Próchnica wczesna

Próchnica wczesna
Próchnica wczesna – nazywana
nieraz próchnicą butelkową – jest
poważną chorobą, która może
zniszczyć zęby Twojego dziecka.
Można jej jednak zapobiec.
Co powoduje próchnicę wczesną?
Pozwalanie, aby dziecko
zasypiało z butelką. Kiedy dziecko
śpi, płyny zawierające cukier
gromadzą się wokół zębów i mogą
być przyczyną próchnicy. Nawet
mleko matki i mieszanki mleczne
zawierają cukier.

Długotrwałe ssanie piersi lub
pozwalanie, aby dziecko zasypiało
podczas ssania piersi.

Pozwalanie, aby dziecko
spacerowało sobie z butelką

Część I
Jak dbać o zęby małego dziecka?
Przekazanie dziecku właściwych
przyzwyczajeń w utrzymywaniu
higieny jamy ustnej to jedna
z najważniejszych rzeczy, jakich
możesz je nauczyć w zakresie troski
o własne zdrowie. Chodzi tu o pomoc
w szczotkowaniu zębów rano
i wieczorem, pokazanie prawidłowego
sposobu stosowania nici
dentystycznej, ograniczanie
podjadania pomiędzy posiłkami oraz
odbywanie regularnych wizyt
u stomatologa.
Większość stomatologów zaleca, aby
dzieci regularnie odwiedzały gabinety
dentystyczne począwszy od 2. roku
życia. Nie tylko pozwala to
stomatologowi obserwować wzrost
i rozwój zębów Twojego dziecka, ale
jest również okazją dla rodzica, aby
zdobyć wiedzę o rozwoju zębów,
konieczności zapewnienia
odpowiedniego poziomu fluoru,
sposobach pomocy dziecku w dbaniu
o właściwą higienę jamy ustnej,
sposobach postępowania w
przypadku dziecięcych nawyków
(np. ssania smoczka), diecie
i odżywianiu oraz zapobieganiu
urazom jamy ustnej.
Zawsze podkreślaj, że wizyta
u dentysty jest pozytywnym
przeżyciem. Wyjaśnij dziecku, że
wizyta u dentysty pomaga zachować
zdrowe zęby. Dbając o przychylne
nastawienie dziecka, zwiększasz
szanse na to, że będzie ono
regularnie odwiedzać stomatologa
przez całe swoje życie.
Co powinienem zrobić, kiedy
dziecko zaczyna ząbkować?
Proces wyrzynania się zębów
rozpoczyna się w wieku około
6 miesięcy i trwa do 3. roku życia.
Powoduje on, że w wielu
przypadkach dziąsła stają się
delikatne, co może być przyczyną
drażliwości. Łagodzące efekty
przynosi pocieranie dziąseł palcem,
chłodną łyżeczką lub wyjętym
z zamrażalnika gryzakiem do
ząbkowania. Można także zastosować
żele i lekarstwa uśmierzające ból
przeznaczone dla ząbkujących dzieci.
Przed ich podaniem poradź się
stomatologa lub lekarza pediatry.
Jeżeli wyrzynaniu się zębów
towarzyszy gorączka, najlepiej jest
skontaktować się z lekarzem, który
wykluczy możliwość występowania
innego stanu chorobowego.
Czy ssanie kciuka lub innego
palca stanowi problem i jak
wówczas postępować?
Odruch ssania jest u dziecka
normalnym i zdrowym nawykiem.
Tym niemniej, zwyczaj ssania kciuka
lub innego palca może spowodować
problemy z rozwojem jamy ustnej i
szczęk oraz ułożeniem zębów, jeżeli
trwa po pojawieniu się zębów
stałych, tj. pomiędzy 4. a 7. rokiem
życia. Skutkiem nawykowego ssania
kciuka lub innego palca może być
wykrzywienie przednich zębów na
zewnątrz (czasami mówi się o tzw.
„króliczych zębach”) oraz zgryz
otwarty. To z kolei może być
przyczyną problemów po osiągnięciu
dorosłości, takich jak przedwczesne
zużycie zębów, zwiększony rozwój
próchnicy oraz dyskomfort podczas
gryzienia. Do podobnych problemów
może prowadzić ssanie smoczka po
wyrznięciu się zębów stałych.
Najlepsza droga do zaprzestania
ssania kciuka lub innego palca
wiedzie przez pozytywne bodźce, a
nie negatywne słowa czy zachowanie.
Twoje dziecko robi tylko to, co
wydaje mu się naturalne. Pochwal je,
gdy nie ssie kciuka. Możesz także
skupić się na zmniejszeniu niepokoju,
który jest przyczyną ssania kciuka
przez dziecko. Innym rozwiązaniem
jest przypominanie dziecku o nawyku
poprzez zabandażowanie kciuka lub
nałożenie w nocy skarpetki na rękę.
Poza tym, stomatolog lub lekarz
pediatra może przepisać lek o
gorzkim smaku, którym smaruje się
kciuk.
Opracowała: Izabela Jasiuchna