japonia - Koło Naukowe BLABEL

Gazeta wydawana przez Koło Naukowe BLABEL AGH
Numer 2 (4) Luty 2012
JAPONIA - DZIWNY KRAJ?
Pomimo postępującej globalizacji, Japończycy nadal
pozostają Japończykami
z własną, silnie rozwiniętą,
unikatową kulturą i zwyczajami
oraz - z punktu widzenia Europejczyka - pewnymi... nieco
dziwacznymi zachowaniami.
str. 3-5
IKEBANA is focused on
creating harmony between the
composition, color and rhythm.
In this art every element of the
composition has a symbolic
meaning.
str. 6-7
O WILKU W SŁOWACH KARIEROSFERA - zapraKILKU - W Japonii wilk szamy do wzięcia udziału
P O C O M I D R A M A , postrzegany jest inaczej niż w w ogólnopolskim konkursie.
W KOŃCU JEST 8. SEZON krajach europejskich. Już sama
str. 14
HOUSE’A - A może by tak nazwa ōkami wskazuje na
jednak sprawdzić, co to ta cała szacunek, jakim darzone są te
DNI KARIERY - targi pracy,
drama?
str. 8 zwierzęta.
str. 10 staży i praktyk.
str. 14
BUSHIDO - KODEKS PROGRAMY HUSTEP
STREFA ROZRYWKI
SAMURAJÓW - Samuraje I VULCANUS
str. 11
str. 15
cechowali się nie tylko umiejętnością walki mieczem czy
charakterystycznym wyglą- INTERNATIONAL DAY dem, ale także specyficznym piąte urodziny IDAY’a str. 12
bushido czyli „drogą wojownika”, który stanowił japoński KURS JAPOŃSKIEGO
odpowiednik kodeksu rycerskiego. cz. 3 - proszę, dziękuję,
str. 9 przepraszam.
str. 13
Gazeta współfinansowana przez:
:
A
I
N
O
P
NU
T
MA
E
T
JA
RU
E
M
GRANT
REKTORSKI 2012
KALENDARIUM
LUTY 2012
16.02 CZ
THE BLUESMOBILE BAND (GW)
17.02 PT
ŚWIATOWY DZIEŃ KOTA
18.02 SO
Maski w zachodnim Piemoncie
(Instytuł Cervantesa)
MARZEC 2012
PAWEŁ ORKISZ (Pub Kuranty)
BREATH & MIRACLE (GW)
DYSKOTEKA W STUDIO
CZ 1.03
PT 2.03
.
SO 3.03
19.02 ND
ND 4.03
20.02 PN
PROJEKT GÓRA FUJI (MANGGHA)
GRZEGORZ TURNAU (STUDIO)
21.02 WT
wzROCKowisko: GARY MOORE (GW)
DachOOFka 4: THAIM (ZA)
WT 6.03
22.02 ŚR
STUDIO KABARETU (GW)
ŚR 7.03
23.02 CZ
KRECIA ROBOTA (GWAREK)
24.02 PT
SHANTIES (STUDIO)
25.02 SO
SHANTIES (STUDIO)
26.02 ND
BEZ GWARU: R. KASPRZYCKI (GW)
ND 11.03
27.02 PN
SPOTKANIE BLABELA
PN 12.03
28.02 WT
SPOTKANIE Z KULTURĄ (STUDIO)
wzROCKowisko: QUEEN (GW)
WT 13.03
29.02 ŚR
STUDIO KABARETU: JURKI (STUDIO)
INŻYNIERSKIE TARGI PRACY
DZIEŃ KOBIET
KARIEROSFERA- START
KONCERT OR AGH (GW)
CZ 8.03
PT 9.03
KARAOKE NA ŻYWO (ZA) SO 10.03
DZIEŃ MĘŻCZYZNY
.
STUDIO KABARETU (STUDIO)
ŚWIATOWY DZIEŃ LICZBY PI
Redakcja:
Urszula Strojny, Wojciech Jarosz, Bartosz Madziar, Aleksandra Rzemyk,
Aleksandra Ginter, Marcin Stelmach
Opiekun naukowy: Magdalena Pabisiak, Anna Cisowska
Skład i oprawa graficzna: osFlake (www.sniezek.eu)
Druk: Drukarnia SKOTGRAF, ul. Smolki 5 / 402, 30-513 Kraków
Nakład: 500 szt. Kolportaż: Akademia Górniczo - Hutnicza w Krakowie
2
PO 5.03
ŚR 14.03
JAPONIA - DZIWNYWojciech
KRAJ?
Jarosz
CZYLI OPOWIEŚCI O KRAJU KWITNĄCEJ
WIŚNI (PRAWIE) Z PIERWSZEJ RĘKI
Japonia - górzysty kraj wyspiarski,
którego cywilizacja najpierw rozwijała się
w izolacji, potem z politycznych i religijnych
powodów została odcięta od krajów Zachodu.
Japończycy - od wieków zdani praktycznie tylko
na siebie, stanowiący hermetyczne społeczeństwo, które dopiero stosunkowo niedawno
zaczęło powoli otwierać się na inne kultury. Nic
dziwnego więc, że pomimo postępującej globalizacji, Japończycy nadal pozostają Japończykami z własną, silnie rozwiniętą, unikatową
kulturą i zwyczajami oraz z punktu widzenia
Europejczyka pewnymi… nieco dziwacznymi
zachowaniami. Przyczyny takich zachowań
oraz ich analizy zostały opisane w wielu
książkach i publikacjach, a pisać o nich można
by miesiącami. Dlatego skupię się na kilku
sytuacjach z udziałem Japończyków, które
dotyczyły bezpośrednio mnie lub moich
znajomych.
Sytuacja I Gaijin oraz różnica pokoleń
Miejsce akcji: jeden z krakowskich supermarketów
Gdy przechadzałem się ulicą Grodzką
w Krakowie, mijając większy sklep, stwierdziłem, że wstąpię do niego na chwilę uzupełnić
domowe zapasy. W środku usłyszałem znajomy
ton głosu - języka japońskiego nie sposób
pomylić z jakimkolwiek innym (różni się
znacząco od np. chińskiego). Zauważyłem dwie
kobiety - jedną młodszą, drugą starszą.
Wyglądały jak matka z córką, ale uwaga, nie
dajcie się zwieść, bo w Japonii wszystkie
kobiety przed menopauzą wyglądają na 25 lat
lub mniej. Zauważyłem, że nie mogą dojść do
porozumienia w sprawie wyboru… zupek
instant, które były opisane tylko po polsku.
