MSZALIK XII NIEDZIELA PO ZESŁANIU DUCHA

MS ZA ŚWIĘTA
w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego
XII NIEDZIELA PO ZESŁANIU
DUCHA ŚWIĘTEGO
Formularz Mszy
Teksty Mszy Deus, in adiutorium nie są tak przeniknięte zwycięską radością wielkanocną, jak w poprzednią niedzielę; widzimy, jak spragniona odkupienia ludzkość
śpieszy do świątyni szukając pomocy.
Introit jest wołaniem o pomoc, brzmiącym od tysięcy lat (każda godzina kanoniczna tak się zaczyna); odmawiamy go za siebie, ale również w imieniu nieodkupionej
ludzkości. Kościół uczy nas wyciągać błagalnie ręce w modlitwie, „abyśmy do uzyskania
obiecanych darów bez przeszkody zdążali”. Oba czytania i Ofiarowanie mają wspólną cechę: porównanie Starego Przymierza z Nowym i uznanie wyższości Nowego nad Starym.
Epistoła w swym znaczeniu dosłownym jest nieco trudna. W zastosowaniu liturgicznym
wskazuje na chwałę nowego Mojżesza, Jezusa Chrystusa, który w blasku przemienienia
staje obecnie przed nami w świętej Ofierze, wskazuje również na wspaniałość królestwa
Bożego, które Kościół nam otwiera, a Duch Św. w nas zakłada. Sami z siebie jesteśmy
biednymi stworzeniami, ale „zdolność nasza z Boga jest”, z Chrystusa. Duch, który ożywia, to Duch Święty. Po niedzielnej Mszy św. i my powinniśmy iść w dzień powszedni
w blasku chwały dzieci Bożych.
W Graduale wyrażona jest serdeczna wdzięczność za tę chwałę, którąśmy otrzymali. Śpiew Alleluja robi szczególne wrażenie: opiewa głębokie cierpienie, prześwietlone
wielkanocnym Alleluja (takie odniesiemy wrażenie zwłaszcza wtedy, gdy odmówimy
cały psalm, najsmutniejszy ze wszystkich psalmów); myślimy tu o Kościele, który wśród
cierpień czeka na swoje zmartwychwstanie; może i twoja dusza musi śpiewać takie Alleluja (jak widzimy, oba śpiewy znowu zamieniły swoje role).
Ewangelia wynagradza nas za nieco trudną do zrozumienia Epistołę: jest ona
bogata w myśli. O ileż jesteśmy szczęśliwsi od Proroków i królów Starego Testamentu! Dziś znowu możemy widzieć ponowienie dzieła odkupienia w Ofierze świętej; jesteśmy widzącymi i słyszącymi. Przed nami zjawia się miłosierny Samarytanin: podobieństwo stało się rzeczywistością dzięki Jego życiu jako Odkupiciela; urzeczywistnia się
ono w moim życiu, urzeczywistnia się także w dzisiejszej ofierze; jesteśmy zgromadzeni
w prawdziwym „pandokeion“ — „w domu dla wszystkich”; On to nalewa oliwy i wina
(sakramenty, Eucharystia) na nasze rany. Dziś w świętej Ofierze widzimy Zbawiciela, jak
na krzyżu składa okup — za nas okup, i jak płaci za opiekę nad nami chorymi.
W Ofertorium widzimy obraz ze Starego Testamentu: Mojżesza, błagającego za ludem i jednającego z Bogiem ten lud występny; jest to obraz Chrystusa na krzyżu. Sekreta
i modlitwa po Komunii św., zgodnie z przebłagalnym charakterem Mszy św., wyrażają
prośbę o przebaczenie.
Śpiew na Komunię św. jest znowu pięknym eucharystycznym wyjątkiem z Psalmu, nawiązującym do żniwa w naturze. Trzema głównymi częściami w dzisiejszych tekstach mszalnych są: Epistoła, Ewangelia i Ofertorium; dają nam one głębokie objaśnienie
Mszy św.; Chrystus występuje tutaj jako błagający Mojżesz a zarazem jako miłosierny
Samarytanin; wstawia się On za nami grzesznymi, leczy rany duszy, napełnia nas blaskiem swojej chwały.
adaptacja z: „Rok liturgiczny” o. Pius Parsch OSA,
tłum. Z. Dąbrowska, Pallotinum 1956 r.
ASPERSJA
W niedzielę przed Mszą główną, kapłan święci wodę w zakrystii i kropi nią zgromadzonych, aby przez to oczyszczenie przygotować ich do godnego udziału we Mszy świętej.
Na dźwięk dzwonka wstajemy, kapłan odziany w kapę (lub w samej stule) przybywa
przed ołtarz, poprzedzony przez ministrantów.
Asperges me
Ksiądz klęka (my nadal stoimy), intonuje antyfonę „Asperges me” i kropi ołtarz, ministrantów, a na końcu lud. Na słowa „Gloria Patri” itd. wszyscy skłaniają głowę.
