D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

Sygn. akt IV K 314/10
UZASADNIENIE
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego
w sprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
H. P. (1) wraz z synem M. P. (1) zajmowali się handlem samochodami. Poszukując intratnej okazji zarobkowej pod
koniec sierpnia 2005 roku H. P. skontaktował się z uprzednio poznanym obywatelem Francji P. K. (1). Znajomość
tę H. P. nawiązał za pośrednictwem siostry ciotecznej P. K.. Mężczyzna ten w październiku 2004 roku osiedlił się
w Polsce i rozwijał przedsięwzięcie biznesowe wraz z innym obywatelem Francji S. V. w miejscowości K. K.. H. P.
wyraził chęć kupna posiadanego przez wymienionych wyżej mężczyzn S. I. koloru srebrnego. Samochód ten P. K. i S. V.
przyprowadzili z Francji w sierpniu 2005 roku. Uprzednio pojazd został zgłoszony, jako skradziony na terenie Francji.
S. V. otrzymał za to stosowne odszkodowanie. P. K. i S. V. podrobili francuski dowód rejestracyjny samochodu S. (...)
poprzez przerobienie numeru nadwozia VIN w ten sposób, że cyfrę „9” znajdującą się na pozycji 15 (nr VIN składa
się z 17 pozycji) przerobili na cyfrę „8”. H. P. został poinformowany, że samochód nie pochodzi z legalnego źródła.
P. K. wyjaśnił H. P. historię pojazdu. Ponieważ H. P. nadal był zainteresowanych kupnem S. ustalono jego cenę na
kwotę 12.000 złotych (wówczas wartość rynkowa pojazdu wynosił około 30.000 złotych). Do transakcji doszło kilka
dni później. Brał w niej udział również M. P.. H. P. i M. P. odebrali S. I. wraz z kluczykiem, podrobionym dowodem
rejestracyjnym i umową sprzedaży. P. K. zachęcony łatwością zbycia samochodu pochodzącego z kradzieży podjął
wówczas działania w celu skonstruowania stałej struktury powołanej do kolejnych transakcji tego typu. (wyjaśnienia
P. K. k. 144-148, 6934-6936, wyjaśnienia S. V. k. 282-283, 6588-6591v, pismo C. V. wraz z dokumentacją dotyczącą
zgłoszenia kradzieży S. I. przez S. V. k. 3817-3825).
H. P. wraz z M. P. w dniu 28 września 2005 roku udali się do Referatu Rejestracji (...) Wydziału Spraw
Administracyjnych Urzędu Miasta L. w celu rejestracji opisanego wyżej samochodu marki S.. Przedłożyli tam
podrobiony francuski dowód rejestracyjny oraz inne wymagane dokumenty. W ten sposób uzyskali dowód
rejestracyjny tego pojazdu o nr (...) oraz tablice rejestracyjne nr LU (...) na nazwisko R. P.. Samochód następnie
w dniu 29 marca 2006 roku został przez H. P. i M. P. sprzedany K. C. (1) za kwotę 18.000 złotych. Kupujący nie
został poinformowany o nielegalnej historii pojazdu. Po ujawnieniu przestępstwa samochód ten został odebrany K.
C. (1) i przekazany właścicielowi, tj. francuskiej firmie ubezpieczeniowej. K. C. odzyskał część pieniędzy zapłaconych
za samochód. (zeznania K. C. (1) k. 5338v-5339, dokumentacja dotycząca rejestracji S. I. k. 149, protokół zatrzymania
S. k. 245-247).
Również we wrześniu 2005 roku, pomiędzy H. P., M. P., P. K. i S. V. doszło do kolejnej transakcji kupna-sprzedaży.
Tym razem przedmiotem handlu był samochód marki F. sprowadzony z Francji. Pojazd ten również nie miał legalnego
pochodzenia. W tym przypadku również przerobiono numer VIN i podrobiono francuski dowód rejestracyjny.
Wszystkie strony transakcji miały pełną wiedzę na temat rzeczywistej historii samochodu. H. P. uiścił cenę F. w kwocie
25.000 złotych. Kwota ta była znacznie niższa niż wartość rynkowa. H. P. oraz M. P. samochód ten zbyli nieustalonym
osobom pochodzenia ukraińskiego.
(wyjaśnienia P. K. k. 144-148).
H. P. i M. P. brali udział w sprzedaży T. (...), która została skradziona w B. w dniu 23 listopada 2005 roku na szkodę
(...) Sp. z o.o. w W.. P. K. przerobił nr VIN. E. T. (1) wykorzystując swoje zdolności plastyczne podrobiła dokumenty
pojazdu. Tak „przygotowany” samochód P. K. sprzedał H. P. i M. P.. Natomiast wymienieni mężczyźni sprzedali
samochód S. W. (1) w dniu 23 grudnia 2005 roku za kwotę 23.000 złotych. Odzyskano pojazd i przeprowadzono
badania mechanoskopijne, w wyniku czego ujawniono zmianę nr VIN. (wyjaśnienia P. K. k. 144-148, zeznania S. W.
(1) k. 5336v, protokół zatrzymania rzeczy u S. W. k. 266-269, dokumentacja samochodu T. (...) zatrzymana od S. W.
k. 270, opinia mechanoskopijna k. 1029, pismo (...) S.A. k. 3800 i cesja praw do samochodu T. (...) k. 3801, kopia
materiałów w sprawie kradzieży samochodu T. (...) na szkodę firmy (...) Sp. z o.o. k. 1449-1463).
H. P. wspólnie i w porozumieniu z synem M. P. w dniu 7 listopada 2005 roku sprzedali J. L. (1) samochód
marki P. (...) za kwotę 18.000 złotych. Samochód pochodził z kradzieży dokonanej w dniu 31 października 2005
roku na szkodę Euro Bank (...). Pojazd został uprzednio zakupiony przez T. P. (1) a następnie przekazany P. K..
Wówczas przerobiono nr VIN, zaś E. T. przygotowała podrobione dokumenty. H. P. i M. P. mieli widzę o faktycznym,
nielegalnym pochodzeniu P.. Samochód został zarejestrowany na nazwisko W. L. i otrzymał nr rej. (...). Po odzyskaniu
pojazdu przeprowadzono badania mechanoskopijne, które ujawniły zmianę nr VIN. Samochód został zwrócony firmie
ubezpieczeniowej. (kopia materiałów w prawie kradzieży P. (...) k. 1426-1443, zeznania J. L. (1) k. 5357v-5358,
zeznania G. L. (1) k.5584v-5585, opinia mechanoskopijna k. 1174-1175, wyjaśnienia S. V. k. 282-283, wyjaśnienia P.
K. k. 144-148, dokumentacja zabezpieczona od J. L. (1) k. 700-720).
H. P. brał również udział w sprzedaży samochodu T. (...) o pierwotnym nr rej. (...) o wartości 27.300 złotych. Pojazd
został skradziony w okresie między od 15 do 17 lutego 2006 roku na szkodę A. B. (1). Samochód został przekazany P.
K. przez T. P.. Przerobiono wówczas nr VIN. E. T. podrobiła francuskie dokumenty samochodu. H. P. podjął próbę
zarejestrowania przedmiotowej T. na nazwisko J. P. (1). W Urzędzie Celnym, podczas dopełniania formalności J. P. (1)
została poinformowana, że dokumenty samochodu są fałszywe. H. P. próbował sprzedać samochód za pośrednictwem
komisu prowadzonego przez A. S. (1). Pojazd został sprzedany T. K. (1). Nie udało jej się zarejestrować samochodu z
uwagi na zakwestionowanie dokumentów pojazdu przez pracowników Inspektoratu (...) w L.. Wówczas A. S. zwrócił T.
W.-K. pieniądze. Zażądał zwrotu pieniędzy. H. P. uregulował część należności uprzednio zastawiając samochód P. (...).
(kopia materiałów w sprawie kradzieży samochodu T. (...) na szkodę A. B. (1) k. 2389-2402, opinia mechanoskopijna
k. 750-751, wyjaśnienia P. K. k. 144-148, wyjaśnienia S. V. k. 282-283, zeznania J. P. (1) k. 5358-5358v, zeznania A.
S. (1) k. 5339-5339v, zeznania J. S. k. 5339v, zeznania T. K. (1) k. 5338v).
Przedmiotem procederu o tym samym charakterze był również samochód marki P. (...) o nr rej. (...) i wartości
35.000,00 złotych. Pojazd pochodził z przywłaszczenia na szkodę (...) Bank S.A. Został on przekazany H. P. w celu
zbycia. Samochód ten H. P. ukrył na posesji przy ul. (...). Odmówił funkcjonariuszowi Policji podania miejsca jego
przechowywania. Bał się utraty pojazdu wiedząc, że również pochodzi z kradzieży. Po ujawnieniu przestępstwa P.
został jednak w dniu 9 kwietnia 2006 roku odebrany oskarżonemu i przekazany właścicielowi (certyfikat samochodu
P. (...) k. 110, opinia mechanoskopijna k. 994-996, pismo od (...) Bank S.A. we W. k. 3848, wyjaśnienia S. V. k.
282-283, wyjaśnienia P. K. k. 144-148).
P. K. dokonał przerobienia nr VIN także w samochodzie osobowym marki H. (...) nr rej. (...). Samochód ten o wartości
30.000 złotych był uprzednio skradziony. Pojazd ten został zakupiony przez K. K., który zbył go swojemu koledze
A. T.. Każdy z wymienionych mężczyzn miał świadomość pochodzenia pojazdu. A. T. samochód ten zarejestrował
na nazwisko swojej matki M. T.. Samochód odnaleziono. Pomimo badań mechanoskopijnych nie udało się ustalić
pierwotnych numerów VIN oraz pochodzenia samochodu. (wyjaśnienia S. V. k. 1131-1134, wyjaśnienia K. K. (2) k.
2663-2665, protokół zatrzymania dokumentów na samochód H. (...) k. 1860-1862, dokumenty dotyczące samochodu
H. (...) k. 1863, protokół zatrzymania rzeczy od E. K. – samochód H. (...) LL k. 2626- (...), opinia mechanoskopijna
k. 3243-3244).
Również samochód marki V. (...) o nr rej. (...) skradziony na szkodę G. i J. Ś. w nocy z 7/8 października 2005 roku
został przygotowany do sprzedaży przez P. K.. Wymieniony przerobił nr VIN i sprzedał pojazd K. K.. Jak uprzednio
K. K. samochód zbył A. T.. Tym razem samochód został zarejestrowany na S. T.. Pojazd zwrócono ubezpieczycielowi
(wyjaśnienia K. K. (2) k. 2663-2665, protokół oględzin samochodu V. k. 4248-4250, protokół zatrzymania samochodu
V. (...) k. 1864-1865, dokumenty samochodu V. k. 1867, notatka k. 4251, opinia mechanoskopijna k. 4560-4561).
K. K. pozyskał także samochód osobowy marki V. (...). Pojazd ten został skradziony w nocy z 26 na 27 listopada
2005 roku w S. na szkodę M. P. (3). Po sfałszowaniu przez P. K. dokumentów A. T. w dniu 30 grudnia 2005
roku zarejestrował pojazd w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego w B.. Tak przygotowany samochód o
nr rej. (...) A. T. w dniu 17 stycznia 2006 roku sprzedał Z. K. (1) za kwotę 37.000,00 złotych. Kupujący także
w tym przypadku nie został poinformowany o nielegalnym pochodzeniu pojazdu. Samochód został zwrócony
ubezpieczycielowi (wyjaśnienia K. K. (2) k. 2644, dokumentacja dotycząca kradzieży samochodu na szkodę M. P. (3)
k. 2597-2609, protokół zatrzymania samochodu V. (...) k. 2453-2457, protokół zatrzymania dokumentów samochodu
k. 2370-2372, opinia mechanoskopijna k. 2378, dokumentacja dotycząca V. (...) k. 2369, zeznania Z. K. (1) k.