Podszedłem i, w miarę moich umiejętności
językowych, grzecznie zaproponowałem
pomoc. Widząc mnie, starsza kobieta schowała
się za młodszą, położyła ręce na jej plecach,
niczym dziecko chowające się za mamą, gdy
zobaczy „potwora”. Młodsza, ignorując
zachowanie Starszej, zapytała mnie o smak
zupki, którą właśnie trzymała w ręku.
Zapomniałem, jak po japońsku brzmi „kurczak”,
więc wyjaśniłem, że danie ma „smak mięsa
z ptaka, który jest często hodowany
w gospodarstwach”. Młodsza, chcąc się
upewnić pomachała rękami udając, że ma
skrzydła i zapytała „Czikin?”. Potwierdziłem, na
co Młodsza bardzo grzecznie mi podziękowała
i powiedziała, że tego właśnie szukały. Starsza
jedynie nieco drżącym głosem rzuciła mi
charakterystyczne „Senkju” na pożegnanie.
Wtedy pierwszy raz zetknąłem się
z faktem, że dla Japończyka zawsze będę
Gaijinem (外 人 ), czyli, jak mówią znaki, osobą
z zewnątrz. Choć Japończycy czasami o tym
zapominają i bariera się zmniejsza, to jednak
nigdy „przyjezdny” nie będzie traktowany jak
„swój”. Widać też bardzo dużą różnicę pomiędzy pokoleniami - młodsi są wychowywani
w dobie zaawansowanej globalizacji oraz powszechnym dostępie do Internetu, więc nie
mają aż takich barier, jak ich rodzice czy
dziadkowie.
Sytuacja II
Dukany angielski i wszyscy
jesteśmy z Ameryki
Miejsce: zlot Skautów, Szwecja
Miałem wyjątkową okazję poznać wielu
ciekawych Japończyków na największym
zlocie skautów, który w zeszłym roku był
organizowany w Szwecji. Byliśmy w tzw. Adult
Camp, czyli wszyscy pracujący tam mieli
powyżej 18 roku życia. Pewnego popołudnia
przyszedłem do obozu Japończyków w celu
zapoznania się, przeprowadzenia jakiejś niezobowiązującej pogawędki. Połowa tego obozu
poza przywitaniem zaczęła udawać, że mnie
nie widzi. Druga połowa ustawiła się dookoła
mnie, jakby naturalnie wybrany został „rzecznik”, z którym rozmawiałem, a reszta konsultowała się, jak odpowiedzieć na moje pytania.
Co ciekawe, ów „rzecznik” rozmawiał ze mną po
angielsku i na nic zdały się próby przekonania
go, że łatwiej będzie nam dogadać się w języku
japońskim. W Japonii nacisk przy nauce
języków obcych położony jest na gramatykę
3
i pisanie, natomiast ich mówiony angielski czy
hiszpański, polega na panicznym „dukaniu”
słówek po kolei.
Podobnie mijając pewnego dnia obóz
japoński, zapytałem młodą Japonkę, dlaczego
tego dnia wszyscy noszą ozdobne kimona
(pomyślałem: obchodzą jakieś święto, o którym
nie wiem?). Dziewczyna skrajnie zakłopotana
wydała z siebie kilka niemych dźwięków, po
czym wskazała na Słońce i głośno krzyknęła
„Sani! Sani!”. Zapytałem dla pewności,
oczywiście po japońsku, czy dlatego że jest
gorąco i świeci słońce, a nie z powodu jakiejś
specjalnej uroczystości. W odpowiedzi
usłyszałem tylko „hai”.
Potwierdziły się zatem dwie rzeczy,
o których wcześniej słyszałem po pierwsze,
kiedy jest to możliwe, Japończycy zbierają się
w grupki i debatują nad problemem, zamiast
indywidualnie spróbować go rozwiązać (więcej
o tym w jednej z kolejnych sytuacji). Po drugie,
Japończyk, widząc twarz gaijina kojarzy go
automatycznie z Ameryką (kraj Zachodu
najbliższy Japonii). Niechętnie przechodzi
wtedy w rozmowie na język japoński, gdyż
obawia się, że urazi rozmówcę, stosując słowa
albo konstrukcje, których ten nie rozumie.
Istnieje pojęcie, że Ki ga kiku (気 が 利 く ), czyli
działamy tak, żeby w miarę możliwości nie
postawić rozmówcy w niezręcznej sytuacji.
Pamiętajcie jednak, że nie jest to regułą,
ponieważ rozmawiałem z dziesiątkami osób
i wiele z nich używało prostych słów i było
bardzo wyrozumiałych, jeśli chodziło o moje
błędy językowe. Wszyscy byli bardzo zaciekawieni i zadowoleni, że umiem się z nimi dogadać, a jeden starszy Japończyk potraktował
mnie jak równego sobie w biegłości posługi-
4
wania się japońskim. Szkoda, że niewiele
zrozumiałem z tego, co mówił…
Sytuacja III Nie-Japończyk
Miejsce: zlot Skautów, Szwecja
Podczas posiłku organizowanego
w wielkiej hali, czyli miejscu spotkań ludzi
z całego świata na zlocie, przysiadłem się do
dwójki Japończyków. Jeden z nich okazał się
być, jak zwykłem ich nazywać, „nieJapończykiem”. Gdy zapytałem po japońsku,
czy mogę usiąść razem z nimi, ten z zapałem
odpowiedział „Sure man! Come on sit with us!”,
oczywiście z perfekcyjnym angielskim akcentem. Potem w rozmowie wypowiadał się bardzo
krytycznie o własnym kraju i dziwactwach z nim
związanych, zachowywał dystans do swojej
własnej kultury. Dobrze jest mieć taką osobę,
która nieco szerzej patrzy na świat ją otaczający, ale jednocześnie trzeba pamiętać, że…
tak naprawdę nie jest to reprezentatywny
przedstawiciel japońskiego społeczeństwa.
Ono raczej składa się z ludzi nieśmiałych, i tak
jak wcześniej pisałem, niezbyt otwartych na
innych.
Sytuacja IV O wystających gwoździach
Miejsce: duże japońskie miasto
Znajomy, który pracował przez rok
w Kraju Kwitnącej Wiśni, opowiedział mi
ciekawą historię, która przydarzyła się mu, gdy
mieszkał na jednym z japońskich osiedli. Otóż
dopuścił się on straszliwej zbrodni, jaką było
niedokładne sortowanie odpadów. Nikt nie
zwrócił mu na to uwagi, jedynie otrzymał
oficjalne pismo z urzędu w formie „prośbygroźby” o natychmiastowe poprawienie
swojego zachowania. Znajomy musiał
następnie kupić dla każdego mieszkańca bloku
niewielki prezent, przyjść do każdego
mieszkania z osobna, kajać się przed jego
mieszkańcami i wręczyć im podarunek (więcej
o tym w Sytuacji V). Gdy już to zrobił, cała
sprawa ucichła i nikt o tym więcej nie
wspomniał, złe czyny zostały przebaczone i co
ważniejsze - zapomniane. Jednak gdyby nie
pofatygował się do każdego mieszkańca bloku
z osobna, mogłoby go spotkać całkowite
wykluczenie z lokalnej społeczności, a zła
sława ciągnąć latami, nawet po przeprowadzce
do innego miasta(!). Taka mentalność często
jest przyczyną samobójstw w japońskim
społeczeństwie.
