docMCK - tb-projekt.pl
download 
Reklamacja Transkrypt
MCK - tb-projekt.pl
fot. Urząd Miasta Katowice Realizacje – Polska MCK w Katowicach Międzynarodowe Centrum Kongresowe MCK jest jednym z trzech nowo powstałych obiektów na zrewitalizowanych terenach kopalni Katowice, obecnie tworzących „Strefę Kultury”. Dla projektantów wentylacji obiekt był prawdziwym wyzwaniem, m.in. ze względu na konieczność optymalizowania zaproponowanych rozwiązań, zarówno pod względem efektywności energetycznej, jak i nakładów inwestycyjnych. Międzynarodowe Centrum Kongresowe MCK powstało w bezpośrednim sąsiedztwie ikony Katowic – Spodka. Obok znajdują się szyby i szklane bryły Muzeum Śląskiego oraz nowa siedziba Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia. MCK jest obiektem użyteczności publicznej służącym zarówno gościom organizowanych w nim wydarzeń, jak i ogólnodostępną strefą otwartą dla mieszkańców miasta. Stało się swoistą „zieloną doliną” i chętnie odwiedzanym punktem widokowym. Budynek Centrum łączy się funkcjonalnie ze Spodkiem, tworząc największy w Polsce kompleks konferencyjno-kongresowy, wystawienniczy, targowy i widowiskowy. Dla projektantów rozwiązań wentylacyjno-klimatyzacyjnych obiekt był prawdziwym sprawdzianem ich umiejętności i wiedzy technicznej. Charakter gmachu, specyfika miejsca, lokalizacja, a na późniejszym etapie konieczna analiza value engineering (czyli próba obniżenia kosztów inwestycji) były czynnikami, które wpłynęły na wielokrotne zmiany konfiguracji obiektu, układów i funkcji pomieszczeń, rozwiązań inżynieryjnych i aranżacji wnętrz. Wymagało to od projektantów dużej elastyczności w podejmowaniu decyzji. Mimo wielu utrudnień, dzięki ich wiedzy powstał obiekt spełniający wymagania klienta i cieszący się uznaniem mieszkańców. W krótkim 20 cyrkulacje 32 – marzec 2016 czasie stał się nową ikoną Katowic. Warto podkreślić, że cała inwestycja sprostała założeniom budżetowym miasta. Wentylacja Gmach Centrum ma prostą, wyrazistą formę, jest jednak skomplikowany geometrycznie. Charakteryzują go krzywizny zbiegające się w różnych punktach. Dach pełni funkcję platformy widokowej – dlatego nie było na nim miejsca na żadne urządzenia i elementy instalacyjne. Wszystkie centrale i wentylatory zostały umieszczone w maszynowniach wentylacyjnych. Wyrzutnie ukryto we wnękach technicznych, a czerpanie powietrza odbywa się jedynie za pomocą czerpni ściennych. Zabudowanie zewnętrznej elewacji panelami z siatki cięto-ciągnionej umożliwiło swobodne lokalizowanie czerpni i wyrzutni na zewnętrznych ścianach budynku bez wpływu na estetykę obiektu. W kuchni obsługującej trzypoziomową, tarasową restaurację zastosowano higieniczny systemowy kuchenny strop wentylacyjny w systemie otwartym (nawiew powietrza przez niezabudowaną przestrzeń nad elementami stropu) współpracujący z okapami wywiewnymi odprowadzającymi nadmiar ciepła i wilgoci. Realizacje – Polska MCK instalacyjnie Parametry powietrza wewnętrznego sali wielofunkcyjnej tNBT[ZOPXOJXFOUZMBDZKOZDI tDFOUSBMFXFOUZMBDZKOF t_N3/h powietrza świeżego tNBT[ZOPXOJBDIPEV[VLBEFN akumulacyjnym o mocy 6 MW tXŢ[FDJFQMOZ.8 tN2 ogrzewania podłogowego t[BQPUS[FCPXBOJFOBDIØE.8 (MCK + Spodek) tBHSFHBUØXXPEZMPEPXFKXUZNBLVNVMBDZKOF zima lato 30 m3/h 12 000 Sale wystawiennicze W skład centrum wystawienniczego wchodzą trzy sale wielofunkcyjne o podobnej wielkości, z możliwością połączenia ich w jedną. Sale mogą pracować w dowolnej konfiguracji i różnych układach funkcjonalnych. Każda z nich jest obsługiwana przez dwie centrale wentylacyjne o wydajności 60 000 m3/h każda, które zapewniają utrzymanie pożądanych warunków cieplno-wilgotnościowych dla