Program prac konserwatorskich

PROGRAM POSTĘPOWANIA KONSERWATORSKIEGO
zalecenia wstępne:
−
rusztowania do prac remontowych i konserwatorskich winny zabezpieczać
elewacje przed zamakaniem w trakcie trwania prac – konieczne zadaszenie
rusztowania oraz zabezpieczenie siatką;
−
wszystkie otwory okienne należy zabezpieczyć grubą folią budowlaną,
przeźroczystą a okna dodatkowo płytami przyciętymi do formatu otworu;
−
likwidacja kabli, rur i innych elementów instalacji na elewacji – usunięcie
nieużytkowanych, schowanie funkcjonujących w spoinach bądź w podłożu,
−
likwidacja dysharmonicznych lamp w narożach zakrystii oraz głośników nad
wejściami.
TYNKI
ściany elewacji - powierzchnie tynkowane:
•
całkowite skucie odspojonych, osypujących się oraz głuchych fragmentów
tynków (100 % powierzchni, za wyjątkiem gzymsu koronujacego) - wtórna
przecierka cementowa uniemożliwiła „oddychanie oryginalnych tynków
mineralnych powodując ich całkowitą degradację
•
odgrzybienie miejsc po odkutych, zawilgoconych, zdegradowanych tynkach
poprzez natrysk lub nanoszenie pędzlem – Imprägnierung BFA; zabieg należy
wykonać parokrotnie w ciągu dnia, tak aby penetracja podłoża preparatem była
maksymalna; w miarę możliwości powierzchnię należy osłonić folią, aby opóźnić
jego parowanie;
•
odczyszczenie całej powierzchni odkrytej cegły, z której wzniesiono kościół z
warstw brudu, pyłu i resztek zaprawy przy zastosowaniu metody strumieniowościernej na sucho z doborem odpowiedniego ciśnienia i ścierniwa kwarcowego
(np. agregatem Schmidta), metoda ta nie wprowadza dużej ilości wody podłoże, a
więc nie powoduje potencjalnej możliwości uaktywnienia soli,
•
uzupełnienie braków w wątku oraz w spoinach,
•
wypełnienie pustek w murze zaprawą iniekcyjną – Injektionsleim,
•
zagruntowanie bruzd,
•
wykonanie tynków cementowo-wapiennych kategorii III:
obrzutka na całej powierzchni elewacji,
założenie warstwy tynku z uwzględnieniem odtworzenia pionowych i poziomych
podziałów tworzących na elewacjach prostokątne płyciny,
•
celem uzyskania gładkiej, jednorodnej fakturowo powierzchni (na wysokości 2
m będzie widoczne miejsce styku tynków renowacyjnych z tradycyjnymi) należy,
po wyschnięciu, tynk przetrzeć kratowym zdzierakiem i po trzech dniach na całą
powierzchnię nanieść warstwę szpachlówki Feinputz, zużycie: ok. 2 kg/m2,
•
gruntowanie powierzchni – Hydrotifengrunt,
•
dwukrotne malowanie niskoalkaliczną, polikrzemianową farbą elewacyjną
NOVALIT F firmy Kabe (można zastosować po zagruntowaniu jako pierwszą
warstwę mineralną farbę podkładową, z mikrowłóknami – NOVALIT PLAN),
ZESPOLENIE PĘKNIĘĆ ŚCIAN ELEWACJI:
- mniejsze spękania sklejenie przy użyciu żywic epoksydowych - Epoxy BH 100,
- głębsze pęknięcia konstrukcyjne - wykonanie wzmocnień murów metodą
„zatapiania” w szczelinach prętów nierdzewnych o przekroju 6 mm w zaprawie
do klinkieru,
- spoinowanie szczelin po wzmocnieniach.
