1991 - 1 grudnia - 201 1 ślad ma 20 la t 150 numerów

ISSN 1427-2326
www.mistrzejowice.net Nr 14 (150) Grudzień 2011
1991 - 1 GRUDNIA - 2011
Ś L A D M A 2 0 L AT
150 NUMERÓW
Miesięcznik Parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Mistrzejowicach
Z H I S T O R I I N A S Z E J PA R A F I I
DROGA DO ŚWIĘTOŚCI
SŁUGI BOŻEGO
K S . K A N . J Ó Z E FA K U R Z E J I
Agnieszka Magdziak-Miszewska
KAMIEŃ WĘGIELNY
(odcinek czwarty)
Zrozumienie, życzliwość i pomoc znalazł także w domu
państwa Bilczewskich. Eugeniusz Bilczewski był w
owym czasie kierownikiem szkoły w Wilamowicach,
jego żona pracowała tam jako nauczycielka, a ich syn,
Eugeniusz, był rówieśnikiem Józia. Dom państwa
Bilczewskich, pełen książek, obrazów i starych mebli,
przesycony atmosferą wzajemnej miłości i tolerancji,
stał się dla chłopca drugim domem rodzinnym. Znalazł
w nim to wszystko, czego mimo miłości rodziców
brak mu było w Zasadnem. „Kiedy go pierwszy raz
zobaczyłam – wspomina pani Helena – łzy stanęły
mi w oczach. Taki był chudy, zabiedzony, w jednym
zniszczonym ubranku. Bardzo szybko, widząc jego
pracowitość, wrażliwość, szczerość, inteligencję i
wytrwałość w dążeniu do celu zaakceptowaliśmy go, a
potem pokochaliśmy. Stał się członkiem naszej rodziny.
Pragnęliśmy mu pomóc, jak on chcieliśmy, aby został
księdzem. A czasy przecież temu nie sprzyjały, to był
najtragiczniejszy czas dla naszego Kościoła. Ksiądz to wtedy nie była kariera. Trzeba było naprawdę dużej
wiary i odwagi, aby mimo ponurych okoliczności, a
przecież nie wiedzieliśmy, że się zmienią, dążyć do
tego celu.”
Najserdeczniejszym przyjacielem Józka był w
tym czasie syn państwa Bilczewskich: razem się
uczyli, służyli do Mszy św., spędzali wolny czas. Ta
rozpoczęta w dzieciństwie przyjaźń przetrwała długie
lata i skończyła się wraz ze śmiercią ks. Kurzeji. Także
klasa szybko go zaakceptowała. Może śmieszył ich
z początku ten nieśmiały, stateczny, biednie ubrany
chłopiec, ale wkrótce przekonali się, że jest wytrwały, i
ŚlAD str. 2
pomimo początkowych braków potrafi zostać jednym z
najlepszych uczniów w klasie. Okazało się także, że jest
wesoły, dowcipny i uczynny, a jego bezinteresowność i
uczciwość zaimponowała im. W rodzinie Bilczewskich
wspomina się jak to kiedyś, gdy ministranci chodzili po
kolędzie, a jeden z ich kolegów leżał w domu ze złamaną
nogą, Józek przekonał chłopców, że powinni się z nim
podzielić. „Sprawił, że nie tylko się podzielili, ale
także zaczęli się tym swoim uczynkiem cieszyć. Józek
nauczył ich, że ofiarowanie czegoś, bezinteresowność i
sprawiedliwość, mogą stać się źródłem radości.”
Jeszcze jedno zjednywało mu kolegów – wszystkim
było wiadomo, że Kurzeja nigdy nie skarży. Doznane
przykrości i rozczarowania zachowywał dla siebie.
„Jeśli komuś się skarżył, to chyba tylko Panu Bogu”
powiedzą po latach jego koledzy. Ta właśnie cecha
charakteru, z powodu której cierpiał już w dzieciństwie,
stała się dla Józka źródłem najgłębszego cierpienia,
a jednocześnie największej radości, jakie przeżył w
Wilamowicach.. Kiedyś, kiedy się uczył, przyszła do
niego dziewczynka, która pasła krowy. Józek prosił
ją, aby wyszła, i nie przeszkadzała mu w nauce, a
ona obraziła się, i poszła do Siostry Przełożonej z
płaczem i skargą, że ją pobił. S. Witolda uwierzyła jej i
powiedziała Józkowi, że przestaje mu ufać. Za karę nie
mógł przychodzić do kuchni i s. Mieczysława nosiła
mu posiłki na górę, do pokoiku, gdzie mieszkał. Utrata
zaufania s. Witoldy była dla Józia straszna, dręczył się z
tego powodu, ale nie sprostował kłamstwa dziewczynki,
nie usprawiedliwiał się. Cierpiał i modlił się do Matki
Bożej. W nocy miał piękny sen, zobaczył na niebie
Matkę Bożą Niepokalanego Poczęcia. Na drugi dzień
dziewczynka, która oczerniła Józia, przyszła do s.
Witoldy i przyznała się do kłamstwa. Razem z Siostra
Przełożoną poszły do Józia i przeprosiły go. Odtąd s.
Witolda jeszcze bardziej ufała chłopcu i okazywała mu,
jak wysoko ceni fakt, że tak po chrześcijańsku potrafił
znieść fałszywe posądzenie i jego konsekwencje.
Nr 14(150) Grudzień 2011
Józek został nie tylko równoprawnym członkiem
szkolnej społeczności, został „naszym słoneczkiem” –
tak nazywali go koledzy. Wilamowice to w jego życiu
czas wypełniony modlitwą i nauką, to także okres
ciężkiej, jak na siły chłopca, pracy. Józek pomagał
siostrom we wszystkich pracach polowych, pasał
krowy, pomagał w gospodarstwie i przy remontach.
„Pamiętam, jak raz przyszedł z płaczem, malował
wówczas blaszany dach na ochronce i farba, którą się
pochlapał, nie dawała się zmyć. Szorował ręce prawie
do krwi, a farba jak była, tak była. Nazajutrz miał służyć
do Mszy św. i bał się, że z brudnymi rekami nie będzie
mógł. Pocieszaliśmy go, jak mogliśmy, a farba zeszła
po użyciu rozpuszczalnika” – mówi pani Helena.
Mimo tylu obowiązków Józek czuł się w Wilamowicach
szczęśliwy, praca nie sprawiała mu przykrości, siostry
także ciężko pracowały, a on uważał za naturalne,
że musi im pomóc. Czuł wokół siebie przychylność
i miłość, miał przyjaciół i ludzi życzliwych, którzy
rozumieli go i popierali jego dążenia. Wiedział, że
zawsze będzie tu wracał jak do rodzinnego domu.
