Recenzje wydawnictw PARP Pożyczaj bezpiecznie – egzekwuj

Recenzje wydawnictw PARP
Pożyczaj bezpiecznie – egzekwuj skutecznie
Tajniki doboru bezpiecznego kontrahenta, zasady zawierania i egzekwowania umów, a
także sposoby podejmowania i prowadzenia otwartej walki z dłużnikiem, można znaleźć w
najnowszej publikacji Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości -„Bezpieczne
zawieranie umów przez fundusz pożyczkowy. Poradnik dla osób świadczących usługi
finansowe w zakresie udzielania pożyczek”.
Nikt nie ma chyba wątpliwości, że zwłaszcza w okresie spowolnienia gospodarczego,
dbałość o środki publiczne, powierzane funduszom w zarządzanie, powinna być działaniem
priorytetowym. Od specjalistów pracujących przy udzielaniu pożyczek powinno się zatem
oczekiwać wysokiej i specjalistycznej wiedzy. Bezpieczeństwo środków publicznych, w
ogromnym stopniu zależy od znajomości zagadnień prawnych dotyczących samego
zawierania umów, jak i skutecznych oraz właściwych mechanizmów, towarzyszących całemu
procesowi pożyczkowemu.
PODSTAWA TO INFORMACJA
Zdaniem autora publikacji „Bezpieczne zawieranie umów przez fundusz pożyczkowy. Poradnik
dla osób świadczących usługi finansowe w zakresie udzielania pożyczek”, sędziego Mariusza
Stanisława Mateusza Treli, aktywność kontraktowa przedsiębiorców musi mieć solidną
podstawę. Chodzi tu zarówno o podstawę w postaci finansowego zabezpieczenia wykonania
umów, ale również podstawy w zakresie informacji. Jak się okazuje, w wielu przypadkach, to
właśnie deficyt informacji stał się przyczyną problemów w dochodzeniu roszczeń, wynikających
z umów.
Z tego też powodu poradnik, nie jest zbiorem niezrozumiałych i mało przejrzystych aktów
prawnych, lecz zbiorem informacji na temat reguł prawnych rządzących bezpieczeństwem
zawierania i wykonywania umów w obrocie profesjonalnym oraz uwag dotyczących
poprawności ich stosowania.
BEZPIECZNA TEORIA I SKUTECZNA PRAKTYKA
Poradnik składa się z dwóch części, które mimo różnicy w formie i treści, są wobec siebie
komplementarne. Pierwsza część skupia się przede wszystkim na momencie ustalania treści
umowy i strategii postępowania wobec kontrahenta, który w umówionym terminie nie wykonał
przyjętych obowiązków. W kilku rozdziałach pierwszej części bardzo zręcznie zaprezentowano i
wyjaśniono reguły określające kanony tzw. „dobrej umowy”. Chodzi oczywiście o umowę
bezpieczną dla funduszy pożyczkowych i nie pozbawioną mechanizmów bezpieczeństwa,
pozwalających kontrolować przepływ pieniędzy publicznych powierzonych instytucjom.
Zainteresowani znajdą w pierwszych rozdziałach poradnika praktyczne wskazówki, o
pozyskiwaniu niezbędnych informacji o kontrahencie, które pozwolą ustalić czy jest on z punktu
widzenia umowy „bezpieczny”. Ogromnym atutem, z uwagi na doświadczenie autora w
zakresie omawianego tematu, jest dołączenie wielu praktycznych wskazówek, np. uwag
dotyczących poprawnego konstruowania i właściwego zabezpieczania umów z kontrahentami.
Dalsze rozdziały pierwszej części poruszają, jak sam autor przyznaje, mniej przyjemnej strony
rzeczywistości kontraktowej. Chodzi przede wszystkim o zrozumienie mechanizmów
postępowaniawobec kontrahenta nie wykonującego zobowiązaniaw umówionym terminie.
Mimo zawiłości procedur i kroków, podejmowanych w takich wypadkach, poradnik Treli jest
spójnym i przejrzystym zbiorem pożądanych działań, mających na celu odzyskanie pieniędzy
powierzonych przez fundusze. Dzięki takiemu podejściu do zagadnienia czytelnik ma jasne
spojrzenie na sytuację: działanie, które powinno być podjęte, dynamikę rozwoju oraz
spodziewane rezultaty.
Dalsza część, zgodnie z założeniem autora publikacji, „przygotowuje fundusz pożyczkowy do
‘wojny’ z dłużnikiem”, podpowiadając, jak się do niej przygotować i jak ją prowadzić. Chodzi
tutaj przede wszystkim o efektywne postępowanie przed sądem oraz skuteczną egzekucję
komorniczą.
SPECJALISTYCZNA I PRZEJRZYSTA WIEDZA
Ogromnych atutem publikacji jest świadome pominięcie przez autora każdorazowego
podawania metryk aktów prawnych. W ich miejsce zastosowano przyjęte skróty, co znacznie
sprzyja przejrzystości tekstu i ułatwia jego czytanie. Nie zmienia to jednak faktu, że publikacja
„Bezpieczne zawieranie umów przez fundusz pożyczkowy. Poradnik dla osób świadczących
usługi finansowe w zakresie udzielania pożyczek” ma solidne podstawy prawne.
