Zad.Rem.i rewal.Renes.Dworu Obronn. w Szymbarku

Transkrypt

INWESTBUD
Obsługa Procesów Inwestycyjnych
ul. Wyspiańskiego 22, 33-300 Nowy Sącz, tel. fax. (0-18) 443 88 97 wew. - 147
nr 1 DLA ORGANU AAB
nr 2 DLA ORGANU PINB
nr 3 ARCHIWALNY INWESTORA
nr 4-6 ROBOCZY INWESTORA
PROJEKT BUDOWLANY – tom III/A
obiekt:
REWALORYZACJA ZABYTKOWEGO ZESPOŁU
RENESANSOWEGO DWORU OBRONNEGO
adres:
Szymbark – Gmina Gorlice
lokalizacja:
działka nr 1723/2 w obrębie Szymbark
inwestor:
MUZEUM OKRĘGOWE W NOWYM SĄCZU
z siedzibą w Nowym Sączu przy ulicy Lwowskiej 3, 33-300 Nowy Sącz
opracowanie:
DWÓR OBRONNY - KASZTEL
ARCHITEKTURA
projektant:
mgr inŜ. arch. Andrzej JEś
zespól projektowy:
mgr inŜ. arch. Joanna PARADOWSKA
techn. bud. Jan MATRAS
sprawdził:
mgr inŜ. arch. Dariusz SEDIWY
Nowy Sącz – sierpień – 2oo8 roku
Zawartość tomu IV:
- projekt prac konserwatorskich
- opis techniczny architektury
- renesansowy dwór obronny w Szymbarku
program prac konserwatorskich
- część graficzna architektury:
Rys. nr A-1
Rzut piwnic
Rys. nr A-1
Rzut parteru
Rys. nr A-3
Rzut piętra
Rys. nr A-4
Przekrój C1-C1
Rys. nr A-5
Przekrój 1-1, widok
Rys. nr A-15
Pierzeje
Skala
Skala
Skala
Skala
Skala
Skala
1:50
1:50
1:50
1:50
1:50
1:200
ZABYTKOWY ZESPÓŁ RENESANSOWEGO DWORU OBRONNEGO – SZYMBARK _opis techniczny
TOM III/A : DWÓR OBRONNY - KASZTEL
strona
-2-
PROJEKT PRAC KONSRWATORSKICH
R E N E S A N S O WY D W Ó R O B R O N N Y W S Z Y M B A R K U
PROGRAM PRAC KONSERWATORSKICH
UWAGI WSTĘPNE.
Budynek jest obiektem zabytkowym w myśl ustawy „O ochronie zabytków i opiece nad zabytkami”, Dz. U. nr
23 VII 2003 r. Nr 162, poz. 1568. z nowelizacją z dn. 24 II 2006 r. o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad
zabytkami oraz o zmianie ustawy o samorządzie województwa (Dz. U. z 2006 r. Nr 126, poz. 875)
i z tego tytułu jest on objęta opieką prawną, a wszelkie wobec niego przedsiębrane działania odbywać się mają za
zezwoleniem Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Krakowie – Delegatura w Nowym Sączu Budynek figuruje
w rejestrze zabytków pod numerem A-34 z dnia 3.11.1971r.(A- 551dla byłego województwa nowosądeckiego)
, określającą granicę ochrony konserwatorskiej na całość zabudowy.
Wszystkie prace konserwatorskie powinny być wykonywane pod kierunkiem dyplomowanego konserwatora
zabytków a firma przeprowadzająca remont posiadać praktykę i zezwolenia na wykonywanie prac przy obiektach
zabytkowych.
Stosowane materiały i technologie muszą spełniać wymagania techniczne, normowe, estetyczne i uŜytkowe, posiadać
stosowne atesty, aprobaty, certyfikaty zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Działania dodatkowe wynikłe w trakcie prac konserwatorskich a nie ujęte w niniejszym programie powinny być
rozstrzygnięte w wyniku komisji konserwatorskiej po uprzednim powiadomieniu odpowiednich Urzędów Konserwatorskich.
Przed rozpoczęciem prac naleŜy wykonać dokumentację fotograficzną stanu zachowania obiektu. Wszystkie
etapy prac powinny być dokumentowane fotograficznie.
Wykonawcy powinni prowadzić dziennik prac konserwatorskich.
OPIS OBIEKTU
Dwór obronny murowany z miejscowego kamienia łamanego z dodatkiem cegły, tynkowany. Dwór jest
podpiwniczony, dwukondygnacyjny, wzniesiony na rzucie prostokąta. We wszystkich czterech naroŜach posiada baszty
alkierzowe, na wysokości piętra wystające przed lico murów, wsparte na kamiennych konsolach. Budynek zwieńczony jest
attyką arkadową z sterczynami, pokrytą dekoracją sgraffitową. Dach – pogrąŜony, kryty blachą.
Kasztel wzniesiono w dwóch etapach. Powstał on w II ćwierci XVI wieku, najpóźniej do jego połowy. Z drugiej fazy
budowy prowadzonej w latach ok. 1585-1590 pochodzi kamieniarka, attyka wraz z dekoracją sgraffitową i klatka schodowa w
alkierzu pd. - zach. Wzniesiona budowla posiadała charakter reprezentacyjno-mieszkalny i obronny. Funkcja obronności
kasztelu widoczna w jego usytuowaniu, wyposaŜeniu go w zróŜnicowany system strzelnic, machikuły oraz w oszczędnym
uŜyciu otworów w przyziemiu i ogólnej surowości bryły. Poprzez swoje połoŜenie na szkarpie nad brzegiem rzeki Ropy zyskał
ponadto niezwykłe walory krajobrazowe.
Dwór obronny w Szymbarku ze względu na swoją unikatową architekturę naleŜy do najcenniejszych zabytków architektury
wczesno-renesansowych, obronnych dworów w Polsce. Wyjątkowość ta przejawia się w połączeniu nowych rozwiązań
formalnych jak: wywodzące się z Włoch symetryczne ukształtowanie bryły z czterema naroŜnymi basztami alkierzowymi oraz
zastosowanie attyki i sgraffita z tradycyjnym, średniowiecznym układem przestrzennym wnętrza. W ciągu wieków bryła
kasztelu nie uległa większym zmianom. Wtórne elementy takie jak: przypory dodane w XVII w. wzmacniające konstrukcję
budynku i nowe ściany działowe we wnętrzu, w czasie prac remontowo-konserwatorskich w latach 50. i w 1978 r. zostały
usunięte. Tym samym przywrócony został pierwotny XVI w. charakter dworu.
DANE INWENTARYZACYJNE KASZTELU
Kubatura obiektu - 4830 m3
Powierzchnia zabudowy – 329,52 m2
Powierzchnia uŜytkowa – 720,26 m2
Wysokość budynku – 13,57 m
Piwnice:
Dwa pomieszczenia o powierzchni: 34,78 m2 i 34,23 m2
Sień – 31,28 m2
Powierzchnia całkowita: ok. 310 m2
Parter:
Sień – pow. 49,72 m2
Dwie sale o powierzchni: 47,23 m2 i 44,23 m2
Powierzchnia całkowita: 309,5 m2
Piętro:
Dwie sale o powierzchni: 111,70 m2 i 64,67 m2
Powierzchnia całkowita: 329,52 m2
strona
-3-
ZAŁOśENIA OGÓLNE
NaleŜy bezwzględnie zachować detale architektoniczne w wystroju zewnętrznym i wnętrzach kasztelu oraz
polichromie ścienne w alkierzach. Przy rekonstrukcji kamieniarki uŜyć oryginalnych elementów wyposaŜenia znajdujących się
w kasztelu.
Projekt adaptacji zabytku powinien uwzględniać i eksponować XVI w. charakter szlacheckiego dworu obronnego.
Proponowane zabiegi konserwatorskie mają na celu ograniczenie przyczyn niszczących substancję zabytkową i
usunięcie nieodpowiednich materiałów uŜytych do wcześniejszych napraw .
Proponuje się wszystkie prace naprawczo– konserwatorskie wykonać przy zastosowaniu gotowych materiałów i
technologii najlepiej firm np. KEIM, BAYOSAN, ISPO, KABE, REMMERS, TUBAG (lub inne).1
Dokładna technologia z doborem odpowiedniego materiału powinna być ustalona w wyniku konsultacji z przedstawicielem w/w
firmy.
WNIOSKI I ZAŁOśENIA KONSERWATORSKIE.
Zakres planowanych prac konserwatorskich przewiduje prace w trzech kierunkach:
o badawczym- uzupełnienie badań i ekspertyz.
o technicznym- wstrzymującym procesy niszczące,
o estetycznym- przywracającym utracony wygląd.
W zakresie prac badawczych proponuje się następujące działania:
- przebadanie alkierza płd-wsch. pod kątem odgruzowania go,
- wykonanie dodatkowych badań konstrukcyjnych,
- wykonanie badań chemicznych zapraw , pigmentów i spoiw,
- przebadanie górnych partii ścian w salach na piętrze pod kątem
znalezienia reliktów fryzu podstropowego,
- wykonanie badań stopnia zawilgocenia i zasolenia tynków .