Przy tej okazji zwrócę uwagę na istotną
rzecz: indywidualizm w jakiejkolwiek dziedzinie w Japonii jest hamowany. Istnieje nawet
przysłowie japońskie - 出る釘は打たれる, czyli
„wystający gwóźdź musi zostać wbity”, czytaj:
indywidualista lepiej niech nauczy się, gdzie
jest jego miejsce. Zarówno w pracy, jak
i codziennym życiu Japonii wykształcił się
pewien model, w którym jednostki tracą
znaczenie. Jest ogół, grupa, społeczeństwo,
decyzje podejmowane są kolektywnie, tak
samo odpowiedzialność jest zbiorowa. Trudne
warunki życia w wyspiarskim, górzystym kraju
spowodowały konieczność „zgrania się”
społeczeństwa. Wieki zmagań z naturą,
kataklizmami itp. wykształciły u Japończyków
taki sposób myślenia. Warto o tym pamiętać,
gdy rozmawiamy z Japończykiem lub gdy
będziemy w Japonii. A więcej o tym w ostatnim
przykładzie.
Sytuacja V Ale o co chodzi? Że ja?
Miejsce: siedziba dużej japońskiej firmy
Mąż mojej Sensei pracował swego
czasu na kierowniczym stanowisku w dużej
japońskiej firmie produkującej sprzęt elektroniczny. Znam wiele ciekawych opowieści
z tego okresu, ale jedna szczególnie utkwiła mi
w pamięci. Otóż pewnego dnia do polskiego
kierownika przyszedł ustawiony nieco niżej
w hierarchii firmy Japończyk z informacją, że
zadanie mu powierzone nie zostało wykonane.
Ukłonił się wiele razy, przeprosił tak grzecznie,
jak potrafił, pokajał się przed szefem. Był to
jeden z pierwszych tygodni pracy Polaka
w Japonii, więc ten, kulturalnie rzecz ujmując,
dosadnie wyraził swoje niezadowolenie
z dwóch powodów: porażki w wykonaniu
przypisanego zadania oraz braku propozycji
rozwiązania problemu. Japończyk zrobił
wielkie oczy i kompletnie nie mieściło mu się
w głowie, że jego szef może tak zareagować,
przecież przeprosił, przyznał się do winy.
W takiej sytuacji w japońskim społeczeństwie,
jeśli osoba odpowiednio grzecznie przeprosi
i pokaże zarówno wyższość osoby stojącej nad
nią w hierarchii firmy lub uczelni, jak i swoją
„niższość” - wszystko jest jej przebaczone
i zapomniane. Zbiera się rada, grupka osób,
i długi czas poświęca na dyskusje o tym,
co należy z problemem zrobić (tak jak
wspominałem wcześniej, Japończycy bardzo
często organizują rady i spotkania, żeby nie
musieć samodzielnie podejmować decyzji).
W Europie jest kompletnie inaczej - tam cała
odpowiedzialność spada na pojedynczą osobę
i to do niej należy obowiązek odwrócenia
zaistniałej sytuacji lub chociaż wysunięcia
propozycji naprawy problemu.
Poza kontynuowaniem tematu z „wystającym gwoździem”, można tu zwrócić uwagę
na jeszcze jedną rzecz: bardzo silną hierarchizację w japońskim społeczeństwie. Szef
jest szefem i Japończyk ma pewnego rodzaju
obowiązek pokazać mu, że może dalej się tym
szefem czuć, nieważne jak wielką czuje do
niego niechęć. Osoby, które nie wpasują się
w ten model, często spotykają się z problemami w pracy, na uczelni, itp. Dlatego
pamiętajcie, w rozmowie z przełożonym czy
profesorem na japońskiej uczelni, zawsze
warto się nisko ukłonić i pokazać, że jest się
tylko nic nie wartym pyłkiem w majestacie tak
ważnej osobistości - naprawdę mniej więcej
tak można by przetłumaczyć niektóre
japońskie zwroty używane w rozmowie z wyżej
postawionymi osobami.
Zakończenie
O „dziwactwach” (wzięte w cudzysłów,
bo przecież dla Japończyka są to sytuacje
całkowicie normalne) w kulturze Kraju
Kwitnącej Wiśni można by pisać i pisać.
Między innymi przez takie zachowania, tak
bardzo różniące się od tych mieszczących się
w europejskich normach, Japonia ma tylu
fanów na Zachodzie. W wyniku globalizacji
młode pokolenie Japończyków zmniejsza
barierę dzielącą nasze kultury, jednak może
my powinniśmy bliżej przyglądać się
japońskim zwyczajom? A może w tym
szaleństwie jest metoda?
5
IKEBANA
Aleksandra Rzemyk
Ikebana (生 け 花 ) jest japońską sztuką
układania kwiatów. Słowo to oznacza „żyjące
kwiaty”. Inną używaną nazwą jest kadō (華道 ),
co znaczy: „droga kwiatów”.
Ikebana koncentruje się na tworzeniu
harmonii pomiędzy kompozycją, kolorem
i rytmem. W tej sztuce każdy element
kompozycji ma znaczenie symboliczne,
w przeciwieństwie do kompozycji zachodnich,
gdzie całość koncentruje się głównie na
kwiatach, ich ilości i barwach.
Ważnym aspektem japońskiego
układania kwiatów jest zasada minimalizmu.
Układ składa się z minimalnej liczby kwiatów,
rozrzuconych między łodygami i liśćmi.
Struktura ikebany opiera się na trójkącie,
wyznaczonym przez trzy główne punkty,
zwykle gałązki. W niektórych szkołach
symbolizują one niebo, ziemię i ludzkość, zaś
w innych słońce, księżyc i ziemię. Pojemnik
jest kluczowym elementem kompozycji.
Duchowy aspekt ikebany jest bardzo
ważny dla osób ją praktykujących, a najważniejszą jego częścią jest zachowanie
milczenia. Jest to czas, aby docenić rzeczy
w naturze, które ludzie często pomijają ze
względu na szybki tryb życia. Dzięki temu
człowiek staje się bardziej cierpliwy. Jest to
także czas, podczas którego czuje się bliskość
natury, co zapewnia relaks dla umysłu, ciała
i duszy.
