PL - Shar-Pei WORLD

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH
Bruksela, dnia 20.11.2006
KOM(2006) 684 wersja ostateczna
2006/0236 (COD)
Wniosek
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
zakazujące wprowadzania do obrotu, przywozu do Wspólnoty i wywozu ze Wspólnoty
futra z kotów i psów oraz produktów zawierających takie futro
(przedstawiona przez Komisję)
{SEK(2006) 1448}
{SEK(2006) 1449}
PL
PL
UZASADNIENIE
1.
KONTEKST WNIOSKU
•
Podstawa i cele wniosku
Niniejszy wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
ma na celu zakazanie wprowadzania do obrotu, przywozu do Wspólnoty i
wywozu ze Wspólnoty futra z kotów i psów oraz produktów z takiego futra.
Ustala on ponadto wymogi informacyjne mające na celu zapewnienie, że
informacje dotyczące nowych metod wykrywania będą udostępniane Komisji i
wymieniane pomiędzy państwami członkowskimi mając na uwadze
ewentualne ustanowienie na poziomie UE wspólnych metodyk wykrywania
służących do identyfikacji gatunków, z których pochodzą futra i produkty
futrzarskie przywożone lub wprowadzane do obrotu.
Zakazy mają zastąpić istniejące różnorodne środki ustanowione w kilku
państwach członkowskich, służące do wykonania zakazu produkcji i/lub
handlu futrem z kotów i psów oraz mające na celu zapobieganie zakłóceniom
funkcjonowania rynku wewnętrznego, a tym samym zapewnienie swobodnego
przepływu futer i produktów futrzarskich w ujęciu ogólnym. Przepisy projektu
rozporządzenia mają również na celu zapewnienie, że futro z kotów i psów
oraz produkty zawierające takie futro (futro używane jest również jako
podbicie lub ozdoba w ubraniach lub w zabawkach) produkowane poza
Wspólnotą nie mogą być przywożone do niej lub nie mogą być wywożone
poza Wspólnotę.
Istnieją dowody, że futro z kotów i psów oraz produkty zawierające takie futro
są obecnie wprowadzane do UE i są przedmiotem handlu na jej terenie,
niezgłoszone jako takie, choć trudno jest ilościowo określić część, jaką stanowi
futro z kotów i psów w całkowitych wielkościach dotyczących ogólnego
handlu futrami. Dostępne dowody wskazują, że większość tych produktów
pochodzi z krajów trzecich, gdyż w państwach członkowskich nie ma tradycji
hodowania kotów i psów do celów produkcji futra.
Od kilku lat konsumenci są zaniepokojeni tym, że mogliby kupić futro lub
produkty futrzarskie wykonane z kotów i psów. Ponieważ zwierzęta te
uważane są za towarzyszy człowieka, ich futro lub produkty futrzarskie
ogólnie nie są akceptowane z powodów etycznych. Komisja oraz państwa
członkowskie otrzymali w ciągu ostatnich lat ogromną ilość listów i petycji w
kwestii handlu futrem z kotów i psów, wyrażających głębokie oburzenie i
odrazę konsumentów, polityków i obywateli wobec handlu futrem z kotów i
psów lub produktami z takiego futra. Uczucia te wywołały przedstawione w
Internecie i transmitowane w telewizji sceny pokazujące, jak koty i psy są
wykorzystywane do produkcji futra i traktowane w Azji. Materiał filmowy
pokazuje okrutny sposób, w jaki zwierzęta są zabijane lub żywcem obdzierane
ze skóry.
PL
2
PL
Niepokoje konsumentów częściowo wyjaśnia fakt, że nie mogą oni łatwo
rozróżnić futra z kotów i psów od innych rodzajów futra lub materiału
syntetycznego wykonanego w celu imitowania futra. Ponieważ futro z kotów i
psów jest ponadto mniej kosztowne niż inne rodzaje futra i może być używane
jako substytut droższych rodzajów futra, istnieje bodziec do nieuczciwych lub
oszukańczych praktyk w wykorzystywaniu produktów futrzarskich, w tym
również oszukańczego lub wprowadzającego w błąd etykietowania oraz innych
praktyk mających na celu zatajenie prawdziwego rodzaju lub pochodzenia
produktu.
W wyniku obaw wyrażonych przez konsumentów i obywateli, kilka państw
członkowskich przyjęło (albo jest w trakcie przyjmowania lub badania)
ustawodawstwo mające na celu ograniczenie lub zakazanie działalności
gospodarczej związanej z produkcją futra z kotów i psów. Krajowi
ustawodawcy stawiają czoła temu problemowi za pomocą różnych środków,
począwszy od zakazu hodowli kotów i psów do celów produkcji futra, a
skończywszy na zakazie produkcji i/lub przywozu futra otrzymywanego z tych
zwierząt lub wymogach etykietowania. W niektórych przypadkach
ograniczenia dotyczą kotów i psów, podczas gdy w innych obejmują one
również inne zwierzęta domowe. Rosnąca świadomość wśród społeczeństwa i
jego nacisk na krajowych ustawodawców mogą doprowadzić do dalszych
inicjatyw ustawodawczych w państwach członkowskich, mających na celu
zareagowanie na powszechne zaniepokojenie wywołane udostępnianiem
informacji i danych dotyczących zabijania do celów produkcji futra zwierząt
będących towarzyszami człowieka.
