogika pracy. Zainteresowanie problematyka człowieka pracującego oraz doradzania człowiekowi w podejmowaniu decyzji personalnych – edukacyjno – zawodowych i w planowaniu kariery zawodowej. Wykład Ćwiczenia Seminaria 15 15 Egzamin 4 ZAŁOŻENIA Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z interdyscyplinarną wiedzą z zakresu doradztwa zawodowego i edukacyjnego ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych. Ten cel jest ważny w pracy każdego pedagoga wobec wykonywania zadań szkolnego doradcy zawodowego, który ma być włączony do programu wychowawczego w szkołach, a jego działania mają prowadzić do planowania kariery zawodowej uczniów. CELE Ważnym celem przedmiotu jest przedstawienie studentom następujących zagadnień: 1. 2. Poznanie zasad daignozawania potrzeb osób niepelnosprawnych Poznanie technik badawczych i narzędzi badawczych określających predyspozycje zawowe oraz przysposobienie doa pracy osób niepelnosprawnych . METODY DYDAKTYCZNE Wykład, dyskusja dydaktyczna, prezentacje multimedialne. TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. Diagnozowanie potrzeb osób niepełnosprawnych a założenia rehabilitacji zawodowej. Podstawowe zadania interdyscyplinarnego zespołu badającego predyspozycje zawodwe. Komunikacja i asertywność ważnymi umiejętnościami w pracy pedagoga doradcy zawodowego wobec osób niepełnosprawnych. Zadania doradcy zawodowego wobec osób niepełnosprawnych w sieciowym modelu poradnictwa zawodowego. Analiza narzędzi i technik badwczych LITERATURA OBOWIAZKOWA 1.Bańka A.: Zawodoznawstwo, doradztwo zawodowe, pośrednictwo pracy. Print-B. Poznań, 1995. 2.Kargulowa A.: Poradnictwo jako wiedza i system działań. Wrocław, 1986. 3.Rogozińska A. (red.): Szkolny doradca zawodowy. KOWEZiU. Warszawa, 2003. 4.Stąsiek K., Zięcina-Banek M.: O poradnictwie zawodowym dla osób niepełnosprawnych. Wydawnictwo WSPS. Warszawa 1991. 5.Siarkiewicz E. (red.): Niejednoznaczność poradnictwa. Wyd.Uniwersyteckie. Zielona Góra,2004. 6.Poradnictwo zawodowe dla osób niepełnosprawnych. Materiały konferencyjne. Biuro Koordynacji Kształcenia Kadr. Fundacja Fundusz Współpracy, Warszawa 2003 204 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1.Kwiatkowski S.M., Wożniak I.: Standarty kwalifikacji zawodowych i standarty edukacyjne. Wyd. IBN. Warszawa, 2002. 2.Mrugalska K.: Dlaczego dobrze jest pracować? Poradnik dla doradców zawodowych i pracowników służb zajmujących się aktywizacją społeczną i zawodową osób z niepełnosprawnością intelektualna. EFES,PFRON, Warszawa 2005. 3.Paszkowska-Rogacz A.: Doradztwo zawodowe w systemach szkolnych krajów Unii Europejskiej. KOWEZiU. Warszawa, 2001. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie pisemnego testu. 205 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia II SEMESTR 3 ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU INFORMACJA ZAWODOWA I RYNEK 2009/2010 100S-1E3IR1 PRACY - 1 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł Imię i nazwisko naukowy (stopień) Dr Krystyna Lelińska Pedagogiki mgr Agnieszka Łukaszewska Pedagogiki Zainteresowanie problematyką doradztwa zawodowego, umiejętność wykonania prezentacji multimedialnych OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 zal Przedmioty kształcenia podstawoweg o Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Ćwiczenia 30 Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Seminaria ZAŁOŻENIA Przedmiot zapoznaje studentów z problematyką informacji zawodowej, która stanowi podstawowe narzędzie pracy z klientami korzystającymi z usług poradnictwa zawodowego CELE 1. Zapoznanie się z pojęciem informacji zawodowej, rodzajami informacji oraz modelem przekazu informacji zawodowej. Wyposażenie w wiedzę o teoriach podejmowania decyzji. 2. Praktyczne nabycie umiejętności gromadzenia, przetwarzania i przekazywania informacji o zawodach. Zapoznanie z charakterystyką rynku pracy oraz tendencjami rozwojowymi zawodów. 3. Nabycie umiejętności poszukiwania pracy. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, prezentacje multimedialne, filmy. TREŚCI PROGRAMOWE 1. Informacja zawodowa w planowaniu kariery zawodowej. Pojęcie informacji zawodowej, rodzaje informacji zawodowej. 2. Psychologiczna Teoria Podejmowania Decyzji J. D. Brossa. 3. Teorie wyboru zawodu akcentujące znaczenie informacji zawodowej w planowaniu kariery zawodowej (Złożona Teoria Wyboru Zawodu R. Hoppocka, Teoria Społecznej Integracji H. Riesa). 4. Model przekazu informacji zawodowej. Źródła, nadawcy, treść, kanały, odbiorcy, oraz efekty przekazu informacji zawodowej. 5. Podział treści informacji na informację edukacyjną i zawodową. 6. Struktura szkolnictwa zawodowego, typy i rodzaje szkół zawodowych, ścieżki edukacyjne dochodzenia do zawodu, podstawy programowe. 7. Metody informacji zawodowej. Multimedialne kanały przekazu informacji zawodowej. Wykorzystanie technologii informacyjnych i komunikacyjnych w doradztwie zawodowym. 8. Charakterystyki zawodu jako źródło informacji zawodowej. Struktura charakterystyki zawodu. Rodzaje i funkcje charakterystyk zawodowych. 9. Teczka Informacji o zawodzie jako przykład charakterystyki zawodu na potrzeby poradnictwa zawodowego. Metody przygotowania Teczki Informacji o zawodzie. 10. Zarządzanie informacją zawodową jako ważna umiejętność doradcy zawodowego. 11. Charakterystyka rynku pracy. Definicje i podstawowe pojęcia: podaż i popyt na siłę roboczą. 12. Cechy współczesnego rynku pracy a typy karier zawodowych. 13. Młodzież na rynku pracy i jej poziom przygotowania do podjęcia zatrudnienia w świetle badań. 14. Elastyczne formy pracy: telepraca, praca na umowę zlecenie, umowę o dzieło, do wykonania projektów itp. 15. Struktura zatrudnienia w Krajach Unii Europejskiej i w Polsce ze względu na: wiek, płeć, miejsce zamieszkania, poziom wykształcenia, zawody itp. 16. Struktura bezrobocia w Krajach Unii Europejskiej i w Polsce ze względu na: wiek, płeć, miejsce zamieszkania, poziom wykształcenia, zawody itp. 17. Istota bezrobocia. Rodzaje i przyczyny bezrobocia. Aktywne metody zwalczania bezrobocia: szkolenia. Rodzaje i typy szkoleń. Efektywność szkoleń. 206 Plany i programy studiów PE_DZ 18. Uczestnicy rynku pracy i ich charakterystyka: osoby poszukujące pracy i pracodawcy. 19. Absolwenci różnych typów szkół na rynku pracy w świetle badań. 20. Oczekiwania pracodawców w stosunku do pracowników w świetle badań. 21. Tendencje rozwojowe rynku pracy. Zawody ginące i rozwojowe. Film „Zawody przyszłości” 22. Sposoby poszukiwania pracy na współczesnym rynku pracy. Umiejętności związane z przygotowaniem dokumentów dla pracodawcy oraz rozmową kwalifikacyjną. Program komputerowy ”Absolwent”. LITERATURA Aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu w Polsce. Narzędzia i instytucje, Red. Bednarski M., Warszawa OBOWIAZKOWA 1996, IPiSS Hebda P, Madejski J. Zawód z pasją. Nauka - Praca - Kariera, Bielsko-Biała2004, Park Informator o zawodach, Warszawa 2004/2005, Wydawnictwo Pespektywy Kabaj M., Strategie i programy przeciwdziałania bezrobociu w Uniii Europejskiej i w Polsce, Warszawa 2004, IPiSS Lelińska K., Zawodoznawstwo w planowaniu kariery, Warszawa 2006, OHP Grodzicka N., Informacja zawodowa, Zeszyt Informacyjno-Metodyczny Doradcy Zawodowego nr 31, Warszawa 2005, MGiP LITERATURA Ertelt B.J., Nowe trendy w poradnictwie zawodowym w: Pedagogika pracy, doradztwo zawodowe, red. UZUPEŁNIAJĄCA Bednarczyk H., Figurski J., Żurek M., Radom 2005, WSP ZNP Przewodnik po zawodach, Warszawa 2003, MIPS WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Wykonanie Teczki Informacji o Zawodzie, egzamin 207 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia III SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne INFORMACJA ZAWODOWA I RYNEK PRACY KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3IR2 -2 Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Prof. Stefan Kwiatkowski Pedagogiki mgr Agnieszka Łukaszewska Pedagogiki Zainteresowanie problematyką doradztwa zawodowego, umiejętność wykonania prezentacji multimedialnych Wykład 30 E 8 5 Ćwiczenia 15 Seminaria ZAŁOŻENIA Przedmiot zapoznaje studentów z problematyką informacji zawodowej, która stanowi podstawowe narzędzie pracy z klientami korzystającymi z usług poradnictwa zawodowego CELE 1. Zapoznanie się z pojęciem informacji zawodowej, rodzajami informacji oraz modelem przekazu informacji zawodowej. Wyposażenie w wiedzę o teoriach podejmowania decyzji. 2. Praktyczne nabycie umiejętności gromadzenia, przetwarzania i przekazywania informacji o zawodach. Zapoznanie z charakterystyką rynku pracy oraz tendencjami rozwojowymi zawodów. 3. Nabycie umiejętności poszukiwania pracy. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, prezentacje multimedialne, filmy. TREŚCI PROGRAMOWE 1. Informacja zawodowa w planowaniu kariery zawodowej. Pojęcie informacji zawodowej, rodzaje informacji zawodowej. 2. Psychologiczna Teoria Podejmowania Decyzji J. D. Brossa. 3. Teorie wyboru zawodu akcentujące znaczenie informacji zawodowej w planowaniu kariery zawodowej (Złożona Teoria Wyboru Zawodu R. Hoppocka, Teoria Społecznej Integracji H. Riesa). 4. Model przekazu informacji zawodowej. Źródła, nadawcy, treść, kanały, odbiorcy, oraz efekty przekazu informacji zawodowej. 5. Podział treści informacji na informację edukacyjną i zawodową. 6. Struktura szkolnictwa zawodowego, typy i rodzaje szkół zawodowych, ścieżki edukacyjne dochodzenia do zawodu, podstawy programowe. 7. Metody informacji zawodowej. Multimedialne kanały przekazu informacji zawodowej. Wykorzystanie technologii informacyjnych i komunikacyjnych w doradztwie zawodowym. 8. Charakterystyki zawodu jako źródło informacji zawodowej. Struktura charakterystyki zawodu. Rodzaje i funkcje charakterystyk zawodowych. 9. Teczka Informacji o zawodzie jako przykład charakterystyki zawodu na potrzeby poradnictwa zawodowego. Metody przygotowania Teczki Informacji o zawodzie. 10. Zarządzanie informacją zawodową jako ważna umiejętność doradcy zawodowego. 11. Charakterystyka rynku pracy. Definicje i podstawowe pojęcia: podaż i popyt na siłę roboczą. 12. Cechy współczesnego rynku pracy a typy karier zawodowych. 13. Młodzież na rynku pracy i jej poziom przygotowania do podjęcia zatrudnienia w świetle badań. 14. Elastyczne formy pracy: telepraca, praca na umowę zlecenie, umowę o dzieło, do wykonania projektów itp. 15. Struktura zatrudnienia w Krajach Unii Europejskiej i w Polsce ze względu na: wiek, płeć, miejsce zamieszkania, poziom wykształcenia, zawody itp. 16. Struktura bezrobocia w Krajach Unii Europejskiej i w Polsce ze względu na: wiek, płeć, miejsce zamieszkania, poziom wykształcenia, zawody itp. 17. Istota bezrobocia. Rodzaje i przyczyny bezrobocia. Aktywne metody zwalczania bezrobocia: szkolenia. Rodzaje i typy szkoleń. Efektywność szkoleń. 18. Uczestnicy rynku pracy i ich charakterystyka: osoby poszukujące pracy i pracodawcy. 19. Absolwenci różnych typów szkół na rynku pracy w świetle badań. 208 Plany i programy studiów PE_DZ 20. Oczekiwania pracodawców w stosunku do pracowników w świetle badań. 21. Tendencje rozwojowe rynku pracy. Zawody ginące i rozwojowe. Film „Zawody przyszłości” 22. Sposoby poszukiwania pracy na współczesnym rynku pracy. Umiejętności związane z przygotowaniem dokumentów dla pracodawcy oraz rozmową kwalifikacyjną. Program komputerowy ”Absolwent” LITERATURA Aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu w Polsce. Narzędzia i instytucje, Red. Bednarski M., Warszawa 1996, IPiSS OBOWIAZKOWA Hebda P, Madejski J. Zawód z pasją. Nauka - Praca - Kariera, Bielsko-Biała2004, Park Informator o zawodach, Warszawa 2004/2005, Wydawnictwo Pespektywy Kabaj M., Strategie i programy przeciwdziałania bezrobociu w Uniii Europejskiej i w Polsce, Warszawa 2004, IPiSS Lelińska K., Zawodoznawstwo w planowaniu kariery, Warszawa 2006, OHP Grodzicka N., Informacja zawodowa, Zeszyt Informacyjno-Metodyczny Doradcy Zawodowego nr 31, Warszawa 2005, MGiP LITERATURA Ertelt B.J., Nowe trendy w poradnictwie zawodowym w: Pedagogika pracy, doradztwo zawodowe, red. UZUPEŁNIAJĄCA Bednarczyk H., Figurski J., Żurek M., Radom 2005, WSP ZNP Przewodnik po zawodach, Warszawa 2003, MIPS WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Wykonanie Teczki Informacji o Zawodzie, egzamin 209 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia III SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr hab. prof. APS Mgr Imię i nazwisko 5 METODY PRACY DORADCY ZAWODOWEGO OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 30 EGZAMIN 6 ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Franciszek Szlosek 2009/2010 100S-1E3MPZ Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Jolanta Wiśniewska Ćwiczenia 30 Seminaria ZAŁOŻENIA - przygotowanie do organizacji zajęć grupowych i porady indywidualnej oraz rozumienia problemów i potrzeb klientów CELE - zaznajomienie studentów z teoretycznymi i metodycznymi podstawami organizacji pracy doradcy zawodowego - wyposażenie studentów w wiedzę i umiejętności stosowania metod i technik wykorzystywanych w poradnictwie zawodowym - wyrobienie postawy niezbędnej w pracy doradczej z klientem indywidualnym i grupą METODY DYDAKTYCZNE Metody aktywizujące TREŚCI PROGRAMOWE Wprowadzenie do tematyki przedmiotu, prezentacja programu, wykaz literatury, poznanie i integracja grupy (ćwiczenie integracyjne) Zakres usług doradcy zawodowego. Poradnictwo indywidualne. Poradnictwo grupowe – wybrane aspekty pracy z grupą. Charakterystyka pojęcia „grupa” i „zespół zadaniowy”. Organizacja zajęć grupowych. Proces grupowy: mechanizmy i etapy Komunikacja jako istotny element pracy z jednostką i grupą. Formy pracy grupowej. Rodzaje metod stosowanych w doradztwie grupowym: Kurs inspiracji, Metoda edukacyjna, Gotowość do zmian, Metoda tworzenia bilansów kompetencji Wykorzystanie metod aktywizujących w doradztwie grupowym: dyskusja, burza mózgów, gry dydaktyczne, analiza przypadku, inscenizacja, sytuacyjna. Analiza SWOT. Metody podające i praktyczne w doradztwie zawodowym Projektowanie zajęć grupowych- określanie celów, wykorzystanie pomocy dydaktycznych, metod Obserwacja, wywiad i studium przypadku jako wybrane metody uzyskiwania informacji o osobie. Rozmowa doradcza jako główna metoda indywidualnego poradnictwa zawodowego. Etapy rozmowy doradczej Indywidualny Plan Działania. Cel i rola IPD. Struktura, stosowane metody i narzędzia. Przeprowadzenie rozmów doradczych z różnymi grupami klientów 9bezrobotny, absolwent uczelni) zakończonych IPD. Umiejętności doradcy zawodowego – rozwijanie umiejętności: radzenia sobie ze stresem, bycia asertywnym, radzenia sobie z trudnym klientem, pracy z grupą, podejmowanie decyzji. Test czy jesteś asertywny. LITERATURA OBOWIAZKOWA Hoffman K., Studium przypadku w poradnictwie zawodowym. Zeszyty informacyjno – metodyczne doradcy zawodowego. Krajowy Urząd Pracy, Warszawa 1994; Kulińska J., Obserwacja jako jedna z metod uzyskiwania informacji przez doradcę zawodowego. Zeszyty informacyjno – metodyczne doradcy zawodowego, Krajowy Urząd Pracy, Warszawa 1994; Paszkowska – Rogacz A., Warsztat pracy europejskiego doradcy kariery zawodowej, Warszawa 2002, KOWEZiU Paszkowska – Rogacz a., Tarkowska M., Metody pracy z grupą w poradnictwie zawodowym, 210 Plany i programy studiów PE_DZ Warszawa 2004, KOWEZiU Pielok C., Przegląd metod grupowego poradnictwa zawodowego, www.doradca-zawodowy.pl Sarzyńska E., Doradca zawodowy w środowisku bezrobotnych, Lublin 2007, UMCS Zeszyty Informacyjno – Metodyczna Doradcy zawodowego, Zeszyt nr5 (1996), Zeszyt nr12 (1999) Szlosek F., Wstęp do dydaktyki przedmiotów zawodowych, Radom1995, ITE Bednarczyk H., Figurski J., M. Żurek (red.), Pedagogika Pracy. Doradztwo zawodowe, ITE, Radom Kukla D., Komunikacja w doradztwie zawodowym, ITE, Radom 2008 Hartley P., Komunikacja w grupie, Zysk i S-ka, Poznań LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU - obecność - aktywność na zajęciach - prezentacja multimedialna 211 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia III SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł Imię i nazwisko naukowy (stopień) Dr Irena Kleniewska Pedagogiki mgr Jolanta Zozula POSIADANIE UMIEJĘTNOŚCI POSŁUGIWANIA SIĘ KOMPUTEREM I INTERNETEM. Wykazanie znajomości Worda i PP . OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS 5 PRAWO PRACY I BHP Przedmioty kształcenia ogólnego Wykład 15 EGZAMIN 4 Przedmioty kształcenia podstawoweg o ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3BHP Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Ćwiczenia 15 Seminaria ZAŁOŻENIA Prezentacja podstawowych zagadnień z zakresu prawa pracy i bhp.. Nabycie wiedzy z zakresu podstawowych wiadomości o prawie oraz podstawowych zagadnień z prawa konstytucyjnego, prawa administracyjnego, prawa cywilnego, prawa pracy, prawa karnego. Dobór, układ i treść materiału nauczania w poszczególnych tematach powinny pozwolićstudentom na opanowanie wiadomości i umiejętności z zakresu całokształtu problematyki warunków bhp oraz działań niezbędnych do ich poprawy, jak i z zakresu metod pracy służby bezpieczeństwa i higieny pracy. CELE Uzyskanie przez studentów wiedzy i umiejętności w zakresie: − identyfikacji i analizy zagroŜeń zawodowych oraz oceny ryzyka związanego z tymi zagrożeniami, − prowadzenia kontroli i oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym przestrzegania przepisów i zasad bhp, − organizowania przedsięwzięć mających na celu zapewnienie pracownikom bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, − metod eliminowania lub ograniczenia oddziaływania na pracowników czynników szkodliwych dla zdrowia i niebezpiecznych, − ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz chorób zawodowych, a także określania niezbędnych działań profilaktycznych, − metod i organizacji szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, − popularyzacji problematyki bezpieczeństwa i higieny pracy. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, dyskusja, prezentacja multimedialna, filmy dydaktyczne DVD, materiały umoŜliwiające przyswojenie problematyki objętej programem wykłady (skrypty, przepisy prawne, zestawy ćwiczeń z instrukcjami, zestawy pytań kontrolnych). TREŚCI PROGRAMOWE 1.Ogólne wiadomości o prawie; istota prawa, świadomość prawna, praworządność, norma prawna, przepis prawny, stosunek prawny, zdarzenie prawne, stosowanie prawa, wykładnia prawna, źródła prawa, akt prawny, publikacja aktów normatywnych, systematyka prawa. 2.Wybrane zagadnienia z prawa konstytucyjnego; pojęcie konstytucji, zasada trójpodziału władzy, system organów państwowych. 3.Wybrane zagadnienia z prawa administracyjnego; pojęcie administracji, stosunek administracyjnoprawny, akt administracyjny, postępowanie administracyjne. 4.Wybrane zagadnienia z prawa cywilnego; ogólne wiadomości o prawie cywilnym, stosunek cywilnoprawny, osoby fizyczne, osoby prawne, czynności prawne, przedstawicielstwo, pojęcie prawa rzeczowego, zobowiązanie i prawo zobowiązaniowe 5.Wybrane zagadnienia z prawa pracy; ogólne wiadomości o prawie pracy, stosunek pracy, umowa o pracę i jej rodzaje, zawarcie umowy o pracę, rozwiązanie umowy o pracę, wygaśnięcie umowy o pracę, urlopy wypoczynkowe, ochrona pracy młodocianych i kobiet. 1) Regulacje prawne z zakresu prawa pracy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, z omówieniem źródeł prawa międzynarodowego (dyrektyw WE, konwencji MOP): − źródła prawa pracy, w tym z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, − prawa i obowiązki pracowników i pracodawców w zakresie bezpieczeństwa i higieny 212 Plany i programy studiów PE_DZ pracy oraz odpowiedzialność za naruszenie przepisów lub zasad bhp, − ochrona pracy kobiet i młodocianych, − profilaktyczna ochrona zdrowia pracowników, − szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, − ogólne i szczegółowe*) przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, − świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz z tytułu pracy w warunkach szkodliwych dla zdrowia i uciążliwych, − system oceny zgodności wyrobów, z uwzględnieniem wymagań bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników, nadzór i kontrola warunków pracy 2) Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy (ergonomia koncepcyjna i korekcyjna) 3) Metody identyfikacji, analizy i oceny zagroŜeń oraz oceny ryzyka związanego z tymi zagrożeniami: − zagroŜenia wypadkowe, − hałas i drgania mechaniczne, − szkodliwe czynniki chemiczne oraz pyły, − czynniki biologiczne, − promieniowanie podczerwone, jonizujące, nadfioletowe, − pola elektromagnetyczne, − energia elektryczna i elektryczność statyczna, − mikroklimat środowiska pracy, − oświetlenie pomieszczeń pracy i stanowisk pracy, − zagrożenia pożarowe i wybuchowe, zagrożenia w transporcie wewnątrzzakładowym oraz składowaniu materiałów 4) Metody likwidacji lub ograniczenia oddziaływania na pracowników czynników szkodliwych dla zdrowia, uciąŜliwych i niebezpiecznych występujących w procesach pracy 5) Wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy dla budynków i pomieszczeń pracy oraz wymagania dla pomieszczeń i urządzeń higieniczno-sanitarnych 6) Ustalanie okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy i chorób zawodowych 7)Analiza przyczyn wybranych wypadków przy pracy i chorób zawodowych i związana z nimi profilaktyka 8.)Zadania i uprawnienia słuŜby bezpieczeństwa i higieny pracy oraz metody pracy tej służby 9) Organizacja i metody szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz popularyzacja problematyki bhp 10)Zasady postępowania w razie wypadku w czasie pracy i w sytuacjach zagrożeń (np. pożaru, awarii), w tym zasady udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku 11) Problemy ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska naturalnego LITERATURA OBOWIAZKOWA ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.(Dz. U. z 1997r. Nr 129, poz. 844) Dyrektywy unijne. Ustawa z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy Rączkowski B.: Bhp w praktyce. Poradnik. Gdańsk: Wyd. ODDK, 2004. Podstawowe Akty Prawne: dyrektywy, ustawy, rozporządzenia, LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU EGZAMIN PISEMNY. 213 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia III SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS 5 KOMPUTEROWY SYSTEM WSPOMAGANIA DORADCY ZAWODOWEGO ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Krystyna Lelińska 2009/2010 100S-1E3KWD Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Pedagogiki POSIADANIE UMIEJĘTNOŚCI POSŁUGIWANIA SIĘ KOMPUTEREM Wykazanie znajomości Worda i PP . Wykład Ćwiczenia 30 Przedmioty fakultatywne I INTERNETEM. Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Przedmiot daje możliwości zapoznania się z technikami komputerowymi wspomagającymi doradców zawodowych w ich pracy z klientami korzystającymi z usług poradnictwa zawodowego. CELE 1. Zapoznanie studentów z różnymi aspektami wykorzystywania technik komputerowych w pracy doradców zawodowych. 2. Kształtowanie umiejętności wykorzystywania dotychczas zrealizowanych programów komputerowych dla poradnictwa zawodowego. 3. Zapoznanie z praktycznymi metodami i narzędziami do przygotowywania własnych programów komputerowych wspierających doradcę zawodowego METODY DYDAKTYCZNE Mini wykład, dyskusja, ćwiczenia, warsztaty, prezentacje multimedialne, programy komputerowe TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. Komputer w pracy doradcy zawodowego. Informatyka i zadania doradcy. Zapoznanie się z możliwościami korzystania z informacji zawodowej w Internecie. Prezentowanie przez studentów stron internetowych z bazami danych wspomagających doradców zawodowych. 4. Rynek programów komputerowych. Prezentowanie przez studentów istniejących na rynku programów komputerowych służących klientom i doradcom zawodowym z dwóch firm je realizujących: Premiere Multimedia i Progra. 5. Wybór narzędzi generujących programy komputerowe wspomagające pracę doradców: 6. Opracowywanie własnych programów komputerowych: opracowanie programu zawierającego bazę danych o zawodach. 7. Poradnictwo zawodowe w Internecie. E-learning w doskonaleniu doradców zawodowych. LITERATURA Programy komputerowe dostępne na rynku OBOWIAZKOWA ABC komputerowego wspierania poradnictwa zawodowego, Warszawa 2005, Premiere Multimedia LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Strony internetowe prezentujące informacje zawodową. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Prezentacje multimedialne stron internetowych i programów komputerowych wykonane przez studentów. 214 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Doradztwo zawodowe I stopnia III SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne PODSTAWY POŚREDNICTWA PRACY KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3PDT Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Jan Sikora Pedagogiki Wykład 15 Egzamin 4 5 Ćwiczenia 15 Seminaria ZAŁOŻENIA Odniesienie treści zajęć oraz umiejętności nabytych w trakcie realizacji materiału programowego do założeń sylwetki absolwenta. CELE Zapoznanie studentów z podstawami prawnymi pośrednictwa zawodowego w Polsce i UE oraz wyposażenie w wiedzę o celach, zadaniach i metodach pracy pośrednika pracy. Kształtowanie umiejętności świadczenia usług w zakresie pośrednictwa pracy. METODY DYDAKTYCZNE Wykład problemowy, metoda przypadków, metoda problemowa TREŚCI PROGRAMOWE Moduł I Obszar aktywności i zadania pośrednika pracy. Moduł II Człowiek jako podmiot procesu pośrednictwa pracy - praca zawodowa w życiu człowieka, - socjoekonomiczny model człowieka, - rynek pracy jako kategoria ekonomiczna, - analiza lokalnego rynku pracy. Moduł III Podstawy prawne pośrednictwa pracy i polityki w zakresie zatrudnienia. Moduł IV Metodyka działalności pośrednika pracy - informacja w działalności pośrednika pracy, - systemy pracy i płacy, - dokumenty aplikacyjne do podjęcia pracy, - rekrutacja pracowników - samo zatrudnienie jako forma podejmowania pracy. Moduł V Przemiany rynku pracy w postindustrii i kierunki zmian w pośrednictwie pracy. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Akty prawne: Ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Ustawa z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy z późniejszymi zmianami. M. Armstrong: Zarządzanie ludźmi. Z. Wołk: Poradnictwo zawodowe w edukacji młodzieży. UZ. Zielona Góra 2006. K. Czarnecki: Psychologia zawodowej pracy człowieka. WSZM. Sosnowiec 2006. Podstawą zaliczenia jest uczestnictwo w zajęciach. Złożenie i prezentacja pracy dotyczącej wybranego obszaru problemowego. Egzamin 215 Plany i programy studiów PE_DZ Specjalność: ANIMACJA SPOLECZNO – KULTUROWA (ASK) WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia I SEMESTR 2 ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU WPROWADZENIE DO WIEDZY O 2009/2010 100S-1E1WWK KULTURZE STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Dorota Jankowska Wykład 30 E 4 Ćwiczenia Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Budzenie zainteresowań problematyką kultury poprzez uświadomienie jej funkcji adaptacyjnej i kreacyjnej w życiu człowieka – ze wskazaniem na nią jako tworzywo działań w pracy pedagogicznej i animacyjnej. CELE Dostarczenie wiedzy na temat kultury, uświadamiającej historyczną i przestrzenną względność kultur. Wprowadzenie w różnorodność kulturową poprzez pokazywanie alternatywnych rozwiązań tych samych ludzkich problemów (różne regulacje życia społecznego) Wdrożenie do refleksji nad kulturą i prowadzenia dyskursu kulturoznawczego; Przygotowanie do krytycznej obserwacji zjawisk kulturalnych dnia codziennego; METODY DYDAKTYCZNE Wykład kursowy, obudowany pomocami multumedialnymi. Spotkanie z twórcą kultury. TREŚCI PROGRAMOWE Funkcje wiedzy o kulturze. Istota kultury – podejścia ideacyjne i reifikujące. Dyskusje wokół początków kultury. Antropogeneza – genezą narodzin i rozwoju kultury. Wartościujące i nie wartościujące rozumienie kultury. Pojęcia i konstrukty teoretyczne związane z kulturą (wzory kulturowe, wzorce i normy). Funkcje wiedzy o kulturze. Język i myślenie o świecie. Poglądy na rolę języka w rozwoju kultury tezy: Malinowskiego, Sapira, Whorfa, Levi-Straussa. Pojęcia etnocentryzmu, relatywizmu i uniwersalizmu. Możliwości i ograniczenia badań kultury. Rozwój kultury. Dyfuzje. Asymilacja nowych dzieł do systemów kultury. Człowiek wobec kultury. Jednostka ludzka wobec kultury. Człowiek jako wytwór i twórca kultury. Potrzeby adaptacyjne i kreacyjne człowieka. Gospodarka, prawo, religia – jako sposób realizacji potrzeb kulturowych. Gospodarka jako działalność adaptacyjna człowieka. Organizacja ekonomiczna społeczeństw pierwotnych i tradycyjnych a współczesnych społeczeństw. Reguły prawa – ich źródła i charakter oraz regulacyjna rola w życiu społecznym. Istota religii. Magia a religia. Zależność pomiędzy kulturą a religią w świetle znanych stanowisk Rodzina jako instytucja społecznego ulokowania i kulturowej transmisji. Małżeństwo i rodzina w kulturze chrześcijańskiej oraz kulturach przed i poza chrześcijańskich. 