do pobrania w wersji pdf.

Światowa Deklaracja Walki z Rakiem
Wezwanie do działania
Preambuła
Oświadczenie delegatów ze 139 krajów, reprezentujących rządy, fundacje, krajowe i międzynarodowe
organizacje pozarządowe, towarzystwa zawodowe, akademie i stowarzyszenia społeczne ze wszystkich
kontynentów, zebranych w Waszyngtonie w USA na Światowym Kongresie Onkologicznym w dniach 8-12
lipca 2006 roku:
Obecnie na całym świecie co roku nowotwór złośliwy rozpoznaje się u około 11 milionów osób, a prawie 7
milionów umiera z tego powodu. Ponadto około 25 milionów ludzi Ŝyje wiele lat ze świadomością
rozpoznania choroby nowotworowej.
Do 2020 roku moŜna się spodziewać rocznie 16 milionów nowych przypadków nowotworów złośliwych i 10
milionów zgonów z tego powodu. 70% tych zgonów prawdopodobnie nastąpi w krajach rozwijających się,
które nie są przygotowane do walki z coraz większą liczbą zachorowań.
Obecnie nawet w najbiedniejszych krajach moŜliwe są spektakularne osiągnięcia w walce z nowotworami
złośliwymi dzięki działaniom w dziedzinie zdrowia publicznego ukierunkowanym na prewencję i wczesne
wykrywanie nowotworów, a takŜe dzięki postępom w ich leczeniu. Nigdy w przeszłości nie było lepszych
warunków do wspólnego działania, a potrzeby nigdy nie były pilniejsze niŜ obecnie.
Światowej wspólnocie onkologicznej przyświeca wizja nowego świata, w którym dla przyszłych pokoleń
nowotwory złośliwe nie będą juŜ tak wielkim zagroŜeniem, jakie stanowią obecnie. W takim świecie wiedzę i
kompetencje w zwalczaniu nowotworów rozdziela się sprawiedliwie, z dbałością o ich równą dostępność,
nowe zdobycze nauki systematycznie wdraŜa się do praktyki klinicznej, a nierówności w zakresie prewencji,
wczesnego wykrywania i leczenia nowotworów systematycznie się zmniejszają i w końcu zanikają. W tym
idealnym świecie wszyscy chorzy na nowotwory mają dostęp do najlepszego moŜliwego leczenia.
Realizację tego celu umoŜliwi powstanie globalnego ruchu, dzięki któremu walka z nowotworami stanie się w
bieŜącej dekadzie sprawą wielkiej wagi na całym świecie. Przewiduje się masowe, skoncentrowane i
zdeterminowane działania na rzecz powstania globalnej wspólnoty przeciwnowotworowej, łączącej osoby
działające w sektorach publicznym, prywatnym i non-profit, mogące promować tę inicjatywę we wszystkich
rejonach świata.
Cel
Niniejsza "Deklaracja", stanowiąca rozwinięcie Karty Paryskiej 2000, wzywa do pilnych działań zmierzających
do zahamowania epidemii chorób nowotworowych na całym świecie. Aby ułatwić prace nad przyszłymi
Światowymi Deklaracjami Walki z Rakiem, które mają powstawać podczas kolejnych Światowych Kongresów
Onkologicznych, będą opracowywane raporty z wdraŜania zalecanych działań.
Wybierając ogólne działania, wymienione poniŜej w części "Wezwanie do działania", kierowano się
następującymi kryteriami:
działania moŜna przeprowadzić w ciągu najbliŜszych 2-3 lat
działania moŜna monitorować
działania są oparte na dowodach naukowych
działania moŜna wdraŜać w krajach o średnim i małym dochodzie narodowym
działania charakteryzują się wysokim priorytetem i wymagają zaakcentowania tego faktu
liczba działań jest ograniczona.
Wzywamy do współpracy między rządami, sektorem prywatnym, organizacjami pozarządowymi i
międzynarodowymi, która pozwoli opracować i wdroŜyć niŜej wymienione procedury przed rozpoczęciem
następnego Światowego Kongresu Onkologicznego w 2008 roku.
Inwestycja w zdrowie
Uzasadnić na podstawie przekonujących argumentów twierdzenie, Ŝe inwestycje rządowe podejmowane w
celu rozwiązania problemów związanych z nowotworami złośliwymi to inwestycje w zdrowie populacji, a tym
samym w zdrowie ekonomiczne kraju.
