Natalia Gmitrzuk* WPŁYW ROŚLINNOŚCI NA ROZKŁAD

Ochrona Środowiska i Zasobów Naturalnych
nr
50, 2011 r.
Natalia Gmitrzuk*
Wpływ roślinności na rozkład substancji
ropopochodnych – potencjalne możliwości
w podczyszczaniu wód opadowych
Część I. Interakcje zachodzące w glebie skażonej
substancjami ropopochodnymi
Plants impact to degradation petroleum substances –
potential opportunities to cleaning rainwaterS
Part I. The interactions occurring in soil contaminated
with petroleum substances
Słowa kluczowe: substancje ropopochodne, biodegradacja, ryzosfera, mikroorganizmy.
Key words: petroleum substances, biodegradation, rhizosphere, microorganisms.
Streszczenie
Tematem artykułu jest wpływ roślinności na rozkład substancji ropopochodnych przez żyjące wśród jej korzeni mikroorganizmy.
W artykule zaprezentowano kilka prac badawczych wykonanych przez zagranicznych naukowców dotyczących tematu niniejszego artykułu. Cytowane badania były prowadzone
w różnych warunkach i przy zastosowaniu różnych roślin, jednak otrzymane wyniki przedstawiają dość znaczący wpływ ryzosfery na żyjące w niej mikroorganizmy.
Artykuł jest też studium do prowadzonych w warunkach półtechnicznych na terenie Instytutu Ochrony Środowiska - Państwowego Instytutu Badawczego badań, które są próbą wyselekcjonowania właściwej do wspomagania rozkładu substancji ropopochodnych
roślinności. Roślinność ta mogłaby być użyta na poboczach oraz przydrożnych rowach
i zbiornikach retencjonujących spływy z dróg i autostrad.
* Mgr inż. Natalia Gmitrzuk – Zakład Systemów Ochrony Wód, Instytut Ochrony Środowiska Państwowy Instytut Badawczy, ul. Kolektorska 4, 01-692 Warszawa; tel.: 22 833 42 41 w. 30;
e-mail: [email protected]
193
Natalia Gmitrzuk
Summary
The subject of this article is the impact of vegetation on the distribution of petroleum substances by microorganisms which living among the roots.
The article presents some researches done by foreign scientists on the topic of this article.
Cited studies were carried out in different conditions and using various plants, but the results show a quite significant impact on the living rhizosphere microorganisms in it.
The article is a study to being carried out researches in semi-technical conditions in Institute of the Environment - National Research Institute, which are an attempt to assist the
selection of the appropriate hydrocarbon degradation of vegetation. This vegetation would
be used at the roadside, and roadside ditches and reservoirs collecting drains with roads
and highways.
1. Wprowadzenie
Zanieczyszczenia odprowadzane z wodami deszczowymi z dróg i autostrad to przede
wszystkim zawiesiny, jednak wraz z nimi z nawierzchni spływają do gleb i wód również
węglowodory, metale ciężkie, a w okresie roztopów dochodzą jeszcze chlorki. Aby zapobiec przedostawaniu się tych zanieczyszczeń do wód powierzchniowych i podziemnych,
podejmowane są liczne przedsięwzięcia mające na celu ich zatrzymanie lub ograniczenie przez podczyszczanie. Jednym z takich przedsięwzięć może być zastosowanie roślin
tworzących darń. Zagospodarowanie roślinnością trawiastą obiektów odwadniających infrastrukturę drogową, jest uzasadnione ograniczeniem ilości zanieczyszczeń w ściekach
opadowych.
W procesach pobierania przez tkanki roślinne metali ciężkich zmniejsza się ich zawartość w glebie, wodzie i powietrzu, przy zanieczyszczeniach ropopochodnych natomiast roślinność bierze pośrednio udział w ich rozkładzie. Redukcja substancji ropopochodnych
w środowisku jest jednak bardziej złożona niż pobieranie pierwiastków przez rośliny, w trakcie redukcji zachodzą bowiem liczne procesy biochemiczne z udziałem różnych mikroorganizmów.