216 Plany i programy studiów PE_DZ Twórcy kultury. Biografie osobowości twórczych. Warunki społeczno – kulturowe sprzyjające transgresjom psychologicznym i historycznym. Refleksja nad kulturą życia. Korzenie kultury rodzimej - kulturowe tradycje: chłopska, mieszczańska, szlachecka; Kultura elitarna a kultura popularna. Kultura masowa. Kicz w kulturze współczesnej. Trzy obiegi kultury współczesnej. Kultura dominująca, kultura alternatywna, kultura młodzieżowa (jako trzeci obieg kultury) Spotkanie z odmiennością jako czynnik zmiany kulturowej w skali makro - problematyka akulturacji w wielokulturowym i globalizującym się świecie oraz mikro – indywidualnych doświadczeń LITERATURA OBOWIAZKOWA Burszta J., Antropologia kultury. Poznań 1998 Hall E., Bezgłośny język, Warszawa 1987 Kozielecki J, Transgresja i kultura, Warszawa 1999 Nowicka E., Świat człowieka – świat kultury, Warszawa 1997. Wiedza o kulturze. Cz. I. Wprowadzenie do wiedzy o kulturze. Zagadnienia i wybór tekstów A. Mencwel, Warszawa1993 lub wyd. z 1997 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Adamski F., Rodzina, Wyd. UJ, Kraków 2002 Adamski F., Człowiek – wychowanie – kultura. Kraków 1992. Wybór tekstów: Ch. Dawson: Zależność między religią a kulturą, str. 188 –197 Buchowski M, Zrozumieć Innego. Antropologia racjonalności, wyd. UJ., Kraków 2004 Czarnowski S., Kultura, Warszawa 1958. Eliade M., Sacrum, mit, historia, Wybór esejów, Warszawa 1974 Dyczewski L., Kultura polska w procesie przemian. Prace Wydziału nauk Społecznych Towarzystwa naukowego KUL – Lublin 1993 Hall E., Poza kulturą, PWN Warszawa2001, s. 89 – 130 Fatyga B., Dzicy z naszej ulicy. Antropologia kultury młodzieżowej. Warszawa 1999 Price W.F., Crapo R.H., Psychologia w badaniach kulturowych. Czy ludzie wszędzie są tacy sami? Gdańsk 2003 Rychła J., Ucieczka, bunt, twórczość, Kraków 2005. Sulima R., Antropologia codzienności, Kraków 2000 Trompenaars F., Hampden – Turner C., Siedem wymiarów kultury, Kraków 2002 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Przedmiot kończy pisemny egzamin w formie testu – 5 pytań otwartych. Wymagania, w postaci uszczegółowionych zagadnień, przesyłane studentom mailowo, wyjaśniane na pierwszym wykładzie. Końcowe kolokwium pisemne – test 5 pytań otwartych. Możliwość uzyskania 15 pkt. Możliwość uzyskania dodatkowych punktów w trakcie semestru dla zainteresowanych studentów poprzez: 1. Przeprowadzenie wywiadu z twórcą kultury (3 pkt) 2. Nakręcenie filmu o umiejętności prowadzenia dialogu z wartościami kultury wyższej (4 pkt) 3. Wykonanie prezentacji na temat „stosunku do Innego” przedstawicieli różnych pokoleń we współczesnej Polsce (3 pkt) Student może wybrać jedną z propozycji pracy dodatkowej 217 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia I SEMESTR 2 Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko KULTURA BYCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E1KBY Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Maria Jagiełło Ćwiczenia 30 Pedagogiki Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Ukazanie istoty, źródeł i potrzeb dobrego wychowania zarówno w aspekcie historycznym, jak i współczesnych oczekiwań społecznych. Uwrażliwienie na problem kultury bycia. CELE Cele poznawcze: przedstawienie wiadomości z zakresu savoir-vivre’u , poznanie zasad dobrego wychowania, zapoznanie z obowiązującą etykietą i dobrymi manierami w zależności od sytuacji; Cele kształcące: doskonalenie umiejętności człowieka dobrze wychowanego, rozwijanie zdolności dobrego zachowania, Cele praktyczne: wdrażanie w życie poznanych zasad i reguł kultury bycia, rozpoznawanie i unikanie błędów złego zachowania. METODY DYDAKTYCZNE Metody oparte na słowie (dyskusja, pogadanka, rozmowa); metody oparte na obserwacji (prezentacje, pokazy); metody oparte na działaniu : scenki dramowe, burza mózgu, realizacji zadań, przygotowanie i prowadzenie części ćwiczeń – animacja grupy, aktywizujące formy warsztatowe umożliwiające studentom samodzielne rozwiązywanie problemów TREŚCI PROGRAMOWE Dobre wychowanie jako ważna dziedzina wychowania dzieci i młodzieży. Istota dobrego wychowania. Rodzina jako źródło wzorów dobrego wychowania. Między tradycją i nowoczesnością, czyli stare i nowe rytuały rodzinne. Zachowanie się przy stole jako świadectwo naszej kultury. Kultura słowa , języka mówionego i pisanego. Kultura w sieci. Kultura stroju i wyglądu. Tradycje akademickie a współczesne zachowania w murach uczelni. Dobre obyczaje w miejscu pracy, odpoczynku i rozrywki. Różnice kulturowe w zakresie savoir- vivre’u. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 1. 2. Wolf I., Sztuka współczesnego savoir vivre’u, Warszawa 2003 Birgit Adam, Savoir vivr’e nowoczesnej kobiety. H.G Schnitzer, Poradnik współczesnego savoir vivre’u. H. Schwinghammer, Wielka księga savoir vivre’u, Warszawa 2003 Tautz – Wiessner, Savoir vivr’e w życiu zawodowym, Wrocław 1988,wyd Astrum T. Rojek, Życie towarzyskie i domowe, Warszawa 1984 KiW T. Rojek, Nowy savoir vivr’e, Warszawa 2006, KiW M. Marcjanik, Grzeczność w komunikacji językowej, Warszawa2007, PWN H. i T Zgółkowie, Językowy savoir vivr’e, Warszawa 2004, KiW M Przewoźniak, J. Jabłczyńska, Współczesny savoir vivr’e dla nastolatków, 2007, Publicat Krajski St, Podręcznik w pilnych potrzebach Savoir vivr’e., Warszawa 2007, wyd. Agencja SGK Dzięgielewski A., Sztuka życia, czyli encyklopedia dobrych manier, Warszawa 1993 HankeA., Mandrysz – Wróblewska J., Paszport do świata sukcesu: jak kształtować swój image, Warszawa 1993 3. Z. Dembicki, Jak przyjąć gości?, 2003, Toruń, wyd, A .Marszałek 4. Paris S.G, Ayres L.R, Stawanie się refleksyjnym uczniem i nauczycielem, Warszawa, 1998 5. Rutkowiak J./red./, Pytanie, dialog, wychowanie, Warszawa 1992 6. Santorski J., Ludzie przeciwko ludziom? Jak żyć we współczesnej Polsce?, Warszawa 2004 218 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Godna frekwencja, aktywny udział, przygotowanie prezentacji, praktyczne kolokwium 219 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia I SEMESTR 2 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS PODSTAWOWE ZAGADNIENIA SZTUKI PLASTYCZNEJ Wykład ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Magdalena Świerszcz Ćwiczenia 30 2009/2010 100S-1E2ZAP Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Edukacji Artystycznej Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA ZAŁOŻENIA, CELE Cele poznawcze: Zapoznanie z podstawowymi wiadomościami w zakresie pojęć dotyczących dzieła sztuki, wybranych technik plastycznych, oraz elementów formalnych wytworu plastycznego Cele kształcące: Stymulowanie rozwoju percepcji wizualnej i wyobraźni plastycznej METODY DYDAKTYCZNE Działania praktyczne-warsztat TREŚCI PROGRAMOWE Widzenie jako czynność twórcza. Temat, forma i treść jako podstawowe pojęcia dotyczące dzieła sztuki. Dyscypliny sztuk plastycznych. Elementy formalne wytworu plastycznego. Typy kompozycji. Związek kompozycji z treścią. Indukcja postrzeżeniowa. Kanon postaci i głowy ludzkiej. Ekspresja plastyczna w wybranych technikach rysunkowych, malarskich, graficznych. Modelowanie i konstruowanie form przestrzennych. Papieroplastyka. LITERATURA 1. Parramon J.M.( 1993). Rysunek artystyczny. Warszawa: WSiP OBOWIAZKOWA 2. Parramon J.M. (1995). Kolor w malarstwie. Warszawa: WSiP 3. Seria: Techniki plastyczne (1992 – 1995). Warszawa: WSiP LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU projekty plastyczne 220 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia I SEMESTR 2 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Prof Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS PODSTAWOWE ZAGADNIENIA SZTUKI MUZYCZNEJ Wykład ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o 2009/2010 100S-1E2ZAM Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Szymon Kawalla Ćwiczenia 30 Przedmioty fakultatywne Edukacji Artystycznej Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Zapoznanie studentów z rozwojem form muzycznych na przestrzeni wieków oraz nabyciem przez nich umiejętności rozpoznawania literatury muzycznej różnych epok. CELE Cele poznawcze: Zaznajomienie studentów z zakresem podstawowych zagadnień kultury muzycznej, ewolucji form i stylów muzycznych. Cele kształcące: Rozszerzenie kompetencji muzycznych studentów. METODY DYDAKTYCZNE Warsztaty muzyczne, prelekcje TREŚCI PROGRAMOWE Związki muzyki z wieloma dyscyplinami naukowymi. Istota rozwoju i funkcjonowania współczesnego systemu kultury muzycznej. Muzyka epok i współczesne nurty i subkultury muzyczne. Wykorzystanie sztuki muzycznej w różnych celach i sytuacjach pedagogicznych. Poznawanie różnych form, rodzajów muzyki. Akustyczne, semantyczne i estetyczny kody (symboli) muzyczne jako nosicieli informatyczne. Wielkie osobistości w muzyce . LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. J. Reiss - Historia muzyki. 2. J.Machlis, K.Forney - The enjoyment of music. 3. The Norton recordings - 8 CDs 4. R. Kamien - Music an appreciation 5. R. Kamien - Music an appreciation - 4 CDs 6. Nagrania CD i DVD literatury muzycznej prezentowanej podczas ćwiczeń. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU projekty muzyczne 221 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia I SEMESTR 2 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) DR Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS PODSTAWOWE ZAGADNIENIA SZTUKI SŁOWA I DRAMY ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Ewa Lewandowska -Tarasiuk Ewa Lewandowska Wykład Ćwiczenia 30 2009/2010 100S-1E2ZAD Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Edukacji Artystycznej Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Zapoznanie z istotą dramy i kreacyjną siłą słowa. Uświadomienie dramowej duchowości człowieka, zaprezentowanie różnych rodzajów dramy, jej roli w procesach edukacyjnych i wychowawczych, traktowanie dramy jako treningu życia. Wykształcenie umiejętności przygotowania i prowadzenia treningów i etiud dramowych, realizowanych w różnorodnych sytuacjach dydaktyczno wychowawczych CELE Cele poznawcze: zapoznanie z problematyką procesów komunikacji interpersonalnej, znaczeniem poprawnej wypowiedzi ze szczególnym uwzględnieniem komunikowania się w relacjach wychowawczych jak i w czasie wolnym. Cele kształcące: Rozwijanie umiejętności lingwistycznych i komunikacyjnych. Zaprezentowanie istoty dramy i jej przydatności w różnorodnych sytuacjach pedagogicznych. METODY DYDAKTYCZNE Warsztaty , drama TREŚCI PROGRAMOWE Uświadomienie dramowej duchowości człowieka, poznanie historii dramy i jej aplikacyjnych sensów w edukacji i wychowaniu, drama w dydaktyce i wychowaniu - przykłady, możliwości wykorzystania dramy w kreowaniu twórczych postaw, nauczanie metodą dramy, drama i techniki twórczego myślenia, drama w rozwiązywaniu problemów niepełnosprawnych, treningi dramowe. 1) Pojęcie dramy, psychodramy i socjodramy – różnice i podobieństwa. 2) Istota gatunków dramatycznych, istota dramy. Struktura dramy. Drama jako trening życia. Atrybuty dramy. Brian Way – początki dramy. 3) Słowo i gest jako główny środek przekazywania informacji. Symbolizacja. 4) Nieświadoma autoprezentacja. Motywy autoprezentacji. 5) Teatr, dramat, psychodrama, socjodrama w wychowaniu. Drama w wychowaniu – kreatywność. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. K. Pankowska. Pedagogika dramy. Warszawa. 2000. 2. E. Lewandowska- Tarasiuk, W teatrze prezentacji. O sztuce perswazji, Warszawa 2005 3. M. Nagajowa, Od słowa do słowa, Warszawa 1998 4. W. Pisarek, Słowa między ludźmi, Warszawa 2003 Udział w zajęciach, prezentacje słowne 222 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia II SEMESTR 3 Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS TRENING KREATYWNOŚCI Wykład ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2TKR Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Aleksandra Gajda Dorota Dziedziewicz Ćwiczenia 30 Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Zajęcia przygotowują studentów do twórczej pracy, prowadzenia zajęć z elementami zadań rozwijających zdolności i postawy twórcze CELE Zapoznanie studentów z definicyjnymi wyznacznikami twórczości (czteroaspektowy paradygmat twórczości, właściwości twórcy; wytworu twórczego; uwarunkowania środowiskowe, charakterystyka procesu twórczego) Zapoznanie z metodami twórczego rozwiązywania problemów Rozwój zdolności twórczych uczestników zajęć METODY DYDAKTYCZNE Zajęcia prowadzone są w oparciu o metody treningowe z elementami metod podających TREŚCI PROGRAMOWE Pojęcia i kryteria twórczości (czteroaspektowy paradygmat twórczości, zdolności, postawy, style) Strategie myślenia twórczego (zasada aktualności, różnorodności, irracjonalnej racjonalności, odroczonego wartościowania, ludyczności, kompetentnej niekompetencji) Trening twórczości - stymulowanie operacji umysłowych - dedukcji, indukcji, abstrahowania, metaforyzowania, transformowania i skojarzeń; ; myślenie pytajne, myślenie kombinacyjne, myślenie transformacyjne, trening autokreacji. Twórcze rozwiązywanie problemów - fazowe modele rozwiązywania problemów; wybrane metody twórczego rozwiązywania problemów. Metodyka twórczego rozwiązywania problemów. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Nęcka, E. (2001). Psychologia twórczości. Gdańsk: GWP. Nęcka, E., Orzechowski, J., Słabosz, A., Szymura, B. (2005). Trening twórczości. Gdańsk: GWP. Szmidt, K. J. (2008). Trening kreatywności. Podręcznik dla pedagogów, psychologów i trenerów grupowych. Gliwice: Helion Nęcka, E. (1994). TroP – Twórcze rozwiązywanie problemów. Kraków: Implus Góralski, A. (1977). Zadanie metoda rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo - Techniczne Szmagalski, J. (1998). Przewodzenie małym grupom. Działanie grupowe. Warszawa: Centrum Animacji Kultury Chybicka, A. (2006). Psychologia twórczości grupowej. Jak moderować zespoły twórcze i zadaniowe. Kraków: Impuls ss. 117-150 Nęcka, E. (1994). TroP – Twórcze rozwiązywanie problemów. Kraków: Implus Góralski, A. (1977). Zadanie metoda rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo - Techniczne Szmagalski, J. (1998). Przewodzenie małym grupom. Działanie grupowe. Warszawa: Centrum Animacji Kultury Chybicka, A. (2006). Psychologia twórczości grupowej. Jak moderować zespoły twórcze i zadaniowe. Kraków: Impuls ss. 117-150 223 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Znajomość strategii myślenia twórczego Znajomość zasad treningu twórczości Pozytywna ocena z zaliczenia końcowego 224 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia II SEMESTR 3 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) DR DR Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU METODYKA ORGANIZACJI I PROWADZENIA ZAJĘĆ W ZAKRESIE PLASTYKI OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 egzamin 8 Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Tomasz sadlej Agnieszka Kwiatkowska-Zwolan Ćwiczenia 45 2009/2010 100S-1E2MEP Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Zajęcia przygotowują studentów do twórczej pracy, prowadzenia zajęć z elementami zadań rozwijających zdolności i postawy twórcze Zapoznanie z różnymi formami organizowania zajęć plastycznych oraz działalnością ważniejszych ośrodków kulturalnych i kulturalno - oświatowych z terenu Warszawy. CELE Przygotowanie studentów do organizowania pracowni i prowadzenia zajęć plastycznych METODY DYDAKTYCZNE Wykład, zajęcia praktyczne TREŚCI PROGRAMOWE 1) 2) 3) 4) Trening artystyczny LITERATURA OBOWIAZKOWA 5) Zasady planowania procesu dydaktycznego w plastyce Zagadnienia, treści i cele wychowania i kształcenia plastycznego. Rodzaje technik plastycznych Dobór tematów i sposobu inspiracji do określonego problemu plastycznego, techniki plastycznej, wieku i możliwości uczestnika zajęć, a także jego potrzeb kompensacyjno-korekcyjnych Rozwój twórczości plastycznej dzieci i młodzieży Arnhem R (2004) Sztuka i percepcja wzrokowa. Gdańsk Lowenfeld V.,Brittain L. W (1977) Twórczość a rozwój umysłowy dziecka. Warszawa , PWN Jabłońska A. (2004) Techniki plastyczne dla dzieci. Warszawa LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaprojektowanie, przeprowadzenie, opracowanie i przeprowadzenie zajęc plastycznych z uczniami. 225 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia I SEMESTR 2 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Prof Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU METODYKA ORGANIZACJI I PROWADZENIA ZAJĘĆ W ZAKRESIE MUZYKI Wykład Przedmioty kształcenia kierunkoweg o 2009/2010 100S-1E2MEM Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Ewelina Jutrzyna Ćwiczenia 30 Przedmioty fakultatywne Edukacji Artystycznej Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Przygotowanie studentów do prowadzenia zajęć muzyczno-ruchowych CELE Cele poznawcze: Zaznajomienie studentów z metodyka prowadzenia zajęć muzyczno-ruchowych Cele kształcące: Opanowanie umiejętnośći w zakresie organizowania i prowadzenia zajęć muzycznych. METODY DYDAKTYCZNE Warsztaty muzyczne, prelekcje TREŚCI PROGRAMOWE Cele, metody formy realizacji zajęc muzycznych Małe formy muzyczne Muzyka i ruch w edukacji Opracowanie scenariuszy zajęc muzyczno-ruchowych oraz przeprowadzenie zajęc w szkole LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. J. Reiss - Historia muzyki. 2. J.Machlis, K.Forney - The enjoyment of music. 3. The Norton recordings - 8 CDs 4. R. Kamien - Music an appreciation 5. R. Kamien - Music an appreciation - 4 CDs 6. Nagrania CD i DVD literatury muzycznej prezentowanej podczas ćwiczeń. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU projekty muzyczne 226 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia I SEMESTR 2 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) DR Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU METODYKA ORGANIZACJI I PROWADZENIA ZAJĘĆ W ZAKRESIE SZTUKI SŁOWA I DRAMY Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Ewa Lewandowska -Tarasiuk Maria Lewandowska Wykład Ćwiczenia 30 2009/2010 100S-1E2MEZ Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Edukacji Artystycznej Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Przygotowanie studentów do prowadzenia zajęć z zakresu słowa i dramy CELE Cele poznawcze: Zaznajomienie studentów z metodyka prowadzenia zajęć metoda dramy Cele kształcące: Opanowanie umiejętnośći w zakresie organizowania i prowadzenia zajęć w zakresie dramy. METODY DYDAKTYCZNE Warsztaty , drama TREŚCI PROGRAMOWE Drama w praktyce edukacyjnej: podstawowe zasady realizacji działań animacyjnych za pomocą dramy, dobór tematów, podstawowe warunki pracy w dramie. Istota roli w dramie. Drama jako doświadczenie. Kreowanie (sceniczne) sytuacji konfliktowych oraz ich rozwiązywanie w ramach poznanych technik. Wybrane sytuacje społeczne jako przyczynek oddziaływań kulturotechnicznych. Metody pracy kulturotechnicznej – animacje teatralne, medialne 1) Teatr, dramat, psychodrama, socjodrama w wychowaniu. Drama w wychowaniu – kreatywność. – cele, formy prowadzenia zajęć, opracowywanie scenariuszy zajęć LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. K. Pankowska. Pedagogika dramy. Warszawa. 2000. 2. E. Lewandowska- Tarasiuk, W teatrze prezentacji. O sztuce perswazji, Warszawa 2005 3. M. Nagajowa, Od słowa do słowa, Warszawa 1998 4. W. Pisarek, Słowa między ludźmi, Warszawa 2003 Udział w zajęciach, scenariusze zajęć 227 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia II SEMESTR II ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU PRACA Z GRUPĄ – ORGANIZACJA I 2009/2010 100S-1E2POA ANIMACJA SPOŁECZNO KULTUROWA STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Jacek Gralewski Ćwiczenia 30 Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZO ZAŁOŻENIA Przedmiot ma przygotować studentów do tworzenia oraz przewodzenia różnym grupom zadaniowym mającym na celu aktywność społeczno-kulturalną 1. 2. 3. 4. 5. CELE Zapoznanie studentów z prawidłowościami procesów dynamiki grupowej. Rozwijanie umiejętności budowania efektywnie działającej grupy zadaniowej. Rozwijanie umiejętności rozwiązywania konfliktów grupowych. Zwiększenie umiejętności i kompetencji do efektywnej współpracy w grupie. Rozwijanie umiejętności przewodzenia grupom zadaniowym. METODY DYDAKTYCZNE Wykłady Dyskusje Prezentacje Ćwiczenia i warsztaty TREŚCI PROGRAMOWE 1. Co to jest grupa? Treści szczegółowe: charakterystyka definicyjna grup: wielkość, role, status, relacje interpersonalne, interakcje, cele, normy grupowe, zmiany okresowe grup; modele małych grup; przyczyny powstawania grup, mechanizmy wyboru grupy. 2. Modele rozwoju grup Treści szczegółowe: etapy zmian okresowych (deklaracja przystąpienia do grupy, tworzenie się subgrup, konfrontacja, ustalanie norm, praca, rozpad grupy). 3. Jednostka w grupie Treści szczegółowe: proces socjalizacji do grupy (wybór grupy, przyłączenie się do grupy, inicjacja, odnajdywanie swojego miejsca, praca, osłabienie więzi, rozpad). 4. Procesy wpływu w grupie Treści szczegółowe: konsensus, konwersja, perswazja, konformizm, uległość, posłuszeństwo, nonkonformizm ,opór, niezależność; porozumiewanie się w sytuacjach zadaniowych. 5. Produktywność grupy Treści szczegółowe: czynniki zwiększające produktywność grupy (synergia, myślenie grupowe, umysł grupowy), czynniki zmniejszające produktywność grupy ( myślenie grupowe, polaryzacja grupowa, problemy koordynacyjne, próżniactwo społeczne, jazda na gapę), rozwiązywanie problemów. 6. Władza i przywództwo Treści szczegółowe: istota przywództwa w małych grupach, charakterystyka osoby, zachowania przywódcy, efektywność przywództwa, cechy zadania a styl sprawowania władzy, atmosfera grupowa. 7. Konflikty w grupie Treści szczegółowe: źródła konfliktu, rodzaje konfliktu, fazy konfliktu, strategie rozwiązywania konfliktów; konflikty miedzy grupami. 228 Plany i programy studiów PE_DZ 8. Grupowe rozwiązywanie problemów Treści szczegółowe: etapy rozwiązywania problemów, techniki pracy grupowej, grupa twórcza, zasady twórczego rozwiązywania problemów w grupie. 9. Metodyka prowadzenia sesji twórczego rozwiązywania problemów Treści szczegółowe: etapy rozwiązywania problemów, zasady prowadzenia sesji inwentycznych, metody preparacji problemu, zarys metod rozwiązywania problemów, metody oceny pomysłów, projektowanie sesji inwentycznych, metodyka twórczego rozwiązywania problemów. 10. Przewodzenie grupami twórczymi LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Oyster, C. K. (2002). Grupy. Poznań: Zysk i S-ka, Szmagalski, J. (1998). Przewodzenie małym grupom. Działania grupowe. Warszawa: Centrum Animacji Kultury. Chełpa, St., Witkowski, T. (2004). Psychologia konfliktów. Biblioteka moderatora. Karwowski, M. (2003). Twórcze przewodzenie. Warszawa: Instytut Przedsiębiorczości i Samorządności. s. 58-84; s.116-131. Proctor. T. (2002). Twórcze rozwiązywanie problemów. Gdańsk: GWP, s.83-140 Hartley, P. (1997). Komunikacja w grupie. Poznań: Zysk i S-ka, Melibruda, J. (1986). Ja – Ty – My Psychologiczne możliwości ulepszania kontaktów międzyludzkich. Warszawa: Nasza Księgarnia. Aronson, E., Wilson, T. D., Alert, R. M., (1997). Psychologia społeczna serce i umysł. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka. Kolokwium 229 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia II SEMESTR ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU PODSTAWY ANIMACJI SPOŁECZNO - 2009/2010 100S-1E2PAK KULTUROWEJ STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 30 E Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Jarosław Gara Ćwiczenia 30 Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Zdobyta wiedza ma wyposażyć studenta w kompetencje dostrzegania złożoności zjawisk kulturowych i społecznych oraz możliwości aktywizowania potencjału społeczno-kulturowego. CELE Celem przedmiotu jest zapoznanie z podstawami animacji społeczno-kulturowej, zjawiskami i procesami społeczno-kulturowymi oraz ich wpływem na życie współczesnego człowieka. METODY DYDAKTYCZNE Metoda asymilacji wiedzy (wykład problemowy, dyskusja, praca z książką), metody oglądowe, praca w grupach. TREŚCI PROGRAMOWE Podstawowe procesy i zjawiska kulturowe. Mechanizmy internalizacji i eksternalizacji wartości kulturowych. Problem ochrony i kreowania wartości kulturowych – ciągłość i zmiana. Zjawiska i procesy życia grupowego. Kultura – kontrkultura – podkultura. Rola i znaczenie kultury w życiu społecznym. Przystosowanie - partycypacja – autonomia – odtwórczość - twórczość. Sposoby uczestnictwa w kulturze. Rola i znaczenie transgresji w kształtowaniu animacji społeczno-kulturalnej. Rola grupy w określaniu dynamiki rozwoju jednostkowego i grupowego. Pedagogiczne wymiary animacji społeczno-kulturowej. Pojęcie „animacji kulturalna” i animacja „społeczno-kulturalna”. Animacja sopołeczno-kulturalna jako odpowiedź na współczesne wyzwania kulturowe i społeczne – funkcje i zadania społeczne oraz kulturowe. Animacja społeczno-kulturalna (definicje, pole działania, sposoby organizacji, kierunki rozwoju). Wybrane orientacje teoretyczne animacji społeczno-kulturalnej. Animacja społeczno-kulturalna w służbie „małych ojczyzn”, rozwoju regionalizmu i upowszechniania kultury przez aktywizację potencjału w środowiskach lokalnych. Strategie i sposoby upowszechniania kultury w środowisku lokalnym. Animatorzy „małych ojczyzn”. Czynniki wspierające i utrudniające działalność animatorów społeczno-kulturalnych. Animacja społecznokulturalna jako zawód (funkcje, zadania, cele). Problem doskonalenia zawodowego animatorów środowisk lokalnych. Animator jako inicjator, koordynator i moderator kierunków oraz sposobów uczestnictwa w kulturze. Kompetencje społeczno-zawodowe animatorów kultury oraz pożądane cechy osobowości. Typy osobowe animatorów. Techniki pracy grupowej, metody animacji społeczno-kulturalej (spotkanie grupy członków, projektowanie różnych faz spotkania animacyjnego), środki i pomoce oraz ich zastosowanie. Różne formy metody spotkań i ich zastosowanie (np. dyskusja, świadectwo, odtwarzanie ról). Wybrane instytucje animacji społeczno-klturalnej i ich programy (projekty, inicjatywy, działania). LITERATURA OBOWIAZKOWA B. Jedleńska, Animatorzy kultury wobec wyzwań edukacyjnych, Lublin 1999. M. Kopczyńska, Animacja społeczno-kulturalna, Warszawa 1993. Edukacja kulturalna w społeczeństwie obywatelskim, red. J. Żebrowski, Gdańsk J. Kozielecki, Transgresja i kultura. Warszawa 1997, Warszawa 1997. 230 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA J. Żebrowski, Zawód i osobowość animatorów kultury, Gdańsk 1987. Barometr kultury, red. H. Grabowska, Warszawa 1992. L. Dyczewski, Kultura polska w procesie przemian, Lublin 1993. Edukacja kulturalna a egzystencja człowieka, red. B. Suchodolski, Wrocław-Warszawa-Kraków 1986. Wybrane problemy animacji kulturalnej, red. J. Gajda, Lublin 1993. Organizacja i upowszechnianie kultury w Polsce. Zmiana modelu, red. J. Grad, U. Kaczmarek, Poznań 1996. Komercjalizacja w kulturze, szanse i zagrożenia, red. S. Golimowska, Warszawa 1992. Edukacja wobec zmiany społecznej, red. J. Brzeziński, L. Witkowski, Poznań-Toruń 1994. Animacja kulturalna jako problem pedagogiczny, red. J. Gajda, Lublin 1991. D. Jankowski, Wychowawcze aspekty działalności kulturalno-oświatowej, Poznań 1988. Pedagogika pracy kulturalno-oświatowej, t. 1, red. nauk. Janusz Michałowicz, Katowice 1976. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Opanowanie materiału z zakresu wykładów, ćwiczeń oraz wybranych pozycji bibliograficznych 231 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia II SEMESTR 4 Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ETNOPEDAGOGIKA Wykład ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2ETP Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o X Instytut Andrzej Ciążela Ćwiczenia 30 Pedagogiki Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Przedmiot reprezentuje nurt pedagogicznych poszukiwań związanych z restytucją tradycyjnych wartości lokalnych jako wymiaru budowy współczesnej tożsamości rozpiętej między lokalnością i globalnością. Podejmuje zagadnienie wartości kultury rodzimej jako bazy dla kształtowania tożsamości otwartej na nowe wyzwania i problemy. CELE Wprowadzenie w wychowawczy wymiar tradycji etnicznych. Prezentacja problematyki etniczności w wychowaniu z perspektywy rozwoju współczesnej cywilizacji globalnej. Ukazanie pozytywów i negatywów związanych z zagadnieniem etniczności. Ukazanie różnicy między etnicznością a nacjonalizmem. Propozycja nawiązania do wartości kultury rodzimej w procesach określania własnej tożsamości we współczesnym świecie. METODY DYDAKTYCZNE Analiza tekstów, praca ze środkami audiowizualnymi. TREŚCI PROGRAMOWE 1. Miejsce etnopedagogiki w systemie nauk pedagogicznych. Etnopedagogia. Związki z pedagogiką humanistyczną, antropologią kulturowa , etnografią, literaturą. 2. Dwie koncepcje etniczności – primordialistyczna (prymordialistyczna) i funkcjonalna. Etniczność jako formuła organizacji świadomości społecznej. Różne kierunki rozwoju i interpretacji etniczności etniczność a nacjonalizm. 3. Ambiwalencja etniczności. Wzory kultury jako struktury przekazywania treści wymagających wartościowania. ( J. Kitowicz, Opis obyczajów) 4. Etniczność i wychowanie. Etniczność jako przymus i jako wybór. (A. Holland, Europa, Europa) 5. Etniczność i wychowanie. Etniczność jako wybór. Etniczność jako sposób określania własnej tożsamości . Tożsamość realna i tożsamości wyobrażone. Samookreślanie się wobec tradycji. 6. Etniczność a globalizacja. Problem samookreślenia się wobec narastających tendencji uniwersalizujących świat współczesny. Kultura masowa i kultura konsumpcyjna. Tożsamość scentrowana i tożsamość zdecentrowana. 7. Etnopedagogika wobec multikulturalizmu. Akceptacja własnych wartości i otwarcie na wartości innych. 8. Etnopedagogika wobec regionalizmu, patriotyzmu i uniwersalizmu. „Mała ojczyzna” , „wielka ojczyzna”, „ludzkość”. 9. Wielowymiarowość „małej ojczyzny” – krajobraz, architektura, język,, ludzie. 10. Obyczaj – Tradycja wobec cyklicznego charakteru natury i życia ludzkiego (pory roku, fazy dnia, narodziny, dojrzewanie, dojrzałość starość, śmierć), roku liturgicznego, świąt, Nakładanie się tradycji. 11. Kultura narodowa i jej społeczne zróżnicowanie. Polska kultura jako synteza czy agregat tradycji? Tradycje kultury wsi, dworu, mieszczaństwa, Burżuazji, drobnomieszczaństwa, inteligencji, robotników, warstw średnich . Elementy syntezy i konfliktu. Rodowód jako kategoria kulturowa. 