UJ Ó ZEFA - Parafia św. Józefa Robotnika w Bodzanowie

U
KATECHIZM W PYTANIACH I ODPOWIEDZIACH
Kiedy przysługuje nieomylność Urzędowi Nauczycielskiemu Kościoła?
Nieomylność przysługuje Biskupowi Rzymu, jako naj¬wyższemu pasterzowi i
nauczycielowi Kościoła, lub Kolegium Biskupów w łączności z Papieżem, zgromadzonym na sobo¬rze powszechnym, gdy ogłaszają definitywnym aktem naukę
dotyczącą wiary lub moralności, a także gdy Papież i biskupi, sprawując najwyższy Urząd Nauczycielski, przedkładają do wierzenia prawdy jako objawione
przez Boga. Takie orzeczenia każdy wierny powinien przyjąć posłuszeństwem
wiary.
W jaki sposób biskupi wykonują misję uświęcania?
Biskupi uświęcają Kościół, rozdzielając łaskę Chrystu¬sa, przez posługę słowa i
sakramentów, w szczególności przez sprawowanie Eucharystii, a także przez
swoją modlitwę, swoim przykładem i przez swoją pracę.
W jaki sposób biskupi wykonują funkcję rządzenia?
Do każdego biskupa, jako członka Kolegium Biskupiego, należy troska o
wszystkie Kościoły partykularne i cały Kościół, wspólnie z innymi biskupami
zjednoczonymi wokół Papieża. Władza, którą biskup osobiście sprawuje w powierzonym mu Kościele partykularnym, jest własna, zwyczajna i bezpośrednia,
wykonywana jest w imieniu Chrystusa, Dobrego Pasterza, w jedności z całym
Kościołem i pod przewodnictwem następcy Piotra.
UŚMIECHNIJ SIĘ!
Św. Wincenty Ferrer z Walencji był jednym z największych kaznodziei średniowiecza. Opowiedział się za papieżem rezydującym w Awinionie i od roku 1392
żył w południowej Francji. Tam też pewnego dnia przyszła do niego kobieta z
prośbą o środek na przywrócenie pokoju w rodzinie.
– Idź do klasztoru – odpowiedział jej Wincenty – i poproś, aby ci napełnili butelkę wodą z tamtejszej studni. Kiedy twój mąż znowu zacznie się kłócić i wyzywać
cię, szybko zabierz wody w usta i nie wypuszczaj, dopóki się nie uspokoi.
Już najbliższej niedzieli kobieta przyszła znowu do świętego i wylewnie mu
dziękowała. Okazało się, że po krótkiej chwili mąż zdumiony ucichł, zaczynał
przemawiać coraz przyjaźniej, a w końcu w ogóle zapomniał, o co szedł spór.
www.diecezja.opole.pl
Wydaje Parafia św. Józefa Robotnika, Bodzanów 66, 48-340 Głuchołazy,
tel. 077 439-56-65, kom. 600 911 651, e-mail: [email protected].
KONTO PARAFII: Bank Zachodni WBK S.A. 1 w Głuchołazach.
Nr 58 1090 2167 0000 0001 0124 3127.
JÓZEFA
TYGODNIK
PARAFIALNY
Parafia św. Józefa Robotnika w Bodzanowie
Duszpasterstwo Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej
www.parafia.bodzanow.oblaci.pl
II NIEDZIELA ADWENTU: 04.12.2011
UROCZYSTOŚĆ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA N.M.P.: 08.12.2011
Nr 47 (429)
ISSN 1731-5565
KANCELARIA PARAFIALNA W ADWENCIE czynna: wtorki g. 17.00 – 18.00;
soboty g. 11.00 – 13.00. BIBLIOTEKA CARITAS czynna we wtorki g. 16.00 – 18.00.
RORATY – g. 16.00 (sobota, g. 17.00).