W zakres prac technicznych będą wchodzić następujące działania:
usuniecie niefachowych napraw i reperacji,
wykonanie niezbędnych osuszeń i odwodnień,
wykonanie instalacji elektrycznej , centralnego ogrzewania, klimatyzacji, alarmowej, ppoŜ, teletechnicznej i sieci
komputerowej.
Instalacje nie powinno niszczyć substancji zabytkowej obiektu . Kable naleŜy schować w nowe tynki.
Aparatura klimatyzacyjna nie moŜe konkurować z architekturą i zabytkowym detalem.
poprawienie starych i wykonanie nowych ciągów komunikacyjnych,
połoŜenie nowych zapraw renowacyjnych, uzupełnienie tynków oraz wykonanie podkładów malarskich,
konserwacja oraz częściowa rekonstrukcja kamieniarki i detalu architektonicznego, profili i gzymsów,
W zakresie prac estetycznych będą wchodzić następujące działania:
- przegląd i ewentualne uzupełnienia tynków zewnętrznych
- opracowanie powierzchni nowych wypraw tynkarskich,
- przegląd i ewentualne uzupełnienia dekoracji sgrafitowej ,
rekonstrukcja ubytków detalu architektonicznego i kamieniarki,
uzupełnienie ubytków dekoracji malarskiej w alkierzach,
prace malarskie i ewentualne rekonstrukcje w salach na
piętrze.
Piwnice
NajwaŜniejszymi działaniami w ramach konserwacji technicznej będzie usuniecie niektórych czynników
powodujących niekorzystne zmiany estetyczne oraz powodujące zniszczenia strukturalne. Dlatego przed rozpoczęciem prac
konserwatorskich naleŜy zapoznać się ze stopniem zawilgocenia fundamentów i gruntu oraz podjąć decyzje związane z
ewentualnym osuszeniem dolnych partii murów w piwnicach głównie od strony zachodniej i północnej oraz wykonanie
skutecznej izolacji.
Wydaje się, Ŝe najlepszym rozwiązaniem byłoby wykonanie izolacji pionowej z zastosowaniem geomembrany
Tefond Darain wykonanej z wytłaczanego polietylenu o duŜym zagęszczeniu kubełków nakrytych geotkaniną poliestrową
drenującą. Proponuje się zastosować materiały firmy Tegola Polonia lub inne2. Membranę naleŜy załoŜyć tkaniną do muru.
Izolacja musi wystawać ponad poziom otoczenia tak aby skutecznie oddawała wilgoć. Odsłonięty i zabezpieczony fundament
naleŜy zasypać najlepiej keramzytem frakcji: 4-8 mm i 8-16 mm gr. min. 10 cm warstwowo zagęszczanym. WaŜne jest oby
1
Materiały i technologie muszą spełniać wymagania techniczne, normowe, estetyczne i uŜytkowe, posiadać
2
strona
-4-
zasyp zakryć warstwą gruntu przepuszczalnego- z piasku lub Ŝwiru. Zaleca się w celu ułatwienia wykonywania prac wykonać
pomiędzy keramzytem a geomembraną usztywnienie ze styropianu ekstrudowego o gr. 5cm.
Zabezpieczenie przeciwwilgotnościowe fundamentów zapewniałoby trwałość planowanych prac
konserwatorsko- remontowych. Sygnalizowany problem wymaga osobnego, specjalistycznego opracowania , a
ostateczna decyzja powinna zapaść na Komisji konserwatorskiej .
W ramach likwidacji źródeł zawilgocenia budynku naleŜy na zewnątrz wykonać odpowiednie wyprofilowanie
najbliŜszego otoczenia ze skutecznym odprowadzeniem wód opadowych jak najdalej od obiektu.
NaleŜy to uwzględnić przy projektowaniu suchej fosy i pomostu od strony północnej .
Głównym załoŜeniem konserwacji estetycznej będzie dąŜenie do przywrócenia utraconych walorów estetycznych.
Proponuje się poprzez zabiegi konserwatorskie przywrócić kamieniowi pierwotną wytrzymałość, naturalną kolorystykę, a
spoinom dodatkowo fakturę. Dotyczy to zarówno ścian sklepienia jak teŜ kamiennych portali .
W zakres konserwacji estetycznej będzie wchodziło równieŜ wypełnienie ubytków w kamieniu i fugach. Wszystkie ubytki powinny zostać
uzupełnione kitem mineralnym, najlepiej gotowym, barwionym w masie z odpowiednio opracowaną fakturą powierzchni. Kity fakturą i
kolorem nie powinny wyróŜniać się z otoczenia .
Wszystkie wcześniejsze przemurowania, jeŜeli zajdzie taka potrzeba, proponuje się scalić kolorystycznie stosując
transparentne farby.
Kamienną posadzkę po ułoŜeniu proponuje się poddać hydrofobizacji.
Parter
Istniejące klatki schodowe –renesansowa w alkierzu płd-zach. oraz z lat 70-tych XX wieku w alkierzu płn-zach. nie
spełniają wymogów technicznych odpowiadającym klatkom w obiektach uŜyteczności publicznej . W związku z tym
zachodzi konieczność zaprojektowania i wykonania stylowej drewnianej klatki schodowej w sieni parteru . Konstrukcja
Ŝelbetowa obłoŜona drewnem dębowym. Prace te wymagają osobnego projektu.
Zaprojektować naleŜy równieŜ windę towarowo - osobową. MoŜliwe jest umiejscowienie tej windy w alkierzu płnzach. bądź w alkierzu płn –wsch po wyburzeniu schodów z lat 70-tych XXw. Ostateczna decyzja powinna zapaść na komisji
konserwatorskiej ,której przedstawione zostaną analizy i stosowne projekty .
Zaleca się wykonać przejście między alkierzem płn-zach. a salą na parterze.
Proponuje się równieŜ przebadać zagruzowany alkierz płd.wsch . pod kątem umieszczenia w nim wspomnianej windy
bądź pomieszczenia magazynowego .NaleŜy wykonać stosowne badania sondaŜowe oraz analizy konstrukcyjne . W
przypadku gdyby alkierza nie udało się odgruzować - wnękę w ścianie południowej sieni naleŜy poddać konserwacji
technicznej i estetycznej oraz wyeksponować.
Renesansowe schody z cegły palcówki w pd.- zach. alkierzu z parteru na piętro naleŜy poddać konserwacji technicznej i
estetycznej.
Poddać konserwacji technicznej i estetycznej XVI w. portale drzwiowe. Po osadzeniu niezbędna jest częściowa
rekonstrukcja kamieniarki portali.
W sieni proponuje się wykonać podłogę z płyt kamiennych piaskowcowych o wymiarach 50x 50cm gr.4cm w układzie
regularnym .Dopuszcza się równieŜ moŜliwość zastosowania na podłogę ceramiki bądź kostki dębowej .Ostateczna decyzja
powinna zapaść na komisji konserwatorskiej.
Natomiast w salach zaleca się podłogę z drewna twardego np: dębu. Prace te wymagają osobnego projektu .
Zaprojektować, wykonać i osadzić naleŜy równieŜ ławy podokienne.
Piętro
Proponuje się przeprowadzić dodatkowe badania odkrywkowe na obecność malowanego fryzu podstropowego w
duŜej i małej sali. ( są świadkowie ,którzy pamiętają , Ŝe widzieli przed II wojną malowidła – niestety dokumentacje
konserwatorskie z lat 50-tych i 70-tych tego nie potwierdzają) .Gdyby udało się znaleźć fragmenty malowideł to proponuje
się poddać je konserwacji , a całość dekoracji zrekonstruować. Ostateczna decyzja powinna zapaść na komisji
konserwatorskiej .
W alkierzach wszystkie elementy detalu architektonicznego wytypowane do konserwacji, a groŜące odpadnięciem naleŜy
wstępnie zabezpieczyć. Istniejące kominki poddać konserwacji technicznej i
estetycznej.
Fragmenty oryginalnej polichromii w dwu alkierzach naleŜy poddać kompleksowej konserwacji .Odnośnie
rekonstrukcji dekoracji malarskiej – decyzja powinna zapaść na komisji konserwatorskiej .
NaleŜy poddać konserwacji technicznej i estetycznej XVI w. portal pomiędzy salami . Po osadzeniu na osi ściany
poprzecznej niezbędna jest częściowa rekonstrukcja kamieniarki portalu.
Osadzić i poddać pełnej konserwacji naleŜy kominki . Tu równieŜ niezbędna jest częściowa rekonstrukcja detalu
rzeźbiarskiego .
W mniejszej sali zaleca się wykonać podłogę z płyt kamiennych piaskowcowych o wymiarach 50x 50cm gr.4cm w
układzie regularnym. Dopuszcza się równieŜ moŜliwość zastosowania na podłogę ceramiki bądź desek dębowych lub
jesionowych .Ostateczna decyzja powinna zapaść na komisji konserwatorskiej.
