tutaj - Parafia R-ce

13 XI 2016
nr 89/2016
Trzydziesta trzecia Niedziela Zwykła, Rok C, II
„Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi
kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co
patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony».
Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy się to
dziać zacznie?» Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono.
Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „Ja jestem” oraz
„nadszedł czas”. Nie chodźcie za nimi. I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o
wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi
koniec». Wtedy mówił do nich: «Powstanie naród przeciw narodowi i
królestwo przeciw królestwu. Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i
zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie. Lecz przed tym
wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do
synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów
i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa.
Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem
dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie
będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić. A wydawać was będą nawet rodzice
i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z
powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z
głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie».”
Łk 21, 5-19
Być sługami
Relacja pan - sługa zawsze była uregulowana społecznie. Ten
pierwszy rządzi, wydając polecenia, a drugi wszystko posłusznie
wykonuje. Nawet jeżeli rażą nas takie stosunki i gotowi bylibyśmy
podjąć walkę, aby obalić taki porządek, to wiemy, gdzie jest czyje
miejsce. Jezus w krótkiej przypowieści o słudze wydaje się
sankcjonować te relacje. Nieoczekiwanie jednak swoim apostołom
zaleca przyjąć postawę sługi, i to w dodatku nieużytecznego. Jest to
wezwanie do pokornego naśladowania Boga. To On przecież w
swoim Synu jest tym Panem, który nieoczekiwanie się przepasał i stał
się naszym wiernym sługą. Nic więc dziwnego, że i my, stworzeni na
wzór Jego Syna, powinniśmy podążać tą samą drogą pokory i służby.
Chryste, zostałeś przepasany i poprowadzony na śmierć jak
niewolnik, dzięki czemu stałem się wolny. Teraz to ja zasiadam do
stołu, przy którym karmisz mnie Chlebem eucharystycznym.
(Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016”, ks. Mariusz Szmajdziński, Edycja
Świętego Pawła)
Cytat tygodnia:
„Przebaczenie jest przywróceniem sobie wolności, jest kluczem
w naszym ręku do własnej celi więziennej”
kard. Stefan Wyszyński
Sześć Prawd Wiary cd. – „ Dusza ludzka jest nieśmiertelna”
Piąta Prawda Wiary, pięknie wpisuje się w listopadowy czas zadumy nad
życiem, śmiercią, przemijaniem. Ta prawda, niejako zmusza nas do
zatrzymania się nad tym co wieczne, co czeka na nas po śmierci.
Od samego początku, Kościół głosi prawdę o człowieku jako bycie
składającym się z duszy i ciała. Duszę stwarza Bóg w momencie powołania
człowieka do życia z niczego. Ponieważ jest niezniszczalna ma wyższą
godność niż ciało, które podlega prawu śmierci. Dusza połączy się na powrót z
ciałem w dniu zmartwychwstania, na wzór samego Chrystusa. Katechizm
Kościoła Katolickiego wyraża tę prawdę w następujący sposób: „Kościół
naucza, że każda dusza duchowa jest bezpośrednio stworzona przez Boga
nie jest ona "produktem" rodziców - i jest nieśmiertelna, nie ginie więc po
jej oddzieleniu się od ciała w chwili śmierci i połączy się na nowo z ciałem
w chwili ostatecznego zmartwychwstania.”. O pierwszeństwie duszy nad
ciałem mówi wyraźnie także sam Chrystus: „Nie bójcie się tych, którzy
zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej tego, który
duszę i ciało może zatracić w piekle” (Mt 10,18). Dusza jest bytem
stworzonym przez samego Boga i tylko do Niego może należeć. Piąta Prawda
Wiary koi ból, którego doświadcza
człowiek myśląc o śmierci, swojej
kruchości,
przemijaniu,
daje
nadzieję że nasz grób nie będzie
końcem, ale początkiem. Dowodem
na istnienie nieśmiertelnej duszy
nie jest tylko sama „wiara”. Sam
fakt, iż człowiek ma świadomość
siebie,
przeżywa
różnorakie
sytuacje, doświadcza wielu uczuć,
potrafi tworzyć czy nosi w sobie
różnoraki idee, zdaje się być nie
byle jakim potwierdzeniem głębokiej duchowości jaką posiada istota ludzka.
