Podróż lokomotywą Pana Tuwima
Transkrypt
Podróż lokomotywą Pana Tuwima
Podróż lokomotywą Pana Tuwima 1. Lokomotywa Pana Tuwima Dzieci wyruszają do krainy Juliana Tuwima pociągiem. Nauczyciel ustawia dzieci w pociąg, a sam zostaje maszynistą, recytującym wiersz (wiersz może być również wcześniej nagrany przez nauczyciela i odtwarzany lub czytany przez inną osobę dorosłą). Wszyscy wyruszają wspólnie „w rytm” wiersza Lokomotywa. Nauczyciel zachęca dzieci, żeby „odgrywały” ten utwór wspólnie z maszynistą, wydawały odpowiednie odgłosy, ocierały pot z czoła, gdy w wierszu robi się gorąco, przyspieszały, „by zdążyć na czas”. Pod koniec wiersza pociąg dociera do stacji, na której stoi lokomotywa (na ścianie przyklejona jest lokomotywa z bloku technicznego, do której doklejone jest dużo kolorowych wagonów, również wyciętych z bloku). 2. „Sam jeszcze nie wiem, co się w nich mieści” Dzieci siadają przed lokomotywą i wspólnie z nauczycielem przypominają sobie, kto i co podróżowało wagonami w wierszu. Następnie nauczyciel dzieli dzieci na pary lub 3-osobowe grupy (podział np. przez dzielenie na sylaby krótszego lub dłuższego wersu z wiersza). Każda para dostaje swój wagonik, na którym rysuje pastelami to, co jeszcze mógłby przewozić pociąg Tuwima. 3. „A dokąd? A dokąd?” W czasie pracy dzieci odkrywają, że na kilku wagonach, po drugiej stronie, przyczepione są zaklejone koperty. Podczas dorysowywania nauczyciel prosi dzieci, żeby tych kopert nie odrywały i nie otwierały. Po skończonej pracy prowadzący tłumaczy dzieciom, że w tych kopertach kryją się zadania zostawione im przez Pana Tuwima. Można otwierać je losowo lub ponumerować, tak, żeby kolejność była z góry ustalona. 4. „A skądże to, jakże to”? Z koperty nauczyciel wyciąga tekst wiersza bez tytułu, czyta go dzieciom (np. Figielek i/lub Cuda i dziwy). Pyta dzieci, jaki tytuł mógłby nosić ten utwór? Nauczyciel na jednym z wolnych wagonów dokleja wiersz i zapisuje wszystkie propozycje. Następnie ujawnia prawdziwy tytuł. 5. „I każdy nie wiem jak się wytężał” W kolejnej kopercie dzieci odkrywają zwitki papieru z tytułami różnych wierszy. Nauczyciel dzieli dzieci na 2-3 osobowe grupy. Każda grupa losuje jeden tytuł i ma go pantomimicznie pokazać reszcie grupy, która zgaduje. 6. „I spieszy się, spieszy” W kolejnej kopercie znajduje się napis „szukajcie wierszowego pudełka”. Dzieci szukają ukrytego w sali pudełka (może być np. pokryte fragmentami wierszy). W pudle znajdują się pocięte na wersy trzy wiersze Tuwima (np. Okulary, Spóźniony słowik, Ptasie plotki, przy czym z każdego wiersza są wypisane tylko wersy parzyste: 2, 4, 6 itd.). Na stole leżą tytuły tych wierszy. Dzieci kolejno losują wersy i wspólnie decydują, z którego wiersza pochodzą. Następnie nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy i każdej z nich wręcza „dziurawą” wersję jednego z utworów. Zadaniem dzieci jest wklejenie wyciągniętych z pudła wersów tak, żeby powstała jedna całość (warto zwrócić uwagę dzieci na rymy, które tę pracę ułatwią). Następnie nauczyciel lub któreś z dzieci odczytuje wiersze. Po zajęciach nauczyciel przykleja całość na kartkach z bloku technicznego i wiesza na kolejnych wagonach lokomotywy. 7. „Lecz fraszka, igraszka” Nauczyciel czyta dzieciom wiersz Abecadło. Następnie proponuje im wykonanie „smacznego” alfabetu. Najpierw wszyscy przyporządkowują kolejnym literom nazwy jedzenia, np. A jak arbuz, B jak banany, H jak herbata. Nauczyciel notuje wszystkie propozycje. Następnie pokazuje dzieciom, jakie produkty przygotował (przygotowane wcześniej produkty spożywcze, których nazwy zaczynają się na odpowiednie litery, np. świeży ogórek, żeby wykleić „O”, kawa do wklejenia „K”, dżem do wymalowania „D” itd.). Każde z dzieci (lub para) dostaje karton formatu A5 z naszkicowaną literą i ma ją wykleić lub pomalować. Następnie na kartce z bloku technicznego dzieci przyklejają gotowe litery jedna pod drugą, a obok nauczyciel zapisuje wszystkie pomysły dzieci, np. „H” jak herbata, herbatniki; „P” jak pomidor, papryka, powidła. Oczywiście alfabet powinien zawisnąć w przedszkolnej lub szkolnej sali. Pomoce: • Wiersz Lokomotywa nagrany na płycie; • Lokomotywa i wagony wycięte z bloku technicznego i połączone w długi pociąg; • Pastele; • Kleje; • Wikol; • Pędzelki; • Małe, kolorowe koperty; • Kartki z opisem kolejnych zadań • Parzyste wersy z trzech wierszy, każdy na osobnym pasku papieru; • Kartki z tytułami różnych wierszy; • „Wierszowe” pudełko. Materiały: • „Dziurawe” tekst trzech wierszy; • Bloki techniczne białe; • Bloki techniczne kolorowe; • Produkty spożywcze do wyklejenia alfabetu; Literatura: • J. Tuwim Lokomotywa i inne wiersze, Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008. www.kula.gov.pl Cele ogólne: 1. Zapoznanie dzieci z poezją dziecięcą Juliana Tuwima. 2. Zachęcenie dzieci do czytania. 3. Rozwijanie dziecięcej twórczości językowej.