V V
@aS1_:1a
*2H2#`Mb,
MiX
dX
ˆ Ý Ý %µ V %%%
֜ 9
.Ʀ@KB@ M2- ?vbbƦ@TQ- 2i
KmM/€@ #Q`,
a+?QH,
K2- *
SQF`QT KMB2- SMB2- ?vxQT2K- #Ġ/Ġ Q+xvbx+xQMv- Q#KvD KMB2-
V V Ý V %%%֜ bm@T2` MB@p2K /2@ H#€@ #Q`X
Hp€@ #Bb K2- 2i
W Ý V
V
֞
¶ ` #Ġ/Ġ M/ ȐMB2; rv#B2HQMvX
9
9
SbX 8yX JB@ b2@`û@`2 K2@ B- .2@ mb- * b2@+ȹM/mK K;MK KB@b2@`B@
wKBƈmD bBĠ M/2 KM² "Qʊ2- r2/ƈm; rB2HFB2;Q KBƈQbB2`/xB hr2;QX
ˆ µ +Ʀ`/B@ K im@
â V
V
֞
W 8
KX :HƦ@ `B@ Si`B 2i 6ő@ HB@ Q- 2i aTB@`ő@im@ B
*?rƈ PD+m B avMQrB- B .m+?QrB ȏrBĠi2KmX
¶ V W
â V 9
aM+iQ, * aB@+mi 2@`i BM T`BM+ő@TB@ Q- 2i MmM+- 2i b2KT2`CF #vƈ M TQ+x²iFm- i2`x B xrbx2- B M rB2FB rB2FƦrX K2MX
¶ V ˆ µ 2i BM b¦+m@H b¤+m@ HƦ@`mKX @ K2MX
3
Powtarza się antyfonę.
Po pokropieniu celebrans śpiewa:
K. Ześlij nam, Panie, miłosierdzie
swoje.
W. I daj nam zbawienie Twoje.
K. Panie, wysłuchaj modlitwę moją.
W. A wołanie moje niech do Ciebie
przyjdzie
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. Módlmy się. Wysłuchaj nas, Panie
Święty, Ojcze wszechmogący, wieczny
Boże, i racz posłać Anioła swego z nieba, któryby strzegł, wspierał, otaczał
opieką, nawiedział i bronił wszystkich
przebywających w tym Domu. Przez
Chrystusa Pana naszego.
W. Amen.
S. Osténde nobis Dómine, misericórdiam tuam.
M. Et salutáre tuum da nobis.
S. Dómine, exáudi oratiónem meam.
M. Et clamor meus ad te véniat.
S. Dóminus vobíscum.
M. Et cum spíritu tuo.
S. Orémus. Exáudi nos, Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: et
míttere dignéris sanctum Angelum
tuum de cælis; qui custódiat, fóveat,
prótegat, vísitet atque deféndat omnes
habitántes in hoc habitáculo. Per Christum, Dóminum nostrum.
M. Amen.
MSZA KATECHUMENÓW
Kapłan udaje się do sedilli, gdzie zakłada szaty mszalne — manipularz i ornat. Schola rozpoczyna śpiew Antyfony na wejście (Introit). Gdy ministranci uklękną, my także
klękamy. Kapłan odmawia z asystą tzw. modlitwy u stopni ołtarza: najpierw Psalm 42,
a następnie spowiedź powszechną. Wzbudźmy w tym czasie żal za grzechy.
Ps 69, 2-4
Antyfona na wejście
Ant. Deus, in adiutórium meum inténde: Dómine, ad adiuvándum me festína: confundántur et revereántur inimíci mei, qui quærunt ánimam meam.
Ps. Avertántur retrórsum et erubéscant: qui cógitant mihi mala.
Ant. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu
memu, Panie pospiesz ku ratunkowi
memu. Niech się zawstydzą i okryją
rumieńcem, którzy na życie me godzą.
Ps. Niechaj się cofną i wstydem okryją
ci, którzy z nieszczęść moich się weselą.
4
V. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui
Sancto. R. Sicut erat in princípio, et
nunc, et semper, et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus, in adiutórium…
V. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. R. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków.
Amen.
Ant. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu…
Kapłan, podchodząc do ołtarza, modli się cicho, prosząc o przebaczenie grzechów, po
czym całuje ołtarz, aby uczcić zawarte w nim relikwie męczenników.
Następnie przechodzi na prawą stronę, gdzie cicho odczytuje zaśpiewane przed chwilą
przez scholę słowa, żegnając się przy tym.
Po śpiewie Antyfony na wejście, wstajemy na Kyrie.
Kyrie XI
I V Ý à I V E u@`B@ 2 * 2@ Hû@ B@bQMXBBDX
RX
I V 2@
2@
*?`ő@bi2
*?`vbi2- xKBƈmD bBĠX
I V Ý à I V ֢ V V 8
2@
Hû@ B@bQMXBDX Eɷ@ `B@ 2
*
Eɷ@`B@ 2
SMB2- xKBƈmD bBĠX
Hû@ B@bQMXBBDX
UsV sAo@soA rB2F
V
Ý I V 9
SMB2- xKBƈmD bBĠX
SMB2- xKBƈmD bBĠX
Hû@ B@bQMX
Kapłan udaje się na środek ołtarza i, wznosząc dłonie ku niebu, intonuje hymn Gloria.
Gdy Celebrans wraz z asystą wyrecytuje słowa hymnu, zajmuje swoje miejsce w prezbiterium. Jeśli nie śpiewamy Gloria, także możemy usiąść, gdy Kapłan usiądzie.
(podobnie w czasie Credo).