Natomiast w duŜej sali zaleca się podłogę z drewna twardego np: dębu lub jesionu -szerokie deski bądź drewno w
układzie taflowym . Ostateczna decyzja powinna zapaść na komisji konserwatorskiej .
W alkierzach posadzka ceramiczna.
Rysunki szczegółowe podług w projekcie architektonicznym .
Zaprojektować, wykonać i osadzić naleŜy równieŜ ławy podokienne.
strona
-5-
ELEWACJE ZEWNĘTRZNE
Tynki
Proponuje się pobrać materiał do badań chemicznych określających stopień zasolenia muru zwłaszcza w partiach przyziemia.
Określenie stopnia zasolenia wypraw murarskich, wskaŜe na jakiej powierzchni naleŜy załoŜyć tynki renowacyjne–
szerokoporowe.
Wszystkie pęknięcia muru muszą zostać przebadane przez specjalistę- konstruktora, i zabezpieczone wg
jego wskazań. Prace te wymagają osobnego opracowania.
Powierzchnia tynku powinna zostać oczyszczona z zabrudzeń. NaleŜy zrezygnować z zastosowania metod czyszczących
wspomaganych wodą. W ten sposób uniknie się nasączania muru i uruchamiania róŜnego rodzaju procesów
chemicznych (wynoszenie soli na powierzchnię). Proponuje się zastosować kontrolowane czyszczenie w systemie CE- PE
z odpowiednio dobranym materiałem ściernym.
Od strony zachodniej proponuje się niewielkie odsłonięcie murów natomiast od północnej wykonanie suchej
fosy oraz drewnianego pomostu .Wyprofilowanie terenu oraz wykonanie pomostu wymaga osobnego projektu .
Portal wejściowy i obramienia okienne
W elewacji wschodniej konieczne jest wykonanie kamiennego obramienia dla okna na piętrze – zgodnie z projektem
wykonanym w 1963 roku przez PKZ- Kraków.
WaŜny etap prac z zakresu konserwacji estetycznej to uzupełnienie ubytków. Do drobnych uzupełnień najlepiej
zastosować gotowe kity mineralne barwione w masie. Natomiast elementy o rozległych ubytkach powinny być
zastąpione z tego samego gatunku kamienia z wiernym odtworzeniem kształtu i obróbki powierzchni. Zniszczone spoiny
kamieniarki naleŜy zastąpić nowymi wykonanymi z zabarwionej fugi renowacyjnej. Powierzchnia spoin powinna być
opracowana gładko tak aby wtopiła się w otoczenie. Po konserwacji kamieniarkę zabezpieczyć środkiem
krzemoorganicznym hydrofobowo-wzmacniającym. Środek ten proponuje się nanosić pędzlem lub przez natrysk aŜ do
momentu nasycenia struktury kamienia. Przewiduje się nieznaczny retusz kitów (przy konieczności scalenia
kolorystycznego).
Sgraffito
NaleŜy dokonać przeglądu stanu zachowania dekoracji sgraffitowej . Była ona poddanagruntownej konserwacji w latach 80tych XXwieku .
Wszystkie elementy odspojone od podłoŜa a przeznaczone do zachowania naleŜy wstępnie zabezpieczyć opaskami z
zaprawy mineralnej ,a następnie podkleić.
Rekonstrukcje brakujących elementów naleŜy odtworzyć wg zachowanych wzorów. Do rekonstrukcji dopuszcza się
uŜycie gotowych materiałów mineralnych przeznaczonych specjalnie do tego typu prac.
Attyka
Rekonstrukcje brakujących elementów naleŜy odtworzyć wg zachowanych wzorów. Do rekonstrukcji duŜych
powierzchni dopuszcza się uŜycie gotowych materiałów mineralnych przeznaczonych specjalnie do tego typu prac.
NaleŜy dokonać przeglądu obróbek blacharskich .
Więźba dachowa
Gruntownemu przeglądowi naleŜy poddać więźbę dachową . Decyzję o dezynsekcji czy teŜ impregnacji powinna
zapaść na komisji konserwatorskiej .Z uwagi na siedlisko nietoperzy naleŜy zachować szczególną ostroŜnośc.
Pokrycie dachu
NaleŜy dokonać przeglądu miedzianego pokrycia i obróbek blacharskich .
PROPONOWANE DZIAŁANIA KONSERWATORSKIE
Piwnice:
Zaprojektować w piwnicach oraz sieni:
•
instalację elektryczną,
•
instalacje alarmowe – włamania i poŜaru,
•
instalację co ,
•
klimatyzację,
•
sanitariaty.
W poziomie piwnic zaleca się posadzki z płyt kamiennych piaskowcowych o układzie regularnym . Płyty o wymiarach
45x45x4cm.
Ściany i sklepienia piwnic naleŜy poddać konserwacji estetycznej.
Kamieniarkę portali w obu pomieszczeniach oraz wnękę w ścianie północnej jako pozostałość pierwotnego wejścia do
piwnicy równieŜ naleŜy poddać konserwacji estetycznej.
Wykończenie estetyczne sanitariatów – płytki, terrakota - powinno harmonizować z zabytkowym charakterem obiektu .
Parter:
1.NaleŜy zaprojektować :
•
•
instalację centralnego ogrzewania,
•
klimatyzację,
•
instalacje alarmowe – włamania i poŜaru,
•
instalację teletechniczną,
•
instalację sieci komputerowej.
2. Zaprojektować naleŜy równieŜ windę towarowo - osobową.
strona
-6-
3. Proponuje się przebadać zagruzowany alkierz płd.wsch . pod kątem umieszczenia w nim wspomnianej windy .
W przypadku gdyby alkierza nie udało się odgruzować - wnękę w ścianie południowej sieni naleŜy poddać konserwacji i
wyeksponować.
4.Krętą klatkę schodową w alkierzu pn. – wsch. naleŜy przeprojektować. W przypadku nie uzyskania odpowiednich
certyfikatów bezpieczeństwa naleŜy rozwaŜyć moŜliwość zburzenia schodów i umieszczenia w alkierzu windy osobowej
.Natomiast właściwą klatkę naleŜy zaprojektować w sieni .
Propozycja ta wymaga przeprowadzenia dodatkowych badań i analiz .
5.Renesansowe schody z cegły palcówki w pd.- zach. alkierzu z parteru na piętro naleŜy poddać konserwacji technicznej i
estetycznej.
6.Poddać konserwacji technicznej i estetycznej XVI w. portale drzwiowe. Po osadzeniu niezbędna jest częściowa
rekonstrukcja kamieniarki portali.
7.W sieni zaleca się wykonać podłogę z płyt kamiennych piaskowcowych o wymiarach 50x 50cm gr.4cm w układzie
regularnym .
Dopuszcza się równieŜ moŜliwość zastosowania na podłogę ceramiki bądź kostki dębowej .Ostateczna decyzja powinna
zapaść na komisji konserwatorskiej.
Natomiast w salach zaleca się podłogę z drewna twardego np.; dębu. Prace te
wymagają osobnego projektu .
8.Zaprojektować, wykonać i osadzić naleŜy ławy podokienne.
Piętro:
1. NaleŜy zaprojektować:
•
•
instalację centralnego ogrzewania,
•
klimatyzację,
•
instalację alarmowe – włamania i poŜaru,
•
instalację teletechniczną,
•
instalację sieci komputerowej.
2. W holu proponuje się podłogę z płyt kamiennych piaskowcowych o wymiarach 60x 60cm gr.4cm w układzie
regularnym .
Rysunek szczegółowy posadzki w projekcie architektonicznym .
Natomiast w duŜej sali podłogę z twardego drewna - szerokie deski bądź drewno w układzie taflowym .Ostateczna
decyzja powinna zapaść na komisji konserwatorskiej .
W alkierzach posadzka ceramiczna.
Rysunki szczegółowe podług w projekcie architektonicznym .
3. Pomiędzy salami na osi ściany poprzecznej naleŜy zrekonstruować portal z piaskowca , ściśle według
zachowanych profili węgarów i nadproŜy. Po osadzeniu niezbędna jest częściowa rekonstrukcja kamieniarki portalu.
Rysunek szczegółowy portalu w projekcie architektonicznym .
4.Zaleca się obłoŜenie drewnem Ŝelbetowych stropów w obydwu salach. Rysunek szczegółowy stropów kasetonowych w
projekcie architektonicznym .
5.
W alkierzu pd. - zach. naleŜy zaprojektować balustradę przy renesansowych schodach. Rysunek szczegółowy w
projekcie architektonicznym .
6 .W alkierzu pn. – zach. naleŜy zaprojektować i wyeksponować właz do pomieszczenia na niŜszej kondygnacji. Rysunek
szczegółowy w projekcie architektonicznym .
PROGRAM PRAC KONSERWATORSKI
PIWNICE
Wątek kamienny
1. Oczyszczenie wstępne kamienia (na sucho).
2. Usunięcie nieudolnych kitów.
3. Usunięcie spoin- ręczne odkucie cementowych spin
4. Wstępne wzmocnienie kamienia w miejscach osypywania środkiem silikonowym o nazwie- SARSIL- H, Zakłady
Chemiczne „Silikony Polskie” Sp. Zo.o. w Nowej Sarzynie, (stosując nasączanie lokalnie zniszczeń pędzlem).