Tworzyć moŜliwości stałego rozpowszechniania sugestywnych przekazów, które moŜna dopasowywać do
potrzeb róŜnych krajów oraz partnerów tradycyjnych (np. opinia publiczna, media, politycy) i nietradycyjnych
(np. biznes, sektor finansowy, rolnictwo).
Uzasadnienie
Nowotwory złośliwe, podobnie jak inne choroby przewlekłe, wpływają na gospodarkę danego kraju na wiele
sposobów, bezpośrednio i pośrednio, oraz stanowią dla wszystkich krajów ogromne obciąŜenie ekonomiczne.
Na przykład zmniejszają się czas i wydajność pracy, a wydatki na leczenie pochłaniają oszczędności i
ograniczają inwestycje, takŜe w edukację dzieci. Te czynniki zmniejszają potencjał dochodów obywateli i
gospodarstw domowych, co wpływa na gospodarkę narodową.
Ograniczone dane nie pozwalają wprawdzie na porównanie finansowych kosztów nowotworów złośliwych na
całym świecie, moŜna jednak wykazać, Ŝe wszystkie kraje ponoszą ogromne bezpośrednie i pośrednie koszty
chorób nowotworowych. Na przykład w 2005 roku szacunkowe całkowite koszty nowotworów złośliwych w
USA wyniosły 209,9 miliarda dolarów amerykańskich. W 1998 roku koszty leczenia nowotworów złośliwych w
Kanadzie wyniosły 14,2 miliarda dolarów amerykańskich, co stanowiło 9% kosztów wszystkich chorób. We
Francji koszty hospitalizacji z powodu nowotworów złośliwych w 1999 roku w ramach publicznej opieki
zdrowotnej wyniosły 6,2 miliarda dolarów amerykańskich. Bank Światowy ocenia, Ŝe koszty leczenia chorób
odtytoniowych stanowią 6-15% wszystkich rocznych kosztów opieki zdrowotnej i nawet 1,1% PKB w krajach
o wysokim dochodzie narodowym. DuŜej części tych kosztów moŜna uniknąć i tym samym dokonać
znacznych oszczędności.
Długi czas eksperci uwaŜali, Ŝe poprawa wskaźników zdrowotności populacji zaleŜy głównie od rozwoju
ekonomicznego, obecnie jednak podwaŜa się związek między lepszymi warunkami bytowymi a zdrowiem.
MoŜna natomiast udowodnić, Ŝe inwestycje w zdrowie stanowią niezbędny warunek ograniczenia obszarów
biedy i zwiększenia aktywności ekonomicznej.
ChociaŜ argumenty ekonomiczne wskazujące na korzyści związane z inwestowaniem w zdrowie w krajach o
wysokim i niskim dochodzie narodowym mogą być nieco inne, to obecnie waŜne i przekonujące dowody
wskazują, Ŝe zdrowie to nie tylko produkt uboczny rozwoju gospodarczego, ale takŜe jeden z kluczowych
wyznaczników tego rozwoju i likwidacji biedy. WaŜną implikację tej tezy stanowi wniosek, Ŝe twórcy polityki
społeczno-ekonomicznej w krajach zainteresowanych poprawą wskaźników ekonomicznych mają
uzasadnione podstawy, by traktować inwestycje w zdrowie jak jeden ze środków słuŜących do tego celu.
Dla walki z nowotworami złośliwymi na wszystkich etapach - od prewencji pierwotnej i badań przesiewowych
po badania kontrolne i opiekę nad wyleczonymi - podstawowe znaczenie ma komunikacja. Jeśli się dąŜy do
zmiany zachowań ludzi, promując profilaktykę i strategie walki z nowotworami złośliwymi, trzeba opracować
spójne komunikaty, korzystać ze skutecznych metod działania i róŜnorodnych kanałów informacyjnych,
uwzględniając zwyczaje, normy, wartości i style przywództwa zarówno w całym społeczeństwie, jak i w
poszczególnych społecznościach lokalnych. Dokładne i rzetelne informacje naleŜy przekazywać w
odpowiednim czasie, dostępnie i zrozumiale. Trzeba wykorzystać kaŜdą sposobność poprawy dostępu do
informacji o nowotworach złośliwych dla osób wyleczonych, pracowników opieki zdrowotnej i ogółu
społeczeństwa.
Planowanie walki z nowotworami złośliwymi
Zwiększyć liczbę krajów, w których istnieją narodowe plany walki z nowotworami złośliwymi, obejmujące
profilaktykę, wczesne wykrywanie, leczenie, opiekę paliatywną oraz wsparcie dla chorych na nowotwory, ich
rodzin i opiekunów.
