Instytut Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk Doświadczenia

Instytut Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk
Zespół Porównawczych Analiz Nierówności Społecznych
CONSIRT: Cross-National Studies: Interdisciplinary Research and Training Program
Warszawa, czerwiec 2012
Irina Tomescu Dubrow, Kazimierz M. Słomczyński, Marta Kołczyńska
Doświadczenia na rynku pracy i pozostawania poza rynkiem pracy
OPIS BADAŃ
Badania w tym projekcie są realizowane są w ramach grantu otrzymanego z Ministerstwa Nauki i
Szkolnictwa Wyższego (1353/B/H03/2010/39). W niniejszym opisie przedstawiamy:
(a) założenia całego projektu,
(b) badane grupy respondentów,
(c) narzędzia badawcze,
(d) realizację badania w terenie.
Założenia projektu
Celami projektu są: (1) prawidłowe oszacowanie, dla różnych grup społecznych,
prawdopodobieństw (1-a) popadania w bezrobocie oraz (1-b) „wychodzenia” z bezrobocia, a
także (2) identyfikacja czynników, które sprzyjają znalezieniu i utrzymaniu pracy po okresie
bezrobocia. Analiza subiektywnych definicji sytuacji życiowych, w jakich znajdują się ludzie w
różnych fazach kariery zawodowej ma doprowadzić do interpretacji mechanizmów, które
zawierają czynniki wpływające na bezrobocie i znajdywanie zatrudnienia.
Projekt wykorzystuje dane z ogólnopolskiego badania panelowego POLPAN, przeprowadzonego
w latach 1988-2008 w pięcioletnich interwałach, w którym respondenci przedstawiali pełną
historię zatrudnienia, wraz z wszystkimi przerwami w karierze zawodowej. Analiza regresji Coxa
oraz wielowymiarowych tablic przeżycia pozwoliła zidentyfikować statystycznie istotne
determinanty różnych form bezrobocia i wychodzenia z niego. Socjologiczna treść tych
determinant – wyrażająca się w zastosowaniu takich pojęć, jak kapitał społeczny, aktywność
polityczna, czy postawy merytokratyczne – dodała nową wiedzę o działaniu indywiduów na
rynku pracy. Ponadto, w nowym projekcie – zrealizowanym w 2012 roku – analiza ilościowa
została zintegrowana z analizą jakościową, co stanowi novum w badaniach nad rynkiem pracy i
zatrudnieniem – badaniach nie tylko socjologów, ale i kolegów z innych dyscyplin.
Po raz pierwszy w polskiej socjologii analiza statystyczna posłużyła do wyboru osób, z którymi
zostały przeprowadzone wywiady służące do identyfikacji czynników radzenia sobie w sytuacji
1
bezrobocia, a w szczególności znajdowania – lub nie – nowej pracy. Wywiady obejmowały
cztery podstawowe grupy respondentów wyróżnionych ze względu na dwa kryteria:
(i) znalezienia się w sytuacji bezrobocia z powodu przekształceń strukturalnych
gospodarki bądź innych przyczyn, oraz
(ii) „wyjścia” z bezrobocia lub nie.
Analizując subiektywne definicje sytuacji życiowych tych grup można odpowiedzieć na
pytanie, jak osoby, które zostały dotknięte bezrobociem strukturalnym różnią się od innych osób
pozostających bez pracy, oraz, co powoduje, że jedni znajdują pracę, a inni pozostają bez pracy
przez długi okres.
Statystyczne analizy determinant bezrobocia na podstawie danych POLPAN zostały
wykonane. Istotą realizowanego projektu jest integracja ilościowego i jakościowego podejścia do
zagadnień bezrobocia i zatrudnienia. Właściwe ramy teoretyczno-metodologiczne do tej
integracji daje podejście „life event history”, a w szczególności takie dynamiczne ujęcie karier
zawodowych, w którym liczą się nie tylko statystyczne regularności czynników obiektywnych,
lecz również subiektywnie definiowane sytuacje życiowe, w jakich mężczyźni i kobiety znajdują
się w różnych okresach cyklu życiowego. Dlatego materiał z badań surveyowych jest
uzupełniony specjalnymi wywiadami pogłębiającymi.
