Historia - 2008 by spniziny.tuczepy.pl

Dzieje Szkoły Podstawowej w Nizinach do roku 1961.
We wstępie do Kroniki Szkoły Podstawowej w Nizinach czytamy m.in. :
"Wszystko mija w życiu człowieka jak wartki strumień wody, tak też mijały lata historii Szkoły
Podstawowej w Nizinach. Były lata, kiedy wieś Niziny, która leży przy pięknym trakcie Staszów
- Stopnica nie miała żadnej szkoły."
Wzmożony ucisk carski hamował rozwój oświaty, toteż dzieci tylko bogatych
gospodarzy z ówczesnej gminy Oględów liczącej osiemnaście wiosek, w tym też Niziny,
uczęszczały do szkoły w Koniemłotach. W wiosce Niziny około 70 dzieci biednych uczył
mieszkaniec wsi pan Koziołek. Brak jest bliższych informacji o jego wykształceniu i zawodzie.
Samorządy terytorialne z powodu skromnego budżetu oraz niedoceniania spraw
oświatowych przeznaczały niewielkie sumy na szkolnictwo powszechne. Jeżeli dodamy
do tego brak podręczników szkolnych i innych pomocy naukowych oraz trudne warunki
materialne dzieci, to łatwo zrozumiemy, dlaczego poziom dydaktyczno-wychowawczy podnosił
się bardzo powoli.
W 1915r szkółka 3-klasowa w Nizinach posiadała tylko jedną siłę pedagogiczną –
panią Dulębę, która włożyła ogromny wkład w krzewienie oświaty i kultury polskiej i
wszczepiła młodzieży ogromny zapał do nauki.
Ojcowie widząc wyniki nauki swoich dzieci, zaczęli myśleć o budowie nowej, większej
szkoły. Warunki jednak nie pozwoliły na to, gdyż silny wpływ na gminę miał książę Radziwiłł
co hamowało plany gospodarzy. Wreszcie na prośbę społeczeństwa Książę sprzedał
stary budynek administracyjny "Zakwijówce,, Budynek ten uległ szybkiemu zniszczeniu.
W 1921 r. kierownik szkoły Wincenty Tomecki razem ze społeczeństwem Nizin
rozpoczął budowę nowej szkoły. Po wyżej wspomnianym funkcję pełnił Jan Łukasik.
W 1938 r. przeprowadzono generalny remont szkoły.
Następnym po Błasińskim, który objął stanowisko kierownika był Żaczek, jednak nie na
długo, ponieważ przeszkodziła II wojna światowa. Kierownik Żaczek zginął w czasie wojny,
walcząc o wolność ojczyzn Po wyzwoleniu w Nizinach rozpoczęto prace remontowe starej
szkoły. W rym czasie w szkole uczyło dwóch nauczycieli - Korpyła Julia i pełniąca funkcję
kierowniczą Anna Żaczek.
Początkowo zorganizowano szkołę o pięciu klasach, w której stopniowo podnosił się stopień
organizacyjny.
W 1948r do szkoły uczęszczało 136 dzieci, w tym dwoje poza wiekiem szkolnym i
jedno z 1941 roku. Dzieci poza wiekiem szkolnym znajdujących się z różnych przyczyn
poza szkołą było 11. Prowadzona była biblioteka szkolna, PCK, oraz spółdzielnia
uczniowska. Kierownik szkoły Anna Żaczek i Julia Korpyła od 1948r rozpoczęły
prowadzenie kursu dla analfabetów w wymiarze 12 godzin tygodniowo.
W roku szkolnym 1949/50 Szkoła Podstawowa "Niepełna" pracowała na dwie zmiany:
pierwsza od 8.00 do 13.50 (klasa III, IV, V, VI) i druga od 12.00 do 14.5O (klasa I, II). Zajęcia
prowadzone były w dwóch salonach lekcyjnych, które mieściły się w budynku własnym
szkoły.
Dnia 10 września 1950 roku w szkole w Nizinach została założona nowa
organizacja -harcerstwo, do której należeli uczniowie klas III-VI, w liczbie 45. Opiekunką
organizacji była nauczycielka Korpyła Julia. Aby szkoła mogła poprawnie funkcjonować
potrzebny był wykwalifikowany nauczyciel.
W dniu 11.10.1950 przyjęta została do pracy w szkole w Nizinach na stanowisko
nauczyciela Janina Siwiec.
W 1952r stanowisko kierownika objął Wacław Praszek. Warunki szkoły w tym
czasie były złe, gdyż we właściwym budynku szkolnym były tylko dwie sale lekcyjne, a
pozostałe wynajęte u gospodarzy w odległości do 500m. Wobec tego budziła się myśl
ubiegania się o nową szkołę. Społeczeństwo wraz z administracją szkoły zaczęło starać się o
pozwolenie na budowę nowej szkoły u władz szkolnych w powiecie buskim, gdyż wieś była
wtedy podległa temu powiatowi. Po dokonaniu reorganizacji powiatu buskiego w
01.01.1960 Niziny dołączono do powiatu staszowskiego Gromadzkiej Rady Koniemłoty.
W 1953r plac pod budowę szkoły ofiarowała Spółdzielnia Produkcyjna "Pokój" w
Nizinach, która wydzieliła ze swych ziemi 2 hektary. Przy silnej współpracy obwodu
szkolnego tj. Nizin i Lenartowic, mieszkańcy aktywnie i bardzo ofiarnie oddali swoje
powinności na Społeczny Fundusz Budowy Szkół.