Plany te - realistyczne i odpowiednie do warunków danego kraju - powinny mieć wydzielony budŜet na ich
wdraŜanie.
Uzasadnienie
Wielki potencjał walki z nowotworami złośliwymi cechują zorganizowane działania na poziomie regionalnym i
krajowym, pozwalające na ustalanie priorytetów zaleŜnie od epidemiologii nowotworów oraz zapewnienie
dostępności usług i wydolności systemu opieki zdrowotnej w dziedzinie prewencji i leczenia nowotworów
oraz opieki paliatywnej. Zintegrowane planowanie i skoordynowane wdraŜanie programów walki z
nowotworami złośliwymi moŜe korzystnie wpłynąć na stan zdrowia populacji, pozwala bowiem na stworzenie
i utrzymywanie infrastruktury i zasobów potrzebnych do pełnego zaspokojenia potrzeb w dziedzinie
onkologii.
W 2001 roku WHO oceniła stan przygotowań 167 krajów ze wszystkich 6 regionów WHO do prewencji i
leczenia nowotworów złośliwych. Prawie w połowie badanych krajów opracowano politykę lub plan walki z
nowotworami złośliwymi. Około 2/3 z tych państw wprowadziło krajowe wytyczne prewencji, a połowa
wytyczne leczenia nowotworów. Jednak tylko w kilku krajach opracowano ogólnokrajowe, kompletne
programy przeciwnowotworowe, obejmujące prewencję, wczesne wykrywanie, leczenie i opiekę paliatywną.
W poszczególnych krajach plany i zbierane dane są nieskoordynowane i niedopasowane do lokalnych
potrzeb, co uniemoŜliwia ich korygowanie z upływem czasu, a takŜe wykorzystanie w planowaniu i
monitorowaniu skuteczności.
Nadzór onkologiczny (rejestry nowotworów)
Zwiększyć liczbę krajów, w których funkcjonują i są odpowiednio finansowane systemy nadzoru
onkologicznego, w tym rejestry nowotworów. Takie systemy powinny zbierać i na bieŜąco analizować dane
dotyczące epidemiologii nowotworów i prawdopodobnych przyszłych trendów oraz o aktualnym
występowaniu i kierunkach ewolucji czynników ryzyka, umieralności, liczbie utraconych osobolat i
przeŜywalności oraz o efektach prewencji, wczesnego wykrywania (badań przesiewowych), leczenia i opieki
paliatywnej.
Uzasadnienie
Dane statystyczne obejmujące wyniki leczenia i ryzyko występowania nowotworów złośliwych w populacji, a
takŜe ich zmiany w czasie, są niezbędne do planowania i oceny skuteczności działań przeciwnowotworowych.
Populacyjne rejestry nowotworów stanowią źródło informacji o zachorowalności i umieralności na nowotwory
złośliwe oraz o odsetkach osób przeŜywających w określonych populacjach. Dostarczają teŜ podstaw do
prowadzenia badań eksperymentalnych i epidemiologicznych nad przyczynami róŜnych nowotworów. NaleŜy
stworzyć systemy nadzoru, zbierające dane i monitorujące trendy w profilaktyce i wczesnym wykrywaniu
nowotworów oraz sprecyzować bariery ich rozwoju. Potrzebne są teŜ dane dotyczące stosowanych metod
leczenia i związków pomiędzy prewencją a badaniami przesiewowymi i kontrolnymi. W niektórych krajach
dostępne są ogólnokrajowe szczegółowe dane o nowotworach złośliwych, ale w wielu innych nie
zgromadzono nawet podstawowych informacji albo nie są one łatwo dostępne. Gdy zachorowalność na
nowotwory złośliwe przybiera kształt globalnej pandemii, podstawowego znaczenia nabiera zdolność do
wiarygodnej oceny narodowych wskaźników epidemiologicznych. Dostępność wiarygodnej i aktualnej
informacji umoŜliwia prowadzenie skoordynowanych działań, zmierzających do poprawy niedociągnięć w
infrastrukturze, wydajności systemu, umiejętnościach i zasobach niezbędnych do podjęcia walki z chorobami
nowotworowymi.
