Document 262345

Transkrypt

Document 262345

Specyfikacja Techniczna Wykonania i Odbioru Robót dla inwestycji:
Budowa Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu przy Centrum Onkologii w Bydgoszczy
SPECYFIKACJA TECHNICZNA
WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT
ARCHITEKTONICZNOKONSTRUKCYJNYCH
OBIEKT:
Budowa Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu
Centrum Onkologii
w Bydgoszczy
CPV 45212140-9
Obiekty rekreacyjne
Opracował: tech. bud. Marcin Kukurenda
Poznań, 12 listopada 2009 r.
1
ZAWARTOŚĆ TECZKI
SPIS TREŚCI ...................................................................................................................................................... 2
ST.00. WYMAGANIA OGÓLNE ...................................................................................................................... 3
ST.01. ROBOTY ROZBIÓRKOWE - CPV 45111300-1 ................................................................................ 12
ST.02. ROBOTY ZIEMNE – CPV 45112100-6 .............................................................................................. 15
ST.03. ROBOTY BETONOWE I ŻELBETOWE– CPV 45262300-4........................................................... 18
ST.04. KONSTRUKCJE STALOWE CPV 45223100-7 ................................................................................ 34
ST.05. KONSTRUKCJE Z DREWNA KLEJONEGO .................................................................................. 42
ST.06. POKRYCIA DACHOWE I OBRÓBKI BLACHARSKIE CPV 45261210-9 ................................... 51
ST.07. IZOLACJA PRZECIWWODNA PODZIEMNYCH CZĘŚCI BUDYNKU CPV 45320000-6 ....... 57
ST.08. IZOLACJA PRZECIWWILGOCIOWA CPV 45320000-6 ............................................................... 66
ST.09. IZOLACJE TERMICZNE CPV 45321000-3...................................................................................... 72
ST.10. ROBOTY MURARSKIE - CPV 45262522-6 ...................................................................................... 77
ST.11. ŚCIANKI Z PŁYT GIPSOWO-KARTONOWYCH – CPV 45421152-4 .......................................... 86
ST.12. SUFITY PODWIESZANE – CPV 45421146-9 ................................................................................... 92
ST.13. STOLARKA I ŚLUSARKA BUDOWLANA – CPV 45421000-4 ...................................................... 98
ST.14. TYNKI I OKŁADZINY WEWNĘTRZNE– CPV 45400000-1 ........................................................ 106
ST.15. POSADZKI I PODŁOGI - CPV 45430000-0 .................................................................................... 118
ST.16. NIECKA BASENOWA ZE STALI SZLACHETNEJ CRNI - CPV 45212212-5............................ 127
ST.17. ROBOTY MALARSKIE WEWNĘTRZNE – CPV 45442100-8 ..................................................... 137
ST.18. ROBOTY ELEWACYJNE – CPV 45443000-4................................................................................. 152
ST.19. RUSZTOWANIA ZEWNĘTRZNE – CPV 45262100-2 ................................................................... 159
ST.20. ROBOTY DROGOWE – CPV 45233140-2....................................................................................... 166
ST.21. ZIELEŃ I MAŁA ARCHITEKTURA – CPV 45112710-5............................................................... 170
2
ST.00. WYMAGANIA OGÓLNE
1.
WSTĘP
1.1.
Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące
wykonania i odbioru robót budowlanych architektoniczno-konstrukcyjnych związanych z Budową
Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii w Bydgoszczy. W przypadku wystąpienia
niezgodności Specyfikacji Technicznej z Ogólnymi lub Szczegółowymi Warunkami Umowy
przeważające znaczenie będą miały warunki określone w Umowie.
1.2.
Zakres stosowania ST
Niniejsza specyfikacja stanowi podstawę opracowania szczegółowej specyfikacji technicznej dla
robót budowlanych. Specyfikacja techniczna stosowana jest jako dokument przetargowy i
kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót w obiekcie wymienionym w ST.00. pkt. 1.1. Ponadto,
zgodnie z Rozporządzeniem w sprawie określenia metod i podstaw sporządzania kosztorysu
inwestorskiego niniejsza ST stanowi podstawę sporządzania kosztorysu inwestorskiego.
Specyfikacja jest sporządzona na podstawie projektu budowlanego opracowanego przez Biuro
Projektów i opisuje zasady rozwiązań techniczno materiałowych określonych w projekcie
budowlanym.
Zastosowanie w trakcie realizacji robót materiałów lub rozwiązań innych niż określone w projekcie
budowlanym, nie unieważnia Specyfikacji.
Wykonawca zobowiązany jest opracować szczegółowy wykaz materiałów zawierający specyfikację
świadectw jakości, atestów, certyfikatów, świadectw gwarancyjnych lub aprobat technicznych, wykaz
sprzętu i środków transportu, wykaz pracowników kierujących robotami, nadzorujących i
wykonujących roboty, zawierający informacje o kwalifikacjach zawodowych, uprawnieniach do
wykonywania robót, kierowania robotami jak również informacje dotyczące aktualnych szkoleń i
instruktaży w zakresie BHP.
1.3.
Zakres robót objętych ST
Wymagania ogólne należy stosować łącznie z niżej wymienionymi Szczegółowymi Specyfikacjami
Technicznymi.
W skład niniejszej części ST wchodzą następujące roboty:
1. Roboty rozbiórkowe
2. Roboty ziemne
3. Roboty betonowe i żelbetowe
4. Konstrukcje stalowe
5. Konstrukcje z drewna klejonego
6. Pokrycia dachowe i obróbki blacharskie
7. Izolacja przeciwwodna podziemnych części budynku
8. Izolacja przeciwwilgociowa
9. Izolacje termiczne
10. Roboty murarskie
11. Ścianki działowe z płyt gipsowo - kartonowych
12. Sufity podwieszane
13. Stolarka i ślusarka budowlana
14. Tynki i okładziny ścienne wewnętrzne
15. Posadzki i podłogi
16. Niecka basenowa ze stali szlachetnej CrNi
17. Roboty malarskie wewnętrzne
18. Roboty elewacyjne
19. Rusztowania zewnętrzne
20. Roboty drogowe
21. Zieleń i mała architektura
3
1.4.
Określenia podstawowe i skróty
Użyte w ST określenia należy rozumieć następująco:
Dziennik budowy – opatrzony pieczęcią Organu Administracji zeszyt, z ponumerowanymi stronami
służący do notowania wydarzeń zaistniałych w czasie wykonywania zadania budowlanego,
rejestrowania dokonywanych odbiorów robót, przekazywania poleceń i inne
technicznej korespondencji pomiędzy Inspektorem Nadzoru, Projektantem i Wykonawcą.
Kierownik budowy – osoba wyznaczona przez wykonawcę, upoważniona do kierowania robotami i do
występowania w jego imieniu w sprawach realizacji kontraktu.
Materiały – wszelkie tworzywa niezbędne do wykonania robót zgodnie z dokumentacją projektową i
Specyfikacjami Technicznymi.
Odpowiednia zgodność – zgodność wykonywanych robót z dopuszczonymi tolerancjami,
przyjmowanymi zwyczajowo dla danego rodzaju robót budowlanych.
Polecenie Inspektora Nadzoru – wszelkie polecenia przekazywane wykonawcy przez Inspektora, w
formie pisemnej, dotyczące sposobu realizacji robót lub innych spraw związanych z prowadzeniem
budowy.
Projektant – uprawniona osoba prawna lub fizyczna będąca autorem Dokumentacji Projektowej.
Roboty budowlane - wszystkie czynności związane z wykonaniem prac izolacyjnych zgodnie z
ustaleniami dokumentacji projektowej,
Wykonawca - osoba lub organizacja wykonująca roboty budowlane,
wykonanie - wszystkie działania przeprowadzane w celu wykonania robót,
procedura - dokument zapewniający jakość; definiujący, jak, kiedy, gdzie i kto wykonuje i kontroluje
poszczególne operacje robocze; procedura może być zastąpiona normami, aprobatami technicznymi i
instrukcjami,
ustalenia projektowe - dane opisujące przedmiot i wymagania dla określonego obiektu lub opisujące
roboty niezbędne do jego wykonania,
podłoże - element konstrukcji budowli, budynku, na powierzchni którego wykonana będzie izolacja,
warstwa wyrównawcza - warstwa wykonana w celu wyeliminowania nierówności lub różnic
poziomów powierzchni podłoża,
warstwa wygładzająca - cienka warstwa wykonana w celu uzyskania gładkiej powierzchni podłoża,
szczeliny dylatacyjne - wykonane między dwiema częściami budynku, budowli lub między polami
podłoża betonowego. Pozwalają na akomodację odkształceń lub wzajemnych ruchów poszczególnych
części budowli.
szczeliny przeciwskurczowe – dzielą większe powierzchnie podkładów betonowych na mniejsze pola,
w celu wymuszenia powstawania rys skurczowych w kontrolowany sposób lub przeniesienia
odkształceń spowodowanych skurczem. Szczeliny przeciwskurczowe stosuje się w posadzkach z
zaprawy cementowej i w posadzkach betonowych. Dzielą one podkład na pola o powierzchni nie
większej niż 36m2, przy długości boku prostokąta nie przekraczającej 6m. Na zewnątrz pomieszczeń
szczeliny dylatacyjne dzielą podłoże na pola nie przekraczają 9m2, przy największej długości boku
3m. Szczeliny przeciwskurczowe w podkładzie cementowym są wykonywane jako nacięcie o
głębokości 1/3 grubości podkładu.
taśma uszczelniająca – elastyczna taśma umieszczona między dwiema częściami podłoża
przedzielonego szczeliną dylatacyjną (przeciwskurczową) lub w narożach. Zadaniem taśmy jest
uciąglenie izolacji w miejscach narażonych na zarysowania. Dostarczana na budowę w rolkach oraz w
formie gotowych kształtek.
Podłoże – powierzchnia, na którą nakłada się lub już nałożono wyrób lakierowy.
powłoka(-i) gruntowa(-e) – pierwsza(-e) powłoka(-i) systemu malarskiego, otrzymana(-e) przez
nałożenie farby do gruntowania.
powłoka(-i) międzywarstwowa(-e) – powłoka(-i) między powłoką(-ami) gruntową i nawierzchniową.
powłoka nawierzchniowa – ostatnia(-e) powłoka(-i) systemu malarskiego, przeznaczona(-e) do
ochrony znajdujących się pod nią powłok, przed wpływem środowiska, przyczyniająca(-e) się do
całkowitej, deklarowanej przez system, ochrony przed korozją oraz nadająca(-e) odpowiednią barwę.
farba do gruntowania – farba przeznaczona do nakładania na przygotowane powierzchnie jako
powłoka gruntowa, stosowana zwykle pod następne powłoki.
4
farba do gruntowania do czasowej ochrony – szybkoschnąca farba nakładana na oczyszczoną
strumieniowo – ściernie konstrukcję w celu ochrony stali podczas montażu, przy zachowaniu
możliwości spawania stali.
grubość powłoki – grubość powłoki po utwardzeniu warstwy nałożonej na podłoże.
nominalna grubość powłoki – grubość określona dla każdej powłoki lub kompletnego systemu
malarskiego, zapewniająca wymaganą trwałość.
trwałość systemu malarskiego – oczekiwany czas działania ochronnego systemu malarskiego do
pierwszej większej renowacji.
punkt rosy – temperatura, przy której wilgoć zawarta w powietrzu będzie kondensowała na stałej
powierzchni.
powierzchnie referencyjne – powierzchnie wyznaczone w odpowiednich miejscach konstrukcji,
służące do oceny czy wytypowany ochronny system malarski wykazuje właściwości takie jak
założono oraz stanowiące wzorzec, na podstawie którego ocenia się przygotowanie powierzchni i
właściwości powłok malarskich.
1.5.
Ogólne wymagania dotyczące robót
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za ich zgodność z dokumentacją
projektową, ST i poleceniami Inspektora Nadzoru.
Zakłada się, co następuje:
- przekazanie placu budowy - Zamawiający w terminie określonym w umowie przekaże Wykonawcy
teren budowy wraz ze wszystkimi wymaganymi uzgodnieniami prawnymi i administracyjnymi.
Zamawiający poda lokalizację i współrzędne głównych punktów obiektu oraz reperów, za których
ochronę odpowiedzialność ponosi Wykonawca,
- dokumentacja projektowa - Zamawiający przekaże Wykonawcy kompletną dokumentacja
projektową na warunkach określonych w umowie,
- obsługa geodezyjna budowy - Wykonawca ponosi odpowiedzialność za dokładne wytyczenie w
planie i wyznaczenie wysokości wszystkich elementów robót zgodnie z wymiarami i rzędnymi
określonymi w dokumentacji projektowej. Następstwa jakiegokolwiek błędu spowodowanego przez
Wykonawcę w wytyczeniu i wyznaczeniu robót zostaną poprawione przez Wykonawcę na własny
koszt,
- zabezpieczenie terenu budowy - Wykonawca jest zobowiązany do zabezpieczenia terenu budowy w
okresie trwania realizacji aż do jej zakończenia. Wykonawca dostarczy, zainstaluje i będzie
utrzymywać tymczasowe urządzenia zabezpieczające, w tym: ogrodzenia, balustrady,
- bezpieczeństwo i higiena pracy - podczas realizacji robót Wykonawca będzie przestrzegać
przepisów bhp, w szczególności Wykonawca ma obowiązek zadbać, aby personel nie wykonywał
pracy w warunkach niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia oraz niespełniających odpowiednich
wymagań sanitarnych,
- ochrona przeciwpożarowa - Wykonawca będzie utrzymywać sprawny sprzęt przeciwpożarowy
wymagany odpowiednimi przepisami. Materiały łatwopalne będą składowane w sposób zgodny z
przepisami i zabezpieczone przed dostępem osób trzecich,
- ochrona środowiska - Wykonawca ma obowiązek znać i stosować w czasie prowadzenia robót
wszelkie przepisy dotyczące ochrony środowiska naturalnego,
- ochrona własności publicznej i prywatnej - Wykonawca odpowiada za ochronę instalacji urządzeń
zlokalizowanych na powierzchni terenu i pod jego poziomem. Wykonawca zapewni właściwe
oznaczenie i zabezpieczenie przed uszkodzeniem tych instalacji i urządzeń w czasie trwania budowy.
Przed przystąpieniem do robót Wykonawcy oraz Nadzór Techniczny winny się dokładnie zaznajomić
z całością dokumentacji technicznej, w tym także i z pozostałymi odrębnymi częściami dokumentacji
(dotyczy to zwłaszcza projektu organizacji robót). Wszelkie ewentualne niejasności w sprawach
dokumentacji należy wyjaśnić z autorami poszczególnych opracowań.
Roboty należy wykonać przy zachowaniu przepisów BHP i p. poż.
1.6.
Projekt Budowlany i dokumenty uzupełniające
Po przyjęciu ofert Zamawiający przekaże Wykonawcy dwa egzemplarze Projektu Budowlanego i
dokumentacji uzupełniającej do wykorzystania podczas wykonywania robót. Projekty te będą
5
stanowić uzupełnienie do rysunków i materiałów przekazanych podczas czynności przetargu.
1.7.
Zaplecze Wykonawcy
W trakcie realizacji modernizacji obiektu Wykonawca winien zapewnić i zorganizować swoim
pracownikom odpowiednie pomieszczenie socjalne. Godziny pracy należy uzgadniać z pozostałymi
użytkownikami obiektu oraz z Inwestorem.
2.
MATERIAŁY
2.1.
Wymagania ogólne dotyczące materiałów
Wszystkie zastosowane materiały muszą być zgodne z wymogami Ustawy o wyrobach budowlanych
wg, której materiał nadaje się do stosowania przy wykonywaniu robót budowlanych, jeżeli jest
oznakowany znakiem CE albo umieszczony jest przez Komisję Europejską w wykazie wyrobów
mających niewielkie znaczenie dla zdrowia i bezpieczeństwa, dla których producent wydał deklarację
zgodności z uznanymi regułami sztuki budowlanej albo jest oznakowany znakiem budowlanym (B).
Oznakowanie wyrobu budowlanego znakiem budowlanym jest dopuszczalne, jeżeli producent,
mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonał oceny zgodności i wydał, na swoją
wyłączną odpowiedzialność, krajową deklarację zgodności z Polską Normą wyrobu albo aprobatą
techniczną. Ocena zgodności obejmuje właściwości użytkowe wyrobu budowlanego, odpowiednio do
jego przeznaczenia, mające wpływ na spełnienie przez obiekt budowlany wymagań podstawowych.
Materiały nieodpowiadające wymaganiom jakościowym, jak również przeterminowane nie mogą być
stosowane. Materiały te zostaną przez Wykonawcę wywiezione z terenu budowy, bądź złożone w
miejscu wskazanym przez Inspektora Nadzoru.
2.1.1.
Źródła zaopatrzenia w materiały i wymagania jakościowe
a)
Dopuszcza się stosowanie materiałów, elementów i wyrobów zarówno krajowych albo z
importu, przy czym materiały importowane muszą posiadać świadectwa zgodności z PN
(EN) lub aprobatami technicznymi.
b)
Zastosowane w specyfikacjach szczegółowych określenie przedmiotu zamówienia poprzez
wskazanie nazwy producenta ma na celu doprecyzowanie przedmiotu zamówienia.
Zamawiający dopuszcza możliwość składania ofert równoważnych pod warunkiem, że
zaproponowane materiały będą posiadały parametry nie gorsze niż te, które są przedstawione
w dokumentacji technicznej.
W przypadku złożenia ofert równoważnych należy załączyć foldery, dane techniczne i
aprobaty techniczne dla materiałów równoważnych, zawierających ich parametry techniczne.
c)
W przypadku, gdy w dokumentacji projektowej lub specyfikacji szczegółowej nie podano
wymagań technicznych dla materiałów, elementów i wyrobów albo podano je w sposób
ogólny, albo dokonuje się ich zamiany na inne niż określono w projekcie, należy
każdorazowo dokonać odpowiednich uzgodnień z Inspektorem Nadzoru i Projektantem oraz
dokonać odpowiedniego wpisu do dziennika budowy.
2.1.2.
Kontrola materiałów
a)
Wszystkie materiały przewidziane do użycia podczas budowy będą przed dopuszczeniem do
robót podlegać kontroli. Materiały nie spełniające wymagań określonych w ST powinny
zostać odrzucone.
b)
Jeżeli nie wskazano inaczej, wszystkie odsyłacze do norm, Specyfikacji, instrukcji i
wytycznych zawarte w Umowie dotyczą ich wydania aktualnego w terminie 15 dni przed
ogłoszeniem przetargu.
c)
Wykonawca przedstawi świadectwa zgodności poszczególnych dostaw materiałów z
atestami, PN i Aprobatami Technicznymi.
2.1.3.
Przechowywanie materiałów
a)
Materiały powinny być przechowywane w sposób zapewniający zachowanie ich jakości i
przydatności do robót. Składowane materiały, jeżeli nawet były badane przed rozpoczęciem
6
przechowywania, mogą być powtórnie badane przed włączeniem do robót. Składowanie
powinno być prowadzone w sposób umożliwiający kontrole materiałów.
b)
Składowanie materiałów – należy przewidzieć sukcesywną dostawę materiałów do prac
remontowych (brak miejsca na tymczasowe składowanie materiałów budowlanych.
Wszelkie nazwy własne produktów i materiałów przywołane w specyfikacji technicznej
wykonania i odbioru robót i w dokumentacji projektowej służą tylko i wyłącznie do
doprecyzowania przedmiotu zamówienia oraz ustaleniu pożądanego standardu wykonania,
określenia właściwości i wymogów technicznych założonych w dokumentacji projektowej.
Dopuszcza się składanie ofert równoważnych na produkty i urządzenia określone za pomocą
nazw producentów pod warunkiem spełnienia takich samych właściwości technicznych,
technologicznych.
2.2.
Wymagania szczegółowe dotyczące materiałów
W dziale 2.2 kolejnych części specyfikacji dotyczących poszczególnych robót wymagania
szczegółowe odnoszą się do wymagań specyficznych związanych z konkretnymi materiałami, przy
czym zawsze obowiązują wymagania ogólne zawarte w punkcie ST.00.2.1. Materiały muszą spełniać
wymagania jakościowe określone Polskimi Normami, aprobatami technicznymi, o których mowa w
ST. Wykonawca zapewni, aby tymczasowo składowane materiały, do czasu ich wbudowania, były
zabezpieczone przed zanieczyszczeniem, zachowały swoją jakość i właściwość do robót oraz były
dostępne do kontroli przez Inspektora Nadzoru. Jeżeli dokumentacja projektowa lub ST przewiduje
możliwość zastosowania różnych rodzajów materiałów do wykonania elementów robót Wykonawca
powiadomi Inspektora nadzoru o zamiarze zastosowania konkretnego rodzaju materiału. Wybrany i
zaakceptowany rodzaj materiału nie może być później zamieniony bez zgody Inspektora Nadzoru.
3.
SPRZĘT
3.1.
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu
Wykonawca jest zobowiązany do używania jedynie takiego sprzętu, który nie spowoduje
niekorzystnego wpływu na jakość wykonywanych robót. Sprzęt używany do robót powinien być
zgodny z ofertą Wykonawcy i powinien odpowiadać pod względem typów i ilości wskazaniom
zawartym w ST, programie zapewnienia jakości lub projekcie organizacji robót, zaakceptowanym
przez Inspektora Nadzoru.
Liczba i wydajność sprzętu będzie gwarantować przeprowadzenie robót, zgodnie z zasadami
określonymi w dokumentacji projektowej, ST i wskazaniom Inspektora Nadzoru w terminie
przewidzianym umową. Sprzęt będący własnością Wykonawcy lub wynajęty do wykonania robót ma
być utrzymywany w dobrym stanie i gotowości do pracy. Będzie spełniał normy ochrony środowiska i
przepisy dotyczące jego użytkowania. Wykonawca dostarczy Inspektorowi Nadzoru kopie
dokumentów potwierdzających dopuszczenie sprzętu do użytkowania, tam gdzie jest to wymagane
przepisami. Wszelkie opłaty związane z utrudnieniem ruchu winny być uwzględnione w ofercie.
3.2.
Szczególne wymagania dotyczące sprzętu
W dziale 3.2 w poszczególnych części ST zawarto informacje odnoszące się do sprzętu specyficznego
dla danego rodzaju robót, przy czym zawsze obowiązują wymagania ogólne zawarte w punkcie
ST.00.3.1.
4.
TRANSPORT
4.1.
Ogólne wymagania dotyczące transportu
Wykonawca jest zobowiązany do stosowania jedynie takich środków transportu, które nie wpłyną
niekorzystnie na jakość wykonywanych robót i właściwości przewożonych materiałów.
Liczba środków transportu będzie zapewniać prowadzenie robót zgodnie z zasadami określonymi w
dokumentacji projektowej, ST i wskazaniach Inspektora Nadzoru w terminach przewidzianych w
umowie lub harmonogramie.
Wykonawca stosować się będzie do ustawowych ograniczeń obciążenia na oś przy transporcie gruntu,
7
4.2.
materiałów i wyposażenia na i z terenu robót. Pojazdy opuszczające teren robót nie mogą
zanieczyszczać dróg i jeśli okaże się to konieczne należy oczyszczać układ jezdny przed wyjazdem z
budowy (zwłaszcza na etapie robót stanu zerowego i surowego).
Szczególne wymagania dotyczące transportu
W dziale 4.2 w poszczególnych części ST dotyczących poszczególnych robót zawarto informacje
odnoszące się do sprzętu specyficznego dla danego rodzaju robót, przy czym zawsze obowiązują
wymagania ogólne zawarte w punkcie ST.00.4.1.
5.
WYKONANIE ROBÓT
5.1.
Ogólne zasady wykonania robót
Wykonawca jest odpowiedzialny za prowadzenie robót zgodnie z umową oraz za jakość
zastosowanych materiałów i wykonywanych robót, za ich zgodność z dokumentacją projektową,
wymaganiami ST, projektem organizacji robót oraz poleceniami Inspektora Nadzoru.
Decyzje Inspektora Nadzoru dotyczące akceptacji lub odrzucenia materiałów i elementów robót będą
oparte na wymaganiach sformułowanych w dokumentach umowy, dokumentacji projektowej i ST, a
także normach i wytycznych.
Polecenia Inspektora nadzoru dotyczące realizacji robót będą wykonywane przez Wykonawcę, nie
później niż w czasie przez niego wyznaczonym, pod groźbą wstrzymania robót. Do obowiązków
Wykonawcy należy opracowanie i przedstawienie do zaakceptowania przez Inspektora Nadzoru
projektu organizacji robót i zagospodarowania placu budowy zwanego dalej projektem organizacji
robót. W przypadku wykonywania prac w warunkach obniżonych temperatur należy stosować
Instrukcję ITB 282.
5.1.2.
Uwagi ogólne
1)
Roboty należy wykonywać przy warunkach otoczenia określonych w PN i zgodnie z
instrukcją Producenta. W przypadku konieczności wykonania robót w innych warunkach
urządzenia należy zabezpieczyć przed dostępem wody.
2)
Robotami mogą kierować osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje – posiadają
uprawnienia budowlane do kierowania robotami, określające rodzaj robót w danej
specjalności budowlanej, są członkami Izby Inżynierów Budownictwa, posiadają aktualne
ubezpieczenie OC, oraz aktualne zaświadczenie o ukończeniu szkolenia bhp.
3)
Przed rozpoczęciem robót wykonawca powinien przedstawić Zamawiającemu egzemplarz
Projektu, wykaz materiałów wraz z atestami i certyfikatami oraz wykaz sprzętu i maszyn
jakich ma zamiar użyć do budowy oraz pracowników zawierający specyfikację ich
kwalifikacji, jak również plan BIOZ.
4)
Wykaz materiałów, sprzętu, maszyn i pracowników oraz plan BIOZ wymagają akceptacji
Inspektora Nadzoru.
5.2.
Szczególne zasady wykonania robót
W dziale 5.2 w poszczególnych części ST dotyczących poszczególnych robót zawarto zasady
odnoszące się do wykonania danego rodzaju robót, przy czym zawsze obowiązują wymagania ogólne
zawarte w punkcie ST.00.5.1.
6.
KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT
6.1.
Ogólne zasady kontroli jakości
Do obowiązków Wykonawcy należy opracowanie i przedstawienie do zaakceptowania przez
Inspektora Nadzoru projektu organizacji robót, w którym przedstawi on zamierzony sposób
wykonania robót, możliwości techniczne, kadrowe i organizacyjne gwarantujące wykonanie robót
zgodnie z dokumentacją projektową i ST.
6.2.
Szczególne zasady kontroli jakości
8
odnoszące się do zasad kontroli jakości dla danego rodzaju robót, przy czym zawsze obowiązują
wymagania ogólne zawarte w punkcie ST.00.6.1.
Wykonawca będzie przeprowadzać pomiary i badania materiałów oraz robót z częstotliwością
zapewniającą stwierdzenie, że roboty te wykonano zgodnie z wymaganiami zawartymi w
dokumentacji projektowej i normach przedmiotowych.
Minimalne wymagania, co do zakresu badań i ich częstotliwości są określone w ST. W przypadku,
gdy nie zostały one tam określone Inspektor Nadzoru ustali, jaki zakres kontroli jest konieczny, aby
zapewnić wykonanie robót zgodnie z umową.
Wykonawca będzie przekazywał Inspektorowi Nadzoru kopie raportów z wynikami badań.
7.
OBMIAR ROBÓT
7.1.
Ogólne zasady obmiaru robót
Obmiar robót będzie określać faktyczny zakres wykonywanych robót, zgodnie z dokumentacją
projektową i ST. Obmiar robót wykonuje Wykonawca po pisemnym powiadomieniu Inspektora
nadzoru o zakresie obmierzanych robót i terminie obmiaru, co najmniej na 3 dni przed tym terminem.
Należy korzystać z podstawowych jednostek obmiarowych zgodnych z jednostkami przedmiarowymi
określonymi w przedmiotowych Katalogach Nakładów Rzeczowych.
7.2.
Szczególne zasady obmiaru robót
odnoszące się do zasad obmiarowania robót specyficznych dla danego rodzaju robót, przy czym
zawsze obowiązują wymagania ogólne zawarte w punkcie ST.00.7.1.
8.
ODBIÓR ROBÓT
8.1.
Ogólne zasady odbioru robót
Roboty podlegają następującym odbiorom:
> Odbiorowi robót zanikających i ulegających zakryciu.
Polega on na ocenie ilości i jakości wykonywanych robót, które w dalszym procesie realizacyjnym
zanikają lub ulegają zakryciu. Odbioru tych robót dokonuje Inspektor Nadzoru po zgłoszeniu przez
Wykonawcę wpisem do dziennika budowy gotowość do odbioru. Odbiór powinien być wykonany nie
później niż 3 dni od daty powiadomienia Inspektora Nadzoru o gotowości do odbioru. W wypadku
stwierdzenia przekroczenia tolerancji Inspektor Nadzoru zarządza rozbiórkę wykonanego elementu na
koszt Wykonawcy. Decyzję odbioru, ocenę jakości oraz zgodę na kontynuowanie robót Inspektor
Nadzoru dokumentuje wpisem do dziennika budowy.
>Odbiorowi częściowemu.
Inspektor wyda Świadectwo Odbioru części lub etapu robót objętych Umową po otrzymaniu wniosku
od Wykonawcy oraz po zakończeniu robót dla tej części lub etapu robót wykonanych w sposób
zadowalający Inspektora Nadzoru Przy odbiorze częściowym powinny być dostarczone następujące
dokumenty:
- Dokumentacja Projektowa z naniesionymi na niej zmianami i uzupełnieniami w trakcie
wykonywania robót,
- dokumenty dotyczące jakości wbudowanych materiałów;
- Dziennik Budowy
Odbiór częściowy polega na sprawdzeniu zgodności z Dokumentacją Projektową i ST, użycia
właściwych materiałów. Wyniki z przeprowadzonych badań powinny być ujęte w formie protokołów i
wpisane do Dziennika Budowy.
>Odbiorowi ostatecznemu (końcowemu).
Odbioru końcowego dokonuje się po zakończeniu robót. Inspektor Nadzoru dokonuje oceny
jakościowej i ilościowej na podstawie przedłożonych dokumentów, wyników badań oraz wnikliwej
9
oceny wizualnej wykonanych robót. W wypadku kiedy Inspektor Nadzoru stwierdzi, że obiekt pod
względem przygotowania dokumentacyjnego lub zakresu robót nie jest gotowy do odbioru, wyznacza
ponowny termin odbioru. Inspektor Nadzoru może powołać komisję odbioru złożoną z
przedstawicieli Zamawiającego, Projektanta i tych instytucji, które poniosły częściowe koszty
związane z robotami. Przedstawiciele tych instytucji poza Zamawiającym będą mieć jednak tylko głos
doradczy, a decyzję co do odbioru podejmie sam Zamawiający. Przy odbiorze końcowym powinny
być dostarczone
następujące dokumenty:
- protokoły wszystkich odbiorów technicznych częściowych i robót zanikających
- świadectwa jakości, atesty, certyfikaty, świadectwa gwarancyjne lub aprobaty techniczne wydane
przez dostawców materiałów i urządzeń
- projekt powykonawczy
- oświadczenie kierownika budowy o zgodności wykonania obiektu budowlanego z projektem
budowlanym i warunkami pozwolenia na budowę, przepisami i obowiązującymi Polskimi Normami
oraz o doprowadzeniu do należytego stanu i porządku terenu budowy,
Przy odbiorze końcowym należy sprawdzić:
- zgodność wykonania z Dokumentacją Projektową oraz ewentualnymi zapisami w Dzienniku
Budowy dotyczącymi zmian i odstępstw od Dokumentacji Projektowej,
- protokoły z odbiorów częściowych i realizację postanowień dotyczących usunięcia usterek,
- aktualność Dokumentacji Projektowej,
- czy wprowadzono wszystkie zmiany i uzupełnienia
- prawidłowość i zgodność z Dokumentacją projektową wbudowania materiałów,
Podstawowym dokumentem do dokonania odbioru końcowego robót jest protokół odbioru
końcowego robót sporządzany wg wzoru ustalonego przez Zamawiającego.
> Odbiorowi pogwarancyjnemu.
Odbiór pogwarancyjny polega na ocenie wykonanych robót związanych usunięciem wad
stwierdzonych przy odbiorze ostatecznym i zaistniałych w okresie gwarancyjnym. Odbiór
pogwarancyjny będzie dokonany na podstawie oceny wizualnej obiektu
8.2.
Szczególne zasady odbioru robót
odnoszące się do zasad odbiorów robót specyficznych dla danego rodzaju robót, przy czym zawsze
obowiązują wymagania ogólne zawarte w punkcie ST.00.8.1
9.
PODSTAWA PŁATNOŚCI
9.1.
Ogólne zasady płatności
Podstawą płatności są cena jednostkowa skalkulowana przez Wykonawcę za jednostkę obmiarową
ustaloną dla danej pozycji kosztorysu.
Dla pozycji kosztorysowych wycenionych ryczałtowo podstawą płatności jest wartość (kwota) podana
przez Wykonawcę w danej pozycji kosztorysu.
Cena jednostkowa lub kwota ryczałtowa pozycji kosztorysowej będzie uwzględniać wszystkie
czynności, wymagania i badania składające się na jej wykonanie, określone dla tej roboty w ST i w
dokumentacji projektowej.
Ceny jednostkowe lub kwoty ryczałtowe robót będą obejmować:
robociznę bezpośrednią wraz z towarzyszącymi kosztami,
wartości zużytych materiałów wraz z kosztami,
koszty pośrednie, zysk kalkulacyjny i ryzyko,
podatki obliczone zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Do cen jednostkowych nie należy wliczać podatku VAT.
10
9.1.2.
Warunki umowy i wymagania ogólne
Koszt dostosowania się do wymagań warunków umowy i wymagań ogólnych zawartych w
Specyfikacji Ogólnej obejmuje wszystkie warunki określone w ww. dokumentach, a nie
wyszczególnione w kosztorysie.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
Uwzględniono następujące przepisy i wytyczne ogólne:
1)
Ustawa o wyrobach budowlanych z dnia 16 kwietnia 2004. Dz.U. 92/88,
2)
Ustawa Prawo zamówień publicznych z dnia 29 stycznia 2004. Dz.U. 19/177 z późniejszymi
zmianami,
3)
Ustawa Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994. Dz.U. 207/2016 z 2003 z
późniejszymi zmianami oraz przepisy wykonawcze do Ustawy,
4)
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r.- kodeks cywilny – (Dz. U. Nr 16 z 1964r. z
późniejszymi zmianami)
5)
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie określenia metod i
podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego, (...). Dz.U. 130/1389,
6)
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26 września 1997r. w sprawie
ogólne przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 2003r. Nr 169)
7)
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie
bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych. Dz.U. 47/401.
8)
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62 z 2001r.
poz.627)
9)
Ustawa z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 2001r.
Nr 124 poz. 1362)
10)
Ustawa z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej ( Dz. U. z 1985r. Nr 12 z
późniejszymi zmianami)
11)
Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2001r. Nr 122)
12)
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich sytuowanie (Dz. U. Nr 109 z 2004r.)
13)
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 15 stycznia 2002 r. w sprawie aprobat i
kryteriów technicznych oraz jednostkowego stosowania wyrobów budowlanych (Dz. U. Nr 8
z 2002r.)
14)
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. Nr 120 z 2003r.)
15)
Zarządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 19 listopada 2001 r. w sprawie dziennika budowy,
montażu i rozbiórki oraz tablicy informacyjnej (Dz. U. Nr 138, poz. 1555).
16)
Instrukcja ITB nr 282. Wytyczne wykonywania i odbioru robót budowlanomontażowych w okresie obniżonych temperatur. ITB, 1988.
17)
Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60 z późniejszymi
zmianami
11
ST.01. ROBOTY ROZBIÓRKOWE - CPV 45111300-1
1.
WSTĘP
1.1.
Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej części specyfikacji (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót
rozbiórkowych związanych z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii w
Bydgoszczy.
1.2.
Specyfikacja techniczna stosowana jest jako dokument przetargowy oraz kontraktowy przy zlecaniu i
realizacji robót wymienionych w pkt. 1.1.
1.3.
Szczegółowy zakres robót rozbiórkowych objętych projektem opisują przedmiary robót.
1.4.
Określenia podstawowe
Stosowane określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami
oraz z definicjami podanymi w „Wymagania ogólne” - pkt. 1.4
1.5.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w „Wymagania ogólne” - pkt. 1.5
2.
MATERIAŁY
2.1.
Ogólne wymagania dotyczące materiałów
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskania i składowania podano w ST.00 Wymagania
ogólne - pkt. 2.
2.2.
Wymagania szczególne dotyczące materiałów
Przy wykonaniu robót rozbiórkowych jedynymi materiałami, które należy dostarczyć są: gwoździe
budowlane, klamry, deski iglaste obrzynane kl.II,, drewno okrągłe na stemple. Materiały z rozbiórki
(cegła, stal, papa, szkło, drewno, tynki) są przeznaczone do wywiezienia i utylizacji z poniesieniem
wszelki opłat administracyjnych.
3.
SPRZĘT
3.1.
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu są zawarte w ST.00 Wymagania ogólne - pkt.3.
3.2.
Do robót rozbiórkowych należy użyć sprzętu:
Ręcznego jak łomy, przecinaki, młoty, łopaty, szpadle, kilofy, elektronarzędzia (wiertarki i młoty
udarowe o małej mocy aby nie powodować zbyt dużych wstrząsów w budynku). Przy wykonywaniu
robót rozbiórkowych na wysokości wewnątrz pomieszczeń należy zastosować rusztowanie
wewnętrzne. Wybór użytego sprzętu należy uzgodnić z Inspektorem Nadzoru
4.
TRANSPORT
4.1.
Ogólne zasady transportu podano w ST. 00 Wymagania ogólne - pkt. 4.
4.2.
Transport urobku z robót rozbiórkowych do miejsca składowani należy prowadzić zgodnie z przyjętą
12
technologią wykonywania robót rozbiórkowych.
Do przewozu gruzu z rozbiórek należy użyć transportu:
>
Ręcznego: taczki, japonki, rękawy zsypowe itp.
>
Mechanicznego: przenośnik taśmowy oraz skrzyniowe samochody ciężarowe o ładowności
do 5,0 t.
Wybór środka transportu zależy od odległości i warunków lokalnych. Składowanie i transport gruzu
należy przeprowadzić w miejscu wskazanym przez Inspektora Nadzoru.
5.
WYKONANIE ROBÓT
5.1.
Ogólne zasady wykonania robót podano w ST. 00 Wymagania ogólne - pkt. 5.
5.2.
Przed przystąpieniem do wykonywania robót rozbiórkowych należy wykonać zabezpieczenia
elementów konstrukcyjnych.
Rozbiórek nie należy wykonywać jednocześnie lecz etapami, z odpowiednim stemplowaniem. ściśle
wg projektu konstrukcyjnego i pod nadzorem osób z uprawnieniami budowlanymi konstrukcyjnymi.
Roboty rozbiórkowe należy przeprowadzać w sposób staranny i nie naruszający istniejącej
konstrukcji. Prowadzenie robót w sposób inwazyjny jest niedozwolone.
Wykonywanie robót rozbiórkowych należy prowadzić zgodnie z zasadami bhp.
Roboty rozbiórkowe obejmują usunięcie z terenu budowy wszystkich elementów, w stosunku do
których zostało to przewidziane w dokumentacji projektowej.
Elementy i materiały, które zgodnie z ST stają się własnością Wykonawcy, powinny być
systematycznie usuwane z terenu budowy
6.
6.1.
Ogólne zasady kontroli jakości podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 6.
6.2.
Kontroli podlega zgodność z dokumentacją techniczną, wygląd zewnętrzny i dokładność wykonania
oraz zabezpieczenie wykonywanych robót rozbiórkowych
7.
OBMIAR ROBÓT
7.1.
Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST. 00 Wymagania ogólne - pkt. 7.
7.2.
Szczególne zasady obmiaru
Rozebranie i rozbicie elementów konstrukcji ceglanych, betonowych lub żelbetowych oblicza się w
metrach sześciennych z dokładnością do 0,01 m3.
Natomiast ścianek działowych, posadzek i okładzin ścian oblicza się w metrach kwadratowych z
dokładnością do 0,01 m2.
Wielkości obmiaru określa się na podstawie dokumentacji projektowej z uwzględnieniem zmian
zaakceptowanych przez Inspektora Nadzoru i sprawdzonych w naturze.
8.
ODBIÓR ROBÓT
8.1.
Ogólne zasady odbioru robót podano w ST. 00 Wymagania ogólne - pkt. 8.
13
8.2.
Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami nadzoru, jeżeli
wszystkie pomiary i badania wg pkt. 6 dały pozytywne wyniki.
9.
9.1.
Ogólne zasady dotyczące ustalania podstawy
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt.9.
9.2.
Szczególne zasady dotyczące podstawy płatności
Cena jednostkowa robót obejmuje:
rozebranie i wyburzenie,
odwiezienie materiału z rozbiórki,
sortowanie i pryzmowanie odzyskanych materiałów,
uporządkowanie miejsca prowadzonych robót.
opłaty utylizacyjne.
Podstawą rozliczenia finansowego będzie umowa Wykonawcy z Zamawiającym.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
Uwzględniono następujące przepisy:
1)
Uchwała Nr 47 Zarządu PKP PLK S.A. z dnia 03.03.2003 r. w sprawie zasad
gospodarowania materiałami z odzysku.
2)
Uchwała nr 177 Zarządu PKP PLK S.A. z dnia 23.06.2003 r. w sprawie zmian w załączniku
nr 1 i 4 do Uchwały nr 47. PLK – GM 1 Instrukcja o zasadach prowadzenia gospodarki
materiałowej i magazynowej z 2003 r.
3)
Ustawa o odpadach z dnia 27.04.2001 r. o odpadach (Dz. U. nr 62 poz. 628 z późniejszymi
zmianami).
4)
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27.09.2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.
U. nr 112, poz. 1206),
5)
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28.05.2002 r. w sprawie listy odpadów, które
posiadacz odpadów może przekazywać osobom fizycznym lub jednostkom organizacyjnym,
niebędącym przedsiębiorstwami, do wykorzystania na ich własne potrzeby (Dz. U. nr 74,
poz. 686),
6)
Przepisy bhp przy robotach rozbiórkowych.
14
ST.02. ROBOTY ZIEMNE – CPV 45112100-6
1.
WSTĘP
1.1.
Przedmiot ST
ziemnych związanych z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii w
Bydgoszczy.
1.2.
1.3.
Szczegółowy zakres robót ziemnych objętych projektem opisują przedmiary robót.
1.4.
oraz z definicjami podanymi w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 1.4
1.5.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST.00 Wymagania ogólne – pkt. 1.5.
Wykonanie robót ziemnych winno być zlecone przedsiębiorstwu mającemu właściwe doświadczenie
w realizacji tego typu robót i gwarantującemu właściwą jakość wykonania.
Wykopy należy wykonywać pod kontrolą dozoru geotechnicznego. W razie stwierdzenia, że warunki
posadowienia w rozpatrywanym miejscu niekorzystnie odbiegają od przyjętych w projekcie i
obliczeniach statycznych należy powiadomić projektanta projektu budowlanego. Odbioru wykopów
fundamentowych oraz zagęszczanego podłoża powinien dokonywać dokonać uprawniony geotechnik.
Należy zachować szczególną ostrożność w trakcie prowadzenia robót ziemnych przy istniejących
fundamentach.
2.
MATERIAŁY
2.1.
ogólne - pkt. 2.
2.2.
Przy wykonaniu robót ziemnych występują materiały służące do zabezpieczania ścian wykopów przed
obsuwaniem się.
3.
SPRZĘT
3.1.
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu są zawarte w ST.00 Wymagania ogólne - pkt.3.
3.2.
Do robót ziemnych należy użyć w zależności od ilości mas ziemnych i zakresu robót:
•
sprzętu zmechanizowanego takiego jak uniwersalne maszyny wieloczynnościowe (np.
spycharko-ładowarki, koparko-spycharki itp.)
•
narzędzi ręcznych takich jak łopaty, szpadle, kilofy ,taczki itp.
Przy załadunku urobku z tymczasowego składowiska zalecane jest użycie ładowarki i narzędzi
ręcznych. Do zagęszczania należy użyć zagęszczarek wibracyjnych płytowych, których parametry
muszą być dopasowane do grubości zagęszczanych warstw (nie więcej niż 0,2-0,3 m).
15
4.
TRANSPORT
4.1.
Ogólne zasady transportu podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 4.
4.2.
Transport urobku wykonuje się za pomocą:
•
samochodów samowyładowczych lub skrzyniowych o ładowności i wysokości dopasowanej
do wielkości koparki i sposobu wykonywania robót ziemnych.
•
taczek lub innych środków transportu ręcznego do przemieszczania mas ziemnych po terenie
placu budowy.
Składowanie i transport urobku przeznaczonego do późniejszego zasypywania wykopów należy
przeprowadzić w miejscu wskazanym przez Inspektora Nadzoru.
Transport kruszyw do wymiany gruntu należy prowadzić w analogiczny sposób, jak urobku z
wykopów, z tym, że istotna jest dbałość o wykluczenie jego mieszania się z innymi gruntami
składowanymi na budowie, a zwłaszcza z ziemią roślinną oraz wydobytym gruntem nasypowym.
5.
WYKONANIE ROBÓT
5.1.
Ogólne zasady wykonania robót podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 5.
5.2.
Przed przystąpieniem do wykonywania robót ziemnych należy wykonać niezbędne drogi do
transportu mas ziemnych wewnątrz obiektu. Drogi dojazdowe oraz krawędzie wykopów należy
oznakować jako miejsca niebezpieczne. Wykonywanie wykopów należy prowadzić zgodnie z
zasadami BHP.
Wskazane jest, aby Wykonawca robót ziemnych przed rozpoczęciem robót zapoznał się z rzędnymi
posadowienia istniejących oraz nowoprojektowanych fundamentów.
Wykopy w miejscu podbicia istniejących ław fundamentowych należy wykonywać mijankowo,
odcinkami nie dłuższymi od 1m.
Należy zachować szczególną ostrożność w trakcie prowadzenia robót ziemnych przy istniejących
fundamentach. .
6.
6.1.
Kontroli podlega zgodność z dokumentacją techniczną, wygląd zewnętrzny i dokładność wykonania.
Dokładność wykonania wykopów ma być zgodna z wymogami norm podanymi w ST02 pkt.10.
Kontrola wykonania robót musi dotyczyć rzędnych dna wykopu, które nie mogą odbiegać od
wielkości projektowanych więcej niż o +1 cm i -3 cm. Pozostałe odchyłki podaje norma.
6.2.
7.
OBMIAR ROBÓT
7.1.
7.2.
Ilość mas ziemnych oblicza się w metrach sześciennych odspojonego gruntu. W przypadku
operowania gruntem spulchnionym pobieranym ze składowisk należy uwzględnić odpowiednie
współczynniki korygujące.
16
Kategoria gruntu
I-II
III-IV
V-X
Współczynniki zmniejszające
do obmiaru gruntu spulchnionego
0,90
0,80
0,72
Wielkości obmiaru określa się na podstawie dokumentacji projektowej z uwzględnieniem zmian
zaakceptowanych przez Inspektora nadzoru i sprawdzonych w naturze.
8.
ODBIÓR ROBÓT
8.1.
8.2.
9.
9.1.
9.2.
Cena wykonania jednego m3 wykopu obejmuje:
roboty pomiarowe,
wykonanie wykopu zgodnie z założoną technologią,
wywóz urobku we wskazane miejsce,
zabezpieczenie ścian wykopu oraz istniejącej infrastruktury podziemnej,
oznaczenie i zabezpieczenie miejsca prowadzenia prac.
Cena wykonania 1 m3 zasypki (podsypki, obsypki) obejmuje:
dowóz gruntu lub kruszywa,
ułożenie, zagęszczenie, badania stopnia zagęszczenia,
oznaczenie i zabezpieczenie miejsca prowadzenia prac,
wyrównanie terenu w miejscu prowadzenia prac.
W związku z możliwością występowania wody gruntowej w trakcie wykonywania głębszych
wykopów (zgodnie z wytycznymi dokumentacji projektowej) cena jednostkowa wykonania robót
powinna odzwierciedlać zwiększony zakres robót wynikający ze wskazanych okoliczności.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
normy:
PN-B-06050:1999 Geotechnika. Roboty ziemne. - Wymagania ogólne.
PN-B-04481:1988 Grunty budowlane. - Badania próbek gruntu
PN-M-47325-01:1977 Zagęszczarki gruntu – Ogólne wymagania i badania.
PN-B-02480:1986 Grunty budowlane. – Określenia, symbole, podział i opis gruntów.
PN-B-02481:1999 Geotechnika. Terminologia podstawowa, symbole literowe i jednostki miary.
PN-B-02479:1998 Geotechnika – Dokumentowanie geotechniczne – Zasady ogólne
1)
2)
3)
4)
5)
6)
17
ST.03. ROBOTY BETONOWE I ŻELBETOWE– CPV 45262300-4
1.
WSTĘP
1.1.
Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej części specyfikacji (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru
żelbetowych i betonowych elementów konstrukcyjnych zaprojektowanych w technologii
monolitycznej związanych z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii w
Bydgoszczy.
1.2.
1.3.
Wykonanie podbetonu pod fundamenty wg projektu konstrukcyjnego,
Wykonanie fundamentów bezpośrednich w postaci stóp i ław żelbetowych oraz lokalnie płyt
fundamentowych wg projektu konstrukcyjnego,
Wykonanie ścian konstrukcyjnych monolitycznych żelbetowych,
Wykonanie stropów płytowych monolitycznych krzyżowo zbrojonych z pogrubieniami,
Wykonanie stropów prefabrykowanych z płyt kanałowych strunobetonowych,
Wykonanie stropów prefabrykowanych z płyt sprężonych typu Spiroll SP,
Wykonanie wylewek żelbetowych monolitycznych jako uzupełnienie stropów prefabrykowanych,
Wykonanie żelbetowych nadproży i podciągów,
Wykonanie płyty żelbetowej na słupach pod nieckę basenową ze stali nierdzewnej,
Wykonanie klatek schodowych zaprojektowanych w technologii żelbetowej monolitycznej,
Wykonanie słupów i rdzeni żelbetowych monolitycznych,
Wykonanie murów oporowych żelbetowych,
Wykonanie podłoży betonowych pod posadzki,
Wykonanie posadzek betonowych w pomieszczeniach technicznych,
Wykonanie innych elementów nie wymienionych wyżej, a znajdujących się w projekcie.















1.4.
oraz z definicjami podanymi w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 1.4,
1.5.
Ogólne wymagania dotyczące robót.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST.00 Wymagania Ogólne – pkt. 1.5.
2.
MATERIAŁY
2.1.
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskania i składowania podano w ST. 00 Wymagania
ogólne - pkt. 2.
Do wykonania robót betonowych należy zastosować wyszczególnione poniżej materiały:
1)
Materiały podstawowe
• Beton
Na budowie należy stosować beton o klasie określonej na rysunkach, dostarczony z wytwórni betonu.
Rodzaje betonu stosowane w projekcie:
elementy monolityczne: - B25, B30 - fundamenty
2.2.
18
- B30 W8, niskoskurczowy – niecka basenowa
- B30 – pozostałe elementy
- B10 – podbeton
stropy prefabrykowane: wg danych producenta
elementy poniżej poziomu gruntu mogące mieć kontakt z wodą gruntową – beton szczelny W6 i W8
Skład mieszanki betonowej
Przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac betonowych, Wykonawca powinien otrzymać projektowany skład
mieszanki betonowej, dostarczony przez autoryzowane, niezależne laboratorium i podpisany przez
uprawnionego inżyniera budownictwa. Potwierdzone kopie dokumentacji wszystkich przeprowadzonych przez
laboratorium badań i prób mieszanek powinny zostać przesłane Inspektorowi Nadzoru. Układanie mieszanki
może nastąpić dopiero po zatwierdzeniu jej przez Inspektora Nadzoru. Beton musi spełniać następujące
wymagania:
1) Skład mieszanki betonowej powinien być taki, aby przy najmniejszej ilości wody zapewnić szczelne
ułożenie mieszanki w wyniku zagęszczenia przez wibrowanie,
2) Wskaźnik wodno-cementowy w/c ma być mniejszy od 0,50,
3) Nasiąkliwość do 5%
4)Stosunek poszczególnych frakcji kruszywa grubego ustalany doświadczalnie powinien odpowiadać
najmniejszej jamistości,
5) Urabialność mieszanki betonowej Inaczej zdolność szczelnego układania mieszanki betonowej czasie
zagęszczania zależy od właściwego doboru frakcji kruszywa oraz optymalnej ilości zaprawy w mieszance
betonowej. Zawartość piasku w stosie okruchowym powinna być jak najmniejsza i jednocześnie zapewniać
niezbędną urabialność przy zagęszczeniu przez wibrowanie oraz nie powinna być większa niż:
- 37% - przy kruszywie grubym do 31,5 mm
- 42% - przy kruszywie grubym do 16 mm
6) Maksymalne ilości cementu: 400 kG/m3 – dla betonu klasy B20 i B25
7) Dopuszcza się przekroczenie tych ilości o 10% w uzasadnionych przypadkach za zgodą Inspektora Nadzoru.
8) Przy projektowaniu składu mieszanki betonowej zagęszczanej przez wibrowanie i dojrzewającej w
warunkach naturalnych (średnia temperatura dobowa nie niższa niż 10oC), średnią wymaganą wytrzymałość
na ściskanie należy określić jako równą 1,3 RbG. W przypadku odmiennych warunków wykonania i
dojrzewania (np. odpowietrzanie, dojrzewanie w warunkach podwyższonej temperatury), należy uwzględnić
wpływ tych czynników na wytrzymałość betonu.
9) Konsystencja mieszanek betonowych powinna być co najmniej plastyczna. Konsystencja mieszanki
betonowej jest uwarunkowana rodzajem deskowania oraz kształtu konstrukcji, które mają być zabetonowane,
oraz sposobem jej zagęszczania i zależy przede wszystkim od stosunku cementu do wody, który najczęściej
powinien się mieścić w granicach 1,2 < c/w < 3,2.Im wskaźnik cementowo-wodny jest mniejszy tym ciekłoś
mieszanki jest większa. Sprawdzenie konsystencji mieszanki przeprowadza się podczas projektowania jej
składu i następnie przy wytwarzaniu. Dopuszcza się dwie metody badań:
- metodą Ve – Be
- stożka opadowego
Różnice pomiędzy założoną konsystencją mieszanki a kontrolowaną metodami nie mogą przekraczać:
- +/- 20% wartości wskaźnika Ve – Be
- +/- 10 mm przy pomiarze stożkiem opadowym
Pomiaru konsystencji mieszanek K1 do K3 dokonuje się aparatem Ve–Be
Do konsystencji plastycznej K3 dopuszcza się na budowie pomiar przy pomocy stożka opadowego.
Wytyczne do wykonania mieszanki betonowej
Ustalenie składu
Skład mieszanki betonowej może być ustalony metodą obliczeniową lub doświadczalną i powinna ona być
wstępnie sprawdzona pod względem konsystencji, urabialności i szczelności oraz wytrzymałości betonu na
podstawie pobranych próbek.
Robocza recepta mieszanki
Opracowuje się ją na podstawie ustalonego laboratoryjnie dla wybranego kruszywa i cementu składu
mieszanki betonowej.
Korekta recepty powinna być wykonana w przypadkach:
19
zmiany rodzajów składników,
zmiany uziarnienia kruszywa,
zmiany wilgotności kruszywa, jeżeli przekracza ono ± 5 l wody na 1m³ mieszanki betonowej w
stosunku do podanego w recepcie zawilgocenia.
Na recepcie powinna być podana data przygotowania.W przypadku wykonywania mieszanki na placu budowy
należy uprzednio zgromadzić odpowiednią ilość kruszywa i cementu.
Warunki wykonania mieszanki i dozowanie składników
1) Warunki wykonania mieszanki:
a) Przemysłowe warunki wykonania – wszystkie składniki są dozowane ciężarowo przy stałym nadzorze nad
wykonaniem betonu. Liczba próbek wytrzymałościowych pobrana dla każdej partii betonu nie może być
mniejsza niż 30. W tych warunkach mogą być wykonane wszystkie klasy betonów.
b) Przeciętne warunki wykonania – cement jest dozowany ciężarowo a kruszywo ciężarowo lub objętościowo.
Liczba pobranych próbek dla każdej partii betonu jest mniejsza, niż 30 lecz nie mniej niż to wynika z
postanowień normy. W tych warunkach mogą być wykonywane betony klas: B7,5; B10; B15; B20 i B25.
c) Prymitywne warunki wykonania – wszystkie składniki dozowane są objętościowo, beton wykonywany bez
nadzoru technicznego i kontroli jakości. W tych warunkach mogą być wykonywane tylko betony klas: B7,5 i
B10. Beton wykonywany w warunkach prymitywnych nie jest betonem konstrukcyjnym, lecz pomocniczym.
2) Objętościowe dozowanie kruszywa i wody
Dopuszcza się dozowanie kruszywa za pomocą przystosowanych do tego celu taczek natomiast wody przy
pomocy wyskalowanych wiader lub odpowiednio przystosowanych dozowników. Dokładność dozowania
składników jest jednym z podstawowych warunków uzyskania wymaganej wytrzymałości betonu. W
szczególności należy uściślić dozowanie wody gdyż jej nadmiar czyni beton porowatym obniża jego
wytrzymałość.
3)Mieszanie składników
Mieszanie składników powinno się odbywać zgodnie aktualną receptą roboczą wywieszoną przy betoniarce.
Objętość jednego zarobu mieszanki betonowej nie powinna być mniejsza niż 0,9 pojemnika betoniarki.
Składniki mieszanki betonowej
Wytyczne doboru składników betonu
•
Cement
Wymagania i badania
1. Rodzaj i marka cementu: Do stosowania dopuszcza się tylko cementy portlandzkie marki „32,5” i
„42,5” do betonów klasy B20, B25 i B30.
2. Świadectwo jakości cementu: Każda partia dostarczonego cementu musi posiadać świadectwo
jakości (atest) wraz z wynikami badań.
3. Badania podstawowych parametrów cementu: Cement pochodzący od każdej dostawy musi być
poddany następującym badaniom:
- Oznaczenie normowej konsystencji zaczynu.
Oznaczenie to przeprowadzamy przy użyciu aparatu Vicata z trzonem o powierzchni przekroju 1 cm². Aby
wykonać oznaczenie należy wcześniej przygotować zaczyn cementowy składający się z 500 [g] cementu oraz
wstępnie przewidywalnej ilości wody w mieszarce normowej (o określonych cyklach mieszania: 140 i 280
obrotów na minutę). Po wymieszaniu składników zaczyn należy przenieść do pierścienia Vicata, ustawionego
na szklanej płytce o wymiarach 100x100 mm, następnie usunąć powietrze z zaczynu przez kilkakrotne
wstrząśnięcie pierścienia. Pierścień wraz z płytką należy przetrzeć cienką warstwą oleju. Górną warstwę
zaczyny wyrównujemy nożem i umieszczamy na podstawie aparatu Vicata tak aby koniec trzonu dotykał
powierzchnię zaczynu. Po upływie 4 minut od rozpoczęcia mieszania należy zwolnić trzon i pozwolić mu na
swobodne wniknięcie w zaczyn. Badany zaczyn ma normalną konsystencję wtedy, gdy po upływie 30s od
zwolnienia trzonu, zagłębił się on na odległość 6 + 1 [mm]. W przeciwnym wypadku oznaczenie należy
powtórzyć zmieniając proporcje wody do cementu.
- Oznaczenie czasu wiązania cementu.
Do oznaczania czasu wiązania stosujemy zaczyn cementowy, o sprawdzonej normalnej konsystencji, który
wraz z pierścieniem ustawia się na podstawie przyrządu Vicata wyposażonego w igłę o przekroju poprzecznym
20
1 [mm2]. Oznaczenie przeprowadza się analogicznie jak w oznaczaniu normowej konsystencji zaczynu
cementowego. Igłę należy zanurzyć swobodnie w różnych miejscach zaczynu co 10 minut. Początek wiązania
jest to czas liczonych od chwili wymieszania cementu z wodą, do chwili, gdy igła zanurzona w zaczynie
zatrzyma się w odległości 4 do 1 [mm] nad powierzchnią płytki. Koniec wiązania jest to czas liczonych od
chwili wymieszania spoiwa z wodą do chwili, gdy igła zanurzy się w zaczynie tylko na głębokość 0,5 [mm].
- Oznaczenie powierzchni właściwej metodą Blaine’a
Powierzchnia właściwa cementu to suma powierzchni ziarenek cementu przypadająca na jednostkę masy
cementu (im drobniejsze ziarenka cementu tym większa jego powierzchnia właściwa. Dla oznaczenia tej cechy
stosujemy metodę Blaine’a – sprasowujemy cement w rurze przyrządu, po czym przepuszczamy przez niego
powietrze i z ilości przepuszczonego przez cement powietrza wyznaczamy powierzchnię właściwą cementu w
[cm2/g]. Przykładowo, dla cementów portlandzkich oznaczenie zgodne z normą wynosi 3000-3500 [cm2/g].
- Oznaczenie stałości objętości cementu w pierścieniu La Chatelier’a.
Betony (zaczyny) wykazują skurcz, tzn. wyparowuje z nich woda podczas zastygania, a w warunkach
wilgotnych pęcznieją, co powoduje zmiany jego objętości, więc muszą wykazywać pewną stałość objętości.
Oznaczenie stałości objętości przeprowadzamy przy użyciu zaczynu normowego, który umieszczamy w
pierścieniu Le Chatelier’a z drutami pomiarowymi. Po napełnieniu pierścienia należy całość przechowywać w
temperaturze 2000C i wilgotności względnej powietrza co najmniej 98% przez 24h. Po upływie 24h należy
zmierzyć odległość X pomiędzy drucikami. Następnie pierścień z zaczynem ogrzewamy do temperatury
wrzenia wody i trzymamy go w tych warunkach 3h. Na zakończenie chłodzimy pierścień do temperatury
2000C i mierzymy odległość Y między drucikami. Różnica Y-X jest miarą stałości objętości i jest w normie
jeśli nie przekracza 10mm.
- Oznaczenie cech wytrzymałościowych cementu.
Cechy wytrzymałościowe cementu to jego odporność na ściskanie i zginanie, i pozwalają nam określić klasę
wytrzymałościową cementu, która jest jego cechą wytrzymałościową określoną przez badanie na ściskanie
połówek beleczek z zaprawy normowej 1:3:0,5 po 28 dniach (1 w wodzie). Cechy wytrzymałościowe cementu
na zginanie i ściskanie wykonujemy na połówkach beleczki zaprawy normowej o składzie 1:3:0,5 (spoiwo :
kruszywo : woda). Przygotowujemy zaprawę normową z ilości 450:1350:225 (spoiwo : kruszywo : woda) i
wykonujemy trzy beleczki normowe o wymiarach 4x4x16mm, w formach, umieszczonych w wstrząsarce,
napełnionych najpierw do połowy, po 30s do końca, i wyrównanych. Po 24h pod folią przechowujemy je w
kąpieli wodnej na ruszcie w wannie laboratoryjnej do czasu badania. Pomiary przeprowadzamy po upływie 2,
7 i 28 dni. W celu oznaczenia wytrzymałości na zginanie kładziemy beleczkę na podporach o rozstawie 10cm i
obciążamy siłą skupioną w środku rozpiętości. Wartości naprężeń niszczących wyliczamy ze wzoru.
Oznaczenie wytrzymałości na ściskanie przeprowadza się na połówkach beleczek. Siłę niszczącą przekazuje
się przy użyciu podkładek metalowych. Wytrzymałość na ściskanie obliczamy ze wzoru. Jako wynik pomiaru
przyjmuje się średnią arytmetyczną 3 wyników dla wytrzymałości na zginanie i 6 wyników dla wytrzymałości
na ściskanie. Jeśli choć jedno z oznaczeń daje wynik ujemny partię cementu uznajemy za niezgodną z
wymogami normy. Ważne jest aby płaszczyzna beleczki, która powstała z wyrównania górnej powierzchni
była ustawiona pionowo.
•
Kruszywo
1)
Piasek
Jest to najdrobniejsze kruszywo skalne, o wielkości ziaren od 0 do 5 mm, jakie stosuje się do betonów. Ze
względu na miejsce wydobycia może być rzeczny lub kopalniany. Dopuszcza się zanieczyszczenie w stosunku
wagowym:
- do 0,5% gliną, iłem, wodorostami itp.
- do 3% pyłami mineralnymi o średnicy poniżej 0,05 mm
Zanieczyszczenia organiczne bada laboratorium
betonów i wydaje orzeczenie o jego przydatności.
Znaczne zanieczyszczenie można wstępnie rozpoznać, rozcierając go w dłoniach – piasek zawierający
rozdrobnioną glinę lub ił brudzi dłonie.
2)
Żwiry i kruszywa łamane
pospółka jest to kruszywo poza normowe, którego cechą charakterystyczną jest to, że zawartość
ziaren wielkości od 1,25 do 5 mm stanowi powyżej 60 % w stosunku wagowym.
żwir jest to naturalne kruszywo grube o wielkości ziaren od 5 do 80 mm może być kopalniany,
rzeczny lub wydobywany z jezior.
21
-
-
kruszywo łamane otrzymuje się krusząc mechanicznie skały twarde. Kształt ziaren powinien być
zbliżony do sześcianów lub ostrosłupów nieforemnych o szorstkiej powierzchni, które dzieli się na
frakcje oraz grupy frakcji. Ze względu na dużą wytrzymałość skał na ściskanie rozróżnia się cztery
klasy: 300, 400, 500 i 600.
mieszanki piaskowo-żwirowe i żwirowo-piaskowe są to mieszanki kruszywa grubego i drobnego.
Kruszywa, których ziarna są oblepione gliną lub iłem przed użyciem do betonu powinny być przepłukane. W
przeciwnym razie beton otrzymany okazałby się słaby, gdyż ziarna kruszywa nie będą miały przyczepności.
