Opis - Budowa Muzeum Wojska Polskiego

Praca nr 243512
KONCEPCJA URBANISTYCZNO-ARCHITEKTONICZNA
KOMPLEKSU MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W CYTADELI WARSZAWSKIEJ
CZĘŚĆ OPISOWA
część opisowa
praca nr 243512
ZAŁOŻENIA
W konkursie na kompleks Muzeum Wojska Polskiego istotny jest symboliczny wymiar zadania
projektowego. Oto poprzez realizację nowej siedziby Muzeum Wojska Polskiego nastąpi rewitalizacja i
przekształcenie Cytadeli z miejsca- symbolu zniewolenia Narodu w rzeczywisty symbol Jego siły i
odrodzenia.
Najważniejsze założenia autorskie projektu Muzeum:
|
Stworzenie nowego, klarownego układu przestrzennego respektującego zachowanie i podkreślenie
historycznych uwarunkowań, uczytelnienie i wzmocnienie osi kompozycyjnych i widokowych.
|
kreacja indywidualnej formy architektonicznej adekwatnej do rangi Muzeum Wojska Polskiego
|
rekonstrukcja Placu Gwardii i uzyskanie możliwości jego zmiennej aranżacji
|
pokazanie kierunków rewitalizacji terenu Cytadeli w celu przekształcenia w FORUM historycznokulturalne
Cytując fragment artykułu XI Konstytucji 3 Maja wyryty na elewacjach okalających Plac Gwardii mamy
na uwadze wypełnienie nadrzędnej funkcji Muzeum jaką jest podtrzymywanie tożsamości narodowej
oraz oddanie należnego hołdu Wojsku Polskiemu.
„Naród winien jest sobie samemu obronę od napaści i dla przestrzegania całości swojej. Wszyscy
przeto obywatele są obrońcami całości i swobód narodowych. Wojsko nic innego nie jest, tylko
wyciągniętą siłą obronną i porządną z ogólnej siły narodu. Naród winien wojsku swemu nagrodę i
poważanie za to, iż się poświęca jedynie dla jego obrony.”
W kontekście miejskim, lokalnym projekt ma za zadanie wykreowanie w sercu Żoliborza nowego,
silnego ośrodka muzealno-kulturalnego, który ma potencjał aby stać się również atrakcją turystyczną.
Projekt zakłada skupienie na terenie Cytadeli wysokiej jakościowo przestrzeni publicznej: FORUM
zawierającego obiekty o zróżnicowanej funkcji położone wokół centralnie usytuowanego budynku
Muzeum, które pełni w tym założeniu rolę dominującą.
W warstwie funkcjonalnej celem jest osiągnięcie wysokiego poziomu satysfakcji zwiedzającego,
świadczącego o randze i pozycji Muzeum. Realizacja tego postulatu przejawia się w dążeniu do
atrakcyjnego rozwiązania przestrzeni zwiedzania, budowaniu zmiennych nastrojów w poszczególnych
strefach Muzeum, zapewnieniu dobrej orientacji zwiedzających opartej na ekspozycji centralnie
umieszczonego dziedzińca, wokół którego zbudowano szereg powiązań funkcjonalnych kluczowych
przestrzeni Muzeum (hol wejściowy/kasy i hol główny, sale wystaw okolicznościowych i czasowych,
wystawa stała, sale konferencyjne, biblioteka, restauracja, galeria)
URBANISTYKA
Powiązania z miastem
Ze względu na uwarunkowania konserwatorskie ograniczono się do zaprojektowania kładki pieszej
spinającej Plac Gwardii z osią kompozycyjną przebiegającą od Placu Grunwaldzkiego, poprzez aleję
Wojska Polskiego i Plac Inwalidów podkreślając w ten sposób ważną relację historycznego założenia
urbanistycznego z nowopowstającym kompleksem muzeum. Podkreślono istnienie pozostałych
historycznych wejść na teren Cytadeli.
Zakłada się budowę dojazdu od strony Wisłostrady, który będzie obsługiwał w początkowej fazie teren
budowy Muzeum, później zostanie przekształcony w docelowy wjazd dla samochodów i autokarów.
