Hasło lepieznik - Encyklopedia Leśna

lepiężnik
(botanika leśna, rośliny zielne), Petasites – rodzaj z rodziny Asteraceae (złożone, astrowate), który w
Polsce jest reprezentowany przez dziko rosnące 4 gatunki, w tym 2 dość często występujące w lasach. Lepiężnik biały [Petasites albus (L.) Gaertn.] – wczesnowiosenna, dwupienna bylina, której silnie
owłosione pędy kwiatonośne pojawiają się przed rozwojem liści. Koszyczki z żółtawobiałymi kwiatami,
wyłącznie rurkowatymi, zebrane są w nibygronach, początkowo gęstych, później coraz luźniejszych. W
miarę rozwoju pędy kwiatonośne rosną i w czasie owocowania osiągają wysokość do 80 cm. Liście
odziomkowe są bardzo duże, blaszki średnicy około 40 cm, sercowatonerkowate o brzegu płytkowrębnym
i piłkowanym, od spodu białawe, pokryte kutnerem, osadzone na długim ogonku. Gatunek częsty w
Karpatach i Sudetach, rzadszy u podnóża gór i bardzo rzadki na nizinach. Występuje przeważnie w
zbiorowiskach górskich ziołorośli ze związku Adenostylion alliariae i jest gatunkiem charakterystycznym
dla zespołu ziołoroślowego Petasitetum albae, związanego z siedliskami obrzeży potoków oraz miejsc
wysięku wody. Bywa też częstym komponentem runa górskich lasów łęgowych. Lepiężnik różowy
[Petasites hybridus (L.) Petasites Gaertn.] ma pędy kwiatonośne czerwono nabiegłe, kwiaty różowe lub
ciemnopurpurowe i bardzo duże liście, których blaszki dorastają do 1 m średnicy. Jest pospolity w całym
kraju i rośnie zwykle nad brzegami rzek oraz strumieni, w lasach i zaroślach łęgowych, a także na innych
wilgotnych siedliskach zasobnych w azot, nierzadko antropogenicznych.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Władysław Danielewicz