Za prekursora ikebany uważany jest
mnich Senkei Ikenobō (池坊専慶 ) żyjący w XV
wieku. Od tej pory zdążyło się wykształcić
wiele stylów.
6
Najstarszy z nich to Rikka („stojące
kwiaty”), popularyzowana przez ród Ikenobō.
Stosuje się go z okazji nowego roku.
Najczęściej używanymi kwiatami w tym stylu
są chryzantemy, bambus i sosna. Kompozycja
taka składa się z 7 lub 9 podstawowych
elementów ustawionych pod kątem 45º.
Dominującą cechą tego stylu jest symetria oraz
stateczność. Równie charakterystyczne są
rozmiary ok. 1,5 m wysokości.
Styl Shoka/Seika jest stylem klasycznym - wszystkie wierzchołki kwiatów tworzą
trójkąt. Niskie bądź średnie wazony utrzymują
takie kwiaty jak: lilie, róże i aspidistry. Styl ten
poleca się, gdy dysponujemy małą ilością
zarówno kwiatów, jak i czasu oraz cierpliwości.
Styl Moribana układa się w płaskich
naczyniach. Kwiaty ułożone są w sposób
spiętrzony i asymetryczny. Styl ten dzieli się na
4 odmiany. Najciekawsza jest odmiana D, która
polega na stworzeniu kompozycji przypominającej mały krajobraz jeziora. W tym
wypadku stosuje się małe kwiatki, liście, mech
i kamyczki, natomiast na dnie wody kładziemy
lustro, dające efekt odbicia.
Najbardziej swobodnym stylem jest
Nageire. W dosłownym tłumaczeniu oznacza
„kwiaty wrzucane”. W tym stylu używa się
wysokich naczyń. Kwiaty układa się w trzy
różne strony, tak aby ich połączone wierzchołki
utworzyły odwrócony ostrosłup.
Ikebana jest wykładana w szkołach i na
uniwersytetach, zarówno kobietom, jak i mężczyznom. Dla wielu Japończyków jest ona nie
tylko hobby, ale też zawodem na całe życie.
IKEBANA
Aleksandra Rzemyk
Ikebana (生 け 花 ) is a Japanese art of
flower arranging. The word ikebana means
“living flowers”. It is also known as kadō
(華道), translated as the “way of flowers”.
Ikebana is focused on creating harmony
between the composition, color and rhythm.
In this art every element of the composition has
a symbolic meaning, as opposition to the
composition of the West, which is focused
mainly on flowers, their quantities and colors.
An important aspect of Japanese flower
arranging is the principle of minimalism.
Compositions consist of a minimum number of
flowers, scattered between the stems and
leaves. The structure of ikebana is based on the
triangle specified by three main points, usually
twigs. In some schools they symbolize heaven,
earth and humanity, while in others sun, moon
and earth. The container is a key element of the
composition.
The spiritual aspect of ikebana is very
important for those practicing it, and the most
important part is to maintain silence. This is the
time to appreciate things in nature that people
often overlook because of their busy lifestyle.
In this way man becomes more patient. This is
also the time when one feels closeness
to nature which provides relaxation for the mind,
body, and soul.
Senkei Ikenobō (池 坊 専 慶 ) who lived
in 15th century is considered to be a precursor
of ikebana. Since then a lot of styles developed.
The oldest of these is Rikka („standing
flowers”), popularized by the family Ikenobō.
It is used on the New Year. The most commonly
used flowers in this style are chrysanthemums,
bamboo and pine. This composition consists of
7 or 9 basic elements set at an angle of 45 °.
The dominant feature of this style is the
symmetry and stability. Equally important
feature is the size - about 1.5 m height.
Shoka/Seika is a classic style - all the
vertices of the flowers form a triangle. Low or
medium-sized vases hold flowers such as lilies,
roses and aspidistry. This style is recommended
when you have a small amount of both the
flowers and the time and patience.
Moribana style is arranged in flat
containers. Flowers are arranged to be piled
and asymmetrical. This style is divided into four
varieties. The most interesting is the variation D,
which is to create a composition that resembles
a small lake landscape. In this case small
flowers, leaves, moss and pebbles are applied
and a mirror is put in the bottom giving the effect
of reflection.
The most free style is Nageire. The literal
translation means “the flowers thrown”. In this
style high containers are used. Flowers are
disposed in three different directions, so that
their combined vertices form an inverted
pyramid.
Ikebana is taught in schools and
universities, for both women and men. For
many Japanese people it is not just a hobby, but
also a profession for life.
7
PO
CO
MI
DRAMA...
Aleksandra Ginter
...W KOŃCU JEST ÓSMY SEZON HOUSE’A
...Albo Chirurgów, albo Plotkary, albo Dextera,
albo... Chociaż właściwie, te końcowe sezony
były słabe. W dodatku zostało ostatnie kilka
odcinków, obejrzę je i co potem?
A może tak jednak by sprawdzić co to ta
cała drama?
No to śpieszę z wyjaśnieniem. Otóż
"drama" to popularna nazwa na serial, podobny
co prawda do amerykańskich produkcji, jakie
znacie z telewizji, ale różniący się jedną
zasadniczą kwestią- stworzony został w kraju
bardzo dalekim i dla nas egzotycznym:
w Japonii (tzw. j-dramy), w Korei (k-dramy),
w Chinach, Tajwanie czy Hong Kongu
(c-dramy). Uprzedzając pytania, nie mam tu
na myśli anime. Chodzi o serial z żywymi
aktorami, zazwyczaj skośnookimi, choć
zdarzają wyjątki (cóż, oni też czasem lubią
"egzotykę" czyli białoskórych aktorów
piątoplanowych).
No pięknie, wiemy już, że drama to serial,
ale po co nam serial z jakiejś Azji?
Niektórych najzwyczajniej w świecie
zachęca uroda aktorów i aktorek, innych
możliwość zetknięcia się z kulturą trochę inną
niż nasza, która do podobnego poziomu
technologicznego (w końcu globalizacja jest
wszędzie, myślicie, że Japończycy nie mają
“X-mass" w Wigilię?) dotarła z zupełnie innego
punktu startowego.
Jeśli to nie przekonuje, zostaje tylko
jeden argument - przeogromny wybór
gatunków i pozycji jakie mamy do dyspozycji.
Bo istnieją dramy kryminalne, dramy
medyczne, dramy szkolne, bardzo popularne
komedie romantyczne, poważniejsze dramy
o problemach młodych ludzi, dramy obyczajowe, dramy rodzinne, dramy chorobowe,
dramy historyczne, dramy o psach, nawet
dramy o grach RPG. Innymi słowy, czego tylko
sobie zażyczymy.