2
część opisowa
praca nr 243512
Muzeum a Cytadela
Po przeanalizowaniu kontekstu lokalizacji zdecydowaliśmy się odejść od koncepcji nawiązującej do
historycznego układu koszar gwardii. Układ ten, polegający na zestawieniu wolno stojących budynków
wokół placu, nie spełniałby wymogów stawianych przez MWP, poszczególne budynki, aby stworzyć
funkcjonalną całość mogłyby być połączone łącznikami, rozwiązanie to niwelowałoby jednak
czytelność założenia.
Nie może być tu nie doceniany aspekt symbolicznej relacji nowego założenia Muzeum Wojska
Polskiego w stosunku do zachowanych fortyfikacji Cytadeli. Zrekonstruowany układ historyczny
budynków powstałych w Polsce przedrozbiorowej posiadający znaczne walory edukacyjne wchodząc
w relację z pozostałościami założenia fortecznego zachowywałby charakter typowy dla zabudowy
miasta garnizonowego Imperium Rosyjskiego, podkreślając dotychczasową wymowę Cytadeli jako
symbolu zniewolenia i uciemiężenia narodu polskiego.
Gmach Muzeum Wojska Polskiego jako miejsce będące świadectwem chwały oręża i narodu
polskiego, budowany w tym miejscu i w tym czasie, powinien osiągnąć pozycję wyróżniającą się i
dominującą, nie tylko przez swoje centralne położenie lecz również poprzez swoją skalę i formę.
Rekonstrukcja Placu Gwardii
Aby wyznaczyć przestrzeń placu i zapewnić jego czytelną regulację, budynek usytuowany został z
jego trzech stron, tworząc zamknięcie od strony południowej, wschodniej i północnej, z
pozostawieniem niezabudowanej strony zachodniej. Dyspozycja ta pozwala na wyraźne wyróżnienie
trzech jego skrzydeł: patrząc od strony Alei Wojska Polskiego lewego – północnego , centralnego –
wschodniego i prawego południowego
Aby zapewnić właściwą rozległość urbanistyczną placu ( przy tak dużych rozmiarach placu problem
stwarzałaby zbyt mała wysokość znajdujących się wokół niego budynków ) , zdecydowaliśmy się na
umieszczenie programu użytkowego na trzech poziomach dających możliwość wykształcenia elewacji
o wysokości do 23m n.p.t.
Na Plac wprowadzamy zieleń projektowaną jako szpalery formowanych, kolumnowych drzew (buki,
dęby) i elementy małej architektury takie jak n.p. wykonane z betonu „meble” o podświetlonych po
zmierzchu ścianach bocznych, które na czas większych uroczystości np. parad wojskowych chowają
się do poziomu posadzki dla uzyskania jednolitej, płaskiej przestrzeni wymiarami zbliżonej do rynku
Starego Miasta. wprowadzenie drzew jest niezwykle istotne dla właściwego odbioru placu, stworzenia
odpowiedniego tła dla przebywających na nim ludzi, wypełnienia luki pomiędzy skalą budynków a
skalą małej architektury. Zieleń na placu stanowi element korespondujący ze zgeometryzowanymi
formami widocznymi w jego posadzce. Ze względu na konieczność zapewnienia warunków
do organizacji imprez plenerowych i nie ograniczania widoczności, zdecydowano się na umieszczenie
szpalerów drzew wzdłuż obydwu skrzydeł Muzeum i odpowiednie kształtowanie ich koron. .
Przestrzeń pomiędzy drzewami uzyskuje charakter skweru miejskiego i doskonale nadaje się do
eksponowania rzeźb czy eksponatów posiadających szczególne walory plastyczne. Podcienia
ciągnące się wzdłuż północnej i południowej krawędzi placu również przeznaczone są do
umieszczenia eksponatów, rzeźb, reliefów, fresków czy mozaik. W przyziemiu budynku muzeum przy
południowo- zachodnim narożniku placu przewidziano powierzchnie użytkowe przeznaczone dla grup
rekonstrukcyjnych lub różnego rodzaju stowarzyszeń i kółek zainteresowań związanych z historią
wojskowości. Celowe wydaje się rozważenie możliwości wprowadzenia na plac lub w przyziemie
budynku sąsiadujące z placem kawiarenek, ogródków plenerowych lub usługowych innego programu
usługowego mogącego ożywić funkcjonowanie placu.
3
część opisowa
praca nr 243512
Relacje przestrzenne Placu Gwardii z pozostałymi elementami kompozycji urbanistycznej.