Zwalczanie palenia tytoniu
Zwiększyć liczbę krajów wdraŜających strategie uznane za skuteczne w Ramowej konwencji WHO o
ograniczeniu uŜycia tytoniu (Framework Convention on Tobacco Control - FCTC), takie jak podnoszenie
podatków i cen na wyroby tytoniowe, ochrona przed ekspozycją na dym tytoniowy, uregulowania prawne
dotyczące wyrobów tytoniowych, odzwyczajanie od stosowania tytoniu, ograniczenie reklamy, promocji i
sponsorowania wyrobów tytoniowych, wzmacnianie przekazów na opakowaniach wyrobów tytoniowych,
zwalczanie nielegalnego handlu wyrobami tytoniowymi oraz zakaz sprzedaŜy tytoniu przez nieletnich i
nieletnim.
Uzasadnienie
Stosowanie tytoniu obecnie stanowi główną przyczynę moŜliwych do uniknięcia zgonów na świecie;
wywołuje 1/10 zgonów światowej populacji osób dorosłych, co odpowiada prawie 5 milionom zgonów
rocznie. Jeśli aktualne tendencje się utrzymają, to w 2020 roku palenie spowoduje około 9 milionów zgonów
rocznie, z czego 7 milionów w uboŜszych krajach.
Wobec wagi problemu 192 kraje członkowskie WHO na 56. Światowym Zgromadzeniu Zdrowia w 2003 roku
jednomyślnie przyjęły pierwszy traktat o zdrowiu publicznym - Ramową konwencję WHO o ograniczeniu
uŜycia tytoniu (Framework Convention on Tobacco Control - FCTC). FCTC wymienia liczne sposoby
zwalczania palenia tytoniu oparte na dowodach naukowych i efektywne pod kątem kosztów, które moŜna
stosować w róŜnych okolicznościach i które mogą znacząco wpłynąć na konsumpcję tytoniu. Powstanie FCTC
zasadniczo zwiększa potrzebę rozpowszechniania skutecznych i opartych na dowodach naukowych
interwencji na rzecz zwalczania palenia tytoniu oraz poszerzania wiedzy i umiejętności w zakresie
skutecznych programów i polityk we wszystkich krajach świata. FCTC będzie monitorować postępy w
stosowaniu tych środków przez poszczególne kraje.
Szczepienia
Opracować plan międzynarodowej współpracy we wdraŜaniu programów szczepień przeciwko zakaŜeniom
ludzkim wirusem brodawczaka (HPV - human papilloma virus) w krajach o niskim i średnim dochodzie
narodowym, w których rak szyjki macicy występuje często; plan powinien wskazywać konkretne działania w
celu zmniejszenia kosztów, wprowadzenia edukacji powszechnej i specjalistycznej oraz realizacji polityki
zdrowotnej i badań naukowych.
Włączyć szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B do programów rutynowych szczepień
u niemowląt, zwłaszcza w krajach o duŜej częstości występowania raka wątroby.
Uzasadnienie
Rak szyjki macicy jest drugim co do częstości występowania nowotworem złośliwym u kobiet na świecie rocznie stwierdza się około 500 000 nowych przypadków i 250 000 zgonów. Prawie 80% przypadków
występuje w krajach o niskim dochodzie narodowym, gdzie rak szyjki macicy jest najczęstszym nowotworem
złośliwym u kobiet. Praktycznie we wszystkich przypadkach raka szyjki macicy (99%) wykrywa się związek z
zakaŜeniem ludzkim wirusem brodawczaka (HPV) - najczęstszą infekcją wirusową układu rozrodczego.
Dostępne są testy przesiewowe do wykrywania zmian przednowotworowych. Dzięki ich stosowaniu moŜna
podjąć leczenie zapobiegające przekształceniu się tych zmian w naciekającego raka szyjki macicy. Niestety,
badania przesiewowe i leczenie nie zawsze są dostępne, a kobiety nie są informowane o korzyściach
wynikających z poddania się tym testom. Ostatnio opracowane szczepionki wpłynęły na zmniejszenie
częstości występowania zmian przednowotworowych u młodych kobiet i prawdopodobnie mogą zmniejszyć
ryzyko raka szyjki macicy. JednakŜe szczepionki te nie słuŜą do leczenia nowotworu; nie zastępują równieŜ
badań przesiewowych. Szczepionki mogą stać się metodą prewencji tego częstego nowotworu złośliwego na
duŜą skalę i zaspokoić waŜną potrzebę zdrowia publicznego. Strategię przeprowadzania szczepień przeciwko
HPV i ich promocję trzeba jednak uzaleŜnić od krajowych uwarunkowań w aspekcie kosztów, moŜliwości
wykonania i dopuszczalności kulturowej.