Jeśli w normach przedmiotowych na wyroby, elementy i konstrukcje nie postanowiono inaczej, zaleca się
stosowanie kruszywa o marce nie niższej niż klasa betonu. W przypadku betonu o określonym stopniu
mrozoodporności lub wodoszczelności zleca się stosowanie kruszywa o marce nie niższej niż 20. Zalecane
łączne graniczne krzywe uziarnienia kruszyw do betonu, drobnego (0-2 mm) i grubego (powyżej 2mm).
Uziarnienie kruszywa powinno zapewniać uzyskanie szczelnej mieszanki betonowej o wymaganej
konsystencji przy możliwie najmniejszym zużyciu cementu i wody, prawidłowego zagęszczenia oraz
odpowiedniej urabialności. Największe ziarna kruszywa stosowanego do betonów nie powinny przekraczać 80
mm w ich najdłuższym wymiarze. Natomiast do betonów zbrojonych należy stosować kruszywo o
największym wymiarze do 40 mm (przechodzące przez sito o boku oczka kwadratowego 31,5 mm). Poza tym,
że względu na rozstaw zbrojenia, w konstrukcjach żelbetowych największe średnice ziaren kruszywa nie
powinny przekraczać 2/3 odległości między dwoma prętami leżącymi w jednej płaszczyźnie poziomej oraz
dwóch odległości między dwoma sąsiednimi prętami leżącymi w jednej płaszczyźnie pionowej. Dopuszcza się
ziarna kruszywa o największym wymiarze 80 mm, gdy najmniejszy wymiar betonowego elementu przekracza
50 cm, a rozstaw prętów zbrojeniowych wynosi nie mniej niż 10 cm. Do betonowania konstrukcji o małych
przekrojach (płyt, żeberek itp.) należy stosować mieszankę betonową na kruszywie, którego największe
średnice ziaren nie przekraczają:
-1/3 najmniejszego wymiaru przekroju poprzecznego elementu, jeżeli wymiar ten jest większy niż 6 cm,
- 1/2 najmniejszego wymiaru przekroju poprzecznego elementu oraz ¾ odległości między prętami
zbrojeniowymi, jeżeli najmniejszy wymiar przekroju elementu jest równy lub mniejszy niż 6 cm.
Kontrola partii kruszywa przed użyciem go do wykonania mieszanki betonowej obejmuje oznaczenia:
- składu ziarnowego
- kształtu ziaren
- zawartości pyłów mineralnych
- zawartości zanieczyszczeń obcych
W przypadku gdy badania kontrolne wykażą niezgodność cech danego kruszywa z wymaganiami normy,
użycie takiego kruszywa może nastąpić po jego uszlachetnieniu (np. przez płukanie lub dodatek odpowiedniej
frakcji kruszywa). W celu umożliwienia korekty recept roboczej mieszanki betonowej należy prowadzić
bieżącą kontrolę wilgotności kruszywa i stałości frakcji 0 – 2 mm..
•
Woda zarobowa.
Woda zarobowa do betonu musi odpowiadać wymaganiom normy. Wodę do betonu przewiduje się czerpać z
wodociągów miejskich. Woda ta nie wymaga badania.
•
Domieszki i dodatki do betonu
Zaleca się stosowanie do betonów domieszek chemicznych o działaniu napowietrzającym, uplastyczniającym i
przyspieszającym/ opóźniającym wiązanie betonu. Dopuszcza się stosowanie domieszek kompleksowych:
napowietrzająco - uplastyczniających i przyspieszająco – uplastyczniających. Domieszki do betonów muszą
posiadać atest producenta.
•
Stal zbrojeniowa.
Asortyment stali zbrojeniowej.
Do zbrojenia konstrukcji żelbetowych prętami wiotkimi w obiektach objętych zakresem niniejszego kontraktu
stosuje się klasę i gatunek wg poniższych danych:
Stal zbrojeniowa - A-IIIN (RB500W lub B500SP Epstal)
Stal profilowa - S235JR (St3S)
22
Wymagania przy odbiorze.
Przeznaczona do odbioru na budowie partia prętów musi być zaopatrzona w atest, w którym ma być podane:
- nazwa wytwórcy,
- oznaczenie wyrobu,
- nr wytopu lub nr partii,
- wszystkie wyniki przeprowadzonych badań oraz skład techniczny według analizy wytopowej,
- masa partii,
- rodzaj próbki cieplnej.
Na przywieszkach metalowych przymocowanych do każdej wiązki prętów lub kręgu prętów (po dwie dla
każdej wiązki) muszą znajdować się następujące dane:
- znak wytwórcy,
- średnica nominalna,
- znak stali,
- nr wytopu lub nr partii,
- znak obróbki cieplnej.
Każda wiązka i krąg prętów powinny mieć oznakowania farbą olejną.
Przy odbiorze stali należy przeprowadzić następujące badania:
- sprawdzenie zgodności przywieszek z zamówieniem,
- sprawdzenie stanu powierzchni
- sprawdzenie wymiarów
- sprawdzenie masy
Do badania należy pobrać minimum 3 próbki z każdego kręgu lub wiązki. Próbki należy pobrać z różnych
miejsc kręgu. Jakość prętów należy ocenić pozytywnie, jeżeli wszystkie badania odbiorcze dadzą wynik
pozytywny.
2)
Materiał pomocniczy
•
Drut montażowy.
Do montażu prętów zbrojenia należy używać wyżarzonego drutu stalowego tzw. wiązałkowego, jeżeli nie
stosuje się połączeń spawanych lub zgrzewanych.
•
Podkładki dystansowe.
Dopuszcza się stosowanie stabilizatorów i podkładek dystansowych z betonu lub zaprawy i tworzyw
sztucznych. Podkładki dystansowe muszą być przymocowane do prętów.
•
Gwoździe budowlane
Szczegółowy opis gwoździ budowlanych patrz ST.04. pkt. 2.2.
•
Deski grub.25 mm.
Rozróżnia się następujące tarcice:
- Tarcica nieobrzynana.
Otrzymuje się ją z jednorazowego przetarcia kłody,
- Tarcicę obrzynaną otrzymuje się dwukrotnego przetarcia kłody.
W robotach ciesielskich prawie wyłącznie jest stosowana tarcica obrzynana z drzewa iglastego. Tarcica iglasta
w zależności od rodzaju drewna, dzieli się na sosnową świerkową i jodłową.
•
Drewno okrągłe na stemple
Drewno na stemple budowlane otrzymuje się z wyrębu drzew iglastych po oczyszczeniu z sęków i
okorowaniu. W zależności od długości i średnic drewno na stemple dzieli się na: dłużyce, kłody i wyrzynki.
Drewno na stemple budowlane powinno odpowiadać określonym normom i warunkom jakościowym.
3.
SPRZĘT
3.1.
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu są zawarte w ST.00 Wymagania ogólne - pkt.3
3.2.
•
Beton
Roboty betonowe można wykonywać przy użyciu dowolnego typu sprzętu zaakceptowanego przez Inspektora
23
Nadzoru. Dozatory muszą mieć aktualne świadectwo legalizacji. Mieszanie składników powinno odbywać się
wyłącznie w betoniarkach o wymuszonym działaniu (zabrania się stosowania betoniarek wolnospadowych).
Do podawania mieszanek należy stosować pojemniki lub pompy przystosowane do podawania mieszanek
plastycznych. Do zagęszczania mieszaki betonowej należy stosować:
- przy zagęszczaniu wgłębnym wibratory z buławami o średnicy nie większej od 0,65 odległości między
prętami zbrojenia leżącymi w płaszczyźnie poziomej, o częstotliwości 6000 drgań/min.
- przy zagęszczaniu powierzchniowym (do wyrównywania powierzchni) stosować łaty wibracyjne
charakteryzujące się jednakowymi drganiami na całej długości.
•
Stal zbrojeniowa
Sprzęt używany przy przygotowaniu i montażu zbrojenia wiotkiego powinien spełniać wymagania
obowiązujące w budownictwie ogólnym. W przypadku przygotowywania zbrojenia na budowie konieczne jest
użycie giętarek i nożyc a w uzasadnionych przypadkach także, prościarek (jeśli używana będzie stal w
kręgach).Wszystkie rodzaje sprzętu jak: giętarki, prostowarki, zgrzewarki, spawarki powinny być sprawne oraz
posiadać fabryczną gwarancję i instrukcję obsługi.
Sprzęt powinien spełniać wymagania BHP jak przykładowo osłony zębatych pasowych mechanizmów
urządzeń elektrycznych. Miejsca lub elementy szczególnie niebezpieczne dla obsługi powinny być specjalnie
oznaczone. Sprzęt ten powinien podlegać kontroli osoby odpowiedzialnej za BHP na budowie. Osoby
obsługujące sprzęt powinny być odpowiednio przeszkolone.
•
Deskowanie
Deskowanie tradycyjne
Wykonane jest z desek ułożonych na belkach (ryglach) podpartych stemplami z drewna (najczęściej
okrąglaków)
Deskowanie systemowe
Deskowanie inaczej szalunek służy między innymi do formowania betonowych elementów stropów
monolitycznych: płyt, żeber, belek i podciągów. Może być wielokrotnego użytku, zwane też systemowymi - z
gotowych elementów z blachy lub sklejki wodoodpornej oraz belek i podpór stalowych. Deskowanie
systemowe jest lepsze od tradycyjnego, ponieważ pozwala na precyzyjne wypoziomowanie stropu przed
zabetonowaniem (stemple stalowe mają regulowaną wysokość), dzięki czemu oszczędza się na kosztach
wykończenia sufitu. Takie deskowania są dostępne w wypożyczalniach sprzętu budowlanego.
Deskowanie drobnowymiarowe
Cechą charakterystyczną tego typu deskowań jest ich mały ciężar ( ok. 25 kg/m² płyty) mogą więc być
transportowane i montowane ręcznie. Poszycie płyt wykonywane jest najczęściej ze sklejki wodoodpornej lub
blachy stalowej.
Do montażu deskowań należy zastosować sprzęt montażowy o parametrach dostosowanych do masy
elementów deskowań.
4.
TRANSPORT
4.1.
4.2.
•
Beton
Mieszanka betonowa w czasie transportu nie może ulegać segregacji składników, zmianie składu,
zanieczyszczeniu. Transport mieszanki betonowej należy wykonywać przy pomocy mieszalników
samochodowych a ich ilość należy dobrać tak, aby zapewnić wymaganą szybkość betonowania z
uwzględnieniem odległości dowozu, czasu twardnienia betonu i temperatury powietrza oraz koniecznej
rezerwy w przypadku awarii samochodu. Ponadto transport mieszanki betonowej może być wykonywany przy
użyciu taczek lub japonek w przypadku wykonywania jej na budowie przy zachowaniu zasady jak wyżej.
Czas transportu i wbudowania mieszanki nie powinien być dłuższy niż:
24
- 90 min. – przy temperaturze + 15oC
•
Stal zbrojeniowa
Transport stali należy prowadzić, przy użyciu środków przystosowanych dotransportu ładunków dłużycowych,
w sposób zapewniający uniknięcie trwałych odkształceń oraz zgodnie z przepisami BHP i ruchu drogowego.
•
Deskowanie
Transport deskowań należy prowadzić zgodnie z wytycznymi producenta tych systemów. Deskowania muszą
być zabezpieczone przed zanieczyszczeniem i uszkodzeniem i zalecane jest posługiwanie się "kryteriami
oceny materiału zwróconego" opracowywanymi przez dostawców deskowań i transportem dobranym przez
dostawcę.
5.
WYKONANIE ROBÓT
5.1.
Ogólne zasady wykonania robót podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 5
•
Betonowanie
Wykonawca powinien przedstawić Inspektorowi Nadzoru do akceptacji projekt organizacji i harmonogram
robót uwzględniający wszystkie warunki, w jakich będą wykonywane roboty betonowe. i zbrojarskie
Rozpoczęcie robót betoniarskich może nastąpić w oparciu o szczegółowy program i dokumentację
technologiczną zaakceptowaną przez Inspektora Nadzoru, obejmującą:
wybór składników betonu
opracowanie receptur laboratoryjnych i roboczych
sposób wytwarzania mieszanki betonowej
sposób transportu mieszanki betonowej
kolejność i sposób betonowania
wskazanie przerw roboczych i sposobu łączenia betonu w przerwach
sposób pielęgnacji betonu
warunki rozformowania konstrukcji
zestawienie koniecznych badań.
Przed przystąpieniem do betonowania, powinna być stwierdzona
przez Inspektora Nadzoru prawidłowość
wykonania wszystkich robót poprzedzających betonowanie, a w szczególności:
prawidłowość wykonania deskowań
prawidłowość wykonania zbrojenia
przygotowanie powierzchni betonu uprzednio ułożonego w miejscu przerwy roboczej
prawidłowość wykonania wszystkich robót zanikających
prawidłowość rozmieszczenia i niezmienność kształtu elementów wbudowanych w betonową
konstrukcję.
•
Zbrojenie
Do zbrojenia betonu konstrukcji zastosowano stal A-III i A-0. Układ zbrojenia w konstrukcji musi umożliwiać
jego dokładne otoczenie przez jednorodny beton. Po ułożeniu zbrojenia w deskowaniu, rozmieszczenie prętów
względem siebie i względem deskowania nie może ulec zmianie. W konstrukcję można wbudować stal pokrytą
co najwyżej nalotem nie łuszczącej się rdzy. Nie można wbudować stali zatłuszczonej smarami lub innymi
środkami chemicznymi, zabrudzonej farbami, zabłoconej i oblodzonej, stali, która była wystawiona na
działanie słonej wody.
Możliwe jest wykonanie zbrojenia z prętów innej średnicy, niż przewidziane w projekcie oraz zastosowanie
innego gatunku stali, zmiany te wymagają pisemnej zgody Projektanta i Inspektora Nadzoru.
Układanie zbrojenia bezpośrednio na deskowaniu i podnoszenie na odpowiednią wysokość w trakcie
betonowania jest niedopuszczalne. Niedopuszczalne jest chodzenie i transportowanie materiałów po
wykonanym szkielecie zbrojeniowym.
25
•
Deskowanie
Konstrukcja deskowań powinna być dostosowana do przeniesienia sił wywołanych:
a) parciem świeżej masy betonowej
b) uderzeniami przy jej wylewaniu
oraz uwzględniać szybkość betonowania i sposób zagęszczania.
Konstrukcja deskowania powinna spełniać następujące warunki:
a) zapewniać odpowiednią sztywność i niezmienność kształtu konstrukcji
b) zapewniać jednorodną powierzchnię betonu
c) zapewniać odpowiednią szczelność
d) zapewniać łatwy montaż i demontaż oraz wielokrotność użycia
e) wykazywać odporność na deformację pod wpływem warunków atmosferycznych.
Betonowanie
1.
Podawanie i układanie mieszanki betonowej:
Do podawania mieszanek betonowych należy stosować pojemniki o konstrukcji umożliwiającej łatwe ich
opróżnianie lub pompy przystosowane do podawania mieszanek plastycznych. Przy stosowaniu pomp
obowiązują odrębne wymagania technologiczne, przy czym wymaga się sprawdzania ustalonej konsystencji
mieszanki betonowej przy wylocie. Przed przystąpieniem do układania betonu należy sprawdzić:
- położenie zbrojenia
- zgodność rzędnych z projektem
- czystość deskowania oraz obecność wkładek dystansowych zapewniających wymaganą wielkość otuliny.
Mieszanki betonowej nie należy zrzucać z wysokości większej niż 0,74m. od powierzchni na którą spada. W
przypadku, gdy wysokość ta jest większa, należy mieszankę podawać na pomocą rynny zsypowej (do
wysokości 3,0m.) lub leja zsypowego teleskopowego (do wysokości 8,0m.).
5.2.
•
2.
Zagęszczanie betonu
Przy zagęszczaniu mieszanki betonowej należy stosować następujące warunki:
Wibratory do mieszanki betonowej powinny się charakteryzować częstotliwością min. 6000 drgań na
minutę, z buławami o średnicy nie większej niż 0,65 odległości między prętami zbrojenia leżącymi w
płaszczyźnie poziomej.
Podczas zagęszczania wibratorami wgłębnymi nie wolno dotykać zbrojenia buławą wibratora.
Podczas zagęszczania wibratorami wgłębnymi należy zagłębiać buławę na głębokość 5-8 cm w
warstwę poprzednią i przytrzymywać buławę w jednym miejscu w czasie 5-10 sek., po czym powoli
wyjmować w stanie wibrującym.
Kolejne miejsce zagłębienia buławy powinny być od siebie oddalone o 1,5 R, gdzie R jest
promieniem skutecznego działania wibratora.
3.
Przerwy w betonowaniu
Przerwy w betonowaniu należy sytuować w miejscach przewidzianych w projekcie. Ukształtowanie
powierzchni betonu w przerwie roboczej powinno być zgodne z rysunkami, a w prostszych przypadkach
można się kierować zasadą, że powinna ona być prostopadła do kierunku naprężeń głównych.
Powierzchnia betonu w miejscu przerwania betonowania powinna być starannie przygotowana do połączenia
betonu stwardniałego ze świeżym przez:
usunięcie z powierzchni betonu stwardniałego luźnych okruchów betonu oraz warstwy szkliwa
cementowego,
zwilżenie wodą i narzucenie kilkumilimetrowej warstwy kontaktowej z gęstego zaczynu
cementowego o grubości 2-3 mm lub zaprawy cementowej 1:1 o grubości 5mm
Powyższe zabiegi należy wykonać bezpośrednio przed rozpoczęciem betonowania.
W przypadku przerwy w układaniu betonu zagęszczanym przez wibrowanie wznowienie betonowania nie
powinno odbyć się później niż w ciągu 3 godzin lub po całkowitym stwardnieniu betonu. Jeżeli temperatura
powietrza jest wyższa niż 20oC , to czas trwania przerwy nie powinien przekraczać 2 godzin. Po wznowieniu
betonowania należy unikać dotykania wibratorem deskowania, zbrojenia i poprzednio ułożonego betonu.
26
4.
Wymagania przy pracy w nocy.
W przypadku, gdy betonowanie konstrukcji wykonywane jest także w nocy, konieczne jest wcześniejsze
przygotowanie odpowiedniego oświetlenia, zapewniającego prawidłowe wykonawstwo robót i dostateczne
warunki bezpieczeństwa pracy.
5.
Pobranie próbek i badanie
Na wykonawcy spoczywa obowiązek zapewnienia wykonania badań laboratoryjnych (przez własne lub inne
uprawnione laboratorium) przewidzianych normami podanymi w ST.04. pkt. 10 i dodatkowymi wymaganiami
oraz gromadzenie, przechowywanie i okazywanie Inspektorowi Nadzoru wszystkich wyników badań
dotyczących jakości betonu i stosowanych materiałów. Jeżeli beton poddany jest specjalnym zabiegom
technologicznym, należy opracować plan kontroli jakości betonu, dostosowany do wymagań technologii
produkcji. W planie kontroli powinny być uwzględniane badania przewidziane aktualną normą i niniejszymi
ST oraz ewentualne inne, konieczne do potwierdzenia prawidłowości zastosowanych zabiegów
technologicznych.
Badania powinny obejmować:
- badanie składników betonu
- badanie mieszanki betonowej
- badanie betonu
Powyższe badania powinny spełniać wymagania zawarte w normach podanych w ST.04. pkt. 10.
6.
Warunki atmosferyczne przy układaniu mieszanki betonowej i wiązaniu betonu.
Betonowanie konstrukcji należy wykonywać wyłącznie w temperaturach nie niższych niż 5oC, zachowując
warunki umożliwiające uzyskanie przez beton wytrzymałości co najmniej 15 MPa przed pierwszym
zamarznięciem. Uzyskanie wytrzymałości 15 MPa powinno być zbadane na próbkach przechowywanych w
takich samych warunkach, jak zabetonowana konstrukcja. W wyjątkowych przypadkach dopuszcza się
betonowanie w temperaturze do –5oC, jednak wymaga to zgody Inspektora Nadzoru oraz
zapewnienia
temperatur mieszanki betonowej +20oC w chwili układania i zabezpieczania uformowanego elementu przed
utratą ciepła w czasie co najmniej 7 dni. Temperatura mieszanki betonowej w chwili opróżnienia betoniarki nie
powinna być wyższa niż 35oC. Przy przewidywaniu spadku temperatury poniżej 0oC w okresie twardnienia
betonu, należy wcześniej podjąć działania organizacyjne pozwalające na odpowiednie osłonięcie i podgrzanie
zabetonowanej konstrukcji.
7.
Pielęgnacja betonu
Bezpośrednio po zakończeni betonowania zaleca się przekrycie powierzchni betonu lekkimi osłonami
wodoszczelnymi zapobiegającymi odparowaniu wody z betonu i chroniącymi beton przed deszczem i
nasłonecznieniem.
Przy temperaturze otoczenia wyższej niż +5oC należy nie później niż po 24 godz. od zakończenia betonowania
rozpocząć pielęgnację wilgotnościową betonu i prowadzić ją co najmniej przez 7 dni (przez polewanie co najmniej 3 razy na dobę). Przy temperaturze otoczenia +15°C i wyższej, beton należy polewać w ciągu pierwszych 3 dni co 3 godziny w dzień i co najmniej 1 raz w nocy, a w następne dni jak wyżej. Przy temperaturze
otoczenia poniżej +5°C betonu nie należy polewać. Nanoszenie błon nieprzepuszczalnych dla wody jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy beton nie będzie się łączył z następną warstwą konstrukcji monolitycznej, a także
gdy nie są stawiane wymagania odnośnie jakości pielęgnowanej powierzchni. Woda stosowana do polewania
betonu powinna spełniać wymagania norm podanych w ST.04. pkt. 10.
W czasie dojrzewania betonu elementy powinny być chronione przed uderzeniami i drganiami przynajmniej do
chwili uzyskania przez niego wytrzymałości na ściskanie co najmniej 15 Mpa. Obciążenie świeżo
zabetonowanej konstrukcji lekkimi środkami transportu dopuszcza się po osiągnięciu przez beton
wytrzymałości co najmniej 5 MPa.
8.
Wykańczanie powierzchni betonu
a) Równość powierzchni i tolerancje.
27
Dla powierzchni betonów w konstrukcji nośnej obowiązują następujące wymagania:
 Wszystkie betonowe powierzchnie muszą być gładkie i równe, bez zagłębień między ziarnami
kruszywa, przełomów i wybrzuszeń ponad powierzchnię.
 Pęknięcia są niedopuszczalne.
 Dopuszczalne rozwarcie powierzchniowych rys skurczowych wynosi 0,30 mm.
 Pustki, raki i wykruszyny są dopuszczalne pod warunkiem, że otulenie zbrojenia betonu będzie
zachowane, a powierzchnia na której występują nie jest większa niż 0,5% powierzchni.
b) Faktura powierzchni i naprawa uszkodzeń.
Po rozdeskowaniu konstrukcji należy:
 Wszystkie wystające nierówności wyrównać bezpośrednio po rozszalowaniu.
 Raki i ubytki uzupełniać betonem i następnie wygładzić packami, aby otrzymać równą i jednorodną
powierzchnię bez dołków i porów.
•
Zbrojenie
Przygotowanie zbrojenia.
Czyszczenie prętów.
 Pręty przed ich użyciem do zbrojenia konstrukcji należy oczyścić z zendry, luźnych płatków rdzy,
kurzu i błota
 Pręty zbrojenia zatłuszczone lub zabrudzone farbą olejną można opalać lampami benzynowymi lub
czyścić preparatami rozpuszczającymi tłuszcze.
 Stal narażoną na choćby chwilowe działanie słonej wody należy zmyć wodą słodką.
 Stal pokrytą łuszczącą się rdzą i zabłoconą oczyszcza się szczotkami drucianymi ręcznie lub
mechanicznie, lub też przez piaskowanie. Po oczyszczeniu należy sprawdzić wymiary przekrojów
poprzecznych prętów.
 Stal tylko zabrudzoną można zmyć strumieniem ciepłej wody.
 Pręty oblodzone odmraża się strumieniem ciepłej wody.

Możliwe są też inne sposoby czyszczenia stali zbrojeniowej akceptowane przez Inspektora Nadzoru.
b)
Prostowanie prętów.
Dopuszcza się prostowanie prętów za pomocą kluczy, młotków i prostowarek. Dopuszczalna wielkość
miejscowego odchylenia od linii prostej wynosi 4 mm.
c)
Cięcie prętów zbrojeniowych.
Cięcie prętów zbrojeniowych wykonywać przy maksymalnym wykorzystaniu materiału. Wskazane jest
sporządzenie w tym celu planu cięcia. Pręty ucina się z dokładnością do 1,0 cm. Cięcia przeprowadza się przy
użyciu mechanicznych noży. Dopuszcza się również cięcie tarczami tnącymi.
d)
Odgięcia prętów.
Pręty o średnicy do 16 mm można wyginać na zimno na budowie.
1.
a)
2.
Montaż zbrojenia.
Do montażu zbrojenia można przystąpić po odebraniu deskowania (deskowanie otwierające) oraz
zabezpieczeniu deskowania środkiem antyadhezyjnym. Podczas montażu konieczna jest dbałość o prawidłową
grubość otulenia i zakłady zbrojenia wynikające z dokumentacji projektowej.
Montowanie zbrojenia może odbywać się przez:
a)
Łączenie prętów za pomocą spajania:
- zgrzewanie elektryczne oporowe doczołowe prętów,
- spawanie łukiem elektrycznym prętów z nakładkami i dwoma spawami bocznymi,
- spawanie łukiem elektrycznym prętów z nakładkami i czterema spawami bocznymi,
- spawanie łukiem elektrycznym prętów z nakładką i jedną spoiną boczną,
- spawanie łukiem elektrycznym prętów z nakładką z dwoma spoinami bocznymi, połączenie
spawaniem elektrycznym z topnikiem prętów zbrojeniowych z płaskownikiem w kształt teowy,
- spawanie łukiem elektrycznym prętów zbrojeniowych z elementami płaskimi lub profilowanymi ze
stali walcowanej dwoma spawami bocznymi,
- spawanie łukiem elektrycznym prętów z płaską lub kształtowaną stałą czterema spoinami bocznymi.
b)
Łączenie pojedynczych prętów na zakład (bez spajania).
c)
Połączenia na zakład należy wykonywać wg norm podanych w ST.04. pkt.10.
28
d)
Skrzyżowania prętów.
Skrzyżowania prętów należy wiązać drutem wiązałkowym typu
czarnego, o średnicy 1,6 mm, miękkim.
•
Deskowanie
1.
Materiały
Deskowanie zaleca się wykonywać systemowe lub drobnowymiarowe w zależności od gabarytów konstrukcji
żelbetowej lub betonowej. Dopuszcza się stosowanie, za zgodą Inspektora Nadzoru, innych typów szalunków.
2.
Przygotowanie deskowania
Wszystkie powierzchnie deskowań systemowych lub drobnowymiarowych wchodzące w kontakt z betonem
mają być pokryte środkiem zapobiegającym przywieraniu betonu. Środek ten nie powinien zmieniać barwy
betonu i po 30 – tu dniach nie powinien być toksyczny. Deskowania systemowe jak i drobnowymiarowe
używane kolejny raz powinny zostać gruntownie oczyszczone ze wszystkich zanieczyszczeń
powierzchniowych. Nie wolno powtórnie używać deskowań o zniszczonej powierzchni.
3.
Montaż deskowania
Montaż deskowań należy przeprowadzić po wyznaczeniu osi elementów konstrukcyjnych lub ich obrysu w
nawiązaniu do przygotowanej uprzednio osnowy geodezyjnej.
Deskowania w trakcie montażu i rektyfikacji muszą być kotwione do podłoża za pośrednictwem rozpór. Stopki
rozpór należy mocować do podłoża za pomocą kołków rozporowych. Liczba rozpór (zastrzałów), sposób ich
kotwienia oraz masa płyt zależy od wysokości deskowania, jego rodzaju i warunków pracy. Należy korzystać z
dokumentacji DTR producenta deskowań. W przypadku formowania płyty stropowej wskazane jest
zastosowanie drobnowymiarowych lub średniowymiarowych deskowań z poszyciem ze sklejki. Ponadto
można wykonać deskowanie konstrukcji za pomocą desek i krawędziaków.
6.
6.1.
Zakres kontroli powinien obejmować ocenę właściwości technicznych zastosowanych materiałów
oraz ich zgodności z dokumentacją projektową oraz podanymi poniżej wymaganiami.
•
Beton
1.
Badania kontrolne betonu
a)
Wytrzymałość na ściskanie
Dla określenia wytrzymałości betonu na ściskanie należy w trakcie betonowania pobrać próbki kontrolne w
postaci kostek sześciennych o boku 15 cm w ilości nie mniejszej niż:
- 1 próbka na 100 zarobów
- 1 próbka na 50 m3 betonu
- 3 próbki na dobę
- 6 próbek na partię betonu (zmniejszenie liczby próbek do 3 na partię wymaga zgody Inspektora
Nadzoru)
Próbki pobiera się losowo po jednej równomiernie w okresie betonowania, a następnie przechowuje,
przygotowuje i bada w wieku 28 dni. Jeżeli próbki pobrane i badane jak wyżej wykażą wytrzymałość niższą od
przewidzianej dla danej klasy betonu, należy przeprowadzić badania próbek wyciętych z konstrukcji. Jeżeli
wyniki tych badań będą pozytywne, to beton należy uznać za odpowiadający wymaganej klasie betonu. W
przypadku nie spełnienia warunku wytrzymałości betonu na ściskanie po 28 dniach dojrzewania dopuszcza się
w uzasadnionych przypadkach, za zgodą Inspektora Nadzoru, spełnienie tego warunku w okresie późniejszym,
lecz nie dłuższym niż 90 dni. Jeżeli wyniki tych badań będą pozytywne, to beton można uznać za
odpowiadający wymaganej klasie. Dopuszcza się pobieranie dodatkowych próbek i badanie wytrzymałości
betonu na ściskanie w wieku wcześniejszym od 28 dni.
Partia betonu może być zakwalifikowana do danej klasy, jeżeli jego wytrzymałość określona na próbkach
6.2.
29
kontrolnych spełnia warunki określone w normie
b)
Nasiąkliwość betonu
Dla określenia nasiąkliwości betonu należy pobrać na stanowisku betonowania co najmniej 1 raz w okresie
betonowania obiektu, oraz każdorazowo przy zmianie składników betonu, sposobu układania i zagęszczania –
po 3 próbki, o kształcie regularnym lub po 5 próbek o kształcie nieregularnym Próbki przechowywać w
warunkach laboratoryjnych i badać w wieku 28 dni Nasiąkliwość zaleca się również badać na próbkach
wyciętych z konstrukcji.
2.
Tolerancja wymiarów
Wymiary konstrukcji betonowej zawarte w projekcie należy rozumieć jako wymiary minimalne.
Podane niżej tolerancje wymiarów należy traktować jako miarodajne tylko wtedy, gdy rysunki nie przewidują
inaczej. Dopuszczalne odchyłki od wymiarów i położenia konstrukcji.
a) Odchylenie płaszczyzn i krawędzi ich przecięcia od projektowanego pochylenia:
na 1 m. wysokości 5 mm
na całą wysokość konstrukcji 20 mm
na słupach podtrzymujących stropy 15mm
b) Odchylenia płaszczyzn poziomych od poziomu
na 1 m. płaszczyzny w dowolnym kierunku 5 mm
na całą płaszczyznę 15 mm
c) Miejscowe odchylenia powierzchni betonu przy sprawdzaniu łatą o długości 2,0m. z wyjątkiem
powierzchni podporowych:
powierzchni bocznych i spodnich +/-4 mm
powierzchni górnych +/-8 mm
d) Odchylenie długości lub rozpiętości elementów +/-20 mm
e) Odchylenia w wymiarach przekroju poprzecznego +/-8 mm
f) Odchylenia w rzędnych powierzchni dla innych elementów +/-5 mm
•
Stal zbrojeniowa
W przypadku stali zbrojeniowej konieczne jest porównanie zgodności przywieszek z zamówieniem a na etapie
montażu konieczna jest kontrola usytuowania prętów (rozmieszczenie, prostopadłość, rozstawy).
Zbrojenie podlega odbiorowi.
Dopuszczalne tolerancje wymiarów w zakresie cięcia, gięcia i rozmieszczania zbrojenia podano poniżej:
•
Deskowanie
Kontrola deskowania przed przystąpieniem do betonowania musi być dokonana przez Inspektora nadzoru i
potwierdzona wpisem do Dziennika Budowy. Deskowanie powinno odpowiadać wymaganiom zawartym w
normach oraz niniejszej Specyfikacji.
Sprawdzenie polega na:
30
- sprawdzeniu stanu technicznego deskowań uniwersalnych przed zastosowaniem,
- sprawdzeniu cech geometrycznych deskowania przed betonowaniem,
- sprawdzeniu stateczności deskowania,
- sprawdzeniu szczelności deskowania,
- sprawdzeniu czystości deskowania,
- sprawdzeniu powierzchni deskowania,
- sprawdzeniu pokrycia deskowania środkiem antyadhezyjnym,
- sprawdzeniu klasy drewna i jego wad,
- sprawdzeniu geodezyjnym poziomu dolnej powierzchni deskowania,
- sprawdzeniu geodezyjnym położenia górnego poziomu betonowania.
7.
OBMIAR ROBÓT
7.1.
7.2.
W przypadku konieczności obmierzania oddzielnie deskowań, zbrojenia i zabetonowanych
konstrukcji należy stosować odpowiednio: m2, tony (Mg) i m3 z uwzględnieniem rodzaju konstrukcji,
a co za tym idzie rodzaju deskowania.
•
•
•
Beton
Ilość gotowych konstrukcji należy obmierzać w m3, przy jednoczesnym uwzględnieniu
rodzaju konstrukcji (specyfiki poszczególnych elementów, np. szerokość fundamentu) z
potrąceniem otworów o objętości większej niż 0,1m³.
Stal zbrojeniowa
Jednostką obmiarową jest 1 kg. Do obliczenia należności przyjmuje się teoretyczną ilość (kg)
zmontowanego zbrojenia tj. łączną długość prętów poszczególnych średnic (m) pomnożoną
odpowiednio przez ich ciężar jednostkowy (kg/m). Nie dolicza się stali użytej na zakłady
przy łączeniu prętów, przekładek montażowych ani drutu wiązałkowego. Nie uwzględnia się
też zwiększonej ilości materiału w wyniku stosowania przez Wykonawcę prętów o
średnicach większych od wymaganych w projekcie.
Deskowanie
Jednostką obmiarową jest 1 m2 deskowania konstrukcji.
Wielkości obmiarowe powierzchni określa się na podstawie dokumentacji projektowej z
uwzględnieniem zmian zaakceptowanych przez Inspektora Nadzoru i sprawdzonych w
naturze.
Płaci się za wykonaną i wbudowaną ilość betonu i stali zbrojeniowej, zgodnie z projektem.
8.
ODBIÓR ROBÓT
8.2.
8.3.
Przed przystąpieniem do obioru robót żelbetowych konieczne jest przeprowadzenie odbiorów
technicznych deskowania przed montażem zbrojenia oraz zbrojenia przed zabetonowaniem.
Zakres robot zanikających lub ulegających zakryciu określają pisemne wpisy Inspektora Nadzoru do
Dziennika Budowy lub inne dokumenty potwierdzone przez Inspektora Nadzoru. Odbiór robót
zanikających odbywa się po pisemnym stwierdzeniu przez Inspektora Nadzoru w Dzienniku Budowy
zakończenia robót zbrojarskich i pisemnego zezwolenia Inspektora Nadzoru na rozpoczęcie
betonowania elementów, których zbrojenie polega odbiorowi. Generalnie odbiór powinien polegać na
sprawdzeniu:
31
- zgodności wykonania zbrojenia z rysunkami roboczymi konstrukcji żelbetowej,
- zgodności z rysunkami roboczymi liczby prętów w poszczególnych przekrojach,
- rozstawu strzemion,
- prawidłowości wykonania złącz i długości zakotwień prętów,
- prawidłowości osadzenia kotew,
- zachowania wymaganej z projektem otuliny zbrojenia.
Demontaż deskowania może nastąpić po uzyskaniu przez beton wytrzymałości rozformowania i
zalecany jest demontaż rozdzielczy z pozostawianiem części deskowań warunkujących bezpieczną
pracę konstrukcji w stanie dojrzewania.
Odbiór końcowy gotowej konstrukcji po rozformowaniu odbywa się po pisemnym stwierdzeniu przez
Inspektora Nadzoru w Dzienniku Budowy zakończenia robót betonowych spełnieniu innych
warunków dotyczących tych robót zawartych w umowie.
Każdy z tych odbiorów musi zostać potwierdzony:
- wpisem do Dziennika Budowy o wykonaniu robót zgodnie z dokumentacją
projektową i Specyfikacją Techniczną
- odpowiednim protokołem odbioru robót
9.
9.1.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w ST. 00 Wymagania ogólne - pkt. 9.
9.2.
•
Betonowanie
Cena jednostkowa uwzględnia:
- roboty pomiarowe,
- zapewnienie i dostarczenie niezbędnych czynników produkcji,
- oznaczenie i zabezpieczenie miejsca prowadzenia prac,
- przygotowanie i montaż deskowania,
- osadzenie elementów (marki, kotwy itd.),
- wykonanie dylatacji,
- przygotowanie (dostarczenie) oraz ułożenie mieszanki betonowej w nawilżonym deskowaniu,
- zagęszczenie i pielęgnacja betonu,
- rozbiórkę deskowania,
- wykonanie badań i pomiarów kontrolnych
- utrzymanie stanowiska pracy i sprzętu w należytym stanie
- oczyszczenie stanowiska pracy,
Stal zbrojeniowa
Umowna cena jednostkowa obejmuje:
- dostarczenie materiału,
- oczyszczenie i wyprostowanie, wygięcie,
- przycinanie, łączenie,
- montaż zbrojenia przy użyciu drutu wiązałkowego w deskowaniu zgodnie z projektem, niniejszą
Specyfikacją,
- oczyszczenie terenu robót,
- usunięcie odpadów zbrojenia, stanowiących własność Wykonawcy.
- usunięcie, będących własnością Wykonawcy materiałów rozbiórkowych.
Deskowanie
Cena jednostkowa uwzględnia:
- roboty pomiarowe,
- zapewnienie i dostarczenie niezbędnych czynników produkcji,
- przygotowanie i montaż deskowania,
- czas pracy deskowania
•
•
32
- rozbiórkę deskowania,
Podstawą rozliczenia finansowego będzie umowa Wykonawcy z Zamawiającym
PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
1) PN-B-03264:2002/Ap1:2004 Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. - Obliczenia statyczne i
projektowe
2) PN-EN-12812:2005 Deskowania. – Warunki wykonania i ogólne zasady projektowania.
3) PN-M-47850:1990 Deskowania dla budownictwa monolitycznego– Deskowania uniwersalne. –
Terminologia, podział i główne elementy składowe.
4) PN-EN-206-1:003/a2:2006 Beton – Część 1:Wymagania, właściwości, produkcja i zgodność.
5) PN-EN-480-1:2006 Domieszki do betonu, zaprawy i zaczynu. – Metody badań. – Część 1: Beton wzorcowy
i zaprawa wzorcowa do badania.
6) PN -EN 197-1 Cement. Skład, wymagania i kryteria zgodności dla cementu powszechnego użytku.
7) PN-EN-1008:2004 Woda zarobowa do betonu – Specyfikacja pobierania próbek, badanie i ocena
przydatności wody zarobowej do betonu, w tym wody odzyskanej z procesów produkcji betonu.
8) PN-EN12620:2008 Kruszywa do betonu.
9) PN-H-84023-01:1989 Stal określonego zastosowania – Wymagania ogólne -- Gatunki.
10) PN-H-84023-06:1989/Az1:1996 Stal określonego zastosowania -- Stal do zbrojenia betonu -- Gatunki.
11) PN-H-93215 Walcówka i pręty stalowe do zbrojenia betonu.
12) PN-ISO 6935-1/Ak:1998 Stal do zbrojenia betonu. – Pręty gładkie. – Dodatkowe wymagania stosowane w
kraju.
13) PN-ISO 6935-2/Ak:1998/Ap1:1999 Stal do zbrojenia betonu. – Pręty żebrowane. – Dodatkowe wymagania
stosowane w kraju.
10.
33
ST.04. KONSTRUKCJE STALOWE CPV 45223100-7
1.
WSTĘP
1.1.
Przedmiot ST
konstrukcji stalowych związanych z z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum
Onkologii w Bydgoszczy.
1.2.
Specyfikacja Techniczna stosowana jest jako dokument przetargowy i umowny przy zleceniu i
1.3.
• Wykonanie, dostawa i montaż konstrukcji ścian piętra w postaci kratownic stalowych wysokości
kondygnacji,
• Wykonanie, dostawa i montaż stalowych dźwigarów dachowych kratowych i płatwi dwuteowych,
• Wykonanie odciągu stalowego zakotwionego w trzonie żelbetowym, podtrzymującego wspornikowy
fragment stropu nad parterem,
• Wykonanie podpór tymczasowych wymaganych przy montażu konstrukcji stalowej oraz ich
demontaż po zakończeniu robót,
• Wykonanie i montaż konstrukcji stalowej pod urządzenia dachowe,
• Montaż blachy trapezowej do dźwigarów stalowych (stropy nad piętrem) i do dźwigarów
drewnianych (hala basenowa)
• Montaż dwuteowników typu HEA lub HEB jako podparcia pod płyty stropowe prefabrykowane,
• Wykonanie innych elementów nie wymienionych wyżej, a znajdujących się w projekcie.
1.4.
1.5.
Montaż i wykonawstwo warsztatowe konstrukcji winno być zlecone przedsiębiorstwu mającemu właściwe
doświadczenie w realizacji tego typu robót i gwarantujące właściwą jakość wykonania.
Konstrukcja winna być wykonana zgodnie z rysunkami roboczymi i wymiarami rzeczywistymi na budowie.
Konstrukcja stalowa winna być po wykonaniu zaopatrzona przez wytwórcę i montażystę w świadectwa jakości
wykonania.
Przed przystąpieniem do robót wykonawcy oraz nadzór techniczny powinni się dokładnie zaznajomić z
całością dokumentacji technicznej, w tym także z pozostałymi odrębnymi częściami dokumentacji (dotyczy to
projektu organizacji robót i projektu montażu konstrukcji). Wszelkie ewentualne niejasności w sprawach
dokumentacji należy wyjaśnić z autorami poszczególnych opracowań przed przystąpieniem do robót.
Jakiekolwiek zmiany w dokumentacji technicznej mogą być dokonywane w trakcie wykonania robót, tylko po
uzyskaniu akceptacji Inspektora Nadzoru, a w przypadku zmian dotyczących zasadniczych elementów lub
rozwiązań projektowych mogących mieć wpływ na nośność obiektu należy uzyskać akceptację projektantów.
Niezależnie od dokumentacji przed przystąpieniem do danego rodzaju robót muszą być sporządzone
następujące dokumentacje uzupełniające:
− rysunki warsztatowe konstrukcji stalowej,
− technologia spawania,
− ogólny projekt organizacji budowy,
− projekt organizacji montażu.
Elementy nie ujęte w projekcie wykonawczym, a konieczne do prawidłowego wykonania konstrukcji należy
34
uwzględnić w ofercie wykonawcy.
Projekt technologii spawania powinien być opracowany przez specjalistę spawalnika i zawierać między
innymi:
− dobór parametrów spawania w dostosowaniu do przyjętej technologii spawania (spawanie ręczne,
półautomatyczne, automatyczne) zarówno dla prac warsztatowych jak i dla prac montażowych,
− określenie kolejności spawania w aspekcie ograniczenia do minimum odkształceń i naprężeń spawalniczych,
a także najdogodniejszego dostępu do spoin.
Scalanie konstrukcji za pomocą śrub należy prowadzić zgodnie z projektem organizacji montażu opracowanym
przez Wykonawcę elementów konstrukcyjnych i zatwierdzonym przez Inspektora Nadzoru. Scalanie
elementów powinno się odbywać na przygotowanym do tego celu placu (stanowisko scalania) o ile to możliwe
usytuowanego w zasięgu żurawia (dźwigu) montażowego. Przed przystąpieniem do scalania elementów
konstrukcyjnych należy sprawdzić czy podczas transportu z wytwórni nie uległy one uszkodzeniu oraz czy
zostały wykonane zgodnie z dokumentacją projektową.
Scalanie konstrukcji stalowych powinno być wykonywane na podparciach montażowych, które po dokonać
kontroli i odbioru wszystkich połączeń montażowych oraz sprawdzeniu zgodności kształtu z wymogami
dokumentacji projektowej, można usunąć.
Wszystkie dokumentacje uzupełniające winne być uzgodnione z autorskim biurem projektów.
2.
2.1.
MATERIAŁY
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskania i składowania podano w ST. 00
Wymagania ogólne - pkt. 2.
2.2.
Do wykonania konstrukcji stalowych należy zastosować wyszczególnione poniżej materiały:
• Kształtowniki stalowe
Zastosowano stal klasy 1 w gatunkach St3S i St3SX
Konstrukcje stalową wykonano z następujących profili stalowych:
− Ceowniki,
− Dwuteowniki,
− Rury kwadratowe,
− Płaskowniki.
• Konstrukcje stalowe ocynkowane
Całość konstrukcji należy ocynkować warstwą grubości minimum 85 mikronów (610 g/m2) przy
dopuszczalnej odchyłce 10%. Konstrukcje należy wyposażyć w otwory technologiczne wymagane przy
cynkowaniu. Otwory te należy przewidzieć w dokumentacji na etapie tworzenia dokumentacji warsztatowej.
Cynkowanie konstrukcji jest formą zabezpieczenia stali przed korozją.
• Blacha trapezowa TR 35/207 grub. 0,75 mm
Parametry techniczne:
1. Szerokość krycia 1035 mm
2. Granica plastyczności 250 MPa
3. Wytrzymałość na rozciąganie 330 MPa
4. Współczynnik materiałowy= 1,10
5. Uwzględnione szerokości podpór:
a) podpory skrajne 40 mm
b) podpory pośrednie 80 mm
6. Długość maksymalna 10 000 mm
• Łączniki
Jako łączniki występują: połączenia spawane oraz połączenia na śruby.
Materiały do spawania
35
Do spawania konstrukcji zastosować elektrody podane w dokumentacji technicznej.
Elektrody powinny mieć:
– zaświadczenie jakości
– spełniać wymagania norm przedmiotowych
– opakowanie, przechowywanie i transport winny być zgodne z wymaganiami obowiązujących norm i
wymaganiami producenta.
Śruby
Do konstrukcji stalowych stosuje się:
 śruby sprężające wg PN-83/M-82343
 śruby z łbem sześciokątnym wg PN-EN-ISO 4014:2002 średniodokładne klasy:
o dla średnic 8-16 mm – 4.8-II
o dla średnic powyżej 16 mm – 5.6-II
o stan powierzchni wg PN-EN 26157-3:1998
o tolerancje wg PN-EN 20898-7:1997
o własności mechaniczne wg PN-EN 20898-7:1997.
 śruby fundamentowe wg PN-72/M-85061 zgrubne rodzaju W; Z lub P
 nakrętki sześciokątne wg PN-EN-ISO 4034;2002
o własności mechaniczne wg PN-82/M-82054/09 – częściowo zast. PN-EN 20898-2:1998
 podkładki okrągłe zgrubne wg PN-ISO 7091:2003
 podkładki klinowe do dwuteowników wg PN-79/M-82009
 podkładki klinowe do ceowników wg PN-79/M-82018
Wszystkie łączniki winny być cechowane: śruby i nakrętki wywalcowane cechy na główkach.
• kotwy typu Hilti HIT HY 50+ HAS
Pręty kotwowe typu HAS występują od M8 do M12 I mogą być ze stali:
a) ocynkowanej galwanicznie
b) ocynkowanej ogniowo
c) kwasoodpornej
HIT HY 50 ładunki z żywicą iniekcyjną mającą zastosowanie do wszystkich wymienionych powyżej kotew.
Czas wiązania żywicy Hiliti HIT-HY 50
Temperatura przy
=>5°C
=>10°C
osadzaniu
Czas zelowania
15 min
8 min
Czas utwardzania
2h
1,5 h
Dane techniczne HIT-HY 50
Długość preta
Siła podłużna dla cegły pełnej (kN)
Siła podłużna dla cegły silikatowej (kN)
Siła podłużna dla gazobetonu (kN)
Siła poprzeczna dla wszystkich elem. (kN)
Min. głębokość kotwienia (mm)
Min. odległość od krawędzi (mm)
Min. rozstaw osiowy kotew (mm)
Moment dokręcający (Nm)
Liczba suwów P
=>20°C
=>30°C
=>40°C
4 min
1h
2 min
45 min
1 min
30 min
Pręt kotwy HAS
M8
2,5
3,5
1,4
3,0
80
100
100
15
1
M10
3,0
4,5
1,6
3,5
80
100
100
30
2
M12
3,5
5,5
1,8
4,0
80
100
100
50
2
Do wykonania całości konstrukcji należy zastosować stale gatunków wg wymagań projektowych zgodnie z
rysunkami. Stal wbudowana w konstrukcję musi posiadać atest hutniczy.
36
3.
3.1.
SPRZĘT
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu są zawarte w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 3.
3.2.
Roboty można wykonywać przy użyciu sprzętu przyjętego w projekcie organizacji montażu i
zaakceptowanego przez Inspektora Nadzoru.
Do transportu i montażu konstrukcji należy używać żurawi, wciągarek, dźwigników, podnośników i innych
urządzeń. Wszelkie urządzenia dźwigowe, zawiesia i trawersy podlegające przepisom o dozorze technicznym
powinny być dostarczone wraz z aktualnymi dokumentami uprawniającymi do ich eksploatacji.
Stosowany sprzęt spawalniczy powinien umożliwiać wykonanie złączy zgodnie z technologią spawania i
dokumentacją konstrukcyjną.
Spadki napięcia prądu zasilającego nie powinny być większe jak 10%.
Eksploatacja sprzętu powinna być zgodna z instrukcją.
Stanowiska spawalnicze powinny być odpowiednio urządzone:
- spawarki powinny stać na izolującym podwyższeniu i być zabezpieczone od wpływów atmosferycznych
- sprzęt pomocniczy powinien być przechowywany w zamykanych pomieszczeniach.
stanowisko robocze powinno być urządzone zgodnie z przepisami bhp i przeciwpożarowymi,
zabezpieczone od wpływów atmosferycznych, oświetlone z dostateczną wentylacją;
Stanowisko robocze powinno być odebrane przez Inspektora nadzoru.
Do scalania elementów należy stosować dowolny sprzęt.
4.
4.1.
TRANSPORT
4.2.
Wysyłki elementów montażowych można dokonywać dopiero po wykonaniu zabezpieczeń
antykorozyjnych w zakresie przewidzianym do wykonania w wytwórni. Konstrukcja powinna być
załadowana na środki transportowe w taki sposób, aby podczas transportu zapewniona była
stateczność elementu oraz wykluczona możliwość ich uszkodzenia.
5.
5.1.
WYKONYWANIE ROBÓT
5.2.
Wykonawca przedstawi Inspektorowi Nadzoru do akceptacji projekt organizacji i harmonogram robót
uwzględniający wszystkie warunki, w jakich będą wykonywane roboty.
Zalecenia przy wykonywaniu konstrukcji.
1. Wykonawstwo warsztatowe.
a. Cięcie materiału
Cięcia elementów można dokonywać gazowo (tlenowo) przy użyciu urządzeń automatycznych lub
półautomatycznych. Arkusze nie obcięte w hucie należy obcinać co najmniej 20 mm z każdego brzegu, ostre
brzegi należy wyrównać i stępić przez wyokrąglenie. Przy cięciu tlenowym można pozostawić bez obróbki te
brzegi, które mają być poddane przetopieniu w następnych operacjach spawania.
b) Prostowanie i gięcie elementów
Prostowanie na zimno na walcach i prasach jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy promienie krzywizny R
są mniejsze niż graniczne dopuszczalne wartości podane w normie. Nie dopuszcza się odkształcania na zimno
elementów ze stali o grubości ponad 12mm. W przypadkach, gdy nie zachodzą warunki jw. prostowania należy
dokonywać na gorąco po podgrzaniu do temperatury kucia i zakończyć w temperaturze nie niższej niż 950°C.
Obszar nagrzewania materiału powinien być 1,5 do 2 razy większy niż obszar odkształcony. Chłodzenie
elementów powinno odbywać się wolno, w temperaturze otoczenia nie niższej niż 5°C bez użycia wody. Po
37
wyprostowaniu należy sprawdzić, czy nie wystąpiły pęknięcia w materiale i spoinach.
c) Przygotowanie elementów do spawania
Ukosowanie brzegów elementów można wykonywać ręcznie, mechanicznie lub palnikiem tlenowym usuwając
zgorzeliny i nierówności. Dopuszczalna nieliniowość cięcia ręcznego wynosi 20% grubości materiału ciętego,
lecz nie więcej niż 1,5 mm. Krawędzie cięte gazowo, a nie przetopione należy bezwzględnie obrobić
mechanicznie (np. przez oszlifowanie) na głębokość 1 mm. Brzegi i rowki do spawania należy przygotować
zgodnie z PN-M.-69014 oraz PN-M.- 69015.
d) Roboty spawalnicze
Należy wykonać zgodnie z wymogami normy PN-B-06200 oraz opracowaną technologią spawania.
Konstrukcje stalowe zaliczone są I klasy konstrukcji spawanych.
2. Przechowywanie konstrukcji
Konstrukcję na placu budowy należy układać na podkładach izolujących ją od bezpośredniego stykania się z
gruntem i wodą. Konstrukcję należy ta układać, aby nie dopuścić do gromadzenia się wewnątrz niej wód
opadowych lub śniegu oraz zapewnić jej stateczność i zabezpieczyć przed trwałym odkształceniem.
3. Montaż konstrukcji na budowie
Prace montażowe należy prowadzić zgodnie z projektem organizacji montażu opracowanym przez
wykonawcę.
Przed przystąpieniem do robót przy scalaniu elementów wysyłkowych, całość konstrukcji ustawiona na
fundamentach winna być poddana regulacji i sprawdzeniu niwelacyjnemu zgodności kształtu z wymogami
dokumentacji projektowej. Przed przystąpieniem do usuwania podparć montażowych należy dokonać kontroli
i odbioru wszystkich połączeń montażowych.
6.
6.1.
6.2.
Konstrukcja stalowa w czasie wykonawstwa podlega kontroli w następującym zakresie:
- bieżącej kontroli wykonawstwa w wytwórni
- sprawdzenia stopnia czystości konstrukcji przed przystąpieniem do robót malarskich
- bieżącej kontroli prac montażowych
- kontroli jakości spawania.
Dostarczone na budowę elementy konstrukcji stalowej powinny byś odebrane komisyjne pod względem:
- kompletności dostawy,
- zgodności elementów z Dokumentacją Projektową,
- stanu technicznego,
- zabezpieczenia antykorozyjnego powierzchni,
- kompletności dokumentacji,
Do każdej partii dostarczonych elementów i akcesoriów powinno być dołączone przez producenta
zaświadczenie o jakości, stwierdzające, że odpowiadają one wymaganiom technicznym podanym w
odpowiednich świadectwach dopuszczenia do stosowania w budownictwie.
Elementów konstrukcji nie spełniających tych wymagań nie należy wbudowywać w obiekty. Ewentualne
niewielkie usterki techniczne powstałe w czasie transportu lub składowania, należy usunąć przed montażem.
Podane niżej tolerancje wymiarów należy traktować jako miarodajne tylko wtedy, gdy projekt nie przewiduje
inaczej. Dopuszczalne odchyłki od wymiarów i położenia konstrukcji:
1. W zakresie montażu konstrukcji stalowej:
a) sprawdzenie wykonanej konstrukcji z Dokumentacją Projektową,
b) wykonanie pomiarów sprawdzających konstrukcje,
c) sprawdzenie wielkości odchyłek w stosunku do wielkości określonych w projekcie
d) sprawdzenie poprawności wykonania połączeń, styków montażowych i kotwienia,
e) sprawdzenie wpisów w Dziennika Budowy z odbiorów częściowych elementów montażu (podlewki,
regulacji, stężenia itp.)
38
f) tolerancje i dopuszczalne odchyłki elementów stalowych wg polskich norm podanych w ST.06. pkt. 10:
− położenie połączenia belki ze słupem w osi +/- 5mm
− poziom belki:+/- 10mm
− różnica poziomów na końcach belek mniejsza z wartości: długość/500 lub 10mm
− poziomy sąsiednich belek:+/- 10mm
− odległość między sąsiednimi belkami:+/- 10mm
− poziomy sąsiednich stropów:+/- 10mm
− dopuszczalne odchyłki szyn i belek podsuwnicowych
2. W zakresie połączeń śrubowych:
a) zastosowanie w połączeniach właściwych śrub,
b) jakość wyrobów śrubowych,
c) przygotowania powierzchni styku,
d) sprawdzeniu szczelności połączenia śrubowego szczelinomierzem,
e) sprawdzenie wielkości skręcenia śrubami sprężającymi dokonuje się w ilości 10% śrub, a jeżeli liczba śrub
jest mniejsza niż 20 dwa połączenia,
f) sprawdzenia połączeń śrubowych należy dokonać zgodnie z polską normą.
Każda czynność kontroli lub odbioru musi być przeprowadzona komisyjnie i potwierdzona odpowiednim
protokołem.
7.
7.2.
OBMIAR ROBÓT
7.2.
Jednostką obmiaru konstrukcji stalowej jest 1 tona.
Do płatności przyjmuje się tonaż konstrukcji zgodnie z projektem, zwiększony lub zmniejszony o ilości
wynikające z zaaprobowanych zmian. Zarówno Inspektor Nadzoru jak i Wykonawca mogą zażądać
końcowego sprawdzenia tonażu, w przypadku wątpliwości. Żądanie wykonawcy musi być złożone na piśmie.
Ciężar właściwy stali należy przyjmować wg PN. Naddatki wynikające z zastosowania przez wykonawcę
elementów zamiennych o większych niż potrzeba wymiarach nie są wliczone do tonażu.
Ciężar śrub, nakrętek oraz podkładek wlicza się do tonażu konstrukcji wg ich nominalnego ciężaru i
wymiarów.
Nie wlicza się do tonażu powłok ochronnych.
Ciężar spoin wlicza się do tonażu wg nominalnych wymiarów.
Nadlewek, wydłużeń itp. nie uwzględnia się.
Nie potrąca się tonażu otworów i wycięć o powierzchni mniejszej od 0,01 m2.
8.
8.2.
ODBIÓR ROBÓT
8.3.
Roboty powinny być wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, Specyfikacją Techniczną oraz
pisemnymi decyzjami Inspektora Nadzoru.
1. Odbiór robót warsztatowych
a) Odbiory częściowe
- odbiór warsztatowo wykonanej konstrukcji
- odbiór scalania konstrukcji na montażu
b) Odbiór końcowy
Podczas odbioru należy sprawdzić m.in.:
− atestację materiałów
− sprawdzenie zgodności wykonania z dokumentacją techniczną i rysunkami warsztatowymi
− sprawdzenie podstawowych wymiarów geometrycznych
39
− sprawdzenie zachowania dopuszczalnych tolerancji wykonania
− sprawdzenie wyników kontroli spoin i kontroli ich szczelności
− sprawdzenie prawidłowości wykonania zabezpieczenia antykorozyjnego.
Odbiór zakończony winien być sporządzeniem protokołu, do którego należy dołączyć wszelkie niezbędne
dokumenty (atesty, protokoły badań, itp.), a także świadectwo jakości wykonania wystawione przez wytwórcę.
2. Odbiór robót montażowych
Zakres odbioru jest taki sam jak przy odbiorze konstrukcji w wytwórni.
3. Odbiór końcowy
Odbiór końcowy odbywa się po pisemnym stwierdzeniu przez Inspektora Nadzoru w Dzienniku Budowy
zakończenia robót montażu konstrukcji stalowych i spełnieniu innych warunków dotyczących tych robót
zawartych w umowie.
Zakres czynności odbioru końcowego określony jest w polskich normach, specyfikacji Wymagania Ogólne
oraz w Umowie.
9.
9.1.
9.2.
Zaaprobowany tonaż wykonanej konstrukcji wg obmiaru robót jest płatny na podstawie ceny
jednostkowej, która uwzględnia:
1. w zakresie wykonania konstrukcji:
- dostarczenie wszystkich czynników produkcji,
- przygotowanie i dostarczenie rysunków warsztatowych,
- czyszczenie, trasowanie, wiercenie, obróbkę maszynową, pasowanie , ukosowanie, spawanie,
- montaż i obróbkę termiczną,
- kontrolę kwalifikacji spawaczy,
- prowadzenie badań robót spawalniczych wraz z zastosowaniem metod nieniszczących,
- oznakowanie elementów konstrukcji wg kolejności ich montażu na budowie
2. w zakresie montażu na budowie:
- wykonanie i rozbiórkę konstrukcji rusztowań i stężeń montażowych
- montaż wstępny z regulacją geometrii,
- sprawdzenie kwalifikacji spawaczy i monterów,
- stałe połączenia elementów konstrukcji przez spawanie i skręcanie na śruby,
- wykonanie osłon dla robót spawalniczych
- badania połączeń,
- dostarczenie i usunięcie materiałów usługowych.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
1) PN-EN 10051:1999/Ap1:2003 Stal -- Blacha gruba, blacha cienka i taśma, walcowane na gorąco w sposób
ciągły, niepowlekane, ze stali niestopowej i stopowej -- Tolerancje wymiarów i kształtu
2) PN-B-03200:1990 Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i projektowanie.
3) PN-B-06200:2002/Ap1:2005 Konstrukcje stalowe budowlane – Warunki wykonania i odbioru -Wymagania podstawowe
4) PN-H-84023-01:1989 Stal określonego zastosowania -- Wymagania ogólne -- Gatunki
5) PN-H-84023-05:1989/Az2:2000 Stal określonego zastosowania -- Stal niskowęglowa wyższej jakości,
niskostopowa i stopowa – Gatunki
40
6) PN-H-92608:1970/Az1:1997 Stal węglowa i stopowa -- Walcówka kwadratowa – Wymiary
7) PN-H-93000:1984 Stal węglowa i niskostopowa -- Walcówka i pręty walcowane na gorąco
8) PN-H.-93010:1991 Stal -- Kształtowniki walcowane na gorąco
9) PN-H-93406:1991/Az1:1996 Stal -- Teowniki walcowane na gorąco
10) PN-H-93407:1991 Stal -- Dwuteowniki walcowane na gorąco
11) PN-EN 14399-3:2007 Zestawy śrubowe wysokiej wytrzymałości do połączeń sprężanych -- Część 3:
System HR -- Zestawy śruby z łbem sześciokątnym i nakrętki sześciokątnej
12) PN-EN 14399-4:2007 Zestawy śrubowe wysokiej wytrzymałości do połączeń sprężanych -- Część 4:
System HV -- Zestaw śruby z łbem sześciokątnym i nakrętki sześciokątnej
13) PN-EN 14399-7:2008 Obciążone wstępnie konstrukcyjne złącze śrubowe wysokiej wytrzymałości -- Część
7: System HR -- Zestaw śruby z łbem stożkowym i nakrętki (oryg.)
14) PN-EN 14399-8:2008 Obciążone wstępnie konstrukcyjne złącze śrubowe wysokiej wytrzymałości -- Część
8: System HV -- Zestaw śruby z łbem sześciokątnym pasowanej i nakrętki sześciokątnej (oryg.)
15) PN-EN 1515-1:2002 Kołnierze i ich połączenia -- Śruby i nakrętki -- Część 1: Dobór śrub i nakrętek
16) PN-EN ISO 4014:2004 Śruby z łbem sześciokątnym -- Klasy dokładności A i B
17) PN-EN ISO 4016:2004 Śruby z łbem sześciokątnym -- Klasa dokładności C
18) PN-EN ISO 4017:2004 Śruby z gwintem na całej długości z łbem sześciokątnym - Klasy dokładności A i B
19) PN-EN ISO 4018:2004 Śruby z gwintem na całej długości z łbem sześciokątnym -- Klasa dokładności C
20) PN-EN ISO 4759-1:2004 Tolerancje części złącznych -- Część 1: Śruby, wkręty, śruby dwustronne i
nakrętki – Klasy dokładności A, B i C
21) PN-ISO 1891:1999 Śruby, wkręty, nakrętki i akcesoria – Terminologia
41
ST.05. KONSTRUKCJE Z DREWNA KLEJONEGO
1.
1.1.
WSTĘP
Przedmiot ST
związanych z wykonaniem, impregnacją, montażem i odbiorem konstrukcji z drewna klejonego dla
zadania pn: ”Park Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii w Bydgoszczy”.
1.2.
Specyfikacja Techniczna stosowana jest jako dokument przetargowy i umowny przy zleceniu i
1.3.
Roboty, których dotyczy specyfikacja obejmują wszystkie czynności umożliwiające i mające na celu
wykonania ,montażu i konserwacji konstrukcji z drewna klejonego związanych z budową,
przebudową, modernizacją, remontem i rozbiórką obiektów inżynieryjnych w Parku Aktywnej
Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii w Bydgoszczy.
1.4.
1.5.
Wykonawca jest odpowiedzialny za jakość wykonania robót, bezpieczeństwo wszelkich
czynności na terenie budowy, metody użyte przy budowie oraz za ich zgodność z
dokumentacją projektową, SST i poleceniami Inspektora Nadzoru.
Wykonanie
konstrukcji
drewnianych
klejonych
jest
dopuszczalne
tylko
w wyspecjalizowanych wytwórniach, mających odpowiednie wyposażenie, wykwalifikowany
personel oraz zorganizowaną kontrolę techniczną. Kontrola musi dotyczyć rodzaju i jakości
stosowanych materiałów oraz właściwego przebiegu procesu technologicznego.
2.
2.1.
MATERIAŁY
2.2.