Na podstawie informacji prezentowanych w niniejszym oraz w kolejnym numerze czasopisma „Ochrona Środowiska i Zasobów Naturalnych”, przedstawiony zostanie wpływ roślinności na mikroorganizmy rozkładające substancje ropopochodne, zamieszkujące przestrzenie miedzykorzeniowe, tak zwaną ryzosferę.
W warstwie powierzchniowej gruntu do 30 cm głębokości, która jest uważana za najlepiej natlenioną i najliczniej zasiedloną przez mikroorganizmy, następuje redukcja zanieczyszczeń. W zależności od pory roku odnotowano w niej redukcję ścieków opadowych,
zawierających m.in. zawiesinę, której redukcja wynosiła od 41 do 94%, ołów – redukcja na
poziomie od 30 do 100% oraz WWA – od 19 do 98% [Sawicka-Siarkiewicz 2004].
194
Wpływ roślinności na rozkład substancji ropopochodnych – potencjalne możliwości...
Możliwości oczyszczania warstwy gleby przerośniętej korzeniami (a tym samym wody
przez nią filtrowanej) oraz żyjące w niej mikroorganizmy i ich wpływ na rozkład zanieczyszczeń ropopochodnych są przedmiotem badań, których wyniki są prezentowane w czasopismach krajowych i zagranicznych np. Inżynieria Ekologiczna [Garbas i in. 2003] czy Petroleum Science [Wang i in. 2008].
W niniejszym artykule przedstawiono krótką charakterystykę interakcji zachodzących
w skażonej glebie, optymalne warunki rozkładu związków ropopochodnych, jak również informacje dotyczące potencjalnych związków wydzielanych przez rośliny, mogących znacząco wpływać na rozkład substancji ropopochodnych przez mikroorganizmy.
2. Charakterystyka problemu
Substancje ropopochodne mające właściwości toksyczne i kancerogenne stanowią zagrożenie dla środowiska, a przede wszystkim dla zdrowia i życia człowieka. Aby dokładnie
je scharakteryzować, należy wyjaśnić poszczególne nazwy i pojęcia użyte w niniejszym artykule. Będą tu bowiem występować zamiennie określenia substancje ropopochodne oraz
węglowodory ropopochodne.
W rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie warunków, jakie należy spełniać przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz.U. 2006, nr 137, poz. 984)
używa się sformułowania „węglowodory ropopochodne”, które zastąpiło wyrażenie „substancje ropopochodne”, stosowane w poprzedniej wersji rozporządzenia z dnia 29 listopada 2002 r.
W literaturze krajowej występują również inne nazwy określające tę samą materię,
a mianowicie „związki ropopochodne” oraz „zanieczyszczenia ropopochodne”. W literaturze zagranicznej natomiast funkcjonują: TPH (total petroleum hydrocarbons) oraz PHC
(petroleum hydrocarbon contamination), w skład których wchodzą WWA – wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne, inaczej zwane PAH (petroleum aromatic hydrocarbons).
Zanieczyszczenia ropopochodne to przede wszystkim węglowodory, w skład których
wchodzą alkany (zwane parafinami), alkeny (olefiny) oraz cykloalkany i węglowodory aromatyczne. Te ostatnie dzielą się na jednopierścieniowe węglowodory aromatyczne oraz
wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne. Wszystkie one należą do niepolarnych i bardzo słabo rozpuszczalnych w wodzie związków, tworzących cienką warstwę na jej powierzchni [Zanieczyszczenia naftowe… 2000].
Powodem obecności węglowodorów na powierzchniach utwardzonych np. na parkingach, na stacjach paliw oraz na jezdniach i poboczach są przede wszystkim wycieki olejów, smarów z samochodów oraz pozostałości po startej nawierzchni bitumicznej i produkty niecałkowitego spalania, wydobywające się z rur wydechowych samochodów. Te dwa
ostatnie zanieczyszczenia najczęściej wchodzą w skład zawiesin.