Kiedy rok szkolny dobiegł końca, na świadectwie
Józka Kurzeji były same piątki.
(ciąg dalszy nastąpi)
Modlimy się przez przyczynę
Sługi Bożego Ks. Kanonika Józefa Kurzeji.
W każdy trzeci czwartek miesiąca, na Mszy św. o godz. 18.00,
modlimy się o rychłą beatyfikację naszego pierwszego proboszcza.
Po Mszy św. odprawianej w dolnym kościele idziemy do krypty,
by tam przy sarkofagu i doczesnych szczątkach wypraszać przez jego
przyczynę łaski dla nas, dzisiejszych parafian i dla wszystkich naszych spraw.
Ponieważ kult Sługi Bożego i przekonanie o jego świętości rozwija się,
dlatego przy grobie umieszczone są klęczniki oraz skrzyneczka,
do której można składać prośby i podziękowania.
Zachęcamy do pisania świadectw świętości Sługi Bożego,
jak również do pisania tekstów:
modlitw, litanii i pieśni o heroicznym życiu kandydata na ołtarze.
Można je składać w krypcie w skrzyneczce,
w zakrystii lub na stronie internetowej parafii: www.mistrzejowice.net.
Wszelkie materiały: filmy, zdjęcia, teksty, rękopisy i inne,
dotyczące Sługi Bożego ks. Józefa Kurzeji
i początków naszej parafii, mogące być przydatne w procesie beatyfikacyjnym,
prosimy o ich wypożyczenie lub ofiarowanie dla parafii.
W naszym kiosku parafialnym są do nabycia,
a w bibliotece parafialnej do wypożyczenia książki
o Słudze Bożym Ks. Kanoniku Józefie Kurzeji:
„Człowiek wielkiego serca” „Kamień węgielny”
oraz „Ks. Kanonik Józef Kurzeja”
Nr 14 (150) Grudzień 2011
ŚlAD str. 3
Rekolekcje Adwentowe 2011
dla dorosłych, dzieci i młodzieży
REKOLEKCJE ADWENTOWE DLA DOROSŁYCH
11 XII – 17 XII 2011
Rekolekcje poprowadzą ojcowie Bernardyni
11 XII 2011 - III Niedziela Adwentu
Kazania rekolekcyjne na każdej Mszy świętej.
12 XII – 17 XII Nauki rekolekcyjne
podczas Mszy św. roratniej o 6.00
REKOLEKCJE DLA KOBIET
12 XII poniedziałek
13 XII wtorek Godz. 9.00 lub 18.00
14 XII środa
REKOLEKCJE ADWENTOWE
DLA DZIECI SZKÓŁ PODSTAWOWYCH
12 -15 XII 2011 w dolnym kościele
Rekolekcje poprowadzi ks. Mirosław Kozina
12 XII poniedziałek
13 XII wtorek
14 XII środa 15 XII czwartek REKOLEKCJE ADWENTOWE
DLA MŁODZIEŻY GIMNAZJALNEJ
12 XII – 15 XII 2011 w dolnym kościele
SPOWIEDŹ ŚWIĘTA KOBIET
14 XII środa godz. 6.00 - 18.30
Wystawienie Najświętszego Sakramentu 10.00 - 18.00
17.30 Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy 12 XII poniedziałek
13 XII wtorek
14 XII środa REKOLEKCJE DLA MĘŻCZYZN
15 XII czwartek
15 XII czwartek 16 XII piątek
Godz. 9.00 lub 18.00
17 XII sobota
SPOWIEDŹ ŚWIĘTA MĘŻCZYZN
17 XII sobota godz. 6.00 - 18.30
Wystawienie Najświętszego Sakramentu.
godz. 6.00 lub 16.00 nauka
godz. 6.00 lub 16.00 nauka
godz. 6.00 - 18.00
spowiedź rekolekcyjna
godz. 6.00 lub 16.00 Msza św.
na zakończenie rekolekcji
godz. 6.00 lub 17.00 nauka
godz. 6.00 lub 17.00 nauka
godz. 6.00 - 18.00
spowiedź rekolekcyjna
godz. 6.00 lub 17.00 Msza św.
na zakończenie rekolekcji
REKOLECJE DLA STUDENTÓW
I MŁODZIEŻY POMATURALNEJ, PRACUJĄCEJ
ORAZ SZKÓŁ ŚREDNICH
18 XII – 20 XII 2011 w dolnym kościele
17 XII sobota od godz. 11.00
pójdziemy z komunią św. rekolekcyjną, świąteczną i Rekolekcje poprowadzi:
noworoczną do chorych w ich domach.
Ks. prof. dr hab. Edward Staniek
Prosimy zgłaszać chorych wcześniej w kancelarii,
zakrystii lub telefonicznie.
18 XII niedziela godz. 20.00 Msza św. z nauką
19 XII poniedziałek godz. 20.00 Msza św. z nauką
20 XII wtorek godz. 19.00 spowiedź święta
Przerwa w spowiedzi w czasie nauk godz. 20.00 Msza św. z nauką
rekolekcyjnych oraz w dniu spowiedzi
od 16.30 – 17.00.
Prosimy o korzystanie z Sakramentu
Pokuty w czasie rekolekcji i nieodkładanie
spowiedzi na dni przed świętami, kiedy
trzeba stać wiele godzin w kolejce do
konfesjonału.
ŚlAD str. 4
Tradycyjnie prosimy panów do pomocy w zbieraniu
składki na Mszach św. w niedzielę przedświąteczną
18 XII 2011 kiedy wszyscy księża spowiadają oraz
na pasterce.
Zapisać się można w czwartek 15 XII 2011 po nauce
rekolekcyjnej o 9.00 oraz 18.00 w sali nr 12.
Nr 14(150) Grudzień 2011
Adwent 2011 w naszym kościele!
„Kościół moim domem”
Zachęcamy do dobrego przeżywania okresu Adwentu
– radosnego oczekiwania na przyjście Zbawiciela.
Roraty w niedziele godz. 6.30,
po Mszy św. śpiewamy Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP.
Roraty w dni powszednie godz. 6.00,
od 5.30 śpiewamy Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP.
Dzieci zapraszamy z tradycyjnymi lampionami.
W uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP - 8 grudnia Msze św.:
6.00, 8.00, 9.30, 11.00, 16.00, 17.00, 18.30 i 20.00.
Rekolekcje adwentowe
według programu podanego w Śladzie i w ogłoszeniach.
Opłatki na stół wigilijny można nabywać w każdą niedzielę Adwentu
w sali nr 12 obok dolnego kościoła.
Świece Caritas
na stół wigilijny można nabywać w niedziele Adwentu przy wyjściu z kościoła.