2.2.1. Drewno klejone: definicje
Elementy z drewna klejonego powstają przez obróbkę i sklejanie tarcicy – desek nazywanych lamelami
o wysokości 40 mmm (belki łukowe) i 40 mm (belki proste), łączonych na długości na tzw. połączenia
klinowe (palcowe) tworząc długie kilkudziesięciometrowe wstęgi. Nie wpływa to w żaden sposób na
naturalne walory drewna (spoiny klejone są niemal niewidoczne), jednak w znaczny sposób podnosi
parametry wytrzymałościowe. Możliwe jest zwiększenie wielkości elementów, co pozwala na
pokonywanie rozpiętości nawet 200 m. Warstwowe klejenie drewna daje możliwość kształtowania belek w
łuki, bez dodatkowych kosztów, a belkom prostym przy dużych obciążeniach nadawania niewielkiego łuku –
odwrotnej strzałki ugięcia. Włókna są klejone równolegle. To odróżnia drewno klejone od innych klejonych
materiałów z drewna. Górne powierzchnie smarowane są klejem, układane jedna na drugą do zadanej
wysokości. Następnie elementy w specjalnych ściskach (prasie) są formowane w zadane kształty i
wymiary, potem są obrabiane i szlifowane. Drewno klejone jest bardziej wytrzymałe niż drewno lite o
takim samym przekroju. Wskaźniki przeliczeniowe dla drewna klejonego warstwowo są o 20% wyższe
od wskaźników dla drewna litego. Problemy takie jak pękania, wyboczenie i skręcanie drewna zostają niemal
42
wyeliminowane. Możliwe jest jedynie pękanie drewna już podczas eksploatacji lub montażu pod wpływem
zmieniających się gwałtownie czynników atmosferycznych, takich jak zbyt szybkie wysuszenie.
2.2.2. Podstawowe wielkości elementów:
DŁUGOŚĆ ELEMENTÓW: do 40 m, ograniczenie długości ze względu na transport, max długość do
bezpiecznego przewozu przez Polskę: 40 m.
WYSOKOŚĆ ELEMENTÓW: od 10 do 260 cm, Przekrój należy dobierać uwzględniając wysokość deski:
Dla belek prostych wymiar powinien być pochodną 40 mm, minimalnie 3 warstwy: 12 cm,
SZEROKOŚĆ ELEMENTÓW: 6 - 30 cm
WYSOKOŚĆ TARCICY: najwyższe lamele (deski) użyte w procesie klejenia nie mogą przekroczyć
wysokości 45 mm.
TARCICA, leśn. materiał drzewny otrzymywany przez przecieranie (piłowanie) drewna okrągłego (kłód
tartacznych) równolegle do jego osi podłużnej. Tarcicę iglastą nie obrzynaną dzieli się na deski (szerokość co
najmniej dwukrotnie większa od grubości, dł. ponad 0,5 m) i bale (szerokość w przybliżeniu równa dwukrotnej
grubości, dł. ponad 1 m)
SZEROKOŚĆ TRANSPORTOWA: do 3,5 m, powyżej – konieczność zaplanowania trasy.
PROMIENIE KRZYWIZNY: dla lameli 40 mm- powyżej 800 cm, przy mniejszym promieniu stosuje się
niższe wysokości lameli, co zwiększa koszty. Przy projektowaniu dźwigarów można stosować wyginanie
dwupłaszczyznowe, łączyć różne promienie lub wyginać tylko części dźwigarów.
Wielkości elementów określono w dokumentacji technicznej.
2.2.3.Odchyłki wymiarów:
Żaden wymiar skorygowany nie może się różnić od wymiaru docelowego o więcej niż:
> Szerokość przekroju poprzecznego: +/- 2 mm
> Wysokość przekroju poprzecznego:
h < 400 mm: +4/-2 mm h > 400 mm: +1/-0,5 %
> długość prostej dla elementów:
o długości i < 2 m: +/- 2 mm
o długości 2 – 20 m: +/- 0,1%
o długości i > 20 m: +/- 20 mm
> kąty przekroju poprze. nie powinny mieć odchyłki od kąta prostego większej niż 1:50
POMIARY: pomiar należy wykonać w punkcie nie bliższym niż 1 m od któregokolwiek z czół lub w środku
sztuki, jeżeli jej długość jest mniejsza niż 2 m
Współczynnik odkształcenia wilgotnościowego K dla 1% różnicy wilgotności:
W poprzek włókien: k= 0, 0025
Wzdłuż włókien: k= 0, 0001
(dla drzew iglastych dla zakresu wilgotności 6% do 25%)
Pomiędzy elementami z drewna klejonego można stosować dylatację montażową 0,1 do 1,5 cm w zależności
od długości podparcia na łączniku.
2.2.4. DREWNO KLEJONE: Podstawowe parametry
wilgotność:
~ 12 %
zabezpieczanie drewna:
impregnacja przeciw korozji biologicznej, lakierowanie lub bejcowanie.
wykończenie:
powierzchnie strugane, krawędzie fazowane
klasa odporności ogniowej: NRO – nie rozprzestrzeniające ognia od 12 cm szerokości elementu.
43
2.2.5. DREWNO KLEJONE: Etapy produkcji
Wykonawca wykona lub zleci wykonanie konstrukcji wyspecjalizowanej firmie, jednocześnie zapewni dostęp
Inspektora Nadzoru do wykonywanych elementów na etapie produkcji, przedstawi do akceptacji wyniki
badań i kontroli wykonanych przez wytwórnię konstrukcji. Głównymi etapami produkcji drewna klejonego
są: suszenie, badanie wytrzymałości tarcicy, klejenie desek na długości za pomocą złącz klinowych i badanie
nośności złączy klinowych, szlifowanie lameli, klejenie, formowanie ,nadawanie kształtów – obróbka,
wykańczanie powierzchni i pakowanie w folię. Sortowanie drewna według wytrzymałości i operacja
klejenia dają niezawodne i trwałe spoiny. W procesie produkcyjnym nie stosuje się żadnych mechanicznych
łączników takich jak gwiździe, bolce. Skończone elementy mają różnorodne kształty od prostych do łukowych.
2.2.6. DREWNO KLEJONE: Surowiec
W przeciwieństwie do stali i betonu, które są kosztowne i trudne w formowaniu, ale również optymalne i
bardziej podatne standaryzacji i globalizacji, drewno jest materiałem organicznym. Jest też materiałem
dużo bardziej wymagającym i różnorodnym gatunkowo, w zależności od warunków lokalnych, związanych z
klimatem, lesistością i ukształtowaniem terenu.
Wytrzymałość drewna jest nie tylko zależnością jego natury fizycznej, ale również organicznej. Rozmiar i
wytrzymałość komórek drewna i ich jakość zależą od warunków, w jakich drewno wzrastało, wilgoci,
temperatury, występowania szkodników. Rodzaj drewna także ma znaczenie, mniej wytrzymałe są drzewa
które mają „wrodzone defekty”, takie jak np. gęste usłojenie. Są drzewa miękkie i twarde. Używanie
twardszych gatunków drzew w znaczny sposób podnosi parametry konstrukcyjne, jednak przy produkcji
drewna konstrukcyjnego znaczenie mają także takie parametry jak ogólna dostępność, koszt surowca i
ekologia. W Europie do produkcji drewna klejonego najczęściej stosuje się tarcice drzew iglastych. Świerku
(tzw. drewno białe, łac. Picea abies, Abies aiba, Pol: Świerk pospolity, niem.: Fichte ang. Whitewood)
i sosny, (tzw. drewno czerwone łac. Pinus syivestris, Pol. Sosna pospolita: niem:Fohre, Kiefer ang.
Redwood, Scots pine). Oba gatunki posiadają bardzo podobne podstawowe właściwości, są bardzo mocne,
łączą niski ciężar z dużą wytrzymałością. W związku z podobieństwami biologicznymi, które są niemal
identyczne, oba gatunki są razem ujmowane w polskich i europejskich normach. Drewno powinno być
sortowane wytrzymałościowo zgodnie z EN 518 lub EN 519.
Tabela przedstawia niektóre cechy drewna sosny i świerku: (porównanie przy wilgotności 12%)
Świerk
450
Sosna
510
Wytrzymałość
na
ściskanie
[MPa]
Wytrzymałość na zginanie [MPa]
33 – 50 - 79
49 – 78 - 136
35 -50 - 94
41 – 100 - 205
Moduł
sprężystości
przy
zginaniu statycznym [MPa]
7300-4000-24400
6900-12000-8000
Twardość równolegle do włókien
[MPa]
Około 32
25 – 40 - 72
Gatunek
Gęstość [kg/m3]
Średnio sosna jest słabsza od świerku około 10%. Wynika to z faktu, że świerk jako gatunek lżejszy uzyskuje
wyższe parametry. Drewno sosny jest bardziej odporne na grzyby i owady, cechuje je także większa
nasycalność.
2.2.7.Kleje
Produkcja na podstawie: PN-EN 301. Do produkcji używa się żywic melaminowych i rezorcynowych.
2.2.8.Odporność ogniowa
Drewno klejone ma bardzo wysoką odporność ogniową i bez problemu spełnia wymogi normowe w każdej
klasie odporności ogniowej, co czyni je szczególnie przydatne przy projektowaniu budynków
użyteczności publicznej, gdzie często wymagana jest nawet godzinna odporność ogniowa. Projektując z
drewna klejonego trzeba pamiętać, że jest ono bezpiecznym materiałem, co przeczy stereotypom o
łatwopalnych właściwościach samego drewna. Drewno pali się powoli. Podczas pożaru, o ile przekroje są
właściwie dobrane i jeśli elementy nie znajdują się bezpośrednio w ogniu, płomień gaśnie niemal
44
samoczynnie. Płomienie nie mają się czego „uchwycić”. Wokół nienaruszonego rdzenia elementu nośnego
tworzy się zwęglona warstwa zmniejszająca dopływ tlenu i ciepła do rdzenia, co znacznie spowalnia dalsze
spalanie. Zwęglona powłoka chroni przed zniszczeniem struktury wewnętrznej elementu konstrukcyjnego,
dzięki czemu może długo zachować nośność. Wiele innych materiałów osiąga stan plastyczności, gdy
temperatura się podnosi do pewnego poziomu i konstrukcja zawala się pod własnym ciężarem Zgodnie z
europejskimi normami klasa odporności F0,5 jest zazwyczaj osiągana w przekroju wynikającym z obliczeń
statycznych, bez żadnej warstwy ochronnej, jaka wymagana jest dla elementów stalowych. Niemniej jednak na
taką klasę odporności ogniowej każdorazowo są sporządzane obliczenia statyczne wg odpowiednich
instrukcji ITB. Obliczenia obejmują sprawdzenie przekroju nośnego po danym czasie trwania pożaru.
Podobnie, bardzo ekonomicznie wypada drewno klejone przy wymogu klasy F1. W dużym uproszczeniu
przyjmuje się, że odporność ogniową można zwiększać dodając do szerokości 12 cm (NRO) po około 2 cm z
każdej strony na 30 min. Szczególną uwagę należy zwrócić na projektowanie elementów połączeń, które
często w przypadku złączy stalowych umieszczane są w drewnie. Palące się drewno nie wydziela toksycznych
związków, w przeciwieństwie do innych materiałów. Elementy z drewna, niezależnie od przyjętego przekroju,
można impregnować preparatami ogniochronnymi.
Elementy klejone sklasyfikowane są przez Instytut Techniki Budowlanej jako:
 SRO (Słabo Rozprzestrzeniające Ogień) przy grubościach poniżej12cm, i jako
 NRO (Nie Rozprzestrzeniające Ognia) przy grubościach powyżej 12cm, lub poniżej 12cm w
wypadku zabezpieczenia środkiem ogniochronnym.
Elementy posiadają klasy odporności ogniowej elementów nośnych nie pełniących funkcji oddzielających
F 0,5 (R30) i F 1 (R 60) w zależności od przyjętych wymiarów. Odporność ogniową można zwiększać
dodając do szerokości 12 cm (NRO) po około 2 cm z każdej strony na 30 min.
2.2.9.Parametry elementów konstrukcyjnych
Zmiany układu statycznego, obciążeń lub spowodowanie osłabienia przekrojów (np. wiercenie
dodatkowych otworów) są dozwolone tylko i wyłącznie po ustaleniach i uzyskaniu zgody odpowiedzialnego za
konstrukcję projektanta.
Krzywizna podłużna
a) płaszczyzn
30 mm – dla grubości do 38 mm
10 mm – dla grubości do 75 mm
b) boków
10 mm – dla szerokości do 75 mm
5 mm – dla szerokości > 250 mm
Wichrowatość
6% szerokości
Krzywizna poprzeczna 4% szerokości
Rysy, falistość rzazu dopuszczalna w granicach odchyłek grubości i szerokości elementu. Nierówność
płaszczyzn – płaszczyzny powinny być wzajemnie równoległe, boki prostopadłe, odchylenia w granicach
odchyłek.
Nieprostopadłość niedopuszczalna.
Wilgotność drewna stosowanego na elementy konstrukcyjne powinna wynosić nie więcej niż:
– dla konstrukcji na wolnym powietrzu
– 23%
– dla konstrukcji chronionych przed zawilgoceniem – 20%.
Tolerancje wymiarowe tarcicy
a) odchyłki wymiarowe desek powinny być nie większe:
– w długości: do + 50 mm lub do –20 mm dla 20% ilości
– w szerokości: do +3 mm lub do –1mm
– w grubości: do +1 mm lub do –1 mm
45
b) odchyłki wymiarowe bali jak dla desek
c) odchyłki wymiarowe łat nie powinny być większe:
> dla łat o grubości do 50 mm:
– w grubości: +1 mm i –1 mm dla 20% ilości
– w szerokości: +2 mm i –1 mm dia 20% ilości
> dla łat o grubości powyżej 50 mm:
– w szerokości: +2 mm i –1 mm dla 20% ilości
– w grubości: +2 mm i –1 mm dla 20% ilości
d) odchyłki wymiarowe krawędziaków na grubości i szerokości nie powinny być większe niż +3 mm i –2 mm.
e) odchyłki wymiarowe belek na grubości i szerokości nie powinny być większe niż +3 mm i –2 mm.
2.2.10.Łączniki
Gwoździe
Należy stosować: gwoździe okrągłe wg BN-70/5028-12
Śruby
Należy stosować:
Śruby z łbem sześciokątnym wg PN-EN – ISO 4014:2002
Śruby z łbem kwadratowym wg PN-88/M-82121
Kl. minimum 5.8.
Nakrętki:
Należy stosować:
Nakrętki sześciokątne wg PN-EN-ISO 4034:2002
Nakrętki kwadratowe wg PN-88/M-82151.
Podkładki pod śruby
Należy stosować:
Podkładki kwadratowe wg PN-59/M-82010
Wkręty do drewna
Należy stosować:
Wkręty do drewna z łbem sześciokątnym wg PN-85/M-82501
Wkręty do drewna z łbem stożkowym wg PN-85/M-82503
Wkręty do drewna z łbem kulistym wg PN-85/M-82505
2.2.11. Środki ochrony drewna
Do ochrony drewna przed grzybami, owadami oraz zabezpieczające przed działaniem ognia powinny być
stosowane wyłącznie środki dopuszczone do stosowania decyzją nr 2/ITB- ITD/87 z 05.08.1989 r.
a) Środki do ochrony przed grzybami i owadami,
b) Środki do zabezpieczenia przed sinizną i pleśnieniem,
c) Środki zabezpieczające przed działaniem ognia.
Wykonawca przedstawi Inspektorowi nadzoru i Projektantowi wykaz środków użytych przez wytwórnię do
impregnacji konstrukcji w zakresie a,b,c.
3.
3.1.
SPRZĘT
46
3.2.
Do transportu i montażu konstrukcji należy używać dowolnego sprzętu wynikającego z rodzaju prowadzonych
robót i zaakceptowanego przez Inspektora Nadzoru.
> sprzęt pomocniczy powinien być przechowywany w zamykanych pomieszczeniach.
> stanowisko robocze powinno być urządzone zgodnie z przepisami bhp i przeciwpożarowymi, zabezpieczone
od wpływów atmosferycznych, oświetlone z dostateczną wentylacją.
Stanowisko robocze powinno być odebrane przez Inżyniera.
Montaż konstrukcji powinien być wykonany z zastosowaniem środków i sprzętu zapewniających stateczność
konstrukcji w każdej fazie montażu oraz osiągnięcie projektowanej sztywności i nośności po ukończeniu robót.
4.
4.1.
TRANSPORT
4.2.
Materiały i elementy mogą być przewożone dowolnymi środkami transportu. Podczas transportu
materiały i elementy konstrukcji powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniami lub utratą stateczności.
Transport elementów do 30 m i szerokości transportowej do 3,5 nie stanowi problemu. Gdy te wielkości
zostają przekroczone mamy do czynienia z transportem specjalnym
Elementy hali nie przekraczają wartości skrajnych. Trzeba precyzyjnie zaplanować trasę a bezpośrednio przed
przejazdem usunąć wszystkie przeszkody związane z wjazdem i miejscem składowania w obrębie placu
budowy.
Z powodu dużych wymiarów i stosunkowo smukłej formy elementów należy podczas transportu,
składowania i montażu szczególną uwagę zwrócić na ich prawidłowe ułożenie, zabezpieczenie pionowej
47
stateczności (przed wywróceniem się elementów) oraz stężanie. Elementy, które dostarczono w ciasnym
opakowaniu folią należy zaraz po dostawie rozfoliować i nakryć folią budowlaną lub plandeką tak by
zabezpieczała przed opadami atmosferycznymi a jednocześnie zapewniała wentylację drewna klejonego (folia
powinna luźno zwisać po bokach i od czoła aż do dolnej krawędzi zabezpieczanego elementu).
Jeśli elementy nie zostały zabezpieczone folią lub plandeką wówczas należy je przed zamontowaniem oczyścić
np. papierem ściernym, usuwając zabrudzenia i/lub wierzchnią warstwę podniesionych od wilgoci włókien
drewna.
Do rozładunku i montażu wskazane jest zastosowanie takich zawiesi, które będą chroniły przede wszystkim
(ale nie tylko) pas dolny podnoszonego elementu z drewna klejonego: najlepiej zawiesia pasowe o szer.
minimum 100mm. Dodatkowo przy przenoszeniu ciężkich elementów np. powyżej 500 kg zawiesia należy
zakładać dodatkowo na przekładki z desek, aby uniknąć odcisków na krawędziach belek z drewna klejonego.
Podczas montażu należy poprzez fachowe wykonawstwo uniknąć mimośrodu, w przeciwnym razie należy
liczyć się z tym, że pojawią się nie brane w obliczeniach statycznych pod uwagę dodatkowe wymagania
co do statyki.
4.3.
Składowanie materiałów i konstrukcji
Materiały i elementy z drewna powinny być składowane na poziomym podłożu utwardzonym lub
odizolowanym od elementów warstwą folii.
Elementy powinny być składowane w pozycji poziomej na podkładkach rozmieszczonych w taki sposób aby
nie powodować ich deformacji. Odległość składowanych elementów od podłoża nie powinna być mniejsza
od 20 cm.
Łączniki i materiały do ochrony drewna należy składować w oryginalnych opakowaniach w zamkniętych
pomieszczeniach magazynowych, zabezpieczających przed działaniem czynników atmosferycznych.
5.
5.1.
WYKONYWANIE ROBÓT
5.2.
Roboty należy prowadzić zgodnie z dokumentacją techniczną przy udziale środków, które zapewnią
osiągnięcie projektowanej wytrzymałości, układu geometrycznego i wymiarów konstrukcji.
Montaż
Konstrukcja drewniana z drewna klejonego kl.GL28c, GL28h lub GL32c złożona z elementów:
- dźwigary dachowe
- płatwie
Szczegółowy wykaz elementów konstrukcyjnych na rysunkach projektu wykonawczego konstrukcji z drewna
klejonego technicznego. Stężenia konstrukcji z prętów stalowych zgodnie z projektem.
Elementy drewniane połączone są między sobą za pośrednictwem projektowanych łączników stalowych,
zabezpieczonych przed korozją zgodnie z SST.
Jeśli wystąpią zabrudzenia na surowym lub impregnowanym środkiem wodnym drewnie klejonym można je
usunąć, jednak nie obędzie się bez lekko jaśniejszych śladów pozostałych po wyczyszczeniu takich brudnych
miejsc. Drobne zabrudzenia czy też odciśnięcia mechaniczne są nieuniknione a zatem dopuszczalne.
Pokrycie dachu i wykończenie ścian należy wykonać krótko po zmontowaniu konstrukcji z drewna klejonego,
dzięki czemu unika się nadmiernego przyjmowania przez konstrukcję wilgoci.
Elementy drewniane, które zaraz po zmontowaniu całej konstrukcji nie są kryte pokryciem dachowym należy
zabezpieczyć folią budowlaną lub plandeką tak by zabezpieczała przed opadami atmosferycznymi a
jednocześnie zapewniała wentylację drewna klejonego (folia powinna luźno zwisać po bokach i od czoła
aż do dolnej krawędzi zabezpieczanego elementu)
Do montażu wskazane jest zastosowanie takich zawiesi, które będą chroniły przede wszystkim (ale nie
tylko) pas dolny podnoszonego elementu z drewna klejonego: najlepiej zawiesia pasowe o szer. minimum
100mm. Dodatkowo przy przenoszeniu ciężkich elementów np. powyżej 500 kg zawiesia należy zakładać
dodatkowo na przekładki z desek, aby uniknąć odcisków na krawędziach belek z drewna klejonego.
48
Podczas montażu należy poprzez fachowe wykonawstwa uniknąć mimośrodu, w przeciwnym razie należy
liczyć się z tym, że pojawią się nie brane w obliczeniach statycznych pod uwagę dodatkowe wymagania
co do statyki.
Wykonanie przy montażu dodatkowych otworów czy nacięć jest dozwolone tylko i wyłącznie po ustaleniach i
uzyskaniu zgody odpowiedzialnego za konstrukcję projektanta.
Początki użytkowania
W budynkach ogrzewanych do „rozruchu” konstrukcji należy podejść świadomie: zalecane jest powolne
zwiększanie temperatury wewnątrz budynku z konstrukcją z drewna klejonego, dzięki czemu wilgotność
drewna konstrukcyjnego stopniowo wyrówna się z wilgotnością powietrza.
Konserwacja
Do ochrony drewna przed grzybami, owadami oraz zabezpieczające przed działaniem ognia powinny być
stosowane wyłącznie środki dopuszczone do stosowania decyzją nr 2/ITB- ITD/87 z 05.08.1989 r.
a) Środki do ochrony przed grzybami i owadami
b) Środki do zabezpieczenia przed sinizną i pleśnieniem
c) Środki zabezpieczające przed działaniem ognia.
Impregnację elementów konstrukcyjnych wykona Wytwórnia na zlecenie Wykonawcy i pod nadzorem
Inspektora Nadzoru.
Przed powtórnym malowaniem impregnatem należy ustalić, jaki jest skład zastosowanego pierwotnie w
Wytwórni środka impregnującego, tak aby skład nowo nakładanego impregnatu nie wywołał niepożądanych
skutków.
Powtórna impregnacja będzie najwcześniej wymagana na elementach z drewna klejonego, które są
bezpośrednio wystawione na działanie czynników atmosferycznych. Podczas malowania impregnatem
należy zwrócić uwagę na to, by środek dotarł do wewnątrz istniejących już szczelin lub pęknięć.
6.
6.1.
6.2.
Kontrola jakości polega na sprawdzeniu zgodności wykonania robót z projektem oraz wymaganiami
podanymi w punkcie 2,3,5
Badania na budowie
Każda partia materiału dostarczona na budowę przed jej wbudowaniem musi uzyskać Akceptację
Inspektora Nadzoru.
Odbiór materiałów z ewentualnymi zaleceniami szczegółowymi potwierdza Inspektor wpisem do
dziennika budowy. Roboty podlegają odbiorowi.
7.
7.2.
OBMIAR ROBÓT
7.2.
Jednostką obmiarową jest m3 (metr sześcienny) wykonanych konstrukcji zgodnie z dokumentacją
projektową i obmiarem .
8.
8.2.
ODBIÓR ROBÓT
49
8.3.
Inspektor nadzoru, w porozumieniu z Wykonawcą, wykonuje nadzór nad wykonaniem konstrukcji
jako całości.
Odbiór konstrukcji po rozładunku i uszkodzeń powstałych w transporcie winien być wykonany
w obecności Inspektora i powinien być przez niego zaakceptowany. Wytwórca powinien dostarczyć
wszystkie elementy konstrukcji oraz komplet dokumentów dotyczących wykonanej konstrukcji i jej
impregnacji.
Odbiór konstrukcji na budowie winien być dokonany na podstawie protokołu ostatecznego odbioru
konstrukcji w Wytwórni wraz z oświadczeniem Wytwórni, że usterki w czasie odbiorów
międzyoperacyjnych zostały usunięte.
Wykonane i zamontowane konstrukcje drewniane jako całość oraz elementy konstrukcji stalowych
przeznaczone do wbudowania w istniejącą konstrukcję uznaje się za wykonane i zamontowane zgodni
z dokumentacją projektową, niniejszą SST i wymaganiami Inspektora, jeżeli wszystkie pomiary i
badania z zachowaniem tolerancji podanych w przywołanych normach lub w punktach 2, 5 i 6
niniejszej SST dały wyniki pozytywne.
9.
9.1.
9.2.
Płaci się za roboty wykonane w jednostkach podanych w punkcie 7.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
1) PN-B-03150:2000, Konstrukcje drewniane, obliczenia statyczne i projektowanie.
2) PN-EN 1194: Konstrukcje drewniane. Drewno klejone warstwowo. Klasy wytrzymałości i określenie
wartości charakterystycznych.
3) PN-EN 386: Drewno klejone warstwowo. Wymagania eksploatacyjne i minimalne wymagania produkcyjne.
4) PN-EN 519: Drewno konstrukcyjne. Sortowanie. Wymagania dla tarcicy sortowanej wytrzymałościowo
metodą maszynową oraz dla maszyn sortujących.
50
ST.06. POKRYCIA DACHOWE I OBRÓBKI BLACHARSKIE CPV 45261210-9
1.
WSTĘP
1.1.
Przedmiot ST
pokrywczych i obróbek blacharskich związanych z budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu
Centrum Onkologii w Bydgoszczy.
1.2.
Specyfikacja techniczna stosowana jest jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i
1.3.
W skład niniejszej części ST wchodzą roboty związane pokryciem dachów i wykonaniem obróbek
blacharskich:
• Wykonanie pokrycia dachowego z papy na budynku 3 (łącznik) i budynku 4 (hala basenowa),
• Częściowa wymiana istniejącego pokrycia z papy na budynkach nr 1 i 2 adaptowanych do nowej
funkcji,
• Wykonanie pokrycia dachowego o właściwościach NRO (nierozprzestrzeniającego ognia) na
granicach stref pożarowych – zgodnie z projektem,
• Wykonanie pokrycia dachowego z użyciem izolacji wodoszczelnej nakładanej metodą natryskową
na fragmencie dachu pod centralami wentylacyjnymi i lamelami (na obszarze ogrodzonym obudową
central) łącznie około 1230 m2 dachu – z użyciem systemu Coniroof 2103 firmy BASF lub
równoważnego,
• Wykonanie obróbek z blachy tytanowo-cynkowej na attykach, murkach, cokołach, daszkach,
wszelkich wymaganych opierzeń na elewacjach budynku - zgodnie z projektem,
1.4.
1.5.
Wykonanie pokryć dachowych i obróbek blacharskich powinno być zlecone przedsiębiorstwu
mającemu właściwe doświadczenie w realizacji tego typu robót i gwarantującemu właściwą jakość
wykonania. Roboty powinny być wykonane ściśle wg dokumentacji w tym roboczej ze szczególnym
uwzględnieniem detali architektonicznych.
2.
MATERIAŁY
2.1.
ogólne - pkt. 2.
2.2.
Wymagania dotyczące materiałów
Do wykonania robót pokrywczych i obróbek blacharskich należy zastosować wyszczególnione
poniżej materiały:
• blacha tytanowo-cynkowa grub. 0,55 mm
Blacha jest produktem uzyskiwanym w procesie walcowania cynku z domieszką miedzi i tytanu. Ten
nowoczesny materiał charakteryzuje się znakomitymi właściwościami mechanicznymi i fizycznymi,
nadającymi się do zastosowań w budownictwie (dachy i elewacje, obróbki, systemy odprowadzania wód
51
deszczowych). Dodatek miedzi pozwala na zwiększenie wytrzymałości na rozciąganie, a dodatek tytanu
zwiększa odporność na pełzanie. Stop składa się z bardzo wysokiej jakości cynku ZI (cynk czysty w 99,995%),
z dodatkami tytanu i miedzi:
− tytan : min. 0,06% - max. 0,20%
− miedź : min. 0,08% - max. 1,00%
− aluminium : max. 0,015%
Właściwości fizyczne stopu cynku z tytanem
Właściwości wymiarowe
Właściwości mechaniczne (w kierunku walcowania)
• papa podkładowa
Samoprzylepna, na bazie bitumów modyfikowanych elastomerami, na osnowie z welonu szklanego o
gramaturze 70 g/m2; z wierzchniej i spodniej strony papa pokryta jest folią z tworzywa sztucznego; grubość
papy 1,5 mm. Papa asfaltowa samoprzylepna podkładowa przeznaczona jest do wykonywania warstwy
podkładowej w wielowarstwowych pokryciach dachowych na podłożach z płyt z wełny mineralnej. Wyrób
należy kleić do podłoża wykorzystując właściwości samoprzylepne masy asfaltowej znajdującej się od
spodniej strony papy, doklejanie wyrobu następuje w trakcie zgrzewania papy wierzchniego krycia.
• papa asfaltowa wierzchniego krycia
Termozgrzewalna, na bazie bitumów modyfikowanych elastomerami, z wkładką z włókna poliestrowego o
gramaturze 180-250 g/m2, z wierzchniej strony papy znajduję się posypka gruboziarnista, wzdłuż jednego
brzegu wstęgi znajduję się pas masy asfaltowej nie pokryty posypką, zabezpieczony folią z tworzywa
sztucznego. Spodnia strona papy zabezpieczona jest folią z tworzywa sztucznego.; grubość papy 3,8-5,2 mm.
52
Papa asfaltowa zgrzewalna wierzchniego krycia przeznaczona jest do wykonywania izolacji wodochronnej
dachów jako wierzchnia warstwa wielowarstwowych pokryć dachowych. Papę należy kleić do podłoża metodą
zgrzewania. Wstęga papy powinna być bez dziur, załamań, naderwań, o prostych krawędziach, o równomiernie
rozłożonej masie asfaltowej. Z wierzchniej strony papy powinna być równomiernie rozłożona posypka
gruboziarnista, wzdłuż jednego brzegu wstęgi powinien być pas masy asfaltowej szerokości ok. 8 cm nie
pokryty posypka, zabezpieczony folią z tworzywa sztucznego. Spodnia strona papy powinna być pokryta folią
z tworzywa sztucznego. Dopuszcza się możliwość występowania folii poza brzegi wstęgi papy.
• CONIROOF 2103 elastomerowy system izolacji dachowej i hydroizolacji aplikowany metodą natryskową
nierozprzestrzeniający ognia - zgodnie z EOTA
System na podłoża betonowe, cementowe, metaliczne (stal i metale kolorowe), bitumiczne, z wełny mineralnej
twardej, termopiany nakładanej natryskowo, styroduru, starych powłok polimerowych itp.
System do zastosowań na powierzchniach dachów jako izolacja dachowa oraz jako hydroizolacja do
zabezpieczeń zielonych tarasów i ogrodów oraz części podziemnych budynków i budowli.
Izolacja szybkosprawna, gotowa do spełniania swych funkcji po 15 min. od wykonania Zapewnia całkowitą
szczelność budynków i budowli, jest systemem izolacji bezspoinowej.
Kompensuje w swej grubości pracę podłoża (przesklepia rysy podłoża) od obciążeń statycznych i
dynamicznych. Szybkość wykonywania ok. 1000 do 1500 m² izolacji na 8 godz. dzień pracy.
Warstwy powłoki
Składnik warstwy
Zużycie materiału
Materiał gruntujący
Dobór materiału zależny od rodzaju podłoża
bazowego
Conipur M 803 FL
PU dwuskładnikowa, bez rozpuszczalnikowa do
aplikacji mechanicznej
Conipur M 803 FL
PU dwuskładnikowa, bez rozpuszczalnikowa do
aplikacji mechanicznej
Conipur TC 459
PU jednoskładnikowy, pigmentowany odporny na
oddziaływania UV i warunków atmosferycznych
Całkowita grubość systemu
Wg rodzaju i chłonności
podłoża
1,0 - 1,5 kg/m²
Membrana - warstwa
pierwsza
Membrana
druga
-
warstwa
Warstwa zamykająca
1,0 - 1,5 kg/m²
0,5 - 0,8 kg/m²
2,0 - 3,0 mm
• CONIPUR M 803 FL
CONIPUR M 803 FL to ogniotrwała dwuskładnikowa natryskiwana powłoka dachowa bez zawartości
rozpuszczalników, służąca głównie do wodoszczelnych pokryć dachowych lub innych zastosowań, w których
wymagana jest ogniotrwałość. Jest ona silnie reagująca i może być nakładana tylko za pomocą specjalnego
sprzętu do powłok dwuskładnikowych. Powłoka CONIPUR M 803 FL jest odporna na gorący popiół i ciepło
zgodnie z normą DIN 4102 część 7 i uzyskuje klasyfikację B2 w testach zgodnych z DIN4102, część 1.
Zakres stosowania:
CONIPUR M 803 FL jest przeznaczona do stosowania w pokryciach dachowych, gdzie jest wymagana
ogniotrwałość. Zwykle są to zastosowania, w których membrana wodoszczelna jest wystawiona na działanie
czynników zewnętrznych, np. gorące dachy. Wykazuje ona dobrą przyczepność do papy i dzięki zastosowaniu
odpowiedniego podkładu świetną przyczepność do wszystkich podłoży stosowanych w pokryciach
dachowych, takich jak beton, arkusze z cementu włóknistego, drewna, stali cynkowanej, aluminium, UPVC,
GRP, itp.
• CONIPUR Top Coat 459
CONIPUR TC 459 to jednoskładnikowa ochronna powłoka uszczelniająca z barwnikiem, utwardzająca się w
kontakcie z wilgocią, odporna na promieniowanie ultrafioletowe i warunki pogodowe. Jej podstawą są
alifatyczne prepolimery poliuretanowe. CONIPUR TC 459 zawiera rozpuszczalniki.
Zakres stosowania:
Powłoka CONIPUR TC 459 jest stosowana jako ochronna powłoka uszczelniająca odporna na promieniowanie
ultrafioletowe i warunki pogodowe, np. CONIPUR M 800, M 803 FL, M 810, M 803 FL, M 864 FL oraz M
864 FL thix.
53
Cechy i zalety:
• doskonała odporność na promieniowanie ultrafioletowe i warunki pogodowe
• duża elastyczność
• doskonała przyczepność, nawet przy stałym działaniu wody
• jednoskładnikowa - nie wymaga mieszania
• łatwa w nakładaniu
3.
SPRZĘT
3.1.
3.2.
Sprzęt do wykonania pokrycia dachowego i obróbek blacharskich
Wykonawca przystępujący do wykonania przedmiotowych robót powinien wykazać się możliwością
korzystania z elektronarzędzi i drobnego sprzętu budowlanego. W przypadku montażu rur spustowych
konieczne jest użycie lekkich rusztowań roboczych.
Powłokę CONIPUR M 803 FL można stosować tylko za pomocą urządzenia do nakładania powłok
dwuskładnikowych. Wybór urządzenia w dużym stopniu zależy od rodzaju i rozmiaru zadania. Można
uzyskać informacje w firmie BASF Polska Sp. z o.o., Dział EB/Chemia Budowlana.
4.
TRANSPORT
4.1.
4.2.
Szczególne zasady dotyczące transportu
Transport materiałów powinien odbywać się w warunkach zabezpieczających je przed
oddziaływaniem wpływów atmosferycznych. Materiały pokryciowe w rolkach należy transportować i
składować w pozycji pionowej, zabezpieczając przed przewróceniem.
Rolki papy należy przewozić krytymi środkami transportowymi, układanie w jednej warstwie w
pozycji stojącej, zabezpieczone przed przewracaniem się i uszkodzeniem. Rolki papy należy układać
tak, aby uniemożliwić przemieszczanie się rolek papy podczas jazdy. Rolki papy mogą być
przewożone w kontenerach lub na paletach.
5.
5.1.
WYKONANIE ROBÓT
5.2.
Roboty pokrywcze należy przeprowadzić zgodnie z dokumentacją projektową. Pokrycie dachów
należy wykonać papą asfaltową wierzchniego krycia. Papa nawierzchniowa ułożona będzie na papie
podkładowej.
Nie zaleca się prowadzić montażu w niskich temperaturach i przy dużej wilgotności powietrza.
Prace pokrywcze należy skoordynować z montażem systemu odwadniającego oraz kominów
wentylacyjnych (odpowietrzających) a także urządzeń zlokalizowanych dachach.
Obróbki blacharskie połaci należy wykonać z blachy tytanowo-cynkowej.
• Wykonanie pokrycia dachowego z użyciem izolacji wodoszczelnej nakładanej metodą natryskową
Na fragmencie dachu pod centralami wentylacyjnymi, na którym występują liczne elementy podkonstrukcji
stalowej przebijającej poszycie dachu, projektuje się pokrycie dachowe polegające na wykonaniu izolacji
wodoszczelnej metodą natryskową, ze względu na wysokie ryzyko wystąpienia nieszczelności przy
tradycyjnym pokryciu z papy. Przykładem oczekiwanego standardu jest wodoszczelny system izolacji
dachowej z użyciem systemu Coniroof 2103 firmy BASF
54
Przygotowanie podłoża:
Przygotowanie podłoża i stosowanie odpowiedniego podkładu mają kluczowe znaczenie. Podłoża powinny
być mocne, czyste i suche i wolne od zanieczyszczeń olejem, smarem, kurzem lub innymi substancjami, które
mogą utrudnić przywieranie. Papa bitumiczna: Pęcherze należy otworzyć, wysuszyć i naprawić. Duże
pęknięcia należy naprawić i pokryć taśmą na łączenia. Ostrzeżenie: Powłoka CONIPUR M 803 FL nie będzie
wiązać się z czarnymi papami APP, brak również odpowiedniego podkładu.
Sposób nakładania:
Powłokę CONIPUR M 803 FL można stosować tylko za pomocą urządzenia do nakładania powłok
dwuskładnikowych. Składnik A należy dobrze wymieszać przed użyciem. Dzięki szybkiemu wiązaniu można
szybko uzyskać grubości od 1,0 do > 6 mm. Obszary sąsiednie należy chronić przed natryskiwaniem, np. folią
polietylenową. Należy zapobiegać, aby mgiełka rozpylacza nie była unoszona przez wiatr, zapewniając
odpowiednie przegrody. Powłokę CONIPUR M 803 FL należy stosować w zalecanych przedziałach temperatur
i wilgotności względnej.
Zużycie:
Powłoka CONIPUR M 803 FL stosowana jest zwykle w ilości 1,5 - 2,0 kg/m² na powierzchnię dachu.
Odpowiada to grubości ok. 1,5 - 2,0 mm. Nakładanie na łączenia, np. z przylegającą ścianą, elementami
wystającymi lub innymi może wymagać większej grubości, 4 mm lub więcej.
Warstwa wierzchnia:
Powłoka CONIPUR M 803 FL nie ma wystarczającej odporności na promienie ultrafioletowe i czynniki
atmosferyczne, aby można ją było stosować na otwartych przestrzeniach bez zabezpieczenia. Dostępnych jest
kilka rodzajów warstwy wierzchniej, np. CONIPUR TC 459.
Sposób nakładania:
CONIPUR M 459 to materiał jednoskładnikowy. Przed nałożeniem temperatura materiału powinny wynosić 15
- 25 °C. Przy dłuższym odstaniu może występować osiadanie barwnika. Dlatego też powłokę CONIPUR M
459 należy dobrze wymieszać przed użyciem. Wlać zawartość oryginalnego opakowania do pojemnika
wykorzystywanego przy nakładaniu i nakładać równo za pomocą wałka, pędzla lub natryskując na
przygotowane podłoże. Ważne, aby powłoka CONIPUR M 459 była nałożona cienko i aby uniknąć zbierania
się powłoki w jednym miejscu. Nakładać jednolitą warstwę i wykończyć przez przewałkowanie. Czas
utwardzania materiału zależy od wilgotności oraz temperatury otoczenia i podłoża. Przy niskiej wilgotności i
niskich temperaturach reakcje chemiczne ulegają zwolnieniu; wydłuża to czas utwardzania i czas przed
ponownym nakładaniem powłoki. Wysoka wilgotność i wysokie temperatury przyśpieszają reakcje chemiczne,
odpowiednio skracając powyższe okresy. Po nałożeniu należy chronić materiał przed bezpośrednim kontaktem
z wodą przez ok. 8 godz.
6.
6.1.
Ogólne zasady kontroli jakości podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 6 oraz instrukcji
producentów.
Zakres kontroli powinien obejmować ocenę właściwości fizykochemicznych zastosowanych
materiałów, stanu podłoża (równość, gładkość, wilgotność) oraz prawidłowości wykonania
poszczególnych czynności. W szczególności powinny być oceniane właściwości techniczne blach,
równość powierzchni, wymiary gotowych obróbek oraz stan powłok ochronnych (np. mechaniczne
uszkodzenia warstwy ocynkowanej).
Kontrola wykonania pokryć polega na sprawdzaniu zgodności ich wykonania z powołanymi normami
przedmiotowymi i wymaganiami specyfikacji. Kontrola ta przeprowadzana jest przez Inspektora
Nadzoru:
a) w odniesieniu do prac zanikających (kontrola międzyoperacyjna) - podczas wykonania prac pokrywczych,
b) w odniesieniu do właściwości całego pokrycia (kontrola końcowa) - po zakończeniu prac pokrywczych.
c) Uznaje się, że te badania dały wynik pozytywny gdy wszystkie właściwości materiałów i pokrycia
dachowego są zgodne z wymaganiami niniejszej specyfikacji technicznej lub aprobaty technicznej albo
wymaganiami norm przedmiotowych.
6.2.
55
7.
7.1.
OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 7.
7.2.
Powierzchnię dachu oblicza się w metrach kwadratowych wykonanych robót pokrywczych bez
potrącenia powierzchni niepokrytych, gdy ich pole powierzchni jest mniejsze niż 1 m2. Wielkości
obmiarowe powierzchni izolacji określa się na podstawie dokumentacji projektowej z
uwzględnieniem zmian zaakceptowanych przez Inspektora nadzoru i sprawdzonych w naturze.
8.
8.1.
ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 8.
8.2.
Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Inspektora nadzoru,
jeżeli wszystkie pomiary i badania wg pkt. 6 dały pozytywne wyniki.
Ocenie podlega:
− zgodność z dokumentacją techniczną,
− rodzaj zastosowanych materiałów,
− przygotowanie podłoża,
− prawidłowość wykonania pokrycia w tym sprawdzenie:
o wytrzymałości,
o równości,
o czystości i stanu wilgotności
o spadków podłoża,
− ciągłości warstwy izolacyjnej i dokładności jej połączenia z podłożem,
− dokładności obrobienia przejść instalacji i systemu odwadniającego,
− szczelności obróbek blacharskich,
− równości oraz szczelności pokrycia.
9.
9.1.
9.2.
Podstawą rozliczenia finansowego będzie umowa Wykonawcy z Zamawiającym. Cena wykonania
metra kwadratowego pokrycia obejmuje: roboty pomiarowe, oznaczenie i zabezpieczenie miejsca
prowadzenia prac, przygotowanie i montaż oraz demontaż zabezpieczeń, osadzenie elementów,
dostarczenie i wbudowanie materiałów, wykonanie połączeń i ich obróbek, utrzymanie stanowiska
pracy i sprzętu w należytym stanie, wykonanie badań i pomiarów kontrolnych.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
normy:
1) PN-EN-612:2006 Rynny dachowe z arkuszy metalowych z okrągłym usztywnionym obrzeżem przedniej
strony i rury spustowe łączone na zakład
2) PN-B-10260:1969 Izolacje bitumiczne. Wymagania i badania przy odbiorze.
3) PN-B-10240:1980 Pokrycia dachowe z papy i powłok asfaltowych – Wymagania i badania przy odbiorze
4) PN-B-10245:1961 Roboty blacharskie, budowlane z blachy stalowej ocynkowanej i cynkowej.
56
ST.07. IZOLACJA PRZECIWWODNA PODZIEMNYCH CZĘŚCI BUDYNKU CPV 45320000-6
1.
WSTĘP
1.1
Przedmiot ST
izolacyjnych typu Schomburg związanych z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum
1.2.
1.3.
W skład niniejszej części ST wchodzą następujące roboty izolacyjne:
 Wykonanie izolacji poziomej spodu stóp i ław fundamentowych, zabezpieczającej poziome powierzchnie fundamentów przed podciąganiem kapilarnym na wyższe części budynku (izolacja
przeciwwodna ciężka na podbetonie) preparatem COMBIFLEX-C2.
 Wykonanie izolacji poziomej posadzek gruncie preparatem COMBIFLEX-C2 lub C2/S.
 Wykonanie izolacji pionowej ścian fundamentowych oraz podziemnych fragmentów ścian zewnętrznych preparatem COMBIFLEX-C2/S.
 Uszczelnienie dylatacji konstrukcyjnych preparatem na bazie poliuretanu INDUFLEX-VK-6060.
 Obróbka przepustów instalacyjnych.
 Połączenie z istniejącą izolacją poziomą fundamentów w budynkach istniejących adaptowanych
do nowej funkcji.
 Inne elementy nie wymienione wyżej, a znajdujące się w projekcie.
1.4.
Projekt izolacji przeciwwodnej ciężkiej przygotowano w oparciu o kompletny system rozwiązań firmy
Schomburg. System ten posiada odpowiednie atesty i aprobaty techniczne, których zastosowanie gwarantuje
zachowanie właściwych parametrów projektowanych elementów budowlanych. Dopuszcza się zastosowanie
innych, równoważnych wyrobów budowlanych pod warunkiem zachowania identycznych parametrów
technicznych i kompleksowości systemu. Przed przystąpieniem do wyceny i wykonawstwa konieczne jest
zapoznanie się z całością dokumentacji projektowej włącznie z badaniami geotechnicznymi i projektem
drenażu oraz szczegółowa wizja lokalna w terenie celem zapoznania się ze stanem istniejącym oraz oceną
zakresu prac budowlanych.
Układanie izolacji powinno być zlecone przedsiębiorstwu mającemu właściwe doświadczenie w realizacji tego
typu robót i gwarantującemu właściwą jakość wykonania. Prace należy prowadzić przy ścisłym i stałym
nadzorze przedstawiciela firmy - dostawcy na budowie. Izolacja powinna być wykonana ściśle wg
dokumentacji. Należy przestrzegać wszelkich zaleceń zawartych w instrukcji technicznej producenta
stosowanych wyrobów budowlanych.
1.5.
2.
2.1.
MATERIAŁY
Wymagania ogólne - pkt.2.
2.2.
Do wykonania izolacji w poszczególnych miejscach należy zastosować następujące materiały:
57
• bitumiczna grubowarstwowa powłoka uszczelniająca np. COMBIFLEX-C2
Właściwości:
Dwuskładnikowa, elastyczna, modyfikowana polimerami, bitumiczna masa uszczelniająca.
Ekologiczna, szybkowiążąca, o szybkiej odporności na deszcz.
Możliwość nanoszenia przez szpachlowanie, malowanie i powlekanie wałkiem.
Do wykonywania bezszwowych i elastycznych uszczelnień przeciwwilgociowych i przeciwwodnych
konstrukcji betonowych i murowych.
Możliwość stosowania bez dodatkowego gruntowania na wilgotnych i suchych podłożach.
Zastosowanie:
Uszczelnienie zewnętrzne części podziemnych przeciw:
− wilgoci gruntowej
− wodzie bezciśnieniowej
− wodzie ciśnieniowej (przy odpowiedniej konstrukcji).
Dane techniczne:
Baza:
Temp. stosowania
Temp. podłoża
Podłoże:
Czas mieszania:
Czas obróbki ok.
Mostkowanie rys
Wodoszczelność
Aprobata techniczna:
Ocena higieniczna:
dwuskładnikowa, modyfikowana polimerami bitumiczna masa szpachlowa
+ 5 ºC do + 30ºC
+ 5 ºC do + 30ºC
mur, beton, tynk, styropian. Podłoże musi być nośne, suche lub wilgotne, odkurzone,
równe, bez ubytków itp., spoiny winny być wypełnione do lica muru
ok. 1-2 minut
60 minut
do 5 mm
zbadana do 0,7 MPa
ITB Nr AT/15/2159/2007.
PZH Nr 2/B-1412/93
Zużycie materiału / grubość warstwy związanej – dla muru:
1: wilgoć gruntowa
3 l/m2 ok. 2,0 mm
2: woda bezciśnieniowa: 4 l/m2 ok. 2,5 mm
3: woda ciśnieniowa:
6 l/m2 ok. 4,0 mm
Zużycie materiału / grubość warstwy związanej – dla betonu:
1: wilgoć gruntowa:
2 l/m2 ok. 1,5 mm
2: woda bezciśnieniowa: 3 l/m2 ok. 2,0 mm
3: woda ciśnieniowa:
4 l/m2 ok. 2,5 mm
Zużycie materiału na wypełnienie nierówności podłoża nie zostało uwzględnione.
Opakowanie:
Pojemniki 14 i 28 litrów
Składowanie ok.
9 miesięcy. Chronić przed mrozem
Czyszczenie
Narzędzia natychmiast myć wodą lub czyścić ASO-Kaltreiniger. Związany materiał
jest trudny do usunięcia
• fizelina polipropylenowa do ochrony izolacji np. ASO-Systemvlies-02
Właściwości:
Włóknina wzmacniająca powłoki wykonane z zastosowaniem COMBIFLEX-C2.
Zwiększa wytrzymałość powłoki z COMBIFLEX-C2 na rozerwanie oraz zdolność mostkowania rys.
Specjalna struktura fizeliny gwarantuje trwałe połączenie z warstwą uszczelniającą
Wspomaga wysychanie
Dane techniczne:
Baza:
100% polipropylenu, hydrofobowa
Barwa:
naturalnie biała
Szerokość:
100 cm
58
Masa:
70 g/m²
Siła zrywająca wg DIN 53 857
- podłużna 147 N/5 cm
- poprzeczna 105 N/5 cm
Wydłużenie przy zerwaniu wg DIN 53 857
- podłużne 144 %
- poprzeczne 144 %
Długość rolki: 25 m, 100 m
• środek do plastyfikowania, i polepszania przyczepności zapraw np. ASOPLAST-MZ
ASOPLAST-MZ - środek do plastyfikowania i polepszania przyczepności zapraw cementowych do podłoży.
Stosuje się go jako domieszkę do zapraw, używanych przy wykonywaniu faset oraz do wyrównywania
powierzchni pionowych i poziomych, na których będzie wykonywana później warstwa izolacyjna.
Dane techniczne:
Baza:
Ciężar właściwy:
Kolor:
Zużycie:
Magazynowanie:
Aprobata Techniczna:
Ocena Higieniczna:
emulsja z tworzyw sztucznych na bazie butadienu-styrolu
ok. 1,0 (kg = litr)
biały
2,3-3,0 kg/m2 i każdy cm grubości warstwy
przechowywać w pomieszczeniach zabezpieczonych przed mrozem w zamkniętych
pojemnikach przez okres 12 miesięcy.
AT-15-4531/2000.
PZH 1/B-1412/93.
• taśma uszczelniająca dylatacje oraz narożniki wewnętrzne i zewnętrzne np. ASO-Dichtband-2000-S
ASO-Dichtband-2000-S: elastyczna, paroprzepuszczalna taśma uszczelniająca o podwyższonej wytrzymałości,
na rozrywanie, wodoszczelna, paroprzepuszczalna, zapewniająca szybkie wiązanie zawierających wodę klejów
i uszczelnień oraz zapewniającą wysoką odporność na agresywne środki.
Produkt stosowany jest przy wykonywaniu uszczelnień dylatacji oraz narożników np. w pływalniach, garażach
wielopoziomowych oraz przy uszczelnianiu części podziemnych obiektów.
• preparat do wypełniania szczelin dylatacyjnych np. INDUFLEX-VK-6060
Elastyczna jednoskładnikowa poliuretanowa masa do wypełniania szczelin dylatacyjnych przeznaczony do
stosowania w klasach obciążenia A, B i C
Dane techniczne:
Baza:
1 składnikowy poliuretan (wiążący przy kontakcie z wilgocią z powietrza)
Kolor:
szary
Konsystencja:
tiksotropowy
Gęstość:
1,30 g/cm3
Temp. zabudowy:
od +5°C do +35°C
Temp. podłoża:
od +5°C do +35°C
Tworzenie naskórka:
po ok. 60-90 min w temp. +23°C/wilgotność powietrza 50%
Szybkość twardnienia:
ok. 2 mm/24 godz. w temp. +23°C/wilgotność powietrza 50%
Szerokość spoiny:
min. 10 mm / max. 40 mm w zależności od obciążeń mechanicznych
Czas zabudowy:
ok. 2 godz. w temp. +20°C/wilgotność powietrza 65%
Twardość Shore’a:
ok. 35 po 28 dniach w temp. +23°C/wilgotność powietrza 50%
Wytrzymałość na dalsze rozdzieranie:
ok. 8 N/mm
Naprężenie rozciągające:
ok. 0,6MPa przy 100% wydłużeniu (w temp+23°C/wilgotność
powietrza 50%)
Wydłużenie przy zerwaniu:
ok. 700% w temp. +23°C/wilgotność powietrza 50%
Zdolność do odkształcenia sprężystego:
>80%
Dopuszczalne odkształcenie:
ok. 25% szerokości spoiny
Odporność termiczna:
od -40°C do +80°C
59
Opakowania:
Przechowywanie:
INDUFLEX-VK-6060 dostarczany jest w pojemnikach po 600 ml w postaci gotowej
do aplikacji (1 karton = 20 pojemników)
15 miesięcy od daty produkcji w oryginalnie zamkniętych pojemnikach w suchym i
chłodnym pomieszczeniu w temp. powyżej +10°C
• sznur polipropylenowy np. ASO-Vorfüllmateriall
Sznur do wstępnego wypełniania szczelin lub spoin. Zmniejsza zużycie materiału uszczelniającego i
umożliwia wypełnienie szczelin dylatacyjnych.
Średnice:
6mm Wielkość opakowania: 1000 mb
10mm 350 mb
15mm 1000 mb
20mm 600 mb
30mm 250 mb
40mm 2 mb
50mm 2 mb
60mm 2 mb
• woda
Do przygotowania zapraw i nawilżania podłoża można stosować wodę odpowiadającą wymaganiom normy
PN-88/B-32250 „Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw". Bez badań laboratoryjnych można
stosować wodociągową wodę pitną. Niedozwolone jest użycie wód ściekowych, kanalizacyjnych, bagiennych
oraz wód zawierających tłuszcze organiczne, oleje i muł.
Materiały izolacyjne powinny odpowiadać polskim normom lub posiadać świadectwo dopuszczenia do
stosowania w budownictwie.
3.
3.1.
SPRZĘT
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu są zawarte w ST. 00 Wymagania ogólne - pkt. 3.
3.2.
Sprzęt do wykonania izolacji
Wykonawca przystępujący do wykonania izolacji , powinien wykazać się możliwością korzystania z
elektronarzędzi i drobnego sprzętu budowlanego.
− do przygotowania podłoża - sprzęt do mycia hydrodynamicznego, młotki, szczotki druciane,
− do przygotowania zaprawy uszczelniającej - naczynia i mieszadło wolnoobrotowe,
− dozowniki do dokładnego odmierzania składników,
− do przygotowania zaprawy cementowej - betoniarka,
− do nakładania - sztywny pędzel, szczotka, paca, kielnia,
− do cięcia taśmy - nożyczki.
Roboty można wykonać przy użyciu dowolnego sprzętu, odpowiedniego dla danego rodzaju robót,
4.
4.1.
TRANSPORT
Ogólne zasady transportu podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt.4.
4.2.
• Materiały uszczelniające
Materiały są konfekcjonowane i dostarczane w pojemnikach i workach. Dlatego można je przewozić
dowolnymi środkami transportu wielkością dostosowanego do ilości ładunku. Ładunek powinien być
zabezpieczony przed zawilgoceniem. Materiały płynne pakowane w wiadra i pojemniki należy chronić przed
przemarznięciem.
60
• Kruszywa
Kruszywa (piasek) można przewozić dowolnymi środkami transportu w warunkach zabezpieczających je przed
zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi asortymentami kruszywa lub jego frakcjami a także nadmiernym
zawilgoceniem.
• Woda
Wodę, (jeżeli nie istnieje możliwość poboru na miejscu wykonywania robót) należy dowozić w szczelnych i
czystych pojemnikach lub cysternach. Zabrania się przewożenia i przechowywania wody w opakowaniach po
środkach chemicznych lub w takich, w których wcześniej przetrzymywano inne płyny lub substancje mogące
zmienić skład chemiczny wody. Używa się wody nadającej się do spożycia.
5.
5.1.
WYKONANIE ROBÓT
Ogólne zasady wykonania robót podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt.5.
5.2.
• Izolacja pozioma spodu stóp i ław fundamentowych, zabezpieczająca poziome powierzchnie fundamentów
przed podciąganiem kapilarnym na wyższe części budynku.
Należy wykonać izolację ciężką na podbetonie w następującej kolejności:
1. Przygotowanie podłoża: Podłoże musi być nośne, suche lub wilgotne, równe, oczyszczone z pozostałości
zmniejszających przyczepność. Nierówności podłoża, ubytki, zagłębienia, należy uzupełnić zaprawą mineralną
z dodatkiem ASOPLAST-MZ lub zaprawą ASOCRET-RN. Powłokę uszczelniającą COMBIFLEX-C2 nakłada
się bez gruntowania podłoża.
2. Nałożenie hydroizolacji z preparatu COMBIFLEX-C2.
Sposób stosowania:
Składnik B preparatu COMBIFLEX-C2 dodać do składnika A. Mieszać za pomocą mieszadła
wolnoobrotowego (ok. 300 obr/min) do uzyskania jednolitej, homogenicznej masy. COMBIFLEX-C2 należy
układać bez gruntowania za pomocą gładkiej pacy. Nierówności należy uprzednio uzupełnić. W celu uzyskania
powłoki o jednakowej grubości nałożyć odpowiednią ilość materiału pacą zębatą, a następnie gładką stroną
pacy wygładzić powierzchnię. Sposób ochrony powierzchni powłoki uszczelniającej COMBIFLEX-C2:
Uszczelnienie należy chronić przed silnym promieniowaniem słonecznym i uszkodzeniami mechanicznymi.
3. Wklejenie fizeliny ASO-Systemvlies. Fizelinę wkleja się w świeży COMBIFLEX-C2 bez zakładów, a
następnie wygładza przy pomocy gładkiej pacy tak aby nie pozostały fałdy i pęcherze powietrza. Chroni ona
powłoki izolacyjne przed uszkodzeniami mechanicznymi, oraz przed działaniem silnego promieniowania
słonecznego.
Zalecenia: Uszczelnienia bitumiczne nie są odporne na wodę o ciśnieniu negatywnym. W miejscach gdzie
spodziewane jest takie obciążenie należy wykonać wstępne uszczelnienie produktem AQUAFIN-1K.
Korony murów i nieobrobione otwory okienne chronić przed wnikaniem wody. Zgodnie z zasadami techniki
budowlanej izolację poziomą pod ścianami pionowymi oraz izolację na ławach fundamentowych wykonać
produktem AQUAFIN-2K. Przestrzegać prawidłowego wykonania przepustów, uszczelnienia fundamentów i
elementów przycokołowych. Nierówności podłoża o głębokości większej niż grubość nakładanej warstwy
uszczelnienia muszą być bezwzględnie usunięte na etapie przygotowania podłoża.
• Izolacja pozioma posadzek gruncie. Należy wykonać izolację ciężką na podbetonie stanowiącym
podbudowę pod posadzki wg zasad podanych powyżej dla stóp i ław fundamentowych.
• Izolacja pionowa ścian fundamentowych oraz podziemnych fragmentów ścian zewnętrznych. Na całej
wysokości ścian zewnętrznych budynku w ich części podziemnej należy wykonać izolację przeciwwodną
ciężką. Izolację należy wyprowadzić 30 cm ponad poziom terenu przy budynku. Kolejność prac:
1. Przygotowanie podłoża: podłoże musi być nośne, stabilne niezmarznięte oraz wolne od substancji
pogarszających przyczepność. Mur: spoiny powinny być w całości wypełnione, ewentualne nierówności i
ubytki muszą być wyrównane preparatem ASOCRET-RN lub zaprawą cementową modyfikowaną
ASOPLASTEM-MZ. Beton, tynk: warstwy osłabiające przywieranie muszą być usunięte. Ewentualne ubytki
wyrównać jak w przypadku muru.
61
2. Nałożenie hydroizolacji z preparatu COMBIFLEX-C2/S bez gruntowania na wcześniej przygotowane
podłoże metodą natryskową aparatem STC2 z zachowaniem instrukcji obsługi. Wymaganą grubość warstwy
nakładać równomiernie.
3. Wklejenie warstwy ochronnej hydroizolacji pionowej z fizeliny ASO-Systemvlies. Fizelinę wkleja się w
świeże uszczelnienie COMBIFLEX-C2/S bez zakładów, a następnie wygładza przy pomocy gładkiej pacy tak
aby nie pozostały fałdy i pęcherze powietrza. W strefie przygruntowej ścian na odcinku 1m pod powierzchnią
terenu, rolę warstwy ochronnej pełni izolacja termiczna. Warstwy ochronne nie mogą wywierać nacisku
punktowego i liniowego na powłokę izolacyjną. Z tego powodu nieodpowiednie są płyty faliste lub folia
kubełkowa.
UWAGA: Przy nanoszeniu izolacji przeciwwodnej należy zwrócić uwagę na bezwzględne zachowanie
szczelności izolacji w warstwie poziomej jak również przy przejściu na izolację pionową ścian. Z tego
względu szczególnej staranności wymaga wykonanie następujących prac:
Wywinięcie hydroizolacji poziomej COMBIFLEX-C2 na ścianę. Na styku izolacji ze ścianą pionową należy
naroża doszczelnić stosując taśmę uszczelniającą o zwiększonej wytrzymałości ASO-DICHTBAND-2000S.
Taśmę ASO-Dichtband-2000S, szerokości 12 lub 20cm wkleja się w świeży COMBIFLEX-C2. Następnie na
obszar taśmy nakłada się jeszcze jedną warstwę izolacji COMBIFLEX-C2.
Uszczelnienie dylatacji. W miejscach dylatacji konstrukcyjnych oraz w miejscach przechodzenia przez
posadzkę słupów, ścian konstrukcyjnych, należy zastosować systemowe uszczelnienie dylatacji w posadzce
przy obciążeniu wodą pod ciśnieniem (rozwiązanie systemowe z tzw. sznurem wypełniającym
polipropylenowym). Opis wypełnienia dylatacji dylatacji szczelnych (szerokość min. 10mm do 40mm)
preparatem na bazie poliuretanu INDUFLEX-VK-6060:
• Wzdłuż dylatacji wkleić taśmę uszczelniającą ASO-Dichtband-2000S na COMBIFLEX-C2: Po obu stronach
spoiny nanieść preparat uszczelniający pasem o szerokości co najmniej 2 cm większej od szerokości taśmy.
Taśmę należy układać na swieżym uszczelnieniu, równomiernie i bez fałd, a następnie wcisnąć i jeszcze raz
powlec materiałem uszczelniającym. Na połączeniach pasów taśmy wykonać zakładki o szerokości co
najmniej 10 cm, które należy skleić preparatem uszczelniającym. W przypadku zgrzewania szerokość zakładek
wynosi co najmniej 5 cm. ASO-Dichtband-2000-S ułożyć w szczelinie, w formie litery Ω.
• W szczelinach dylatacyjnych, w pętli taśmy uszczelniającej, należy ułożyć na wcisk sznur polipropylenowy
ASO-Vorfüllmaterial o odpowiedniej średnicy (Ø = ok. 150% szerokości szczeliny do wypełnienia). W
przypadku obciążenia wodą naporową przykryć drugą warstwą taśmy, tym razem układanej na płasko.
• Boczne powierzchnie szczeliny dylatacyjnej powinny zostać zagruntowane preparatem INDUFLEXPRIMER-S.
• Najwcześniej po 30 min. i nie później niż po 8 godzinach (temp. +23°C, wilgotność powietrza 65%)
zagruntowaną szczelinę należy wypełnić poliuretanową masą uszczelniającą INDUFLEX-VK-6060 używając
do tego celu odpowiedniego pistoletu. Przy użyciu pistoletu masę należy wycisnąć do szczeliny tak aby została
dokładnie wypełniona aż do kontaktu ze sznurem wypełniającym. Gdy jest to wymagane powierzchnia masy
wypełniającej może zostać wygładzona przy zachowaniu czasu urabialności. Wygładzanie można
przeprowadzić gładkim kawałkiem drewna lub pędzlem zwilżonym środkiem wygładzającym.
Obróbka przepustów instalacyjnych. Należy zwrócić szczególną uwagę na zapewnienie szczelności
hydroizolacji w miejscach przepustów instalacyjnych. Powłoka uszczelniająca powinna być wywinięta na
powierzchnię kanału instalacyjnego na całym jego obwodzie i zabezpieczona włókniną ochronno –
poślizgową. Należy stosować jedno z dostępnych rozwiązań systemowych np. elastyczną podkładkę
uszczelniającą dla przepustów w ścianach i podłogach ASO-Dichtmanschette.
Połączenie z istniejącą izolacją poziomą fundamentów. W budynkach istniejących adaptowanych do nowej
funkcji wszelkie nowowykonywane powłoki uszczelniające należy połączyć szczelnie z istniejącą
hydroizolacją fundamentów. W takim przypadku nową izolację pionową z preparatu COMBIFLEX-C2 należy
połączyć z istniejącą izolacją z papy za pomocą masy bitumicznej zbrojonej włóknami ASOL-SM.