Przemiany organizacyjne, warunki działalność szkoły
w latach 1961-1966.
W 1960/61 Szkoła Podstawowa w Nizinach mieściła się dwóch budynkach
wynajętych, o jednej izbie i budynku własnym o 3-izbach lekcyjnych i mieszkania dla
kierownika szkoły. Budynki oddalone były od siebie ok. 250m. Dekoracja sal lekcyjnych
była uboga. Brak było pomieszczeń na pomoce naukowe, pracownie i świetlice. Biblioteka
mieściła się w 2 szafach i liczyła 948 tomów. Szkoła nie posiadała boiska szkolnego.
Realizowany był program nauczania szkoły siedmioklasowej.
Obsada personalna: kierownik szkoły - Wacław Praszek oraz nauczyciele - Anna Jungiewicz,
Jan Jakubik, Eugeniusz Wąsik, Zenon Zieliński.
W dniu 7 sierpnia 1962 roku do Szkoły Podstawowej w Nizinach wpłynęło pismo z
Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kielcach, w którym zawiadamiano, że zgodnie z
uchwałą Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Staszowie z dnia 04.04.1962, nr 26/62
w Nizinach będzie zorganizowana 8-klasowa szkoła podstawowa o 7 nauczycielach z liczbą
232 dzieci w wieku obowiązku szkolnego i 266 uczniów. Do obwodu szkoły będą należały
Niziny i Lenartowice. Wobec w/w liczby klas i nauczycieli należy wybudować budynek
szkolny o 6 izbach lekcyjnych, stosując program użytkowo-budowlany według normatywu
technicznego
projektowania szkół podstawowych (Monitor Polski Nr 34, poz. 153 z dn. 2 1.04.1 959r)
Budowa szkoły miała rozpocząć się w 1965 roku. Materiały budowlane przeznaczone
na budowę szkoły gromadzone były przez społeczeństwo od 1953 roku.
07.01.1965 do "starej szkoły" przybyły władze szkolne i administracyjne powiatu
staszowskiego, aby poinformować o rozpoczęciu budowy szkoły w Nizinach. Wiele
wysiłku
i starań o przygotowanie dokumentacji i projektu nowej szkoły włożył nauczyciel Jan Jakubik.
i kierownik szkoły Wacław Fraszek ze swoimi współpracownikami w składzie: Jan Cecot,
Zygmunt Zieliński, Anna Cecot, Józef Wójtowicz, Irena Korycińska. Projekt w/w został bardzo
radośnie przyjęty, a następnie wszyscy włączyli się w nurt pracy.
Na tę wiadomość społeczeństwo Nizin z wielką energią i zapałem przystąpiło do pracy przy
rozpoczęciu budowy szkoły. Na zebraniu zwołanym przez kierownika szkoły komitet budowy
szkoły, który miał kierować tokiem prac społecznych. Społeczeństwo podjęło również czyn na
sumę 399800zł, który wykonali bardzo sumiennie. Dalej budowę przejęło Państwowe
Przedsiębiorstwo Budowlane w Buzku-Zdroju. Na kierownika budowy został zlecony Józef
Wójtowicz. Kontrolę nad budową szkoły miał Wydział Oświaty na czele z mgr Janem
Szcześniakiem wraz z inżynierem Kaczmarkiem.
Kierownictwo Szkoły Podstawowej w Nizinach po uzgodnieniu z Prezydium Gromadzkiej
Rady Narodowej w Koniemłotach i Społecznym Komitetem Budowy Szkoły postanowiło nadać
budowanej szkole w 1965r -„Pomnikowi Tysiąclecia" imię: Aleksandra Zawadzkiego.
W 1964/65 dzieci uczyły się w "starej szkole". Szkoła posiadała 3 izby lekcyjne własne
i wynajęte ( w tym jedna izba przeznaczona na pracownię zajęć praktyczno-technicznych).
Znajdujące się w szkole, tablice były zniszczone, stare, brak było odpowiedniej ilości szaf.
Biblioteka szkolna posiadała księgozbiór o liczbie 1326 woluminów. Zajęcia lekcyjne
prowadzone były zgodnie z obowiązującymi w tym względzie wytycznymi. Nowy budynek
szkoły został wykończony zgodnie z planem i oddany do użytku 30.08.1966. Jednak
uroczystą chwilę przekazania budynku szkolnego społeczeństwu Nizin i Lenartowic
ustalono na dzień 25.09.1966r. W tym dniu przybyli goście wpisali się do Kroniki
Szkolnej.