5. Odczyszczenie kamienia:
-ręczne szczotkami mosięŜnymi, noŜami szewskimi.
-ewentualne doczyszczenie chemiczne – dobór środka poprzedzony
próbami .
6. Wypełnienie
wszystkich
drobnych
ubytków
kamienia
kitem
mineralnym
o nazwie firmowej Funkosil Resrauriermörtel firmy Remmers lub kitem „Złoty Wiek” firmy Atlas, barwionym w
masie i nakładanym warstwowo lub opracowanych wg. receptur tradycyjnych na bazie wapna lasowanego, tłucznia
kamiennego, piasku Ŝwirowego z dodatkiem białego cementu
7. W miejscach głębszych ubytków proponuje się kity wzmocnić zbrojeniem z drutu niekorodującego tzw.
„pajączkami”.
8. Uzupełnienie usuniętych spoin, fugą mineralną wapienno- trasową o nazwie Trass- Kalk- Fugensanier- Mörtel
firmy Tubag z odpowiednio opracowaną spoiną.
9. Hydrofobizacja i impregnacja preparatem silikonowym o nazwie- SARSIL- W, firmy Zakłady Chemiczne
„Silikony Polskie” Sp. Zo.o. w Nowej Sarzynie, (stosując nasączanie pędzlem).
10. Retusz uzupełnień.
strona
-7-
Kamieniarski detal architektoniczny - portale
2. Usunięcie starych osłabionych kitów i łat cementowych.
3. Wstępne zabezpieczenia osypujących się partii kamienia środkiem wzmacniającym silikonowym o nazwieSARSIL- klinkier, Zakłady Chemiczne „Silikony Polskie” Sp. Zo.o. w Nowej Sarzynie, (stosując
nasączanie lokalnie zniszczeń pędzlem).
4. Odczyszczenie kamienia metodą mechaniczną przy zastosowaniu agregatu CP,
5. Doczyszczanie kamienia:
a. metodą chemiczną z uŜyciem 2% wodnego roztworu kwasu fluorowodorowego z uŜyciem myjek
ciśnieniowych,
b. ręczne doczyszczanie szczotkami mosięŜnymi, noŜami szewskimi.
6. Uzupełnienie ubytków metodą wklejania taszli z tego samego gatunku kamienia (jeŜeli zajdzie taka
konieczność).
7. Wypełnienie drobnych ubytków kamienia kitem mineralnym
o nazwie firmowej Funkosil Resrauriermörtel firmy Remmers barwionym
w masie i nakładanym warstwowo. W miejscach większych i głębszych ubytków proponuje się kity wzmocnić
zbrojeniem z drutu nie korodującego tzw. „pajączkami”.
8. Uzupełnienie usuniętych spoin, fugą mineralną o składzie tradycyjnym 3cz. piasku drobnego (Ŝółtego), 1
cz. wapna dołowanego, 0,5 cz. cementu portlandzkiego białego z dodatkiem pigmentów lub firmową fugą
renowacyjną wapienno- trasową o nazwie Trass- Kalk- Fugensanier- Mörtel firmy Tubag
z odpowiednio opracowaną spoiną.
PARTER
KAMIENIARSKI DETAL ARCHITEKTONICZNY
2. Usunięcie starych osłabionych kitów i łat cementowych.
3. Usunięcie spoin zmurszałych i zasolonych.
4. Wstępne zabezpieczenia osypujących się partii kamienia środkiem wzmacniającym silikonowym o nazwieSARSIL- klinkier, Zakłady Chemiczne „Silikony Polskie” Sp. Zo.o. w Nowej Sarzynie, (stosując nasączanie
lokalnie zniszczeń pędzlem).
ciśnieniowych,
7. Uzupełnienie ubytków metodą wklejania taszli z tego samego gatunku kamienia (jeŜeli zajdzie taka konieczność).
8. Uzupełnienie dekoracji rzeźbiarskiej :
a. odkucie w nowym kamieniu
b. rekonstrukcja w kicie mineralnym o nazwie firmowej Funkosil Resrauriermörtel firmy Remmers
10. Uzupełnienie usuniętych spoin, fugą mineralną o składzie tradycyjnym 3cz. piasku drobnego (Ŝółtego), 1 cz.
wapna dołowanego, 0,5 cz. cementu portlandzkiego białego z dodatkiem pigmentów lub firmową fugą
11. Nasączenie kamieniarki środkiem przeciw porostom, mchom i glonom środkiem o nazwie firmowej StoPrim
Fungal firmy STO- Ispo nanoszony pędzlem.
Tynki – parter , piętro, alkierze.
1.
2.
3.
4.
Pobranie próbek do badań laboratoryjnych celem stwierdzenia stopnia zasolenia tynku. Materiał naleŜy pobrać na
wysokości 0,5m, 1,0m i 1,5m nad ziemią.
Ewentualne odsłonięcie fundamentów ścian w strefie zawilgocenia i zasolenia i załoŜenie izolacji pionowej lub
poziomej wg. osobnego opracowania.
Określenie zasięgu występowania spęcherzeń i rozwarstwień tynku metodą ostukiwania.
Wytypowanie partii tynków gładkich całkowicie zmurszałych przeznaczonych do skucia.
Pogłębienie i poszerzenie większych szczelin.
strona
-8-
5.
6.
7.
Wykucie spoin muru na gł. ok.3-4 cm w pasie zasolonego muru
Wypełnienie usuniętych w strefie zasolenia spoin fugą renowacyjną.
ZałoŜenie tynków renowacyjnych WTA w partiach ścian zasolonych
i zawilgoconych:
załoŜenie obrzutki- tynk podkładowy, Tubag- Trass- Vorspritzmörtel
nałoŜenie tynku szerokoporowego magazynującego, Tubak Trass- KalkSanierputz WTA,
załoŜenie warstwy siatki ISPO nr 1,
nałoŜenie szlichty ISPO– Tubag– Verbundmörtel NR 1 z nadaniem
odpowiedniej faktury zaprawie.
8. Wypełnienie drobnych szczelin tynkiem tradycyjnym lub szpachlówką firmową (jw.).
9. Uzupełnienie ubytków w tynkach gładkich zaprawą mineralną firmową.
10. NałoŜenie szlichty firmowej z nadaniem odpowiedniej faktury zaprawie ISPO – Tubag – Verbundmörtel NR 1
11. Pomalowanie ścian farbami paroprzepuszczalnymi – kolorystyka- osobny projekt
PIĘTRO
Portale , kominki -kamieniarski detal architektoniczny
Oczyszczenie wstępne kamienia (na sucho).
Usunięcie starych osłabionych kitów i łat cementowych.
Usunięcie spoin zmurszałych i zasolonych.
Wstępne zabezpieczenia osypujących się partii kamienia środkiem wzmacniającym silikonowym o nazwieSARSIL- klinkier, Zakłady Chemiczne „Silikony Polskie” Sp. Zo.o. w Nowej Sarzynie, (stosując nasączanie
lokalnie zniszczeń pędzlem).
ciśnieniowych,
7. Uzupełnienie ubytków metodą wklejania taszli z tego samego gatunku kamienia (jeŜeli zajdzie taka konieczność).
9. Uzupełnienie usuniętych spoin, fugą mineralną o składzie tradycyjnym 3cz. piasku drobnego (Ŝółtego), 1 cz.
wapna dołowanego, 0,5 cz. cementu portlandzkiego białego z dodatkiem pigmentów lub firmową fugą
10. Nasączenie kamieniarki środkiem przeciw porostom, mchom i glonom środkiem o nazwie firmowej StoPrim
Fungal firmy STO- Ispo nanoszony pędzlem.
1.
2.
3.
4.
Dekoracyjny detal architektoniczny.
1.
Zabezpieczenie wytypowanych profili wyciąganych i dekoracji (zespolenie przez przyklejenie lub wzmocnienie
mosięŜnymi kotwami).
2. Odczyszczenie z brudu i przemalowań metodą mechaniczną z doczyszczeniem ręcznym.
3. Przytwierdzenie odspojonych elementów metodą iniekcji mleczkiem cementowym– cement biały portlandzki
niskoalkaiczny z dodatkiem wodnych dyspersji polimerowych np. polioctan winylu.
4. Uzupełnienie ubytków narzutem o składzie zaprawy pierwotnej lub materiałem firmowym STO- Ispo. Wskazuje się na
zastosowanie gotowych mas renowacyjnych przeznaczonych do uzupełnień sztukaterii.
5. Odtworzenie elementów ciągnionych się przy pomocy szablonów.
Tynki zewnętrzne
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Ustawienie rusztowań.
Pobranie próbek do badań laboratoryjnych celem stwierdzenia stopnia zasolenia tynku. Materiał naleŜy pobrać na
wysokości 0,5m, 1,0m i 1,5m nad ziemią.
Odsłonięcie fundamentów ścian w strefie zawilgocenia i zasolenia.
ZałoŜenie izolacji pionowej lub poziomej wg. osobnego opracowania.