5415-5415v).
Przedmiotem podobnej transakcji była T. (...) skradziona w dniu 21 lutego 2006 roku w W. na szkodę R. Z. i M. P.
(4). P. K. przygotował fałszywe dokumenty. K. K. przekazał pojazd A. T., który dokonał rejestracji samochodu w dniu
16 marca 2006 roku na nazwisko swojej znajomej B. S.. Samochód o nr rej. (...) sprzedał następnie w dniu 18 marca
2006 roku D. B. (1) za przeniesienie własności samochód marki V. (...) oraz kwotę 26.500 złotych dopłaty. Równie
ten pojazd został zabezpieczony i przekazany ubezpieczycielowi (wyjaśnienia K. K. (2) k. 2663-2665, dokumentacja
dotycząca kradzieży samochodu T. (...) k. 2328-2341, protokół zatrzymania samochodu k. 14911493, umowy sprzedaży
samochodu T. (...) k. 1493a, protokół oględzin samochodu T. k. 1494-1495, zeznania D. B. (1) k. 5412-5413, opinia
mechanoskopijna k. 1594-1595, protokół zatrzymania dokumentów k. 1538-1540, dokumenty dotyczące samochodu
T. (...) k. 1541-1556).
Kolejnym samochodem przekazanym A. T. przez K. K. był V. (...). Pojazd ten został uprzednio skradziony w dniu 28
grudnia 2005 roku w C. na szkodę obywatela Królestwa Niderlandów. P. K. przerobił nr VIN oraz podrobił dokumenty.
A. T. w styczniu 2006 roku sprzedał ten samochód za kwotę 38.000 złotych M. J. (1). V. (...) został zabezpieczony
i przekazany ubezpieczycielowi. (wyjaśnienia K. K. (2) k. 2663-2665, zeznania M. J. (1) k. 5432-5433, protokół
zatrzymania rzeczy od M. J. k. 2720-2722, protokół oględzin samochodu V. (...) k. 2730-2731, kopia dokumentacji
samochodu V. (...) k. 2740-2748, 2756-2766, 2771-2775, opinia mechanoskopijna k. 2782-2783, dokumentacja C. (...)
Polska k. 3993-4000).
A. T. brał także udział w sprzedaży samochodu osobowego O. (...) o nr rej. (...). Pojazd ten został skradziony w dniu 8
lutego 2006 roku w B. na szkodę firmy (...) Sp. z o.o. Rola P. K. była ta sama. Przerobił nr VIN i podrobił dokumenty
pojazdu. K. K. przekazał samochód A. T., zaś ten w dniu 19 kwietnia 2006 roku zbył pojazd P. S. (1) w zamian za
przekazany samochód marki O. (...) z 1999 roku oraz kwotę 15.000 złotych. Również ten samochód został odzyskany.
(zeznania P. S. (1) k. 5359-5360, protokół zatrzymania O. (...) k. 1123-1125, protokół zatrzymania dokumentów na
samochód O. (...) k. 1126-1128, 1218-1220, dokumentacja k. 1129, opinia mechanoskopijna k. 1230, kopia materiałów
w sprawie kradzieży samochodu O. (...) k. 1613-1627, dokumentacja z A. k. 3965-3971).
A. T. w dniu 29 marca 2006 roku w Wydziale Komunikacji w B. przedłożył podrobione dokumenty i uzyskał dowód
rejestracyjny na nr (...) na nazwisko swojego ojca S. T.. Czynność ta dotyczyła pojazdu marki V. (...) o wartości
35.000 euro. Samochód pochodził z kradzieży dokonanej w dniu 21 lutego 2005 roku w P. na szkodę V. (...). Również
w tym przypadku zmieniono nr VIN i podrobiono niezbędne dokumenty. V. (...) został zabezpieczony w dniu 20
listopada 2006 roku na posesji kuzynki A. T. - E. K. (2), w T.. (protokół zatrzymania dokumentów samochodu V.
(...) k. 1222-1224, dokumenty samochodu V. (...) k. 1225, kopia materiałów w sprawie kradzieży samochodu V. (...)
k. 3146-3165, opinia mechanoskopijna k. 3060-3061, protokół zatrzymania rzeczy k. 2626-2628, zeznania M. K. (1)
k. 2629-2630).
Przedmiotem transakcji, w której brał udział A. T. był również samochód marki T. (...). Pojazd został skradziony w W.
w dniu 15 października 2005 roku. Samochód ten posiadał nr rej. (...). Wartość pojazdu wynosiła 38.000 złotych. P. K.
przerobił nr VIN oraz podrobił dokumenty pojazdu, na terenie swojej posesji w K.. Następnie w dniu 22 listopada 2005
roku K. K. zarejestrował i sprzedał pojazd (wówczas o nr rej. (...)). Do transakcji doszło w dniu 18 grudnia 2005 roku.
D. M. uiściła kwotę 25.800 złotych tytułem ceny T. (...). A. T. pośredniczył w transakcji. Miał wówczas świadomość
nielegalnego pochodzenia T.. Samochód ostatecznie został zbyty A. R. (1). Również został zabezpieczony i zwrócony
firmie ubezpieczeniowej (wyjaśnienia K. K. (2) k. 2663-2665, wyjaśnienia P. K. k. 144-148, opinia mechanoskopijna
k. 3065-3066, kopia materiałów w sprawie kradzieży T. (...) k. 2988-3002, zeznania D. M. k. 5431-5432, protokół
zatrzymania rzeczy od A. R. k.2519-2521, zeznania A. R. (1) k. 2524).
A. T. posiadał samochodu osobowy marki F. (...) o nr rej. (...). W dniu 26 sierpnia 2005 roku jego ojciec, S. T.
zaparkował przedmiotowy samochód przy ul. (...) w L.. Gdy powrócił w miejsce zaparkowania, pojazdu nie było.
A. T. zgłosił kradzież policji. Zgłosił także szkodę w (...) S.A. w B.. Odszkodowanie z tego tytułu, w kwocie 45.000
złotych otrzymał w dniu 17 października 2005 roku. W rzeczywistości A. T. samochód ten przekazał na sprzedaż K.
K.. Po odkupieniu pojazdu za kwotę 9.000 złotych P. K. przerobił nr VIN samochodu oraz przygotował podrobione
dokumenty poświadczające sprowadzenie go z Francji. Pojazd ten zakupił H. P.. Wówczas miał świadomość jego
pochodzenia. H. P. zarejestrował samochód na nazwisko swojej znajomej J. P. (1). Dokonał tego w dniu 16 lutego
2006 roku posługując się podrobionymi dokumentami. F. (...) został sprzedany za kwotę 21.500 złotych M. D. (1).
Samochód odnaleziono i przeprowadzono badania mechanoskopijne w wyniku których odczytano pierwotny nr VIN.
Pojazd został zwrócony (...) S.A. Oddział w Z. (wyjaśnienia K. K. (2) k. 2663-2665, zeznania S. T. k. 5414v-5415,
zeznania J. P. (1) k. 5358-5358v, kopia materiałów w sprawie kradzieży F. (...) k. 1882-1898, protokół zatrzymania
F. (...) k. 542-544, opinia mechanoskopijna k. 1820, pismo (...) w sprawie F. (...) k. 3794, 3798-3799, zeznania M.
D. (1) k. 5360-5361).
H. P. urodził się (...) w miejscowości R.. Posiada wykształcenie średnie. Jest emerytowanym żołnierzem. Pozostaje
w związku małżeńskim. Ma jedno dziecko, syna M.. Jest zatrudniony w firmie o profilu dezynfekcja, dezynsekcja i
deratyzacja. H. P. nie figuruje rejestrze karnym. (Dane o karalności H. P. k. 4239, k. 4916, k. 6601, 6804, 6982, wywiad
środowiskowy dot. H. P. k.6397-6399, k.7067-7069v)
M. P. urodził się w dniu (...) w L.. Ścieżkę edukacji zakończył na poziomie wyższym. Z zawodu jest technikiem
ekonomistą. Ukończył tez studia magisterskie o kierunku administracja. Pozostaje w związku małżeńskim z E.
P.. Prowadzi własną działalność gospodarczą, z której deklaruje dochód na poziomie 2.500 złotych miesięcznie.
Dotychczas nie był karany. (Dane osobopoznawcze – M. P. k.1477, wywiad środowiskowy dot. M. P. k. 4236,
6393-6395, 6719-6721, 7070-7070v, Dane o karalności – M. P. k. 4230, 4899, 6801, 6981)
K. K. urodził się (...) w L.. Jest z zawodu mechanikiem samochodowym. Ukończył również studium celne. Pozostaje
w związku małżeńskim. Ma na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci. Prowadzi działalność gospodarczą polegającą
na usługach transportowych oraz handlu pojazdami. Deklaruje z tego tytułu dochód 2000 netto miesięcznie. Nie był
karany sądownie. (Dane o karalności – K. K. k. k.4232, 4232, 4914, 6598, 6600, 6802, 6980, wywiad środowiskowy
dot. K K. k. 6387-6388, 7057-7058)
A. T. urodził się w dniu (...) w B.. Jest z zawodu elektromechanikiem pojazdów samochodowych. Pracuje jako kierowca.
Jest rozwiedziony. Ma na utrzymaniu jedno dziecko. Był uprzednio karany. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Biłgoraju
z dnia 8 listopada 2005 roku w sprawie o sygn. Akt VI K 746/05 A. T. został skazany za kradzież z włamaniem na karę
50 stawek dziennych grzywny po 20 złotych każda. (Dane osobopoznawcze – A. T. k.3184, Dane o karalności – A. T.
k. 4238, 4238, 4917-4918, 6599, 6803, 6983, Wywiad środowiskowy dot. A. T. k. 6771-6771v, 7067-7068)
Jak wynika z opinii sądowo-psychiatrycznej A. T. w czasie popełniania zarzucanych mu czynów miał w pełni
zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem (opinia k. 3204-3207).
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dowody.
H. P. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Opisał okoliczności zakupu samochód do P. K. oraz
ich rejestracji. Wyjaśnił, że nie miał świadomości pochodzenia pojazdów z kradzieży. Podkreślił, że otrzymał od P.