195
Natalia Gmitrzuk
W zależności od udziału atomów węgla budujących łańcuchy danych substancji rozróżnia się benzyny, o przeciętnej zawartości od 5 do 12 atomów węgla w cząsteczce, oraz
oleje (np. napędowe, zawierające do 25 atomów węgla), które podlegają licznym podziałom skupiającym się na dwóch zasadniczych cechach, tj. ich zastosowaniu oraz pochodzeniu [Nechay, Szyprowska 2009; www.vestoil.com.pl/index.html]. Rozróżnia się także
oleje silnikowe i przekładniowe, jak również smary – półpłynne produkty pochodzenia ropopochodnego.
Do produktów, które mogą wydostawać się z pojazdów do środowiska zaliczyć należy również płyny hamulcowe i chłodnicowe, nie są to jednak zwykłe paliwa i oleje.
Te powszechnie stosowane produkty składają się właśnie z substancji, w skład których
wchodzą węglowodory ropopochodne, dostające się często do środowiska w sposób
niekontrolowany.
3. Interakcje substancji ropopochodnych i środowiska
glebowego
Odporność gleby na degradację, spowodowaną węglowodorami, metalami ciężkimi, jak
również innymi substancjami, zależy od wielu czynników. Jednym z nich jest tzw. sorpcja glebowa, polegająca na zatrzymywaniu przez fazę stałą różnych jonów oraz cząsteczek wody
i gazów. W zależności od pojemności sorpcyjnej gleb i minerałów różna jest ich odporność
na degradację. Przykładowo pojemność sorpcyjna próchnicy wynosi 200 cmol/kg s.m., minerału ilastego (montmorylonitu) – 80 cmol/kg s.m., natomiast gleby bielicowej wytworzonej z piasku jedynie 1,08 do 2,22 cmol/kg s.m. Wynika stąd, że najszybciej oczyszczanymi
w procesach biologicznych glebami będą zbudowane w przeważającej części z materiałów
mineralnych gleby lekkie, o niewielkiej ilości próchnicy, od której w dużym stopniu zależy pojemność sorpcyjna (czyli wiązanie zanieczyszczeń i detoksykacja środowiska) [Fotyma, Mercik 1995; Gleboznawstwo... 1998; Zanieczyszczenia naftowe… 2000]. Efekt zanieczyszczenia, a tym samym możliwość biodegradacji, mogą być różne w zależności od rodzaju gleby.
Zarówno metale ciężkie, jak i węglowodory łatwiej da się usunąć ze środowiska, jeżeli
nie są zaabsorbowane, jak ma to miejsce w glebach o dużej zawartości próchnicy lub minerałów ilastych. Mogą być wtedy łatwiej rozkładane, przetwarzane oraz pobierane przez
różne organizmy. Ważne staje się więc określenie wyżej opisanej sorpcji gleby oraz składu granulometrycznego odpowiadającego w głównej mierze za jej pojemność wodną i powietrzną. Z tego powodu np. piaski jako gleby o dużej średnicy ziaren frakcji granulometrycznej są bardziej przewietrzone, co wpływa na wzrost aktywności i ilości znajdujących
się w nich mikroorganizmów. Przekłada się to na zwiększenie możliwości usuwania węglowodorów ropopochodnych, natomiast w glebach żyznych lub gliniastych potencjał biodegradacji może być już znacznie mniejszy [Podstawy i skutki… 1999; Gleboznawstwo....
1998; Zanieczyszczenia naftowe.... 2000].
196
Wpływ roślinności na rozkład substancji ropopochodnych – potencjalne możliwości...
Charakteryzując glebę pod kątem jej właściwości mogących wpłynąć na rozkład węglowodorów, za ważny czynnik należy uważać tlen, którego obecność zależy m.in. od
wspomnianej frakcji glebowej. Jest on potrzebny do rozkładu zanieczyszczeń, który zachodzi przy udziale mikroorganizmów. Problemem są jednak same substancje ropopochodne,
które mogą ograniczać ilość tlenu w glebie przez zatykanie glebowych porów i przestrzeni
między gruzełkami gleby, co odbija się również na jej pojemności wodnej. Często powstające w ten sposób warunki beztlenowe mogą zmieniać środowisko glebowe.
Oprócz warunków glebowych ważny jest również klimat, w którym dana gleba występuje. Jest on głównym czynnikiem wpływającym na jej właściwości, a więc i na reakcje
w niej zachodzące, tym samym na rozkład substancji ropopochodnych.