Jak wskazują dane POLPAN, wśród osób aktywnych zawodowo ponad dwie piąte miała co
najmniej jedną przerwę w karierze zawodowej spowodowaną bezrobociem, z czego
zdecydowanej większości udało się powracać do pracy. Uzasadnienie podjęcia problemu
doświadczeń na rynku pracy – w tym ryzyka bezrobocia i szans powrotu do pracy – sprowadza
się do względów (1) teoretycznych, (2) metodologicznych i (2) praktycznych.
Względy teoretyczne są takie, że do tej pory rozwój refleksji nad bezrobociem i wychodzeniem z
niego w małym stopniu doprowadza do konstrukcji testowalnych hipotez wbudowanych w
ogólną wiedzę socjologiczną. Projekt nasz przełamuje ten impas. W szczególności przyjmujemy
ogólną hipotezę, iż atrybucja przyczyn własnego bezrobocia – jako część składowa subiektywnej
definicji sytuacji życiowej – jest istotną determinantą strategii życiowej w budowaniu biografii
zawodowej, w tym podejmowanych kroków, aby znaleźć pracę. Ponadto, przedstawiamy nowe
hipotezy szczegółowe, które mają walor teoretyczny.
Względy metodologiczne sprowadzają się do potrzeby rozwoju badań, w których analizy
ilościowe łączy się w sposób istotny z analizami jakościowymi. Badanie POLPAN stwarza tę
unikalną sytuację, iż dostarcza ilościowego materiału o indywidualnych biografiach zawodowych
– w tym wszystkich przerwach w karierach zawodowych – i umożliwia wybór tych osób, których
wypowiedzi w dodatkowych wywiadach mogą być szczególnie przydatne do testowania hipotez i
interpretacji wyników.
Względy praktyczne są dwojakiego rodzaju. Po pierwsze, wyniki tych badań są potencjalnie
użyteczne dla administracji państwowej i służb zatrudnienia, gdyż dostarczą one wiedzy na temat
psycho-społecznych uwarunkowań nie tylko popadania w bezrobocie, ale również wychodzenia z
niego. Wiedza ta może być wykorzystywana w doradztwie. Niezależnie od tego – i to jest wzgląd
2
drugi – projekt ten jest pomyślany jako podstawa do warsztatów – dla wyższych kadr ze służb
zatrudnienia, doktorantów i młodych pracowników naukowych – na temat integracji analiz
ilościowych i jakościowych nad bezrobociem i wychodzeniem z niego.
Badane Grupy
Dotychczasowe statystyczne analizy danych POLPAN pokazały, iż jeżeli robotnicy przemysłu
ciężkiego i przedstawiciele nomenklatury kiedykolwiek utracili pracę to zwykle w wyniku zmian
strukturalnych – tj. likwidacji całych zakładów pracy lub ich daleko idących przekształceń. Część
tych osób już nigdy nie znalazła zatrudnienia. Do dalszego badania wybraliśmy 30 takich
przypadków (Grupa A). Kategorią kontrastową są przypadki, gdy po „bezrobociu strukturalnym”
osoby znalazły pracę w okresie sześciu miesięcy i tę pracę utrzymały co najmniej przez pięć lat
(N = 30, Grupa B).
„Bezrobocie strukturalne” obejmuje tylko część osób tracących pracę (mniej niż 30%). Aby
stwierdzić, czy jego skutki są różne niż w innych relewantnych przypadkach, dobraliśmy inne
grupy: spośród osób, które w jakimś momencie pozostawały bez zatrudnienia z niestrukturalnych przyczyn wybraliśmy 30 takich, które pozostają bez pracy (Grupa C-1) i 30 takich,
które pracę znalazły (Grupa D-1).
