6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCh - Wspólnota Życia Chrześcijańskiego

1
6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCH
1. MIEJSCE WŻCH WE WSPÓLNOCIE KOŚCIOŁA
a) Zasady Ogólne:
Naszą wspólnotę tworzą chrześcijanie…którzy pragną bardziej naśladować Jezusa Chrystusa
i współpracować z Nim w budowaniu Królestwa Bożego, rozpoznając WŻCh jako swoje
osobiste powołanie w Kościele.
Zmierzamy do tego, aby stawać się chrześcijanami bardziej zaangażowanymi w dawaniu
świadectwa tym wartościom ludzkim i ewangelicznym w Kościele i społeczeństwie, które
rozwijają godność człowieka, dobro rodziny oraz integralność stworzenia (ZO 4)
Źródłem [duchowości naszej wspólnoty] jest Pismo święte, liturgia, rozwijająca się nauka
Kościoła… (ZO 5).
Jedność z Chrystusem prowadzi do jedności z Kościołem, w którym Chrystus tu i teraz
kontynuuje swoją misję zbawienia. Stając się wrażliwymi na znaki czasu i poruszenia Ducha
Świętego będziemy coraz bardziej potrafili spotykać Chrystusa w każdej sytuacji i w każdym
człowieku. Uczestnicząc w życiu Kościoła czerpiemy z bogactwa życia liturgicznego,
rozważamy Słowo Boże, poznajemy oraz przekazujemy innym Jego naukę. Kierując się
wspólnym zatroskaniem o rozwiązywanie problemów i rozwój całej ludzkości współpracujemy
z hierarchią i innymi liderami Kościoła, a zarazem jesteśmy wrażliwi na sytuację, w jakiej
znajduje się Kościół we współczesnym świecie. Więź z Kościołem mobilizuje nas do twórczej i
konkretnej współpracy w urzeczywistnianiu Królestwa Bożego na ziemi, wraz z gotowością
pójścia i służenia wszędzie tam, gdzie potrzeby Kościoła tego wymagają (ZO 6).
Każda z naszych wspólnot jest zgromadzeniem osób w Chrystusie, częścią Jego Ciała
Mistycznego.
Odpowiedzialność za rozwój więzi wspólnotowych…rozszerza się na…wspólnoty kościelne, w
które jesteśmy włączeni (parafia, diecezja), na cały Kościół i na wszystkich ludzi dobrej woli
(ZO 7).
Jako członkowie pielgrzymującego Ludu Bożego otrzymaliśmy od Chrystusa misję
świadczenia o Nim…
Teren misji podejmowanej przez WŻCh jest nieograniczony, rozciąga się zarówno na Kościół
jak i na świat…(ZO 8).
Wspólnotą narodową kieruje Zgromadzenie Narodowe i Rada Wykonawcza. Ich zadaniem
jest zapewnienie odpowiednich struktur i programów formacyjnych niezbędnych
do…owocnego uczestnictwa WŻCh w misji Kościoła (ZO13).
b) opracowanie
WŻCh jako osobiste powołanie w Kościele. Wejście do WŻCh jest procesem coraz głębszego
rozeznania własnego powołania, w ramach którego osoba zmierza do podjęcia przymierza z
Chrystusem, stając się bardziej świadomym i aktywnym członkiem Kościoła i wybierając
szczególną formę życia jaką proponuje WŻCh. W CD nr 170 i 177 Ignacy mówiąc o
6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCh.Rekolekcje WŻCh, Rogów 2009.6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCh
2
rozeznaniu swego powołania wskazuje na odniesienie w tej decyzji do Kościoła: „Jest rzeczą
konieczną, by wszystkie rzeczy, które będą przedmiotem wyboru, były same w sobie obojętne
lub dobre i by się zgadzały ze świętą Matką, Kościołem hierarchicznym, [by zatem] nie były
złe i jemu przeciwne” (CD 170) i Człowiek wybiera sposób życia lub stan w obrębie
Kościoła, żeby go wspomagał w służeniu Panu swojemu i zbawieniu własnej duszy (CD 177).
