Uszkodzenie rozcięgna podeszwowego

Uszkodzenie rozcięgna podeszwowego
opracował: lek. Piotr Chomicki-Bindas
Rozcięgno podeszwowe to mocne pasmo tkanki łącznej na podeszwie stopy, które będąc rozpięte
pod całą podeszwą, pomaga w zamianie siły skurczu łydki na odbicie stopy od podłoża.
Ból w okolicy rozcięgna podeszwowego, czyli na podeszwie stopy, w okolicy przyśrodkowego brzegu
pięty, to częsta skarga zgłaszana przez biegaczy. Pojawia się głównie po zbyt ostrym treningu lub
nadmiernym wysiłku podczas startu w zawodach.
Ryc.1 Schematyczne przedstawienie rozcięgna podeszwowego - "cięciwy" biegnącej pod podeszwą
stopy, od pięty aż do palców.
Typowym objawem są bolesne pierwsze kroki po wstaniu rano z łóżka, natomiast podczas treningu
dolegliwości mogą stopniowo się zmniejszać, najczęściej ustępują po 10-15min biegu.
W zależności od stopnia uszkodzenia, ból wraca w trakcie lub po biegu, potrafi utrzymywać się kilka
godzin. W miarę postępu uszkodzenia, ból potrafi pojawiać się podczas zwykłego chodzenia,
zwłaszcza przy pierwszych krokach po chwili odpoczynku.
W badaniu głównym objawem jest ból w części przyśrodkowej podeszwy, który może nasilać się przy
zgięciu grzbietowym palucha. Różnicowanie źródła dolegliwości powinno obejmować m.in. złamanie
zmęczeniowe kości piętowej oraz stłuczenie pięty, gdy dochodzi po uszkodzenia poduszki tłuszczowej
pod piętą i upośledzenia amortyzacji stopy.
Ryc.2 Widoczne napinanie się rozcięgna przy zgięciu grzbietowym palucha.
Pewne typy budowy mogą predysponować do tej kontuzji: stopa wydrążona, nadmierna pronacja
stopy, zbyt mała elastyczność ścięgna Achillesa.
Leczenie często jest długotrwałe, zależne od stopnia uszkodzenia. Rokowanie można określić
dokładnie oceniając rozcięgno w badaniu USG. Rzadko jest możliwe pełne wyleczenie, jeśli nie
ograniczy się aktywności i przede wszystkim nie skoryguje towarzyszących dysfunkcji
biomechanicznych pod okiem doświadczonego rehabilitanta.
Leczenie opiera się w zależności od nasilenia choroby, na rehabilitacji, zarówno pod postacią ćwiczeń
jak i zabiegów fizykoterapii, stosowaniu odpowiednich wkładek do butów, niekiedy miejscowym
podawaniu leków, a w skrajnych przypadkach na leczeniu chirurgicznym. W ostatnim okresie doszła
możliwość poprawy gojenia uszkodzonego rozcięgna poprzez podawanie miejscowe tzw. „czynników
wzrostu”.
Kontuzja wymaga czasu i starannego podejścia zarówno w postawieniu rozpoznania, jak i w
późniejszym leczeniu. W ten sposób możliwe jest wyleczenie i powrót do oczekiwanego stopnia
aktywności.