TYNKI RENOWACYJNE
Tynki renowacyjne należy zastosować na powierzchniach zagrożonych
uszkodzeniami w wyniku krystalizacji soli. Przyjmuje się, że tynki wymienia się na
wysokości co najmniej 80 cm powyżej górnej krawędzi widocznych uszkodzeń
spowodowanych przez sole – w przedmiotowym obiekcie zaleca się założenie
tynków renowacyjnych w partii przyziemia do wysokości gzymsu oddzielającego
partię przyziemia od reszty elewacji. Wyżej można zastosować zwykłe tynki
cementowo – wapienne.
Postępowanie:
–
skuć stare tynki na wysokości ok. 200 cm powyżej poziomu terenu, oczyścić i
w razie potrzeby wyrównać powierzchnię używając np. zaprawy Grundputz,
–
narzucić obrzutkę cementową Vorspritzmortel, jako warstwę szczepną
(obrzutka powinna pokryć ok. 50% powierzchni), zużycie: 3,0 kg/m2,
–
najwcześniej po trzech dniach nanieść nowy tynk – min. 2 cm tynku
renowacyjnego Sanierputz – stara biel – WTA,
zużycie na 2 cm grubości – 17,0 kg/m2
–
celem uzyskania gładkiej powierzchni należy, po wyschnięciu, tynk przetrzeć
kratowym zdzierakiem i po trzech dniach nanieść warstwę szpachlówki Feinputz,
zużycie: ok. 2 kg/m2,
–
po stwardnieniu i wyschnięciu tynku, zagruntować powierzchnię,
–
dwukrotne malowanie niskoalkaliczną, polikrzemianową farbą elewacyjną
NOVALIT F firmy Kabe (można zastosować po zagruntowaniu jako pierwszą
warstwę mineralną farbę podkładową, z mikrowłóknami – NOVALIT PLAN),
–
partię cokołową (na wys. ok. 90 cm od podłoża) pomalować w kolorze
elewacji z przyciemnieniem o 100%.
DETAL SZTUKATORSKI
gzyms koronujący, oprawa portalu głównego wejścia do kościoła:
•
mechaniczne oczyszczenie detalu z nawarstwień farb, smółek i niewłaściwych
uzupełnień,
•
wykucie i usunięcie wtórnych, grubych łat, zacierek i wypełnień wadliwie
wykonanych z zaprawy cementowej,
•
podklejenie ruchomych elementów sztukatorskich żywicą epoksydową Epoxy BH 100,
•
demontaż zniszczonych fragmentów dekoracji, nie nadających się do
przeprowadzenia prac konserwatorskich,
•
odgrzybienie
miejsc
po
odkutych, zawilgoconych, zdegradowanych
fragmentach poprzez natrysk lub nanoszenie pędzlem – Imprägnierung BFA;
zabieg należy wykonać parokrotnie w ciągu dnia, tak aby penetracja podłoża
preparatem była maksymalna; w miarę możliwości powierzchnię należy osłonić
folią, aby opóźnić jego parowanie;
•
wykonanie odlewów brakujących fragmentów zgodnie z formą oryginalną,
zaprawą sztukatorską do odlewów – Stuckmörtel GF,
•
uzupełnienie ubytków – Feinzugmörtel, przy głębszych ubytkach stosujac
zaprawę rdzeniową - Grobzugmörtel,
•
cyzelowanie,
•
gruntowanie powierzchni – Hydro-tifengrunt,
•
odtworzenie kolorystyki na podstawie badań wykonanych w trakcie
przeprowadzania wstępnych prac konserwatorskich – należy wykonać odkrywki i
sondy pozwalające określić pierwotną kolorystykę elewacji - w zagłębieniach
elementów rzeźbiarskich - odkuć odspajające się fragmenty i w miarę możliwości
wyodrębnić pierwotną powłokę malarską – efekty odkrywek i docelową
kolorystykę uzgodnić ze służbami konserwatorskimi,
•
malowanie powierzchni farbą wysokodyfuzyjną Funcosil LA,
PROFILE CIĄGNIONE
gzyms w partii cokołowej:
•
odtworzenie gzymsu według profilu ściągniętego z oryginalnego, przed
skuciem;
•
wykonanie profili ciągnionych - elementy o grubości do 5 mm –
Feinzugmörtel, elementy o większych przekrojach stosując wpierw (jako
wypełnienie) zaprawę rdzeniową Grobzugmörtel;
•
gruntowanie powierzchni – Hydro-tifengrunt,
•
dwukrotne malowanie niskoalkaliczną, polikrzemianową farbą
elewacyjną NOVALIT F firmy Kabe (można zastosować po zagruntowaniu
jako pierwszą warstwę mineralną farbę podkładową, z mikrowłóknami –
NOVALIT PLAN).