12. Tradycja wobec przyszłości we współczesnym świecie. LITERATURA OBOWIAZKOWA D. Kubinowski, Rewitalizacja tradycyjnych wartościowe współczesnej kulturze : etnopedagia wobec globalizacji, /w:/ O nowy humanizm w edukacji, red. J. Gajda, Impuls, Kraków 2000. Arjun Appadurai, Nowoczesność bez granic. Kulturowe wymiary globalizacji, Universitas, Kraków 2005. s. 169200. Antropologia kultury, Zagadnienia i wybór tekstów, red. A. Mencwel, Wyd. UW, Warszawa 2003. (wybór) M. Malikowski, Jan Szczepański o roli chłopów i kultury chłopskiej w społeczeństwie polskim, ”Przegląd Humanistyczny” nr 5/2005. 232 Plany i programy studiów PE_DZ Obyczaje w Polsce, red. A. Chwalba, Wyd. Nauk. PWN, Warszawa 2004. (wybór) B. Suchodolski, Polska i Polacy, PWN, Warszawa 1981. (wybór) J. Tazbir, Kultura szlachecka w Polsce, Wiedza Powszechna, Warszawa 1979. M. Janion, Niesamowita słowiańszczyzna, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2007 A. Mencwel, Wyobraźnia antropologiczna, Wyd. UW, Warszawa 2006. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Humanistyczno- antropologiczna ewolucja pedagogiki kultury. Konsekwencje teorii i praktyki, red J. Gajda, Impuls Kraków 2009. J. Gajda, Pedagogika kultury w zarysie, Impuls Kraków 2006. M. Jaworska-Witkowska, Ku kulturowej koncepcji pedagogiki, Impuls Kraków 2009. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Znajomość Problematyki omawianej na ćwiczeniach. Frekwencja. 233 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia II SEMESTR 4 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS METODYKA ODDZIAŁYWAŃ ANIMACYJNYCH W ŚRODOWISKU Wykład ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o 2009/2010 100S-1E2MAN Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przemysław Florczak Pedagogiki Ćwiczenia 30 Seminaria Przedmioty fakultatywne ZO 2 ZAŁOŻENIA - zakłada się przeprowadzenie 14 jednostek zajęć merytorycznych - zakłada się weryfikację treści analizowanych na zajęciach w działaniu praktycznym - zakłada się znajomość podstawowych zagadnień, definicji i problemów związanych z tematyką III sektora u uczestniczących w zajęciach - zakłada się korelację treści przedstawianych na zajęciach z treściami przedmiotów pokrewnych realizowanych równolegle CELE W trakcie zajęć studenci zostaną wyposażeni w wiedzę dotyczącą typów, charakterystyk i modelów działania organizacji pozarządowych, oraz postępowania w procesie założycielskim i rejestracyjnym placówek sektora non-profit. Zdobędą umiejętności pozwalające na wybór najkorzystniejszych, optymalnych i skutecznych metod oraz technik pozyskiwania środków na działalność społeczną i kulturalną. Studenci opanują elementarne zagadnienia z zakresu podstaw prawnych funkcjonowania organizacji filantropijnych, pozyskiwania środków na działalność społeczną i organizacji przedsięwzięć o charakterze kulturalnym. Zapoznają się z podstawowymi mechanizmami kontaktu z potencjalnymi darczyńcami i posiądą umiejętność praktycznego ich wykorzystania. Posiądą wiedzę dotyczącą efektywnego projektowania kampanii społecznych oraz społecznego komunikowania się sektora non-profit z sektorem rządowym i biznesowym. METODY DYDAKTYCZNE Prezentacja Dyskusja problemowa Metoda projektów Metoda warsztatowa TREŚCI PROGRAMOWE -Typy, ogólna charakterystyka, modele działania organizacji non-profit; podstawy prawne działalności filantropijnej i społecznokulturalnej. -Działalność statutowa i działalność gospodarcza w podmiotach trzeciego sektora; KRS; Proces rejestracyjny organizacji pozarządowej. -Źródła finansowania działalności organizacji pozarządowych, metody i techniki pozyskiwania środków; darowizna, pay-roll, kapitał żelazny, zbiórka publiczna, barter, sponsoring, mechanizm 1%. Tworzenie planu/mapy pozyskiwania funduszy, elementy fundraisingu -Wolontariat: podstawy prawne dotyczące pracy z wolontariuszami -Reklama społeczna, marketing społeczny. Podstawowe mechanizmy reklamy niekomercyjnej. strategie, projekty; czynniki determinujące wybór techniki, terminu, miejsca ekspozycji; przykłady kampanii społecznych. -Prawo autorskie i prawo pokrewne w działalności kulturalno-oświatowej. Treść prawa autorskiego w działalności społecznej i przy organizacji imprez kulturalnych LITERATURA OBOWIAZKOWA -Załuska M., Boczoń J., Organizacje pozarządowe w społeczeństwie obywatelskim, Warszawa 1996 -Skiba R., Jak napisać statut fundacji? – broszura z serii 3W, Warszawa 2005 -Krzyżanowska M., Marketing usług niekomercyjnych, Warszawa 2000 -Ustawa z dn. 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach 234 Plany i programy studiów PE_DZ -Ustawa z dn. 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach -Ustawa z dn. 23 kwietnia 2003 o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie -Domachowski W. (red.), Marketing wartości społecznych, Poznań 2003 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU - D. Maison, P. Wasilewski, „Propaganda dobrych serc, czyli rzecz o reklamie społecznej”, Agencja Wasilewski, Kraków 2002 - D. Mason, P. Wasilewski, "Szlachetna propaganda dobroci, czyli drugi tom o reklamie społecznej" - B. Tokarz „Fundraising to sztuka, której można się nauczyć! Dobre pomysły na pozyskiwanie funduszy w społeczności lokalnej”, ARFP, Warszawa 2005 - Joanna Kamińska, Piotr K. Łasica, „Fundacje wspierające kulturę: vademecum animatora kultury”, Warszawa, Centrum Animacji Kultury, 1998 -www.ngo.pl -www.klon.org.pl -witryny organizacji pozarządowych -obecność na zajęciach (możliwe 2 nieobecności) -znajomość literatury -aktywny udział w zajęciach -zaliczone kolokwium 235 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia II SEMESTR 4 DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2PSZ PATOLOGIA ZYCIA SPOŁECZNEGO Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Anna Nowicka-Chachaj Pedagogiki Specjalnej Pedagogika społeczna, socjologia małych grup, psychologia społeczna, antropologia kulturowa, etnopedagogika Wykład 30 Egzamin 4 Ćwiczenia 0 Seminaria ZAŁOŻENIA CELE Zapoznanie studentów z zakresem pojęcia patologia społeczna, przyczynami powstawania negatywnych zjawisk społecznych, a także koncepcjami przeciwdziałania negatywnym zachowaniom w życiu zbiorowym. Omówienie podstawowych zjawisk patologii społecznej. METODY DYDAKTYCZNE wykłada, dyskusja, dyskusja panelowe, prezentacja, TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. Zakres pojęcia i problematyki patologii społecznej. Agresja – rodzaje agresji, przyczyny zachowań agresywnych, charakterystyka agresora i ofiary, metody przeciwdziałania, objawy przemocy. Narkomania – definicja pojęcia, fazy i objawy uzależnienia, rodzaje narkotyków. Alkoholizm – charakterystyka zjawiska, fazy alkoholizmu, objawy uzależnienia, style picia. Samobójstwa – próba definicji pojęcia, sposoby popełniania samobójstw, skala zjawiska. Prostytucja – próba definicji, systemy prawnej regulacji prostytucji, skala zjawiska oraz typologie prostytutek, uwarunkowania prostytucji. Przestępstwa na tle seksualnym – charakterystyka dewiacji na tle seksualnym. Pedofilia – uwarunkowania przemocy seksualnej wobec dzieci, czynniki wysokiego ryzyka. Bezdomność – skala zjawiska, uwarunkowania bezdomności. Hazard – skala zjawiska, społeczne konsekwencje uzależnienia. LITERATURA 1. Cekiera Cz., Psychoprofilaktyka uzależnień oraz terapia i resocjalizacja osób uzależnionych, Tow. OBOWIAZKOWA Naukowe KUL, Lublin 1999 2. Gabrysiak J /red./, Narkotyki i ich rodzaje, działanie, skutki nadużywania, Warszawa 2000 3. Hołysz B., Samobójstwo, Warszawa-Łódź, Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej, 1995 4. Jędrzejko M., Patologie społeczne, Akademia Humanistyczna, Pułtusk 2006 5. Podgórecki T., Patologia Społeczna. Wybrane problemy, Wyd. WSPS 1991 6. Pospiszyl I., Patologie społeczne, PWN, Warszawa 2008 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. 2. 3. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Cierpiałkowska L., Alkoholizm: przyczyny, leczenie, profilaktyka, Wyd. Nauk. Uniwersytetu, Poznań 2001 Margasiński A., Zajęcka B., /red./ Psychopatologia i psychoprofilaktyka: przejawy narkomanii, alkoholizmu, przemocy, zaburzeń psychicznych w rodzinie i szkole oraz możliwości im przeciwdziałania, Impuls, Kraków 2000 Sołtysiak T., Zjawiskowe formy patologii społecznych oraz profilaktyka i resocjalizacja młodzieży, Wyd. Akademii Bydgoskiej, Bydgoszcz 2003 TEST 236 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia II SEMESTR 4 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2EMI EDUKACJA MIĘDZYKULTUROWA Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Ewa Dąbrowa Pedagogiki Pedagogika społeczna, socjologia małych grup, psychologia społeczna, antropologia kulturowa, etnopedagogika Wykład 30 Egzamin 6 Ćwiczenia 30 Seminaria ZAŁOŻENIA Przedmiot ma wprowadzić studentów w problematykę edukacji wielo- i międzykulturowej w Polsce i na świecie, a przez to przygotowywać do pracy animacyjnej i edukacyjnej z osobami o różnym pochodzeniu kulturowym. CELE - wyposażenie w wiedzę o społeczeństwach zróżnicowanych etnicznie, narodowo i religijnie - przygotowanie do dialogu międzykulturowego i rozwiązywania konfliktów w warunkach przenikania się kultur i ludzi - wykształcenie umiejętności analizowania zjawisk społeczno-kulturowych i komunikowania się, pomagających efektywnie funkcjonować w środowisku wielokulturowym - budowa zaplecza teoretycznego i metodologicznego dla pracy z grupą kulturowo zróżnicowaną METODY DYDAKTYCZNE wykłada, dyskusja, dyskusja panelowe, prezentacja, praca w zespołach, rozwiązywanie sytuacji problemowych, drama, symulacja, projekt TREŚCI PROGRAMOWE WYKŁADY 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. Kultura i jej wymiary. Przenikanie, krzyżowanie i dyferencjacja kultur jako nowe/stare zjawisko obecne w społeczeństwach wielokulturowych. Od jednokulturowości do wielo-, między- i transkulturowości. Zmiany kulturowe jako źródła kryzysu tożsamości jednostkowej i społecznej. Tożsamość człowieka „na rozdrożu dróg”. „Pogranicza” jako szczególne miejsca kształtowania się tożsamości. Tożsamości „pogranicza” a tożsamości „centrum kulturowego – analizy biograficzne. Relacje Swój-Obcy na tle głównych problemów świata zróżnicowanego kulturowo. Źródła dualistycznego postrzegania świata. Relacje Swój-Obcy jako źródło konfliktu. Akulturacja jako efekt funkcjonowania człowieka w mozaice kulturowej. Współczesne strategie akulturacyjne. Problemy akulturacyjne Innego o różnym umocowaniu prawnym i kulturowym (uchodźcy, migranta zarobkowego, reemigranta itd.). Rozwój edukacji międzykulturowej – jako droga do uczenie się Innego i budowania relacji dialogowych w grupach homogenicznych i zróżnicowanych. Założenia edukacji międzykulturowej i podstawowe metody pracy. Koncepcje edukacji międzykulturowej i ich praktyczne implikacje w Polsce i na świecie. Umocowanie prawne edukacji międzykulturowej (w dokumentach międzynarodowych i krajowych). Zaangażowanie edukacji nieformalnej na rzecz budowy społeczeństwa pluralistycznego. Tworzenie i upowszechnianie „dobrych praktyk”. Kryzys edukacji międzykulturowej i jego konsekwencje. Rozwój edukacji międzykulturowej a zaostrzanie polityki migracyjnej. Rola projektów animacyjnych (w firmach i w życiu społecznym) w konstytuowaniu wielości kulturowej świata. ĆWICZENIA 1. Wprowadzenie w problematykę przedmiotu i określenie wymagań. Umocowanie edukacji międzykulturowej i wielokulturowej w procesach zachodzących we współczesnym świecie. Od wielokulturowości przez międzykulturowość ku transkulturowości w teorii i praktyce edukacyjnej. 237 Plany i programy studiów PE_DZ 2. Wiedza o Innym kulturowo – badania ankietowe. Kontrakt grupowy, „międzykulturowe”, gry i zabawy integracyjne, energizery. 3. Wielokulturowy świat – wielokulturowe społeczeństwa. Specyfika kulturowego centrum i kulturowych pogranicz, wielokulturowe miasta i miasteczka: Kraków, Wrocław, Białystok, Przemyśl, Gdańsk, Cieszyn, Lublin, Szczecin, Sejny. 4. Poszukiwanie wielokulturowych śladów we własnym regionie jako źródło tożsamości kulturowej. 5. Twarzą w twarz z tożsamością – analiza tożsamości kulturowej studentów. (ćwiczenia, symulacje) 6. Proces kształtowania tożsamości na pograniczu kultur – „człowiek pogranicza”. 7. Ja jako Inny versus Inny w świecie wielokulturowym. POSTAWY wobec zróżnicowania i odmienności kulturowej. 8. Kształtowanie kompetencji międzykulturowych jako nowe zadanie edukacyjne. (4h) 9. Różnorodność kulturowa w Polsce i na świecie – rola wiedzy o Innym w budowaniu społeczeństwa multikulturowego. (6h) 10. Programy edukacji wielokulturowej i międzykulturowej i ich rola w formalnej i pozaformalnej edukacji jako źródło dialogu. (4h) LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. Grzybowski P., Edukacja międzykulturowa – przewodnik, IMPULS, Kraków 2008. 2. Kamińska A., Wybierz różnorodność. Promowanie postaw antydyskryminacyjnych w organizacji, szkole, Stowarzyszenie Inicjatyw Niezależnych Mikuszewo, 2007. 3. Kapuściński R., Ten Inny, Wyd. Znak, Kraków 2006. 4. Klimowicz A. (red.), Edukacja międzykulturowa. Poradnik dla nauczyciela, Wyd. CODN, Warszawa 2004. 5. Nikitorowicz J., Edukacja regionalna i międzykulturowa, WAiP, 2009. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. Boski P., Kulturowe ramy zachowań społecznych. Podręcznik psychologii międzykulturowej, PWN, Warszawa 2009. 2. Kłosowska A., Kultury narodowe u korzeni, Warszawa 2005. 3. Mamzer H. (red.), Czy klęska wielokulturowości?, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań. 4. Pilch T. (red.), O potrzebie dialogu kultur i ludzi, Warszawa 2000. 5. Szeląg A. (red.), Wielokulturowość - międzykulturowość obszarami edukacyjnych odniesień, Kraków 2006. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU aktywność podczas zajęć, prowadzenie dyskusji panelowych, prezentacje, projekt animacyjno-edukacyjny 238 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia II SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr hab. Prof. APS Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ORGANIZACJA I DZIAŁANIE INSTYTUCJI SYSTEMU OŚWIATY ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Janusz Gęsicki Wykład 15 egzamin Ćwiczenia 2009/2010 100S-1E2OIS Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZAŁOŻENIA Absolwent pedagogiki oprócz wiedzy specjalistycznej powinien posiadać wiedzę na temat struktury i mechanizmów funkcjonowania systemu oświatowego oraz instytucji, które na ten system się składają. Wiedza ta jest podstawą umiejętności racjonalnych zachowań organizacyjnych. CELE Zapoznanie studentów z kategoriami opisu i analizy systemu oświaty. Zapoznanie z wybranymi uwarunkowaniami funkcjonowania oświaty. Pozwoli to na zrozumienie zjawisk występujących w systemie edukacji i w razie potrzeby na odpowiednie na nie reagowanie. METODY DYDAKTYCZNE Wykład ilustrowany prezentacjami multimedialnymi oraz dyskusja wokół problemów zawartych w literaturze i poruszanych na wykładzie. TREŚCI PROGRAMOWE 1) 2) 3) 4) 5) 6) 7) 8) 9) 10) 11) 12) 13) 14) LITERATURA OBOWIAZKOWA Charakterystyka oświaty jako systemu. Funkcje oświaty. Różne rozumienie oświaty. Oświata – system czy dramat (podejście systemowe i konfliktowe). Oświata w Unii Europejskiej. Proces lizboński ( różne struktury i wspólne cele). Scentralizowane i zdecentralizowane systemy oświatowe. Struktura systemu oświatowego w Polsce. System szkolny i jego zmiany. System instytucji wspomagających szkoły w tym system edukacji pozaszkolnej. Uwarunkowania funkcjonowania systemu oświaty. Społeczno- kulturowe uwarunkowania dominującej pedagogii oraz modelu zarządzania oświatą. Prawo oświatowe. Możliwości prawnego regulowania procesów edukacyjnych. System prawa oświatowego (podstawowe regulacje). Finansowanie oświaty. Mechanizmy prawne regulujące przepływy pieniędzy budżetowych w oświacie. Pozyskiwanie pozbudżetowych środków finansowych. Źródła finansowania różnych form edukacji. Oświata w społeczności lokalnej. Koncepcja społeczności lokalnej. Przemiany tradycyjnych społeczności lokalnych wynikających z globalizacji i tworzenia się społeczeństw masowych. Wynikające z tego wyzwania oświatowe. 1. Bednarczyk H., Plewka Cz. (red.): Vademecum menedżera oświaty. Radom 2000. 2. Dziewulak D.: Systemy szkolne Unii Europejskiej. Warszawa 1997. 239 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 2. Edukacja w Europie: różne systemy kształcenia i szkolenia – wspólne cele do roku 2010. Warszawa 2003. 3. Piwowarski R.: Edukacja z perspektywy lokalnej i międzynarodowej. Warszawa 2006. 4. Reforma systemu edukacji. Projekt. Warszawa 1998. 5. Winiarski M.: Rodzina – szkoła – środowisko lokalne. Problemy edukacji środowiskowej. Warszawa 2000. 6. Zahorska M.: Szkoła: między państwem, społeczeństwem a rynkiem. Warszawa 2002. Wiedza w zakresie tresci przekazywanych na wykładzie i zawartych w zalecanej literaturze dotycząca podstawowych kategorii opisu systemu oświaty i analizy mechanizmów oraz uwarunkowań jego funkcjonowania sprawdzana będzie testem wiadomości. Za każde pytanie testowe można uzyskać 1 punkt. Aby uzyskać ocenę pozytywną (3,0) trzeba osiągnąć ponad 50% punktów. Pozostałe oceny będą proporcjonalne do liczby uzyskanych punktów. 240 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia II SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS DIAGNOZA ŚRODOWISKOWA I METODY BADAŃ TERENOWYCH ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o 2009/2010 100S-1E2DSM Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przemysław Florczak Pedagogiki Ćwiczenia 30 Seminaria Wykład Przedmioty fakultatywne ZO ZAŁOŻENIA - zakłada się przeprowadzenie 14 jednostek zajęć merytorycznych - zakłada się weryfikację treści analizowanych na zajęciach w działaniu praktycznym - zakłada się korelację treści przedstawianych na zajęciach z treściami przedmiotów pokrewnych realizowanych równolegle CELE Wprowadzenie studentów na gruncie przesłanek teoretycznych w praktyczny przebieg procesu badawczego. Prezentacja podstawowych technik i metod badawczych stosowanych w postępowaniu badawczym w terenie; zastosowanie w praktyce sposobów dokumentowania różnych typów i rodzajów badań terenowych oraz zapoznanie z diagnozowaniem w środowisku. METODY DYDAKTYCZNE Referaty Prezentacje wykład TREŚCI PROGRAMOWE -metody ilościowe i jakościowe w pedagogice -diagnoza środowiskowa (typy, fazy, przebieg, specyfika, narzędzia) -metoda, technika, narzędzie badawcze -badania terenowe w procesie badawczym -aspekty etyczne badania naukowego -warsztat badacza terenowego -praktyczne zastosowanie technik obserwacyjnych LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU -E., Babbie, Badania społeczne w praktyce. PWN, Warszawa, 2007 -Pilch T., Bauman T., Zasady badań pedagogicznych, Żak , Warszawa 2001 -J. Sztumski, Wstęp do metod i technik badań społecznych. Wyd. Śląsk, Katowice 1999 -M. Guzik, Podstawy metodologiczne prac promocyjnych (nauki społeczno-pedagogiczne), FSiBE, Warszawa 2005 -Lutyński J. (1994): Metody badań społecznych. Wybrane zagadnienia. Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Łódź -M. Łobodzki, Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych, Impuls 1999 -Mayntz R., Holm K., Hubner H.(1985):Wprowadzenie do metod socjologii empirycznej. PWN, Warszawa -Nowak S. (1985): Metodologia badań społecznych. PWN, Warszawa -Sułek A. (red.): Logika analizy socjologicznej. Wybór tekstów. UW, Warszawa -Sułek A., Nowak K., Wyka A. (red.): Poza granicami socjologii ankietowej. PTP, Warszawa -obecność na zajęciach (możliwe 2 nieobecności) -znajomość literatury -aktywny udział w zajęciach (przeprowadzenie obserwacji w terenie) -zaliczone kolokwium 241 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia III SEMESTR 5 STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS TRENING UMIEJĘTNOŚCI KOMUNIKACYJNYCH W PRACY ANIMATORA KULTURY ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Maria Jagiełło Wykład Ćwiczenia 30 2009/2010 100S-1E3TUA Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Przedstawienie wiadomości dotyczących komunikacji międzyosobowej; poszerzanie, pogłębianie wiedzy związanej z problematyką procesów komunikacji interpersonalnej ze szczególnym uwzględnieniem komunikowania się w relacjach wychowawczych; rozwinięcie kompetencji komunikacji interpersonalnej i umiejętności przełamywania barier komunikacyjnych; wyzwalanie potrzeby doskonalenia umiejętności komunikacyjnych studentów CELE Cele poznawcze: przedstawienie syntetycznego układu treści dotyczących komunikacji w tym uwzględnienie uwarunkowań skuteczności i poprawności, rozpoznawanie barier i czynników zakłócających prawidłowy przebieg komunikacji; poszerzanie i pogłębianie wiedzy związanej z problematyką procesów komunikacji interpersonalnej ze szczególnym uwzględnieniem komunikowania się w relacjach wychowawczych; zapoznanie z technikami porozumiewania się pozytywnego i aktywnego słuchania, Cele kształcące: rozwijanie i doskonalenie kompetencji komunikacji interpersonalnej i umiejętności przełamywania barier komunikacyjnych i radzenia sobie z zakłóceniami; ćwiczenie umiejętności formułowania komunikatów pozytywnych typu Ja…; doskonalenie umiejętności aktywnego słuchania oraz zdolności prowadzenia sporów i rozwiązywania konfliktów; wyzwalanie potrzeby doskonalenia umiejętności komunikacyjnych studentów Cele praktyczne: zastosowanie poznanej wiedzy oraz umiejętności w praktyce komunikacyjnej METODY DYDAKTYCZNE Metody oparte na słowie (dyskusja, pogadanka, rozmowa); metody oparte na obserwacji (prezentacje, pokazy); metody oparte na działaniu : scenki dramowe, burza mózgu, realizacji zadań, przygotowanie i prowadzenie części ćwiczeń – animacja grupy, aktywizujące formy warsztatowe umożliwiające studentom samodzielne rozwiązywanie problemów TREŚCI PROGRAMOWE Komunikowanie społeczne. Komunikacja interpersonalna/ bezosobowa. Komunikowanie werbalne i niewerbalne. Analiza transakcyjna. Model strukturalny komunikacji, etapy, rodzaje. Aktywne słuchanie, techniki, strategie, bariery. Sztuka przemawiania, prezentacji, dyskusji i negocjacji. Błędy, zakłócenia i bariery w komunikacji – przyczyny, konsekwencje, jak sobie radzić. Blokady w komunikacji interpersonalnej i sposoby ich przełamywania. Sytuacje konfliktowe – rodzaje. Rozwiązywanie konfliktów, zasady uczciwej kłótni. Komunikacja w małej grupie. Komunikacja interpersonalna w sytuacjach pedagogicznych; komunikowanie za pośrednictwem mediów – zalety, możliwości, wady i zagrożenia; Sposoby doskonalenia skuteczności i poprawności komunikacji interpersonalnej. 242 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1) 2001 2) 3) 4) 5) 2004 6) 2009 7) 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. McKay M., Dawis M., Fanning P., Sztuka skutecznego porozumiewania się GWP, Gdańsk Thomson P., Sposoby komunikacji interpersonalnej, Warszawa 1999 Czarnowska M.M., Przyjazne porozumiewanie się, GWP Gdańsk 2004 Czarnowska M.M., Podstawy negocjacji i komunikacji, Pułtusk 2003 Fisher R., Ury W., Dochodząc do TAK – negocjowanie bez poddawani się Warszawa, Ury W., Odchodząc od NIE – negocjowanie od konfrontacji do kooperacji, Warszawa Gordon T. Burch N., Jako dobrze żyć z ludźmi, Warszawa 2001 H. Hamer, Rozwój umiejętności społecznych, Jak skutecznie dyskutować i współpracować, Veda, 1999 Warszawa Hartley P., Komunikacja w grupie, Zysk i S-ka, Poznań 1997 Gordon T., Wychowanie bez porażek Łasiński G., Sztuka prezentacji, Poznań 2000 Birkenbihl V.F. Komunikacja werbalna, Wrocław 1997 Stwerad J. red Mosty zamiast murów o komunikowaniu się między ludźmi, Warszawa 2000 Glasl F. Pomocy – Konflikty, Kraków 2008 Godna frekwencja; Aktywny i twórczy udział; Przygotowanie i prowadzenie części wybranych przez studentów zajęć; krótkie podsumowujące kolokwium 243 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia III SEMESTR 5 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3PPI PROJEKT PROGRAMU ANIMACJI Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Dorota Jankowska Pedagogiki Przedmioty przygotowujące do dokonywania diagnozy środowiskowej i metod badań terenowych oraz przygotowujące do dostrzegania problemów społecznych i kulturowych w środowisku. Przedmioty z metodyki działań animacyjnych. Wykład Ćwiczenia Seminaria 30 60 E 10 ZAŁOŻENIA Kształtowanie rozumienia specyfiki działań realizowanych metodą projektów oraz jej znaczenia i miejsca w pracy animatora kultury. CELE Zapoznanie z podstawami teoretycznymi lokalnych, regionalnych i międzynarodowych programów i projektów animacyjnych. Przedstawienie zasad metodologii projektowania. Nabycie umiejętności definiowania, implementacji i ewaluacji projektów animacyjnych. Umiejętność konstruowania i ćwiczenie praktyczne w realizacji projektów kulturalnych i społecznych o walorach animacyjnych. METODY DYDAKTYCZNE Wykład kursowy – obudowany prezentacjami multimedialnymi. W ramach ćwiczeń metody działaniowe – grupowe konstruowanie projektów i praktyczna realizacja projektu . TREŚCI PROGRAMOWE Programy animacyjne strategią postępowania i narzędziem integracji w życiu społeczno-kulturalnym. Międzynarodowe i krajowe programy animacyjne, programu UE – podejście YOUTH i RE. Projekty animacyjne realizowane w zakresie programów edukacji formalnej i pozaformalnej; Tło i przykłady rozwiązań kwestii społecznych i kulturowych w projektach i programach animacyjnych (przykłady projektów animacji: lokalne, narodowe, regionalne, międzynarodowe, społeczne, między kulturowe). Charakterystyka projektu programu animacyjnego. Matryca logiczna projektu programu animacyjnego. Etapy konstruowania projektu programu animacyjnego skierowanego do określonego środowiska; Analiza uwarunkowań środowiska zewnętrznego dla danego projektu Określanie celów i planów jego realizacji, etapy działań – planowane efekty; określenie możliwości grupy docelowej; określenie budżetu i harmonogramu; Finanse – rodzaje funduszy i możliwości ich pozyskiwania. Reguły sporządzania podań o dofinansowanie działań animacyjnych Problematyka popularyzacji projektu – promocja medialna projektu, kampania promocyjna, sposoby skutecznego porozumiewania się z mediami. Przykłady krajowych, zagranicznych i międzynarodowych kampanii promocyjnych (InMEDIAtely” – promocja programu Młodzież) Istota i sposoby ewaluacji programów animacji. Przykłady ewaluacji projektów animacyjnych realizowanych w ramach: Towarzystwa Inicjatyw Twórczych, Fundacji Inna Przestrzeń, Stowarzyszenia dla Edukacji i kultury SPOTKANIA, Fundacji Batorego „Dla Tolerancji” Ćwiczenia Wprowadzenie – pojęcie projektu i programu animacyjnego. Kulturowy i społeczny wymiar programu. Typologizacja i modele programów. Procedury konstruowania programu. Społeczna i kulturotwórcza funkcja programu animacyjnego. Zapoznanie z teoretycznymi i praktycznymi podstawami projektowania lokalnych, regionalnych i międzynarodowych programów i projektów animacyjnych. Przygotowanie do konstruowania i realizacji programów animacyjnych w przestrzeni międzykulturowej. Strategia i metodologia konstruowania i realizacji programów animacyjnych w różnych kontekstach. Prezentacja szerokiego tła i bogactwa przykładów rozwiązań kwestii społecznych i kulturowych w projektach i programach animacyjnych (działania formalne i nieformalne; przykłady projektów animacji: lokalne, narodowe, międzynarodowe i 244 Plany i programy studiów PE_DZ międzykulturowe). Projekty animacji w świetle międzynarodowych porównań. Przygotowanie i realizacja własnych projektów programów animacyjnych. Praktyczne konstruowanie programów (zarządzanie projektem, definiowanie celów, fazy projektu programu i planowanie działań, matryca logiczna, harmonogram, schemat Gantta, zarządzanie zasobami, kosztorys). Określenie celów i planu realizacji celów – etapy działań – planowane skutki i efekty. Określanie budżetu i harmonogramu oraz sposobów ewaluacji projektu programu. Opracowanie koncepcji i przygotowywanie informacji dla mediów o projekcie programu (promocja medialna projektu)/ kampania promocyjna projektu (współpraca i sposoby skutecznego komunikowania się z mediami). Analiza przykładowych krajowych, zagranicznych i międzynarodowych kampanii promocyjnych w odniesieniu do projektów i programów społecznych i kulturowych. LITERATURA 1. Projekty kulturalne krok po kroku, Urząd Komitetu Integracji Europejskiej, Narodowe Centrum OBOWIAZKOWA Kultury, 2004, 2. M. Dadel, Jak napisać dobry projekt?, Wydawnictwo Stowarzyszenia Klon/Jawor, Warszawa 2007. 3. Narodowa Strategia Rozwoju Kultury na lata 2004-2013. Narodowe Programy Kultury. 4. Jankowski D., Kargul J., Kowalewski F., Podstawy działalności kulturalno-oświatowej, Warszawa 1985 5. Podręczniki – pakiety szkoleniowe Rady Europy i Komisji Europejskiej: T-KIT-s związane z projektowaniem, pracą animacyjną, budżetem i zarządzaniem projektem: Podręcznik: Zarządzanie cyklem projektu, Komisja Europejska, marzec 2001, http://www.akademia.rownacszanse.pl/images/14814_projekt.pdf Abrignani, B. Gomes, R., D. de Vilder (red.), Zarządzanie projektem. Pakiet szkoleniowy nr 3(seria „T-kit”), Rada Europy i Komisja Europejska 2000. (Dla trenerów i pracowników młodzieżowych realizujących projekty animacyjne w różnorodnych środowiskach) http://www.trainingyouth.net/INTEGRATION/TY/Publications/tkits/tkit3/polish/index.html Integracja Społeczna, Pakiet szkoleniowy nr 8, Dla trenerów i pracowników młodzieżowych zaangażowanych w pracę na rzecz integracji społecznej. http://www.trainingyouth.net/INTEGRATION/TY/Publications/tkits/tkit8/polish/index.html Fundusze i zarządzanie finansami, Pakiet szkoleniowy nr 9 DLA - Animacja kultury. (Metody/Działania/Inspiracje), Towarzystwo Inicjatyw Twórczych "ę", Warszawa 2005. Publikacje są dostępne również w wersji PDF w Internecie: http://www.mlodziez.org.pl/index.php/ida/7/ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Duane Dale, Nancy Mitiguy, Dla odmiany... planowanie: Poradnik twórczego planowania i opracowywania programu działania, (tł. A. Bednarski), Warszawa: Fundusz Współpracy. Program Dialog Społeczny – NGO-s, 1995. Bohdan Skrzypczak, Podstawowe cele i metody rozwoju społeczności lokalnych http://sas.engo.pl/pdf/Bohdan%20Skrzypczak%20%20Podstawowe%20cele%20i%20metody%20rozwoju%20spoecznoci%20lokalnych.pdf Znajomość treści przedstawianych na wykładach i zawartych w literaturze - sprawdzana testowo (egzamin pisemny). Warunkiem uzyskania zaliczenia i przystąpienia do testu końcowego jest opracowanie własnego projektu animacyjnego oraz udział w praktycznej realizacji projektu. 