Ofiara złożona przy ich nabywaniu przeznaczona jest
na pokrycie kosztów produkcji, na potrzeby Caritas Archidiecezji Krakowskiej
oraz na potrzeby Caritas naszej parafii – pomoc dla Świetlicy Maximilianum
oraz Wspólnoty Niepełnosprawnych.
Za wszelką pomoc ofiarodawcom i wolontariuszom z Gimnazjum 39,
pomagającym w sprzedaży - Bóg zapłać!
Ks. Czesław Stożek i Ks. Marek Śladewski – opiekunowie wspólnot.
Msza św.
za śp. ks. prałata Mikołaja Kuczkowskiego,
drugiego proboszcza
i budowniczego naszego kościoła,
z okazji przypadających imienin
odprawiona będzie
6 grudnia 2011 o godz. 18.00.
Nr 14 (150) Grudzień 2011
MSZA ŚW.
W INTENCJI ZAŁOŻYCIELI
I WSZYSTKICH, KTÓRZY WSPÓŁTWORZĄ
I ROZPROWADZAJĄ
NASZĄ PARAFIALNĄ GAZETKĘ
BĘDZIE ODPRAWIONA
4 XII 2011 O GODZ. 11.00,
W 20. ROCZNICĘ POWSTANIA
PARAFIALNEJ GAZETKI „ŚLAD”
ŚlAD str. 5
Słuchać, rozumieć, kochać,
naŚLADować
Europa dzisiaj.
Drogowskazy
Błogosławionego
Jana Pawła II
Wstęp
„Wszyscy musimy nieustannie czuwać, by nie opóźniać
się w stosunku do realnych problemów i procesów. Zostało
to określone przez Sobór: lektura znaków czasów.”
To słowa Jana Pawła II wypowiedziane w jednym z
wywiadów w 1991 r. (M.K. s. 155-6). Czuwać, a więc
mieć się na baczności, strzec się i pilnować. Poniższe
rozważania dotyczyć będą istoty i obowiązku czuwania
współczesnego Europejczyka chrześcijanina. A więc i
współczesnego Polaka. Refleksje dotyczyć będą znaków
czasu, w którym żyjemy i potrzeby ich rozumienia.
One zmuszają do szukania oparcia i Drogowskazu,
które Europejczyk i nie tylko on otrzymał jako Dar od
Pana w postaci Błogosławionego Papieża - Słowianina
i Jego nauki głoszonej od lat krakowskich poprzez
święty pontyfikat a zakończonej Ewangelią cierpienia
zaświadczoną własnym życiem.
Nieocenioną pomocą w szukaniu oparcia i Drogowskazu
Błogosławionego Jana Pawła II jest praca doktorska
ks. Mariana Kapuściaka pt. „Od Atlantyku po
Ural. Wizja Europy chrześcijańskiej w nauczaniu
Papieża-Słowianina”. Kraków 2009. Ta ogromna z
benedyktyńskim wysiłkiem i skrupulatnością napisana
rozprawa oparta jest na ponad tysiącu pozycjach
bibliograficznych (źródłowych, przedmiotowych i
uzupełniających). Wizja chrześcijańskiej Europy, jej
korzenie i tożsamość oraz jedność w nauczaniu Jana Pawła
II; obrona chrześcijańskich wartości, wiarygodne ich
realizowanie w codziennym życiu - wszak Europa to nie
tylko ekonomia. Cenny obiektywizm, jasność wywodu,
głębokie ujęcie społecznej nauki Kościoła - to niektóre
wartości tej wyjątkowo cennej pracy. W poniższych
rozważaniach materiały z pracy ks. M. Kapuściaka będą
merytoryczną podstawą (każde odniesienie zostanie
zaznaczone w tekście).
We wtorek 12 lipca 2011 r. szef dyplomacji Stolicy
Apostolskiej abp Mamberti odprawił w Watykanie Mszę
św. za powodzenie prezydencji Polski w Radzie Unii
Europejskiej i powodzenie Europy. Potem przy grobie
Bł. Jana Pawła II wyraził przekonanie o niedalekiej
kanonizacji Papieża - Słowianina.
ŚlAD str. 6
Znaki czasu. Europa dzisiaj
Turbulencje na rynkach finansowych eurolandu, agencje
ratingowe i ich interesy, lawinowe narastanie długów
w państwach starego kontynentu, życie na kredyt za
pozwoleniem polityków, kupowanie czasu zabiegami,
które niczego nie zmienią, walka ze skutkami kryzysu
a nie z przyczynami. Kryzysowi ekonomicznemu
dotrzymuje kroku kryzys moralny - a może to on prowadzi
i stymuluje te ekonomiczne problemy? Z nimi więc idą w
parze: skrajnie prawicowe ideologie rozprzestrzeniane w
świecie realnym i w sieci, ultraprawicowy ekstremizm,
ksenofobie, terroryzm, przejawy faszyzmu i neonazizmu
realizowane w przerażającej praktyce. W te dramatyczne
zjawiska na razie nie wpisują się wszystkie europejskie
kraje. W pewnym stopniu jednak degradacja etyki
widoczna jest i u nas. Słuchamy codziennie jak mantry
słów reklamy w TVP powtarzanej w scenerii raju, słów
życzeń imieninowych dla coraz to nowych solenizantów:
„stan ducha to stan konta”. I pytamy dyspozytorów
bankowych, nie mając przecież nic przeciwko uczciwej
pracy i bogaceniu się, czy stan ducha to tylko stan
bogactwa materialnego? Nad jednym i nad drugim trzeba
ciężko pracować. Jak różne to jednak drogi i jak różna na
nich świadomość. Na forum UNESCO w Paryżu w 1980 r.
Jan Paweł II mówił: „pierwszym i zasadniczym zadaniem
kultury w ogóle ... jest wychowanie. W wychowaniu
bowiem chodzi właśnie o to, ażeby człowiek stawał się
bardziej człowiekiem - o to, ażeby bardziej był, a nie
tylko więcej miał.” (M. Rożek - Sanktuaria Krakowa, s.
143; Wydaw. Turystyczne, Kraków 2006). To jest istota
społecznej nauki Kościoła. Filozofia interesu: mieć, mieć,
mieć - prowadzi nas na skraj przepaści, skąd odwrotu
nie ma. Tu nie chodzi o heroiczne męczeństwo, lecz o
zwykłe, codzienne życie, życie zgodne z przyzwoitością,
zdrowym rozsądkiem i zasadą „wedle stawu grobla”
(zgodnie ze swoimi możliwościami). Smutkiem również
mogą napawać: brutalizacja życia politycznego,
sarmackie reakcje Polaków w Parlamencie Europejskim
oraz akcje polityczne rozgrywające się w Polsce w
miejscu najświętszych tradycji religijnych.
A więc Polska to też jest Europa.