Określenie zasięgu występowania spęcherzeń i rozwarstwień tynku metodą ostukiwania.
Wytypowanie partii tynków gładkich całkowicie zmurszałych przeznaczonych do skucia. (cały cokół i pas
zmurszałego tynku do strefy zasolenia tj. ok. 1,5 m od gruntu.
Usunięcie zabrudzeń metodą mechaniczną w systemie PE-CE– ścierniwo, ciśnienie, ilość wody regulowane w
zaleŜności od potrzeb.
strona
-9-
8. Spłukanie pozostałości po materiale ściernym wodą.
9. Pogłębienie i poszerzenie większych szczelin.
10. Wykucie spoin muru na gł. ok.3-4 cm w pasie cokołu i zasolonego muru dookoła budynku (strefa zasolenia około 1,5
m od poziomu).
11. Wypełnienie usuniętych w strefie zasolenia spoin fugą renowacyjną.
12. ZałoŜenie tynków renowacyjnych WTA w partiach ścian zasolonych
i zawilgoconych:
załoŜenie obrzutki- tynk podkładowy, Tubag- Trass- Vorspritzmörtel
nałoŜenie tynku szerokoporowego magazynującego, Tubak Trass- KalkSanierputz WTA,
załoŜenie warstwy siatki ISPO nr 1,
nałoŜenie szlichty ISPO– Tubag– Verbundmörtel NR 1 z nadaniem
odpowiedniej faktury zaprawie.
13. Wypełnienie drobnych szczelin tynkiem tradycyjnym lub szpachlówką firmową (jw.).
14. Uzupełnienie ubytków w tynkach gładkich zaprawą mineralną firmową.
15. ZałoŜenie drobnej i cienkiej siatki z włókna szklanego głównie na ścianach popękanych.
16. NałoŜenie szlichty firmowej z nadaniem odpowiedniej faktury zaprawie ISPO – Tubag – Verbundmörtel NR 1
z nadaniem odpowiedniej faktury zaprawie.
17. Nasączenie tynków środkiem przeciwko glonom i porostom StoPrim Fungal firmy STO- Ispo nanoszony pędzlem.
18. Przegląd obróbek blacharskich, wykonanie prac naprawczych.
19. Przegląd urządzeń odgromowych.
Prace dodatkowe.
1. NaleŜy przeprowadzić przegląd poszycia połaci dachów z blachy miedzianej oraz obróbek blacharskich ,okuć
parapetów , rynien, rur spustowych i instalacji odgromowej. Brakującą lub zniszczoną blacharkę naleŜy naprawić lub w razie
konieczności wymienić na nową, stosując blachę miedzianą.
Prace te są bardzo waŜne i mają ogromny wpływ na utrzymanie budynku w dobrym stanie.
Niniejszy program nie jest w pełni dopracowany, niemniej w trakcie prac powinien być dopełniony a ewentualne
nieprzewidziane problemy naleŜy rozwiązać przez komisje konserwatorskie
Zakończenie
Opracowując program prac konserwatorskich zapoznano się szczegółowo z obiektem oraz z dokumentacją
konserwatorską i projektową opracowywaną przez Pracownie Konserwacji Zabytków w Rzeszowie i Krakowie w latach
60-tych i 70-tych. Przeglądnięto zasoby archiwum PKZ w Krakowie oraz materiały źródłowe znajdujące się w Muzeum
Okręgowym w Nowym Sączu oraz w OBL w Szymbarku .
Korzystano równieŜ z opracowań :
- opis stanu zachowania i wytyczne do programu prac konserwatorskich oraz stanowisko WKZ w Krakowie dot. Planowanego
remontu dworu obronnego i oficyny dworskiej w Szymbarku z dnia 25 08 2005.
- Koncepcja programowo- projektowa zagospodarowania zabytkowego zespołu dworu obronnego w Szymbarku – Dr
Zbigniew Beiersdorf , arch Tomasz Szpytma , Kraków 2004
- Program funkcjonalno- uŜytkowy – remont i rewaloryzacja zabytkowego zespołu dworu obronnego w Szymbarku, Praca
zbiorowa , Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu ,styczeń 2006r.
Opracował :
strona
- 10 -
OPIS TECHNICZNY
1. Przedmiot opracowania.
Kasztel jest zbudowany na planie prostokąta o wymiarach 20 na 13 metrów. Do
czterech rogów głównej bryły dostawione są kwadratowe, masywne wieŜe alkierzowe.
PogrąŜony dach schowany jest za wysoką, arkadową attyką, tworzącą jedną całość z
attykami na wieŜach. Pod attyką widoczny jest poziomy pas dekoracji sgraffitowej.
Reszta bryły jest otynkowana. Górne kondygnacje wieŜ są nieco szersze, tworząc w
miejscu rozszerzenia kamienne machikuły. Budynek posiada trzy kondygnacje:
piwnice, parter i piętro. Na piętrze znajdują się dwie duŜe, reprezentacyjne sale
przekryte stropem Ŝelbetowym. We dworze zachowały się kamienne obramienia okien
oraz kilka kamiennych kominków. W południowo-zachodnim alkierzu znajdują się
resztki polichromii.
Przed budynkiem zaprojektowano wejście poprowadzone ponad suchą fosą.
2.0 Opis techniczny.
Uwaga:
Wszelkie prace prowadzić po uprzednim uzgodnieniu i pod nadzorem
Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Prace prowadzić wg
opracowania „Renesansowy dwór obronny w Szymbarku, program prac
konserwatorskich” autorstwa Józefa Stanisława Steca, z 2007r.
Wszystkie elementy konstrukcyjne naleŜy wykonać wg osobnego
opracowania branŜy konstrukcyjnej.
• Ścianki działowe piwnic, parteru i piętra z pustaka ceramicznego/cegły
ceramicznej/cegły modularnej, o gr. wskazanych w części rysunkowej opracowania
architektonicznego.
• Istniejące kanały c.o. oraz warstwy posadzek w piwnicy do likwidacji – wykonać
nowe warstwy podłogi na gruncie, przystosowane do ogrzewania podłogowego
• Przed wejściem do budynku zamontować zewnętrzną wycieraczkę gretingową
oraz w sieni wewnętrzną wycieraczkę szczotkową, zlicowane z powierzchnią
posadzki.
• Okna i drzwi zewnętrzne – okna w złym stanie technicznym wymienić na nowe, o
podziałach i wyglądzie historycznym jak okna istniejące; okna i drzwi drewniane
brązowe z zachowaniem rysunku drewna, drzwi wg odrębnego opracowania.
Dodatkowo zamontować okna w otworach, gdzie obecnie brak stolarki( otwory
okrągłe). Współczynnik przenikania ciepła okien Uk maks.2.3 W/m2K. Drzwi
wejściowe do budynku: Uk maks. 2.6 W/m2K. Szklenie bezpieczne klasy O2, dla
okien na parterze-dodatkowo antywłamaniowe. Wejście do kasztelu chronione przed
nadmiernym dopływem chłodnego powietrza za pomocą kurtyny powietrznej.
strona
- 11 -
Surowiec: Klejonka selekcjonowana o optymalnych właściwościach,
zapewniająca długotrwałą Ŝywotność stolarki.
Klamki: Klamka w kolorze stare złoto, stylizowana
Malowanie: Impregnowanie zanurzeniowe zabezpieczające przed grzybami
i owadami, malowanie podkładowe, malowanie ostatecznie
farbami akrylowymi
• Ogranicznik otwarcia we wszystkich drzwiach
UWAGA:
Przed dokonaniem zamówienia naleŜy dokonać obmiaru otworów
Progi w drzwiach o wys. maks. 2 cm
Wszystkie drzwi do wc oraz pomieszczenia porządkowego wyposaŜyć w dolnej
części w otwory o sumarycznym przekroju nie mniejszym niŜ 0,022 m2 dla dopływu
powietrza.
• Parapety wewnętrzne drewniane z drewna litego dębowego.
• Tynki wewnętrzne – wg programu prac konserwatorskich. W wc i pom.
porządkowym: okładzina ścienna z płytek ceramicznych na całą wysokość
pomieszczenia. Płytki kl. I., o charakterze historycznym.
• Materiały wykończeniowe podłóg wg
części rysunkowej opracowania architektonicznego oraz wg odrębnego
opracowania.
Kratki podłogowe wewnętrznej kanalizacji ze stali niekorodującej z syfonem.
Wpusty podłogowe powinny być wykonane ze stali nierdzewnej oraz posiadać
wyjmowane osadniki do zatrzymania nieczystości stałych.
Na przejściach komunikacyjnych i powierzchniach uŜytkowych spadki podłogowe
naleŜy ograniczyć do okolic wpustów.
Dla zastosowanych materiałów podłogowych naleŜy pozostawić zapas z tym
samym numerem partii towaru o metraŜu uzgodnionym z Inwestorem. Ww. zapas
ma zapewnić moŜliwość wymiany uszkodzonej części materiału posadzkowego.
• Element wejściowy do budynku - Ŝelbetowy wylewany. Murki z bloczków
betonowych, zwieńczone płytami z piaskowca szlifowanego impregnowanego.