W piętnastu państwach członkowskich obowiązuje ustawodawstwo, którego
celem jest ograniczenie produkcji futra z kotów i psów lub handlu produktami
zawierającymi takie futro.
Choć wydaje się, że we wszystkich państwach członkowskich istnieje ogólne
porozumienie co do niedopuszczalności handlu i przywozu futra z kotów i
psów oraz produktów z takiego futra do Wspólnoty, współistnienie różnych
instrumentów ustawodawczych, z których wszystkie mają na celu zaradzenie
temu samemu problemowi, oznacza, że przedsiębiorstwa handlowe muszą
sprostać różnym wymogom prawnym w poszczególnych państwach
członkowskich, w których pragną handlować, bądź do których pragną
importować lub eksportować. W rezultacie, wewnętrzny rynek futer może być
podzielony, ponieważ:
a)
PL
współistnienie różnych wymogów prawnych uniemożliwia „normalnym
rodzajom” futra legalnie przywiezionym do Wspólnoty, lub
wyprodukowanym we Wspólnocie swobodny obrót w obrębie jej granic,
przy czym wewnątrzwspólnotowe przepływy handlowe podlegają
szeregowi różnych ograniczeń egzekwowanych na poziomie krajowym;
3
PL
b)
przedsiębiorstwa handlowe muszą dostosować swoje praktyki handlowe
do różnych przepisów obowiązujących w każdym państwie
członkowskim, ponosząc tym samym dodatkowe koszty spowodowane,
na przykład, koniecznością zdobycia określonej wiedzy prawnej lub
potrzebą zapewnienia zgodności z wymogami etykietowania;
c)
konsumenci produktów futrzarskich w ujęciu ogólnym są zniechęceni do
kupowania poza granicami z powodu niepewności co do obowiązujących
ram prawnych w kraju innym niż ich własny. Niepewność taka działa jak
czynnik odstraszający u konsumentów, którzy chcą uniknąć zakupu futra
z kotów lub psów lub przyczynić się w jakikolwiek sposób do takiego
handlu.
Traktat nie pozwala Wspólnocie ustanawiać prawa na podstawie względów
etycznych. Niektóre państwa członkowskie, z drugiej strony, uwzględniły te
kwestię przy ustanawianiu prawa w sprawach takich, jak obecna.
Traktat przyznaje jednak Wspólnocie prawo do przyjmowania środków
mających na celu zapobieganie zakłóceniom, które mogą wpływać na
funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Handel futrami ze zwierząt futerkowych
jest legalnym handlem na podstawie prawodawstwa wspólnotowego.
Przeszkodom dotyczącym takiego handlu należy więc przeciwdziałać.
Z przyjętego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości wynika, że gdy istnieją
różnice
między
przepisami
ustawowymi,
wykonawczymi
lub
administracyjnymi państw członkowskich, które są takie, iż stanowią
przeszkodę dla podstawowych swobód, a przez to mają bezpośredni wpływ na
funkcjonowanie rynku wewnętrznego, uzasadnione są wspólnotowe środki
mające na celu zapobieganie takim przeszkodom.
Jak orzekł Trybunał w swoim wyroku z 14 grudnia 2004 r. w sprawie C-434/02
(Arnold André), „w przypadku istnienia przeszkód w handlu lub gdy istnieje
prawdopodobieństwo, że przeszkody takie wystąpią w przyszłości z powodu
tego, iż państwa członkowskie w stosunku do jakiegoś produktu lub jakiejś
kategorii produktów podjęły rozbieżne środki lub są w trakcie podejmowania
takich środków, które zapewniają różny poziom ochrony, utrudniając w ten
sposób swobodny przepływ danego produktu lub danych produktów we
Wspólnocie, art. 95 WE upoważnia ustawodawcę wspólnotowego do działania
w drodze przyjęcia odpowiednich środków, z poszanowaniem zarówno ust. 3
tego artykułu, jak i zasad prawnych wymienionych w Traktacie bądź
wypracowanych przez orzecznictwo, w tym w szczególności zasady
proporcjonalności.
W zależności od okoliczności, te odpowiednie środki mogą polegać na [...]
zakazaniu – tymczasowo lub ostatecznie – sprzedaży pewnego produktu lub
pewnych produktów”.
PL
4
PL
Biorąc również pod uwagę rosnącą świadomość i zaniepokojenie
społeczeństwa obecnością futra z kotów i psów na rynku futer i produktów
futrzarskich prawdopodobne jest, że może pojawić się więcej przeszkód dla
swobodnego przepływu tych produktów wskutek przyjęcia w państwach
członkowskich nowych zasad mających na celu zapobieganie wprowadzaniu
do obrotu futra z kotów i psów.
Ujednolicenie
różnych
obowiązujących
zakazów
i/lub
środków
ograniczających jest najłatwiejszym i najlżejszym sposobem zapobiegania
zakłóceniom rynku futer ze zwierząt futerkowych.
Dowody udostępnione Komisji prowadzą do wniosku, że ogromna większość
obecnych we Wspólnocie produktów z futra z kotów i psów pochodzi z krajów
trzecich. Zatem ustanowieniu zakazu handlu musi towarzyszyć równoważny
zakaz przywozu tych produktów do Wspólnoty.