s rB2F
᠁
Ё
᠁
᠁
᠁
Ё <
Ѓ
! ! Ѓ
Gloria XI
kX
:
GƦ`B@ BM 2t+ûHbBb .û@ QX
*?rƈ M rvbQFQȐ+B "Q;m-
5
1i BM iû`` Tt ?QKő@MB@#mb
M xB2KB TQFƦD Hm/xBQK /Q#`2D
᠁ ! ᢁ ᠁ Ё (ᐁ ! ! <
/Q@`€@
#Ʀ@M¤ pQ@HmMi€@ iBbX Gm/€Kmb i2X "2M2@/ő@ +B Kmb i2X
rQHBX
*?rHBKv *BĠ- #ƈQ;QbƈrBKv *BĠ- rB2H#BKv *BĠ-
᠁ ! ! Ё! ᐁ Kmb i2X :HQ@`B@ }@+€Kmb
rvbƈrBKv *BĠ-
ҁ
! T`QTi2` K€;MK
D2bi +?rƈ hrQD-
i2X
᠁᠁
:`€@iB@ b €@;B Kmb iő@#B
/xBĠFB *B bFƈ/Kv- #Q rB2HF
;HƦ@ `B@ K
! ! ! =
Ѓ ᠁ Ё ᠁ ! <
iȹ@ KX .ƦKB@M2 .û@ mb- _2t
SMB2 "Qʊ2- E`ƦHm MB2#-
Ё ! Ђ ᠁ Ё Ѓ ᠁ Ё ᠁ ! ! =
mMB@;û@MB@
+¤@Hû@biBb- .û@ mb S€@i2` QKMő@TQi@2MbX .ƦKB@M2 6ő@ HB
"Qʊ2 PD+x2 rbx2+?KQ;²+vX
SMB2- avMm C2/MQ`Q/xQMv-
᠁ 㰆
Ѓ ᠁ Ё ᠁ ! ᠁ ᠁ <
i2 Cû@bm *?`ő@bi2X .ƦKB@M2 .û@ mb- ;Mmb .û@ BC2xm *?`vbi2- SMB2 "Qʊ2- "`MFm "Qʊv- avMm PD+,
6ő@ HB@ mb
Ё ᠁ ! ᐁ ᠁ ᠁ =
S€@i`BbX ZmB iƦH HBb T2++€@i KȹM@/B- KB@ b2@`û@`2 MƦ@#BbX ZmB
FiƦ`v ;ƈ/xBbx ;`x2+?v ȐrBi- xKBƈmD bBĠ M/ MKBFiƦ`v
Ё ᠁ ! ᐁ Ё ! ! ᠁ Ѓ<
iƦH HBb T2++€@i KȹM@/B- bȹb+B T2 /2T`2@+@iB@ Ʀ@M2K MƦ@bi`KX ZmB
;ƈ/xBbx ;`x2+?v ȐrBi- T`xvDK #ƈ;MB2 Mbx2FiƦ`v
᠁Ё ! ᠁ ᠁ bû@/2b / /ût@ i2@`K S€@i`Bb- KB@ b2@`û@`2
bB2/xBbx TQ T`rB+v PD+- xKBƈmD bBĠ M/ MKBX
6
MƦ@#BbX
Ѓ᠁Ё <
ZmƦ@MB@ K
H#QrB2K
! ᠁ ! ! ᠁ ! ! <
im bƦ@Hmb b€M+imbX hm bƦ@Hmb .ƦKB MmbX hm bƦ@ Hmb HiőbbB KmbivHFQ hvȐ D2bi ȐrBĠiv- ivHFQ hvȐ D2bi SM2K- ivHFQ hvȐ LDrvʊbxv-
᠁㰆
*?`ő@bi2X
Cû@bm
C2xm *?`vbi2-
i`BbX
! Ё =
BM ;HƦ@`B@ .û@ B
*mK a€M+iQ aTő@`B@imx .m+?2K ȏrBĠivK r +?rH2 "Q; PD+X K2MX
Ђ ᐁ Ђ ᠂ Ё
!
S€@
Ё Ё ! @ K2MX
Kapłan całuje ołtarz, zwraca się do wiernych i głośno odśpiewuje tekst Kolekty. Stoimy.
Kolekta
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
Módlmy się.
Wszechmocny, miłosierny Boże,
dzięki Twej łasce wierni Twoi służą Ci
godnie i chwalebnie, daj nam prosimy
Cię, dążyć bez przeszkody do dóbr,
które obiecujesz.
Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje
i króluje w jedności Ducha Świętego,
Bóg przez wszystkie wieki wieków.
W. Amen.
S. Dóminus vobíscum.
M. Et cum spíritu tuo.
Orémus.
Omnípotens et miséricors Deus, de
cuius múnere venit, ut tibi a fidélibus
tuis digne et laudabíliter serviátur:
tríbue, quǽsumus, nobis; ut ad promissiónes tuas sine offensióne currámus.
Per Dóminum nostrum Iesum
Christum, Fílium tuum: Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti,
Deus: per omnia sǽcula sæculórum.
R. Amen.
Siadamy. Kapłan lub lektor odśpiewuje czytanie.
Lekcja
2 Kor 3, 4-9
Czytanie z Listu św. Pawła, Apostoła do Koryntian:
Bracia: Ufność taką mamy przez Chrystusa ku Bogu. Nie jakobyśmy zdolni
byli pomyśleć co sami z siebie, jako z siebie, ale zdolność nasza z Boga jest. On
7
też uzdolnił nas, abyśmy się stali sługami nowego Przymierza, nie według litery,
ale według Ducha: bo litera zabija, a Duch ożywia. A jeśli posługa śmierci, wyryta literami na kamieniach, była w takiej chwale, że synowie Izraela nie mogli
patrzeć na twarz Mojżeszową dla jasności oblicza jego, która zniknąć miała, jakoż więcej posługa Ducha będzie w chwale. Albowiem jeśli chwałą jest posługa
potępienia, daleko bardziej w chwałę obfitować będzie posługa sprawiedliwości.
Po zakończonej Lekcji celebrans cicho odczytuje, a schola śpiewa Graduał i Alleluja.
Następnie kapłan prosi Boga o błogoławieństwo do odczytania Ewangelii.
W czasie obu śpiewów siedzimy.
Graduał
Ps 33, 2-3
Benedícam Dóminum in omni
témpore: semper laus eius in ore meo.
W każdym czasie będę błogosławił
Panu; na ustach moich zawsze Jego
chwała.
V. W Panu dusza moja będzie się
chlubiła: niech słyszą pokorni i niech
się weselą.
V. In Dómino laudábitur ánima
mea: áudiant mansuéti, et læténtur.
Ps 87, 2
Alleluja
Alleluja, alleluja. V. Panie Boże,
Zbawicielu mój, podczas dnia wołam
i w nocy żalę się przed Tobą. Allelúia.