K. potwierdzenie ich legalności. (k. 344-345v, 359-362, 366-367,1468, 3487v, 5164-5170, 5335v, 5585, 6176v-6177,
6818-6819)
Analiza całokształtu zebranego materiału dowodowego prowadzi do przekonania, iż wyjaśnienia H. P. nie zasługują
na obdarzenie ich w całości walorem wiarygodności. Zdaniem Sądu prawdziwe są twierdzenia oskarżonego o obrocie
samochodami zakupionymi od P. K. oraz fakt ich rejestracji. Wiarygodne są również zeznania H. P. co do przyjęcia
samochodu osobowego marki P. (...). W pozostałym zakresie należy uznać, że treści podane przez oskarżonego
to jedynie próba kształtowania swojej sytuacji procesowej w celu uniknięcia odpowiedzialności. W ocenie Sądu H
P. wbrew jego twierdzeniom, miał pełną świadomość źródła pochodzenia sprzedawanych przez siebie pojazdów.
Wszakże z wyjaśnień P. K. wynika jednoznacznie, że informował H. P. o przerobieniu nr VIN i podrobieniu
dokumentów. Okoliczność tą potwierdził także S. V.. Nie bez znaczenia jest także fakt, iż J. P. poinformowała H. P. o
zakwestionowaniu dokumentów T. (...) w Urzędzie Celnym. Pomimo to podjął kolejne czynności w celu dopełnienia
formalności a następnie pojazd ten sprzedał. Nieprawdziwe są także wyjaśnienia oskarżonego dotyczące nawiązania
współpracy z funkcjonariuszami Policji. Przeczą temu zeznania świadka A. L. (k. 5533v-5534v, 5535v), który wyraźnie
stwierdził, że M. P. odmawiał podania miejsca przechowywania przedmiotowego samochodu (P. (...)) z obawy przed
jego utratą.
M. P. również nie przyznał się do przedstawionych mu zarzutów. Opisał zakup opisanych w stanie faktycznym
samochodów. Wskazał na okoliczności ich zarejestrowania. Podał także szczegóły dotyczące dalszej sprzedaży
pojazdów. Zaprzeczył, aby wiedział o nielegalnym ich pochodzeniu. (k. 350-351, 352-355, 376-378, 686-690,
3468-3469 (...)- (...), 5337v, (...)-6177v, 6819v-6820)
Także w tym przypadku Sąd uznał, iż wyjaśnienia M. P. nie są w całości wiarygodne. Jedynie treści dotyczące
okoliczności handlu i rejestracji pojazdów można uznać za prawdziwe. Fałszywe są jednak twierdzenia oskarżonego,
co do braku wiedzy na temat nielegalnej historii samochodów. Doświadczenie życiowe nie pozwala by uznać, iż M.
P. biorąc czynny udział w przekazywaniu przez P. K. pojazdów nie słyszał od niego informacji o ich pochodzeniu. Nie
bez znaczenia jest również treść wyjaśnień P. K. (k. 144-148) w których wskazał, że M. P. kupował wraz z ojcem od
niego samochody za ceny znacznie odbiegające od ich rynkowej wartości. Były to kwoty o wiele niższe niż rzeczywista
wartość pojazdów, o czym świadczą ceny ich dalszej odsprzedaży. Okoliczność ta również potwierdza, iż M. P. znał
„powód” atrakcyjności cen samochodów.
Pozostaje także w polu widzenia Sądu treść zeznań A. K. (1) (k. 1511-1511v, 5413-5414), które Sąd uznał za wiarygodne.
Świadek zeznał, iż M. P. zlecił mu przygotowanie zdjęć samochodu marki H. (...) w taki sposób by nie była widoczna
uszkodzona stacyjka. Nie jest wymagana specjalistyczna wiedza, by mieć świadomość, że do takich uszkodzeń
dochodzi w przypadku kradzieży pojazdów. Okoliczność ta wzmacnia poczucie Sądu, że M. P. miał pełną świadomość
wad prawnych opisanych przedmiotów handlu, którym się zajmował.
K. K. (k. 475-476, 2663v-2665, 2701-2702, 3575v-3576, 5283-5285, 5287-5288, 6201-6202, 6820v-6821), przyznał
się do winy i opisał swoją rolę w przestępczym procederze. Stwierdził także jednoznacznie, że informował A. T. o
niepewnym pochodzeniu sprzedawanych pojazdów. Miał świadomość, że pochodzą z kradzieży. Wyjaśnił, że A. T.
osobiście dostarczył mu samochód F. (...). Przed Sądem potwierdził uprzednio złożone wyjaśnienia.
Zdaniem Sądu oskarżony wyjaśniał w sposób szczery i spontaniczny. Nie umniejszał swojej roli obciążając innych
członków grupy. Brak jest dowodów, by pozostawał w konflikcie z A. T.. Jego wyjaśnienia tworzą logiczną całość i
korelują z zebranym materiałem dowodowym.
A. T. nie przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów. Stwierdził, że wiedział jedynie o nielegalnym
pochodzeniu O. (...). Nie wiedział jednak, że pozostałe pojazdy pochodzą z kradzieży. Podkreślił, że podczas rejestracji
nikt nie podważał wiarygodności dokumentów tych pojazdów. Podczas konfrontacji z K. K. zaprzeczył, aby był
przez niego informowany o nielegalnej historii samochodów. Zaprzeczył także, aby dostarczył samochód F. (...). K..
(2639v-2640v, (...), (...)- (...), (...)-5287v, (...)-6202v, (...)- (...)),
Analizując materiał dowodowy Sądu uznał, że wyjaśnienia A. T. nie zasługują na obdarzenie ich atrybutem
wiarygodności w całości. Uznać należy za prawdzie podane przez niego okoliczności zakupu od K. K. pojazdów.
Prawdą jest również, że miał wiedzę o faktycznym pochodzeniu O. (...). Rzecz w tym, że w świetle wyjaśnień K. K.,
A. T. był informowany o pochodzeniu każdego ze sprzedawanych egzemplarzy. M., zatem również świadomość, że
rejestrowane i sprzedawane przez niego pojazdy mają zmienione nr VIN i podrobione dokumenty. Wobec powyższego
jego wyjaśnienia w tym zakresie należy uznać jedynie za próbę ograniczenia swojej odpowiedzialności w niniejszym
postępowaniu. Podobnie należy ocenić jego wyjaśnienia w kontekście przekazania K. K. samochodu marki F. (...).
Treści podane przez A. T. w tym zakresie, także pozostają w sprzeczności z wyjaśnieniami K. K., które Sąd uznał za
wiarygodne. (k. 2665).
Sąd zważył, co następuje:
Przed omówieniem dowodów na podstawie, których Sąd dokonał ustaleń faktycznych należy zauważyć, iż w związku
z realizacją dyspozycji art. 423 § 1a k.p.k., zakres niniejszego uzasadnienia został ograniczony tylko do tych części
wyroku, które dotyczą H. P., M. P., A. T. oraz K. K. w zakresie wymiaru kary.
Dokonując rekonstrukcji przebiegu zdarzenia Sąd opierał się głównie na relacji P. K. i S. V., którzy dokładnie
omówili nie tylko przebieg przestępczego procederu, ale także rolę, jaką odegrali w niej poszczególni sprawcy, nie
umniejszając przy tym swojego udziału. Ich relacja były konsekwentne (z jednym wyjątkiem w wyjaśnieniach P. K.)
w toku postępowania, poszczególne podawane przez nich fakty układają się w logiczną i życiowo uzasadnioną całość.
Okoliczności podane przez P. K. i S. V. wzajemnie się uzupełniają. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom P. K. jedynie w
zakresie nie przyznania się do kierowania grupą. Zauważyć wszakże należy, że okoliczności tej P. K. zaprzeczył w chwili,
gdy był już prawomocnie skazanym, m.in. za kierowanie grupą przestępczą. Uznać zatem należy, że w ten sposób
podejmował próby zmniejszenia odpowiedzialności innych jej członków poprzez częściowe podważanie jej istnienia.
P. K. (1) w toku postępowania przygotowawczego opisał szczegóły przestępczego procederu. Wskazał na osoby,
które brały udział w zorganizowanej grupie. Opisał role, jakie odgrywali poszczególni członkowie. Dokładnie podał
okoliczności sprzedaży poszczególnych pojazdów pochodzących z kradzieży. Podkreślił, że informował H. P. o
nielegalnym pochodzeniu sprzedawanych mu samochodów. Stwierdził jednoznacznie, że pochodziły z kradzieży.
Mówił także H. P., że pojazdy maja zmienione nr VIN i podrobione dokumenty. Wskazał, że działalność związana ze
sprzedażą kradzionych samochodów zaczęła się w sierpniu 2005 roku. Podał, że H. P. zmieniał nr VIN na podszybiu F.
(...). Przed Sądem w dniu 13 grudnia 2013 roku potwierdził uprzednio złożone wyjaśnienia. Opisał relacje, jakie łączyły
go z H. P.. Dodał, że H. P. wiedział o nielegalnym pochodzeniu S. I.. Wszystkie osoby kupujące od niego samochody
wiedziały o tym, że pochodzą z kradzieży. Zaprzeczył, aby m.in. M. P., H. P. byli mu podlegli. (k. 144-148, 154-155,
156-157, 173-176, 284-285, 571-574, 728-733, 757-758, 1469-1472, 3357-3358, 6934-6936)
S. V. opisał okoliczności przestępczych działań grupy. Wskazał na jej poszczególnych członków, w tym na M. P. i
H. P., oraz role, jakie ogrywali w przestępczej strukturze. Podał, że we Francji zgłosił kradzież samochodu S. (...) i
uzyskał stosowne odszkodowanie. Następnie samochód ten został sprowadzony do Polski. Miał zmieniony nr VIN i
podrobione dokumenty. Tak przygotowany został sprzedany M. P.. Podał, że H. P. wiedział o nielegalnym pochodzeniu
sprzedawanych samochodów. Przesłuchany w drodze pomocy prawnej stwierdził, że H. P. był „handlowcem bandy”.
P. K. egzekwował posłuszeństwo poprzez rozmowy telefoniczne. H. P. otrzymywał korzyści pieniężne jak również
samochody. Stwierdził, że nie zna M. P..
(282-283, 400-401, (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)-6591v)
K. C. (1) (k. 274-275v, 5338v-5339) podał okoliczności zakupu S. I.. Opisał przebieg transakcji. Podkreślił, że H.
P. zapewniał go, że pojazd „jest w porządku ze stanem prawnym”. Świadek opisał przebieg zdarzenia w sposób
konsekwentny, jego zeznania są wyczerpujące, jasne, szczegółowe, pełne i jednoznaczne.
S. W. (1) (k. 271-272) opisał okoliczności kupna samochodu osobowego marki T. (...). Wskazał, że w tej sprawie
kontaktował się z M. P., którego poznał za pośrednictwem swojego znajomego J. K. (1). W transakcji sprzedaży
brał udział również H. P.. M. P. przekazał świadkowi francuskie dokumenty. Żadne inne dowody nie wykluczają
wersji przedstawionej przez świadka, a wręcz przeciwnie, przedstawiają zbieżną wersję wydarzeń oraz wzajemnie
się uzupełniają z zeznaniami pokrzywdzonego. W związku z tym należy obdarzyć zeznania S. W. atrybutem
wiarygodności.
J. L. (1) (k. 698-699, 5357v-5358), opisał przebieg transakcji zakupu samochodu osobowego marki P. (...). Sprzedawcą
był M. P.. Świadek zeznał, że nie miał wiedzy o nielegalnym pochodzeniu samochodu. Sprzedawca nie informował go o
tym. Wątpliwości tego rodzaju pojawiły się w trakcie pozyskiwania dodatkowego kompletu kluczyków do samochodu.