poszczególnych stref, oraz minimalną dopuszczalna ilość powietrza świeżego (30 m3/h na osobę). przy maksymalnym wypełnieniu centrum wystawienniczego. Centrale są wyposażone w sekcje filtracji, rotorowego odzysku ciepła, sekcję mieszania, ogrzewania, chłodzenia i nawilżania (elektrodowy nawilżacz elektryczny). Dla zminimalizowania kosztów ogrzewania (chłodzenia) sali założono zmienną ilość powietrza zewnętrznego – sterowanie wielkością recyrkulacji odbywa się za pomocą czujnika jakości powietrza. Wybór sposobu ogrzewania i chłodzenia sal wielofunkcyjnych – ze względu na dużą elastyczność sposobu ich wykorzystywania – podlegał wielokrotnym zmianom i optymalizacji. Rozważano system VRF (ze zmiennym przepływem czynnika chłodniczego), aktywnych belek grzewczo-chłodzących, fan-coili. W celu zapewnienia komfortu (jednoczesne grzanie jednych i chłodzenie innych sal) przy jednoczesnym minimalnym zużyciu energii zdecydowano się na system „VAV reheat” – zmiennej ilości powietrza nawiewanego z lokalnym dogrzewem. 360 000 m3/h temperatura te = +20°C, wilgotność powietrza min. φ = 30° temperatura te = +26°C, wilgotność niekontrolowana Rys.1 Wyrzutnie dachowe − model ilość powietrza świeżego przypadającego na osobę ze względów higienicznych maksymalna projektowana liczba osób wydatek powietrza nawiewanego (6 central klimatyzacyjnych) Konfiguracja sali wielofunkcyjnej jest zmienna, dlatego jako najbardziej uniwersalny założono nawiew powietrza z góry, nawiewnikami z siłownikiem, który pozwala na zmianę charakteru wypływu powietrza − spychanie strugi w dół przy ogrzewaniu, nawiew poziomy przy chłodzeniu. Wywiew powietrza z sal zaprojektowano poprzez tłumiki szumów zabudowane wzdłuż dłuższej ściany. Sale balowe Sale balowe, podobnie jak sala wielofunkcyjna, mogą być łączone i dzielone w zależności od potrzeb, rangi i wielkości imprezy. Ta dowolnie modelowana przestrzeń jest obsługiwana przez trzy centrale przeznaczone dla sal oraz jedną dodatkową – obsługującą przylegające do nich foyer. Centrale są skonfigurowane w sposób zapewniający utrzymanie zakładanej temperatury w okresie całorocznym oraz kontrolę poziomu wilgotności. Podobnie jak w sali wielofunkcyjnej, powietrze nawiewane jest przez nawiewniki z siłownikami umożliwiającymi zmianę profilu rozpływu powietrza w zależności od temperatury powietrza nawiewanego, natomiast we foyer rozlokowano nawiewniki wyporowe. Architektura: Jems Architekci Projekt budowlany i wykonawczy instalacji wewnętrznych i uzbrojenia terenu: Arup Projekt wykonawczy wentylacji i klimatyzacji, uzbrojenia terenu i przebudowy kolidującego uzbrojenia: TB Projekt Tapper-Baron s.j. Maszynownia chłodu (PB i PW): Bruklim Bożena Utracka Powierzchnia użytkowa całkowita: 34 899 m2 Powierzchnia całkowita: 38 948 m2 Kubatura brutto: 388 500 m3 Długość × szerokość: 236 × 92 m Wysokość: 15–22 m fot. Wojciech Kryński MCK , Katowice www.cyrkulacje.pl 21 fot. Urząd Miasta Katowice Realizacje – Polska Sala widowiskowa ze szklaną ścianą Foyer górne i dolne To najbardziej reprezentacyjna część budynku. Pomieszczenie w rzucie ma kształt wieloboku. Wielopłaszczyznowy sufit przechodzi bezpośrednio w ściany. Wysokość sufitu nad posadzką jest zmienna i wynosi od około 3 do 12 metrów. Dla zapewnienia prawidłowych parametrów powietrza w pomieszczeniu foyer zaproponowano dwa systemy klimatyzacyjne: dwie centrale recyrkulacyjne o wydajności 61 000 m3/h i 21 000 m3/h oraz dwie centrale nawiewno-wywiewne o wydajności 36 000 m3/h i 56 000 m3/h. Centrale recyrkulacyjne mają za zadanie przejąć straty ciepła szklanej elewacji w zimie oraz zyski ciepła od nasłonecznienia w lecie, poprzez nawiew