INFORMATOR ECTS na rok akademicki 2011/2012

Transkrypt

Krakowska Akademia
im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
INFORMATOR ECTS
na rok akademicki
2011/2012
semestr letni
POLITOLOGIA
Informacje o wydziale:
ADRES WYDZIAŁU
Wydział Politologii i Komunikacji Społecznej
Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
ul. G. Herlinga-Grudzioskiego 1
30-705 Kraków
tel. (12) 252 44 90, (12) 252 44 91; faks (12) 25 244 92
e-mail: [email protected]
WŁADZE WYDZIAŁU
Dziekan
prof. nadzw. dr hab. Katarzyna Pokorna-Ignatowicz
Budynek A, pok. 014
Prodziekan
dr Anna Frątczak
Budynek A, pok. 014
Koordynator wydziałowy ECTS
dr Dariusz Baran
Budynek A, pokój 014
Kierownik Dziekanatu
mgr Joanna Prysak
Budynek A, pok. 017
e-mail:[email protected]
Zastępca Kierownika Dziekanatu
mgr Beata Szyjka
Budynek A, pok. 017
2
POLITOLOGIA
3
Semestr letni
Informacje o kierunku:
Wydział Politologii i Komunikacji Społecznej został utworzony 19 czerwca 2002 roku. Studia
pierwszego stopnia na kierunku Politologia uruchomiono w roku akademickim 2002/2003, od roku
akademickiego 2005/2006 Wydział posiada uprawnienia do kształcenia na drugim poziomie. Studia
pierwszego stopnia trwają 6 semestrów (stacjonarne i niestacjonarne), studia drugiego stopnia są
czterosemestralne (stacjonarne i niestacjonarne).
Obecnie, na studiach I stopnia student może wybrad kształcenie w ramach czterech specjalności (wybieranych na II roku):
- Gender studies
- Doradztwo i marketing polityczny
- Fundusze Europejskie
- Służba publiczna
Na studiach II stopnia student może wybrad kształcenie z czterech specjalności (wybieranych na II roku):
- Komunikacja społeczna
- Logistyka przeciwdziałania współczesnym zagrożeniom
- Gender studies
- Służba publiczna
Studia na kierunku Politologia mają profil ogólnoakademicki.
Koncepcja kształcenia:
Koncepcja kształcenia została podporządkowana strategicznym celom edukacji narodowej
określonym w ustawie Prawo o szkolnictwie wyższym (2011) oraz postulatom ujętym w Deklaracji
Bolooskiej (1999), a także ustaleniom Rady Europy (1996). Program studiów spełnia wymogi określone w standardach edukacyjnych dla kształcenia politologicznego na poziomie uniwersyteckim o
profilu ogólnoakademickim.
Ukooczenie studiów zostaje potwierdzone dyplomem licencjata lub magistra politologii z
określoną specjalnością. Warunkiem uzyskania dyplomu na I poziomie kształcenia jest zaliczenie
przedmiotów wyszczególnionych w programie studiów, pozytywnie zdany egzamin dyplomowy
oraz odbycie praktyki zawodowej w wymiarze 160 godzin. Aby uzyskad tytuł magistra konieczne
jest zaliczenie przedmiotów wyszczególnionych w programie studiów II stopnia, napisanie oraz
obrona pracy dyplomowej.
W ramach współpracy KA z uczelniami partnerskimi studenci po ukooczeniu pierwszego roku mogą podjąd studia zagraniczne na bazie programu Erasmus w Austrii (Fachhochschule St. Polten), Holandii (Radboud Universiteit Nijmegen), Szwecji (Hogskolan Dalarna, Falun), Anglii (University of Hull), Włoszech (Universita degli Studi del Molise). Uczelnia wydaje również Suplement do
Dyplomu w kilku językach obcych. Jego celem jest dostarczenie obiektywnych i pełnych informacji
dotyczących przebiegu studiów dla uznawania kwalifikacji akademickich i zawodowych w kraju i za
granicą.
POLITOLOGIA
4
Na podstawie umów o współpracy studenci Wydziału Politologii i Komunikacji Społecznej odbywają praktykę w organach samorządowych, administracji paostwowej, organizacjach gospodarczych i społecznych, redakcjach wysokonakładowych pism, ogólnopolskich stacjach radiowych czy
portalach internetowych, a także agencjach reklamowych. Istnieje również możliwośd odbycia praktyk w studenckim magazynie „Mixer”, który ukazuje się od 2002 (nakład 2000 egz.). Magazyn redagowany jest przez studentów Wydziału Politologii i Komunikacji Społecznej; redaktorką naczelną od
2010 r. jest Pani Dorota Zdechlikiewicz. Na łamach redagowanego przez studentów miesięcznika
ukazują się teksty poświęcone życiu studenckiemu, relacje z ważnych wydarzeo w Krakowie i Małopolsce, szczególnie wiele miejsca na łamach pisma zajmuje polityka i kultura, w tym recenzje sztuk
teatralnych. Od 2007 roku, kiedy zostało uruchomione studenckie „Radio Frycz” (oferuje słuchaczom
ambitne programy muzyczne, informacje o ciekawych wydarzeniach kulturalnych w Krakowie oraz
dyskusje na najbardziej aktualne tematy) studenci mają możliwośd kształcenia warsztatu i odbywania
praktyk pod okiem redaktora naczelnego Marcina Muchy (absolwenta Wydziału Politologii i Komunikacji Społecznej). Przy Wydziale działa również Studio Telewizyjne „u Frycza” (od 2006 r.) oraz Krakowska Telewizja Internetowa (od 2008 r.). Telewizję tworzą młodzi ludzie – wśród nich wielu studentów Wydziału Politologii i Komunikacji Społecznej KA, którzy pod wprawnym okiem redaktora
Jacka Przybylskiego i redaktorki Anny Cieślak uczą się dziennikarstwa, operatorki, realizacji dźwięku i
montażu.
Ważnym miejscem pogłębiania wiedzy, wymiany poglądów i współdziałania jest działające
przy Wydziale Koło Naukowe Politologów i Dziennikarzy, którego pracami kieruje Pan Bernard Szatkowski. W ramach koła uruchomione zostały trzy sekcje: politologiczna (opiekun dr Anna Frątczak),
dziennikarska (opiekun dr Dariusz Baran) oraz filmowa (opiekun dr Joanna Preizner).
Struktura programu wraz z liczbą punktów:
Opis poszczególnych przedmiotów
System ECTS został wprowadzony na Wydziale Politologii i Komunikacji Społecznej w roku
akademickim 2003/2004, co oznacza, że Europejskim Systemem Transferu Punktów objęte są
wszystkie roczniki studentów studiujących na Wydziale.
Skróty literowe zamieszczone w tabelach opisujących strukturę programu wszystkich typów
studiów realizowanych na Wydziale w roku akademickim 2011/2012 oznaczają:
Sposób realizacji przedmiotu:
W – przedmiot realizowany w formie wykładu
Ć – przedmiot realizowany w formie dwiczeo w grupach dwiczeniowych
K – przedmiot realizowany w formie konwersatorium
Forma zaliczenia przedmiotu:
E – egzamin; ZO – zaliczenie
POLITOLOGIA
5
III rok, VI semestr, studia stacjonarne
ELEARNING
OGÓŁEM
GODZIN
W
Etyka w życiu publicznym
30
30
Wprowadzenie do studiów genderowych
30
Antropologia kulturowa
30
PRZEDMIOT
Ć
K
30
30
E/
ZO
PUNKTY
ECTS
E
5
ZO
3
ZO
3
Przedmioty do wyboru (minimum cztery):
1. Europejski rynek pracy
2. Prawa człowieka
30
30
ZO
1
3. Kampanie polityczne w XX wieku
30
30
ZO
1
4. Kultura judaizmu
30
30
ZO
1
Projektowanie kariery zawodowej
15
15
Praktyka zawodowa
3 tyg.
Seminarium dyplomowe
30
30
Egzamin dyplomowy /bez obrony pracy dyplomowej/
Wykład w j. ang. fakultatywnie
komunikacja społeczna
30
30
255
60
30
1
ZAL
3
ZO
1
E
10
E/ZO
3/2
165
30
III rok, VI semestr, studia niestacjonarne
ELEARNING
OGÓŁEM
GODZIN
W
20
20
20
10
PRZEDMIOT
Ć
E/
ZO
PUNKTY
ECTS
E
5
20
ZO
4
10
ZO
3
E/Z
O
ZAL
1
K
Przedmioty do wyboru:
1. Strategie działao politycznych
2. Kultura judaizmu
Język angielski
20
Praktyka zawodowa
3 tyg.
Seminarium dyplomowe
Egzamin dyplomowy
20
20
20
/bez obrony pracy dyplomowej/
100
20
40
40
3
ZO
1
E
10
30
POLITOLOGIA
6
KATALOG PRZEDMIOTÓW:
Nazwa przedmiotu: Etyka w życiu publicznym
Stopieo, imię i nazwisko: dr Anna Frątczak
Formuła zajęd: wykład
Typ studiów: I stopnia
Liczba godzin: studia stacjonarne – 30, studia niestacjonarne - 20
Rok studiów: 3
Ilośd punktów ECTS: 5
Warunki wstępne: brak
Grupa treści kształcenia, w ramach której przedmiot jest realizowany: kierunkowe
Typ przedmiotu: obowiązkowy do zaliczenia semestru / roku studiów
Cele przedmiotu:
Celem wykładu jest zapoznanie studentów z podstawowymi trudnościami etycznej oceny praktyki politycznej
ze szczególnym uwzględnieniem problemów moralnych charakterystycznych dla liberalnych demokracji oraz
wyrobienie w studentach umiejętności krytycznej analizy debat publicznych poświęconych zagadnieniom moralnym.
Zamierzone efekty kształcenia:
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: posiada wiedzę o przedmiocie etyki, potrafi wskazad różnicę pomiędzy etyką i moralnością a także etyką i prawem, zna podstawowe terminy z zakresu filozofii moralności,
rozumie trudności związane ze standardami oceny etycznej zachowao publicznych, jest świadomy zależności
występujących pomiędzy światopoglądem/ideologią a hierarchią wartości.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: potrafi identyfikowad cechy i idee przewodnie głównych
systemów etycznych, potrafi odnosid nabyty aparat pojęciowy do aktualnych problemów politycznych i publicznych, wykazuje się umiejętnością merytorycznej argumentacji etycznej
POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot docenia rolę etyki zarówno w życiu publicznym jak i prywatnym,
z szacunkiem odnosi się do innych poglądów etycznych aniżeli swoje własne, aprobuje koniecznośd istnienia
wspólnej dla całego społeczeostwa hierarchii uniwersalnych wartości, wykazuje
się wrażliwością na etyczne wyzwania współczesności
Metody dydaktyczne: Wykład prowadzony jako informacyjny (30%), problemowy (40%) i konwersatoryjny
(30%).
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: egzamin pisemny (forma łączona: pytania testowe i pytania otwarte;
każda z części egzaminu stanowi 50% oceny koocowej
Obciążenie pracą studenta (forma aktywności oraz średnia liczba godzin na jej zrealizowanie):
Godziny kontaktowe: wykład
30 godzin (st.) 20 (niest.)
Przygotowanie się do zajęd, lektury
30
30
Przygotowanie się do egzaminu
30
30
Przygotowanie referatu, eseju, prezentacji
20
20
Sumaryczna liczba punktów ECTS: 5
110 godzin
100 godzin
Treści merytoryczne przedmiotu:
1. Absolutyzm a relatywizm w podejściu do zagadnienia etyki życia publicznego; antropologiczne uwarunkowania tego podejścia; relacja etyka – polityka w myśli starożytnej Grecji i Rzymu; starożytne a nowożytne rozumienie życia publicznego i powinności obywatela wobec wspólnoty (4 godz. st./3 godz. niest.)
2. Utopia jako projekt paostwa pozbawionego dylematów etycznych; wątki utopijne we współczesnej myśli
politycznej; ideologia a moralnośd (2 godz./1 godz.)
POLITOLOGIA
7
3. Okrucieostwo jako najgorsza ludzka przywara. Okrucieostwo a religia. Usprawiedliwienie okrucieostwa
w ideologiach politycznych. Moralne konsekwencje bycia oprawcą i ofiarą. Okrucieostwo w systemach totalitarnych. Lektura I rodz. "Zwyczajnych przywar" J. Shklar (4 godz.)
4. Rola hipokryzji w praktyce politycznej paostwa liberalnego. Hipokryzja a szczerośd w dyskursie publicznym.
Oskarżenie o hipokryzje jako narzędzie walki politycznej. Hipokryzja a kłamstwo: czy prawdomównośd jest cnotą polityka?. Lektura II rozdziału "Zwyczajnych przywar" J. Shklar (2 godz.)
5. Konflikty lojalności dawniej i obecnie. Różnica pomiędzy zdradą i oszustwem. Dylemat Forestera: ojczyzna
