Informacja dla osób podróżujących nt. poliomyelitis
Transkrypt
Informacja dla osób podróżujących nt. poliomyelitis
Informacja dla osób podróżujących nt. poliomyelitis Poniższa informacja opracowana na podstawie materiałów WHO i ECDC z dnia 16 listopada 2015 r. Zgodnie z rekomendacjami Komitetu ds. Sytuacji Nadzwyczajnych Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych WHO dotyczącymi międzynarodowego szerzenia się dzikiego szczepu wirusa polio z dnia 4 sierpnia 2015 r.: 1. przed podróżą do Pakistanu oraz Afganistanu, z zamiarem pobytu powyżej 4 tygodni w tych krajach, zaleca się: ■ posiadanie aktualnego szczepienia przeciwko poliomyelitis, które zostało przeprowadzone nie dawniej niż na 12 miesięcy przed planowanym terminem opuszczenia jednego z wymienionych wyżej państw ■ szczepienie powinno zostać udokumentowane w Międzynarodowej Książeczce Szczepień (ang. International Certificate of Vaccination), stanowiącej dowód szczepienia (Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 16 września 2010 r. w sprawie zalecanych szczepień ochronnych oraz sposobu finansowania i dokumentowania zalecanych szczepień ochronnych wymaganych międzynarodowymi przepisami zdrowotnymi) – link: POBIERZ W przypadku braku aktualnego szczepienia władze Pakistanu lub Afganistanu mogą, w związku z wymogami WHO, oczekiwać wykonania szczepienia przed opuszczeniem terytorium kraju u osób przebywających na ich terytorium powyżej 4 tygodni. 2. przed podróżą do Nigerii oraz Somalii, z zamiarem pobytu powyżej 4 tygodni w jednym z wyżej wymienionych krajów, zaleca się posiadanie dokumentu poświadczającego wykonanie szczepienia przeciwko poliomyelitis, które zostało przeprowadzone nie później niż na 12 miesięcy przed planowanym terminem opuszczenia jednego z wymienionych wyżej państw. Lekarz na podstawie wywiadu i badania przeprowadzonego z pacjentem, podejmuje decyzję odnośnie szczepienia. Ponadto podczas pobytu w ww. krajach Azji i Afryki, należy pamiętać o zachowaniu następujących ogólnych zasad, które pozwolą zminimalizować szansę zachorowania na choroby zakaźne: 1) Stosować zasady higieny osobistej. Myć ręce przed przygotowaniem i spożyciem posiłków oraz po korzystaniu z toalet 2) Myć owoce i warzywa niezanieczyszczoną wodą 3) Spożywać posiłki poddane obróbce termicznej, pasteryzowane produkty mleczne 4) Nie spożywać: surowych produktów, mięsa pochodzącego od dzikich gatunków zwierząt, potraw z ulicznych straganów 5) Pić napoje fabrycznie zamknięte, przegotowaną wodę 6) Pić pasteryzowane napoje mleczne 7) Nie pić wody z kranu, ani nie stosować kostek lodu zrobionych na jej bazie (również w sorbetach) 8) Unikać: kontaktu z chorymi osobami, dotykania rękami ust, nosa i oczu oraz dotykania zwierząt 1 W razie wystąpienia objawów chorobowych w trakcie pobytu należy natychmiast poprosić o pomoc lekarską, zaś w przypadku wystąpienia niepokojących objawów chorobowych po powrocie z ww. rejonów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, informując o przebytej podróży. W celu uzyskania informacji o innych chorobach zakaźnych występujących w tych krajach należy przed wyjazdem do tych krajów skontaktować się z lekarzem medycyny podróży lub lekarzem medycyny tropikalnej, najlepiej nie później niż 6 - 8 tyg. przed planowaną podróżą. Pozwoli to na przyjęcie zalecanej przez lekarza profilaktyki. Informacje dotyczące bezpieczeństwa w ww. państwach znajduje się na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych w zakładce „Polak za granicą”. W dbałości o bezpieczeństwo w czasie podróży zachęcamy do korzystania z systemu e-konsulat na stronie internetowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Informacje nt. choroby Poliomyelitis jest wysoce zakaźną chorobą wywoływaną przez enterowirus. Zachorować może każdy kto nie był zaszczepiony, niezależnie od wieku. Największy odsetek zachorowań dotyczy jednak dzieci poniżej 5 roku życia. Przenosi