UWAGA: po dokonaniu ostatecznych odkrywek fundamentów na budowie należy stwierdzić obecność i
szczelność izolacji poziomej. W razie stwierdzenia jej braku wykonać izolację poziomą w oparciu o
rozwiązania systemowe firmy Schomburg – przepona pod ciśnieniem (nawierty + iniekcja odpowiedniego
środka). Jest to warunek niezbędny, aby w budynkach istniejących zapewnić szczelność zaprojektowanej
poziomej i pionowej izolacji przeciwwodnej ciężkiej.
Opis wykonania przepony poziomej pod ciśnieniem: Metoda ta jest stosowana w wypadku, brak jest przepony
poziomej i ścianach betonowych. Należy wykonać w ścianach otwory o średnicy 18 mm. Otwory wiercić
62
poziomo lub pod kątem do 30°. Odległość między środkami otworów wynosi zwykle 10-12,5 cm. AQUAFINF należy wtłaczać w mur za pomocą odpowiedniego urządzenia, pod ciśnieniem ok. 1,0 MPa przez packery
wielokrotnego użytku. Tłoczenie należy zakończyć kiedy przez wypływ środka AQUAFIN-F uwidocznią się
cylindryczne obszary nasyconego muru wokół odwiertów.
UWAGA GENERALNA do wykonywania izolacji w systemie Schomburg: materiały hydroizolacyjne dobierać
tak, aby nie wystąpiła konieczność nakładania materiału mineralnego na bitumiczny (gdy jest taka potrzeba,
należy stosować szlamy mineralne np. AQUAFIN 2K jako podkład pod COMBIFLEX-C2). W zależności od
obciążeń, stosowanych materiałów i wytycznych producenta może dodatkowo zaistnieć konieczność
gruntowania podłoża lub stosowania wkładek ochronno - wzmacniających.
6.
6.1.
Ogólne zasady kontroli jakości podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt.6 a także w instrukcjach
producentów.
6.2.
Należy przeprowadzić badanie materiałów, podłoża i wykonania izolacji wg poniższego schematu, a z
każdej czynności sporządzić odrębny protokół lub dokonać formalnego zapisu w Dzienniku Budowy.
• Badania przed przystąpieniem do robót.
1. Materiały:
Należy sprawdzić zgodność dostarczonych materiałów z ST. Skontrolować należy terminy przydatności,
szczelność pojemników, zgodność wagową.
2. Podłoża:
Należy skontrolować podłoże pod wykonanie uszczelnienia preparatem pod kątem zgodności z wymaganiami
(czystość, nośność, uzupełnienie ubytków),
• Badania w czasie robót
Badaniu podlegają wszystkie warstwy i elementy:
− prawidłowość wykonania warstwy gruntującej,
− prawidłowość wykonania faset i napraw podłoża,
− prawidłowość wykonania pierwszej, drugiej i ewentualnie trzeciej warstwy izolacyjnej (w trakcie układania
warstwy izolacyjnej należy na bieżąco kontrolować zużycie zaprawy uszczelniającej. To znaczy aplikować
jedno opakowanie gotowej zaprawy na wcześniej wydzielony (o określonej powierzchni) fragment podłoża),
− prawidłowość wklejenia taśm i kształtek.
• Badanie po wykonaniu robót
Gotową warstwę izolacyjną można również badać metodami niszczącymi, pobierając próbki z powierzchni
podłoża i badając ich grubość w laboratorium. Kontrola musi zostać przeprowadzona przed zakryciem danej
izolacji.
7.
7.1.
OBMIAR ROBÓT
7.2.
Obmiar robót prowadzić zgodnie z zasadami przedmiarowania opisanymi w Katalogu Nakładów
Rzeczowych „KNR BC-02-Rozdział 03- pkt.3 zasady przedmiarowania”.
Jednostką obmiarową jest:
− 1m2 - dla wykonania powłoki uszczelniającej z dokładnością od 0,1m2. Z obliczonej powierzchni
potrąca się elementy o powierzchni większej od 0,25m2.
− 1m2 – dla wykonanych napraw podłoża zaprawą cementową,
− 1m2 – dla gruntowania powierzchni,
− 1mb – dla wykonanych faset,
− 1mb – dla wklejonej taśmy uszczelniającej, oblicza się z dokładnością do 0,1mb
− 1sztuka – dla wklejonych kształtek.
63
8.
8.1.
ODBIÓR ROBÓT
8.2.
Uznaje się, że roboty izolacyjne zostały wykonane prawidłowo, jeżeli wszystkie operacje technologiczne
wymienione w pkt.6 zostały ocenione pozytywnie. Nie występują przecieki. Różne odcienie szarości związanej
powłoki izolacyjnej mogą być spowodowane różną wilgotnością podłoża i nie wpływają na szczelność oraz
izolacyjność wykonanej izolacji.
Odbiór powinien być przeprowadzony w następujących fazach:
− po dostarczeniu materiałów na budowę,
− po przygotowaniu podłoża,
− po wykonaniu warstwy izolacyjnej.
Przy odbiorze materiałów należy sprawdzić zaświadczenie o jakości dostarczone przez producenta, oraz
zgodność materiałów z normami, lub świadectwami dopuszczenia do stosowania w budownictwie.
Odbiór podłoża powinien obejmować sprawdzenie:
− wytrzymałości, równości, czystości podkładu.
Odbiór wykonanej warstwy izolacyjnej powinien obejmować sprawdzenie:
− grubości i ciągłości warstwy izolacji,
− warstwa izolacji powinna ściśle przylegać do podłoża
Odbiór końcowy powinien polegać na sprawdzeniu
• Zgodności z dokumentacją techniczną,
• Rodzaj i jakość zastosowanych materiałów,
• Przygotowanie podłoża,
• Prawidłowość wykonania izolacji:
- Sprawdzenie czy grubość warstwy izolacyjnej jest wystarczająca,
- Sprawdzenie czy materiał izolacyjny nie uległ zawilgoceniu,
- Sprawdzenie ciągłości warstwy izolacyjnej, prawidłowości ułożenia i przylegania.
• występowania ewentualnych uszkodzeń.
Z czynności odbiorowych należy sporządzić protokół odbioru i dołączyć go do dokumentacji budowy.
9.
9.1.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 9.
9.2.
Jeżeli kontrakt (umowa) nie stanowi inaczej płaci się za każdy m2 wykonanej izolacji, każdy metr bieżący
faset i wklejonych taśm, każdy m2 wykonanych napraw oraz każdą sztukę wklejonych kształtek według cen
wykonania zaoferowanych przez Wykonawcę i przyjętych przez Zamawiającego.
Podstawą płatności jest obmiar robót oraz jednostka ceny lub umowa Wykonawcy z Zamawiającym, w którą
wliczone są następujące czynności:
• Roboty pomiarowe, oznaczenie i zabezpieczenie miejsca prowadzenia prac,
• Przygotowanie i montaż oraz demontaż zabezpieczeń,
• zakup materiałów,
• transport materiałów do magazynu na placu budowy,
• transport materiałów na miejsce wykonywania prac,
• oczyszczenie i zagruntowanie podłoża,
• ułożenie warstw izolacji,
• Utrzymanie stanowiska pracy i sprzętu w należytym stanie,
• Wykonanie badań i pomiarów kontrolnych.
64
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
1) PN-B-10260:1969 Izolacje bitumiczne. Wymagania i badania przy odbiorze.
2) PN-B-24620:1998/Az1:2004 Lepiki, masy i roztwory asfaltowe stosowane na zimno.
3) PN-EN 13252:2002/A1:2006 Geotekstylia i wyroby pokrewne. Właściwości wymagane w odniesieniu do
wyrobów stosowanych w systemach drenarskich.
4) Instrukcje stosowania i karty katalogowe wyrobów izolacyjnych firmy SCOMBURG.
5) Aprobaty Techniczne ITB j.w.
65
ST.08. IZOLACJA PRZECIWWILGOCIOWA CPV 45320000-6
1.
1.1
WSTĘP
Przedmiot ST
izolacyjnych przeciwwilgociowych (innych niż typu SCHOMBURG) związanych z Budową Parku
Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii w Bydgoszczy.
1.2.
1.3.
Wykonanie izolacji podposadzkowej z folii PCV klejonej na zakładach i wywinięciem na ścianę
Wykonanie izolacji podposadzkowej w pomieszczeniach mokrych z płynnej folii wodoszczelnej z
wywinięciem na ścianę
Wykonanie systemowej izolacji wodoszczelnej zespolonej na posadzce hali basenowej (plaża) oraz na
podłogach i ścianach pomieszczeń zaplecza basenowego preparatem Sopro DSF 523.
Wykonanie paroizolacji z papy asfaltowej z folią aluminiową zabezpieczającej warstwę ocieplenia
przed zawilgoceniem w stropodachach na blasze trapezowej (budynki 3 i 4)
Inne elementy nie wymienione wyżej a znajdujące się w projekcie.
1.4.
1.5.
Układanie izolacji powinno być zlecone przedsiębiorstwu mającemu właściwe doświadczenie w
realizacji tego typu robót i gwarantującemu właściwą jakość wykonania. Izolacja powinna być
wykonana ściśle wg dokumentacji.
2.
2.1.
MATERIAŁY
ogólne - pkt.2.
2.2.
• folia PCV
Folia PCV - hydroizolacja techniczna. Produkowana jest w grubościach od 0,50 do 2,00 mm i stosowana jako
wszelkiego rodzaju uszczelnienia. W projekcie uwzględniono folię PCV grubości min. 0,2 mm – atestowaną.
• folia hydroizolacyjna w płynie
Wodna dyspersja specjalnie dobranych żywic akrylowych, która po nałożeniu na powierzchnię tworzy
nieprzepuszczalne dla wilgoci zwarte, transparentne i elastyczne powłoki, doskonale przyczepne do podłoży
takich jak płyty gipsowo-kartonowe, płyty wiórowe, tynki cementowo-wapienne, podłoża betonowe, pustaki
ceramiczne i siporeks. Po wyschnięciu stanowi gotowe podłoże pod wszelkie materiały wykończeniowe takie
jak glazura, terakota a także podłogi z drewna i drewnopochodne oraz wykładziny syntetyczne. Przeznaczona
jest do uszczelniania ścian i sufitów w miejscach narażonych na kontakt z wodą tj. w łazienkach, kabinach
natryskowych jak również zabezpieczenia przed wilgocią piwnic, balkonów i tarasów.
• folia paroszczelna budowlana PE
Folia przeznaczona jest do wykonania warstwy ochronnej zabezpieczającej przed zawilgoceniem izolacji
termicznej i akustycznej. Stanowi barierę dla wilgoci dostającej się z wnętrza budynku do warstwy izolacji
66
termicznej w przegrodach zewnętrznych. Folie występują w grubościach 0,150; 0,200; 0,300 mm.
• papa paroizolacyjna asfaltowa samoprzylepna, na bazie bitumów modyfikowanych elastomerami, na
osnowie z welonu szklanego o gramaturze 60 g/m2, jedna strona pokryta folią aluminiową o grubości >= 0,02
mm; grubość papy 1,6 mm
• Sopro DSF 523 Jednoskładnikowa, cementowa zaprawa uszczelniająca do wytwarzania elastycznych powłok
nie przepuszczających wody i pokrywających rysy. Stosowana do zespolonych uszczelnień balkonów, tarasów,
pryszniców, pralni, toalet, basenów i zbiorników wody o głębokości do 5 m.
Zalecane podłoża: Mineralne podłoża z betonu, betonu lekkiego, betonu porowatego (wewnątrz), tynków
cementowych i cementowowapiennych, płyt gipsowo-kartonowych i gipsowo-włóknistych, muru o pełnych
spoinach i równej powierzchni (nie stosować do muru mieszanego); jastrychy cementowe, anhydrytowe,
jastrychy suche; stare okładziny ceramiczne.
Proporcje mieszania:
Nanoszenie przez:
- malowanie: ok. 5,6 l wody : 20 kg Sopro DSF 523
- szpachlowanie: ok. 5,0 l wody : 20 kg Sopro DSF 523
- natryskiwanie: ok. 7,5 l wody : 20 kg Sopro DSF 523
Nanoszenie przez:
- malowanie: ok. 2,8 l wody : 10 kg Sopro DSF 523
- szpachlowanie: ok. 2,5 l wody : 10 kg Sopro DSF 523
- natryskiwanie: ok. 3,75 l wody : 10 kg Sopro DSF 523
Czas dojrzewania:
3-5 minut
Grubość warstw/zużycie: Co najmniej 2 warstwy = 2 x 1,0 mm (2 x 1,3 mm grubości świeżej warstwy); maks.
grubość suchej warstwy: 4 mm
Zbiorniki wody o głębokości < 5 m: co najmniej 2,5 mm zaprawy po związaniu
Zużycie ok. 1,4 kg/m2 na każdy mm grubości związanej zaprawy
Czas użycia:
Ok. 2 godziny; związanej zaprawy nie należy uzdatniać do ponownego użycia przez
dodanie wody lub zmieszanie ze świeżą zaprawą
Czas schnięcia:
Ok. 4 godziny na jedną warstwę
Temperatura stosowania: Od +5 °C do +25 °C (podłoże, materiał, powietrze)
Możliwość chodzenia:
Po ok. 5-6 godzinach
Możliwość obciążania: Po ok. 7 dniach
Dane czasowe:
Odnoszą się do normalnego zakresu temperatur +23 °C, przy względnej wilgotności
powietrza 50%; wyższe temperatury skracają, niższe wydłużają podane dane
czasowe
Narzędzia:
Paca gładka, paca zębata, wałek malarski, pędzel, szczotka, odpowiednie urządzenie
do natrysku
Czyszczenie narzędzi:
Wodą, bezpośrednio po zakończeniu pracy; związaną zaprawę można usunąć tylko
mechanicznie
Składowanie:
W zamkniętych, oryginalnych opakowaniach, w suchym pomieszczeniu, na
paletach, ok. 6 miesięcy od daty produkcji.
Opakowania:
Worek 20 kg, worek 10 kg
• Sopro DBF 638 Taśma uszczelniająca
Wzmocniona fizeliną, elastyczna, nieprzepuszczająca wody taśma uszczelniająca. Do stosowania w systemie z
uszczelnieniami zespolonymi Sopro DSF 423, Sopro DSF 523, Sopro DSF 623 i Sopro FDF 525 przy
wykonywaniu powłok uszczelniających pod płytkami ceramicznymi. Również do przykrywania szczelin
dylatacyjnych. Profilowana, odporna na działanie zasad, czynników atmosferycznych i wody, do stosowania
wewnątrz i na zewnątrz.
Dostawa:
Rolka (szer. 100 mm) 50 m
Rolka (szer. 120 mm) 10, 50 m
Rolka (szer. 150 mm) 50 m
67
3.
3.1.
SPRZĘT
3.2.
Sprzęt do wykonania izolacji przeciwwilgociowej
− do przygotowania podłoża - sprzęt do mycia hydrodynamicznego, młotki, szczotki druciane
− do wykonania izolacji z folii w płynie: paca gładka, paca zębata, wałek malarski, pędzel, szczotka,
odpowiednie urządzenie do natrysku
− do cięcia - nożyczki.
Roboty można wykonać przy użyciu dowolnego sprzętu, odpowiedniego dla danego rodzaju
robót, zaakceptowanego przez Inspektora Nadzoru
4.
4.1.
TRANSPORT
4.2.
Materiały takie jak folie są dostarczane w rulonach, natomiast zaprawy uszczelniające w workach, dlatego
można je przewozić dowolnymi środkami transportu wielkością dostosowanego do ilości ładunku. Ładunki
powinien być zabezpieczony przed zawilgoceniem.
Rolki papy należy przewozić krytymi środkami transportowymi, układanie w jednej warstwie w pozycji
stojącej, zabezpieczone przed przewracaniem się i uszkodzeniem. Rolki papy należy układać tak, aby
uniemożliwić przemieszczanie się rolek papy podczas jazdy. Rolki papy mogą być przewożone w kontenerach
lub na paletach.
5.
5.1.
WYKONANIE ROBÓT
5.2.
Izolacje wodochronne zostaną wykonane jako zabezpieczenie elementów budynku przed zawilgoceniem.
Izolacje należy wykonać wg wytycznych producenta. Rozpoczęcie wykonania izolacji przeciwwilgociowej
może nastąpić po sprawdzeniu stanu podłoża, na którym będą one wykonane (równość, wilgotność). W
przypadku nierówności należy je wyrównać zaprawą cementową. Roboty przeciwwilgociowe powinny być
wykonywane w temperaturze otoczenia od +5°C do +25°C.
• wykonanie uszczelnienia z folii hydroizolacyjnej w płynie
Przygotowanie podłoża:
> podłoże winno być suche, wolne od kurzu i tłustych plam
> podłoża mocno chłonne, słabe i skredowane tzn. zostawiające ślady pyłu po potarciu ich otwartą dłonią,
zaimpregnować preparatem gruntująco-wzmacniającym
Przygotowanie wyrobu:
> przed użyciem preparat dokładnie wymieszać
Nakładanie:
> prace wykonywać w temperaturze powyżej +5°C
> naroża pionowe i poziome zabezpieczyć taśmą uszczelniającą
> nakładać 2-3 warstwy preparatu wałkiem lub pędzlem w odstępach 1,5 godz.
> warstwę podłogową wywinąć na ściany na wysokość 15 cm.
> po 12 godz. od zakończenia nakładania ostatniej warstwy preparatu można wykonywać prace
wykończeniowe
> do układania glazury i terakoty stosować elastyczną zaprawę klejową. W trakcie prac glazurniczych nie
wolno dopuścić do uszkodzenia warstwy folii.
68
• wykonanie uszczelnienia zespolonego w systemie Sopro
> Jastrychy wykonywać uwzględniając koniecznie poziomy i spadki. W razie konieczności wykonania
szybkich prac jastrychowych stosować Sopro Rapidur B1 lub Rapidur B5, ewentualnie Sopro Rapidur M1 lub
M5. Do prac wyrównawczych używać szpachlówek stabilnych Sopro RS 462 lub Sopro AMT 468.
Uwzględnić koniecznie dylatacje w jastrychu. Podłoża muszą być nośne, odporne na odkształcenia oraz
pozbawione otwartych pęknięć i substancji zmniejszających przyczepność (np. kurz, olej, wosk, substancje
antyadhezyjne, wykwity, warstwy spiekane, pozostałości lakierów i farb, starych klejów podłogowych).
Ostre krawędzie fazować lub zaokrąglić do promieniu co najmniej 4 cm. Pęknięcia występujące w jastrychu
należy zszyć żywicą Sopro GH 564.
> Ukształtować odpowiednio dylatacje konstrukcyjne oraz uszczelnić wpusty podłogowe:
Przy przejściach instalacji przez ściany i podłogi oraz przy odpływach należy wbudować uszczelki podłogowe
Sopro EDMW 082 lub ścienne Sopro EDMW 081. W krawędzie ściana-ściana, ściana podłoga wbudować
narożniki uszczelniające Sopro EDE i taśmę uszczelniającą Sopro DBF 638, w szczeliny dylatacyjne taśmę
uszczelniającą Sopro DBF 638.
Przed nanoszeniem powłoki uszczelniającej Sopro DSF 523, podłoża cementowe należy zwilżyć tak, aby były
matowo-wilgotne. Przy nowych, nie zabrudzonych, podłożach cementowych wystarczające jest nawilżenie
jednorazowe.
> Wykonać uszczelnienie zespolone Sopro DSF 523 (minimalna grubość wyschniętego uszczelniania 2mm) i
wkleić na ewentualnych dylatacjach oraz we wszystkich narożach taśmy uszczelniające Sopro DBF 638 oraz
uszczelki ścienne. Uszczelnienie musi być wyprowadzone w całości stref mokrych oraz na podłodze, natomiast
w pozostałych miejscach wyciągnięty cokolik na wysokość 15cm.
Sposób użycia: Do czystego pojemnika, w zależności od sposobu nanoszenia, wlać odpowiednią ilość wody,
od 5,0-7,5 l, i wymieszać mechanicznie z 20 kg zaprawy uszczelniającej Sopro DSF 523 (względnie 2,5-3,75 l
wody na 10 kg opakowanie zaprawy), aż do uzyskania jednorodnej, pozbawionej grudek masy. Po upływie
czasu dojrzewania, 3-5 minutach, jeszcze raz dokładnie wymieszać.
Zaprawa uszczelniająca elastyczna jednoskładnikowa Sopro DSF 523 powinna być nanoszona w co najmniej
dwóch cyklach pracy, o grubości świeżej warstwy min. 1,3 mm każda. Warstwy powinny być nanoszone na
matowo-wilgotne podłoże poprzez szpachlowanie, nakładanie pędzlem, wałkiem lub metodą natrysku,
zapewniając cało powierzchniowe pokrycie podłoża. Druga warstwa uszczelnienia może być nakładana po
osiągnięciu przez pierwszą warstwę wystarczającej wytrzymałości, umożliwiającej chodzenie bez
powodowania uszkodzeń oraz po przeprowadzeniu kontroli ciągłości powłoki.
W każdym miejscu łączna grubość powłoki musi osiągać minimalną, wymaganą dla danego rodzaju obciążenia
i nie powinna przekraczać maksymalnej grubości 4 mm. Należy szczególnie zwrócić uwagę na staranne
nałożenie powłoki uszczelniające w narożach, na krawędziach, zaokrągleniach i przejściach instalacji.
> Mocowanie płytek wykonać przy pomocy zapraw klejowych o podwyższonych parametrach C2 w taki
sposób, aby nie uszkodzić warstwy izolacji.
Projekt uszczelnień zespolonych w pomieszczeniach hali basenowej przygotowano w oparciu o kompletny
system rozwiązań firmy Sopro. System ten posiada odpowiednie atesty i aprobaty techniczne, których
zastosowanie gwarantuje zachowanie właściwych parametrów projektowanych elementów budowlanych.
Dopuszcza się zastosowanie innych, równoważnych wyrobów budowlanych pod warunkiem zachowania
identycznych parametrów technicznych i kompleksowości systemu.
• wykonanie paroizolacji z papy
Papa asfaltowa samoprzylepna paraizolacyjna przeznaczona jest do wykonywania izolacji wodochronnych, w
szczególności jako warstwa paraizolacyjna pokryć dachowych. Papa może być klejona bezpośrednio do
podłoża.
Wstęga papy powinna być bez dziur, załamań, naderwań, o prostych krawędziach, o równomiernie rozłożonej
masie asfaltowej. Wierzchnia strona papy na całej powierzchni powinna być pokryta folią aluminiową
zespoloną z folią z tworzywa sztucznego. Dopuszcza się możliwość występowania folii poza brzegi wstęgi
papy.
6.
6.1.
69
producentów.
6.2.
1. Materiały:
Należy sprawdzić zgodność dostarczonych materiałów z ST. Skontrolować należy terminy przydatności,
2. Podłoża:
Należy skontrolować podłoże pod wykonanie izolacji i dylatacji pod kątem zgodności z wymaganiami
(czystość, nośność, uzupełnienie ubytków),
Badaniu podlegają wszystkie warstwy i elementy:
− prawidłowość wykonania warstwy gruntującej,
− prawidłowość wklejenia taśm i kształtek,
− prawidłowość wykonania pierwszej, drugiej i ewentualnie trzeciej warstwy izolacyjnej (w trakcie układania
warstwy izolacyjnej należy na bieżąco kontrolować zużycie zaprawy uszczelniającej. To znaczy aplikować
jedno opakowanie gotowej zaprawy na wcześniej wydzielony (o określonej powierzchni) fragment podłoża),
izolacji.
7.
7.1.
OBMIAR ROBÓT
7.2.
Ilość izolacji oblicza się w metrach kwadratowych wykonanej izolacji z uwzględnieniem otworów o
powierzchni większej niż 1 m2. Wielkości obmiarowe określa się na podstawie dokumentacji
projektowej z uwzględnieniem zmian akceptowanych przez Inspektora i sprawdzonych w naturze.
8.
8.1.
ODBIÓR ROBÓT
8.2.
wymienione w pkt.6 zostały ocenione pozytywnie. Nie występują przecieki. Różne odcienie szarości związanej
powłoki izolacyjnej mogą być spowodowane różną wilgotnością podłoża i nie wpływają na szczelność oraz
izolacyjność wykonanej izolacji.
− wytrzymałości, równości i czystości.
70
− poprawności obrobienia narożników i przebić,
• Rodzaju i jakości zastosowanych materiałów,
• Przygotowania podłoża,
• Prawidłowości wykonania izolacji,
• Występowania ewentualnych uszkodzeń.
9.
9.1.
9.2.
Jeżeli kontrakt (umowa) nie stanowi inaczej płaci się za każdy m2 wykonanej izolacji, każdy metr bieżący
dylatacji i wklejonych taśm według cen wykonania zaoferowanych przez Wykonawcę i przyjętych przez
Zamawiającego.
• Zakup materiałów,
• Transport materiałów do magazynu na placu budowy,
• Transport materiałów na miejsce wykonywania prac,
• Oczyszczenie i zagruntowanie podłoża,
• Ułożenie warstw izolacji,
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
1) PN-B-10260:1969 Izolacje bitumiczne – Wymagania i badania przy odbiorze
2) EN 13707:2005 - Elastyczne wyroby wodochronne – Wyroby asfaltowe na osnowie do pokryć dachowychDefinicje i własności.
3) EN 13969: 2005 Elastyczne wyroby wodochronne -- Wyroby asfaltowe do izolacji przeciwwilgociowej
łącznie z wyrobami asfaltowymi do izolacji przeciwwodnej elementów podziemnych -- Definicje i
właściwości
4) EN 13970 - Elastyczne wyroby wodochronne -- Asfaltowe warstwy regulacyjne pary wodnej -- Definicje i
właściwości
5) PN-EN ISO 25556:2002 Tworzywa sztuczne -- Oznaczanie przenikalności gazu przez folie i cienkie płyty
pod ciśnieniem atmosferycznym -- Metoda manometryczna
6) PN-EN ISO 15106-1:2007 Tworzywa sztuczne -- Folie i płyty – Oznaczanie szybkości przenikania pary
wodnej -- Część 1: Metoda czujnika wilgotności
wodnej -- Część 2: Metoda czujnika podczerwieni
wodnej -- Część 3: Metoda czujnika elektrolitycznego
71
ST.09. IZOLACJE TERMICZNE CPV 45321000-3
1.
WSTĘP
1.1
Przedmiot ST
izolacyjnych cieplnych związanych z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum
1.2.
1.3.
• Wykonanie ocieplenia stropodachu nad halą basenową (budynek 4) i częścią konferencyjną
(budynek 3),
• Docieplenie istniejących stropodachów wentylowanych na budynkach 1 i 2,
• Wykonanie ocieplenia dachowego o właściwościach NRO (nierozprzestrzeniającego ognia) na
granicach stref pożarowych – zgodnie z projektem
• Wykonanie ocieplenia ścian zewnętrznych wełną mineralną twardą gr. 15 cm.
• Wykonanie ocieplenia ścian fundamentowych ze styropianu twardego EPS100-038 do głębokości
100 cm poniżej poziomu terenu.
• Docieplenie ścian zewnętrznych isniejących budynków 1 i 2 podlegających adaptacji do nowej
funkcji: uzupełnienie istniejącego styropianu do sumarycznej grubości minimum 15 cm.
• Izolacja przewodów wentylacyjnych i konstrukcji stalowych znajdujących się w części
stropodachów wełną mineralną aby zapobiec skraplaniu pary wodnej
• Wykonanie izolacji termicznej posadzek na gruncie ze styropianu twardego EPS100-038 lub z
wełny mineralnej twardej o gęstości min. 130 kg/m3
• Inne elementy nie wymienione wyżej a znajdujące się w projekcie.
1.4.
1.5.
Układanie izolacji cieplnej powinno być zlecone przedsiębiorstwu mającemu właściwe doświadczenie
Izolacja powinna być wykonana ściśle wg dokumentacji.
2.
2.1.
MATERIAŁY
ogólne - pkt.2.
2.2.
• Styropian twardy EPS100-038
Płyty styropianowe EPS 038 mogą być stosowane w miejscach wymagających przenoszenia średnich obciążeń
mechanicznych, w szczególności do izolacji cieplnej w następujących miejscach:
− podłogi, poddasza i strychy użytkowe oraz nieużytkowe, w budownictwie mieszkaniowym i użyteczności
publicznej,
72
− podłogi na gruncie przy małych obciążeniach,
− podłogi na wszelkiego rodzaju stropach o sztywnej konstrukcji,
− stropy wewnętrzne między pomieszczeniami ogrzewanymi i nie ogrzewanymi,
− stropodachy wentylowane dwudzielne,
− stropodachy pełne i wentylowane,
− tarasy i balkony,
− dachy strome między i pod krokwiami.
Dane techniczne:
− Wymiary płyt 1000x500 mm
− Grubość płyt od 10 do 300 mm
− Krawędzie proste lub frezowane "na zakładkę"
− Dopuszczalne odchyłki wymiarowe:
Grubość ± 2 mm
Długość min(± 0,6%; ± 3 mm)
szerokość min(± 0,6%; ± 3 mm)
prostokątność ± 5mm/1000 mm
płaskość ± 10 mm
− wytrzymałość na zginanie >=125 kPa
− stabilność wymiarowa w stałych normalnych warunkach laboratoryjnych ±0,5%
− stabilność wymiarowa w określonych warunkach temperatury i wilgotności <= 2%
− deklarowany współczynnik przewodzenia ciepła <= 0,038 W/(mK)
− klasa reakcji na ogień E
Produkt powinien posiadać wymagane dokumenty do stosowania a przede wszystkim deklarację zgodności
wystawioną przez producenta. Styropian jest wrażliwy na rozpuszczalniki znajdujące w zimnych lepikach i
klejach (np. w Butaprenie).
• Wełna mineralna
Używany w budownictwie do izolacji termicznych i akustycznych ścian zewnętrznych i wewnętrznych,
stropów i podłóg, dachów i stropodachów oraz ciągów instalacyjnych a także jako rdzeń izolacyjno –
konstrukcyjny budowlanych płyt warstwowych. Składa się ona z cienkich i krótkich włókien otrzymywanych
ze stopu surowców mineralnych.
Rozróżnia się następujące rodzaje wełny w zależności od gęstość objętościowej oraz przewodności cieplnej i
wynoszą:
− do100 kg/m3 = 0,04 W/(m °C),
− ponad 120 kg/m3 = 0,044 W/(m °C).
Wełna może być stosowana do izolacji cieplnych (do 600 °C) lub akustycznych w całkowicie suchych
warunkach.
Płyty z wełny mineralnej są prasowane z cienkich włókien, otrzymywanych ze stopu surowców mineralnych i
odpowiedniego lepiszcza. W zależności od stopnia sprasowania rozróżnią się:
− płyty twarde,
− płyty półtwarde,
− płyty miękkie.
Płyty twarde są przeznaczone od ocieplania stropodachów pod bezpośrednie pokrycie trzema warstwami papy,
oraz jako izolację podposadzkowa. Pozostałe rodzaje do wykonywania izolacji cieplnej ścian, stropów i innych
elementów.
Właściwości wełny mineralnej
− izolacyjność termiczna (niski współczynnik przewodzenia ciepła)
− niepalność i ognioodporność
− zdolność pochłaniania dźwięków
− stabilność kształtu i wymiaru
− sprężystość i wytrzymałość mechaniczna
− odporność biologiczna i chemiczna
− wodoodporność i paroprzepuszczalność
W projekcie zastosowano płyty z wełny mineralnej twardej o gęstości min. 130 kg/m3.
73
Materiały izolacyjne powinny odpowiadać polskim normom lub posiadać świadectwo dopuszczenia do
stosowania w budownictwie.
3.
3.1.
SPRZĘT
3.2.
Sprzęt do wykonania izolacji termicznej
Roboty można wykonać przy użyciu dowolnego sprzętu, odpowiedniego dla danego rodzaju robót,
4.
4.1.
TRANSPORT
4.2.
Materiały są konfekcjonowane i dostarczane w balotach, rolkach lub paczkach. Dlatego można je
przewozić dowolnymi środkami transportu wielkością dostosowane do ilości ładunku.
Ładunek powinien być zabezpieczony przed zawilgoceniem. oraz przemieszczaniem podczas
transportu. Powinien być składowany w pomieszczeniach suchych chroniących przed wpływami
atmosferycznymi.
5.
5.1.
WYKONANIE ROBÓT
5.2.
Izolacje należy wykonać wg wytycznych producenta.
Rozpoczęcie wykonania izolacji cieplej może nastąpić po sprawdzeniu stanu podłoża, do którego będą one
mocowane (równość, wilgotność). W przypadku nierówności należy je wyrównać tynkiem z zaprawy
cementowej, natomiast w przypadku ścian zawilgoconych należy je osuszyć.
Warstwy izolacyjne powinny być wbudowane w taki sposób, aby nie ulegały zawilgoceniu. Warstwy
izolacyjne mają być ciągłe i mieć stałą grubość. Płyty izolacyjne układa się na styk. Przy układaniu kilku
warstw płyt należy układać je mijankowo tak, aby przesunięcie styków w kolejnych warstwach wynosiło
minimum 5 cm względem siebie.
6.
6.1.
producentów.
6.2.
1. Materiały:
Należy sprawdzić zgodność dostarczonych materiałów z SST. Skontrolować należy terminy przydatności,
2. Podłoża:
Należy skontrolować podłoże pod wykonanie izolacji cieplnej pod kątem zgodności z wymaganiami (czystość,
nośność, uzupełnienie ubytków),
74
Badanie polega na sprawdzeniu: równości powierzchni, ciągłości ocieplenia, liczby i rozmieszczenia
łączników mechanicznych.
izolacji.
7.
7.1.
OBMIAR ROBÓT
7.2.
Ilość izolacji oblicza się w metrach kwadratowych wykonanej izolacji z uwzględnieniem otworów o
powierzchni większej niż 1 m2. Wielkości obmiarowe określa się na podstawie dokumentacji
projektowej z uwzględnieniem zmian akceptowanych przez Inspektora Nadzoru i sprawdzonych w
naturze.
8.
8.1.
ODBIÓR ROBÓT
8.2.
wymienione w pkt.6 zostały ocenione pozytywnie.
− wytrzymałości, równości, czystości podkładu.
− poprawności obrobienia narożników i przebić,
• Rodzaju i jakości zastosowanych materiałów,
• Przygotowania podłoża,
• Prawidłowości wykonania izolacji:
- Sprawdzenie czy grubość warstwy izolacyjnej jest wystarczająca,
- Sprawdzenie czy materiał izolacyjny nie uległ zawilgoceniu,
- Sprawdzenie ciągłości warstwy izolacyjnej, prawidłowości ułożenia i przylegania.
• występowania ewentualnych uszkodzeń.
9.
9.1.
9.2.
Jeżeli kontrakt (umowa) nie stanowi inaczej płaci się za każdy m2 wykonanej izolacji, według cen wykonania
75
zaoferowanych przez Wykonawcę i przyjętych przez Zamawiającego.
• Zakup materiałów,
• Transport materiałów do magazynu na placu budowy,
• Transport materiałów na miejsce wykonywania prac,
• Ułożenie warstw izolacji,
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
Dz. U. Nr 109/2004 „Warunki techniczne jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.”
- normy:
PN-B-20132:2005 Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie – Wyroby ze styropianu (EPS) produkowanie
fabryczne - Zastosowania
PN-EN 13162:2002/AC:2006 Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie – Wyroby z wełny mineralnej
(MW) produkowane fabryczne - Specyfikacja
PN-EN-13163:2000/AC:2006 Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie – Wyroby ze styropianu (EPS)
produkowane fabryczne - Specyfikacja
PN-EN-13494:2003 Wyroby do izolacji cieplnych w budownictwie – Określenie przyczepności między
warstwą zaprawy klejącej i warstwą zbrojoną a materiałem do izolacji cieplnej
PN-EN-13793:2004 Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie – Określenie zachowania przy cyklicznym
obciążeniu.
PN-EN- 13820:2004 Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie – Określenie zawartości części
organicznych
PN-B-23100:1975 Wyroby do izolacji cieplnej z włókien nieorganicznych – Wełna mineralna
76
ST.10. ROBOTY MURARSKIE - CPV 45262522-6
1.
WSTĘP
1.1.
Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej części specyfikacji (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robot
murowych związanych z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii w
Bydgoszczy.
1.2.
1.3.
W skład niniejszej części ST wchodzą następujące roboty murowe:
 Wykonanie ścian murowanych o grubościach 12cm i 24cm z bloczków silikatowych,
 Wykonanie ścian o grubości 36 cm z bloczków gazobetonowych,
 Dostarczenie i osadzenie nadproży prefabrykowanych,
 Wykonanie nadproży z belek stalowych i zamurowanie bruzd po osadzeniu belek,
 Zamurowanie otworów w ścianach istniejących, uzupełnienia istniejących murów cegłą pełną,
 Wykonanie innych elementów nie wymienionych wyżej, a znajdujących się w projekcie.
1.4.
1.5.
Wykonanie robót murowych winno być zlecone przedsiębiorstwu mającemu
właściwe doświadczenie w realizacji tego typu robót i gwarantującemu właściwą jakość wykonania.
2.
MATERIAŁY
2.1.
ogólne - pkt. 2.
2.2.
Do wykonania robót murowych należy zastosować wyszczególnione poniżej materiały:
1) Materiały podstawowe
• Cegła ceramiczna pełna zwykła
o Klasy : 10 i 15
o Wymiary 25x12x6,5 cm
o Dopuszczalne odchyłki wymiarowe:
- Długość
-+ 7 mm
- Szerokość
-+ 5 mm
- Grubość
-+ 4 mm
o Masa: 4,0-4,5 kg.
o Dopuszczalna ilość cegieł połówkowych, pękniętych do 10% ilości cegieł badanych
o Nasiąkliwość nie powinna być większa od 16%.
o Wytrzymałość na ściskanie
Klasa 10
10 MPa
Klasa 15
15 MPa.
77
o Odporność na działanie mrozu jak dla cegły klasy 10 MPa.
o Odporność na uderzenie powinna być taka, aby cegła upuszczona z wysokości 1,5 m na inne cegły
nie rozpadła się na kawałki; może natomiast wystąpić wyszczerbienie lub jej pęknięcie. Ilość cegieł
niespełniających powyższego wymagania nie powinna być większa niż:
a) 2 na 15 sprawdzanych cegieł
b) 3 na 25 sprawdzanych cegieł
c) 5 na 40 sprawdzanych cegieł.
• Elementy z betonu komórkowego
o Klasy gęstości (odmiany):
- M 400 – o gęstości w stanie suchym 450 kg/m3
o Wymiary:
- Długość
od 59 do 60 cm
- Wysokość
od 20 do 30 cm
- Szerokość
od 5 do 42 cm
o Dopuszczalne odchyłki wymiarowe:
- Długość
Gat. 1
od -0,8 mm do +0,8mm
Gat.2
od -1,0 mm do +1,0 mm
- Szerokość
Gat.1
od -0,5 mm do +0,5 mm
Gat.2
od -1,0 mm do +1,0 mm
- Grubość
Gat.1
od -0,5 mm do +0,5 mm
Gat.2
od -0,6 mm do +0,6 mm
o Masa:
5,5 do 34,2 kg
o Wytrzymałość na ściskanie
78
Odmiana M 400 klasa B 1,5
Odmiana M 500 klasa B 2,0 i B 3,0
Odmiana M 600 klasa B 3,0; B 4,0 i B 5,0
Odmiana M 700 klasa B 4,0; B 5,0 i B 6,0
o Wymagania w zakresie cech zewnętrznych bloczków i płytek są następujące:
a) Elementy powinny mieć kształt prostopadłościanu o prostych krawędziach i
płaskich równych powierzchniach
b) Powierzchnie nie mogą wykazywać pęknięć i rys poziomych i pionowych
widocznych gołym okiem
c) Barwa elementów powinna być jednolita
d) Elementy mniej więcej co 20 powinny być ocechowane
• Wyroby silikatowe
Właściwości silikatów:
Wytrzymałość i trwałość: standartowo wyroby silikatowe produkowane są w klasach wytrzymałości 10, 15 i
20 MPa. Klasy zapraw zwykłych 10 i 20 MPa. Zaprawy do spoin cienkich klasy 14 MPa i klasy 16 MPa.
Asortyment wyrobów:
- bloki konstrukcyjne drążone o grubościach: 8, 12, 15, 18 i 24 cm,
- bloki konstrukcyjne pełne o grubościach: 18 i 24 cm,
- połówki bloków,
- bloki wyrównawcze.
Surowce: Cegłę wapienno-piaskową otrzymuje się z mieszaniny piasku kwarcowego (90%), wapna (7%)i
wody (3%). Silikaty zaliczane są do najbezpieczniejszych materiałów budowlanych. Kryterium dotyczące
ograniczenia w wyrobie stężenia pierwiastków potasu, radu i toru jest zawsze spełnione f1 << 1. Kryterium
drugie, dotyczące ograniczenia radu, jest również zawsze spełnione f2 << 185 Bq/kg.
Akumulacja cieplna: Masywne ściany z silikatów akumulują ciepło, umożliwiając zniwelowanie skutków
szybkich zmian temperatur w zimie przy spadku, a latem przy wzroście temperatur na zewnątrz budynku.
Ściany z silikatów bardzo dobrą akumulacyjność cieplną zawdzięczają dużej gęstości wyrobów która wynosi:
- wyroby drążone - od 1200 do 1400 kg/m³
- wyroby pełne od 1800 do 200 kg/m³.
Mrozoodporność: Wyroby silikatowe charakteryzują się wysoką odpornością na działanie mrozu - 25 cykli
zamrażania - odmrażania, Elewacje z silikatów nie wymagają tynkowania. Silikaty mogą być stosowane do
wykonywania ścian zewnętrznych w każdych warunkach klimatycznych.
Korzystny klimat w pomieszczeniach: Ze względu na silny odczyn zasadowy silikaty posiadają wysoką
odporność na korozję biologiczną - zapobiegają rozwojowi grzybów i flory bakteryjnej. Równie wysoka jest
odporność silikatów na korozję chemiczną. Silikaty stabilizują wilgotność i temperaturę powietrza w
pomieszczeniach.
• Zaprawa cementowo-wapienna i cementowa
Marka i skład zaprawy powinny być zgodne z wymaganiami podanymi w projekcie.
Orientacyjny stosunek objętościowy składników zaprawy cementowo-wapiennej klasy M10
79
Przygotowanie zapraw do robót murowych powinno być wykonywane mechanicznie.
Zaprawę należy przygotować w takiej ilości, aby mogła być wbudowana możliwie wcześnie po jej
przygotowaniu
Zaprawa powinna być zużyta:
a) zaprawa cementowo-wapienna – w czasie 3 godziny,
b) zaprawa cementowa – w czasie 2 godziny.
Składniki zapraw:
a)
kruszywo
Do zapraw murarskich należy stosować piasek rzeczny lub kopalniany.
cement
Do zapraw cementowo-wapiennych i cementowych należy stosować cement
portlandzki z dodatkiem żużla lub popiołów lotnych 25 i 35 oraz cement hutniczy 25 pod warunkiem, że
temperatura otoczenia w ciągu 7 dni od chwili zużycia zaprawy nie będzie niższa niż+5°C.
c)
wapno
Do zapraw cementowo-wapiennych należy stosować wapno suchogaszone lub gaszone w postaci ciasta
wapiennego otrzymanego z wapna niegaszonego, które powinno tworzyć jednolitą i jednobarwną masę, bez
grudek niegaszonego wapna i zanieczyszczeń obcych.
d)
woda
Powinna spełniać wymagania podane w normach ST.03. pkt. 10.
Skład objętościowy zapraw należy dobierać doświadczalnie, w zależności od wymaganej marki zaprawy oraz
rodzaju cementu i wapna.
b)
2) Materiały pomocnicze
• Bale i deski z drewna iglastego oraz stemple drewniane
Szczegółowy opis drewna patrz ST.04. pkt. 2.2.
• Gwoździe i klamry ciesielskie
Szczegółowy opis gwoździ budowlanych patrz ST.04. pkt. 2.2.
Drewno okrągłe, krawędziaki i belki używane do konstrukcji tymczasowych (przeznaczonych do
rozbiórki) łączy się na klamry ciesielskie. Klamry są to łączniki wbijane w drewno, wykonane z
okrągłych gładkich prętów stalowych o średnicy 10-20 mm długości 20 do 40 cm. Długość ramion
klamry powinna wynosić 6-10 średnic, a długość ostrza ramienia ok. 2 średnic. Odległość wbitego
ramienia klamry od czoła łączonego elementu nie może być mniejsza niz. 15 średnic klamry,
podobnie jak rozstaw miedzy klamrami. Odległość ramienia klamry od krawędzi łączonego elementu
nie powinna być mniejsza niż 0,33 grubości elementu. Konstrukcje łączone klamrami dają sie
stosunkowo łatwo rozbierać przez podważanie klamer łapą ciesielską.
• Bednarki i pręty oraz druty stalowe
• Siatka Rabitza
Są to siatki tkane z drutu stalowego(czarnego) o średnicy około 0,8mm i oczkach około 10-15mm.
Dostępne w rolkach 10,25 i 50m2 szerokości 1 m. Zastosowanie przede wszystkim jako siatki
podtynkowe Materiały do przedmiotowych robót powinny spełniać wymagania dotyczące
właściwości technicznych i eksploatacyjnych podane w normach i aprobatach technicznych.
3.
SPRZĘT
3.1.
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu są zawarte w ST. 00. Wymagania ogólne - pkt. 3
3.2.
Wykonawca przystępujący do wykonania robót murarskich, powinien wykazać się
80
możliwością korzystania z elektronarzędzi i drobnego sprzęt budowlanego wymaganego przez
producenta zastosowanych materiałów oraz zaakceptowanego przez Inspektora Nadzoru.
Ponadto przy wykonywaniu prac murarskich należy zastosować:
•
Betoniarki do przygotowania zaprawy
•
Rusztowania umożliwiającego prowadzenie prac na wysokości zależnej od
rodzaju wznoszonych ścian. Rusztowania muszą być zdatne do prowadzenia prac murarskich
i zalecane jest użycie rusztowań o szerokości pomostu 1 m.
4.
TRANSPORT
4.1.
Ogólne zasady transportu podano w ST. 00. Wymagania ogólne - pkt. 4.
4.2.
Transport cegieł oraz materiałów do wytworzenia zapraw (cement, wapno hydratyzowane w
opakowaniu) a także elementów nadproży na budowę może odbywać się dowolnymi środkami
transportu.
Cegły należy dostarczać na budowę na paletach zabezpieczonych przed niekorzystnym działaniem
czynników atmosferycznych za pomocą folii termokurczliwej. W trakcie prowadzenia robót zaleca się
rozpakowywanie palet w sposób sukcesywny. Cement i wapno hydratyzowane może być dostarczone
na budowę w workach papierowych lub luzem do silosów. Piasek powinien być składowany w
miejscu oddzielonym od ziemi i zanieczyszczeń organicznych. Elementy nadproży powinny być
składowane w pomieszczeniach suchych. W okresie zimowym wszystkie materiały należy
zabezpieczyć matami przed oblodzeniem.
5.
WYKONANIE ROBÓT
5.1.
Ogólne zasady wykonania robót podano w ST.00. Wymagania ogólne - pkt. 5.
Ponadto należy spełnić następujące wymagania przy wykonywaniu robót murowych:
1.
Przed przystąpieniem do murowania ścian należy odebrać roboty ziemne i fundamentowe,
sprawdzając zgodność ich wykonania z warunkami technicznymi wykonania i odbioru tych
robót.
2.
Przed przystąpieniem do wznoszenia murów należy sprawdzić wymiary oraz kąty
skrzyżowań ścian fundamentowych.
3.
Mury należy wykonywać warstwami, z zachowaniem prawidłowego wiązania i grubości
spoin, do pionu i sznura, z zachowaniem zgodności z rysunkiem co do odsadzek, uskoków,
otworów itp.
4.
Mury należy wznosić możliwie równomiernie na całej ich długości.
5.
Różnica poziomów poszczególnych części murów z cegły nie powinna przekraczać 3 cm.
6.
Elementy układane na zaprawie powinny być czyste i wolne od kurzu.
7.
Każda ściana powinna być wykonana z cegieł jednego wymiaru i jednej klasy.
8.
Roboty murowe można prowadzić w temperaturze poniżej 0°C pod warunkiem stosowania
środków umożliwiających wiązanie i twardnienie zaprawy w warunkach zimowych,
określonych w odpowiednich przepisach.
9.
W przypadku przerwania robót na dłuższy czas, wierzchnie warstwy murów powinny być
zabezpieczone przed działaniem czynników atmosferycznych.
5.2.
Przy zamurowywaniu otworów i wnęk oraz bruzd instalacyjnych poziomych I pionowych lub
murowaniu ścian, ścianek działowych i pozostałych elementów należy przestrzegać zasad podanych
w normach podanych w ST.03. pkt. 10
Roboty murowe w okresie zimowym mogą być wykonywane wewnątrz budynku lub na otwartej
przestrzeni pod warunkiem przygotowania robót, użycia specjalnych osłon, przeciwmrozowych
81
dodatków do zaprawy. Murowanie w okresie zimowym przy temperaturze od 0 do -15°C jest możliwe
pod warunkiem przestrzegania warunków wynikających z podanej Instrukcji ITB nr 282.
Cegły w murze należy tak układać, aby znajdujące się w nich szczeliny miały kierunek pionowy.
Wiązanie cegieł w murze powinno być zgodne z zasadami wiązania cegły pełnej. Mury należy
wykonywać warstwami z zachowaniem prawidłowego wiązania i grubości spoin. Cegły układane na
zaprawie powinny być czyste i wolne od kurzu. Grubość spoin poziomych w murach powinna
wynosić 12 mm, a grubość spoin pionowych 10 mm. Dopuszczalne odchyłki wymiarowe powinny
wynosić: dla spoin poziomych + 5 i - 2 mm, dla spoin pionowych +/- 5 mm. Spoiny powinny być
dokładnie wypełnione zaprawą. Dopuszcza się stosowanie do zapraw cementowo-wapiennych
dodatków uplastyczniających odpowiadających wymaganiom obowiązujących norm i instrukcji. Do
osadzeń elementów i urządzeń stalowych oraz zamurowań i wymurowań ścian i ścianek należy
stosować zaprawy przygotowane na budowie w oparciu o następujące składniki: piasek, cement,
wapno hydratyzowane i wodę, dozowane w odpowiednich proporcjach o konsystencji
gęstoplastycznej. W zależności od warunków atmosferycznych świeża zaprawa powinna być zużyta w
ciągu 1-2 godzin.
Przy wykonywaniu nowych otworów w istniejących ścianach nośnych należy wykuć w ścianie
poziomą bruzdę na głębokość i długość montowanego elementu nadproża. Nadproża należy opierać
na ścianach za pośrednictwem poduszek betonowych lub podlewce z zaprawy cementowej (nadproża
o mniejszej rozpiętości); minimalna długość oparcia belek nadprożowych na ścianie 20cm.
Lokalizacja nadproży i przyjęte przekroje belek nadprożowych wg rysunków konstrukcyjnych.
Przed wypełnieniem bruzdy należy element nadproża dobrze podklinować.
6.
6.1.
Ogólne zasady kontroli jakości podano w ST.00. Wymagania ogólne - pkt. 6 oraz
instrukcji producentów.
6.2.
Zakres kontroli powinien być zgodny z normą oraz aprobatami technicznymi. W szczególności
powinna być oceniana jakość wyrobów, w tym: kształt, nasiąkliwość, wymiary, rysy, pęknięcia
technologiczne, zwichrowania, data ważności, sposób składowania i zabezpieczenie przed wpływem
warunków atmosferycznych.
Odbioru dokonuje się komisyjnie.
1.
Cegły
Do każdej partii dostarczonych materiałów powinno być dołączone przez producenta zaświadczenie o jakości,
stwierdzające, że odpowiadają one wymaganiom technicznym podanym w odpowiednich świadectwach
dopuszczenia do stosowania w budownictwie.
2.
Zaprawy budowlane
Badanie zaprawy budowlanej
W przypadku, gdy zaprawa jest wytwarzana na placu budowy, należy kontrolować: konsystencję, markę.
Badanie konsystencji zaprawy budowlanej polega na określeniu głębokości
zanurzenia stożka pomiarowego w zaprawie.
Badanie marki zaprawy budowlanej polega na pomiarze wytrzymałości na ściskanie
w MPa na próbkach w formie beleczek o wymiarach 4x4x16cm.
7.
OBMIAR ROBÓT
7.1.
Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST.00. Wymagania ogólne - pkt. 7.
7.2.
Ilość robot murowych oblicza się w metrach kwadratowych z uwzględnieniem rodzaju użytego
materiału i grubości ścian łącznie z spoinami.
82
Od powierzchni ścian odejmuje się powierzchnię otworów, których pole powierzchni przekracza 0,5
m2 natomiast nie odlicza bruzd instalacyjnych oraz gniazd. Powierzchnię otworów, w których
ościeżnice obmurowane są jednocześnie ze wznoszeniem muru mierzy się w świetle ościeżnic.
Wielkości obmiarowe powierzchni określa się na podstawie dokumentacji projektowej z
uwzględnieniem zmian zaakceptowanych przez Inspektora Nadzoru i sprawdzonych w naturze.
8.
ODBIÓR ROBÓT
8.1.
Ogólne zasady odbioru robót podano w ST.00. Wymagania ogólne - pkt. 8.
Odbiór podłoża należy przeprowadzić bezpośrednio przed przystąpieniem do robót murowych.
Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Inspektora Nadzoru, jeżeli
wszystkie pomiary i badania (z uwzględnieniem dopuszczalnych tolerancji) wg pkt. 6 dały pozytywne wyniki.
8.2.
Sprawdzeniu podlega:
1.
zgodność wykonania robót z dokumentacją techniczną,
2.
rodzaj i jakość zastosowanych materiałów (z dokumentów lub badań),
3.
dotrzymania warunków ogólnych wykonania robót na podstawie zapisu w
dzienniku budowy
4.
przygotowanie podłoża,
5.
odbiór robót murowych
sprawdzenie podstawowych wymiarów i odchyłek i ich porównanie z
dopuszczalnymi,
odbiór robót murowych powinien się odbyć przed wykonaniem tynków, ale po
osadzeniu stolarki.
6.
tolerancje i odchyłki robót murowych
w wymiarach poziomych i w wysokości pomieszczeń +/-20mm
w wymiarach poziomych i pionowych całego budynku +/-50mm
w grubości murów o grubości 1/4c, 1/2c i 1c równa odpowiedniej
odchyłce wymiaru cegły
w grubości murów ponad 1c pełnych +/-10mm
w grubości murów ponad 1c szczelinowych +/-20mm
wymiary otworów o wielkości do 100cm: +6/-3mm na szerokość,
+15/-10mm na wysokość
wymiary otworów o wielkości ponad 100cm: +10/-5mm na szerokość, +15/-10mm
na wysokość
grubość spoin pionowych murów na zaprawie: 12mm +5/-2mm
grubość spoin poziomych murów na zaprawie: 10mm +/-5mm
zwichrowanie i skrzywienie powierzchni względem płaszczyzny:
dla murów spoinowanych: 3mm/1m. i 10mm dla całej ściany
dla murów nie spoinowanych: 6mm/1m. i 20mm dla całej ściany
odchylenie krawędzi od linii prostej:
dla murów spoinowanych: 2mm/1m. najwięcej 1szt./2m.
dla murów nie spoinowanych: 4mm/1m. najwięcej 2szt/2m.
odchylenie powierzchni i krawędzi muru od kierunku pionowego:
dla murów spoinowanych: 3mm/1m., 6mm/kondygnację, 20mm/wysokość budynku
dla murów nie spoinowanych: 6mm/1m., 10mm/kondygnację, 30mm/wysokość
budynku
odchylenie od kierunku poziomego górnej krawędzi każdej warstwy:
dla muru spoinowanego: 1mm/1m., 15mm/długość budynku
dla muru nie spoinowanego: 2mm/1m., 30mm/długość budynku
odchylenie od kierunku poziomego górnej warstwy pod stropem:
83
dla muru spoinowanego: 1mm/1m. , 10mm/dlugość budynku
dla muru nie spoinowanego: 2mm/1m., 20mm/długość budynku
odchylenie kąta płaszczyzn przecinających się od projektu:
dla murów spoinowanych: 3mm
dla murów nie spoinowanych: 6mm
7.
prawidłowość ukształtowania powierzchni,
8.
wizualna szerokość styków i prawidłowość ich wykonania,
9.
prawidłowość rozmieszczenia elementów przewiązania spoin pionowych i
podłużnych,
10.
prawidłowość rozmieszczenia i ułożenia nadproży.
9.
9.1.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w ST.00. Wymagania ogólne - pkt.9.
9.2.
Cena wykonania jednostki obmiaru konstrukcji murowej obejmuje:
roboty pomiarowe,
oznaczenie i zabezpieczenie miejsca prowadzenia prac,
przygotowanie i montaż oraz demontaż rusztowań,
osadzenie elementów,
dostarczenie i wbudowanie materiałów oraz zabiegi pielęgnacyjne,
wykonanie dylatacji,
utrzymanie stanowiska pracy i sprzętu w należytym stanie,
wykonanie badań i pomiarów kontrolnych.
zakup materiału i transport,
złożenie materiałów do magazynu na placu budowy,
przygotowanie zaprawy,
wymurowanie ścian z wykonaniem naroży
posprzątanie placu budowy po wykonanych pracach.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
1) PN-B-12017:1992 Ceramiczne i wapienno-piaskowe wyroby budowlane - Metody badań – Badanie
odporności na działanie mrozu metodą pośrednią.
2) PN-EN-1052-2:2001 Metody badania murów. – Określenie wytrzymałości na rozciąganie przy zginaniu.
3) PN-EN-1052-5:2005 Metody badań murów -- Część 5: Określenie wytrzymałości na rozciąganie przy
zginaniu metodą skręcania w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny muru i przy zniszczeniu rysą w spoinie
wspornej
4) PN-B-12030:1996?Az1:2002 Wyroby budowlane ceramiczne i silikatowe – Pakowanie, przechowywanie i
transport.
5) PN-EN-771-1:2006 Wymagania dotyczące elementów murowych – Część 1: Elementy murowe ceramiczne.
6) PN-EN-771-2:2006 Wymagania dotyczące elementów murowych – Część 2: Elementy murowe silikatowe.
7) PN-EN-771-3:2005/A1:2006 Wymagania dotyczące elementów murowych – Część 3: Elementy murowe z
betonu kruszywowego (z kruszywami zwykłymi i lekkimi).
8) PN-B-10425:1989 Przewody dymowe spalinowe i wentylacyjne. Wymagania i badania przy odbiorze.
9) PN-B-04500:1985 Zaprawy budowlane – Badania cech fizycznych i wytrzymałościowych.
10) PN-B-10104:2005 Wymagania dotyczące zapraw murarskich ogólnego przeznaczenia - Zaprawy o
określonym składzie materiałowym, wytwarzane na miejscu budowy.
11) PN-EN 1015-11:2001/A1:2007 Metody badań zapraw do murów – Część 11: Określenie wytrzymałości na
zginanie i ściskanie stwardniałej zaprawy (oryg.)
84
12) PN-EN 1015-2:2000/A1:2007 Metody badań zapraw do murów – Pobieranie i przygotowanie próbek
zapraw do badań (oryg.)
13) PN-EN 1015-3:200/A2:2007 Metody badań zapraw do murów – Określenie konsystencji świeżej zaprawy
(za pomocą stolika rozpływu) (oryg.)
14) PN-EN 1015-4:2000 Metody badań zapraw do murów – Określenie konsystencji świeżej zaprawy (za
pomocą penetrometru)
15) PN-EN 1015-6:2000/A1:2007 Metody badań zapraw do murów – Określenie gęstości objętościowej
świeżej zaprawy (oryg.)
16)PN-EN 1015-7:2000 Metody badań zapraw do murów – Określenie zawartości powietrza w świeżej
zaprawie
17) PN-EN 1015-9:2001/A1:2007 Metody badań zapraw do murów – Część 9: Określenie czasu zachowania
właściwości roboczych i czasu korekty świeżej zaprawy (oryg.)
18) PN-EN-197-1:2002/A3:2007 Cement – Część 1: Skład, wymagania i kryteria zgodności dotyczące
cementów powszechnego użytku.
19) PN-EN-197-2:2002 Cement – Część 2: Ocena zgodności.
20) PN-EN-459-1:2003 Wapno budowlane – Część 1: Definicje, wymagania i kryteria zgodności
21) PN-EN-459-2:2003 Wapno budowlane – Część 2: Metody badań
22) PN-EN-459-3:2003 Wapno budowlane – Część 3: Ocena zgodności
23) PN-EN-13139:2003 Kruszywa do zapraw.
24) PN-B-06716:1991/Az1:2001Kruszywa mineralne – Piaski i żwiry filtracyjne – Wymagania techniczne.
25) PN-EN 1008:2004 Woda zarobowa do betonu -- Specyfikacja pobierania próbek, badanie i ocena
przydatności wody zarobowej do betonu, w tym wody odzyskanej z procesów produkcji betonu
26) PN-EN 1004:2005 Ruchome rusztowania robocze wykonane z prefabrykowanych elementów
konstrukcyjnych -- Materiały, wymiary, obciążenia projektowe, wymagania bezpieczeństwa i warunki
wykonania i ogólne zasady projektowania (oryg.)
27) PN-EN 12811-1:2007 Tymczasowe konstrukcje stosowane na placu budowy -- Część 1: Rusztowania -Warunki wykonania i ogólne zasady projektowania
28) PN-M-47900-1:1996 Rusztowania stojące metalowe robocze – Określenia, podział i główne parametry
29) PN-M-47900-3:1996 Rusztowania stojące metalowe robocze -- Rusztowania ramowe
30) PN-ISO 4464: 1994 Tolerancja w budownictwie. Związki pomiędzyróżnymi rodzajami odchyłek i
tolerancji stosowanymi w wymaganiach IDT ISO 4464 (80).
85
ST.11. ŚCIANKI Z PŁYT GIPSOWO-KARTONOWYCH – CPV 45421152-4
1.
WSTĘP
1.1.
Przedmiot ST
wewnętrznych ścian oraz obudów z płyt gipsowo- kartonowych montowanych na sucho związanych z
Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii w Bydgoszczy.
1.2.
1.3.
 Wykonanie ścianek działowych gr. 125 mm z płyt gipsowo – kartonowych,
 Wykonanie ścianek działowych akustycznych gr. 125 mm z płyt gipsowo – kartonowych,
pomiędzy gabinetami lekarskimi i zabiegowymi,
 Wykonanie ścianek działowych z płyt gipsowo – kartonowych o odporności ogniowej oraz
przegród dymoszczelnych (w tym przegród w przestrzeni instalacyjnej ponad sufitem
podwieszanym) zgodnie z dokumentacją projektową,
 Wykonanie przegród akustycznych pomiędzy salami konferencyjnymi powyżej poziomu sufitu
podwieszanego,
 Wykonanie zabudowy instalacji i stelaży typu geberit w toaletach z płyt gipsowo – kartonowych,
 Wykonanie obudowy konstrukcji stalowej z płyt gipsowo – kartonowych,
 Wykonanie obudowy ścian murowanych z płyt gipsowo – kartonowych wg projektu wnętrz,
 Wykonanie wykończeń związanych z obudową wnęk na hydranty, tablice rozdzielcze i inne
elementy instalacji,
 Wykonanie innych elementów nie wymienionych wyżej, a znajdujących się w projekcie.
1.4.
1.5.
Montaż oraz wykonawstwo wewnętrznych ścian oraz obudów z płyt gipsowo- kartonowych winno
być zlecone przedsiębiorstwu mającemu właściwe doświadczenie w realizacji tego typu robót i
gwarantującemu właściwą jakość wykonania.
2.
MATERIAŁY
2.1.
ogólne - pkt. 2.
2.2.
Szczegółowe wymagania dotyczące materiałów
Do wykonania ścianek działowych i obudów ścian i należy zastosować:
• Płyty wypełniające z wełny mineralnej,
W zależności od wymagań dotyczących izolacyjności akustycznej, cieplnej lub ochrony przeciwpożarowej do
wypełniania przestrzeni konstrukcyjnej stosuje się wełnę mineralną w rolkach lub w płytach. Grubości i
parametry wełny mineralnej zgodnie z dokumentacją projektową
Szczegółowy opis wełny mineralnej podano ST.06 . Roboty izolacyjne pkt. 2.2.
86
• Profile z kształtowników stalowych,
Do montażu ścianek stosuje się następujące typy profili stalowych:
1) Profil C
Słupek pionowy w konstrukcji ścian działowych oraz obudów ściennych, posiada otwory do prowadzenia
instalacji elektrycznych.
2) Profil UA
Do mocowania ościeżnic, naświetli i tworzenia konstrukcji specjalnych. grubość blachy 2 mm Stosuje się wraz
z kątownikiem mocującym do profili UA.
3) Profil U
Profil obwodowy do konstrukcji ścian oraz obudów ściennych.
• Płyty gipsowo- kartonowe zwykłe, ognioochronne i wodoodporne gr. 12,5mm,
Właściwości płyt gipsowo-kartonowych:
1)
Materiał niepalny. Wszystkie płyty gipsowo-kartonowe zarówno w wersjach standardowej jak i o
podwyższonych parametrach odporności ogniowej, zostały zaklasyfkowane jako materiały niepalne.
2)
Izolacyjność cieplna: λ = 0,2 W/mK.
3)
Stabilność i odporność
Płyty gipsowo-kartonowe są wykonane z rdzenia gipsowego, którego powierzchnie i krawędzie wzdłużne
oklejono specjalną okładziną kartonową. Karton spełnia rolę zbrojenia wzmacniającego i nadaje płytom
elastyczność oraz gładkość powierzchni. Płyty odporne na wilgoć mają rdzeń gipsowy zaimpregnowany
środkami redukującymi wchłanianie wilgoci. Znakiem szczególnym jest kolor zielony kartonu Płyty odporne
na ogień mają rdzeń gipsowy dodatkowo wzmocniony włóknem szklanym.
4)
Obróbka przy zastosowaniu standardowych narzędzi (noża do płyt g-k, piły otwornicy, tarnika, pacy
stalowej, szpachelki oraz wkrętarki). Starannie opracowane systemy szpachlowania płyt pozwalają na
uzyskanie gładkich powierzchni ścianek, sufitów podwieszanych, okładzin poddaszy. Doskonałe podłoże do
dalszej obróbki Płyty gipsowo-kartonowe stanowią doskonałe podłoże do dalszej obróbki jak malowania,
układania płytek ceramicznych, wykonywania tynków itp.