czy przyjaciel? Honor i obowiązek a współczesna praktyka polityczna. Lektura IV rozdziału "Zwyczajnych przywar" J. Shklar (2 godz.)
6. Mizantropia jako podstawa liberalnej praktyki politycznej. Konserwatyzm uniwersalnej odrazy a krytyka natury ludzkiej. Przyjaźo jako zjawisko politycznie podejrzane. Mizantropia a działalnośd społeczna. Lektura
V rozdziału "Zwyczajnych przywar". J. Shklar (2 godz.)
7. Pozory etyki w najnowszej historii politycznej Polski. Moralne oblicze lustracji na przykładzie tekstu B. Skargi
"Czy polityka może byd etyczna?" (2 godz. st. i niest.)
8. Prawo a moralnośd. Wskazanie różnic pomiędzy systemem prawnym, obyczajowym i etycznym. Norma
prawna a norma moralna. Pozytywizm prawniczy a romantyzm prawniczy. Prawo jako narzędzie ideologii i gry
politycznej (2 godz. st. i niest.)
9. Życie prywatne a moralnośd publiczna (1): Aborcja. Dyskusja nad argumentami za i przeciw. Penalizacja aborcji a prawo do samostanowienia. Aborcja w dyskursie nacjonalistycznym. Lektura fragmentów "Milczenia owieczek" K. Szczuki oraz "Rykoszetem" A. Graff (4 godz. st. i niest.)
10. Życie prywatne a moralnośd publiczna (2) Kara śmierci. Kara śmierci na świecie i w Polsce dawniej i obecnie.
Kara główna a prawa człowieka. Lektura wywiadu z A. Rzeplioskim pt. "Dwóch zwyczajnych katów" (2 godz. st.
i niest.)
11. Życie prywatne a moralnośd publiczna (3). Eutanazja i samobójstwo. Argumenty teologiczne i konsekwencjonalistyczne. Ocena dotychczasowych praktyk eutanazyjnych. Prawo do życia i prawo do śmierci. Lektura
Deklaracji Świętej Kongregacji Nauki Wiary "Iura et bona" (2 godz. st. i niest.)
12. Stare i nowe ujęcia etyki społecznej: chrześcijaoska etyka społeczna a feministyczna etyka troski; konsumpcjonizm a nowe ruchy społeczne (2 godz. st. i niest.)
Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej obowiązującej do zaliczenia przedmiotu:
Literatura podstawowa:
1. J. Shklar, Zwyczajne przywary, Kraków 1997
2. B. Skarga, Człowiek to nie jest piękne zwierzę, Kraków 2007
3. K. Szczuka, Milczenie owieczek. Rzecz o aborcji, Warszawa 2004
4. Iura et bona - Deklaracja Świętej Kongregacji Nauki i Wiary, Watykan 1980
5. Dwóch zawodowych katów - wywiad z A. Rzeplioskim przeprowadzony przez M. Lizuta, "Gazeta Wyborcza"
z dn.12.11.2007, ss. 12-15.
Literatura uzupełniająca:
1. E. M. Marciniak (red.) Etyka i polityka, Warszawa 2004; wybrane teksty publicystyczne
2. P. Singer (red.) Przewodnik po etyce, Warszawa 2002
3. P. Singer, Etyka praktyczna, Warszawa 2004
4. A. Graff, Rykoszetem, Warszawa 2008
5. aktualne teksty publicystyczne
POLITOLOGIA
8
Nazwa przedmiotu: Wprowadzenie do studiów genderowych
Formuła zajęd: konwersatorium
Liczba godzin: studia stacjonarne - 20
Rok studiów: 2
Grupa treści kształcenia, w ramach której przedmiot jest realizowany: ogólne
Cele przedmiotu:
Celem kursu jest przedstawienie genezy i rozwoju feminizmu oraz gender studies na świecie i w Polsce. Podczas wykładu studenci zapoznają się zarówno z historią feminizmu jako ruchu społecznego jak i rozmaitymi
wykładniami poglądów feministycznych w kontekście współczesnej socjologii, antropologii, psychologii i myśli
politycznej. Istotnym uzupełnieniem zajęd będzie przegląd polskiej prasy feministycznej i skonfrontowanie jej
z tzw. prasą kobiecą oraz analiza przekazu medialnego z perspektywy dyskursu płciowego. Dzięki konwersatoryjnej formie zajęd uczestnicy kursu będą mieli możliwośd samodzielnej lektury omawianych tekstów.
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: posiada wiedzę o genezie i istocie feminizmu i studiów genderowych, zna podstawowe pojęcia z zakresu feminizmu i gender studies, rozpoznaje podstawowe problemy i dylematy feminizmu, potrafi rozpoznawad i identyfikowad zagadnienia charakterystyczne dla poszczególnych fal
feminizmu.
nurtów feminizmu, analizuje wybrane problemy w perspektywie historycznej, posiada umiejętnośd swobodnego dokonywania porównao między nimi, potrafi w sposób krytyczny odczytad tekst źródłowy, potrafi rzeczowo
uzasadnid krytykę tekstów i działao feministycznych/genderowych, potrafi posługiwad się językiem krytyki
feministycznej/genderowej, rozumie istotę dyskryminacji i jej społeczne determinanty/konsekwencje
POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot jest świadomy wagi społecznych i indywidualnych konsekwencji
płci kulturowej oraz najważniejszych osiągnięd ruchów feministycznych, a także uznaje znaczenie polityki równości płci i równości szans - również w odniesieniu do kryteriów innych niż płed, jest wrażliwy na przejawy
nietolerancji i dyskryminacji
Metody dydaktyczne: Wykład konwersatoryjny.
każda z części egzaminu stanowi 50% oceny koocowej)
Godziny kontaktowe: konwersatorium
30 godzin
20
20
70 godzin
1. Ogólne wprowadzenie do tematyki feminizmu i gender studies. Ruch sufrażystek a prawa kobiet. Trzy fale
feminizmu. Dyskusja nad pojęciem patriarchatu. Różnica pomiędzy myślą feministyczną a ideologią feministyczną. Negatywny stereotyp feministki w dyskursie publicznym (4godz.)
2. Liberalizm a feminizm na przykładzie poglądów J.S. Milla i Betty Friedan. Dyskusja nad "O poddaostwie kobiet" J.S. Milla (2 godz.)
3. Feminizm jako projekt odzyskiwania własnej przestrzeni na przykładzie "Własnego pokoju" Virginii Woolf
(2 godz.)
POLITOLOGIA
9
4. Co naprawdę znaczy "byd walczącą feministką"? Radykalny feminizm a druga fala feminizmu. Kwestia praw
reprodukcyjnych w radykalnej myśli feministycznej. (2 godz.)
5. „Druga płed" Simone de Beauvoir – feminizm egzystencjalny oraz pierwszy krok w stronę gender studies
(2 godz.)
6. Pojęcie płci biologicznej i płci kulturowej. Badania nad kulturową tożsamością płci na przykładzie tekstów
Judith Butler. Dyskusja nad statusem kulturowym kobiet i mężczyzn we współczesnych społeczeostwach (2
godz.)
7. Środki masowego przekazu wobec płci. Rola mass mediów w utrwalaniu i przełamywaniu stereotypów
płciowych (4 godz.)
8. Główne przesłanki oraz metody wdrażania polityki równości płci/równości szans. Przegląd aktualnych aktów
prawnych (6 godz.)
9. Gender studies w polskiej teorii literatury czyli krótki kurs krytyki dyskursu patriarchalnego na przykładzie
tekstów M. Janion, I. Iwasiów i I. Filipiak. (2 godz.)
10. Gender studies a teoria i praktyka polityki. w polskim życiu społeczno-politycznym. Ujęcie najnowsze na
przykładzie tekstów A. Graff, K. Szczuki i M. Fuszary (4 godz.)
1. R. Putnam Tong, Myśl feministyczna. Wprowadzenie, Warszawa 2002
2. J. Butler, Uwikłani w płed, Warszawa 2008
3. I. Iwasiów, Gender dla średno zaawansowanych, Warszawa 2004
1. A. Graff, Świat bez kobiet, Warszawa 2008
2. W. Woolf, Własny pokój, Warszawa 1997
2. S. de Beauvoir, Druga płed, Warszawa 2003
3. M. Fuszara, Kobiety w polityce, Warszawa 2006
4. A. Heywood, Ideologie polityczne, Warszawa 2007, rozdz. VIII
5. J. S. Mill, Poddaostwo kobiet, Warszawa 1995
6. S. Walczewska, Damy rycerze i feministki, Kraków 1999
7. M. Atwood, Opowieści podręcznej, Kraków 2006
8. A. Rich, Zrodzone z kobiety, Warszawa 2000
9. M. Janion, Kobiety a duch inności, Warszawa 2006
POLITOLOGIA
10
Nazwa przedmiotu: Antropologia kulturowa
Stopieo, imię i nazwisko: prof. dr hab. Jerzy Zdanowski
Rok studiów: 3
Ilośd punktów ECTS: 3 (stacjonarne), 4 (niestacjonarne)
Grupa treści kształcenia, w ramach której przedmiot jest realizowany: podstawowe
Cele przedmiotu:
Celem zajęd jest przekazanie wiedzy o organizacji kultury, jej strukturze i funkcjach oraz zróżnicowaniu kulturowym, głównych działach i szkołach badawczych ze zwróceniem uwagi na umiejętnośd identyfikowania uwarunkowao komunikowania jako interakcji intencjonalnej w jej czterech podstawowych wymiarach: międzykulturowym, wewnątrzkulturowym, interpersonalnym i intrapersonalnym.
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: posiada wiedzę o antropologii kulturowej jako ludzkim spojrzeniu
na kulturę, o antropologicznych koncepcjach człowieka, języka i religii oraz o kulturze jako determinancie procesów porozumiewania się między jednostkami i zbiorowościami ludzkimi.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: potrafi identyfikowad elementy kultury i zna rządzące nią
prawa oraz zagadnienie funkcjonalności zróżnicowania kulturowego oraz problem historycznej zmienności
kulturowej (akulturacja); posiada umiejętnośd analizowania zjawisk kulturowych z punktu widzenia ich miejsca
w całej strukturę oraz pełnionych funkcji; potrafi określid etapy procesu komunikowania się i poddad ocenie
rodzące się w tym procesie sytuacje problemowe.
KOMPETENCJE/POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot: jest świadomy różnorodności kulturowej w świecie oraz roli kultury w komunikowaniu się na poziomie jednostki oraz cywilizacji; wykazuje zrozumienie dla
odmienności kulturowej i jest wrażliwy na zachowania ludzkie, które odnosi do całokształtu określonej zbiorowości ludzkiej; jest przekonany o konieczności stałego uzupełniania posiadanej wiedzy dla poznania świata
kultury i weryfikuje pozyskiwane informacje; jest dobrze przygotowany do analizowania sytuacji konfliktowych
uwarunkowanych kulturowo i jest gotowy do podjęcia dyskusji o kulturowych uwarunkowaniach komunikowania się.
(30%).
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: Egzamin pisemny w formie testu z naciskiem na pytania otwarte dla
zweryfikowania zamierzonych efektów kształcenia sprowadzających się do nauczenia studentów umiejętności
problemowego ujmowania zagadnieo i formułowania wniosków na podstawie interpretowania źródeł. Proporcje pytao otwartych do problemowych: 60% do 40%
30 godzin (st.) 20 godzin (niest.)
30
30
20
30
10
20
Sumaryczna liczba punktów ECTS: 3 st./4 nst.
90 godzin
100 godzin
1. Antropologia kulturowa jako dziedzina wiedzy. Przedmiot badao antropologii. Antropologia a socjologia.
Działy i główne kierunki badawcze. Szkoły i ich przedstawiciele (3 godz. st./2 godz. niest.)
POLITOLOGIA
11
2. Antropologiczne koncepcje człowieka. Człowiek w systemie kulturowym. Ewolucjonizm. Niemieckoaustriacka szkoła kulturowo-historyczna. Amerykaoska szkoła „kultury i osobowości”. Funkcjonalizm. Strukturalizm. Fenomenologia (3 godz./2 godz.)
3. Antropologia koncepcje języka jako wstęp do zagadnienia komunikowania się. Język jako instrument komunikowania się. Język a struktury myślowe. Język jako system (F. de Saussure, Ch. Peirce, N. Chomsky). Strukturalizm a socjolingwistyka (4 godz./2 godz.)
4. Antropologiczne koncepcje religii. Religia jako świat symboli (Edward Taylor, James Frazier, Emile Durkheim,
Bronisław Malinowski). Funkcje systemu magiczno-religijnego. Wierzenia, rytuały i struktura religii (4 godz.)
