postępowanie z poszkodowanym po utracie przytomności

POSTĘPOWANIE Z POSZKODOWANYM PO UTRACIE
PRZYTOMNOŚCI
Na skutek zaburzeń świadomości człowiek może stracić orientację. Na ogół nie
można nawiązać logicznego kontaktu słownego z ratowanym, nie reaguje on na bodźce
zewnętrzne np. uciśnięcie ręki.
Objawy:
- zaburzenia orientacji,
- brak reakcji na ból,
- brak reakcji na bodźce zewnętrzne,
- brak logicznego kontaktu słownego z ratowanym,
- śpiączka.
Nie wolno:
- zostawić ratowanego samego,
- podawać niczego doustnie,
- podkładać niczego pod głowę (można spowodować zwężenie lub zamknięcie dróg
oddechowych),
- pozostawić w pozycji na wznak.
Należy:
- wezwać Pogotowie Ratunkowe,
- odgiąć głowę ratowanego do tyłu, tak aby broda skierowana była do góry,
- sprawdzić czy ratowany oddycha; jeśli nie - natychmiast rozpocząć sztuczne
oddychanie,
- sprawdzić czy ma wyczuwalne tętno i czy oddycha; jeśli nie - rozpocząć resuscytację,
- jeżeli ratowany jest nieprzytomny, ale ma wyczuwalne tętno i oddycha - ułożyć go w
pozycji bocznej bezpiecznej.
Postępowanie z nieprzytomnym przy zaburzeniach oddychania.
Niezbędny do życia tlen wdychany jest przez nos i (lub) usta, a następnie drogami
oddechowymi, czyli przez krtań, tchawicę, oskrzela dociera do płuc, skąd przedostaje się
do krwi, a z krwią do wszystkich narządów. W oddychaniu biorą również udział mięśnie
klatki piersiowej i żebra. Oddychanie jest kontrolowane przez centralny układ nerwowy.
Uraz lub niewydolność któregokolwiek z elementów biorących udział w oddychaniu
prowadzi do zaburzeń. Wszelkie sytuacje powodujące zaburzenia w oddychaniu
wymagają natychmiastowej pomocy.
Objawy:
- przyśpieszony, płytki oddech,
- kaszel, niekiedy z wykrztuszeniem,
- świsty, rzężenie słyszalne w czasie wydychania i wdychania powietrza,
- sinica warg i paznokci,
- zaburzenia świadomości,
- zatrzymanie oddechu,
- utrata przytomności.
Nie wolno:
- zostawić ratowanego samego,
- podawać niczego doustnie,
- podkładać niczego pod głowę,
- układać rannego w pozycji która jest dla niego niewygodna.
Należy:
- sprawdzić czy ratowany oddycha - jeśli nie - natychmiast rozpocząć sztuczne
oddychanie,
- sprawdzić, czy ratowany ma wyczuwalne tętno i czy oddycha - jeśli nie - rozpocząć
resuscytację.
- wezwać Pogotowie Ratunkowe,
- sprawdzić czy zaburzenia oddychania nie polegają jedynie na przyśpieszonym
oddechu; przyczyną może być zdenerwowanie; uspokoić ratowanego i postarać się, aby
zwolnił tempo oddychania; spowodować, aby oddychał z taką częstotliwością jak
ratownik,
- sprawdzić, czy przyczyną zaburzeń jest ciało obce, które dostało się do dróg
oddechowych,
- dowiedzieć się od ratowanego, czy zaburzeniom towarzyszy ból w klatce piersiowej
(piekący, gniotący zlokalizowany za mostkiem),
- dowiedzieć się od ratowanego, czy przyczyną zaburzeń może być spożycie substancji
trujących, alkoholu, przedawkowania leków; sprawdzić czy poszkodowany ma
poszerzone lub zwężone źrenice, czy ma nudności i wymioty,
- dowiedzieć się od ratowanego, czy doznał urazów np. klatki piersiowej, szyi.