SŁOWO
NA NIEDZIELĘ
Obchodzimy
dzisiaj
II
Niedzielę Adwentu. Ten
czas pozwala słowu Bożemu
przeniknąć głębiej nasze
serca i umysły, aby Duch
Święty
mógł
nas
przygotować na godne przyjęcie
Pana,
który
przychodzi.
W dzisiejszej liturgii na
pierwszy plan wysuwa się
postać Jana Chrzciciela,
proroka, który został posłany, aby przygotować drogę Mesjaszowi. Jego
głos jest wołaniem "na pustyni", gdzie Jan przebywał i gdzie - jak pisze
ewangelista Łukasz - "skierowane zostało słowo Boże" do niego (Łk 3, 2),
czyniąc zeń zwiastuna Królestwa Bożego.
Czyż i my nie powinniśmy przyjąć jego wezwania do nawrócenia, do skupienia, do wyrzeczenia - my, którzy żyjemy w epoce coraz bardziej narażonej na niebezpieczeństwo rozproszenia, wewnętrznego nieładu, kultu
pozorów? Obraz "pustyni" kojarzy się odruchowo z samotnością, zagubieniem i lękiem, ale "pustynia" jest także opatrznościowym miejscem spotkania z Bogiem.
Wołanie Jana Chrzciciela rozbrzmiewa z pokolenia na pokolenie: "Przygotujcie drogę Panu, prostujcie Jemu ścieżki; każda dolina niech będzie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte niech się staną prostymi, a
wyboiste drogami gładkimi" (por. Łk 3, 4-5). Jakże naglące i aktualne jest to
wezwanie, zarówno dla każdego człowieka, jak i dla całych społeczeństw!
Bóg chce zamieszkać wśród ludzi żyjących w każdym miejscu i w każdym
czasie i wzywa ich do współpracy w dziele zbawienia.
Co jednak mamy czynić? Odpowiada nam dzisiejsza liturgia: mamy "prostować" wypaczenia i niesprawiedliwości, "wypełniać" pustkę, która oznacza
brak dobra, miłosierdzia, poszanowania i zrozumienia bliźnich; "zrównywać"
przeszkody wzniesione przez pychę i przemoc; "wygładzać" to wszystko, co
sprzeciwia się wolności i godności życia ludzkiego. Tylko w ten sposób można się naprawdę przygotować na święta Bożego Narodzenia.
W wigilię uroczystości Niepokalanego Poczęcia kierujemy wzrok ku Maryi,
pokornej Służebnicy Pańskiej, która współpracowała z dziełem Ducha Świętego.
Ten sam Duch, który rozniecił płomień wiary, nadziei i miłości w Jej Niepokalanym Sercu, niech odnowi nasze sumienia, abyśmy się przygotowali, wyrównując drogi sprawiedliwości i dobra, na przyjęcie Emmanuela, Boga z nami.
Bł. Jan Paweł II, Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański,7 12.1997
Odwaga
W starodawnych kronikach znajduje się historia dziewczyny, która należała do
grupy kobiet towarzyszących Jezusowi w drodze na Kalwarię. Była to dziewczyna
nieśmiała, milcząca, skromna.
Na wieść o Zmartwychwstaniu niepotrzebne jej były wizje czy potwierdzenia.
Uwierzyła natychmiast. Pod wpływem odwagi, której nigdy dotąd nie miała, zaczęła pielgrzymować i głosić słowa Jezusa.
Nie lękała się już. Głosiła posłanie w miastach i wsiach.
Pewnego dnia podszedł do niej mężczyzna, którego głęboko poruszyło jej świadectwo. Zapytał ją:
- Powiedz mi, w czym tkwi tajemnica twojej odwagi?
- W pokorze. Tak nauczył mnie Nauczyciel. Mężczyzna stał przez chwilę milczący, potem znów spytał:
– Do czego służy pokora?