5. Komunikowanie i komunikowanie się. Etymologia i ewolucja pojęcia. Modelowanie komunikowania (W.
Demmings, H. Laswell, C. Shannon, N. Wiener). Komunikowanie liniowe (ujęcie „telegraficzne”). Zwrotnośd
komunikowania się (ujęcie „orkiestralne”) (2 godz.)
6. Kontakt, komunikat, kod i kontekst komunikowania się. Funkcje komunikowania (koncepcja R. Jakobsona).
Funkcje komunikowania (model D. McQuaila). Znaki i symbole (model E. Leacha) (2 godz.)
7. Kultura jako kontekst i determinanta komunikowania. Kultura jako system wartości. Elementy zróżnicowania kulturowego: czas, przestrzeo, wolnośd jednostki a interesy grupowe. Rodzaje podstawowych założeo
kultury. Film „Baśnie z tysiąca i jednej nocy” (4 godz./2 godz.)
8. Normy etyczno-moralne jako element kultury. Ład aksjonormatywny (F. Znaniecki) i zagadnienie odchyleo
od wzorca. Badanie grupy: „Rosemary przeprawia się przez rzekę” (4 godz./2 godz.)
9. Psychika jako kontekst i determinanta komunikowania. Metabolizm informacyjny (A. Kępioski). Stereotypizacja i stereotypy: źródła i funkcje. Stereotypy jako bariery komunikacji. Syndrom Orientu w kulturze europejskiej. Badanie dystansu społecznego grupy wobec innych kultur (4 godz./2 godz.)
1. B. Olszewska-Dyoniziak, Człowiek-kultura-osobowośd. Wstęp do klasycznej antropologii kulturowej, ATLA 2,
Wrocław 2001.
2. J. Mikułowski Pomorski, Komunikacja międzykulturowa. Wprowadzenie, AE, Kraków 2003.
1. B. Malinowski, Czym jest kultura *w:+ Antropologia kultury, Zagadnienia i wybór tekstów, częśd I, red. A.
Mencwel, Warszawa 1996.
2. A. Kłoskowska, Socjologia kultury, Warszawa 1985.
3. E. Nowicka, Świat człowieka – świat kultury, Warszawa 1991. Tyszka, Warszawa 1995.
4. A. Giddens, Nowoczesnośd i tożsamośd. „Ja” i społeczeostwo w epoce późnej nowoczesności, Warszawa
2001.
POLITOLOGIA
12
Nazwa przedmiotu: Europejski rynek pracy
Stopieo, imię i nazwisko: dr Marta Majorek
Rok studiów: 3
Grupa treści kształcenia, w ramach której przedmiot jest realizowany: fakultatywne
Typ przedmiotu: fakultatywny
Europejski rynek pracy
Cele przedmiotu:
Przedmiot ma na celu zapoznanie studentów z charakterystyką i funkcjonowaniem rynku pracy w zjednoczonej
Europie, a także wskazanie na główne problemy poszczególnych krajów UE, jak i tych pozostających poza Unią,
które zidentyfikowad można w tym obszarze. Istotne będzie ukazanie dwojakiego ujęcia, w pierwszym względzie bardziej globalnego, w drugim zaś zwrócenie uwagi na interesy i zasoby poszczególnych krajów.
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: definiuje pojęcie rynku pracy, opisuje jego podstawowe elementy,
rozpoznaje główne problemy. Potrafi scharakteryzowad warunki zatrudnienia w poszczególnych krajach UE
i przyjętych przez instytucje unijne rozwiązad, mających na celu zapobieganie zwiększeniu stopy bezrobocia;
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: analizuje sytuację gospodarczą w danych krajach Unii Europejskiej, potrafi zademonstrowad podstawowe problemy rynku pracy i samodzielnie wskazad narzędzia ich
rozwiązywania.
KOMPETENCJE/POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot, potrafi zinterpretowad działania przedsięwzięte
przez instytucje rynku pracy, potrafi także samodzielnie ocenid szanse absolwenta na europejskim rynku pracy,
samozatrudnienia oraz rozwinięcia działalności gospodarczej w krajach UE i Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
Metody dydaktyczne: Prezentacja multimedialna, dyskusja
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: przygotowanie prezentacji na wybrany temat (50%), aktywnośd - czynny udział w zajęciach (50%)
30 godzin
5
35 godzin
1. Rynek pracy – aktualna sytuacja i podstawowe uregulowania w Polsce i Unii Europejskiej;
2. Uwarunkowania i miejsce polityki rynku pracy w polityce społecznej UE;
3. Struktura zatrudnienia i charakterystyka zjawiska bezrobocia w Unii Europejskiej;
4. Swoboda przepływu osób jako podstawa funkcjonowania europejskiego rynku pracy;
5. Europejskie instytucje rynku pracy, charakterystyka i rola europejskich służb zatrudnienia EURES;
6. Wzajemne uznawanie wykształcenia i kwalifikacji zawodowych w krajach UE w świetle dyrektyw ogólnych
i sektorowych;
7. Europejski rynek pracy w obliczu światowego kryzysu. Perspektywa wdrażania nowych instrumentów przeciwdziałania bezrobociu;
8. Europejskie programy zapobiegania bezrobociu i nierównemu traktowaniu na rynku pracy;
9. Warunki podejmowania i świadczenia pracy w Unii Europejskiej – analiza porównawcza;
10. Ograniczenia w swobodzie przepływu pracowników – okresy przejściowe w poszczególnych paostwach UE;
11. Warunki podejmowania działalności gospodarczej przez obywateli UE oraz imigrantów z krajów trzecich;
12. Możliwości rozwoju zawodowego w ramach zatrudnienia w instytucjach Unii Europejskiej;
POLITOLOGIA
13
13. Ochrona macierzyostwa i pracowników młodocianych w dyrektywach Rady Unii Europejskiej i Parlamentu
Europejskiego;
14. Inicjatywy Rady Europy w zakresie praw pracowniczych w oparciu o analizę Europejskiej Karty Socjalnej
i innych dokumentów Rady Europy.
Europejski rynek pracy
Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej obowiązującej do zaliczenia przedmiotu
1. Ł. Dzienisz, J. Sobiecka, Praca i staże w Unii Europejskiej, Warszawa 2003;
2. J. M. Fiszer, Unia Europejska a Polska. Dziś i jutro, Toruo 2003;
3. L. Florek, Europejskie prawo pracy, Warszawa 2007;
4. K. Gawlikowska - Hueckel, Procesy rozwoju regionalnego w Unii Europejskiej. Konwergencja czy polaryzacja,
Gdaosk 2003;
5. E. Kryoska, J. Suchecka, B. Suchecki, Prognoza podaży i popytu na pracę w Polsce do roku 2010, Warszawa
1998;
6. M. Socha, U. Sztanderska, Struktura bezrobocia w Polsce. Podstawy, Warszawa 2000;
7. M. Tomaszewska, Zasada wolności pracy w europejskim prawie wspólnotowym, Poznao 2003;
8. K. Wach, Europejski rynek pracy
9. K. Walczak, Europejskie prawo pracy i jego wpływ na ustawodawstwo polskie, Warszawa 2003;
1. I. Boruta, Równośd szans dla kobiet i mężczyzn w pracy w świetle prawa Wspólnoty Europejskiej. Implikacje
dla Polski, Łódź 1996;
2. K. Głąbicka, M. Grewioski, Europejska polityka regionalna, Warszawa 2002.
POLITOLOGIA
14
Nazwa przedmiotu: Kampanie polityczne XX w.
Stopieo, imię i nazwisko: dr Marta du Vall
Rok studiów: 3
Cele przedmiotu:
Przemiany polityczne i społeczne XX wieku skłaniają do zastanowienia się, co dzisiejsze społeczeostwa ery ponowoczesnej zawdzięczają ludziom i wydarzeniom minionego stulecia.
Kampanie polityczne XX w.
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: posiada wiedzę o różnych zjawiskach mających wpływ na politykę
w XX w., częśd z nich nie pozostaje bez wpływu na współczesne życie polityczne i społeczne.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: potrafi identyfikowad cechy i przewodnie zasady, jakimi
kierują się uczestnicy życia politycznego. Analizuje wybrane problemy XX wiecznej sceny politycznej.. Posiada
umiejętnośd swobodnego dokonywania porównao między sposobami aktywności politycznej różnych uczestników życia politycznego. Umie wskazad główne problemy demokratycznych systemów politycznych.
POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot: jest świadomy wielu ważnych i kontrowersyjnych wydarzeo jakie
miały miejsce w XX w., rozumie konieczności stałego uaktualniania wiedzy, zachowuje krytycyzm i skłonnośd do
weryfikowania pozyskiwanych informacji, jest otwarty na poglądy innych i skłonny do podjęcia dyskusji na
tematy związane z funkcjonowaniem dzisiejszego świata polityki.
Metody dydaktyczne: Konwersatorium + multimedia
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: obecnośd, aktywnośd.
30 godzin
30 godzin
1. Walka o prawa kobiet (Na czym polega odwieczna walka kobiet o równouprawnienie, jakie mechanizmy
temu towarzyszą, jak kobiety starały się złamad istniejące stereotypy i zaistnied na arenie politycznej)
2. Second red-scare, witch-hunt (McCarthism) – społeczny i polityczny fenomen lat 50. (Działalnośd McCarthiego, Hollywood Blacklist, Red Channel, Edward R. Murrow i CBS Channel)
3. Walka o równouprawnienie mniejszości afroamerykaoskiej w USA (Ruch Praw Obywatelskich, Martin Luther
King i idea biernego oporu, Malcolm X, orzecznictwo Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, ustawy o prawach obywatelskich i poprawki konstytucyjne)
4. Rewolucja społeczno-kulturalna lat 60. i 70. (polityczny niepokój lat 60., kontrkultura, nowe ruchy społeczne)
5. Rewolucja konserwatywna zachodniego świata
6. Wyzwania polityki międzynarodowe po Jesieni Ludów
Filmoteka + Internet
źródła dostarczane przez wykładowcę
POLITOLOGIA
15
Nazwa przedmiotu: Strategie działao politycznych
Stopieo, imię i nazwisko: dr Marta du Vall
Liczba godzin: studia niestacjonarne - 10
Rok studiów: 3
Strategie działao politycznych
Cele przedmiotu:
Głównym założeniem przedmiotu jest zapoznanie słuchaczy z podstawowymi aspektami (strategiami, metodami, technikami) działania różnych podmiotów życia politycznego, zmierzających do realizacji swych celów
politycznych i społecznych.
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: posiada wiedzę o strukturach politycznych, współczesnym paostwie i władzy. Dysponuje wiedzą z zakresu strategii i metod działania różnych podmiotów polityki. Potrafi
właściwie definiowad podmiotowośd polityczną i wskazywad właściwości podmiotów polityki
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: potrafi posługiwad się terminologią z zakresu nauk społecznych i politycznych. Potrafi analizowad i wyjaśniad zachowania polityczne wybranych podmiotów polityki
(paostw, partii politycznych, ruchów społecznych). Potrafi analizowad współczesny dyskurs publiczny.
POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot: zachowuje krytycyzm i skłonnośd do weryfikowania pozyskiwanych informacji. W komunikowaniu się z otoczeniem wykorzystuje wiedzę z zakresu politologii. Ma potrzebę
dalszego uzupełniania wiedzy oraz doskonalenia i poszerzania umiejętności. Odznacza się odpowiedzialnością
za wykonanie powierzonych mu zadao. Jest przygotowany do samodzielnej pracy, wykazuje inicjatywę i umiejętnośd samoorganizacji oraz zarządzania czasem.
Metody dydaktyczne: Konwersatoryjna (50%); projektowa (50%).
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: warunkiem zaliczenia przedmiotu jest przygotowanie projektu o charakterze grupowym (liczebnośd zespołu projektowego zależna od ilości wszystkich studentów na zajęciach,
z założeniem że grupy projektowe nie mogą przekraczad 4 osób w zespole), ukierunkowanego na zbadanie:
a) metod, narzędzi i technik wykorzystywanych przez wybranego aktora/ wybrany podmiot polityczny w celu
realizacji swych założeo-celów,
b) stanu polskiej/europejskiej/międzynarodowej sceny politycznej.
