KA ZI MIERZ BIEŃ KOW SKI

INSTYTUT INFORMATYKI
bieńkowski
KAZIMIERZ
BIEÑKOWSKI
(1932–1994)
Kazimierz Bieñkowski urodzi³ siê w 1932 roku w Warszawie. By³ pracownikiem Politechniki Warszawskiej od 1959 roku. Pracê rozpocz¹³ w nowo zorganizowanym Zak³adzie
Elektronicznych Maszyn Cyfrowych przy Katedrze Konstrukcji Telekomunikacyjnych i Radiofonii. Przedtem Kazimierz Bieñkowski pracowa³ w zakresie specjalnoœci zawodowej
Urz¹dzenia radiotechniczne w Polskich Liniach Lotniczych LOT i w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie w latach 1950 –
–1952 oraz w Warszawskich Zak³adach Radiowych T-1 (1957–1958), gdzie zajmowa³ siê
urz¹dzeniami radiokomunikacyjnymi i radiolokacyjnymi (radarowymi). W 1962 roku Kazimierz Bieñkowski zosta³ powo³any na stanowisko starszego asystenta w Katedrze Konstrukcji
Telekomunikacyjnych i Radiofonii (póŸniejsza
nazwa Katedra Budowy Maszyn Matematycznych, a obecnie Instytut Informatyki). Na Politechnice Warszawskiej by³ zatrudniony kolejno na etatach: konstruktora, starszego asystenta
(1962), adiunkta (1963) oraz docenta etatowego (1968). Od 1992 roku by³ równie¿ zatrudniony w Politechnice Œwiêtokrzyskiej na etacie
profesora nadzwyczajnego.
W pocz¹tkowym okresie pracy w Politechnice Warszawskiej Kazimierz Bieñkowski zajmowa³ siê konstrukcj¹ pamiêci maszyn matematycznych oraz pracowa³ w zakresie organizacji elektronicznych maszyn matematycznych
(konstrukcja maszyny bez adresowej BMC-1).
Po uzyskaniu stopnia naukowego doktora nauk
technicznych w 1963 roku zosta³ powo³any
na stanowisko adiunkta. Jego praca doktorska
z zakresu konstrukcji pamiêci maszyn matematycznych zosta³a wyró¿niona w 1964 roku
nagrod¹ Ministra Szkolnictwa Wy¿szego. Zakres prowadzonych przez Kazimierza Bieñkowskiego prac naukowo-badawczych dotyczy uk³adów (hardware’u) elektronicznych
maszyn matematycznych, jakkolwiek prowadzone przez niego zajêcia dydaktyczne obejmowa³y równie¿ zagadnienia oprogramowania (software’u) tych maszyn. Stopieñ naukowy docenta (obecnie doktora habilitowanego)
uzyska³ w 1967 roku. Jego rozprawa habilitacyjna dotyczy³a wykrywania uszkodzeñ w maszynach cyfrowych i uzyska³a w 1968 roku
Nagrodê Ministra Oœwiaty i Szkolnictwa Wy¿szego.
Dorobek naukowy Kazimierza Bieñkowskiego obejmuje oko³o 80 publikacji i 2 patenty. Najwa¿niejsze osi¹gniêcia naukowe dotyczy³y konstrukcji radarowych, ferrytowych
pamiêci operacyjnych, konstrukcji jednego
z pierwszych polskich komputerów (UMC-1),
sieci komputerowych i zastosowañ uk³adów
mikroprocesorowych. Rozwija³ równie¿ prace na temat hierarchicznych systemów baz
danych formularzy. W latach 1982–1986
prowadzi³ prace nad mikrofalow¹ specjalizowan¹ (dedykowan¹) sieci¹ komputerow¹
STDLS (naziemna i satelitarna). Prace te realizowa³ na zamówienie Centrum Badañ Kosmicznych Polskiej Akademii Nauk w ramach
Słowa kluczowe
n informatyka
n układy cyfrowe
n projektowanie systemów
komputerowych
INSTYTUT INFORMATYKI
B
miêdzynarodowego programu VEGA („Venus-Halley” — obserwacja zbli¿enia siê do
ziemi komety Halleya) Akademii Nauk krajów RWPG. W latach 1985 –1994 bra³ udzia³
w realizacji miêdzyinstytutowego i miêdzyuczelnianego tematu Elementy sztucznej inteligencji w maszynach roboczych i w pojazdach.