Świadek zeznawał w sposób logiczny i konsekwentny, dlatego też Sąd uznał jego zeznania za wiarygodne.
G. L. (1) (k.5584v-5585) zeznał, że zakupił od M. P. samochód marki P. (...). Od wielu lat się znają. Nie miał wiedzy, że
samochód pochodzi z przestępstwa. Dodał, że pieniądze za samochód wręczył M. P.. Sąd ma na uwadze, iż zeznania
świadka w części pozostają w sprzeczności z zeznaniami E. Ł.. Okoliczność wręczenia pieniędzy nie jest decydująca co
do oceny prawno-karnej zachowania M. P.. Wszakże jego udział w sprzedaży samochodu P. (...) potwierdził J. L..
E. P. (k. 5647) zeznała, że 11 listopada 2005 roku była wraz z M. P. na wyjeździe nad S.. Wówczas oskarżony dzwonił
do swojego ojca i kolegi G. L. by przekazali sobie pieniądze. Na wyjeździe byli około 4 lub 5 dni. Brak jest podstaw,
by uznać zeznania świadka za niewiarygodne.
J. P. (1) (k. 526-531, 5358-5358v), opisała współpracę z H. P. w zakresie dopełniania formalności w związku
dokonywaniem opłat celnych i rejestracji samochodów pochodzących z Francji. Wskazała, że czynności te dotyczyły
samochodów T. (...) oraz F. (...). Podała, że w przypadku obu samochodów ich dokumenty były kwestionowane.
Zeznała, że informowała o tym H. P., lecz on zapewniał ją, że dokumenty są prawidłowe. W ocenie Sądu zeznania
powyższego świadka zasługują w pełni na danie im wiary, albowiem, są one logiczne, spójne, konsekwentne. Świadek
zeznawał pewnie, spontanicznie i szczegółowo opisywał zdarzenia, których był uczestnikiem.
A. S. (1) (k. 77-80, 1649-1650, 5339-5339v), opisał przebieg transakcji sprzedaży samochodu osobowego T. (...).
Kupującym była T. W.-K.. Po ujawnieniu nieprawidłowości w dokumentach oddał pieniądze kupującej. Zażądał ich
zwrotu od H. P.. Oskarżony pozostawił na jego posesji samochód osobowy P. (...) a następnego dnia przyniósł 10.000
złotych. Także w tym przypadku Sądu uznał, że zeznania świadka z uwagi na logiczny i spójny charakter zasługują na
uznanie za prawdziwe.
J. S. (k. 74-75), zeznał, że jako pomagający ojcu w prowadzeniu komisu samochodowego widywał H. P.. Przyjeżdżał
S. I. a następnie samochodem marki P.. Brak jest podstaw by uznać, że świadek nie podaje prawdy.
T. K. (1) (k. 85-86, 5338v), zeznała, że zakupiła w komisie samochód osobowy marki T. (...). Sprzedawcą był A. S..
Dodała, że zwróciła samochód i odzyskała pieniądze po ujawnieniu nielegalnego pochodzenia pojazdu. Zdaniem Sądu
zeznania świadka są wiarygodne ponieważ nie pozostają w sprzeczności z innymi dowodami w sprawie niniejszej.
Z. K. (1) (k. 2374-2375, 5415-5415v, 6352-6352v) w swoich zeznaniach opisał przebieg transakcji kupna-sprzedaży
samochodu osobowego marki V. (...). Podał, że sprzedawcą był A. T.. Nie miał podejrzeń co do pochodzenia
samochodu. Nie miał problemów z jego rejestracją. Także zeznania tego świadka należy określić jako zgodne z prawdą.
Podane przez Z. K. treści są spójne i logiczne, jednocześnie nie pozostają w sprzeczności z dowodami, które Sąd uznał
za wiarygodne.
D. B. (1) (k. 1496-1498, 5412-5413, 6351-6351v) podał okoliczności zakupu samochodu osobowego marki T. (...).
Wskazał, że sprzedawca posługiwał się danymi A. T.. Świadek dodał, że sprawdzał nr VIN nadwozia i dokumenty. Nie
wzbudzały zastrzeżeń. Sprzedawca zapewniał go, że pojazd jest legalny. Brak jest dowodów w zebranym materiale
podważających wersję opisywanego świadka. Z tego względu jego zeznania należy uznać za zasługujące na atrybut
wiarygodności.
M. J. (1) (k. 2736-2737, 2793, 5432-5433, 6351-6352) wskazał na okoliczności zakupu samochodu V. (...). Zeznał, że
dokumentacja samochodu wskazywała na popowodziowe pochodzenie. Przed zakupem sprawdzał dokumenty i stan
techniczny samochodu. Nie miał problemów z zarejestrowaniem samochodu. Sprzedawcą był A. T.. W ocenie Sądu
okoliczności podane przez M. J. korelują z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Brak jest podstaw by
uznać je za niewiarygodne.
P. S. (1) (k. 1120-1121, 5359-5360, 6354) opisał przebieg transakcji kupna samochodu osobowego marki O. (...).
Sprzedawcą był znany mu A. T.. Wskazał, że sprawdzał nr VIN, zgadzał się z tym wpisanym w dokumentach. Nie było
problemów w trakcie rejestracji. Nie miał świadomości, że pojazd pochodzi z nielegalnego źródła. Sąd uznał, że podane
przez świadka okoliczności są zgodne z prawdą. W tym miejscu wskazać należy, że A. T. nie kwestionował podanych
przez świadka treści i przyznał, że miał wiedzę o nielegalnym pochodzeniu sprzedawanego P. S. samochodu.
M. K. (1) (k. 2629-2630) podała, że jest rodzinnie związana z A. T.. Z tego względu pozwoliła mu przechowywać na
swojej posesji dwa samochody osobowe, tj. H. (...) i V. (...). A. T. twierdził, że ukrywa je przed żoną, z którą się rozwodzi.
Zeznania świadka M. K. Sąd uznał za wiarygodne. M. K. pomimo koneksji rodzinnych z A. T. w sposób konsekwentny
podała znane jej fakty.
D. M. (k. 2593-2593v, 5431-5432) opisała przebieg transakcji kupna-sprzedaży samochodu osobowego marki T. (...).
Zakupu dokonała w B.. Nie była w stanie wskazać nazwiska sprzedawcy. Opisała jego wygląd. Nie miała wiedzy, że
samochód pochodzi z nielegalnego źródła. Zeznania świadka były spontaniczne i szczere. Zdaniem Sądu korelują z
materiałem dowodowym zebranym w niniejszej sprawie.
A. R. (1) (k. 2524) opisała okoliczności wejścia w posiadanie samochodu osobowego marki T. (...). Wskazała, że
pojazd został zakupiony w komisie przy ul. (...). Poprzednim właścicielem była M. M. (2). K. R. (k. 2526) wskazał na
okoliczności zakupu T. (...) w komisie przy ul. (...). Wskazał, że nie miał problemów z rejestracją pojazdu. Zeznania
powyższych świadków są logiczne i konsekwentne. Wzajemnie uzupełniają się tworząc spójną całość.
M. D. (1) (k. 546- 547, 5360-5361) podał okoliczności zakupu F. (...). Dodał, że sprzedawcą był H. P.. Wskazał na
nieprawidłowości, które pojawiły się w toku rejestracji pojazdu. H. P. nie informował go o nielegalnym pochodzeniu
samochodu. Zdaniem Sądu świadek nie miał powodów by w sposób nieszczery zeznawać. Podane przez niego treści
nie były kwestionowane w toku postępowania.
A. K. (1) (k. 1511, 5413-5414) zeznał, że M. P. prosił go by przygotowując zdjęcia samochodu H. (...) ukrył
rozmontowaną stacyjkę. Fotografie były przeznaczone do ogłoszeń sprzedaży pojazdu. Wykadrował tak, by było tylko
widać licznik. Pomimo, że M. P. przeczy, by prosił A. K. o ukrycie uszkodzonej stacyjki na zdjęciach, to właśnie
zeznaniom świadka Sąd nadał walor wiarygodności. Zdaniem Sądu świadek nie miał powodów, by niezgodnie z
prawdą obciążać oskarżonego. Nadto jego zeznania były spontaniczne i konsekwentne.
A. L. (k. 5533v-5535v, 6352v-6353v) opisał sposób w jaki poznał H. P.. Oskarżony informował go o
nieprawidłowościach w dokumentach samochodu T. (...). Prosił o pomoc w odzyskaniu 10.000 złotych, jakie wręczył
właścicielowi komisu. H. P. mówił, że ukrył samochód marki P.. Wspominał, że nie chce stracić tego pojazdu. Proszony
o możliwość obejrzenia P. (...). P. odmówił. Przed Sądem w dniu 22 czerwca 2011 roku świadek potwierdził uprzednio
złożone zeznania. Nie potrafił przypomnieć sobie szczegółów dotyczących kontaktów z H. P.. Zeznaniom powyższym
Sąd dał w pełni wiarę. Są one spójne, logiczne i konsekwentne, brak też jakichkolwiek powodów, które mogłyby
świadczyć o stronniczości czy braku obiektywizmu świadka. Sąd zauważa, że w ostatnich zeznaniach świadek nie
pamiętał opisywanych uprzednio okoliczności. Pamiętać jednak trzeba, że po upływie znacznego okresu od minionych
wydarzeń ślad pamięciowy ulega zatarciu. Okoliczność ta nie podważa przydatności dowodu ze zeznań opisywanego
świadka.
Zeznania świadków k.23-24, 1902-1903, 2254-2255 W. H., k.25-27, 1904-1905, 2252-2253, K. H., k.56, 260-262,
734-736, A. R. (3), k.64-66 K. G. (1), k.120-123, V. M., k.228-229, 5338-5338v R. C. (1), k.271-273, 5336v-5337v, A.
P., k.322-323, 5434-5434v K. Ś., k.413, 5362 W. W. (1), k.421-422, 652-653, 5646-5646v, B. K., k.468, 5359, R. W.
(1), k.795-797 E. K. (3), k.806-809, 5361-5361v, K. M., k.810-812, 5361v-5362, T. M., k.963, 5362 M. B. (1), k.1199 J.
