Żabi książę (baśń angielska) Dawno, dawno temu, kiedy czary miały

Żabi książę (baśń angielska) Dawno, dawno temu, kiedy czary miały

Żabi książę
(baśń angielska)
Dawno, dawno temu, kiedy czary miały na życie ludzkie znacznie większy
wpływ niż obecnie, była sobie dziewczynka o imieniu Mary. Żyła szczęśliwie
otoczona miłością rodziców do czasu, kiedy jej matka umarła, a ojciec ożenił się
po raz drugi. Macocha była kobietą bardzo urodziwą, ale miała złe serce. Umiała
jednak zręcznie ukryć swój charakter pod pozorami miłego usposobienia.
Wkrótce ojciec bez żadnych obaw wyjechał w długą podróż, a Mary została
zdana na łaskę przybranej matki. Macocha spędzała długie godziny przed lustrem,
podziwiając własną urodę i wypatrując pierwszych zmarszczek. Pasierbica, która
wyrastała na piękną dziewczynę, budziła jej niechęć. Każdy powód był dobry,
żeby jej dokuczyć.
Pewnego razu próżna kobieta usłyszała o cudownej wodzie, która przywraca
młodość i piękno. Podobno wypływa ona ze źródła na końcu świata. Natychmiast
zapałała chęcią zdobycia choćby paru kropel tej wody, a przy okazji obmyśliła
sprytny sposób na pozbycie się Mary.
Zawołała dziewczynę i wręczyła jej kuchenne sito ze słowami:
– Idź zaraz, odszukaj cudowne źródło i zaczerpnij z niego wody tym sitem.
Jeżeli ci się to uda, wracaj co tchu do domu i nie uroń ani kropli.
Ale jeśli nie zdołasz znaleźć źródła ani nabrać z niego wody – biada ci! Nie
pokazuj mi się na oczy!
Zrozpaczona dziewczyna opuściła dom. Nie wiedziała, jak spełnić żądanie
macochy.
Po długiej wędrówce odnalazła źródło, ale ilekroć próbowała zaczerpnąć
wody sitem, wszystko przeciekało przez otwory. Usiadła więc na kamieniu
i zaczęła gorzko płakać. Nagle usłyszała skrzeczący głos:
– Czemu płaczesz, piękna dziewczyno? W czym mogę ci pomóc?
1
Mary rozejrzała się wokoło, ale nikogo nie zauważyła. Obok niej siedziała
jedynie duża żaba, która miała na głowie malutką złotą koronę. To ona zadała jej
pytanie. Dziewczyna zaczęła opowiadać o swoich kłopotach a żaba odparła:
– Jeżeli zgodzisz się spełniać moje życzenia powiem ci, co trzeba zrobić.
Mary, podniesiona na duchu, wyraziła zgodę. Wtedy żaba poradziła jej, aby
sito wyłożyła mchem i zalepiła szczeliny gliną. Potem zeskoczyła z kamienia
i znikła.
Mary wróciła do domu z pełnym sitem. Macocha, choć niezadowolona z jej
widoku, była jednak ciekawa cudownych właściwości wody. Złapała sito i zaraz
pobiegła, aby w ukryciu obmyć twarz.
Tymczasem dziewczyna usłyszała ciche stukanie do drzwi i jakiś głos
zaskrzeczał:
– Otwórz drzwi i wpuść mnie! Przypomnij sobie dane słowo!
Mary udawała, że nie słyszy, ale pukanie powtórzyło się. Tym razem było tak
głośne, że mogło dojść do uszu macochy.
Otworzyła ze strachem drzwi i zobaczyła znajomą żabę z koroną na głowie,
która zaraz wskoczyła do kuchni i usidłana na stołku.
– Jestem głodna. Daj mi coś do jedzenia.
Mary przyniosła jedzenie i nakarmiła żabę do syta.
– Zanieś mnie do sypialni. Chcę spać w twoim łóżku – brzmiało następne
życzenie. Mary niechętnie wzięła żabę na ręce zaniosła do łóżka.
– A teraz połóż się obok mnie.
Biedna dziewczyna położyła się na samym brzegu łóżka i wkrótce zasnęła ze
zmęczenia. Obudziła się rano, z nadzieją, że spełniła wszystkie życzenia żaby
i niedługo się jej pozbędzie. Najcięższą próbę miała jednak dopiero przed sobą.
Żaba siedziała obok niej na poduszce i powiedziała:
– Dzień dobry, Mary. Chcę żebyś mnie pocałowała.
Mary zamknęła oczy. Wahała się przez dłuższą chwilę, ale w końcu złożyła
na żabim pyszczku ostrożny pocałunek.
2
Gdy ponownie spojrzała, stał przed nią piękny młody książę w złotej zbroi.
Kiedyś był on dumnym i zarozumiałym młodzieńcem, który za karę został zaklęty
w żabę. Czar mógł być zdjęty tylko przez dziewczynę, która spełni jego wszystkie
życzenia i na koniec odważy się go pocałować.
Teraz książę powrócił do swojej prawdziwej postaci. Był szczęśliwy, że czar
przestał działać i wdzięczny swojej wybawicielce. Natychmiast poprosił ją o rękę.
Mary zgodziła się i wkrótce odjechali do jego królestwa, gdzie czkało ich długie
i szczęśliwe życie.
Opracowanie: Irmina Pszeniczny
3