D - Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze

Sygn. akt V GC 658/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 sierpnia 2015 r.
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy
w składzie:
Przewodniczący:
SSR Małgorzata DOWHANYCZ - TUROŃ
Protokolant:
st. sekr. sądowy Marzenna Ornaf
po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2015 r. w Jeleniej Górze
na rozprawie
sprawy z powództwa (...) Spółka z o.o. w P.
przeciwko (...) S. A. w W.
o zapłatę
I. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 839,00 zł (osiemset trzydzieści dziewięć złotych) wraz z ustawowymi
odsetkami od dnia 03.11.2014r. do dnia zapłaty,
II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 707,00 zł tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 600,00 zł
tytułem kosztów zastępstwa procesowego,
III. umarza postępowanie w zakresie kwoty 945,00 zł.
UZASADNIENIE
(...) sp. z o.o.w P. w pozwie z dnia 03.11.2014 r. skierowanym przeciwko (...) S.A. w W. wniósł o zasądzenie
kwoty 1.784,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, kosztów procesu wg norm
przepisanych.
W uzasadnieniu podniósł, że na skutek kolizji drogowej, której sprawca posiadał zawartą z pozwanym umowę
ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, pojazd marki V. (...) o nr rej. (...) uległ uszkodzeniu.
Poszkodowany pozbawiony – nie z własnej winy – pojazdu zmuszony był do dokonania naprawy pojazdu w serwisie
naprawczym w dniach 17-25.04.2014 r. W tym okresie poszkodowany użytkował pojazd zastępczy na podstawie
umowy najmu zawartej z powodem. W dniu 17.04.2014 r. powód zawarł z poszkodowanym umowę cesji prawa do
zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego od pozwanego. Koszty najmu wynikające z cennika zaakceptowanego
przez pozwanego wynosiły 2007,00 zł netto. Pozwanemu zgłoszono szkodę w tej kwocie, jednakże nie doszło do
wypłaty odszkodowania i z tej przyczyny pozwana wzywana była do zapłaty, ale bezskutecznie.
Strona pozwana w odpowiedzi na pozew (k.70) wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów
procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.
W uzasadnieniu wskazała, że dnia 11.04.2014 r. uległ uszkodzeniu samochód należący do (...) sp. z o.o. którego
posiadacz ubezpieczony był u pozwanego. Pozwany w trakcie postępowania likwidacyjnego uznał koszt najmu w
kwocie 945 zł netto za okres 9 dni i wypłaciła tę kwotę powodowi w dniu 15.01.2015 r. Pozwany przyjął bowiem
jako zasadną stawkę 105 zł netto za 1 dzień najmu i zarzucił, że stosowanie stawki 223 zł netto przez powoda było
nieuzasadnione. Podniósł, że koszty najmu w kwocie wyższej niż ekonomicznie uzasadniona są nieuzasadnione.
Powód pismem z dnia 02.02.2015 r. cofnął częściowo powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia (k.92) tj. w
zakresie kwoty 945 zł wpłaconej przez stronę pozwaną w dniu 16.01.2015 r. i w pozostałym zakresie podtrzymał pozew.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Strony są przedsiębiorcami.
(odpis z KRS k.15-23, 62-66,82-88)
Poza sporem w niniejszej sprawie było iż w dniu 11.04.2014 r. doszło do uszkodzenia samochodu marki V. (...)
należącego do (...) sp. z o.o. w W.. Sprawcą szkody była osoba, która zawarła z pozwanym umowę ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej.
W dniu 17.04.2014 r. w związku z oddaniem w/w pojazdu do naprawy poszkodowany zawarł z powodem umowę
najmu samochodu marki V. (...). Poszkodowany był najemcą w/w pojazdu do dnia 25.04.2014 r. W okresie
najmu poszkodowany wykorzystywał go do prowadzenia swojej działalności gospodarczej. Okres najmu samochodu
zastępczego był tożsamy z okresem naprawy V. (...).
Poszkodowany zawarł z powodem w dniu 17.04.2014 r. umowę przelewu wierzytelności. Na jej podstawie
poszkodowany przelał na rzecz powoda wierzytelności przyszłe wobec pozwanego, które miały powstać w związku z
likwidacją w ramach ubezpieczenia OC szkody komunikacyjnej z dnia 11.04.2014 r.
Koszty wynajmu samochodu zastępczego za okres 9 dni zamknęły się kwotą 2007 zł netto. W związku z wynajem
samochodu powód wystawił poszkodowanemu fakturę Vat wraz z fakturą Vat korektą na w/w kwotę.