245 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia III SEMESTR 5 ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU PROGRAMY PROMOCJI KULTURY 2009/2010 100S-1E3PRR ŚRODOWISKA/REGIONU STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przemysław Florczak Pedagogiki Ćwiczenia 30 Seminaria Przedmioty fakultatywne ZO 2 ZAŁOŻENIA - zakłada się przeprowadzenie 14 jednostek zajęć merytorycznych - zakłada się znajomość elementarnych zagadnień z obszaru pedagogiki, psychologii i socjologii u uczestniczących w zajęciach - zakłada się weryfikację treści analizowanych na zajęciach w działaniu praktycznym - zakłada się korelację treści przedstawianych na zajęciach z treściami przedmiotów pokrewnych realizowanych równolegle CELE -zapoznanie studentów z konstrukcją programów i projektów promujących regiony -umiejętność krytycznej analizy treści zawartych w programach promujących środowisko -stworzenie projektu promującego wieś, miasto, region, kulturę -zaplanowanie, zrealizowanie i ewaluacja projektu o charakterze społecznym (animacyjnym) METODY DYDAKTYCZNE -metoda warsztatowa -metody podające (wykład) -metoda projektów TREŚCI PROGRAMOWE Ćwiczenia odbywają się w dwóch naprzemiennych cyklach: wykładowym i warsztatowym. Część wykładowa obejmuje zajęcia, podczas których zostaną przedstawione treści dotyczące m.in.: a)budowania/projektowania działań społecznych – projekty społeczne (cele, strategie, etapy, identyfikacja problemów, narzędzia, etc.) b)zarządzania cyklem projektowym (planowanie, finansowanie, wdrożenie, monitorowanie, ewaluacja) c)podstaw społecznego komunikowania się NGO’s (komunikacja bezpośrednia i pośrednia z mediami, argumentacja) d)strategii fundraisingowych (przegląd wybranych) e)PR for NGO’s – wizerunek organizacji pozarządowej, społecznej (PR wewnętrzny i zewnętrzny, elementy wizerunku organizacji, etc.) Na cykl warsztatowy składają się zajęcia, na których studenci – w grupach - pracują nad wybranym przez siebie projektem spoelcznym (animacyjnym). Przedmiot projektu jest taki sam dla wszystkich grup. Najlepszy z przygotowanych projektów będzie zrealizowany na terenie APS pod koniec semestru zimowego. LITERATURA -Dale, Duane i Nancy Mitiguy. 1995. Dla odmiany...planowanie. Poradnik twórczego planowania i OBOWIAZKOWA opracowywania programu działania. Warszawa. Fundusz Współpracy, Program Dialog Społeczny -Huczek, Marian. 2003. Marketing organizacji non profit. Sosnowiec, Wyższa Szkoła Zarządzania i Marketingu -E.Babbie, Badania społeczne w praktyce, Warszawa 2003, PWN. -Szymański M.S., O metodzie projektów. Warszawa 2000, Żak. 246 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU -Bednarski, Andrzej. 1995. Planowanie strategiczne w działalności organizacji pozarządowych. Warszawa. Fundusz Współpracy, Centrum Informacji dla Organizacji Pozarządowych BORDO -Mazurczak, Monika i Paweł Łukasiak. 1999. Jak przygotować plan zbierania funduszy? Mały poradnik dla fundacji i stowarzyszeń. Warszawa. Akademia Rozwoju Filantropii w Polsce. -Badanie w działaniu. W poszukiwaniu metod organizowania środowiska wychowawczego. red, B.Smolińska-Theiss, Warszawa 1988, UW -internet (witryny fundacji, stowarzyszeń, ministerstw, podmiotów grantodawczych) -stworzenie projektu promocyjnego -frekwencja (max. 2 nieobecności) -znajomość literatury obligatoryjnej 247 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Animacja społeczno - kulturowa I stopnia III SEMESTR 5 ROK AKADEMICKI Stacjonarne KRĘGI SPOŁECZNO – KULTUROWYCH KOD PRZEDMIOTU 2009/2010 100S-1E3KSA ALTERNATYW STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Sylwia Jaronowska Wykład Ćwiczenia 30 Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o X Instytut Przedmioty fakultatywne Pedagogiki Seminaria ZAL Z OCENA 2 ZAŁOŻENIA - Interdyscyplinarny charakter badań nad zjawiskami dyskryminacji i nietolerancji Aksjologiczna neutralność refleksji naukowej Spójność struktury i treści programu z zainteresowaniami i sugestiami uczestników zajęć CELE Ujawnienie niuansów i problemów związanych ze sposobami definiowania pojęć: nietolerancja i dyskryminacja. Poznanie mechanizmów psychicznych leżących u podstaw nietolerancji. Przybliżenie społecznych i kulturowych uwarunkowań zjawiska dyskryminacji; ujawnienie jego źródeł i reperkusji. Przybliżenie problemów doświadczanych przez jednostki i grupy poddawane marginalizacji społecznej. Stworzenie teoretycznych podstaw do prowadzenia samodzielnych badań w tej materii. Ujawnienie możliwości pedagogicznego oddziaływania w zakresie modyfikacji stereotypów i uprzedzeń. METODY DYDAKTYCZNE Zajęcia konwersatoryjne o charakterze autorskim realizowane z wykorzystaniem różnych form i metod nauczania i uczenia (referowania poglądów, dyskusji, relacji z własnych badań, komentowania prezentowanych materiałów audiowizualnych) TREŚCI PROGRAMOWE Nietolerancja i dyskryminacja. Interpretacja pojęć Psychologiczne uwarunkowania postaw uwikłanych w dialektykę relacji My/Oni Orientacja ochronna i jej wpływ na zachowania uwikłane w kontekst społeczny Źródła agresji w stosunkach międzyludzkich Przyczyny i następstwa zniekształceń w komunikacji międzyludzkiej Oblicza nietolerancji w społeczeństwie polskim. Studia przypadków Teoria i praktyka oswajania obcości – edukacyjne możliwości modyfikacji stereotypów i uprzedzeń LITERATURA OBOWIAZKOWA R. Borkowski (red.), Tolerancja i nietolerancja, Kraków 2002 M. Kofta, A. Jasińska-Kania (red.), Stereotypy i uprzedzenia, 2001 J. Kłoczkowski, S. Łukasiewicz (red.), Tożsamość, odmienność, tolerancja a kultura pokoju, Lublin 98 R. Legutko, Nie lubię tolerancji:szkice i felietony, Kraków 1993 A. Łopatka, Prawo do swobodnego wyrażania opinii, Warszawa 1993 K. Wiliński (red.), Pluralizm i tolerancja, Lublin 1998 A. Zachariasz, S. Symotiuk, I. Różycka, Europejskie modele tolerancji, Rzeszów 2001 L. Żuk-Łapińska,Problem tolerancji, Warszawa 1991 248 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Z. Bauman, Wolność, Warszawa 1995 M. Czyżewski, K. Dunin, A. Piotrowski (red.), Cudze problemy. O ważności tego co nieważne, 1991 L. Dyczewski, Kultura polska w procesie przemian, Lublin 1993 I. Kamiński, Swoboda wypowiedzi w orzeczeniach Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, Zakamycze 2003 A. Posern-Zieliński (red.), Tolerancja i jej granice w relacjach międzykulturowych, Poznań 2004 W. Sitka (red.) Problemy wolności i pluralizmu w III RP: materiały z konferencji Wrocław 12 grudnia 2003 A. Świątkowski, Amerykański dylemat równouprawnienia, Warszawa 1989 - obecność aktywny udział w zajęciach ocena referatów lub prezentacji (studenci korzystają ze swobody w wyborze formy) 249 Plany i programy studiów PE_DZ Przedmioty specjalnościowe – specjalność nauczycielska (E1) Specjalność: PEDAGOGIKA WCZESNOSZKOLNA I KOREKCYJNA ( PWK) WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Wychowanie przedszkolne, Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia II SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2PDU PEDEUTOLOGIA Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Jarosław Michalski Pedagogiki Dr Jarosława Lach Pedagogiki Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria ZAŁOŻENIA Realizacja przedmiotu uwzględnia rolę refleksji pedagogicznej w pracy zawodowej nauczyciela, rozumienie przydatności zawodowej realizowanej działalności. CELE Podstawowym celem zajęć jest przekazywanie studentom wiedzy na temat źródeł teraźniejszości i perspektyw zawodu nauczyciela, cech szkoły nowoczesnej, znaczenia jakości własnego rozwoju zawodowego. Omawiane będą również definicje zawodu nauczyciela, kompetencje nauczycieli, zagadnienia autonomiczności i działania pedagogicznego, a także sztuka pedagogicznego taktu. METODY DYDAKTYCZNE Metody aktywizujące; burza mózgów, dyskusja panelowa, problemowa TREŚCI PROGRAMOWE 1. Pedeutologia jako teoria zawodu nauczyciela Źródła dyscypliny. Przedstawiciele, tendencje rozwoju. 2. Rozwój zawodowy nauczyciela Geneza zawodu nauczyciela. Standardy zawodu nauczyciela. Zakres pracy nauczyciela. 3. Warsztat zawodowy nauczyciela Określenie celów, dobór treści, metod i form pracy. Przygotowanie materiałów dydaktycznych. Dokumentacja nauczyciela. 4. Cechy osobowościowe nauczyciela. Postawa twórcza nauczyciela. Samokontrola i samoocena nauczyciela. Autotest pedagogiczny. 5. Współczesne tendencje w zakresie kształcenia i doskonalenia nauczycieli Równość szans edukacyjnych. Poprawa jakości kształcenia. Nowy model nauczyciela. 6. Kompetencje nauczycieli Pojęcie kompetencji i ich rodzaje. 7. Tożsamość zawodowa nauczyciela Rodzaje tożsamości i ich znaczenie w pracy pedagogicznej 8. Uwarunkowania pracy nauczycieli z rodzicami Problemy współpracy, możliwości nawiązywania współpracy. Typy rodziców. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Kwiatkowska H.: Pedeutologia, Wyd. Akad. I Profesjonalne, Warszawa 2008. Michalski J.: Nauczyciel szkoły specjalnej – szanse i bariery działalności zawodowej, Wyd. APS, Warszawa 2002. Śliwerski B. (red.): Pedagogika, T. II, GWP, Gdańsk 2006. Zjaziun I.A. (red.): Mistrzostwo pedagogiczne, Wyd. ITE-BIP, Warszawa – Radom 2005. Kotusiewicz A. (red.): Myśl pedentologiczna i działanie nauczyciela, Transs Humana, Bydgoszcz Speck O.: Być nauczycielem, GWP, Gdańsk 2005. Janowski A.: Uczeń w teatrze życia szkolnego, WSiP, Warszawa 1995. 250 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie na podstawie wiadomości z przestudiowanej literatury i wiadomości z ćwiczeń 251 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Wychowanie przedszkolne, Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia I SEMESTR 2 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2EMG EMISJA GŁOSU Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr hab Ewelina Jutrzyna Edukacji artystycznej Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria ZO 1 ZAŁOŻENIA CELE 1. Znajomość podstaw anatomii i fizjologii głosu oraz podstawowych metod badania narządu głosu. 2. Zapoznanie się z warunkami prawidłowej emisji głosu i ćwiczeniami poprawiającymi technikę emisji głosu. 3. Ograniczenie wysiłku głosowego do minimum, gwarantujące ochronę aparatu głosowego przed niedomaganiami czynnościowymi 4. Profilaktyka głosu - cele i zasady METODY DYDAKTYCZNE Metody aktywizujące; TREŚCI PROGRAMOWE 1. Zaznajomienie z podstawowymi pojęciami oraz metodami badawczymi z zakresu fonetyki, akustyki i logopedii, dotyczącymi głosu i mowy dźwiękowej. 2. Uzyskanie wiedzy o budowie aparatu głosowego, zjawiskach fizjologicznych związanych z tworzeniem głosu, jego emisją, zaburzeniami, odbiorem i higieną. 3. Opanowanie umiejętności prawidłowego operowania głosem, jego ustawienia, rozpoznawania i usuwania zaburzeń oraz doboru metod usprawniania, w tym ćwiczeń fonacyjnych, artykulacyjnych, oddechowych i dykcyjnych. 4. Praktyczne zastosowanie nabytych umiejętności tworzenia, operowania głosem oraz technik wymowy w pracy własnej nauczyciela oraz pracy nad prawidłową wymową uczniów. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. Bronisław Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia 2. Mieczysław Kotlarczyk, Podstawy sztuki Ŝywego słowa 3. Mieczysława Walczak-DeleŜyńska, Aby język giętki... wybór ćwiczeń artykulacyjnych od Tenera do Torczyńskiej 4. Bogumiła Toczyska, Elementarne ćwiczenia dykcji 5. Bogumiła Toczyska, Salabanda w chaszczach, czyli łamańce z dedykacją 6. Danuta Bednarek, Ćwiczenia w wyrazistości mowy 7. DeleŜyńska, DeleŜyński, Czy dykcja to fikcja? Praca nad wyrazistością słowa 8. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie, podręcznik do nauki emisji głosu LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie z oceną na podstawie: zastosowania nabytych umiejętności prawidłowego operowania głosem, pozytywnej oceny z testu sprawdzającego wiedzę i uczestnictwa w zajęciach. 252 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Wychowanie przedszkolne, Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia I SEMESTR 2 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2PLO PODSTAWY LOGOPEDII Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) MGR Małgorzata Nosarzewska Edukacji artystycznej Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria ZO 1 ZAŁOŻENIA CELE Opanowanie przez studentów podstawowej wiedzy z fonetyki i fonologii języka polskiego niezbędnej do zrozumienia zagadnień logopedycznych; Opanowanie umiejętności przeprowadzania przesiewowych badań logopedycznych; Ogólne zapoznanie studentów z metodami i sposobami pracy logopedycznej z dziećmi z zaburzeniami mowy; Ukazanie przyszłym pedagogom ich roli w rozwijaniu zdolności komunikacyjnych. METODY DYDAKTYCZNE Ćwiczenia, warsztaty, prezentacje TREŚCI PROGRAMOWE Podstawowa wiedza o języku polskim (komunikacja, język, wyraz, morfem, fonem, głoska, litera, różnica między głoską a fonemem, cechy artykulacyjne, praktyczne wskazówki różnic np. dźwięczność - bezdźwięczność, nosowość - ustność), Badanie słuchu fonematycznego - różnica między słuchem fonematycznym, a analizą i syntezą słuchową, Badanie logopedyczne specjalistyczne a badanie przesiewowe, Metodyka pracy logopedycznej od strony pedagoga. Ćwiczenia wspomagające rozwój mowy u dzieci z różnymi zaburzeniami. Dyslalia - jak współpracować LITERATURA OBOWIAZKOWA 1) Irena Styczek: "Logopedia" PWN, W-Wa, 1980 2) Irena Styczek: "Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego" WSiP W-WA 98' 3) Danuta Emiluta - Rozya "Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym "W-Wa 94' CMPPP MEN 4) Danuta Emiluta - Rozya, Halina Mierzejewska, Paulina Atys "Badania przesiewowe do wykrywania zaburzeń rozwoju mowy u dzieci dwu-, cztero-, i sześcioletnich" WSPS, W-Wa 95' 5) Genowefa Demel: "Minimum logopedyczne dla nauczycieli przedszkola" 6) Elżbieta Stecko - "Wczesne rozpoznawanie i leczenie zaburzeń mowy" 7) Elżbieta Sachajska: "Uczymy poprawnej wymowy" WSiP W-Wa 94' 8) Leon Kaczmarek: "Nasze dziecko uczy się mowy" Lublin 1966 9) Bronisław Rocławski: "Słuch fonetyczny i fonemowy - teoria i praktyka" LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 253 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie ustne 254 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Wychowanie przedszkolne, Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia I SEMESTR 3 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2POT PRAWO OSWIATOWE Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) DR Irena Kleniewska Edukacji artystycznej Wykład 15 Egzamin 3 Ćwiczenia Seminaria ZAŁOŻENIA CELE Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z systemem oświaty w Polsce. Zaprezentowane zostaną z jednej strony kwestie związane z zatrudnieniem nauczycieli - ich kwalifikacje, stopnie awansu, uprawnienia, z drugiej natomiast - system szkolnictwa od podstawowego do wyższego, z uwzględnieniem szkół publicznych i niepublicznych METODY DYDAKTYCZNE wykład TREŚCI PROGRAMOWE Prawo do nauki w ujęciu konstytucji i prawa międzynarodowego. Kwalifikacje nauczyciela, stopnie awansu. Zatrudnienie nauczyciela - zawiązanie stosunku pracy, czas pracy, urlopy, wynagrodzenie, odpowiedzialność dyscyplinarna, rozwiązanie stosunku pracy. Nauczyciel akademicki - kwalifikacje, tytuły naukowe, zawiązanie stosunku pracy, czas pracy, urlopy, wynagrodzenie, odpowiedzialność dyscyplinarna, rozwiązanie stosunku pracy. Organy nadzoru - dyrektor, założyciel, organy nadzoru pedagogicznego i ich kompetencje. Obowiązek nauki, obowiązek szkolny, odroczenie obowiązku szkolnego. Nauczanie powszechne, nauczanie integracyjne, nauczanie specjalne, nauczanie indywidualne, zajęcia rewalidacyjne. Szkolnictwo podstawowe i gimnazjalne - program, założenie szkoły prywatnej. Szkolnictwo pogimnazjalne - programy, założenie szkoły prywatnej. Szkolnictwo pomaturalne - programy, założenie szkoły prywatnej. Szkolnictwo wyższe - założenie szkoły wyższej publicznej i niepublicznej. Szkoły artystyczne. System szkolnictwa specjalnego. Kształcenie ustawiczne. Polityka Unii Europejskiej w zakresie edukacji. Karta Nauczyciela LITERATURA OBOWIAZKOWA Ustawa o systemie oświaty Ustawa o szkolnictwie wyższym Ustawa o tytułach i stopniach naukowych M. Pilich, Komentarz do ustawy o systemie oświaty, Wolters i Kluwer, Warszawa, 2006 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU pisemny 255 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia I SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 II Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E1PEP PEDAGOGIKA PRZEDSZKOLNA Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Halina Szymerska Wspomagania rozwoju człowieka i edukacji Wykład Ćwiczenia Seminaria 15 Egzamin 3 ZAŁOŻENIA Wyposażenie studentów w podstawy wiedzy teoretycznej i praktycznej, pozwalającej na zrozumienie istoty współczesnych celów i zadań edukacji przedszkolnej i ich realizację. CELE Student zna przedmiot, zadania i funkcje pedagogiki przedszkolnej, potrafi określić jej miejsce wśród innych nauk, rozumie istotę współczesnych celów i zadań edukacji przedszkolnej, rozumie też zależność miedzy jakością pracy przedszkola a osiągnięciami rozwojowymi dzieci przedszkolnych i ich późniejszym funkcjonowaniem. METODY DYDAKTYCZNE Wykład problemowy, metody asymilacyjne TREŚCI PROGRAMOWE Pedagogika przedszkolna jako nauka, jej przedmiot i zadania. Metody badań stosowane w pedagogice przedszkolnej. Wychowanie przedszkolne – jego zadania i funkcje. Przystosowanie dziecka do przedszkola, jego istota i uwarunkowania. Rola rodziny i przedszkola w zaspokajaniu potrzeb dziecka. Prawidłowości rozwoju emocjonalnego dzieci w wieku przedszkolnym i ich odbicie w organizacji ich pobytu i zajęć w przedszkolu. Infrastruktura środowiska wychowującego w przedszkolu a rozwój dzieci przedszkolnych. Warsztat pracy nauczyciela. Proces wychowawczo – dydaktyczny w przedszkolu, jego istota i specyfika. Wychowanie zdrowotne w przedszkolu. Rozwój fizyczny i motoryczny dzieci przedszkolnych w świetle badań. Kierowanie wychowawcze grupą w przedszkolu a rozwój społeczno – moralny i emocjonalny dzieci. Rozwój intelektualny dzieci w wieku przedszkolnym – wyniki badań oraz ich wpływ na modernizację procesu wychowawczo – dydaktycznego. Psychopedagogiczne uwarunkowania dojrzałości szkolnej dzieci. Rola rodziny i przedszkola w przygotowaniu dzieci do szkoły. Indywidualne różnice rozwojowe dzieci a ich start szkolny. Osiągnięcia rozwojowe dzieci kończących edukację przedszkolną – oczekiwania a rzeczywistość. Planowanie pracy wychowawczo – dydaktycznej w przedszkolu istotnym czynnikiem skuteczności działań nauczyciela. Współpraca przedszkola z rodziną, szkołą, innymi instytucjami. Współpraca grona pedagogicznego. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1) 2) 3) Klim-Klimaszewska A., Pedagogika przedszkolna. PIW, Warszawa 2005 Kwiatowska M./red./, Podstawy pedagogiki przedszkolnej. WSiP, Warszawa 1985 Podstawa Programowa Wychowania Przedszkolnego – Dz. U. nr 4 z dnia 15.01.2009 r. 4) Waloszek D., Pedagogika przedszkolna. Metamorfoza statusu i przedmiotu badań. Wyd. Nauk AP, Kraków 2006 5) Włodarski Z., Człowiek jako wychowawca i nauczyciel. WSiP, Warszawa 1992 6) Klim-Klimaszewska A., Pedagogika przedszkolna. PIW, Warszawa 2005 7) Kwiatowska M./red./, Podstawy pedagogiki przedszkolnej. WSiP, Warszawa 1985 8) Podstawa Programowa Wychowania Przedszkolnego – Dz. U. nr 4 z dnia 15.01.2009 r. 9) Waloszek D., Pedagogika przedszkolna. Metamorfoza statusu i przedmiotu badań. Wyd. Nauk AP, Kraków 2006 10) Włodarski Z., Człowiek jako wychowawca i nauczyciel. WSiP, Warszawa 1992 256 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1) Karwowska-Struczyk M., Nisze ekologiczne a rozwój dziecka. IBE, Warszawa 2000 2) Kwiatowska M., Topińska Z. /red./, Pedagogika przedszkolna. WSiP, Warszawa 1978 3) Skipor – Rybacka I., Czy przedszkole przygotowuje dzieci do życia szkolnego? UAM, Poznań 1991 4) Smak E. /red./, Nauczyciel w edukacji przedszkolnej. Uniwersytet Opolski, Opole 2006 5) Włoch S. /red./, Edukacja przedszkolna w teorii i praktyce. Uniwersytet Opolski, Opole 2006 Opanowanie podstaw wiedzy z zakresu ujętego w treściach przedmiotu, uzyskanie pozytywnej oceny z testu egzaminacyjnego. 257 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia I SEMESTR II ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E1PEW PEDAGOGIKA WCZESNOSZKOLNA Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy Wspomagania rozwoju (stopień) człowieka i edukacji Dr hab. prof. Józefa Bałachowicz APS Wykład 30 Egzamin 6 Ćwiczenia 30 Seminaria ZAŁOŻENIA Założeniem przedmiotu jest kształtowaniem dynamicznej wiedzy i profesjonalnych kompetencji studenta – przyszłego nauczyciela, służących projektowaniu edukacji nastawionej na wspieranie rozwoju osobowych i społecznych właściwości dziecka w młodszym wieku szkolnym. W związku z tym problematyka zajęć skupia się wokół uwarunkowań i ogólnych założeń wspierania rozwoju dziecka w młodszym wieku szkolnym w środowisku edukacyjnym. CELE Celem przedmiotu jest kształtowanie kompetencji zawodowych przyszłego nauczyciela klas początkowych skupionych na tworzeniu warunków edukacyjnych rozwoju dziecka i realizacji zajęć zintegrowanych. W wyniku realizacji zajęć student: zna uwarunkowania społeczne, indywidualne i pedagogiczne rozwoju dziecka w młodszym wieku szkolnym oraz jego potrzeby edukacyjne; zna ogólne założenia systemu kształcenia zintegrowanego; zna współczesne założenia edukacji dziecka i w takich kategoriach potrafi ocenić i zinterpretować sytuacje edukacyjne/zajęcia zintegrowane; zna psychologiczne podstawy uczenia się dziecka i potrafi je/jest zdolny wykorzystać w projektowaniu zajęć zintegrowanych, zna podstawowe „klucze kulturowe” kształtowane w klasach niższych i potrafi zaprojektować odpowiedni fragmenty zajęć; zna założenia oceny opisowej i potrafi przedstawić tok przygotowania takiej oceny. METODY DYDAKTYCZNE Wykład, dyskusja, burza mózgów, metoda projektów, analiza przypadków (przykładów), projektowanie fragmentów zajęć TREŚCI PROGRAMOWE Cywilizacyjne i kulturowe wyznaczniki zmian edukacji. Zmiany w polskim systemie wychowania i edukacji. Rola wczesnej edukacji w całożyciowym rozwoju człowieka. Uwarunkowania społeczne i pedagogiczne wczesnego rozwoju dziecka. Cele wczesnej edukacji. „Kształcenie dla rozwoju” jako podstawowy paradygmat wczesnej edukacji. Założenia koncepcji „edukacji rozwojowej” - dziecko jako podmiotowe centrum działań nauczyciela. Potrzeby rozwojowe dziecka a specyfika wczesnej edukacji. Aktywność dziecka jako podstawa doświadczeń rozwojowych. Oczekiwane zmiany rozwojowe dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Style pracy nauczyciela z uczniem młodszym. Kształtowanie wiedzy i umiejętności w klasach niższych. Założenia i zasady konstruktywnego uczenia się i nauczania w klasach niższych. Proces tworzenia reprezentacji świata przez dziecko w fazie myślenia konkretno -obrazowego (w kontekście wybranych poglądów Wygotskiego, Piageta i Brunera). Projektowanie etapów indywidualnego rozwoju dziecka. Struktura rozwoju kompetencji i umiejętności dziecka – monitorowanie, kontrolowanie i ocenianie. Ocena opisowa – jej funkcje i charakterystyka. Rozwijanie samokontroli i samooceny, planowa i celowa obserwacja z pracy dziecka – dzienniczek obserwacji. Sukces dziecka miernikiem jakości pracy nauczyciela. Rola pracy grupowej w rozwoju indywidualnym dziecka. LITERATURA OBOWIAZKOWA Bałachowicz J., Style działań edukacyjnych nauczycieli klas początkowych. Między uprzedmiotowieniem a podmiotowością, Wyd. WSP TWP, Warszawa 2009. Cackowska M. (red.), Integralny system nauczania początkowego, Wyd. Ped. ZNP, Kielce 1992. Klus-Stańska D., Szczepska-Pustkowska M., Pedagogika Wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania. Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2009 (wybrane zagadnienia). Kopaczyńska I., Nowak-Łojewska I., Wymiary edukacji zintegrowanej, Oficyna Wyd. Impuls, Kraków 2007. Sowińska H., Michalak R., Edukacja elementarna jako strategia zmian rozwojowych dziecka, wyd. Impuls, Kraków 2004. 258 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Gołębniak B. D. (red.), Uczenie metodą projektów, WSiP, Warszawa 2002. Moroz H. (red.), Edukacja zintegrowana w reformowanej szkole, Wyd. Impuls, Kraków 2001, (wybrane zagadnienia). Muchacka B., Czaja-Chudyba I., Strategia wspierania strukturyzacji wiedzy dziecka w sytuacjach edukacyjnych, Oficyna Wyd. Impuls, Kraków 2007. Puślecki W., Po trzech latach zintegrowanej edukacji, Wyd. Impuls, Kraków 2003. Więckowski R., Pedagogika wczesnoszkolna, WSiP, Warszawa 1993 (i późniejsze wydania). . Egzamin - wymagania określone w postaci celów i treści przedmiotu (podane studentom w postaci wyszczególnionych zagadnień); zaliczenie ćwiczeń - wykonanie prac projektowych, konspektów zajęć (w grupie i samodzielnie). 259 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia II SEMESTR III ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU PODSTAWY NAUCZANIA JĘZYKA 2009/2010 100S-1E2PJP POLSKIEGO STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o X Instytut Wspomagania rozwoju człowieka i edukacji Marta Krasuska-Betiuk Wykład Ćwiczenia 30 Seminaria Zaliczenie na ocenę 2 ZAŁOŻENIA Przyswojenie sfunkcjonalizowanej wiedzy o systemie współczesnego j. polskiego w zakresie umożliwiającym rozwijanie sprawności komunikacyjnej i tekstotwórczej dziecka w młodszym wieku szkolnym. CELE Po zajęciach student: - ma orientację w zestawie zagadnień z nauki o języku realizowanych we wczesnoszkolnej edukacji polonistycznej - zna metody i sposoby kształtowania sprawności językowej dzieci - potrafi zaplanować i zrealizować w trakcie zajęć z dziećmi różnorodne ćwiczenia w mówieniu i pisaniu METODY DYDAKTYCZNE Podające (wyjaśnienie), problemowe, praktyczne (ćwiczenia przedmiotowe) TREŚCI PROGRAMOWE Istota, cele i treści kształcenia językowego w klasach młodszych. Modele nabywania mowy (teorie uczenia się języka). Właściwości i uwarunkowania rozwoju systemu języka mówionego i pisanego. Kompetencja językowa a kompetencja komunikacyjna. Słownik i składnia dziecka w młodszym wieku szkolnym, sposoby i środki bogacenia czynnego słownika. Lingwistyczne podstawy początkowej nauki czytania i pisania. Uniwersytecka i szkolna koncepcja opisu systemu języka. Podstawowe pojęcia z zakresu i komunikacji językowej. Funkcje języka. Zróżnicowanie współczesnej polszczyzny - problemy aktów i gatunków mowy, wypowiedzi (tekstu). Fonetyka tekstu, zdania i wyrazu. Słowotwórstwo a fleksja. Części mowy. Zdanie w aspekcie semantycznym i gramatycznym. Metody i techniki kształcenia sprawności językowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Sposoby inspirowania wypowiedzi pisemnych w klasach I-III. Struktura i organizacja ćwiczeń w mówieniu i pisaniu. Ćwiczenia redakcyjne, słownikowe, frazeologiczne, syntaktyczne, ćwiczenia z zakresu kultury języka i poprawności językowej w klasach młodszych. Nauka ortografii, metody i środki opracowywania materiału ortograficznego. Strategie i techniki pracy z tekstem. LITERATURA 1. Filipiak E., Konteksty rozwoju aktywności językowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym, Bydgoszcz, 2002 OBOWIAZKOWA 2. Mnich M., Sprawność językowa dzieci w wieku wczesnoszkolnym, Kraków 2002 3. Nauka o języku dla polonistów pod red. S. Dubisza, Warszawa 1996 lub Przybylska R., Wstęp do nauki o języku polskim: podręcznik dla szkół wyższych, Kraków 2003. 