B. (1), k. 1532, K. P., k.1536, 5414-5414v, B. S., k.1883-1886, 5414v-5415, S. T., k.1894-1895, 2354, M. T., k.1900-1901,
R. T., k.1916-1917, 5412v A. C., k.2320 M. B. (2), k.2321 K. J., k.2364-2365, 5434v-5435 M. Z., k.2620-2622 P. S. (3),
k.2623-2624, D. Ł., k.2666-2667 R. B. (1), k.2778-2779 W. Z., k.2799-2800, J. B. (2), k.2973, J. B. (3), k.2985-2986
R. B. (1), k.3024-3025, I. S., k.3098-3099, 5433-5433v S. B., k.3141-3142, 5478-5478v P. B., k.3180 T. T., k.3187-3188
J. K. (2), k.3202 A. N., k.3293, 5433v M. W., k.3544, 5434 P. W., k.5534v-5535 R. K., k.5535 A. K. (2), k.127-128,
161-164, 1145-1147, 1686-1688, E. T. (1) (obecnie S.), (...)- (...), (...), (...), 5340-5340v, k.132-135, 187-190, 1148-1151,
3498, Ł. R. (1), (...), 5340v- (...), k.235-236, 300-303, 3491, 6203, A. T. (2), k.239-241 R. R., (...)- (...), (...)-6591v,
k.865-867, 1053, 1135-1137, 3345-3346, T. P. (1), (...)- (...), (...)-5648v, 6291v- (...), k.3376-3377 M. D. (2), k.521-523
T. K. (2), k.646-657 P. S. (4), k.1599 P. G., k.2351 R. Z., k.2414 A. Ł., k.2423 R. Ł., k.2500-2501 M. R. (1), k.2543 K.
D., k.2805-2808 P. B., k.3004 D. J., k.3131 A. B. (2), k.3255-3258 W. B. (1), k.3259-3260, W. B. (2) oraz k.3455-3456
P. F. nie wniosły istotnych okoliczności do rozstrzygnięcia w sprawie niniejszej. Brak jest jednocześnie podstaw by
uznać je za niewiarygodne.
Za w pełni wiarygodne, z uwagi na swą formę i treść, Sąd uznał zgromadzone w sprawie a także powołane wyżej
dowody z dokumentów, tj. k.1 Telefonogram, k.2-3 Notatka urzędowa, k.31-37 Protokół przeszukania – (...), k.38-41
Protokół oględzin miejsca – (...), k.42-47 Protokół przeszukania – N., ul. (...), k.49-52 Protokół przeszukania – L.,
M. 13, k.60-62 Protokół zatrzymania rzeczy – K. G., k.81-84 Protokół przeszukania – autokomis, k.93-95 Protokół
przeszukania – T. (...), k.112-114 Protokół zatrzymania rzeczy – H. P., k.218-220 Protokół przeszukania – L., ul. (...),
k.225-227 Protokół zatrzymania S. (...) u R. C., k.245-247 Protokół zatrzymania S. I. u K. C., k.310-313 Protokół
przeszukania u H. P. (1), k.328-330 Protokół przeszukania garażu przy ul. (...) w L., k.332-333 Protokół oględzin
samochodu T. (...), k.417-419 Protokół przeszukania – (...) przy ul. (...), k.433-435 Protokół zatrzymania motocykla
crossowego, k.443-445 Protokół przeszukania – K. K., k.542-544 Protokół zatrzymania - F. (...), k.648-650 Protokół
zatrzymania – F. (...), k.722-724 Protokół zatrzymania – P. (...), k.747 Opinia mechanoskopijna – S. (...), k.750
Opinia mechanoskopijna – T. (...) o nr rej. (...), k.754-755 Opinia mechanoskopijna – T. (...) o nr rej. (...), k.763-765
Protokół zatrzymania dokumentów na samochód T. (...) o nr rej. (...), k.790-792 Protokół zatrzymania samochodu –
T. (...) o nr rej. (...), k.800-802 Protokół zatrzymania samochodu – F. (...), k.813-814 Opinia – wycena zabezpieczenia
majątkowego S. V., k.816-818 Protokół zatrzymania dokumentów na samochody S. (...), S. (...) i P. (...), k.911-921
Biling rozmów, k.927-929 Opinia mechanoskopijna – motocykl Y. o nr rej. (...), k.932-933 Opinia mechanoskopijna
– motocykl S., k.947-959 Kopia materiałów w sprawie kradzieży samochodu T. (...), na szkodę I. K., k.967-968
Opinia mechanoskopijna – motocykl K. o nr rej. (...), k.971-972 Opinia mechanoskopijna – motocykl Y., k.975 Opinia
mechanoskopijna – S. (...) o nr rej. (...), k.986-987 Opinia mechanoskopijna – motocykl Y. o nr rej. (...), k.990-991
Opinia mechanoskopijna – T. (...) o nr rej. (...), k.994-996 Opinia mechanoskopijna – P. (...) o nr rej. (...), k.999-1000
Opinia mechanoskopijna – T. (...) o nr rej. (...), k.1005-1006 Opinia mechanoskopijna – T. (...) o nr rej. (...), k.1029
Opinia mechanoskopijna – T. o nr rej. (...), k.1122 Umowa kupna zawarta pomiędzy A. T. i P. S., k.1123-1125 Protokół
zatrzymania O. (...). S., k.1126-1128 Protokół zatrzymania dokumentów na samochód O. (...) o nr rej. (...), k.1171 Opinia
mechanoskopijna – F. (...) o nr rej. (...), k.1174-1175 Opinia mechanoskopijna – P. (...) o nr rej. (...), k.1178-1188
Kopia materiałów w sprawie kradzieży motocykla K. na szkodę M. H., k.1203-1214 Kopia materiałów w sprawie
kradzieży samochodu T. (...) na szkodę T. B., k.1218-1220 Protokół zatrzymania dokumentów na samochód O. (...)
o nr rej. (...), k.1222-1224 Protokół zatrzymania dokumentów na samochód V. (...) o nr rej. (...), k.1230 Opinia
mechanoskopijna – O. (...) o nr rej. (...), k.1286-1291 Zeznania podatkowe – M. P., k.1293-1334 Zeznania podatkowe
– H. P., k.1412-1413 Opinia mechanoskopijna – tabliczka znamionowa sam. F., k.1426-1443 Kopia materiałów w
sprawie kradzieży samochodu P. (...) na szkodę (...) Bank SA we W., k.1450-1463 Kopia materiałów w sprawie
kradzieży samochodu T. (...) na szkodę (...) Sp. z o.o. w W., k.1481 Opinia mechanoskopijna – F. (...) o nr rej. (...),
k.1485 Opinia mechanoskopijna – T. (...) o nr rej. (...), k.1491-1493 Protokół zatrzymania samochodu T. (...) o nr rej.
(...) i dokumentów, k.1494-1495 Protokół oględzin – T. (...) o nr rej. (...), k.1515-1530 Kopia materiałów w sprawie
kradzieży samochodu T. (...) na szkodę E. Z., k.1538-1540 Protokół zatrzymania dokumentów na samochód T. (...)
o nr rej. (...), k.1559-1587 Kopia materiałów w sprawie kradzieży motocykla Y. na szkodę R. B. (2), k.1594-1595
Opinia mechanoskopijna – T. (...) o nr rej. (...), k.1600-1602 Dokumentacja na samochód H. (...), k.1613-1627 Kopia
materiałów w sprawie kradzieży samochodu O. (...) na szkodę firmy (...) Sp z o.o., k.1630-1648 Opinia z badania
telefonu S. (...). P., k.1652-1685 Kopia materiałów w sprawie kradzieży z włamaniem do mieszkania przy ul. (...) w
L. na szkodę M. D. (2), k.1690-1767 Kopia materiałów w sprawie kradzieży samochodu P. (...) na szkodę J. P. (3) i
R. W. (2), k.1771-1773 Wyrok IV K 400/96 – H. P., k.1774-1775 Wyrok II AKa 48/2000 – H. P., k.1816-1819 Opinia
mechanoskopijna – motocykl K. o nr rej. (...), k.1820 Opinia mechanoskopijna – F. (...) o nr rej. (...), k.1824-1836
Kopia materiałów w sprawie kradzieży motocykla S. na szkodę A. M., k.1838-1858 Kopia materiałów w sprawie
kradzieży samochodu S. (...) na szkodę R. C. (3), k.1860-1862 Protokół zatrzymania dokumentów na samochód H.
(...), k.1864-1866 Protokół zatrzymania dokumentów na samochód V. (...), k.1909 Informacja z (...) o wypłacie E. Z.
odszkodowania, k.1947-1959 Opinia z badań komputerowych – H. P., k.2052-2065 Opinia z badań komputerowych –
H. P., k.2225-2266 Kopia materiałów w sprawie kradzieży motocykla Y. na szkodę P. J., k.2329-2341 Kopia materiałów
w sprawie kradzieży samochodu T. (...) na szkodę R. Z., k.2356-2358 Protokół zatrzymania dokumentów na motocykl
H., k.2360-2362 Protokół zatrzymania motocykla H., k.2366-2368 Protokół zatrzymania dokumentów na samochód
V. (...) o nr rej. (...), k.2370-23672 Protokół zatrzymania dokumentów na samochód V. (...) o nr rej. (...) – Z. K., k.2378
Opinia mechanoskopijna – V. (...) o nr rej. (...), k.2381 Opinia mechanoskopijna – motocykl H., k.2389 -2402 Kopia
materiałów w sprawie kradzieży samochodu T. (...) na szkodę A. B. (1), k.2404-2405 Opinia mechanoskopijna – T.
(...) o nr rej. (...), k.2407-2408 Opinia mechanoskopijna – T. (...) o nr rej. (...), k.2415-2417 Protokół zatrzymania
motocykla Y. (...). Ł., k.2424-2427 Kopia dokumentów motocykla Y., k.2453-2457 Protokół zatrzymania rzeczy od Z.
K. – sam. os. V. (...), k.2497-2499 Protokół zatrzymania rzeczy od M. R. – motocykl S., k.2502-2503 Protokół oględzin
– motocykl S., k.2507-2512 Kopia dokumentacji samochodu H. (...), k.2519-2521 Protokół zatrzymania rzeczy od A.
R. – sam. os. (...), k.2532-2512 Kopia dokumentacji motocykla K. (...), k.2545-2549 Kopia dokumentacji motocykla
K. (...), k.2550-2583 Kopia dokumentacji samochodu V. (...), k.2597-2609 Kopia materiałów w sprawie kradzieży
samochodu V. (...) na szkodę M. P. (3), k.2615-2618 Protokół przeszukania mieszkania i garażu – A. T., k.2626-2628
Protokół zatrzymania rzeczy od E. K. - samochód H. (...) o nr rej. (...), k.2646-2659 Kopia materiałów w sprawie
kradzieży samochodu T. (...) na szkodę (...) Sp. z o.o., k.2730-2731 Protokół oględzin - samochód V. (...) o nr rej. (...),
k.2740-2748 Kopia dokumentacji samochodu V. (...) o nr rej. (...), k.2756-2766 Kopia dokumentacji samochodu V. (...)
o nr rej. (...), k.2771-2775 Kopia dokumentacji samochodu V. (...) o nr rej. (...), k.2782-2783 Opinia mechanoskopijnasamochód V. (...) o nr rej. (...), k.2868-2870 Protokół ustnego zawiadomienia o przestępstwie – M. D., k.2871-2872
Protokół oględzin miejsca włamania, k.2884 Oświadczenie M. D., k.2951-2958 Kopia materiałów w sprawie kradzieży
samochodu T. (...) na szkodę T. K. (3), k.2983-2984 Protokół przeszukania posesji – R. B., k.2988-3002 Kopia
materiałów w sprawie kradzieży samochodu T. (...) na szkodę firmy (...) Sp. z o.o., k.3006-3007 Protokół zatrzymania
samochodu V. (...) o nr rej. (...), k.3009-3010 Protokół oględzin samochodu V. (...) o nr rej. (...), k.3021-3023 Protokół
zatrzymania rzeczy – dokumenty samochodu A. (...), k.3026-3028 Protokół zatrzymania samochodu marki A. (...),
k.3060-3061 Opinia mechanoskopijna – samochód V. (...) LL, k.3065-3066 Opinia mechanoskopijna – samochód
T. (...), k.3076-3078 Protokół zatrzymania motocykla K. (...), k.3092-3094 Protokół zatrzymania motocykla H. o nr
rej. (...), k.3116-3119 Opinia mechanoskopijna – V. (...), k.3123-3126 Opinia mechanoskopijna – A. (...), k.3134-3135
Protokół zatrzymania motocykla Y. E., k.3138— (...) Protokół oględzin motocykla Y. E., k.3146-3165 Kopia materiałów
w sprawie kradzieży samochodu V. (...) na szkodę firmy (...), k.3168-3171 Opinia mechanoskopijna – motocykl S.