powietrza o odpowiedniej temperaturze na elewację szklaną. Centrale powietrza świeżego mają możliwość płynnej zmiany ilości powietrza zewnętrznego w zakresie od 0 do 100%. Centrale recyrkulacyjne są włączane do pracy tylko na czas imprez w salach widowiskowych i na czas nagrzewania lub ochładzania foyer. Centrale te są wyposażone w sekcje filtracji oraz nagrzewnice i chłodnice wodne. Parametry powietrza wewnętrznego sali wielofunkcyjnej z foyer zima lato 30 m3/h 2800 85 000 m3/h 22 temperatura te = +20°C, wilgotność powietrza min. φ = 30° Centrale grzewczo-wentylacyjne utrzymują odpowiednią jakość powietrza wewnętrznego (stężenie CO2) oraz żądaną temperaturę. Centrale te są wyposażone w sekcje filtracji, rotorowego odzysku ciepła, sekcję mieszania, ogrzewania i chłodzenia. System pracy central klimatyzacyjnych jest stałoprzepływowy ze zmienną ilością powietrza zewnętrznego. Nawiew do foyer odbywa się za pomocą dysz dalekiego zasięgu skierowanych na szklaną elewację, a wywiew przez kratki wentylacyjne. W budynkach użyteczności publicznej, a w szczególności w takich, w których rytm korzystania z toalet regulują przerwy w wydarzeniach bądź spektaklach, uciążliwym problemem bywa tłok w sanitariatach, a co za tym idzie, nagłe pogorszenie jakości powietrza. Aby tego uniknąć w Centrum Kongresowym zastosowano znaczne zwiększenie (ponad normy) strumieni powietrza – dzięki temu udało się uniknąć kłopotliwych zapachów. Takie rozwiązanie wiązało się ze wzrostem wielkości jedynie wentylatorów wywiewnych z toalet, ponieważ powietrze nawiewane, jako przeciągane z głównego foyer, nie wymaga już uzdatniania. Sala audytoryjna i scena Sala audytoryjna zaprojektowana została dla 600 osób. Dla zapewnienia wymaganych warunków cieplnych i wilgotnościowych wykonano dwa odrębne, ale ściśle ze sobą związane, systemy klimatyzacyjne: dla sali audytoryjnej oraz dla sceny. Centrale zostały wyposażone w sekcje filtracji, rotorowego odzysku ciepła, sekcję mieszania, ogrzewania, chłodzenia i nawilżania. Parametry powietrza wewnętrznego sali audytoryjnej zima lato 45 m3/h 600 temperatura te = +26°C, wilgotność max. φ = 70% 27 000 ilość powietrza świeżego przypadającego na osobę ze względów higienicznych 12 000 maksymalna projektowana liczba osób wydatek powietrza nawiewanego (3 + 1 centrala klimatyzacyjna) cyrkulacje 32 – marzec 2016 m3/h m3/h temperatura te = +20°C, wilgotność powietrza min. φ = 30° temperatura te = +26°C, wilgotność max. φ = 30% ilość powietrza świeżego przypadającego na osobę ze względów higienicznych maksymalna projektowana liczba osób wydatek powietrza nawiewanego – dla sali wydatek powietrza nawiewanego – dla sceny Nawiew powietrza na scenę zrealizowano nawiewnikami wyporowymi zlokalizowanymi w obudowie sceny. Nawiew do sali audytoryjnej odbywa się za pomocą nawiewników podłogowych zabudowanych pod siedzeniami. Wywiew odbywa się za pomocą wywiewników z przestrzeni sufitu podwieszanego. Realizacje – Polska Ewakuacyjne klatki schodowe Dla ochrony przed zadymieniem klatek schodowych ewakuacyjnych zaprojektowano system różnicowania ciśnień klasy C (w oparciu o PN – EN 12101–6:2005 Systemy kontroli rozprzestrzeniania się dymu i ciepła. Część 6. Wymagania techniczne dotyczące systemów ciśnieniowych. Zestawy urządzeń). System ten jest stosowany w celu ograniczenia możliwości poważnego zadymienia klatek schodowych, przedsionków przeciwpożarowych zarówno w czasie ewakuacji, jak i działań ratowniczych. System ten spełnia dwa kryteria: kryterium różnicy ciśnień i kryterium przepływu. Dla klatek schodowych zaprojektowano indywidualne systemy różnicowania ciśnień, na które składają się: wentylatory nawiewne, klapy upustowe niedopuszczające do nadmiernego wzrostu ciśnienia (powyżej 50 Pa) oraz ujścia odprowadzające dym. W zależności od możliwości odprowadzania powietrza rolę ujść dymu spełniają drzwi, okna lub otwory z przepustnicami ciepłymi wyposażone w siłowniki, które otwierają się podczas pożaru. Foyer Oddymianiem objęto również foyer dolne i górne będące częścią drogi ewakuacyjnej z pomieszczeń przylegających: sali wielofunkcyjnej, restauracji, sali audytoryjnej i sal balowych. Foyer zostało podzielone na cztery strefy oddymiania, z każdej z nich usuwane jest w czasie pożaru 60 m3/s dymu. Powietrze uzupełniające napływa przez otwarte drzwi ewakuacyjne. Obliczając powierzchnię dla napływu powietrza, uwzględniono zmniejszenie przekroju drzwi przez uciekających. Wyrzut dymu realizowany jest przez zespół 16 wentylatorów (∅1000 mm), zlokalizowanych pod stropem pomieszczenia, pomiędzy kratownicami podtrzymującymi dach, także w obszarze „zielonej doliny”. Ze względu na unikalność instalacji, nieprzewidziane w aprobatach wymiary przewodów oraz związane z geometrią hali skośne prowadzenie przewodów nie było możliwe zastosowanie rozwiązań zgodnych z aprobatami dopuszczającymi zastosowanie przewodów oddymiających jednostrefowych ani izolowanych wełną skalną. Na etapie budowy zostały wykonane wymagane prawem opinie Instytutu Techniki Budowlanej i dopuszczenia jednostkowe, dzięki którym możliwa była realizacja oddymiania. Wyrzuty powietrza z instalacji oddymiania na dach zlokalizowano w obniżeniach dachu, które zostały osłonięte kratą wema. Instalacja oddymiająca jest całkowicie niewidoczna dla użytkowników budynku i obserwatorów znajdujących się na zewnątrz. Chłodzenie − koncepcja W 2009 roku, gdy na obszarze planowanej przebudowy terenu po byłej KWK Katowice dopiero powstawały fot. Urząd Miasta Katowice Ochrona przed zadymieniem Ściana z siatką projekty budynków MCK, NOSPR i Muzeum Śląskiego, firmy Arup i TB Projekt postanowiły zainteresować włodarzy miasta ideą chłodu sieciowego. Obliczeniowe zapotrzebowanie na chłód dla przyszłych budynków szacowano na około 10 MW, a z istniejącym, wymagającym modernizacji, Spodkiem – ponad 12 MW. W założeniu poszczególnych biur projektowych każdy z budynków miał własne, niezależne źródło chłodu wytwarzające wodę lodową w układach sprężarkowych (napędzanych energią elektryczną), zwymiarowane na moc maksymalną. Został zaproponowany pilotażowy – w tamtym czasie pierwszy w Polsce – projekt centralnego wytwarzania chłodu wraz z siecią dystrybucji. Źródłem chłodu miał być absorpcyjny układ chłodzenia. Do produkcji chłodu miała być wykorzystywana energia cieplna wytwarzana podczas produkcji energii elektrycznej. Instalacja ta działałaby na potrzeby wszystkich wymienionych budynków, a fakt, że ich maksymalne zapotrzebowanie nigdy nie występuje jednocześnie pozwalałby na zmniejszenie mocy centralnej wytwórni do 9 MW. Zalety tego rozwiązania byłyby oczywiste dla wszystkich zainteresowanych stron. Dla klientów kupujących chłód od wytwórcy zyskiem byłby brak źródeł hałasu od urządzeń chłodniczych, znaczne zmniejszenie zapotrzebowania na energię elektryczną, lepsze wykorzystanie powierzchni budynku (pomieszczenie wymiennikowni chłodu zamiast miejsca na chillery). Kolejną zaletą − z punktu widzenia odbiorcy chłodu jest fakt, że takie elementy jak agregaty i pompownie, ich serwis, konieczne naprawy, amortyzacja urządzeń nie byłyby już odpowiedzialnością użytkowników końcowych. Z uwagi na ekologiczne sposoby pozyskiwania chłodu, budynki dostałyby dodatkowe punkty przy certyfikacji LEED i BREEAM. Elektrociepłownia, czyli producent