Allelúia, allelúia. V. Dómine, Deus
salútis meæ, in die clamávi et nocte
coram te. Allelúia.
Wstajemy na słowa kapłana:
Łk 10, 23-37
Ewangelia
S. Dóminus vobíscum.
M. Et cum spíritu tuo.
S. Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.
M. Glória tibi, Dómine.
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. Wyjątek z Ewangelii według
św. Łukasza
W. Chwała Tobie, Panie.
Czynimy trzy małe znaki krzyża kolejno na czole, ustach i piersi.
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: «Błogosławione oczy, które widzą, co wy widzicie. Bo powiadam wam, że wielu proroków i królów chciało
widzieć, co wy widzicie, a nie widzieli, i słyszeć, co słyszycie, a nie słyszeli».
8
A oto pewien biegły w Zakonie powstał doświadczając Go i rzekł: «Nauczycielu, co mam czynić, abym osiągnął życie wieczne?» A On rzekł do niego:
«W Prawie co napisano? jako czytasz?» A on odpowiadając rzekł: «Będziesz miłował Pana Boga twego ze wszystkiego serca twego i ze wszystkiej duszy twojej, i
ze wszystkich sił twoich, i ze wszystkiej myśli twojej, a bliźniego twego jak siebie
samego». Rzekł mu: «Dobrześ odpowiedział. Czyń to, a będziesz żył». On zaś,
chcąc się usprawiedliwić, rzekł do Jezusa: «A któż jest moim bliźnim?» Jezus zaś,
podejmując pytanie, rzekł:
«Człowiek pewien zstępował z Jerozolimy do Jerycha i wpadł między
złoczyńców, którzy go też złupili i rany zadawszy odeszli, zostawiając na pół
umarłego. I zdarzyło się, że kapłan pewien zstępował tąż drogą i ujrzawszy go
minął. Także i lewita, będąc blisko miejsca i widząc go, minął. A Samarytanin
pewien, zdążając drogą, przechodził obok niego i ujrzawszy go użalił się nad
nim. I przybliżywszy się zawiązał rany jego, nalewając oliwy i wina, posadził go
na swe juczne zwierzę i zawiózł do gospody, i pielęgnował go. A nazajutrz wyjął
dwa denary i wręczył je właścicielowi gospody, mówiąc: Miej nad nim pieczę,
a cokolwiek ponad to wydasz, ja, gdy się wrócę, oddam tobie.
Któryż z tych trzech zdaje ci się być bliźnim tego, co wpadł między złoczyńców?» A on rzekł: «Ten, który mu miłosierdzie okazał». I rzekł mu Jezus: «Idź,
a czyń i ty podobnie».
Kapłan całuje Ewangelię, prosząc o przebaczenie grzechów za jej przyczyną.
W tym miejscu może zostać wygłoszona homilia i ogłoszenia.
Celebrans wznosząc dłonie ku niebu, intonuje Wyznanie wiary, podczas którego stoimy.
Na wspomnienie Wcielenia klękamy, zaś podczas ostatnich słów Credo żegnamy się.
Credo III
Q Q Ё ! ! ! Q <
soAA rB2F
8X
*
Ⰷ ! !
! !
! Q Ⰷ <
!
+¤@HB 2i i2``¤- pB@bB@#ő@ HB@ mK ƦK@MB@ mK- 2i BMpB@ bB@#ő@ HB@ mKX
_2/Q BM mMmK .2@ mK- Si`2K QKMB TQ@iûMi2K- 7+iƦ@ `2K
qB2`xĠ r D2/M2;Q "Q;- PD+ rbx2+?KQ;²+2;Q- airQ`xv+B2H MB2#
B xB2KB- rbxvbiFB+? `x2+xv rB/xBHMv+? B MB2rB/xBHMv+?X
9
! ! ! Q .ƦKB MmK C2@ bmK
Q <
!
! !
1i BM mMmK
*?`B bimK6ő@ HB@ mK .2@ B
A r D2/M2;Q SM C2xmb *?`vbimb- avM "Qʊ2;Q C2/MQ`Q/xQM2;Q-
! ! Q ! Ⰷ ! ! Ⰷ <
mM@ B@;û@MB@imKX 1i 2t Si`2 M@ imK Mi2 ƦKMB@ b¤@ +m@HX
FiƦ`v x PD+ D2bi x`Q/xQMv T`x2/ rbxvbiFBKB rB2FKBX
! ! !
! !
! ?
! ! Q Ⰷ ! ! ! Q =
.2@ mK /2 .2@ Q- HmK2M /2 HȹKB@M2- .2@ mK p2@`mK /2
"Ʀ; x "Q;- ȐrBiƈQȐÉ x2 ȐrBiƈQȐ+B- "Ʀ; T`r/xBrv x "Q; T`r/xBr2;Q
! ! ! Q .2@ Q p2@`QX :û@MB@imK- MQM 7+@ imK- +QMbm#biMiB@ €@H2K Si`B,
w`Q/xQMv MB2 birQ`xQMv- rbTƦƈBbiQiMv PD+m-
!
! <
! ᠂ EHĠFKv
<
T2` [m2K ƦKMB@ 7+ i bmMiX ZmB T`QTi2` MQb ?ƦKB@M2b T`x2x LB2;Q rbxvbiFQ bBĠ biƈQX
PM iQ /H Mb- Hm/xB B /H Mbx2;Q
! !
T`QTi2` MQbi`K
! Q ! Q ! !
! ! Ё !
<
!
2t J@`ő@ oő`;B@M2,
BM+`M€@imb 2bi /2 aTő@`B@im aM+iQ
b@ Hȹ@i2K
2i
x#rB2MB- xbi²TBƈ x MB2#X
/2b+ûM/Bi
Q Ђ Ⰷ ! !