W toku realizacji projekt wymaga:
a) poszukiwania i nabycia nowej wiedzy i umiejętności,
b) wykorzystania wiedzy i umiejętności uzyskanych w toku dotychczasowego procesu kształcenia.
Projekt słabo ustrukturyzowany; zespoły projektowe maja sporą swobodę w wyborze tematu, sposobu określenia problemu. Celem jest uzyskanie wyników prezentujących różnorodne punkty widzenia.
Dodatkowe warunki (pomocnicze): obecnośd, aktywnośd.
10 godzin
25
Przygotowanie referatu, prezentacji
40
75 godzin
1. Wprowadzenie, podstawowe pojęcia, badania nad strategią
POLITOLOGIA
16
2. Polistrategia paostwa na arenie międzynarodowej - paostwo jako aktor stosunków międzynarodowych
(strategie bezpieczeostwa: krajowe, sojusznice etc.)
3. Strategie grup interesu: ruchy społeczne, lobbing.
4. Strategie partii politycznych (istota partii politycznych, proces budowy strategii partii politycznej,
strategia polityczna a strategia wyborcza).
Strategie działao politycznych
1. M. Kłusak, Strategia w polityce. Przestrzeo publiczna, Gdaosk 2001.
2. Z. Machelski, L. Rubisz (red.), Grupy interesu. Teoria i działanie, Toruo 2003.
3. J. Pawłowski, Strategiczne problemy i dylematy we współczesnym świecie, Toruo 2004.
4. Współczesna przestrzeo polityczna. Ewolucja czy rewolucja, red. M. Majorek, M. du Vall, A. WaleckaRynduch, Kraków 2011
5. B. Dobek-Ostrowska, Porozumienie czy konflikt? Politycy, media i obywatele w komunikowaniu politycznym. Propaganda i PR w polityce. Kampanie wyborcze. Marketing i reklama polityczna, Warszawa - BielskoBiała 2009
6. Z. J. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 2000
POLITOLOGIA
17
Nazwa przedmiotu: Kultura judaizmu
Stopieo, imię i nazwisko: dr Anna Kargol
Rok studiów: 3
Ilośd punktów ECTS: 1 (stacjonarne), 3 (niestacjonarne)
Cele przedmiotu:
Zapoznanie studentów z historią Żydów w Polsce i w zarysie w diasporze, zapoznanie z kulturą żydowską, kalendarzem liturgicznym, religią judaizmu, jej odmianami, omówienie znaczenia holokaustu, również problemu
antysemityzmu. Student ma się także zapoznad z elementami judaizmu w kulturze polskiej.
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot jest zapoznany z historią narodu żydowskiego i jego kulturą, rozpoznaje elementy kultury żydowskiej w kulturze rodzimej, posiada podstawowa wiedzę dotyczącą współczesnego
paostwa Izrael jego dziedzictwa, obecnego bogactwa kulturowego oraz diaspory.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot jest zapoznany z historią narodu żydowskiego i jego kulturą,
rozpoznaje elementy kultury żydowskiej w kulturze rodzimej, posiada podstawowa wiedzę dotyczącą współczesnego paostwa Izrael jego dziedzictwa i obecnego bogactwa kulturowego oraz diaspory.
KOMPETENCJE/POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot jest zapoznany z historią narodu żydowskiego
i jego kulturą, rozpoznaje elementy kultury żydowskiej w kulturze rodzimej, posiada podstawowa wiedzę dotyczącą współczesnego paostwa Izrael jego dziedzictwa i obecnego bogactwa kulturowego oraz diaspory.
Metody dydaktyczne: konwersatorium
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: frekwencja na zajęciach
Kultura judaizmu
30 godzin (st.) 10 (niest.)
30
Sumaryczna liczba punktów ECTS: 1 (st.) 3 (nst.)
30 godzin
40 godzin
1. Historia Żydów w Europie w zarysie. Podział na Żydów Aszkenazyjskich i Sefardyjskich, wygnania, powstanie
gett, kultura ekonomiczna, procesy asymilacyjne, emigracja do Stanów Zjednoczonych, syjonizm, holokaust,
powstanie Paostwa Izrael. (2 godz. st./1 godz. niest.)
2. Historia Żydów w Polsce w zarysie ze szczególnym uwzględnieniem procesu asymilacji i nabywania praw
obywatelskich. (2 godz./1 godz.)
3. Religia żydowska. Pojęcie Judaizmu. Główne biblijne wątki judaizmu: Postacie Noego, Abrahama i Mojżesza
– pojęcie Przymierza filaru judaizmu. Narodziny monoteizmu. Znaczenie historyczne i duchowe Wyjścia z Egiptu. Prorocy biblijni. (2 godz./1 godz.)
4. Tora i kanon Biblii Żydowskiej, znaczenie. Pojęcia Talmudu, Miszny, Gemary, Halachy i Hagady. Rozwój religii
żydowskiej. Faryzeusze, Saduceusze i Esseoczycy. Znaczenie historyczne Rękopisów znad Morza Martwego
i Qumran. Wpływy greckie. Majmonides i jego filozofia. Znaczenie religii, obrzędowości, obyczajowości i kultury w diasporze. (2 godz./1 godz.)
5. Rozwój religii cd. Powstanie judaizmu rabinicznego. Główne założenia religijne i obyczajowe. Kabaliści. Kabała – wyjaśnienie pojęcia i głównych założeo filozoficzno – mistycznych: (sefiroty, drzewo życia, itp.) Kabała
luriaoska i Księga Blasku, wpływy neoplatooskie. (2 godz./1 godz.)
POLITOLOGIA
18
Kultura judaizmu
6. Powstanie Frankistów – idea mesjanistyczna i przełożenie historyczne. Chasydzi – mistycyzm aszkenazyjski.
(2 godz./1 godz.)
7. Ewolucja społeczeostwa żydowskiego w Polsce z uwzględnieniem wybranych zagadnieo w innych krajach
europejskich. Struktura społeczna: (rabini, chasydzi, tzw. ortodoksi, biedota miejska, kupcy). (2 godz./1 godz.)
8. Nurt oświecenia w Niemczech – Haskala i procesy asymilacji. Proces opuszczania getta i powstawania zasymilowanej warstwy kupieckiej i inteligenckiej. Rola społeczna Żydów na kresach wschodnich Rzeczpospolitej.
Poczucie przynależności narodowej. (2 godz./1 godz.)
9. Udział Żydów w historii i kulturze Polski. Kultura materialna. Jidisz i hebrajski. Kalendarz Liturgiczny Żydowski i ważniejsze obrzędy. Synagoga – urządzenie i nabożeostwo. Znaczenie Szabatu. Rytualne przygotowywanie posiłków. Znak Przymierza – Obrzezanie. Rytuały związane z narodzinami, małżeostwem i śmiercią (2
godz./1 godz.)
10. Kalendarz liturgiczny żydowski i ważniejsze obrzędy cd. Święta i ich obrzędowe obchodzenie; Nowy Rok,
Suka i Lulaw, Chanuka, Purim, Święto Paschy. (2 godz./1 godz.)
11. Holokaust. Czy świat może byd taki sam po Holokauście? Dyskusja. Usystematyzowanie wiedzy na temat
Holokaustu studentów. Wspólne obalenie mitów i stereotypów. (2 godz./1 godz.)
12. Sytuacja Żydów w Polsce po II Wojnie Światowej, emigracja 1968 roku (2 godz./1 godz.)
13. Aktualne kontakty dyplomatyczne z Izraelem, wymiana międzynarodowa, Festiwal Kultury Żydowskiej,
gminy żydowskie w Polsce współczesnej, współczesny antysemityzm. (2 godz./1 godz.)
14. Kultura żydowska w Polsce – zabytki, synagogi, cmentarze żydowskie, muzea, restauracje żydowskie, literatura, film, muzyka. (2 godz./1 godz.)
15. Współczesny Izraeli diaspora. (2 godz./1 godz.)
Literatura obowiązkowa:
1. G. Scholem, O głównych pojęciach judaizmu. Kraków,1989.
2. E. Eisenberg, Judaizm Warszawa, 1999.
3. P. Johnson, Historia Żydów. Kraków 2000.
4. S. P. de Vries Obrzędy i symbole Żydów. Kraków 2001.
1. C. Mopsik Kabała Warszawa 2001.
2. T. Hegesel, Rozumied Biblię. Stary Testament. Kraków 1999.
3. J. Bar Lew, Pieśo Duszy. Wprowadzenie do żydowskiego mistycyzmu. Kraków 2006.
4. S. Bronstejn, Ludnośd żydowska w Polsce w okresie międzywojennym. Studium statystyczne. Wrocław 1963
5. Duchowośd Żydowska w Polsce Materiały z Międzynarodowej Konferencji dedykowanej pamięci Profesora
Chone Shmeruka Kraków 2000.
6. I. Jaruzelska, Gdy czytam Biblię w Izraelu. Poznao 2002.
7. T. Gluźioski, Zmierzch Izraela Warszawa 1933
8. Religia i kultura żydowska. Materiały z sesji judaistycznej. Pieniężno 1986.
9. W. J. Harrington, Klucz do Biblii. Warszawa 1997.
10. R. Modras, Kościół katolicki i antysemityzm w Polsce w latach 1933 – 1933. Kraków 2004.
11. H. Shanks, Starożytny Izrael. Od Abrahama do zburzenia Świątyni Jerozolimskiej przez Rzymian. Warszawa
2007
POLITOLOGIA
19
Nazwa przedmiotu: Prawa człowieka
Stopieo, imię i nazwisko: dr Spasimir Domaradzki
Rok studiów: 2
Warunki wstępne: Filozofia, Historia doktryn politycznych i prawnych, Historia XX wieku
Cele przedmiotu:
Przedstawienie głównych aspektów problematyki praw człowieka ze strony teoretycznej i praktycznej. Częśd
teoretyczna zakłada wyjaśnienie podstawowych pojęd i ewolucji praw w perspektywie historycznej. Zostanie
również zwrócona uwaga na mechanizmy ochrony praw człowieka, sposób działania i skutki dla paostwa
i wspólnoty międzynarodowej. Częśd praktyczna zakłada przedstawienie krajowych i międzynarodowych
środków ochrony praw i wolności na przykładzie wybranych kazusów.
Prawa człowieka
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: będzie w stanie rozpoznawad problemy związane z interakcją
między paostwem i jednostką. Będzie posiadał podstawową wiedzę na temat roli w społeczeostwie demokratycznym oraz funkcji jakich prawa człowieka odgrywają.
UMIEJĘTNOŚCI: Będzie w stanie identyfikowad naruszenia praw człowieka i, biorąc pod uwagę profil studiów,
alarmowad społeczeostwo. Ponadto, będzie w stanie odróżniad zasady praw człowieka od ideologizowanych
postaw politycznych i społecznych, często wykorzystujących prawa człowieka jako argument do realizacji
partykularnych interesów.
KOMPETENCJE/POSTAWY: Przedmiot kształtuje postawę społeczną studenta i pozwala mu zapoznad się
z teorią i praktyką praw człowieka.
Metody dydaktyczne: Sposób realizacji celów dydaktycznych odbywa się za pomocą wykładów monograficznych. W ramach wykładów studenci będą zobowiązani do aktywnego udziału co w pewnym stopniu i w niektórych tematach może oznaczad wprowadzenie pewnych form prowadzenia zajęd charakterystycznych dla
konwersatoriów. Większośd analizowanych tematów dydaktycznych będzie przedstawiana z wykorzystaniem
technik multimedialnych, w tym prezentacji i oglądania filmów.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: Koocową formą zaliczenia egzaminu będzie egzamin testowy oparty
na zagadnieniach poruszonych podczas wykładu (65%lub 100% oceny koocowej). Pytania będą dotyczyły
zarówno teoretycznych, jak i praktycznych aspektów politycznej i prawnej ochrony praw człowieka. W zależności od liczby studentów przewiduje się również obowiązek przeczytania jednej z lektur, które zostaną
podane jako literaturę dodatkową do przedmiotu i omówienie jej. Wspomniana forma egzaminu będzie stanowiła 25% oceny. Aktywny udział w zajęciach będzie dodatkowo oceniany maksymalnie 5%.
30 godzin
5
10
45 godzin
1. Podstawowe pojęcia: Filozoficzne założenia praw człowieka, prawo naturalne, prawa a wolności (4 godz.)
2. Historia rozwoju praw i wolności (2 godz.)
3. Prawa człowieka w okresie międzywojennym (2 godz.)
POLITOLOGIA
20
4. Prawa człowieka po II Wojnie Światowej: Wprowadzenie do rodzajów ochrony praw człowieka. Geneza
i rozwój instytucji zajmujących się ochroną praw człowieka w ramach ONZ: (w tym komisji i komitetu praw
człowieka), Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, Międzynarodowego Trybunału Karnego dla Jugosławii i Międzynarodowego Trybunału Karnego. (6 godz.)
5. Geneza i rozwój instytucji zajmujących się ochroną praw człowieka w ramach Europy: Europejski Trybunał