Jakim sposobem jest tego tak dużo?
Cóż, może to dziwne, ale dany serial bardzo
rzadko doczekuje się drugiego sezonu.
8
Przeciętna j-drama to 11 odcinków po 45 minut,
k-drama to 16 odcinków po godzinę. Zdziwieni?
Może trochę, ale jest to spowodowane pewną
ważną cechą: te kilkanaście odcinków jest
jedną konkretną historią, z początkiem,
rozwinięciem i zakończeniem, które zazwyczaj
nie przewiduje nawet kontynuacji. Porównując
do literatury, jeżeli film jest opowiadaniem,
to drama jest książką, amerykański serial wielotomową serią (a polski serial... cyklem
harlekinów?).
Czujemy się więc zachęceni, żeby choć
spróbować, prawda? A nuż akurat coś się
spodoba, więc co nam szkodzi. Skąd jednak
takie dramy wziąć? Wiadomo, nie lecą one
w telewizji, nie kupimy ich na DVD, więc
odpowiedź jest prosta - internet. Istnieją strony,
na których zebrane zostały linki do dram
udostępnionych na popularnych serwisach
streamingowych. Dla tych, którzy nie lubią
dopatrywać się twarzy aktorów wśród pikseli
i cenią sobie walory estetyczne oglądanego
obrazu, pozostaje szukanie odcinków i napisów
- zazwyczaj w języku angielskim, choć istnieją
grupy fansuberskie które tłumaczą napisy na
język polski - zwykle nie sprawia to jednak
większych trudności.
Na koniec może polecę parę tytułów
dram różnych gatunków, żeby łatwiej było
zacząć. Jest to możliwie najmniej subiektywny
wybór - starałam się pomyśleć, co mogłoby się
spodobać komuś, kto chce obejrzeć dramę po
raz pierwszy.
• kryminał/akcja: IRIS (KR), Bloody Monday
(JP)
• thriller/dramat: Bad Guy (KR)
• romans/komedia romantyczna: I Need
Romance (KR), Nodame Cantabile (JP), You
Are Beautiful (KR), Love Shuffle (JP)
• dramat/obyczajowa: One Litre of Tears (JP)
• historyczne/kostiumowe: Iljimae (KR), The
Legend (KR)
• parodia wszystkiego i geniusz niskobudżetowego absurdu: Yuusha Yoshihiko to
Maou no Shiro (JP)
BUSHIDO - KODEKS SAMURAJA
Bartosz Madziar
Samuraje od VIII wieku n.e. stanowili ważną
grupę społeczną w Japonii. Byli doskonale
wyszkolonymi wojownikami, służącymi swoim
panom, gubernatorom, a także cesarzowi oraz
w późniejszych czasach shogunowi (c zyt.
szogunowi). Samuraje cechowali się nie tylko
umiejętnością walki mieczem czy chara kterystycznym wyglądem, ale również specyficznym bushido (czyt. buszido), czyli „drogą
wojownika”, który stanowił japoński odpowiednik
kodeksu rycerskiego. Samurajscy wojownicy
musieli stosować się do siedmiu zasad moralnych,
stanowiących trzon bushido, zarówno podczas
walki, jak i w życiu codziennym.
Pierwszą cnotę samuraja stanowiło gi, czyli
prawość. Gi jest umiejętnością podejmowania
właściwych decyzji zgodnych z zasadami
moralnymi i godnymi samuraja. Gi obejmuje
również traktowanie wszystkich ludzi w sposób
uczciwy i jak równych sobie, bez względu na ich
wiek, płeć, rasę i kolor skóry.
Druga cnota to yuu (czyt. juu), czyli odwaga.
Samuraj musiał zachować się mężnie i śmiało
w ka ż dej sytuacji, był zobowiązany bronić
interesów swojego pana na polu walki oraz poza
nim. Tchórzliwi samuraje spotykali się z szyderstwami i byli potępiani.
Trzecią cnotą było jin (czyt. dżin), czyli
uczynność. Pod hasłem jin kryją się również takie
hasła jak współczucie, hojność oraz dobroć.
Samuraj nie mógł być arogantem działającym dla
własnych korzyści. Nie przystoi mu chęć zdobycia
przewagi nad innymi. Nawet w walce wymagany
jest szacunek do przeciwnika. Najważniejsze nie
jest dobro wojownika, a dobro ogólne, o które
wojownik walczy.
Rei to czwarta cnota, która oznacza
szacunek, uprzejmość i właściwe zachowanie
wobec innych. Samuraj, jako wzorowy członek
społeczeństwa, musi dawać przykład innym
i odnosić się z szacunkiem do wszystkich, bowiem
każdemu człowiekowi się on należy.
Cnota piąta, makoto, nakazuje uczciwość
nie tylko wobec innych, ale również wobec siebie.
Oznacza to, że wszystkie podejmowane przez
samuraja decyzje muszą być słuszne moralnie,
a czyny wykonane najlepiej, jak się potrafi. Piąta
cnota obejmuje również prawdę i prawdomówność,
które są wartościami nadrzędznymi wobec
uprzejmości. Samurajowi nie przystoi pochlebianie
swojemu panu, nie pokazując mu jego błędów.
Szóstą cnotą jest meiyo (czyt. meijo), czyli
honor. Ta cnota określa specyficzne, pozytywne
nastawienie umysłu, za którym idzie właściwe
postępowanie. Meiyo okresla również szacunek
wobec samego siebie, ze względu na wierność
własnemu kodeksowi moralnemu. Ten, który
splamił swój honor, nie zasługuje na to, by dalej żyć
i musi popełnić seppuku, czyli rytualne samobójstwo, lub spróbować odkupić swoje winy, np.
stajac w następnej bitwie w pierwszym szeregu.
Ostatnią, siódmą cnotę stanowi chungi
(czyt. czungi) - wierność. Chungi jest podstawą
wszystkich cnót, bowiem bez wierności i oddania
zadaniom i ludziom nie można liczyć na osiągnięcie
pożądanych rezultatów.
Wszystkie siedem cnót miało swoje korzenie
w buddyzmie, konfucjanizmie lub zen. Były one
esencją wartości samurajskich oraz podstawą
i sensem życia prawdziwego wojownika. Określały
wzorowy stosunek pana i wasala, co czyniło
samurajów doskonałymi żołnierzami i sługami.