chłodu, zyskałby na zwiększeniu dostaw ciepła w okresie letnim, zmniejszeniu letniego – szczytowego – zapotrzebowania na energię elektryczną, produkcji chłodu z wysoką sprawnością całkowitą. Przedstawiono analizę ekonomiczną, biorącą pod uwa- www.cyrkulacje.pl 23 Realizacje – Polska 54 000 m3/h +10,96 maksymalny poziom sufitu nad audytorium Instalacja wody lodowej 27 000 m3/h 27 000 m3/h WO-15 +/-0,00 Rys. 2 Oddymianie stref foyer odbiorca chłodu centralna wytwórnia chłodu stacja wymienników chłodu zasilanie sieci ciepłowniczej sieć przesyłowa Rys. 3 Schemat układu chłodu sieciowego MCK 6,0 MW projektowane Spodek 5,3 zabudowane lokalizacja źródła chłodu NOSPR 1,6 MW projektowane maszynownię chłodu w jednej przestrzeni technicznej. W celu jak najdokładniejszego obliczenia zysków ciepła dla przeszklonych pomieszczeń (foyer) zbudowano model energetyczny w programie IES i na jego podstawie określono szczytowe zapotrzebowanie na chłód. Muzeum Śląskie 2,0 MW zaprojektowane Woda lodowa przygotowywana jest centralnie na potrzeby Międzynarodowego Centrum Kongresowego oraz budynku Spodka. Źródłem chłodu dla obu budynków są agregaty chłodnicze chłodzone powietrzem. Zapotrzebowanie na chłód wynosi: ■ dla MCK − Qch= 4,8 MW, ■ dla Spodka − Qch= 2,7 MW. Przy projektowaniu układu chłodzenia dla MCK wykorzystano fakt, że zlokalizowany obok Spodek ma już zainstalowaną dużą wytwórnię chłodu o mocy Qch= 2,7 MW. Adaptując istniejące urządzenia, zaprojektowano, a następnie zrealizowano jedną wspólną stację wytwarzania chłodu o całkowitej mocy chłodniczej około 5,1 MW, z układem akumulacji chłodu zabezpieczając zapotrzebowania na zimno w obu obiektach. Zastosowano zespół pięciu agregatów wody lodowej: ■ trzy agregaty przeznaczone do chłodzenia bezpośredniego, pracujące na mieszance glikolowej o parametrach tz/tp = +5°C/10°C, ■ dwa agregaty mające dwie funkcje: a) bezpośrednie chłodzenie obiektów przy parametrach tz/tp = +4°C/8°C, b) tryb akumulacji chłodu pracujący przy parametrach -8°C/-3°C. Tryb akumulacyjny przeznaczony jest do pracy w okresach nocnych i pozwala na zgromadzenie chłodu w trzech zbiornikach akumulacyjnych firmy Fafco mogących skomasować łącznie 13 500 kWh energii. Oba systemy − system pracy bezpośredniej i system akumulacji − hydraulicznie nie są ze sobą połączone. Wymiana chłodu następuje w płytowym wymienniku ciepła, o wydajności 3,1 MW. Rys. 4 Schemat dystrybucji chłodu sieciowego gę dofinansowanie inwestycji z Unii Europejskiej – zwrot 60% kosztów jako rozwiązanie proekologiczne oraz obniżenie o około 30% ceny zakupu ciepła sieciowego dzięki poprawieniu zyskowności sprzedaży ciepła w okresie letnim. Szacowany koszt końcowy (uwzględniający inwestycję, amortyzację i eksploatację) wytworzenia 1 MWh w układzie centralnej wytwórni chłodu wynosił (w 2009 r.) 20% mniej niż w układach indywidualnych. Przedstawiona koncepcja nie spotkała się jednak z entuzjazmem wystarczającym do podjęcia wyzwania. W efekcie wszystkie nowo powstałe obiekty mają indywidualne źródła chłodu. Na fali pomysłu projektanci MCK skoordynowali zapotrzebowanie Centrum na wodę lodową z zapotrzebowaniem Spodka i utworzono 24 cyrkulacje 32 – marzec 2016 Moc obiegów chłodniczych 2100 kW 2600 kW 130 kW Chłodnice wszystkich central AHU poza salą wielofunkcyjną Chłodnica centrali AHU dla sali wielofunkcyjnej Klimakonwektory w pomieszczeniach biurowych W ten sposób źródło chłodu jest w stanie pokryć maksymalne zapotrzebowanie na chłód dla obydwu budynków jednocześnie, wykorzystując pracę agre- Realizacje – Polska chłodnica centrali wentylacyjnej woda chłodząca energia elektryczna AV połączenie elastyczne wieża chłodnicza