Posadzka – twardy kamień piaskowy szlifowany, regularny, impregnowany, gr.5 cm
– kolor jasny szary. Zbrojenie konstrukcji zgodnie z projektem konstrukcji. Do
betonu przeznaczonego na ściany fundamentowe i płytę Ŝelbetową naleŜy dodać
środek hydroizolacyjny np. Penetron Admix lub równowaŜny. Preperat ten naleŜy
wymieszać z betonem podczas jego przygotowania w betoniarni. Przy
przygotowaniu tego betonu postępować zgodnie z instrukcją producenta. Ściany
tynkowane tynkiem tradycyjnym o fakturze i kolorze jak tynk na ścianach kasztelu.
• Schody wewnętrzne – Ŝelbetowe wylewane, częściowo obudowane drewnem.
Stopnica i podstopnica wykończona kamieniem naturalnym. Balustrady drewniane
oraz detale obudowy wg odrębnego opracowania.
• Balustrada przy platformie osobowej – ze stali nierdzewnej. Prześwit pomiędzy
elementami wypełniającymi (elementami pionowymi) nie moŜe przekraczać 0.2 m.
Zamocowanie za pomocą blach i kotew stalowych, w sposób umoŜliwiający
strona
- 12 -
przeniesienie sił poziomych pochodzących od naporu ludzi. PowyŜsze dotyczy
równieŜ samej konstrukcji balustrady.
•
Platforma
osobowa
przeszklona,
dostosowana
dla
potrzeb
osób
niepełnosprawnych.
Zasilanie: zgodnie z zaleceniami producenta.
Dodatkowe wymagania: oświetlenie kabiny windy, zabezpieczenie przed wilgocią
i zapyleniem.
Zastosowane urządzenia muszą posiadać certyfikaty i aprobaty Urzędu
Dozoru Technicznego, które spełniają Normy Europejskie.
UWAGA:
Szyby wind (podszybie, nadszybie), w tym wielkość otworów w stropie
wykonać na podstawie zaleceń wskazanego producenta. Podest na 1.p.
przy windzie – o odp. ogniowej R60(szczegół rozwiązania moŜe zostać
podany po ustaleniu dostawcy platformy).
● Wyłaz na poddasze nieuŜytkowe 90x90 cm, w klasie EI30 ppoŜ.. Dojście do
wyłazu wykonać jako drabinę z materiałów niepalnych, trwale zamocowaną do
konstrukcji budynku. Szerokość drabiny powinna wynosić co najmniej 0,5 m, a
odstępy między szczeblami nie mogą być większe niŜ 0,3 m. Poczynając od
wysokości 3 m nad poziomem podłogi, drabina powinna być zaopatrzona w
urządzenia zabezpieczające przed upadkiem, takie jak obręcze ochronne,
rozmieszczone w rozstawie nie większym niŜ 0,8 m, z pionowymi prętami w
rozstawie nie większym niŜ 0,3 m. Odległość drabiny od ściany bądź innej
konstrukcji, do której są umocowane, nie moŜe być mniejsza niŜ 0,15 m, a
odległość obręczy ochronnej od drabiny, w miejscu najbardziej od niej oddalonym,
nie moŜe być mniejsza niŜ 0,7 m i większa niŜ 0,8 m. Górne końce podłuŜnic
(bocznic) drabiny powinny być wyprowadzone co najmniej 0,75m ponad poziom
wejścia (pomostu), jeŜeli nie zostały zastosowane inne zabezpieczenia przed
upadkiem.
• Trzony kominowe – z cegły pełnej gr.12 cm. Ponad stropem piętra wszystkie
trzony kominowe naleŜy izolować termicznie wełną mineralną gr.5 cm i wykończyć
tynkiem w kolorze białym. Kratki wentylacyjne z blachy miedzianej.
• Klimatyzacja wg osobnego opracowania branŜowego.
W pomieszczeniach higienicznosanitarnych zaprojektowano wentylację grawitacyjno
mechaniczną włączaną automatycznie – zblokowaną z oświetleniem.
W przypadku wentylacji pośredniej (przez pomieszczenia sąsiadujące) naleŜy
zapewnić przepływ powietrza od pomieszczeń o mniejszym do pomieszczeń o
większym stopniu zanieczyszczenia powietrza.
● Odpowietrzenie pionów kanalizacyjnych wykonać zgodnie z projektem
branŜowym.
• Wokół budynku wykonać drenaŜ opaskowy w poziomie fundamentów.
• Sufity w pomieszczeniach reprezentacyjnych - wg odrębnego opracowania. W wc i
pom. porządkowym: sufity podwieszone, na ruszcie metalowym, płyty gips.kart.
wodoodporne ogniochronne GKFI gr. 12,5mm, konstrukcja nośna o wzmocnionej
odporności antykorozyjnej, malowanie farbami wodoodpornymi nie chłonącymi
wilgoci.
strona
- 13 -
IZOLACJE TERMICZNE:
• Ścian piwnicznych - styropian ekstrudowany gr.5cm do głębokości minimum 1,0m
poniŜej poziomu terenu, na geowłókninie kładzionej na ściany
• Podłóg na gruncie i na stropach - styropian ekstrudowany gr.5 i 6cm pomiędzy
belkami (grubość spodniej warstwy dobrać dla wyrównania poziomu stropu do
wierzchu belek stalowych)
• Przewodów wentylacyjnych (trzonu kominowego) ponad stropem – wełna
mineralna gr.5 cm
• Stropu piętra – w przypadku braku izolacji termicznej: wełna mineralna miękka
gr.22 cm
• Inne wskazane na stosownych rysunkach architektonicznych
Na wełnie mineralnej stropu poddasza nieuŜytkowego połoŜyć płyty OSB gr.8 mm.
Płyty kładzione odcinkowo (ruszt na stropie) celem stabilizacji podłoŜa dla prac
konserwacyjnych urządzeń na poddaszu oraz dojścia na dach.
IZOLACJE PRZECIWWODNE, WILGOCIOWE:
● Fundamentów i ścian –
Warstwy od wewnątrz:
-istniejąca ściana zewnętrzna
-geowłóknina
-polistyren ekstrudowany
-folia kubełkowa ze szczelnymi połączeniami, kładziona na ściany (izolację
termiczną) piwniczne, jako zabezpieczenie przed uszkodzeniami mechanicznymi, np.
Fondaline Plus, Tefond Plus.
Izolację pionową i poziomą ścian wykonać zgodnie z programem prac
konserwatorskich. Szczegółowe rozwiązania mogą być podane po zapoznaniu się ze
stopniem zawilgocenia po wykonaniu odkrywek.
Wydaje się, Ŝe najlepszym rozwiązaniem byłoby wykonanie izolacji
pionowej z zastosowaniem geomembrany Tefond Darain wykonanej z
wytłaczanego polietylenu o duŜym zagęszczeniu kubełków nakrytych
geotkaniną poliestrową drenującą. Proponuje się zastosować materiały
firmy Tegola Polonia lub inne 3 . Membranę naleŜy załoŜyć tkaniną do
muru. Izolacja musi wystawać ponad poziom otoczenia tak aby
skutecznie oddawała wilgoć. Odsłonięty i zabezpieczony fundament
naleŜy zasypać najlepiej keramzytem frakcji: 4-8 mm i 8-16 mm gr. min.
10 cm warstwowo zagęszczanym. WaŜne jest oby zasyp zakryć warstwą
gruntu przepuszczalnego- z piasku lub Ŝwiru. Zaleca się w celu ułatwienia
wykonywania prac wykonać pomiędzy keramzytem a geomembraną
usztywnienie ze styropianu ekstrudowego o gr. 5cm.
PS. Ostateczna decyzja odnośnie izolacji powinna zapaść na komisji
konserwatorskiej .
3
strona
- 14 -
Pozioma podłogi na gruncie – 2xpapa termozgrzewalna modyfikowana
• Stropu w wc na piętrze – mata Schluter ( w systemie dla ogrzewania
podłogowego)
• Przed wejściem do budynku wykonać wycieraczkę zewnętrzną w formie gretingu
stalowego ocynkowanego o oczkach maks.20x20 mm dł.1 m i szer. otworu
drzwiowego.
●
IZOLACJE I ZABEZPIECZENIA INNE
● Wszystkie elementy drewniane naleŜy zabezpieczyć preparatem ogniochronnym i
przeciwko
korozji biologicznej. Pozostałe zabezpieczenia, w tym elementów
stalowych zgodnie z opisem dotyczącym zabezpieczeń ppoŜ.
● Wszystkie nie ujęte elementy wykonać zgodnie z projektami branŜowymi.
3.0 Program budynku:
3.1 Kondygnacja podziemna (piwnica)
KONDYGNACJA NUMER_POMIESZCZENIA POMIESZCZENIE POW(H≥190CM)
Magazyn
sprzętu
-1.
1
28,34
Pom.
-1.
2
gospodarcze
28,75
-1.
3
Komunikacja
14,73
-1.
4
Wc męski
6,60
-1.