Strona pozwana została powiadomiona o wynajęciu pojazdu zastępczego, w/w cesji i roszczeniu o zwrot kwoty 2007 zł.
Powód wzywał do zapłaty stronę pozwaną, jednakże bezskutecznie.
(arkusz naprawy pojazdu k.24, umowa najmu pojazdu k.25-28, cennik powoda k.32, faktura VAT k.20-31, control card
k.33, oświadczenia k. 34, 43-44, upoważnienia k.35, 45, odpis KSR poszkodowanej spółki k. 36-41, umowa cesji k.29,
pełnomocnictwo k.42, zgłoszenie szkody k.48-50, pisma powoda k.46-47, cenniki innych firm k.51-55, zawiadomienie
o wypłacie k.72, wydruki cenników k. 73-79, akta szkody za obwolutą)
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.
Powód domagając się zapłaty kwoty dochodzonej pozwem wskazywał, iż jest nabywcą wierzytelności przysługującej
poszkodowanemu wobec pozwanego w związku z likwidacją szkody. Powód powoływał się przy tym na umowę
przelewu przyszłych wierzytelności zawartą w dniu 17.04.2014 r. Przeniesienie wierzytelności w drodze umowy jest
w świetle art. 509 i nast. k.c. dopuszczalne. Pozwany nie kwestionował skuteczności umowy przelewu wierzytelności.
Uznaje się, iż dopuszczalna jest cesja wierzytelności przyszłych, pod warunkiem, że są one wystarczającą
sprecyzowane. W niniejszej sprawie warunek ten został spełniony. W umowie dla określenia wierzytelności przyszłej
odwołano się do zdarzenia na skutek którego poszkodowany doznał szkody.
Poza sporem pozostawało, iż pozwany zobowiązany był do naprawienia szkody. Obowiązek ten wynikał za zawartej
przez pozwanego z osobą zobowiązaną do naprawienia szkody umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.
Powód jako nabywca wierzytelności uprawniony był tym samym, na podstawie art. 822 § 4 k.c. jak również na
podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym
Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U z 2003 r., nr 124,poz. 1152 ze
zm.) do wytoczenia powództwa bezpośrednio przeciwko ubezpieczycielowi.
Sąd uznał żądanie zwrotu kosztów wynajmu samochodu zastępczego za uzasadnione.
W świetle art. 361 k.c. do poniesionej przez poszkodowanego szkody podlegającej naprawie przez pozwanego należy
zaliczyć koszty wynajęcia przez niego samochodu zastępczego. Co do możliwości zaliczenia kosztów najmu pojazdu
zastępczego do normalnych następstw uszkodzenia samochodu Sąd Najwyższy wypowiedział się w wyroku z dnia
8 września 2004 r. (sygn. akt IV CK 672/03). Wskazał w nim m.in., że za normalne następstwo zniszczenia
pojazdu służącego poszkodowanemu do prowadzenia działalności gospodarczej należy uznać konieczność czasowego
wynajęcia pojazdu zastępczego w celu kontynuowania tej działalności w okresie, gdy szkoda nie została jeszcze
naprawiona. Postulat pełnego odszkodowania przemawia więc za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez
ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych, potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w
związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia, z tym że tylko za okres między dniem zniszczenia
a dniem w którym poszkodowany może nabyć analogiczny pojazd, nie dłuższy jednak niż za czas do zapłaty
odszkodowania. W wyroku z dnia 15 listopada 2004 r. (sygn. akt II CK 494/03) Sąd Najwyższy wyraził natomiast
pogląd, że jeżeli uszkodzony pojazd nadaje się do naprawy w postaci wmontowania do niego nowej części zamiennej, to
koszty najmu przez poszkodowanego tzw. samochodu zastępczego obejmować mogą tylko okres konieczny i niezbędny
do naprawy pojazdu (art. 361 § 1 k.c.). W uzasadnieniu do pierwszego ze wskazanych wyroków Sąd Najwyższy wskazał
m.in., że utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej zniszczenia stanowi szkodę majątkową. Pogląd ten w
całej rozciągłości podziela Sąd Rejonowy. Należy go przy tym odnieść do każdego z właścicieli, niezależnie od tego
czy prowadzi on działalność gospodarczą, oraz niezależnie od tego w jakim stopniu wykorzystuje samochód. W
okresie naprawy każdy z właścicieli jest bowiem pozbawiony możliwości korzystania z naprawianego samochodu.