4. Problemy edukacji lingwistycznej. Teoria i praktyka edukacyjna w zmieniającej się Europie. Tom I Kształcenie języka ojczystego dziecka, pod red. M.T. Michalewskiej i M. Kisiela, Kraków 2002 5. Wiedza o języku polskim w zreformowanej szkole, J. Puzynina, Nowa Era, 2005. LITERATURA 1. Dziecko w zabawie i świecie języka, red. A Brzezińska Poznań 1995 UZUPEŁNIAJĄCA 2. Czelakowska D., Stymulacja kreatywności językowej dzieci w młodszym wieku szkolnym, Kraków 2005 3. Żytko M., Pisanie –żywy język dziecka, Warszawa 2006 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Pozytywna ocena kolokwiów, aktywne uczestnictwo w zajęciach 260 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia II SEMESTR III ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU PODSTAWY NAUCZANIA 2009/2010 100S-1E2MA MATEMATYKI STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) mgr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o X Instytut Wspomagania rozwoju człowieka i edukacji Maria Galewicz Wykład Ćwiczenia 30 Seminaria Zaliczenie na ocenę 2 ZAŁOŻENIA Przygotowanie merytoryczne do pracy z dziećmi w klasach 1-3 w zakresie edukacji matematycznej. CELE - Celem przedmiotu jest kształtowanie u studentów poprawnego i wieloaspektowego rozumienia podstawowych pojęć matematycznych, wzbogacanie poprawnego języka matematycznego, wyrabianie umiejętności rozwiązywania zadań, dostrzegania błędów i ich wyjaśniania a także wyrabianie pozytywnego nastawienia do matematyki. METODY DYDAKTYCZNE Treści merytoryczne przedmiotu należy opracowywać na drodze rozwiązywania problemów w postaci zadań, metodami aktywizującymi prowadzącymi do samodzielnego formułowania definicji poznawanych pojęć i twierdzeń, opisujących relacje zachodzące między nimi TREŚCI PROGRAMOWE Zbiory, klasyfikacja, uporządkowanie zbiorów. Działania na zbiorach i ich własności. Równoliczność zbiorów. Liczby naturalne i ich aspekty. Dziesiątkowy system pozycyjny. Cztery działania arytmetyczne i ich własności Kolejność wykonywania działań. Oś liczbowa, ułamki i liczby ujemne. Podzielność, cechy, dzielniki i wielokrotności. Zadania tekstowe i równania. Figury geometryczne i ich klasyfikacja. Obwód i pole figury. Związki arytmetyki z geometrią. LITERATURA 1) Ifrah G., Dzieje liczby czyli historia wynalazku, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, OBOWIAZKOWA Wrocław 1990 2) Kucharczyk S., Podstawy nauczania początkowego matematyki. Wybór zadań, WSiP 1991 3) Sawicki T. (red.), Matematyka, Nowik, Opole 1997 4) Semadeni Z., Matematyka współczesna w nauczaniu dzieci, PWN 1980 LITERATURA Anusiak J., Kaja J., 55 lekcji o liczbach naturalnych, WSiP, Warszawa 1992 UZUPEŁNIAJĄCA Czelakowska D., Stymulacja kreatywności językowej dzieci w młodszym wieku szkolnym, Kraków 2005 Nowik J., Rachunek pamięciowy w młodszych klasach szkoły podstawowej, Wyd. Nowik, Opole1994 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Obecność na zajęciach. Aktywność wynikająca z przygotowania do zajęć. Zaliczenie na ocenę, którego zakres określają przedstawione treści merytoryczne 261 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia II SEMESTR III ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU PRZYGOTOWANIE DZIECKA DO 2009/2010 100S-1E2PDN NAUKI W SZKOLE STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o X Instytut Wspomaganie Rozwoju Człowieka i Edukacji Ewa Lewandowska Wykład Ćwiczenia 45 Seminaria Zaliczenie na ocenę 3 ZAŁOŻENIA Nabywanie przez studentów wiadomości i umiejętności dotyczących wspomagania rozwoju dzieci przedszkolnych oraz metod kształtowania i oceny dojrzałości szkolnej. CELE Student zna metodyki przygotowujące dzieci do podjęcia nauki w szkole i sposoby oceniania dojrzałości szkolnej. METODY DYDAKTYCZNE Dyskusja, analiza dokumentów i materiałów źródłowych, prezentacje, realizacja projektu. TREŚCI PROGRAMOWE Znaczenie dojrzałości do uczenia się dla osiągania przez dzieci sukcesów w szkole. Analiza wskaźników dojrzałości szkolnej. Czynniki warunkujące osiągnięcie dojrzałości szkolnej. Znaczenie sprawności percepcyjno-motorycznej w osiaganiu przyszłych sukcesów szkolnych. Kształtowanie dojrzałości do uczenia się matematyki oraz czytania i pisania w szkole. Rozwijanie zdolności do rozumnego kierowania swym zachowaniem w sytuacjach trudnych i wymagających wysiłku emocjonalnego. Metody „gotowe“ stosowane we wspomaganiu rozwoju i terapii dzieci przedszkolnych. Analiza narzędzi do badania dojrzałości szkolnej. Przyśpieszenie i odraczanie obowiązku szkolnego. LITERATURA 1. Gruszczyk-Kolczyńska E. red. (2009), Wspomaganie rozwoju umysłowego oraz edukacja matematyczna OBOWIAZKOWA dzieci w ostatnim roku wychowania przedszkolnego i pierwszym roku szkolnej edukacji. Cele i treści kształcenia, podstawy psychologiczne i pedagogiczne oraz wskazówki do prowadzenia zajeć w domu, w przedszkolu i w szkole, Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa. 2. Waszkiewicz E., Jastrząb J., Zestaw ćwiczeń do zajęć korekcyjno-kompensacyjnych dla dzieci przedszkolnych. Usprawnianie funkcji percepcyjno-motorycznych dzieci dyslektycznych. Gry i zabawy w terapii pedagogicznej, CMPP-P MEN, Warszawa 1994 (i wydania nowsze) 3. Skala Gotowości Szkolnej http://www.cmppp.edu.pl 4. MEN (2008), Jak organizować edukację przedszkolną w nowych formach. Informator Rok przedszkolaka. Warszawa. Marszałek L. (2008), Wiek przedszkolny: rozwój i zaburzenia, Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa. LITERATURA 1. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E. (2005), Wspomaganie dzieci w rozwoju zdolności do skupiania uwagi UZUPEŁNIAJĄCA i zapamiętywania. Uwarunkowania psychologiczne i pedagogiczne, programy i metodyka, WSiP, Warszawa. 2. Kielar-Turska M. (1992), Jak pomagać dziecku w poznawaniu świat, WSiP, Warszawa. 3. Nartowska H. (1980), Różnice indywidualne czy zaburzenia w rozwoju dziecka przedszkolnego, WSiP, Warszawa. Guz S., Andrzejewska J red. (2005), Wybrane problemy edukacji dzieci w przedszkolu i szkole, UMCS, Lublin . WARUNKI Uzyskanie zaliczenia z projektu, prezentacji, aktywność na zajęciach ZALICZENIA PRZEDMIOTU 262 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia II SEMESTR IV ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2EDP EDUKACJA POLONISTYCZNA Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut Wspomaganie naukowy Rozwoju Człowieka i (stopień) Edukacji mgr Małgorzata Cichoń-Piasecka Podstawy wiedzy o języku polskim, literatura dla dzieci. Studenci uczestniczący w zajęciach powinni posiadać opanowane treści z zakresu gramatyki opisowej z języka polskiego oraz znać kanon literatury dziecięcej funkcjonujący jako lektury Wykład Ćwiczenia 45 Seminaria Zaliczenie na ocenę 3 ZAŁOŻENIA Podstawowymi założeniami przedmiotu jest uświadomienie studentom roli i rangi edukacji polonistycznej w zintegrowanym systemie kształcenia, wpływu edukacji polonistycznej na rozwój intelektualny, emocjonalny, wrażliwość etyczna i estetyczną dziecka w wieku wczesnoszkolnym CELE Zapoznanie studentów z podstawowymi problemami eduklacji polonistycznej na szczeblu początkowym oraz konsekwencjami wynikajacymi dla nauczyciela nauczania początkowego. Wyposażenie stuydentów w wiedzę znormatywna z zakresu edukacji polonistycznej oraz strategi metodycznego postepowania stymulującego rozwój dziecka. Rozwijanie zainteresowania studentów problemami edukacji polonistycznej w klasach młodszych, ze szczególnym uwzględnieniem nauki czytania, pisania, ortografii, rozwoju mowy, kształtowania wypowiadania się w zakresie określonych form wypowiedzi oraz rozwijania postaw twórczych uczniów. Kształtowanie właściwej postawy nauczyciela klas początkowych oraz umiejętności zastosowania zdobytej wiedzy w praktyce METODY DYDAKTYCZNE Zajęcia prowadzone metodami asymilacji wiedzy, metodami problemowymi, gier. dydaktycznych, mikronauczania, metodami aktywizującymi ( np. "burza mózgów", mapy mentalne) oraz dramy. TREŚCI PROGRAMOWE Nauczanie zintegrowane jako podstawowy paradygmat systemu edukacji. Formy realizacji idei integracji na poszczególnych etapach edukacji szkolnej. Integracja a korelacja. Integracja treściowa i integracja funkcjonalna jako możliwe typy nauczania zintegrowanego na etapie wczesnoszkolnym. Rola edukacji polonistycznej w integrowaniu treści i metod kształcenia oraz budowaniu scalonego obrazu świata w umyśle ucznia. Wpływ edukacji polonistycznej na rozwój intelektualny, emocjonalny, wrażliwość etyczną i estetyczną dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Nauczanie zintegrowane w klasach młodszych. Charakterystyka pierwszego etapu edukacji szkolnej. Podstawa programowa, programy, podręczniki, rozkłady materiału. Jak przygotować się do zajęć zintegrowanych? Budowa konspektu. Cele kształcenia. Operacjonalizacja celów kształcenia. Początkowa nauka czytania. Ćwiczenia kształtujące słuch fonematyczny. Analiza słuchowo - wzrokowa wyrazów. Metody stosowane w początkowej nauce czytania. Metody wprowadzania litery drukowanej . Przegląd elementarzy. Trudności w nauce czytania. Przyczyny trudności - niektóre teorie wyjaśniające. Pojęcie dysleksji. Pomoce dydaktyczne i podstawowe ćwiczenia korekcyjne wspomagające dziecka w nauce czytania. Początkowa nauka pisania. Pismo elementarzowe.. Metody wprowadzania litery pisanej. Trudności w nauce pisania - dysgrafia. Przezwyciężanie trudności. Nauczanie ortografii. Metody i środki dydaktyczne stosowane w nauczaniu ortografii. Rozwój językowy dziecka. Właściwości słownika i składni dziecka w młodszym wieku szkolnym. Rodzaje ćwiczeń słownikowo - frazeologicznych i syntaktycznych w klasach młodszych. Elementy gramatyki opisowej w kI. I-III. Tok metodycznego postępowania przy wprowadzaniu podstawowych form wypowiedzi w języku mówionym I pIsanym. Ćwiczenia redakcyjne wybranych form wypowiedzi. Eksperymentalna szkoła technik Freineta. Praca nad swobodnym tekstem. Obiektywna i subiektywna definicja twórczości. Rozumienie twórczości na gruncie psychologii humanistycznej. Cechy myślenia dywergencyjnego. Postawy nauczyciela stymulujące aktywność twórczą dzieci. Twórczość a kształcenie języka dziecka. Warsztaty twórczości w klasach młodszych. Naturalna nauka języka jako model pracy z dzieckiem oparty na jego kompetencji lingwistycznej i komunikacyjnej. Twórczość językowa a naturalna nauka języka. Podstawy kształcenia literackiego w klasach początkowych. Praca z tekstem literackim w klasach I-III. Rodzaje ćwiczeń związanych z lekturą. "Oswajanie ze sztuką słowa" jako przykład strukturalizmu w podejściu do tekstu literackiego. Drama w edukacji wczesnoszkolnej. Istota i cele dramy. Techniki dramowe. Przykładowe scenariusze dramowe. LITERATURA Czelakowska D., Metodyka edukacji polonistycznej dzieci w wieku wczesnoszkolnym, Kraków 2009. OBOWIAZKOWA Czelakowska D., Twórczość a kształcenie języka dzieci w wieku wczesnoszkolnym, Kraków 1996. Czerwińska E., Narożnik M., Słoneczna biblioteka. Przewodnik metodyczny dla nauczycieli przedszkoli, 263 Plany i programy studiów PE_DZ Kraków 1997 Dziedzic A, Gudro M., Drama w szkole podstawowej, Kielce 1998. Frankiewicz W., Technika swobodnych tekstów jako metoda kształcenia myślenia twórczego, Warszawa 1983. Kamińska K., Nauka czytania dzieci w wieku przedszkolnym, Warszawa 1999. Mnich M., Sprawność językowa dzieci w wieku wczesnoszkolnym, Kraków 2002. Węglińska M., jak przygotować się do zajęć zintegrowanych?, Warszawa 2002. Wróbel T., Pismo i pisanie w nauczaniu początkowym, Warszawa 1979. Żuchowska W., Oswajanie ze sztuką słowa. Początki edukacji literackiej, Warszawa 1992. Ż tko M., Pisanie - ż w . z k dziecka, Warszawa 2006. Gołębniak D., Teusz G., Edukacja poprzez język. O całościowym uczeniu się, Warszawa 1999. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA . WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Jedut A, Pleskot A, Nauczanie ortografii w kl. I-III. Warszawa 1991. Jóźwicki T., Opowiadanie jako forma wypowiedzi w klasach początkowych, Warszawa 1984. Sawa R,jeżeli dziecko źle czyta i pisze, Warszawa 1994. Way R, Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży, Warszawa 1990. Zakrzewska R, Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń, Warszawa 1999. Kolokwium pisemne sprawdzające poziom opanowania treści omówionych na zajęciach oraz znajomości pozycji lekturowych zalecanych przez prowadzącego. Praca pisemna będąca krótką rozprawą metodyczną, stanowiąca próbę przekrojowego ujęcia omówionych problemów oraz sprawdzająca poprawność w zakresie posługiwania się przez studenta językiem polskim. Kryteria oceny zostały sformułowane następująco: zgodność pracy z tematem, zakres omawianych treści, stopień wyczerpania tematu. 264 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia II SEMESTR IV ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2EDM EDUKACJA MATEMATYCZNA Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut Wspomaganie naukowy Rozwoju Człowieka i (stopień) Edukacji mgr Galewicz Wykład Ćwiczenia 45 Seminaria Zaliczenie na ocenę 3 ZAŁOŻENIA Przygotowanie merytoryczne do pracy z dziećmi w klasach 1-3 w zakresie edukacji matematycznej. CELE - Celem przedmiotu jest kształtowanie u studentów poprawnego i wieloaspektowego rozumienia podstawowych pojęć matematycznych, wzbogacanie poprawnego języka matematycznego, wyrabianie umiejętności rozwiązywania zadań, dostrzegania błędów i ich wyjaśniania a także wyrabianie pozytywnego nastawienia do matematyki. METODY DYDAKTYCZNE Treści merytoryczne przedmiotu należy opracowywać na drodze rozwiązywania problemów w postaci zadań, metodami aktywizującymi prowadzącymi do samodzielnego formułowania definicji poznawanych pojęć i twierdzeń, opisujących relacje zachodzące między nimi TREŚCI PROGRAMOWE Zbiory, klasyfikacja, uporządkowanie zbiorów. Działania na zbiorach i ich własności. Równoliczność zbiorów. Liczby naturalne i ich aspekty. Dziesiątkowy system pozycyjny. Cztery działania arytmetyczne i ich własności Kolejność wykonywania działań. Oś liczbowa, ułamki i liczby ujemne. Podzielność, cechy, dzielniki i wielokrotności. Zadania tekstowe i równania. Figury geometryczne i ich klasyfikacja. Obwód i pole figury. Związki arytmetyki z geometrią. LITERATURA 5) Ifrah G., Dzieje liczby czyli historia wynalazku, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, OBOWIAZKOWA Wrocław 1990 6) Kucharczyk S., Podstawy nauczania początkowego matematyki. Wybór zadań, WSiP 1991 7) Sawicki T. (red.), Matematyka, Nowik, Opole 1997 8) Semadeni Z., Matematyka współczesna w nauczaniu dzieci, PWN 1980 LITERATURA Anusiak J., Kaja J., 55 lekcji o liczbach naturalnych, WSiP, Warszawa 1992 UZUPEŁNIAJĄCA Czelakowska D., Stymulacja kreatywności językowej dzieci w młodszym wieku szkolnym, Kraków 2005 Nowik J., Rachunek pamięciowy w młodszych klasach szkoły podstawowej, Wyd. Nowik, Opole1994 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Obecność na zajęciach. Aktywność wynikająca z przygotowania do zajęć. Zaliczenie na ocenę, którego zakres określają przedstawione treści merytoryczne 265 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia II SEMESTR IV ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2EDR EDUKACJA ŚRODOWISKOWA Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut Wspomaganie naukowy Rozwoju Człowieka i (stopień) Edukacji mgr Małgorzata Mięgoć Wykład Ćwiczenia 30 Seminaria Zaliczenie na ocenę 2 ZAŁOŻENIA Merytoryczne i metodyczne przygotowanie studentów do kształtowania u dziecka w wieku wczesnoszkolnym wiadomości i umiejętności potrzebnych do poznawania, rozumienia i poszanowania środowiska. CELE Student: zna cele, treści, metody nauczania – uczenia się w klasach niższych i potrafi je wykorzystać w projektowaniu zajęć w obszarze edukacji środowiskowej; potrafi zaplanować, zorganizować i przeprowadzić zajęcia edukacji środowiskowej w zintegrowanym systemie nauczania początkowego; zna założenia oceny opisowej i potrafi przedstawić tok przygotowania takiej oceny w obszarze edukacji środowiskowej. METODY DYDAKTYCZNE asymilacji wiedzy, samodzielnego dochodzenia do wiedzy TREŚCI PROGRAMOWE Edukacja środowiskowa w nauczaniu zintegrowanym. Rozwijanie myślenia uczniów, ciekawości poznawczej. Kształtowanie wiedzy przyrodniczej, pojęć i umiejętności oraz postaw proekologicznych, badawczych wobec zjawisk przyrodniczych i postaw społeczno – moralnych. Model zajęć zgodny z trybem postępowania hipotetycznego jako dominujący model w edukacji środowiskowej. Planowanie, organizacja i przebieg zajęć. Metody, formy, środki dydaktyczne w realizacji treści środowiskowych. Znaczenie i miejsce podręczników – analiza wybranych podręczników. Kontrola i ocena osiągnięć ucznia. Nauczyciel edukacji środowiskowej. . LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Paśko I. Kształtowanie postaw proekologicznych uczniów klas1 – 3 szkół podstawowych, Wyd. Nauk. AP Kraków 2001 Sawicki M. Edukacja środowiskowa w klasach I- III szkoły podstawowej, Wyd. Nauk. Semper, Warszawa 1997 Tuszyńska L. Edukacja ekologiczna dla nauczycieli i studentów, WSP TWP, Warszawa 2006 Węglińska M. Jak przygotować się do zajęć zintegrowanych, Of. Wyd. Impuls, Kraków 2002 Żytko M. (red.) Kształcenie zintegrowane. Problemy teorii i praktyki. Wyd. Akad. Żak, Warszawa 2002 Dylak S. Przyrodnicze rozumowanie i komunikowanie się najmłodszych. Przyroda, badania, język. Wyd. CODN, Warszawa 1997 Klus – Stańska D. Szczepska – Pustkowska M. Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania Wyd. Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2009 Lelonek M. Kształtowanie pojęć z przyrody nieożywionej w nauczaniu początkowym, WSIP , Warszawa 1984 Żegnałek K. (red.) Kompetencje nauczyciela edukacji początkowej, Wyd. WSP TWP, Warszawa 2008 Napisanie konspektu zajęć zintegrowanych ze szczególnie wyeksponowanymi treściami z edukacji środowiskowej; kolokwium. 266 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych PC PWK I stopnia II SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) mgr sztuki OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS letni EDUKACJA PLASTYCZNA Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawowego Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2EPL Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkowego specjalnościowego Tak Instytut Bożena Foder Edukacji Artystycznej brak Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Przedmiot realizuje treści kształcenia w zakresie edukacji plastycznej w nauczaniu wczesnoszkolnym. Efektem kształcenia jest przygotowanie do rożnych form uczestnictwa w kulturze, nabycie umiejętności wykorzystania w praktyce zawodowej nauczyciela walorów sztuki i twórczości plastycznej mających zastosowanie w edukacji i rozwoju dziecka. CELE Poznanie środków ekspresji plastycznej, technik plastycznych i interdyscyplinarnych mających zastosowanie w edukacji plastycznej. Kształcenie umiejętności stosowania w praktyce metod stymulujących wyobraźnię dziecka, percepcję wizualną i swobodę wyrażania przez twórczość. METODY DYDAKTYCZNE Wprowadzenie teoretyczne, metody oglądowe ( pokazy multimedialne, prace plastyczne warsztatowych, dyskusje dydaktyczne. szkice własne), realizacje ćwiczeń TREŚCI PROGRAMOWE Znaczenie sztuki i twórczości w rozwoju i edukacji dziecka, przygotowanie do uczestnictwa w kulturze, odbioru dzieła sztuki. Dziedziny sztuk plastycznych, klasyfikacja środków ekspresji plastycznej : kreska, plama, kształt, kolor, perspektywa, kompozycja. Metody stymulujące rozwój wyobraźni i percepcji wizualnej. Techniki plastyczne: rysunkowe, malarskie, graficzne, przestrzenne, eksperymentalne - materiały i narzędzia /ołówek, piórko, węgiel, patyk, akwarela, tempera, akryl, kolografia, monotypia, druk stukturalny, szablon, kolaż, ilustracja. Realizacje indywidualne i zespołowe. teLITERATURA 1. seria Techniki plastyczne, Warszawa 1997: Daszyńska M.: Techniki OBOWIAZKOWA graficzne, Marcinkowska M., Michejda – Kowalska: Mowa linii, Ostrowski S.: Malowanie akwarelą. 2. Jabłońska A.: Zabawy plastyczne. Warszawa, 2000. 3. Parramon J.M.: Jak powstaje kolor. Łódź, 1997. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. Garda-Łukaszewska J., Szperkowski T.: Współtworzenie, Warszawa, 1997. 2. Piszczek M.: Terapia zabawą, terapia przez sztukę, Warszawa 2002. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Warunki zaliczenia: aktywne uczestnictwo w ćwiczeniach. Forma zaliczenia: przegląd i omówienie wybranych prac plastycznych. Warunki merytoryczne zaliczenia: wymagana jest znajomość języka sztuki i wykorzystania warsztatu plastycznego w pracy z dzieckiem. 267 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych PC PWK I stopnia II SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) mgr letni EDUKACJA TECHNICZNA Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawowego OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2ETE Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkowego specjalnościowego tak Instytut Bożena Foder Edukacji Artystycznej Brak Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA Przedmiot realizuje treści kształcenia o związane z określeniem tematu, form i metod prowadzenia twórczych zajęć w zakresie edukacji technicznej w nauczaniu wczesnoszkolnym. Efektem kształcenia jest nabycie umiejętności planowania i organizowania warsztatu pracy z uwzględnieniem związku kultura - technika oraz możliwości rozwojowych dziecka. CELE Poznanie technik i technologii pozwalających na samodzielne, twórcze realizacje obejmujące edukację techniczną. Kształcenie wyobraźni przestrzennej w zakresie konstruowania i modelowania form. Kształtowanie kultury estetycznej, postawy proekologicznej oraz odpowiedzialności nauczyciela w planowaniu i organizacji zajęć z dziećmi. METODY DYDAKTYCZNE Wprowadzenie teoretyczne, metody oglądowe ( pokazy multimedialne, modele prac, szkice własne), realizacje ćwiczeń warsztatowych indywidualne i zespołowe, organizacja wystaw. TREŚCI PROGRAMOWE Formy, metody i cele realizacji przedmiotu edukacja techniczna. Wprowadzenie w zagadnienia przybliżające osiągnięcia cywilizacyjne oraz sposoby korzystania z nich. Kształcenie poprzez obserwację, ,,naukową refleksję”, rozumienie przyczyn i skutków. Realizacje własne: budowanie, konstruowanie, modelowanie w tworzywach – modelina, wosk, masa papierowa, karton, tkanina utwardzona, glina, Realizacje z materiałów naturalnych lub odpadów przemysłowych - twórcze rozwiązania z uwzględnieniem etapów w stopniowania trudności. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. Braun D. ( 2002 ) Badanie i odkrywanie świata z dziećmi, Kielce, Wydawnictwo ,, Jedność ”. 2. Brown E.S. ( 2005 ) Robimy eksperymenty, Warszawa, Wydawnictwo K.E. Liber. . 3. Marcinkowska K. ( 1998 ) Bryły i reliefy, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. 4. Daszyńska M. ( 1994 ) Papieroplastyka, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. LiebertzLITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. Jąder M. ( 2005 ) Krok w kierunku kreatywności, Kraków, Oficyna Wydawnicza Impuls. Ch.( 2002 ) Zabawy do nauczania integracyjnego, Kielce, Wydawnictwo „ Jedność ". 2. Liebertz 268 Plany i programy studiów PE_DZ 3. Macaluay D. , Ardley N. ( 1991 ) Jak to działa, Wydawnictwo Łódź. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Warunki zaliczenia: aktywne uczestnictwo w ćwiczeniach Forma zaliczenia: przegląd i omówienie wybranych realizacji. Warunki merytoryczne zaliczenia: wymagana jest znajomość tematów, technik i ich praktyczne zastosowanie w edukacji. 269 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych PC PWK I stopnia II SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr hab letni EDUKACJA MUZYCZNA Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawowego OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Imię i nazwisko ROK AKADEMICKI 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2EMU Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkowego specjalnościowego tak Instytut Ewelina Juttrzyna Edukacji Artystycznej Brak Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria ZO 2 ZAŁOŻENIA , CELE teoretyczne i praktyczne zapoznanie z formami edukacji muzycznej; usprawnianie percepcji i ekspresji muzyczno-ruchowej, wzbogacanie doświadczeń muzycznych i rozwijanie kultury muzycznej, przypomnienie i poszerzanie wiedzy z zakresu teorii muzycznej METODY DYDAKTYCZNE Warsztaty muzyczne, prelekcje TREŚCI PROGRAMOWE Cele, metody formy realizacji zajęc muzycznych Małe formy muzyczne Muzyka i ruch w edukacji Opracowanie scenariuszy zajęc muzyczno-ruchowych oraz przeprowadzenie zajęc w szkole LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. M. Bogdanowicz - "Ruch i piosenka dla najmłodszych", Fokus, Gdańsk 2002 2. U. Smoczyńska-Nachtman - "Muzyka dla dzieci", WSiP, W-wa 1992 3. A.Stadnicki - "Logorytmika i choreorytmika", WSiP, Warszawa 1987 4. A.Stadnicki - "Materiały do wychowania muzycznego i rytmiki", PIPS, Warszawa 1973 . LiebertzLITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Warunki zaliczenia: aktywne uczestnictwo w ćwiczeniach Forma zaliczenia: przegląd i omówienie wybranych realizacji. Warunki merytoryczne zaliczenia: wymagana jest znajomość tematów, technik i ich praktyczne zastosowanie w edukacji. 270 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia II SEMESTR III ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU METODY ZABAWOWE W EDUKACJI 2009/2010 100S-1E2MZE WCZESNOSZKOLNEJ STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł Imię i nazwisko naukowy (stopień) mgr Monika Jurewicz Wiedza z zakresu pedagogiki, psychologii oraz biomedycznych podstaw rozwoju i wychowania OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Przedmioty kształcenia podstawoweg o Wykład Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Ćwiczenia 30 Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o X Instytut Wspomaganie Rozwoju Człowieka i Edukacji Seminaria Zaliczenie na ocenę 2 ZAŁOŻENIA Cele zajęć obejmują: zapoznanie. studentów z zabawą w świetle współczesnej pedagogiki i psychologii, jej znaczeniem dla rozwoju dziecka. Wprowadzenie studentów w problematykę pedagogiki zabawy. Zapoznanie z metodami i technikami pedagogiki zabawy. CELE Po zrealizowaniu cyklu zajęć z przedmiotu słuchacz: dysponuje wiedzą teoretyczną oraz umiejętnościami praktycznymi w zakresie stosowania strategii zabawowej w edukacji wczesnoszkolnej METODY DYDAKTYCZNE informacyjne (wyjaśnianie, narracja, opis), heurystyczne (problemowe, dyskusji, dialogu) TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. Zabawa- teorie zabaw, funkcje i rodzaje zabaw, rola zabawy, zabawy w szkole; Pedagogika zabawy; Zabawy relaksacyjne: praktyczne techniki antystresowe dla dzieci i młodzieży, organizacja miejsca do ćwiczeń, pozycje ciała w relaksacji, ćwiczenia relaksacji oddechowej, automasażu, masażyki dla dzieci, zabawy paluszkowe; 4. Zabawy integrujące grupę; zabawy i gry na dobry klimat w grupie, zabawy ułatwiające nawiązywanie kontaktów, zabawy na powitanie i pożegnanie, zabawy i ćwiczenia na zaufanie, na pojednanie, przeciwko agresji; 5. Zabawy muzyczno-ruchowe z użyciem różnych przyborów, reagowanie na zmianę tempa, gry i zabawy ruchowe: witajcie części ciała – ręce, oczy, uszy, nogi; 6. Zabawy rozwijające zmysły – zabawy wyostrzające słuch, uwrażliwiające dotyk, węch, smak, „otwierające oczy”, dotleniające; 7. Zabawy przygotowujące do nauki czytania i pisania – rozwijające sprawność manualną, koordynację wzrokowo-ruchową, orientację przestrzenną, pamięć ruchową, płynność ruchu dłoni,. regulację napięcia mięśniowego; 8. Zabawy z chustą animacyjną KLANZA; 9. Organizacja imprezy szkolnej z uwzględnieniem potrzeb i możliwości dzieci w wieku wczesnoszkolnym 10. Socjopedagogiczne uwarunkowania zabawy, zabawa a płeć, zabawa a środowisko zamieszkania LITERATURA Duraj-Nowakowa K., .Muchacka B. (red.), Funkcje zabaw w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej, OBOWIAZKOWA Kraków 1998. Okoń W., O zabawach dzieci, Warszawa 1972. Okoń W., Zabawa a rzeczywistość, Warszawa 1995. Sułkowski B., Zabawa – studium socjologiczne, Warszawa 1984. Sałacka B., Zabawy relaksacyjne dla dzieci w wieku przedszkolnym, Koszalin 2004. Siemek D., Gry i zabawy ruchowe dzieci w wieku przedszkolnym, Warszawa 1986. Waloszek D., Zabawa edukacja, Zielona Góra. Wasilak A. (red.), Zabawy z chustą, Lublin 2002. Wilczkowa M., Zabawy słowem, Warszawa 1986 LITERATURA Bogdanowicz M., Przytulanki, czyli wierszyki na dziecięce masażyki, Gdańsk 2003. UZUPEŁNIAJĄCA Bogdanowicz Z., Zabawy dydaktyczne dla przedszkoli, Warszawa 1977. Bóhner T, Zabawy ułatwiające nawiązywanie kontaktów, Kielce 2002. Braun D., Greine R., Zabawy rozwijające logiczne myślenie, Kielce 2002. Chauvel D., Michel V, Gry i zabawy w przedszkolu. Rozwijanie spostrzegawczości, kreatywności i inteligencji, Warszawa 1999. Dyner J.W., Zabawy tematyczne dzieci w domu i w przedszkolu, Wrocław 1983. Dziamska D., Edukacja przez ruch, Warszawa 2005. 271 Plany i programy studiów PE_DZ Erkert A., Dzieci potrzebują ciszy. Zabawy relaksacyjne na wiosnę, lato, jesień i zimę, Kielce 1999. Erkiert A., Zabawy rozwijające zmysły, Kielce 2002. Fuchs B., Gry i zabawy na dobry klimat w grupie, Kielce 1999. Hajnicz W., Rozwój organizacji zabaw dzieci w wieku przedszkolnym, Warszawa 1982. Kronenberger M., Muzykoterapia, Szczecin. Kulmatycki L., Ćwiczenia relaksacyjne. Praktyczne techniki antystresowe dla dzieci i młodzieży, Warszawa 1995. Kulmatycki L., Lekcja relaksacji, Wrocław 2002. Kwaśniewska M., Opalińska M., Zabawy z Malwinką, Ćwiczenia przygotowujące do nauki pisania, cz. 1, Kielce 2004. Muchacka B, Zabawy badawcze w edukacji przedszkolnej, Kraków 1999. Nowakowska K., Rytm-muzyka-taniec w wychowaniu fizycznym, Kielce 1991. Reichel G., Rabenstein R., Thanhoffer M., Grupa i ruch. Metody relaksacyjne. Taniec twórczy – Sport zespołowy – Gry i zabawy integrujące, Warszawa 1994. Smoczyńska-Nachtman U., Zabawy i ćwiczenia przy muzyce, Warszawa 1978. Trawińska H., Zabawy rozwijające dla małych dzieci, Warszawa 1988. Vopel K.W., 10 minut przerwy, Kielce 1999. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Na zaliczenie składa się: obecność; systematyczne przygotowanie i aktywny udział w zajęciach; zaprojektowanie zajęć z wykorzystaniem strategii zabawowej, zaprojektowanie zabawy szkolnej dla dowolnej grupy wiekowej. 