5)
Zakres stosowania
Płyty g-k są produktem, który można stosować tylko w pomieszczeniach zamkniętych, wewnątrz
budynków. Minimalna temperatura w pomieszczeniu, w którym zamontowano płyty g-k, musi
wynosić 5°C a maksymalna 40°C.
• Płyty gipsowo-włóknowe grub. 12,5 mm
Płyty gipsowo-włóknowe są złożone z gipsu i włókien celulozy, uzyskiwanych w procesie recyklingu. Na
liniach produkcyjnych, sterowanych komputerowo, po dodaniu wody, lecz bez innych materiałów spajających
powstaje pod wpływem wysokiego ciśnienia homogeniczna mieszanka tych dwóch naturalnych składników w
formie twardych płyt, które są następnie suszone i przycinane do odpowiednich formatów. Jest to innowacyjny
i ekologiczny sposób produkcji, poddawany ciągłej dokładnej kontroli jakości.
Cechy i właściwości
- Ekonomiczna produkcja
- wysoka jakość
- ochrona przeciwpożarowa
- izolacja cieplna
- izolacja dźwiękowa.
Tolerancja wymiarów przy wilgotności względnej
- długość +0/-2 mm
- szerokość +0/-2 mm
- różnica po przekątnej < 2 mm
- grubość 10/12,5/15/18 +3/-3 mm
• folia polietylenowa paroizolacyjna
Szczegółowy opis foli polietylenowej paroizolacyjnej podano w ST.06. Roboty izolacyjne pkt. 2.2.
• blacha ocynkowana grub. 0,55 mm
87
Wymiary arkuszy i kręgów blach stalowych ocynkowanych
Powierzchnia blachy ocynkowanej powinna być: równa, gładka i powleczona obustronnie cynkiem w sposób
ciągły
• Wkręty
Wkręty systemowe do stosowania w systemach suchej zabudowy wnętrz należy używać tylko specjalnych,
systemowych blachowkrętów oraz wkrętów do drewna.
• Taśmy spoinowe
Do spoinowania w konstrukcjach suchej zabudowy można stosować taśmy samoprzylepne siateczkowe,
papierowe, reparacyjne oraz narożnikowe z wkładką metalową.
• Zaprawę z gipsu szpachlowego.
Dane techniczne
Czas obróbki
Stopień twardości przy szlifowaniu
Grubość jednej warstwy
kolor
zużycie przy 1 mm grubości
60 min.
średnio twardy
max. 10 mm
szarobiały
0,4 do 0,5 kg/m
Zastosowanie
Gips szpachlowy przeznaczony jest do spoinowania płyt gipsowo- kartonowych wraz z siatką zbrojącą oraz do
wypełniania niewielkich uszkodzeń powierzchni ścian wewnątrz pomieszczeń. Materiały do przedmiotowych
okładzin suchych powinny spełniać wymagania dotyczące właściwości technicznych i eksploatacyjnych
podane w aprobatach technicznych
3.
SPRZĘT
3.1.
3.2.
Sprzęt do wykonania okładzin z płyt gipsowo-kartonowych grub.12,5 mm
Roboty należy prowadzić przy użyciu elektronarzędzi i drobnego sprzętu budowlanego oraz
rusztowań wewnętrznych.
4.
TRANSPORT
4.1.
4.2.
Transport i magazynowanie płyt gipsowo- kartonowych
88
Podczas transportu materiały powinny być zabezpieczone przed przemieszczeniem i narażeniem na
oddziaływanie opadów atmosferycznych i uszkodzenia (np. wgniecenia płyt, a zwłaszcza uszkodzenia
krawędzi i naroży).Płyty powinny być pakowane w formie stosów, układanych poziomo na
podkładach dystansowych natomiast sucha zaprawa w worki. Wysoką jakość wykończenia wnętrz
przy zastosowaniu płyt g-k można zapewnić przestrzegając następujących zaleceń:
1) płyty g-k przenosimy boczną krawędzią pionowo lub przewozimy odpowiednio przystosowanym
środkiem transportu (wózek widłowy, samochód ciężarowy, wózek transportowy),
2) płyty g-k składujemy na suchym, płaskim podłożu (na paletach lub podkładkach drewnianych
rozmieszczonych maksymalnie co 35 cm). Takie składowanie zapobiega powstawaniu uszkodzeń
(deformacji lub złamań),
3) płyty g-k oraz inne wyroby gipsowe należy chronić przed wpływem wilgoci i czynników
atmosferycznych. Składowanie i montaż należy przeprowadzać w pomieszczeniach zamkniętych
w temperaturze od +5°C do +40°C i wilgotności powietrza nie przekraczającej 70%,
4) płyty, które podczas magazynowania uległy zawilgoceniu, należy przed montażem całkowicie
wysuszyć. W tym celu należy rozłożyć je poziomo na płaskim podłożu z możliwością
swobodnego przepływu powietrza,
5) przy składowaniu płyt należy uwzględniać nośność podłoża. Na przykład: 50 płyt o grubości 12,5
mm, stanowi dla podłoża obciążenie około 550 kg/m².
5.
WYKONANIE ROBÓT
5.1.
Przed przystąpieniem do wykonywania okładzin powinny być zakończone roboty stanu surowego,
roboty instalacyjne podtynkowe, zamurowane przebicia i bruzdy, osadzone ościeżnice drzwiowe i okienne.
Podczas prowadzenia montażu okładzin temperatura w pomieszczeniach powinna wynosić minimum +5 °C, a
wilgotność względna powietrza w granicach 60-80%. Warunkiem przystąpienia do robót okładzinowych jest
zakończenie prac instalacyjnych, a ponadto konieczna jest wzajemna koordynacja tych prac z innymi pracami
wykończeniowymi. Z uwagi na to, iż w sufitach wystąpią zapewne punkty świetlne należyich montaż uzgodnić
zawczasu z ww. pracami.
Wykonanie ścianek działowych i maskujących z płyt gipsowo- kartonowych:
• - wytrasowanie miejsc montażu,
• - zamocowanie kształtowników stalowych do elementów konstrukcyjnych kołkami,
• - przymocowanie płyt gipsowo-kartonowych do rusztu za pomocą wkrętów,
• - wypełnienie przestrzeni między płytowej wełną mineralną
• - szpachlowanie połączeń i styków,
• - zabezpieczenie spoin taśmą,
• - wykańczające szpachlowanie i cyklinowanie połączeń i styków.
5.2.
Wykonanie przegród akustycznych:
W poziomie parteru Budynku 1 pomiędzy gabinetami lekarskimi oraz pomiędzy gabinetami a korytarzem na
odcinku niekonstrukcyjnym ściany, zaprojektowano lekkie ściany działowe gipsowo – kartonowe gr. 12 cm
(rozwiązanie nr 3.40.05 w katalogu Rigips lub równoważne) na profilach CW 75 i UW 75, poszycie z
podwójnej płyty GKBI (2x12,5 mm) obustronnie. Izolacyjność akustyczna: 45 dB, ciężar 53 kg/m2.
Obciążenie ze ścian działowych nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej dla zachowanego w tym
miejscu istniejącego stropu z płyt kanałowych.
6.
6.1.
producentów.
89
6.2.
zgodnie z normami szczegółowymi i aprobatami technicznymi. W szczególności powinna być
oceniana:
• - równość powierzchni płyt,
• - narożniki i krawędzie,
• - wymiary płyt,
• - nasiąkliwość oraz wilgotność płyt i ich ugięcie.
Istotne jest bieżące kontrolowane sposobu mocowania elementów.
7.
OBMIAR ROBÓT
7.1.
7.2.
Ilość ścian i obudów z płyt gipsowo- kartonowych na sucho oblicza się w metrach kwadratowych, nie
potrącając otworów o powierzchni mniejszej niż 1 m2.
Wielkości obmiarowe określa się na podstawie dokumentacji projektowej z uwzględnieniem zmian
8.
ODBIÓR ROBÓT
8.1.
8.2.
wszystkie pomiary i badania wg pkt 6 dały pozytywne wyniki. Roboty wymienione w ST podlegają
zasadom odbioru robot zanikających.
• - zgodność z dokumentacją techniczną,
• - rodzaj zastosowanych materiałów i ich właściwości,
• - przygotowanie podłoża,
• - prawidłowość zamocowania płyt i ich wykończenia na stykach, narożach i
obrzeżach,
• - wichrowatość powierzchni,
• - wykończenie powierzchni.
9.
9.1.
9.2.
Cena jednostkowa wykonania ścian i obudów z płyt gipsowo- kartonowych montowanych na sucho.
obejmuje:
- roboty pomiarowe,
- przygotowanie i montaż oraz demontaż zabezpieczeń,
- zakup materiału i transport,
- złożenie materiałów do magazynu na placu budowy,
90
- ustawienie i demontaż rusztowań
- przygotowanie zaprawy,
- wbudowanie materiałów okładzinowych,
- utrzymanie stanowiska pracy i sprzętu w należytym stanie,
- wykonanie badań i pomiarów kontrolnych.
- posprzątanie placu budowy po wykonanych pracach.
PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
1) PN-ISO 4464: 1994 Tolerancja w budownictwie. Związki pomiędzy różnymi rodzajami odchyłek i
2) PN-E-520 Płyty gipsowo-kartonowe. Definicje, wymagania i metody badań
3) PN-EN 12860:2002 - Kleje gipsowe do płyt gipsowych - Definicje, wymagania i metody badań
- inne:
AT-5181/2001 Systemy nośne.
10.
91
ST.12. SUFITY PODWIESZANE – CPV 45421146-9
1.
WSTĘP
1.1.
Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej części specyfikacji (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru wewnętrznych
sufitów podwieszonych montowanych na sucho związanych z budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu
1.2.
Specyfikacja techniczna stosowana jest jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji
robót wymienionych w pkt. 1.1.
1.3.
Montaż sufitów podwieszanych z płyt gipsowo-kartonowych w pomieszczeniach suchych i mokrych,
Montaż sufitów podwieszanych rastrowych (modułowych)
Montaż sufitu podwieszanego reprezentacyjnego w holu głównym z perforowanych paneli akustycznych,
Montaż sufitu podwieszanego zewnętrznego z płyt włókno-cementowych nad wejściem głównym oraz w
podcieniu wzdłuż patia,
Montaż sufitów podwieszanych akustycznych w salach konferencyjnych,
Montaż sufitów podwieszanych higienicznych w gabinetach lekarskich i zabiegowych,
Montaż sufitów podwieszanych wodoodpornych w gabinetach hydroterapii i w zapleczu basenowym oraz w
hali basenowej
Wykonanie obudowy przewodów wentylacyjnych z płyt o odporności ogniowej EIS 120,
Inne elementy nie wymienione wyżej a znajdujące się w projekcie.
1.4.
Stosowane określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami oraz z
definicjami podanymi w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 1.4
1.5.
Montaż oraz wykonawstwo wewnętrznych sufitów podwieszonych winno być zlecone przedsiębiorstwu
mającemu właściwe doświadczenie w realizacji tego typu robót i gwarantującemu właściwą jakość wykonania.
2.
MATERIAŁY
2.1.
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskania i składowania podano w ST. 00 Wymagania ogólne pkt. 2.
2.2.
Do wykonania sufitów podwieszanych i obudowy instalacji należy zastosować:
• Płyty gipsowo- kartonowe zwykłe, ognioochronne i wodoodporne grub. 12,5 mm,
Szczegółowy opis płyt gipsowo-kartonowych w ST.09. Ścianki z płyt gipsowo-kartonowych pkt. 2.2.
• Profile z kształtowników stalowych,
Należy stosować systemowy ruszt ze stali ocynkowanej malowanej proszkowo wykonany wg instrukcji
dostawcy systemu. Do montażu sufitów stosuje się następujące typy profili stalowych:
4) Profil UD
Profil obwodowy do sufitów podwieszanych, okładzin sufitowych oraz poddaszy.
5) Profil UA
Do mocowania ościeżnic, naświetli i tworzenia konstrukcji specjalnych. grubość blachy 2 mm Stosuje się wraz
92
z kątownikiem mocującym do profili UA.
6) Profil CD
Profil konstrukcyjny w sufitach podwieszanych, okładzinach sufitowych i ściennych oraz w poddaszach.
7) Profil W
• Łączniki,
Do montażu ścianek i sufitów stosuje się następujące typy łączników:
1) Łącznik wzdłużny - do łączenia (przedłużania) profli CD.
2) Łącznik poprzeczny jednostronny - do łączenia profli CD w jednopoziomowych konstrukcjach nośnych
sufitów podwieszanych. Łączy jeden profil poprzeczny z głównym.
3) Łącznik krzyżowy - do łączenia profli głównych i nośnych CD w dwupoziomowych konstrukcjach nośnych
sufitów podwieszanych lub bezpośredniego ich mocowania na podłożu.
4) Wieszak mocowany obrotowo ze sprężynką - umożliwia bezstopniową regulację wysokości podwieszenia.
Służy do podwieszania profili konstrukcji nośnej sufitów podwieszanych. Współpracuje z prętem mocującym
o średnicy 4 mm.
5) Elementy mocujące ES - służą do bezpośredniego montażu obudów ściennych do ścian masywnych oraz
profili CD pod stropami z belek drewnianych i na skosach dachowych.
• Wkręty
Wkręty systemowe do stosowania w systemach suchej zabudowy wnętrz należy używać tylko specjalnych,
systemowych blachowkrętów oraz wkrętów do drewna.
• Taśmy spoinowe
Do spoinowania w konstrukcjach suchej zabudowy można stosować taśmy samoprzylepne siateczkowe,
papierowe, reparacyjne oraz narożnikowe z wkładką metalową.
• Zaprawę z gipsu szpachlowego
Szczegółowy opis zaprawy z gipsu szpachlowego podano w ST.08. Ścianki z płyt gipsowo-kartonowych pkt.
2.2. Materiały do przedmiotowych okładzin suchych powinny spełniać wymagania dotyczące właściwości
technicznych i eksploatacyjnych podane w aprobatach technicznych
• Płyty do sufitów rastrowych
Płyty mineralne o wymiarach 60 x 60 cm o krawędziach typu A, łatwe w demontażu, z odpowiednimi atestami
do stosowania w obiektach służby zdrowia.
• Płyty akustyczne
Płyty z perforacją akustyczną w standardzie firmy Gustafs lub równoważne. Kolor – ciemnografitowy wg
projektu wnętrz oraz okleinowane drewnem naturalnym – ostateczna próbka do akceptacji architekta. Sufity
akustyczne wykonać zgodnie z rysunkami szczegółowymi.
• Płyty do sufitów higienicznych
Płyty mineralne o podwyższonej odporności na osiadanie kurzu, działanie bakterii i grzybów, łatwo zmywalne
i zapewniające wysoki stopień czystości pomieszczeń.
• Płyty do sufitów wodoodpornych
Płyty o podwyższonej odporności na wilgoć, przeznaczone do pomieszczeń o wilgotności względnej RH
wynoszącej 90 – 100%. Marka referencyjna: płyty mineralne Ceramguard firmy Armstrong.
• Ruszt stalowy do sufitów wodoodpornych
Sufit należy instalować na nierdzewnym ruszcie odpornym na warunki podwyższonej wilgotności i działanie
środowiska o klasie agresywności korozyjnej C4. Marka referencyjna: antykorozyjny system Trulok firmy
Armstrong.
• Płyty włókno-cementowe
Płyty odporne na działanie warunków atmosferycznych, zastosować rozwiązanie systemowe firmy Cembrit
/Minerit lub równoważne. Kolor ciemnografitowy – wg projektu elewacji.
• Obudowa kanałów wentylacyjnych
Płyty ogniochronne o odporności ogniowej EIS 120 np. firmy Promatect lub równoważne
3.
SPRZĘT
3.1.
93
3.2.
Sprzęt do wykonania sufitów podwieszonych
Roboty należy prowadzić przy użyciu elektronarzędzi i drobnego sprzętu budowlanego oraz rusztowań
wewnętrznych.
4.
TRANSPORT
4.1.
4.2.
Transport i magazynowanie płyt gipsowo- kartonowych oraz modularnych:
Podczas transportu materiały powinny być zabezpieczone przed przemieszczeniem i narażeniem na
oddziaływanie opadów atmosferycznych i uszkodzenia (np. wgniecenia płyt, a zwłaszcza uszkodzenia
krawędzi i naroży). Płyty powinny być pakowane w formie stosów, układanych poziomo na podkładach
dystansowych natomiast sucha zaprawa w worki.
Wysoką jakość wykończenia wnętrz przy zastosowaniu płyt można zapewnić przestrzegając następujących
zaleceń:
1) płyty należy przenosić boczną krawędzią pionowo lub przewozić odpowiednio przystosowanym środkiem
transportu (wózek widłowy, samochód ciężarowy, wózek transportowy),
2) płyty należy składować na suchym, płaskim podłożu (na paletach lub podkładkach drewnianych
rozmieszczonych maksymalnie co 35 cm).
3) płyty oraz inne wyroby gipsowe należy chronić przed wpływem wilgoci i czynników atmosferycznych.
Składowanie i montaż należy przeprowadzać w pomieszczeniach zamkniętych w temperaturze od +5°C do
+40°C i wilgotności powietrza nie przekraczającej 70%,
4) płyty, które podczas magazynowania uległy zawilgoceniu, należy przed montażem całkowicie wysuszyć. W
tym celu należy rozłożyć je poziomo na płaskim podłożu z możliwością swobodnego przepływu powietrza,
5) przy składowaniu płyt należy uwzględniać nośność podłoża. Na przykład: 50 płyt o grubości 12,5 mm,
stanowi dla podłoża obciążenie około 550 kg/m2.
5.
WYKONANIE ROBÓT
5.1.
5.2.
Przed przystąpieniem do wykonywania okładzin powinny być zakończone roboty stanu surowego, roboty
instalacyjne podtynkowe, zamurowane przebicia i bruzdy, osadzone ościeżnice drzwiowe i okienne. Podczas
prowadzenia montażu okładzin temperatura w pomieszczeniach powinna wynosić minimum +5 °C, a
wilgotność względna powietrza w granicach 60-80%. Warunkiem przystąpienia do robót okładzinowych jest
zakończenie prac instalacyjnych, a ponadto konieczna jest wzajemna koordynacja tych prac z innymi pracami
wykończeniowymi.
Szczegółowe rozmieszczenie i wysokości sufitów podwieszanych przedstawione są na odrębnych rysunkach nr
A3-01, A3-02 i A3-03 oraz na przekrojach. Przedstawiają one również sposób wykończenia sufitów przy
oknach w przypadku, gdy poziom nadproża okiennego jest wyżej niż poziom sufitu. Rysunki architektoniczne
należy rozpatrywać łącznie z projektami branżowymi. W sufitach należy osadzić wszelkie niezbędne elementy
instalacji, takie jak oprawy oświetleniowe, nawiewniki, czujki pożarowe, klapy rewizyjne dla instalacji itp.
Kolorystyka tych elementów wg projektu wnętrz do akceptacji architekta. Próbki wykończeń należy
przedłożyć do akceptacji projektanta.
Wykonanie sufitów podwieszanych z płyt gipsowo-kartonowych.
• - wykonanie rusztu stalowego zamocowanego do konstrukcji stropu
• - wytrasowanie i zamocowanie wieszaków,
• - wykonanie ruszt z profili głównych typu C i przyściennych typu U przy zastosowaniu łączników
wzdłużnych i krzyżowych,
• - wyregulowanie poziomu rusztu,
• - zamocowanie płyt gipsowo- kartonowych do rusztu za pomocą wkrętów,
94
• - szpachlowanie połączeń i styków,
• - zabezpieczenie spoin taśmą,
• - wykańczające szpachlowanie i cyklinowanie połączeń i styków.
Sufit z płyt gipsowo – kartonowych należy wykonać w taki sposób aby uzyskać jednolitą bezszwową
powierzchnię z otworami rewizyjnymi o wymiarach 60 x 60 cm w świetle, umożliwiającymi dostęp do
instalacji i do wszystkich elementów regulacyjnych. W pomieszczeniach suchych zastosować płyty gipsowo –
kartonowe zwykłe GKB grubości 12,5 mm. Wykonać w lekkiej konstrukcji systemowej np. Rigips, Knauf na
ruszcie metalowym podwieszonym do stropu.
Sufit podwieszać poniżej przebiegu wszystkich instalacji, możliwie wysoko. Minimalna wysokość sufitu
podwieszanego w pomieszczeniach biurowych wynosi 300 cm od posadzki, w korytarzach przeznaczonych do
ewakuacji minimalna dopuszczalna wysokość zabudowy wynosi 220 cm od posadzki. Podkonstrukcję sufitu
wykonać zgodnie z wytycznymi i standardami dostawcy systemu.
W pomieszczeniach mokrych zastosować płyty gipsowo – kartonowe wodoodporne impregnowane GKBI
grubości 12,5 mm, przeznaczone do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności. Wykonać w lekkiej konstrukcji
systemowej np. Rigips, Knauf na ruszcie metalowym podwieszonym do stropu.
Sufit podwieszać poniżej przebiegu wszystkich instalacji, możliwie wysoko. Minimalna wysokość sufitu
podwieszanego w pomieszczeniach sanitarnych wynosi 250 cm od posadzki. Podkonstrukcję sufitu wykonać
zgodnie z wytycznymi i standardami dostawcy systemu.
Wykonanie sufitów podwieszanych rastrowych.
Sufity z modułów o wymiarach 60x60 cm, podwieszonych do stropu na lekkiej konstrukcji aluminiowej lub
stalowej ocynkowanej – zastosować rozwiązanie systemowe jednego z dostępnych na rynku producentów.
Należy zastosować taki typ konstrukcji, w której profile nośne nie są widoczne. Sufit podwieszać poniżej
przebiegu wszystkich instalacji, możliwie wysoko. Podkonstrukcję sufitu wykonać zgodnie z wytycznymi i
standardami dostawcy systemu.
Wykonanie sufitu wewnętrznego w holu głównym
Zastosować sufit systemowy z perforacją akustyczną w standardzie firmy Gustafs lub równoważny. Kolor –
ciemnografitowy wg projektu wnętrz – ostateczna próbka do akceptacji architekta. Konstrukcja z profili
stalowych ocynkowanych podwieszonych do stropu, mocowanych za pomocą systemowych elementów
łączących. Podkonstrukcję sufitu wykonać zgodnie z wytycznymi i standardami dostawcy systemu. Sufity
wykonać zgodnie z rysunkami szczegółowymi. W centralnym plafonie sufit o „skośnym kształcie” wykonać w
standardzie okleiny naturalnej drewnianej. Całość posada musi atesty do stosowania w obiektach służby
zdrowia i spełniać wymagania ppoż.
Wykonanie sufitów akustycznych w salach konferencyjnych
Sufit akustyczny oparty na systemie sufitów podwieszanych firmy Gustafs lub równorzędny. Płaszczyzna
sufitu łamana. Rozmieszczenie opraw oświetleniowych, klimakonwektorów, nawiewników, klap rewizyjnych i
innych elementów niezbędnego wyposażenia wg projektu wnętrz. Podkonstrukcję sufitu wykonać zgodnie z
wytycznymi i standardami dostawcy systemu. Sufity wykonać zgodnie z rysunkami szczegółowymi.
Wykonanie sufitów higienicznych w gabinetach lekarskich i zabiegowych
Należy stosować sufity higieniczne o podwyższonej odporności na osiadanie kurzu, działanie bakterii i
grzybów, łatwo zmywalne i zapewniające wysoki stopień czystości pomieszczeń. Marka referencyjna:
Bioguard Plain - mineralny sufit higieniczny firmy Armstrong. Minimalna wysokość sufitu podwieszanego w
gabinetach lekarskich wynosi 300 cm od posadzki.
Rozwiązaniem preferowanym jest taki dobór płyt, aby po wykończeniu uzyskać jednolitą bezszwową
powierzchnię sufitu. W przypadku braku takiej możliwości należy stosować rozwiązanie, w którym łączenia
płyt są bardzo słabo widoczne, a profile konstrukcyjne sufitu pozostają zupełnie ukryte.
Wykonanie sufitów wodoodpornych w gabinetach hydroterapii i w zapleczu basenowym oraz w hali
basenowej
Należy stosować sufity o podwyższonej odporności na wilgoć, przeznaczone do pomieszczeń o wilgotności
względnej RH wynoszącej 90 – 100%. Marka referencyjna: płyty mineralne Ceramguard firmy Armstrong.
95
Sufit należy instalować na nierdzewnym ruszcie odpornym na warunki podwyższonej wilgotności i działanie
środowiska o klasie agresywności korozyjnej C4. Marka referencyjna: antykorozyjny system Trulok firmy
Armstrong. Rozwiązaniem preferowanym jest taki dobór płyt, aby po wykończeniu uzyskać jednolitą
bezszwową powierzchnię sufitu. W przypadku braku takiej możliwości należy stosować rozwiązanie, w
którym łączenia płyt są bardzo słabo widoczne, a profile konstrukcyjne sufitu pozostają zupełnie ukryte.
Wykonanie sufitu zewnętrznego nad wejściem głównym
Zastosować sufit systemowy z płyt włókno-cementowych firmy Cembrit /Minerit, malowany na kolor
grafitowy, lub równoważny. Konstrukcja z profili stalowych ocynkowanych podwieszonych do stropu,
mocowanych za pomocą systemowych elementów łączących. Należy przewidzieć podkonstrukcję sufitu
odporną na działania czynników atmosferycznych (w tym: parcie i ssanie wiatru) Podkonstrukcję sufitu
wykonać zgodnie z wytycznymi i standardami dostawcy systemu. Sufity wykonać zgodnie z rysunkami
szczegółowymi
6.
6.1.
producentów.
6.2.
zgodnie z normami szczegółowymi i aprobatami technicznymi.
W szczególności powinna być oceniana:
• - równość powierzchni płyt,
• - narożniki i krawędzie,
• - wymiary płyt,
• - nasiąkliwość oraz wilgotność płyt i ich ugięcie.
Istotne jest bieżące kontrolowane sposobu mocowania elementów.
7.
7.1.
OBMIAR ROBÓT
7.2.
Ilość sufitów podwieszonych montowanych na sucho oblicza się w metrach kwadratowych, nie
potrącając otworów o powierzchni mniejszej niż 1 m2. Wielkości obmiarowe określa się na podstawie
dokumentacji projektowej z uwzględnieniem zmian zaakceptowanych przez Inspektora nadzoru i
sprawdzonych w naturze.
8.
8.1.
ODBIÓR ROBÓT
8.2.
wszystkie pomiary i badania wg pkt 6 dały pozytywne wyniki. Roboty wymienione w ST podlegają
zasadom odbioru robót zanikających.
• - zgodność z dokumentacją techniczną,
• - rodzaj zastosowanych materiałów i ich właściwości,
• - przygotowanie podłoża,
• - prawidłowość zamocowania płyt i ich wykończenia na stykach, narożach i obrzeżach,
• - wichrowatość powierzchni,
• - wykończenie powierzchni.
96
9.
9.1.
9.2.
Cena jednostkowa wykonania sufitów podwieszonych montowanych na sucho obejmuje:
− roboty pomiarowe,
− oznaczenie i zabezpieczenie miejsca prowadzenia prac,
− przygotowanie i montaż oraz demontaż zabezpieczeń,
− zakup materiału i transport,
− złożenie materiałów do magazynu na placu budowy,
− ustawienie i demontaż rusztowań
− przygotowanie zaprawy,
− wbudowanie materiałów okładzinowych,
− utrzymanie stanowiska pracy i sprzętu w należytym stanie,
− wykonanie badań i pomiarów kontrolnych.
− posprzątanie placu budowy po wykonanych pracach.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
1) PN-ISO 4464: 1994 Tolerancja w budownictwie. Związki pomiędzy różnymi rodzajami odchyłek i
2) PN-E-520 Płyty gipsowo-kartonowe. Definicje, wymagania i metody badań
- inne:
AT-5181/2001 Systemy nośne.
97
ST.13. STOLARKA i ŚLUSARKA BUDOWLANA – CPV 45421000-4
1.
WSTĘP
1.1.
Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru stolarki i
ślusarki okiennej i drzwiowej związanych z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii
w Bydgoszczy.
1.2.
1.3.
• Dostarczenie i montaż drzwi i okien z profili PCV wraz z parapetami zewnętrznymi i wewnętrznymi,
• Dostarczenie i montaż ślusarki aluminiowej okiennej i drzwiowej,
• Dostarczenie i montaż fasad aluminiowo - szklanych,
• Dostarczenie i montaż stolarki okiennej i drzwiowej wewnętrznej,
• Dostarczenie i montaż drzwi stalowych ppoż.
• Dostarczenie i montaż ścianek aluminiowo – szklanych wewnętrznych, w tym przeszklenia i drzwi o
odporności ogniowej
• Dostarczenie i montaż świetlików, klap dymowych i wyłazów dachowych.
1.4.
1.5.
Drzwi oraz okna powinny być osadzone zgodnie z dostarczoną dokumentacją techniczną, lub instrukcją
wbudowania, akceptowaną przez Inspektora Nadzoru.
Montaż drzwi i okien powinien być przeprowadzony zgodnie z zaleceniami producenta stolarki.
2.
MATERIAŁY
2.1.
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskania oraz składowania podano w ST.00 Wymagania
ogólne - pkt. 2.
2.2.
2.2.1.
Materiały podstawowe
• Drzwi wewnętrzne
Skrzydła drzwiowe drewniane, systemowe, proste, zabezpieczone do stopnia trudnozapalności, malowane w
kolorze ciemnopopielatym z palety RAL. Ostateczny kolor do ustalenia na etapie wykonawstwa i akceptacji
projektanta.
Ościeżnice drewniane obustronne, obejmujące, z drewnianym wykończeniem ościeża niezależnie od grubości
muru. Rama ościeżnicy z obu stron prosta.
W zależności od przeznaczenia zaprojektowano drzwi zwykłe i o podwyższonym standardzie lub drzwi
przystosowane do pomieszczeń mokrych. Do niektórych pomieszczeń przewidziano drzwi z naświetlem
górnym lub bocznym – zgodnie z projektem wnętrz i rysunkami zestawieniowymi. Drzwi do pomieszczeń
technicznych, klatek schodowych oraz na granicy stref pożarowych powinny mieć wymaganą odporność
ogniową. Drzwi akustyczne muszą odpowiadać standardom Polskich Norm dotyczących izolacyjności
akustycznej dla obiektów służby zdrowia.
98
Okucia, klamki, rozetki, zawiasy, odbojniki zastosować systemowe zgodnie z funkcją i atestami drzwi. Drzwi
ewakuacyjne wyposażone w okucia antypaniczne. Kolor - stal nierdzewna satynowana lub chrom - jednolite
we wszystkich drzwiach. Wzór stylistyczny do akceptacji projektanta. Wkładki patentowe muszą umożliwiać
montaż zamków w systemie MASTERKEY lub równoważnym.
Szczegółowy opis ślusarki i stolarki budowlanej drzwiowej wewnętrznej znajduje się na rysunkach
zestawieniowych w dokumentacji, poszczególne drzwi są oznakowane symbolami na rzutach.
• Okna wewnętrzne
Okna wewnętrzne w ramach aluminiowych, malowane w kolorze ciemnopopielatym z palety RAL. Ostateczny
kolor do ustalenia na etapie wykonawstwa i akceptacji projektanta.
Szczegółowy opis ślusarki budowlanej wewnętrznej okiennej znajduje się na rysunkach zestawieniowych w
dokumentacji, poszczególne okna są oznakowane symbolami na rzutach.
• Parapety wewnętrzne
W budynku zaprojektowano parapety wewnętrzne drewniane. Zastosować rozwiązanie systemowe. Większość
parapetów zaprojektowano jako zakrywające grzejniki. W szczególnych przypadkach wynikających z
wymagań koordynacyjnych i zastosowanych grzejników zaprojektowano parapety licujące ze ścianą
wewnętrzną – patrz rysunki przekrojów i rzutów architektonicznych oraz branżowych. Parapety wykonać w
kolorze ślusarki okiennej – ciemnografitowym zbliżonym do RAL 7024. Na rzutach architektonicznych
podano wysokości parapetów mierzone od poziomu posadzki wykończonej do góry parapetu. Przyjmuje się, że
surowy poziom muru (dolna krawędź otworu okiennego) znajduje się 5 cm poniżej. Grubość parapetów około 3 cm.
Parapet wewnętrzny w hali basenowej. Wokół hali basenowej, wzdłuż fasady szklanej projektuje się obudowę
komory rozprężnej wentylacji mechanicznej nawiewnej w postaci szerokiego parapetu drewnianego (szer. 80
cm) na wysokości ok. 27 cm nad posadzką, mogącego służyć także do siedzenia. W parapecie od strony okien
znajduje się szczelina nawiewna. Parapet malować bejcą we kolorze ciemnografitowym zbliżonym do RAL
7024 – przed zamówieniem próbka malowania do akceptacji architekta i inwestora.
• Wewnętrzne ścianki szklane z drzwiami
Ścianki szklane typu DORMA lub równoważne. Szklenie szkłem przezroczystym, bezpiecznym, białym lub
kolorowym – wg rysunków zestawieniowych. Szklenie w ramach aluminiowych i bezramowe – zgodnie z
dokumentacją projektową. Dla przegród ppoż. należy zapewnić wymaganą klasę odporności ogniowej i
dymoszczelność – również w płaszczyźnie przegrody ponad sufitem podwieszanym aż do stropu
konstrukcyjnego.
• Okna zewnętrzne pojedyncze i pasmowe z profili PCV
Kształtowniki PCV klasy A, minimum 5-cio komorowe, z wkładką termoizolacyjną. Minimalna grubość
całkowita kształtowników 70mm (głębokość zabudowy), barwione w masie na kolor ślusarki okiennej –
ciemnografitowy zbliżony do RAL 7024. Szklenie szybą zespoloną o współczynniku przenikania ciepła U =
1,1 W/m2K. Szczegóły wg rysunków zestawieniowych.
• Okna zewnętrzne aluminiowe
Okna zewnętrzne pojedyncze: aluminiowe, w systemie Reynayers CS 86 HI lub równoważnym, malowane
proszkowo na kolor RAL 7024. Szklenie szybą zespoloną o współczynniku przenikania ciepła U = 1,1
W/m2K.
Okna zewnętrzne pasmowe: aluminiowe, w systemie Reynayers CW 50 HI lub równoważnym, z
niewidocznymi z zewnątrz profilami mocującymi, malowane proszkowo na kolor RAL 7024. Szklenie szybą
zespoloną o współczynniku przenikania ciepła U = 1,1 W/m2K.
• Parapety zewnętrzne
Aluminiowe, systemowe, w standardzie firmy Reynayers lub równoważne, malowane proszkowo na kolor
RAL 7024 – jak ślusarka okienna.
• Ślusarka drzwiowa zewnętrzna
99
Główny zespół wejściowy: Ślusarka aluminiowa w standardzie firmy Reynayers CS 86 HI lub równoważna.
Zestaw drzwi składa się z drzwi obrotowych BESAM RD4 2400x2488 lub równoważnych oraz pary drzwi
dwuskrzydłowych, symetrycznych, o szerokości 180 cm w świetle przejścia każde.
Profile ciepłe, malowane proszkowo w kolorze RAL 7024, szklone zestawami dwuszybowymi odpornymi na
uderzenia (szkło bezpieczne), współczynnik przenikania ciepła U = 1,1 W/m2K. Nad drzwiami kurtyny
powietrzne wg projektu instalacji wentylacji.
Drzwi ewakuacyjne z klatek schodowych: Drzwi pełne aluminiowe, ślusarka w standardzie firmy Reynayers
CW 50 lub równoważna. Dwuskrzydłowe, otwierane na zewnątrz, skrzydło czynne szerokości 90 cm.
Drzwi do pomieszczeń chemii basenowej: Drzwi pełne aluminiowe, ślusarka w standardzie firmy Reynayers
CW 50 lub równoważna. Jednoskrzydłowe z naświetlem, otwierane na zewnątrz, skrzydło szerokości 90 cm.
• Drzwi zewnętrzne z profili PCV
Kształtowniki PCV klasy A, minimum 5-cio komorowe, z wkładką termoizolacyjną. Minimalna grubość
całkowita kształtowników 70mm (głębokość zabudowy), barwione w masie na kolor ślusarki okiennej –
ciemnografitowy zbliżony do RAL 7024. Szklenie szybą zespoloną o współczynniku przenikania ciepła U =
1,1 W/m2K odporną na uderzenia (szkło bezpieczne). Szczegóły wg rysunków zestawieniowych.
• Fasady aluminiowo - szklane
Fasady aluminiowo - szklane wykonać jako systemowe w standardzie firmy Reynayers CW 50 HI lub
równoważnym. Szklenie szybą zespoloną o współczynniku przenikania ciepła U = 1,1 W/m2K (wartość
maksymalna). Szkło bezpieczne klasy minimum P2. Konstrukcja fasady aluminiowa. Profile ciepłe, malowane
proszkowo w kolorze ciemnografitowym RAL 7024.
• Świetliki dachowe
Świetliki w konstrukcji aluminiowej, profile zamknięte w standardzie firmy Reynayers CW 50 HI lub
równoważne, szklenie szkłem hartowanym bezpiecznym, szyby zespolone. Współczynnik przenikania ciepła
dla zestawu szyba + profil U = 1,0 W/m2K. Malowanie proszkowe na kolor RAL 7024. Obróbki blacharskie
systemowe.
• Wyłazy dachowe
Wyłazy dachowe zaprojektowano z dwóch klatek schodowych: w części wysokiej przy salach konferencyjnych
i w budynku dawnej pralni. Wymiar wyłazu w świetle 80x80 cm. Zastosować rozwiązanie systemowe jednego
z dostępnych na rynku producentów.
• Klapy dymowe
W klapy dymowe wyposażone są wszystkie klatki schodowe przeznaczone do ewakuacji ludzi.
Zaprojektowano klapy dymowe prostokątne z podstawą prostą, z wypełnieniem w postaci kopuły akrylowej,
sterowane automatycznie, wpięte w system ochrony pożarowej budynku i skonfigurowane tak, aby na
wypadek pożaru otworzyły się samoczynnie. Współczynnik przenikania ciepła zestawu U=1,1 W/m 2K.
2.2.2. Materiały pomocnicze
• Akcesoria do montażu i obróbki
Do wszystkich opisanych elementów stolarki i ślusarki budowlanej należy przewidzieć komplet odpowiednich
zamocowań do konstrukcji nośnej budynku i ich systemową obróbkę, w tym izolację termiczną i
przeciwwodną.
W tym:
• elastyczne materiały uszczelniające:
- uszczelki w kolorze stolarki okiennej i drzwiowej
- pianka poliuretanowa
- silikon
• elementy łączące odpowiadające wymogom norm jak kołki rozporowe lub kotwy;
Szczegółowe wymagania dotyczące rozwiązań materiałowych, wymagań przeciwpożarowych i wyposażenia
sprecyzowano w dokumentacji projektowej.
100
3.
SPRZĘT
3.1.
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 3.
3.2.
Sprzęt do wykonania robót
Wykonawca przystępujący do wykonania stolarki i ślusarki otworowej powinien
wykazać się możliwością korzystania z elektronarzędzi i drobnego sprzętu
budowlanego.
4.
TRANSPORT
4.1.
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w ST. 00 Wymagania ogólne - pkt.4.
4.2.
Materiały mogą zostać dostarczone dowolnym transportem, w taki sposób, aby podczas transportu zapewniona
była ochrona przed warunkami atmosferycznymi, stateczności elementów i wykluczona ewentualność ich
uszkodzenia.
Warunki przechowywania elementów ościeżnic, elementów łączących, elementów pomocniczych powinny
zapewniać stałą gotowość ich użycia. Materiały powinny być przechowywane w pomieszczeniach krytych,
zamkniętych, o wilgotności 70% lub w magazynach półotwartych z osłonami przeciwdeszczowymi
(zabezpieczenia przed korozją i wpływami atmosferycznymi).
Stolarkę należy transportować i składować w pozycji pionowej. Należy również odizolować je od materiałów
budowlanych o szkodliwym oddziaływaniu na drewno i metale np.: wapna, zapraw budowlanych, kwasów.
5.
5.1.
WYKONANIE ROBÓT
5.2.
Przed przystąpieniem do robót związanych z montażem stolarki otworowej należy ocenić możliwość
bezusterkowego wykonania prac, poprzez:
a) ocenę miejsca wbudowania, w szczególności
- wyglądu ościeży pod względem równości, pionowości oraz wypoziomowania;
- wymiary otworów
- dokładność wykonania ościeży i stan powierzchni, do których ma przylegać ościeżnica
- jakość montowanych elementów i innych materiałów pomocniczych.
b) sprawdzenie jakości elementów przewidzianych do wbudowania;
c) sprawdzenie możliwości właściwego połączenia ościeżnicy z konstrukcją budynku;
Wbudowanie elementów można rozpocząć dopiero wtedy, kiedy można obciążać części nośne budynku.
Warunkiem prawidłowego wbudowania elementów jest sprawdzenie, czy pomiędzy ich wymiarami a
wymiarami ościeża, w które mają zostać wbudowane nie zachodzą
niezgodności większe niż dopuszczalne
odchyłki wymiarowe. Elementy stolarki otworowej powinny być oczyszczone z brudu i innych
zanieczyszczeń.
Przy montażu stolarki i ślusarki budowlanej należy przestrzegać zasad podanych w normie PN-B10085. Zaleca się montaż stolarki otworowej po związaniu tynków na ścianach przy zachowaniu wymaganych
szczelin styku. Przed przystąpieniem do osadzania stolarki otworowej należy wyznaczyć w ościeżu
płaszczyznę zamocowania elementu
Stolarkę okienną należy montować na podkładach lub listwach.. Przy osadzaniu należy wykonać próg w
postaci listwy z ceownika walcowanego lub zimnogiętego o szer. 50 mm ± 2 mm. Należy wykluczyć
bezpośredni kontakt powierzchni lakierowanych z wykonywanymi na mokro cementowymi zaprawami
tynkarskimi. W przypadku konieczności wykonywania robót wykończeniowych na mokro wokół
wbudowanych konstrukcji aluminiowych należy na czas robót zabezpieczyć konstrukcję folią PCV lub
lakierem ochronnym. Między powierzchnią profili a tynkiem lub inną warstwą licową należy pozostawić
101
szczelinę o szerokości minimum 5 mm, którą po zakończeniu robót wypełnia się trwale plastyczną masą
uszczelniającą.
Ościeżnice należy zamocować w ościeżu w miejscach gdzie występują siły pochodzące z obciążenia
skrzydłami zawiasów i łożysk. Odległość miejsc mocowania do naroży powinny wynosić 50 – 100 mm,
rozstaw pomiędzy kolejnymi miejscami mocowani 200 mm
Maksymalna odległość pomiędzy punktami mocowania to 700 mm. W otworach w ościeżu należy osadzić
kołki rozporowe. Wkręty mocujące powinny wkręcać się na całą długość kołka osadzonego w ścianie.
Do mocowania stolarki otworowej i drążków do ćwiczeń nie wolno używać materiałów, które mogłyby
uszkodzić wbudowane elementy.
Możliwe jest zamocowanie za pomocą:
- kołków rozporowych
- kotew stalowych,
odpowiednio do rodzaju ściany, w jakiej wykonany jest otwór.
Zamocowanie powinno zapewniać przenoszenie sił i obciążeń wywołanych ciężarem wbudowanego elementu i
parcia wiatru na konstrukcję budynku.
Osadzone w ościeżach skrzydła okienne i drzwiowe winny być uszczelnione tak, aby nie następowało
przewiewanie. Powstałe szczeliny należy wypełnić elastycznym materiałem uszczelniającym, zgodnym z
zaleceniem producenta stolarki otworowej.
Ustawioną stolarkę należy sprawdzić w pionie i poziomie oraz dokonać pomiaru przekątnych przed i po
przykręceniu.
Osadzenie parapetów należy wykonywać po osadzeniu i zamocowaniu okna. Należy wykuć w pionowych
powierzchniach ościeży wąskie bruzdy dostosowane do grubości parapetu. Dla parapetów o większym
wysięgu należy osadzić w murze podokiennym wsporniki stalowe rozstawione w odległości nie większej niż 1
m. Należy wyrównać zaprawą mur podokienny z małym spadkiem w kierunku pomieszczenia i osadzić parapet
na piance montażowej. Styk parapetu z oknem i ścianą uszczelnić systemowymi uszczelkami lub silikonem.
6.
6.1.
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 6.
6.2.
Zakres kontroli powinien być zgodny z normą PN-B-10085. W szczególności należy sprawdzić:
• zaświadczeń o jakości i świadectw wystawianych przez producenta,
• wymiary i wymagania jakościowe wyrobu w tym gładkość powierzchni profili
• jednolitość barwy powłoki,
• stanów powłok wykończeniowych profili,
• stanu oszklenia (szkło bez wad i uszkodzeń mechanicznych),
• wielkość luzu pomiędzy otworem a oknem lub drzwiami,
• sposób i geometrię zamocowania,
• sposób uszczelnienia,
• sprawność działania skrzydeł i elementów ruchomych oraz funkcjonowanie okuć,
• prawidłowość wykonania z uwzględnieniem szczegółów konstrukcyjnych.
Dopuszczalne odchylenie o pionu i poziomu nie powinno być większe niż 2 mm na 1 m wysokości, jednak nie
więcej niż 3 mm na całej długości elementów ościeżnicy. Odchylenie ościeżnicy od płaszczyzny pionowej nie
może być większe niż 2 mm. Różnice wymiarów przekątnych nie powinny być większe niż:
• - 1 mm przy długości przekątnej do 1 m,
• - 2 mm przy długości przekątnej do 2 m,
• - 3 mm przy długości przekątnej do 3 m.
7.
OBMIAR ROBÓT
7.1.
102
7.2.
Obmiar stolarki otworowej przeprowadza się w m2 ich powierzchni.
Obmiar ilości zamontowanych parapetów przeprowadza się w metrach bieżących.
Ilość okien i drzwi oblicza się w sztukach w nawiązaniu do zestawień stolarki z ewentualnymi zmianami
zaakceptowanymi przez Inspektora Nadzoru.
8.
8.1.
ODBIÓR ROBÓT
8.2.
Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami nadzoru, jeżeli wszystkie
pomiary i badania wg pkt. 6 dały pozytywne wyniki.
• - zgodność z dokumentacją projektową,
• - rodzaj zastosowanych materiałów i wyrobów,
• - prawidłowość osadzenia elementów w konstrukcji,
• - pion i poziom zamontowanej stolarki i ślusarki oraz parapetów,
• - dokładność uszczelnienia,
• - prawidłowość działania elementów ruchomych oraz funkcjonowania okuć,
• - wygląd zewnętrzny.
Z dokonanego odbioru robót należy sporządzić protokół, w którym należy wymienić zauważone usterki. Jeżeli
wszystkie przeprowadzone sprawdzenia dadzą wynik dodatni roboty należy uznać za zgodne z warunkami
technicznymi. W razie zakwestionowania całości lub części robót, należy całkowicie lub częściowo odrzucić
roboty, lub dokonać odpowiednich poprawek.
9.
9.1.
9.2.
Cena jednostkowa wykonania robót związanych z osadzeniem stolarki i ślusarki otworowej obejmuje:
• roboty pomiarowe,
• oznaczenie i zabezpieczenie miejsca prowadzenia prac,
• przygotowanie i montaż oraz demontaż zabezpieczeń,
• zakup przeznaczonych do wbudowania elementów,
• transport na miejsce składowania na placu budowy,
• transport do miejsca wykonywania prac,
• wbudowanie elementów stolarki i ślusarki,
• wypełnienie wolnych przestrzeni pianką
• uszczelnienie ościeżnic
• utrzymanie stanowiska pracy w należytym stanie,
• uporządkowanie miejsca montażu,
• wykonanie badań i pomiarów kontrolnych.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
Uwzględniono następujące dokumenty:
- Polskie normy:
1) PN-EN 1026:2001 Okna i drzwi -- Przepuszczalność powietrza – Metoda badania
2) PN-EN 1027:2001 Okna i drzwi -- Wodoszczelność -- Metoda badania
3) PN-EN-1191:2002 Okna i drzwi -- Odporność na wielokrotne otwieranie i zamykanie -- Metoda badania
4) PN-EN 1192:2001 Drzwi -- Klasyfikacja wymagań wytrzymałościowych
103
5) PN-EN 12046-1:2005 Siły operacyjne -- Metoda badania -- Część 1: Okna
6) PN-EN 12046-2:2001 Siły operacyjne -- Metoda badania -- Część 2: Drzwi
7) PN-EN 12207:2001 Okna i drzwi -- Przepuszczalność powietrza -- Klasyfikacja
8) PN-EN 12208:2001 Okna i drzwi -- Wodoszczelność -- Klasyfikacja
9) PN-EN-12210:2001/AC:2006 Okna i drzwi -- Odporność na obciążenie wiatrem -- Klasyfikacja
10) PN-EN 12211:2001 Okna i drzwi -- Odporność na obciążenie wiatrem -- Metoda badania
11) PN-EN 12217:2005 Drzwi -- Siły operacyjne -- Wymagania i klasyfikacja
12) PN-EN 12219:2002 Drzwi -- Wpływ klimatu -- Wymagania i klasyfikacja
13) PN-EN 12400:2004 Okna i drzwi -- Trwałość mechaniczna – Wymagania i klasyfikacja
14) PN-EN 12519:2007 Okna i drzwi -- Terminologia
15) PN-EN 13049:2004 Okna -- Uderzenie ciałem miękkim i ciężkim – Metoda badania, wymagania
dotyczące bezpieczeństwa i klasyfikacja
16) PN-EN 13115:2002 Okna -- Klasyfikacja właściwości mechanicznych -- Obciążenia pionowe,
zwichrowanie i siły operacyjne
17)PN-EN 13126-1:2007 Okucia budowlane -- Wymagania i metody badań dotyczące okuć do okien i drzwi
balkonowych -- Część 1: Wymagania wspólne dla wszystkich rodzajów okuć
23) PN-EN 14351-1:2006 Okna i drzwi -- Norma wyrobu, właściwości eksploatacyjne -- Część 1: Okna i
drzwi
zewnętrzne bez właściwości dotyczących odporności ogniowej i/lub dymoszczelności
24) PN-EN 14600:2005 Drzwi, bramy i otwieralne okna z właściwościami dotyczącymi odporności ogniowej
i/lub dymoszczelności -- Wymagania i klasyfikacja (oryg.)
25) PN-EN 14608:2006 Okna -- Oznaczanie odporności na obciążenia w płaszczyźnie skrzydła
26) PN-EN 14609:2006 Okna -- Oznaczanie odporności na skręcanie statyczne
27) PN-EN 947:2000 Drzwi rozwierane -- Oznaczanie odporności na obciążenie pionowe
28) PN-EN 948:2000 Drzwi rozwierane -- Oznaczanie wytrzymałości na skręcanie statyczne
29) PN-EN ISO 12567-1:2004 Cieplne właściwości użytkowe okien i drzwi -- Określanie współczynnika
przenikania ciepła metodą skrzynki grzejnej -- Część 1: Kompletne okna i drzwi
30) PN-EN ISO 12567-2:2006 Cieplne właściwości użytkowe okien i drzwi -- Określanie współczynnika
przenikania ciepła metodą skrzynki grzejnej -- Część 2: Okna dachowe i inne okna wystające z płaszczyzny
31) PN-ENV 1627:2006 Okna, drzwi, żaluzje -- Odporność na włamanie -- Wymagania i klasyfikacja (oryg.)
32) PN-ENV 1628:2006 Okna, drzwi, żaluzje -- Odporność na włamanie -- Metoda badania dla określenia
odporności na obciążenie statyczne (oryg.)
odporności na obciążenie dynamiczne (oryg.)
odporności na próby włamania ręcznego (oryg.)
35) PN-EN 1121:2001Drzwi -- Zachowanie się pomiędzy dwoma różnymi klimatami -- Metoda badania
37) PN-EN 1155:1999/AC:2006 Okucia budowlane – Przytrzymywacze elektryczne otwarcia drzwi
rozwieranych i wahadłowych -- Wymagania i metodybadań
38) PN-EN 12365-1:2006 Okucia budowlane -- Uszczelki i taśmy uszczelniające do drzwi, okien, żaluzji i
ścian osłonowych -- Część 1: Wymagania eksploatacyjne i klasyfikacja
39)PN-EN 12365-2:2006 Okucia budowlane -- Uszczelki i taśmy Uszczelniające do drzwi, okien, żaluzji i
ścian osłonowych -- Część 2: Metoda badania liniowej siły ściskającej
ścian
osłonowych -- Część 3:Metoda badania powrotu poodkształceniowego
ścian osłonowych -- Część 4: Metoda badania powrotu poodkształceniowego po przyspieszonym starzeniu
42) PN-EN 130:1998 Metody badań drzwi -- Badanie sztywności skrzydeł drzwiowych przez wielokrotne
wichrowanie
43) PN-B-10201:1998 Stolarka budowlana -- Drzwi drewniane listwowe wewnętrzne
44) PN-B-10221:1998 Stolarka budowlana -- Naświetla drewniane wewnętrzne
46) PN-B-91000:1996 Stolarka budowlana -- Okna i drzwi – Terminologia
47) PN-B-05000:1996 Okna i drzwi. Pakowanie, przechowywanie i transport.
104
48) PN-B-02403:1982 Ogrzewnictwo. Temperatury obliczeniowe zewnętrzne.”
49) PN-B-02867:1990/Az1:2001 Ochrona przeciwpożarowa budynków.
50) PN-EN 12758:2005 Szkło w budownictwie -- Oszklenie i izolacyjność od dźwięków powietrznych -Opisy wyrobu oraz określenie właściwości
51) PN-EN 1279-1:2006/AC:2006 Szkło w budownictwie -- Szyby zespolone izolacyjne -- Część 1:
Wymagania ogólne, tolerancje wymiarowe oraz zasady opisu systemu
52) PN-EN 1279-2:2004/Ap1:2005 Szkło w budownictwie -- Szyby zespolone izolacyjne -- Część 2:
Długotrwała metoda badania i wymagania dotyczące przenikania wilgoci
53) PN-EN 1279-3:2004 Szkło w budownictwie -- Szyby zespolone izolacyjne – Część 3: Długotrwała metoda
badania i wymagania dotyczące szybkości ubytku gazu oraz tolerancje koncentracji gazu
54) PN-EN 1279-4:2004 Szkło w budownictwie -- Szyby zespolone izolacyjne – Część 4: Metody badania
fizycznych właściwości uszczelnień obrzeży
55) PN-EN 1279-5:2006 Szkło w budownictwie -- Izolacyjne szyby zespolone -- Część 5: Ocena zgodności
wyrobu z normą
56) PN-EN 1279-6:2004 Szkło w budownictwie -- Szyby zespolone \izolacyjne -- Część 6: Zakładowa
kontrola produkcji i badania okresowe
57) PN-EN 1288-1:2002 Szkło w budownictwie -- Określanie wytrzymałości szkła na zginanie -- Część 1:
Podstawy badań szkła
Metoda współosiowego dwupierścieniowego badania płaskich próbek o dużych powierzchniach badanych
Badanie na próbkach podpartych na dwóch podporach (czteropunktowe zginanie)
Badanie szkła profilowego w kształcie litery U
Metoda współosiowego dwupierścieniowego badania płaskich próbek o małych powierzchniach badanych
62) PN-EN 12898:2004 Szkło w budownictwie -- Określenie emisyjności
63) PN-EN 14072:2006 Szkło w meblach -- Metody badań
64) PN-EN 410:2001/Ap2:2003 Szkło w budownictwie -- Określenie świetlnych i słonecznych właściwości
oszklenia
65) PN-EN 673:1999/Ap:2003 Szkło w budownictwie -- Określenie współczynnika przenikania ciepła "U" –
Metoda obliczeniowa
66) PN-EN ISO 12543-1:2000 Szkło w budownictwie -- Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe -Definicje i opis części składowych
67) PN-EN ISO 12543-2:2000/A1:2005 Szkło w budownictwie -- Szkło warstwowe i bezpieczne szkło
warstwowe – Bezpieczne szkło warstwowe (oryg.)
68) PN-EN ISO 12543-3:2000 Szkło w budownictwie -- Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe -Szkło warstwowe
69) PN-EN ISO 12543-4:2000 Szkło w budownictwie -- Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe -Metody badań odporności
70) PN-EN ISO 12543-5:2000 Szkło w budownictwie -- Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe -Wymiary i wykończenie obrzeża
71) PN-EN ISO 12543-6:2000 Szkło w budownictwie -- Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe –
Wygląd
72) PN-EN ISO 14438:2005 Szkło w budownictwie -- Określenie wartości bilansu energetycznego -- Metoda
obliczeniowa
73) PN-B-13203:1988 Szkło -- Właściwości szkła -- Pojęcia i określenia
Niemieckie normy:
1) DIN 4108
współczynniki przenikania ciepła
2) DIN 17 651 tolerancje wymiarowe
3) DIN 1748-F22 własności mechaniczne
105
ST.14. TYNKI I OKŁADZINY WEWNĘTRZNE– CPV 45400000-1
1.
WSTĘP
1.1.
Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru tynków i
okładzin płytkami ceramicznymi ścian wewnętrznych związanych z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i
Sportu Centrum Onkologii w Bydgoszczy.
1.2.
1.3.
• Przygotowanie powierzchni podłoży,
• Wykonanie na ścianach , ościeżach i w bruzdach tynku cementowo-wapiennego kat. III
• Wykonanie na ścianach i sufitach tynku gipsowego
• Ułożenie na ścianach okładziny z płytek ceramicznych, spoinowanie i oczyszczanie płytek,
• Wykonanie na ścianach okładziny z paneli szklanych ze szkła bezpiecznego,
1.4.
1.5.
Wykonanie tynków cementowo-wapiennych winno być zlecone przedsiębiorstwu mającemu właściwe
doświadczenie w realizacji tego typu robót i gwarantującemu właściwą jakość ich wykonania.
2.
MATERIAŁY
2.1.
2.2.
Wymagania dotyczące materiałów do tynków
• zaprawa cementowo wapienna
Przygotowanie zapraw do robót tynkarskich powinno być wykonywane mechanicznie. Zaprawę należy
przygotować w takiej ilości, aby mogła być wbudowana możliwie szybko po jej przygotowaniu, tj. w okresie
około 3 godz. Do tynków cementowo-wapiennych zastosowanym materiałem są zaprawy cementowowapienne, przygotowane na budowie.
Orientacyjny skład zaprawy o konsystencji 10 cm wg stożka pomiarowego:
Marka zaprawy
Cement : ciasto
Cement : wapno
wapienne : piasek
hydratyzowane: piasek
1,5
1:1:9
1:1:9
1:1,5:8
1:1,5:8
1:2:10
1:2:10
3
1:1:6
1:1:6
1:1:7
1:1:7
1:1,7:5
1:1,7:5
5
1:0,3:4
1:0,3:4
1:0,5:4,5
1:0,5:4,5
106
Użyte do wykonania mas tynkarskich cement, wapno, piasek i woda powinny odpowiadać wymaganiom norm
przedmiotowych, w szczególności nie zawierać siarczanów, chlorków, organicznych domieszek.
• zaprawa gipsowa
Są to gotowe, przygotowane fabrycznie mieszanki tynkarskie. Głównymi składnikami tynków gipsowych jest
przede wszystkim wysokiej jakości nie zanieczyszczony gips, kruszywo kalibrowane (średnica do 1,2 mm) i
wiele uszlachetniających dodatków jak plastyfikatory, opóźniacze i inne.
Proporcje mieszanki: 15÷16,5 l wody na worek 30 kg
Właściwości zaprawy gipsowej:
− Czas pracy ok. 2 h
− Wydajność w zależności od grubości warstwy, orientacyjnie 10 kg/ m² przy warstwie 10 mm .
− Początek wiązania ≥ 60 min
− Wytrzymałość na zginanie ≥ 1 N/mm²
− Wytrzymałość na ściskanie ≥ 3 N/mm²
− Przyczepność do podłoża ≥0,3 N/mm²
− Reakcja na ogień A1
− Wysychanie w zależności od grubości nałożonej warstwy, wilgotności pomieszczenia, temperatury i
wentylacji.
Zaprawa powinna posiadać Atest PZH
• płytki ceramiczne w hali basenowej
Płytki ceramiczne systemowe do basenów i plaż basenowych - w standardzie firmy Agrob Buchtal lub
Casalgrande Padana Swimming Pool lub innej o identycznych parametrach technicznych. Kolor płytek ciemny grafit.
Układać z minimalną fugą (maksymalna szerokość fugi: 2mm) Kolor fugi – identyczny z kolorem płytki.
Próbkę płytki i fugi przed zamówieniem przedłożyć do akceptacji architekta.
Minimalne parametry techniczne:
Antypoślizgowość
poślizg 18° (klasa B)
Nasiąkliwość wodna (dla płytek szkliwionych)
E < 3%
Wytrzymałość na zginanie
>= 27 N/mm2
Twardość powierzchni
>= MOHS 6
Odporność na ścieranie
4 klasa ścieralności
Odporność na działanie środków chemicznych
klasa A
Pozostałe parametry techniczne powinny być zgodne z obowiązującymi normami budowlanymi. Ponadto
okładziny ceramiczne powinny posiadać wszelkie atesty i dopuszczenia do stosowania w obiektach służby
zdrowia i na basenach, oraz posiadać odporność na działanie środków chemicznych i dodatków
przeznaczonych dla basenów.
• płytki gresowe w toaletach głównych (parter przy holu, przy gabinetach lekarskich, przy salach
konferencyjnych), zgodnie z dokumentacją projektową
Płytki gresowe w standardzie firmy Marazzi – typ: Monolith Black o wymiarach 60x60 cm – lub inne o
identycznych parametrach technicznych. Układać z minimalną fugą (maksymalna szerokość fugi: 2mm) Kolor
fugi – identyczny z kolorem płytki.
Nasiąkliwość wodna
E <= 0,05 %
>= 35 N/mm2
>= MOHS 7
Odporność na ścieranie wgłębne
<= 175 mm3
Odporność na zaplamienie
klasa 5
zdrowia.
107
• płytki gresowe w pozostałych toaletach, szatniach, pom. personelu, socjalnych, porządkowych, magazynach
sprzętu, bielizny, zgodnie z dokumentacją projektową
Płytki gresowe w standardzie firmy np.: Nowa Gala – typ: Dolomia DM-12 (kolor jasnoszary) o wymiarach
40x40 cm lub inne o identycznych parametrach technicznych. Układać z minimalną fugą (maksymalna
szerokość fugi: 2mm). Kolor fugi – identyczny z kolorem płytki.
E <= 0,05%
>= 35 N/mm2
>= MOHS 7
<= 175 mm3
klasa 5
zdrowia.
• zaprawa klejowa
Dane techniczne
Proporcje mieszanki
2,1 do 2,4 l wody na 10 kg zaprawy
Czas gotowości zaprawy do pracy ok. 4 godziny
Czas otwarty pracy
min. 30 minut
Czas korygowania płytki
10 minut
Temp. przygotowania zaprawy
od +50C do +250C
Temp. podłoża i otoczenia
od +50C do +250C
Odporność na temperatury
od -200C do +600C
Użytkowanie posadzki
po 24 godzinach
Min. grubość zaprawy
2 mm
Max. grubość zaprawy
5 mm
Opakowania worki papierowe
5, 10, 25 kg
Zastosowanie:
Zaprawa klejowa przeznaczona jest do przyklejania ściennych i podłogowych płytek ceramicznych (glazura,
terakota, klinkier, gres) oraz nienasiąkliwych płytek cementowych, betonowych i z kamienia naturalnego.
Podłoże dla zaprawy klejowej mogą stanowić: tynk cementowy, cementowo-wapienny, gipsowy, beton,
gazobeton, jastrych cementowy bądź anhydrytowy oraz surowa powierzchnia wykonana z cegieł, bloczków,
pustaków i innych tego typu materiałów ceramicznych bądź wapienno-piaskowych.
• zaprawa klejowa do okładzin w pomieszczeniach mokrych
W pomieszczeniach mokrych mocowanie płytek wykonać przy pomocy zapraw klejowych o podwyższonych
parametrach C2 np. Sopro FF 450, Sopro No.1 lub równoważnych i z zachowaniem pełnego pokrycia spodu
płytki klejem. Podłoże powinno zostać uprzednio zaizolowane przeciwwilgociowo – wg opisu w ST09
Hydroizolacje
• zaprawa fugowa do spoinowania płytek
Dane techniczne
Proporcje mieszanki
Czas gotowości zaprawy do pracy ok. 2 godziny
od +50C do +250C
od +50C do +250C
od -200C do +600C
po 24 godzinach
Maksymalna grubość spoiny
2 mm
Opakowania worki papierowe
2, 5, 10 kg
108
Zastosowanie
Zaprawa do fugowania przeznaczona jest do barwnego wypełniania spoin w ściennych i podłogowych
okładzinach wykonanych z: płytek ceramicznych (glazura, terakota, gres), płytek z kamienia naturalnego i
aglomeratów kamiennych oraz płytek betonowych i mozaiki ceramicznej. Stosuje się ją do fugowania okładzin
przyklejonych na stabilnych, ściennych płytach drewnopochodnych i gipsowo-kartonowych, na podłożach
wykonanych w systemie ogrzewania podłogowego lub ściennego.
• zaprawa fugowa do spoinowania płytek pomieszczeniach mokrych
Stosować fugi wysokowytrzymałe SoproDur HF-8, HF-30 lub równoważne. W miejscach dylatacji stosować
fugi silikonowe Sopro Silikon lub równoważne.
• profile wykończeniowe,
Listwy aluminiowe malowane proszkowo w odcieniu zbliżonym do koloru płytek, mające na celu
wykończenie górnych krawędzi okładzin z płytek ściennych
Nie przewiduje się wykończenia narożników profilami systemowymi (dotyczy wszystkich narożników:
wewnętrznych i zewnętrznych, pionowych i poziomych).
• silikony.