W tej sytuacji uniknięcie uszczerbku w majątku poszkodowanego jest możliwe m.in. przez wynajęcie samochodu
zastępczego. Koszty z tym związane, w ocenie Sądu, są szkodą, która podlega naprawie przez zobowiązany do tego
podmiot. Na zakres jego odpowiedzialności wpływ ma oczywiście treść 361 k.c. Koszty najmu samochodu zastępczego
obejmować więc mogą tylko okres konieczny i niezbędny do naprawy pojazdu. Oczywiście również w tym przypadku
obowiązkiem poszkodowanego jest podejmowanie działań zmierzających do zminimalizowania szkody. Brak z jego
strony takiego działania nie może zwiększać obowiązku odszkodowawczego osoby zobowiązanej do naprawienia
szkody.
W niniejszej sprawie poszkodowany wynajmował od powoda samochód zastępczy przez 9 dni. W tym okresie
samochód poszkodowanego był naprawiany. Obowiązkiem powoda, stosownie do art. 6 k.c., jest wykazanie, że okres
ten, decydujący o wysokości szkody, był okresem koniecznym i niezbędnym do naprawienia pojazdu. Okresu tego
oczywiście nie można utożsamiać z normatywnym czasem naprawy wynikającym z systemów kalkulacji typu A.
znajdujących się np. w aktach szkody. Normatywny czas naprawy wskazuje bowiem jedynie czas przeznaczany na same
czynności naprawcze. W przypadku naprawy samochodu okres przez jaki poszkodowany nie korzysta z samochodu
przedłuża się o czas oczekiwania na oględziny samochodu przez przedstawicieli ubezpieczyciela czy też ewentualnie
o czas przeznaczony na sprowadzenie części zamiennych lub schnięcie położonego lakieru. Obowiązkiem strony
powołującej się na szkodę związaną brakiem możliwości korzystania z samochodu jest jednak wykazanie, okres ten
odpowiadał czasowi koniecznemu i niezbędnemu do naprawienia samochodu. W niniejszej sprawie, zdaniem Sądu,
powód wykazał, że okres niezbędny i konieczny do wykonania naprawy wynosił 9 dni. Wynikało to z dokumentów
znajdujących się w aktach szkodowych w których wskazany jest szczegółowo zakres uszkodzeń V. i czas normatywny
ich naprawy. Pojazd wynajmowany był przez okres tożsamy z okresem naprawy.
Zdaniem Sądu powód wykazał również dowodami z dokumentów, że stawka rynkowa wynagrodzenia za 1 dzień najmu
pojazdu zastępczego V. (...) wynosiła 223 zł albowiem za taką właśnie cenę pojazd został wynajęty i to zgodnie z
obowiązującym cennikiem powoda (k. 30). Jeżeli strona pozwana twierdziła, że stawka ta odbiegała od cen rynkowych
winna była taki fakt udowodnić zgodnie z art. 6 k.c., czego jednak nie uczyniła. Wydruki cenników przedłożonych
przez pozwaną nie dotyczyły pojazdów V. (...) a odnosiły się do innych marek i modeli pojazdów. Uznana przez stronę
pozwaną do wypłaty stawka 105 zł netto za 1 dzień najmu była więc w ocenie Sądu ustalona przez wymienioną w
sposób dowolny i nie znajdujący odzwierciedlenia w stanie faktycznym sprawy.
Wobec powyższego oraz wobec ograniczonego żądania pozwu (k.92) Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda
kwotę 839 zł. Ustawowe odsetki za zwłokę w spełnieniu świadczenia zasądzono na podstawie art. 481 § 1 k.c. zgodnie
z żądaniem pozwu tj. od dnia 03.11.2014 r., co odzwierciedla punkt I wyroku.
O kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o treść art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Mając to na uwadze Sąd doszedł do
przekonania, że wysokość zasądzonych w punkcie II wyroku kosztów winna opiewać na łączną kwotę 707 zł albowiem
powód uiścił inicjując niniejsze postępowanie opłatę od pozwu w kwocie 90 zł, natomiast na podstawie § 6 pkt 3
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie
(…) koszty te wynosiły 600,00 zł, a opłata skarbowa od pełnomocnictwa stanowiła wydatek rzędu 17,00 zł. Stronę
pozwaną z racji uiszczenia części kwoty dochodzonej pozwem w toku postępowania należało uznać jako przegrywającą
sprawę również w tym zakresie.
Sąd w punkcie III wyroku umorzył postępowanie w zakresie kwoty 945 zł tj. cofniętego skutecznie powództwa na
podstawie art. 355 § 1 k.p.c.