/2
+¤@HBbX
1i
A
Q Ё <
x bT`r² .m+? ȏrBĠi2;Q T`xvD²ƈ +BƈQ x J`vB .xB2rB+v
qbiD2Kv
1i ?QKQ 7+imb 2biX *`m@ +B@7ő@ tmb ûi@ B@ K T`Q MQ#Bb, bm#
B biƈ bBĠ +xƈQrB2FB2KX
lF`xvʊQrMv `ƦrMB2ʊ x Mb- TQ/
10
! ! Q ! Q Ⰷ ! ! <
!
SƦMiB@ Q SB@H€@iQ Tbbmb- 2i b2TȹH@ imb 2biX 1i `2@bm``û@tBi
Ⰷ <
!
Ё
! Q ! Q !
!
iû`iB@ /B@2- b2 +ȹM/mK a+`BTiȹ@`bX 1i b+ûM/Bi BM +¤@ HmK,
SQM+Dmbx2K SBƈi2K xQbiƈ mKĠ+xQMv B TQ;`x2#MvX
! ! Q Ⰷ ! !
i`x2+B2;Q /MB- DF QxMDKB SBbKQX
S@ i`BbX
Q ! !
! !
! ! =
p2Miȹ `mb 2bi
A rbi²TBƈ /Q MB2#c
! ! ! !
b2/2i / /ûti2@ `K
bB2/xB TQ T`rB+v PD+X
A xK`irv+?rbiƈ
1i ő@i2@`mK
A TQriƦ`MB2 T`xvD/xB2
! !
! =
`2;MB
+mK ;HƦ@`B@ - Dm/B@+€@`2 pB@pQb 2i KƦ`im@ Qb, +m@Bmb
r +?rH2 b²/xBÉ ʊvrv+? B mK`ƈv+?, E`ƦH2birm C2;Q MB2 #Ġ/xB2 FQƖ+X
MQM
2@`Bi
}@ MBbX
! <
1i BM aTő@`B@imK aM+imK- .ƦKB MmKqB2`xĠ r .m+? ȏrBĠi2;Q- SM
! ! ! Q ! Q ! ! ᠂ 2i
<
!
ZmB +mK
! ! Q ! !
! ! ! <
pB@pB@ }@+€Mi2K, [mB 2t Si`2 6B@HB@ Ʀ[m2
B PʊvrB+B2H- FiƦ`v Q/ PD+ B avM TQ+?Q/xBX
T`Q@+û@/BiX
EiƦ`v x
Si`2 2i 6ő@HB@ Q bB KmH /Q`@€@im`X 2i +QM;HQ@`B@ }@+€@im`, [mB
x PD+2K B avM2K rbTƦHMB2 Q/#B2` mrB2H#B2MB2 B +?rƈĠX
! Q ᠂ ! <
!
!
HQ+ȹ imb 2bi T2` S`Q@T?û@ibX 1i mMK bM+iK +i?Ʀ@HB@+K
EiƦ`v KƦrBƈ T`x2x S`Q`QFƦrX
qB2`xĠ r D2/2M- ȐrBĠiv- TQrbx2+?Mv
11
! ! ! ! ! Q ! ᠂ <
1++Hû@bB@ KX *QM7ő@i2@ Q` mMmK #TiőbK
2i TQbiƦ@HB@+K
B TQbiQHbFB EQȐ+BƦƈX
qvxMDĠ D2/2M +?`x2bi
! ! Q ! ! =
!
!
!
! ᠁
!
ᐁ ᠄
!
Q
Q
!
ᐁ Ё =
BM `2KBbbB@ ƦM2K T2++@iQ@`mKX 1i 2tbT2+iQ `2@bm``2+iB@ QM2K
M Q/Tmbx+x2MB2 ;`x2+?ƦrX
A Q+x2FmDĠ rbF`x2bx2MB mK`ƈv+?X
Q ! KQ`im@ Q@`mKX 1i pB@ iK p2Miȹ@`B b¤@+m@HBX
@
A ʊv+B rB2+xM2;Q r T`xvbxƈvK ȐrB2+B2X K2MX
ᐁ K2MX
MSZA WIERNYCH
Kapłan całuje ołtarz, pozdrawia wiernych i cicho odczytuje
Antyfonę na Ofiarowanie (Offertorium), którą równolegle śpiewa schola. Siadamy.
S. Dóminus vobíscum.
M. Et cum spíritu tuo.
S. Orémus.
Wj 32, 11. 12. 13. 14
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. Módlmy się.
Antyfona na ofiarowanie
Precátus est Moyses in conspéctu Dómini, Dei sui, et dixit: Quare,
Mojżesz modlił się do Pana, Boga
swego mówiąc: Czemuż Panie, gniewa
12
Dómine, irascéris in pópulo tuo? Parce iræ ánimæ tuæ: meménto Abraham, Isaac et Iacob, quibus iurásti dare
terram fluéntem lac et mel. Et placátus
factus est Dóminus de malignitáte,
quam dixit fácere pópulo suo.
się zapalczywość Twoja przeciw ludowi
Twemu? Niech ucichnie gniew Twój.
Wspomnij na Abrahama, Izaaka i Jakuba, którym przysiągłeś dać ziemię mlekiem i miodem płynącą. I dał się ubłagać Pan, żeby nie czynił złego, którym
zagroził ludowi swemu.
Kapłan odmawia cicho kolejne modlitwy ofiarowania.
Celebrans w trakcie śpiewu na chwilę obróci się do ludu, wzywając go cicho do modlitwy.
Siedzimy.
Pieśń na ofiarowanie
2. Przyjmij nasze wyrzeczenia,
które w chlebie tym niesiemy,
przyjmij trudy i cierpienia,
które w winie dać Ci chcemy.