Wirusowe zapalenie wątroby typu B to powaŜny problem zdrowotny o zasięgu światowym, któremu moŜna
zapobiegać dzięki istniejącym od 1982 roku bezpiecznym i skutecznym szczepionkom. Z 2 miliardów ludzi
zakaŜonych wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV) u ponad 350 milionów stwierdza się zakaŜenia
przewlekłe (trwające do końca Ŝycia). Osoby te obarczone są duŜym ryzykiem zgonu z powodu marskości i
raka wątroby - chorób, które co roku zabijają około 1 miliona ludzi. W 1991 roku WHO wezwała do
szczepienia wszystkich dzieci przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. 116 krajów umieściło to
szczepienie w rutynowych programach immunizacji. Niestety, dzieci z najbiedniejszych krajów, najbardziej
potrzebujące tej szczepionki, nie otrzymują jej, poniewaŜ jest ona zbyt kosztowna dla ich rządów.
Wczesne wykrywanie i leczenie
Wszystkie kraje powinny przyjąć odpowiednie wytyczne oparte na dowodach naukowych w zakresie
programów obejmujących wczesne wykrywanie i leczenie nowotworów oraz stosować właściwe priorytetowe
działania dopasowane do róŜnych warunków społeczno-ekonomicznych, kulturowych i infrastrukturalnych. Z
tymi świadczeniami powinny współistnieć narodowe programy edukacji publicznej i specjalistycznej,
podkreślające korzyści z wczesnego wykrywania nowotworów. Mogą być konieczne dodatkowe inwestycje
poprawiające infrastrukturę świadczeń zdrowotnych, poniewaŜ wczesne wykrywanie moŜe zwiększyć jej
obciąŜenie.
Uzasadnienie
Prewencja pierwotna i wczesne wykrywanie nowotworów to najwaŜniejsze sposoby zmniejszania ryzyka
zgonu z ich powodu. Wykazano, Ŝe badania przesiewowe zmniejszają umieralność z powodu raka piersi,
szyjki macicy oraz okręŜnicy i odbytnicy. Być moŜe zmniejszają teŜ umieralność z powodu innych
nowotworów, ale w tym przypadku dowody są mniej pewne.
Aby osiągnąć pełne korzyści z wczesnego wykrywania i badań przesiewowych, konieczne jest dostępne
leczenie o wysokiej jakości. Postępy w terapii i innych formach opieki medycznej poprawiły przeŜycie wielu
chorych, jednak dostępność leczenia jest na świecie bardzo zróŜnicowana. Znalezienie najlepszej formy
opieki onkologicznej w róŜnych warunkach stwierdzanych na całym świecie moŜe być bardzo trudne. Nie
moŜna zapominać o problemach z dostępem do leczenia, za priorytetowe naleŜy uznać jednak badania
przesiewowe i wczesne wykrywanie nowotworów, jako Ŝe poprawa wyników leczenia nastąpi z pewnością
dzięki wczesnemu rozpoznaniu, które jest warunkiem najskuteczniejszego leczenia. Dowody naukowe
wskazują, Ŝe róŜnice w umieralności pomiędzy krajami oraz pomiędzy osobami róŜnych ras w jednym kraju
moŜna w znacznej części zredukować, poprawiając dostęp do podstawowej opieki zdrowotnej i umoŜliwiając
wczesne rozpoznanie.
Opieka paliatywna
Zwiększyć liczbę krajów, w których istniejące narodowe programy walki z chorobami nowotworowymi uznają
leczenie bólu i opiekę paliatywną za podstawowe zadanie wszystkich placówek lecznictwa onkologicznego i
opieki domowej; naleŜy zwłaszcza zapewnić chorym dostępność opioidów, takich jak doustna morfina,
zwalczanie objawów, pomoc psychologiczną i wsparcie rodziny.
Uzasadnienie
W 2002 roku na świecie Ŝyło około 24,6 miliona osób, u których w ciągu ostatnich 5 lat rozpoznano
nowotwór złośliwy. W nadchodzących latach ta liczba będzie się stale zwiększać wraz z rosnącym średnim
wiekiem populacji świata.