DETAL RZEŹBIARSKI
sterczyny w formie urn zdobionych motywem roślinnym:
•
mechaniczne oczyszczenie detalu z nawarstwień farb, smółek i niewłaściwych
uzupełnień,
•
podklejenie ruchomych elementów sztukatorskich żywicą epoksydową Epoxy BH 100,
•
demontaż zniszczonych fragmentów dekoracji, nie nadających się do
przeprowadzenia prac konserwatorskich,
•
odgrzybienie
miejsc
po
odkutych, zawilgoconych, zdegradowanych
fragmentach poprzez natrysk lub nanoszenie pędzlem – Imprägnierung BFA;
zabieg należy wykonać parokrotnie w ciągu dnia, tak aby penetracja podłoża
preparatem była maksymalna; w miarę możliwości powierzchnię należy osłonić
folią, aby opóźnić jego parowanie;
•
wykonanie uzupełnienia ubytków brakujących fragmentów zgodnie z formą
oryginalną, zaprawą sztukatorską– Feinzugmörtel, przy głębszych ubytkach –
rdzeń z zaprawy Grobzugmörtel,
•
cyzelowanie,
•
gruntowanie powierzchni – Hydro-tifengrunt,
•
dwukrotne malowanie niskoalkaliczną, polikrzemianową farbą elewacyjną
NOVALIT F firmy Kabe.
Program (za wyjątkiem farb elewacyjnych) opracowano w technologii firmy
Remmers (producenta specjalistycznych środków do konserwacji obiektów
zabytkowych).
obróbki blacharskie (parapety, opracowanie ścianek przyporowych,
flankujących boki wieży, trójkątne zwieńczenia portali – główny oraz boczny,
gzymsowanie u podstawy wieży) - wykonać z blachy tytanowo-cynkowej z
uwzględnieniem okapnika.
metaloplastyka – krzyże wieńczące wieżę, sygnaturkę oraz w kalenicy dachu nad
prezbiterium, kraty zabezpieczające w oknach (oryginalne):
–
dokładne odczyszczenie z warstw brudu, naleciałości i produktów korozji,
–
odtłuszczenie powierzchni,
–
położenie podkładu antykorozyjnego,
–
malowanie farbą antykorozyjną np. Hammereit, kolor grafit młotkowy
–
kule, będące podstawą krzyży na wieży i sygnaturce – ocenić ich stan
techniczny i w razie daleko posuniętej destrukcji (korozja) wykonać nowe z blachy
nierdzewnej, z wiernym odtworzeniem oryginalnego rysunku i formy.
pokrycie dachowe – dach kryty blachą cynkowaną, malowaną:
– dokładne odczyszczenie z warstw brudu, osadów i nalotów,
– odtłuszczenie całej powierzchni,
– malowanie powierzchni farbą antykorozyjną, w kolorze RAL 7038
rynny – wymienione, wykonane z blachy tytanowo-cynkowej,
rury spustowe – obecnie plastikowe, w kolorze brązowym; przy okazji prac
związanych z renowacją pokrycia należy wymienić rury spustowe na tytan-cynk,
celem ujednolicenia wszystkich obróbek na elewacjach kościoła.
stolarka okienna oraz drzwiowa – poza opracowaniem.