pobierz PDF

fot. Maciej Rukasz
TATA M A KO TA
SCENA PRAPREMIER INVITRO
(a l b o P O C Z Y TA J M I TATO)
SCENARIUSZ: Szymon Bogacz
REŻYSERIA: Łukasz Witt-Michałowski
OBSADA: Jan Nowicki, Arkadiusz Cyran, Dariusz Jeż, Przemysław Sadowski, Jarosław Tomica, Karol Wróblewski
REŻYSERIA ŚWIATŁA I DŹWIĘKU: Marcin Kowalczuk
PRODUKCJA: Monika Stolat
Spektakl jest głosem ojców samotnie wychowujących swoje dzieci. Głosem ojców, którzy dzieci swoich zostali pozbawieni, próbujących zrozumieć swoją sytuację, ułożyć sobie
życie pomiędzy dzieckiem, a Tą Której Od Dawna Nie Ma, czyli byłą żoną i na zawsze matką dziecka.
Spektakl jest spojrzeniem na problem rozpadających się małżeństw i dzieci, do których ojcowie zazwyczaj tracą swoje naturalne prawa. Pomimo męskiego punktu widzenia,
sztuka Bogacza jest przede wszystkim… komedią. Bo tylko przez śmiech ojcowie mogą oswoić cały ten swój tragicznie śmieszny los.
REŻYSER:
Łukasz Witt-Michałowski ukończył Wydział Aktorski krakowskiej PWST (filia we Wrocławiu) w 1998
roku oraz Wydział Reżyserii Teatralnej w Hessische Theaterakademie we Frankfurcie nad Menem
w 2004 roku. W Niemczech reżyserował m.in. Mrożka, Villguista, Gombrowicza. W 2005 roku wystawił
„Tangen”, przedstawienie na motywach „Głodu” Knuta Hamsuna w Teatrze Witkacego w Zakopanem oraz
„Pustynię” Tankreda Dorsta w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Za spektakl „Kamienie w kieszeniach”,
zrealizowany w 2006 roku, otrzymał Grand Prix Publiczności na Festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie
i Anioła Publiczności na II Wiosennym Festiwalu Teatralnym w Bielsku-Białej. W 2009 r. z rąk Ministra
Sprawiedliwości otrzymał wyróżnienie za zasługi w pracy penitencjarnej za projekt Teatr „Pod celą”,
w którym stworzono spektakl „Lizystrata”. Pomysłodawca i dyrektor Sceny Prapremier InVitro. Za
pierwszy spektakl wystawiony w jej ramach – „Nic co ludzkie” – otrzymał wraz z Pawłem Passinim
i Piotrem Ratajczakiem wyróżnienie na XIV Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki
Współczesnej oraz Pierwszą Nagrodę Specjalną na X Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Niezależnych
w Ostrowie Wielkopolskim. Sztuka w jego reżyserii „Ostatni taki ojciec” zdobyła Główną Nagrodę na
XV Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, sam reżyser otrzymał zaś
nagrodę indywidualną w tym samym konkursie; dodatkowo przedstawienie otrzymało nagrodę na
VIII Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy oraz jeden mieszek od jurorów (Andrzeja Dziuka), Nagrodę
Publiczności i wyróżnienie Dziennikarzy na XII Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej
„Interpretacje” w Katowicach. W ramach Sceny Prapremier InVitro wyreżyserował także spektakle „Pool
(no water)” i „Zły”. W 2009 i 2010 został laureatem nagrody Prezydenta Miasta Lublin za upowszechnianie
kultury. W Teatrze Centralnym w Lublinie w 2010 wyreżyserował wspólnie z Ryszardem Kalinowskim
„Głód Knuta Hamsuna”, a rok później „Śmierć szczęśliwą” Alberta Sumaka w ramach Sceny Prapremier
InVitro oraz „Bitwę o Nangar Khel” Artura Pałygi w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej. W 2012 roku
wyreżyserował „Aporię 43” Artura Pałygi w ramach Sceny Prapremier InVitro a w 2013 spektakl „Liza”
na podstawie „Wiecznego męża” F.Dostojewskiego, w którym wystąpili m.in.: Mariusz Bonaszewski
(Teatr Narodowy), Matylda Damięcka i Jarosław Tomica.