Skrzydło centralne mieszczące główne wejście do muzeum, posiada uwolniony rzut przyziemia
pozostawiający prześwit pod budynkiem (wykorzystywany również jako zadaszona ekspozycja
plenerowa). Rozwiązanie to pozwala na wytworzenie wielorakich relacji przestrzennych takich jak:
- silne powiązanie przestrzeni Placu Gwardii z X Pawilonem cytadeli i znajdującym się przed nim
placem
- otwarcie w poziomie przyziemia Placu na Bramę Straceń
- zamknięcie kompozycyjne osi Alei Wojska Polskiego a zarazem umożliwienie jej dalszej kontynuacji
(asumpt do przebicia osi na prawy brzeg Wisły)
- Ul. Gwardii prowadzona po śladzie dawnego Traktu Zakroczymskiego jako główna oś kompozycyjna
w kierunku północ-południe rozdziela strefę zabudowaną – po jej wschodniej stronie ( X pawilon,
zadaszona ekspozycja plenerowa, teren pod przyszłą rozbudowę muzeum, zabudowania konwiktu
Pijarów ) i strefę niezabudowaną po jej zachodniej stronie. Jedyny wyjątek stanowi gmach muzeum
którego północne i południowe skrzydło częściowo przebiega nad ulicą. Gmach muzeum działa jako
zwornik łączący przestrzeń Placu Gwardii, oś Al. Wojska Polskiego, ul. Gwardii i przestrzeń
ekspozycyjną.
Ekspozycja plenerowa
Zaplanowano zadaszoną przestrzeń o wysokości 6-7m dla ekspozycji plenerowych pomiędzy
skrzydłem wschodnim Muzeum a Bramą Straceń. Konstrukcja ekspozycji rozciąga się na długości
równej elewacji Muzeum dla uzyskania czytelnego zapisu urbanistycznego. W tej cześci zakłada się
odkrycie i zachowanie w formie lapidarium fundamentów dawnych zabudowań koszarowych, jak tła i
uzupełnienia kompozycji zadaszeń wystaw plenerowych. Od budynku Muzeum oddziela je pas
ekspozycji otwartej ułożonej na osi dziedzińca X Pawilonu. Od strony południowej planuje się
zakończenie tej kompozycji placem przed budynkiem przeznaczonym pod rozbudowę gmachu
Muzeum. Kolejną część ekspozycji plenerowej rozmieszczono w prześwitach pod głównym korpusem
Muzeum.
Krajobraz
W obszarze architektury krajobrazu projekt zakłada ekspozycję zabytkowej zabudowy Cytadeli,
odtworzenie zniwelowanych wałów, usunięcie zieleni zagrażającej substancji historycznej i
utrudniającej czytelność pierwotnego założenia fortecznego. W następnym etapie zakłada się
wprowadzenie założenia parkowo-krajobrazowego skorelowanego z Muzeum Wojska Polskiego i
ekspozycjami plenerowymi. Poza terenem murów obronnych planuje się zmiany w zagospodarowaniu
w celu powiązania nowopowstającego kompleksu Muzeum z dzielnicą poprzez urządzenie zielonych
terenów rekreacyjnych zachowanie rzeźby terenu i uporządkowanie fosy fortecznej oraz wzmocnienie
ekspozycji zabudowy Cytadeli od zewnątrz zespołu poprzez ciecia pielęgnacyjne i usunięcie mało
wartościowych drzew zasłaniających obiekt.
Koncepcja rozwoju
Poza obszarem opracowania pokazano możliwy kierunek przekształceń terenu Cytadeli w Forum
Historii i Kultury planując dodatkowe funkcje odpowiednie dla ożywienia tej części miasta –
zakładamy, że różnorodne funkcje z obszaru kultury znajdą swoje miejsce w rewitalizowanych
kazamatach i magazynach wojskowych, natomiast dla obiektów o szczególnych wymaganiach
funkcjonalnych (teatr, powierzchnie wystawiennicze itp.) zaproponowano uzupełnienie zabytkowego
układu poprzez wprowadzenie nowych obiektów kubaturowych. Cześć wschodnia terenu od X
pawilonu poprzez Bramę Straceń do Muzeum Katyńskiego powinna pozostawać zarezerwowana dla
4
część opisowa
praca nr 243512
obiektów związanych z martyrologią narodu polskiego. Zakłada się usunięcie budynków powstałych
po II wojnie światowej, posiadających niskie wartości estetyczne i stanowiących dysonans wobec
zabytkowego otoczenia i nowoprojektowanej zabudowy.