(...), k.3204-3207 Opinia sądowo psychiatryczna – A. T., k.3243-3244 Opinia mechanoskopijna – samochód H. (...),
k.3250 Wyrok VI K 746/05 – A. T., k.3261-3262 Protokół oględzin miejsca kradzieży samochodu V. (...), k.3264-3268
Opinia mechanoskopijna – motocykl Y. (...), k.3270-3285 Kopia materiałów w sprawie kradzieży samochodu A.
(...) na szkodę J. B., k.3338-3340 Opinia mechanoskopijna – motocykl H. (...), k.3347 Pismo T. P. do Prokuratury
Rejonowej w Lublinie, k. 3420-3452 Kopia akt (...) SA szkody zgłoszonej przez M. D., k.3531 Historia choroby – Ł.
R., k.3557-3560 Opinia mechanoskopijna – motocykl Y. (...), k.35563-3565 Opinia mechanoskopijna – motocykl K.
(...), k.3584-3585 Informacja o pojazdach, k.3791-3793 (...) SA wraz cesjami praw do motocykla Y. (...) i samochodu
T. (...), k.3794-3799 (...) SA wraz cesjami praw do samochodu P. (...) i samochodu F. (...), k.3800-3807 (...) SA wraz
cesjami praw samochodu T. (...), motocykla K. (...) i motocykla S. (...), k.3808-3816 Pismo C. V. wraz z dokumentacją
dotyczącą kradzieży F. (...) na szkodę F. O., k.3817-3825 Pismo C. V. wraz z dokumentacją dotyczącą zgłoszenia
kradzieży S. I. przez S. V., k.3835 Pismo z C. (...) V. (...), k.3842-3844 (...) SA wraz cesją praw do samochodu T. (...),
k.3848 (...) Bank SA – P. (...), k.3866-3868 (...) BANK SA wraz cesją praw do samochodu T. (...), k.3871-3872 (...)
SA wraz cesją praw do samochodu P. (...), k.3878-3897 Pismo z C. (...) wraz z dokumentacją dotycząca motocykla
H. (...), k.3961-3964 Pismo z (...) SA W. wraz cesją praw do samochodu S. (...), k.3965-3971 Pismo z A. – T. (...) i O.
(...), k.3993-4000 Pismo z C. (...) wraz z dokumentacją dotyczącą V. (...), k.4042-4044 Pismo S. I. wraz cesją praw
do samochodu T. (...), k.4048-4060 Pismo z C. (...) wraz z dokumentacją dotyczącą V. (...), k.4063-4067 Pismo z C.
(...) wraz z dokumentacją dotyczącą V. (...), k.4136 Informacja o motocyklu S., k.4137-4149 Pismo z C. (...) wraz z
dokumentacją dotyczącą motocykla S., k.4152-4164 Pismo z C. (...) wraz z dokumentacją dotyczącą motocykla Y. (...),
k.4246 Pismo z KPP w B., k.4248-4250 Protokół oględzin samochodu marki V. (...), k.4440-4442 Pozew adhezyjny
M. J. (1) wraz z załącznikami, k.4560-4561 Opinia Laboratorium Kryminalistycznego KWP w L. dotycząca samochodu
V. o nr rej. (...), k.4637,4704,4712 Wniosek M. D. (1) o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody, k.4750-4757
Wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 7 maja 2008r. w sprawie IV K 437/07, k.4970 Oświadczenie M. D. (1),
k.5036 Wniosek K. C. (1) o naprawienie szkody, k.5112-5121 Wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 21 listopada
2014r. w sprawie IV K 133/08, k.5146 Wniosek S. W. (1) dot. naprawienia szkody, k.5161 Wniosek pełnomocnika
pokrzywdzonego D. B. (1) o naprawienie szkody, k.5280 Oświadczenie P. F. dot. naprawienia szkody przez K. K. (2),
k.5575 Pokwitowanie odbioru kwoty przez M. W. od K. K. (2) z 28 kwietnia 2007r., k.5576 Pokwitowanie odbioru
kwoty przez M. Z. z 25 marca 2007r., k.5577 Pokwitowanie odbioru kwoty przez R. W. (1) od K. K. (2) z 24 kwietnia
2007r., k.557 Pokwitowanie odbioru kwoty przez D. M. od M. K. (3) z 26 stycznia 2007r., k.5579 Pokwitowanie
odbioru kwoty przez P. W. od K. K. (2) z 7 maja 2007r., k.5675-5689 Wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia
4 listopada 2009r., w sprawie IV K 385/08, k.6178-6189 zgłoszenie się pełnomocnika STU E. Hestia z siedzibą w
S. wraz z wnioskiem o naprawienie szkody, k.6349 pokwitowanie odbioru pieniędzy przez Z. K. (1) od A. T. (3) z 1
września 2010r., a także dowody wpłat złożone przez obrońcę A. T. na rozprawie w dniu 5 września 2014 roku. Ich
autentyczności i prawdziwości treści w nich zawartych nie kwestionowała w szczególności żadna ze stron, a i Sąd
nie znalazł podstaw, by uczynić to z urzędu. W szczególności nie sposób podważać wiarygodności sporządzonych
na potrzeby prowadzonego postępowania, wyżej wymienionych opinii biegłych, tj. z zakresu mechanoskopii oraz
psychiatrii. Ich kompletność, spójność oraz logiczność każe je traktować w kategoriach wartościowego i w pełni
przydatnego dowodu. Opinie są poparta fachową wiedzą, w sposób jasny odpowiadają na przedstawione pytania i nie
zawierają wewnętrznych sprzeczności, dlatego też Sąd obdarzył je w pełni przymiotem wiarygodnej.
Omówione powyżej dowody dają pełny obraz zdarzeń, zgodny z zasadami wiedzy ogólnej, jak również z podstawowymi
zasadami doświadczenia życiowego. Dysponując tak zgromadzonym materiałem dowodowym Sąd zyskał pełne
przekonanie, co do okoliczności popełnienia przedmiotowych czynów. Oczywisty w ocenie Sądu jest sam fakt ich
popełnienia, istnieją wystarczające podstawy, aby ich popełnienie przypisać oskarżonym, wyjaśnione zostały także
elementy przedmiotowe i podmiotowe rzutujące na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynów.
Na podstawie tak poczynionych ustaleń Sąd nie miał też wątpliwości, co do winy oskarżonych. Wskazują na to
dotychczas zgromadzone dowody uzyskane w niniejszej sprawie ze źródeł osobowych jak i pozaosobowych. Zeznania
świadków i inne dowody w sposób logiczny i spójny tworzą obraz przestępstw.
Z powyższego, prawidłowo ustalonego w oparciu o całokształt materiału dowodowego, stanu faktycznego, wynika
bowiem ewidentnie, że oskarżeni H. P. i M. P. w okresie od sierpnia 2005 roku do 8 kwietnia 2006 roku w miejscowości
K. i w L. woj. (...), brali udział w zorganizowanej grupie, mającej na celu wprowadzenie do obrotu pochodzących
z przestępstw pojazdów mechanicznych, poprzez doprowadzenie osób fizycznych do niekorzystnego rozporządzenia
mieniem za pomocą wprowadzania ich w błąd, co do legalności przeprowadzonej transakcji kupna – sprzedaży
i uzyskania przez to korzyści majątkowej, po wcześniejszym przerobieniu znaków identyfikacyjnych pojazdów i
podrobieniu dokumentów na te pojazdy, przy czym P. K. (1) grupą tą kierował, tj. czynu, o którym mowa w art. 258
§ 1 k.k.
Przepis art. 258 § 1 k.k. penalizuje zachowanie polegające na braniu udziału w zorganizowanej grupie lub związku
mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego. Zorganizowaną grupę przestępczą tworzą
przy tym, co najmniej trzy osoby, których celem jest popełnienie określonych przestępstw lub też generalnie
popełnianie przestępstw. (...) grupy przestępczej polega na w miarę stałym jej składzie (choć nie wszyscy członkowie
muszą uczestniczyć w popełnieniu każdego z zaplanowanych przestępstw), jak również akceptacji celów i gotowości do
zaspokajania potrzeb grupy.1 Zorganizowana grupa przestępcza nie musi posiadać trwałej, rozwiniętej struktury oraz
długofalowego programu działania jak związek przestępczy, jednakże charakteryzuje się elementami zorganizowania,
w tym określonym podziałem ról i ustalonym kierownictwem.2 W okolicznościach sprawy niniejszej stały skład grupy
i role poszczególnych członków został ustalone. T. P. dostarczał część pojazdów pochodzących z kradzieży. P. K.
kierował i koordynował poczynania poszczególnych członków. Jak wynika z zeznań S. V., P. K. dyscyplinował H. P.
przemocą słowną. P. K. zmieniał także nr VIN oraz podrabiał dokumenty. Tę ostatnią czynność przeprowadzała też
E. T.. Przygotowane samochody były następnie przekazywane do sprzedania M. P. i H. P.. Sąd Okręgowy w całości
podziela pogląd Sądu Apelacyjnego w Lublinie, że pojęcie "brania udziału" w zorganizowanej grupie mającej na
celu popełnianie przestępstw, którym posługuje się art. 258 § 1 k.k., swym zakresem obejmuje nie tylko formalną
przynależność do tej nielegalnej struktury, ale także udział w tego rodzaju przestępstwach, dla popełnienia których
grupa została założona.3 W tym kontekście zauważyć trzeba, że H. P. i M. P. czynni brali udział w grupie, wszakże
sprzedawali dostarczone im pojazdy pochodzące z kradzieży. Dla realizacji znamion przynależności do zorganizowanej
grupy przestępczej nie jest konieczna wiedza sprawcy o szczegółach organizacji grupy, znajomość wszystkich osób ją
tworzących, mechanizmów jej funkcjonowania. Nie jest uzasadnione oczekiwanie formalnego potwierdzenia udziału
w grupie, wyboru kierownictwa itp. Nawet gdyby uznać, że brak jest bliższych relacji pomiędzy H. P., M. P. a
innymi członkami grupy nie wyłącza ich udziału w jej strukturach.4 Za członka zorganizowanej grupy mającej na
celu dokonywanie przestępstw winien być uznany sprawca, który ma świadomość, że inne działające wspólnie ze
sobą osoby w przemyślany i zaplanowany sposób dokonują czynów zabronionych i z tą świadomością podejmuje się
współdziałania z tymi osobami w ich realizacji. Zgodnie z wyjaśnieniami P. K. H. P. był informowany o procederze
podrabiania dokumentów pojazdów i przerabianiu nr VIN. Zdaniem P. K. H. P. sam zmieniał naklejki z nr VIN.