Kazimierz Bieñkowski by³ promotorem
6 doktoratów i recenzentem wielu prac doktorskich. By³ opiekunem ponad 80 prac magisterskich zrealizowanych w Instytucie Informatyki. Prace te dotyczy³y g³ównie organizacji
maszyn matematycznych i konstrukcji uk³adów elektronicznych tych maszyn. Ostatnie
prace naukowo-badawcze dotycz¹ analizy niezawodnoœciowej uk³adów mikroelektronicznych stosowanych w maszynach cyfrowych.
Kazimierz Bieñkowski w latach 1971–1979
by³ sta³ym konsultantem przemys³u (Zjednoczenia Przemys³u Precyzyjnego PREDOM-MPM oraz cz³onkiem Rady Naukowo-Technicznej Oœrodka Badawczo rozwojowego
PREDOM-PREBOT). Prowadzone przez niego
konsultacje dla przemys³u obejmowa³y produkcjê sprzêtu elektronicznego, a w szczególnoœci elektronicznych maszyn licz¹cych i fakturuj¹cych.
Za dzia³alnoœæ zawodow¹ zosta³ odznaczony Z³otym Krzy¿em Zas³ugi (1979) oraz trzema
nagrodami Ministra Szkolnictwa Wy¿szego
(1964, 1968, 1972), a tak¿e wielokrotnie nagrodami Rektora Politechniki Warszawskiej
(1962, 1964, 1966, 1970. 1972, 1975). By³
równie¿ wielokrotnie wyró¿niany nagrodami
za dzia³alnoœæ spo³eczn¹ w Zwi¹zku Nauczycielstwa Polskiego.
Kazimierz Bieñkowski by³ jednym z pierwszych wyk³adowców wielu przedmiotów z kie-
runku Informatyka. Prowadzi³ nastêpuj¹ce
wyk³ady: „Maszyny matematyczne”, „Teoria
uk³adów logicznych”, „Podstawy systemów
przetwarzania danych”, „Uk³ady podstawowe
maszyn cyfrowych”, „ Zespo³y funkcjonalne
maszyn cyfrowych”, „Techniki komputerowe
projektowania uk³adów scalonych VLSI”,
„Mikroprocesory I”, „Mikroprocesory II”, „Metody naukowe projektowania systemów”,
„Technika sieci komputerowych”, „Systemy
komputerowe”. Nadzorowa³ te¿ æwiczenia
z niektórych tych przedmiotów oraz by³ kierownikiem zwi¹zanych z nimi laboratoriów.
Z codziennych kontaktów wiele osób zapamiêta³o Kazimierza Bieñkowskiego jako orygina³a, potrafi¹cego zaskoczyæ rozmówcê, studenta czy Radê Wydzia³u niespodziewanym
pomys³em lub spostrze¿eniem. Istotnie, jego
myœl kr¹¿y³a w labiryncie niekonwencjonalnych skojarzeñ, które prowadzi³y go do wniosków zaskakuj¹cych w pierwszej chwili dla
przeciêtnego rozmówcy. Dopiero z perspektywy lat widaæ, jak dziêki temu by³ twórczy
i jak w tych pomys³ach wyprzedza³ swój czas.
Wspomniana maszyna bezadresowa BMC-1
wyprzedzi³a o wiele lat architektury komputerów zak³adaj¹cych wykorzystanie stosu, system
edycji formularzy — dzisiejsze arkusze kalkulacyjne, a koncepcje Kazimierza Bieñkowskiego z dziedziny organizacji sieci — obecne sieci bezprzewodowe i wykorzystanie ³¹czy telewizji kablowej do sieci komputerowych. Pod
zewnêtrzn¹ pow³ok¹ niekonwencjonalnoœci
Kazimierz Bieñkowski skrywa³ g³êbok¹ znajomoœæ przedmiotu, twórcz¹ intuicjê i temperament wynalazcy.
Zmar³ 29 maja 1994 roku.