Wewnętrzne poczucie iż, kiedyś przyjdzie mi zdać sprawę z moich czynów
jest głosem duszy, która łączy w przedziwny sposób człowieka z Stwórcą,
Jego wolą, natchnieniami. To fakt istnienia duszy jako nieśmiertelnego bytu,
rodzi w człowieku motywację do czynienia dobra, do zmieniania własnego
życia na lepsze właśnie po to by zasłużyć na życie wieczne. Liturgia
pogrzebowa przepięknie to obrazuje kiedy przypomina w prefacji że: „życie
Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, a le się nie kończy”. Życie
człowieka trwa po śmierci ponieważ żyje nieśmiertelna dusza i oczekuje na
ponowne połączenie z ciałem w dniu zmartwychwstania. To prawda o której
wielu dziś zapomniało, albo co gorsza nie chcą o niej pamiętać. Bóg stworzył
człowieka dla wieczności, dla życia z Nim w chwale. Dlatego człowiek ma
obowiązek żyć w ciele zgodnie z wola Boża, by dojść do tej Jego chwały, do
nieśmiertelności którą ma posiąść w duszy i ciele. Święty Augustyn w
traktacie ”O wielkości duszy”, ukazywał niematerialność duszy, wskazując że
jest substancją rozumną, przystosowaną do ciała i mającą nim kierować. Św.
Augustyn potwierdza, iż to dusza ma wieść prym nad ciałem, ponieważ dusza
to oko Boga w człowieku, to cząstka przez która istota ludzka ma łączność ze
Stwórcą.
Kończąc to krótkie rozważanie o duszy nieśmiertelnej, zechciejmy
zatrzymać się na chwilę i pomyśleć: Jaki ja sam ma stosunek do tej prawdy?
Czy ja tak na serio wierzę że Bóg obdarzył mnie nieśmiertelną duszą, o która
mam nieustannie dbać? I wreszcie że ta dusza jest niezniszczalnym bytem w
którym czy tego chcę czy nie spotka mnie w wieczności chwała lub
potępienie? Wszystko zależy ode mnie! Bóg pragnie mojego Zbawienia,
dlatego dał mi niezniszczalna duszę, ale czy ja tego nie zmarnuje?
MODLITWA DO MATKI BOŻEJ POCIESZENIA
Błogosławiona Matko naszego Zbawiciela, która
w swoim sercu doznałaś niezmiernej boleści,
smutku i trwogi, aby umieć współczuć z nami,
bądź nam zawsze w naszej parafii tu w
Rybarzowicach świętą Matką Pocieszenia wśród
wszelkich trosk, cierpień i niepowodzeń naszych.
Niechaj głos Twój zabrzmi w uszach naszych, bo
on jest miły i pełen dobroci, a słowa Twoje budzą
radość w sercu. Usłysz błagania nasze i wstawiaj
się za nami przed obliczem Syna Swego, by z
Jego Boskiego Serca, za Twoją przyczyną spłynęły na nas strumienie
świętej radości. Okaż nam pogodne Oblicze Swoje, abyśmy z Twoją
pomocą mężnie znosili wszelkie smutki, przykrości i cierpienia, i pośród
nich zawsze zachowali żywą nadzieję radości wiecznej w niebie razem
z Tobą i Synem Twoim, który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
ZAKOŃCZENIE ROKU MIŁOSIERDZIA
W drugą rocznicę swego wyboru na Stolicę Piotrową - Ojciec Święty
Franciszek ogłosił, iż nowy Rok Liturgiczny 2015/2016 będzie ROKIEM
MIŁOSIERDZIA BOŻEGO.