Papież Jan Paweł II podczas pielgrzymki do Polski w
1999 roku wyraził jednoznaczne poparcie dla integracji
z Unią. Postrzegał jednak Europę jako coraz bardziej
pogańską, hedonistyczną (M.K. s.253). Twierdził, że
czas współczesny to czas wielkiego postępu ale i czas
wielkiego zagrożenia, które przejawia się w osłabieniu
a nawet rozpadzie rodziny, zeświecczeniu Europy,
laicyzacji kultury, konsumizmie, relatywizmie etycznym.
Zeświecczenie jest tylko wyborem współczesnych
Europejczyków. Znaki czasu to również egoizm
polityczny i gospodarczy, osłabiona wrażliwość na
wartość życia ludzkiego i godność każdego człowieka
(M.K. s.243, 250. 251, 255). Jan Paweł II widział
Nr 14(150) Grudzień 2011
potrzebę nowej ewangelizacji dla naszego kontynentu.
Nie trzeba specjalnego czuwania, aby widzieć, że Europa
dobrowolnie odrzuca swoje korzenie, niszczy swoją
tożsamość. Wystarczy nawet mała znajomość historii, aby
to dostrzec bez specjalnych studiów, „Europa zawdzięcza
swe korzenie chrześcijaństwu. Demokracja jest związana
z chrześcijaństwem doktrynalnie i chronologicznie...
Chrześcijaństwo uczyło również wszystkich ludzi,
dzieci tego samego Boga odkupionych przez Chrystusa,
bez różnicy rasy, koloru skóry, klasy, zawodu,,.
Przyniosło ono uznanie godności pracy. Przyniosło ono
pierwszeństwo wartości wewnętrznych” (M.K. s. 45). To
słowa chrześcijanina, twórcy Unii Europejskiej, Roberta
Schumana (29 VI 1886 – 4 IX 1963 r.) - dzisiaj kandydata
na ołtarze.
W encyklice „Redemptor hominis” Jan Paweł II ukazał
aktualne zagrożenia człowieka, który w postępie
cywilizacyjnym stawia na pierwszym miejscu technikę,
materię przed etyką. To generuje nieuświadomiony lęk,
który pojawia się z odrzuceniem wartości religijnych i
moralnych, rozpadem rodziny, pokusą ateizmu, degradacją
obyczajów (M.K. s. 191). W polskim parlamencie w r.
1999 Jan Paweł II mówił, że taka będzie Europa, jakimi
będą w niej Polacy i Europejczycy, jakie będą rodziny
i domy, parafie i gminy, społeczeństwo i parlamentarna
reprezentacja w Warszawie i w Strasburgu (M.K. s. 251).
Drogowskazy
A więc w swoim czuwaniu szukamy lekarstwa na
stopniową erozję wartości europejskich. Szukamy z
nadzieją, bo pamiętamy słowa Jana Pawła II: „Tam gdzie
narasta zło, rośnie również nadzieja dobra... Nie ma
zła, z którego Bóg nie mógłby wyprowadzić większego
dobra” („Pamięć i tożsamość” s. 171, Kraków 2005).
Ratunku szukamy w nauce i działaniu Błogosławionego
Jana Pawła II. On powiedział, że człowiek nie otrzymuje
swoich praw od przyrody, w której panuje wzajemne
pożeranie się gatunków, nie otrzymuje ich od polityki,
która szanuje tylko to, czego się boi, nie otrzymuje ich
od samego siebie; otrzymuje je od Boga (M.K. s. 185186). Płaszczyzna wiary jest płaszczyzną najbardziej
podstawową dla właściwego rozumienia człowieka.
Wiara odkrywa Boży zamysł odnośnie do pełnego
powołania człowieka (M.K. s. 129). Wiara chrześcijańska
ukształtowała Europę, określiła jej tożsamość oraz pojęcie
godności ludzkiej, ideę braterstwa jako zasadę solidarnej
egzystencji i koegzystencji różnych ludzi i narodów (M.K.
s. 33). Trzeba wyzbyć się złudzeń, że Europa może być
tylko wspólnotą gospodarczą i polityczną. Jan Paweł II
do grupy parlamentarzystów austriackich mówił w 1997
roku, że nie chodzi tylko o to, by w Europie żyło się dobrze
pod względem ekonomicznym i finansowym, lecz także
o to, by była ona zbudowana na fundamencie wartości
(M.K. s. 218). Człowiek musi być widziany w wymiarze
doczesnym i nadprzyrodzonym. Musi być uwzględniona
Nr 14 (150) Grudzień 2011
chrześcijańska hierarchia, co nie oznacza w żadnym
wypadku klerykalizacji życia publicznego i nauczania
ludzi niewierzących religijnego sposobu widzenia
świata. Jeśli ta wspólnota ma przetrwać - niezbędne
jest poczucie wspólnoty duchowej (M.K. s. 261). Jan
Paweł II przypisuje fundamentalne znaczenie wierności
chrześcijańskim wartościom kultury europejskiej. Taka
wierność ma zawsze charakter twórczy. Wchodzenie do
Europy nie może się dokonywać kosztem rezygnacji z
praw zdrowego sumienia w imię opacznie rozumianej
tolerancji i pluralizmu. Polska musi wejść do Europy,
to znaczy do Unii Europejskiej ze swymi własnymi
wartościami, wiarą, historią, dziedzictwem kulturalnym,
duchowym i religijnym (M.K. s. 257-258). Według Jana
Pawła II wartości właściwe kulturze europejskiej od
jej korzeni to: miłość, rodzina oparta na małżeństwie,
braterstwo, solidarność, poszanowanie godności ludzkiej,
respektowanie fundamentalnych zasad etycznych w
życiu publicznym i politycznym. Szczególnie Jan Paweł
II podkreśla wartość i świętość rodziny wielodzietnej i
wielopokoleniowej. Uważa, że bez rodziny nie ma narodu.
Im mocniejsza jest rodzina tym silniejszy naród (M.K. s.
251,258). Jan Paweł II uczył, jak być chrześcijaninem
w naszych czasach. Tolerancja, otwartość, wzajemne
zrozumienie i akceptacja niezależnie od różnic etnicznych,
kulturowych, religijnych. Uczył również, że podstawową
perspektywą naszych czasów jest rozumienie wolności:
czy ta, do której Chrystus nas wyzwolił, czy też wolność
od Chrystusa (M.K. s. 148). Odpowiedź leży w sercu i
sumieniu każdego człowieka. Musimy się uczyć, żeby
nasza wolność nie stawała się naszą własną niewolą,
zniewoleniem wewnętrznym, ani też nie stawała się
przyczyną zniewolenia innych (M.K. s. 148). Personalizm
chrześcijański stawiający pierwszeństwo wartości
duchowych, religijnych, etycznych, kulturalnych przed
ekonomicznymi i materialnymi był podstawą filozofii
Błogosławionego Jana Pawła II. W Jego nauczaniu nie
istnieje przemoc i wszelki nacjonalizm jako sprzeczne z
uniwersalnym przesłaniem Ewangelii (M.K. s. 11, 69).
