Recenzja książki Philipa Zimbardo „Nieśmiałość” – Beata Gajda
Transkrypt
Recenzja książki Philipa Zimbardo „Nieśmiałość” – Beata Gajda
Recenzja książki Philipa Zimbardo „Nieśmiałość” – Beata Gajda (cloudlet3) Autor: Philip G. Zimbardo Wydawca: PWN Data wydania: 2000 Liczba stron: 290 Format: 14,2x 20,5 cm Rodzaj oprawy: miękka Być nieśmiałym to bać się ludzi, szczególnie tych, którzy z jakiegoś powodu są emocjonalnie zagrażający: obcych, posiadających władzę czy osób odmiennej płci. Nieśmiałość jest problemem psychicznym i może okaleczyć człowieka w takim samym stopniu, jak kalectwo fizyczne. Można jednak i należy ją przezwyciężyć! Autor książki służy profesjonalną i przyjacielską radą Prawie każdy czuł się nieśmiały w jakimś momencie swojego życia. Uczucie dyskomfortu lub niepokoju w nowym kontekście społecznym nie jest rzadkością oraz czymś zbyt niepokojącym. Jest jednak wiele osób, którzy cierpią z powodu swojej nieśmiałości. W moim życiu nieśmiałość w wielu sytuacjach miała i nadal ma swoje miejsce. Ostatnio gdy rozmawiałam z moimi bliskimi znajomym i powiedziałam im, że uważam się za osobą nieśmiałą i postanowiłam coś z tym zrobić, na ich twarzach wyraźnie malowało się zdziwienie. Trudno im było w to uwierzyć, ponieważ przez nich byłam postrzegana jako osoba odważna i pewna siebie. Ja natomiast do końca nie podzielałam ich zdania, ponieważ wiem, że są takie sytuacje kiedy dopada mnie nieśmiałość: wówczas czuje się bezradna i skrępowana. Tego typu uczucia towarzyszą mi zazwyczaj wtedy, gdy znajduję się w większej grupie ludzi lub mam wygłosić jakieś przemówienie na forum publicznym. Na przykład pamiętam sytuację, gdy wraz z klasą przedstawiliśmy spektakl z okazji Dnia Niepodległości. Pamiętam o towarzyszącym mi wówczas stresie i lęku przed złym wystąpieniem oraz fakcie, że jestem w centrum uwagi. Często zadajemy sobie pytanie czym właściwie jest nieśmiałość? Czy jest to coś na co mamy wpływ (czy wręcz przeciwnie?) oraz czy możemy tego jakoś uniknąć i nauczyć się z tym żyć. Philip G. Zimbardo w swojej książce „Nieśmiałość” opisuje w szczegółowy sposób czym ona właściwie jest i jakie uczucia jej towarzyszą. W pierwszej części autor pomógł mi zrozumieć nieśmiałość. Ukazał ją jako zjawisko szeroko rozpowszechnione, pospolite i uniwersalne: przez to wiem, że wcale nie jestem sama z tym problemem. Zimbardo w doskonały sposób ukazuje osobisty świat nieśmiałych. Charakterystyczną cechą osoby nieśmiałej jest samoświadomość czyli głębokie zrozumienie samego siebie. Warto zaznaczyć, że samoświadomość ma wymiar zarówno publiczny jak i prywatny. Czym się od siebie różnią? Otóż samoświadomość publiczna oznacza troskę o to jak odbierają nas inni ludzie, natomiast samoświadomość prywatna polega na patrzeniu na siebie przez pryzmat negatywnych cech. Tak więc w związku z tym profesor Zimbardo wyróżnił dwa typy osób: nieśmiałych publicznie oraz nieśmiałych prywatnie. Jeżeli chodzi o mnie to uważam, że należę do grona osób nieśmiałych publicznie, ponieważ często się martwię czy zostanę dobrze odebrana przez innych ludzi. W mojej głowie zazwyczaj pojawiają się niepokojące myśli (na przykład: co o mnie sądzą, czy mnie lubią, jakie robię na nich wrażenie). W dalszej części autor wyjaśnia nam mechanizmy, które sprawiają, że jesteśmy nieśmiali. Pokazuje jak rodzice i nauczyciele często przyczyniają się do rozwoju nieśmiałości oraz jak postrzegają siebie nieśmiałe dzieci. Co więcej – przedstawia wpływ nieśmiałości na różne aspekty ludzkiego życia a także ukazuje ją jako prawdziwy problem. Moja nieśmiałość często spowodowana jest lękiem przed odrzuceniem przez innych ludzi, co jest główną barierą przy nawiązywaniu nowych kontaktów. Jest tak nawet pomimo tego, że od innych osób wiem, iż jestem postrzegana jako ciekawa osoba (tak oceniają mnie osoby, które lepiej mnie poznały). W drugiej części książki Zimbardo stara się wskazać nieśmiałym ludziom drogę ku przezwyciężeniu swojej nieśmiałości, zarazem pozwalając im zmienić swoje życie. Na wstępie informuje czytelnika, o tym że zmiany są możliwe tylko dzięki silnej wierze oraz zachęca do odejścia od dotychczasowego sposobu zachowania i zmiany, która może doprowadzić do sukcesu w przyszłości. Przy okazji obala także mit niereformowalności, który mówi o tym, że osobowości nie da się zmienić. Książka zawiera cenne ćwiczenia i porady, dzięki którym lepiej zrozumiałam swoją tożsamość, uwierzyłam w swoje możliwości, odkryłam swoje pozytywne strony, zwiększyłam poczucie własnej wartości oraz dowiedziałam się jak można lepiej przyswoić umiejętności społeczne. Podsumowując: jest to bardzo dobra książka, którą łatwo, szybko i przyjemnie się czyta. Jest napisana prostym i bardzo zrozumiałym językiem. Autor przytacza także liczne cytaty, które dowodzą ze nie tylko zwykli ludzie borykają się z takim problemem. Ponadto także sławne osoby wiedzą czym jest nieśmiałość (a czasem płacą za nią wysoką cenę). W książce podoba mi się również to, że wykonywanie ćwiczeń z drugiej części książki jest ciekawą zabawą, której wyniki mogą być zaskakujące. Książka ta nie tylko opisuje czym jest nieśmiałość i skąd się bierze, ale co najważniejsze – jak ją przezwyciężyć. Dlatego uważam, że każdy powinien ją przeczytać: nie tylko osoby mające taki problem. Pozycja ta zawiera cenne rady, które możemy wykorzystać w swoim życiu. Myślę, że dzięki tej książce i pracy nad sobą bardziej otworze się na innych. Wiem, że nie nastąpi to od razu, ale jestem przekonana, że z biegiem czasu moja nieśmiałość będzie powoli zanikać, aż w końcu zniknie na dobre. Na zakończenie chcę przytoczyć fragment zawierający ważne przesłanie, mówiący o tym, iż podejmując się zmiany jesteśmy na dobrej drodze ku temu, aby uzyskać pożądany cel. Przezwyciężając nieśmiałość, sławimy samo życie, odkrywamy w sobie zdolność do kochania i energię życiową, której dawniej nie mieliśmy odwagi dostrzec Beata Gajda (cloudlet3)