9
O
WILKU
W
SŁOWACH
KILKU
Urszula Strojny
Wilk to motyw, który często pojawia się
w kulturze, także tej współczesnej. Zwykle
przedstawiany jest jako uosobienie sił zła,
drapieżności, dzikości. Jednak w kulturze
Japonii wilk wyobrażany jest zupełnie inaczej.
Już sama nazwa ōkami, będąca homonimem
określenia bóstwa (kami), wyraża szacunek,
jakim darzone są te zwierzęta.
Przede wszystkim wilk jest strażnikiem
gór i sprzymierzeńcem ludzi, w szczególności
rolników. Wiele górskich miejscowości ma
w swojej nazwie człon pochodzący od wilka.
Wilk traktowany jest jako duch gór zwany
yama inu, czyli “dziki pies gór”. Można go
spotkać na górskich pustkowiach. Jest
opiekunem dobrych ludzi, pomaga bezpiecznie
przeprawić się przez trudne górskie ścieżki.
Jednakże jeżeli spotka na swej drodze złego
człowieka, rozszarpie go na kawałki. Zabicie
wilka wiązało się ze sprowadzeniem wielkiego
nieszczęścia i gniewu górskich duchów.
Wilki obecne są także w japońskich
mitach i legendach. Według jednej z nich wilki
wychowywały przewodniczącego klanu
Fujiwara no Hidehira. Według innych wierzeń,
wycie wilków ostrzegło mieszkańców Hongu
przed powodzią w 1889 roku.
Japończycy przypisują wilkom umiejętność ukrycia się za pojedynczą trzciną oraz
moc widzenia rzeczy ukrytych. Człowiek może
również posiąść tą zdolność patrząc przez
rzęsy wilka. Motyw ten przedstawiła C.P.. Estes
w swoim poemacie „The wolf's Eyelash”:
Widziała wszystko
Dzięki rzęsie z wilczego oka
Wszystko, co prawdziwe
I wszystko, co fałszywe,
Wszystko, co niszczy życie
I wszystko, co życiu sprzyja(…)*
10
O popularności motywu wilka w kulturze
japońskiej może świadczyć jego występowanie
w filmach anime, jak np. Księżniczka Mononoke, Ookami to Koushinryyou (Spice and Wolf)
czy chyba najbardziej znany - Wolf's Rain.
Ostatni tytuł, jako niemal w całości poświęcony
wilkom, zasługuje na szczególną uwagę.
W Wolf's Rain przedstawiona została
apokaliptyczna wizja świata, w którym ludzie
wiodą nędzną egzystencję. Według legendy
wkrótce nastąpić ma koniec świata i otwarcie
bram Raju, jednakże tylko wilki będą znać do
niego drogę. Jest to opowieść o potrzebie
przyjaźni, umiłowaniu wolności i niezależności,
poszukiwaniu „raju” i swojego miejsca na
ziemi.
Pomimo tego, że większość wilków
została w Japonii wytępiona, widać wyraźnie,
że zwierzęta te nadal mają bardzo duży wpływ
na kulturę Kraju Kwitnącej Wiśni.
*Fragment za: “Biegnąca z wilkami”, C.P. Estes.
9
VULCANUS
Dział Współpracy z Zagranicą
PROGRAM
HUSTEP
Magdalena Baran - DWZ
Program „Vulcanus in Japan” został
stworzony przez EU-Japan Centre for
Industrial Cooperation. Oferuje on
miejsca praktyk w Japonii w zakładach
przemysłowych dla studentów UE. Zaczyna się
zawsze we wrześniu, a kończy w sierpniu
następnego roku. Studenci odbywają:
• 1-tygodniowe seminarium o Japonii (Tokyo)
• 4-miesięczny intensywny kurs języka
japońskiego (Tokyo)
• 8-miesięczne praktyki w japońskiej firmie
(cała Japonia)
Cele programu:
• zapoznanie studentów z najnowszymi
technologiami w wiodących japońskich
firmach
• nauczenie się języka japońskiego i poznanie
kultury japońskiej podczas rocznej przygody
za granicą
• wprowadzenie do przyszłej kariery zawodowej, aby móc w przyszłości uczestniczyć
w nawiązywaniu płynnej współpracy
z japońskimi firmami.
Proces rekrutacji
Aplikacje należy składać do 5 stycznia roku,
w którym rozpocznie się program. Rekrutacja
przebiega 2-etapowo. Pierwszy etap kończy się
pod koniec marca i wyłonionych zostaje grono
finalistów (w zeszłym roku ok. 120 osób).
Przypada wtedy około 4 osoby na 1 miejsce.
Drugi etap to wybór aplikantów przez firmy
japońskie na podstawie listu motywacyjnego
skierowanego do potencjalnego przyszłego
pracodawcy. Zwykle trwa on do końca maja, ale
często potwierdzenie kwalifikacji można
uzyskać już wcześniej.
Aplikanci są wybierani na podstawie:
• wyników w nauce,
• opinii opiekunów naukowych,
• znajomości języka angielskiego
• motywacji do udziału w programie,
• podejścia do stosunków UE-Japonia,
• zdolności do zaadaptowania się w nowej
kulturze
• rozmowy kwalifikacyjnej (nie zawsze)
Szczegóły na temat programu:
W ramach współpracy AGH z Hokkaido
University w Japonii, AGH może corocznie
wysłać do Japonii kilku studentów na okres
jednego roku akademickiego, w ramach
programu wymiany HUSTEP (Hokkaido
University Short Term Exchange Program).
Dla studentów zainteresowanych
wyjazdem na rok akademicki 2012/2013
nieprzekraczalny termin dostarczenia
dokumentów to 14 lutego 2012.
Proces rekrutacji
O wyjazd do Hokkaido mogą ubiegać się
studenci, którzy ukończyli pierwszy rok studiów
inżynierskich (preferowani są studenci
trzeciego roku). Student musi dostarczyć
następujące dokumenty:
• kompletny formularz zgłoszeniowy (tylko
w wersji papierowej, do pobrania w DWZ)
• zgoda Dziekana Wydziału na wyjazd
• podpisane Learning Agreement ze wstępnym
planem studiów
• oświadczenie o posiadaniu wystarczających
środków finansowych na opłacenie pobytu
• list referencyjny od pracownika naukowego
AGH
• wykaz ocen z całego toku studiów w języku
angielskim (transcript of records)
• dwa zdjęcia (40 x 30 mm)
• certyfikat znajomości języka angielskiego
(TOEFL co najmniej 79 pkt)
• kserokopia paszportu (strona ze zdjęciem)
Spośród zgłoszeń dostarczonych
w terminie DWZ wyselekcjonuje nie więcej niż 5
kandydatów (na podstawie średniej, wysokości
wyników egzaminów językowych i listów
referencyjnych), którzy zakwalifikują się do
drugiej tury rekrutacyjnej.