Dane techniczne:
Czas obróbki
ok. 15 minut
Temp. stosowania
od +50C do +400C
Odporność na temperatury od -400C do +1800C
Głębokość spoiny
max. 14 mm
Szerokość spoiny
4 do 25 mm
Opakowania
kartusze plastikowe 300 ml
Przechowywanie 18 miesięcy od daty produkcji
Właściwości
Zabezpiecza przed rozwojem grzybów, pleśni i glonów, zapewnia estetykę i zdrowy klimat w pomieszczeniu.
Przedłuża trwałość koloru i zwiększający odporność spoin na zabrudzenia oraz promieniowanie UV
Zachowuje wysoką elastyczność podczas całego okresu eksploatacji, utwardza się bez skurczu. Do wykonania
uszczelnień wewnątrz i na zewnątrz, szczególnie w miejscach narażonych na działanie wilgoci i czynniki
biologiczne, również do narożnikowego spoinowania płytek ceramicznych. Do wykonania uszczelnień kabin
prysznicowych, brodzików, połączeń wokół mebli i armatury łazienkowej, umywalek, toalet, wanien itp.
Do wypełniania szczelin w blatach kuchennych i wokół zlewozmywaków
• Siatka Rabitza
Są to siatki tkane z drutu stalowego (czarnego) o średnicy około 0,8mm i oczkach około 10-15mm.
Dostępne w rolkach 10,25 i 50m2 szerokości 1 m. Zastosowanie przede wszystkim jako siatki podtynkowe
Płytki ceramiczne, masy klejące i uszczelniające oraz akcesoria muszą być dostarczone w najwyższej kategorii
jakości producenta.
• okładziny ścienne z paneli szklanych
Panele ze szkła hartowanego, bezpiecznego, klejonego. Wymiary, kolorystyka i rozmieszczenie paneli wg
rysunków architektonicznych. Wykonawca jest zobowiązany przedłożyć próbki materiałów wykończeniowych
wraz z kolorystyką do akceptacji projektanta. Wszystkie materiały wykończeniowe muszą posiadać atesty do
stosowania w obiektach służby zdrowia.
3.
SPRZĘT
3.1.
109
3.2.
Szczególne zasady dotyczące sprzętu
1. Tynki cementowo-wapienne i gipsowe
Wykonawca przystępujący do wykonania robót tynkarskich, powinien wykazać się możliwością korzystania z
następującego sprzętu:
− mieszarki do zapraw,
− rusztowania wewnętrznego np. typu warszawskiego.
− betoniarka wolnospadowa
− naczynia i mieszadło na wolnoobrotowej wiertarce
− agregat tynkarski
Możliwe jest też ręczne wykonywanie prac tynkarskich i okładzinowych przy użyciu następujących narzędzi:
− kielni murarskich,
− łat drewnianych lub aluminiowych,
− pac drewnianych, plastikowych lub filcowych,
− poziomic itd.
Roboty można wykonać przy użyciu dowolnego sprzętu zaakceptowanego przez Inspektora Nadzoru.
2. Okładziny ścienne
Wykonawca przystępujący do wykonania robót, powinien wykazać się możliwością korzystania z
elektronarzędzi i drobnego sprzęt budowlanego oraz lekkiego rusztowania przystosowanego do wysokości
licowanych ścian. Roboty można wykonać przy użyciu sprzętu zaakceptowanego przez Inspektora Nadzoru.
4.
TRANSPORT
4.1.
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt. 4.
4.2.
1. Tynk cementowo-wapienny
Materiały do wykonywania tynków dostarczone być mogą dowolnym transportem, zapewniającym ochronę
przed warunkami atmosferycznymi. Powinny być składowane w sposób zabezpieczający przed warunkami
atmosferycznymi, w szczególności przed wilgocią.
Wapno i cement oraz piasek powinny być składowane na suchym podłożu, niedopuszczalny jest kontakt z
gruntem. Miejsce gdzie składowane jest wapno palone powinno być wyposażone w sprzęt gaśniczy, zgodnie z
wymogami p.poż.. Przy gaszeniu wapna należy zachować środki ostrożności zgodnie z wymogami BHP.
Przechowywanie materiałów powinno odbywać się w magazynach półotwartych lub zamkniętych, suchych i
przewiewnych, zabezpieczonych przed opadami atmosferycznymi.
2. Tynk gipsowy
Materiały do wykonywania tynków gipsowych dostarczone być mogą dowolnym transportem, zapewniającym
ochronę przed warunkami atmosferycznymi. Powinny być składowane w sposób zabezpieczający przed
warunkami atmosferycznymi, w szczególności przed wilgocią.
3. Okładzina ścienna z płytek ceramicznych
Płytki okładzinowe pakowane są w kartony lub za foliowane pakiety, i dostarczane na paletach. Należy
składować je w pomieszczeniach zamkniętych, suchych, w dodatnich temperaturach, na równej i mocnej,
poziomej posadzce. Przechowywanie materiałów powinno odbywać się w magazynach półotwartych lub
zamkniętych, suchych i przewiewnych
Do przewozu zaleca się stosowanie samochodów krytych plandeką, z otwieranymi burtami. Przewożone płytki
oraz tafle szklane należy zabezpieczyć przed wpływami atmosferycznymi oraz przesunięciem aby uniknąć
uszkodzeń mechanicznych takich jak złamanie i kruszenie, uszkodzenia szkliwa itd..
Klejów przeznaczonych do wykonywania okładzin ściennych nie należy transportować i przechowywać w
temperaturze poniżej 5ºC. Zabezpieczyć przed wpływami atmosferycznymi, a w szczególności przed deszczem
i zamoczeniem.
110
5.
WYKONANIE ROBÓT
5.1.
Wykonawca przedstawi Inspektorowi Nadzoru do akceptacji harmonogram robót uwzględniający wszystkie
warunki w jakich będą wykonywane.
5.2.
1. Tynk cementowo-wapienny
Do wykonywania tynków można przystąpić po zakończeniu procesu osiadania i skurczu murów, tj. po upływie
4-6 miesięcy po zakończeniu stanu surowego.
Przed przystąpieniem do robót tynkowych powinny być zakończone wszystkie roboty stanu surowego,
zakończone wszystkie roboty instalacyjne podtynkowe, zamurowane przebicia i bruzdy, osadzone ościeżnice
drzwiowe i okienne (z wyjątkiem okien i drzwi aluminiowych).
Tynki należy wykonywać w temp. nie niższej niż 5ºC i pod warunkiem, że w ciągu doby temperatura nie
spadnie poniżej 0ºC. W niższych temperaturach można wykonywać roboty tynkarskie jedynie przy
zastosowaniu odpowiednich środków zabezpieczających.
Zaprawę cementowo-wapienną należy przygotować z użyciem cementu portlandzkiego i żużla. Do zaprawy
należy stosować wapno sucho gaszone w postaci ciasta wapiennego otrzymanego z wapna niegaszonego lub
wapna pokarbidowego, które powinno tworzyć jednolitą i jednobarwną masę, bez grudek wapna niegaszonego
i bez zanieczyszczeń.
Skład objętościowy zaprawy należy dobierać doświadczalnie, w zależności od marki zaprawy oraz rodzaju
cementu i wapna.
Przy mieszaniu (mechanicznym lub ręcznym) należy najpierw mieszać składniki sypkie (cement, wapno sucho
gaszone i piasek), aż do uzyskania jednorodnej mieszaniny, a następnie dodać wodę i w dalszym ciągu mieszać
do uzyskania jednorodnej zaprawy. W przypadku stosowania dodatków sypkich należy je zmieszać na sucho z
cementem przed połączeniem z pozostałymi składnikami
sypkimi. W przypadku stosowania dodatków
ciekłych (np. Ciasta wapiennego) należy je rozprowadzić w wodzie przed dodaniem do składników sypkich.
Podłoże z elementów ceramicznych, pod wykonanie tynków, powinno być czyste i odtłuszczone, spoiny
powinny być nie zapełnione zaprawą na głębokość 10-15 mm . Suche podłoże należy zwilżyć przed
wykonaniem obrzutki.
Tynki można wykonać w sposób ręczny lub mechaniczny.
Obrzutkę grubości 3-4 mm , należy wykonać z zaprawy cementowo-wapiennej marki 3 lub 5, lub z zaprawy
cementowej 1:1
Narzut należy wykonywać przy użyciu pasów lub listew kierunkowych, z zaprawy cementowowapiennej, po
związaniu obrzutki lecz przed jej stwardnieniem. Podczas wyrównywania należy warstwę narzutu dociskać
pacą przesuwaną stale w jednym kierunku. Grubość warstwy narzutu powinna wynosić 8-15 mm .
Gładź należy nanosić po związaniu warstwy narzutu lecz przed jego stwardnieniem.
Podczas zacierania warstw gładzi powinna być mocno dociskana do warstwy narzutu. Gładź należy wykonać z
zaprawy cementowo-wapiennej. Piasek użyty do wykonania gładzi powinien być przesiany, o uziarnieniu 0,250,5 mm . Gładź należy zacierać jednolicie, gładką pacą drewnianą.
Świeżo wykonane tynki w czasie wiązania i twardnienia, tj. ok. 1 tygodnia, powinny być zwilżone wodą.
2. Tynk gipsowy
Do wykonywania tynków gipsowych można przystąpić po zakończeniu procesu osiadania i skurczów murów,
tj. po upływie 4-6 miesięcy po zakończeniu stanu surowego.
Przed przystąpieniem do robót tynkowych powinny być:
zakończone wszystkie roboty stanu surowego
zakończone roboty instalacyjne podtynkowe, zamurowane przebicia i bruzdy,
osadzone ościeżnice drzwiowe i okienne.
Podłoże powinno być czyste, zwarte, nośne i wolne od zatłuszczeń. Farby emulsyjne, olejne, klejowe oraz
luźne ziarnka piasku i tynku należy usunąć. Części stalowe zabezpieczyć przed korozyjnym działaniem gipsu
np. nałożyć antykorozyjne powłoki malarskie. Podłoża silnie chłonące (np. gazobeton) oraz nierównomiernie
chłonne (np. cegła silikatowa lub ceramiczna) należy zagruntować emulsją gruntującą.
Uwaga: Nie wolno tynkować powierzchni zamarzniętych oraz świeżo tynkowanych.
111
Wykonanie tynku gipsowego przebiega w następującej kolejności:
Zagruntowanie podłoża
Zamocowanie profili (jeśli są stosowane)
Nałożenie tynku
Wstępne wyrównanie łatą aluminiową
Po częściowym stwardnieniu tynku wyprowadzenie powierzchni i kątów
W końcowej fazie twardnienia tynku zroszenie powierzchni wodą w postaci mgły, zatarcie pacą
gąbkową w celu wyciągnięcia "mleczka", a następnie wygładzenie pacą metalową nierdzewną
Prace należy wykonywać w temperaturze + 5 °C do +25 °C. Jeżeli istnieje konieczność nakładania tynku w
dwóch warstwach należy wówczas pierwszą warstwę tynku, który nie związał całkowicie zatrzeć w "jodełkę" i
po związaniu nałożyć kolejna warstwę metodą "mokre na mokre".
Przed przystąpieniem do wykonywania okładzin powinny być zakończone wszystkie roboty stanu surowego.
Przed rozpoczęciem prac należy dokonać odbioru podłoża i sprawdzić jego:
- nośność,
- stabilność,
- czystość,
- równość i geometrię ścian,
- nienasiąkliwość.
Podłoże pod okładziny powinno być równe i gładkie.
Temperatura powietrza przy mocowaniu okładzin nie powinna być mniejsza niż 5ºC.
Bezpośrednio przed wykonywaniem robót podłoże powinno zostać oczyszczone z brudu i kurzu. Nie powinno
być porysowane ani mieć złuszczonej powierzchni. Ewentualne rysy i pęknięcia należy zaprawić zaprawą
cementową, nierówności należy wyrównać zaprawą o wytrzymałości nie niższej niż 5 MPa, po uprzednim
zwilżeniu podłoża. Przy nierównościach do 3 mm wystarczające jest nałożenie cienkiej warstwy wygładzającej
np. tynku pocienionego lub kleju. Przed przystąpieniem do mocowania okładziny należy określić jej obrys,
wyznaczyć położenie powierzchni, i określić położenie górnej krawędzi elementów w poszczególnych rzędach
za pomocą naciągniętego sznura. Płytki powinny zostać posortowane, wstępnie należy rozplanować ich
ułożenie na ścianie. Płytki ceramiczne do wykonania okładzin wewnętrznych będą mocowane na kleju, na
dokładnie wyrównanym podłożu. Ściany powinny być czyste i odkurzone, a ewentualne ubytki wyrównane
zaprawą cementową, ściany z płyt gipsowo-kartonowych należy zagruntować rozrzedzonym klejem. Płytki
zostaną ułożone do poziomu górnej krawędzi ościeżnic drzwiowych tj. do wysokości ok. 210 cm. Układanie
płytek rozpoczyna się od wyznaczenia rozmieszczenia płytek. Rozplanowanie płytek powinno być
symetryczne względem otworów drzwiowych i okiennych, oraz aby docinki płytek przy krawędziach (końcach
ścian) miały wymiar większy niż połowa płytki. Należy sprawdzić również usytuowanie i poziomy osadzenia
elementów armatury i uzbrojenia Przycinanie płytek należy ograniczyć do minimum. Układanie zaczyna się od
najniższego pasa płytek na ścianie, opierając je na łatach drewnianych. Klej nanosi się na całą powierzchnię
płytki warstwą gr. 1-1,5 mm. Warstwa kleju pod płytki nie może zawierać pustych miejsc Spoiny podziałów
ściennych powinny być skomponowane (w jednej linii lub w równych odstępach) ze spoinami podłogowymi a
jej grubość powinna wynosić 2 mm.
Górną krawędź glazury należy wykończyć listwą aluminiową malowaną proszkowo w odcieniu zbliżonym do
koloru płytek. Nie przewiduje się wykończenia narożników profilami systemowymi (dotyczy wszystkich
narożników: wewnętrznych i zewnętrznych, pionowych i poziomych). Krawędzie płytek należy sfazować pod
kątem 45º i ułożyć w narożniku na styk. Na oszlifowanych krawędziach nie mogą występować pęknięcia i
rysy, narożniki muszą być gładkie i nieostre. Po ułożeniu okładzinę należy wyspoinować i po stwardnieniu
zmyć. Spoiny na styku ściana / ściana oraz styki z elementami uzbrojenia należy spoinować masą silikonową.
Całość powierzchni należy spoinować fugą mineralną. Fugowanie przyklejonych płytek ceramicznych może
nastąpić nie wcześniej niż po upływie 24 godzin.
Prace należy wykonywać w temperaturze otoczenia od + 5°C do +25°C, bez moczenia płytek. Dla ścian w
pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności zaleca się uszczelnić podłoże masami uszczelniającymi.
Okładziny ceramiczne w pomieszczeniach mokrych układać na wodoodpornej zaprawie klejowej. W
pomieszczeniach mokrych należy zwrócić szczególną uwagę na staranne wykonanie styku podłogi ze ścianą.
Izolacja przeciwwilgociowa posadzki - płynna folia wodoszczelna – powinna być wywinięta na ściany do
112
wysokości 15 cm i zabezpieczona w narożnikach taśmą izolacyjną.
3. Okładzina ścienna z paneli szklanych
W korytarzach komunikacji ogólnej panele szklane należy wkleić w tynk i dodatkowo przykręcić do ściany
poprzez kątowniki stalowe chwytające panel z dołu i z góry. Na ścianach przy umywalkach (w
pomieszczeniach innych niż łazienki) zainstalować w podobny sposób szybę pełniącą rolę fartucha ochronnego
zabezpieczającego ścianę przed zawilgoceniem.
6.
6.1.
6.2.
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien wykonać badania cementu, wapna, kruszyw
przeznaczonych i gotowych mieszanek oraz preparatów do wykonania robót i przedstawić wyniki tych badań
Inspektorowi nadzoru do akceptacji. Szczególnie należy zwrócić uwagę na terminy przydatności.
Badania te powinny obejmować wszystkie właściwości cementu, wapna, wody, kruszywa oraz gotowych
mieszanek i preparatów określone w pkt.2 niniejszej specyfikacji. Częstotliwość oraz zakres badań zaprawy
wytwarzanej na placu budowy, a w szczególności jej marki i konsystencji, powinny wynikać z normy Wyniki
badań materiałów i zaprawy powinny być wpisywane do dziennika budowy i akceptowane przez Inspektora
nadzoru. Badania tynków cementowo-wapiennych i gipsowych polega na ocenie wszystkich wymagań, a w
szczególności:
- zgodności z dokumentacją projektową i zmianami w dokumentacji powykonawczej,
- jakości zastosowanych materiałów i wyrobów,
- prawidłowości przygotowania podłoży,
- przyczepności tynków do podłoża,
- grubości tynku,
- wyglądu powierzchni tynku,
- prawidłowości wykonania powierzchni i krawędzi tynku,
- przestrzegania właściwej długości przerw technologicznych między poszczególnymi warstwami,
- wykończenie tynku na narożach, stykach i szczelinach dylatacyjnych.
Minimalna wymagana przyczepność tynku do podłoża wynosi 0,025 MPa
Dopuszczalne odchylenia dla tynków wewnętrznych :
• odchylenie powierzchni tynku od płaszczyzny i krawędzi od linii prostej nie większej niż 3 mm i w liczbie
nie większej niż 3 na długość łaty kontrolnej 2 m,
• odchylenie powierzchni i krawędzi:
− od kierunku pionowego: nie większe niż 2 mm/m i ogółem nie więcej niż 4 mm w pomieszczeniach do 3,5 m
wysokości i nie więcej niż 6 mm w pomieszczeniach wyższych,
− od kierunku poziomego: nie większe niż 3 mm/m i ogółem nie więcej niż 6 mm na całej powierzchni między
przegrodami pionowymi,
• odchylenia przecinających się płaszczyzn od kąta przewidzianego w dokumentacji: nie większy niż 3 mm/m,
• odchylenia promieni krzywizny od promienia projektowego 7 mm
• miejscowe nierówności o szerokości i głębokości 1 mm i długości do 50 mm w liczbie 3 na 10 m2 tynku,
• Niedopuszczalne jest występowanie następujących wad:
− wypryski i spęcznienia wskutek obecności cząstek wapna niegaszonego,
− pęknięcia powierzchni ,
− wykwity soli w postaci nalotu,
− trwałe zacieki na powierzchni,
− odparzenia, odstawanie od podłoża;
Podczas odbioru jakościowego płytek ceramicznych, przeznaczonych do wykonania okładzin wewnętrznych
ścian należy sprawdzić:
– zaświadczenie o jakości wystawione przez producenta,
113
– gatunek dostarczonych płytek (płytki w I gatunku),
– jednolitość barwy i wzoru,
– stan powierzchni (brak pęknięć i zarysowań),
– prawidłowość zachowania kształtu (nie może występować zwichrowanie, łukowatość, rombowatość płytek),
– prawidłowość zachowania wymiarów.
Odchyłki wymiarów mogą wynosić:
– długość krawędzi ±1 mm,
– grubość płytek ±1 mm.
Płytki powinny posiadać oznaczenia na powierzchni montażowej: symbol producenta, datę produkcji. Na
opakowaniu powinny być umieszczone dane producenta, oznaczenie rodzaju płytek, wymiarów, barwy i
gatunku. Zakres kontroli powinien obejmować ocenę właściwości fizykochemicznych użytych materiałów,
stanu podłoża i prawidłowości wykonania poszczególnych czynności w trakcie układania płytek a także
uzyskania wymaganych parametrów Kontrolę przyczepności płytek należy prowadzić po upływie 48 godzin,
gdyż wcześniejsze próby nie są miarodajne.
2. Okładzina ścienna z paneli szklanych
Badania okładzin szklanych polegają na ocenie następujących wymagań:
- zgodności z dokumentacją projektową,
- brak uszkodzeń takich jak pęknięcia i zarysowania powierzchni, wyszczerbione brzegi,
- prawidłowości zamocowania do podłoża, zapewniającej bezpieczeństwo użytkowania,
- odchylenie powierzchni i krawędzi:
− od kierunku pionowego: nie większe niż 2 mm/m w pomieszczeniach do 3,5 m wysokości i nie więcej niż 4
mm w pomieszczeniach wyższych,
− od kierunku poziomego: nie większe niż 3 mm/m i ogółem nie więcej niż 6 mm na całej powierzchni między
7.
OBMIAR ROBÓT
7.1.
7.2.
Powierzchnię tynków oblicza się w metrach kwadratowych jako iloczyn długości ścian w stanie surowym i
wysokości mierzonej od podłoża lub warstwy wyrównawczej na stropie do spodu stropu zgodnie z zasadami
przedmiarowania opisanymi w Katalogu Nakładów Rzeczowych.
Powierzchnię pilastrów i słupów oblicza się w rozwinięciu tych elementów w stanie surowym. Powierzchnię
tynków stropów płaskich oblicza się w metrach kwadratowych ich rzutu w świetle ścian surowych na
płaszczyznę poziomą. Powierzchnię stropów żebrowych i kasetonowych oblicza się w rozwinięciu według
wymiarów w stanie surowym. Z powierzchni tynków nie potrąca się powierzchni nieotynkowanych,
ciągnionych, obróbek kamiennych, kratek, drzwiczek i innych, jeżeli każda z nich jest mniejsza od 0,5m. Z
powierzchni tynków potrąca się otwory o powierzchni większej niż 1 m2, w przypadku ościeży
nieotynkowanych oraz 3 m2, w przypadku ościeży otynkowanych. Tynki ościeży w otworach o powierzchni
ponad 3 m2 oblicza się oddzielnie ustalając ich powierzchnię z uwzględnieniem szerokości ościeży, które są
tynkowane. Ilość tynków w m2 określa się na podstawie projektu z uwzględnieniem zmian zaakceptowanych
przez Inspektora Nadzoru i sprawdzonych w naturze.
Jednostką obmiarową robót okładzinowych jest 1 m2. Zarówno Inspektor Nadzoru jak i Wykonawca mogą
żądać końcowego sprawdzenia dostarczonego materiału w przypadku wątpliwości. Żądanie wykonawcy musi
być na piśmie. Powierzchnię okładzin ściennych z płytek ceramicznych oblicza się w metrach kwadratowych
rzeczywiście oblicowanych powierzchni. Wielkości obmiarowe okładzin ściennych z płytek określa się na
podstawie dokumentacji projektowej z uwzględnieniem zmian zaakceptowanych przez Inspektora nadzoru i
sprawdzonych w naturze.
114
8.
ODBIÓR ROBÓT
8.1.
8.2.
1. Tynki cementowo-wapienne
• Odbiór materiałów.
Przed rozpoczęciem wykonania tynku należy ustalić dokładną recepturę zaprawy, zależnie od parametrów
dostarczonych na budowę składników, oraz sprawdzić stan podłoża.
• Odbiór podłoża
Odbiór podłoża należy przeprowadzić bezpośrednio przed rozpoczęciem robót tynkarskich. Jeżeli odbiór
podłoża odbywa się po dłuższym czasie od jego wykonania, należy podłoże oczyścić i umyć wodą.
Podłoże powinno być czyste, odtłuszczone, wolne od plam rdzy. Suche podłoże należy zwilżyć wodą.. Spoiny
muru ceglanego powinny być nie wypełnione zaprawą na głębokość 10-15 mm od lica muru, spoiny ściany
murowanej z bloczków na głębokość 2-3 mm, podłoża betonowe należy naciąć dłutami.
• Odbiór tynków
Ukształtowanie powierzchni, krawędzie, przecięcia powierzchni oraz kąty dwu ścienne powinny być zgodne z
dokumentacją projektową.
Dopuszczalne odchylenia dla tynków zwykłych
Powyższa tabela ma zastosowanie, gdy projektant nie określi innych dopuszczalnych odchyłek
Podczas odbioru należy sprawdzić m. in.:
− zgodność ukształtowania powierzchni z dokumentacją techniczna,
− odchylenia powierzchni i krawędzi oraz przecinających się płaszczyzn tynków,
− gładkość i stan powierzchni – występowanie wykwitów, zacieków, pęknięć, wyprysków i spęcznień jest
niedopuszczalne,
− przyczepność tynków do podłoża (min. 0,025 MPa)
Niedopuszczalne są następujące wady:
− wykwity w postaci nalotów krystalizujących soli na powierzchni tynków, pleśni itp.,
− trwałe ślady zacieków na powierzchni,
115
− odstawanie, odparzenia i pęcherze wskutek niedostatecznej przyczepności tynku do podłoża,
− spękania tynków.
Odbiór gotowych tynków powinien być potwierdzony protokołem, który powinien zawierać:
− ocenę wyników badań,
− wykaz wad i usterek ze wskazaniem możliwości ich usunięcia,
− stwierdzenia zgodności lub niezgodności wykonania z zamówieniem.
Jeżeli chociaż jeden wynik badania daje wynik negatywny, tynk nie powinien być odebrany.
W takim przypadku należy przyjąć jedno z następujących rozwiązań:
− tynk poprawić i przedstawić do ponownego odbioru,
− jeżeli odchylenia od wymagań nie zagrażają bezpieczeństwu użytkowania i trwałości tynku, zaliczyć tynk do
niższej kategorii,
− w przypadku, gdy nie są możliwe podane wyżej rozwiązania, usunąć tynk i ponownie wykonać roboty
tynkowe.
wszystkie pomiary i badania, dały pozytywne wyniki.
2. Tynk gipsowy
• Odbiór materiałów.
Przed rozpoczęciem wykonania tynku gipsowego należy sprawdzić jakość dostarczonych gotowych mieszanek
gipsowych pod względem:
- ważności terminu przydatności do wbudowania,
- braku grudek w gipsie
- braku zawilgocenia opakowań i samego materiału gipsowego.
• Odbiór podłoża
muru ceglanego powinny być wypełnione zaprawą na głębokość 10-15 mm od lica muru, spoiny ściany
• Odbiór tynków
Ukształtowanie powierzchni, krawędzie, przecięcia powierzchni oraz kąty dwu ścienne powinny być zgodne z
dokumentacją projektową.
− zgodność ukształtowania powierzchni z dokumentacją techniczna,
− odchylenia powierzchni i krawędzi oraz przecinających się płaszczyzn tynków,
− gładkość i stan powierzchni: występowanie wykwitów, zacieków, pęknięć, wyprysków i spęcznień jest
niedopuszczalne,
− przyczepność tynków do podłoża (min. 0,025 MPa)
− wykwity w postaci nalotów krystalizujących soli na powierzchni tynków, pleśni itp.,
− trwałe ślady zacieków na powierzchni,
− odstawanie, odparzenia i pęcherze wskutek niedostatecznej przyczepności tynku do podłoża,
− spękania tynków.
− ocenę wyników badań,
− wykaz wad i usterek ze wskazaniem możliwości ich usunięcia,
− stwierdzenia zgodności lub niezgodności wykonania z zamówieniem.
Jeżeli chociaż jeden wynik badania daje wynik negatywny, tynk nie powinien być odebrany.
W takim przypadku należy przyjąć jedno z następujących rozwiązań:
− tynk poprawić i przedstawić do ponownego odbioru,
− jeżeli odchylenia od wymagań nie zagrażają bezpieczeństwu użytkowania i trwałości tynku, zaliczyć tynk do
niższej kategorii,
− w przypadku, gdy nie są możliwe podane wyżej rozwiązania, usunąć tynk i ponownie wykonać roboty
tynkowe.
116
3. Okładzina ścienna
Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami nadzoru, jeżeli wszystkie
pomiary i badania wg pkt. 6 dały pozytywne wyniki.
Odbiór techniczny wykonanej okładziny ściennej obejmuje:
– odbiór materiałów i akcesoriów pod względem ich jakości i atestacji,
– odbiór podłoża w oparciu o protokoły odbioru robót poprzedzających,
– odbiór gotowej okładziny.
Podczas odbioru wykonanej okładziny należy sprawdzić:
– przyleganie wykładziny do podkładu, poprzez lekkie opukiwanie w kilku miejscach (brak głuchego odgłosu
wskazuje na dobre powiązanie okładziny z podłożem),
– prawidłowość przebiegu spoin, poprzez naciągnięcie cienkiego sznura wzdłuż spoin i pomiar odchyleń z
dokładnością do1 mm,
– prawidłowość ukształtowania powierzchni okładziny, poprzez przyłożenie w prostopadłych do siebie
kierunkach łaty kontrolnej o długości 2 m i pomiar wielkości prześwitu z dokładnością do 1 mm,
– szerokość styków i prawidłowość ich wypełnienia, wizualnie i poprzez pomiar z dokładnością do 0,5 mm,
– jednolitość barwy lub wzoru płytek.
9.
9.1.
9.2.
Jeżeli kontrakt (umowa) nie stanowi inaczej płaci się za każdy m2 wykonania tynków na ścianach i każdy metr
bieżący ościeży, opasek i profili ciągnionych według ceny wykonania zaoferowanej przez Wykonawcę i
przyjętych przez Zamawiającego.
Roboty tynkarskie płatne są wg obmiaru na podstawie ceny jednostkowej, która zawiera:
− roboty pomiarowe
− zakup materiałów,
− transport na miejsce składowania na placu budowy,
− transport do miejsca wykonywania prac,
− oznaczenie i zabezpieczenie miejsca prac
− ustawienie rusztowań i ich demontaż po wykonaniu prac,
− obrabianie przebić,
− przygotowanie podłoża,
− osiatkowanie bruzd C.O.,
− wykonanie tynków,
− osadzenie drobnych elementów,
− wykonanie reperacji tynków,
− utrzymanie stanowiska pracy i sprzętu w należytym stanie
− uporządkowanie miejsca robót.
− wykonanie badań i pomiarów kontrolnych.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
Uwzględniono następujące przepisy:- normy:
PN-EN 1015-12:2002 Metody badań zapraw do murów. Część 12. Określenie przyczepności do podłoża
stwardniałych zapraw na obrzutkę i do tynkowania
PN-EN 934-6:2002 Domieszki do betonu, zaprawy i zaczynu. Część 6: Pobieranie próbek, kontrola zgodności
i ocena zgodności
PN-B-04309 „Cement. Metody badań. Oznaczanie stopnia białości.”
PN-EN 197-1:2002 Cement. Część 1: skład, wymagania i kryteria zgodności dotyczące cementów
powszechnego użytku
PN-EN 197-2:2002 Cement. Część 2: Ocena zgodności
PN-EN 459-1:2003 Wapno budowlane. Część 1: Definicje, wymagania i kryteria zgodności.
117
ST.15. POSADZKI I PODŁOGI - CPV 45430000-0
1.
1.1.
WSTĘP
Przedmiot ST
posadzek z płytek ceramicznych i paneli podłogowych oraz wykładzin, związanych z Budową Parku
Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii w Bydgoszczy.
1.2.
1.3.
W skład niniejszej części ST wchodzą następujące prace:
•
Przygotowanie powierzchni podłoży pod posadzki,
•
Ułożenie posadzek z płytek ceramicznych z cokolikami, spoinowanie i oczyszczenie płytek,
•
Ułożenie posadzek z płyt terazzo w klatkach schodowych,
•
Wykonanie podłóg sportowych drewnianych i syntetycznych,
•
Ułożenie wykładzin dywanowych w pomieszczeniach biurowych i konferencyjnych,
•
Ułożenie parkietu w salach konferencyjnych (rozwiązanie alternatywne),
•
Wykonanie innych elementów nie wymienionych wyżej, a znajdujących się w projekcie.
1.4.
Określenia podstawowe.
1.5.
Wykonanie posadzek z płytek ceramicznych i kamiennych winno być zlecone przedsiębiorstwu
mającemu właściwe doświadczenie w realizacji tego typu robót i gwarantującemu właściwą jakość
wykonania.
2.
MATERIAŁY
2.1.
2.2.
Do wykonania posadzek należy zastosować:
• Płytki ceramiczne w hali basenowej i na zapleczu sanitarnym basenu
Płytki ceramiczne systemowe do basenów i plaż basenowych - w standardzie firmy Agrob Buchtal lub
Casalgrande Padana Swimming Pool lub innej o identycznych parametrach technicznych. Kolor płytek jasny
grafit.
Wymagania dla nawierzchni basenowych:
Wykładziny ceramiczne oraz inne powierzchnie użytkowe w obrębie hali basenowej powinny spełniać
następujące kryteria antypoślizgowości (zgodnie z normą EN-13451-1):
Dno basenu – głębokość od 0 do 1350 mm
Ściany szczytowe basenu na rzędnych od +0,30 m do -0,80 m
poślizg 24° (klasa C)
Obejście basenowe przy rynnie przelewowej
118
Schodki wejściowe do wody
Listwy spoczynkowe (obwodowo wokół basenu)
Słupki startowe, stopnice drabinek
Brodziki do płukania stóp
Plaża basenowa
Wykładziny ceramiczne oraz inne powierzchnie użytkowe w obrębie zaplecza basenowego powinny spełniać
następujące kryteria antypoślizgowości (zgodnie z normą EN-13451-1):
Brodziki do płukania stóp
Strefa mokra bosej stopy zaplecza sanitarnego
Strefa sucha bosej stopy zaplecza szatniowego
poślizg 12° (klasa A)
Strefa dostępna dla osób w obuwiu
klasa R10 lub R11
Ponadto okładziny ceramiczne powinny posiadać wszelkie atesty i dopuszczenia do stosowania w obiektach
służby zdrowia i na basenach, oraz posiadać normatywne właściwości fizyczne i chemiczne takie jak:
nasiąkliwość wodna, wytrzymałość na zginanie, twardość powierzchni, odporność na ścieranie i pęknięcia,
odporność na działanie środków chemicznych i dodatków przeznaczonych dla basenów.
E < 3%
>= 27 N/mm2
>= MOHS 6
Odporność na ścieranie
4 klasa ścieralności
klasa A
• Płytki gresowe toaletach głównych, na parterze w holu wejściowym i przy gabinetach lekarskich, na piętrze
przy salach konferencyjnych – zgodnie z dokumentacją projektową
Płytki gresowe w standardzie firmy Marazzi – typ: Monolith Black o wymiarach 60x60 cm (w wersji
antypoślizgowej) lub inne o identycznych parametrach technicznych.
Antypoślizgowość
R10 lub R11
E <= 0,05 %
>= 45 N/mm2
>= MOHS 7
<= 175 mm3
klasa 5
zdrowia.
• Płytki gresowe w pozostałych toaletach, szatniach, pomieszczeniach personelu, socjalnych, porządkowych,
magazynach sprzętu, bielizny – zgodnie z dokumentacją projektową
Płytki gresowe w standardzie firmy np.: Nowa Gala – typ: Dolomia DM-12 (kolor jasnoszary) o wymiarach
40x40 cm (w wersji antypoślizgowej) lub inne o identycznych parametrach technicznych. Układać z
minimalną fugą (maksymalna szerokość fugi: 2mm) Kolor fugi – identyczny z kolorem płytki.
Antypoślizgowość:
Strefa dostępna dla osób w obuwiu
Strefa mokra bosej stopy (natryski)
R10 lub R11
E <= 0,5 %
>= 35 N/mm2
119
>= MOHS 7
<= 175 mm3
klasa 5
zdrowia.
• Płytki gresowe w pomieszczeniach technicznych
Gres techniczny nieszkliwiony o wymiarach 30x30 cm, antypoślizgowy.
Antypoślizgowość:
R10 lub R11
E <= 0,5 %
>= 35 N/mm2
>= MOHS 7
<= 175 mm3
klasa 5
zdrowia.
• Płytki gresowe w pomieszczeniach fizykoterapii, masażu, borowiny, krioterapii, hydroterapii
Płytki gresowe w standardzie firmy Marazzi – typ: Monolith Grey o wymiarach 60x60 cm – (w wersji
antypoślizgowej) lub inne o identycznych parametrach technicznych. Układać z minimalną fugą (maksymalna
szerokość fugi: 2mm) Kolor fugi – identyczny z kolorem płytki.
Antypoślizgowość
R10 lub R11
Gabinety hydroterapii
R11
E <= 0,05 %
>= 45 N/mm2
>= MOHS 7
<= 175 mm3
klasa 5
zdrowia.
• Płytki gresowe w gabinetach lekarskich i zabiegowych na parterze
Płytki gresowe w standardzie firmy Marazzi – typ: Monolith Grey o wymiarach 120x60 cm (w wersji
Antypoślizgowość
R10 lub R11
E <= 0,05%
>= 45 N/mm2
>= MOHS 7
<= 175 mm3
klasa 5
klasa A
120
zdrowia.
• Płytki gresowe w holu wejściowym i korytarzach komunikacji ogólnej
Płytki gresowe w standardzie firmy Marazzi – typ: Monolith Grey o wymiarach 120x60 cm (w wersji
Antypoślizgowość
R10 lub R11
E <= 0,05%
>= 45 N/mm2
>= MOHS 8
<= 130 mm3
klasa 5
zdrowia.
• Terazzo na klatki schodowe
Zastosować okładzinę w kolorze, fakturze i frakcji kruszywa identyczną ze wzorem TERAZZO Seria
SELECT nr 7807 zgodnie ze wzornikiem firmy PBTorus (www.pbtorus.com) [nazwę własną firmy podano
informacyjnie – można zastosować produkty innej pod warunkiem zachowania identycznych parametrów
technicznych].
Próbkę okładziny i fugi przed zamówieniem przedłożyć do akceptacji architekta.
Antypoślizgowość
R10 lub R11
E < 3%
>= 50 N/mm2
>= MOHS 8
<= 130 mm3
klasa 5
zdrowia.
• Zaprawa klejowa do płytek,
Dane techniczne
Proporcje mieszanki
Czas gotowości zaprawy do pracy ok.
Czas otwarty pracy
Czas korygowania płytki
Min. grubość zaprawy
Max. grubość zaprawy
Opakowania
4 godziny
min. 30 minut
10 minut
od +5°C do +25°C
od +5°C do +25°C
od -20°C do +60°C
po 24 godzinach
2 mm
5 mm
worki papierowe 5, 10, 25 kg
121
Zastosowanie:
Zaprawa klejowa przeznaczona jest do przyklejania ściennych i podłogowych płytek ceramicznych (glazura,
terakota, klinkier, gres) oraz nienasiąkliwych płytek cementowych, betonowych i z kamienia naturalnego.
Podłoże dla zaprawy klejowej mogą stanowić: tynk cementowy, cementowo-wapienny, gipsowy, beton,
gazobeton, jastrych cementowy bądź anhydrytowy oraz surowa powierzchnia wykonana z cegieł, bloczków,
pustaków i innych tego typu materiałów ceramicznych bądź wapienno-piaskowych.
• Zaprawa klejowa do okładzin w pomieszczeniach mokrych
W pomieszczeniach mokrych mocowanie płytek wykonać przy pomocy zapraw klejowych o podwyższonych
parametrach C2 np. Sopro VF 413 lub równoważnej i z zachowaniem pełnego pokrycia spodu płytki klejem.
Podłoże powinno zostać uprzednio zaizolowane przeciwwilgociowo – wg opisu w ST09 Hydroizolacje
• Zaprawa fugowa do spoinowania płytek
Dane techniczne
Proporcje mieszanki
Czas gotowości zaprawy do pracy
ok. 2 godziny
od +5°C do +25°C
od +5°C do +25°C
od -20°C do +60°C
po 24 godzinach
Maksymalna grubość spoiny
2 mm
Opakowania
worki papierowe 2, 5, 10 kg
Zastosowanie
Zaprawa do fugowania przeznaczona jest do barwnego wypełniania spoin o szerokości 2÷6 mm, w ściennych i
podłogowych okładzinach wykonanych z: płytek ceramicznych (glazura, terakota, gres), płytek z kamienia
naturalnego i aglomeratów kamiennych oraz płytek betonowych i mozaiki ceramicznej. Stosuje się ją do
fugowania okładzin przyklejonych na stabilnych, ściennych płytach drewnopochodnych i gipsowokartonowych, również na podłożach wykonanych w systemie ogrzewania podłogowego.
• Zaprawa fugowa do spoinowania płytek pomieszczeniach mokrych
Stosować fugi wysokowytrzymałe SoproDur HF-8, HF-30 lub równoważne. W miejscach dylatacji stosować
fugi silikonowe Sopro Silikon lub równoważne.
• Silikon
Dane techniczne
Czas obróbki
Temp. stosowania
Głębokość spoiny
Szerokość spoiny
Opakowania
Przechowywanie
ok. 15 minut
od +50C do +400C
od -400C do +1800C
max. 14 mm
4 do 25 mm
kartusze plastikowe 300 ml
18 miesięcy od daty produkcji
Właściwości
Zabezpiecza przed rozwojem grzybów, pleśni i glonów, zapewnia estetykę i zdrowy klimat w pomieszczeniu.
Przedłuża trwałość koloru i zwiększający odporność spoin na zabrudzenia oraz promieniowanie UV.
Zachowuje wysoką elastyczność podczas całego okresu eksploatacji, utwardza się bez skurczu.
Do wykonania uszczelnień wewnątrz i na zewnątrz, szczególnie w miejscach narażonych na działanie wilgoci i
czynniki biologiczne, również do narożnikowego spoinowania płytek ceramicznych.
• Parkiet sportowy w hali do koszykówki
Wykonać podłogę sportową z nawierzchnią drewnianą na ruszcie sprężystym, np. HARO SPORTS model
Berlin 13 lub równoważną.
Konstrukcja podłogi na przykładzie modelu Berlin 13:
122
* ruszt sprężysty gr. 54mm: podwójny legar z przekładką i elementem elastycznym,
* ślepa podłoga z desek gr. 15mm,
* folia PE luźno rozłożona na zakładkę gr. 0,03mm,
* moduły parkietowe: dwuwarstwowe panele sportowe na pióro/wpust klamrowane do ślepej podłogi. Górna
warstwa użytkowa wykonana z litego drewna dębowego gr. 3,6 mm, lakierowanego fabrycznie lakierami
utwardzanymi UV o wysokiej odporności na ścieranie. Warstwa środkowa i nośna wykonana jest z płyty
stolarskiej (sklejki). Grubość modułu 12,6 mm,
* linie boisk malowane farbami o wysokiej odporności na ścieranie,
* listwy wentylacyjne zależnie od nawierzchni podłogi, dębowe, bukowe lub klonowe.
Całkowita grubość systemu wynosi 81,6mm.
Parametry systemu badane wg normy DIN 18032 : 2 parametry dla podłóg sportowych.
Redukcja siły:
67%
Odkształcenie standardowe:
3,4 mm
Krzywa ugięcia (W 500):
10%
Odbicie piłki:
94%
Poślizg
0,47 m
• Parkiet sportowy w salach do kinezyterapii
Wykonać podłogę sportową z nawierzchnią drewnianą typu Sandwich na macie sprężystej, np. HARO
SPORTS model Fitness lub równoważną. Całkowita grubość systemu 2,5 cm.
W konstrukcji podłogi HARO Fitness wykorzystano w łączeniu elementów parkietu opatentowany system
Lock Connect. Poszczególne moduły w systemie Lock Connect są klejone ze sobą przy pomocy specjalnego
kleju do drewna. Parkiet sportowy układany jest na macie gwarantującej odpowiednią elastyczność i redukcję
siły przy wszelkich ćwiczeniach ruchowych. Budowa warstwowego parkietu sportowego dzięki zastosowaniu
w jego konstrukcji specjalnej warstwy z płyty stolarskiej wykonanej w 100% z drewna brzozowego zapobiega
takim problemom jak wypaczenie, skurcze i rozwarstwienia. Podłoga HARO Sports Fitness nie wymaga w
trakcie pierwszych 10-ciu do 15-stu lat użytkowania szlifowania i ponownego lakierowania.
• Podłoga sportowa syntetyczna
Wykonać podłogę sportową z nawierzchnią poliuretanową typu sandwich, np. HARO SPORTS model
Montreal 15 lub równoważną. Całkowita grubość systemu 5,0 cm
Konstrukcja podłogi na przykładzie modelu Montreal 15:
* specjalna mata sprężysta rozłożona luźno na styk z przesunięciem gr. 15 mm,
* folia PE luźno rozłożona na zakładkę gr. 0,03 m,
* HARO-moduły rozkładające obciążenia o wymiarach 2500 x 1250 x 12 mm wykonane z płyty OSB
łączone czołowo na wpust i pióro i kratownica wykonana z OSB grubości 9 mm. Wolna przestrzeń między
pasami zapewnia wentylację podpodłogową,
* nawierzchnia poliuretanowa,
* linie boisk malowane farbami o wysokiej odporności na ścieranie,
* listwy wentylacyjne zależnie od nawierzchni podłogi, dębowe, lub bukowe.
Całkowita wysokość systemu podłogowego wynosi 47,00 mm.
Parametry systemu badane wg normy DIN 18032 : 2 parametry dla podłóg sportowych.
Redukcja siły:
62%
Odkształcenie standardowe:
3,2 mm
Krzywa ugięcia (W 500):
11%
Poślizg
0,45 m
• Wykładzina dywanowa pomieszczeniach biurowych i salach konferencyjnych
Wykładzina dywanowa trudnościeralna, trudnozapalna, odporna na zabrudzenia i odbarwienia, o parametrach
antyelektrostatycznych spełniających wymogi stosowania w pomieszczeniach biurowych ze sprzętem
komputerowym, posiadająca atest higieniczny. Kolor ciemnografitowy.
123
Próbkę kolorystyczną wykładziny przedłożyć do akceptacji architekta.
Alternatywnie projektuje się parkiet dębowy układany na kleju systemowym, barwiony w kolorze grafitowo –
popielatym. Próbki barwienia należy przedłożyć do akceptacji projektanta.
• Klej do wykładzin dywanowych
Klej do wykładzin dywanowych układanych wewnątrz pomieszczeń, do stosowania na mokro ze średnim
czasem wstępnego odparowania, z dobrą początkową siłą klejenia i wysoką wytrzymałością połączenia.
Kleje zastosowane do przyklejania wykładzin powinny odpowiadać zaleceniom producenta wykładziny.
Materiały powinny odpowiadać wymaganiom polskich norm lub posiadać świadectwa dopuszczenia do
stosowania w budownictwie, w obiektach służby zdrowia.
• Listwy przyścienne
Listwa drewniana h = 12cm, lakierowana w kolorze identycznym jak podłoga.
3.
3.1.
SPRZĘT
3.2.
Szczegółowe wymagania dotyczące sprzętu
Wykonawca przystępujący do wykonania robót, powinien wykazać się możliwością korzystania z
elektronarzędzi i drobnego sprzęt budowlanego.
Roboty można wykonać przy użyciu sprzętu zaakceptowanego przez Inspektora Nadzoru
4.
4.1.
TRANSPORT
4.2.
Materiały w czasie transportu powinny być zabezpieczone przed wpływami atmosferycznymi oraz
przed złamaniem lub pokruszeniem
5.
5.1.
WYKONANIE ROBÓT
5.2.
Przed przystąpieniem do układania wykończeniowych warstw posadzek należy sprawdzić stan podłoża,
wielkości spadków, właściwości płytek ceramicznych oraz wykładziny podłogowej. Podłoże powinno być
nośne, stabilne, czyste równe i nie nasiąkliwe. Wielkości spadków na płaszczyznach pomieszczeń mokrych
muszą być zgodne z wielkościami określonymi w dokumentacji projektowej (minimum 1,5% do elementów
odwadniających). Kryteria oceny wymaganych właściwości uzależnione są m.in. od sposobu produkcji płytek i
ich przeznaczenia. Podczas układania posadzek temperatura w pomieszczeniu nie powinna być niższa niż
+5 °C.
1. Posadzki z płytek ceramicznych i płyt terazzo
Układanie posadzek należy rozpocząć od ułożenia poziomowanych reperów, które służą do wyznaczenia i
kontroli płaszczyzny posadzki. Jako repery przykleja się pojedyncze płytki. Płaszczyznę podłogi ustala się za
pomocą łaty długości 2 m i poziomicy. Płytki ułożone na warstwie zaprawy klejącej wyrównuje się poprzez
lekkie postukanie młotkiem przez łatę położoną na kilku płytkach. Spoiny między płytkami powinny mieć
szerokość dostosowaną do wielkości płytek, lecz nie szersze niż 2mm. Dla uzyskania równej wielkości spoin
można stosować krzyżyki dystansowe. Do wypełnienia spoin można przystąpić dopiero po kilku dniach od
ułożenia płytek na zaprawie cementowo – klejowej lub po czasie określonym przez producenta zaprawy
klejącej. Posadzki przy ścianach wykończać należy cokolikiem z przyklejonych płytek okładzinowych zgodnie
z dokumentacją projektową. Zabrudzenia posadzki powstałe w trakcie wykonywania robót należy
124
niezwłocznie usunąć wilgotną gąbką.
2. Posadzki z wykładzin dywanowych
Podłoże dla wykładzin stanowi gładź cementowa na warstwie izolacji cieplnej lub akustycznej. Wykładziny
przykleja się całą powierzchnią do podłoża przy użyciu kleju zalecanego przez producenta wykładziny. Klej
przed użyciem musi być dokładnie wymieszany. Brzegi wykładziny dopasowuje się przycinając je
jednocześnie ostrym nożem, na założonym zakładzie. Po przycięciu należy odwinąć arkusze do połowy ich
długości, zabezpieczając je przed przesunięciem. Na odsłonięty podkład należy nanieść klej, używając packi
lub szpachli stalowej, ząbkowanej. Warstwa naniesionego kleju powinna mieć równomierną grubość. Po 5-10
min. można nałożyć arkusze wykładziny i starannie docisnąć. Powierzchnia przyklejonej wykładziny nie może
mieć sfałdowań i pęcherzy.
2. Nawierzchnie sportowe drewniane i syntetyczne
Warunki montażu podłogi:
Podłoga musi być ułożona na równym podłożu odpowiadającym normom odbiorowym dla posadzek.
Wilgotność podłoża do 3% mierzona aparatem CM. Temperatura w hali w czasie montażu 15 - 22ºC.
Wilgotność względna powietrza w hali 45 – 65 %.
Wykonać ściśle wg wytycznych producenta.
6.
6.1.
Ogólne zasady kontroli podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt.6 oraz instrukcji producentów.
6.2.
Zakres kontroli powinien obejmować ocenę właściwości fizykochemicznych zastosowanych
materiałów, stanu podłoża oraz prawidłowości wykonania poszczególnych czynności w trakcie
układania posadzek z płytek i wykładzin.
Wymagania dotyczące klejów do płytek ceramicznych dotyczą takich właściwości jak poślizg, czas
otwarty, przyczepność do płytek ceramicznych i do betonu, „korygowalność" określana
przyczepnością do płytek ceramicznych w warunkach powietrznosuchych.
Kontrolę przyczepności płytek należy prowadzić po upływie 48 godzin, gdyż wcześniejsze próby nie
są miarodajne w związku z trwającym procesem wiązania zaprawy klejowej.
7.
7.1.
OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt.7.
7.2.
Ilość posadzek oblicza się w metrach kwadratowych ułożonych płytek i wykładzin.
Wielkości obmiarowe posadzek określa się na podstawie dokumentacji projektowej z
uwzględnieniem zmian zaakceptowanych przez Inspektora nadzoru i sprawdzonych w naturze.
8.
ODBIÓR ROBÓT
8.1.
Ogólne zasady odbioru robót podano w ST. 00 Wymagania ogólne - pkt.8.
8.2.
wszystkie pomiary i badania wg pkt.6 dały pozytywne wyniki.
•
- zgodność z dokumentacją techniczną,
•
- rodzaj zastosowanych materiałów i ich właściwości,
•
- przygotowanie podłoża,
•
- szczeliny dylatacyjne,
125
•
•
•
- prostoliniowość spoin, ich grubość oraz wypełnienie,
- związanie posadzki z podkładem,
- wykończenie posadzki.
9.
9.1.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w ST. 00 Wymagania ogólne - pkt.9.
9.2.
Cena wykonania podłóg i posadzek obejmuje:
•
- roboty pomiarowe,
•
•
- dostarczenie i wbudowanie materiałów,
•
- utrzymanie stanowiska pracy i sprzętu w należytym stanie,
•
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
1) PN-EN 101:1994 Płytki i płyty ceramiczne -- Oznaczanie twardości powierzchni wg skali Mohsa
2) PN-EN ISO 10545-1:1999 Płytki i płyty ceramiczne -- Pobieranie próbek i warunki odbioru
3) PN-EN ISO 10545-10:1999/Ap1:2003 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie rozszerzalności wodnej
4) PN-EN ISO 10545-11:1998 Płytki i płyty ceramiczne -- Oznaczanie odporności na pęknięcia włoskowate
płytek szkliwionych
5) PN-EN ISO 10545-12:1999 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie mrozoodporności
6)PN-EN ISO 10545-13:1999/Ap1;2003 Płytki i płyty ceramiczne – Oznaczanie odporności chemicznej
7) PN-EN ISO 10545-14:1999 Płytki i płyty ceramiczne -- Oznaczanie odporności na plamienie
8) PN-EN ISO 10545-15:1999 Płytki i płyty ceramiczne -- Oznaczanie uwalnianego ołowiu i kadmu z płytek
szkliwionych
9) PN-EN ISO 10545-16:2001 Płytki i płyty ceramiczne -- Oznaczanie małych różnic barwy
10) PN-EN ISO 10545-2:1999 Płytki i płyty ceramiczne -- Oznaczanie wymiarów i sprawdzanie jakości
powierzchni
11) PN-EN ISO 10545-3:1999 Płytki i płyty ceramiczne -- Oznaczanie nasiąkliwości wodnej, porowatości
otwartej, gęstości względnej pozornej oraz gęstości całkowitej
12) PN-EN ISO 10545-4:1999 Płytki i płyty ceramiczne -- Oznaczanie wytrzymałości na zginanie i siły
łamiącej
13) PN-EN ISO 10545-5:1999 Płytki i płyty ceramiczne -- Oznaczanie odporności na uderzenie metodą
pomiaru współczynnika odbicia
14) PN-EN ISO 10545-6:1999 Płytki i płyty ceramiczne -- Oznaczanie odporności na wgłębne ścieranie płytek
nieszkliwionych
15) PN-EN ISO 10545-7:2000 Płytki i płyty ceramiczne -- Oznaczanie odporności na ścieranie powierzchni
płytek szkliwionych
16) PN-EN ISO 10545-8:1998 Płytki i płyty ceramiczne -- Oznaczanie cieplnej rozszerzalności liniowej
17) PN-EN ISO 10545-9:1998 Płytki i płyty ceramiczne -- Oznaczanie odporności na szok termiczny
18) PN-EN 12004:2002/A1:2003 Kleje do płytek -- Definicje i wymagania techniczne
19) PN-EN 12004:2007 Kleje do płytek -- Wymagania, ocena zgodności, klasyfikacja i oznaczenie (oryg.)
20) PN-EN 14041:2006 Elastyczne, włókiennicze i laminowane pokrycia podłogowe – Właściwości
zasadnicze;
21) PN-EN 14259 Kleje do wykładzin podłogowych - Wymagania użytkowe mechaniczne i elektryczne
22) PN-EN 13489 Podłogi drewniane. Elementy posadzkowe wielowarstwowe
23) PN-EN 14904:2006 Nawierzchnie terenów sportowych -- Halowe nawierzchnie sportowe przeznaczone do
uprawiania wielu dyscyplin sportowych -- Specyfikacja
126
ST.16. NIECKA BASENOWA ZE STALI SZLACHETNEJ CrNi - CPV 45212212-5
1.
WSTĘP
1.1.
Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej części specyfikacji (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru niecki
basenowej ze stali szlachetnej CrNi, związanej z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum
Onkologii w Bydgoszczy. Niniejsze opracowanie przygotowano w oparciu o wytyczne firmy Berndorf.
Możliwa jest zamiana dostawcy systemu basenowego na jednego z innych dostępnych na rynku pod
warunkiem spełnienia poniżej wymienionych wymagań architektonicznych, technicznych i estetycznych.
1.2.
1.3.
W skład niniejszej części ST wchodzi wykonanie niecki basenowej ze stali szlachetnej CrNi, wraz z
kompletnym osprzętem.
1.4.
1.5.
Minimalne wymagania dotyczące przetargu na wykonawstwo inwestycji w zakresie niecek basenowych ze
stali nierdzewnej:
Dokumentacja wykonawcza określa konkretne technologie a także konkretne urządzenia i materiały
dostawców w poszczególnych branżach. Oznacza to, że w przetargu na wykonawstwo inwestycji nie mogą być
zaoferowane technologie, urządzenia i materiały o niższym standardzie i gorszych parametrach technicznych
niż określone w dokumentacji. Oferent proponujący inne technologie, urządzenia i materiały obowiązany jest
wykazać ich jakość w analizie porównawczej. Ze względu na to, że rękojmia całego zespołu autorskiego
projektantów trwa do zakończenia inwestycji decyzje o uznaniu technologii, urządzeń i materiałów
zastępczych jako równorzędnych podejmuje ten zespół.
Wykonawca składający ofertę na wykonawstwo inwestycji powinien szczegółowo zapoznać się z
dokumentacją i wszelkie ewentualne niejasności wyjaśnić przed złożeniem oferty, aby w niej ująć wszystkie
niezbędne koszty realizacyjne warunkujące prawidłowe wykonanie inwestycji jej rozruch i dopuszczenie do
użytkowania.
Dokumentacja wykonawcza zawiera projekt wykonawczy to jest część opisową, specyfikacje techniczne, część
rysunkową oraz przedmiary kosztorysowe.
W każdym przypadku zaistnienia rozbieżności pomiędzy projektem wykonawczym i przedmiarami
kosztorysowymi nadrzędne jest to co stanowi projekt wykonawczy. Przedmiary kosztorysowe stanowią tylko
materiał pomocniczy ułatwiający oferentowi przygotowanie oferty na wykonawstwo.
Przyjmuje się zasadę, że oferentami będą firmy wykonawcze (generalny wykonawca i podwykonawcy), którzy
mają udokumentowaną dobrą praktykę i posiadają pozytywne opinie w realizacji obiektów o wysokim
standardzie jakościowym.
Dostawca niecek w ofercie na wykonawstwo inwestycji ma ująć wszystkie koszty:
• dostawy urządzeń i materiałów wraz ze wszystkimi robotami montażowymi (ślusarskimi i spawalniczymi) oraz wszystkimi kosztami, które są bezpośrednio lub pośrednio z nimi związanymi,
• odbiorów technicznych przejściowych i końcowych wraz z wszystkimi czynnościami i kosztami z tymi
odbiorami związanymi,
127
• przekazania do użytkowania wraz z niezbędnymi szkoleniami oraz instruktażami i wszystkimi kosztami
związanymi.
Ponadto oferent w ofercie o wykonawstwo ma ująć także koszty, które wynikają z wszystkich przywołanych w
dokumentacji wymagań technicznych wykonania i odbioru robót budowlano – montażowych jak też koszty,
które wynikają z obowiązujących przepisów prawa budowlanego, państwowych i lokalnych przepisów
administracyjnych a także wynikające z dobrej praktyki wykonawcy.
Szczegółowy zakres wymagań dotyczących wykonawców inwestycji określa dodatkowo „Specyfikacja
istotnych warunków zamówienia”, która obowiązuje w przetargu ogłoszonym przez Inwestora.
Wymagane dokumenty
Dostawca niecek basenowych ze stali nierdzewnej ma obowiązek przedstawienia następujących dokumentów:
• Wykaz zrealizowanych obiektów w zakresie dostawy i montażu niecek basenowych ze stali nierdzewnej, spawanych, bez powłok PCW oraz okładzin foliowych, o powierzchni sumarycznej lustra wody
każdego z nich zbliżonej do projektowanej, jednak nie mniejszej niż 140 m². Wykaz może obejmować
jedynie realizacje, które miały miejsce w okresie ostatnich pięciu lat, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie, z podaniem daty i miejsca wykonania wraz z załączonymi referencjami potwierdzającymi, że roboty te zostały wykonane należycie. Liczbę wymaganych realizacji określi Zamawiający.
• Atest Higieniczny Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie dla niecek ze stali nierdzewnej basenów kąpielowych i solankowych,
• Atest Higieniczny Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie dla wyposażenia niecek basenów ze
stali nierdzewnej jak zjeżdżalnie, słupki, pasy torów pływackich trawione elektrochemicznie, fontanny,
wodospady, krzesełka i wejścia dla niepełnosprawnych,
• Świadectwo badania antypoślizgowości powierzchni blach profilowanych o grubościach odpowiednio
wg zastosowania: 1,5mm, 2mm, 2,5mm, wg wymagań PN-EN 13451-1 potwierdzające spełnienie najwyższej klasy oceny 24º,
• Poświadczenie instytucji szkoleniowo badawczej w zakresie techniki spawalniczej w kwestii kwalifikacji producenta niecek ze stali nierdzewnej dotyczących spawania konstrukcji stalowych zgodnie z DIN
18800-7: 2002-09,
• Certyfikat zgodności z wymaganiami jakości dotyczącymi spawania materiałów metalowych wg PNEN ISO 3834-2
• Świadectwo badania antypoślizgowości powierzchni podestów słupków startowych wg PN-EN 13451
(spełnienie klasy oceny 24º) oraz DIN 51097 (spełnienie wymagań w obszarze zastosowań C),
• Świadectwo badania antypoślizgowości rusztów rynny przelewowej wg PN-EN 13451 (spełnienie klasy
oceny 24º) oraz DIN 51097 (spełnienie wymagań w obszarze zastosowań C),
• Świadectwo badania antypoślizgowości perforowanej blachy osłon urządzeń do zasysania wody wg
DIN 51097 (spełnienie wymagań w obszarze zastosowań C),
• Zaświadczenie TÜV o zgodności zastosowanych urządzeń basenowych do wymiany wody z wymaganiami norm PN-EN 13451-1:2001, PN-EN 13451-3:2001 w szczególności takich jak:
 kanały ssawne,
 urządzenia poboru wody do analizy,
 odpływy denne,
• Zaświadczenie TÜV o zgodności słupków startowych z wymaganiami norm PN-EN 13451-1:2001, oraz
PN-EN 13451-4:2001.
Wymienione powyżej dokumenty należy przedłożyć na żądanie zamawiającego do kontroli i oceny pod
względem spełnienia wymagań, w celu potwierdzenia wymogów techniczno-jakościowych stawianych
dostawcy niecek basenowych i uzyskania akceptacji inwestora dotyczącej wyboru wykonawcy niecek
basenowych ze stali nierdzewnej.
2.
2.1.
MATERIAŁY
128
2.2.
• Niecka basenu
Pozycja niecki basenu obejmuje ściany boczne, rynny przelewowe, odpowiednie mocowania elementów ścian
oraz dno niecki basenu. Z tych elementów powstaje szczelna niecka basenu. Powierzchnie ścian i dna, które
odejmuje się w związku z montażem elementów wbudowanych, np. schodów, ławek, kanałów dennych itp.,
należy w tych pozycjach uwzględnić, tzn. należy je w tych pozycjach wyliczyć.
Materiał:
Nierdzewna stal szlachetna, materiał nr 1.4404, o ile w obrębie poszczególnych pozycji nie wymaga się innych
materiałów. Przy czym niedopuszczalne jest wykonanie konstrukcji nośnej niecki z materiału o niższych
własnościach antykorozyjnych niż 1.4404 ze względu wymaganą wysoką odporność konstrukcji niecki na
korozyjne oddziaływanie środowiska zewnętrznego.
Wszystkie materiały i elementy konstrukcyjne obiektu basenowego są, o ile w specyfikacji robót nie
podano inaczej, ze stali szlachetnej nierdzewnej zgodnie z PN-EN 10088 część 2.
Skład chemiczny (w %) stali wykorzystanych w projekcie :
Oznaczenie
stali
C
Si
Mn
P
S
węgiel krzem mangan fosfor siarka
N
azot
Cr
chrom
Mo
molibden
Ni
nikiel
1.
1.4404
0.03
1.0
2.0
0.045
0.015
0.011 16.5-18.5
2.5
13.0
2.
1.4436
0.05
1.0
2.0
0.045
0.015
0.011 16.5-18.5
2.5-3.0
10.5-13.0
Grubość materiału:
•
ściana:
•
konstrukcje usztywniające:
•
rynna:
•
dno:
wymagania minimalne
2,5 mm
2,0 mm
2,0 mm
1,5 mm
Powierzchnia:
•
blachy ścian do dna:
od strony wody stal walcowana, gładka jasna, szlifowana
w rejonie krawędzi przelewowej (ziarno 400)
•
rynna:
stal walcowana, gładka jasna
•
dno:
stal walcowana, gładkie jasna
•
spoiny:
tylko w obszarze obrzeża basenu szlifowane (ziarno 400)
Powierzchnie widoczne wykonane są zasadniczo z walcówki o gładkiej jasnej powierzchni (gołej) 2B wg PNEN 10088-2. W miejscach, w których jest to wymagane, należy wykonać powierzchnię szlifowaną ziarnem o
parametrze nie mniejszym jak 400. Spoiny pozostają zasadniczo bez obróbki mechanicznej. W miejscach, w
których jest to wymagane, spoiny czołowe należy wygładzić przez szlifowanie, jednak nie dotyczy to spoin
pachwinowych. W obszarze krawędzi przelewowej basenu wszystkie spoiny od strony wody należy wygładzić
przez szlifowanie. Niedopuszczalne jest stosowanie powłok PCW oraz okładzin foliowych.
Obszary antypoślizgowe
Obszarami antypoślizgowymi są:
ruszt rynien przelewowych,
stopnie schodów,
dna niecek basenów do nauki pływania, wielofunkcyjnych oraz pozostałych o głębokości wody do 2,20m,
pokrywa kanałów dennych oraz ssawnych przy głębokości wody do 2,20m,
• ściany szczytowe basenów sportowych.
Należy zachować własności antypoślizgowe, wymagane wg PN-EN 13451-1. Wymagane jest przedstawienie
świadectwa badań właściwości antypoślizgowych dla powierzchni podłogowych stref poruszania się na boso,
użytkowanych na mokro, potwierdzające spełnienie wymagań odporności na ślizganie dla klasy oceny 24º.
Antypoślizgowe wytłoczenia powierzchniowe podłóg, drabinek, schodów, ścian szczytowych basenów
129
sportowych itp. należy zrealizować jednakowo pod względem wzoru i wykonania. Niedopuszczalne jest
uzyskiwanie powierzchni antypoślizgowych przez piaskowanie.