Dla Ignacego i dla członka WŻCh Kościół jest Matką naszą (CD 353), której należna jest
synowska cześć i posłuszeństwo. Jako Matka, Kościół daje swych dzieciom pokarm duchowy
jakim jest liturgia, szczególnie Eucharystia, Słowo Boże i Jego właściwe wyjaśnianie w
ramach nauczania Kościoła.
Kościół stoi na straży wierności autentycznego dziedzictwa otrzymanego przez Zbawiciela.
Ignacy był przekonany, że pomiędzy Duchem Bożym a autorytatywnym nauczaniem
Kościoła nie może być sprzeczności, bo ten sam Duch, który daje nam natchnienia jest
Duchem, który prowadzi cały Kościół (CD 365). Tę właściwą postawę duchową nazywamy
postawą sentire cum et in Ecclesia. Czucie z Kościołem jest postawą mądrości, która wie
komu i w jakiej dziedzinie należy się posłuszeństwo. Ta postawa każe nam w duchu
praesupponendum przyjmować trudne w pierwszym momencie do zrozumienia decyzje
Kościoła i szukać racji dla ich ocalenia niż podważenia. Mamy także przybliżać innym naukę
Kościoła, a jednocześnie przedstawiać w duchu odpowiedzialności pasterzom Kościoła
oczekiwania i troski, jakie nurtują współczesnych ludzi.
Synod Biskupów zebrany 20 lat po Soborze Watykańskim II na którym Kościół dokonał
głębokiego namysłu nad samym sobą, określił posoborową eklezjologię jako eklezjologię
komunii. „Kościół okazuje się jako lud zjednoczony jednością Ojca i Syna i Ducha Świętego”
(LG 4). Nie ma jedności z Chrystusem z pominięciem jedności z Kościołem, który jest Jego
Mistycznym Ciałem. To oznacza dla nas budowanie jedności wewnątrz wspólnoty jak i
jedności z innymi wspólnotami, ruchami kościelnymi, z Kościołem lokalnym i z Kościołem
powszechnym. Każda wspólnota jest cząstką Kościoła, Mistycznego Ciała Chrystusa.
Coraz głębiej WŻCh uświadamia sobie tajemnicę Pięćdziesiątnicy i jej znaczenie dla
własnego życia (Alicante). WŻCh jest wspólnotą obdarzoną różnorakimi darami Ducha
Świętego, które otrzymaliśmy dla wypełnienia misji. Duch Święty prowadzi nas także do
rozpoznania tego, gdzie i jak mamy służyć. On jednoczy wspólnotę czyniąc z niej jedno
apostolskie ciało.
Kościół, w którym żyje Chrystus, jest zanurzony we współczesnym świecie i do tego świata
jest posłany z orędziem zbawienia i środkami uświęcenia. Jako członkowie WŻCh jesteśmy
wrażliwi na sytuację, w jakiej znajduje się Kościół we współczesnym świecie. Próbujemy
odczytać w Duchu Bożym wyzwania jakie z tego świata płyną dla misji Kościoła i włączyć
się w odpowiedź na nie. Jesteśmy gotowi pójść i służyć wszędzie tam, gdzie potrzeby
Kościoła tego wymagają. Teren tej misji jest właściwie nieograniczony. Rozciąga się on na
cały Kościół i świat.
WŻCh jest ciągle w drodze, wsłuchane w głos swego Pana i gotowe wyruszyć w kolejny etap
duchowego pielgrzymowania. W tym doświadczeniu stanowi cząstkę Kościoła jako
pielgrzymującego Ludu Bożego dzieląc z nim radości i trudności, cierpienia i nadzieje.