H. P., M. P. jak i A. T. popełnili także przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.
Stosownie do art. 286 § 1 k.k. odpowiada za oszustwo ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza
inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd albo wyzyskania
błędu tej osoby. Wprowadzenie w błąd oznacza, że sprawca swoimi podstępnymi zabiegami doprowadza inną osobę
do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy.
Bez wątpienia wypełnia dyspozycję art. 286 § 1 k.k. wprowadzania w błąd nabywców samochodów co do legalności ich
pochodzenia. Z całą pewnością niekorzystnym rozporządzeniem mienia jest zapłata ceny samochodu, którego wartość
jest znacznie niższa z uwagi na jego wady prawne. Sprzedawcy nie byli legitymowania do dokonania przeniesienia
własności zatem umowy kupna-sprzedaży były nieważne. Nadto nabywcy utracili zakupione samochody, nie mogli
nimi władać, zaś odzyskanie poniesionych kosztów było znacznie utrudnione.
Przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. jest przestępstwem umyślnym, zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw
kierunkowych. Przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. należy wykazać, że
obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadza w błąd inną
osobę, ale także i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem – i jednocześnie
chce wypełnienia tych znamion. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel,
którym w przypadku oszustwa jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Sprawca podejmując działanie musi mieć
wyobrażenie pożądanej dla niego sytuacji, która stanowić ma rezultat jego zachowania. Powyższe ujęcie znamion
strony podmiotowej wyklucza możliwość popełnienia oszustwa z zamiarem ewentualnym. Zamiar bezpośredni winien
obejmować zarówno cel działania sprawcy jak i sam sposób działania zmierzający do zrealizowania tego celu. Sprawca
musi chcieć tego właśnie sposobu działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i cel ten musi stanowić punkt
odniesienia każdego ze znamion przedmiotowych przestępstwa. Zgodnie z linią orzecznictwa „elementy przedmiotowe
oszustwa muszą się mieścić w świadomości sprawcy i muszą być objęte jego wolą. Sprawca nie tylko musi chcieć
w tym celu użyć określonego sposobu działania. Jeżeli jeden z tych elementów nie jest objęty świadomością, nie
ma oszustwa i jeżeli któregoś z nich sprawca nie chce, lecz tylko się nań godzi, również nie ma oszustwa. Oszustwo
może być przestępstwem popełnionym tylko umyślnie z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym, obejmującym cel i
sposób działania”.5 Zdaniem Sądu H. P., M. P. i A. T. mieli świadomość pochodzenia sprzedawanych samochodów.
Wiedzieli, że pojazdy pochodzą z kradzieży. Świadomie wprowadzali w błąd nabywców. Ich celem było osiągniecie
zysków ze zbycia towaru w cenie rynkowej pomimo ich wad prawnych. Działali zatem z zamiarem bezpośrednim
kierunkowym. Przekonanie powyższe wzmacnia fakt, że wielokrotnie dokonując przestępstwa oszustwa posługiwali
się podrobionymi i poświadczającymi nieprawdę dokumentami.
Przepis art. 273 k.k. penalizuje zachowanie polegające na użyciu dokumentu określonego w art. 271 k.k. lub 272 k.k., a
więc zawierających poświadczenie nieprawdy. Pojęcie używania sprowadza się do wykorzystywania funkcji, jakie może
pełnić podrobiony lub przerobiony dokument. Użyciem dokumentu będzie przedstawienie go osobie uprawnionej
do kontroli, czy zrealizowanie na jego podstawie określonego świadczenia, wprowadzenie do rejestru, dokonanie
na jego podstawie określonej operacji księgowej, przedłożenie organowi prowadzącemu określone postępowanie
dowodowe. Jak podkreślił Sąd Najwyższy: "Wprowadzenie (...) dokumentu do obrotu prawnego to posłużenie się tym
dokumentem, rozumiane jako jego przedłożenie władzy, osobie fizycznej lub prawnej, dla wykazania wynikających z
dokumentu swoich praw, istnienia stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne".6 H. P., M. P. (obaj
w ramach czynu z pkt IX) jak i A. T. (w ramach czynów z pkt L, LII i LVI) posługując się poświadczającymi nieprawdę
dokumentami pojazdów w procesie ich sprzedaży niewątpliwie wyczerpali dyspozycję art. 273 k.k. Wymienieni
oskarżeni sprzedając samochody pochodzące z kradzieży używali także dokumentów podrobionych. Tym samym ich
zachowanie wyczerpało znamiona przestępstwa określonego w art. 270 § 1 k.k. Sąd nie podzielił w całości stanowiska
oskarżyciela publicznego, zawartego w akcie oskarżenia, a dotyczącego kwalifikacji prawnej czynów zarzucanych
H. P., M. P. ( z pkt IX) i A. T. (z pkt L, LII i LVI). Zdaniem Sądu z ich kwalifikacji prawnej konieczne było
wyeliminowanie art. 272 k.k. W ramach wymienionych wyżej czynów nie sposób wszakże dopatrzeć się w zachowaniu
sprawców działania polegającego na wyłudzeniu poświadczenie nieprawdy przez podstępne wprowadzenie w błąd
funkcjonariusza publicznego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu.
Natomiast działanie polegające na posługiwaniu się podrobionymi dokumentami, poprzez przedłożenie ich w procesie
rejestracji pojazdów i tym samym wprowadzenie w błąd pracowników wydziału komunikacji w celu wydania
dokumentu poświadczającego nieprawdę stanowi niewątpliwie przestępstwo z art. 272 k.k. W ten sposób zarówno H.
P. (czyn z pkt X), M. P. (czyn z pkt XII) jak i A. T. (czyny z pkt XLVI, XLVII, XLVIII, LI i LIV) zmierzając do uzyskania
dokumentów w postaci dowodów rejestracyjnych pojazdów popełnili przestępstwo wyczerpujące dyspozycję z art. 270
§ 1 k.k. w zb. z art. 272 k.k.
Przedmiotem przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. jest rzecz pochodząca z czynu zabronionego, niekoniecznie przestępstwa.
Od strony przedmiotowej zachowanie sprawcy polegać może na przyjęciu rzeczy. Przyjęcie w rozumieniu przepisu
art. 291 § 1 k.k. oznacza przejęcie przez sprawcę władztwa (posiadania) rzeczy od osoby władającej rzeczą w
celu określonym porozumieniem obu stron. Istota przejęcia sprowadza się do ograniczonego władztwa nad rzeczą
przejmującego, który nie może postępować z nią w sposób dowolny. Przejęcie rzeczy może przyjmować postać
przechowania, użyczenia, użytkowania, przerobienia, przekazania innej osobie itp.7 Dla popełnienia paserstwa
konieczna jest świadomość sprawcy, że rzecz będąca przedmiotem jego działania została uzyskana za pomocą czynu
zabronionego, albo świadomość możliwości pochodzenia tej rzeczy z czynu zabronionego. Komentatorzy wskazują,
że dla wypełnienia znamion strony podmiotowej przestępstwa określonego w art. 291 § 1 k.k. nie jest konieczna
natomiast świadomość sprawcy dotycząca okoliczności związanych z popełnieniem czynu zabronionego, z którego
pochodzi rzecz stanowiąca przedmiot jego działania. W szczególności nie jest konieczne, aby paser miał świadomość,
za pomocą jakiego konkretnie czynu zabronionego rzecz została uzyskana, ani też świadomość okoliczności, czasu i
miejsca popełnienia tego czynu zabronionego.
Analiza materiału dowodowego prowadzi do przekonania, iż przestępstwa paserstwa dopuścili się H. P. (czyn z pkt
XI) oraz A. T. (czyny z pkt XLIV, XLV i LIII). Obaj mieli świadomość, że przejmowane przez nich pojazdy pochodzą
z kradzieży. Przy czym H. P. przejął samochód P. (...) w celu sprzedaży a następnie ukrył go. Natomiast A. T. nabywał
pojazdy, by używać ich i przeznaczać do dalszej odsprzedaży.
Sąd podziela pogląd prokuratora ich H. P. i M. P. zarzucane im przestępstwa popełnili będąc w grupie przestępczej.
Zatem uzupełnienie kwalifikacji omawianych czynów o art. 65 § 1 k.k. jest prawidłowe.
Jeśli zaś chodzi o czyny zarzucane A. T. z pkt XLIX, L, LII, LV, LVI zauważyć należy, iż oskarżony uczynił sobie z
przestępstwa stałe źródło dochodu. Utrzymywał się bowiem ze sprzedaży samochodów, przy czym pięć zbytych przez
niego egzemplarzy pochodziło z nielegalnego źródła, czego miał świadomość.
Z uwagi na to, że część czynów przypisanych oskarżonym K. K. i A. T. wyczerpują znamiona tych samych przepisów,
zostały one popełnione w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu należało wymierzyć oskarżonym za te czyny
kary, zgodnie z przepisem art. 91 § 1 k.k. W ten sposób Sąd uznał, że opisywane czyny zarzucane A. T. w pkt XLIV,
XLV, w pkt XLVI, XLVII, XLVIII, LI i LIV, w pkt XLIX i LV a także w pkt L, LII i LVI, zaś K. K. w pkt XVIII, XXX,
XXXII i XLI, w pkt XIX, XX, XXVII, XXXIV, XXXV, XXXVI, XXXVII, XXXVIII, XL, w pkt XXI, XXII, XXIV, XXV,
XXVIII, w pkt XXVI, XXXIX i LVI oraz w pkt XXXI, XXXIII i XLII tworzą odrębne ciągi przestępstw.
Przy wymiarze kar Sąd kierował się dyrektywami określonymi z art. 53 § 1 i 2 k.k., a w szczególności stopniem winy i
społecznej szkodliwości czynów. Zgodnie z art. 115 § 2 k.k. przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu należy
brać pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, tj. mienia, rozmiar wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności
popełnienia czynu, jak również postacie zamiaru, motywacje sprawcy. Sąd rozważał także charakter każdego sprawcy
i ich warunki osobiste, jak również przeanalizował dotychczasowy sposób życia oskarżonych. Sąd miał na względzie
zarówno okoliczności obciążające, jak i okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonych.
Przy ocenie stopnia winy oskarżonych w ramach przestępstw oszustwa, Sąd kierował się tym, iż ich działania cechował
zamiar bezpośredni kierunkowy – działali oni bowiem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uświadamiając sobie, iż
wprowadzają w błąd pokrzywdzonych a tym samym doprowadzają ich w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia
mieniem. Oskarżeni w swojej świadomości obejmowali wszystkie elementy przedmiotowe oszustwa: ich wolą było
uzyskanie korzyści majątkowej, jak również użycie w tym celu określonego sposobu działania, polegającego na
wprowadzeniu kontrahentów w błąd.
Sąd miał także na uwadze ilość popełnionych przestępstw.
Nadto A. T. był uprzednio karany co stanowi, iż nie wyciągnął on należytych wniosków, zaś poprzednio orzeczona kara
nie do końca osiągnęła cel penitencjarny.
Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął fakt, że każdy z oskarżonych ma pozytywną opinię środowiskową. H. P., M.
P. i K. K. nie figurują w rejestrze karnym. Nadto K. K. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyraził
skruchę. Nie bez znaczenia w ocenie Sądu mają również podejmowane przez oskarżonych działania w celu naprawienia
szkody. K. K. wypełnił tą powinność w całości.
Karą współmierną i dającą zarazem zadośćuczynienie społecznemu poczuciu sprawiedliwości jest tylko taka kara,
która uwzględnia wszystkie dyrektywy jej wymiaru i stanowi dla sprawcy zasłużoną dolegliwość za naruszenie
dóbr pozostających pod ochroną prawa. W ocenie Sądu adekwatnymi wobec H. P. będą za czyn z pkt I kara roku
pozbawienia wolności, za czyn z pkt IX - 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w wysokości 300 stawek
dziennych po 50 złotych każda, za czyn z pkt X kara roku pozbawienia wolności, za czyn z pkt XI karę roku pozbawienia
wolności i grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po 50 złotych każda. Wobec M. P. właściwymi karami będą
za czyn z pkt I - 10 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z pkt IX kara 2 lat pozbawienia wolności oraz grzywny
w wysokości 250 stawek dziennych po 50 złotych każda, za czyn z pkt XII kara 10 miesięcy pozbawienia wolności.
Dla K. K. (2) uznanego winnym popełnienia zarzucanych mu czynów prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w
Lublinie z dnia 4 listopada 2009 roku w sprawie o sygn. akt IV K 385/10 karami adekwatnymi będą za czyny z pkt
XVIII, XXX, XXXII i XLI kara 10 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po 50
złotych każda, za czyny z pkt XIX, XX, XXVII, XXXIV, XXXV, XXXVI, XXXVII, XXXVIII, XL, kara 2 lat pozbawienia
wolności i grzywny w wysokości 300 stawek dziennych po 50 złotych każda, za czyny z pkt XXI, XXII, XXIV, XXV,
XXVIII - roku pozbawienia wolności, za czyny z pkt XXVI, XXXIX i LVI, kara roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności
oraz grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 50 złotych każda, za czyny z pkt XXXI, XXXIII i XLII - 6 miesięcy
pozbawienia wolności, zaś za czyn z pkt XXIX kara 5 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w wysokości 40 stawek
dziennych po 50 złotych. Natomiast właściwą karą wobec A. T. będą za czyn z pkt XLIII kara 10 miesięcy pozbawienia
wolności, za czyny z pkt XLIV, XLV - roku pozbawienia wolności i grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po
50 złotych każda, za czyny z pkt XLVI, XLVII, XLVIII, LI i LIV kara roku pozbawienia wolności, z pkt XLIX i LV
kara roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po 50 złotych każda,
natomiast za czyny z pkt L, LII i LVI - kara roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w wysokości 200
stawek dziennych po 50 złotych każda.
Kary te powinny skutecznie powstrzymać oskarżonych przed powrotem na drogę przestępstwa w przyszłości, a
tym samym powinny w ocenie Sądu spełnić cele zapobiegawcze wobec sprawców. Uświadomią też oskarżonym
konieczność poszanowania prawa oraz wartości dobra, jakim jest mienie. Powinny także odnieść w tym
zakresie właściwy wydźwięk społeczny, kształtując wyobrażenie o konieczności przestrzegania norm prawnych
i nieuchronności kary oraz wpłynąć na postępowanie innych potencjalnych przestępców, odstraszając ich od
popełniania takich czynów, dzięki czemu zrealizowane zostaną zadania w zakresie prewencji ogólnej i oddane będzie
społeczne poczucie sprawiedliwości.
Z uwagi na kierunkowy zamiar działania oskarżonych, Sąd wymierzył oskarżonym kary grzywny w oparciu o art. 33 §
2 k.k.. Kary te stanowi dolegliwość finansową dla oskarżonych i są możliwe do wykonania bez większego uszczerbku
dla ich budżetów. Kary winny spełnić swe cele w zakresie prewencji indywidualnej - nauczyć oskarżonych m.in.
poszanowania dla cudzej własności, jak też prewencji generalnej słusznej w odczuciu społecznym.
Zgodnie z treścią art. 85 k.k., sąd orzeka karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł
pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego
samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Oznacza to, że granicą wyznaczającą możliwość łączenia kar w wyroku
łącznym jest data wydania pierwszego wyroku skazującego. W tych warunkach wobec H. P. jak i M. P. należało orzec
kary łączne.
Z uwagi na fakt, że K. K. i A. T. przypisanych im przestępstw oraz ciągów przestępstw dopuścił się, nim zapadł pierwszy,
chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z nich, a wymierzono mu za nie kary tego samego rodzaju,
zgodnie z art. 85 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. należało połączyć wymierzone oskarżonym za te przestępstwa kary
pozbawienia wolności oraz grzywny i orzec kary łączne.
Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. kary te mogły się wahać w granicach od najwyższej z kar jednostkowych do sumy tych
kar, czyli w przypadku H. P. od 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz od 300 stawek dziennych (przy pełnej
absorpcji, w którym to systemie najsurowsza z kar pochłania pozostałe) do 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności
oraz do 450 stawek dziennych grzywny (przy pełnej kumulacji, a więc zwykłym zsumowaniu kar wymierzonych za
poszczególne przestępstwa). Wobec M. P. kara pozbawienia wolności mogła oscylować pomiędzy 2 lata a 3 lata i
8 miesięcy. Wobec K. K. a kary mogły wahać się w granicach od 2 lat pozbawienia wolności oraz od 300 stawek
dziennych do 5 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności i do 540 stawek dziennych grzywny. W przypadku A. T. kary
mogły oscylować pomiędzy rokiem i 6 miesiącami pozbawienia wolności oraz 200 stawkami dziennymi grzywny a 5
latami i 6 miesiącami pozbawienia wolności oraz 550 dziennymi stawkami grzywny.
Przy wymierzaniu kar łącznych Sąd przyjął system częściowej absorpcji z uwagi na bliską więź czasowo - miejscową
zarzucanych poszczególnym oskarżonym czynów oraz mając na uwadze cele kar w ramach prewencji indywidualnej
i ogólnej. Za takim ukształtowaniem wysokości łącznych kar pozbawienia wolności przemawiały: sylwetki sprawców,
ich dotychczasowy sposób życia oraz znaczny upływ czasu od popełnienia zarzucanych im czynów.
Wymóg oddziaływania ogólnoprewencyjnego nakazywał zaś zapobiegać wytworzeniu przekonania społecznego,
jakoby wymiar sprawiedliwości „premiował” osoby popełniające więcej niż jedno przestępstwo w taki sposób, iż przez
nadmierną absorpcję część ich czynów pozostaje w praktyce bezkarna. Z kolei względy indywidualnoprewencyjne stały
na przeszkodzie nadmiernej kumulacji w przypadku kary łącznej orzekanej wobec oskarżonych, u których nadmiernie
surowe kary łączne mogłaby jedynie nasilić ich demoralizację.
Rozważania powyższe prowadziły do wniosku, iż przy wymiarze kar łącznych niemożliwe jest zastosowanie tylko
zasady pełnej absorpcji, jak i tylko zasady pełnej kumulacji, lecz konieczne jest jednoczesne uwzględnienie
obydwu wspomnianych zasad. Karami, które we właściwym stopniu uwzględnią podniesione wyżej okoliczności
przemawiające tak za jedną, jak i za drugą z zasad, przy założeniu, iż więcej okoliczności przemawia jednak za
absorpcją, a jednocześnie będą stanowić kary sprawiedliwe, jest w ocenie Sądu wobec H. P. kara łączna 3 lat
pozbawienia wolności oraz 360 stawek dziennych grzywny po 50 złotych każda, wobec M. P. – 2 lat i 6 miesięcy
pozbawienia wolności, wobec K. K. – 2 lat i 6 miesięcy oraz 500 stawek dziennych grzywny po 50 złotych każda, zaś
wobec A. T. kara łączna 3 lat pozbawienia wolności oraz 400 stawek dziennych grzywny po 50 złotych każda. Przy
czym Sąd na mocy art. 86 § 2 k.k. określił na nowo wysokość stawek dziennych kierując się wskazaniami określonymi
w art. 33 § 3 k.k.
Sąd mając na uwadze poniesione już przez oskarżonych nakłady na naprawienie skutków swoich czynów orzekł wobec
H. P. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz M. D. kwoty 21.500 złotych, solidarnie od H. P. i M. P.
obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz J. L. kwoty 18.000 złotych oraz na rzecz K. C. kwoty 18.000
złotych, zaś wobec A. T. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz (...) S.A. Oddział w Z. kwoty 26.700
złotych, na rzecz D. B. kwoty 15.500 złotych, na rzecz M. J. kwoty 18.000 złotych oraz na rzecz P. S. kwoty 10.000
złotych.
Nadto Sąd zasądził od A. T. na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. Odział (...) w L. kwotę 6.612,40 złotych oraz
na rzecz M. J. i D. B. po 1.830 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Orzekając obowiązek naprawienia szkody Sąd uwzględnił dotychczasowe działania oskarżonych zmierzające do
częściowego jej naprawienia. Okoliczność ta znalazła również swój wyraz przy wymiarze kar orzeczonych względem
nich.
Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonym, zgodnie z dyspozycją art. 63 § 1 kk, okres
rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie niniejszej przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności
za równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności, tj. H. P. okres od dnia 11 kwietnia 2006 roku do dnia 3
stycznia 2007 roku, M. P. od dnia 11 kwietnia 2006 roku do dnia 13 kwietnia 2006 roku, K. K. od dnia 13 kwietnia
2006 roku do dnia 14 kwietnia 2006 roku i od dnia 20 listopada 2006 roku do dnia 23 listopada 2006 roku, zaś A. T.
wolności od dnia 20 listopada 2006 roku do dnia 8 grudnia 2006 roku.
Z uwagi na sytuację materialno – finansową oskarżonych Sąd uznał, że obciążanie ich kosztami procesu będzie
bezcelowe i zbyt uciążliwe, i dlatego na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów
sądowych i opłat.
Mając powyższe na względzie rozstrzygnięto, jak w sentencji.
1 wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 19 grudnia 2003 roku, II AKa 257/03, KZS 2004/4/41
2 por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 grudnia 2000 r., II AKa 184/00, KZS 2001, z. 1, poz. 26
3 wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 23 lipca 2002 r., II AKa 148/01, Prok. i Pr. – wkł. 2003, nr 4, poz. 20
4 por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 2 listopada 2004 r., II AKa 119/04, KZS 2005, z. 3, poz. 24.
5 Wyrok SN z dnia 9 grudnia 1971 r. Rw 1249/71 OSNKW 1972/3 poz. 55, wyrok SN z dnia 22 listopada 1973 r. III KR
278/73 Biuletyn Informacyjny SN (...) poz. 73; OSNPG 1974/7 poz. 81
6 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 października 2002 r., sygn. akt: III KKN 90/00, LEX nr 56839) (W. W. w: A. Z. (red.), op.cit. K. do art. 273 i 270
7 M. K. (4), P. K. (3) do art.291 Kodeksu karnego