– Do tego, bym mogła powiedzieć jako pierwsza: „Kocham cię”.
www.diecezja.opole.pl
Czasem odchodzą nasze anioły...
I nagle w miejscu staje czas...
A z nimi cząstka nas odchodzi
I wielki smutek marszczy twarz
Czasem na chwilę gaśnie słońce
Duszę wypełnia gęsty mrok.
Nikną nadzieje i marzenia
I w pustce ginie tęskny wzrok
Czasem odchodzą dobrzy ludzie,
Co nam pomogli w życiu wiele
I próżno wtedy pytać Boga,
Czemu odchodzą przyjaciele
Lecz oni ciągle przecież żywi
Nadal wytrwale są wśród nas.
Ich dusze przy nas pozostały
Tylko ich ciała zabrał czas...
kawałeczek nieba...
Życie jest jak świeca,którą rodzice
zapalają,a tylko Bóg ma prawo
zgasić.
Dziękuję Ci Boże za to,
że patrzę na błękit nieba.
Na wędrujące chmurki,
na ptaszę, co pięknie śpiewa.
Na kwiat, co z ziemi wystrzelił
i płatki ku słońcu kieruje,
za wszystko, co nam podarowałeś
Ojcze nasz dobry, dziękuję.
Za wiatr, co hula po polach,
za słońce, co życie daje,
za ranek, w którym radosna
dla Ciebie Ojcze wstaję.
Za dobroć Twą Boże, którą mi
z ufnością powierzyłeś
dziękuję Ci jeszcze za to,
że Jesteś, że Będziesz, że Byłeś!
Dziękuję Ci za miłość,
która w mym sercu gości,
dziękuję za każdy najmniejszy
okruch mojej radości.
Za smutek Ci dziękuję,
za łzę i wytrwanie,
Kiedy tęsknota bólu nie koi,
a czas cierpieniem znaczy dni szare; Ojcze nasz Miłosierny,
tu znajdę szczęście, znajdę nadzieję Wszechmocny Panie!
- uleczę rany nowe i stare.
Ze zbiorów p. K. Cieleń.
Tutaj odnajdę siebie za progiem
cudownej tęczy nowego domu;_
tylko daj, proszę, ten skrawek nieba:
ja go nie oddam przecież nikomu.
...Chciałabym dostać kawałek nieba
- taki, jak kropla deszczu, malutki,
gdzie będę chować swoje marzenia;
wszystkie kłopoty radości i smutki.
Poniedziałek
15.30
16.00
Wtorek
16.00
Środa
16.00
Czwartek
16.00
Piątek
16.00
Sobota
07.00
17.00
Niedziela
08.00
11.00
INTENCJE MSZALNE: 05 – 11.12.2011
05.12.2011 r.
Różaniec za młode pokolenie.
Roraty. Za + Annę Gembarowską, jej męża i syna Mariana. (139)
Nowenna ku czci Niepokalanego Poczęcia N.M.P. (7)
06.12.2011 r.
Roraty. Za + Mikołaja Raczek, ++ Józefę i Władysława Król, ++
rodziców i rodzeństwo z obu stron. (90)
Nowenna ku czci Niepokalanego Poczęcia N.M.P. (8)
07.12.2011 r.
Roraty. Za ++ Antoniego i Tekę Maluśkich. (162)
Nowenna ku czci Niepokalanego Poczęcia N.M.P. (9)
08.12.2011 r.
1. W intencji Róży M. B. Niepokalanie Poczętej.
2. W intencji p. Marysi Jaworskiej z okazji imienin.
3. Za + brata Aleksandra – od Parafian.
4. Za ++ Agnieszkę i Józefa Florek, + Stanisława i ++ z rodziny.
(88)
5. Za ++ Annę i Władysława Juziuk.
09.12.2011 r.
Roraty. Rez. P. Mielnicka.
10.12.2011 r.
Rez. P. Paluch.
Za + Władysława Domin oraz ++ rodziców i dziadków z obu stron.
