WŁODZIMIERZ SZNARBACHOWSKI NIE ŻYJE

WŁODZIMIERZ SZNARBACHOWSKI
NIE ŻYJE
Włodzimierz Sznarbachowski
(1913 – 2003)
Foto: B. Żurek
24 stycznia 2003 roku zmarł w Locarno (Szwajcaria) w wieku 89 lat Włodzimierz
Sznarbachowski – dziennikarz, radiowiec, działacz polityczny.
Spoczął w grobowcu rodzinnym w Pollone w północnych Włoszech.
Włodzimierz Sznarbachowski urodził się w St. Petersburgu w 1913 roku. Ukończył
prawo w Warszawie. Przed wojną był działaczem i ideologiem ONR-Falanga.
Więzień (nr. 6) Berezy Kartuskiej.
Po wydostaniu się z okupowanej Polski Włodzimierz Sznarbachowski znalazł się w
Rzymie, gdzie działał w podziemnej Delegaturze Rządu RP na uchodźstwie. Wtedy
też wstąpił do zakonspirowanej Włoskiej Partii Socjalistycznej, a po jej rozłamie
przeszedł do Partii Socjaldemokratycznej Saragata (przyszłego prezydenta Włoch),
w której pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Międzynarodowej.
Po wyzwoleniu Rzymu (4 czerwca 1944 roku) Włodzimierz Sznarbachowski założył i
redagował - jako cywilny pracownik II Korpusu gen. Andersa - kwartalnik literackopolityczny Iridion. W roku 1946 wstąpił do działającej na emigracji Polskiej Partii
Socjalistycznej, w szeregach której piastował wiele odpowiedzialnych funkcji i
stanowisk (m.in. wiceprzewodniczący Rady Naczelnej PPS w Londynie i Komitetu
Głównego PPS w Niemczech). Polska Partia Socjalistyczna - jedna z głównych sił
politycznych rządu emigracyjnego - powierzyła Włodzimierzowi Sznarbachowskiemu
stanowisko przewodniczącego Klubu PPS w Polskiej Radzie Narodowej (emigracyjny
parlament). Ostatnio pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Centralnego Komitetu
Zagranicznego PPS.
W roku 1952 Włodzimierz Sznarbachowski osiedlił się w Monachium, podejmując
pracę w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Z RWE współpracował do roku
1990.
Włodzimierz Sznarbachowski - polityk, pisarz, dziennikarz, publicysta i poeta - był
autorem niezliczonej ilości tekstów i artykułów.
Oto niektóre z nich:
Poezja Armii Polskiej na Wschodzie - „Orzeł Biały” - tygodnik II Korpusu
Światło - miesięcznik PPS, Paryż 1947
Bolesław Piasecki - od skrajnej antyniemieckości do projektów współpracy z
Niemcami - „Zeszyty Historyczne” nr. 94, Paryż 1990
Jeszcze o człowieku na Całunie Turyńskim - „Słowo” nr. 17 i 18, Berlin 1992
Wspominając Kisiela - „Kultura”, Paryż 1992
Terroryzm - wciąż przemilczany odcinek działalności ONR Falangi - „Tygodnik
Powszechny” nr. 44, Kraków (1993)
Moje włoskie przygody - polscy socjaliści w powojennej Italii - „Tygodnik
Powszechny” nr. 34, Kraków (1994)
Twórczość poetycka Włodzimierza Sznarbachowskiego (publikowana w prasie
emigracyjnej we Włoszech, Anglii i Niemczech) zebrana jest m.in. w tomikach
Wieczorna Wenus (Polska Fundacja Kulturalna - Londyn 1984), Eurydyki (Biblioteka
„Archipelagu - Berlin 1986), Charonowe sanie (Polska Fundacja Kulturalna – Londyn
1989), El trineo de Caronte (Kraków 1990).
Nakładem domu wydawniczego „Aneks” w Londynie, wydana została (1997) książka
Włodzimierza Sznarbachowskiego 300 lat wspomnień.
Włodzimierz Sznarbachowski należał do czołowych postaci emigracyjnego życia
politycznego i kulturalnego. O wolną Polskę walczył on nie tylko przy pomocy pióra i
mikrofonu, ale też jako polityk odgrywał ogromną rolę w emigracyjnych organizacjach
niepodległościowych, stanowiąc niedościgniony wzór prawego Polaka i patrioty.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zawsze uczynny i koleżeński, dżentelmen w każdym calu, hołdujący zasadzie, że
dobrem można pokonać każde zło, pozostanie „Włodzio“ w naszej pamięci na
zawsze.
Redakcja
Biuletynu Bawarskiego
Monachuim, 26.01.2003