W klimacie gorącym występuje wzmożona biodegradacja, natomiast w zimnym rozkład
następuje bardzo wolno, a substancje w dużym stopniu rozprzestrzeniają się z wodą lub
wsiąkają w głąb profilu glebowego. Przekłada się to także na pory roku w klimacie umiarkowanym, w jakim znajduje się Polska np. przy wysokich temperaturach – latem, zachodzi
parowanie substancji lekkich oraz wsiąkanie reszty związków.
Humifikacja i mineralizacja to kolejne etapy redukcji substancji ropopochodnych, przy
czym stopień humifikacji w wysokich temperaturach dochodzi do 40%, natomiast w klimacie chłodnym i wilgotnym jest o połowę mniejszy.
Ropopochodne niszczą również inne właściwości fizykochemiczne gleby, do których
należą układy koloidalne. Obecność substancji ropopochodnych ogranicza wymianę jonową oraz pochłanianie i oddawanie wody przez koloidy glebowe, co z kolei negatywnie
wpływa na pojemność sorpcyjną. Także odczyn gleby ulega zmianie w kierunku odczynu
kwaśnego (pH od 5,4 do 6,0), co może uaktywniać metale ciężkie. Spotyka się również
doniesienia o możliwości alkalizowania środowiska w trakcie degradacji ropopochodnych
(może to być spowodowane sezonowym rozkładem materii organicznej, gdzie pierwszy
etap charakteryzuje zwiększona produkcja amoniaku) [Siuta 2003; Steliga i in. 2003; Zanieczyszczenia naftowe... 2000].
Problem wzajemnego oddziaływania na siebie gleby oraz substancji ropopochodnych
jest więc bardzo złożony. Wymaga uwzględnienia wielu czynników i odpowiedniego ich
połączenia. Opisane wyżej właściwości gleby warunkują rozkład węglowodorów, ale też
charakteryzują warunki i zjawiska tam zachodzące. Stają się więc wskaźnikami pośrednio odzwierciedlającymi życie roślin i mikroorganizmów w danym skażonym środowisku.
4. Możliwości udziału roślin w oczyszczaniu środowiska
z substancji ropopochodnych
Możliwości udziału roślin w usuwaniu związków ropopochodnych są praktycznie znikome, jednak wydzielane do środowiska glebowego substancje korzeniowe nadają im duże
znaczenie.
197
Natalia Gmitrzuk
Poniżej zaprezentowano potencjał tkwiący we współzależnościach pomiędzy opisywanymi dwoma królestwami: roślinami i mikroorganizmami rozkładającymi substancje ropopochodne. Dzięki nim, przy właściwym doborze roślin, możliwe byłoby poprawienie jakości naszego środowiska.
Substancje wydzielane przez korzenie są dla bakterii źródłem składników nieosiągalnych w glebie bez roślinności. Zdarza się, że ich budowa jest zbliżona do zanieczyszczeń
organicznych np. węglowodorów aromatycznych, tak więc mikroorganizmy żyjące w takiej
ryzosferze w pewien sposób mogą być przystosowane lub uodpornione na toksyczne działanie ropopochodnych. Do przykładowych substancji wydzielanych przez rośliny, należą
m.in. kumaryny oraz flawonoidy (rys. 1) [Escalante-Espinosa i in. 2005; Wang i in. 2008].
a)
b)
c)
d)
rys. 1.
Rodzaje związków
związków wydzielanych
wydzielanych przez
przez rośliny:
rośliny: a)
a) kumaryna,
kumaryna, b)
b) flawon
flawonoraz
oraz budowa
budowa wywybranych WWa:
Rys.
1.Rodzaje
c) naftalen,
d) fenantren.
branych
WWA: c) naftalen, d) fenantren
Fig.
1. the
The types
types of
of compounds
compoundsexuding
exuding by
by plants:
plants: a)
a) coumarin,
coumarin, b)
b) the
the flavone and
and the
the construction
construc- of selected
Fig. 1.
tion
of selected d)
PAHs:
c) naphthalene, d) phenanthrene
Pahs: c)
naphthalene,
phenanthrene.