Zakaz przywozu, wzmacniając zakaz handlu wewnątrzwspólnotowego,
odpowiada również na wyrażane przez unijnych konsumentów etyczne obawy
co do możliwego wprowadzania do Wspólnoty futra ze zwierząt hodowanych i
zabijanych w sposób niehumanitarny. Zakaz wywozu powinien zapewnić, że
futro z kotów i psów oraz produkty zawierające takie futro nie będą
produkowane we Wspólnocie do celów eksportowych.
•
Kontekst ogólny
Istnieje silne polityczne żądanie zakazu handlu futrem z kotów i psów lub
produktami z takiego futra. Państwa członkowskie kilkakrotnie zwracały się do
Komisji o podjęcie inicjatywy w sprawie zakazu handlu we Wspólnocie futrem
z kotów i psów lub produktami zawierającymi takie futro.
W grudniu 2003 r. Parlament Europejski przyjął deklarację w sprawie zakazu
handlu futrem z kotów i psów żądającą, aby Komisja, na podstawie uprawnień
dotyczących rynku wewnętrznego, sporządziła rozporządzenie zakazujące
przywozu, wywozu, sprzedaży i produkcji futra z kotów i psów oraz skór, tak
aby przywrócić zaufanie unijnych konsumentów i detalistów oraz powstrzymać
ten handel.
Rada Ministrów ds. Rolnictwa, na posiedzeniu w listopadzie 2003 r. i
ponownie w maju 2005 r., przeważającą większością wezwała do podjęcia
inicjatywy na poziomie Wspólnoty, mającej na celu powstrzymanie handlu
futrem z kotów i psów oraz produktami z takiego futra. Podkreśliła ona, że
zakaz na poziomie Wspólnoty będzie skuteczniejszy niż krajowe zakazy, które
nie mogą być skuteczne. Niektóre państwa członkowskie wprowadziły już
zakaz handlu futrem z kotów i psów.
PL
5
PL
•
Spójność z innymi politykami i celami Unii
Proponowane zakazy są zgodne z normalnymi praktykami hodowlanymi we
Wspólnocie i są bez uszczerbku dla innych wspólnotowych przepisów
obowiązujących w sektorze rolniczym.
Zakazując wprowadzania do obrotu produktów, którym sprzeciwia się
większość konsumentów i obywateli, niniejszy wniosek pomaga przywrócić
zaufanie konsumentów do dopuszczalności produktów, których wprowadzanie
do obrotu jest regulowane na poziomie Wspólnoty.
Ponadto, w odniesieniu do zakazu przywozu, jest on również zgodny z art. XX
lit. a) Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT), na
podstawie którego przyjęcie lub stosowanie przez dowolną umawiającą się
stronę środków niezbędnych do ochrony moralności publicznej jest dozwolone
pod warunkiem, że środki takie nie są stosowane w sposób, który stanowiłby
arbitralną lub nieuzasadnioną dyskryminację. W swoim kontekście przyjęcie
zakazu wewnątrzwspólnotowego handlu zapewnia zgodność z wymogami
GATT.
2.
KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA WPŁYWU
•
Konsultacje z zainteresowanymi stronami
Podczas Rady Ministrów ds. Rolnictwa w listopadzie 2003 r. i w maju 2005 r.
państwa członkowskie wyraziły wolę dotyczącą zakazu handlu futrem z kotów
i psów, wskazując, że krajowe zakazy handlu nie są tak skuteczne, jak
inicjatywa na poziomie Wspólnoty.
Kilku członków Parlamentu Europejskiego prowadziło aktywną kampanię na
rzecz inicjatywy wspólnotowej.
W ciągu ostatnich lat napłynęła do Komisji ogromna ilość listów od
zaniepokojonych obywateli wyrażających głębokie oburzenie i odrazę wobec
takiego handlu.
Komisja kontaktowała się z Międzynarodową Federacją Handlu Futrami, która
podkreśliła, że jej członkowie, którzy przeważnie prowadzą działalność w
wyższym segmencie rynku, nie handlują futrem z kotów i psów, przyznając
jednocześnie, że handel futrem z kotów i psów jest trudny do wykrycia.
Federacja wyraziła również swoje obawy co do możliwych dalszych inicjatyw
zmierzających do zakazania wprowadzania futer w ujęciu ogólnym do obrotu
w UE, gdyż zakłóciłoby to zupełnie jej handel. Zakres niniejszego wniosku i
jego uzasadnienie stanowią reakcję na takie niepokoje.
PL
6
PL
•
Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej
Dane dotyczące handlu futrami pochodzą z EUROSTATu i przedstawiają
następujące wielkości
CAŁKOWITY PRZYWÓZ FUTER SUROWYCH W UE 25 (tony)
Rok
Całkowity
przywóz
z Chin
Główne źródło
1998
1101,5
22,1
Norwegia 383,1
2005
1254,9
39,3
Kanada 288,7
CAŁKOWITY PRZYWÓZ FUTER GARBOWANYCH W UE 25 (tony)
Rok
Całkowity
przywóz
z Chin
Główne źródło
1998
3780,4
531,5
Chiny
2005
4051,8
1295,6
Chiny
CAŁKOWITY
PRZYWÓZ
ARTYKUŁÓW
ODZIEŻOWYCH,
DODATKÓW DO UBIORÓW I POZOSTAŁYCH ARTYKUŁÓW ZE
SKÓR FUTERKOWYCH według kodu 4303 W UE 25 (tony)
Rok
Całkowity
przywóz
z Chin
Główne źródło
1998
1985,5
890,2
Chiny
2005
3001,6
2128
Chiny
Z powodów podanych powyżej, nie ma dostępnych oficjalnych danych na
temat handlu futrem z kotów i psów.