Praw Człowieka. Praktyczny wymiar działalności Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, podmioty, postępowanie, przygotowanie skargi i jej znaczenie. (2 godz.)
6. Wybrane kazusy Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. (2 godz.)
7. Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości dotyczące praw człowieka. Kompetencje, postępowanie i kazusy. (2 godz.)
8. Ochrona praw człowieka w ramach innych organizacji regionalnych. Prawa mniejszości narodowych
(2 godz.)
9. Prawa człowieka w Polsce (prawa człowieka w Konstytucji, instytucje, kompetencje, teoria a praktyka)
(6 godz.)
Opis treści przedmiotu z uwzględnieniem podziału na grupy tematyczne i czas realizacji. Każdy wykład powinien zawierad opis treści programowych omawianych na wykładzie
Prawa człowieka
1. M. Nowicki, Co to są prawa człowieka:
www.kuratorium.uwoj.bydgoszcz.pl/download/zal_00000409_01_17.pdf
2. B. Banaszak, A. Bisztyga, K. Complak, M. Jabłooski, R. Wieruszewski, K. Wójtowicz, System ochrony praw
człowieka, Zakamycze, Kraków 2005;
3. B. Bednarczyk, Bogusława; Granice władzy; Kraków 2002
1. K. Motyka, Prawa człowieka, Wprowadzenie, Wybór źródeł, Verba, Lublin 2004
2. J. Sozaoski, Europejskie Standardy Ochrony Praw Człowieka, PWSBiA, Warszawa 2004
3. J. Sozaoski, Prawa zasadnicze a prawa człowieka we wspólnotowym systemie prawnym. Iuris, Warszawa,
Poznao 2003
4. L. Koba, W. Wacławczyk, Prawa człowieka, wybrane zagadnienia i problemy, Oficyna Wolters Kluwer business, Warszawa 2009
5. M. Piechowiak, Filozofia praw człowieka, Towarzystwo naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego,
Lublin 1999
6. A. Florczak, B. Bolechow (red.), Historia i filozofia praw człowieka, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruo
2006 (K. Rogaczewska, Prawa człowieka i obywatela do Wielkiej Rewolucji Francuskiej s. 7-33)
7. F. J. Mazurek, Alfreda Verdossa i Jacquesa Maritaina koncepcja dynamiczna prawa naturalnego i prawa
człowieka, Wydawnictwo Polihymnia Lublin 1999
POLITOLOGIA
21
II rok, SUM, studia niestacjonarne
PRZEDMIOT
ELEARNING
Podstawy prawa
OGÓŁEM
GODZIN
20
W
Ć
K
20
E/
ZO
PUNKTY
ECTS
E
5
Logiczna kultura wypowiedzi
30
30
ZO
5
Dyskurs medialny
15
15
ZO
3
Media lokalne i środowiskowe
15
15
ZO
3
Seminarium magisterskie
20
20
ZO
Egzamin dyplomowy
2
12
100
20
20
60
30
I rok, SUM, studia niestacjonarne
OGÓŁEM
GODZIN
20
ELEARNING
Komunikowanie polityczne
Psychologia polityki
Socjologia polityki
E/
ZO
PUNKTY
ECTS
20
E
6
20
20
E
6
20
20
E
6
20
20
E
5
Decydowanie polityczne
30
20
10
ZO/ZO
5
Seminarium magisterskie
20
20
ZAL
2
ZAL
0
PRZEDMIOT
Filozofia i etyka polityki
Bezpieczeostwo i higiena pracy, podstawy pierwszej
pomocy
nabór na kierunek
W
Ć
5
3
2
135
103
32
K
0
30
POLITOLOGIA
22
KATALOG PRZEDMIOTÓW
Nazwa przedmiotu: Podstawy prawa
Stopieo, imię i nazwisko: dr Marcin Sala - Szczypioski
Typ studiów: II stopnia
Rok studiów: 2
Typ przedmiotu: Obowiązkowy do zaliczenia semestru / roku studiów
Cele przedmiotu:
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami prawa i regulacjami gałęzi prawa
istotnych dla politologa i dziennikarza. Student powinien zdobyd umiejętnośd samodzielnego korzystania
z tekstu prawnego i jego interpretacji, umożliwiającą rozwiązywanie prostych zagadnieo prawnych, a także
podstawową wiedzę o systemie prawa polskiego, z uwzględnieniem przepisów regulujących działalnośd społeczną i gospodarczą.
Podstawy prawa
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: definiuje podstawowe pojęcia prawoznawstwa (system, norma
przepis), rozpoznaje i klasyfikuje różne rodzaje norm i przepisów, scharakteryzuje rodzaje sprawiedliwości,
zrelacjonuje procedurę legislacyjną i przedstawi źródła prawa, zna zasady działalności partii politycznych, zna
podstawowe regulacje prawa prasowego, definiuje podstawowe dobra osobiste, rozpoznaje i klasyfikuje okoliczności wyłączające bezprawnośd naruszenia dóbr osobistych, scharakteryzuje środki ochrony dóbr osobistych i przysługujące pokrzywdzonemu roszczenia
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: analizuje orzecznictwo sądowe, interpretuje przepisy prawne, wykorzysta poglądy doktryny i orzecznictwo sądowe w uzasadnieniu kwalifikacji prawnej stanu faktycznego
KOMPETENCJE/POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot wykazuje następujące postawy i kompetencje
personalne i społeczne: ma świadomośd poziomu swojej wiedzy i rozumied koniecznośd ciągłego dokształcania
się oraz monitorowania zmian legislacyjnych i orzecznictwa, wykazuje poszanowanie dla prawa i dorobku
judykatury, ma świadomośd znaczenia linii orzecznictwa sądowego, potrafi wyciągad z niego wnioski ale też
krytycznie analizowad
Metody dydaktyczne: Omawianie zagadnieo teoretycznych, prezentacja multimedialna, rozwiązywania kazusów, dyskusja dydaktyczna.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: Egzamin dwuczęściowy: częśd testowa - test 30 pytao wielokrotnego
wyboru, częśd kazusowa – dwa kazusy punktowane po 5 pkt. Do zaliczenia niezbędne jest uzyskanie co najmniej 60% punktów z każdej z części.
20 godzin
30
50
110 godzin
1. Źródła prawa, tekst prawny i jego struktura, organy publikacyjne, procedura legislacyjna (3 godz.)
2. Pojęcie normy i przepisu, rodzaje norm i przepisów, pojęcie systemu prawa (3 godz.)
3. Wykładnia prawa, reguły wnioskowao prawniczych, rola orzecznictwa sądowego (2 godz.)
POLITOLOGIA
23
4. Elementy prawa konstytucyjnego, organy paostwa, zasada trójpodziału władzy, ustrój sądownictwa powszechnego (2 godz.)
5. Działalnośd partii politycznych (2 godz.)
6. Elementy stosunku cywilnoprawnego - podmioty, przedmioty, treśd, czynności prawne – forma, zawarcie
umowy, wady oświadczeo woli, przedstawicielstwo, elementy prawa rzeczowego, prawa zobowiązao, pojęcie
i rodzaje świadczeo, przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej, zobowiązania umowne - rodzaje, wzorce
umów, czyny niedozwolone, wykonanie zobowiązao i skutki ich niewykonania, treśd i ochrona własności, nabycie i utrata własności, elementy prawa rodzinnego i spadkowego (6 godz.)
7. Pojęcie dóbr osobistych, katalog dóbr osobistych, ochrona dóbr osobistych według kodeksu cywilnego,
legitymacja czynna i bierna, środki ochrony, roszczenia majątkowe i niemajątkowe, ochrona dóbr osobistych
na gruncie prawa prasowego, Europejska Konwencja Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, proceduralne
aspekty ochrony dóbr osobistych (4 godz.)
8. Podstawowe wiadomości o prawie prasowym i autorskim (4 godz.)
9. Elementy prawa karnego. Pojęcie przestępstwa, zasady odpowiedzialności karnej, formy popełnienia przestępstwa (2 godz.)
10. Podmioty działalności gospodarczej – osoby fizyczne prowadzące działalnośd gospodarczą, spółki. Swoboda działalności gospodarczej (2 godz.)
Podstawy prawa
1. Podstawy praw dla ekonomistów, red. B. Gnela, Warszawa 2011
2. J. Jabłooska, Podstawy prawa dla ekonomistów i nie tylko, Bonca, LexisNexis 2007
Wykaz aktów normatywnych:
1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej 2. Kodeks cywilny 3. Kodeks karny 4. Kodeks spółek handlowych 5.
Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej 6. Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie
autorskim i prawach pokrewnych 7. Ustawa z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych
1. E. Nowioska, Wolnośd wypowiedzi prasowej, Wolters Kluwer 2007
2. J. D. Sieoczyło – Chlabicz, Naruszenie prywatności osób publicznych przez prasę. Analiza cywilnoprawna,
Zakamycze 2006
POLITOLOGIA
24
Nazwa przedmiotu: Logiczna kultura wypowiedzi
Stopieo, imię i nazwisko: prof. nadzw. dr hab. Stanisław Gałkowski
Rok studiów: 2
Grupa treści kształcenia, w ramach której przedmiot jest realizowany: specjalnościowa
Cele przedmiotu:
Zapoznanie z podstawowymi zasadami dotyczącymi logicznej poprawności myślenia: definiowania, wnioskowania, klasyfikowania itp., a następnie usystematyzowanie, pogłębienie, utrwalenie a przede wszystkim rozwijanie umiejętności praktycznego wykorzystania elementów teorii.
WIEDZA: Po ukooczeniu przedmiotu słuchacz: zna metody oceny wnioskowao, definicji i klasyfikacji, analizuje i
ocenia wnioskowania, argumentacje
UMIEJĘTNOŚCI: analizuje i ocenia definicje, analizuje i ocenia klasyfikacje
KOMPETENCJE/POSTAWY: rozpoznaje podstawowe usterki semiotyczne wypowiedzi, rozpoznaje podstawowe
błędy we wnioskowaniach
Metody dydaktyczne: Konwersatorium wspomagane elementami wykładu i prezentacją multimedialną
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: Ocena na podstawie aktywności podczas konwersatorium oraz przygotowanej prezentacji
20 godzin
40
45
20
125 godzin
Pojęcie logiki, kategorie składniowe wyrażeo, wynikanie logiczne, schemat formalny. Funktory rachunku zdao.
Nazwy. Pojecie nazwy, nazwy konkretne i nazwy abstrakcyjne. Desygnat nazwy. Nazwy indywidualne generalne, zakres nazwy ostrośd zakresu, stosunki między zakresami nazw
Definicje: pojęcie, rodzaje, budowa, zasady poprawności. Rodzaje definicji ze względu na zadania i budowę.
Przykłady najczęściej spotykanych w definicjach błędów.
Kwadrat logiczny, konwersja, obwersja i kontrapozycja zdao Pojęcie podziału logicznego. Warunki poprawności
podziału logicznego. Klasyfikacja
Wypowiedź argumentacyjna, argument, diagram argumentu, związki między przesłankami a konkluzją, argument dedukcyjny
Materialna i formalna poprawnośd argumentu, interpretacja przesłanek i konkluzji. Ocena argumentów niededukcyjnych
Argument z autorytetu, argument ad hominem, argument z podobieostwa, argument równi pochyłej
1. L. Borkowski, Elementy logiki formalnej PWN Warszawa 1980
2. T. Hołówka, Kultura logiczna w przykładach PWN Warszawa 2006
POLITOLOGIA
25
3. K. Szymanek, K. A. Wieczorek, Andrzej S. Wójcik, Sztuka argumentacji, PWN Warszawa 2004
4. J. Pelc Wstęp do semiotyki, Wiedza Powszechna Warszawa 1982
5. Z. Ziembioski, Logika praktyczna PWN Warszawa 1994
1. K. Ajdukiewicz, Zarys logiki, PZWS, Warszawa 1960
2. J. M. Bocheoski, Współczesne metody myślenia, Wydawnictwo „W drodze”, Poznao 1992
3. Z. Hajduk, Ogólna metodologia nauk, Wydawnictwo Kul Lublin 2005
4. N. Łubnicki, Nauka poprawnego myślenia, PWN Warszawa 1987 .
5. T. Kotarbioski, Elementy logiki formalnej i metodologii nauk, PWN Warszawa 1986
6. T. Kwiatkowski, Logika ogólna, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 1998
7. S. Nowak, Metodologia nauk społecznych. PWN Warszawa 2007
8. J. Przybyłowski, Logika z ogólną metodologią nauk: podręcznik dla humanistów, Wyd. Uniwersytetu Gdaoskiego Gdaosk 2001.
9. B. Stanosz, Dwiczenia z logiki, PWN, 1999 Warszawa1999
POLITOLOGIA
26
Nazwa przedmiotu: Dyskurs medialny
Stopieo, imię i nazwisko: prof. dr hab. Maciej Kawka