3.
3.1.
SPRZĘT
3.2.
Szczegółowe wymagania dotyczące sprzętu
Wykonawca powinien dysponować sprzętem zapewniającym dostawę i fachowy montaż wszystkich części
basenu w zakresie ujętym w dokumentacji kontraktowej włącznie z dostawą do określonego miejsca
przeznaczenia, rozładunkiem i osadzeniem (transportowe urządzenia pomocnicze, np. użycie żurawia). Do
obowiązków wykonawcy należy również organizacja personelu montażowego włącznie z pomocnikami i
wszystkimi urządzeniami niezbędnymi do wykonania robót związanych z obróbką blachy i robót
spawalniczych.
4.
4.1.
TRANSPORT
4.2.
Materiały w czasie transportu powinny być zabezpieczone przed wpływami atmosferycznymi oraz
przed uszkodzeniem.
5.
5.1.
WYKONANIE ROBÓT
5.2.
Wymagania techniczne dotyczące robót budowlanych przy budowie basenów ze stali szlachetnej CrNi :
Uwagi ogólne:
Poniższe roboty dotyczą wznoszenia basenów, gdzie wszystkie powierzchnie mające bezpośredni kontakt z
wodą, konstrukcja wsporcza (statyczne usztywnienie i podparcie), jak i pozostałe elementy konstrukcji w
całości wykonywane są ze stali szlachetnej kwasoodpornej.
Konstrukcja składa się ze ścian bocznych przenoszących obciążenia statyczne, podpartych na górze i na dole
(patrz też zakotwienie bocznych ścian) i dna ukształtowanego jako swobodna powierzchnia metalowa.
Grupy konstrukcyjne, składające się na grupy robót, basenu ze stali szlachetnej to:
01.
niecka basenu
02.
elementy wbudowane basenu
03.
hydraulika basenu
04.
wyposażenie basenu
05.
wyposażenie instalacyjne
06.
urządzenia rekreacyjne
Wymagania odnośnie grup konstrukcyjnych:
Zadania, które mają do spełnienia grupy konstrukcyjne, przedstawione są każdorazowo w uwagach wstępnych.
Szczelna konstrukcja basenu powstaje w wyniku montażu grup konstrukcyjnych 01-03 za pomocą spawania
łukowego w osłonie gazów ochronnych.
Obrzeże basenu, które jako element budowlany mieści się pomiędzy plażą a powierzchnią wody stanowi
istotną część konstrukcyjną, jako miejsce przejściowe pomiędzy obszarami pełniącymi różne funkcje, a także
różnymi materiałami i ma do spełnienia następujące zadania:
•
odprowadzanie przelewającej się wody (funkcja przelewu górnego) w trakcie normalnego
użytkowania basenu (czynna technologia uzdatniania wody),
130
•
zamocowanie różnych elementów wbudowanych,
•
połączenie niecki z plażą odpowiednio do przypadku zastosowania (np. połączenie plaży za pomocą
profili kryjących z tworzywa sztucznego w górnej części)
Przekazanie projektów:
Opracowanie i przekazanie wszystkich niezbędnych do realizacji zadania szczegółowych projektów
wykonawczych, a przede wszystkim połączeń elementów konstrukcyjnych ze stali szlachetnej z konstrukcją
budowlaną, odpowiednio do lokalnej sytuacji.
Wszystkie projekty należy przekazać i przedstawicielowi inwestora w ilości 3 egz. do aprobaty/dopuszczenia,
każdorazowo przed rozpoczęciem realizacji robót.
Dostawa i montaż:
Dostawa i fachowy montaż wszystkich części basenu w zakresie ujętym w dokumentacji kontraktowej
włącznie z dostawą do określonego miejsca przeznaczenia, rozładunkiem i osadzeniem (transportowe
urządzenia pomocnicze, np. użycie żurawia). Organizacja personelu montażowego włącznie z pomocnikami i
wszystkimi urządzeniami niezbędnymi do wykonania robót związanych z obróbką blachy i robót
spawalniczych.
Zakotwienie:
Zakotwienie elementów konstrukcyjnych ze stali szlachetnej do konstrukcji budowlanej na trwale za pomocą
kotew rozprężnych lub w razie konieczności wklejanych, przy czym należy pamiętać o przygotowaniu we
właściwym czasie ewentualnych elementów wbudowanych.
Roboty wykonywane przez prowadzącego budowę:
Przygotowanie we właściwym czasie planów inwentaryzacyjnych lub danych pomiarowych w celu
poprawnego sporządzenia dokumentacji warsztatowej basenu.
• Sprawdzenie pod względem statycznym odpowiednio do wybranego wariantu posadowienia niecki basenu nośności gruntu.
• Osadzenie przygotowanych przez dostawcę basenu elementów wbudowanych ze stali szlachetnej, jak
marki, przepusty w obiektach betonowych itp.
• Wykonanie wymaganych wycięć lub wierceń.
• Nawiezienie i zagęszczenie grubej na co najmniej 20 cm warstwy tłucznia o ziarnistości 16/32 mm ze
zdolnością do odprowadzania wody, położenie na tym włókniny oddzielającej i drobnego kruszywa łamanego o ziarnistości 2 - 6 mm na grubości ok. 5 cm i zagęszczenie, wyrównanie zgodnie z wymaganym
przebiegiem powierzchni dna basenu, dostosowane w czasie do przebiegu montażu. (Zgodnie z dokumentacją, w niniejszym obiekcie niecka basenowa będzie posadowiona na płycie żelbetowej, należy dostosować rodzaj podbudowy do tego rozwiązania).
Wymagania techniczne dotyczące robót spawalniczych przy budowie basenów ze stali szlachetnej CrNi :
Wykonanie robót spawalniczych
Wykonywanie połączeń spawanych należy potwierdzić w zakresie stosowanych dodatków spawalniczych,
fachowej obróbki wstępnej materiałów, jak również fachowego przeprowadzania procesu spawania zgodnie z
PN-EN 729-2, PN-EN 287 część 1. Należy wnieść dowód posiadania przez jednostkę wykonawczą własnego
technologa spawania oraz podać uprawnienia spawaczy dla uwzględnianych robót jak również poświadczenie
instytucji szkoleniowo badawczej w zakresie techniki spawalniczej w kwestii kwalifikacji producenta niecek
ze stali nierdzewnej dotyczących spawania konstrukcji stalowych zgodnie z DIN 18800-7: 2002-09.
Spoiny
Spoiny należy wykonać zgodnie z PN-EN 25817, PN-EN 288, PN-EN 12072 i PN EN 439 jako spawane
łukowo w osłonie gazów ochronnych (argon) przy ustalonych parametrach spawania. Powstałe przez niepełną
osłonę gazem ochronnym warstwy zgorzeliny należy usunąć poprzez wytrawienie.
Brak przetopu spoiny w grani, jak również karby są niedopuszczalne. Wszystkie spoiny należy wykonać z
osłoną grani wg normy. Jako materiał dodatkowy należy zastosować dodatek spawalniczy tego samego
rodzaju.
131
Spawanie rur
Jednostronne spawanie rurociągów należy przeprowadzić z odpowiednią osłoną grani.
Należy przestrzegać przy tym następujących norm:
•
PN-EN 29692
•
PN-EN 25 817
•
PN-EN 439
•
PN-EN 12072
Spoiny połączeń rura/rura, rura/zawinięcie obwodowe obrzeża należy wykonać jako
spoinę czołową z osłoną grani.
przetopioną
Wymagania techniczne dotyczące wykonania niecki basenu :
Wytyczne dotyczące wykonania ścian niecki basenu.
Ściany niecki basenu z gładkiej blachy należy tak usztywnić, aby przyjęły one parcie wody/gruntu względnie
występujące obciążenia pionowe. Musi to być konstrukcja sztywna przenosząca wszystkie obciążenia w
miejsca kotwienia do konstrukcji żelbetowej.
Ściany czołowe niecek basenów sportowych należy wykonać do głębokości wody 0,8m jako anty poślizgowe
powierzchnie nawrotu.
W obszarach o głębokości wody powyżej 1,35 m należy przewidzieć biegnący wokół stopień spoczynkowy na
wysokości 1,20 poniżej poziomu lustra wody, o szerokości stopnicy minimum 0,10 m. Ściana niecki basenu
opada poniżej stopnia spoczynkowego pionowo aż do dna niecki. Nie zezwala się na ukształtowanie stopnia
spoczynkowego w formie wspornika.
Ściany niecki przeznaczone do przyłączenia zewnętrznej rynny przelewowej (rynna fińska) należy wykonać z
krawędzią przelewową wyprofilowaną wewnątrz pod kątem ok. 30° jako przelew do stałego i równomiernego
odprowadzania wody powierzchniowej optymalnie na całym obwodzie niecki. Odchylenie krawędzi
przelewowej od poziomu na obwodzie niecki basenu nie może przekraczać ±2 mm.
Ściany niecki przeznaczone do przyłączenia wewnętrznej rynny przelewowej (rynna fińska) należy wykonać z
krawędzią przelewową w dopuszczalnej szerokości, jako przelew do stałego i równomiernego odprowadzania
wody powierzchniowej.
Ściany niecki bez przyłączenia rynny przelewowej należy wykonać na najwyższym krańcu z krawędzią
fazowaną, w jednym z kształtów odpowiadających danym wymaganiom. Ścianę niecki należy w tym miejscu
wykonać odpowiednio powyżej lustra wody, względnie do miejsca połączenia z sąsiednim elementem
konstrukcyjnym lub też pozostawić pod lustrem wody (wysepki lub półwyspy pod wodą).
W obszarach okrągłych należy wykonać niecki o ścianach okrągłych. Nie można ich zastępować kształtami
wielokątów.
Połączenia narożne należy wykonywać pod kątem nie mniejszym jak 90° i promieniu nie mniejszym jak 25
mm.
Wytyczne dotyczące wykonania rynny przelewowej.
Rynny przelewowe zewnętrzne (rynny fińskie):
Należy zapewnić równomierny odpływ wody wewnątrz rynny do otworów wylotowych w taki sposób, aby
zapobiec zalaniu zewnętrznej krawędzi niecki wodą gromadzącą się w rynnie przelewowej. Prowadzenie wody
od krawędzi przelewu do rynny przelewowej musi być stałe i równomierne. W celu prawidłowego
odprowadzania wody (strumienia szerokiego i wąskiego) należy umieścić w narożach rynny przelewowej płyty
kierujące (kierownice). Kształt odpływu rynny przelewowej do odprowadzania wody należy dostosować do
wielkości odprowadzanego strumienia wody. Koryto rynny powinno być w górnej części spięte kątownikami
w położeniu litery v w celu ograniczenia hałaśliwości pracy rynny. Wykończenie zewnętrznej strony rynny
należy wykonać za pomocą profilu z tworzywa sztucznego lub kształtowanej stali szlachetnej odpowiednio do
zaprojektowanych przekrojów ścian.
Okrągłe części rynny należy wykonać jako takie. Nie mogą być zastąpione kształtami wielokątów.
Wytyczne dotyczące wykonania zakotwienia ściany bocznej.
Ściany niecki usztywnione U-profilami są zasadniczo przytwierdzane w górnej części w rejonie dna rynny
przelewowej oraz w dolnej części na przedłużeniu profili usztywniających bezpośrednio do fundamentu.
132
Dolne zakotwienie przeciwko działaniu sił poziomych naporu hydrostatycznego, bądź względnie parcia gruntu
następuje poprzez kołkowanie na przedłużeniu profili usztywniających przyspawanego do nich elementu
pośredniego bezpośrednio do fundamentu (wykonanie zgodne z załączonymi przekrojami ścian) a następnie
zabetonowanie profili usztywniających.
Górne zakotwienie jest rozwiązane w dwojaki sposób w zależności od sposobu posadowienia niecki. W
obiektach otwartych gdzie niecka jest posadowiona na fundamencie i jest obsypywana, obciążenia górne są
przenoszone za pomocą podpór ukośnych względnie prostopadłych do wykonanego przez prowadzącego
budowę fundamentu (ława bądź płyta fundamentowa – wykonanie według załączonych przekrojów ścian).
Natomiast generalnie w przypadku obiektów krytych gdzie zaprojektowano podbasenie, górne mocowanie jest
realizowane poprzez zakotwienie płytek mocujących do przygotowanej uprzednio przez prowadzącego
budowę konstrukcji płyty plaży (wg załączonego rysunku) i przyspawanie ich do ścian niecki na poziomie
dolnej konstrukcji wsporczej rynny przelewowej.
Wytyczne dotyczące wykonania dna niecki basenu.
Podział powierzchni dna poprzez rozmieszczenie blach dennych w połączeniu z systemem hydraulicznym jest
bardzo ważnym elementem robót.
Blachy denne z nierdzewnej stali szlachetnej należy ułożyć, na co najmniej 2-centymetrową „zakładkę” i
zespawać między sobą oraz w sposób pewny połączyć konstrukcyjnie poprzez spawanie do wywinięcia ścian
bocznych. Dotyczy to również przyspawania do kanałów dennych oraz elementów wbudowanych niecki.
Blachy denne we wszystkich nieckach są tłoczone powierzchniowo i mają własności antypoślizgowe wg
wymagań PN-EN 13451-1 i muszą spełniać wymagania w zakresie najwyższej klasy oceny 24º tejże
normy.
Wytyczne dotyczące wykonania oznaczenia pasów torów pływackich.
Pasy torów pływackich w dnie i na ścianach nawrotowych niecki basenu sportowego należy wykonać metodą
trawienia elektrochemicznego na kolor kobaltowo – niebieski, bezpośrednio na płytach dennych i na ścianach
nawrotowych.
Nie dopuszcza się wykonania pasów torów pływackich poprzez malowanie, nakładanie żywic, naspawanie lub
nakładanie innych substancji na wspomniane wyżej obszary niecki basenowej. Na żądanie zamawiającego
należy przedstawić do wglądu próbki ww. elementów.
Wymiarowanie wg przepisów FINA.
Wymagania techniczne dotyczące schodów niecki basenu:
Wytyczne dotyczące wykonania schodów niecki basenu.
Schody niecki do poziomu lustra wody należy wykonać, jako zamkniętą ze wszystkich stron konstrukcję
spawaną łącznie z podłużnicami oraz węzłówkami zgodnie z wymaganiami statycznymi. Wysokość pomiędzy
poszczególnymi stopniami musi być równa, stopień najwyższy musi znajdować się na wysokości górnej
krawędzi lustra wody. Między przednią krawędzią górnego stopnia a tylną krawędzią dolnego stopnia w pionie
nie może być prześwitu. Stopnie należy wykonać, jako bezpieczne przy stąpaniu stopnie płaskie. Powierzchnie
stąpania nie mogą się odkształcać w sposób trwały. Przednie krawędzie stopni należy trwale oznaczyć poprzez
trawienie elektrochemicznie na kolor kobaltowo niebieski pasów wzdłuż krawędzi stopni o szerokości 5cm w
płaszczyźnie pionowej oraz 5cm w płaszczyźnie poziomej. Nie dopuszcza się wykonania oznakowania poprzez
malowanie, nakładanie żywic, naspawanie lub nakładanie innych substancji na krawędzie stopni. Schody z
więcej niż trzema stopniami muszą mieć, co najmniej jedną poręcz. Na schodach o szerokości większej niż 1,5
m należy zamontować co najmniej 2 poręcze.
Przekrój poręczy średnica: minimum 3,8 cm, maksimum 5 cm
Wytyczne dotyczące wykonania drabinki w niecce basenu.
Drabinki należy wykonać, jako przymocowane na stałe do ściany niecki w formie zamkniętej ze wszystkich
stron i zespawanej drabinki niszowej. Drabinki winny posiadać wymiary główne zgodne z PN-EN 13451-2.
Drabinki prowadzą do stopnia spoczynkowego lub do dna. Odstęp pomiędzy stopnicami wynosi 30cm.
Najwyższy stopień musi być umiejscowiony na wysokości górnej krawędzi lustra wody. Głębokość niszy
wynosi minimum 14cm. Szerokość niszy minimum 60cm. Pochwyty należy wykonać jako niesymetryczne
133
odchylane w kierunku wyjścia z basenu. Wysokość niższej z dwóch poręczy wynosi minimum 75 cm nad
obejściem, wysokość poręczy wyższej jest 20cm większa. Rozstaw poręczy od strony wody 50-55cm a od
strony plaży 70-80cm (odległość między osiami). Poręcze należy trwale zakotwić na obrzeżu niecki basenu.
Część podpory, stanowiąca łuk uchwytu od strony niecki nie może wystawać nad krawędź niecki i/lub
odstawać od krawędzi niecki o więcej niż 15 cm.
Przekrój poręczy średnica: minimum 3,8 cm, maksymalnie 5 cm
Wymagania techniczne dotyczące systemu hydraulicznego niecki basenu:
Materiał:
Materiał na blachy:
nierdzewna stal szlachetna, materiał nr 1.4404
Materiał na rury:
nierdzewna stal szlachetna, materiał nr 1.4436
o ile w obrębie poszczególnych pozycji nie wymaga się odrębnie innych materiałów
Wykonanie:
Grubość materiału minimum:
Powierzchnia:
2,0 mm
stal walcowana, gładka jasna
Przepływ pionowy za pomocą kanałów dennych:
W celu doprowadzenia czystej wody należy przewidzieć w dnie basenu kanały denne z demontowanymi
pokrywami (możliwość konserwacji i czyszczenia) wyposażonymi w specjalne dysze wlotowe – wszystko ze
stali szlachetnej, a w obszarach, które nie są objęte kanałami dennymi – tzw. dysze punktowe o takim samym
wykonaniu. Elementy kanałów dennych należy wykonać w taki sposób, aby były w jednej płaszczyźnie z
dnem niecki basenu (nie mogą wystawać).
Uszczelnienie pomiędzy kanałem dennym a pokrywą należy wykonać za pomocą uszczelki elastycznej,
odpornej na działanie wody uzdatnianej chlorem. Pokrycie kanałów dennych należy wykonać w zależności od
głębokości wody materiałami takimi samymi jak powierzchnia dna niecki basenu w kształcie łatwo
montowanych podłużnych pokryw. Należy zwrócić uwagę na odpowiednią wytrzymałość na deformację
pokryw kanałów dennych. Krawędzie boczne pokryw winny być więc wygięte do dołu. Przewidywany profil
uszczelniający musi być zamocowany na całym obwodzie krawędzi bocznych. Mocowania pokryw należy
wybrać tak, aby możliwe było łatwe ich otwieranie również po latach.
Dysze wlotowe:
Elementy wlotowe należy wykonać w całości ze stali nierdzewnej w taki sposób, aby były w jednej
płaszczyźnie z dnem niecki basenu (nie mogą wystawać). Rozmieszczenie dysz wlotowych należy dobrać w
taki sposób, aby nie powstawały tzw. strefy martwe wymiany wody basenowej. Rozmieszczenie to musi
nastąpić według zasady ciągłości strugi co poprzez odpowiednie zmniejszanie przekroju kanału dennego
gwarantuje zachowanie tych samych warunków hydraulicznych dla każdej dyszy na całej długości kanału,
wobec czego nie jest wymagane wstawianie pojedynczych dysz.
Ciśnienie przed dyszami wlotowymi może wynosić maksymalnie 3m słupa wody. Wymiar przekrojów wylotu
dysz należy ustalić odpowiednio do ilości tłoczonej wody oraz wymaganej odległości wyrzutu. Dysze należy
przewidzieć jako integralną część pokrywy. Nie może istnieć możliwość wyciągnięcia ich przez osoby do tego
nieupoważnione.
Wymagania techniczne dotyczące osprzętu niecki basenu:
Wytyczne dotyczące wykonania rusztu rynien przelewowych
Pręty rusztu należy dobrać zgodnie z wymaganiami hydraulicznymi i statycznymi. Cała konstrukcja musi z
zapasem przyjmować obciążenia pionowe osób po nich stąpających. Ruszt musi być odporny na działanie
temperatur oraz wody basenowej i promieniowania UV. Pręty rusztu muszą mieć od strony górnej
powierzchnię antypoślizgową wg wymagań normy PN-EN 13451 (spełnienie klasy oceny 24º). Należy je
rozmieścić w prostopadle do osi rynny przelewowej. Szerokość pręta maks. 10mm, odstęp pomiędzy prętami
maks. 8mm. Dla potrzeb konserwacji rusztu oraz rynny należy zapewnić możliwość demontażu, przy czym
134
długość modułów rusztu powinna wynosić ok. 1 m.
Materiał rusztu: polipropylen (PP)
Wytyczne dotyczące wykonania tabliczek z oznakowaniem niecki basenu
Tabliczki z tworzywa sztucznego wykonane jako piktogram, dwuwarstwowy akryl, płyta podstawowa biała,
grubość 3,2mm, płyta górna błękitna lub czerwona. Oznaczenie w formie grawerowanego w górnej warstwie
piktogramu plus grawerowany wiersz informujący o głębokości wody, wielkość pisma ok. 45mm. Tabliczka z
zaokrąglonymi narożnikami, mocowana przez cztery otwory mocujące specjalnymi śrubami grzybkowe
(płaskie okrągłe) do rusztu rynny przelewowej.
Wielkość tablicy: ok. 150 x 150 mm
6.
6.1.
Ogólne zasady kontroli podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt.6 oraz instrukcji producentów.
6.2.
Przesyłanie wzorów
Wymienione poniżej wzory należy przedłożyć każdorazowo u prawomocnego przedstawiciela inwestora do
kontroli i oceny pod względem spełnienia wymagań, przed podpisaniem umowy z dostawcą niecek
basenowych ze stali nierdzewnej w celu umożliwienia stwierdzenia zgodności z wymaganiami projektu i
uzyskania akceptacji dotyczącej dostawcy niecek basenowych ze stali nierdzewnej.
•
Powierzchnia antypoślizgowa dna – 15 x 15 cm
•
Pasy torów pływackich trawionych elektrochemicznie – 15 x 15 cm
•
Ruszt rynny przelewowej o powierzchni antypoślizgowej – dł. 15 cm
•
Pokrywy kanału dennego o powierzchni antypoślizgowej z dyszami wlotowymi – dł. 15 cm
•
Trawione elektrochemicznie oznakowanie krawędzi stopnia schodów – dł. 15 cm
•
Piktogram – 15 x 15 cm
OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt.7.
7.2.
Wielkości obmiarowe określa się na podstawie dokumentacji projektowej z uwzględnieniem zmian
7.
7.1.
8.
8.1.
ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w ST. 00 Wymagania ogólne - pkt.8.
8.2.
Szczelność:
Cała konstrukcja podlega kontroli szczelności metodą penetracyjną.
Wymiary:
W przypadku basenów sportowych wymiary muszą zostać potwierdzone protokołem biura geodezyjnego.
Niwelacja krawędzi przelewowej: Należy ją potwierdzić protokołem biura geodezyjnego.
Hydraulika basenowa:
W razie konieczności na wniosek inwestora, lub jego przedstawiciela hydraulikę basenową należy potwierdzić
na podstawie próby barwienia wody według wytycznych właściwego urzędu odbioru oraz normy PN EN
15288-2:2008, we współpracy z eksploatatorem stacji uzdatniania wody.
Pozostałe dokumenty:
135
Do odbioru wymagane jest przekazanie instrukcji obsługi i dokumentacji basenu (rysunki, plany inspekcji), jak
również zestaw do pomiaru zawartości chloru w celu regularnej kontroli koncentracji chloru w wodzie
basenowej.
Wymagane jest również potwierdzenie własności antypoślizgowych wymaganych stref przez stosowne
świadectwa uprawnionej jednostki kontrolnej.
9.
9.1.
9.2.
Koszty przygotowania placu budowy:
Koszty przygotowania placu budowy w zakresie montażu niecek dla zespołu wykonującego roboty w stali
szlachetnej należy wliczyć do ceny ryczałtowej.
Koszty zużycia energii:
Koszty zużycia energii zaliczają się zgodnie z procedurą rozłożenia kosztów do ceny kosztów własnych, tak
samo ubezpieczenie budowy zawarte przez inwestora.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
Realizacja przewidzianych do wykonania robót montażowych winna spełniać wszystkie normy i przepisy
prawa, w szczególności:
1) PN-EN 13451-1 - Wyposażenie basenów pływackich. Część 1: Ogólne wymagania bezpieczeństwa i metody badań.
2) PN-EN 13451-2:2001 - Wyposażenie basenów pływackich - Część 2: Dodatkowe szczegółowe wymagania
bezpieczeństwa i metody badań drabin, schodów drabinowych i poręczy,
3) PN-EN 13451-3:2001 - Wyposażenie basenów pływackich – Część 3: Dodatkowe szczegółowe wymagania
bezpieczeństwa i metody badań urządzeń basenowych przeznaczonych do wymiany wody,
4) PN-EN 13451-4:2001- Wyposażenie basenów pływackich – Część 4: Dodatkowe szczegółowe wymagania
bezpieczeństwa i metody badań słupków startowych,
bezpieczeństwa i metody badań lin torowych,
bezpieczeństwa i metody badań właściwości rekreacyjnych wody,
7) DIN 51097 – Wymagania w zakresie – „Antypoślizgowe wykładziny podłogowe”
8) WYMAGANIA SANITARNO-HIGIENICZNE DLA KRYTYCH PŁYWALNI – opracowanie: mgr inż.
Czesław Sokołowski, oparte na EN-19643,
9) Rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 06.05.1997 w sprawie określenia bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne. (Dz. U. 57 poz. 358).
10) Przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pływalni krytych i otwartych
11) PKWiU 28.11.23-62.60 – Konstrukcje stalowe
12) PN-EN 10088-2 stale nierdzewne - techniczne warunki dostaw
136
ST.17. ROBOTY MALARSKIE WEWNĘTRZNE – CPV 45442100-8
1.
WSTĘP
1.1.
Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru
robót malarskich wewnętrznych związanych z budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu
1.2.
1.3.
• czyszczenie i odtłuszczenie oraz pokrycie elementów stalowych powłoką antykorozyjną,
• impregnacja elementów drewnianych środkami ogniowymi i grzybobójczymi,
• malowanie farbą emulsyjną wewnętrznych ścian i sufitów, w tym sufitów specjalnych:
akustycznych, wodoodpornych, jeśli tego wymagają,
• lakierowanie parkietów (sale konferencyjne i nawierzchnie sportowe drewniane),
• wykonanie innych prac malarskich nie wymienionych wyżej, a znajdujących się w projekcie.
1.4.
1.5.
Roboty malarskie powinny być zlecone przedsiębiorstwu mającemu właściwe doświadczenie w
realizacji tego typu robót i gwarantującemu właściwą jakość ich wykonania.
Prace malarskie na wysokości należy wykonywać z prawidłowo wykonanych rusztowań lub drabin.
Równocześnie, zależnie od stosowanych materiałów, należy zachować odpowiednie środki
ostrożności (odzież ochronna, okulary i maski ochronne, wentylacja pomieszczeń, zabezpieczenia p.
poż.). Przy pracach malarskich muszą być przestrzegane przepisy ppoż. i BHP.
2.
2.1.
MATERIAŁY
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskania oraz składowania podano w ST.00
2.2.
• zabezpieczenie antykorozyjne konstrukcji stalowej
Sposób zabezpieczenia antykorozyjnego konstrukcji stalowej należy dostosować do kategorii agresywności
korozyjnej środowiska:
- małej C1 (wg PN-EN ISO 12944-2) dla konstrukcji wewnątrz budynku,
- średniej C3 (wg PN-EN ISO 12944-2) dla konstrukcji na zewnątrz budynku
- dużej C4 (wg PN-EN ISO 12944-2) dla konstrukcji w hali basenu.
Parametry systemu malarskiego przyjąć wg PN-EN ISO 12944-5 dla średniego okresu trwałości wynoszącego
15 lat. Dla elementów zewnętrznych wskazane jest zastosowanie cynkowania ogniowego. Stopień czystości
powierzchni Sa2,5 wg PNISO 8501-1. Kolorystyka wierzchniej warstwy wg architektury.
Konstrukcja stalowa pod urządzenia dachowe przewidziana jest do cynkowania metodą ogniową. Elementy
konstrukcji stalowej należy oczyścić do II0 czystości. Minimalne grubości powłoki cynkowej – zgodnie z
137
DIN50976 – 85 mm (610 g/m2) przy dopuszczalnej odchyłce pojedynczych wartości –10%. Konstrukcję
stalową należy wyposażyć w otwory technologiczne wymagane przy cynkowaniu. Otwory te należy
przewidzieć w dokumentacji na etapie tworzenia dokumentacji warsztatowej.
• zabezpieczenie konstrukcji drewnianej
Elementy z drewna klejonego zabezpieczyć przez dwukrotne pomalowanie środkiem ochrony drewna Laufer
Aquadur lub równoważnym. Lakierować na kolor grafitowy wg wytycznych architektury. W przypadku
malowania drewna kolorem zamiast środka Laufer Aquadur należy użyć środka Hartzlajn Decor lub
równoważnego, o odpowiednim kolorze.
Malowanie ścian i sufitów
• farba emulsyjna akrylowa
Farba emulsyjna akrylowa, przeznaczona do dekoracyjnego i ochronnego malowania. Nadaje się do
malowania nowych powierzchni oraz na uprzednio pomalowane podłoża, takie jak: płyta gipsowo-kartonowa,
beton, cegła, tapeta, drewno, płyty wiórowe. Tworzy matowe powłoki umożliwiającą oddychanie ścianom, a
także zostawia powłoki o wysokich walorach estetycznych wewnątrz pomieszczeń. Dzięki zróżnicowanym
kolorom łatwo można aranżować wnętrza pomieszczeń mieszkalnych i obiektów użyteczności publicznej.
Farby emulsyjne i akrylowe charakteryzują się dobrą przyczepnością do podłoża, odpornością na uszkodzenia
mechaniczne, ścieranie i detergenty. Tworzą gładkie powłoki o jedwabistym wyglądzie, pozwalają na dyfuzję
pary wodnej.
• farba lateksowa
Farba lateksowa jest mieszanina wypełniaczy, żywicy styrenowo-akrylowej i dodatków uszlachetniających.
Farba przeznaczona do wymalowań zewnętrznych i wewnętrznych. Może być nakładana na tynki, podłoża
betonowe, płyty gipsowe i wiórowe po ich zagruntowaniu, jak również na powierzchnie uprzednio
pomalowane farbami emulsyjnymi.
Lakier do parkietów
Należy stosować lakier przeznaczony specjalnie do wysoko obciążonych ruchem powierzchni, do stosowania
wewnątrz pomieszczeń, o właściwościach trudno zapalnych, nietoksyczny, posiadający atest do stosowania w
obiektach służby zdrowia. Do malowania nawierzchni sportowych należy stosować lakier kompatybilny z
wybranym systemem podłogi sportowej, posiadający parametry wymagane przez producenta sportowego
systemu podłogowego. Kolor wykończenia: ciemnografitowy, próbkę koloru należy przedłożyć do akceptacji
projektanta.
Materiały pomocnicze do robót malarskich
• rozcieńczalniki, w tym: terpentyna, benzyna do ekstrakcji, benzyna do lakierów i emalii, spirytus
denaturowany, inne rozcieńczalniki przygotowane fabrycznie,
• utwardzacze do wyrobów lakierowych,
• środki do odtłuszczania, mycia i usuwania zanieczyszczeń podłoża,
• woda
Przy czyszczeniu zanieczyszczeń rozpuszczalnych w wodzie, czyszczeniu strumieniem wody oraz nakładaniu
powłok z farb wodorozcieńczalnych należy wykorzystywać wodę odpowiadającą wymaganiom normy PN-EN
1008:2004 „Woda zarobowa do betonu. Specyfikacja pobierania próbek, badanie i ocena przydatności wody
zarobowej do betonu, w tym wody odzyskanej z procesów produkcji betonu”. Bez badań laboratoryjnych może
być stosowana tylko wodociągowa woda pitna.
Wszystkie ww. materiały muszą mieć własności techniczne określone przez producenta lub odpowiadające
wymaganiom odpowiednich aprobat technicznych bądź PN.
3.
3.1.
SPRZĘT
138
3.2.
Wykonawca przystępujący do wykonania robót malarskich, powinien wykazać się możliwością korzystania z
następującego sprzętu:
- urządzenia do malowania natryskowego
- z elektronarzędzi
- drobnego sprzętu budowlanego
- rusztowania ramowego.
Możliwe jest też ręczne wykonywanie robót malarskich przy użyciu następujących narzędzi:
- pędzel,
- wałek,
4.
4.1.
TRANSPORT
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w ST.00 Wymagania ogólne - pkt.4.
4.2.
Farby akrylowe i mineralna farba krzemianowa dostarczane są w szczelnie zamkniętych pojemnikach o
pojemności 3-10 l, lub innych uzgodnionych z odbiorcą. Powinny być przechowywane w suchym miejscu, w
temperaturze 5-30ºC. Farby i emalie do malowania powierzchni drewnianych i metalowych pakowane są w
puszki o pojemności 1-20 l. Należy przechowywać je w suchych, wentylowanych pomieszczeniach, w
szczelnie zamkniętych opakowaniach.
Materiały płynne pakowane w wiadra i pojemniki należy chronić przed przemarznięciem. Przechowywanie
materiałów powinno odbywać się w magazynach półotwartych lub zamkniętych, suchych i przewiewnych,
zabezpieczonych przed opadami atmosferycznymi. Środki transportu powinny zabezpieczać materiały przed
wpływami atmosferycznymi.
5.
5.1.
WYKONANIE ROBÓT
Przy robotach malarskich muszą zostać spełnione wymogi przepisów BHP i p. poż. W szczególności,
przy wykonywaniu wymalowań materiałami zawierającymi lotne rozpuszczalniki lub rozcieńczalniki
organiczne należy:
– stosować odzież ochronną,
– wewnętrzne roboty wykonywać przy otwartych oknach lub czynnej wentylacji mechanicznej,
– przestrzegać zakazu używania otwartego ognia i narzędzi mogących spowodować iskrzenie,
– zapewnić stałą dostępność sprzętu p. poż.
5.2.
5.2.1. Malowanie farbami emulsyjnymi lub akrylowymi oraz lateksowymi na podłożach z tynków gipsowych
zwykłych i cienkowarstwowych, tynków cementowo-wapiennych, lub płyt gipsowo-kartonowych oraz
niektórych okładzin akustycznych.
Wewnątrz budynków pierwsze malowanie ścian i sufitów można wykonywać po zakończeniu:
- robót budowlanych i instalacyjnych (z wyjątkiem założenia opraw, przykryw
kontaktów, wyłączników elektrycznych, przyklejania okładzin, białego montażu),
- wykonania podkładów pod wykładziny podłogowe,
- montażu ślusarki i stolarki,
Podłoże przeznaczone pod pokrycie farbami powinno być odtłuszczone i odpylone. Ściany powinny być równe
i bez spękań. Ewentualne uszkodzenia należy wyrównać, zaszpachlować i zeszlifować, jeśli wymagana jest
duża gładkość powierzchni.
Nowe tynki można malować po 1-4 tygodniach, wilgotność tynków nie powinna przekraczać 4% (wg zaleceń
producenta farby).
Prace malarskie należy prowadzić w temperaturze 5-30ºC.
Farbę można nanosić pędzlem, wałkiem lub metodą natrysku.
Przed malowaniem farby należy dokładnie wymieszać.
139
Do pierwszego malowania farbę należy rozcieńczyć wodą w ilości 20-30%. Kolejne warstwy można nakładać
po wyschnięciu poprzednich, tj. 2-3 godzinach, używając farby o lepkości handlowej. Do pełnego pokrycia
podłoża potrzebne jest 2 lub 3 krotne nałożenie farby.
Do farb nie można dodawać farb klejowych, wapna, kredy i innych farb emulsyjnych. Farb akrylowych nie
można nakładać na powierzchnie zgruntowane mlekiem wapiennym. Pomieszczenia po malowaniu farbami
akrylowymi należy wietrzyć do zaniku zapachu i po tym czasie nadają się do użytkowania. Zabrudzone
powłoki malarskie można zmywać wodą z dodatkiem detergentów.
5.2.2. Malowanie elementów metalowych.
Podłoża stalowe powinny być przed malowaniem przygotowane w następujący sposób:
- starannie oczyszczone z rdzy, tłuszczów, zapraw, topników z procesu spawania, poprzez szlifowanie spawów
i ostrych krawędzi, odtłuszczenie, piaskowanie lub szczotkowanie,
- elementy nowo wykonane powinny być zabezpieczone antykorozyjnie przez zagruntowanie możliwie
wcześnie (nie później niż 6 godzin od zakończenia oczyszczania). Zalecana temperatura w czasie
wykonywania robót malarskich powinna wynosić 15-20ºC, wilgotność powietrza nie może przekraczać 85%.
Nie dopuszcza się wykonywania prac malarskich na zewnątrz w czasie deszczu, mgły, występowania rosy, we
wczesnych godzinach rannych lub późnych popołudniowych, jak również pod bezpośrednim działaniem
promieni słonecznych. Warstwy gruntujące należy nanosić pędzlem, rozprowadzając farbę równomiernie po
podłożu, po nałożeniu dwóch warstw prześwity podłoża są niedopuszczalne. Grubość dwóch warstw
gruntujących, nanoszonych w odstępie 3-8 godz. powinna wynosić ok. 25-50 cm (zależnie od zaleceń
producenta farby). Na krawędzie i naroża należy nałożyć dodatkową warstwę farby po wyschnięciu
zasadniczej powłoki gruntującej. Miejsca stykające się z betonem należy pokryć powłoką o większej grubości.
Miejsc przewidzianych do zabetonowania nie należy gruntować.
Nakładanie powłok nawierzchniowych może być dokonane tylko po wyschnięciu warstwy gruntującej. Do
nakładania farb syntetycznych zaleca się użycie pistoletów natryskowych, dopuszczalne jest także użycie
pędzli. Nakładanie warstwy malarskiej należy rozpocząć od góry i przestrzegać równomiernego pokrywania
wszystkich miejsc, bez przerw i zacieków. Kolejne warstwy farby mogą być nakładane po wyschnięciu
poprzednich (po ok. 12 godzinach, o ile producent nie zaleca inaczej). Po zakończeniu malowania wytworzone
pokrycie powinno przez co najmniej 1 tydzień pozostawać odizolowane od wpływów agresywnego
środowiska.
5.2.3. Malowanie elementów konstrukcji drewnianych wg wytycznych producentów.
- Wykonanie impregnacji
1. Impregnacja powierzchniowa
a) Smarowanie, natryskiwanie.
Roztwór nanosi się na powierzchnię drewna za pomocą pędzla, wałka lub dyszy rozpyłowej. Zabieg należy
powtarzać kilkakrotnie, aż do naniesienia wymaganej ilości preparatu. Między kolejnymi nanoszeniami należy
zachować kilkugodzinne przerwy, aby nastąpiło dobre wchłonięcie impregnatu. Smarowanie i natryskiwanie są
jedynymi metodami umożliwiającymi impregnację drewna już wbudowanego. W przypadku drewna, które
jeszcze nie zostało wbudowane, bardziej poleca się metody zanurzeniowe – kąpiel „zimna” i kąpiel „gorącozimna”, choć smarowanie i natryskiwania także mogą być stosowane.
b) Kąpiel „zimna”
Elementy drewniane zanurza się w 30–procentowym roztworze. Drewno należy obciążyć, aby nie wypływało
na powierzchnię.
2. Impregnacja wgłębna
a) Kąpiel „gorąco-zimna”
Drewniane elementy najpierw zanurza się w gorącym 30–procentowym roztworze o temp. 60-65 Stopni
Celsjusza na czas ok. 2 godzin, a następnie szybko przenosi się do roztworu o takim samym stężeniu i temp.
15-20 stopni Celsjusza na ok. 5 godzin. Temperaturę roztworu należy utrzymywać na możliwe stałym
poziomie. Kontrolę procesu nasycania i ilości wchłoniętego roztworu należy przeprowadzać dla każdej partii
zabezpieczonego materiału metodą wagową, ważąc drewno przed i po impregnacji.
b) Metoda próżniowo-ciśnieniowa
Metoda ta polega kolejno na:
1. wytworzeniu w specjalnym urządzeniu (autoklawie) wypełnionym drewnem podciśnienia, które powoduje
140
wyssanie powietrza znajdującego się we wnętrzu komórek drewna;
2. napełnieniu autoklawu roztworem impregnatu,
3. zwiększeniu ciśnienia do 0,7-0,8 MPa, dzięki czemu następuje wtłoczenie impregnatu do drewna w całej
objętości. Preparat nie utrwala się w drewnie i pod wpływem długotrwałego działania opadów
atmosferycznych ulega wypłukaniu. W przypadku impregnacji powierzchniowej powierzchnie po późniejszych
cięciach oraz pojawiające się wskutek przesychania drewna pęknięcia mogą ujemnie wpłynąć na ogólną
skuteczność zabezpieczenia, dlatego należy te miejsca zaimpregnować ponownie. Na drewno zaimpregnowane
FOBOSEM M-4 można nakładać środki dekoracyjne bądź powłoki wodoodporne ogólnie dostępne, oparte na
rozpuszczalnikach organicznych. Nie stosować środków wodorozcieńczalnych.
6.
6.1.
6.2.
Sprawdzenie materiałów należy przeprowadzić na podstawie zaświadczeń o jakości materiałów wystawionych
przez producentów oraz wyników kontroli, stwierdzających zgodność przeznaczonych do użycia materiałów z
dokumentacją techniczną, z normami państwowymi lub świadectwami dopuszczenia do stosowania w
budownictwie. Materiały, których jakość jest niepotwierdzona odpowiednimi świadectwami powinny być
zbadane przed użyciem. Farby gotowe powinny być przygotowane fabrycznie w postaci całkowicie
przystosowanej do użycia na budowie.
6.2.1. Farby akrylowe lub emulsyjne do wymalowań wewnętrznych na podłożach tynkowych.
Farby akrylowe powinny charakteryzować się:
- matowym wyglądem powłoki,
- czasem schnięcia do 2 h,
- wydajnością ok. 10 m2/dm3,
- liczbą nanoszonych warstw 1-2,
- odpornością na zmywanie - szorowanie > 5000 cykli,
- gęstością ok. 1,5 g/cm3,
- odpornością na promienie UV,
- dobrą przyczepnością.
Sprawdzenie jakościowe stanu przygotowania podłoża-tynku należy dokonać po uzyskaniu protokołu odbioru
tynku, bezpośrednio przed przystąpieniem do robót malarskich. Badanie podłoża należy przeprowadzić przy
temperaturze min. 5ºC i wilgotności względnej powietrza max. 65%.
Badanie powinno obejmować:
- określenie stopnia skarbonizowania tynku wapiennego, cementowo-wapiennego, cementowego, poprzez
zeskrobanie warstwy tynku o gr. 4 mm i zwilżenie zeskrobanego miejsca 1 % roztworem alkoholowym
fenoloftaleiny jeżeli wystąpi zabarwienie ciemnoróżowe tynk należy uznać za niedostatecznie skarbonizowany,
- określenie utwardzenia przygotowanych tynków, poprzez kilkakrotne potarcie dłonią powierzchni i
sprawdzenie czy z powierzchni nie osypują się ziarenka piasku,
- nasiąkliwości poprzez spryskanie powierzchni kilkoma kroplami wody, przy małej nasiąkliwości ciemna
plama może wystąpić po 3 sekundach.
6.2.2. Farby do zabezpieczeń elementów metalowych.
Farby przeznaczone do zabezpieczanie elementów metalowych powinny charakteryzować się:
1) farby podkładowe:
- liczbą nanoszonych warstw: 1,
- grubością nanoszonej powłoki do 45 ěm,
- czasem schnięcia do 4 stopnia w temperaturze 20ºC do 24 h,
2) farby nawierzchniowe:
- gładkim, błyszczącym lub półmatowym wyglądem powłoki,
141
- czasem schnięcia do ok. 25 h,
- liczbą nanoszonych warstw: 3,
- łączną grubością nanoszonych powłok do 120 ěm.
Sprawdzenia materiałów malarskich dokonuje się przed ich przekazaniem do magazynu, badając zgodność z
normami przedmiotowymi w zakresie:
- wstępnych prób technicznych
- lepkości
- stopnia wyschnięcia,
- przyczepności,
- krycia jakościowego
Jeżeli w czasie składowania został przekroczony wyznaczony w świadectwie termin przydatności do użycia
materiałów malarskich, mogą one zostać dopuszczone do zastosowania, pod warunkiem przeprowadzenia
wszystkich wyżej wymienionych badań z wynikiem pozytywnym w stosunku do wymogów norm
przedmiotowych.
Sprawdzenie jakościowe stanu przygotowania podłoża należy dokonać pod kątem:
- jakości odtłuszczenia,
- mechanicznego usunięcia nierówności,
- stopnia czystości powierzchni.
Ocenę należy przeprowadzić po wykonaniu każdej czynności oraz dodatkowo przed malowaniem. Oceniać
należy wizualnie, z odległości 33 cm od sprawdzanej powierzchni, przy świetle dziennym lub sztucznym
żarówki o mocy 100 W.
- Powierzchnia powinna być wolna od smarów, olejów, chłodziw, w razie wątpliwości należy przeprowadzić
badanie.
- Element nie powinien mieć zadziorów, odprysków od spawania, a spoiny równe i krawędzie zaokrąglone.
- Ocenę stopnia czystości.
6.2.3. Farby i lakiery do drewna
Ważne normy dla lakierowania mebli i drewna we wnętrzach
1 ÖNORM A 1610-12:
Obowiązujące obecnie wydanie tej normy pochodzi z 1.05.1995 i określa minimalne wymagania w stosunku
do twardych (sztywnych) powierzchni.
Dotyczy ona nie tylko lakierowanych powierzchni mebli, ale także dekoracyjnych płyt z
wysokociśnieniowego laminatu termoutwardzalnego, drewna, twardych powierzchni mebli
pokrytych folią, powlekanych metodą proszkową i uszlachetnionych w inny sposób.
Wymagania stawiane w praktyce w stosunku do powierzchni mogą być bardzo rożne, dlatego też rozróżnia się
8 typów zastosowania:
I
Powierzchnie robocze w kuchniach, laboratoriach, warsztatach, lokalach handlowych
II
Blaty stołowe w szkołach, przedszkolach, szpitalach, restauracjach, hotelach,
internatach, mieszkaniach, koszarach, zakładach kąpielowych, obiektach sportowych i lecznicach
III
Blaty stołowe w kuchniach i biurach, powierzchniach składowania i półkach w
kuchniach, biurach, szpitalach, laboratoriach, warsztatach, lokalach handlowych, hotelach,
internatach, mieszkaniach, koszarach, zakładach kąpielowych, obiektach
sportowych i lecznicach.
IV
Poziome powierzchnie i blaty stołowe w pomieszczeniach mieszkalnych, w pokojach
młodzieżowych i dziecięcych, garderobach, łazienkach, żłobkach.
V
Przednie strony w kuchniach, łazienkach, laboratoriach
VI
Pozostałe, stale widoczne powierzchnie
VII
Pozostałe powierzchnie, widoczne nie stale
VIII
Obciążone powierzchnie w meblach do siedzenia
Czy są spełnione wymagania w stosunku do poszczególnych powierzchni można stwierdzić na podstawie
różnych badań. Są one zestawione w normie ÖNORM A 1605-12.
Do oceny powierzchni obowiązkowe jest przeprowadzenie w każdym przypadku trzech badań, a mianowicie:
142
• Badanie 1: zachowanie się w stosunku do czynników chemicznych
• Badanie 2: zachowanie się przy próbie ścierania
• Badanie 3: zachowanie się przy próbie zarysowania
Ponadto klient i dostawca mogą uzgodnić przeprowadzenie dodatkowych badań.
Tabela 1 zawiera zestawienie minimalnych wymagań dla typów zastosowania I - VIII w stosunku do badań
obowiązkowych.
Tabela 1: Wymagania minimalne dla powierzchni - badania obowiązkowe
2 Normy ÖNORM A 1605-12 i ÖNORM A 1605-15:
Normy te przedstawiają zbiór 19 różnych metod badania powierzchni lakierowanych; obecnie obowiązujące
wydanie normy ÖNORM A 1605-12 zostało wydane 1.04.1994 roku, a ÖNORM A 1605-15 1.02.1995 roku.
Oznaczenie normowe powierzchni przeprowadza się zasadniczo 4 tygodnie po jego wykonaniu (klimat
badawczy: temperatura powietrza 23±2C, względna wilgotność powietrza 50±5%).
Badanie 1: Odporność na działanie czynników chemicznych
Chodzi tutaj o metodę oceny odporności powierzchni mebla na 27 różnych środków, takich jak kwasy, alkalia,
alkohol, różne napoje, woda, kilka rozpuszczalników organicznych, wybrane środki spożywcze, kredka do ust,
tusz do długopisu, środki dezynfekcyjne i czyszczące.
Odpowiednio do żądanej odporności definiuje się różne klasy wymagania od 1A (najwyższej) do 1D
(najniższej); patrz Tabela 2.
143
144
Tabela 2: Odporność na działanie czynników chemicznych - klasy wymagań według ÖNORM A 1605-12 (1A,
1B, 1C, 1D) i ÖNORM A 1605-15 (1B1)
Wynik badania ocenia się następująco na podstawie porównania powierzchni poddanej działaniu środka z
powierzchnią, która się nie stykała z danym środkiem:
0
Brak jakichkolwiek widocznych zmian
1
Ledwo zauważalne zmiany połysku lub barwy
2
Lekkie zmiany połysku lub barwy; struktura badanej powierzchni nie jest zmieniona
3
Widoczne silne ślady działania; struktura badanej powierzchni jest jednak w zasadzie nieuszkodzona
4
Widoczne są silne ślady działania; struktura badanej powierzchni jest zmieniona
5
Powierzchnia badana silnie zmieniona lub zniszczona
Wymagania klasy 1A spełniają dekoracyjne płyty z wysokociśnieniowego laminatu; klasa wymagań 1B jest
typowa dla jakościowo wysokowartościowych lakierów do drewna (np. lakierów poliuretanowych PUR lub
utwardzanych promieniowaniem UV, samo sieciujących lakierów dyspersyjnych), klasa wymagań 1C dla
lakierów schnących czysto fizycznie (np. lakierów nitrocelulozowych).
W Niemczech obowiązuje identyczna norma DIN 68861 Część 1. Tylko w Austrii odrębnie obowiązuje norma
ÖNORM A 1605-15 ("Podwyższona odporność na działanie czynników chemicznych"). Definiuje ona klasę
wymagań 1B1, która przewiduje znacznie dłuższe czasy działania większości środków chemicznych w
stosunku do klasy wymagań 1B (porównaj Tabela 2). Dobre systemy lakierów reaktywnych, jak lakiery
poliuretanowe PUR i lakiery utwardzane promieniowaniem UV spełniają także te podwyższone wymagania.
Norma ÖNORM A 1610-12 nie wymaga spełnienia tych zaostrzonych wymagań w żadnym z typów
zastosowań; jednak ich konieczność ich spełnienia może być uzgodniona między klientem a dostawcą (np. w
przypadku lakierowania mebli kuchennych lub do pomieszczeń sanitarnych).
Dnia 1.11.1997 r. ukazała się norma ÖNORM EN 12720 "Meble; ocena odporności powierzchni na zimne
płyny". Ta europejska norma opisuje metodę badania odporności powierzchni na zimne płyny, (dotychczas
"działanie czynników chemicznych"), która będzie obowiązywała w przyszłości, nie zawiera ona jednak
danych dotyczących minimalnych wymagań w stosunku do poszczególnych zastosowań mebli.
Komitet Norm Specjalistycznych 072 Meble opracowuje dlatego też nowe wydanie normy ÖNORM A 160512, która uwzględnia metodę badania według ÖNORM EN 12720; nowe wydanie jednak się jeszcze nie
ukazało.
Badanie 2: Zachowanie się przy próbie ścierania
Badania i oceny tej własności dokonuje się przy pomocy metody z normy ÖNORM EN 438-2 urządzeniem
Tabera do badania ścierania.W tym celu na krążki trące urządzenia naciąga się papier ścierny szmerglowy S-42
(odpowiadający korundowemu papierowi ściernemu nr 180) i obciąża 500 g. Wynik badania jest średnią
arytmetyczną z liczby obrotów potrzebnej do starcia odpowiednio 5 i 95% grubości badanej warstwy.
Zwykłe lakiery do mebli klasyfikowane są do klasy 2D (≥50 - 149 obr.), typy szczególnie odporne na ścieranie
odpowiadają klasie 2C (≥150 - 349 obr.).
W Niemczech obowiązuje bardzo podobna norma DIN 68861 Cz. 2, ale z nieco inną metodą oceny.
Badanie 3: Badanie odporności na uderzenie
Metoda zgodna z ÖNORM EN 438-2, przy pomocy aparatu Wegnera, wyniki zależą bardzo od rodzaju
podłoża.
Badanie 4: Odporność na zarysowanie
Badanie i ocena tej własności następuje przy pomocy metody opisanej w normie ÖNORM EN 438-2 stosując
urządzenie do badania zarysowania - Scratch-Tester.
Jako kryterium przyjmuje się najmniejszą siłę wyrażoną w niutonach (N), która wywierana na igłę diamentową
o określonym kształcie powoduje powstanie na badanej powierzchni meblasłabej, ale widocznej rysy.
W przypadku lakierów do mebli najczęściej uzyskuje się przy tej metodzie wartości pomiędzy 0,7 a 1,3 N.
Otrzymywana wartość zależy częściowo od jakości podłoża. Dlatego też porównanie zmierzonych wartości
jest sensowne tylko wtedy, gdy ma się do czynienia z tym samym podłożem (np. sklejka z bukową okleiną).
145
Klasa 4E zawiera lakiery z wartościami ≥0,5 N - 0,9 N, klasa 4D natomiast lakiery z wartościami ≥1,0 - 1,4 N.
W Niemczech obowiązuje identyczna norma DIN 68861 Część 4.
Badanie 5: Zachowanie się w stosunku do małych źródeł ognia
Przeprowadzenie tego badania uzgadnia się specjalnie w przypadku potrzeby a służy ono dookreślenia
zapalności powierzchni mebli.
W tym celu badaną powierzchnię przez 15 s poddaje się działaniu płomienia przy pomocy urządzenia
opracowanego przez Austriacki Instytut Badania Drewna (ÖHFI) w Wiedniu. Gdy wynik ma brzmieć "trudno
zapalająca się powierzchnia mebla" (klasa wymagań 5B lub 5A), to w czasie poddawania działaniu płomienia
nie powinno dojść do żadnego zapalenia się powierzchni. Warunkiem tego, by dany lakier wykazywał tę
własność jest celowy wybór surowców przy formułowaniu jego składu.
Trudno zapalające się powierzchnie mebli są wymagane obecnie w wyposażeniu hoteli, przedszkoli, szkół,
urzędów itp.
W Niemczech wcześniej obowiązywały bardzo podobne wymagania na tak zwane trudno zapalające się lakiery
zgodnie z VTL A-053 lub TL 8010-0312 albo TL 7100-001/2. Normy te zostały wycofane i dziś już nie
obowiązują. W dalszej części podany zostanie jedynie wybór nazw innych badań z normy ÖNORM A 160512, do których można sięgnąć w razie potrzeby.
Badanie 6: Badanie odporności na działanie żaru papierosa
Identyczna z normą DIN 68861 Cz. 6.
Badanie 7: Zachowanie się w wysokiej temperaturze w warunkach suchych
Identyczna z DIN 68861 Cz. 7.
Dnia 1.11.1997 r. ukazała się ÖNORM EN 12722 "Meble; ocena odporności powierzchni na
wysoką temperaturę w warunkach suchych"; także tę normę uwzględni się w nowym wydaniu ÖNORM A
1605-12.
Badanie 8: Zachowanie się w wysokiej temperaturze w warunkach wilgotnych
Identyczna z DIN 68861 Cz. 8.
Dnia 1.11.1997 r. ukazała się ÖNORM EN 12721 "Meble; ocena odporności powierzchni na
wysoką temperaturę w warunkach wilgotnych", także tę normę uwzględni się w nowym wydaniu ÖNORM A
1605-12.
Badanie 9: Badanie odporności na parę wodną
Jednogodzinne działanie parą wodną według metody z ÖNORM EN 438-2.
Badanie 10: Grubość warstwy
Oznaczenie mikroskopowe przy przynajmniej 100 krotnym powiększeniu lub równoważne
metody.
Badanie 11: Połysk (odbicie)
Wynik pomiaru refleksometrem zgodnie z DIN 67530.
Badanie 15: Zdolność do odkształcania się
Próba odcisku przy pomocy płyty stożkowej opracowanej w ÖHFI w Wiedniu.
Badanie 18: Odporność na działanie światła
Norma dotyczy jedynie powłok kryjących pigmentowych; metoda zgodna z ISO 4892-2
(lampa łukowa ksenonowa).
Badanie 19: Zachowanie się przy zmianie temperatury
Cold-Check-Test (próba odporności na zimno) według ASTM D 1211.
5 Norma tymczasowa ÖNORM B 3800-1: Zachowanie się materiałów i elementów
budowlanych w czasie palenia się, materiały budowlane: wymagania i badania
Aktualne wydanie tej normy opublikowano już 1.12.1988 roku. Stosuje się ją do oceny zachowania
się materiałów budowlanych w czasie palenia się, przy czym jako kryteria obejmuje ona palność, tworzenie się
gęstego dymu i kroplenie w czasie palenia się.
W przypadku lakierowanych powierzchni należy oceniać daną powłokę lakierową w powiązaniu z podłożem.
W wyniku celowego wyboru surowców można zestawić takie powłoki lakierowe, które w połączeniu z
146
trudnopalnym podłożem (podłoże B1) spełniają następujące kryteria:
• klasa palności B1 (trudnopalny)
• klasa tworzenia gęstego dymu Q1 (słabo dymiący)
• klasa kroplenia Tr1 (nie tworzący kropel)
Jako trudnopalne podłoże można potraktować np. lite drewno o grubości 15 mm z dębu, czerwonego buka,
jesionu, sosny, raminu i kilku innych rodzajów drewna, trudnopalną sklejkę i tym podobne materiały B1.
Badanie do oceny trudnopalności (badanie Schlytera) przeprowadza się przy pomocy płyty o wysokości 80 cm
i szerokości 30 cm, którą poddaje się przez 15 min działaniu płomienia z palnika gazowego. Normę uznaje się
za spełnioną, gdy po poddawaniu działaniu płomienia długość niezniszczonej części, mierząc do górnej
krawędzi, wynosi przynajmniej 40 cm, ewentualnie powstały płomień gaśnie w ciągu 1 min po próbie
podpalenia lub ewentualne żarzenie się nie trwa dłużej niż 5 min. Druga płyta, która znajduje się w
bezpośrednim sąsiedztwie, ale nie jest poddawana bezpośrednio działaniu płomienia, nie może się zapalić w
ciągu całego czasu trwania próby.
W Niemczech znane są podobne, ale nie całkowicie identyczne wymagania w normie DIN 4102. Mówi się o
trudno zapalających się lakierach według DIN 4102 - B1, które w połączeniu z podłożem klasy B1 (trudno
zapalające się materiały budowlane) spełniają postawione wymagania. Gdy ten sam lakier nanosi się na inne
podłoża, to należy zaklasyfikować całość do DIN 4102 - B2 (normalnie zapalające się materiały budowlane).
6 ÖNORM C 2354: Przeświecające materiały powłokowe do podłóg drewnianych i z nich wykonane
powłoki, wymagania minimalne i badania
Norma ta została wydana 1.12.1998 roku i powoduje zatem wygaśnięcie ważnej do tej pory NORMY
TYMCZASOWEJ C 2354 z 1.10.1994 r. Norma ÖNORM C 2354 ustala minimalne wymagania dotyczące
materiałów powłokowych na prześwitujące lakiery podłogowe, które przewidziane są do suchych pomieszczeń
wewnętrznych.
Zasadniczo rozróżnia się trzy klasy obciążenia:
A - umiarkowane obciążenie np. pokoje mieszkalne, sypialnie
B - silne obciążenie np. sale szkolne, przedszkola i przedpokoje
C - szczególnie silne obciążenie np. restauracje, lokale handlowe i pomieszczenia
dostępne publicznie
Czy spełnione są potrzebne wymagania dla danej klasy obciążenia, stwierdza się przy pomocy czterech
różnych metod badawczych.
Tabela 3 zawiera zestawienie najmniejszych wymagań dla trzech podanych klas obciążenia.
Badania podane w Tabeli 3 można zacząć przeprowadzać najwcześniej cztery tygodnie po naniesieniu
końcowego materiału stanowiącego powłokę. Przed każdym badaniem badane elementy muszą być
przechowywane przez co najmniej 48 godzin w warunkach normalnych (temperatura powietrza: 23±20 C,
wilgotność względna: 50±5%).
Klasa obciążenia
A
B
H
I
Wymaganie
Odkształcanie (oznaczenie przy pomocy stożka) przed i po
sztucznym starzeniu
Odporność na zarysowanie (N)
0,5
0,7
Przyczepność (w mm) przed i po sztucznym starzeniu
2
2
Odporność na działanie chemikaliów
1C
1C
Tabela 3: Minimalne wymagania dotyczące prześwitujących powłok na podłogi
C
I
1,0
2
1B
Osiągniętą klasę obciążenia przez materiał powłokowy i potrzebną do tego ilość naniesionego materiału
producent powinien podać w dokumentacji technicznej. Zawartość wilgoci w drewnie w próbkach musi
wynosić 9±2%. Poszczególne materiały powłokowe należy nanosić zgodnie z wytycznymi wytwórcy, przy
czym w zasadzie całkowita grubość suchej warstwy powinna wynosić 80 µm. Sztuczne starzenie składa się z
siedmiu cykli, każdy po 22 godz. przetrzymywania w 400 C w piecu z recyrkulacją powietrza i po 2 godziny
działania położonej bibuły filtracyjnej (przykrytej szalką Petriego) nasączonej 2% roztworem środka
powierzchniowo czynnego (dodecylobenzenosulfonianu sodu).
147
Badanie odkształcalności:
Przeprowadza się go zgodnie z Badaniem 15 z normy ÖNORM A 1605-12 przed i po sztucznym starzeniu.
Badanie odporności na zarysowanie:
Określa się ją zgodnie z Badaniem 4 normy ÖNORM A 1605-12 lub według DIN 68861 Część 4.
Badanie przyczepności:
Przeprowadza się go za pomocą metody nacięcia krzyżowego według Normy Tymczasowej
ÖNORM C 2350 przed i po sztucznym starzeniu.
Badanie zachowania się przy działaniu chemicznym (odporności na działanie czynników chemicznych):
Przeprowadza się go zgodnie z Badaniem 1 normy ÖNORM A 1605-12 oraz ÖNORM EN 12720.
Wymaganie klasy obciążenia C (szczególnie silne obciążenie), ze względu na wymaganą wysoką
odporność na zarysowanie (1,0 N), są spełnione przede wszystkim przez dwuskładnikowe lakiery
poliuretanowe (2K-PUR-Lacke) na bazie rozpuszczalników organicznych i przez lakiery utwardzane przez
naświetlanie promieniowaniem UV na bazie nienasyconych żywic akrylowych.
Wodorozcieńczalne lakiery do podłóg mogą być przyporządkowane najczęściej klasie obciążenia B
(silne obciążenie) lub A (umiarkowane obciążenie), ponieważ odporność na zarysowanie tych układów leży
zwykle między 0,5 N a 0,9 N.
Norma ÖNORM C 2354 w aktualnym wydaniu nie stawia żadnych wymagań odnośnie odporności na
ścieranie dla lakierów podłogowych, ponieważ ta własność daje tylko ograniczoną informację pod względem
przydatności do użycia [1]. Jeżeli zleceniodawca pomimo tego zażyczy sobie zbadania ścieralności, to
austriackie instytuty badawcze najczęściej wybierają jako metodę oznaczenie ścieralności w mg zgodnie z DIN
53754 przy pomocy aparatu Tabera (Taber-Abraser) (krążki ścierające z napiętym papierem szmerglowym S33, obciążenie 500 g, 50 obrotów).
Zmierzone tą metodą wartości ścieralności dla dostępnych w handlu lakierów do podłóg leżą w
granicach od 20 mg do 110 mg. W przypadku dobrych jakościowo wodorozcieńczalnych lakierów do podłóg
znajduje się wartości między 20 a 50 g, a w przypadku dobrych lakierów dwuskładnikowych poliuretanowych
wartości między 40 a 70 mg.
Norma ÖNORM C 2354 nie obejmuje również odporności na obciążenie kółkami od krzesła,
ponieważ zależy ona nie tylko od zastosowanego materiału powłokowego, lecz przede wszystkim także od
zastosowanego rodzaju drewna i od wykonania kółek. Holzforschung Austria wydał na ten temat instrukcję
[2], która zaleca do tego celu lakiery podłogowe klasy obciążenia B lub C na odpowiednio twardym drewnie
liściastym (np. dębowym, czerwonego buka, brzozowym, klonowym itp.). Jeśli chodzi o nadające sie do tego
celu kółka, to powinno to być podwójne kółko zwrotne z powierzchnią jeżdżącą wykonaną z miękkiego
tworzywa sztucznego (np. na bazie poliuretanów, twardość D wg. Shore'a 40 - 50, nacisk powierzchniowy 3 - 5
N/m2).
Z podobnych powodów norma ÖNORM C 2354 nie zajmuje się problemem sklejania bocznego. Także i na ten
temat istnieje instrukcja Holzforschung Austria [3], która informuje o szkodach powodowanych przez sklejanie
boczne. Chodzi przy tym o wybór drewna nie zmieniającego wymiarów, o utrzymywanie prawidłowej
zawartości wilgoci w czasie montażu (8±2% dla gotowego parkietu i posadzki płytowej, 9±2% dla wszystkich
innych posadzek drewnianych), o fachowe ułożenie i o zastosowanie dopasowanych do siebie materiałów
powłokowych. Końcowy użytkownik powinien znów troszczyć się o to, by w pomieszczeniu nie panował
przez dłuższy okres czasu zbyt suchy klimat (dobrze by było, gdyby nawet w okresie grzewczym utrzymywać
względną wilgotność powietrza na poziomie ok. 50%).
7.