5
Wc damski
4,11
Pom.
porządkowe
-1.
6
1,04
-1.
7
Schody
9,81
RAZEM
93,38
KONDYGNACJA NUMER_POMIESZCZENIA POMIESZCZENIE POW(H<190CM)
Magazyn
sprzętu
-1.
1
5,89
Pom.
-1.
2
gospodarcze
6,01
-1.
3
Komunikacja
3,47
-1.
4
Wc męski
0,46
-1.
5
Wc damski
Pom.
porządkowe
-1.
6
-1.
7
Schody
strona
- 15 -
RAZEM
3.2 Parter
KONDYGNACJA
1.
1.
1.
1.
1.
1.
NUMER_POMIESZCZENIA
1
2
3
4
5
6
RAZEM
15,83
POMIESZCZENIE
POW
Pom. ekspozycji
47,26
Pom. ekspozycji
42,89
Sień
46,49
Schody
11,20
Komunikacja+platforma
6,30
Baszta
154,14
3.3 Piętro
KONDYGNACJA NUMER_POMIESZCZENIA POMIESZCZENIE
POW
Pom. wystawienniczo2.
1
konferencyjne
109,60
2.
2
Sień
44,11
2.
2a
Schody
20,51
2.
3
Wc dla niepełnosprawnych
5,61
2.
4.
Komunikacja
5,40
2.
5
Komunikacja+platforma
12,25
2.
6
Baszta 2
12,19
2.
7
Baszta 3
10,64
RAZEM
220,31
4.0 Zestawienie powierzchni i kubatura budynku:
Powierzchnia
Powierzchnia
Powierzchnia
Powierzchnia
netto
netto
netto
netto
piwnic m2
parteru m2
piętra m2
razem m2
Powierzchnia zabudowy m2 *
93,38
154,14
220,31
467,83
329,52
* na podst. opracowania z grudnia 2005r., pn. ”Inwentaryzacja architektoniczna
obronnego kasztelu w Szymbarku”, wykonanego przez firmę DEFOS, Kraków, ul.
Lublańska 34,
5.0 Kolorystyka elewacji.
1.
2.
3.
4.
Stolarka drewniana; kolor brązowy (zachować rysunek słojów)
Tynk naturalny niemalowany
Kamień piaskowy szlifowany; kolor jasny brąz
Szklenie przezroczyste
strona
- 16 -
6.0 Zabezpieczenie p.poŜ.
6.1.Powierzchnia, wysokość i liczba kondygnacji.
Budynek został zaliczony do budynków niskich.
Jest to budynek trzykondygnacyjny(w tym piwnice).
Powierzchnia netto – 467,83 m2
Sposób uŜytkowania – budynek uŜyteczności publicznej ZL III.
6.2. Odległość od obiektów sąsiednich.
Przedmiotowy budynek to budynek wolnostojący.
Działki sąsiednie są zagospodarowane. Odległość budynku od innych budynków ZL
przekracza 8 m. Budynki PM na tej działce nie występują.
6.3. Parametry poŜarowe występujących substancji palnych.
Materiały palne typowe jak dla obiektów muzealnych. Materiały niebezpieczne
poŜarowo nie występują.
6.4. Przewidywana gęstość obciąŜenia ogniowego.
Budynek zaliczony do kategorii ZL III.
6.5. Kategorie zagroŜenia ludzi, przewidywana liczba osób zatrudnionych w
poszczególnych pomieszczeniach i na kaŜdej kondygnacji
Budynek trzykondygnacyjny zaliczony do kategorii ZL III.
Przewidywana maksymalna liczba osób na poszczególnych kondygnacjach:
- piwnica – brak pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi
- parter – do 50 osób łącznie w dwóch salach ekspozycyjnych
- piętro – do 50 osób w pom. nr 2.01 Pom. wystawienniczo-konferencyjne
6.6. Ocena zagroŜenia
zewnętrznych.
wybuchem
pomieszczeń
oraz
przestrzeni
W budynku nie będą występować pomieszczenia ani strefy zagroŜone
wybuchem. W odległości 20 m od budynku projektowanego brak się budynków z
pomieszczeniami czy teŜ ze strefami zagroŜenia wybuchem.
6.7. Podział obiektu na strefy poŜarowe.
Budynek stanowi jedną strefę poŜarową, z wydzielonymi pomieszczeniami
magazynowymi w piwnicy.
Powierzchnia uŜytkowa wszystkich obiektów na działce, dla których łącznie
ustala się wielkość strefy poŜarowej jest mniejsza niŜ 8000 m2.
strona
- 17 -
6.8. Klasa odporności poŜarowej budynku oraz odporność ogniowa i stopień
rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych.
Budynek został zaliczony do klasy C odporności poŜarowej, wykonany z
elementów nierozprzestrzeniających ognia. Elementy drewniane zaimpregnowane, co
najmniej trudnozapalne.
Klasa odporności ogniowej dla poszczególnych elementów budowlanych:
- główna konstrukcja nośna – R60
- konstrukcja stropów – REI60
- podest na 1.p. przy windzie – o odp. ogniowej R60
- pas międzykondygnacyjny wys. min. 80 cm – EI30
- konstrukcja schodów w klasie R60 (naleŜy zwrócić uwagę na otulinę betonową
prętów zbrojeniowych wynoszącą co najmniej 2 cm, dla elementów stalowych
wykonać zabezpieczenie poprzez malowanie farba ogniochronną lub
obudowanie płytami ogniochronnymi. Uwaga ta odnosi się równieŜ do stropów
Ŝelbetowych parteru).
- obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych na parterze – EI30
- poddasze nieuŜytkowe oddzielone od palnej konstrukcji dachu stropem
Ŝelbetowym REI60
- wyłaz na poddasze w klasie EI30
- przepusty w stropach w klasie EI60
- wszystkie przewody wentylacji grawitacyjnej, przechodzące przez stropy, w
tym odpowietrzenie pionów kanalizacyjnych
- przepust w stropie EI60,
obudowa EI60 np. system Conlit f. Rockwool lub równowaŜny
6.9. Warunki ewakuacji, oznakowanie na potrzeby ewakuacji dróg i
pomieszczeń, oświetlenie awaryjne ( bezpieczeństwa i ewakuacyjne ) oraz
przeszkodowe.
Spełniono wymogi w zakresie długości przejść i dojść ewakuacyjnych. Szerokość
drzwi wyjściowych z budynku wynosi 125 cm
UWAGA:
1. szerokość drzwi słuŜących celom ewakuacji minimum 0,9 m w świetle, drzwi
wyjściowe z budynku - szerokość minimum 1,20 m w świetle, wysokość min.
200cm
2. skrzydła drzwi stanowiących wyjście na drogę ewakuacyjną, nie mogą po ich
całkowitym otwarciu zmniejszać wymaganej szerokości tej drogi.
strona
- 18 -
Oświetlenie awaryjne (ewakuacyjne) na korytarzach oraz klatce schodowej.
Wymagane natęŜenie oświetlenia ewakuacyjnego – 1,0 Lx na powierzchni dróg, czas
załączania do 2 s, czas działania 120 min.
Instalacja elektryczna wykonana zgodnie z normami:
PN-IEC 60364-4-482
PN-IEC 60364-5-56
Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych oraz PN-EN-1838 WyposaŜenie
oświetlenia. Oświetlenie awaryjne.
PN-EN-60598-2-22 Oprawy oświetleniowe. Cz. II: wymagania szczegółowe. Dział 22.
Oprawy oświetlenia awaryjnego.
Budynek wyposaŜony będzie w oznakowanie ewakuacyjne zgodnie z PN 92/N01256/01, PN-92/N-01256/02 i PN-N-01256-5.
6.10. Sposób zabezpieczenia przeciwpoŜarowego instalacji uŜytkowych, a w
szczególności: wentylacyjnej, ogrzewczej, gazowej, elektroenergetycznej,
odgromowej:
6.10.1 Klimatyzacja
Przewody wentylacyjne – klimatyzacyjne przechodzące przez ściany i stropy
oddzielenia p.poŜ. a takŜe przez inne ściany i stropy, dla których jest wymagana klasa
odporności ogniowej, co najmniej EI60 lub REI60, powinny być obudowane
elementami lub wyposaŜone w klapy odcinające o odporności ogniowej równej
odporności ogniowej tych oddzieleń.
6.10.2 Wentylacja grawitacyjna
W budynku zaprojektowano wentylację grawitacyjną oraz grawitacyjną wspomaganą
mechanicznie (wentylator naścienny typu EDM). Obudowa przewodów wentylacyjnych
w klasie EI60 poprzez atestowane opłytowanie GKFI, płytami Promatect H lub
równowaŜnymi oraz obudowę z cegły pełnej gr. min. 12 cm z zewn. tynkiem.
Ewentualnie system Conlit f. Rockwool. Przepust w stropie pod te przewody EI60.
6.10.3 Przewody instalacyjne
Przepusty instalacyjne w zewnętrznych ścianach budynku, znajdujące się
poniŜej poziomu terenu będą uszczelnione w sposób zapobiegający przenikaniu gazu
do wnętrza budynku.