W jego treści autor odniósł się do przepisów następujących aktów prawnych: kodeksu
cywilnego, kodeksu postępowania cywilnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych, kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ustawy o księgach wieczystych i hipotece,
prawa upadłościowego i naprawczego, ustawy o zastawie rejestrowym, kodeksu karnego,
prawa wekslowego, ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, kodeksu spółek handlowych,
ordynacji podatkowej, prawa bankowego oraz ustawy o niektórych zabezpieczeniach
finansowych. Dzięki temu dostarcza nie tylko specjalistyczną wiedzę, ale i konkretne
rozwiązania.
W prezentacji szczegółowych zagadnień autor zrezygnował również z odwoływania się do
konkretnych przepisów prawa. Jak przyznaje, jest to konsekwencja przyjętej na potrzeby
szkoleń formuły przedstawiania problematykiprawnej, koncentrującej się na przybliżeniu reguł
postępowania. Dzięki temu poradnik nie jest kodeksem, a jest faktycznie poradnikiem, który w
przejrzysty sposób wskazuje kierownictwu i pracownikom funduszy pożyczkowych logiczne
zasady właściwych zachowańw stosunkach umownych.
Druga część poradnika to zbiór przykładów dokumentów, które fundusze pożyczkowe
wykorzystują w praktyce. Zostały one logicznie podzielone na sześć grup: umowy, pisma i
oświadczenia w związku z upływem terminu wykonania zobowiązania, pisma inicjujące
postępowania sądowe, pisma składane w sądowym postępowaniu egzekucyjnym, pisma na
potrzeby postępowania upadłościowego oraz weksle.
Intencją, która kierowała autorem poradnika, nie było dostarczenie „gotowców”, ale raczej
skłonienie do refleksji funduszy pożyczkowych nad dotychczasową praktyką kontraktową,
których rezultatem będzie doskonalenie standardów podejmowanych działań.
UJEDNOLICENIE STOSOWANYCH ZASAD
Zdaniem specjalistów, w tym oczywiście i autora publikacji, fundusze pożyczkowe prezentują
wysoki poziom merytoryczny, działają w oparciu o poprawne pragmatyki,a tworzone przez nie
dokumenty zapewniają wysoki poziom bezpieczeństwa pożyczanych pieniędzy. Jednak jak
wszystko, wymagają stałego doskonalenia i poprawy tych standardów, tak aby były jeszcze
lepsze i bezpieczniejsze.
Zastosowanie reguł i zasad wypracowanych, na podstawie badania i doświadczenia autora i
PARP, a zebranych w poradniku „Bezpieczne zawieranie umów przez fundusz pożyczkowy.
Poradnik dla osób świadczących usługi finansowe w zakresie udzielania pożyczek”, sprawi w
praktyce, że całe środowisko funduszy pożyczkowych w Polsce będzie mówiło wspólnym
językiem w stosunku do podmiotów korzystających z usług przez nie oferowanych.
MARTA PAWŁOWSKA
W treści poradnika autor odniósł się do przepisów następujących aktów prawnych:
Kodeks cywilny– ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. 1964, Nr 16, poz. 93 ze zmianami);
Kodeks postępowania cywilnego– ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. ( Dz. U. 1964, Nr 43,
poz. 296 ze zmianami);
Ustawa o kosztach sądowych w sprawach cywilnych– z dnia 28 lipca 2005 r. (Dz. U. 2005,
Nr 167, poz.1398 ze zmianami);
Kodeks rodzinny i opiekuńczy– ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. (Dz. U. 1964, Nr 9, poz. 59 ze
zmianami);
Ustawa o księgach wieczystych i hipotece– ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. (tekst jednolity: Dz.
U. 2001, Nr 124, poz. 1361 ze zmianami);
Prawo upadłościowe i naprawcze– ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. (Dz. U. 2003, Nr 60, poz.
535 ze zmianami);
Ustawa o zastawie rejestrowym– z dnia 6 grudnia 1996 r. (tekst jednolity: Dz. U. 2009, Nr 67
poz. 569
ze zmianami);
Kodeks karny– ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz. U.1997, Nr 88, poz. 553 ze zmianami);
Prawo wekslowe – ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. (Dz. U. 1936, Nr 37, poz. 282 ze
zmianami);
Ustawa o Krajowym Rejestrze Sądowym– z dnia 20 sierpnia 1997 r. (tekst jednolity: Dz. U.,
2007, Nr 168, poz. 1186 ze zmianami);
Kodeks spółek handlowych– ustawa z dnia 15 września 2000 r. (Dz. U. 2000, Nr 94, poz.
1037 ze zmianami);
Ordynacja podatkowa– ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. (tekst jednolity: Dz. U. 2005, Nr 8,
poz. 60);
Prawo bankowe– ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. (tekst jednolity: Dz. U. 2002, Nr 72, poz.
665 ze zmianami);
ustawy o niektórych zabezpieczeniach finansowych– z dnia 2 kwietnia 2004 r. (Dz. U. 2004,
Nr 91, poz. 871 ze zmianami)