Chrześcijanie muszą się zdobyć na odwagę podjęcia
otwartej debaty z tą częścią Europejczyków, którzy
chcieliby ukształtować nową Europę, eliminując z niej
chrześcijańskie siły duchowe, a tym bardziej Kościoły
(M.K. s. 211). Debata to nie walka z kimś, lecz zawsze
o coś - taka zawsze była postawa polskiego Papieża.
„Europo... Bądź sobą!... odbuduj swoją jedność duchową
w klimacie pełnego szacunku dla innych religii i dla
prawdziwych swobód... Oddaj cesarzowi, co cesarskie,
zaś Bogu to, co Boskie - Jan Paweł II, 1982, Santiago
de Compostella (M.K. s. 192). Pielgrzymie niosący
prawdę, Pielgrzymie dialogu, Olbrzymie wiary, nadziei
i miłości - Błogosławiony Janie Pawle II, módl się za
nami! (Kardynał Joseph Ratzinger, 16.04.2005).
T.G
ŚlAD str. 7
List pasterski Episkopatu Polski
o szacunku dla ciała zmarłego
i obrzędach pogrzebu
w przypadku kremacji.
Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie!
1. Listopad jest miesiącem szczególnej pamięci
modlitewnej o zmarłych. Liczniej uczestniczymy
we Mszach Świętych sprawowanych za zmarłych i
odwiedzamy cmentarze, zatrzymując się w miejscach,
gdzie spoczywają nasi bliscy. Zapalamy znicze i
kierujemy do Boga prośby o wieczne szczęście dla nich.
W ostatnich latach coraz więcej osób zatrzymuje się
jednak nie przy grobie, lecz przed miejscem, w którym
złożona została urna z prochami osoby zmarłej.
Praktyka kremacji ciał naszych zmarłych staje się
coraz bardziej powszechna. W niektórych przypadkach
jest to wyraz podążania za szerzącą się modą, często
nacechowaną laickimi poglądami. Tymczasem
wielowiekowa tradycja chrześcijańska, oparta na
przekazach biblijnych, a także nasza kultura narodowa,
zawsze z szacunkiem odnosiła się do ciała osoby
zmarłej. Przejawia się to w modlitewnym czuwaniu
przy zmarłym, a zwłaszcza w religijnej ceremonii
pogrzebowej, podczas której z należną czcią modlimy
się przy trumnie z ciałem osoby zmarłej, sprawujemy
Mszę Świętą oraz uczestniczymy w obrzędzie
ostatniego pożegnania. Kapłan okadza złożone do
trumny ciało zmarłego, kropi wodą święconą, aby
następnie złożyć je w grobie. Z szacunkiem odnosimy
się nie tylko do grobów naszych bliskich, ale również
do grobów świętych i błogosławionych, a także czcimy
ich relikwie, prosząc o wstawiennictwo u Boga.
2. W miarę rozwoju cywilizacji pojawił się w naszej
zachodniej kulturze także zwyczaj spopielania ciał
zmarłych. Kościół sprzeciwiał się tej praktyce wówczas,
kiedy była ona formą demonstracji antyreligijnej i
znakiem sprzeciwu wobec chrześcijańskiej wiary w
zmartwychwstanie ciała. Dziś, gdy dla wielu kremacja
przestała być wyrazem takich postaw w odniesieniu do
wiary chrześcijańskiej, Kościół zezwala na kremację,
„jeśli nie podważa wiary w zmartwychwstanie ciała”
(KKK 2301, KPK kan. 1176 § 3).
ŚlAD str. 8
Kościół nadal jednak zaleca i popiera biblijny zwyczaj
grzebania ciał zmarłych. Godność osoby ludzkiej,
a więc i ciała człowieka, wynika z największego
wydarzenia w dziejach ludzkości, jakim jest tajemnica
wcielenia Syna Bożego. On, dla którego Ojciec powołał
do istnienia wszystkie byty i uczynił człowieka koroną
stworzeń, przyjął ludzką naturę i objawił się w ludzkim
ciele.
Jezus Chrystus przeszedł przez wszystkie etapy
ludzkiego życia: najpierw w łonie Matki – Dziewicy
z Nazaretu, potem dzieciństwo i młodość, następnie
publiczną działalność, a wreszcie mękę i śmierć. Wiemy,
że po odkupieńczej śmierci Jego ciało zostało złożone
w grobie i wierzymy, że w tym ciele zmartwychwstał
trzeciego dnia. W swoim uwielbionym ciele ukazywał
się apostołom przez czterdzieści dni i wstąpił na ich
oczach do nieba, by, siedząc po prawicy Ojca, wstawiać
się za nami.
Wielka prawda o godności ludzkiego ciała, ukazana
przede wszystkim w życiu samego Syna Bożego,
zawsze była przyjmowana i przeżywana w Kościele,
co przejawiało się w szacunku i trosce o ludzkie ciało
zarówno za życia, jak i po śmierci.
3. W ostatnim czasie spotykamy się w naszym kraju
z coraz częstszą praktyką kremacji zwłok, która
stała się jednym ze znaków naszej epoki. Powstają
specjalne miejsca na cmentarzach, gdzie składa się
urny, jak też nowe krematoria, w których spalane są
ciała zmarłych. Dlatego wiele osób stawia sobie dziś
pytania: jaka ma być forma mojego pogrzebu? Czy nie
domagać się spopielenia swojego ciała? Jak pochować
swoich zmarłych? Wszystkich jednak, którzy
rozważają możliwość kremacji, prosimy, aby decyzji
tej nie podejmowali pochopnie i wzięli pod uwagę
chrześcijańską tradycję. „Prochy bowiem wyrażają
zniszczenie ludzkiego ciała i nie oddają idei «snu»
w oczekiwaniu zmartwychwstania. Ponadto właśnie
ciału, a nie prochom, oddaje się cześć w czasie liturgii,
ponieważ od chwili chrztu świętego stało się ono
świątynią uświęconą przez Ducha Świętego” (Dodatek
do Obrzędów pogrzebu, nr 3).
Kremacja nierzadko pociąga za sobą pewne praktyki,
których Kościół nie może zaakceptować, takie jak
rozsypywanie prochów w określonych miejscach (tzw.
ogrodach pamięci) lub przechowywanie ich w różnej
formie w domu. Inną konsekwencją kremacji może
być zanikanie tradycyjnych cmentarzy jako miejsca
czasowego spoczynku zmarłych. Cmentarze z grobami
zmarłych i stojące na nich krzyże przypominają
żyjącym o przemijaniu ziemskiego życia, o wierze
w życie wieczne i zmartwychwstanie z Chrystusem.