(43)
11.12.2011 r.
Za ++ rodziców Helenę i Zenona Roćko; Stanisławę i Kazimierza
Buratyńskich; ++ z rodziny Roćków, Lewconiów i Buratyńskich.
(56)
Rez. P. Michałek. (121)
Bóg nie obiecywał nieba bez chmur
ścieżek życia usłanych różami
Bóg nie obiecywał
słońca bez deszczu
radości bez smutku
pokoju bez bólu
Bóg obiecał
siłę na każdy dzień
odpoczynek po trudzie
światło na drogę
pomoc z wysoka
niezawodną przyjaźń
nieśmiertelną miłość
Dlatego dziękuję Bogu
za wszystko...
Ze zbiorów p. K. Cieleń.
ADWENTOWE ZWYCZAJE RELIGIJNE
Msza św. roratnia
Od XII wieku znana jest w Polsce adwentowa Msza
św. ku czci Matki Bożej, zwana roratami. Podczas tej
Mszy zapala się dodatkową świecę przybraną w białą
wstążkę symbolizującą Matkę Bożą, która jako
gwiazda zaranna, jutrzenka, poprzedziła przyjście na
świat prawdziwej Światłości – Chrystusa. W naszej
parafii Msza św. roratnia będzie odprawiana w dni
powszednie tygodnia o godz. 18. Serdecznie
zapraszamy do uczestnictwa.
Świeca roratnia
To biała świeca ozdobiona białą lub niebieską
wstążką, zapalana podczas Mszy
św. roratniej. Jest symbolem Maryi, która jak
jutrzenka wyprzedza wschód słońca, poprzedziła
przyjście Jezusa.
Wieniec adwentowy
Ten niemiecki zwyczaj znany jest w Polsce od ponad
160 lat. Na zielonym wieńcu umieszcza się 4 świece.
Cała rodzina, gromadząc się w kolejne niedziele
adwentu przy wspólnej modlitwie, zapala kolejne
świece jako znak czuwania i gotowości na przyjście
Jezusa.
Wspólna modlitwa adwentowa
Dawniej cały Adwent starano się przeżywać we
wspólnocie nie tylko rodzinnej, ale też sąsiedzkiej.
Gromadzono się, by wspólnie odmawiać modlitwę
różańcową, śpiewać pieśni adwentowe, a także pieśni
o tematyce obyczajowej, które wzywały do życia
zgodnego z Bożymi przykazaniami. Czytano Pismo
Święte, żywoty świętych i książki budujące wiarę.
Przygotowanie kolędników
Wiele osób w czasie Adwentu przygotowuje szopki i gwiazdy do chodzenia po
kolędzie. Podejmuje się próby do inscenizacji Jasełek. Warto podtrzymać te piękne zwyczaje.
Dobre uczynki adwentowe
Pobożni katolicy wiedzieli, że trzeba przed Panem stanąć z dobrymi uczynkami,
dlatego starano się podczas Adwentu wzajemnie sobie pomagać, szczególnie ludziom starszym i biednym. Pięknym zwyczajem była na wsi tzw. szara godzina.
Pod wieczór, gdy już skończono codzienne zajęcia gospodarskie, gdy robiło się
szaro, coraz ciemniej, wszyscy domownicy – dziadkowie, rodzice, dzieci – zbierali się w kuchni, najlepiej w pobliżu pieca. Nie palono jeszcze lampy. Rozważano
w ciszy swoje życie, zastanawiano się nad nim, nie brakowało też cichej modlitwy. Starsi, szczególnie dziadkowie, opowiadali dzieciom, wnukom, jak to było
dawniej, jakie były tradycje, zwyczaje, przypominali też dzieje naszej Ojczyzny.
