FLEX Monoclonal Mouse Anti-Human CD7 Clone CBC.37 Ready

FLEX
Monoclonal Mouse
Anti-Human CD7
Clone CBC.37
Ready-to-Use
(Link)
Nr kat. IR643
Przeznaczenie
Do badań diagnostycznych in vitro.
Przeciwciało FLEX Monoclonal Mouse Anti-Human CD7, klon CBC.37, Ready-to-Use, (Link) jest przeznaczone do
stosowania w immunohistochemii w aparatach Autostainer Link. CD7 ulega ekspresji w większości limfocytów T z
krwi obwodowej, większości naturalnych komórek cytotoksycznych i we wszystkich tymocytach. Przeciwciała te są
przydatne w identyfikacji chłoniaków z komórek T (1). Interpretacja kliniczna wystąpienia lub braku barwienia musi
być uzupełniona przez badania morfologiczne z wykorzystaniem odpowiednich prób kontrolnych i powinna być
przeprowadzana przez doświadczonego patologa z uwzględnieniem historii choroby pacjenta i innych badań
diagnostycznych.
Podsumowanie
i wyjaśnienie
CD7 to transbłonowa, jednołańcuchowa glikoproteina o masie cząsteczkowej 40 kD, naleŜąca do nadrodziny
immunoglobulin (2). Obecność lub brak białka CD7, będącego jednym z najwcześniejszych antygenów
powierzchniowych linii komórek T i naturalnych komórek cytotoksycznych, jest markerem przydatnym w klasyfikacji
złośliwych nowotworów z takich komórek. CD7 wykazuje ekspresję w większości niedojrzałych złośliwych limfocytów
T, tj. w ostrej białaczce limfoblasytycznej (ALL) oraz w komórkach chłoniaka limfoblastycznego z limfocytów T.
Obecność CD7 stwierdzano takŜe w białaczkach z naturalnych komórek cytotoksycznych, w tym w zespołach ALL
dodatnich na obecność CD16 i CD56 oraz w zespole białaczki z duŜych ziarnistych limfocytów z naturalnymi
komórkami cytotoksycznymi dodatnimi na obecność CD7 (3).
Cząsteczki CD7 nie występują w podzbiorze ludzkich limfocytów T w określonych warunkach fizjologicznych i
patologicznych. Z tego względu CD7-ujemne limfocyty T występują w niektórych zapalnych chorobach skóry, zaś
białko CD7 nie występuje w wielu nowotworach z dojrzałych limfocytów T, zwłaszcza pierwotnych skóry (1).
Patrz dokument Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych firmy Dako lub następujące
części instrukcji do systemu detekcji IHC: 1) Zasady procedury, 2) Niezbędne materiały niedostarczone z zestawem,
3) Przechowywanie, 4) Przygotowanie preparatu, 5) Wykonanie odczynu, 6) Kontrola jakości, 7) Rozwiązywanie
problemów, 8) Interpretacja wyniku odczynu, 9) Ograniczenia metody.
Odczynnik
dostarczony
Gotowe do uŜycia mysie przeciwciała monoklonalne są dostarczane w postaci ciekłej w buforze zawierającym białko
stabilizujące i azydek sodu o stęŜeniu 0,015 mol/L.
Klon: CBC.37 (1). Izotyp: IgG2b, kappa.
Immunogen
Linia limfocytóww T CEM (ATCC CCL-199), linia limfoblastoidalnych komórek T, pochodzących od pacjenta
cierpiącego na ostrą białaczkę limfoblastyczną (1).
Swoistość
Analiza SDS-PAGE immunoprecypitatów wytwarzanych w reakcji między lizatami komórek CEM a przeciwciałem
wykazuje, Ŝe precypitat jest polipeptydem o masie 40 kD, będącym odpowiednikiem białka CD7 (1).
Środki ostroŜności
1. Do stosowania przez wyszkolony personel.
2. Produkt zawiera azydek sodu (NaN3), substancję chemiczną silnie toksyczną w czystej postaci. Azydek sodu,
zastosowany w produkcie w stęŜeniu, które nie jest sklasyfikowane jako niebezpieczne, moŜe reagować z
elementami kanalizacji wykonanymi z ołowiu i miedzi, powodując nagromadzenie silnie wybuchowych azydków
metali. Po usunięciu spłukać duŜą ilością wody, aby zapobiec nagromadzeniu się azydku metalu w kanalizacji.
3. Podobnie jak w przypadku wszelkich materiałów pochodzących ze źródeł biologicznych, naleŜy stosować
właściwe procedury postępowania.