Są także miejscem publicznej i prywatnej modlitwy
Kościoła za zmarłych.
Nr 14(150) Grudzień 2011
4. Biorąc pod uwagę przekaz płynący z Pisma
Świętego i tradycji chrześcijańskiej, Kościół nadal
zaleca zachowywanie dotychczasowego zwyczaju
grzebania ciał zmarłych. Ponieważ w ostatnich latach
przyjęły się w naszym kraju zróżnicowane praktyki
obrzędów liturgicznych towarzyszących kremacji ciał
zmarłych i złożeniu urny do grobu lub do specjalnej
niszy na cmentarzu w tzw. kolumbarium, czyli ścianie
z urnami, biskupi polscy – pragnąc uporządkować
sposób sprawowania liturgii pogrzebowej – zwrócili się
do Kongregacji do spraw Kultu Bożego i Dyscypliny
Sakramentów o zatwierdzenie Obrzędu złożenia urny
do grobu. Stolica Apostolska, dekretem z 7 lipca
2010 roku, zatwierdziła sam obrzęd, jak i normy
wykonawcze związane z kremacją ciała ludzkiego.
W oparciu o zatwierdzone normy i podane wskazania
biskupi polscy stwierdzają:
A. Obrzędy pogrzebowe z Mszą Świętą i z ostatnim
pożegnaniem włącznie, w których uczestniczy
rodzina, wspólnota parafialna, przyjaciele i znajomi,
powinny być celebrowane przed kremacją ciała
ludzkiego. Natomiast po spopieleniu zwłok sprawuje
się obrzęd związany ze złożeniem urny w grobie.
Obrzędy pogrzebowe z ostatnim pożegnaniem należy
celebrować w kościele lub kaplicy cmentarnej bądź w
pomieszczeniu krematorium według form podanych
w księdze liturgicznej zawierającej Obrzędy pogrzebu
(Katowice 19911, 20012).
B. Jeśli jednak przemawiają za tym szczególne racje
duszpasterskie lub powody natury praktycznej,
obrzędy pogrzebowe, podane w księdze liturgicznej,
można sprawować nad samą urną. Może to mieć na
przykład miejsce wtedy, gdy czyjaś śmierć nastąpiła
daleko od miejsca zamieszkania i kremacja ułatwia
sprowadzenie doczesnych szczątków osoby zmarłej,
a także, kiedy uczestnicy pogrzebu przybywają
z daleka i trudno im być na dwóch częściach
pogrzebu, czyli na Mszy Świętej połączonej z
ostatnim pożegnaniem ciała zmarłego i po pewnym
czasie, na obrzędzie złożenia urny w grobie lub
kolumbarium. Podczas obrzędu liturgicznego
pogrzebu, po kremacji, urnę stawia się przed
prezbiterium na stoliku nakrytym fioletowym kirem
obok zapalonego paschału.
C. Jeśli kremacja ma miejsce w innym terminie
niż Msza Święta pogrzebowa i obrzęd ostatniego
pożegnania, modlitwom towarzyszącym złożeniu urny
w grobie może przewodniczyć kapłan lub diakon albo
osoba specjalnie delegowana do tej funkcji. Obrzęd
sprawowany jest przy udziale najbliższej rodziny, bez
zewnętrznej okazałości.
Nr 14 (150) Grudzień 2011
D. Kościół stanowczo sprzeciwia się praktyce
rozrzucania prochów ludzkich w tzw. Miejscach
pamięci, na morzu, w górach lub w innych miejscach.
Zarówno ciało, jak i prochy człowieka zawsze należy
składać do grobu, w specjalnym kolumbarium
lub w kaplicy na cmentarzu. Każde takie miejsce
pochówku wyraża wiarę chrześcijanina w ostateczne
zmartwychwstanie.
Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie!
5. Wyznawana w chrześcijańskim Credo wiara w
ciała zmartwychwstanie kształtowała naszą wiekową
tradycję i szacunek do każdego zmarłego, którego ciało
ze czcią składamy do grobu.
Zmarłych polecamy miłosiernemu Bogu, który
wskrzesił z martwych Jezusa Chrystusa, a kiedyś i nas
„pochwyci za rękę i wprowadzi do domu wiecznego
trwania”, jak głosi hymn modlitwy na zakończenie
dnia. Korzystając z okazji, pragniemy również zachęcić
was do stałej pamięci modlitewnej o naszych zmarłych.
Pielęgnujmy przekazane nam zwyczaje, uczmy tego
młode pokolenie, aby i o nas pamiętano w modlitwach
oraz podczas liturgii. Msza Święta w intencji
zmarłych jest najcenniejszym darem, jaki możemy im
ofiarować.
Ożywieni wiarą w Chrystusa Zmartwychwstałego
udzielamy
Bożego
błogosławieństwa
dla
umocnienia nadziei, że razem z Chrystusem wszyscy
zmartwychwstaniemy.
Podpisali: Pasterze Kościoła katolickiego w Polsce
obecni na 356. Zebraniu Plenarnym Konferencji
Episkopatu Polski w Przemyślu, w dniach 14-16
października 2011 r.
List odczytany był w naszym kościele
6 listopada 2011 roku.
Na prośbę wielu parafian przytaczamy jego treść.
CARITAS
Archidiecezji krakowskiej
ul. Ossowskiego 5,
30-656 KRAKÓW
tel./ faks: 012 637 07 12
e-mail: [email protected]
www.krakow.caritas.pl
Konto bankowe (PLN):
Bank Spółdzielczy Rzemiosła Kraków
58 8589 0006 0000 0011 1197 0001
KRS 0000 207 658
ŚlAD str. 9
Przed Oczy Twoje Panie
Psalmista mówi: w oczach Pana tysiąc lat jest jak
dzień wczorajszy, który minął, niby straż nocna /
ps. 90/. Niekiedy, ze zdumieniem oglądamy się za
dniem wczorajszym lub za chwilą dzisiejszą, która co
dopiero była, a już jej niema. Niekiedy, chcielibyśmy
ją zatrzymać, zmusić do powrotu, albo kiedy indziej
odwołać, uznać za niebyłą, zapomnieć. Daremnie.
Stajemy bezradni, bezsilni, zagubieni w swoim, a
jakby nie swoim czasie. Głęboko zdumieni w prostocie
umysłu i serca pytamy o sens. Ojciec święty Jan
Paweł II zapewnia: „to przemijanie ma sens, ma sens”.