się drogą pokarmową i kropelkową przez kontakt z zakażoną osobą, przedmioty skażone jego wydzielinami (pochodzącymi z gardła albo zanieczyszczone kałem) oraz pokarm lub wodę zanieczyszczoną ściekami. Objawy są zróżnicowane. Od bezobjawowego nosicielstwa, przez nieswoiste (ból głowy, gorączka, sztywność karku czy bóle kończyn), skończywszy na ciężkim przebiegu manifestującym się porażeniami wiotkimi. Porażenia te są przeważnie niesymetryczne. Niedowłady są zwykle trwałe. U 10% osób, choroba kończy się śmiercią. Wyróżniamy 3 typy wirusa polio. Do połowy 2015 r. wszystkie przypadki zgłoszonych zachorowań na poliomyelitis wywołane były typem 1 dzikiego wirusa (ang. Wild Polioviruses Type 1) (WPV1). Nie ma leków na poliomyelitis, dlatego też tak ważną rolę odgrywają szczepienia ochronne. Zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych (PSO) na rok 2015 stosuje się 4 dawki szczepionki. Pierwsze trzy dawki (podawane do 2 roku życia), zawierały wirusa inaktywowanego (IPV), a czwarta dawka podawana w 6 r.ż., jako dawka przypominająca, była doustną żywą szczepionką tOPV. Uzasadnienie rekomendacji wydanych przez Komitet ds. Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych WHO i sytuacja epidemiologiczna w zakresie poliomyelitis na świecie: 4 sierpnia 2015 r. odbyło się szóste spotkanie Komitetu ds. Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych WHO dotyczące międzynarodowego szerzenia się dzikiego szczepu wirusa polio. Podczas obrad omówiono realizację zaleceń Komitetu z dnia 24 kwietnia 2015 r., ze szczególnym uwzględnieniem Afganistanu i Pakistanu. Pozostałe rekomendacje wobec innych państw utrzymano w mocy zgodnie z postanowieniami Komitetu z dnia 17 lutego 2015 r. Komitet docenił działania państw zmierzające do spadku występowania poliowirusa na świecie. W szczególności dzięki staraniom krajów afrykańskich od prawie 12 miesięcy nie stwierdzono żadnego nowego przypadku dzikiego szczepu poliowirusa na kontynencie afrykańskim. Komisja zwraca uwagę na dwa odnotowane przypadki zawleczenia zakażenia dzikim szczepem poliowirusa z Afganistanu do Pakistanu w 2015r. W 2015 roku w Pakistanie odnotowano o prawie 1/3 mniej przypadków niż w roku poprzednim. Nie było również przypadków zawleczenia z Pakistanu od października 2014 r. Również spada liczba 2 niezaszczepionych dzieci w Pakistanie. Mimo tej poprawy, to właśnie z Pakistanu pochodzi 85% wszystkich nowych przypadków występowania wirusa polio na świecie. Podsumowując, ryzyko zawleczenia dzikiego szczepu poliowirusa z Pakistanu jest możliwe przez cały rok. Na podstawie aktualnej sytuacji podtrzymano stanowisko, zgodnie z którym do krajów z których odnotowano zawleczenie dzikiego szczepu wirusa polio należą: Pakistan i Afganistan. Etiopia, Syria, Izrael, Irak, Gwinea Równikowa, Kamerun, Nigeria i Somalia są krajami nie będącymi już zainfekowanymi dzikim szczepem poliowirusa, ale które pozostają podatne na zawleczenie. Komitet zobligował te kraje, by przedstawiły finalne raporty z eliminacji poliowirusa (począwszy od lutego 2016 r. do końca sierpnia 2016 r.). Sytuacja epidemiologiczna (za okres od 1.01.2015 r. do 16.11.2015 r) Kraj Pakistan Afganistan Madagaskar Laos Ukraina Nigeria Mali Typ wirusa WPV1 WPV1 cVDPV1 cVDPV1 cVDPV1 cVDPV2 cVDPV2 Liczba przypadków 39 13 10 3 2 1 1 Łącznie w 2014 r. zgłoszono na świecie 359 nowych zachorowań na poliomyelitis, w porównaniu z 416 przypadkami odnotowanymi w roku 2013 r. W Polsce ostatni przypadek poliomyelitis wywołany dzikim szczepem wirusa miał miejsce 1984 r., natomiast cały Region Europejski WHO został uznany za wolny od tej choroby w 2002 r. Więcej informacji na temat poliomyelitis znajduje się na oficjalnych stronach: • Światowej Organizacji Zdrowia • Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób w Atlancie • Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób • Global Polio Eradication Initiative 3