ARCHITEKTURA
Bryła budynku i elewacje
Uzyskanie monumentalnego charakteru adekwatnego do przeznaczenia gmachu, spójna estetycznie
kompozycja przestrzenna bryły i fasad budynku, przestrzeń wyznaczająca nowe ramy placu stanowią
podstawowe determinanty projektu.
Poziom przyziemia budynku który jest wolny od przestrzeni wystawienniczych stanowi podstawę –
stylobat dla głównej bryły budynku mieszczącej dwie następne kondygnacje. Masywne elewacje
zewnętrzne tych kondygnacji pokryte arkuszami stali pasywnej pozwalają na osiągnięcie efektu
oddzielenia od otaczającej przestrzeni. Nieliczne małe okna pozwalają na ograniczony i sporadyczny
kontakt pomiędzy wnętrzem i zewnętrzem budynku i mogą przywodzić na myśl relacje mające miejsce
w warowniach, zamkach czy innych budowlach obronnych. Rdzewiejąca powierzchniowo
powierzchnia metalu, stali Cor-Ten stanowi wzbogacenie faktury elewacji, ale także główny plastyczny
środek wyrazu podkreślający znaczenie minimalistycznej geometrii. W konfrontacji z otaczającą
budynek Cytadelą pozwala odbiorcy wyraźnie określić iż mamy do czynienia z obiektem nowym lecz
zmieniającym się w czasie dzięki naturalnie postępującemu procesowi patynowania stali, tajemniczym
w wyrazie, stojącym na pograniczu przeszłości i przyszłości. W warstwie plastycznej komponuje się
wręcz idealnie ze zmurszałymi ceglanymi murami czy pokrytymi roślinnością wałami ziemnymi starej
twierdzy. Efekt „twierdzy w twierdzy” może być odczytywany jako chęć zapewnienia maksymalnego
bezpieczeństwa znajdujących się wewnątrz zbiorów, jak również jako reakcja obronna przed wpływem
otoczenia mającego historyczne konotacje antypolskie i będącego symbolem zniewolenia. Obiekt
zostaje sprzęgnięty z historią i jej procesami zarówno w znaczeniu uniwersalnym jak i lokalnym.
Elewacje wewnętrzne pozostają otwarte, pozwalając na bezpośrednie przenikanie wnętrza budynku i
przestrzeni Placu Gwardii. Pionowy układ żaluzji zewnętrznych układających się w równomierne rytmy
przywodzić może na myśl wzorce klasycystyczne. Zamknięta, obronna fasada zewnętrzna i otwarta,
rozczłonkowana fasada wewnętrzna, z krużgankami galerii komunikacyjnych, wprawdzie
przeszklonych ale otwartych na przestrzeń wewnętrznego dziedzińca to też nic innego jak przywołanie
wzorców historycznych. Odwołania powyższe zestawione z przestrzenią modernistyczną wzmagają
atrakcyjność miejsca, potęgują postrzeganie oddziałujących na siebie, łatwych do zauważenia
przeciwieństw, takich jak np. : zbiory muzealne – nowy obiekt – stare otoczenie obiektu lub:
zamknięta przestrzeń ekspozycyjna - otwarte na plac przestrzenie komunikacyjne - zamknięty obiekt
muzeum - otwarta przestrzeń ekspozycji plenerowych - zamknięty obszar cytadeli – miasto.