Do państw członkowskich skierowano kwestionariusz mający na celu zebranie
informacji na temat istniejącego i mającego pojawić się w przyszłości
ustawodawstwa w tej sprawie oraz na temat metod wykrywania używanych do
stosowania krajowych zakazów (z wynikami można zapoznać się w
dokumencie dotyczącym oceny wpływu).
PL
7
PL
•
Ocena wpływu
Ustalone opcje polityki były następujące:
Brak działania
Opcja ta nie wpływa na obecną sytuację, a zatem nie zapobiega istniejącym
przeszkodom w funkcjonowaniu wewnętrznego rynku produktów futrzarskich.
Nie uwzględnia ona też możliwego wystąpienia dalszych zakłóceń tego rynku
z powodu przyszłego przyjęcia nowych środków ustawodawczych przez różne
państwa członkowskie.
Rosnące zaniepokojenie społeczne związane z wprowadzaniem na rynek
wewnętrzny futra z kotów i psów lub produktów z takiego futra, na tle
powszechnego uczucia odrazy do takich produktów, również pozostałoby
nieuwzględnione.
Krajowe zakazy i inne przyjęte na poziomie krajowym środki ograniczające w
odniesieniu do handlu futrem z kotów i psów nie są w stanie rozwiać obaw
konsumentów.
Zakaz handlu, przywozu i wywozu futra z kotów i psów oraz zawierających je
produktów
Opcja ta dotyczyłaby bezpośrednio istoty problemu, który jest rozwiązywany
za pomocą szeregu różnych instrumentów na poziomie państw członkowskich
(niepożądana obecność futra z kotów i psów na rynku futer i produktów
futrzarskich), eliminując tym samym wymóg, aby podmioty handlujące futrami
i produktami futrzarskimi dostosowywały swoje zachowanie handlowe do
różnych warunków istniejących w poszczególnych państwach członkowskich.
Jednocześnie, opcja ta odpowiadałaby na społeczne oczekiwania, aby futro z
kotów i psów lub produkty z takiego futra nie były już dłużej przywożone i/lub
wprowadzane na rynek wewnętrzny. Pozwoli ona nie dopuścić do zniechęcenia
konsumentów do kupowania futer lub produktów futrzarskich z powodu braku
pewności, że kupują futra ze zwierząt tradycyjnie hodowanych jako zwierzęta
futerkowe.
Dostępnych jest jedynie bardzo niewiele danych dotyczących przywozu futra z
kotów i psów lub produktów zawierających takie futro, choć na podstawie
niepotwierdzonych informacji można przyjąć, że produkty takie stanowią
marginalną część całkowitej ilości futer i produktów futrzarskich będących
przedmiotem handlu lub przywozu do Wspólnoty. Dlatego niemożliwe jest
dokładne ilościowe określenie skutków zakazu, który zabraniałby handlu i
przywozu takich produktów.
PL
8
PL
Z tego powodu można by również przyjąć, że stosowanie proponowanego
zakazu prawdopodobnie nie wpłynie niekorzystnie na wielkość handlu futrami
i produktami futrzarskimi otrzymywanymi ze zwierząt normalnie hodowanych
do produkcji futra. Oczywiście, stwierdzenie to nie dotyczy handlu futrem z
kotów i psów oraz produktami zawierającymi takie futro, które nie są
zgłoszone jako takie, zważywszy że tego rodzaju handel jest niezgodny z
prawem w wielu państwach członkowskich.
Samoregulacja
Istnieją już programy dobrowolnego etykietowania, które mają na celu
identyfikację gatunku, od którego pochodzi futro. Inicjatywy te zostały poparte
przez stowarzyszenia przedsiębiorstw handlu futrami we Włoszech,
Niemczech, Norwegii i Zjednoczonym Królestwie. We wrześniu 2003 r.
Międzynarodowa Federacja Handlu Futrami – federacja stowarzyszeń i
organizacji handlowych reprezentująca wszystkie sektory handlu futrami w 30
krajach na całym świecie1 – przedstawiła nową inicjatywę etykietowania
mającą na celu poprawę informacji konsumenckiej. Etykieta ta zawiera
naukową nazwę łacińską, a także nazwę gatunku w lokalnym języku i/lub
tłumaczenie na język angielski. Program został zatwierdzony we Włoszech
przez Włoską Organizację ds. Normalizacji2 (UNI). Program etykietowania jest
stosowany głównie do futer wysokiej jakości.
Z uwagi na szczególny charakter handlu, podmioty wykorzystujące futro z
kotów i psów lub produkty zawierające takie futro nie biorą zwykle udziału w
programach dobrowolnego etykietowania. Ponadto, również istniejące systemy
nie zawsze obejmują etykietowanie futer, które są używane jako ozdoba,
podbicie lub zabawki.
Programy dobrowolnego etykietowania nie zapewniają satysfakcjonującej
odpowiedzi na oszukańcze etykietowanie lub niedozwolony handel i okazały
się w rzeczywistości bezużyteczne w zapobieganiu wprowadzania futra z
kotów i psów do Wspólnoty. Konsumenci obawiają się, że zakupią futro z
kotów lub psów, nawet jeśli produkt ma etykietę, gdyż publikowano w
gazetach i nadawano w telewizji doniesienia o tym, jak sprzedawane jest futro
z kotów i psów fałszywie opisane nazwą innego gatunku lub wymyślną nazwą.