4. W celu uniknięcia kontaktu z oczami i skórą naleŜy nosić odpowiednie osobiste wyposaŜenie ochronne.
5. Niewykorzystany roztwór utylizować zgodnie z lokalnymi, wojewódzkimi i krajowymi rozporządzeniami.
Przechowywanie
Przechowywać w temperaturze 2–8°C. Nie stosowa ć po upływie terminu waŜności podanego na fiolce. Jeśli
odczynniki są przechowywane w warunkach innych niŜ podane powyŜej, uŜytkownik musi zweryfikować takie
warunki. Nie ma oczywistych oznak wskazujących na niestabilność produktu. Dlatego jednocześnie z badaniem
próbek pochodzących od pacjenta naleŜy wykonywać kontrole dodatnie i ujemne. W wypadku nieoczekiwanego
wyniku odczynu, którego nie moŜna wyjaśnić róŜnicami w procedurach laboratoryjnych, oraz gdy podejrzewa się
problem z przeciwciałem, naleŜy się skontaktować z działem wsparcia technicznego firmy Dako.
Przygotowanie
próbek
oraz materiały
wymagane, ale
niedostarczane
Przeciwciała mogą być wykorzystane do znakowania utrwalonych formaliną skrawków zatapianych w parafinie.
Preparaty tkankowe naleŜy pociąć na skrawki o wymiarach około 4 µm.
Wymagane jest poddanie preparatów cieplnemu odmaskowaniu antygenu (HIER). Optymalne wyniki uzyskuje się po
wstępnej obróbce tkanek przy uŜyciu roztworu EnVision FLEX, Target Retrieval Solution, Low pH (10x), (Link) (nr
kat. K8005).
Odparafinowane skrawki: Do obróbki wstępnej utrwalonych w formalinie i zatopionych w parafinie skrawków
tkankowych, które zostały odparafinowane, zalecany jest odczynnik Dako PT Link (nr kat. PT100/PT101).
Szczegółowe instrukcje zawiera Instrukcja uŜytkownika aparatu PT Link.
(118893-003)
Dako Denmark A/S
IR643/PL/SSM/2009.06.09 str. 1/2
| Produktionsvej 42 | DK-2600 Glostrup | Denmark | Tel. +45 44 85 95 00 | Fax +45 44 85 95 95 | CVR No. 33 21 13 17
Postępować według procedury wstępnej obróbki zamieszczonej w ulotce roztworu EnVision FLEX, Target
Retrieval Solution, Low pH (10x), (Link) (nr kat. K8005). Dla aparatów PT Link naleŜy stosować następujące
parametry: Temperatura wstępnego ogrzewania: 65°C; temperatura i czas odmaskow ania antygenu: 97°C przez
20 (±1) minut, ochłodzić do 65°C. Usun ąć statywy na szkiełka aparatu Autostainer wraz ze szkiełkami ze zbiornika
aparatu PT Link i natychmiast zanurzyć szkiełka w słoju/zbiorniku (np. PT Link Rinse Station, nr kat. PT109)
wypełnionym rozcieńczonym buforem EnVision FLEX Wash Buffer (10x), (Link) (nr kat. K8002) o temperaturze
pokojowej. Zostawić szkiełka w buforze Wash Buffer na 1 – 5 minut.
Skrawki zatapiane w parafinie: W celu odmiennego przygotowania próbek zarówno odparafinowanie, jak i
odmaskowanie moŜna wykonać w aparacie PT Link z zastosowaniem zmienionej procedury. Informacje moŜna
znaleźć w Instrukcji uŜytkownika aparatu PT Link. Po zakończeniu wykonywania odczynu skrawki tkankowe naleŜy
poddać odwodnieniu, oczyszczeniu i nakryć za pomocą środka do trwałego zatapiania.
W trakcie przygotowywania oraz podczas procedury znakowania immunohistochemicznego skrawki nie powinny
wyschnąć. W celu uzyskania lepszego przylegania skrawków do szkiełek podstawowych zaleca się stosowanie
szkiełek Dako Silanized Slides (nr kat. S3003).
Procedura barwienia
oraz materiały
wymagane, ale
niedostarczane
Zalecanym systemem wizualizacji jest EnVision FLEX+, Mouse, High pH, (Link) (nr kat. K8002), zastępując
odczynnik High pH Target Retrieval Solution z tego zestawu odczynnikiem EnVision FLEX Target Retrieval
Solution, Low pH (10x), (Link) (nr kat. K8005). W systemie Autostainer Link wstępnie zaprogramowano etapy
odczynu i czasy inkubacji. Szczegółowe informacje dotyczące wkładania szkiełek mikroskopowych i odczynników
przedstawiono w Instrukcji uŜytkownika aparatu Autostainer Link. Jeśli protokoły nie są dostępne w uŜywanym
systemie Autostainer, naleŜy skontaktować się z działem wsparcia technicznego firmy Dako. Wszystkie procedury
inkubacji naleŜy równieŜ przeprowadzać w temperaturze pokojowej.