energia cieplna woda lodowa agregat chłodniczy Wykorzystana jest energia cieplna produkowana przy produkcji energii elektrycznej – w kogeneracji centrala klimatyzacyjna Rys. 5 Absorbcyjny układ chłodzenia gatów chłodniczych i chłód wcześniej zakumulowany. Układ produkcji chłodu zlokalizowany jest w oddzielnym budynku. Do budynków MCK i Spodka energia chłodnicza trafia rurociągiem podziemnym, którym wodny roztwór glikolu propylenowego 35% transportowany jest do wymiennikowych węzłów chłodniczych. W MCK pomieszczenie pompowni wody lodowej, w którym zlokalizowane są wymienniki, pompy obiegowe, zestawy stabilizacji ciśnienia, stacja uzdatniania wody i niezbędna armatura instalacyjna, usytuowane jest w poziomie parteru budynku. Generalnie chłodzenie pomieszczeń użytkowych zostało zrealizowane za pośrednictwem nawiewu chłodnego powietrza z central klimatyzacyjnych. Do chłodzenia pomieszczeń biurowych zastosowano klimakonwektory wentylatorowe (fancoile). Instalację wody lodowej podzielono na trzy obiegi, każdy o parametrach wody lodowej 8/14°C. Praca pompowni wody lodowej jest kontrolowana przez system BMS budynku i jest w pełni zautomatyzowana. Instalacje wody lodowej wykonano w układzie dwururowym systemu zamkniętego. Obieg wody w obiegach wody lodowej wymuszony jest przez zestawy pomp obiegowych sterowanych falownikami. Każdy z obiegów wody lodowej jest obiegiem zmiennoprzepływowym. Dla obiegów obsługujących centrale AHU przewidziano po dwa wymienniki chłodu, wykonane ze stali nierdzewnej, zwymiarowane na 50% mocy chłodniczej obiegu. Dla obiegu zasilającego klimakonwektory przewidziano jeden wymiennik chłodu wykonany także ze stali nierdzewnej. Wodę lodową podłączono do chłodnic powietrza w centralach klimatyzacyjnych za pośrednictwem zestawu obejmującego zawory równoważące, filtr siatkowy, zawory odcinające, niezależny od ciśnienia dwudrogowy zawór regulacyjny z płynną regulacją, zawór spustowy, automatyczny zawór odpowietrzający, komplet termometrów, manometrów oraz króćców pomiarowych, jak na schemacie: DC KTM 512KTM50 filtr siatkowy (TA) Rys. 6 Schemat podłączenia chłodnicy w centrali Klimakonwektory wentylatorowe podłączono do instalacji za pośrednictwem zestawu składającego się z zaworu równoważącego, filtru siatkowego, zaworów odcinających, dwudrogowego zaworu regulacyjnego z płynną regulacją, zaworu spustowego i odpowietrzającego, jak na poniższym schemacie. AV nagrzewnica/chłodnica klimakonwektora wentylacyjnego połączenie elastyczne TEV CM (TA) OC filtr siatkowy Rys. 7 Schemat podłączenia chłodnicy w klimakonwektorze Stateczność hydrauliczna instalacji obiegu trzeciego zapewniona została przez odpowiednie nastawy zaworów równoważących, regulacyjnych oraz przez regulatory ciśnienia różnicowego zamontowane na głównych odgałęzieniach instalacyjnych. W obiegu pierwszym i drugim przy każdym odbiorniku chłodu zastosowano niezależne od ciśnienia zawory regulacyjne. Instalacja wody lodowej wykonana została z rur stalowych czarnych. Podsumowanie Praca dla zaangażowanego i racjonalnego inwestora, współpraca ze znamienitym architektem oraz rzetelnym i konstruktywnym wykonawcą musiała zaowocować powstaniem niezwykłego obiektu. W obiekcie odbyło się już kilka ważnych imprez, w tym najbardziej prestiżową – Europejski Kongres Gospodarczy. Zarówno walory estetyczne, jak i użytkowe, w tym także komfortu wewnętrznego, zostały przez uczestników docenione i ocenione bardzo wysoko. Udział w tym unikalnym przedsięwzięciu był dla projektantów nie tylko wyzwaniem, lecz także prawdziwą przyjemnością. Marek Skorupa, Arup Tomasz Tapper, TB Projekt Marta Mazgaj, Arup www.cyrkulacje.pl 25