Rok studiów: 2
Warunki wstępne: kultura języka polskiego
Grupa treści kształcenia, w ramach której przedmiot jest realizowany: specjalnościowe
Cele przedmiotu:
Celem przedmiotu jest: dostarczenie wiedzy z zakresu współczesnych teorii komunikowania z punktu widzenia
strategii dyskursywnych w dyskursie publicznym, medialnym, politycznym, historycznym, prasowym, telewizyjnym, radiowym, filozoficznym, literackim, filmowym. Zaprezentowanie najważniejszych teorii dyskursu,
wskazanie na różnice między różnymi typami dyskursów. Zapoznanie studentów z metodami analizy dyskursu
jako języka w kontekście społecznym, kulturowym, historycznym, medialnym.... itp. Zwrócenie uwagi na przygotowanie absolwentów do samodzielnego uczenia się i kierowania swoim życiem zawodowym przez uczestnictwo w dyskursie publicznym. Prezentacja podstawowych metod analizy przekazów medialnych - krytyczna
analiza dyskursu, analiza zawartości i treści przekazów.
Dyskurs medialny
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: definiuje dyskurs w tym dyskurs medialny, opisuje i rozpoznaje
różne rodzaje dyskursów i potrafi je scharakteryzowad, podsumuje swoje badania nad dyskursem medialnym,
wymienia kryteria medialności wystąpieo osób publicznych w mediach, sklasyfikuje i oceni stopieo mediatyzacji przekazu politycznego.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: analizuje i interpretuje dyskursy medialne, wyszukuje cechy
medialne przekazu w wykonaniu polityków i osób publicznych, zweryfikuje atrakcyjnośd i perswazyjnośd dyskursu, oceni zawartośd językową, interakcyjną i ideową dyskursu polityka.
KOMPETENCJE/POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot: analizuje dyskurs pod względem jakościowym
i ilościowy w różnych mediach, interpretuje dyskurs prasowy, radiowy, telewizyjny, internetowy, wyszukuje
w mediach i potrafi ocenid style dyskursu, zweryfikuje stopieo autentyczności dyskursu publicznego, objaśnia
chwyty retoryczne i erystyczne w dyskursie medialnym.
Metody dydaktyczne: Omawianie zagadnieo teoretycznych, prezentacja multimedialna, omawianie przypadków, dyskusja dydaktyczna, symulacja, metoda problemowa, gry dydaktyczne, inscenizacje, film.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: Student przygotowuje samodzielna pracę, w której dokonuje analizy
dyskursu medialnego wybranego polityka lub osoby publicznej (ew. grupy osób - partii politycznej, stowarzyszenia), którą przedstawia jako materiał do dyskusji na zajęciach.
15 godzin
15
10
20
60 godzin
1. Definicje i najważniejsze pojęcia: dyskurs, tekst, styl, retoryka, erystyka, perswazja, manipulacja (2 godz.)
2. Podstawowe teorie medialne - modele komunikacji językowej i komunikacji medialnej (1 godz.)
3. Komunikacja werbalna i niewerbalna (język ciała) - słowo i obraz w komunikacji medialnej (2 godz.)
4. Stylistyka dyskursu - zróżnicowanie stylistyczne wypowiedzi medialnej (1 godz.)
POLITOLOGIA
27
5. Retoryka i erystyka dyskursu - przegląd środków retorycznych w mediach, argumentacyjna struktura dyskursu (2 godz.)
6. Krytyczna analiza dyskursu. Językowe i ponadjęzykowe poziomy analizy dyskursu. Dyskurs jako struktura
i proces. Analiza zawartości i treści dyskursu. Style dyskursu (2 godz.)
7. Semiotyczna analiza przekazów medialnych - przekaz werbalno-wizualny a inne rodzaje komunikatów. Kreowanie obrazu świata w tekstach medialnych (1 godz.)
8. Gatunki medialne. Strategie dyskursywne a przydatnośd podziałów genologicznych w mediach na przykładzie wybranych gatunków dziennikarskich. Style dyskursu (1 godz.)
9. Pragmatyka dyskursu. Perswazyjnośd tekstów medialnych - językowe i pozajęzykowe (fotografia, ilustracja,
cytaty i kryptocytaty, cudze słowa i wypowiedzi, grafika) środki perswazji (2 godz.)
10. Manipulacja w mediach i w dyskursie - implikatury i presupozycje. Retoryka reklamy. Opis treści przedmiotu z uwzględnieniem podziału na grupy tematyczne i czas realizacji (1 godz.)
Dyskurs medialny
1. A. Duszak, Tekst, dyskurs, komunikacja międzykulturowa, Warszawa 1998
2. T.A. van Dijk (red.), Dyskurs jako struktura i proces, Warszawa 2001
3. R. de Beaugrande, V. Dressler, Wstęp do lingwistyki tekstu, Warszawa 1990
4. M. Kawka, Dyskurs szkolny, Kraków 2000
1. K. Mosiołek-Kłosioska, T. Zgółka (red.), Język perswazji publicznej, Poznao 2003
2. I. Kamioska-Szmaj, Agresja językowa w życiu publicznym. Leksykon inwektyw politycznych, Wrocław 2007
3. P. H. Lewioski, Retoryka reklamy, Wrocław 1999
4. D. G. Leathers, Komunikacja niewerbalna. Zasady i zastosowania, przeł. M. Trzcioska, Warszawa 2007
5. P. Krzyżanowski, P. Nowak (red.), Manipulacja w języku, Lublin 2004
POLITOLOGIA
28
Nazwa przedmiotu: Media lokalne i środowiskowe
Stopieo, imię i nazwisko: dr Zbigniew Bajka
Rok studiów: 2
Grupa treści kształcenia, w ramach której przedmiot jest realizowany: specjalnościowe
Cele przedmiotu:
Celem realizowanych zajęd będzie przedstawienie problemów współczesnej prasy lokalnej i środowiskowej
w Polsce w szerszym kontekście historycznym oraz na tle całego rynku prasy w naszym kraju. Przeanalizowane
będą pojęcia: regionalizm, lokalnośd i lokalizm oraz zdefiniowane pojęcia „prasa lokalna” i „prasa środowiskowa” oraz relacje lokalne media – lokalna władza. Pokazane będą etapy jej rozwoju w ujęciu historycznym
oraz wpływ uwarunkowao historycznych na dzisiejszą pozycję tych mediów. Omówione zostaną poszczególne
kategorie prasy lokalnej, jej tematyka oraz funkcje i zadania, wreszcie etapy jej rozwoju i przemian po roku
1989. Scharakteryzowane będą typy wydawnictw lokalnych oraz organizacje działające na rzecz prasy lokalnej. W koocowej części wykładów pokazane zostaną media lokalne i środowiskowe na przykładzie województwa małopolskiego.
WIEDZA: Zakłada się, że studenci - po wysłuchaniu tego cyklu wykładów będą umieli zdefiniowad i rozpoznad
prasę lokalną i środowiskową na polskim rynku prasowym, wskazad jej genezę oraz określid jej rolę w życiu
lokalnych środowisk.
UMIEJĘTNOŚCI: Powinni również umied wskazad różnice dzielące ten typ prasy od tzw. dużej prasy, wskazad,
czym ta prasa się głównie zajmuje; jak jest tworzona, jakie funkcje głównie spełnia itp. Wskazane będzie także
właściwe rozpoznanie tego typu prasy w regionie małopolskim.
KOMPETENCJE/POSTAWY: Po wysłuchaniu wykładów z tego kursu studenci powinni umied rozpoznad różne
typy prasy lokalnej, rozwijające się w Polsce po r. 1989, wskazad czym różni się prasa samorządowa od niezależnej (prywatnej) prasy lokalne, wreszcie określid perspektywy jej rozwoju
Metody dydaktyczne: Wykład ilustrowany slajdami oraz wsparty pokazem konkretnych publikacji tego typu
(prasa lokalna - prywatna, samorządowa, środowiskowa, parafialna, itp.).
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: Zaliczenie na ocenę w formie testu pisemnego. Test ma sprawdzid
wiedzę studentów na omawiany na wykładach temat oraz ich rozumienie zasad funkcjonowania tego typu
prasy w dzisiejszych warunkach.
15 godzin
20
35
70 godzin
1. Regionalizm, lokalizm, lokalnośd: analiza i zdefiniowanie pojęd, dylematy definicji
2. Media lokalne: problemy ze zdefiniowaniem pojęd; różne propozycje i ustalenia
3. Historia mediów lokalnych w Polsce do kooca XX wieku
4. Media lokalne i władza lokalna
5. Media lokalne w kontekście polityki informacyjnej władz lokalnych. Internet jako nowy środek informacji
lokalnej i środowiskowej
POLITOLOGIA
29
6. Prasa niezależna i samorządowa a polityka władz lokalnych; konflikty na linii władza lokalna – prasa lokalna,
funkcje i zadania prasy lokalnej i środowiskowej
7. Integracyjna rola mediów lokalnych
8. Media lokalne a: lokalna tradycja i kultura, lokalne stowarzyszenia, organizacje społeczne i fundacje; znaczenie mediów lokalnych w życiu społeczności lokalnych
9. Rozmieszczenie mediów lokalnych w Polsce, możliwości ich rozwoju
10. Nowe zjawisko: prasa parafialna w Polsce
11. Wydawnictwa, organizacje i stowarzyszenia prasy lokalnej w Polsce
12. Media lokalne a wybory samorządowe
13. Prasa środowiskowa w Polsce – typy i gatunki
14. Odrębnie: prasa mniejszości narodowych w Polsce
15. Prasa lokalna jako wyraz aktywności społeczności lokalnych: na przykładzie woj. małopolskiego.
1. (Red.) J. Jarowiecki, A. Paszko, W.M. Kolasa, Polskie Media Lokalne na Przełomie XX i XXI wieku. Historia.
Teoria. Zjawiska, Kraków 2007
2. S. Dziki, W. Chorązki, Media lokalne i regionalne, W: Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Bauera
i E. Chudzioskiego, Kraków 2000. (i nast. wydania)
1. Z. Bajka, Historia polskiej prasy lokalnej i jej rozwój po 1989 roku, [w:] Poradnik dla wydawców i dziennikarzy prasy lokalnej, Tom 1, wyd. Instytut na Rzecz Demokracji w Europie Wschodniej, Warszawa 1997
2. (Red.) J. Chłopecki i R. Polak, Media lokalne a demokracja lokalna, Rzeszów 2005
3. R. Kowalczyk, Prasa lokalna w Polsce, Poznao 2000
4. S. Michalczyk, Media lokalne w systemie komunikowania. Współczesne tendencje i uwarunkowania rozwojowe, Katowice 2000
POLITOLOGIA
30
Nazwa przedmiotu: Filozofia i etyka polityki
Rok studiów: 1
Cele przedmiotu:
Celem zajęd jest zapoznanie studentów z podstawami pojęciami i zagadnieniami filozofii społecznej i politycznej; systematyczny przegląd najistotniejszych teorii z tych dziedzin; wskazanie na niebezpieczeostwa i pożytki
płynące z filozoficznej refleksji nad społeczeostwem; zachęta do samodzielnej pracy z tekstem.
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: posiada wiedzę o przedmiocie filozofii i etyki polityki, zna podstawowe pojęcia z tych dziedzin ze szczególnym uwzględnieniem idei politycznych, rozpoznaje podstawowe
problemy i dylematy filozoficznej i aksjologicznej refleksji nad polityką, potrafi rozpoznawad i identyfikowad
zagadnienia charakterystyczne dla poszczególnych okresów w dziejach filozofii polityki.
nurtów filozofii polityki, analizuje wybrane problemy w perspektywie historycznej, posiada umiejętnośd swobodnego dokonywania porównao między nimi, umie wskazad na twórców kierunków doktrynalnych oraz na
najważniejsze dylematy dotyczące wyobrażeo na temat paostwa i polityki, potrafi w sposób krytyczny odczytad tekst źródłowy, pokazad ewentualne analogie między współczesnym rozumieniem niektórych idei politycznych a ich tradycją
POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot jest świadom korzyści płynących z filozoficznej i aksjologicznej
refleksji nad polityką i rozumie koniecznośd nieustannego pogłębiania swojej wiedzy z tego zakresu
(30%).
każda z części egzaminu stanowi 50% oceny koocowej)
20 godzin
Godziny kontaktowe: dwiczenia
15
30
Praca z tekstem
60
przygotowanie eseju/referatu
30
155 godzin