Wszystkie te cztery grupy składają się z osób, które doświadczyły bezrobocia. Do badań
połączyliśmy wszystkie przypadki takie przypadki z badania POLPAN dodając rezerwę. Razem
w próbie mamy 171 przypadków, z których zrealizowano 113. Dla wszystkich tych grup jest
jeden wspólny kwestionariusz.
Wśród osób, które w jakimś momencie pozostawały bez zatrudnienia z przyczyn niestrukturalnych znajdują się szczególne kategorie, które – jak pokazują nasze wstępne analizy –
zasługują na uwagę. Przede wszystkim trzeba podkreślić, że nasza definicja bezrobocia jest
szersza niż często przyjmowana w statystyce siły roboczej, która dodaje konieczne warunki
„utraty pracy” lub „niemożności znalezienia pracy po ukończeniu nauki”. Znaczna cześć
potencjalnej siły roboczej nie spełnia tych warunków, choć część osób do niej należących jest
gotowa podjąć pracę. Nasz projekt jest jednym z nielicznych, które uwzględnia kategorię kobiet,
których głównym zajęciem jest zajmowanie się domem (Grupa C-2, docelowe N = 40).
Zrealizowano 39 wywiadów. Dla tej grupy jest oddzielny kwestionariusz.
Inną kategorią – również unikalną – są osoby, które po okresie bezrobocia wyjechały za granicę.
Przeprowadzając badania POLPAN w 2008 zidentyfikowaliśmy osoby, które we wcześniejszym
okresie pozostawały bez pracy, a które w czasie badania przebywały za granicą i – w
konsekwencji – nie wzięły w nim udziału. Mamy 53 przypadki osób, które w 2008 przebywały
za granicą. Dla tych przypadków staraliśmy się ustalić co te osoby robiły przed wyjazdem i – o
ile to możliwe – co robią teraz. Dyspozycje do zbierania informacji na ten temat stanowią osobne
narzędzie badawcze. Informacje zebrano tylko o 17 osobach.
3
Narzędzia badawcze
Ankieterzy mieli do dyspozycji trzy narzędzia badawcze:
1. Kwestionariusz wywiadu STRATEGIE ŻYCIOWE OSÓB, KTÓRE DOŚWIADCZYŁY
BEZROBOCIA. GRUPY 1-4 (A, B, C1, D1). Kwestionariusz załączony.
2. Kwestionariusz wywiadu STRATEGIE ŻYCIOWE OSÓB, KTÓRYCH GŁÓWNYM
ZAJĘCIEM JEST LUB BYŁO ZAJMOWANIE SIĘ DOMEM.
GRUPA 5 (C-2)
3. Dyspozycje do zwiadu CO ROBIŁY I CO ROBIĄ OSOBY, KTÓRE W 2008 ROKU
PRZEBYWAŁY ZA GRANICĄ
Każde z dwóch pierwszych narzędzi, dotyczących BEZROBOCIA oraz ZAJMOWANIA SIĘ
DOMEM JAKO GŁÓWNYM ZAJĘCIEM, składa się z 17 części (łacińskie litery A do R).
Części A-D mają podobną strukturę, choć dotyczą bezrobocia (narzędzie 1) i zajmowania się
domem (narzędzie 2). Natomiast części E, G-R zawierają w zasadzie te same pytania, przy czym
w kwestionariuszu dla osób doświadczających bezrobocia zastosowano formę dla obu płci (P. dla
Pan/Pani), a w kwestionariuszu dla osób zajmujących się domem formę odpowiednią dla kobiet
(Pani).
Kwestionariusze zawierają instrukcje definiujące potencjalnych respondentów. W obu
kwestionariuszach część A ma za zadanie (a) upewnić się, że rozmawiamy z właściwą osobą, tzn.
spełniającą kryteria podane w instrukcji kwestionariusza, oraz (b) wybrać odpowiednią część B,
C lub D. Potem następują części E-R. Instrukcja w kwestionariuszach podaje też najważniejsze
informacje dotyczące zapisu.