MoŜna wiele zrobić, aby złagodzić objawy, ulŜyć w cierpieniu, dodać otuchy i innymi sposobami poprawić
jakość Ŝycia osoby chorej na nowotwór złośliwy. U takiej osoby w celu utrzymania odpowiedniej jakości Ŝycia
naleŜy co najmniej: leczyć ból i inne dokuczliwe objawy, łagodzić lęk i depresję, w tym lęk przed bólem, oraz
budować poczucie bezpieczeństwa, Ŝe w razie potrzeby natychmiast otrzyma pomoc. Połowa chorych na
nowotwory złośliwe umiera, co wskazuje na wagę podjęcia zagadnień związanych ze schyłkiem Ŝycia i
śmiercią. Dostępność odpowiednich słuŜb medycznych i społecznych moŜe przyczynić się do poprawy stopnia
opanowywania objawów oraz zmniejszyć lęk i brak akceptacji śmierci przez chorych u schyłku Ŝycia.
Niestety, dostęp do takich świadczeń nie jest jednakowy na całym świecie.
Mobilizacja do działania osób prywatnych
Zwiększyć szanse pełnego udziału w środowiskowych, regionalnych i krajowych działaniach na rzecz
zwalczania chorób nowotworowych osobom z rozpoznanym nowotworem i innym zainteresowanym. MoŜna
to osiągnąć na przykład przez edukację (m.in. informacje i doradztwo medialne) i propagowanie partnerstwa
(m.in. budowanie koalicji i współpracy społecznej), co tworzy klimat mobilizujący do działania.
Uzasadnienie
Wspólne wysiłki ludzi o róŜnych umiejętnościach i moŜliwościach działania mogą się przyczynić do
opracowania nowatorskich rozwiązań złoŜonych problemów stojących przed chorymi na nowotwór złośliwy i
innymi dotkniętymi przez tę chorobę osobami. Mogą oni wpływać na wymianę informacji, prowadzić
konkretne działania, gromadzić i wykorzystywać zasoby oraz poprawiać moŜliwości osiągania wspólnych
celów. Działania na rzecz wsparcia chorych na nowotwory moŜna usprawnić, zapewniając udział ich samych i
innych zainteresowanych osób. Udział ten powoduje, Ŝe programy i zasoby krajowe, regionalne i
środowiskowe są lepiej dostosowane do zaspokojenia potrzeb chorych oraz ich rodzin i opiekunów. Ich
znaczenie dla edukacji twórców polityki na kaŜdym poziomie organizacyjnym jest nieocenione. Mogą oni
współdziałać w kształtowaniu współpracy i poparcia społecznego na rzecz usuwania barier i ułatwiania
dostępu do niezbędnej opieki, świadczeń, programów i istniejących zasobów. W wielu krajach "doradztwo"
(ang. advocacy) oznacza proces, w którym organizacje lub osoby prywatne wyraŜają swoje opinie i dąŜenia,
których często nie moŜna upublicznić w inny sposób. W wielu językach terminem "doradztwo" określa się
czynności wykonywane przez prawników. W innych kulturach i językach uŜywa się określeń "działanie
sieciowe" (ang. networking) i "świadomość społeczna" (ang. awareness). Te słowa często trudno
przetłumaczyć, ale koncepcja jest jasna.
W projektowaniu, wdraŜaniu i ocenie działań naleŜy wykorzystać kaŜdą moŜliwość mobilizacji wszystkich
znaczących partnerów.
Wspieranie podejmowanych działań
Opracować i wdroŜyć procedurę monitorowania aktualnych działań i projektowania działań przyszłych,
obejmującą ocenę i raportowanie postępów oraz określanie roli międzynarodowych organizacji walki z
nowotworami złośliwymi.
Uzasadnienie
Jeśli niniejsza "Deklaracja" i jej kolejne aktualizacje mają dać oczekiwane efekty, trzeba wdroŜyć jasno
określone procedury, które podzielą odpowiedzialność za podejmowane działania i pozwolą na
monitorowanie przez kolejne lata wytycznych w niej zawartych. W ciągu kilku miesięcy po zakończeniu
Światowego Kongresu Onkologicznego 2006 zostaną opracowane procedury monitorowania podejmowanych
działań i ustalone terminy prac nad raportami z osiąganych postępów oraz podania ich do wiadomości.
Kulminacją tych prac będzie raport, który podczas Światowego Kongresu Onkologicznego 2008 roku w
Genewie szczegółowo oceni postęp wdraŜania wszystkich działań przewidzianych w "Deklaracji".
Centrum Onkologii - Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie
Zakład Epidemiologii i Prewencji Nowotworów