Optymalne warunki mogą się zmieniać w zaleŜności od rodzaju materiału i sposobów jego przygotowania i powinny
być określone indywidualnie w kaŜdym laboratorium. Aby moŜliwe było wykonanie oceny przez patologów z róŜnym
nasileniem odczynu preparatów, naleŜy skontaktować się z działem obsługi/obsługą techniczną firmy Dako w celu
uzyskania informacji dotyczącej zmiany programowania protokołu. NaleŜy upewnić się, Ŝe działanie
zmodyfikowanego protokołu jest prawidłowe — w tym celu naleŜy ocenić, czy odczyn jest taki jak opisany w części
„Charakterystyka wydajnościowa”.
Zalecane jest barwienie kontrastowe hematoksyliną przy uŜyciu EnVision FLEX Hematoxylin, (Link) (nr kat.
K8008). Zaleca się stosowanie niewodnego, trwałego środka do zatapiania.
Równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od pacjentów naleŜy wykonywać dodatnie i ujemne próby
kontrolne z uŜyciem identycznego protokołu. Dodatnia kontrola tkankowa powinna obejmować migdałki, natomiast
we wszystkich dodatnich preparatach komórki/struktury powinny wskazywać odczyn reakcji taki jak opisany dla tej
tkanki w części „Charakterystyka wydajnościowa”. Zalecana kontrola ujemna to FLEX Negative Control, Mouse
(Link) (nr kat. IR750).
Interpretacja
wybarwienia
Komórki znakowane przez przeciwciała wykazują odczyn błonowy.
Charakterystyka
działania
Tkanki normalne: W grasicy przeciwciała dają silny odczyn z komórkami limfoidalnymi rdzenia i kory. W węzłach
chłonnych i migdałkach silny odczyn występuje w międzygrudkowych limfocytach T. Nie obserwuje się odczynu w
pozostałych prawidłowych tkankach ludzkich, w których silnie znakowane są tylko małe komórki T (1). W
migdałkach, stłoczone komórki T w strefie T wykazują silny odczyn, podczas gdy izolowane komórki T w ośrodkach
rozmnaŜania migdałków wykazują odczyn umiarkowany do silnego.
Tkanki patologiczne: Spośród 110 przebadanych chłoniaków z limfocytów T wszystkie chłoniaki limfoblastyczne z
limfocytów T dawały silny odczyn dodatni z przeciwciałem (n=15), natomiast tylko 25/95 obwodowych nowotworów z
limfocytów T dawało odczyn dodatni. Zwracała uwagę duŜa wartość diagnostyczna CD3+, fenotypu limcofytów T z
CD7 w diagnostyce zajmowania węzłów chłonnych przez chłoniaka skóry z limfocytów T. W róŜnych kategoriach
choroby Hodgkina (n=15) komórki nowotworowe dawały konsekwentnie odczyn ujemny, a komórki Reed-Sternberga
były często otoczone silnie wybarwionymi małymi limfocytami T. Wszystkie oprócz jednej z 35 chłoniaków z komórek
B dały odczyn ujemny z przeciwciałem, które znakowało tylko małe reaktywne komórki T. Nowotwory nielimfoidalne
(n=69) konsekwentnie dawały odczyn ujemny — zgodnie z oczekiwaniami znakowane były jedynie małe reaktywne
limfocyty T (1).
Piśmiennictwo
1.
Al Saati T, Alibaud L, Lamant L, Boyes J, March M, Delsol G. A new monoclonal anti-CD7 antibody reactive on
paraffin sections. Appl Immunohistochem Mol Morphol 2001;9:289-96.
2.
Bowen MA. TC8. CD7 Workshop Panel Report. In: Kishimoto T, Kikutani H, von dem Borne AEG, Goyert SM,
Mason DY, Miyasaka M, et al., editors. Leucocyte typing VI. White cell differentiation antigens. Proceedings of
the 6th International Workshop and Conference; 1996 Nov 10-14; Kobe, Japan. New York, London: Garland
Publishing Inc.; 1997. p. 62-3.
3.
Sempowski GD, Lee DM, Kaufman RE, Haynes BF. Structure and function of the CD7 molecule. Crit Rev
Immunol 1999;19:331-48.
O bjaśn ienie symbol i
N um er k at alogow y
Tem peratura przechowywania
Z uŜyć przed
W yrób m edyc zny do
diagnos tyki in vitro
Zawartość w ystarcza na <n>
test ów
Produc ent
Spraw dzić w inst rukc ji
s tosowania
Numer serii
(118893-003)
Dako Denmark A/S
IR643/PL/SSM/2009.06.09 str. 2/2
| Produktionsvej 42 | DK-2600 Glostrup | Denmark | Tel. +45 44 85 95 00 | Fax +45 44 85 95 95 | CVR No. 33 21 13 17