Dokumenty osób zakwalifikowanych są
następnie przesyłane do Hokkaido University
do ostatecznej kwalifikacji.
www.dwz.agh.edu.pl
www.eu-japan.eu/global/vulcanus-in-japan.html
www.dwz.agh.edu.pl
Dokumenty należy dostarczyć do DWZ,
pawilon C1, pokój 109
e-mail: [email protected]
tel. 12 617 46 15
Szczegóły na temat programu:
11
INTERNATIONAL
DAY
Magdalena Baran - DWZ
5 URODZINY INTERNATIONAL DAY!
Marzec 2012 - AGH - budynek A0
» szczegółowe informacje
o ofertach stypendialnych «
» interesujący program «
» atrakcyjne nagrody «
» ciekawi goście «
International Day to wydarzenie mające
na celu promocję programów stypendialnych
tj. LLP Erasmus, Vulcanus in Japan, SMILE,
CEEPUS, zarówno wyjazdów na studia, jak
i praktyki oraz zapoznanie studentów Akademii
Górniczo-Hutniczej z międzynarodową
działalnością uczelni.
Organizatorem tego wydarzenia,
znanego również pod nazwa „Iday”, stał się
Dział Współpracy z Zagranicą. Dlatego też,
aby ułatwić studentom zdobywanie wiedzy
i doświadczenia w murach zagranicznych
uczelni i firm na całym świecie, a tym samym
przybliżyć im specyfikę działalności Działu
Współpracy z Zagranicą, zapoznać ich z ofertą
stypendialną i procedurami aplikacyjnymi,
w programie International Day 2012 znajdzie
się wiele spotkań ze specjalistami oraz
mnóstwo innych atrakcji.
Szczegółowy program już wkrótce
www.iday.eu
Zapraszamy!
12
PROSZĘ, DZIĘKUJĘ, PRZEPRASZAM
Bartosz Madziar
Witajcie w trzeciej odsłonie działu o języku
japońskim! W tym numerze nauczycie się kilku
podstawowych japońskich zwrotów. Jak zawsze
przedstawię też kolejne litery z hiragany. Ikuzo!
Japoński jest językiem, w którym zwroty
grzecznościowe są naturalnym elementem składni,
zwłaszcza gdy używamy mowy formalnej.
Japończycy posiadają osobne zwroty na różne
sytuacje, na przykład gdy się wchodzi do czyjegoś
domu, gdy się z niego wychodzi, gdy się wychodzi
z pracy, gdy nagle trzeba wyjść z ważnego
spotkania. Polacy albo by powiedzieli 'przepraszam', albo zwykłe 'do widzenia', jednak
Japończycy mają silne poczucie okazywania
szacunku drugiemu człowiekowi na każdym kroku,
co przejawia się w ich barwnym języku. Wypisanie
wszystkich takich zwrótów mogłoby spokojnie zająć
kilka następnych numerów, jednak na razie
przedstawię jedynie najbardziej podstawowe
słowa. Zaczniemy od przeprosin.
sumimasen lub suimasen - 'przepraszam'
używane najczęściej na początku zdania, gdy
jesteśmy zmuszeni do odmowy lub gdy chcemy
kogoś o coś spytać, na przykład na ulicy (podobne
do angielskiego 'excuse me'),
gomennasai - formalne 'przepraszam'
używane wtedy, gdy chcemy uznać swoją winę,
Spodobał Ci się japoński? Chcesz wiedzieć
więcej, dopytać się o coś, a może nawet
chcesz zacząć uczyć się japońskiego?
Napisz do mnie!
e-mail: [email protected]
gomen - skrócona wersja gomennasai
używana w języku potocznym.
Podobnie jak w języku angielskim,
w zależności od sytuacji słowo 'proszę' może
występować w dwóch formach:
douzo /doozo/ - gdy komuś coś dajemy,
onegai shimasu /onegai szimas/ - gdy
kogoś o coś prosimy (uwaga - wykorzystywane
tylko jako osobne zdanie),
onegai - potoczna forma onegai shimasu.
Na szczęście nie ma już głębszej filozofii
w dziękowaniu i jest ono bardzo proste.
arigatou gozaimasu /arigatoo gozaimas/ formalne 'dziękuję',
arigatou - potoczne 'dziękuję'.
Na koniec kolejne litery z hiragany,
tym razem pięć liter, które zaczynają się od
spółgłoski 's'.
Jedna mała uwaga - występuje tu pewna
różnica w stosunku do poprzednich zestawów liter.
Zamiast 'si' jest 'shi', które się czyta 'szi' lub 'ś'
(Japończycy nie zozróżniają tych dwóch głosek).
Reszta jest normalnie.
To już wszystko w tym numerze! Następnym razem
japońskie zwroty grzecznościowe oraz kolejne
litery! Jyaa-ne!
Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha
zaprasza na wydarzenia w ramach projektu
Góra Fuji. W programie liczne wykłady,
warsztaty i ekspozycje.
Termin: 20 stycznia- 13 maja 2012 r.
e-mail: [email protected]
www.manggha.krakow.pl
13
KARIEROSFERA
KN Personalni UEK
Karierosfera to ogólnopolski konkurs,
w którym do wygrania są płatne praktyki w
renomowanych firmach. W tym roku organizowany jest już po raz jedenasty. Projekt,
przygotowywany przez Stowarzyszenie
Studenckie WIGGOR z Wrocławia, z roku na
rok cieszy się coraz większą popularnością.
Konkurs jest podzielony na dziedziny, które
zostały wybrane zgodnie z zapotrzebowaniem
i preferencjami studentów. Ogólnopolski
charakter, wieloletnia tradycja, a także
doświadczenie i wiedza, zdobywane w toku
działalności i współpracy z największymi
firmami i instytucjami sprawiają, że Karierosfera
staje się coraz bardziej prestiżowym
i docenianym wydarzeniem.
Konkurs składa się z trzech etapów.
Pierwszy to test online, dostępny na stronie
www.karierosfera.pl (09 - 26 marca 2012 r.).
Drugi etap polega na rozwiązaniu testu
z zakresu wybranej przez uczestnika dziedziny
(3 kwietnia 2012 r.). Wśród wszystkich
uczestników tego etapu podczas pełnej
niespodzianek Gali, rozlosowane zostaną
nagrody i upominki. 10 najlepszych osób
(z każdej dziedziny) uczestniczyć będzie
w finałowym etapie, odbywającym się we
Wrocławiu 13 kwietnia 2012 r. Uczestnicy
zmagać się będą z case study, a osoba, która
najlepiej poradzi sobie z jego rozwiązaniem,
zdobędzie możliwość odbycia płatnej praktyki
w firmie będącej Patronem danej dziedziny.