1
2
PL
Na stronie internetowej: http://www.iftf.com/newhome.html
Norma UNI 11007.
9
PL
Program obowiązkowego etykietowania
Opcja ta wiązałaby się z ustanowieniem wymogu obowiązkowego
etykietowania dla wszystkich futer i produktów zawierających futro, zgodnie z
którym wszystkie takie produkty muszą być etykietowane w sposób, który
pozwala na identyfikację gatunku, z którego otrzymano futro (lub składnik
futra). Taki ogólny wymóg nakładałby znaczny ciężar na wszystkie podmioty
handlujące futrami (w tym również tych, którzy nie handlują futrem z kotów i
psów), nieproporcjonalny do rezultatu, do którego się dąży, gdyż futro z kotów
i psów stanowi tylko niewielką część futer sprzedawanych na europejskim
rynku.
Obowiązkowe etykietowanie może okazać się szczególnie uciążliwe i
kosztowne w przypadku drobnych i/lub niskiej wartości produktów
zawierających futro, gdzie sama obecność niewielkiego składnika w postaci
futra uruchamiałaby obowiązek ustalenia pochodzenia użytego futra.
3.
ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU
•
Krótki opis proponowanych działań
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady, którego dotyczy wniosek,
zakazuje wprowadzania do obrotu, przywozu i wywozu futra z kotów i psów
oraz produktów zawierających takie futro oraz nakłada na państwa
członkowskie obowiązek informowania się nawzajem o metodach
analitycznych służących identyfikacji futra z kotów i psów.
•
Podstawa prawna
Wniosek oparty jest na art. 95 i 133 traktatu. Sporządzając niniejszy wniosek
Komisja wzięła należycie pod uwagę orzecznictwo Trybunału
Sprawiedliwości, w którym Trybunał ustanowił warunki odwoływania się do
art. 95 (wyroki: Arnold André z 14 grudnia 2004 r., C-434/02, pkt 34 oraz
Swedish Match, C-210/03, pkt 33; British American Tobacco i Imperial
Tobacco, C-491/01 z 10 grudnia 2002 r., pkt 60 i 61; C-66/04 z grudnia 2005
r., pkt 41 oraz C-154/04 i C-155/04 (Alliance for Natural Health), pkt 32).
Ponieważ wniosek ma na celu również zakazanie przywozu i wywozu
produktów, o których mowa, spoza Wspólnoty, konieczne jest także odwołanie
się do przepisów art. 133. Wniosek ma w rzeczywistości podwójny aspekt,
gdyż
dąży
jednocześnie
do
dwóch
różnych
celów (zakazu
wewnątrzwspólnotowego handlu oraz zakazu przywozu i wywozu), które są
nierozdzielnie powiązane, przy czym żaden nie jest wtórny i pośredni w
stosunku do drugiego.
Procedury ustanowione dla przyjęcia prawodawstwa wspólnotowego na
podstawie, odpowiednio, art. 95 i 133 nie są ze sobą niezgodne.
PL
10
PL
•
Zasada pomocniczości
Wniosek ma na celu ujednolicenie przepisów prawnych dotyczących handlu
futrem z kotów i psów lub produktami z takiego futra. To ujednolicenie na
poziomie Wspólnoty jest konieczne, aby nie dopuścić do zakłóceń na rynku
futer produkowanych ze zwierząt futerkowych we Wspólnocie. Wynik taki
mógłby być uzyskany tylko za pomocą środków podjętych na poziomie
Wspólnoty. Krajowe środki, w tym całkowite zakazy, z definicji obowiązujące
tylko w częściach rynku wewnętrznego, okazały się nieskuteczne i powodują
fragmentację rynku futer.
Państwa członkowskie wyraziły swój pogląd, że zakaz handlu futrem z kotów i
psów oraz zawierającymi je produktami na poziomie Wspólnoty jest
niezbędny, gdyż krajowe zakazy nie są tak skuteczne. Państwa członkowskie,
które wprowadziły już krajowy zakaz wskazały, że jednolity zakaz na
poziomie Wspólnoty jest niezbędny do tego, aby zakazać wprowadzania futra z
kotów i psów na rynek wewnętrzny.
Wniosek jest zgodny z zasadą pomocniczości.
•
Zasada proporcjonalności
Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów:
Etykietowanie futer i produktów futrzarskich nie jest alternatywą dla zakazu
handlu futrem z kotów i psów oraz produktami z takiego futra. Etykietowanie
takie nie może całkowicie rozwiać obaw konsumentów dotyczących tego, że
koty i psy mogą być zabijane do celów produkcji futer i że w związku z tym, w
przypadku fałszywego lub wprowadzającego w błąd etykietowania, mogliby
kupić futro z kotów i psów.
Ponadto, na obecnym etapie, opcja ustanowienia ogólnego wymogu
obowiązkowego etykietowania dla wszystkich futer i produktów futrzarskich
nałożyłaby na przemysł dodatkowy i nieproporcjonalny ciężar. Choć ciężar
taki byłby niewątpliwie możliwością nadającą się do rozważenia, gdyby trzeba
było zbadać bardziej horyzontalne podejście do handlu futrami, wydaje się on
nieodpowiedni w obecnym przypadku, gdyż problemem, który należy
rozwiązać jest (powszechnie uznawana za niepożądaną) obecność na rynku
futer otrzymywanych z gatunków zwierząt będących towarzyszami człowieka,
takich jak koty i psy.