3. Chwała Ojcu i Synowi
i Duchowi również chwała,
Bogu w Trójcy Jedynemu,
niechaj śpiewa ziemia cała.
Ofiarowanie kończy Sekreta, której ostatnie słowa celebrans śpiewa głośno:
Sekreta
Hóstias, quǽsumus, Dómine, propítius inténde, quas sacris altáribus
exhibémus: ut, nobis indulgéntiam
largiéndo, tuo nómini dent honórem.
Per Dóminum nostrum Iesum
Christum, Fílium tuum: Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti,
Deus…
13
Panie, wejrzyj łaskawie na dary ofiarne, które składamy na Twoim świętym
ołtarzu, aby wyjednując nam przebaczenie przyniosły chwałę Twojemu imieniu.
Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje
i króluje w jedności Ducha Świętego,
Bóg…
S
Wstajemy i odpowiadamy na dialog przed prefacją w tonus solemnis
᠁ 1_ ƦK
MB@ b¦+m@H b¤+m@HƦ@`mKX
Ё ᐁ ᐁ T`x2x rbxvbiFB2 rB2FB rB2FƦrX
pQ@#ő@b+mKX AX 1i +mK bTő@`B@im
A x /m+?2K irQBKX
ਁ Ё ᠁ AX >#û@Kmb / .ƦKB@MmKX
qxMB2ȐHBȐKv D2 Fm SMmX
Ё Ё .2@ Q MQbi`QX
KmX
Ё
AX K2MX
K2MX
im@ Q
ਁ =
BX .ƦKB Mmb
SM x rKBX
Ё ᠁ BX am`bmK +Q`/X
q ;Ʀ`Ġ b2`+-
=
᠁ Ё ਁ ᠁ =
BX :`€@ iB@ b ;€@Kmb .ƦKB@MQ
.xBĠFB bFƈ/DKv SMm "Q;m Mbx2@
ਁ Ё ᠁ AX .B@ ;MmK 2i DmbimK 2biX
:Q/M2 iQ B bT`rB2/HBr2X
Prefacja o Trójcy Świętej
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe,
słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze
i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże:
Ty z Jednorodzonym Synem Twoim
i Duchem Świętym jednym jesteś Bogiem, jednym jesteś Panem, nie w jedności jednej osoby, lecz w jednej istocie Trójcy. W co bowiem z objawienia
Twego wierzymy o Twej chwale, to
samo utrzymujemy bez żadnej różnicy o Twoim Synu i o Duchu Świętym.
Tak iż wyznając prawdziwe i wiekuiste
Bóstwo wielbimy odrębność Osób,
Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et
ubíque grátias ágere: Dómine, sancte
Pater, omnípotens ætérne Deus:
Qui cum Unigénito Fílio tuo, et
Spíritu Sancto, unus es Deus, unus
es Dóminus: non in uníus singularitáte persónæ, sed in uníus Trinitáte
substántiæ. Quod enim de tua glória,
revelánte te, crédimus, hoc de Fílio
tuo, hoc de Spíritu Sancto, sine differéntia discretióne sentímus. Ut in
confessióne veræ sempiternǽque
Deitátis, et in persónis propríetas,
et in esséntia únitas, et in maiestáte
14
adorétur æquálitas. Quam laudant
Angeli atque Archángeli, Chérubim
quoque ac Séraphim, qui non cessant
clamáre cotídie, una voce dicéntes:
jedność w istocie i równość w majestacie. Majestat ten chwalą Aniołowie
i Archaniołowie, Cherubini i Serafini,
Którzy nie przestają wołać codziennie
powtarzając jednym głosem:
Ministrant trzykrotnie dzwoni, a schola śpiewa z ludem Sanctus.
Podczas słów: Benedictus itd. żegnamy się. Po śpiewie klękamy.
Sanctus XI
kX
a
sA rB2F
;
֜
V
Ý
ß` Ӳº V
V µ V µ V Ý X
µ
`
V
֜
9
Y
` ֜ M+imb- * a€M+@imb- a€M+imb .Ʀ@KB Mmb .û@ mb a€@#@ Qi?X
ȏrBĠiv- ȏrBĠiv- ȏrBĠiv SM "Ʀ; wbiĠTƦr5
֜Ý
I ֜ ֜ Ý
%µ
Ý
Þ
V
Ӳ ` V V Y
V9
bmMi +û@ HB 2i iû`@ ` ;HƦ@ `B@ SHû@MB
S2ƈM2 b² MB2#BQb B xB2KB +?rƈv hrQD2DX
iȹ@ X
V Ӯ Y ` Ӳ Þ ` >Q@b€MM
>QbMM
BM MƦ@ KB@M2
BM 2t@ +ûHbBbX "2M2@/ő+imb [mB pû@MBi
M rvbQFQȐ+BX "ƈQ;QbƈrBQMv- FiƦ`v B/xB2 r BKBĠ SƖbFB2X
MBX
.Ʀ@KB@
BM 2t@ +ûHbBbX
>Q@b€MM
>QbMM M rvbQFQȐ+BX
Kiedy śpiewamy, kapłan odmawia cicho kolejne modlitwy Kanonu Rzymskiego,
czyli wielkiej modlitwy eucharystycznej Kościoła łacińskiego.
Kanon kończy się głośno wypowiedzianymi słowami:
S. Per omnia sǽcula sæculórum.
M. Amen.
K. Przez wszystkie wieki wieków.
W. Amen.
15
Wstajemy. Kapłan sam śpiewa Modlitwę Pańską,
a lud wypowiada jej ostatnią prośbę.
K. Módlmy się. Nauką zbawienną
zachęceni i Boskim ustanowieniem
przygotowani, ośmielamy się mówić:
Ojcze nasz...
...I nie wódź nas na pokuszenie.