Dyspozycje funkcjonalne
Zasadniczy podział funkcjonalny budynku przewiduje umieszczenie w skrzydle centralnym głównego
wejścia do budynku, hallu kasowo-recepcyjnego, hallu głównego z przyległymi przestrzeniami
biblioteki, kawiarni i kafeterii oraz przestrzeni wystawienniczych rozpoczynających i kończących
ekspozycję stałą, galerii sztuki i gabinetu rycin. Skrzydło lewe – południowe, najrozleglejsze, mieści
wystawy stałe. Skrzydło prawe – północne mieści przestrzenie wystaw czasowych i okolicznościowych
oraz salę wielofunkcyjną z przyległym foyer. W przyziemiu znajduje się główne wejście do budynku z
hallem kasowym i recepcyjnym, wejście i dolna część foyer sali wielofunkcyjnej, pracownie,
przestrzenie magazynowe, warsztaty i pomieszczenia pomocnicze. „ „Piano nobile” – poziom +1
mieści hall główny i rozpoczyna sekwencję przestrzeni ekspozycyjnych znajdujących swoją
kontynuację na poziomie +2. Z przestrzeni wejścia zwiedzający jest w naturalny, intuicyjny sposób
prowadzony poprzez sekwencję głównych schodów prowadzących przez wszystkie kondygnacje
obiektu i zakończonych wyjściem na dach budynku udostępniony zwiedzającym, który może pełnić
5
część opisowa
praca nr 243512
rolę ekspozycyjną, rekreacyjną oraz widokową. Przestrzenie ekspozycyjne połączone są podwójnej
wysokości strefami komunikacji i wypoczynku. Rozwiązanie to będące wbrew wskazówkom
mówiącym iż najbardziej optymalne dla funkcjonowania obiektu muzealnego jest umieszczenie
wszystkich głównych pomieszczeń ( przestrzenie hallu głównego, przestrzenie ekspozycyjne,
pracownie i magazyny) na jednym poziomie. Definitywnie rozwiązanie takie nie mogłoby być
zrealizowane ( ca. 64 800 m2 programu użytkowego w odniesieniu dodo ca. 83 000 m2 powierzchni
terenu w granicach opracowania), nie dając możliwości pozostawienia wystarczająco dużo miejsca
dla powierzchni ekspozycyjnych wokół budynku, powodowałoby niekorzystną pod względem
przestrzennym relację obrysu do wysokości budynku, powierzchni zabudowanej do niezabudowanej –
wypełniając nadmiernie przestrzeń wewnątrz Cytadeli. Rozdysponowanie programu muzeum na 3
poziomach zmniejsza zdecydowanie powierzchnię zabudowaną i rozległość rzutu. Problem transportu
pionowego eksponatów o dużych gabarytach i masie może być w łatwy sposób rozwiązany za
pomocą wind towarowych o odpowiednich wymiarach i udźwigu – w projekcie przewidzieliśmy po
jednej w skrzydle północnym i południowym. W podziemiach pod skrzydłem północnym i wschodnim
umieszczony został parking dla samochodów osobowych na ok. 460 miejsc. W zależności od potrzeb
jego powierzchnia może być zwiększona przez realizację kubatury pod Placem Gwardii.
Organizacja ekspozycji
Przestrzenie wystawowe generalnie projektowane są jako zamknięte moduły zgodne z wytycznymi
konkursowymi. Ekspozycje stałe zorganizowane są w sposób umożliwiający zwiedzanie wystaw
dotyczących kolejnych okresów historycznych rozpoczynając od hallu głównego na poziomie +1 i
kończąc na galerii sztuki na poziomie +2. Galeria sztuki i znajdujący się nad nią świetlik jest
przestrzennie połączona z hallem głównym. Ustawienie kolejnych modułów wystawienniczych
zorganizowano w ten sposób iż przechodząc z modułu do modułu zwiedzający przechodzą
naprzemiennie raz przez strefę komunikacji ogólnej otwartą na dziedziniec wewnętrzny - Plac Gwardii
a raz od strony perforowanej ściany zewnętrznej – umożliwiającej jedynie ograniczony kontakt z
przestrzenią cytadeli. Relacja zwiedzającego z przestrzenią na zewnętrz jest o tyle ważna iż daje
możliwość orientacji co do aktualnego położenia w budynku a ponadto stwarza pożądany kontrapunkt
dla zamkniętych, nie posiadających okien przestrzeni ekspozycyjnych. Ciągi komunikacyjne pozwalają
na elastyczne dopasowanie drogi przejścia do zainteresowań i potrzeb konkretnego zwiedzającego,
pozwalają na wybranie własnej, innej niż podstawowa trasy zwiedzania, umożliwiają użycie skrótów,