272 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia II SEMESTR IV ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU METODYKA NAUCZANIA 2009/2010 100S-1E2MNZ ZINTEGROWANEGO STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł Imię i nazwisko naukowy (stopień) dr Małgorzata Kwiatkowska - Góralczyk Historia wychowania - wiedza o przedstawicielach/prekursorach pedagogiki wieku dziecięcego i nauczania początkowego Psychologia - znajomość cech rozwoju i zachowań dziecka w wieku 6-10 lat OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Przedmioty kształcenia podstawoweg o Wykład 15 Zaliczenie na ocenę 2 Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Ćwiczenia 15 Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o X Instytut Wspomaganie Rozwoju Człowieka i Edukacji Seminaria ZAŁOŻENIA Umożliwienie słuchaczom poznania i zrozumienia idei koncepcji nauczania zintegrowanego. Uświadomienie słuchaczom roli nauczyciela dla wielokierunkowej i wielopłaszczyznowej aktywności ucznia klas początkowych (dla jego rozwoju osobowego i zdobywanych przez niego kompetencji i umiejętności). CELE Ukazanie słuchaczom specyfiki koncepcji nauczania zintegrowanego Wskazanie nowej roli nauczyciela edukacji wczesnoszko1nej w kontekście ,,kształcenia dla rozwoju", podmiotowego traktowania ucznia, jego aktywizowania w procesie edukacyjnym METODY DYDAKTYCZNE metodyasymilacji wiedzy, samodzielnego dochodzenia do wiedzy, warsztaty metodyczne TREŚCI PROGRAMOWE Edukacja wczesno szkolna w systemie oświaty. Kluczowe terminy i pojęcia we współczesnej pedagogice i edukacji wczesnoszkolnej. Koncepcja integracji w edukacji wczesno szkolnej - rozumienie pojęcia, cechy nauczania zintegrowanego. Elementy procesu edukacyjnego w nauczaniu zintegrowanym (cele, treści, zasady, metody i formy organizacyjne, ocenianie). Omówienie treści siedmiu zakresów edukacji. Charakterystyka przygotowania dziecka do podjęcia nauki szkolnej. Proces nauki czytania i pisania w klasie I - rola słuchu fonematycznego, trudności w czytaniu i pisaniu, praktyczne wykorzystanie umiejętności czytania i pisania w codziennym życiu, integrowanie z pozostałymi edukacjami (przykłady ciekawych ćwiczeń w czytaniu i pisaniu) Stosunki wielkościowe, przestrzenne, figury geometryczne, liczby, działania arytmetyczne, zadania tekstowe, miary wielkości, ciężkości, pojemności, czas, kalendarz, mierzenie temperatury - przydatność w życiu każdego człowieka (przykłady trudniejszych do realizacji zagadnień metodycznych) Równoważna pod względem ważności rola edukacji środowiskowej, plastycznej, technicznej, muzycznej, motorycznej. Przykłady wykorzystania gier i zabaw (jako niezbędny element nauczania zintegrowanego). LITERATURA OBOWIAZKOWA Adamek "Podstawy edukacji wczesnoszkolnej" IMPULS Kraków 1997 R. Więckowski ,,"Pedagogika wczesno szkolna"" WSiP Warszawa 1995 1. E. Gruszczyk - Kolczyńska "Dziecięca matematyka" (dla nauczycieli i rodziców) WSiP Warszawa 1997 2. H. Siwek "Nauczanie czynnościowe matematyki" WSiP, Warszawa 1998 3.A. Brzezińska Czytanie i pisanie nowy język dziecka" 1982 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA K. Duraj - Nowakowa "Integrowanie edukacji wczesnoszkolnej . Modernizacja teorii i praktyki" IMPULS Kraków 1998 J. Bałachowicz "Wczesna edukacja dziecka- problemy teoretyczne i praktyczne" w: "Wczesna edukacja dziecka. Stan obecny- perspektywy, potrzeby" red. J. Bałachowicz, A. Kowalska WSP TWP warszawa 2006 T. Wróbel "Nauczanie i doskonalenie pisma. Pismo i pisanie w nauczaniu początkowym" 1979 Geometryczne doświadczenia uczniów klas I, II, III" MAC Kielce 1995. J. Bałachowicz "Umiejętności czytania uczniów szkół podstawowych dla upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim" (rozdz. teoretyczny) WSPS 1992 273 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Napisanie konspektu zajęć zintegrowanych; kolokwium. 274 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia III SEMESTR VI ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU WSPÓŁPRACA SZKOŁY Z RODZICAMI 2009/2010 100S-1E2WSZ ŚRODOWISKIEM LOKALNYM STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o X Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Agnieszka Pawlak Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria Zaliczenie na ocenę 2 ZAŁOŻENIA Ukazanie studentom praktycznych sposobów radzenia sobie w kontaktach z rodzicami, rozwiązywania problemów, podejmowania decyzji, współpracy i kierowania grupą, prowadzenia rozmów indywidualnych, wpływania na postawy rodziców. CELE Student zna sposoby przygotowania się do spotkania z rodzicami, osiągania założonych celów, zna trudności i sposoby ich przezwyciężania w dialogu z rodzicem METODY DYDAKTYCZNE wykład TREŚCI PROGRAMOWE Diagnoza sytuacji rodzinnej ucznia, planowanie, przygotowanie spotkania, kontrola jego przebiegu, wykorzystanie informacji zwrotnej dla doskonalenia swojego warsztatu pedagogicznego, umiejętności komunikacyjne przydatne kontaktach z rodzicami, wychowawca – pośrednik między szkołą a domem, konflikty: źródła, sposoby zapobiegania i rozwiązywania LITERATURA Seweryńska Anna Maria, Uczeń z rodziny dysfunkcyjnej. Przewodnik dla wychowawców i nauczycieli, OBOWIAZKOWA Warszawa 2004 Mendel Maria, Rodzice i szkoła. Jak współuczestniczyć w edukacji dzieci?, Toruń cop. 2001 Rogala Stanisław, Partnerstwo rodziców i nauczycieli, Warszawa, Wrocław 1989 Sawicka Antonina, Współpraca przedszkola z rodzicami, Warszawa 1991 Trempała Edmund, Środowisko rodzinne dziecka a sytuacja szkolna ucznia, Włocławek, 2003 Współpraca szkoły z rodzicami, red. Grażyna Łaniewska; Białystok 2001 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Kawula Stanisław, Brągiel Józefa, Janke Andrzej W., Pedagogika rodziny. Obszary i panorama problematyki,. Toruń 2002 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Kolokwium z lektury 275 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia III SEMESTR VI ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU WYCHOWANIE I NAUCZANIE 2009/2010 100S-1E2WII INTEGRACYJNE STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o X Instytut Wspomaganie Rozwoju Człowieka i Edukacji Halina Szymerska Wykład Ćwiczenia 30 Seminaria Zaliczenie na ocenę 1 ZAŁOŻENIA Wyposażenie studentów w podstawy wiedzy teoretycznej i praktycznej pozwalającej na zrozumienie istoty współczesnych celów wychowania i nauczania integracyjnego dzieci i młodzieży oraz realizację zadań dydaktyczno - wychowawczych w grupie, klasie integracyjne CELE Student zna istotę wychowania i nauczania integracyjnego, rozumie specyficzne potrzeby niepełnosprawnych oraz ich wpływ na projektowanie, organizowanie i realizowanie zajęć edukacyjnych w grupie, klasie, integruje zdobytą wiedzę i umiejętności z już posiadanymi w celu zwiększenia efektywności podejmowanych działań edukacyjnych na rzecz osób o różnym stopniu sprawności psychofizycznej. METODY DYDAKTYCZNE Metody waloryzacyjne, samodzielnego dochodzenia do wiedzy, dyskusja, prezentacja TREŚCI PROGRAMOWE Teoretyczne podstawy społecznej integracji dzieci i młodzieży niepełnosprawnej. Analiza podstawowych pojęć (integracja, nauczanie zintegrowane, edukacja zintegrowana, wychowanie i nauczanie integracyjne, włączanie, normalizacja) i ustalenia terminologiczne. Cel i istota społecznej integracji. Koncepcje społecznej integracji. Formy społecznej integracji w systemie edukacji. Uwarunkowania społecznej integracji. Bariery społecznej integracji. Wychowanie i nauczanie integracyjne w Polsce - rys historyczny. Podstawy prawne wychowania i nauczania integracyjnego. Rodzaje placówek integracyjnych. Nabór wychowanków i uczniów do placówek integracyjnych. Kadra placówek integracyjnych. Statut placówki integracyjnej. Sieć placówek integracyjnych. Wychowanie integracyjne w przedszkolu i szkole - specyficzne potrzeby dzieci niepełnosprawnych a organizacja pracy przedszkola (szkoły). Przygotowanie placówki do przyjęcia wychowanków (uczniów) niepełnosprawnych. Specyficzne potrzeby wychowanków (uczniów) a program edukacji w placówce integracyjnej. Relacje emocjonalno-społeczne wychowanków z grup przedszkolnych (klas integracyjnych) a organizacja zajęć. Współpraca placówki integracyjnej z rodzicami, instytucjami i środowiskiem. Znaczenie wychowania i nauczania integracyjnego dla rozwoju człowieka. LITERATURA OBOWIAZKOWA l) 2) 3) 4) 5) 6) LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Bąbka J., Edukacja integracyjna dzieci pełnosprawnych i niepełnosprawnych - założenia i rzeczywistość. Wyd. Fundacji Humaniora, Poznań 200 l Hundertmarck G. /red./, Uczmy się żyć razem. Niepełnosprawne dzieci w przedszkolu. WSiP , Warszawa 1993 Maciarz A., Z teorii i badań społecznej integracji dzieci niepełnosprawnych. "Impuls" ,Kraków 1999 O kształceniu integracyjnym i specjalnym. MEN, Warszawa 2001 Popławska J., Sierpińska B., Zacznijmy razem. Dzieci specjalnej troski w szkole podstawowej. WSiP, Warszawa 2001 Al- Khamisy D., Integracja społeczna. Praktyczne próby wdrażania. Wyd. Akademickie "Żak", Warszawa 2002 Apolinarska H., Dryżałowska G., Kleszczewska - Pyra E., Integracja dzieci niepełnosprawnych w przedszkolu i szkole. Raporty z badań. IFiS PAN, Warszawa 1994 8) Maciarz A., Uczniowie niepełnosprawni w szkole powszechnej. WSiP, Warszawa 1992 9) Wychowanie i nauczanie integracyjne. STO, Warszawa 1994 10) Wychowanie i nauczanie integracyjne. Nowe doświadczenia. 7) 276 Plany i programy studiów PE_DZ CMPP - P MEN, Warszawa 1996 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Aktywny udział w toku zajęć, opanowanie wiedzy z zakresu ujętego w treściach przedmiotu, uzyskanie pozytywnej oceny z prezentacji oraz testu zaliczeniowego. 277 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna 3-letnie stacjonarne III SEMESTR zimowy ROK AKADEMICKI 2009/2010 3-letnie stacjonarne I stopnia PODSTAWY KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3POK PEDAGOGIKI KOREKCYJNEJ Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkowego specjalnościoweg o o Tytuł naukowy (stopień) dr n. hum. Wykład 15 Egzamin 5.00 Imię i nazwisko Instytut Agnieszka Olechowska Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Ćwiczenia 30 Seminaria ZAŁOŻENIA Przekazanie studentom podstaw wiedzy z zakresu pedagogiki korekcyjnej – pedagogika korekcyjna jako dziedzina pedagogiki specjalnej, przedmiot i zadania pedagogiki korekcyjnej, sylwetka i przygotowanie zawodowe pedagoga korekcyjnego; metody i techniki badań pedagogicznych w pedagogice korekcyjnej; rodzaje trudności w rozwoju i uczeniu się (podstawowa charakterystyka przyczynowo-objawowa); system pomocy dzieciom z trudnościami w uczeniu się – podstawy prawne i organizacyjne; CELE Po zrealizowaniu cyklu wykładów z przedmiotu student: potrafi określić przedmiot i zadania pedagogiki korekcyjnej, potrafi scharakteryzować sylwetkę pedagoga korekcyjnego, potrafi wymienić i krótko scharakteryzować rodzaje najczęstszych trudności w rozwoju i uczeniu się występujących u dzieci w wieku wczesnoszkolnym; umie określić prawne i organizacyjne podstawy udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej; METODY DYDAKTYCZNE informacyjne (wyjaśnianie, narracja, opis), heurystyczne (problemowe, dyskusji, dialogu) TREŚCI PROGRAMOWE Pedagogika korekcyjna jako dziedzina pedagogiki, przedmiot i zadania pedagogiki korekcyjnej. Sylwetka i przygotowanie zawodowe pedagoga korekcyjnego. Metody i techniki badań pedagogicznych w pedagogice korekcyjnej. Rodzaje trudności w rozwoju i uczeniu się – przyczyny i objawy zaburzeń emocjonalnych i w zachowaniu, zaburzeń komunikacji językowej, zaburzeń ze spektrum autyzmu, zaburzeń sensorycznych, motorycznych, niepełnosprawności intelektualnej, zaburzeń związanych z przewlekłą chorobą somatyczną, sprzężonych niepełnosprawności, zaburzeń neurodynamiki itp., a proces nauczania-uczenia się. System pomocy dzieciom z trudnościami w uczeniu się (podstawy prawne i organizacyjne), koncepcja specjalnych potrzeb edukacyjnych; LITERATURA Max. 5pozycje OBOWIAZKOWA 1. Byers R., Jak zaplanować pracę z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych: opracowanie metodyczne dla nauczycieli, Warszawa 2002 2. Górniewicz E., Krause A., Od tradycjonalizmu do ponowoczesności: dyskursy pedagogiki specjalnej, Olsztyn 2002 3. Klus-Stańska D., Szczepska-Putkowska M. (red.), Pedagogika wczesnoszkolna. Dyskursy, problemy, rozwiązania, Warszawa 2009 4. Kozłowska A. (red. nauk.), Dylematy współczesnego wychowania i edukacji, Kraków 2007 5. Sekułowicz M.(red.), Wybrane problemy pedagogiki specjalnej: teoria, diagnoza, terapia, Wrocław 2006 LITERATURA Max. 5poz. UZUPEŁNIAJĄCA 1. Czajkowska I., Herda K., Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w szkole: poradnik dla nauczycieli, Warszawa 1989 2. Olechowska A., Edukacja dzieci o specjalnych potrzebach w: Szlendak T. (red.), Małe dziecko w Polsce. Raport o sytuacji edukacji elementarnej, Warszawa 2006 3. Olechowska A., Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli, Warszawa 2001 278 Plany i programy studiów PE_DZ 4. 5. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Skorek M. (red.), Terapia pedagogiczna, t.1 i 2, Kraków 2005 Sosin I. (red.), Terapia pedagogiczna uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, Warszawa 2008 Egzamin pisemny 279 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna 3-letnie stacjonarne III SEMESTR zimowy ROK AKADEMICKI 2009/2010 3-letnie stacjonarne I stopnia DIAGNOZA I TERAPIA PEDAGOGICZNA – KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3DTJ JĘZYK POLSKI Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o Tytuł naukowy (stopień) dr n. hum. Imię i nazwisko Instytut Agnieszka Olechowska Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Wykład Ćwiczenia 60 Seminaria Zaliczenie na ocenę 4.00 ZAŁOŻENIA Cykl ćwiczeń z przedmiotu ma umożliwić studentom: zdobycie wiadomości i umiejętności w zakresie diagnozy i terapii trudności dzieci w wieku wczesnoszkolnym w nabywaniu umiejętności i sprawności językowych (rozumienia, mówienia, czytania i pisania); poznanie celów, etapów, rodzajów i zasad diagnozy i terapii pedagogicznej; poznanie wybranych narzędzi diagnostycznych i opanowanie umiejętności posługiwania się niektórymi spośród nich (m.in. Arkusz obserwacji dziecka przygotowującego się do rozpoczęcia nauki szkolnej, Orientacyjna ocena dojrzałości szkolnej, Seria testów czytania i pisania dla kas I-III); opanowanie umiejętności doboru ćwiczeń korekcyjno-kompensacyjnych z zakresu terapii poszczególnych sfer rozwoju i funkcji poznawczych w zależności od potrzeb i możliwości dziecka; ukształtowanie refleksyjnej postawy terapeuty. CELE Po zrealizowaniu cyklu ćwiczeń z przedmiotu student: potrafi scharakteryzować rozwój umiejętności i sprawności językowych u dzieci w wieku wczesnoszkolnym; potrafi poprawnie zaplanować proces diagnozy trudności językowych; umie napisać szczegółowy wniosek z przeprowadzonej diagnozy pedagogicznej i opracować program terapii pedagogicznej oraz spośród bogatej oferty różnorodnych ćwiczeń kształcących poszczególne sfery rozwoju i umiejętności wybrać te, które dokładnie odpowiadają potrzebom i możliwościom konkretnego dziecka; METODY DYDAKTYCZNE informacyjne (wyjaśnianie, narracja, opis), heurystyczne (problemowe, dyskusji, dialogu) TREŚCI PROGRAMOWE Pojęcie diagnozy pedagogicznej. Rodzaje diagnoz, kryteria ich wyróżniania i cechy charakterystyczne. Rozwój językowy dziecka w wieku wczesnoszkolnym – czynniki determinujące rozwój, przyczyny i objawy zaburzeń w rozwoju umiejętności i sprawności językowych. Sposoby i narzędzia diagnozowania umiejętności językowych – przegląd narzędzi diagnostycznych. Arkusz obserwacji dziecka przygotowującego się do rozpoczęcia nauki szkolnej jako narzędzie umożliwiające wykrycie strefy najbliższego rozwoju. Orientacyjna ocena dojrzałości szkolnej (wywiad, badanie słuchu fonematycznego – w tym analizy i syntezy słuchowej – poziomu sprawności grafomotorycznej, funkcji wzrokowych i koordynacji wzrokowo-ruchowej). Seria testów czytania i pisania dla uczniów klas I-III szkoły podstawowej, jako przykład znormalizowanego narzędzia do diagnozy czytania i pisania u uczniów klas początkowych. Konstruowanie wniosku diagnostycznego – pułapki diagnostyczne i interpretacyjne. Pojęcie terapii pedagogicznej. Cele, formy, etapy i zasady terapii pedagogicznej. Zasada stopniowania trudności w zakresie materiału dydaktycznego; zasada stopniowania trudności w obrębie funkcji percepcyjnych i funkcji ruchowych. Teoria stref rozwoju wg L.S. Wygotskiego i jej implikacje dla praktyki terapeutycznej. Przykłady ćwiczeń kształtujących poszczególne sfery rozwoju i funkcje percepcyjne i motoryczne. Projektowanie programu terapii pedagogicznej. LITERATURA Max. 5pozycje OBOWIAZKOWA 1. Czajkowska I., Herda K., Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w szkole: poradnik dla nauczycieli, Warszawa 1989 2. Gąsowska T., Pietrzak-Stępkowska Z. Praca wyrównawcza z dziećmi mającymi trudności w czytaniu i pisaniu, Warszawa 1994 3. Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania, Warszawa 2006 4. Skorek M. (red.), Terapia pedagogiczna, t.1 i 2, Kraków 2005 280 Plany i programy studiów PE_DZ 5. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Włoch A., Włoch S., Diagnoza całościowa w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Wybrane problemy i rozwiązania, Warszawa 2009 Max. 5poz. 1. Bogdanowicz M., Terapia pedagogiczna. Przewodnik bibliograficzny, Gdańsk 2005 2. Chapman Weston D., Weston M. Co dzień mądrzejsze; 365 gier i zabaw kształtujących charakter, wrażliwość i inteligencję emocjonalną dziecka, Warszawa 1998 3. Skorek M. (red.), Terapia pedagogiczna, t.1 i 2, Kraków 2005 4. Trawińska H., Zabawy rozwijające dla małych dzieci, Warszawa 2006 5. Włodek-Chronowska J. (red.), Terapia pedagogiczna, Kraków 1993 Sporządzenie wniosku diagnostycznego na podstawie wyników przeprowadzonej diagnozy pedagogicznej oraz skonstruowanie programu naprawczego dla konkretnego dziecka 281 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna Studia pierwszego stopnia stacjonarne III SEMESTR V STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS ROK AKADEMICKI 2009/2010 DIAGNOZA I TERAPIA PEDAGOGICZNA - KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3DTM MATEMATYKA Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o x Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) doktor Ewa Lewandowska Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Wykład Ćwiczenia Seminaria 60 Zaliczenie na ocenę ZAŁOŻENIA Nabywanie przez studentów wiadomości i umiejętności dotyczących dzieci, które nie radzą sobie na lekcjach matematyki: ich przyczyn oraz uruchamiania działań naprawczych, których celem jest zmiana losów dziecka na lepsze. CELE Student umie dokonać oceny kompetencji dziecka, skonstruować program działań naprawczych i podejmować działania naprawcze . METODY DYDAKTYCZNE Analiza przypadków, realizacja projektu studenckiego. TREŚCI PROGRAMOWE Przyczyny niepowodzeń w uczeniu się matematyki. Problem dojrzałości do uczenia się matematyki na sposób szkolny w warunkach systemu klasowo – lekcyjnego. Wskaźniki takiej dojrzałości. Mechanizmy i konsekwencje nakładania się przyczyn wtórnych na przyczyny pierwotne. Diagnoza na użytek zajęć korekcyjno-wyrównawczych. Prognozowanie powodzenia szkolnego. Wspomaganie rozwoju dziecięcego liczenia i operacyjnego rozumowania u dzieci - metodyka. Problem blokad emocjonalnych i mechanizmów obronnych w uczeniu się matematyki. Zastosowanie umiejętności matematycznych podczas rozwiązywania zadań z treścią. Doskonalenie umiejętności rachunkowych dzieci: dodawanie i odejmowanie, mnożenie i dzielenie. Zasady prowadzenia zajęć korekcyjno – wyrównawczych: Metody prowadzenia zajęć korekcyjno- wyrównawczych z matematyki. Formy organizacyjne zajęć. Sposoby konstruowania programów wspomagających dziecko w jego rozwoju. Problem rekonstrukcji systemu wiadomości i umiejętności szkolnych. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. Gruszczyk-Kolczyńska E. red. (2009), Wspomaganie rozwoju umysłowego oraz edukacja matematyczna dzieci w ostatnim roku wychowania przedszkolnego i pierwszym roku szkolnej edukacji. Cele i treści kształcenia, podstawy psychologiczne i pedagogiczne oraz wskazówki do prowadzenia zajeć w domu, w przedszkolu i w szkole, Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa. 2. Gruszczyk-Kolczyńska E., Dobosz K., Zielińska E. (1986 i pożniejsze), Jak nauczyć dzieci sztuki konstruowania gier. Metodyka, scenariusze zajęć oraz wiele ciekawych gier i zabaw, WSiP, Warszawa. 3. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E. (1997 i póżniejsze), Dziecięca matematyka. Książka dla rodziców i nauczycieli, WSiP, Warszawa. 4. Gruszczyk-Kolczyńska E. (2007 i wcześniejsze), Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki. Przyczyny, diagnoza, zajęcia korekcyjno-wyrównawcze, WSiP, Warszawa. 5. Gruszczyk-Kolczyńska E. Skura M. (2005), Skarbiec matematyczny. Poradnik metodyczny, Wyd. Nowa Era, Warszawa. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E. (2009), Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla dzieci, które rozpoczną naukę w szkole, Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa. 2. Kupisiewicz M. (2004), Edukacja ekonomiczna dzieci. Z badań nad rozumieniem wartości pieniądza i obliczeniami pieniężnymi, APS, Warszawa. 3. Oszwa U. (2006), Zaburzenia umiejętności arytmetycznych. Problemy dziagnozy i terapii. Wyd. Impuls, Kraków. 4. Oszwa U. red. (2008), Wczesna diagnoza dziecięcych trudności w liczeniu. Wybrane zagadnienia, Wyd. Impuls, Kraków. 5. Oszwa U. red. (2008), Psychologia trudności arytmetycznych u dzieci. Doniesienia z badań, Wyd. Impuls, 282 Plany i programy studiów PE_DZ Kraków. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Realizacja projektu, umiejętność oceny kompetencji dziecka, umiejętność konstruowania programów działań naprawczych, aktywność na zajęciach, zaliczenie prac pisemnych. 283 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ WYDZIAŁ NAUK PEDAGOGICZNYCH KIERUNEK PEDAGOGIKA SPECJALNOŚĆ PEDAGOGIKA WCZESNOSZKOLNA I KOREKCYJNA POZIOM STUDIÓW I STOPNIA ROK STUDIÓW III FORMA STUDIOW STACJONARNE NAZWA PRZEDMIOTU LITERATURA DLA DZIECI Z KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3LET ELEMENTAMI TERAPII Przedmiot Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty y kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne kształcenia podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg ogólnego o o o x STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy mgr SEMESTR V Imię i nazwisko Małgorzata Cichoń-Piasecka ROK AKADEMICKI 2009/2010 Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ Ćwiczenia LICZBA GODZIN 30 FORMA ZALICZENIA Zaliczenie z oceną LICZBA PUNKTÓW ECTS 2 ZAŁOŻENIA Przygotowanie studentów do wykorzystywania literatury w pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Uświadomienie studentom roli i rangi literatury dziecięcej w rozwoju intelektualnym, emocjonalnym i społecznym dziecka oraz terapeutycznej wartości czytania . CELE Zapoznanie studentów z podstawowymi problemami literatury dziecięcej, tj. definicja pojęcia, obraz literatury na tle literatury ogólnej, zagadnienie dydaktyzmu i artyzmu, recepcja i oddziaływanie literatury na młodego czytelnika. Pokazanie literatury w kontekście zagadnień z zakresu psychologii i pedagogiki. Kształtowanie umiejętności analizy tekstu literackiego dla dzieci ze zwróceniem uwagi na psychologiczne i intelektualne uwarunkowania procesu lektury. Prezentacja twórczości dla dzieci w aspekcie historyczno – i teoretycznoliterackim. METODY DYDAKTYCZNE Zajęcia prowadzone metodami asymilacji wiedzy, problemowymi, waloryzacyjnymi i gier dydaktycznych TREŚCI PROGRAMOWE Literatura dla dzieci – pojęcie, miejsce w literaturze ogólnej, problemy dydaktyzmu i artyzmu. Związki literatury dla dzieci z pedagogiką i psychologią. Zadania literatury dla dzieci, cechy utworu literackiego dla dzieci. Dzieło literackie jako swoisty typ wypowiedzi. Funkcje estetyczno – wychowawcze utworu literackiego. Zdolność oddziaływania estetyczno – wychowawczego jako kryterium wartości tekstu literackiego. Czytanie jako terapia XXI wieku. Wychowawcze wartości literatury. Inicjacje czytelnicze i rozwój zainteresowania dziecka książką. Recepcja i oddziaływanie literatury w okresie dzieciństwa i młodości. Specyfika odbioru literatury przez dziecięcego czytelnika. Typy dziecięcych interpretacji tekstu literackiego. Przykłady twórczości dziecięcej. Archetypy literatury dziecięcej. Magiczność, symboliczność, fantazja jako naturalna potrzeba dziecka. Arcydzieła literatury dziecięcej jako przygotowanie do odbioru literatury „wysokiej ”i rozumienia kultury. Przegląd podstawowych form gatunkowych obecnych w literaturze dla dzieci. Powiastka dydaktyczna, bajka, baśń ludowa i literacka. Rola i znaczenie baśni w życiu dziecka. Wykorzystanie baśni w psychoterapii dzieci. Analiza wybranych baśni pod kątem ich psychoterapeutycznych wartości. Funkcje i wartości powieści. Model bohatera a konwencje gatunkowe i narracyjne. Kategoria przygody. Powieść dla dzieci na tle przemian prozy XX wieku. Poszukiwania we współczesnej prozie dla dzieci. Poezja dla dzieci. Próby poszukiwań nowych środków wyrazu w poezji dla dzieci. Tradycja i awangardowość - od M. Konopnickiej do D. Wawiłow. Znaczenie twórczości J. Tuwima, J. Brzechwy, K. Makuszyńskiego w polskiej poezji dla dzieci. Współczesna ustna twórczość dzieci – folklor dziecięcy. Muzeum Książki Dziecięcej. Edytorstwo książki dla najmłodszych w kraju i za granicą. Rozmaitość kształtów edytorskich. Rola i wartość ilustracji w książkach dla dzieci. Współczesne czasopisma dla dzieci. 284 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA OBOWIĄZKOWA A. Baluch, Archetypy literatury dziecięcej. Wrocław 1993. B. Bettelheim, Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wartościach baśni. Warszawa 1996. J. Cieślikowski, Literatura osobna. Warszawa 1985. M. Molicka, Bajkoterapia. Poznań 1999. J. Papuzińska, Dziecko w świecie emocji literackich. Warszawa 1996. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA A. Baluch, Ceremonie literackie, a więc obrazy zabawy i wzorce w literaturze dla dzieci. Kraków 1998. M. Cichoń – Piasecka, Baśnie uczą życiowych ról. Wychowanie w Przedszkolu Nr 10/2003. M. Cichoń Piasecka, Baśnioterapia w rehabilitacji dzieci upośledzonych umysłowo. Szkoła Specjalna Nr1/2005. R.Waksmund, Od literatury dla dzieci do literatury dziecięcej. Wrocław 2000. R. Waksmund, Literatura pokoju dziecięcego. Warszawa 1986. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Przedmiot zaliczany na podstawie aktywnej obecności na zajęciach i ustnego kolokwium zaliczeniowego wskazującego na opanowanie przez studenta istotnych treści przedmiotu. 285 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna 3-letnie stacjonarne III SEMESTR letni ROK AKADEMICKI 2009/2010 3-letnie stacjonarne I stopnia METODY WSPOMAGANIA ROZWOJU KOD 100S-1E3MWD DZIECKA PRZEDMIOTU Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawowego kierunkoweg specjalnościoweg o o x Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) dr n. hum. Agnieszka Olechowska Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Wykład 15 Ćwiczenia 30 Seminaria Egzamin 5 ZAŁOŻENIA Cykl wykładów z przedmiotu ma umożliwić studentom zdobycie orientacji w zakresie współcześnie stosowanych metod terapii pedagogicznej. CELE Po zrealizowaniu cyklu zajęć z przedmiotu student: wie, jakie metody są współcześnie stosowane w terapii pedagogicznej; potrafi dokonać klasyfikacji metod w zależności od rodzaju problemu i wieku dzieci uczestniczących w terapii; wie, czym charakteryzują się najczęściej stosowane metody terapii pedagogicznej; ma pewną orientację także w najnowszych metodach stosowanych w Polsce i na świecie; METODY DYDAKTYCZNE informacyjne (wyjaśnianie, narracja, opis), heurystyczne (problemowe, dyskusji, dialogu) TREŚCI PROGRAMOWE Pojęcie metody i próba zdefiniowania pojęcia metody terapii pedagogicznej. Rodzaje metod terapii pedagogicznej wyróżniane ze względu na kryteria celu, problemu, wieku dzieci itd. Współcześnie stosowane metody terapii pedagogicznej i ich ogólna charakterystyka. Nowe i nowoczesne metody terapii pedagogicznej w Polsce i na świecie. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. Bogdanowicz M., Metoda dobrego startu w pracy z dzieckiem w wieku od 5 do 10 lat, Warszawa 1985 2. Bogdanowicz M., Okrzesik D., Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, Gdańsk 2005 3. Frostig M., Horne D., Wzory i obrazki. Program rozwijający percepcję wzrokową, Warszawa 1989 4. Kujawa E., Kurzyna M., Reedukacja dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu metodą 18 struktur wyrazowych, Warszawa 1998 5. Kephart N.C., Dziecko opóźnione w nauce szkolnej, Warszawa 1970 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. Baran J., Zestaw ćwiczeń dla dzieci z trudnościami w nauce czytania. /Podręcznik oraz trzy zeszyty ćwiczeń/, Warszawa 1993 2. Bogdanowicz M., Ruch rozwijający dla wszystkich. Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, Gdańsk 2004 3. Korab K. (red. nauk.), Kinezjologia edukacyjna. Nauka, pseudonauka czy manipulacja?, Warszawa 2008 4. Krasowicz-Kupis G., Pietras I., Zrozumieć, żeby pomóc. Dysleksja w ujęciu interdyscyplinarnym, Gdynia 2008 5. Olechowska A., B. Pheloung: School floors. Effective perceptual movement programs for your clasroom w: Szkoła Specjalna Nr 2 Marzec-Kwiecień 2009 WARUNKI Projekt studencki – prezentacja pracy terapeuty z zastosowaniem wybranej metody terapii pedagogicznej ZALICZENIA PRZEDMIOTU 286 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna 3-letnie stacjonarne III SEMESTR V 3-letnie stacjonarne I stopnia MONITOROWANIE ROZWOJU DZIECKA STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawowego DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS 2009/2010 KOD 100S-1E3MRD PRZEDMIOTU Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkoweg specjalnościoweg o o x Instytut Halina Szymerska Wykład ROK AKADEMICKI Ćwiczenia 30 Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Seminaria Zaliczenie na ocenę 2 ZAŁOŻENIA . Wyposażenie studentów w podstawy wiedzy teoretycznej i praktycznej pozwalającej na osiągnięcie elementarnych kompetencji monitorowania rozwoju dziecka, trafnego doboru strategii ukierunkowywania rozwoju dziecka z wykorzystaniem jego wrodzonego potencjału i możliwości rozwojowych oraz oceny skuteczności działania CELE Student zna istotę i konteksty rozwoju dziecka, zna cel, istotę oraz metody i techniki monitorowania rozwoju dziecka zna i potrafi wykorzystać podstawowe wystandaryzowane narzędzia diagnostyczne a także podejmuje próbę skonstruowania własnych narzędzi METODY DYDAKTYCZNE Metody samodzielnego dochodzenia do wiedzy, dyskusja, prezentacja, projekty TREŚCI PROGRAMOWE Monitorowanie rozwoju dziecka – cele i istota działania. Analiza podstawowych pojęć – ustalenia terminologiczne. Metody i techniki poznawania dziecka a monitorowanie rozwoju. Próby wykorzystywania narzędzi wystandaryzowanych oraz własnej konstrukcji pozwalających ocenić możliwości poznawcze dziecka, jego motywację do nauki, potrzeby, zdolności, zainteresowania, postawy, aspiracje, wartości, samoocenę oraz jego sytuację w środowisku rówieśniczym i pełnione role społeczne. Ustalenie sposobów wykorzystania zdobytej wiedzy. Próby konstruowania programów indywidualnych LITERATURA Biała M., Przedszkolaki. Co każdy rodzic i nauczyciel wiedzieć powinien. Wyd. Fraszka Edukacyjna, OBOWIAZKOWA Warszawa 2008 Dolata M., Murawska B., Putkiewicz E., Żytko M., Monitorowanie rozwoju osiągnięć szkolnych. Zarys metody oraz przykłady zastosowań w edukacji początkowej. Wyd. Akad. „Żak”, Warszawa 1997 Karwowska-Struczyk M., Dziecko i konteksty jego rozwoju. IBE, Warszawa 2007 Ogrodzińska T. /red./, Nigdy nie jest za wcześnie – rozwój i edukacja małych dzieci. Fundacja J. A. Komeńskiego, Warszawa 2004 Włoch S., Włoch A., Diagnoza całościowa w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Wyd. Akad. „Żak”, Warszawa 2009 LITERATURA Ekiert- Grabowska D., Dzieci nieakceptowane w klasie szkolnej. WSiP, Warszawa 1984 UZUPEŁNIAJĄCA Janowski A., Poznawanie uczniów. Zdobywanie informacji w pracy wychowawczej. Wyd. Fraszka Edukacyjna, Warszawa 2002 Nartowska H., Różnice indywidualne czy zaburzenia rozwoju dziecka przedszkolnego. WSiP, Warszawa 1992 Obserwacja w przedszkolu. Wyd. Raabe, Warszawa 2005 Włodarski Z., Hankała A., Nauczanie i wychowanie jako stymulacja WARUNKI Aktywny udział w toku zajęć, opanowanie wiedzy z zakresu ujętego w treściach przedmiotu, uzyskanie ZALICZENIA pozytywnej oceny z prac wykonanych indywidualnie (przygotowanie prezentacji, projekt narzędzia PRZEDMIOTU diagnostycznego) oraz sprawdzianu zaliczeniowego. 287 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna Stacjonarne I stopnia III SEMESTR letni ROK AKADEMICKI 2009/2010 KONSTRUOWANIE PROGRAMÓW KOD PRZEDMIOTU 100S-1E3KPT TERAPEUTYCZNYCH Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawowego kierunkowego specjalnościowego Tytuł naukowy (stopień) dr n. hum. Wykład Imię i nazwisko Instytut Monika Jurewicz Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Ćwiczenia Seminaria zaliczenie ZAŁOŻENIA Cykl zajęć z przedmiotu ma umożliwić słuchaczom: zdobycie podstawowych wiadomości i umiejętności z zakresu projektowania i konstruowania programów terapeutycznych dla dzieci i uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych uczęszczających do różnego typu instytucji oświatowo-wychowawczych. Uczestnik zajęć rozwinie także swoje kompetencje w zakresie koordynowania kompleksowego wsparcia dzieci i uczniów oraz modyfikowania oddziaływań terapeutycznych CELE Po zrealizowaniu cyklu zajęć z przedmiotu słuchacz: dysponuje wiedzą w zakresie prawnych podstaw konstruowania programu terapeutycznego, potrafi zaprojektować indywidualny program terapeutyczny; potrafi poprawnie zaplanować oddziaływania terapeutyczne adekwatnie do potrzeb i możliwości dziecka , słuchacz dostrzega potrzebę współpracy z rodzicami dziecka oraz specjalistami (logopedą, psychologiem, rehabilitantem, nauczycielem) METODY DYDAKTYCZNE informacyjne (wyjaśnianie, narracja, opis), heurystyczne (problemowe, dyskusji, dialogu) TREŚCI PROGRAMOWE 1.Podstawy prawne tworzenia programów edukacyjno – terapeutycznych. 2.Zasady konstruowania programów terapeutycznych. Kto tworzy program terapeutyczny?. 3.Struktura programu i etapy jego powstawania. 4. Diagnoza pedagogiczna a projektowanie programu terapeutycznego. - Istota i sens diagnozy pedagogicznej. - Pojęcie diagnozy i diagnozy pedagogicznej, kryteria różnicowania diagnozy. - Etyczne aspekty diagnostyki. Podstawowe błędy w procesie diagnozowania, naczelna dyrektywa deontologiczna, normy etyczne obowiązujące w kontakcie z diagnozowanym. - Umiejętności osoby diagnozującej-nawiązywanie kontaktu, ćwiczenie umiejętności porozumiewania się i obserwacji zachowań podczas kontaktu diagnostycznego, konstruktywne sposoby słuchania i odpowiadania. - Rola i znaczenie akceptacji oraz sposoby jej wyrażania w kontakcie diagnostycznym. - Kodeks etyki terapeuty pedagogicznego 5.Ewaluacja formatywna i końcowa realizacji programu. 6.Rola rodziców w konstruowaniu i realizacji programu terapeutycznego. 7. Rola instytucjonalnego i naturalnego środowiska we wspieraniu procesu terapeutycznego 8. Projektowanie i konstruowanie programów terapeutycznych dla dzieci grupy ryzyka dysleksji rozwojowej, dzieci z dyskleksja, dzieci nadpobudliwych psychoruchowo, z zaburzeniami mowy LITERATURA 1.Adamek I.,Programy kształcenia zintegrowanego a standardy ich konstruowania Wydawnictwo Naukowe OBOWIAZKOWA Akademii Pedagogicznej, Kraków 2005 2.Adamek I , Teoretyczne i praktyczne podstawy konstruowania programów szkolnych , Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków 2007 3.Bogdanowicz M. (red), Modelowy system profilaktyki i pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom z dysleksją, Operon, Gdynia 2008 4.Dylak S., Wprowadzenie do konstruowania szkolnych programów nauczania Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2000 288 Plany i programy studiów PE_DZ 5.Gnitecki J., Konstruowanie programów kształcenia stymulujących i wspierających rozwój, Wydawnictwo Naukowe Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego. Oddział, Poznań 2000 6.Komorowska H., Programy nauczania w kształceniu ogólnym i w kształceniu językowym ,"Fraszka Edukacyjna", Warszawa 2005 7.Porzak R., Konstruowanie programów profilaktycznych, Remedium 2005, nr 1, s. 6-7 8.Rozporządzenie MENiS z dnia 18 stycznia 2005 roku w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych i integracyjnych Dz.U. Nr 19, poz 167 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1.Czajkowska I., Herda K., Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w szkole: poradnik dla nauczycieli, Warszawa 1989 2.Gąsowska T., Pietrzak-Stępkowska Z. Praca wyrównawcza z dziećmi mającymi trudności w czytaniu i pisaniu, Warszawa 1994 3.Gruszczyk E., Kołodziej D. Praca korekcyjno-wyrównawcza z dziećmi w młodszym wieku szkolnym, Katowice 1980 4.Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska, Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla dzieci, które rozpoczną naukę w szkole, Warszawa 2009 5.Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania, Warszawa 2006 6.Kaja B., Zarys terapii dziecka, Bydgoszcz 1995 7.Skorek M. (red.), Terapia pedagogiczna, t.1 i 2, Kraków 2005 8.Słodownik-Rycaj E., Rozwijanie mowy komunikatywnej dziecka, Warszawa 2000 -Obecności - Aktywny udział w zajęciach -Zaprojektowanie indywidualnego programu terapeutycznego na podstawie wyników przeprowadzonej diagnozy pedagogicznej 289 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia III SEMESTR V ROK AKADEMICKI Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU PODSTAWY PEDAGOGIKI 2009/2010 100S-1E2POK KOREKCYJNEJ STATUS PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia ogólnego Przedmioty kształcenia podstawoweg o DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) dr Imię i nazwisko OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 Egzamin 5 Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Przedmioty Przedmioty kształcenia fakultatywne specjalnościoweg o X Instytut Wspomaganie Rozwoju Człowieka i Edukacji Halina Szymerska Ćwiczenia 30 Seminaria ZAŁOŻENIA Wyposażenie studentów w podstawy wiedzy teoretycznej i praktycznej pozwalającej na zrozumienie istoty współczesnych celów wychowania i nauczania integracyjnego dzieci i młodzieży oraz realizację zadań dydaktyczno - wychowawczych w grupie, klasie integracyjne CELE Student zna istotę wychowania i nauczania integracyjnego, rozumie specyficzne potrzeby niepełnosprawnych oraz ich wpływ na projektowanie, organizowanie i realizowanie zajęć edukacyjnych w grupie, klasie, integruje zdobytą wiedzę i umiejętności z już posiadanymi w celu zwiększenia efektywności podejmowanych działań edukacyjnych na rzecz osób o różnym stopniu sprawności psychofizycznej. METODY DYDAKTYCZNE Metody waloryzacyjne, samodzielnego dochodzenia do wiedzy, dyskusja, prezentacja TREŚCI PROGRAMOWE Teoretyczne podstawy społecznej integracji dzieci i młodzieży niepełnosprawnej. Analiza podstawowych pojęć (integracja, nauczanie zintegrowane, edukacja zintegrowana, wychowanie i nauczanie integracyjne, włączanie, normalizacja) i ustalenia terminologiczne. Cel i istota społecznej integracji. Koncepcje społecznej integracji. Formy społecznej integracji w systemie edukacji. Uwarunkowania społecznej integracji. Bariery społecznej integracji. Wychowanie i nauczanie integracyjne w Polsce - rys historyczny. Podstawy prawne wychowania i nauczania integracyjnego. Rodzaje placówek integracyjnych. Nabór wychowanków i uczniów do placówek integracyjnych. Kadra placówek integracyjnych. Statut placówki integracyjnej. Sieć placówek integracyjnych. Wychowanie integracyjne w przedszkolu i szkole - specyficzne potrzeby dzieci niepełnosprawnych a organizacja pracy przedszkola (szkoły). Przygotowanie placówki do przyjęcia wychowanków (uczniów) niepełnosprawnych. Specyficzne potrzeby wychowanków (uczniów) a program edukacji w placówce integracyjnej. Relacje emocjonalno-społeczne wychowanków z grup przedszkolnych (klas integracyjnych) a organizacja zajęć. Współpraca placówki integracyjnej z rodzicami, instytucjami i środowiskiem. Znaczenie wychowania i nauczania integracyjnego dla rozwoju człowieka. LITERATURA OBOWIAZKOWA m) Bąbka J., Edukacja integracyjna dzieci pełnosprawnych i niepełnosprawnych - założenia i rzeczywistość. Wyd. Fundacji Humaniora, Poznań 200 l 3) Hundertmarck G. /red./, Uczmy się żyć razem. Niepełnosprawne dzieci w przedszkolu. WSiP , Warszawa 1993 11) Maciarz A., Z teorii i badań społecznej integracji dzieci niepełnosprawnych. "Impuls" ,Kraków 1999 12) O kształceniu integracyjnym i specjalnym. MEN, Warszawa 2001 13) Popławska J., Sierpińska B., Zacznijmy razem. Dzieci specjalnej troski w szkole podstawowej. WSiP, Warszawa 2001 14) Al- Khamisy D., Integracja społeczna. Praktyczne próby wdrażania. Wyd. Akademickie "Żak", Warszawa 2002 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 15) Apolinarska H., Dryżałowska G., Kleszczewska - Pyra E., Integracja dzieci niepełnosprawnych w przedszkolu i szkole. Raporty z badań. IFiS PAN, Warszawa 1994 16) Maciarz A., Uczniowie niepełnosprawni w szkole powszechnej. WSiP, Warszawa 1992 17) Wychowanie i nauczanie integracyjne. STO, Warszawa 1994 18) Wychowanie i nauczanie integracyjne. Nowe doświadczenia. 290 Plany i programy studiów PE_DZ CMPP - P MEN, Warszawa 1996 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Aktywny udział w toku zajęć, opanowanie wiedzy z zakresu ujętego w treściach przedmiotu, uzyskanie pozytywnej oceny z prezentacji oraz testu zaliczeniowego. 291 Plany i programy studiów PE_DZ 292 Plany i programy studiów PE_DZ Specjalność: WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE (WYP) WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Wychowanie przedszkolne, Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia II SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2PDU PEDEUTOLOGIA Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr Jarosław Michalski Pedagogiki Dr Jarosława Lach Pedagogiki Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria ZAŁOŻENIA Realizacja przedmiotu uwzględnia rolę refleksji pedagogicznej w pracy zawodowej nauczyciela, rozumienie przydatności zawodowej realizowanej działalności. CELE Podstawowym celem zajęć jest przekazywanie studentom wiedzy na temat źródeł teraźniejszości i perspektyw zawodu nauczyciela, cech szkoły nowoczesnej, znaczenia jakości własnego rozwoju zawodowego. Omawiane będą również definicje zawodu nauczyciela, kompetencje nauczycieli, zagadnienia autonomiczności i działania pedagogicznego, a także sztuka pedagogicznego taktu. METODY DYDAKTYCZNE Metody aktywizujące; burza mózgów, dyskusja panelowa, problemowa TREŚCI PROGRAMOWE 1. Pedeutologia jako teoria zawodu nauczyciela Źródła dyscypliny. Przedstawiciele, tendencje rozwoju. 2. Rozwój zawodowy nauczyciela Geneza zawodu nauczyciela. Standardy zawodu nauczyciela. Zakres pracy nauczyciela. 3. Warsztat zawodowy nauczyciela Określenie celów, dobór treści, metod i form pracy. Przygotowanie materiałów dydaktycznych. Dokumentacja nauczyciela. 4. Cechy osobowościowe nauczyciela. Postawa twórcza nauczyciela. Samokontrola i samoocena nauczyciela. Autotest pedagogiczny. 5. Współczesne tendencje w zakresie kształcenia i doskonalenia nauczycieli Równość szans edukacyjnych. Poprawa jakości kształcenia. Nowy model nauczyciela. 6. Kompetencje nauczycieli Pojęcie kompetencji i ich rodzaje. 7. Tożsamość zawodowa nauczyciela Rodzaje tożsamości i ich znaczenie w pracy pedagogicznej 8. Uwarunkowania pracy nauczycieli z rodzicami Problemy współpracy, możliwości nawiązywania współpracy. Typy rodziców. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Kwiatkowska H.: Pedeutologia, Wyd. Akad. I Profesjonalne, Warszawa 2008. Michalski J.: Nauczyciel szkoły specjalnej – szanse i bariery działalności zawodowej, Wyd. APS, Warszawa 2002. Śliwerski B. (red.): Pedagogika, T. II, GWP, Gdańsk 2006. Zjaziun I.A. (red.): Mistrzostwo pedagogiczne, Wyd. ITE-BIP, Warszawa – Radom 2005. Kotusiewicz A. (red.): Myśl pedentologiczna i działanie nauczyciela, Transs Humana, Bydgoszcz Speck O.: Być nauczycielem, GWP, Gdańsk 2005. Janowski A.: Uczeń w teatrze życia szkolnego, WSiP, Warszawa 1995. 293 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie na podstawie wiadomości z przestudiowanej literatury i wiadomości z ćwiczeń 294 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Wychowanie przedszkolne, Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia I SEMESTR 2 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2EMG EMISJA GŁOSU Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) Dr hab Ewelina Jutrzyna Edukacji artystycznej Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria ZO 1 ZAŁOŻENIA CELE 1. Znajomość podstaw anatomii i fizjologii głosu oraz podstawowych metod badania narządu głosu. 2. Zapoznanie się z warunkami prawidłowej emisji głosu i ćwiczeniami poprawiającymi technikę emisji głosu. 3. Ograniczenie wysiłku głosowego do minimum, gwarantujące ochronę aparatu głosowego przed niedomaganiami czynnościowymi 4. Profilaktyka głosu - cele i zasady METODY DYDAKTYCZNE Metody aktywizujące; TREŚCI PROGRAMOWE 1. Zaznajomienie z podstawowymi pojęciami oraz metodami badawczymi z zakresu fonetyki, akustyki i logopedii, dotyczącymi głosu i mowy dźwiękowej. 2. Uzyskanie wiedzy o budowie aparatu głosowego, zjawiskach fizjologicznych związanych z tworzeniem głosu, jego emisją, zaburzeniami, odbiorem i higieną. 3. Opanowanie umiejętności prawidłowego operowania głosem, jego ustawienia, rozpoznawania i usuwania zaburzeń oraz doboru metod usprawniania, w tym ćwiczeń fonacyjnych, artykulacyjnych, oddechowych i dykcyjnych. 4. Praktyczne zastosowanie nabytych umiejętności tworzenia, operowania głosem oraz technik wymowy w pracy własnej nauczyciela oraz pracy nad prawidłową wymową uczniów. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1. Bronisław Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia 2. Mieczysław Kotlarczyk, Podstawy sztuki Ŝywego słowa 3. Mieczysława Walczak-DeleŜyńska, Aby język giętki... wybór ćwiczeń artykulacyjnych od Tenera do Torczyńskiej 4. Bogumiła Toczyska, Elementarne ćwiczenia dykcji 5. Bogumiła Toczyska, Salabanda w chaszczach, czyli łamańce z dedykacją 6. Danuta Bednarek, Ćwiczenia w wyrazistości mowy 7. DeleŜyńska, DeleŜyński, Czy dykcja to fikcja? Praca nad wyrazistością słowa 8. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie, podręcznik do nauki emisji głosu LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie z oceną na podstawie: zastosowania nabytych umiejętności prawidłowego operowania głosem, pozytywnej oceny z testu sprawdzającego wiedzę i uczestnictwa w zajęciach. 295 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Wychowanie przedszkolne, Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia I SEMESTR 2 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2PLO PODSTAWY LOGOPEDII Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) MGR Małgorzata Nosarzewska Edukacji artystycznej Wykład Ćwiczenia 15 Seminaria ZO 1 ZAŁOŻENIA CELE Opanowanie przez studentów podstawowej wiedzy z fonetyki i fonologii języka polskiego niezbędnej do zrozumienia zagadnień logopedycznych; Opanowanie umiejętności przeprowadzania przesiewowych badań logopedycznych; Ogólne zapoznanie studentów z metodami i sposobami pracy logopedycznej z dziećmi z zaburzeniami mowy; Ukazanie przyszłym pedagogom ich roli w rozwijaniu zdolności komunikacyjnych. METODY DYDAKTYCZNE Ćwiczenia, warsztaty, prezentacje TREŚCI PROGRAMOWE Podstawowa wiedza o języku polskim (komunikacja, język, wyraz, morfem, fonem, głoska, litera, różnica między głoską a fonemem, cechy artykulacyjne, praktyczne wskazówki różnic np. dźwięczność - bezdźwięczność, nosowość - ustność), Badanie słuchu fonematycznego - różnica między słuchem fonematycznym, a analizą i syntezą słuchową, Badanie logopedyczne specjalistyczne a badanie przesiewowe, Metodyka pracy logopedycznej od strony pedagoga. Ćwiczenia wspomagające rozwój mowy u dzieci z różnymi zaburzeniami. Dyslalia - jak współpracować LITERATURA OBOWIAZKOWA 1) Irena Styczek: "Logopedia" PWN, W-Wa, 1980 2) Irena Styczek: "Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego" WSiP W-WA 98' 3) Danuta Emiluta - Rozya "Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym "W-Wa 94' CMPPP MEN 4) Danuta Emiluta - Rozya, Halina Mierzejewska, Paulina Atys "Badania przesiewowe do wykrywania zaburzeń rozwoju mowy u dzieci dwu-, cztero-, i sześcioletnich" WSPS, W-Wa 95' 5) Genowefa Demel: "Minimum logopedyczne dla nauczycieli przedszkola" 6) Elżbieta Stecko - "Wczesne rozpoznawanie i leczenie zaburzeń mowy" 7) Elżbieta Sachajska: "Uczymy poprawnej wymowy" WSiP W-Wa 94' 8) Leon Kaczmarek: "Nasze dziecko uczy się mowy" Lublin 1966 9) Bronisław Rocławski: "Słuch fonetyczny i fonemowy - teoria i praktyka" LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 296 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Zaliczenie ustne 297 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Wychowanie przedszkolne, Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna I stopnia I SEMESTR 3 ROK AKADEMICKI 2009/2010 Stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2POT PRAWO OSWIATOWE Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o X Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) DR Irena Kleniewska Edukacji artystycznej Wykład 15 Egzamin 3 Ćwiczenia Seminaria ZAŁOŻENIA CELE Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z systemem oświaty w Polsce. Zaprezentowane zostaną z jednej strony kwestie związane z zatrudnieniem nauczycieli - ich kwalifikacje, stopnie awansu, uprawnienia, z drugiej natomiast - system szkolnictwa od podstawowego do wyższego, z uwzględnieniem szkół publicznych i niepublicznych METODY DYDAKTYCZNE wykład TREŚCI PROGRAMOWE Prawo do nauki w ujęciu konstytucji i prawa międzynarodowego. Kwalifikacje nauczyciela, stopnie awansu. Zatrudnienie nauczyciela - zawiązanie stosunku pracy, czas pracy, urlopy, wynagrodzenie, odpowiedzialność dyscyplinarna, rozwiązanie stosunku pracy. Nauczyciel akademicki - kwalifikacje, tytuły naukowe, zawiązanie stosunku pracy, czas pracy, urlopy, wynagrodzenie, odpowiedzialność dyscyplinarna, rozwiązanie stosunku pracy. Organy nadzoru - dyrektor, założyciel, organy nadzoru pedagogicznego i ich kompetencje. Obowiązek nauki, obowiązek szkolny, odroczenie obowiązku szkolnego. Nauczanie powszechne, nauczanie integracyjne, nauczanie specjalne, nauczanie indywidualne, zajęcia rewalidacyjne. Szkolnictwo podstawowe i gimnazjalne - program, założenie szkoły prywatnej. Szkolnictwo pogimnazjalne - programy, założenie szkoły prywatnej. Szkolnictwo pomaturalne - programy, założenie szkoły prywatnej. Szkolnictwo wyższe - założenie szkoły wyższej publicznej i niepublicznej. Szkoły artystyczne. System szkolnictwa specjalnego. Kształcenie ustawiczne. Polityka Unii Europejskiej w zakresie edukacji. Karta Nauczyciela LITERATURA OBOWIAZKOWA Ustawa o systemie oświaty Ustawa o szkolnictwie wyższym Ustawa o tytułach i stopniach naukowych M. Pilich, Komentarz do ustawy o systemie oświaty, Wolters i Kluwer, Warszawa, 2006 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU pisemny 298 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Wychowanie przedszkole Pierwszego stopnia SEMESTR DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) Prof. zwycz. dr hab. OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS PEDAGOGIKA PRZEDSZKOLNA Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawowego Imię i nazwisko letni ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne KOD PRZEDMIOTU 100S-1E1PEP Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkowego specjalnościowego tak Instytut Edyta Gruszczyk-Kolczyńska Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Historia pedagogiki, teoria wychowanie i dydaktyka, - uzyskane zaliczenia i zdane egzaminy Wykład Ćwiczenia 15 Udział w zajęciach - egzamin 4 Seminaria - METODY DYDAKTYCZNE Wykład profesorski ZAŁOŻENIA W trakcie wykładów z pedagogiki przedszkolnej studenci mogą zbudować w swoich umysłach rusztowanie, na których osadzą wiedzę z zakresu wspomagania rozwoju, wychowania i edukacji przedszkolnej dzieci. Ponadto poznanie ważniejszych kamieni milowych historii wychowania przedszkolnego pozwoli lepiej zrozumieć sens i problemy wprowadzanych obecnie zmian w wychowaniu przedszkolnym. Klim-Klimaszewska A., Pedagogika przedszkolna. Polski Instytut Wydawniczy, Warszawa 2005 ( całość) LITERATURA OBOWIAZKOWA Waloszek D., Pedagogika przedszkolna. Metamorfoza statusu i przedmiotu badań, Wydawnictwo Akademii Pedagogicznej, Kraków 2006 ( rozdziały I, IV, V, VI) Podstawy pedagogiki przedszkolnej, red. M. Kwiatowska, WSiP, Warszawa 1985 (z części pierwszej rozdziały I, II, V, z części drugiej rozdziały I, II, VIII, IX) Bobrowska - Nowak W., Zarys dziejów wychowania przedszkolnego, część I i II, WSiP, Warszawa 1972 Wychowanie i nauczanie w przedszkolu, red. I. Dudzińska, WSiP, Warszawa 1983 (rozdziały II, III i IV) Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E., Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków Książka dla rodziców, terapeutów i nauczycieli przedszkola, WSiP, Warszawa 2004 ( rozdziały 2 i 3) Rok przedszkolaka. Jak organizować edukację przedszkolną w nowych formach. Informator MEN, Warszawa 2008 ( całość) Rozporządzenie Ministra Edukacji z dania 23 grudnia 2008 r. Załącznik 1 - Podstawa programowa wychowania dla przedszkoli. Oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych oraz innych form wychowania przedszkolnego. Załącznik 2 - Podstawa programowa edukacji wczesnoszkolnej. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Bobrowska-Nowak W. , Historia wychowania przedszkolnego, WSiP, Warszawa 1978 Pedagogika przedszkolna, red. M. Kwiatkowska i Z. Topińska, WSiP, Warszawa1978 ( rozdział 2 ) E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska, Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla dzieci, które niebawem rozpoczną naukę w szkole. Podstawy psychologiczne i pedagogiczne oraz zabawy i sytuacje zadaniowe sprzyjające intensywnemu wspomaganiu rozwoju umysłowego i kształtowaniu ważnych umiejętności, Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa 2009 Gruszczyk-Kolczyńska E., O bolesnych skutkach rozrywającej się przestrzeni edukacyjnej. Na przykładzie edukacji przedszkolnej i młodszych uczniów, w: Drogi i bezdroża Polskiej oświaty w latach 1945-2005. Próba wybiorczo-retrospektywnego spojrzenia, red. Cz. Kupisiewicz, Wydawca Komitet Prognoz „ Polska 200 Plus” przy prezydium Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2005 ( s. 36-66). Jest to tekst wystąpienia na konferencji zorganizowanej przez Komitet Prognoz przy Prezydium PAN „ Polska 200 Plus” i Wyższą Szkołę Umiejętności 299 Plany i programy studiów PE_DZ Pedagogicznej i Zarządzania w roku 2005 Gruszczyk-Kolczyńska E. O blaskach i cieniach zawodu nauczycielskiego. Także o tym, co zniszczyły decyzje polityczne lat dziesiątych w z dorobku 170 lat wychowania przedszkolnego w Polsce, w: Problemy doskonalenia systemu edukacyjnego w Polsce, red. H. Moroz, Wydawnictwo Impuls. Kraków 2008 (s. 233 - 263) WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Obecność na wykładach i studiowanie zalecanej literatury 300 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ Wydział Nauk Pedagogicznych KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Pedagogika ogólna Wychowanie Przedszkolne I stopień I SEMESTR stacjonarne ORGANIZACJA WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawowego STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Tytuł naukowy (stopień) dr Wykład letni ROK AKADEMICKI KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkowego 2009/2010 100S-1E1OWY Przedmioty kształcenia specjalnościowego Przedmioty fakultatywne Imię i nazwisko Instytut Marta Kotarba-Kańczugowska Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Ćwiczenia 15 Seminaria ZO ZAŁOŻENIA Głównym założeniem przedmiotu Organizacja i formy wychowania przedszkolnego jest zapoznanie studentów z zasadami planowania i organizacji pracy dydaktyczno-wychowawczej przedszkola. CELE omówienie teoretycznych podstaw szeroko rozumianego kształcenia dzieci w edukacji przedszkolnej; uzasadnienie odrębności edukacji przedszkolnej, biorąc pod uwagę jej funkcje, organizację oraz mechanizmy i prawidłowości rozwojowe dziecka w wieku 3-6 lat; określenie zasad planowania i organizacji pracy dydaktyczno-wychowawczej w przedszkolu; zaprezentowanie czynników, decydujących o efektywności procesu nauczania-uczenia się oraz optymalnych sposobów: aktywizacji twórczego potencjału ucznia, rozwijania zainteresowań i zdolności, przezwyciężania trudności i niepowodzeń dzieci w nauce; przedstawienie kryteriów wartościowania pracy pedagogicznej nauczyciela; zapoznanie z problematyką współpracy przedszkola z rodzicami. METODY DYDAKTYCZNE wykład, pogadanka, dyskusja; metody aktywizujące: problemowe, burza mózgów. TREŚCI PROGRAMOWE Rola nauczyciela wychowania przedszkolnego i jego obowiązki. Dziedziny wychowania przedszkolnego. Zbieranie informacji o uczniach, sposoby diagnozowania dzieci w wieku przedszkolnym. Zasadność planowania dydaktycznego, podział zajęć, organizacja dnia w przedszkolu. Cele i treści wychowania i kształcenia określone w Podstawach wychowania przedszkolnego. Dostosowanie procesu wspomagania rozwoju umysłowego dzieci oraz wychowania i kształcenia do rzeczywistych możliwości poznawczych i wykonawczych dziecka w wieku przedszkolnym. Tworzenie środowiska, sprzyjającego efektywnemu uczeniu się. Techniki rozwiązywania sytuacji trudnych wychowawczo – radzenie sobie z zachowaniami zakłócającymi, cztery wymiary zachowań zapobiegawczych wg Jacob’a Kounin’a. Współpraca z rodzicami (pedagogiczne, psychologiczne i prawne aspekty uczestnictwa rodziców w procesie kształcenia). LITERATURA Klim-Klimaszewska A.: Pedagogika przedszkolna, Warszawa 2002. OBOWIAZKOWA Podstawa programowa wychowania przedszkolnego dla przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych (Dz. U. Nr 51, poz. 458). M. Babich, Jak współpracować z rodzicami "trudnych" uczniów? Warszawa, 2002. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Kwiatowska M. (red.): Podstawy pedagogiki przedszkolnej, Warszawa 1988. 