6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCh.Rekolekcje WŻCh, Rogów 2009.6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCh
3
2. ASYSTENT KOŚCIELNY
a) Zasady Ogólne:
WŻCh każdego szczebla posiada asystenta kościelnego mianowanego zgodnie z prawem
kościelnym i Normami Ogólnymi. Asystent kościelny współpracując z innymi
odpowiedzialnymi za wspólnotę, jest odpowiedzialny głównie za chrześcijański rozwój życia
wspólnoty, pomagając jej członkom w odkrywaniu dróg Bożych, zwłaszcza przez Ćwiczenia
Duchowe. Na mocy misji powierzonej mu przez hierarchię, którą reprezentuje, jest również
szczególnie odpowiedzialny za sprawy doktrynalne i duszpasterskie oraz atmosferę właściwą
wspólnocie chrześcijańskiej (ZO 14).
b) Statut:
Asystent kościelny WŻCh ponosi szczególną odpowiedzialność za realizację celów WŻCh
zgodnie z nauką Kościoła katolickiego oraz dba o sprawy duszpasterskie i atmosferę
właściwą wspólnocie chrześcijańskiej (Statut § 29,1)
Asystent i wiceasystent kościelny krajowy WŻCh w Polsce są członkami Rady Wykonawczej
mając w niej prawo uczestniczenia w głosowaniach (Statut § 27, 3,1) i 2)).
c) opracowanie
Zadania asystenta:
- troska o chrześcijański rozwój wspólnoty (aspekt duszpasterski)
- odpowiedzialny za sprawy doktrynalne (aspekt prorocki)
- odpowiedzialny za atmosferę właściwą wspólnocie chrześcijańskiej
- z natury wspólnot skoncentrowanych na Eucharystii (ZO 7) wypływa posługa sakramentalna
asystenta (aspekt uświęcający)
Warto zwrócić uwagę na słowa: „głównie”, „szczególnie”, co podkreśla, że rola asystenta nie
wyczerpuje się w tych wymiarach.
Dodatkowym dokumentem ukazującym rolę asystenta kościelnego jest Posługi w WŻCh
(polska adaptacja dokumentu Clarifying different roles, wydanego przez światową WŻCh w
Rzymie w 1986 jako suplement do opisu procesu formacji w WŻCh – Wspólnie wzrastać w
Chrystusie, aby bardziej ofiarować życie innym (Survey).
Dokument ten dodaje do ogólnych zadań wspomnianych wyżej następujące:
- szanować i kształtować specyfikę powołania świeckich
- dzielić się duchowością ignacjańską we wspólnocie, odczytując ją w kontekście życia
człowieka świeckiego, zaangażowanego w świat,
- stale współpracować z animatorem formacji i koordynatorem, szczególnie w kwestii
chrześcijańskiej formacji grupy.
Ponieważ asystent spełnia zadanie kształcenia i formacji chrześcijańskiej grupy i
poszczególnych członków we współpracy z animatorem i koordynatorem dlatego asystent
powinien być przede wszystkim człowiekiem otwartym, zdolnym do dialogu i wspólnego
poszukiwania najlepszych metod i rozwiązań formacyjnych. Doświadczenie pokazuje, że
wielką przeszkodą w dobrym wypełnieniu tego zadania jest postawa paternalistyczna,
stawianie siebie w centrum, a z drugiej strony także zbytnia nieśmiałość i lęk w
6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCh.Rekolekcje WŻCh, Rogów 2009.6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCh
4
proponowaniu rozwiązań i podejmowaniu inicjatyw. Dobry asystent nie przywiązuje zbytnio i
nie uzależnia innych od siebie.
Asystent w ramach czuwania nad dobrą atmosferą we wspólnocie w naturalny sposób
powinien pełnić rolę mediatora, a także czuwać nad zachowaniem we wspólnocie zdrowej
różnorodności i nad promowaniem ujawniania i rozwojów charyzmatów osobistych członków
WŻCh.
Ponadto asystent w zależności od etapu rozwoju wspólnoty pełni różne inne zadania.
Początkowo może być animatorem, organizatorem. Ale z czasem powinien przekazywać te
zadania świeckim nie wyręczając ich bez potrzeby. Ponieważ jego funkcja nie jest ostro i
bardzo precyzyjnie zarysowana funkcjonowanie asystenta będzie stawiało różne pytania i
wątpliwości. Są one zachętą do dialogu z odpowiedzialnymi, aby znaleźć najlepszą formułę
służby na danym etapie życia wspólnoty.