„Człowiek przemija na fali zdumień” / Tryptyk/
Panie, „czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, czym
syn człowieczy, że troszczysz się o niego? Uczyniłeś
go niewiele mniejszym od aniołów, uwieńczyłeś go
czcią i chwałą. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami
rąk Twoich. Wszystko złożyłeś pod jego stopy”. /ps. 8/
Kończy się rok 2011.
365 dni, dużo to czy mało? Nocy tyleż samo. Jasnych
poranków z jutrzenką nadziei, że będzie dobrze, że
lepiej będzie niż jest, liczbę mrocznych zmierzchów
odliczają zegary skrupulatnie, po kolei, godzina za
godziną nie pytając o zgodę, co dzień tak samo aż
dotąd i dalej.
„Przed oczy Twoje Panie winy nasze składamy”
Liczyłeś na nas, w roku 2011, że zmądrzejemy, że
dorośniemy, że zrozumiemy sens naszych zdumień.
W codziennym trudzie doznamy olśnień, że Bóg jest
wszędzie. że wydłużą się nasze dni w pamięci pokoleń,
które nadejdą, by podjąć nasze wysiłki, pochwycić to,
co zawsze powraca, docenić miłość, radość podzielić,
umocnić wiarę, Boga uwielbić wzorując się na nas,
których w tym celu obdarowałeś nad miarę. A my, co im
zostawiamy? Zapis dłużny zdeponowany w bezmiarze
Miłości Miłosiernej! „Jezu, ufam Tobie”. Dużo to, czy
mało?
Przed oczy Twoje Panie, dni nasze „tysiącletnie”
z wdzięcznością składamy. Sercem skruszonym i
upokorzonym szczerze wyznajemy i przepraszamy,
że nie są tak dobre i piękne, jak tego oczekiwałeś, nie
tak jasne i przejrzyste, jak należało, nie tak cenne i
prawdziwe, jak kropla krwi w relikwiarzu Jana Pawła
II, którą ze czcią, legalnie, /od dnia 22 października
2011 r./. całujemy i Ciebie Boga wysławiamy, wdzięczni
za ten dar szczególny, darmo dany, z tym samym
zaufaniem, jak wszystko, od początku stworzenia.
Serdecznie dziękujemy. Te Deum laudamus!
ASZ
ŚlAD str. 10
Kalendarium
Bractwa Trzeźwości
im.
św. Maksymiliana
Marii Kolbego
Poradnictwo z zakresu uzależnień
w każdy piątek w sali nr 13
od godz. 18.45 do 20.00 lub dłużej
w zależności od potrzeb.
Zapraszamy osoby uzależnione,
członków ich rodzin i przyjaciół.
Intencja modlitw na grudzień:
Aby Maryja, Boża Rodzicielka, była przewodniczką
adwentowego przygotowania naszych serc na godne
przeżywanie Tajemnicy Bożego Narodzenia.
Aby Jezus Chrystus – Bóg miłości i pokoju uzdalniał
nas do życia w trzeźwości i braterskiej solidarności.
13 XII 2011 – drugi wtorek miesiąca – Msza św. o
godz. 18.00, podczas której będziemy się modlić
o trzeźwość w rodzinach naszej parafii. Po Mszy
św. spotkanie formacyjne w sali nr 13 dla członków
Bractwa i wszystkich, którym droga jest trzeźwość.
Temat: List Apostolski Ojca Świętego Jana Pawła II
„Salvifici Doloris” o chrześcijańskim sensie ludzkiego
cierpienia.
27 XII 2011 – czwarty wtorek miesiąca - Msza św.
o godz. 18.00, podczas której będziemy się modlić
o trzeźwość w rodzinach naszej parafii. Po Mszy św.
spotkanie w sali nr 13 – film o tematyce trzeźwościowej
„Rozdarte dusze”.
Informujemy, że w okresie Bożego Narodzenia
(grudzień, styczeń) nie będzie drogi krzyżowej w
intencji trzeźwości.
6 I 2012 – Rycerstwo Niepokalanej
wraz z Radiem Maryja organizuje
wspólnie
opłatek
parafialny.
Chętnych zapraszamy do pomocy
w przygotowaniu uroczystości.
Nr 14 (150) Grudzień 2011
Kalendarium
Rycerstwa
Kalendarium
Arcybractwa
Straży Honorowej
Niepokalanej
3 XII 2011 – Pierwsza sobota miesiąca. Godz. 7.30
Msza św. Wynagradzająca Niepokalanemu Sercu NMP.
Po Mszy św. Adoracja Najświętszego Sakramentu.
6 XII 2011 – Św. Mikołaja. Módlmy się o wieczne
szczęście dla duszy śp. ks. Prałata Mikołaja
Kuczkowskiego.
8 XII 2011 – Uroczystość Niepokalanego Poczęcia
NMP. Godz. 6.00 (roraty) - Msza św. w intencji Sióstr
Służebniczek. Odpust zupełny dla MI.
Siostrom Służebniczkom pracującym w naszej
parafii, z okazji ich święta patronalnego życzymy
dużo zdrowia i błogosławieństwa Bożego. Niech
Wasza Patronka - Maryja Niepokalana wyprasza
Wam potrzebne łaski i dodaje sił potrzebnych w
codziennym posługiwaniu.
13 XII 2011 – 30. rocznica wprowadzenia stanu
wojennego w Polsce. Módlmy się za naszą Ojczyznę.
14 XII 2011 – godz. 18.00 Msza św. z Nowenną do św.
Maksymiliana M. Kolbego.
25 XII 2011 – Boże Narodzenie.
30 XII 2011 – Święto Świętej Rodziny.
30 XII 2011 – Świętej Katarzyny Laboure.
27 listopada 1830 roku, świętej Katarzynie – wówczas
zakonnicy
Zgromadzenia
Sióstr
Miłosierdzia,
Najświętsza Panna Maryja objawiła Cudowny Medalik.
Na medaliku widniała postać Maryi Niepokalanej
oraz znana wszystkim inskrypcja:” O Maryjo bez
grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie
uciekamy…”.
Intencje modlitw na grudzień:
Maryjo, Niepokalane Poczęcie, bądź ocaleniem
dla każdego, kto Tobie się powierza i do Ciebie się
ucieka.
Intencje modlitw na grudzień 2011:
Pełni wdzięczności dziękujmy Bogu w Trójcy
Jedynemu za narodzenie Syna Bożego – Zbawiciela
całego świata i za wszelkie łaski, które otrzymaliśmy
w mijającym roku.
Nr 14 (150) Grudzień 2011
Najświętszego Serca Pana Jezusa
01 XII 2011 - pierwszy czwartek miesiąca. Od 15.0018.00 adoracja Najświętszego Sakramentu,
program adoracji:
15:00 – koronka do Bożego Miłosierdzia
15:20-15:40 – modlitwa w ciszy
15:40 – Godzinki o Najświętszym Sercu Pana Jezusa
16:00-17:00 – Godzina Święta - rozważanie męki Pana
Jezusa w Ogrójcu
17:00 – Różaniec Święty.