6.10.4 Instalacja elektroenergetyczna wg osobnego opracowania branŜowego.
strona
- 19 -
Uwaga:
1.
Przepusty
instalacyjne
w
ścianach
i
stropach
oddzielenia
przeciwpoŜarowego, a takŜe przepusty o średnicy powyŜej 4cm w innych
ścianach i stropach, dla których jest wymagana klasa odporności ogniowej,
co najmniej EI60 lub REI60, powinny posiadać klasę ogniową EI jak dla
elementów przez które przechodzą.
2. Dopuszcza się nieinstalowanie przepustów, o których mowa w pkt.1 dla
pojedynczych rur instalacji wodnych, kanalizacyjnych i ogrzewczych,
wprowadzanych
przez
ściany
i
stropy
do
pomieszczeń
higienicznosanitarnych.
3. Przejścia instalacji przez zewnętrzne ściany budynku, znajdujące się
poniŜej poziomu terenu, powinny być zabezpieczone przed moŜliwością
przenikania gazu do wnętrza budynku.
4. Przewody wentylacyjne i klimatyzacyjne w miejscu przejścia przez
elementy oddzielenia przeciwpoŜarowego powinny być wyposaŜone w
przeciwpoŜarowe klapy odcinające o klasie odporności ogniowej (EI),
równej
klasie
odporności
ogniowej
elementu
oddzielenia
przeciwpoŜarowego.
5. Przewody wentylacyjne i klimatyzacyjne prowadzone przez strefę
poŜarową, której nie obsługują, powinny być obudowane elementami o
klasie odporności ogniowej (EI), wymaganej dla elementów oddzielenia
przeciwpoŜarowego tych stref poŜarowych, bądź teŜ być wyposaŜone w
przeciwpoŜarowe klapy odcinające.
6. Wszystkie pozostałe elementy i wydzielenia poŜarowe, które nie zostały
ujęte w części opisowej naleŜy wykonać zgodnie z częścią rysunkową
opracowania.
7. Zastosowane w budynku sufity podwieszone winny być wykonane jako
niekapiące i nieodpadające pod wpływem ognia
8. Przy montaŜu zabezpieczeń stosować się do instrukcji producenta.
strona
- 20 -
6.11. Dobór urządzeń przeciwpoŜarowych w obiekcie, a w szczególności:
instalacji sygnalizacyjno-alarmowych, stałych i półstałych urządzeń
gaśniczych, instalacji wodociągowych przeciwpoŜarowych, urządzeń
oddymiających.
● Projektuje się instalację sygnalizacyjno-alarmową, instalacja wodociągowa ppoŜ
● instalacja hydrantowa
- wewnętrzną na bazie przewodów o śr. 25 mm („25”) dla strefy ZL– skrzynki
hydrantowe z 1-nym odcinkiem węŜa półsztywnego o długości 20 m , realny zasięg
23 m. Szafki wewnętrzne 25 mm typu GRAS, wydajność hydrantu 1,0 l/s.
- zawory odcinające hydrantów powinny być umieszczone na wysokości 1.35±0.1 m
od poziomu podłogi
Lokalizacja hydrantów wewnętrznych zgodnie z częścią graficzną opracowania.
● wyłącznik prądu do celów p.poŜ.
Lokalizacja wyłącznika zgodnie z projektem branŜowym.
● oświetlenie ewakuacyjne (awaryjne) z zastosowaniem podświetlanych znaków
ewakuacyjnych.
Uwaga: projekty wszystkich instalacji związanych z ochroną przeciwpoŜarową
podlegają uzgodnieniu pod względem ochrony przeciwpoŜarowej.
Właściciel, zarządca lub uŜytkownik budynku jest zobligowany do opracowania
instrukcji bezpieczeństwa poŜarowego zawierającej:
- warunki ochrony przeciwpoŜarowej, wynikające z przeznaczenia obiektu, sposobu
uŜytkowania , prowadzonego procesu technologicznego i jego warunków technicznych,
w tym zagroŜenia wybuchem;
- sposób poddawania przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym
stosowanych w obiekcie urządzeń przeciwpoŜarowych i gaśnic;
- sposoby postępowania na wypadek poŜaru i innego zagroŜenia
- sposoby wykonywania prac niebezpiecznych pod względem poŜarowym, jeŜeli takie
prace są przewidywane;
- sposoby praktycznego sprawdzania organizacji i warunków ewakuacji ludzi;
- sposoby zaznajamiania uŜytkowników obiektu z treścią przedmiotowej instrukcji oraz
z przepisami przeciwpoŜarowymi
6.12. WyposaŜenie w podręczny sprzęt gaśniczy i urządzenia ratownicze
wraz z ich rozmieszczeniem.
Podstawowe zabezpieczenie obiektu będzie stanowić hydrant „25” oraz gaśnica
proszkowa typu GP-6X.
Przy rozdzielniach prądu zastosować gaśnice śniegowe typu GS-5X.
Miejsce rozmieszczenia gaśnic naleŜy oznakować.
1. Gaśnice powinny być rozmieszczone:
1) w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, w szczególności:
a) przy wejściach do budynków,
b) na klatkach schodowych,
c) na korytarzach,
d) przy wyjściach z pomieszczeń na zewnątrz;
strona
- 21 -
2) w miejscach nienaraŜonych na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie
źródeł ciepła (piece, grzejniki);
3) w obiektach wielokondygnacyjnych - w tych samych miejscach na kaŜdej
kondygnacji, jeŜeli pozwalają na to istniejące warunki.
2. Przy rozmieszczaniu gaśnic powinny być spełnione następujące warunki:
1) odległość z kaŜdego miejsca w obiekcie, w którym moŜe przebywać człowiek,
do najbliŜszej gaśnicy nie powinna być większa niŜ 30 m;
2) do gaśnic powinien być zapewniony dostęp o szerokości co najmniej 1 m
6.13. Zaopatrzenie wodne do zewnętrznego gaszenia ognia.
Dwa hydranty nadziemne dn80 mm w odległości do 75 m od obiektów.
woda do celów przeciwpoŜarowych - dostarczana będzie z sieci
publicznej, będącej w fazie realizacji, skoordynowanej w czasie z oddaniem
planowanej inwestycji.
UWAGA:
w przypadku zwłoki w oddaniu do uŜytkowania wodociągu publicznego,
zapewniającego dostawę wody dla celów przeciwpoŜarowych dla planowej
inwestycji przed jej oddaniem do uŜytkowania naleŜy uzyskać zgodę
właściwego organu na korzystanie z innego (zastępczego) źródła wody do
gaszenia poŜaru – rzeki Ropy.
6.14. Drogi poŜarowe.
Budynek nie wymaga drogi do celów ppoŜ.
Uwagi wykonawcze:
1. Wszelkie prace budowlane prowadzić pod kierownictwem i nadzorem osób
uprawnionych.
2. Wykonać komisyjny odbiór wykopów fundamentowych z udziałem geologa
3. Wszystkie zastosowane materiały uŜyte do budowy ścian, stropów i stropodachów
powinny posiadać odpowiednie dokumenty stwierdzające ich dopuszczenie do
stosowania w budownictwie na terenie RP.
4. Przed oddaniem obiektu do uŜytku naleŜy opracować i wdroŜyć
„Instrukcję
bezpieczeństwa poŜarowego”.
5. Prace wykonywać zgodnie z obowiązującymi przepisami techniczno-budowlanymi,
stosownymi normami branŜowymi, zasadami BHP i przepisów przeciwpoŜarowych
oraz sztuką budowlaną.
6. Przebicia wykonać zgodnie z projektami branŜowymi
7. Wszystkie pozostałe uwagi zostały ujęte w części rysunkowej na opracowaniach
branŜowych.
8. Wszystkie elementy drewniane więźby dachowej oraz wyposaŜenia stałego –
balustrady schodów zabezpieczyć preparatami:
- przeciwpoŜarowo do stopnia NRO (nie rozprzestrzeniające ognia, co najmniej trudno
zapalne)
- przeciwko korozji biologicznej.
9. Wszelkie prace ziemne prowadzić pod nadzorem archeologicznym.
10.Wszelkie prace prowadzić po uprzednim uzgodnieniu i pod nadzorem Wojewódzkiego
Konserwatora Zabytków. Prace prowadzić wg opracowania „Renesansowy dwór
obronny w Szymbarku, program prac konserwatorskich” autorstwa Józefa Stanisława
Steca, z 2007r.
Opracował:
mgr inŜ. arch. Andrzej JeŜ
strona
- 22 -

Zad.Rem.i rewal.Renes.Dworu Obronn. w Szymbarku

Transkrypt

Podobne dokumenty

Turystyka M aonwygl ą dtypowydla średniowiecznych

Porzucony kawałek Podlasia

tekst do pobrania - Wirtualne Muzeum Konstancina

Ślub w plenerze - Rezydencja Dwór Polski

Dwór szlachecki w Sikorzynie

Budowa basenu w Nowym Dworze Gdańskim przy ul. Warszawskiej