 Rozpoczęcie Roku Miłosierdzia Bożego przewidziano na 8 grudnia
2015 r. w Święto Niepokalanego Poczęcia NMP
 Zakończenie Roku Miłosierdzia Bożego przewidziano na 20 listopada
2016 r. w Święto Chrystusa Króla Wszechświata
Papież Franciszek oznajmił to 14 marca 2015 r. mówiąc: "Drodzy
bracia i siostry. Często myślałem o tym, jak Kościół może
uczynić jeszcze bardziej oczywistym swe posłannictwo bycia
świadkiem miłosierdzia. Jest to droga, która rozpoczyna się od
nawrócenia duchowego. I dlatego postanowiłem ogłosić Jubileusz
Nadzwyczajny,
którego
ośrodkiem
będzie miłosierdzie Boże. Będzie to Rok
Święty Miłosierdzia Chcemy przeżywać
go w świetle słów Pana: (Łk 6, 36)"
Dla Polski miało to szczególne
znaczenie i jest niezwykłym znakiem, gdyż Ojciec Święty Franciszek
gościł w naszym kraju w 1050. rocznicę Chrztu Polski i wziął udział w
Światowych Dniach Młodzieży w Krakowie, gdzie w Łagiewnikach jest
ustanowione przez Św. Jana Pawła II Sanktuarium Miłosierdzia
Bożego.
Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata - 20 listopada
Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata to ostatnia niedziela
zamykająca rok liturgiczny, przed I niedzielą Adwentu, która
rozpoczyna nowy rok liturgiczny. Zgodnie z nakazem Piusa XI we
wszystkich kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed
wystawionym Najświętszym Sakramentem
odmawiamy Litanię do Najświętszego Serca
Pana Jezusa oraz Akt Poświęcenia Rodzaju
Ludzkiego
Najświętszemu
Sercu.
Za publiczne odmówienie Aktu poświęcenia
rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi w
uroczystość Chrystusa Króla można uzyskać
odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.
W 1920 r. w Polsce Akt Intronizacji
Najświętszego Serca Pana Jezusa został
dokonany przez Prymasa Polski kard.
Edmunda Dalbora na Jasnej Górze.
W 1921 r., czyli rok później, akt intronizacji
został odnowiony w Krakowie w bazylice Najświętszego Serca Pana
Jezusa z udziałem całego Episkopatu Polski wraz z ponad stutysięczną
rzeszą wiernych.
11 grudnia 1925 r. na zakończenie roku jubileuszowego papież Pius XI
encykliką "Quas Primas" wprowadził do kalendarza liturgicznego
Uroczystość Chrystusa Króla. Uroczystość ta miała w swoim
charakterze przeciwstawić się ówczesnym silnym tendencjom
ateistycznym i laickim i wskazywała na Chrystusa jako Króla mającego
władzę nad człowiekiem i całym światem.
19 listopada 2016 r., w przeddzień uroczystości Jezusa Chrystusa, Króla
Wszechświata, w podkrakowskich Łagiewnikach nastąpi zgodnie
z decyzją Episkopatu Polski ogólnopolski akt przyjęcia królowania
Chrystusa i poddania się pod Jego Boską władzę. W 1951 r. trzeci raz w
Polsce uznania Jezusa Królem Polski dokonał Prymas Tysiąclecia, abp
Stefan Wyszyński w ukryciu przed władzami komunistycznymi, w
święto Chrystusa Króla ślubował w imieniu narodu polskiego.
Początkowo uroczystość obchodzono w ostatnią niedzielę października.
Po reformie liturgicznej w 1969 r. uroczystość została przeniesiona na
ostatnią niedzielę roku kościelnego. Umieszczenie tej uroczystości na
końcu kalendarza wiąże się z biblijnym rozumieniem czasu i
odzwierciedla zarazem sens roku liturgicznego, który jakby odtwarza
najważniejsze zdarzenia w dziejach zbawienia.
19 XI – Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa za Króla i Pana
Uroczystość Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa za Króla i Pana w
Krakowie Łagiewnikach rozpocznie się w sobotę 19 listopada
nabożeństwem o godz. 10.00. O
godz.