OBSADA:
Jan Nowicki na dużym ekranie zadebiutował u Andrzeja Wajdy w „Popiołach” potem u Jerzego
Skolimowskiego w „Barierze”. W 1969 roku aktor zagrał Ketlinga w adaptacji powieści Henryka
Sienkiewicza „Pan Wołodyjowski” Jerzego Hoffmana. W kolejnych latach Nowicki zagrał pamiętne
role u największych osobowości polskiego kina artystycznego: Wojciecha Jerzego Hasa, Krzysztofa
Zanussiego, Andrzeja Żuławskiego, Wojciecha Marczewskiego, Piotra Szulkina, Tadeusza Konwickiego,
Filipa Bajona czy Edwarda Żebrowskiego. Wielką popularność zapewnił Nowickiemu film „Anatomia
miłości” Romana Załuskiego. Jednak największą sławę zdobył dzięki roli życiowo przegranego szulera,
tytułowego „Wielkiego Szu” w kryminale Sylwestra Chęcińskiego. Jan Nowicki przez lata był związany
z krakowskim Starym Teatrem, gdzie grał u takich reżyserów jak Konrad Swinarski, Jerzy Jarocki, Andrzej
Wajda. Jan Nowicki jest też autorem książek: „Między niebem a ziemią”, „Droga do domu” (współautor:
Rafał Wojasiński), „Mężczyzna i one”, „Białe Walce” a także wierszy, tekstów piosenek i kolęd.
fot. Maciej Rukasz
Przemysław Sadowski ukończył Wydział Aktorski Łódzkiej Szkoły Filmowej,
Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera. Już podczas studiów
zadebiutował na deskach Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi we „Śnie nocy
letniej” (1997). Od tamtego momentu przez kolejne dwa lata był związany
właśnie z tym teatrem. Ma za sobą także występy w Teatrze Polskim
w Szczecinie oraz warszawskich teatrach takich jak Scena Prezentacje, Teatr
Dramatyczny, Teatr Capitol, Komedia i Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego.
Debiut filmowy Sadowskiego przypadł na rok 1999 w filmie „Pierwszy
milion”. Następnie zagrał w produkcjach, takich jak „Enduro Bojz”, „Strefa
ciszy”, „Tam gdzie żyją Eskimosi”, „Polonaise”. Występuje także w serialach
telewizyjnych, m.in.: „Na dobre i na złe”, „W pustyni i w puszczy”, „Więzy
krwi”, „Fala zbrodni” „Londyńczycy”, „Samo życie”, „Magda M.”, „Czas honoru”,
„Na krawędzi”. Na dużym ekranie zagrał min. w superprodukcji „Tylko mnie
kochaj” Ryszarda Zatorskiego, w produkcji brytyjskiej „Outlanders”, filmie
sensacyjnym „Sęp” Eugeniusza Korina oraz „Układzie zamkniętym” Ryszarda
Bugajskiego.
Karol Wróblewski absolwent Wydziału Aktorskiego PWSFTviT w Łodzi
z 1999 roku. Przez wiele lat związany był z Teatrem Studio w Warszawie,
w którym zagrał między innymi w: „Prze(d)stawieniu” (reż. Agata DudaGracz), „Bitwie pod Grunwaldem” (reż. Marek Fiedor), „Nienasyceniu” (reż.
Tomasz Hynek) oraz „Oczarowaniu” (reż. Marek Fiedor).
Grał na deskach Teatru na Woli w Warszawie („Wieczór trzech króli”, reż.
Andrzej Wiśniewski; „Wyścig spermy”, reż. Maciej Kowalewski), łódzkiego
Stowarzyszenia Teatralnego – Teatr 77 („Suknia ślubna”, reż. Eduard
Tolentino), warszawskiego Teatru Żydowskiego („Skrzypek na dachu”, reż.
Jan Szurmiej), Teatru Rampa („Siódme mniej kradnij”, reż. Jan Szurmiej),
w Laboratorium Dramatu („Maestro”, reż. Anna Smolar). Obecnie można go
zobaczyć na deskach Teatru Polonia i Och Teatru w Warszawie („Darkroom”,
reż. Przemysław Wojcieszek; „Metoda”, reż. Piotr Łazarkiewicz; „Miłość
blondynki”, reż. Krystyna Janda) oraz w Teatrze Dramatycznym scenie Na
Woli w spektaklu „Nasza klasa” Tadeusza Słobodzianka, w reż. Ondreia
Spisaka, za którą został wyróżniony nagrodą na 51-ych Kaliskich Spotkaniach
Teatralnych, tzw. Festiwal Sztuki Aktorskiej. Zagrał także w filmie „Zutaten
fur traume” Gordiana Maugga oraz w serialach telewizyjnych.