Aby asystent mógł dobrze spełniać swą posługę musi posiadać pewne cechy i umiejętności, o
których mówi przygotowany przez światową WŻCh dokument opisujący w sposób bardziej
szczegółowy rolę asystenta. W szczególności asystent kościelny jest to:
1. Człowiek modlitwy – wierny powołaniu do szukania i znajdowania woli Bożej w swym
życiu.
2. Uprzywilejowany świadek- wzrostu w życiu chrześcijańskim, pragnący, aby wpływ Pana
na jego życie pogłębiał się.
3. Ktoś kto przyswoił sobie CD i może posługiwać się nimi wykorzystując ich metodę i
dynamikę.
4. Posługujący i towarzyszący w Kościele, który według Soboru Watykańskiego II, wyraża
się lepiej w formach bardziej wspólnotowych i
uczestniczących.
5. Podejmujący świadomie i z entuzjazmem służbę w WŻCh jako misję otrzymaną od
Kościoła lub przełożonych (w przypadku zakonnika) i od
samej wspólnoty.
6. Potrafiący zachować równowagę pedagogiczną pomiędzy „rolą ojca” a „tym, który
pozwala wzrastać i usamodzielniać się”.
7. Doceniający rolę świeckich w Kościele jako tych, którym służy hierarchia kościelna, którą
reprezentuje.
8. Żyjący w zgodzie z dzisiejszą misją Towarzystwa Jezusowego, w szczególności oddający
się służbie wierze i szerzeniu sprawiedliwości z
uwzględnieniem opcji na rzecz ubogich.
9. Znający i akceptujący różnice pomiędzy świeckimi, kapłanami i zakonnikami, potrafiący
współpracować ze świeckimi dając z siebie to, co najlepsze.
10. Mający szacunek i wyczucie dla osób, czasu i procesów. Posiadający cierpliwość.
11. Zdolny do inicjatywy, przezwyciężający nieśmiałość i paraliżujący nieraz nadmierny
szacunek.
12. Zdolny do słuchania, budzący zaufanie, dobry doradca pomagający rozwiązywać
konflikty i wyciągać z nich korzyści.
13. Nie uzależniający świeckich od siebie.
6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCh.Rekolekcje WŻCh, Rogów 2009.6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCh
5
3. WSPÓŁPRACA Z INNYMI WSPÓLNOTAMI, RUCHAMI KOŚCIELNYMI
a) Zasady Ogólne:
…jesteśmy wzywani do coraz bardziej świadomie podejmowanej odpowiedzialności za
nieustanne poszukiwanie odpowiedzi na problemy naszych czasów we współpracy z Ludem
Bożym i wszystkimi ludźmi dobrej woli…(ZO 2).
Jesteśmy w bliskiej więzi poprzez miłość i modlitwę ze wszystkimi, którzy żyli i żyją naszą
duchowością, będąc naszymi przyjaciółmi i orędownikami w Kościele, a zarazem wspierając
realizację naszej misji (ZO 3).
Odpowiedzialność za rozwój więzi wspólnotowych…rozszerza się na…wspólnoty kościelne, w
które jesteśmy włączeni (parafia, diecezja), na cały Kościół i na wszystkich ludzi dobrej woli
(ZO 7).
…podejmujemy wspólne zaangażowania apostolskie…przez włączanie się w działalność
istniejących organizacji świeckich, religijnych (ZO 8b).
b) Statut
WŻCh realizuje swoje cele poprzez:
9) współpracę z organizacjami i instytucjami kościelnymi, religijnymi oraz świeckimi w kraju
i za granicą (Statut § 8,9).
c) opracowanie
Współpraca z innymi wspólnotami zaczyna się od postawy życzliwości i wzajemnego
poznania, a także od zbudowania relacji opartych o pamięć modlitewną. Możliwe są różne
formy współpracy. Można je ogólnie podzielić na trzy grupy:
- wspólnie podejmowane dzieło
- udział WŻCh w dziele innej wspólnoty
- udział innej wspólnoty w dziele WŻCh.