utworzenia tras zwiedzania związanych z konkretnymi zagadnieniami z historii wojskowości bez
konieczności przechodzenia przez całość ekspozycji w porządku chronologicznym. Ponadto
przestrzenie pomiędzy poszczególnymi modułami są wzbogacone o liczne otwarcia, atria i studnie
świetlne dodatkowo uatrakcyjniające przestrzeń. Po obejrzeniu połowy ekspozycji znajdującej się w
sześciu modułach na poziomie +1 a przed rozpoczęciem zwiedzania na poziomie +2, zwiedzający
trafiają do przeszklonej przestrzeni wypoczynkowej zlokalizowanej w południowo-zachodnim
narożniku skrzydła południowego. Strefa ta wyposażona w mały barek i miejsce zabaw dla dzieci
pozwala na przerwę w zwiedzaniu, odpoczynek bądź zaznajomienie się z układem tej części
założenia fortecznego cytadeli – widocznego z poziomu +2. W pobliżu tej strefy znajdują się również
zestawy toalet dla zwiedzających. Zwiedzanie wystawy stałej kończy się po obejrzeniu pięciu modułów
pozostałych na poziomie +2 w galerii sztuki batalistycznej. W tym miejscu zwiedzający jest ponownie
kierowany w czytelny sposób w przestrzeń hallu głównego i może podjąć decyzję o odpoczynku,
przerwie, wizycie w bibliotece bądź kontynuacji zwiedzania i obejrzenia wystaw czasowych i
okolicznościowych znajdujących się w północnym skrzydle budynku (poziomy +1 i +2)
Ponadto proponuje się sprawdzone rozwiązania stymulujące zainteresowanie widza zgromadzonymi
muzealiami: wystawy tematyczne i okolicznościowe, wciągniecie zwiedzających w interakcyjny
program edukacyjny, przestrzenie przyjazne realizacji programów oświatowych, warsztatów,
sympozjów, pokazów filmowych, odpowiednie pomieszczenia (pracownie w budynku i miejsca w
plenerze) dla rekonstrukcji działań wojennych z różnych epok, wreszcie szczególnie rozbudowany
program dla dzieci i młodzieży szkolnej, symulator lotów, strzelnica, paint ball itp. Szczególnie istotne
6
część opisowa
praca nr 243512
jest aby młodsze pokolenia polaków miały możliwość aktywnego poznawania historii Wojska
Polskiego.
Powyższe cele są spełnione w przedstawionym projekcie poprzez umożliwienie różnorodnej kreacji i
realizacji ekspozycji muzealnej (coraz częściej traktowanej jako odrębna gałąź sztuki) – traktowanie
sal wystawowych jako ram przestrzeni wystawienniczych. Dążymy do zachowania neutralnego
charakteru przestrzeni ekspozycji będącej jednocześnie „sceną” dla samej ekspozycji. Powiązano
przestrzenie wystawiennicze na każdym poziomie zwiedzania z miejscami/enklawami do odpoczynku,
którym odpowiadają odpowiednio większe „otwarcia”/perforacje w elewacjach budynku dla orientacji
zwiedzającego w relacji do Placu Gwardii
Podstawowe dane liczbowe (m2)
ekspozycja
hol wejściowy
techniczna obsługa publiczności
hol główny
ruch muzealiów
rekonstruktorzy i część edukacyjna
konferencja + edukacja
biblioteka
administracja
pracownie
magazyny
magazyny i warsztaty sprzętu ciężkiego
zaplecze techniczne
parking podziemny
komunikacja
suma powierzchni użytkowej
25 000
550
1 200
1 100
500
500
1 200
1 400
1 400
2 950
8 000
1 200
1 200
10 600
8 000
64 800
INFORMACJA O ŁĄCZNYCH KOSZTACH WYKONANIA ROBÓT
1. budowa budynku Muzeum Wojska Polskiego wraz z wszelkimi instalacjami i
urządzeniami stanowiącymi „części składowe” i „przynależności”
2. budowa ekspozycji plenerowej zadaszonej dla obiektów techniki wojskowej
3. budowa nowej bramy do Cytadeli Warszawskiej wraz z pasem wyłączenia i
włączenia do ruchu na ul. Wybrzeże Gdyńskie
4. budowa dróg wewnętrznych, garaży, parkingów, placów
5. budowa zewnętrznych sieci instalacyjnych zapewniających doprowadzenie
mediów do budynku
6. zagospodarowanie terenu oraz gospodarka zielenią
7. rozbiórki istniejących budynków kolidujących z budową kompleksu Muzeum
Wojska Polskiego lub stanowiących dysonans architektoniczny
KOSZTY REALIZACJI ŁĄCZNIE (złotych brutto)
INFORMACJA O ADRESIE DO KORESPONDENCJI
02-695 Warszawa, ul. Orzycka 8 m.54
7
319 248 380
19 705 245
7 049 892
22 029 833
6 917 400
19 201 420
3 513 600
397 665 770