Usuwanie węglowodorów z gruntu, a dokładnie ich rozkład przez mikroorganizmy,
Usuwanie
węglowodorów
z z cyklem
gruntu, ażyciowym
dokładniesamych
ich rozkład
mikroorganizmy,
może
mieć również
duży związek
roślin, przez
czyli z okresem
ich
może
wegetacji.
Możeduży
się tozwiązek
wiązać z różnym
wydzielaniem
korzeniowych,
a przez toich
mieć również
z cyklem
życiowym substancji
samych roślin,
czyli z okresem
z różną aktywnością bakterii. Potwierdzają to autorzy prac, które zaprezentowane będą w II
wegetacji.
Może sięw kolejnym
to wiązaćnumerze
z różnym
wydzielaniem
substancji
korzeniowych,
części
tego artykułu,
„Ochrony
Środowiska
i Zasobów
Naturalnych”.
a przez to
Ryzosfera
jest obszarem
zapewniającym
właściwą
wilgotność
wilgotności będą w II
z różną
aktywnością
bakterii.
Potwierdzają
to autorzy
prac,(polepszenie
które zaprezentowane
nawet do 5% w stosunku do gleb bez darni) oraz składniki odżywcze [Escalante-Espinosa
części tego artykułu, w kolejnym numerze „Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych”.
i in. 2005; Phillips 2009]. Wzrost korzeni oraz ich śmierć powoduje również poprawę warun-
obszaremsię
zapewniającym
wilgotność (polepszenie
kówRyzosfera
tlenowych,jest
przyczyniając
do zwiększenia właściwą
ilości mikroorganizmów,
a tym samym wilgotności
do
zwiększenia
rozkładu
węglowodorów
Mikroorganizmy
wytwarzają
różne
nawet do 5%
w stosunku
do gleb ropopochodnych.
bez darni) oraz składniki
odżywcze
[escalante-espinosa
substancje, które ułatwiają im rozkład omawianych związków. W przebadanych glebach
2005; Phillips
2009]. Wzrost
korzeni oraz
ich śmierć powoduje
również poprawę
oznaczano
np. biosurfaktanty
– substancje
powierzchniowo
czynne, zmniejszające
napię-
i in
warunków
cie
międzyfazowe.
Są to związki,
które
jako pierwsze
działają
na substancje ropopochodtlenowych,
przyczyniając
się do
zwiększenia
ilości
mikroorganizmów,
a tym samym
do
ne, emulgując je, a tym samym ułatwiając dostęp kolejnym mikroorganizmom do rozkładu
zwiększenia rozkładu węglowodorów ropopochodnych. Mikroorganizmy wytwarzają różne
łańcuchów węglowych [Grabas i in. 2003; Papciak, Zamorska 2001].
substancje,
które ułatwiają
im rozkład
omawianych
związków.
W przebadanych
Innymi ważnymi
substancjami,
które świadczą
o aktywności
mikroorganizmów
są en-glebach
zymy.
Potwierdzono,
że na stanowiskach
skażonych
substancjami ropopochodnymi
obsaoznaczano
np. biosurfaktanty
– substancje
powierzchniowo
czynne, zmniejszające
napięcie
międzyfazowe. Są to związki, które jako pierwsze działają na substancje ropopochodne,
198
emulgując je, a tym samym ułatwiając dostęp kolejnym mikroorganizmom do rozkładu
łańcuchów węglowych [grabas i in. 2003; Papciak, zamorska 2001.].
Wpływ roślinności na rozkład substancji ropopochodnych – potencjalne możliwości...
dzonymi roślinnością wzrost dehydrogenaz był od 1,61 do 2,20 razy większy niż na glebie
bez roślin, natomiast wzrost katalaz do 0,93 razy [Wang i in. 2008].
Mikroorganizmy wydzielają, oprócz wyżej wymienionych czynników, również swoiste
związki chroniące rośliny przed stresem spowodowanym zanieczyszczeniami. Będą to np.
antybiotyki, mogące zabezpieczać osłabione zanieczyszczeniami rośliny przed różnymi
patogenami.