Ponadto, proponuje się, aby przewidzieć ograniczoną możliwość odstępstw od
ogólnego zakazu w przypadku futra z kotów i psów oraz produktów
zawierających takie futro, jeżeli można zapewnić, że pochodzą one od kotów i
psów, które nie były hodowane lub zabite do produkcji futra, i jeżeli są one
opisane jako takie, jak również w przypadku futer wprowadzonych do
Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty do osobistego użytku.
W tych okolicznościach zakaz dotyczący tego rodzaju futer jest najmniej
uciążliwym środkiem, jaki ma być podjęty.
PL
11
PL
•
Wybór instrumentów
Proponowany instrument: rozporządzenie.
Daje ono korzyści polegające na tym, że ma ogólne i jednolite zastosowanie,
wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach
członkowskich w tym samym dniu, bez dodatkowego administracyjnego
obciążenia, jakie stwarza krajowa ustawa wymagając transpozycji.
Jedynie jeśli jest to konieczne dla jednolitego stosowania rozporządzenia, w
ramach procedury komitologii można ustanowić wspólne zasady dotyczące
metod analitycznych, które mają być zastosowane do celów kontroli.
Inne sposoby nie byłyby wystarczające. Dyrektywa wymaga krajowych
środków wdrażania i zwiększa ryzyko rozbieżnego zastosowania. Wykonanie
zakazu spoczywa na państwach członkowskich, natomiast mają one swobodę
w zakresie sposobu zapewnienia, że futro z kotów i psów oraz produkty z
takiego futra nie będą dłużej wprowadzane do obrotu, przywożone i wywożone
oraz opracowania metod egzekwowania zakazu.
•
Wykonanie zakazu
Wykonanie zakazu, którego dotyczy wniosek, wymaga dostępności i
udoskonalenia metod analitycznych służących do odróżniania futra z kotów i
psów od futra innych gatunków (zwłaszcza lisów i wilków). Ponieważ
większość futer z kotów i psów jest produkowana i przetwarzana w krajach
trzecich i wprowadzana do Wspólnoty jako część odzieży lub zabawek,
metody analityczne muszą pozwalać na identyfikację futra z kotów i psów
również wtedy, gdy zostało ono poddane obróbce (np. barwieniu, gdyż
barwienie może zniszczyć naturalną strukturę futra, a nawet zniszczyć DNA).
Obecnie istnieje kilka metod dostępnych i zgłoszonych jako będące w użyciu
przez właściwe organy tych państw członkowskich, w których zakaz handlu,
przywozu i wywozu już obowiązuje. Metodami dającymi najbardziej
wiarygodne wyniki zgodnie z ocenami dostarczonymi przez organy państw
członkowskich są: mikroskopia, badanie DNA oraz spektrometria masowa
MALDI-TOF. Metody te zapewniają różne stopnie wiarygodności. W
szczególności, spektrometria masowa MALDI-TOF umożliwia na ogół
wykrycie futra z domowego kota i psa, a ostatnie wyniki sugerują, że
prawdopodobnie dotyczy to również futra poddanego obróbce. W UE istnieje
obecnie przynajmniej jedno laboratorium oferujące komercyjnie tę analizę
futra. Komisję poinformowano, że technologia niezbędna do wykonywania
spektrometrii masowej MALDI-TOF jest dostępna w kilku laboratoriach w
państwach członkowskich. Z chwilą, gdy obowiązywał będzie ogólnounijny
zakaz, inne laboratoria byłyby więc zdolne do przeprowadzania tej analizy,
gdyby opracowały niezbędną bazę danych.
PL
12
PL
Pomimo stosowania obecnie różnych technik do wykrywania futra z kotów i
psów, wejście w życie ogólnounijnego zakazu powinno doprowadzić w
przyszłości do pozytywnego efektu w postaci zastosowania przez państwa
członkowskie wspólnego podejścia do wykonania zakazu. Dlatego stosownym
jest, aby informacje dotyczące takich technik były wymieniane między
państwami członkowskimi i udostępniane Komisji, tak aby organy
wykonawcze miały stale aktualne informacje o innowacjach w tej dziedzinie.
4.
WPŁYW NA BUDŻET
Wniosek nie ma wpływu finansowego na budżet Wspólnoty.
5.
DODATKOWE INFORMACJE
•
Klauzula przeglądu/weryfikacji/wygaśnięcia
Wniosek nie zawiera żadnej z tych klauzul.
•
Tabela korelacji
Nie dotyczy.
•
Europejski Obszar Gospodarczy
Akt prawny, którego dotyczy wniosek, ma znaczenie dla EOG i w związku z
tym jego zakres powinien być rozszerzony na Europejski Obszar Gospodarczy.