OBMIAR ROBÓT
7.1.
7.2.
Powierzchnię robót malarskich oblicza się w metrach kwadratowych z potrąceniem otworów o powierzchni
ponad 1 m2, w przypadku ościeży niemalowanych oraz o powierzchni ponad 3 m2, w przypadku ościeży
148
malowanych a malowane ościeży w tych otworach oblicza się oddzielnie.
Wielkości obmiarowe robót malarskich określa się na podstawie dokumentacji projektowej z uwzględnieniem
zmian zaakceptowanych przez Inspektora nadzoru i sprawdzonych w naturze.
7.2.1.
Malowanie i gruntowanie ścian i sufitów należy obliczać w metrach kwadratowych w świetle ścian
surowych. Wysokość ścian mierzy się od wierzchu podłogi do spodu sufitu.
7.2.2. Malowanie farbami ścian i sufitów z profilami ciągnionymi lub ozdobami wlepionymi oblicza się
zgodnie z pkt. 7.2.1., zwiększając uzyskany wynik w zależności od liczby profili lub ozdób,
przy zastosowaniu współczynników podanych w tablicy
Lp.
1
2
3
4
Stosunek rzutu powierzchni ozdób do całej
powierzchni ściany lub sufitu w %
Do 10
Do 20
Do 40
Ponad 40
Współczynnik
1,1
1,2
1,4
2,0
Jeżeli ściany są gładkie, powierzchnie ozdobnych fasad należy doliczać do powierzchni sufitów.
7.2.3.
Przy malowaniu ścian, jeżeli ościeża i nadproża są również malowane, z powierzchni ich nie potrąca
się otworów do 3m2.
Jeżeli ościeża i nadproża nie są malowane. wówczas potrąca się powierzchni otworów, mierzone w
świetle ościeżnic lub muru (jeżeli otwory nie posiadają ościeżnic). Nie potrąca się jednak otworów i
miejsc nie malowanych o powierzchni do 1m2. Otwory ponad 3m2 potrąca się doliczając
powierzchnię malowanych ościeży.
7.2.4
Powierzchnie stropów belkowych kasetonowych oraz ścian z pilastrami oblicza się w rozwinięciu.
7.2.5. Sklepienia łukowe należy obliczać w metrach kwadratowych według ich rzeczywistej
powierzchni, stosując ewentualnie uproszczone sposoby obmiaru.
8.
8.1.
ODBIÓR ROBÓT
8.2.
Odbiór robót malarskich obejmuje:
– sprawdzenie atestacji farb i lakierów, oraz ich okresu trwałości,
– sprawdzenie stanu przygotowania podłoża do malowania, na podstawie zapisów w dzienniku budowy,
– ocenę jakościową wykonanych powłok.
Ocenę jakościową robót malarskich należy przeprowadzać w temperaturze powietrza nie
niższej niż 5ºC i przy wilgotności do 65%, w czasie pogody bezdeszczowej.
Ocena powinna obejmować:
– sprawdzenie wyglądu zewnętrznego powłoki: równomierności rozłożenia farby, jednolitego natężenia barwy
i zgodności ze wzorcem producenta, braku prześwitu, plam, smug, skupisk pigmentu, odstających płatków
powłoki, widocznych gołym okiem śladów pędzla,
– sprawdzenie połysku powłoki,
– sprawdzenie odporności powłoki na wycieranie, poprzez lekkie, kilkakrotne potarcie powłoki szmatką w
kontrastowym kolorze
– nie powinny pozostawać ślady farbki na szmatce,
– sprawdzenie odporności na zarysowanie,
– sprawdzenie odporności na uderzenie (zgodnie z normą państwową),
– sprawdzenie grubości powłoki na elementach stalowych - przyrządami elektromagnetycznymi, na innych
podłożach zgodnie ze świadectwem dopuszczenia do stosowania w budownictwie
– sprawdzenie twardości powłoki (metodą uproszczoną po przesunięciu po niej osełki z drobnoziarnistego
piaskowca nie powinny wystąpić widoczne gołym okiem z odległości 0,5 m rysy, metodą ścisłą wg normy
państwowej),
149
– badanie przyczepności powłoki do tynku – poprzez próbę oderwania ostrym narzędziem, do podłoży
metalowych –poprzez próbę przeprowadzoną wg normy na 3 stalowych płytkach kontrolnych,
– sprawdzenie odporności na zmywanie wodą, po kilkakrotnym potarciu mokrą, miękką szczotką lub szmatką
nie powinny pozostać na nich ślady farby, a na powłoce nie powinny wystąpić smugi ani zmiany w barwie,
– sprawdzenie odporności na zmywanie wodą z mydłem, po co najmniej 5-krotnym potarciu powłoki mokrą
namydloną szczotką i spłukaniu powłoki wodą, piana na szczotce nie powinna ulec zabarwieniu, a powłoka
mieć jednakową barwę,
– sprawdzenie nasiąkliwości powłoki malarskiej zgodnie z normami państwowymi lub świadectwami
dopuszczenia do stosowania w budownictwie.
Jeżeli wszystkie badania dadzą wynik pozytywny wykonane powłoki należy uznać za prawidłowe. Gdy
którekolwiek z badań da wynik negatywny należy całkowicie lub częściowo odrzucić zakwestionowane roboty
malarskie, oraz nakazać usunięcie powłok i ich powtórne prawidłowe wykonanie, lub poprawienie
niewłaściwie wykonanych robót i powtórne przedstawienie ich do badań.
9.
9.1.
9.2.
Roboty malarskie płatne są wg obmiaru na podstawie ceny jednostkowej, która zawiera:
• dla malowania farbami akrylowymi:
– zakup materiałów,
– transport materiałów do magazynu na placu budowy,
– przygotowanie powierzchni,
– zagruntowanie,
– szpachlowanie i szlifowanie,
– malowanie farbami akrylowymi lub emulsyjnymi,
– zatarcie granicy malowania na ostro lub piaskiem,
– uprzątnięcie miejsca wykonywania robót;
Wszelkie zabrudzenia innych elementów wykończenia mogą być podstawą potrąceń z tytułu uzgodnionego
wynagrodzenia za prace wykonane.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
PN-EN 13300:2002
PN-EN 13438:2006
PN-EN 29117:1994
PN-EN 927-1:2000
PN-EN 927-2:2007
PN-EN 927-3:2008
PN-EN 927-5:2008
PN-EN 927-6:2007
Farby i lakiery -- Wodne wyroby lakierowe i systemy
powłokowe na wewnętrzne ściany i sufity – Klasyfikacja
Farby i lakiery -- Powłoki z farb proszkowych do
ocynkowanych lub szerardyzowanych wyrobów
stalowych do celów konstrukcyjnych
Farby i lakiery -- Oznaczanie stanu całkowitego
wyschnięcia i czasu całkowitego wyschnięcia
Farby i lakiery -- Wyroby lakierowe i systemy powłokowe na drewno
zastosowane na zewnątrz -- Klasyfikacja i dobór
zastosowane na zewnątrz -- Część 2: Wymagania eksploatacyjne
zastosowane na zewnątrz – Część 3: Badanie w naturalnych warunkach
atmosferycznych
zastosowane na zewnątrz – Część 5: Ocena przepuszczalności wody
zastosowane na zewnątrz – Część 6: Ekspozycja powłok na drewno w
150
PN-EN ISO 12944-1:2001
PN-EN ISO12944-2:2001
PN-EN ISO 12944-3:2001
PN-EN ISO 12944-4:2001
PN-EN ISO 12944-5:2007
PN-EN ISO 12944-6:2001
PN-EN ISO 12944-7:2001
PN-EN ISO 12944-8:2001
PN-EN ISO 1513:1999
PN-EN ISO 2810:2005
PN-EN ISO 3668:2002
PN-EN ISO 4618:2007
PN-EN ISO 8130-14:2005
PN-EN ISO 8130-9:2001
PN-EN ISO 8502-4:2000
PN-C-81906:2003
PN-C-81907:2003
PN-C-81918:2002
PN- EN ISO 12944-5:2007
PN-C-81914:2002
PN-C-81100:1998
PN-C-81516:1976
PN-C-81519:1979
PN-C-81521:1976
PN-EN ISO 8044:2002
sztucznych warunkach atmosferycznych z użyciem lamp fluorescencyjnych
UV i wody
Farby i lakiery -- Ochrona przed korozją konstrukcji stalowych za pomocą
ochronnych systemów malarskich -- Część 1: Ogólne wprowadzenie
ochronnych systemów malarskich -- Część 2: Klasyfikacja środowisk
Farby i lakiery -- Ochrona przed korozją konstrukcji
stalowych za pomocą ochronnych systemów malarskich - Część 3: Zasady projektowania
ochronnych systemów malarskich -- Część 4: Rodzaje powierzchni i
sposoby przygotowania powierzchni
ochronnych systemów malarskich -- Część 5: Ochronne systemy malarskie
(oryg.)
stalowych za pomocą ochronnych systemów malarskich - Część 6: Laboratoryjne metody badań właściwości
stalowych za pomocą ochronnych systemów malarskich - Część 7: Wykonywanie i nadzór prac malarskich
ochronnych systemów malarskich -- Część 8: Opracowanie dokumentacji
dotyczącej nowych prac i renowacji
Farby i lakiery -- Sprawdzanie i przygotowanie próbek do badań
Farby i lakiery -- Powłoki w naturalnych warunkach atmosferycznych -Ekspozycja i ocena
Farby i lakiery -- Wzrokowe porównywanie barwy farb
Farby i lakiery -- Terminy i definicje
Farby proszkowe -- Część 14: Terminologia
Farby proszkowe -- Część 9: Pobieranie próbek
Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych
produktów -- Badania służące do oceny czystości powierzchni -- Wytyczne
dotyczące oceny prawdopodobieństwa kondensacji pary wodnej przed
nakładaniem farby
Wodorozcieńczalne farby i impregnaty do gruntowania
Wodorozcieńczalne farby nawierzchniowe
Farby i emalie termoodporne
stalowych za pomocą ochronnych systemów malarskich -Część 5: Ochronne systemy malarskie (oryg.),
Farby dyspersyjne stosowane wewnątrz,
Zestaw farb pęczniejących ogniochronnych.
Wyroby lakierowe -- Oznaczanie ścieralności powłok lakierowych
Wyroby lakierowe. Oznaczenie stopnia wysychania i czasu wysychania.
Wyroby lakierowe -- Badanie odporności powłok lakierowych na działanie
wody oraz oznaczanie nasiąkliwości.
Korozja metali i stopów -- Podstawowe terminy i definicje
151
ST.18. ROBOTY ELEWACYJNE – CPV 45443000-4
1.
1.1.
WSTĘP
Przedmiot ST
robót elewacyjnych związanych z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii
w Bydgoszczy.
1.2.
1.3.
• Wykonanie robót dociepleniowych na istniejących budynkach adaptowanych do nowej funkcji oraz
wykończenie modernizowanych elewacji zgodnie z projektem,
• Wykonanie tynków elewacyjnych na ociepleniu z wełny mineralnej na nowych budynkach,
• Wykonanie tynków cokołowych na ociepleniu ze styropianu twardego,
• Wykonanie elewacji z płyt włóknisto – cementowych wraz z ociepleniem,
• Wykonanie elewacji z profili aluminiowych wraz z ociepleniem,
• Montaż żaluzji elewacyjnych aluminiowych ruchomych i stałych,
• Montaż osłon lamelowych wokół central wentylacyjnych na dachu,
• Montaż parapetów okiennych zewnętrznych,
• Wykonanie elewacyjnych obróbek blacharskich,
1.4.
1.5.
Wykonanie robót elewacyjnych winno być zlecone przedsiębiorstwu mającemu właściwe
2.
2.1.
MATERIAŁY
ogólne - pkt. 2.
2.2.
Do wykonania elewacji tynkowanej na ociepleniu z wełny mineralnej należy posłużyć się kompleksowym
systemem bezspoinowych ociepleń ścian zewnętrznych (metoda lekka mokra) jednego z dostępnych na rynku
producentów. W skład systemu wchodzą następujące materiały:
 zaprawa klejąca - przeznaczona do przyklejania do ściany płyt ze skalnej wełny mineralnej,
 płyta fasadowa ze skalnej wełny mineralnej twardej,
 łączniki mechaniczne z rdzeniem stalowym wkręcane lub wbijane,
 zaprawa zbrojąca,
 siatka zbrojąca z włókna szklanego,
 podkład tynkarski,
 tynk mineralny o fakturze „baranek”, granulacja 2mm, kolor RAL 9016
elementy dodatkowe:
 listwa cokołowa
152



listwa narożna z siatką
złącze listwy cokołowej
listwa przyokienna
Do wykonania elewacji z płyt włóknisto – cementowych należy zastosować płyty typu Cembrit /Minerit lub
równoważne, przykręcane do systemowej podkonstrukcji elewacyjnej, w kolorze ciemnografitowym.
Do wykonania elewacji z profili aluminiowych należy zastosować pionowe profile aluminiowe zamknięte, o
wymiarach 60x105 mm, w rozstawie co 10 cm, malowane w kolorze grafitowym z palety RAL.
Żaluzje elewacyjne stałe zaprojektowano jako maskowanie otworów elewacyjnych czerpni i wyrzutni
instalacji wentylacji. Wykonać jako systemowe w standardzie firmy Reynayers lub równoważnym. Malowanie
proszkowe na kolor RAL 7024. Obróbki blacharskie systemowe.
Osłona centrali wentylacyjnych na dachu: żaluzje stałe, systemowe, aluminiowe firmy RENSON typ
L.050.03 lub inne o identycznych parametrach, malowane proszkowo w kolorze elewacyjnym
ciemnografitowym RAL 7024, pomiędzy podkonstrukcją stalową a aluminium zastosować przekładki
izolujące z tworzywa sztucznego.
Żaluzje elewacyjne ruchome w fasadzie hali basenowej: zewnętrzne żaluzje systemowe aluminiowe, chowane
w kasecie za okładziną elewacyjną, w systemie firmy Helios lub innej o identycznych parametrach
technicznych
• blacha tytanowo-cynkowa grub.0,7 mm
Szczegółowy opis w ST 05 Pokrycia dachowe i obróbki blacharskie pkt. 2.2.
3.
3.1.
SPRZĘT
3.2.
Sprzęt do wykonania robót tynkarskich
Wykonawca przystępujący do wykonania robót tynkarskich oraz wzmacniania ścian, powinien
wykazać się możliwością korzystania z następującego sprzętu:
- mieszarki do zapraw,
- rusztowania zewnętrzne - szczegółowy opis w ST 15 Rusztowania zewnętrzne pkt.3.2.
- betoniarka wolnospadowa
- naczynia i mieszadło na wolnoobrotowej wiertarce
- ręczne bruzdownice spełniające następujące kryteria: głębokość frezowania do 35 lub do 65 mm w
zależności od planowanej głębokości szczelin, szerokość do 20 mm, z tarczami dostosowanymi do
cięcia (frezowania) obrabianych materiałów
- pistolet iniekcyjny do zapraw z końcówkami
- odkurzacz przemysłowy
- ręczne wiertarki udarowe z kompletem wierteł o średnicach do Æ 16 mm i długościach
dopasowanych do wymogów projektu
- urządzenia umożliwiające płukanie bruzd i otworów wodą,
- przenośne sprężarki z osprzętem
- narzędzia pomocnicze: pędzle, szpachelki, mieszadła do zapraw, poziomice, pobijaki, młotki, kliny
drewniane, śrubokręty, przebijaki, itp.
4.
4.1.
TRANSPORT
153
4.2.
Materiały do wykonywania tynków dostarczone być mogą dowolnym transportem, zapewniającym
ochronę przed warunkami atmosferycznymi. Powinny być składowane w sposób zabezpieczający
przed warunkami atmosferycznymi, w szczególności przed wilgocią. Materiały płynne pakowane w
wiadra i pojemniki należy chronić przed przemarznięciem. Przechowywanie materiałów powinno
odbywać się w magazynach półotwartych lub zamkniętych, suchych i przewiewnych,
zabezpieczonych przed opadami atmosferycznymi.
5.
5.1.
WYKONANIE ROBÓT
Wykonawca przedstawi Inspektorowi Nadzoru do akceptacji harmonogram robót uwzględniający
wszystkie warunki w jakich będą wykonywane.
5.2.
Wykonanie ocieplania ścian budynku w systemie bezspoinowych ociepleń ścian zewnętrznych polega na
wykonaniu zewnętrznej warstwy przegrody składającej się kolejno z:
- płyt izolacji cieplnej przymocowanych do podłoża przy użyciu zaprawy klejącej i dodatkowo łączników
mechanicznych, z elementami uzupełniającymi np. kształtownikami krawędziowymi,
- warstwy zbrojonej, z zaprawy klejącej z wtopioną siatką zbrojącą,
- wyprawy tynkarskiej na warstwie zbrojonej, wykonanej z zaprawy mineralnej.
Podłoże powinno spełniać następujące warunki:
- być odpowiednio nośne - o wytrzymałości na odrywanie nie mniejszej niż 0,08 MPa, oczyszczone z pyłu, nie
trzymających się podłoża powłok malarskich lub cienkowarstwowych wypraw tynkarskich oraz zagruntowane
- kiedy jest to konieczne;
- być odpowiednio płaskie - dopuszcza się odchylenia od płaszczyzny od + 2 mm do - 4 mm, ewentualne
lokalne nierówności powinny być usunięte przez zeszlifowanie oraz wykonanie szpachlowania lub warstwy
wyrównawczej;
- być odpowiednio czyste - wszelkie zatłuszczenia, wykwity, mleczko cementowe, resztki szalunkowych
środków antyadhezyjnych i inne zabrudzenia, pył, zanieczyszczenia biologiczne oraz znajdujące się w podłożu
materiały, które mogą zmniejszyć przyczepność lub wejść w reakcję chemiczną z materiałami systemu
ocieplenia, powinny być oczyszczone mechanicznie za pomocą szczotek lub zmyte pod dopuszczalnym
ciśnieniem wodą (z ewentualnym zastosowaniem odpowiednich środków chemicznych);
- być odpowiednio suche - wyschnięte po ww. oczyszczaniu, wolne od ewentualnego podciągania kapilarnego
lub nadmiernego zawilgocenia budowlanego.
Wytyczne wykonawcze:
 Prace dociepleniowe mogą być prowadzone, gdy temperatura zewnętrzna powietrza, podłoża i materiału wbudowanego wynosi co najmniej +5°C i nie więcej niż +25°C.
 Nie należy wykonywać robót przy bardzo silnym wietrze lub nasłonecznieniu.
 Niezwiązane materiały (zaprawę zbrojącą, tynki) należy zabezpieczyć przed deszczem poprzez rozwieszenie na rusztowaniach specjalnej siatki zabezpieczającej.
 Podłoże musi spełniać warunki opisane powyżej.
 Stare, silnie chłonące podłoża należy pokryć środkiem gruntującym.
 Listwa cokołowa z kapinosem powinna być zamontowana na wysokości ok.40 cm od poziomu terenu,
poziomo, wokół całego budynku (5 kołków na 1 m.b.).
 Płyty z wełny mineralnej należy przyklejać mijankowo metodą punktowo-krawędziową. Klej należy
przygotować zgodnie ze wskazówkami na opakowaniu. Zaprawę klejącą nanieść na płytę kielnią trapezową i przeszpachlować na krawędziach po całym obwodzie oraz w miejscach ułożenia placków z
kleju.
 W zależności od rodzaju podłoża stosuje się dwa rodzaje kołków ze stalowym trzpieniem 8 mm o łbie
plastikowym i koszulce z talerzykiem 60 mm:
154









6.
6.1.
o – struktury porowate (beton komórkowy, pustaki, cegła kratówka) – łączniki wkręcane,
o – podłoże z cegły ceramicznej pełnej, cegły silikatowej, betonu – łączniki wbijane.
Niezależnie od wysokości budynku minimalna głębokość zakołkowania powinna wynosić:
o – w betonie i cegle pełnej: 5 cm,
o – w cegle kratówce, betonie komórkowym: 8-9 cm.
Otwory w betonie komórkowym wykonywać wiertarką bezudarową.
Przed przystąpieniem do nakładania zaprawy zbrojącej zaszpachlować wszystkie powierzchnie w
otworach okiennych, a w ich narożach wtopić pasy siatki z włókna szklanego pod kątem 45°
W narożach budynku oraz na krawędziach otworów okiennych i drzwiowych stosować listwy narożne.
Zaprawę zbrojącą nakładać przy pomocy pacy zębatej 10 x 10 mm, a następnie zatopić w niej siatkę z
włókna szklanego tak, aby nie była widoczna spod zaprawy zbrojącej. Siatkę łączyć na zakłady o szerokości minimum 10 cm
Na narożach budynku, ościeżach okiennych i drzwiowych wywinąć siatkę na około 10 cm.
Podkład tynkarski nakładać po 1-2 dniach w normalnych warunkach pogodowych (zaprawę zbrojącą
jednokrotnie malować wałkiem).
Wykonać powłokę końcową, nakładając tynk mineralny przy użyciu pacy ze stali nierdzewnej metodą
„mokre na mokre”, pamiętając o wykonywaniu tych samych ruchów w celu wyeliminowania różnic
faktury nakładanego tynku.
Wyschnięty tynk (po 7 dniach) malować farbą silikonową lub silikatową
6.2.
Przed przystąpieniem do robót elewacyjnych Wykonawca powinien wykonać badania cementu, wapna,
kruszyw przeznaczonych i gotowych mieszanek oraz preparatów do wykonania robót i przedstawić wyniki
tych badań Inspektorowi nadzoru do akceptacji.
Szczególnie należy zwrócić uwagę na terminy przydatności. Badania te powinny obejmować wszystkie
właściwości cementu, wapna, wody, kruszywa oraz gotowych mieszanek i preparatów określone w pkt.2
niniejszej specyfikacji. Wyniki badań materiałów i zaprawy powinny być wpisywane do dziennika budowy i
akceptowane przez Inspektora nadzoru.
Badania tynków elewacyjnych powinny umożliwić ocenę wszystkich wymagań, a w szczególności:
- zgodności z dokumentacją projektową i zmianami w dokumentacji powykonawczej,
- prawidłowości przygotowania podłoży,
- mrozoodporności tynków zewnętrznych,
- przyczepności tynków do podłoża,
- grubości tynku, łączna grubość tynku renowacyjnego nie może być mniejsza ni 2,0cm,
- wyglądu powierzchni tynku,
- prawidłowości wykonania powierzchni i krawędzi tynku,
- przestrzegania właściwej długości przerw technologicznych między poszczególnymi warstwami,
- wykończenie tynku na narożach, stykach i szczelinach dylatacyjnych.
Minimalna wymagana przyczepność tynku do podłoża wynosi 0,025 MPa
Dopuszczalne odchylenia dla tynków zewnętrznych:
• odchylenie powierzchni tynku od płaszczyzny i krawędzi od linii prostej nie większej niż 3 mm i w liczbie
nie większej niż 3 na długość łaty kontrolnej 2 m,
• odchylenie powierzchni i krawędzi:
- od kierunku pionowego: nie większe niż 2 mm/m i ogółem nie więcej niż 4 mm w pomieszczeniach do 3,5 m
wysokości i nie więcej niż 6 mm w pomieszczeniach wyższych,
- od kierunku poziomego: nie większe niż 3 mm/m i ogółem nie więcej niż 6 mm na całej powierzchni między
155
• odchylenia przecinających się płaszczyzn od kąta przewidzianego w dokumentacji: nie większy niż 3 mm/m,
• odchylenia promieni krzywizny od promienia projektowego 7 mm
• miejscowe nierówności o szerokości i głębokości 1 mm i długości do 50 mm w liczbie 3 na 10 m2 tynku,
• Niedopuszczalne jest występowanie następujących wad:
- wypryski i spęcznienia wskutek obecności cząstek wapna niegaszonego,
- pęknięcia powierzchni ,
- wykwity soli w postaci nalotu,
- trwałe zacieki na powierzchni,
- odparzenia, odstawanie od podłoża;
7.
7.1.
OBMIAR ROBÓT
7.2.
Powierzchnię tynków oblicza się w metrach kwadratowych jako iloczyn długości ścian w stanie surowym i
wysokości mierzonej od podłoża lub warstwy wyrównawczej na stropie do spodu stropu zgodnie z zasadami
przedmiarowania opisanymi w Katalogu Nakładów Rzeczowych.
Powierzchnię pilastrów i słupów oblicza się w rozwinięciu tych elementów w stanie surowym.
Powierzchnię tynków stropów płaskich oblicza się w metrach kwadratowych ich rzutu w świetle ścian
surowych na płaszczyznę poziomą.
Z powierzchni tynków nie potrąca się powierzchni nieotynkowanych, ciągnionych, obróbek kamiennych,
kratek, drzwiczek i innych, jeżeli każda z nich jest mniejsza od 0,5m.
Z powierzchni tynków potrąca się otwory o powierzchni większej niż 1 m2, w przypadku ościeży
nieotynkowanych oraz 3 m2, w przypadku ościeży otynkowanych.
Tynki ościeży w otworach o powierzchni ponad 3 m2 oblicza się oddzielnie ustalając ich powierzchnię z
uwzględnieniem szerokości ościeży, które są tynkowane.
Ilość tynków w m2 określa się na podstawie projektu z uwzględnieniem zmian zaakceptowanych przez
Inspektora nadzoru i sprawdzonych w naturze.
8.
8.1.
ODBIÓR ROBÓT
8.2.
1 Odbiór materiałów.
Przed rozpoczęciem wykonania tynku należy ustalić dokładną recepturę zaprawy, zależnie od parametrów
dostarczonych na budowę składników, oraz sprawdzić stan podłoża.
2 Odbiór podłoża
muru ceglanego powinny być nie wypełnione zaprawą na głębokość 10-15 mm od lica muru, spoiny ściany
3 Odbiór tynków
Ukształtowanie powierzchni, krawędzie, przecięcia powierzchni oraz kąty dwu ścienne
156
Dopuszczalne odchylenia dla tynków zwykłych:
kategoria odchylenie pow. tynku
Odchylenie powierzchni i krawędzi
tynku
od płaszczyzny i
od kierunku
odchylenie krawędzi od pionowego
poziomego
linii prostej
0
I
Ia
II
Odchylenie
przecinających się
płaszczyzn od kąta
w dokumentacji
proj.
nie podlegają sprawdzeniu
≤4mm na długości łaty
kontrolnej 2m
≤3mm na długości
1m
1m
≤2mm na 1m i
ogółem ≤4mm w
1m
pomieszczeniach do
3,5m wysokości
oraz≤6mm w
pomieszczeniach
wyższych
IV
≤2mm i w liczbie ≤2 na ≤1,5mm na 1m i
IV f
długości łaty kontrolnej
ogółem ≤3mm w
1m i ogółem ≤3mm 1m
IV w
2m
pomieszczeniach do na powierzchni
3,5m
wysokości ściany
oraz ≤4mm w
pomieszczeniach
wyższych
Powyższa tabela ma zastosowanie, gdy projektant nie określi innych dopuszczalnych odchyłek.
III
≤3mm i w liczbie ≤3 na
długości łaty kontrolnej
2m
1m i ≤10mm na
długości ściany
1m i ogółem
≤6mm na
powierzchni ściany
- zgodność ukształtowania powierzchni z dokumentacją techniczna,
- odchylenia powierzchni i krawędzi oraz przecinających się płaszczyzn tynków,
- gładkość i stan powierzchni – występowanie wykwitów, zacieków, pęknięć, wyprysków i spęcznień jest
niedopuszczalne,
- przyczepność tynków do podłoża (min. 0,025 MPa)
- wykwity w postaci nalotów krystalizujących soli na powierzchni tynków, pleśni itp.,
- trwałe ślady zacieków na powierzchni,
- odstawanie, odparzenia i pęcherze wskutek niedostatecznej przyczepności tynku do podłoża,
- spękania tynków.
- ocenę wyników badań,
- wykaz wad i usterek ze wskazaniem możliwości ich usunięcia,
- stwierdzenia zgodności lub niezgodności wykonania z zamówieniem.
Jeżeli chociaż jeden wynik badania daje wynik negatywny, tynk nie powinien być odebrany. W takim
przypadku należy przyjąć jedno z następujących rozwiązań:
- tynk poprawić i przedstawić do ponownego odbioru,
- jeżeli odchylenia od wymagań nie zagrażają bezpieczeństwu użytkowania i trwałości tynku, zaliczyć tynk do
niższej kategorii,
- w przypadku, gdy nie są możliwe podane wyżej rozwiązania, usunąć tynk i ponownie wykonać roboty
tynkowe.
9.
9.1.
9.2.
157
Jeżeli kontrakt (umowa) nie stanowi inaczej płaci się za każdy m2 wykonania tynków na ścianach i każdy metr
bieżący ościeży, opasek i profili ciągnionych według ceny wykonania zaoferowanej przez Wykonawcę i
przyjętych przez Zamawiającego.
Roboty tynkarskie płatne są wg obmiaru na podstawie ceny jednostkowej, która zawiera:
- roboty pomiarowe
- zakup materiałów,
- transport na miejsce składowania na placu budowy,
- transport do miejsca wykonywania prac,
- oznaczenie i zabezpieczenie miejsca prac
- ustawienie rusztowań i ich demontaż po wykonaniu prac,
- obrabianie przebić,
- przygotowanie podłoża,
- osiatkowanie bruzd C.O. ,
- wykonanie tynków,
- wykonanie i zamocowanie elementów architektonicznych,
- wykonanie reperacji tynków,
- wykonanie robót malarskich,
- uporządkowanie miejsca robót.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
1) PN-B-04500 Zaprawy budowlane. Badania cech fizycznych i wytrzymałościowych
2) PN-EN 998-1:2004/AC:2006 Wymagania dotyczące zapraw do murów -- Część 1:Zaprawa tynkarska
3) PN-EN 13914-1:2005 Projektowanie, przygotowanie i zastosowanie tynków zewnętrznych i wewnętrznych
-- Tynki zewnętrzne (oryg.)
4) PN-B-10106:1997 Tynki i zaprawy budowlane. Masy tynkarskie do wypraw pocienionych
5) PN-EN 1015-3:2000 Metody badań zapraw do murów. Określenie konsystencji świeżej zaprawy (za
pomocą stolika rozpływu)
6) PN-EN 1015-4:2000 Metody badań zapraw do murów. Określenie konsystencji świeżej zaprawy (za
pomocą penetrometru)
7) PN-EN 1015-12:2002 Metody badań zapraw do murów. Część 12. Określenie przyczepności do podłoża
stwardniałych zapraw na obrzutkę i do tynkowania
8) PN-EN 934-6:2002 Domieszki do betonu, zaprawy i zaczynu. Część 6: Pobieranie próbek, kontrola
zgodności i ocena zgodności
9) PN-EN 1015-2:2000 Metody badań zapraw do murów. Pobieranie i przygotowanie próbek zapraw do
murów
10) PN-EN 74-1:2006
Złącza, sworznie centrujące i podstawki stosowane w deskowaniach i rusztowaniach
-- Część 1: Złącza do rur --Wymagania i metody badań (oryg.).
11) PN-EN 74-3:2007 Złącza, sworznie centrujące i podstawki stosowane w deskowaniach i rusztowaniach -Część 3: Podstawki płaskie i sworznie centrujące -- Wymagania i metody badań (oryg.).
12) PN-B-10102:1991 Farby do elewacji budynków -- Wymagania i badania
13) PN-C-81913:1998 Farby dyspersyjne do malowania elewacji budynków
- inne:
1) Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania
robót budowlanych .
2) Dz. U.178/1745/2005 - w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bhp podczas użytkowania maszyn
przez pracowników podczas pracy. 3. Ustawa o systemie oceny zgodności .
3) Rozporządzenie w sprawie rodzaju prac wykonywanych co najmniej przez 2 osoby.
4) Rozporządzenie w sprawie wymagań zasadniczych w sprawie środków ochrony indywidualnej
5) Rozporządzenie w sprawie planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.
158
ST.19. RUSZTOWANIA ZEWNĘTRZNE – CPV 45262100-2
1.
1.1.
WSTĘP
Przedmiot SST
rusztowań zewnętrznych związanych z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum
1.2.
Szczegółowa specyfikacja techniczna stosowana jest jako dokument przetargowy i kontraktowy przy
zlecaniu i realizacji robót wymienionych w pkt. 1.1.
1.3.
• Montaż punktowych rusztowań rurowych,
• Wykonanie osłon z siatki na rusztowaniach,
• Czas pracy rusztowań do wykonania robót elewacyjnych.
1.4.
1.5.
Wykonanie rusztowań zewnętrznych winno być zlecone przedsiębiorstwu mającemu właściwe
2.
2.1.
MATERIAŁY
ogólne - pkt. 2.
Rusztowania zewnętrzne z systemowych rur stalowych powinny mieć dopuszczenie do stosowania na
rynku polskim
Rusztowania fasadowe przeznaczone są do prowadzenia wszelkich prac budowlanych. Rusztowanie
należą do trzeciej wielkości znamionowej o obciążeniu użytkowym pomostu 2 kPa oraz piątej wielkości
znamionowej o obciążeniu użytkowym pomostu 5 kPa dla rusztowań o szerokości 1,09m. Konstrukcja
rusztowania umożliwia zamontowanie wyciągarek o maksymalnym udźwigu 150 kg. Różnorodność
elementów pozwala na ustawienie rusztowania w różnych wariantach - przy ścianach o kształtach regularnych,
jak i nieregularnych, pełnych jak i niepełnych, a regulowane stopy umożliwiają jego montaż na każdym
podłożu. Rusztowanie zapewnia pełne bezpieczeństwo osobom pracującym na wszystkich kondygnacjach.
Dzięki zastosowaniu konstrukcji ramowej, rusztowania są proste w obsłudze, przeznaczone do wielokrotnego
montażu bez możliwości uszkodzeń poszczególnych elementów.
2.2.
Elementy rusztowania fasadowego:
- Podstawka stalowa regulowana
Służy do wyrównania uskoków podłoża
- Rygiel poprzeczny
U-profil zakończony dwoma zaciskami mocującymi do stojaków ramy pionowej na dowolnej jej wysokości
- Stężenie ukośne
Rura o średnicy fi 42 mm z zaciskiem obrotowym, służy do usztywnienia rusztowania
- Krawężnik poprzeczny
Krawężnik impregnowany, zakończony stalowymi okuciami. Stanowi zabezpieczenie od strony czołowej
159
rusztowania. Stosowany wyłącznie z poręczą czołową i ramą czołową.
- Poręcz pojedyncza
Rura o średnicy fi 38 mm zakończona języczkami do zamocowania w kasetkach z klinem. Służy do
zabezpieczenia zewnętrznej strony pola rusztowania przeciwległych ram.
- Poręcz czołowa
Służy do zabezpieczenia powierzchni czołowej pola roboczego. Mocowana jest do ramy półzłączem poprzez
dokręcenie nakrętki.
- Śruba z łbem młoteczkowym
Stosowana z nakładką kołnierzową
- Rama stalowa 0,73 lub 1,09
Tojaki wykonane z rur o średnicy fi 48,3x3,2mm. Górny u-profil ramy gwarantuje szybkie i bezpieczne
zakładanie pomostów. Złącza poręczowe z klinem zapewniają łatwy montaż poręczy zabezpieczających.
- Pomost aluminiowo-sklejkowy przejściowy
Podwieszane drabinki pomostowe zapewniają swobodną komunikację poziomą na kondygnacjach
rusztowania. Konstrukcja nośna i zintegrowana drabina wykonana z aluminium, wypełnienie ze sklejki
wodoodpornej o powierzchni antypoślizgowej.
- Osłona siatkowa
Zapewnia bezpieczeństwo pracy na rusztowaniach oraz osobom znajdującym się w jego pobliżu. Siatka o
oczku 60mm, osadzona w ramie, zakładana zamiast i krawężników na ostatnim poziomie rusztowania oraz
używana wyłącznie ze słupkiem osłony siatkowej.
- Rama czołowa stalowa
Zapewnia bezpieczeństwo pracy na najwyższej kondygnacji rusztowania od strony czołowej. Wyposażona
jednocześnie w standardowe poręcze czołowe.
- Pomost stalowy
Perforowany o powierzchni antypoślizgowej, zakończony uchwytami umożliwiającymi zamocowanie na uprofilu ram. Pomosty służą za stanowiska robocze, przenoszą ciężar znajdujących się na nich ludzi, narzędzi,
materiałów niezbędnych do wykonywania pracy.
- Pomost aluminiowy ze sklejki
Pomost aluminiowo-sklejkowy ze sklejka wodoodporna o powierzchni chropowatej, zakończony trzema
uchwytami po każdej stronie, umożliwiającymi zawieszenie na profilu ramy.
- Poręcz podwójna aluminiowa
Dwie poręcze połączone poprzeczkami, końce poręczy zaopatrzone w języczki do mocowania w kasetkach z
klinem przeciwległych ram. Poręcz podwójna aluminiowa zastępuje dwie poręcze pojedyncze stalowe,
zmniejszając masę poręczy o połowę.Usztywnia i stabilizuje konstrukcję rusztowania.
- Łącznik kotwiący dystansowy z hakiem
Łączniki kotwiące długie o długości 1,3m i 1,55m mocowane są do ram pionowych za pomocą dwóch złączy
normalnych do obu stojaków ramy. Łącznik kotwiący krótki o dł. 0,45m mocowany jest za pomocą złącza
normalnego tylko do jednego stojaka ramy, znajdującego się przy ścianie.
- Słupek stalowy poręczy z zabezpieczeniem pomostu
Zapewnia bezpieczeństwo na najwyższej kondygnacji rusztowania.
3.
3.1.
SPRZĘT
3.2.
Sprzęt do wykonania rusztowania zewnętrznego
Wykonawca przystępujący do wykonania rusztowania zewnętrznego może wykonać montaż ręcznie
lub przy użyciu dowolnego typu sprzętu mechanicznego.
Ponadto:
a) Pracownicy zatrudnieni przy montażu i demontażu rusztowań powinni być przeszkoleni przy wykonywaniu
tego rodzaju prac i powinni posiadać certyfikaty kwalifikacyjne upoważniające do wykonywania montażu
rusztowań budowlanych.
b) Rusztowanie może być użytkowane dopiero po dokonaniu odbioru technicznego i dopuszczeniu
160
rusztowania do użytkowania.
c) Rusztowanie winno posiadać certyfikat bezpieczeństwa ( znak B lub CE ) co oznacza, że dany rodzaj
rusztowania został dopuszczony do stosowania w budownictwie po sprawdzeniu zgodności wymagań z
przepisami.
d) Każde rusztowanie stawiane na budowie musi posiadać dokumentację techniczną. Dokumentację techniczną
może stanowić instrukcja montażu i eksploatacji rusztowania opracowana przez producenta rusztowania i
projekt techniczny rusztowania sporządzony dla konkretnego przypadku rusztowania. Instrukcja montażu i
eksploatacji rusztowania sporządzona przez producenta winna zawierać :
• nazwę producenta z danymi adresowymi ,
• system rusztowania ( rusztowanie ramowe, modułowe, ruchome lub inne ) ,
• zakres stosowania rusztowania ze szczególnym uwzględnieniem podziału rusztowań na typowe i
nietypowe , w którym powinny sie znaleźć informacje na temat :
- dopuszczalne obciążenie pomostów roboczych ,
- dopuszczalne wysokości rusztowań , dla których nie ma konieczności wykonania projektu
technicznego ,
- dopuszczalne parcie wiatru ( strefa obciążeń wiatrem ) , przy którym eksploatacja rusztowań jest
możliwa ,
• sposób montażu i warunki eksploatacji urządzeń transportu pionowego,
• informację na temat ilości poziomów roboczych i ich wyposażenia ,
• warunki montażu i demontażu rusztowania ,
• schematy montażowe konstrukcji rusztowań typowych , sposoby postępowania w przypadku
montażu rusztowania nietypowego , specyfikacje elementów , które należą do danego systemu
rusztowania , sposób kotwienia rusztowania , zabezpieczenia rusztowania,
• wzór protokółu odbioru ,
• wymagania montażowe i eksploatacyjne , zasady montażu i demontażu rusztowania,
• certyfikat bezpieczeństwa rusztowania (kryteria oceny zgodności wyrobu pod względem
bezpieczeństwa), określający zgodność danego rusztowania z dokumentami odniesienia tj.
dokumentacją rusztowania, oznakowaniem , wytrzymałością konstrukcji rusztowania i podestów ,
stateczności rusztowania , urządzenia piorunochronne, urządzenia ostrzegawcze , urządzenia
transportowe, zabezpieczenia przed upadkiem osób i przedmiotów z wysokości , wysiłek fizyczny
przy montażu i demontażu , wygoda pracy na rusztowaniu , zakres merytoryczny instrukcji
stosowania i montażu oraz eksploatacji rusztowań .
e) Zabrania się stosowania na budowie rusztowań , które nie posiadają certyfikatu i dokumentacji rusztowania.
f) Ze względu na sposób użytkowania rusztowania są : nieruchome lub ruchome.
g) Ze względu na sposób kotwienia i przenoszenia obciążeń rusztowania są: wolnostojące, przyścienne i
wiszące.
h) Rusztowania należy wykonywać tylko z materiałów wchodzących w skład danego systemu rusztowania ,
stanowiących integralną część całego rusztowania.
i) Parametry rusztowania , które winny być określone w projekcie technicznym i dokumentacji rusztowania to :
• wysokość rusztowania ,
• wysokość przęsła ,
• długość przęsła ,
• szerokość przęsła ,
j) Elementami rusztowania wchodzącymi w skład danego kompletu rusztowania są :
• stężenie płaszczyzny pionowe ( zamknięte ramy ze wzmocnieniem narożnym , ramy drabinowe z
włazami, sztywne połączenia pomiędzy poprzecznicami i rurami pionowymi , klamry stężeń, oraz
inne elementy używane jako wzmocnienia pionowe) ,
• stężenie płaszczyzny poziomej ( ramy , płyty ramowe, klamry stężeń i sztywne połączenia pomiędzy
poprzecznicami i podłużnicami oraz inne elementy używane jako wzmocnienie poziome ) ,
• słupki poręczowe ( rura z łącznikami umożliwiająca zamontowanie poręczy ostatniej kondygnacji
rusztowania),
• stężenie wsporników (rura zakończona łącznikami, służąca do podparcia wsporników
rozszerzających rusztowanie , w razie potrzeby) ,
• węzeł - miejsce rozłącznego połączenia 2-óch lub więcej elementów rurowych ,
161
• stężenie wzdłużne ,
• stojaki , poprzecznice , podłużnice , podłużnice wzmacniające,
• odciąg-element łączący rusztowanie z kotwą w elewacji budynku,
• pomosty robocze - podesty , które tworzą miejsce do pracy pomiędzy dwoma stojakami ,
• wspornik - element konstrukcyjny rusztowania , zamontowany na konstrukcji nośnej , służący do
układania dodatkowych pomostów roboczych lub daszków ochronnych ,
• podstawki ( sztywna płyta , służąca do rozłożenia nacisku na większą powierzchnię ) ,
• fundament rusztowania , dźwigar mocujący (samodzielnie przenoszący obciążenie ),
• rama pozioma -element rusztowania pracujący po zamontowaniu rusztowania w pozycji poziomej,
składający się z dwóch podłużnic połączonych poprzeczkami,
• rama pionowa - główny element pracujący po zamontowaniu rusztowania w pozycji pionowej,
składający się z dwóch stojaków połączonych poprzeczkami ,
• kotwy - elementy wmontowane lub przytwierdzone do elewacji budynku w celu zamontowania
odciągu,
• konstrukcja osiatkowania-siatki ochronne, zabezpieczają rusztowanie przed upadkiem z wysokości
przedmiotów i materiałów budowlanych ,
• poręcz główna , poręcz pośrednia , krawężnik zabezpieczający, zabezpieczenie boczne ,
• podstawki śrubowe, złącza (krzyżowe, obrotowe, równoległe, wzdłużne itp).
4.
4.1.
TRANSPORT
4.2.
Do transportu można stosować dowolny sprzęt transportowy.
5.
5.1.
WYKONANIE ROBÓT
5.2.
Szczególne zasady wykonania rusztowań zewnętrznych
• W przypadku gdy rusztowanie systemowe jest montowane zgodnie z instrukcją montażu i
eksploatacji rusztowania jest nazwane rusztowaniem typowym i nie wymaga wykonania dodatkowej
dokumentacji projektowej . Wszystkie pozostałe rusztowania , czyli rusztowania systemowe ,które są
montowane w konfiguracji innej niż zawarta w instrukcji montażu lub rusztowania niesystemowe są
nazywane rusztowaniami nietypowymi i wymagają wykonania dokumentacji projektowej.
Rusztowanie rurowozłączkowe nie jest rusztowaniem systemowym i wymaga opracowania projektu
technicznego.
• Zaleca się stosowanie przy robotach elewacyjnych rusztowań systemowych , których montaż ,
demontaż i eksploatację należy prowadzić zgodnie z Instrukcją montażu i eksploatacji , dostarczoną z
rusztowaniem przez producenta. W celu bezpiecznego i poprawnego wykonania rusztowania
monterzy rusztowania winni znać bardzo dobrze tę instrukcję montażu i eksploatacji danego
rusztowania .
• Najważniejszym działaniem w budowie i eksploatacji rusztowania jest odbiór techniczny
rusztowania oraz jego przegląd techniczny. Wynikiem odbioru lub przeglądu technicznego jest
protokólarne przekazanie rusztowania do eksploatacji. Zabrania się eksploatacji rusztowania przed
jego odbiorem .
• Rusztowania można użytkować zgodnie z instrukcją eksploatacji i tylko rusztowania posiadające
atest i certyfikat na znak bezpieczeństwa..
• Po zakończeniu robót ( eksploatacji rusztowania ) należy zgłosić je do demontażu, dokonując wpisu
w dzienniku budowy.
• Podczas montażu , demontażu i eksploatacji rusztowań należy przestrzegać przepisów bhp. Praca na
rusztowaniach wymaga posiadania przez pracowników badań lekarskich zgodnych z Kodeksem Pracy
162
i przepisami BHP oraz Planem Bezpieczeństwa i Ochrony zdrowia .
• Zabronione jest ustawianie i rozbieranie rusztowań oraz pracy na rusztowaniach :
- w czasie zmroku , jeżeli nie zapewniono światła dającego dobrą widoczność,
- w czasie gęstej mgły , opadów deszczu , śniegu , gołoledzi,
- podczas burzy i wiatru ,
- w sąsiedztwie czynnych linii elektroenergetycznych , jeśli odległość licząc od skrajnych przewodów
jest mniejsza niż 2 m dla linii NN , 5 m dla linii do 15 kV, 10 m dla linii do 30 KV , 15 m dla linii
powyżej 30 kV.( jeżeli warunki te nie są spełnione linię energetyczna należy zdemontować lub
wyłączyć spod napięcia ).
• Na rusztowaniach winna być wywieszona tablica informująca o dopuszczalnym obciążeniu
pomostów.
• W miejscach wejść , przejść , przejazdów i przy drogach rusztowania winny mieć wykonane daszki
ochronne na wysokości 2.4 m od terenu i ze spadkiem 45 stopni w kierunku źródła zagrożenia.
6.
6.1.
6.2.
Przed odbiorem należy poddać rusztowanie sprawdzeniu i kontroli jakości .
Sprawdzeniem objąć należy :
• stan podłoża - przeprowadzeniu badan podłoża na którym będą montowane rusztowania,
• posadowienie rusztowania,
• siatkę konstrukcyjną - sprawdzenie wymiarów zamontowanych rusztowań z uwzględnieniem dopuszczalnych
odchyłek,
• stężenia - czy zgodne z instrukcją montażu lub projektem technicznym rusztowania ,
• zakotwienia - poprzez próby wyrywania kotew zgodnie z instrukcją montażu lub projektem technicznym
rusztowania,
• pomosty robocze i zabezpieczające, czy zgodne z instrukcją montażu lub projektem technicznym
rusztowania,
• komunikację, czy zgodne z instrukcją montażu lub projektem technicznym rusztowania ,
• urządzenia piorunochronne , poprzez pomiary oporności,
• usytuowanie względem linii energetycznych, poprze pomiar odległości od linii ,
• zabezpieczenia rusztowań, czy zgodne z instrukcją montażu lub projektem technicznym rusztowania i czy
zapewniają warunki bezpiecznej pracy.
7.
OBMIAR ROBÓT
7.1.
7.2.
Obmiar robót wykonuje w m2 zamontowanego rusztowania wg rzutu ściany na płaszczyznę poziomą ,
o ile wytyczne producenta nie określają inaczej. Czas eksploatacji ( pracy ) rusztowań wg ilości
roboczogodzin danych robót wykonywanych z rusztowania w zależności od składu brygady roboczej.
8.
8.1.
ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w SST. 00 Wymagania ogólne - pkt. 8.
163
8.2.
Szczególne zasady odbioru rusztowań zewnętrznych
Odbiór robót należy przeprowadzić każdorazowo po ich montażu. Odbioru dokonuje Kierownik
budowy przy udziale wykonawcy montażu oraz Inspektora Nadzoru. Warunki i wymagania
odbiorowe określa Instrukcja montażu i eksploatacji danego rusztowania.
Ponadto odbiory rusztowań ( przeglądy rusztowań ) należy wykonywać codziennie przed rozpoczęciem pracy ,
sprawdzając :
• czy rusztowanie nie jest uszkodzone lub odkształcone,
• czy jest prawidłowo zakotwione,
• czy nie styka sie z przewodami elektrycznymi ,
• czy stan powierzchni pomostów roboczych i komunikacyjnych jest właściwy ( czyste, nie śliskie , stabilne ),
• poręcze ochronne ( czy nie obluzowane lub ich brak ),
• czy nie zaszły zjawiska mające ujemny wpływ na bezpieczeństwo rusztowania .
Ponadto należy prowadzić przeglądy dekadowe co 10 dni. Powinien je przeprowadzać kierownik budowy lub
konserwator , który sprawdzić winien stan rusztowań, czy w konstrukcji rusztowań nie ma zmian, które mogą
spowodować katastrofę budowlaną lub stworzyć niebezpieczne warunki pracy na rusztowaniach i eksploatacji
rusztowania. Ponadto należy prowadzić doraźne przeglądy rusztowania, zawsze po dłuższej przerwie w pracy
niż 2 tygodnie oraz po każdej burzy, po każdym silniejszym wietrze, opadach deszczu itp. Czynności
sprawdzające są takie jak w odbiorze technicznym , przeglądzie codziennym i dekadowym. Przeglądy
wykonuje sie komisyjnie jak przy odbiorze. Wszystkie odbiory rusztowań i przeglądy winny być odnotowane
w dzienniku budowy. Wszystkie zauważone usterki winne być w trybie pilnym po każdym przeglądzie
usunięte z potwierdzeniem ich wykonania w dzienniku budowy przez osoby dokonujące kontroli.
Każdorazowo po demontażu rusztowania należy dokonać oceny stanu technicznego wszystkich elementów
rusztowania i sporządzić protokół pokontrolny.
9.
9.1.
Ogólne zasady dotyczące ustalania podstawy płatności
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w SST.00 Wymagania ogólne - pkt.9.
9.2.
Jeżeli kontrakt (umowa) nie stanowi inaczej płaci się za każdy m2 wykonania rusztowania
zewnętrznego według ceny wykonania zaoferowanej przez Wykonawcę i przyjętych przez
Zamawiającego.
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
14)
PN-EN 12810-1:2004 Rusztowania elewacyjne z elementów prefabrykowanych -Część 1: Specyfikacje techniczne wyrobów (oryg.)
15)
PN-EN 12810-2:2004 Rusztowania elewacyjne z elementów prefabrykowanych -Część 2: Szczególne metody projektowania konstrukcji (oryg.)
16)
PN-M-47900-1:1996 Rusztowania stojące metalowe robocze -- Określenia, podział
i główne parametry.
17)
PN-M-47900-2:1996 Rusztowania stojące metalowe robocze – Rusztowania stojakowe z rur.
18)
PN-M-47900-3:1996 Rusztowania stojące metalowe robocze – Rusztowania ramowe.
19)
PN-EN 12811-1:2007 Tymczasowe konstrukcje stosowane na placu budowy -Część 1: Rusztowania -- Warunki wykonania i ogólne zasady
projektowania.
20)
PN-EN 12811-2:2005 Tymczasowe konstrukcje stosowane na placu budowy -Część 2: Informacje dotyczące materiałów (oryg.).
21)
PN-EN 12811-3:2003 Tymczasowe urządzenia budowlane -- Część 3: Obciążenia
badawcze (oryg.).
22)
PN-EN 39:2003 Rury stalowe do budowy rusztowań -- Warunki techniczne
164
23)
24)
25)
26)
- inne
6)
7)
8)
9)
10)
11)
dostawy.
PN-EN 74-1:2006
Złącza, sworznie centrujące i podstawki stosowane w
deskowaniach i rusztowaniach -- Część 1: Złącza do rur -Wymagania i metody badań (oryg.).
PN-EN 74-3:2007
Złącza, sworznie centrujące i podstawki stosowane w
deskowaniach i rusztowaniach -- Część 3: Podstawki płaskie i sworznie
centrujące -- Wymagania i metody badań (oryg.).
PN-B-10102:1991 Farby do elewacji budynków -- Wymagania i badania
PN-C-81913:1998 Farby dyspersyjne do malowania elewacji budynków
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
podczas wykonywania robót budowlanych .
Dz. U.178/1745/2005 - w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bhp podczas
użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy. 3. Ustawa o systemie oceny zgodności .
Rozporządzenie w sprawie rodzaju prac wykonywanych co najmniej przez 2 osoby.
Rozporządzenie w sprawie wymagań zasadniczych w sprawie środków ochrony
indywidualnej
Warunki techniczne wykonania i odbioru robót - dz.5 - Rusztowania-Instrukcja
Instytutu Techniki Budowlanej.
Rozporządzenie w sprawie planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.
165
ST.20. ROBOTY DROGOWE – CPV 45233140-2
1.
1.1.
WSTĘP
Przedmiot ST
robót drogowych związanych z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii w
Bydgoszczy.
1.2.
1.3.
W zakres zadania wchodzą następujące prace:
• Wyznaczenie trasy i punktów wysokościowych projektowanej jezdni i parkingu,
• Mechaniczne profilowanie i zgęszczenie podłoża,
• Wykonanie podbudowy dla jezdni i parkingu,
• Wykonanie nawierzchni jezdni i parkingu z kostki betonowej,
• Wykonanie ścieków przykrawężnikowych z dwóch rzędów kostki betonowej,
• Wykonanie progu zwalniającego z kostki betonowej,
• Wykonanie odwodnienia w postaci studzienek ściekowych
• Wykonanie oznakowania pionowego i poziomego na jezdni i parkingu,
• Ułożenie krawężników,
• Ułożenie chodników z kostki betonowej,
1.4.
Określenia podstawowe w niniejszej ST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami oraz
określeniami podanymi w specyfikacji Wymagania Ogólne.
1.5.
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją
projektów, ST i poleceniami Inspektora Nadzoru.
Wykonanie robót drogowych winno być zlecone przedsiębiorstwu mającemu właściwe doświadczenie
2.
2.1.
MATERIAŁY
ogólne - pkt. 2.
2.2.
Nawierzchnie należy wykonać z następujących materiałów:
Konstrukcja nawierzchni jezdni i parkingu:
− 8 cm – kostka z betonu wibroprasowanego (jezdnia – kolor szary, stanowiska postojowe – kolor grafitowy),
− 3 cm – podsypka piaskowo-cementowa,
− 20 cm – podbudowa z kruszywa łamanego stabilizowanego mechanicznie,
− 15 cm – warstwa z kruszywa stabilizowanego cementem o Rm=5,0 MPa.
Konstrukcja nawierzchni chodników:
− 8 cm – kostka z betonu wibroprasowanego (kolor grafitowy),
− 5 cm – podsypka piaskowa,
166
Konstrukcja nawierzchni progów zwalniających:
− 8 cm – kostka z betonu wibroprasowanego (kolor czerwony),
− 3 cm – podsypka piaskowo-cementowa,
− 20-30 cm – podbudowa z chudego betonu,
3.
3.1.
SPRZĘT
3.2.
Do wykonania robót będących przedmiotem niniejszej ST Wykonawca winien stosować sprawny
technicznie i zaakceptowany przez Inżyniera sprzęt.
Sprzęt, maszyny budowlane oraz środki transportu muszą być dostosowane do technologii i
warunków wykonywania robót oraz wymogów wynikających z racjonalnego ich wykorzystania na
budowie. Sprzęt powinien gwarantować przeprowadzenie robót zgodnie z zasadami określonymi w
Dokumentacji Projektowej i wymaganiami Szczegółowej Specyfikacji Technicznej.
4.
4.1.
TRANSPORT
4.2.
Wykonawca jest zobowiązany do stosowania jedynie takich środków transportu, które nie wpłyną
niekorzystnie na jakość robót i właściwości przewożonych towarów. Transport i składowanie kostki
betonowej musi odbywać się w sposób zabezpieczający materiał przed możliwością uszkodzenia.
5.
5.1.
WYKONANIE ROBÓT
5.2.
Wykonanie nawierzchni z kostki betonowej
W zakres robót przy układaniu kostki betonowej wchodzą następujące prace:
- wytyczenie powierzchni przeznaczonej do ułożenia kostki betonowej,
- wykonanie podbudowy (zasadniczej i pomocniczej),
- wykonanie podsypki piaskowej i jej zagęszczenia,
- ułożenie kostki betonowej
Kostkę lub płyty chodnikowe betonowe należy ułożyć na podsypce piaskowej w taki sposób, aby szczeliny
między kostkami wynosiły 2-3 mm. Chodniki należy układać ok. 1,5 cm wyżej od projektowanej niwelety,
gdyż w trakcie wibrowania podsypka ulega zagęszczeniu. Po ułożeniu chodnika, szczeliny należy wypełnić
piaskiem a następnie zamieść powierzchnię przy użyciu szczotek ręcznych i przystąpić do ubijania chodnika.
Wibrowanie należy prowadzić od krawędzi powierzchni ubijanej w kierunku środka i jednocześnie w kierunku
poprzecznym kształtek. Po ubiciu nawierzchni należy uzupełnić szczeliny materiałem do wypełnienia i
zamieść nawierzchnię. Powierzchnia z wypełnieniem spoin piaskiem nie wymaga pielęgnacji - może być zaraz
oddana do użytku. Każda warstwa podbudowy powinna być rozłożona w sposób zapewniający osiągnięcie
wymaganych spadków i rzędnych wysokościowych. Rozpoczęcie budowy następnej warstwy może nastąpić
po odbiorze poprzedniej warstwy. Wilgotność mieszanki kruszywa podczas zagęszczania powinna odpowiadać
wilgotności optymalnej. Mieszanka kruszywa powinna być rozkładana w warstwie o jednakowej grubości,
takiej, aby ostateczna jej grubość była równa grubości projektowanej. Każda warstwa podbudowy powinna być
167
rozłożona w sposób zapewniający osiągnięcie wymaganych spadków i rzędnych wysokościowych.
Rozpoczęcie budowy następnej warstwy może nastąpić po odbiorze poprzedniej warstwy.
6.
6.1.
6.2.
Kontrola jakości robót prowadzona być powinna przez oględziny.
Zakres kontroli powinien obejmować sprawdzenie:
• - zgodności wykonanych robót z dokumentacją projektową,
• - jakości zastosowanych materiałów i wyrobów,
• - prawidłowości przygotowania podłoży,
• - prawidłowości wykonania powierzchni nawierzchni,
• - wielkości spadków.
Kontrola wykonania nawierzchni obejmuje:
• - pomierzenie szerokości spoin,
• - sprawdzenie prawidłowości ubijania,
• - sprawdzenie prawidłowości wypełnienia spoin,
• - sprawdzenie, czy zachowany został przyjęty deseń i kolor nawierzchni,
• - sprawdzenie profilu podłużnego
- dopuszczalne odchylenia od projektowanej niwelety w punktach jej załamania nie mogą
przekraczać ± 3 cm,
- sprawdzenie przekroju porzecznego
- dopuszczalne odchylenia od projektowanego profilu wynoszą ± 3 cm.
7.
7.1.
OBMIAR ROBÓT
7.2.
Podstawą płatności jest ilość m2 ułożonej nawierzchni, w przypadku natomiast obrzeża ilość metrów
bieżących wykonanych i odebranych robót. Wielkości obmiarowe
wskazanych robót ustala się na podstawie dokumentacji projektowej z uwzględnieniem
8.
8.1.
ODBIÓR ROBÓT
8.2.
9.
9.1.
9.2.
Cena wykonania robót drogowych obejmuje:
• - roboty pomiarowe,
• - oznaczenie i zabezpieczenie miejsca prowadzenia prac,
168
• - przygotowanie i montaż oraz demontaż zabezpieczeń,
• - dostarczenie oraz wbudowanie materiałów drogowych,
• - utrzymanie stanowiska pracy i sprzętu w należytym stanie,
• - wykonanie badań i pomiarów kontrolnych.
10. PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
PN-EN-1342:2003
Kostka brukowa z kamienia naturalnego do zewnętrznych nawierzchni drogowych - Wymagania i metody badań.
PN-EN-1343:2003
Krawężniki z kamienia naturalnego do zewnętrznych nawierzchni
drogowych -- Wymagania i metody badań.
PN-S-96023:1984
Konstrukcje drogowe -- Podbudowa i nawierzchnia z tłucznia kamiennego.
169
ST.21. ZIELEŃ I MAŁA ARCHITEKTURA – CPV 45112710-5
1.
1.1.
WSTĘP
Przedmiot ST
robót ogrodniczych związanych z Budową Parku Aktywnej Rehabilitacji i Sportu Centrum Onkologii
w Bydgoszczy.
1.2.
1.3.
• wykonanie humusowania grubości 20 cm,
• wykonanie trawników, obsianie trawą skarp w fosach wokół budynku,
• wykonanie nasadzeń drzew i krzewów ozdobnych,
• wykonanie elementów małej architektury,
1.4.
Określenia podstawowe w niniejszej ST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami oraz
określeniami podanymi w specyfikacji Wymagania Ogólne.
1.5.
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją
projektów, ST i poleceniami Inspektora Nadzoru. Wykonanie prac ogrodniczych winno być zlecone
przedsiębiorstwu mającemu właściwe doświadczenie w realizacji tego typu robót i gwarantującemu
właściwą jakość wykonania.
2.
2.1.
MATERIAŁY
ogólne - pkt. 2.
2.2.
Do wykonania prac związanych z uprawą ziemi należy zastosować następujące materiały:
• - humus,
• - nasiona trawy
• - nawozy mineralne
• - sadzonki drzew i krzewów ozdobnych,
• - woda
Trawnik
Materiałami niezbędnymi do wykonania trawnika są: mieszanka traw oraz nawozy mineralne.
Do wykonania trawnika powinny być stosowane jedynie gotowe mieszanki traw w zależności od
warunków lokalnych. Gotowe mieszanki traw powinny mieć oznaczony skład procentowy, klasę, nr
normy wg której zostały wyprodukowane, zdolność kiełkowania.
Nawozy mineralne powinny być fabrycznie opakowane z wyspecyfikowanym składem chemicznym
(zawartość azotu (N), fosforu (P), potasu (K)) oraz procentową zawartość składników. Nawóz
powinien być zabezpieczony przeciw wysypywaniu się i zbrylaniu.
Sadzonki drzew i krzewów ozdobnych
Dostarczone sadzonki powinny być zgodne z normą PN-87/R-67023 i PN-87/R-67022, właściwie
oznaczone tzn. muszą mieć etykiety, na których podana jest nazwa polska i łacińska, forma, wybór,
170
wysokość pnia, numer normy. Sadzonki drzew i krzewów powinny być prawidłowo uformowane z
zachowaniem pokroju charakterystycznego dla gatunku i odmiany. Na roślinach nie może być
widocznych oznak chorobowych, śladów żerowania szkodników, uszkodzeń mechanicznych itp.
3.
3.1.
SPRZĘT
3.2.
Wykonawca przystępujący do wykonania prac ogrodniczych, powinien wykazać się
możliwością korzystania z narzędzi ogrodniczych zaakceptowanego przez Inspektora Nadzoru.
4.
4.1.
TRANSPORT
4.2.
Nasiona traw i sadzonki krzewów mogą być przewożone dowolnymi środkami transportu.
5.
5.1.
WYKONANIE ROBÓT
5.2.
Zakres wykonywanych robót przy wykonywaniu prac ogrodniczych dotyczy:
• - wytyczenia powierzchni przeznaczonej do wysiania nasion trawy i sadzeniu krzewów,
• - rozplantowanie humusu
• - wykopanie dołków pod sadzonki krzewów
• - wysianie nasion trawy,
• - zasypanie dołków i ubicie humusu
6.
6.1.
6.2.
Kontrola jakości robót prowadzona być powinna przez oględziny.
Zakres kontroli powinien obejmować sprawdzenie:
• - zgodności wykonanych robót z dokumentacją projektową,
• - jakości zastosowanych materiałów i wyrobów,
• - prawidłowości przygotowania podłoży,
7.
7.1.
OBMIAR ROBÓT
7.2.
Podstawą płatności jest ilość m2 wysianej trawy, a w przypadku krzewów sztuki. Wielkości
obmiarowe wskazanych robót ustala się na podstawie dokumentacji projektowej uwzględnieniem
171
8.
8.1.
ODBIÓR ROBÓT
8.2.
9.
9.1.
9.2.
Cena wykonania robót drogowych obejmuje:
• - roboty pomiarowe,
• - oznaczenie i zabezpieczenie miejsca prowadzenia prac,
• - przygotowanie i montaż oraz demontaż zabezpieczeń,
• - dostarczenie oraz wbudowanie materiałów,
• - utrzymanie stanowiska pracy i sprzętu w należytym stanie,
10.
PRZEPISY ZWIĄZANE
- normy:
PN-R-67020:1987 Materiał szkółkarski -- Krzewy róż.
PN-R-67022:1987 Materiał szkółkarski -- Ozdobne drzewa i krzewy iglaste
PN-B-67023:1987 Materiał szkółkarski -- Ozdobne drzewa i krzewy liściaste.
172

Document 262345

Transkrypt

Podobne dokumenty