Wytrzymałość na rozciąganie więzadła rzepkowo

Wytrzymałość na rozciąganie więzadła rzepkowo- udowego przyśrodkowego przed i
po naprawie lub rekonstrukcji
J. Mountney, W. Senavongse, A. A. Amis, N. P. Thomas
From Imperial College, London and the North Hampshire Hospital, Basingstoke,
England
Wytrzymałość na rozciąganie więzadła rzepkowo- udowego przyśrodkowego (Wrzup)
i procedury rekonstrukcyjne tej struktury nie są znane. W dziesięciu kolanach ze
„świeżych” preparatów anatomicznych wypreparowano rzepkę pozostawiając wrzup i
jego przyczep do kłykcia przyśrodkowego kości udowej. Wrzup naprawiano stosując
szwy Kesslera lub system „kotwic” kostnych lub jedną z technik przeszczepiania
ścięgien. Wytrzymałość na rozciąganie i siła powodująca zwichnięcie były mierzone
przy pomocy maszyny Instrona testującej materiały.
Średnia wytrzymałość na rozciąganie Wrzup wyniosła 208 N (SD 90) na 26 mm (SD
7) zwichnięcia. Wytrzymałość samego zeszycia wyniosła 37N (SD 27); szycia i
kotwic kostnych 142 N (SD 39); przeszczep ścięgna „ślepy tunel” 126 N ( SD 21); i
tunel otwarty, 195 N (SD 66). Ostatni sposób rekonstrukcji nie był znacząco słabszy
od wytrzymałości Wrzup.
J Bone Joint Surg [Br] 2005;87-B:36-40.