Wspólne tolerowanie zanieczyszczeń, a w konsekwencji umiejętne ich wykorzystanie,
umożliwiły pewną formę symbiozy między mikroorganizmami i roślinami, zwanymi czasem naftofitami. Rośliny te tolerują duże stężenia ropopochodnych, a ich rozrastające się
w gruncie korzenie zapewniają miejsce do życia mikroorganizmom (w tzw. ryzosferze). Mikroorganizmy konsekwentnie pozbywają się skażenia w trakcie różnych procesów biochemicznych, tym samym oczyszczają środowisko oraz poprawiają miejsce bytowania innych
organizmów wyższych.
Ilość mikroorganizmów w jednym gramie gleby z pozbawionego roślinności obszaru,
a więc i bez ryzosfery, jest od 10 do 100 razy mniejsza niż z obszaru zajętego przez rośliny [Gerhardt Karen i in. 2009]. W glebie zawierającej dużo korzeni populacja bakterii może
osiągnąć miano 1012 komórek/g gleby.
Do najczęściej oznaczanych mikroorganizmów odnajdowanych w środowiskach zanieczyszczonych ropopochodnymi należą m.in. bakterie z rodzaju: Pseudomonas, Acetobacter, Corynebacterium oraz grzyby, np. z rodzaju: Candida i Aspergillus [Kołoczek, Kaszycki
2004; Mohsenzadeh 2010; Nowak 2008; Papciak, Zamorska 2001, 2004; Zanieczyszczenia
naftowe... 2000], przy czym bakterie najskuteczniej rozkładają ropopochodne. Nowak [2008]
podaje, że najliczniejszymi szczepami z przebadanych zaolejonych próbek okazały się być
bakterie z rodzaju Arthrobacter, natomiast najbardziej aktywne w biodegradacji węglowodorów ropopochodnych okazały się być bakterie m.in. z rodzaju Pseudomonas i Arthrobacter.
Optymalne pH dla mikroorganizmów rozkładających ropopochodne mieści się od 5,5
do 8. Wszystkie wyżej wymienione mikroorganizmy są tlenowe lub fakultatywne (obligatoryjnie beztlenowe). Mikroorganizmy beztlenowe również potrafią rozkładać węglowodory,
jednak odbywa się to 4 razy wolniej niż w środowisku tlenowym. Rozkładane w środowisku
beztlenowym substancje to głównie benzen, toluen, etylobenzen, ksylen (BTEX) oraz heksadekan i naftalen [Kołoczek, Kaszycki 2004; Nowak 2008].
Substancje, jakie wydzielają rośliny do gruntu, oraz odpowiednie natlenienie i wilgotność w glebie przerośniętej korzeniami stwarzają lepsze środowisko do bytowania mikroorganizmów mogących rozkładać więcej substancji ropopochodnych niż w miejscach bez
roślinności. Informacje te w przyszłości mogą umożliwić wyłonienie roślin, które wydzielają
do środowiska substancje (np. kumaryny), podobne w budowie np. do WWA, bądź też roślin
mające dużą masę korzeniową lub predyspozycje do porastania terenów z ograniczoną ilością tlenu. Jak wynika z prezentowanego artykułu, degradacja związków ropopochodnych
zachodzi w ryzosferze roślin i zależy od wielu czynników.
199
Natalia Gmitrzuk
5. Podsumowanie
Usuwanie węglowodorów ze środowiska za pośrednictwem roślin i mikroorganizmów
warte jest rozpatrzenia, ponieważ wykorzystanie najprostszych rozwiązań, jakie podsuwa nam przyroda, może w przyszłości przynieść wymierne korzyści. Udział roślin w podczyszczaniu ścieków sprawdził się już m.in. w hydrofitowych oczyszczalniach ścieków
bytowych.
Niewiele jest w polskiej literaturze publikacji dotyczących zagadnień związanych z fitoremediacją substancji ropopochodnych. Jeszcze mniej jest publikacji prezentujących badania zgłębiające wiedzę na ten temat, a te które są przedstawiają głównie wyniki z prac
zagranicznych. Może więc warto zwrócić uwagę na potencjał roślin w stymulowaniu mikroorganizmów rozkładających substancje ropopochodne i podjąć działania mające na celu
ich wdrożenie np. do podczyszczania spływów powierzchniowych z dróg i autostrad.