Spowiedź adwentowa
Warto w naszej polskiej tradycji kultywować niektóre piękne zwyczaje, zwłaszcza
udział w roratach; trzeba skorzystać z rekolekcji adwentowych i sakramentu pokuty, przystępować do Komunii św. Możemy też we wspólnocie rodzinnej śpiewać
pieśni adwentowe, razem modlić się i czytać Pismo Święte lub książki religijne i
na ich temat rozmawiać. Warto też wyciszyć się, zrezygnować choć trochę ze
słuchania muzyki czy oglądania telewizji i w Adwencie uczynić więcej dobrego,
niż to zwykle czynimy.
W czasie Adwentu, 8 grudnia świętować będziemy Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny. Prawda o Niepokalanym Poczęciu Maryi jest dogmatem
wiary. Ogłosił go uroczyście 8 grudnia 1854 r. bullą Ineffabilis Deus Pius IX.
Uczynił to w Bazylice św. Piotra w Rzymie w obecności 54 kardynałów oraz 140
arcybiskupów i biskupów. Dokument głosi:
Ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia - mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego - została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni
powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć.
Kraków, 30 XI 2008 – ks. Jan Przybocki, „Dobra Rada”
GŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
II NIEDZIELA ADWENTU: 04.12.2011
1. Dziś II niedziela Adwentu. Pamiętajmy o nadaniu chrześcijańskiego charakteru
temu specyficznemu okresowi, kiedy mamy pobożnie przygotować się na przyjście Pana Jezusa. Niech nasze przygotowanie dokonuje się zwłaszcza poprzez duchową przemianę.
2. Serdeczne Bóg zapłać! rodzinom, które przygotowały świątynię do niedzieli. Bóg
zapłać za ofiary i kwiaty. W przyszłą sobotę o godz. 9.00 bardzo proszę rodziny:
Gromala, Kozieł, Pietrzak, Hutek, Korczyński, Majda, Świetlikowski.
3. Gorące Bóg zapłać! Za ofiary składane dziś na Kurię oraz seminaria w Opolu i
Obrze, a do puszek na pomoc Kościołowi na Wschodzie. W przyszłą niedzielę
radni parafialni zbierać będą przed kościołem ofiary na kosiarko-odśnieżarkę. W
listopadzie zebrano 1500 z.
4. Bóg zapłać też za dotychczasowe na ogrzewanie kościoła.
5. W poniedziałek pół godziny przed roratami nabożeństwo zmiany tajemnic różańcowych, połączone z misyjnym i różańcem za młode pokolenie.
6. We wtorek przypada wspomnienie św. Mikołaja, biskupa Miry, żyjącego na
przełomie III i IV w. U nas gościć będziemy św. Mikołaja podczas roratów o
godz. 16.00.
7. W czwartek przypada uroczystość Niepokalanego Poczęcia N.M.P. O g. 16.00
Msza św. koncelebrowana przez ojców naszego klasztoru.
8. W przyszłą niedzielę – zwyczajem lat ubiegłych – zapukają do naszych domów
dzieci w imieniu Caritas Parafialnej z życzeniami świątecznymi.
9. Są jeszcze wolne intencje na nowy rok.
Wybór
Pewien człowiek wiecznie czuł się przygnębiony trudnościami życia. Pewnego razu poskarżył się znanemu mistrzowi życia duchowego.
– Nie mogę tak dłużej! Życie stało się nie do zniesienia.
Mistrz wziął garść popiołu, wrzucił do szklanki z kryształowo czystą wodą
do picia, która stała przed nim, i rzekł:
– To są twoje cierpienia.
Woda w szklance zabrudziła się i zmętniała. Mistrz wylał ją.
Mistrz wziął garść popiołu, tak jak poprzednim razem, i rzucił w morze.
W jednej chwili popiół rozproszył się w morzu, a woda morska pozostała
tak samo czysta jak przedtem.
–Widzisz? – zapytał mistrz. – Każdego dnia musisz zdecydować, czy masz
być szklanką wody, czy morzem.
www.diecezja.opole.pl