PL
13
PL
2006/0236 (COD)
Wniosek
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
zakazujące wprowadzania do obrotu, przywozu do Wspólnoty i wywozu ze Wspólnoty
futra z kotów i psów oraz produktów zawierających takie futro
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95 i
133,
uwzględniając wniosek Komisji3,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego4,
działając zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 traktatu5,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)
Istnieją dowody obecności we Wspólnocie nieetykietowanego futra z kotów i psów
oraz produktów zawierających takie futro. Wskutek tego konsumenci stali się
zaniepokojeni tym, że mogliby kupić futro z kotów i psów oraz produkty zawierające
takie futro. W dniu 18 grudnia 2003 r. Parlament Europejski przyjął deklarację
wyrażającą obawy dotyczące tego handlu i żądającą jego wstrzymania, tak aby
przywrócić zaufanie europejskich konsumentów i detalistów. Jak odzwierciedlają to
konkluzje Prezydencji dotyczące Wspólnotowego planu działań na rzecz ochrony i
dobrostanu zwierząt na lata 2006-20106, potrzeba przyjęcia możliwie jak najszybciej
zasad dotyczących handlu futrem z kotów i psów została podkreślona podczas
posiedzenia Rady ds. Rolnictwa i Rybołówstwa 19 czerwca 2006 r.
(2)
W odpowiedzi na niepokój konsumentów kilka państw członkowskich przyjęło
ustawodawstwo mające na celu uniemożliwienie produkcji i sprzedaży futra z kotów i
psów.
(3)
Istnieją różnice między przepisami państw członkowskich regulującymi handel,
przywóz, produkcję i etykietowanie futer i produktów futrzarskich, mającymi na celu
niedopuszczenie do wprowadzania do obrotu futra z kotów i psów lub
wykorzystywania ich w inny sposób do celów komercyjnych. Podczas gdy niektóre
3
Dz.U. C , , s. .
Dz.U. C , , s. .
Dz.U. C , , s. .
Dokument Rady 10811/06 z 22 czerwca 2006 r.
4
5
6
PL
14
PL
państwa członkowskie przyjęły całkowity zakaz produkcji futra z kotów i psów
poprzez zakazanie hodowli lub uboju takich zwierząt do celów produkcji futer, inne
wprowadziły ograniczenia produkcji lub przywozu futer i produktów zawierających
takie futra. W niektórych państwach członkowskich wprowadzone zostały wymogi
etykietowania. Rosnąca świadomość problemu wśród obywateli może skłonić więcej
państw członkowskich do przyjęcia dalszych środków ograniczających na poziomie
krajowym.
PL
(4)
W rezultacie, podmioty handlujące futrami, zwłaszcza te, sprzedające futra, których
gatunek pochodzenia nie jest podany i nie jest łatwo rozpoznawalny lub kupujące
produkty zawierające takie futra stają wobec ryzyka, że dane produkty nie mogą być
przedmiotem legalnego handlu w jednym lub kilku państwach członkowskich lub że
handel w jednym lub kilku państwach członkowskich podlega dodatkowym
wymogom mającym na celu niedopuszczenie do używania futra z kotów i psów.
(5)
Różnice między krajowymi środkami w odniesieniu do futra z kotów i psów stanowią
bariery dla handlu futrami w ujęciu ogólnym. Środki te utrudniają płynne działanie
rynku wewnętrznego, gdyż istnienie różnych wymogów prawnych hamuje ogólnie
produkcję futer i sprawia, że swobodny obrót na terenie Wspólnoty futer legalnie
przywiezionych lub wyprodukowanych we Wspólnocie staje się trudniejszy.
Zróżnicowane wymogi prawne w różnych państwach członkowskich prowadzą do
dodatkowych ciężarów i kosztów dla przedsiębiorstw handlowych.
(6)
Ponadto, zwykli konsumenci produktów futrzarskich są zniechęceni do kupowania w
innych państwach członkowskich z powodu niepewności co do obowiązujących tam
ram prawnych.
(7)
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny więc ułatwić
wprowadzanie do obrotu futer i produktów futrzarskich uzyskiwanych z gatunków
innych niż koty i psy oraz zapobiec zakłóceniom na rynku wewnętrznym futer i
produktów futrzarskich w ujęciu ogólnym.
(8)
Aby zapobiec obecnej fragmentacji rynku wewnętrznego futer i produktów
futrzarskich konieczne jest ujednolicenie, najbardziej skutecznym i proporcjonalnym
instrumentem przeciwdziałania barierom dla handlu wynikającym z rozbieżnych
krajowych wymogów byłby zakaz wprowadzania do obrotu we Wspólnocie oraz
przywozu i wywozu futra z kotów i psów oraz produktów zawierających takie futro.
(9)
Dla osiągnięcia tego samego rezultatu wymóg etykietowania nie byłby odpowiedni,
gdyż nieproporcjonalnie obciążałby wszystkie podmioty handlujące futrami bez
względu na to, czy zajmują się futrem z kotów i psów, czy nie. Byłby on ponadto
nieproporcjonalnie kosztowny w przypadkach, w których futro stanowi niewielką
część produktu.
(10)
We Wspólnocie nie ma tradycji hodowania kotów i psów do celów produkcji futer, ani
też tradycji wytwarzania futer z przywożonego futra z kotów i psów. Wydaje się
faktycznie, że większość obecnych we Wspólnocie produktów z futra z kotów i psów
pochodzi z krajów trzecich. Zatem, aby zakaz wewnątrzwspólnotowego handlu był
skuteczniejszy, powinien mu towarzyszyć zakaz przywozu tych produktów do
Wspólnoty. Taki zakaz przywozu byłby również odpowiedzią na wyrażane przez
15
PL
obywateli niepokoje etyczne dotyczące możliwego wprowadzania do Wspólnoty futra
z kotów i psów, zwłaszcza iż są oznaki wskazujące, że zwierzęta te mogą być
hodowane i zabijane w sposób niehumanitarny.
