Fragment 2 - AlmaPress
Transkrypt
Fragment 2 - AlmaPress
wkrótce zyskały sobie miano „pstrykaczy”. Rewolucyjnym pomysłem Eastmana było sprzedawanie aparatu z założoną już rolką filmu. Po zrobieniu zdjęć aparat trafiał z powrotem do fabryki albo do sprzedawcy, gdzie naświetlona błona była wywoływana, a do aparatu zakładano kolejną rolkę. Aparat wraz z odbitkami wywołanych negatywów zwracano klientowi. W broszurze The Kodak Primer Eastman napisał: „Zasadą działania systemu Kodaka jest rozdzielenie zadania, które może wykonać każdy, polegającego na wykonaniu zdjęcia od pracy, którą może wykonać tylko fachowiec... Wyposażamy każdego, mężczyznę, kobietę czy dziecko, mających dość inteligencji, by wycelować obiektyw i nacisnąć przycisk... w narzędzie, które całkowicie uwalnia użytkownika od konieczności posiadania specjalnych urządzeń albo jakiejkolwiek fachowej wiedzy”. Prasa fotograficzna wpadła przesadny zachwyt. Magazyn „Amateur Photographer” opisywał wynalazek Eastmana jako „najpiękniejszy przedmiot związany z fotografią, jaki kiedykolwiek zaoferowano społeczeństwu”. „British Journal of Photography” nazwał jego aparat „cudeńkiem myśli konstrukcyjnej”. Komercyjny sukces aparatu Kodak nie był tak duży. Po początkowym entuzjastycznym przyjęciu sprzedaż zmalała i w rezultacie na całym świecie sprzedało się nie więcej jak 10 000 sztuk. Aparat był drogi, kosztował 25 dolarów albo 5 gwinei (dzisiaj około 360 funtów), a wymiana kasety i wykonanie 100 odbitek – 10 dolarów (około 150 dzisiejszych funtów). W 1889 roku pojawił się nowy model, Kodak 2, a pod koniec tego samego roku dużo praktyczniejszy niż papier nośnik emulsji światłoczułej – celuloid. george eastman K OM PLETNY APARAT 9 maja 1888 roku Eastman otrzymał w Anglii patent numer 6950 na „aparaty, migawki, błony zwojowe”. Tekst patentu głosił: „Składa się z prostokątnego pudełka z umieszczoną na jednym jego końcu migawką i błoną zwojową na drugim”. Eastman połączył kasetę na błonę światłoczułą z prostym aparatem i mechanizmem migawki. W ten sposób powstał aparat Kodak. Wykorzystywano w nim rolkę papieru z odrywaną warstwą światłoczułą, pozwalającą na wykonanie 100 negatywów o wielkości 6,4 cm. Taki papier był pierwszą próbą stworzenia elastycznej błony światłoczułej. Warstwa papieru była pokryta emulsją, odrywaną w trakcie obróbki. Obiektyw aparatu pozwalał fotografować obiekty znajdujące się w odległości większej niż 1 metr. Fotograf musiał tylko wycelować obiektyw w odpowiednią stronę, zwolnić migawkę, a następnie przewinąć film dla wykonania kolejnego zdjęcia. Jakie to proste! Aparat stanowił jednak tylko część pakietu oferowanego przez Eastmana. Szybko zdał on sobie sprawę, że potencjalny rynek to nie tylko amatorzy fotografii zainteresowani jej techniczną stroną, ale także osoby pragnące po prostu robić zdjęcia rodziny, przyjaciół lub odwiedzanych miejsc, które 36 Kodak P o w y ż e j Fotograf nieznany, ok. 1890 r. Osoba na zdjęciu stoi obok objazdowej ciemni i mogła wykonywać „błyskawiczne” portrety metodą ferrotypii. Zdjęcie zostało zrobione aparatem Kodak i jest dobrym przykładem nowego stylu nieformalnej fotografii, która pojawiła się dzięki Kodakowi. George Eastman (1854–1932, zdjęcie obok) był urzędnikiem bankowym, a robienie zdjęć techniką mokrego kolodionu traktował jako hobby. W 1878 roku postanowił robić własne suche płyty, a od 1880 roku zaczął je także sprzedawać. W 1884 roku zbudował kasetę na papier światłoczuły, a wprowadzenie na rynek w 1888 roku aparatu Kodak zapoczątkowało szybki rozwój firmy, który trwał aż do lat 80. XX wieku. Firma swój sukces zawdzięczała decyzji Eastmana o sprzedaży nie tylko aparatów fotograficznych, ale także błon światłoczułych, dzięki czemu fotografia zajęła poczesne miejsce w kulturze masowej. Eastman wprowadził na rynek szereg innowacyjnych produktów i zadbał o dynamiczny marketing, doceniał również wagę dalszych prac konstrukcyjnych i rozwoju branży. 37