1. Zagadnienia wstępne. Pojęcie filozofii społecznej, filozofia społeczna a filozofia polityczna, myśl społeczna
i historia idei, filozofia społeczna a socjologia i politologia. Najważniejsze zagadnienia filozofii politycznej
i społecznej (istota polityki i władzy, ustroje paostw, idee polityczne). Literatura przedmiotu (2 godz.)
2. Myśl społeczna i polityczna starożytności. Grecja jako kolebka europejskiej refleksji nad istotą polityki
i społeczeostwa. Związki pomiędzy polityką a etyką; sofiści jako prekursorzy refleksji nad społeczeostwem:
Pierwotny konflikt pomiędzy ideą równości i etyka absolutną. (1 godz.)
3. Myśl społeczna Platona – pierwsza próba skonstruowania społeczeostwa idealnego, pojęcie utopii, inne
utopie starożytne. Platooska krytyka demokracji. Paostwo jako organizm etyczny. Rola teorii idei w konstru-
POLITOLOGIA
31
owaniu filozofii politycznej. Idea sprawiedliwości jako najwyższa idea społeczna. Platon jako wróg społeczeostwa otwartego (Popper, Berlin) (2 godz.)
4. Myśl społeczna Arystotelesa. Człowiek jako zoon politikon, naturalna skłonnośd istot ludzkich do życia
w społeczeostwie. Pierwszeostwo polityki wobec etyki. Klasyfikacja ustrojów politycznych; politeja jako ustrój
najbardziej użyteczny i arystokracja jako ustrój doskonały; równoważąca rola klasy średniej. Społeczna zasada
wzajemności. Przyjaźo jako fundamentalna cnota społeczna. Czy dobry obywatel musi byd dobrym człowiekiem? . (2 godz.)
5. Myśl polityczna renesansu: Machiavelli, Montaigne i Morus. Początki nowożytnej teorii paostwa. Porównanie koncepcji społeczeostwa wyłożonych w Księciu i Rozważaniach... Antropologiczne przesłanki myśli politycznej Machiavellego. Fortuna i virtu: renesansowe wyobrażenie o przyczynach przemian społecznych i politycznych. Republikanizm Machiavellego. Społeczny relatywizm i sceptycyzm Montaigne’a. Pojęcie utopii
w myśli nowożytnej i starożytnej. Utopia jako alternatywna wizja ładu społecznego. Główne przesłanki Utopii
Tomasza Morusa. Czym jest antyutopia? (2 godz.)
7. Idea umowy społecznej i koncepcje stanu natury: Locke i Hobbes. Dwa traktaty o rządzie jako przełomowy
tekst w nowożytnej filozofii politycznej. Hobbesa teza o naturalnym egoizmie człowieka a Locke’a koncepcja
stanu natury. Przyczyny, cele i społeczne funkcje umowy społecznej. Liberalna a neorepublikaoska koncepcja
wolności (2 godz.)
8. Filozofia społeczna Oświecenia. Pojęcia cywilizacji i kultury. Rousseau koncepcja stanu natury i krytyka cywilizacji. Społeczny optymizm Oświecenia: Condorceta i Turgota matematyka społeczna; idea postępu społecznego i jej wpływ na późniejszą filozofię polityczną. Monteskiusza teoria społecznej kontroli władzy (2 godz.)
9. Społeczeostwo według utylitarystów. Myśl społeczna Hume’a; emotywistyczna etyka jako podstawa utylitarnej wizji ładu społecznego. Benthama kryterium użyteczności. Utylitaryzm a liberalna koncepcja paostwa.
Jakie konsekwencje społeczne ma stawianie idei wolności na pierwszym miejscu? (1 godz.)
10. Niemiecka filozofia społeczna XIX wieku. Paostwo – naród – społeczeostwo. Narodziny nacjonalizmu. Filozofia dziejów a filozofia polityczna. Heglowska dialektyka dziejów; dzieje jako postęp w uświadamianiu wolności. Społeczeostwo według Marksa. Główne założenia materializmu historycznego. Antagonizmy społeczne
jako siły sprawcze procesu dziejowego. Idea społeczeostwa bezklasowego. Komunizm a socjalizm utopijny
(2 godz.)
11. Filozofia społeczna XX wieku. Jednostka vs. społeczeostwo wg. Sartre’a. Determinizm społeczny i jego krytyka wg I. Berlina. Współczesne koncepcje wolności: wolnośd wg liberałów, neorepublikanów i komunitarian.
Konserwatywna a liberalna wizja społeczeostwa. W obronie społeczeostwa: filozofia polityczna H. Arendt
i M. Foucault. Idea sprawiedliwości we współczesnej filozofii politycznej. Sprawiedliwośd wg Rawlsa i Dworkina. Współczesna konpepcja społeczeostwa obywatelskiego na podstawie poglądów Shillsa. Społeczna nauka
kościoła katolickiego a chrześcijaoska filozofia społeczna. (5 godz.)
1. M. Król, Historia myśli politycznej od Machiavellego po czasy współczesne, Warszawa 1998
2. Arystoteles Polityka, tłum. L. Piotrowicz, Warszawa 2004
3. S. Lukes, Niezwykłe oświecenie profesora Caritata, Warszawa 2005
1. Platon, Paostwo, tłum. W. Witwicki, Kęty 2003
3. J. Locke, Dwa traktaty o rządzie, tłum. Z. Rau, Warszawa 1992
4. J. S. Mill, Utylitaryzm. O wolności, tłum. M. Ossowska, A. Kurlandzka, Warszawa 2006
5. L. Kołakowski, Główne nurty marksizmu, Poznao 2000
6. E. Gellner, Narody i nacjonalizm, Warszawa 1991
7. I. Berlin, Cztery eseje o wolności, tłum. D. Grinberg, Poznao 2000
8. H. Arendt, Kondycja ludzka, tłum. A. Łagodzka, Warszawa 2000
9. K.R. Popper, Społeczeostwo otwarte i jego wrogowie, Warszawa 1993
10. A. MacIntyre, Dziedzictwo cnoty, Warszawa 1996
11. R. Scruton, Co znaczy konserwatyzm, Poznao 2002
12. T. Morus, Utopia, Lublin 1993
POLITOLOGIA
32
Nazwa przedmiotu: Komunikowanie polityczne
Stopieo, imię i nazwisko: prof. nadzw. dr hab. Katarzyna Pokorna-Ignatowicz
Rok studiów: 1
Cele przedmiotu:
Celem przedmiotu jest: zapoznanie studentów z istotą i specyfiką komunikowania politycznego, rolami i pozycją jego uczestników (aktorów politycznych, mediów i obywateli), podstawowymi strategiami komunikacyjnymi i metodami ich analizowania, dostarczenie wiedzy o rozwoju badao nad komunikowaniem politycznym
i relacjami zachodzącymi między jego uczestnikami oraz doskonalenie umiejętności budowania strategii komunikacyjnych i sztuki wystąpieo publicznych (w różnych rolach: aktora politycznego, rzecznika prasowego,
dziennikarza, obywatela zabierającego głos w debacie).
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: wie jakie są podstawowe formy i rodzaje komunikowania politycznego, zna specyfikę i znaczenie strategii komunikacyjnych, rozumie jak ważny ich odpowiedni wybór, prawidłowo opisuje pozycję uczestników tego procesu, zna i rozumie zasady skutecznej komunikacji.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: potrafi rozpoznawad i krytycznie oceniad strategie komunikacyjne, dobrad je właściwie do założonych celów i zastosowad w praktyce, umie przygotowad się do publicznego zabrania głosu w różnych rolach, prezentowad własne opinie i stanowisko w debacie oraz oceniad i komentowad wystąpienia innych jej uczestników.
KOMPETENCJE/POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot: jest otwarty na publiczne dyskusje i debaty,
chętnie i umiejętnie zabiera w nich głos, docenia ich rolę w demokracji i społeczeostwie obywatelskim. Z szacunkiem odnosi się do innych uczestników, jest skłonny do podejmowania wyzwao w tym zakresie.
Metody dydaktyczne: W pierwszej części zajęcia prowadzone będą w formie wykładu (prezentacje multimedialne) z elementami dyskusji. W drugiej części zajęd organizowane będą debaty, w czasie których studenci
będą się wcielad w role ich uczestników (prowadzący, dziennikarze, eksperci, politycy, zainteresowane strony)
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: Egzamin pisemny w formie eseju na zadany temat (50%) oraz aktywności na zajęciach (50% udział w debatach, przygotowanie swojego wystąpienia).
20 godzin
Przygotowanie się do udziału w debatach
40
Przygotowanie własnego wystąpienia
40
Przygotowanie pracy egzaminacyjnej (esej)
40
Lektura zalecanej literatury
40
180 godzin
1. Podstawowe podejścia badawcze w studiach nad komunikowaniem politycznymi wyjaśnienie podstawowych pojęd (2 godz.)
2. Uczestnicy procesu komunikowania politycznego(aktorzy polityczni, media, obywatele, ich pozycja i relacje
między nimi (1 godz.)
3. Demokracja i społeczeostwo obywatelskie a komunikowania polityczne (1. godz.)
4. Podstawowe modele komunikacyjne. Strategie komunikacyjne. Skutecznośd komunikowania (2 godz.)
POLITOLOGIA
33
5. Polityka informacyjna, reklama, public relations, marketing polityczny (2 godz.)
6. Rola mediów w procesie komunikowania politycznego tak w ujęciu teoretycznym, jak i na przykładzie konkretnych przypadków. Profesjonalizm dziennikarski (2 godz.)
7. Relacje polityków z dziennikarzami - teoria i analiza przypadków (2 godz.)
8. Debaty poświęcone problemom i wydarzeniom, które stały się tematem publicznych lub środowiskowych
dyskusji, na przykład: upolitycznienie TVP, problem Radia Maryja, konflikt wokół karykatur Mahometa, itp.)
(8 godz.)
1. B. Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne, PWN Warszawa 2006.
2. S. Michalczyk, Komunikowanie polityczne. Teoretyczne aspekty procesu, Katowice 2005.
3. W. Schulz, Komunikacja polityczna. Koncepcje teoretyczne i wyniki badao empirycznych na temat mediów
masowych w polityce, Wyd. UJ, Kraków 2006.
4. J. Street, Mass media, polityka, demokracja, Wyd. UJ, Kraków 2006.
1. M. Mrozowski, Media masowe. Władza, biznes, rozrywka, Warszawa, 2001.
2. H. M. Kepplinger, Demontaż polityki w społeczeostwie informacyjnym, Kraków 2007.
3. K. Pokorna-Ignatowicz, Polska telewizja publiczna jako "łup polityczny", "Studia Medioznawcze" nr 2, 2010,
s. 39-48.
4. K. Pokorna-Ignatowicz, Rodzina Radia Maryja jako elektorat [w:] Polska scena polityczna: Środowiska – komunikacja polityczna – strategie, red. K. Sobolewska-Myślik, A. Hess, K. Kowalczyk, Wyd. UJ i Wyd. Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków 2010, str. 46-56.
5. K. Pokorna-Ignatowicz, Między wolnością a odpowiedzialnością – polskie media wobec publikacji karykatur
Mahometa, [w:] Współczesne media. Status – aksjologia – funkcjonowanie, red. I. Hofman i D. Kępa-Figura,
Wyd. UMCS, Lublin 2009, s. 135-148.
6. Media, władza, prawo, red. M. Magoska, Wyd. UJ, Kraków, 2005.
7. Wybrane artykuły z „Zeszytów Prasoznawczych”, „Studiów Medioznawczych”, miesięcznika „Press”, tygodników opinii oraz prasy codziennej.
POLITOLOGIA
34
Nazwa przedmiotu: Psychologia polityki
Stopieo, imię i nazwisko: prof. nadzw. dr hab. Danuta Waniek
Rok studiów: 1
Warunki wstępne: system polityczny paostwa
Cele przedmiotu:
Celem wykładu jest przekazanie wiedzy, służącej wyjaśnianiu psychologicznych aspektów zjawisk i procesów
politycznych, zarówno po stronie rządzących, jak i po stronie rządzonych. Po cyklu wykładów studenci powinni
umied dostrzegad wpływ czynników nieformalnych na decyzje polityczne przywódców politycznych i wyborców.
W wyniku kształcenia należy spodziewad się następujących efektów:
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot rozpoznaje i definiuje podstawowe pojęcia z zakresu psychologii
polityki; w oparciu o posiadana wiedze potrafi samodzielnie zinterpretowad konkretne wydarzenie lub zjawisko
polityczne.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot analizuje i objaśnia prawdopodobne motywy psychologiczne
decyzji politycznych i zachowao wyborczych; objaśnia sytuacje problemowe i psychologiczne skutki przyjętych