Jeżeli chodzi o dyspozycje do zwiadu CO ROBIŁY I CO ROBIĄ OSOBY, KTÓRE W 2008
ROKU PRZEBYWAŁY ZA GRANICĄ, to podano w nich poszukiwane informacje. Nie jest
istotne, jak te informacje zostały zebrane, jeśli są one w ogóle wiarygodne. Tej części w ogóle nie
omawiamy w materiałach warsztatowych.
Realizacja badania w terenie
Badanie zostało zrealizowane przez Ośrodek Realizacji Badań Socjologicznych (ORBS) przy
Instytucje Filozofii i Socjologii PAN. Przed badaniami odbyło się intensywne szkolenie
instruktorów terenowych. Instruktorzy ci prowadzili następnie szkolenia ankieterów.
Wywiady zostały przeprowadzone w styczniu, lutym i marcu 2012 roku. Ogólnie 32 ankieterzy
przeprowadzili 152 wywiady (113 z osobami, które doświadczyły bezrobocia, i 39 z osobami,
których głównym zajęciem w przeszłości było zajmowanie się domem). Średnio na ankietera
przypada 4,75 wywiadu, ale 12 ankieterów przeprowadziło po 1-2 wywiady, a czterech
ankieterów przeprowadziło 10 lub więcej wywiadów.
4
Sposób przeprowadzenia wywiadów
Wywiady według kwestionariuszy dla osób, które doświadczyły bezrobocia i dla kobietgospodyń domowych były ustrukturalizowanymi wywiadami wolnymi. Oznacza to, iż z pewnym
wyjątkiem pytania nie były odczytywane verbatim, a zostały dostosowane do konwersacyjnego
stylu rozmowy – tak, aby uzyskać poszukiwane informacje (zawarte w treści pytania). Wyjątek
stanowiły pytania testowe, wymagające odczytywania pytań tak, jak zostały one sformułowane.
Pytania te są odbierane jako trudne.
Niektóre wywiady były nagrywane. Oczywiście proszono respondenta o zgodę. Jeżeli respondent
nie wyraził takiej zgody wywiad był przeprowadzany bez nagrywania. Odmówiło nagrywania 75
respondentów. Natomiast 66 respondentów zgodziło się na nagrywanie całości lub prawie całości
rozmowy. W niektórych przypadkach respondenci (9 osób) wyrazili zgodę na nagrywanie tylko
niektórych wypowiedzi.
Większość wywiadów (106) została przeprowadzona bez udziału osób trzecich. Jednakże w 25
przypadkach osoby trzecie były obecne przez cały czas trwania wywiadu. Zamierzamy
sprawdzić, czy warunki przeprowadzenia wywiadu mają wpływ na odpowiedzi respondentów.
Uwagi o wybranych pytaniach kwestionariuszy
1. W kwestionariuszach obu wersji są pytania mające na celu ustalenie, w jakim zawodzie i na
jakim stanowisku respondent pracuje lub pracował. Zawsze chodziło o pracę główną – dającą
najwyższy dochód. Mogła to być jakakolwiek praca najemna lub wynikająca z prowadzenia
działalności gospodarczej – również w rolnictwie. Przyjęto, iż każda praca o wymiarze 15 lub
więcej godzin tygodniowo może być stałą pracą. Zawody są kodowane za pomocą Społecznej
Klasyfikacji Zawodów (Domański, Sawiński, Słomczyński 2007). Ankieterzy zostali
przeszkoleni, w jaki sposób zebrać odpowiednie dane.
2. Kwestionariusze zawierają sporo pytań, w odpowiedzi na które respondent ma określić (a)
czas, kiedy zdarzenie nastąpiło (rok i miesiąc), (b) czas trwania czynności (w godzinach i
minutach w dniu, tygodniu, miesiącu), (c) kwoty pieniężne. Z wyjątkiem pytań o daty okresu
ostatniego bezrobocia, czy ostatniego zajmowania się domem jako głównym zajęciem, oraz o
łączny dochód miesięczny wszystkich osób w gospodarstwie domowym, chodziło o zgrubne
szacunki. Pytania te nie okazały się szczególnie trudne.
5