W. Ale nas zbaw ode złego.
K. Amen.
S. Orémus. Præcéptis salutáribus móniti, et divína institutióne formáti, audémus dícere:
Pater noster...
...Et ne nos indúcas in tentatiónem.
M. Sed líbera nos a malo.
S. (po cichu) Amen.
Kapłan rozwija ostatnią prośbę, odmawiając cicho modlitwę Libera nos.
Potem następuje obrzęd łamania Chleba, który kończy się słowami:
S. Per omnia sǽcula sæculórum.
M. Amen.
S. Pax Dómini sit semper vobíscum.
M. Et cum spíritu tuo.
K. Przez wszystkie wieki wieków.
W. Amen.
K. Pokój Pański niech będzie zawsze
K. z wami.
W. I z duchem twoim.
Kapłan z asystą recytuje, a schola z wiernymi śpiewa Agnus Dei (Baranku Boży).
W trakcie śpiewu kapłan w skłonie odmawia kolejne modlitwy, przygotowujące go
do Komunii św. Po zakończonyn śpiewie klękamy.
Agnus Dei XI
%· RX V
V
Þ
V
9
V µ V
µ `
@ ;Mmb .û@ B- * [mB iƦHHBb T2++€@ i KȹM/B, KB@b2@`û@`2
sAo rB2F
I V V
V
V 9
VMƦ#BbX V ;Mmb .û@B- * [mB iƦH@ӭ HBb T2+ +€@ i KȹM@
/B, KB@b2@
"`MFm "Qʊv- FiƦ`v ;ƈ/xBbx ;`x2+?v ȐrBi- xKBƈmD bBĠ M/ MKB
µ
Ý
֡ ` 9
µ V V `û@ `2 MƦ #BbX ;Mmb .û@ B- * [mB iƦH HBb T2+@ +€@ i KȹM/B,
"`MFm "Qʊv- FiƦ`v ;ƈ/xBbx ;`x2+?v ȐrBi- xKBƈmD bBĠ M/
MKBX
"`MFm "Qʊv- FiƦ`v ;ƈ/xBbx ;`x2+?v ȐrBi-
16
W ciszy następują modlitwy przygotowawcze do Komunii św. kapłana.
Kiedy celebrans trzykrotnie wyznaje swoją niegodność, ministrant dzwoni.
Następnie kapłan przyjmuje Ciało i Krew Pańską.
Przed Komunią św. wiernych kapłan zwraca się do ludu z cyborium i, trzymając
Hostię Świętą, mówi:
S. Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccáta mundi.
M. Dómine, non sum dignus ut intres
sub tectum meum, sed tantum dic verbo, et sanábitur ánima mea. (trzykrot-
K. Oto Baranek Boży, oto, który gładzi
grzechy świata.
W. Panie, nie jestem godzien, abyś
wszedł do przybytku mego, ale rzeknij
tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja.
nie)
Komunię przyjmujemy na klęcząco. Podając Ciało Pańskie, kapłan mówi:
Corpus Dómini nostri Iesu Christi
custódiat ánimam tuam in vitam ætérnam. Amen. (nie odpowiada się Amen)
Ciało Pana naszego, Jezusa Chrystusa,
niech strzeże duszy twojej na żywot
wieczny. Amen.
Adorujemy Najświętszy Sakrament w ławce klęcząc, przynajmniej do czasu aż kapłan
schowa puszkę do tabernakulum.
W czasie Komunii schola śpiewa Antyfonę na Komunię (Communio) wraz z Psalmem,
którą po dziękczynieniu odczytuje cicho sam kapłan.
Antyfona na Komunię
Ant. De fructu óperum tuórum,
Dómine, satiábitur terra: ut edúcas
panem de terra, et vinum lætíficet cor
hóminis: ut exhílaret fáciem in oleo,
et panis cor hóminis confírmet.
Ps 103, 13-15
Ant. Owocem dzieł Twoich, Panie,
nasyca się ziemia. Ty sprawiasz, że
ziemia rodzi pokarm: wino, aby rozweselało serce człowieka i oliwę, aby
odświeżała jego oblicze i chleb, aby
krzepił jego serce.
Psalm 103
Bénedic, ánima mea, Dómino: *
Dómine, Deus meus, magnificátus es
veheménter. Ant.
Confessiónem, et decórem induísti: * amíctus lúmine sicut vestiménto. Ant.
Wersy: 1-2, 23-24, 30-31, 33-35
Błogosław, duszo moja, Pana! O
Boże mój, Panie, jesteś bardzo wielki! Ant.
Odziany we wspaniałość i majestat, * światłem okryty jak płaszczem. Ant.
17
Człowiek wychodzi do swojej pracy, * do trudu swojego aż do wieczora. Ant.
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! *
Ty wszystko mądrze uczyniłeś: ziemia
jest pełna Twych stworzeń. Ant.
Stwarzasz je, gdy ślesz swego Ducha * i odnawiasz oblicze ziemi. Ant.
Niech chwała Pana trwa na wieki: *
niech Pan się raduje z dzieł swoich. Ant.
Póki mego życia, chcę śpiewać dla
Pana * i grać mojemu Bogu, póki mi
życia starczy. Ant.
Niech miła Mu będzie pieśń moja, *
będę radował się w Panu. Ant.
Niech znikną z ziemi grzesznicy
i niech już nie będzie występnych; *
błogosław, duszo moja, Pana! Ant.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. * Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków Amen. Ant.
Exíbit homo ad opus suum: * et ad
operatiónem suam usque ad vésperum. Ant.
Quam magnificáta sunt ópera tua,
Dómine! ómnia in sapiéntia fecísti: *
impléta est terra possessióne tua. Ant.
Emíttes spíritum tuum, et creabúntur: * et renovábis fáciem terræ. Ant.