301 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Praca pisemna, kolokwium ustne, aktywny udział w ćwiczeniach 302 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ Wydział Nauk Pedagogicznych KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Pedagogika Wychowanie przedszkolne Studia pierwszego stopnia I SEMESTR STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA ROK AKADEMICKI 2009/2010 INTEGRACYJNE WYCHOWANIE KOD PRZEDMIOTU 100S-1E1IWP PRZEDSZKOLNE Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o Tytuł naukowy (stopień) Doktor Imię i nazwisko Instytut Beata Szurowska Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład 15 egzamin 3 Ćwiczenia Seminaria ZAŁOŻENIA Po zrealizowaniu przedmiotu student: orientuje się jaka jest istota, cel i znaczenie integracji oraz edukacji integracyjnej, rozumie potrzebę kształtowania i rozwijania kompetencji społecznych już w przedszkolu, wie w jaki sposób funkcjonuje przedszkole integracyjne oraz jak ważna jest rola specjalistów i interdyscyplinarne wspomaganie dziecka o odmiennych potrzebach edukacyjnych, zna uwarunkowania prawne oraz programy wychowania w przedszkolach integracyjnych, metody i techniki wykorzystywane w pracy z dziećmi o odmiennych potrzebach edukacyjnych, korzyści płynące z edukacji integracyjnej zarówno dla osób pełnosprawnych jak i niepełnosprawnych oraz choroby i zaburzenia występujące u dzieci przyjmowanych do grup integracyjnych. CELE Student wie: Jaka jest istota i cel integracji, rozumie jej złożoność i wielowymiarowość, jakie są zależności między edukacją integracyjną a integracja społeczną; wie na czym polega wychowanie do integracji, jaka jest organizacja pracy wychowawczodydaktycznej w przedszkolnych grupach integracyjnych, jak ważna jest rola specjalistów i interdyscyplinarne wspomaganie dziecka o odmiennych potrzebach edukacyjnych. Student zna: definicje wybranych kompetencji społecznych (np. empatia, tolerancja) oraz metody i formy wspomagające ich rozwój, bariery i czynniki utrudniające integrację społeczną, kompetencje, które powinien posiadać nauczyciel pracujący w grupie integracyjnej, uwarunkowania prawne oraz programy wychowania w przedszkolach integracyjnych, wychowanie w przedszkolach integracyjnych, oddziałach integracyjnych, specjalnych i masowych, choroby i typy zaburzeń występujące u dzieci, które są przyjmowane do grup integracyjnych, metody i techniki wykorzystywane w pracy z dziećmi o odmiennych potrzebach edukacyjnych. METODY DYDAKTYCZNE wykład, pogadanka, dyskusja, praca z książką; zajęcia praktyczne; metody aktywizujące: problemowe, burza mózgów TREŚCI PROGRAMOWE Istota integracji w przedszkolu Cele, funkcje i zadania integracji w przedszkolu Empatia, zachowania prospołeczne, tolerancja oraz metody i formy wspomagające rozwój kompetencji społecznych Bariery społecznej edukacji integracyjnej Organizacja pracy wychowawczo-dydaktycznej w przedszkolnych grupach integracyjnych ( w oparciu o wybrane przedszkola) Formy, metody i środki dydaktyczne w pracy wychowawczo-dydaktycznej z dziećmi w grupie integracyjnej Zaburzenia i choroby występujące u dzieci w wieku przedszkolnym, które sa przyjmowane do grup integracyjnych Kompetencje oraz specyfika pracy nauczyciela w przedszkolnej grupie integracyjnej Uwarunkowania prawne oraz programy wychowania w przedszkolach integracyjnych 303 Plany i programy studiów PE_DZ Wychowanie w przedszkolach integracyjnych, oddziałach integracyjnych, specjalnych i masowych Rola specjalistów w przedszkolach integracyjnych (logopeda, psycholog, pedagog specjalny) Wspierająca rola pedagoga podczas współpracy z rodzicami dzieci przyjmowanych do przedszkolnych grup integracyjnych LITERATURA OBOWIAZKOWA O. Iwar Lavaas: „Nauczanie dzieci niepełnosprawnych umysłowo” WSiP, Warszawa 1983 M Knill, Ch Knill: „Program aktywności. Świadomość ciała. Kontakt i komunikacja” MEN, Warszawa 1997 F. Affolter: „Spostzreganie, rzeczywistość język”, WSiP, Warszawa 1997 M. Bogdanowicz,B.Kisiel, M. Przasnyska: „Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka”, WSiP, Warszawa 1994 D. Al-Khamisy: „Edukacja rzedszkolna a integracja społeczna”, Żak, Warszawa 2006 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Frith U.(red): Autyzm i zespół Aspergera, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005 Hallowell E., Ratey J.: W świecie ADHD, Media Rodzina, Poznań 2004 WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Egzamin, przygotowanie pracy zaliczeniowej, obecność 304 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika Wychowanie Przedszkolne Pierwszego stopnia II SEMESTR Studia stacjonarne FORMY ZAJĘĆ W PRZEDSZKOLU Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawowego DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB Tytuł naukowy PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA (stopień) mgr OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS IV ROK AKADEMICKI 2009/2010 KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2FZD Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia fakultatywne kierunkowego specjalnościowego Imię i nazwisko Instytut Jan Amos Jelinek Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Wykład Ćwiczenia 30 Seminaria Zaliczenie na ocenę 2. ZAŁOŻENIA Program został skonstruowany zgodnie z podziałem Ireny Dudzińskiej na rodzaje zajęć w przedszkolu. Podstawowym założeniem przedmiotu jest zapoznanie studentów z szerokim charakterem zajęć jakie odbywają się w przedszkolu. CELE Po zrealizowaniu przedmiotu student orientuje się w sposobach organizowania: zabaw, sytuacji edukacyjnych, wycieczek i uroczystości przedszkolnych. Orientuje się również w możliwościach wykorzystania sytuacji „pomiędzy” jako sytuacji wychowawczych i edukacyjnych. METODY DYDAKTYCZNE Rozmowa, opis, przykład, metody ćwiczeń, zadań oraz gier i zabaw, TREŚCI PROGRAMOWE Blok 1. Przedszkole jako miejsce różnorodnych doświadczeń. Organizacja zajęć wspierających i wspomagających rozwój dziecka. Blok 2. Zabawa jako podstawowa forma aktywności dzieci przedszkolnych. Klasyfikacja zabaw, ich charakterystyka i organizacja. Blok 3. Sytuacje regulujące pobyt dziecka w przedszkolu (sytuacje ubierania i rozbierania w szatni, spożywania posiłków, sprzątania, pełnienia dyżurów). Blok 4. Zajęcia edukacyjne. Blok 5. Wydarzenia specjalne w przedszkolu, w których uczestniczą dzieci (przedstawienia przedszkolne, przyjmowanie gościa, obchodzenie uroczystości, wycieczki). LITERATURA 1. Wychowanie i nauczanie w przedszkolu, red. I. Dudzińska, 1983; OBOWIAZKOWA 2. Dudzińska I., Lipina S., Wlaźnik K.: Metodyka wychowania w przedszkolu, WSiP, Warszawa 1981; 3. Kwiatkowska M.: Podstawy pedagogiki przedszkolnej, WSiP, Warszawa 1985; 3. Klim-Klimaszewska A.: Pedagogika przedszkolna. Polski Instytut Wydawniczy, Warszawa 2005; LITERATURA 1. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E.: Wspomaganie rozwoju umysłowego trzylatków i dzieci starszych wolniej UZUPEŁNIAJĄCA rozwijających się, 2000; 2. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E.: Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków, 2004; 3. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E.: Dziecięca matematyka. Metodyka i scenariusze zajęć z sześciolatkami w przedszkolu, w szkole i w placówkach integracyjnych, 2000; 4. Gruszczyk-Kolczyńska E. i Zielińska E.: Program wspomagania rozwoju, wychowania i edukacji starszych przedszkolaków. Cele i treści kształcenia oraz komentarze psychologiczne i pedagogiczne (dla przedszkoli różnego typu, do których uczęszczają 4 i 5latki). WARUNKI - obecność i aktywność na zajęciach, ZALICZENIA - przygotowanie i prezentacja pracy związanej z tematem poruszanym na zajęciach, PRZEDMIOTU - pozytywne zaliczenie kolokwium. 305 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wydział Nauk Pedagogicznych pedagogika wychowanie przedszkolne 3-letnie licencjackie II SEMESTR 3 ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne I stopnia WYCHOWANIE ZDROWOTNE I FIZYCZNE KOD 100S-1E2WZF PRZEDMIOTU Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkowego specjalnościoweg o o x Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) doktor Beata Szurowska Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji magister Sylwia Kafarska - Kowalczyk Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Pedagogika przedszkolna Rozwój psychoruchowy dzieci Wykład 15 zaliczenie na ocenę 3 Ćwiczenia 30 Seminaria - ZAŁOŻENIA Po zrealizowaniu przedmiotu student orientuje się jaki jest cel, zakres i struktura wychowania zdrowotnego w przedszkolu oraz jak kształtować postawy prozdrowotne u dzieci, rozumie potrzebę rozwijania kompetencji społecznych i inteligencji emocjonalnej, konieczność udzielania pomocy dzieciom z rodzin patologicznych, wie jak ważne jest zdrowe odżywianie, a także zaspokojenie potrzeby ruchu oraz potrzeby odpoczynku u dzieci w wieku przedszkolnym. CELE Student zna: definicje zdrowia i rozumie potrzebę rozpatrywania wychowania zdrowotnego w trzech aspektach (fizycznym, psychicznym i społecznym) najczęściej występujące choroby wieku dziecięcego i potrafi właściwie reagować na ich pierwsze objawy dziecięce lęki i uczy się organizować przyjazne środowisko w celu ich pokonania (oswojenia) przedmiot, cele, funkcje i zadania wychowania zdrowotnego treści wychowania zdrowotnego w przedszkolu Student wie: jak kształtować właściwe nawyki i postawy prozdrowotne (higieniczne, społeczne, związane ze zdrowiem i bezpieczeństwem) jak rozwijać inteligencję emocjonalną, wzmacniać odporność na stres i budować dziecięce poczucie wartości jak udzielić pomocy dzieciom z rodzin patologicznych, rozumie stosowane przez nie mechanizmy obronne jak ważna jest rola ruchu i wypoczynku na świeżym powietrzu dla rozwoju i prawidłowego funkcjonowania małego dziecka jak ważne jest właściwe odżywianie dla prawidłowego rozwoju dziecka jak zbudować scenariusz i przeprowadzić zajęcia dla dzieci przedszkolnych dotyczące wychowania prozdrowotnego i higieny; METODY DYDAKTYCZNE wykład; pogadanka, dyskusja, praca z książką; obserwacja (hospitowanie zajęć w przedszkolu); zajęcia praktyczne (prowadzenie zabaw ruchowych, prowadzenie zajęć w grupie przedszkolnej); metody aktywizujące: problemowe, burza mózgów. TREŚCI PROGRAMOWE Przedmiot i cele wychowania zdrowotnego i fizycznego Struktura i zakres wychowania zdrowotnego i fizycznego w przedszkolu Higiena i czynności samoobsługowe Żywienie przedszkolaka Dziecko bezpieczne w domu i w przedszkolu Choroby wieku dziecięcego – jak rozpoznać, jak reagować. Ruch i zabawy na świeżym powietrzu Patologia (alkoholizm, bicie, molestowanie seksualne) - jak reagować Wielki świat emocji małego dziecka 306 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA OBOWIĄZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. 2. Bartkowiak Z.: Higiena zabaw, zajęć i żywienia w przedszkolu, WSiP, Warszawa 1978 Gniewkowski W. (1983), O metodach wychowania fizycznego w przedszkolu, Wychowanie w przedszkolu 1983 nr 1, 3-6. 3. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E., Program wspomagania rozwoju, wychowania i edukacji starszych przedszkolaków (czterolatków i pięciolatków), Nowa Era, Warszawa 2007 4. Jaczewski A., Korczak Z., Popielarska A., Rozwój i zdrowie ucznia, WSIP, Warszawa 1985 5. Woynarowska B., Kapica M., Teoretyczne podstawy edukacji zdrowotnej, Warszawa 2001 1. Childs C. (1984), Rozwijanie zdolności nawiązywania kontaktu poprzez ruch i zabawę [w:] T. Gałkowski (red.) Dziecko autystyczne i jego rodzice. Poradnik wychowawczy, Warszawa. 2. Chromiński Z., Aktywność ruchowa dzieci i młodzieży, IWZZ, Warszawa 1987. 3. Demel M., Pedagogika zdrowia, WSIP, Warszawa 1980 4. Mizelli L.R.: Jak ustrzec swoje dziecko?... przed wypadkami w domu i na ulicy, porwaniem, gwałtem, molestowaniem seksualnym, utonięciem, pogryzieniem przez psa, niebezpiecznymi zabawkami, Wydawnictwo Cyklady, Warszawa, 1996 5. Przewęda R., Rozwój somatyczny i motoryczny, WSiP, Warszawa 1981. warunki zaliczenia ćwiczeń: obecność na zajęciach dydaktycznych oraz hospitacjach w przedszkolu; studiowanie literatury, prezentowanie treści – udział w dyskusji; aktywność na zajęciach; przygotowanie i przeprowadzenie zabawy ruchowej; samodzielne przygotowanie scenariusza zajęć dla dzieci w wieku przedszkolnym z zakresu wychowania zdrowotnego; przeprowadzenie zajęć w grupie przedszkolnej (według wybranego scenariusza z projektu „U doktora”). warunki zaliczeni wykładu: zaliczenie ćwiczeń do przedmiotu egzamin 307 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU NAUK PEDAGOGICZNYCH PEDAGOGIKA OGÓLNA WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE LICENCJACKIE II SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 STACJONARNE I STOPNIA WYCHOWANIE I KSZTAŁTOWANIE KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2WKU UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH DZIECI Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA Tytuł naukowy (stopień) MGR Imię i nazwisko Instytut MICHAŁ LISICKI INSTYTUT ROZWOJU EDUKACJI OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI PSYCHOLOGIA ROZOWOJOWA FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Wykład Ćwiczenia 45 WSPOMAGANIA CZŁOWIEKA I Seminaria ZALICZENIE NA OCENĘ ZAŁOŻENIA Przedmiot zaznajamia studenta z: specyfiką rozwoju społecznego dziecka w wieku przedszkolnym, metodami wspomagania dzieci w rozwoju społecznym. CELE Po zrealizowaniu przedmiotu student potrafi: wyjaśnić prawidłowości rozwoju społecznego dziecka w wieku przedszkolnym, zorganizować przyjazne rozwojowi społecznemu dziecka środowisko, przeprowadzić zajęcia z dziećmi skoncentrowane na rozwoju społecznym. METODY DYDAKTYCZNE warsztaty zajęcia z dziećmi TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. Specyfika rozwoju społecznego dziecka w wieku przedszkolnym. Komunikacja werbalna i niewerbalna między dziećmi i między dorosłymi a dziećmi. Rozwijanie zachowań ematycznych u dzieci. Budowanie prawidłowych relacji między dziećmi Podnoszenie samooceny dzieci, rozwijanie dobrego mniemania o sobie samym Rozwijanie konstruktywnych zachowań w czasie porażki Kształtowanie umiejętności rozwiązywania konfliktów Rozwijanie umiejętności współpracy w mniejszej i większej grupie dzieci Johnson D.: Podaj dłoń (część 1), Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości, Warszawa 1992 Jorstad J.: Zrozumieć siebie. Zrozumieć innych, GWP, Gdańsk 1998 McKay M., Davis M., Fanning P.: Sztuka skutecznego porozumiewania się, GWP, Gdańsk 2001 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Król – Fijewska M.: Stanowczo, łagodnie, bez lęku, Wyd. W.A.B., Warszawa 2000 przeczytanie lektur czynny udział w warsztatach przeprowadzenie zajęć z dziećmi nastawionymi na rozwijanie umiejętności społecznych 308 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Nauk Pedagogicznych Pedagogika Wychowanie Przedszkolne Studia I stopnia II SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne ROZWÓJ MOWY, GOTOWOŚĆ DO NAUKI KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2RMG CZYTANIA I PISANIA Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o obowiązkowe Tytuł Imię i nazwisko Instytut naukowy (stopień) doktor Beata Szurowska Rozwoju i Wspomagania Rozwoju Człowieka magister Marzena Durołek Rozwoju i Wspomagania Rozwoju Człowieka Psychologia rozwojowa Wykład 15 egzamin 5 III Ćwiczenia 30 Seminaria ZAŁOŻENIA Po zrealizowaniu przedmiotu student wie w jaki sposób komunikować się z dzieckiem, żeby zachęcać je do mówienia i rozwijać jego aktywność twórczą, jak ważna jest rola nauczyciela (poprawność jego wypowiedzi, właściwa forma dźwiękowa, styl mówienia i dobór słownictwa) w rozwoju języka dzieci, wie jak przebiega rozwój mowy dziecka, potrafi przeprowadzić badanie przesiewowe do wykrywania zaburzeń mowy u dziecka w wieku przedszkolnym, ma świadomość wzajemnej zależności mowy i myślenia i rozumie potrzebę wspomagania dziecka w rozwoju tych sfer w każdej sytuacji związanej z życiem w przedszkolu, rozumie znaczenie baśni i fantazji jako elementów niezbędnych dla rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym, wie jak ważna jest rola psychomotoryki w przygotowaniu do nauki pisania, zna biopsychiczne uwarunkowania umiejętności czytania. CELE Student wie: Jak przebiega rozwój mowy i potrafi przeprowadzić badanie przesiewowe do wykrywania zaburzeń mowy u dzieci w wieku przedszkolnym W jaki sposób komunikować się z dzieckiem, żeby zachęcać je do mówienia i rozwijać jego aktywność twórczą Jak wspomagać rozwój dziecka w sferze werbalnej, a także w zakresie przygotowania do pisania i czytania Student zna: Wzajemną zależność mowy i myślenia i rozumie potrzebę wspomagania dziecka w rozwoju tych sfer w każdej sytuacji związanej z życiem w przedszkolu Znaczenie baśni i fantazji jako elementów niezbędnych dla rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym Teoretyczne podstawy czytania Metody pracy z dziećmi oraz zabawy, gry i zadania przygotowujące dzieci do nauki pisania METODY DYDAKTYCZNE wykład, pogadanka, dyskusja, praca z książką; zajęcia praktyczne; metody aktywizujące: problemowe, burza mózgów TREŚCI PROGRAMOWE Stan rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym Rozwój mowy oraz diagnoza jego zaburzeń za pomocą narzędzi dostępnych dla nauczyciel wychowania przedszkolnego Charakterystyka aktywności werbalnej oraz psychomotoryki dziecka w wieku przedszkolnym Inicjacje literackie dziecka w wieku przedszkolnym Sztuka tworzenia opowiadań przez dzieci w wieku przedszkolnym Komunikacja dziecka i dorosłego – typy orientacji Metody i formy zajęć wspomagających rozwój języka, przygotowanie do nauki czytania i pisania Literatura w przedszkolu – wybór i metody pracy z utworem literackim w przedszkolu Rola nauczyciela w rozwijaniu aktywności dziecka w sferze werbalnej oraz w zakresie przygotowania do nauki pisania i czytania 309 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1. Dmochowska M., Zanim dziecko zacznie pisać, WSiP, Warszawa 1999 2. Gruszczyk-Kolczyńska E., E. Zielińska, Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla dzieci, które rozpoczną naukę w szkole, Podstawy psychologiczne i pedagogiczne oraz zabawy i sytuacje zadaniowe sprzyjające intensywnemu wspomaganiu rozwoju umysłowego i kształtowania ważnych umiejętności, Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa 2009 3. Kaczmarek L., Nasze dziecko uczy się mówić, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1977 4. Kamińska K., Nauka czytania dzieci w wieku przedszkolnym, WSiP, Warszawa 1999 5. Kielar Turska M., Jak pomagać dziecku w poznawaniu świata, WSiP, Warszawa 1992 1. Emiluta-Rozya D., Mierzejewska H., Atys P., Badania przesiewowe do wykrywania zaburzeń rozwoju mowy u dzieci dwu-, cztero- i sześcioletnich, Wydawnictwo WSPS, Warszawa 1995 2. Emiluta-Rozya D., Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym, Wydawnictwo CMPP, Warszawa 2006 3. Gruszczyk-Kolczyńska E., E. Zielińska, G. Grabowska, Program wychowania kształcenia oraz wspomagania sześciolatków w przedszkolach, w klasach zerowych i w placówkach integracyjnych, Wydawnictwo Nowa Era, Warszawa 2003 4. Mystkowska H., Rozwijamy mowę i myślenie dziecka w wieku przedszkolnym, WSiP, Warszawa 1999 5. Słodownik-Rycaj E., Gry i zabawy językowe, Jak pomagać dziecku w przyswajaniu języka, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2001 Warunki zaliczenia wykładów: Egzamin Warunki zaliczenia ćwiczeń: Kolokwium Przeprowadzenie badania przesiewowego do wykrywania zaburzeń rozwoju mowy z dzieckiem w wieku od 2 do 6 lat Prezentacja ćwiczeń wspomagających rozwój mowy Obecność na zajęciach 310 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU NAUK PEDAGOGICZNYCH PEDAGOGIKA OGÓLNA WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE LICENCJACKIE II SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 STACJONARNE I STOPNIA EDUKACJA MATEMATYCZNA DZIECI ZE KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2EMD WSPOMAGANIEM ROZWOJU UMYSŁOWEGO Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawoweg kierunkoweg specjalnościoweg o o o STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Tytuł naukowy (stopień) DR Imię i nazwisko Instytut MAŁGORZATA SKURA INSTYTUT WSPOMAGANIA ROZWOJU CZŁOWIEKA I EDUKACJI PSYCHOLOGIA ROZOWOJOWA, DYDAKTYKA, PODSTAWY WSPOMAGANIA ROZWOJU DZIECI Wykład 15 EGZAMIN Ćwiczenia 30 Seminaria ZAŁOŻENIA Przedmiot zaznajamia studenta z: specyfiką rozwoju myślenia matematycznego dzieci metodyką prowadzenia zajęć z edukacji matematycznej na poziomie przedszkola CELE Po zrealizowaniu przedmiotu student potrafi: określić podstawowe cele i metody edukacji matematycznej prowadzonej z dziećmi w wieku przedszkolnym; określić zależności między wspomaganiem rozwoju umysłowego dziecka a edukacją matematyczną; poprowadzić zajęcia z przedszkolakami z zaresu edukacji matematycznej METODY DYDAKTYCZNE wykład warsztaty zajęcia z dziećmi TREŚCI PROGRAMOWE 1.Cele i metody edukacji matematycznej na poziomie przedszkola. 2.Zależności między wspomaganiem rozwoju umysłowego dziecka a edukacją matematyczną 3.Zdolności matematyczne dzieci 4. Trudności zwyczajne, nadmierne i specyficzne w uczeniu się matematyki 5.Rytmy i rytmiczna organizacja czasu 6.Orientacja w przestrzeni 7.Wspomaganie rozwoju operacyjnego rozumowania w zakresie wielkości stałych oraz klasyfikowania 8.Dziecięca arytmetyka 9.Dziecięca geometria 10.Układanie i rozwiązywanie zadań matematycznych 11.Miary i mierzenie wielkości ciągłych LITERATURA Gruszczyk - Kolczyńska E., Zielińska E.: Dziecięca matematyka. Książka dla rodziców i nauczycieli, OBOWIAZKOWA WSiP, Warszawa 1997 r. Wspomaganie rozwoju umysłowego oraz edukacja matematyczna dzieci w ostatnim roku wychowania przedszkolnego i w pierwszym roku szkolnej edukacji. Cele i treści kształcenia, podstawy psychologiczne i pedagogiczne oraz opisy zajęć z dziećmi w domu, w przedszkolu i w szkole. Książka dla nauczycieli i rodziców, red. E. Gruszczyk-Kolczyńska, Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa 2009 r. Gruszczyk - Kolczyńska E., Skura M.: Skarbiec matematyczny. Poradnik metodyczny. Klasa 0 i klasy I III, Nowa Era, Warszawa 2005 r. 311 Plany i programy studiów PE_DZ LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA Gruszczyk - Kolczyńska E., Zielińska E.: Wspomaganie rozwoju umysłowego trzylatków i dzieci starszych wolniej rozwijających się. Książka dla rodziców, terapeutów i nauczycielek przedszkola, WSiP, Warszawa 2000 r. Gruszczyk - Kolczyńska E., Zielińska E.: Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków. Książka dla rodziców, terapeutów i nauczycieli przedszkola, WSiP, Warszawa 2004 r. Gruszczyk - Kolczyńska E., Zielińska E.: Program wspomagania rozwoju, wychowania i edukacji starszych przedszkolaków. Cele i treści kształcenia oraz komentarze psychologiczne i pedagogiczne, Nowa Era, Warszawa 2007 r. Gruszczyk - Kolczyńska E., Zielińska E.: Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla dzieci, które rozpoczną naukę w szkole. Podstawy psychologiczne i pedagogiczne oraz zabawy i sytuacje zadaniowe sprzyjające intensywnemu wspomaganiu rozwoju umysłowego i kształtowaniu ważnych umiejętności, Edukacja Polska, Warszawa 2009 r. Skura M.: Dziecięce strategie rozwiązywania zadań matematycznych w przedszkolu i w pierwszych latach nauczania szkolnego. Od sytuacji życiowych, których pomyśle zakończenie wymaga liczenia do szkolnych zadań tekstowych, Nowa Era, Warszawa 2008 r. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU przeczytanie lektur zdanie egzaminu aktywność na warsztatach 312 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ Wydział Nauk Pedagogicznych KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU STATUS PRZEDMIOTU Pedagogika ogólna Wychowanie Przedszkolne 1 stopnia II SEMESTR ROK AKADEMICKI 2009/2010 stacjonarne PRZYRODA W EDUKACJI PRZEDSZKOLNEJ KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2PED Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia kształcenia kształcenia fakultatywne ogólnego podstawowego kierunkowego specjalnościowego DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB Tytuł naukowy PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA (stopień) dr mgr OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Imię i nazwisko Instytut Marta Kotarba-Kańczugowska Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Edyta Roszyńska Wykład 15 Zaliczenie na ocenę Ćwiczenia 30 Seminaria ZAŁOŻENIA Zapoznanie studentów z zasadami nauczania przedszkolnego w zakresie edukacji przyrodniczej. CELE uświadomienie studentom zasadności wprowadzania dzieci w świat przyrody, określenie zasad wprowadzania dzieci w świat przyrody, omówienie celów wychowania i kształcenia przedszkolnego w zakresie wprowadzania dzieci w świat przyrody, zapoznanie z różnymi sposobami (dobór właściwych środków, metod, form organizacyjnych) wprowadzania dzieci w świat przyrody. METODY DYDAKTYCZNE Wykłady, dyskusja, burza mózgów, pokaz, praca z tekstem, metoda laboratoryjna TREŚCI PROGRAMOWE Zadania edukacji przedszkolnej w zakresie wychowania przyrodniczego zawarte w podstawie programowej. Przegląd wybranych programów wychowania przedszkolnego pod kątem edukacji przyrodniczej. Podstawowe informacje z zakresu funkcjonowania świata przyrody ożywionej i nieożywionej (z uwzględnieniem praw fizycznych obowiązujących w przyrodzie). Ochrona środowiska naturalnego – codzienne poszanowanie praw przyrody. Wykorzystanie w wychowaniu przyrodniczym terenu ogrodu przedszkolnego. Organizowanie upraw i hodowli. Przygotowanie kącika przyrodniczego. Eksperymenty i pokazy doświadczeń jako metoda zapoznawania dzieci ze zjawiskami przyrodniczymi. Sposoby konstruowania scenariuszy zajęć z zakresu wychowania przyrodniczego z uwzględnieniem form doświadczalnych. LITERATURA OBOWIAZKOWA LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 4. 5. 6. 7. 8. 1. 2. 3. 4. 5. S. Elbanowska, Jak zadziwić przedszkolaka tym, co świeci, pływa, lata... Warszawa Wydawnictwo MEDIUM, 1994 D. Soida, Bądź mistrzem – przyjacielem, czyli edukacja ekologiczna na wesoło, Kraków 1994. B. Muchacka, Zabawy badawcze w edukacji przedszkolnej, Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków 2006 E. i J. Frątczak, Kącik przyrody w wychowaniu przedszkolnym, Warszawa: WSiP 1979 Gisela Walter, Żywioły w przedszkolu, Jedność 2004 Gromkowska-Melosik A.: Pedagogika ekologiczna. W.: Pedagogika, red. Z. Kwieciński, B.Śliwerski, Warszawa 2004 Arndt M. Przyroda przeżywana i obserwowana z dziećmi przedszkolnymi. Warszawa 1998 S. Elbanowska, Przyroda nieożywiona w wychowaniu przedszkolnym, Warszawa WSiP, 1983 M. Kielar-Turska, Jak pomagać dziecku w poznawaniu świata, Warszawa 2005 E. i J. Frątczak, Ogród przedszkolny, Warszawa: WSiP 1977. 313 Plany i programy studiów PE_DZ WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Pozytywna ocena z kolokwium, skonstruowanie i zrealizowanie scenariusza zajęć z zakresu wychowania przyrodniczego, przygotowanie i przeprowadzenie eksperymentu/doświadczenia przyrodniczego, obecność i aktywność na zajęciach. 314 Plany i programy studiów PE_DZ WYDZIAŁ KIERUNEK SPECJALNOŚĆ POZIOM STUDIÓW ROK STUDIÓW FORMA STUDIOW NAZWA PRZEDMIOTU Nauk Pedagogicznych Pedagogika specjalna. Pedagogika Wychowanie przedszkolne. Studia I stopnia II SEMESTR KSZTAŁTOWANIE UMIEJĘTNOŚCI ŻYCIOWYCH. Przedmioty Przedmioty kształcenia kształcenia ogólnego podstawoweg o STATUS PRZEDMIOTU DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW WPROWADZAJĄCYCH WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI FORMA ZAJĘĆ LICZBA GODZIN FORMA ZALICZENIA LICZBA PUNKTÓW ECTS Tytuł naukowy (stopień) mgr Wykład IV ROK AKADEMICKI Stacjonarne I stopnia KOD PRZEDMIOTU Przedmioty kształcenia kierunkoweg o Imię i nazwisko Mirosława Suchocka Ćwiczenia 45 2009/2010 100S-1E2KUZ Przedmioty kształcenia specjalnościoweg o obowiązkowe Instytut Przedmioty fakultatywne Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji Seminaria ZO 3 ZAŁOŻENIA Założeniem przedmiotu jest wprowadzenie w tematykę samodzielności życiowej małych dzieci i dzieci w wieku przedszkolnym. Zapoznanie z metodami stymulującymi rozwój tych umiejętności u dzieci. CELE 1. Określanie podstawowych umiejętności życiowych. 2. Badanie poziomu umiejętności życiowych dzieci w wieku przedszkolnym w normie rozwojowej i z zaburzeniami rozwoju. 3. Zapoznanie z metodami stymulującymi rozwój umiejętności życiowych. 4. Tworzenie programów indywidualnych i grupowych dla dzieci w wieku przedszkolnym pozwalających kształtować i rozwijać samodzielność, kontakty interpersonalne, współżycie i współdziałanie w grupie. METODY DYDAKTYCZNE Wykłady, gry edukacyjne, hospitacje zajęć w przedszkolach. TREŚCI PROGRAMOWE 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. Fazy rozwojowe dzieci małych. Podstawowe umiejętności życiowe. Czynniki wpływające na harmonijny rozwój dzieci. Proste metody diagnozowania umiejętności samodzielności dzieci. Analiza treści programu dla dzieci trzy – pięcioletnich pod kątem kształtowania umiejętności życiowych. Przykładowe scenariusze zabaw i zajęć dla dzieci kształtujące poszczególne obszary umiejętności życiowych. Prezentacja przykładów dobrej praktyki, pokaz Power point. LITERATURA OBOWIAZKOWA 1) 2) 3) 4) 5) 6) LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA 1. 2. 3. 4. Elias M.J., Tobias S. E., Firedlander B.S., Dziecko emocjonalnie inteligentne., Moderski i S-ka, Poznań 1998 Faber A., Mazlish E., Jak mówić żeby dzieci nas słuchały? Jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły? Media Rodzina Poznań 2001 Gruszczyk – Kolczyńska E., Zielińska E., Program wspomagania rozwoju, wychowania i edukacji starszych przedszkolaków., Nowa Era, Warszawa 2009 Kast – Zahn A., Każde dziecko może nauczyć się reguł., Media Rodzina Poznań 1999 Mikler – Chwastek A., Samodzielni w przedszkolu, w; Moje dziecko w przedszkolu (red.)A. Jegier, Gdańsk 2009 Weston D. Ch., Weston M. S., Co dzień mądrzejsze. 365 gier i zabaw kształtujących charakter, wrażliwość i inteligencje emocjonalną dziecka. Pruszyński i S – ka, Warszawa 1998 Batllori J., Escandell V., Zabawa z dzieckiem. 150 zabaw stymulujących odpowiedni rozwój dziecka. Zajecia dla dzieci od narodzin do trzeciego roku życia., SBM, Warszawa 2007 Dawis M. H. : Empatia : o umiejętności współodczuwania. - Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 1999 Grochowska N., Co robić kiedy nie wiadomo co robić. Podpowiednik dla nauczyciela., Seventh Sea. Warszawa 2001 Gruszczyk – Kolczyńska E., Zielińska E., Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i 315 Plany i programy studiów PE_DZ pięciolatków., WSiP, Warszawa 2004 Kozłowska A., Jak pomóc dziecku z zaburzeniami życia uczuciowego., Wydawnictwo Żak, Warszawa 1996 6. Olechnowicz H., Dobre chwile z naszym dzieckiem. Zabawy sprzyjające rozwojowi charakteru. WSiP, Warszawa 1997 7. Stoppard M., Zbadaj swoje dziecko. Jak rozpoznać i rozwijać ukryte możliwości dziecka., MUZA S.A. Warszawa 1992 8. Szczepkowska – Szcząśniak K., Uniszewska K., Droga do samodzielności., w Doradca nauczyciela sześciolatków, CMPPP Warszawa 2006 9. Święcicka M., Dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi., CMPPP Warszawa 1996 10. West K., Jak wychować dżentelmena czyli przewodnik ogłady na nieokrzesane dziecinne lata waszego syna, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 2004 5. WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest przygotowanie: 1. Obserwacji i diagnozy małego dziecka pod kątem samodzielności. 2. Zestawu zajęć i zabaw rozwijających wybrany obszar umiejętności życiowych. 3. Obecność i aktywność własna na zajęciach. 316 Plany i programy studiów PE_DZ 317 Plany i programy studiów PE_DZ 318