Piśmiennictwo
Escalante-Espinosa E., Gallegos-Martınez M.E., Favela-Torres E., Gutierrez-Rojas M. 2005. Improvement of the hydrocarbon phytoremediation rate by
Cyperus laxus Lam. inoculated with a microbial consortium in a model system. Chemosphere Vol. 59, Issue 3: 405–413.
Fotyma M., Mercik S. 1995. Chemia rolna. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Gerhardt Karen E., Huang Xiao-Dong, Glick Bernard R., Greenberg
Bruce M. 2009. Phytoremediation and rhizoremediation of organic soil contaminants:
Potential and challenges, Plant Science Vol. 176, Issue 1: 20–30.
Gleboznawstwo. 1998. (Red. R. Turski) Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Lublinie,
Lublin.
Grabas K., Kołwzan B., Śliwka E. 2003. Zastosowanie surfaktantów do stymulacji
biodegradacji produktów naftowych. Inżynieria Ekologiczna nr 8 „Technologie odolejania gruntów, odpadów, ścieków”. Warszawa.
Kołoczek H. Kaszycki P. 2004. Biologiczne mechanizmy oczyszczania skażeń organicznych w glebie: 28–40, Akademia Rolnicza, Kraków.
Mohsenzadeh F., Nasseri S., Mesdaghinia A., Nabizadeh R., Zafari D, Khodakaramian G., Chehregani A. 2010. Phytoremediation of petroleum-pollutedsoils: Application of Polygonum aviculare and itsroot-associated (penetrated) fungal
strains for bioremediation of petroleum-pollutedsoils. Ecotoxicology and Environmental
Safety. Vol. 73, Issue 4: 613 – 619.
Nowak J. 2008. Bioremediacja gleb z ropy i jej produktów. Biotechnologia 1 (80): 97–108.
Nechay A., Szyprowska E. 2009. Badanie osadów powstających w procesie oczyszczania ścieków opadowych. Instytut Ochrony Środowiska. Warszawa; maszynopis.
200
Wpływ roślinności na rozkład substancji ropopochodnych – potencjalne możliwości...
Papciak D., Zamorska J. 2004. Możliwość zastosowania biopreparatu DBC-Plus
do wspomagania procesów biodegradacji substancji ropopochodnych. Zeszyty naukowe Politechniki Rzeszowskiej nr 218. Rzeszów.
Papciak D., Zamorska J. 2001. Wybrane zagadnienia biotechnologii środowiskowej.
Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów.
Phillips L.A., Greer C.W., Farrell R.E., Germida J.J. 2009. Field-scale assessment of weathered hydrocarbon degradation by mixed and single plant treatments. Applied Soil Ecology Volume 42, Issue 1: 9–17.
Podstawy i skutki chemizacji agroekosystemów. 1999. Red. Filipek Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Lublinie. Lublin.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie warunków,
jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz. U. nr 137,
poz. 984 z póź. zm.).
Sawicka-Siarkiewicz H. 2004. Ograniczenie zanieczyszczeń w spływach powierzchniowych z dróg. Instytut Ochrony Środowiska, Warszawa.
Siuta J. 2003. Ekologiczne, technologiczne i prawne aspekty rekultywacji gruntów zanieczyszczonych produktami ropy naftowej. „Technologie odolejania gruntów, odpadów,
ścieków”. Inżynieria Ekologiczna nr 8, Warszawa.
Steliga T., Kapusta P., Żak H. 2003. Biodegradacja substancji ropopochodnych w odpadach kopalnianych z zastosowaniem bakterii autochtonicznych. Inżynieria Ekologiczna nr 8, Warszawa.
Wang Jing, Zhang Zhongzhi, Su Youming, He Wei, He Feng and Song Hongguang. 2008. Phytoremediation of petroleum polluted soil. Petroleum Science Vol.
5, Issue 2: 167–171.
Zanieczyszczenia naftowe w gruncie. 2000. Red. J. Surygała. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław.
http://www.vestoil.com.pl/index.html
201