Sit glória Dómini in sæculum: * lætábitur Dóminus in opéribus suis. Ant.
Cantábo Dómino in vita mea: * psallam Deo meo, quámdiu sum. Ant.
Iucúndum sit ei elóquium meum: *
ego vero delectábor in Dómino. Ant.
Defíciant peccatóres a terra, et iníqui
ita ut non sint: * bénedic, ánima mea,
Dómino. Ant.
Glória Patri, et Fílio, et Spirítui
Sancto. * Sicut erat in princípio, et
nunc, et semper, et in sǽcula sæculórum. Amen. Ant.
Po odczytaniu Antyfony, kapłan przechodzi na środek ołtarza, całuje go i pozdrawia
wiernych. Wstajemy. Następnie celebrans odśpiewuje Pokomunię.
Pokomunia
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
Módlmy się.
Prosimy Cię Panie, niech udział
w świętym misterium wleje w nas
nowe życie, uwolni od win i zapewni
obronę.
Przez Pana...
W. Amen.
S. Dóminus vobíscum.
M. Et cum spíritu tuo.
Orémus.
Vivíficet nos, quǽsumus, Dómine,
huius participátio sancta mystérii: et
páriter nobis expiatiónem tríbuat et
múnimen.
Per Dóminum...
R. Amen.
18
Kapłan ponownie przechodzi na środek ołtarza i pozdrawia wiernych.
S. Dóminus vobíscum.
M. Et cum spíritu tuo.
K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
Q Ё ᠁᠄ Q Ё Ё A @i2- KBb@ b 2biX
Ite XI
RX
A/ʆ+B2- Q}` bT2ƈMBQMX
AX
Q Ё ᠁᠄ Q Ё Ё .2@ Q
;`€@
iB@ bX
"Q;m MB2+? #Ġ/² /xBĠFBX
Celebrans obraca się do ołtarza i, głęboko pochylony, odmawia modlitwę
do Trójcy Świętej. Klękamy. Kapłan ponownie się obraca i błogosławi lud.
S. Benedicat vos omnipotens Deus,
Pater, et Filius , et Spiritus Sanctus.
M. Amen.
K. Niech was błogosławi wszechmogący Bóg, Ojciec i Syn , i Duch Święty.
W. Amen.
Po błogosławieństwie wstajemy. Kapłan odczytuje po cichu Ostatnią Ewangelię,
czyli początek Ewangelii wg św. Jana. W tym czasie schola śpiewa antyfonę maryjną:
8X
a
Antyfona maryjna
! ! ( Hp2- _2@! ;őM- * K€@i2` KB@b2@`B@+Ʀ`/B@ ¤c oő@i-! /mH+û@/Q- =
! <
!
!
! ᐁ 2i bT2b MƦbi`- b€Hp2X
/ i2 +HK€Kmb- ûtbm@H2b- 7ő@ HB@ B
qBiD E`ƦHQrQ- JiFQ JBƈQbB2`/xB ʊv+B2- bƈQ/v+xv
! ! ( ! !
!
B M/xB2DQ Mbx- rBiD5
>ûp¤X
1rvc
(! .Q *B2#B2 rQƈKv rv;MƖ+v- bvMQrB2
! <
/ i2 bmbTB@`€Kmb- ;2KûMi2b 2i ~ûMi2b BM ?+
/Q *B2#B2 rx/v+?Kv DĠ+x²+ B Tƈ+x²+ M ivK ƈ2x T/QH2X
! !
(!
! ! ! (!
!
<
p€HH2X
őH HQb iȹ@ Qb
1@B 2`;Q- /pQ +€@i MQbi`-
=
(
Ё
!
! !
! ! ! ! ᐁ KB@b2@`B@+Ʀ`/2b Ʀ+m@HQb / MQb +QMpû`i2X
1i Cû@bmK- #2M2@/ő +imK
H+`B K€@`mK
!
S`x2iQ- P`Ġ/QrMB+xFQ Mbx- QM2 KBƈQbB2`M2 Q+xv
! ( ! ! ( ᐁ =
!
!
pûMi`Bb iȹ@ B- MQ #Bb TQbi ?Q+ 2tbő@ HB@ mK QbiûM/2X
hrQD2 M Mb xr`ƦÉ-
C2xmb- #ƈQ;QbƈrBQMv
᠁ ᠁ 㰋
ਁ
ਁ
᠂! Ё (! ! ᐁ Tő@ ,
P
/ȹH+Bb oB`;Q J@ `ő@ X
P +Hû@ K2Mb, P
7`ȹ+imK
QrQ+ ʊvrQi hrQD2;Q- TQ ivK rv;MMBm MK QFʊX
P ƈbFr- Q HBiQȐ+Br- Q bƈQ/F SMMQ J`vDQ5
Pieśń na wyjście
1. Weź w swą opiekę nasz Kościół święty,
Panno Najświętsza, niepokalana;
Niechaj miłością każdy przejęty
Czci w nim Jezusa, naszego Pana.
2. Niech Serce Twoje Ojca Świętego
Od nieprzyjaciół zasadzki chroni;
Niech się do Pana modli za niego,
Od złej przygody niechaj go broni.
3. I kraj ten cały i lud Twój wierny,
Tobie, o Marjo, dziś polecamy,
Niechaj nas zbawi Bóg miłosierny,
Którego przez Twe serce błagamy.
4. W jedną rodzinę połącz nas w niebie,
W wiecznej świątyni Syna Twojego,
Byśmy, Maryjo, chwalili Ciebie
U tronu Boga, Pana naszego!
Do użytku prywatnego.
Broszurę można ze sobą zabrać.
Teksty zaadaptowano z „Mszału Rzymskiego” 1963, wyd. Pallotinum.
Skład i opracowanie:
Fundacja św. Grzegorza Wielkiego
www.grzegorzwielki.pl