ZASADY ZBIORU ZIÓŁ

ZASADY ZBIORU ZIÓŁ
Zasady zbioru surowców zielarskich są bardzo ściśle określone i należy ich
przestrzegać. Inaczej może dojść do rozprzestrzenienia się chorób, gnicia roślin
lub nieprawidłowego ich działania. Podstawową zasadą jest zbiór w dni suche,
bezdeszczowe, zazwyczaj rankiem, po obeschnięciu rosy lub wieczorem, przed
jej pojawieniem się.. , Przed zbiorem, ważne jest abyśmy sprawdzili czy dana
roślinka jest zdrowa, czy rozwija się zgodnie ze swoim rytmem. Czy po prostu
dobrze się ma
– kiedy surowcem są liście np. szałwia, rozmaryn, pokrzywa, chmiel, melisa,
orzech włoski czy brzoza.
Najlepszą porą do zbierania liści jest ciepły, suchy poranek po obeschnięciu
rosy. Gwarantuje to duże nagromadzenie olejków eterycznych, które parując,
bronią roslinę przed nadmiernym gorącem. Liście zbiera się w miarę wzrostu
rośliny, dlatego nie obrywamy jej całej, ponieważ szybko zakończy swój żywot.
Wyjątkiem jest brzoza, której liście zbiera się dopiero gdy zaczną się rozwijać i
są one pokryte żywicą.
-kiedy surowcem jest ziele, czyli cała roślina np. męczennica (piękny
kwiat!), miłek wiosenny, pokrzywa, nostrzyk, tymianek, fiołek trójbarwny
czy piołun.
Ziele zbiera się w czasie intensywnego kwitnienia lub przed zakwitnięciem.
Gwarantuje to pełne nagromadzenie się substancji czynnych. Najlepszą porą do
zbierania tej części rośliny jest późne, suche popołudnie. Jeżeli jest to roślina
wieloletnia bylina) ścinamy ją na ok 10 cm. nad ziemią, aby mogła wypuścić
nowe pędy. Kiedy mamy do czynienia z rośliną jednoroczną pozostawiamy
pędy na ok 5-8 cm.
-kiedy surowcem są kwiaty i koszyczki np. rumianek, nagietek, kocanka
piaskowa, bez czarny czy arnika.
Kwiat musi być w pełni rozkwitu lub na jego początku. Ważne jest aby nie był
przekwitnięty. Zdrowy i kwitnący kwiat lub kwiatostan jest w pełni
wybarwiony, zdrowy, niepożółkły i świeży. Najlepszą porą do zbioru jest
popołudnie, kiedy kwiat jest w pełni otwarty słoneczkiem
-kiedy surowcem są korzenie lub kłącza np. lukrecja, pięciornik kurze ziele,
prawoślaz, mydlnica, żywokost lub pietruszka.
Jesień lub wczesna wiosna są najlepszymi porami do zbioru korzeni i kłaczy
roślin, ponieważ w pierwszym przypadku roślina skończyła już swoją
wegetację, a w drugim jeszcze jej nie rozpoczęła. Oznacza to, że wszystkie
substancje czynne gromadzone są w części podziemnej rośliny. Zbierać je
można niezależnie od pogody, opłukując potem wodą. Korzenie roślin
dwuletnich wykopuje się pod koniec wegetacji w pierwszym roku, natomiast
wieloletnich w drugim lub trzecim roku.
– kiedy surowcem jest kora np. dąb, kruszyna, wierzba.
Korę odrywa się z młodych drzew lub po ścięciu (gałązki i pnie).
-kiedy surowcem jest owoc lub nasienie np. kminek, malina, jarzębina,
dzika róża, głóg, rokitnik, szakłak, borówka.
Owoce mięsiste np. malina, borówka czy rokitnik zbiera się zanim osiągną pełną
dojrzałość, w dni pogodne, bezdeszczowe. Owoce suche, czyli nasiona np.
kminku, kozieradki, lnu, kopru zbiera się kiedy dzień jest pochmurny lub dość
mokry, aby nie zdążyły się rozsypać i rozsiać.