fot. Maciej Rukasz
Jarosław Tomica pierwsze kroki na scenie stawiał w spektaklach Jana Dormana w Teatrze
Lalek Banialuka w Bielsku-Białej. W 1986 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę
Teatralną w Warszawie na Wydziale Lalkarskim. Po ukończeniu szkoły podjął pracę
w Lubelskim Teatrze Lalki i Aktora, w którym zagrał w okresie dwunastu lat w około
trzydziestu przedstawieniach. W tym czasie współpracował także z Ośrodkiem Praktyk
Teatralnych Gardzienice, biorąc udział w spektaklach „Protopop Awwakum” i „Carmina
Burana”. W 1996 roku odszedł z Teatru Lalek i został jednym z założycieli Kompanii
Teatr. Z formacją tą oraz Teatrem Provisorium realizował spektakle „Ferdydurke”,
„Niepokoje wychowanka Törlessa”, „Do piachu”, „Homo Polonicus”, „Transatlantyk”, „Idź
w noc, Margot” i „Emigranci”. Spektakle tej formacji grane były w większości państw
europejskich, a także w Stanach Zjednoczonych, Japonii, Korei czy Egipcie, odnosząc
wszędzie ogromny sukces. Odtwórca jednej z głównych ról w spektaklu „Liza” Sceny
Prapremier InVitro (w obsadzie: Mariusz Bonaszewski, Matylda Damięcka), który
zakwalifikował się do programu Teatr Polska w 2014 roku.
Arkadiusz Cyran na deskach scenicznych od 1998 r., aktor filmowy i teatralny, instruktor,
reżyser poeta, dramaturg. Obecnie zatrudniony we wrocławskim teatrze Ad Spectatores,
współpracuje z redakcją czasopisma „Rita Baum”, sceną wrocławskiego Centrum Kultury
Impart, pisze i reżyseruje dla Dolnośląskiego Teatru Młodego Widza. Zagrał m.in.
w spektaklach: „Sen nocy letniej” (reż. Robert Czechowski, 2001), „Ptaki” (reż. Mirosław
Kocur, 2002), „Jak wam się podoba” (reż. Robert Czechowski, 2003), „Woyzek” (Maja
Kleczewska, 2005), „Historia Komunizmu” (reż. Józef Czajlik, 2006), „Pan Poduszka” (reż.
Zbigniew Najmoła, 2007), „Ferdydurke (reż. Wojciech Kościelniak, 2008), „Ostatni taki
ojciec” reż. Łukasz Witt-Michałowski, 2009, Scena Prapremier InVitro), „Bracia przeklęci”,
„P.” (reż. Macij Masztalski, 2013), „Korekta”, „Wymaz”, „Drut Minkowskiego” (reż. Andrzej
Ficowski, 2013-2014). Jest także aktorem filmowym, dotychczas wystąpił w „Komorniku”
Feliksa Falka, „Drodze do raju” Gerwazego Reguły, „Księstwie” Andrzeja Barańskiego,
„Basi z podlasia” Aleksandra Dembskiego, czy „Kamczatce” Jerzego Kowynia. Wystąpił
także w wielu serialach.
Dariusz Jeż jednym z ważniejszych w jego karierze spektakli jest „Zły” w reż. Łukasza
Witt-Michałowskiego. Sztuka oparta jest na autentycznych przeżyciach i doświadczeniach
Dariusza Jeża, obecnie aktora, który w przeszłości zajmował się działalnością przestępczą,
za którą otrzymał i odsiedział kilkuletni wyrok. Podczas odbywania kary w Areszcie
Śledczym w Lublinie spotkał reżysera teatralnego Łukasza Witt-Michałowskiego. W ten
sposób rozpoczęła się autentyczna opowieść o byłym przestępcy, który dzięki spotkaniu
ze sztuką odmienił swoje życie. Spektakl „Zły” dotychczas wystawiany był wielokrotnie
w Europie oraz Meksyku i Kolumbii. Jeż zagrał jedną z głównych ról w spektaklu „Ostatni
taki ojciec” Sceny Prapremier InVitro zdobywając wraz z całą obsadą i twórcami główną
nagrodę w XV Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Inne spektakle, w których wystąpił to: „Już się ciebie nie boję, Otello” w reż. Joanny
Lewickiej oraz „Zwierzątka małe zwierzenia” i „Ala ma sen” w reż. Pawła Passiniego
(neTTheatre).
TEATR:
Scena Prapremier InVitro to pierwszy w Polsce teatr, którego wszystkie realizacje mają charakter prapremierowy. Teksty wystawiane na deskach sceny są za każdym
razem ich pierwszą odsłoną w kraju. Zgodnie z definicją in vitro (łac. w szkle), misją teatru jest funkcjonowanie poza organizmem teatru instytucjonalnego, a więc „praca
z żywymi komórkami wyizolowanymi z organizmu macierzystego”. Scena Prapremier InVitro działa w Lublinie od grudnia 2007 roku w Centrum Kultury w Lublinie. InVitro
zaprasza do współpracy najciekawszych twórców młodego pokolenia, a także uznanych już reżyserów, dramaturgów i aktorów, którzy mierzą się z nieprezentowanymi
wcześniej w Polsce tekstami.
Kontakt:
Monika Stolat
M: +48 519 122 799
E: [email protected]
www.scenainvitro.eu
facebook.com/scenaprapremierinvitro