11.00
zgromadzeni
wysłuchają konferencji biskupa
bielsko-żywieckiego
Romana
Pindla. O godz. 12.00 rozpocznie
się Msza św. Przewodniczyć jej
będzie metropolita krakowski
kard. Stanisław Dziwisz, a homilię
wygłosi biskup opolski Andrzej
Czaja, przewodniczący Zespołu ds.
Ruchów Intronizacyjnych. Jubileuszowy Akt będzie proklamowany tuż
po Eucharystii przed Panem Jezusem wystawionym w Najświętszym
Sakramencie. Odczyta go przewodniczący Konferencji Episkopatu
Polski abp Stanisław Gądecki.
INTENCJE MSZALNE 14.11 - 20.11.2016r.
Poniedziałek 14.11.
6.30 1) + Marian Rusin
2) + Stanisław Kruczek
17.00 + Paweł Januła w 26 rocz. śm. z żoną i rodzicami
Wtorek 15.11.
6.30 1) + Józef Wrona z żoną i rodzicami
2) + Maria Mieszczak
17.00 - dziękczynna za otrzymane łaski w rodzinie
Środa 16.11.
6.30 - dziękczynna w 75 rocz. urodzin dla Marii
17.00 + Jan Świerczek z żoną Julią
Czwartek 17.11.
6.30 1) + Maria Dobija
2) + Stanisław Paluch
17.00 + Antonina Świerczek w 5 rocz. śm.
Piątek 18.11.
6.30 1) + Jan Knapek z rodzicami
2) + Agnieszka Bożek z mężem w 16 rocz. śm. - od córki z rodziną
17.00 1) - intencje pogrzebowe
2) + Rudolf i Anna Krutak z córką i synami
Sobota 19.11.
6.30 1) - w int. papieża Franciszka, bpów i kapłanów oraz o pokój na świecie
i zgodę w naszych rodzinach - OPNSPJ
2) + Emilia Cader
17.00 + Elżbieta i Władysław Pawełek
Niedziela 20.11.
7.00 1) - w int. zmarłych rodziców, współmałżonków, siostry, braci oraz
członkiń 16 Róży Kobiet
9.00 1) + Antoni i Anna z rodzicami
2) + Feliks Świerczek w dniu imienin z żoną Marią
11.00 1) + Elżbieta Świerczek w 10 rocz. śm. z mężem Stanisławem
2) + Jan Kocur
16.00 + Antoni Hańderek
1. Dziś 33 niedziela zwykła. Pan Jezus przyjdzie na końcu czasów i
objawi się jako Sędzia w blasku swojego majestatu. Każda Msza święta
jest oczekiwaniem na chwalebny powrót Pana, aby gdy przyjdzieokazał się dla nas miłosiernym Zbawicielem. W oczekiwaniu na powrót
Syna Bożego, stańmy przed Nim w postawie pokory i skruchy, aby
przyjął nas do swojego królestwa.
2. Liturgiczne obchody tygodnia;
a) w czwartek, 17 listopada - wspomnienie Św. Elżbiety Węgierskiej,
b) w piątek, 18 listopada - wspomnienie Bł. Karoliny Kózkówny,
dziewicy i męczennicy. W tym dniu oddajemy cześć Bożemu
Miłosierdziu z racji trzeciego piątku miesiąca, Jest to także dzień
imienin Księdza Biskupa Romana Pindla. Pamiętamy o modlitwie w
intencji Biskupa Bielsko-Żywieckiego i całej diecezji,
c) w sobotę, 19 listopada - wspomnienie Bł. Salomei, zakonnicy.
3. W przyszłą niedzielę, 20 listopada, obchodzimy uroczystość Jezusa
Chrystusa Króla Wszechświata. Składka przeznaczona jest na potrzeby
diecezji.
Strona internetowa parafii: www. parafiarybarzowice.pl
REDAKCJA: ks. proboszcz Władysław Urbańczyk, ks. Rafał, Patryk Zwardoń, Wojciech
Wrona, Patryk Bartosik, Źródła: Kalendarz Liturgiczny