PL
(11)
Zakaz wywozu powinien zapewnić, że futro z kotów i psów oraz produkty zawierające
takie futro nie będą produkowane we Wspólnocie na eksport.
(12)
Jednakże, właściwe jest zapewnienie możliwości odstępstwa od ogólnego zakazu
wprowadzania do obrotu, przywozu do Wspólnoty lub wywozu ze Wspólnoty futra z
kotów i psów oraz produktów zawierających takie futro, jeżeli można zapewnić, że
pochodzą one od kotów i psów, które nie były hodowane lub zabite w celu produkcji
futra i jeżeli są one opisane jako takie i dlatego nie będą mieć jakiegokolwiek
negatywnego wpływu na zaufanie konsumentów do futer i produktów futrzarskich.
Ponadto właściwe jest zapewnienie możliwości odstąpienia od zakazu, jeżeli futra są
wprowadzane do Wspólnoty lub wywożone ze Wspólnoty wyłącznie do użytku
osobistego i dlatego można uznać, że nie zakłócają prawidłowego działania rynku
wewnętrznego.
(13)
Środki zakazujące wykorzystywania kotów i psów do produkcji futer powinny być
stosowane jednolicie w całej Wspólnocie. Jednakże, techniki stosowane obecnie do
identyfikacji futra z kotów i psów, takie jak badanie DNA, mikroskopia i
spektrometria masowa MALDI-TOF, różnią się w poszczególnych państwach
członkowskich. Należy zatem udostępnić Komisji informacje dotyczące tych technik,
tak aby organy wykonawcze miały stale aktualne informacje o innowacjach w tej
dziedzinie i można było ocenić możliwość zalecenia jednolitej techniki.
(14)
Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte
zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą
warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji 7. W
szczególności konieczne jest odwołanie się do nowej procedury regulacyjnej
połączonej z prawem kontroli w przypadku środków o zasięgu ogólnym, mających na
celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia, polegających
między innymi na wykreśleniu takich elementów lub uzupełnieniu rozporządzenia o
nowe elementy tego rodzaju.
(15)
Państwa członkowskie powinny ustanowić zasady dotyczące kar mających
zastosowanie do naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz zapewnić ich
wdrożenie. Kary te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
(16)
Ponieważ cel środków, które mają być podjęte, a mianowicie niedopuszczenie
zakłóceń w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego poprzez ujednolicenie na poziomie
Wspólnoty krajowych zakazów dotyczących handlu futrem z kotów i psów oraz
produktami zawierającymi takie futro nie może być w wystarczającym stopniu
osiągnięty przez państwa członkowskie a zatem może być lepiej osiągnięty na
poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości
określoną w art. 5 traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym
7
Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23, zmieniona decyzją Rady 2006/512/WE z dnia 17 lipca 2006 r.,
Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11.
16
PL
artykule, niniejsze rozporządzenie nie wychodzi poza zakres niezbędny dla osiągnięcia
wymienionych celów.
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Zakazy
Zakazuje się wprowadzania do obrotu, przywozu do Wspólnoty lub wywozu ze Wspólnoty
futra z kotów i psów oraz produktów zawierających takie futro.
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia stosują się następujące definicje:
–
„kot” oznacza zwierzę gatunku felis catus;
–
„pies” oznacza zwierzę gatunku canis familiaris.
Artykuł 3
Metody identyfikacji gatunku pochodzenia futra
Państwa członkowskie informują Komisję o metodach analitycznych stosowanych w celu
identyfikacji gatunku pochodzenia futra do dnia [30 marca 2009 r.] a następnie co roku nie
później niż do [30 marca].
Artykuł 4
Uprawnienia wykonawcze
Zgodnie z procedurą wymienioną w art. 5 ust. 2 mogą zostać przyjęte następujące przepisy:
1.
PL
przepisy dotyczące stosowania metod analitycznych do identyfikacji gatunku
pochodzenia futra;
17
PL
2.
przepisy, które stanowią odstępstwo od zakazów przewidzianych w art. 1 dla takiego
futra lub produktów zawierających takie futro,
–
które są opisane jako pochodzące od kotów lub psów, które nie były hodowane
lub zabite do celów produkcji futra lub
–
które są przedmiotami osobistymi lub domowymi wprowadzanymi do
Wspólnoty lub wywożonymi z niej.
Artykuł 5
Komitet
1.
Komisja wspomagana jest przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i
Zdrowia Zwierząt (zwany dalej „Komitetem”).
2.
W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5a ust. 1 do 4 i
art. 7 decyzji 1999/468/WE, przy uwzględnieniu przepisów jej art. 8.
3.
Komitet przyjmuje swój regulamin.
Artykuł 6
Kary
Państwa członkowskie ustanawiają zasady dotyczące kar mających zastosowanie do naruszeń
niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich
wykonania. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa
członkowskie powiadamiają o tych przepisach Komisję najpóźniej do dnia [dd/mm/rrrr] oraz
powiadamiają ją bezzwłocznie o wszelkiej następnej zmianie mającej na nie wpływ.
Artykuł 7
Wejście w życie i stosowanie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w
Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Stosuje się od [1 stycznia 2008 r.].
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich
państwach członkowskich
Sporządzono w Brukseli,
W imieniu Parlamentu Europejskiego
Przewodniczący
PL
W imieniu Rady
Przewodniczący
18
PL