Kadra pedagogiczna Szkoły Podstawowej w Nizinach.
Ustalono lata pracy wszystkich nauczycieli szkoły od 1966 roku do dziś, które
przedstawiają się następująco.
Imienny wykaz nauczycieli pracujących w szkole 1960 - 2000.
Lata pracy
Imię i nazwisko
1952-1973
1961 - 1970
1959 - 1968
1965 - 1967
1959-1999
1961 - 1970
1967 - 1968
1967-1968
1968-1972
1968-1994
1968-1996
1968-1972
1969-1969
1969 -1970
1970 - 1973
1970 -do dziś
1972-1977
1972-1977
1972-1973
1973 - 1974
1974-1976
Wacław Fraszek
Anna Cecot
Zygmunt Zieliński
Irena Korycińska
Józef Wójtowicz
Jan Cecot
Danuta Bednarska
Bronisław Bednarski
Feliks Głogowski
Genowefa Mazur
Halina Slusarczyk
Józefa Głogowska
Mirosława Juszczak
Waldemar Siwoń
Jadwiga Baran
Teresa Suchojad-Rajca
Maria Mazur
Henryk Mazur
Krystyna Łubek
Lucyna Głowacka
Konstanty Jesionowicz
1974-1996
Zdzisława Chynek
1976-1985
1978-1981
1980-1981
Barbara Woj cik
Halina Sakwa
Alina Gozdek
1981 - do dziś
1981 -do dziś
1982-1985
1983-1986
1985- 1994
1986 - do dziś
1986 -do dziś
1986-1999
1987-1988
1989-1990 1993
- do dziś
Teresa Wójcik
Grażyna Czapla-Czeczot
Czesław Wróbel
Andrzej Kot
Czesława Żelasko- Ambroży
Janina Ryk
Iwona Banasik
Aleksandra Chmielewska - Pypno
Tadeusz Marcinek
Halina Ormiańska
1990-1992
1991 -do dziś
1994 -do dziś
1992 ( 5 miesięcy)
Lata pracy
1994-1995
1996-1997
1996-1998
1996 -do dziś
1996 -do 2001
1997-1999
1997-1999
1998 -do 2006
1999 -do dziś
2000
2000 – do 2001
Lucyna Słaba-Głowacka
Henryka Wieczorek
Grzegorz Studziżór
Ewa Markiewicz
Imię i nazwisko
Grażyna Łosiń
Barbara Pałka
Alina Brudek
Katarzyna Zeliaś
Artur Kański
Marek Kaczmarek
Joanna Walasek
Beata Lech
Iwona Głąb
Alicja Kosałka
Halina Janowska
Źródło: Protokoły
Historia zmiany imienia szkoły.
Na posiedzeniu Rady Pedagogicznej w dniu 30.VI11.1993r. Dyrektor Szkoły Halina
Ormiańska oznajmiła, że skoro chcemy czerpać najlepsze wzory z tradycji narodowych to
możemy w porozumieniu z Radą Szkoły zmienić imię patrona szkoły. Podawszy krótko
ustalony przez Kuratorium Oświaty w Kielcach sposób ubiegania się o nadanie imienia
patrona szkoły -poprosiła o zbieranie ewentualnych propozycji.
W związku z wyborem patrona szkoły Rada Pedagogiczna po uprzednim porozumieniu się z
uczniami szkoły i ich rodzicami zdecydowała się nadać szkole imię Tadeusza Kościuszki.
Uroczystość nadania tego imienia wyznaczono na dzień 11 listopada 1996r.
"...Na kartkach książek, w szkolnych podręcznikach, na historycznych obrazach, wśród
muzealnych pamiątek przechowuje się pamięć o ludziach i
o czynach, o wielkich historycznych wydarzeniach, o dziejach naszego narodu. Sami wiemy
z codziennych naszych doświadczeń, że każdy dzień niesie wiele nowego. Życie jest pełne
zdarzeń, niektóre z nich dotyczą tylko nas samych, naszych rodzin. Są jednak zdarzenia, które
dotyczą wszystkich Polaków i te właśnie tworzą historię naszego narodu.
Tadeusz Kościuszko należy do najbardziej zasłużonych i najbardziej lubianych bohaterów
narodowych.
Jako organizator i naczelny dowódca pierwszego ogólnonarodowego polskiego powstania
zdobył sobie sławę, która przetrwała do dnia dzisiejszego i można z pewnością stwierdzić, że
pamięć o nim trwać będzie nadal, jako o jednym z najsławniejszych Polaków w tysiącletnich
dziejach naszego państwa. Dążąc wciąż ku nowym dniom - pamiętamy o bohaterach dawnych
lat
"Chcę wolności całego narodu i dla niej wystawię tylko me życie" - pod takim hasłem
odbyła się wielka uroczystość nadania Szkole imienia Tadeusza Kościuszki, na którą przybyły
władze oświatowe, gminne, rodzice. W dniu 28. VIII. 1997r. R.P uchwaliła coroczne Święto
Szkoły.