18:00 – Msza Święta dziękczynna za 23 lata istnienia
Straży Honorowej w naszej parafii (1988) na którą
zapraszamy wszystkich czcicieli Bożego Serca. Po
Mszy Świętej spotkanie całej wspólnoty w dolnym
kościele. Temat: „Msza Święta”.
02 XII 2011 – pierwszy piątek miesiąca. O godz.
18.00 Msza Święta wynagradzająca Najświętszemu
Sercu Pana Jezusa za grzechy nasze i całego świata. W
intencji zbiorowej modlimy się za zmarłych członków
Arcybractwa
06 XII 2011 – wspomnienie Św. Mikołaja, patrona
śp. Ks. Mikołaja Kuczkowskiego. Pełni wdzięczności
módlmy się o radość wiecznego zbawienia dla duszy
ks. Prałata, budowniczego i proboszcza naszej parafii.
07 XII 2011 – środa, o godz. 18.00 Msza Święta, w
intencji zbiorowej modlimy się za chorych i cierpiących
członków z Arcybractwa.
08 XII 2011 – środa - uroczystość Niepokalanego
Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.
17 XII 2011 – sobota – XII rocznica Intronizacji
Najświętszego Serca Pana Jezusa w rodzinach naszej
parafii.
25 XII 2011 – uroczystość Bożego Narodzenia
26 XII 2011 – Święto św. Szczepana – drugi dzień
Świąt Bożego Narodzenia.
30 XII 2011 - Święto św. Rodziny z Nazaretu.
31 XII 2011 – zakończenie Starego Roku.
O godz. 17.00 Nieszpory dziękczynne na zakończenie
roku.
O godz. 18.00 Msza Święta dziękczynna za łaski
mijającego roku od Arcybractwa.
ślAD str. 11
Z ŻYCIA PARAFII
CHRZTY
Do wspólnoty parafialnej poprzez
Sakrament Chrztu św. zostali przyjęci:
Bruno Cichoń
Damian Kozaczka
Sebastian Cichoń
Błażej Łata
Prosimy Cię, Panie,
aby te dzieci, wszczepione
przez sakrament Chrztu św.
w Jezusa Chrystusa,
zawsze trwały w Nim.
SŁUŻBA BOŻA W NASZYM
KOŚCIELE
NIEDZIELA I ŚWIĘTA
MSZE ŚW. 6.30 8.00 9.30 11.00
12.30 14.00 17.00 18.30 20.00
WYPOMINKI
6.00 12.00 16.30 19.30
W TYGODNIU MSZE ŚW.
6.30 7.00 7.30 18.00
SPOWIEDŹ ŚW. W CZASIE
KAŻDEJ MSZY ŚW.
Sakrament Chrztu
w naszej parafii
II i IV niedziela miesiąca
Nauki w piątek przed chrztem
o godz.18.30, sala nr 8
Bractwo Trzeźwości
im. św. Maksymiliana M. Kolbego
porady w każdy piątek
w godzinach 18.45 - 20.00
ŚLUBY
W Sakramencie Małżeństwa
przysięgę złożyli sobie:
Paul Pigg i Sylwia Ragan
Małżeństwom
przeżywającym
swoje jubileusze
zawarcia sakramentu
małżeństwa,
życzymy
obfitości darów Bożych w
życiu małżeńskim
i rodzinnym oraz opieki
Najświętszej Rodziny.
Co Bóg złączył,
człowiek tego niech nie rozdziela.
Intencje Krucjaty Modlitwy
w Obronie Poczętych Dzieci
Grudzień 2011
Aby radośc Świąt Bożego
Narodzenia owocowała radosnym
przyjęciem każdego poczętego
dziecka w rodzinie.
Kurs Przedmałżeński
odbywa się w każdy
I, II, III, IV poniedziałek
miesiąca, oprócz lipca i sierpnia
oraz dni świątecznych.
o godz. 18.00, sala nr 8
Poradnia Życia Rodzinnego
wtorek od godz. 18.00 do 19.00
www.wdr.diecezja.krakow.pl
POGRZEBY
Odeszli od nas do Boga
i wieczności:
Weronika Kołakowska
ur. 1946 zm. 6 XI 2011 r.
Bogusław Kolasa
ur. 1932 zm. 6 XI 2011 r.
Agnieszka Rerutkiewicz
ur. 1971 zm. 11 XI 2011 r.
Małgorzata Mościsker
ur. 1958 zm. 11 XI 2011 r.
Adam Kokoszka
ur. 1971 zm. 16 XI 2011 r.
Kordian Kosiec
ur. 1925 zm. 21 XI 2011 r.
Regina Rosińska
ur. 1946 zm. 21 X 2011 r.
Niech odpoczywają
w pokoju wiecznym.
Wypominki roczne
można sprawdzać
na stronie internetowej parafii:
www.mistrzejowice.net
Biblioteka Parafialna
czynna
środa i piątek
w godz. 16.00 - 17.45
(oprócz I piątku )
W wakacje nieczynna.
Kancelaria Parafialna
czynna:
pn - sb w godzinach 8 - 9
pn - pt 16 - 18
(oprócz pierwszych piątków)
W święta kościelne i państwowe
nieczynna.
Miesięcznik Parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Mistrzejowicach - ŚLAD. Zespołem redakcyjnym kieruje: ks. Z. Filip Badurski.
Pismo powstaje z pracy bez honorariów, druk opłacany jest z ofiar.
Adres redakcji: os. Tysiąclecia 86, 31-610 Kraków, tel. 0-12-648-17-28 w. 18. e-mail: [email protected] www.mistrzejowice.net
Numer konta bankowego parafii - PKO BP II o KRAKÓW 02 1020 2906 0000 1402 0114 5333.
W przypadku publikacji listów do redakcji i materiałów niezamówionych, zastrzegamy sobie prawo do ich skracania i redagowania tytułów. Nie
publikujemy listów bez dokładnego adresu. Można zastrzec nazwisko i adres. Materiałów niezamówionych nie zwracamy. Wszystkich chętnych
zapraszam do współpracy przy tworzeniu Śladu. Materiały do naszej gazetki można składać w formie elektronicznej do 10. dnia miesiąca.
O zamieszczeniu materiałów decyduje kolejność złożonych materiałów. Zdjęcia zamieszczane są własnością parafii, dziękujemy ofiarodawcom.
Parafianie, którzy nie życzą sobie umieszczania ich nazwisk w Śladzie, proszeni są o taką informację w kancelarii parafialnej lub w redakcji.