Ta współpraca może przybrać formę stałej działalności albo cyklicznej, a może być czymś
jednorazowym. Tutaj szczególną grupą współpracy jest Towarzystwo Jezusowe, a także inne
wspólnoty ignacjańskie.
W życiu naszej wspólnoty krajowej współpraca ta przejawia się w tym, że „członkowie
WŻCh współpracują z Towarzystwem Jezusowym w udzielaniu rekolekcji ignacjańskich w
domach rekolekcyjnych, a także w rekolekcjach w życiu codziennym, prowadząc rozmowy
indywidualne i wygłaszając konferencje.
Wspólnota współpracuje z innymi ruchami w Polsce, wykazując się szczególną aktywnością
w Ogólnopolskiej Radzie Ruchów Katolickich (ORRK) przez organizowanie konferencji i
spotkań. Osoby należące do WŻCh co kilka lat organizują wraz z innymi wspólnotami i
ruchami w Kościele Ogólnopolski Kongres Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich.
Część członków wspólnoty współpracuje z Katolickim Biurem Informacji i Inicjatyw
Społecznych (OCIPE) w Warszawie: organizuje i prowadzi różne spotkania wspomagające
inicjatywy obywatelskie, a także przybliża stanowisko Stolicy Apostolskiej w sprawach
społecznych.
Część członków jest zaangażowana w prowadzenie rekolekcji dla małżonków w ramach tzw.
spotkań małżeńskich (dialogu małżeńskiego).
6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCh.Rekolekcje WŻCh, Rogów 2009.6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCh
6
Niektórzy członkowie wspólnoty zainicjowali i kierują Katolickim Stowarzyszeniem
Przyjaciół Osób z Upośledzeniem Umysłowym, prowadząc spotkania, katechezy, a także
obozy podopiecznych razem z opiekunami.
Członkowie wspólnoty w Łodzi pełnią posługę w Stowarzyszeniu Penitencjarnym „Patronat”,
niosąc pomoc dla osób przebywających w areszcie śledczym: przez rozmowę, pomoc
materialną i ewangelizację. Nawiązali również współpracę z innymi organizacjami, np.
Bractwem Więziennym: odwiedzają i pomagają osobom, które opuściły więzienie, by
wesprzeć ich w powrocie do normalnego życia”(Krystyna Seremak, Ćwiczenia…, s.109-110).
PYTANIA DO REFLEKSJI I DZIELENIA W GRUPACH:
1. Jakie są moje oczekiwania wobec asystenta wspólnoty podstawowej i lokalnej na tym
etapie, na jakim jest moja wspólnota?
2. Czego oczekuję od asystenta wspólnoty krajowej?
3. Jak wyobrażam sobie współpracę między WŻCh a Towarzystwem Jezusowym i co mogę
zrobić dla jej polepszenia?
4. Czy i jak moja wspólnota podejmuje współpracę z innymi ruchami i wspólnotami
kościelnymi?
Bibliografia:
1. Zasady Ogólne Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego, W-wa 1991
2. Dokumenty WŻCh w Polsce (ZO, NO, Statut), W-wa 2005.
3. Suplement do Programu procesu formacji we Wspólnotach Życia Chrześcijańskiego
nt. różnych funkcji w WŻCh ( publikacja Światowej WŻCh, Rzym 1986)
4. Rola asystenta kościelnego (polskie tłumaczenie pojawi się wkrótce), (publikacja
Światowej WŻCh, Rzym 2007).
5. Krystyna Seremak, Ćwiczenia duchowe św. Ignacego Loyoli w formacji Wspólnoty
Życia Chrześcijańskiego, W-wa 2006.
Opracował: Artur Wenner SJ
6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCh.Rekolekcje WŻCh, Rogów 2009.6. WYMIAR EKLEZJALNY WŻCh