Całe wydarzenie zostało objęte patronatem
Prezydenta Miasta Krakowa oraz Rektora
Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie,
a także Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa
Wyższego.
KN Personalni oraz Stowarzyszenie
Studenckie WIGGOR z Wrocławia zapraszają!
Więcej informacji na oficjalnej stronie
internetowej projektu: www.karierosfera.pl
oraz www.personalni.uek.krakow.pl
14
DNI
KARIERY
Organizacja studencka AIESEC
„Dni Kariery” to targi pracy, praktyk
i staży organizowane w 9 największych
ośrodkach akademickich w kraju przez
międzynarodową organizację studencką
AIESEC, która promuje rozwój studentów
w ponad 100 krajach na całym świecie.
22 marca w Pawilonie DydaktycznoSportowym Uniwersytetu Ekonomicznego
studenci będą mieć możliwość znalezienia
pracy, praktyk lub stażu, zorientowania się
w aktualnym rynku pracy oraz zasięgnięcia
porady w planowaniu swojej dalszej kariery
zawodowej. W tym roku obchodzona jest 21
edycja tego wydarzenia.
Krakowska edycja „Dni Kariery” nawiązała w tym roku współpracę z ponad 60 firmami,
które zaprezentują się studentom krakowskich
uczelni. Tegoroczna edycja oferuje również
studentom bezpłatne, profesjonalne CV pointy miejsca, gdzie doświadczeni fachowcy pomogą
młodym ludziom w skonstruowaniu lub
zmodyfikowaniu CV, tak aby jak najbardziej
zainteresować przyszłego pracodawcę oraz
doradzą jak starać się o dofinansowania
i założyć własną firmę.
Równolegle do targów odbędzie się
Akademia Umiejętności - cykl bezpłatnych
warsztatów i szkoleń prowadzonych przez
przedstawicieli firm biorących udział w targach,
firm szkoleniowych i organizacji.
Wyjątkowość całego projektu oddają
dwie cechy, którymi można by go scharakteryzować. Są to: zapał młodych ludzi i profesjonalizm. Wydarzenia te organizowane są przez
studentów dla studentów w oparciu
o profesjonalizm organizacji AIESEC oraz firm.
To właśnie dzięki temu studenci mają ogromną
szansę przybliżyć się do sukcesu w swoim
przyszłym życiu zawodowym.
Więcej informacji oraz zapisy na Akademię
Umiejętności na stronie www.dnikariery.pl
oraz www.facebook.com/DniKariery
AIESEC jest największą organizacją pozarządową prowadzoną przez
studentów. Jest obecny w 110 krajach na świecie i liczy 60 000 członków.
W AIESEC tworzysz i prowadzisz projekty o różnorodnej tematyce m.in.
marketing, technologie informacyjne, edukacja międzykulturowa itp. Masz
również możliwość wyjazdu na praktykę zagraniczną, bierzesz udział
w międzynarodowych konferencjach, a także zdobywasz nowe umiejętności
takie jak: zarządzanie czasem, sztuka prezentacji, sprzedaż, negocjacje.
STREFA ROZRYWKI
Bartosz Madziar
Sudoku to łamigłówka, która w obecnej formie
pojawiła się po raz pierwszy w 1986 r. w Japonii.
Zasady gry są proste: należy wypełnić diagram
w taki sposób, aby w każdym wierszu, w każdej
kolumnie i w każdym dziewięciopolowym
kwadracie 3 x 3 znalazły się cyfry od 1 do 9.
Cyfry w kwadracie oraz kolumnie i wierszu nie
mogą się powtarzać. Zapraszamy do zabawy!
KONKURS
W dzisiejszym numerze zachęcamy Was do
udziału w konkursie związanym bezpośrednio
z Japonią i z językiem japońskim. Zadanie jest
następujące: należy wymyślić własną interpretację poniższego ideogramu kanji!
SPONSOR NAGRÓD:
Japońskie znaki często składają się z kilku
elementów o konkretnym znaczeniu, a w naszym przypadku są to:
卜 przepowiadanie przyszłości,
口 usta,
貝 skorupiak.
Odpowiedzi z uzasadnieniem należy wysyłać
na adres: [email protected]
Komiksiarnia istnieje już od ok.10 lat.
Zajmujemy się głównie sprzedażą komiksów
i mang. Na życzenie klientów poszerzyliśmy
asortyment sklepu o artbooki, figurki mangowe
i inne tego typu gadżety. Mamy także bogaty
wybór książek o Japonii i podręczników do
nauki języka japońskiego. Także na prośbę
klientów postanowiliśmy poszerzyć naszą
ofertę o sprzedaż internetową. Komiksy
zamówione w internecie są o 10 % tańsze.
Każdy klient jest dla nas bardzo ważny i dlatego
staramy się w pełni profesjonalnie podchodzić
do naszej pracy.
Do wygrania tomik wybranej mangi!
www.komiksiarnia.pl
Nagrodzony zostanie nie ten pomysł, który
będzie najbardziej trafny i najbliższy prawdzie,
ale najciekawszy.
OWANEJ
K
U
R
D
I
N AS
WERSJ
O
W
D
Y
Z
N
S
I
P
P
Ę
ETĘ,
DOST
KUPON OTRZYMAĆ GAZ GH.EDU.PL
CHCESZ [email protected]
GAZ
KUPON
RABATOWY
15
www.klubstudio.pl
ul. Budryka 4 , Kraków
28.02
2 0 1 2 JAPONIA
Szukasz orientalnych smaków?
Sushi i zupa miso jest w zasięgu Twojej ręki!
KONKURS Z NAGRODAMI: przebierz się w tradycyjny japoński strój
28.02.2012
115 zł
(wtorek) klub Studio
na Miasteczku Studenckim AGH!
ILOŚĆ MIEJSC JEST OGRANICZONA!
Bilety do nabycia w klubach Filutek, Gwarek i Studio.
Więcej informacji na: www.klubfilutek.pl
Początek imprezy: 20:00
Cena biletu: 10 zł
Zapraszamy do głosowania na najciekawszy
artykuł! Do wygrania atrakcyjne nagrody!
www.blabel.agh.edu.pl/gazeta
Temat następnego numeru: FRANCJA
Artykuły prosimy wysyłać na adres:
[email protected] do 5 marca 2012.
KUPO
N
CHCE DOSTĘPN
SZ OT
YWW
R
GAZE ZYMAĆ G ERSJI DRU
TA@B
A
K
LABE ZETĘ, PIS OWANEJ
Z
L.AGH
.EDU. DO NAS
PL
KUPON
RABATOWY