rozwiązao.
KOMPETENCJE/POSTAWY: student kształtuje w sobie skłonnośd do niestandardowego postrzegania źródeł
wydarzeo politycznych i ogrywanej w nich roli przez przywódców politycznych.
Metody dydaktyczne: Podstawową metodą dydaktyczną jest wykład, uzupełniany wspólnym omawianiem
wybranych przypadków i szeroką nad nimi dyskusją.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: Egzamin składany jest w formie pisemnej w oparciu o zaproponowane
przez prowadzącego szczegółowe tematy. Praca nie powinna przekroczyd 5 stron druku komputerowego. Przy
koocowej ocenie uwzględniana jest również merytoryczna aktywnośd studenta w czasie prowadzonych zajęd.
20 godzin
30
30
Przygotowanie referatu, eseju
30
110 godzin
1. Istota przedmiotu "psychologia polityki". Psychologiczne uwarunkowania aktywności i bierności
politycznej.
2. Cechy myślenia politycznego. Osobowośd autorytarna; paranoja polityczna. Psychologia tłumu.
3. Psychologiczne aspekty wyłaniania się przywództwa politycznego. Osobowościowe i pozaosobowościowe
cechy przywódcze. Modele przywództwa politycznego. przywództwo polityczne a przywództwo religijne.
4. Geneza konfliktu politycznego i jego dynamika. Sposoby przezwyciężania konfliktów politycznych.
5. Psychospołeczne uwarunkowania zachowao wyborczych, sposoby ich wyjaśniania (preferencje wyborcze,
identyfikacja z partią, interpretacja przyczyn absencji wyborczej).
6. Orientacje ideologiczne społeczeostwa; nacjonalizm i patriotyzm. Wartości, mity i stereotypy narodowe.
POLITOLOGIA
35
1. K. Skarżyoska(red.), Podstawy psychologii politycznej. Poznao 2002.
1. G. Le Bon, Psychologia tłumu. Warszawa 1994
2. J. Reykowski (red.) Wartości i postawy Polaków a zmiany systemowe. Szkice z psychologii politycznej. Warszawa 1993.
3. J. Wiatr, Przywództwo polityczne. Studium politologiczne. Łódź 2008.
POLITOLOGIA
36
Nazwa przedmiotu: Socjologia polityki
Stopieo, imię i nazwisko: prof. zw. dr hab. Hieronim Kubiak
Rok studiów: 1
WIEDZA: Zna przedmiot, podstawowe pojęcia i metody socjologii polityki oraz ich relacji do analogicznych
zagadnieo w teoriach paostwa i prawa, a także w naukach politycznych; Posiada wiedzę o najważniejszych
teoriach socjologicznych dot. Relacji pomiędzy systemami politycznymi, społeczeostwem i różnymi formami
życia publicznego; Zna przyczyny i kierunki ewolucji sfery publicznej we współczesnych typach demokracji.
UMIEJĘTNOŚCI: Potrafi przeprowadzid analizę diachroniczną problemów istotnych dla współczesnych społeczeostw i prowadzonych w ich ramach działao politycznych; umie programowad interpretowad wyniki badania
empiryczne oraz interpretowad ich wyniki
KOMPETENCJE/POSTAWY: Potrafi inspirowad działania zbiorowe; jest wolny od megalomanii i ksenofobii oraz
umie rozwiązywad konflikty społeczne z perspektywy dobra wspólnego
Metody dydaktyczne: Wykład problemowy. Prezentacja multimedialna. Dyskusja nad zagadnieniami kontrowersyjnymi
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: egzamin pisemny złożony z odpowiedzi na pytania otwarte. Warunkiem zaliczenia modułu jest uzyskanie w trakcie egzaminu pisemnego min. 50% możliwych punktów oraz aktywne uczestnictwo w wykładach.
Socjologia polityki
20 godzin
Przygotowanie się do wykładu
40
65
125 godzin
1. Przedmiot socjologii polityki; polskie tradycje i ich specyfika.
2. Spór o pojęcie polityki; specyfika socjologicznych, psychologicznych i politologicznych definicji polityki.
3. Polityka jako zawód: nadzieje i złudzenia.
4. Sprawowanie władzy politycznej: typy władzy i instytucje polityczne.
5. Zachowania polityczne: konwencjonalne i niekonwencjonalne.
6. Dobro wspólne i racja stanu, a interesy grupowe i indywidualne.
7. Opozycja polityczna i jej typy; przestępstwo polityczne a nieposłuszeostwo obywatelskie, lobbing.
8. Zachowania wyborcze: ordynacje wyborcze, geografia wyborcza, marketing polityczny.
9. Zbiorowe podmioty życia publicznego: ruchy społeczne, partie polityczne, NGO’sy, grupy interesu, grupy
nacisku.
10. Społeczeostwo obywatelskie.
11. Percepcja rzeczywistości społecznej: ideologie, mity, stereotypy; opinia publiczna.
12. Kultura polityczna i jej typy; mniejszości i ich prawa.
Literatura obowiązkowa (rozdziały wskazane w trakcie wykładu):
1. R. Bendix, Max Weber. Portret uczonego. Warszawa, PWN 1975
POLITOLOGIA
37
Socjologia polityki
2. S. M. Lipset, Homo politicus. Społeczne podstawy polityki. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995
3. J. Raciborski, Obywatelstwo w perspektywie socjologicznej. Warszawa, Wydawnictwo PWN 2011
4. J. Szacki, Historia myśli politycznej. Wydanie nowe. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN 2002
5. J. Szczupaczoski (wyb. i oprac.) /tom I-1995, tom II-1998/ Władza i społeczeostwo. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe Scholar
6. G. Therborn, Drogi do nowoczesnej Europy. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN 1998
7. J. J. Wiatr, Socjologia polityki. Warszawa Wydawnictwo Naukowe Scholar 1999
8. E. Wnuk-Lipioski, Socjologia życia Publicznego. Wydawnictwo Naukowe Scholar 2005
1. A. Antoszewski, Wzory rywalizacji politycznej we współczesnych demokracjach europejskich. Wrocław,
Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2004
2. J. Baszkiewicz, Historia doktryn politycznych i prawnych. Wydanie III poprawione. Warszawa, PWN 1973
3. M. Cześnik, Partycypacja wyborcza w Polsce. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe Scholar 2007
4. K. Łabądź (i inni), Opozycja w systemach demokratycznych i niedemokratycznych. Kraków, Akademia Pedagogiczna 2001
5. K. Mannheim, Ideologie i utopie. Lublin, Wydawnictwo Test 1992
6. B. Mc Nair, Wprowadzenie do komunikowania politycznego. Poznao, Wydawnictwo WSzNH 1998
7. B. Guy Peters, Administracja publiczna w systemie politycznym. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe Scholar
1999
8. K. Skarżyska (red.), Podstawy psychologii polityczne . Poznao, Wydawnictwo Zysk i S-k 2002.
9. G. Skąpska, From „Civil Society” to Europe. A Sociological Study on Constitutionalism after Communism.
Leiden, BRILL 2011
10. R. Wiszniowski, Marketing wyborczy. Warszawa, wydawnictwo Naukowe PWN 2000
POLITOLOGIA
38
Nazwa przedmiotu: Decydowanie polityczne
Stopieo, imię i nazwisko: dr Krzysztof Janik
Formuła zajęd: wykład + dwiczenia
Liczba godzin: studia niestacjonarne - 20+10
Rok studiów: 1
Cele przedmiotu:
Celem zajęd jest dostarczenie studentom wiedzy o możliwych sytuacjach kryzysowych, a także o uwarunkowaniach i przebiegu procesu podejmowania decyzji politycznych, ze szczególnym podkreśleniem roli podmiotów m i procedur decyzyjnych.
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: posiada wiedzę o rodzajach sytuacji kryzysowych (decyzyjnych)
w życiu publicznym, rodzajach decyzji politycznych, ich uwarunkowaniach społecznych i politycznych. Zna
także procedury podejmowania decyzji politycznych, rozumie podstawowe zasady decydowania politycznego.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: potrafi identyfikowad, analizowad i oceniad rozmaite sytuacje decyzyjne, umie ocenid ich natężenie i konsekwencje, potrafi pod tym względem dokonywad porównao.
Umie wskazad i opisad kompetencje poszczególnych ośrodków decyzyjnych, scharakteryzowad obowiązujące
w nich procedury. Potrafi samodzielnie ocenid efektywnośd tych procedur i ich poprawnośd. Krytycznie zanalizowad poprawnośd podejmowanych decyzji politycznych, wskazad na uwarunkowania ich implementacji.
Umie także scharakteryzowad podstawowe zagadnienia związane z wdrożeniem decyzji politycznych.
KOMPETENCJE/POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot: potrafi zachowad krytyczny osąd wobec rzeczywistości, samodzielnie oceniad decyzje podejmowane przez polityków, wskazad na ich silne i słabe strony. Jest
gotowy do udziału w debacie publicznej w tym zakresie.
Metody dydaktyczne: Wykład prowadzony jako informacyjny (20%) i problemowy(80%). Dwiczenia o charakterze konwersatoryjnym, poświęcone rozpatrywaniu konkretnych przykładów z bieżącej praktyki politycznej.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: Egzamin pisemny, w formie eseju, w którym student rozpatruje procedurę i efektywnośd konkretnej decyzji politycznej. Służy to weryfikacji efektów kształcenia oraz weryfikacji
umiejętności zdobytych w trakcie zajęd (80% oceny). Elementem uzupełniającym (20%) będzie aktywnośd
studentów w trakcie dwiczeo.
Godziny kontaktowe: wykład, dwiczenia
45 godzin
25
25
25
120 godzin
1. Tradycje nauki o decydowaniu, jej interdyscyplinarny charakter (2 godz.)
2. Interesy społeczne i polityczne, ich natura i konfliktowośd jako baza decyzji politycznych (2 godz.)
3. Decyzje jako istota polityki. Przedmiot i podmioty decydowania politycznego. Przestrzenie decydowania
politycznego (2 godz.)
4. Społeczne, psychologiczne i polityczne uwarunkowania procesu decyzyjnego (2 godz.)
5. Sytuacje decyzyjne, klasyfikacja, metody i sposoby analizy (4 godz.)
6. Ośrodki decyzyjne, ich rodzaje i kompetencje (2 godz.)
POLITOLOGIA
39
7. Procedury podejmowania decyzji politycznych (2 godz.)
8. Decyzje polityczne: rodzaje, skutki, funkcje społeczne (4 godz.)
9. Optymalizacja decyzji politycznych (2 godz.)
10. Implementacja decyzji politycznych - uwarunkowania, rola instytucji paostwowych, społeczeostwa obywatelskiego, poziomu demokracji itd. (4 godz.)
11. Wielkie kampanie polityczne (zwłaszcza kampanie wyborcze) jako decydowanie polityczne (4 godz.)
1. A. Bodnar, Decyzje polityczne, elementy teorii. Warszawa 1985;
2. H. Komarnicki, Decyzje polityczne i proces decyzyjny., w: Wprowadzenie do nauki o paostwie i polityce.
Wydawnictwo UMCS, Lublin 2007;
3. W. Lamentowicz, Procesy decyzyjne w systemach politycznych, [w:] W. Kowalski, W. Lamentowicz, P. Winczorek: Teoria paostwa i prawa. Warszawa 1981;
4. Z. J. Pietras, Decydowanie polityczne. Warszawa-Kraków 1998;
1. (red.) Z. Machelski, L. Rubisz, Grupy interesu. Teoria i działanie, Toruo 2003;
2. S. M. Lipset, Homo politycus. Społeczne podstawy polityki. Warszawa 1995;
3. Z. J. Pietras, Teoria gier jako sposób analizy procesów podejmowania decyzji politycznych. Lublin 1997.

INFORMATOR ECTS na rok akademicki 2011/2012

Transkrypt

Podobne dokumenty

AUDYT BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY rok akademicki 2015/2016

WH.IHS-0196 - Instytut Historii Sztuki UJ

I rok I st. SN fil. ros.

Mowa i uczucia w świecie zwierząt

zasady uznawania okresu studiów zrealizowanego za granicą

Technologie informacyjne - Wydział Biologiczno

Nazwa przedmiotu

Hodowla zwierząt towarzyszących i wolno żyjących

Sylabus przedmiotu - Syjon

WH.IHS-0174 - Instytut Historii Sztuki UJ