30. KOMPANIA CHEMICZNA

Garnizonowym szlakiem
30. KOMPANIA CHEMICZNA
Komandor ppor. rez. Jerzy NEUKAMPF
Tym razem „Dysponent”, mój niesamowity kolega Redaktor Prowadz¹cy „Chemika”, biuletyn SChW RP namówi³ mnie abym w dziale „Garnizonowym Szlakiem” opisa³ samodzielny pododdzia³ chemiczny dzia³aj¹cy w sk³adzie 8. Flotylli
Obrony Wybrze¿a MW.
Ju¿ na pocz¹tku pragnê siê zastrzec, ¿e poni¿sza „opowieœæ” nie ma ambicji
monografii wojsk chemicznych pozostaj¹cych na us³ugach MW (zdecydowanie nie
jest prac¹ o charakterze naukowym. S¹ to jedynie spisane wspomnienia o kompanii, w której pe³ni³em s³u¿bê w latach 1975–1985), mimo to aby p³ynnie przejœæ
do tematu g³ównego pozwolê sobie na bardzo krótki rys historyczny polskich pocz¹tków Marynarki Wojennej na terenach, które po zakoñczeniu Konferencji Poczdamskiej, na mocy stosownego dokumentu ówczesnych mocarstw, po drugiej wojnie œwiatowej przesz³y pod w³adzê Pañstwa Polskiego.
Rozkazem Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego Nr 50 z dnia 22 marca
1946 roku, Sztab G³ówny Marynarki Wojennej do dnia 28 kwietnia 1946 roku
sformowa³ na terenie Œwinoujœcia Zachodni Obszar Nadmorski, a na pierwszego
Dowódcê ZON-u wyznaczono komandora W³odzimierza STEYERA, póŸniejszego
Dowódcê MW (ulica Jego imienia prowadzi do Komendy Portu Wojennego
w Œwinoujœciu – przyp. aut.). Kolejna, bardzo szybka reorganizacja zmieni³a, po
podziale nazwê obszaru na „Szczeciñski” (SON) w odró¿nieniu od „Ko³obrzeskiego”1. Ju¿ w tamtym czasie, po 1946 roku „powo³ano do ¿ycia” samodzielny
pluton obrony przeciwchemicznej z siedzib¹ w Œwinoujœciu, którego pierwszym
dowódc¹ by³ ppor. Wies³aw GOMO£A. Pod koniec lat 50-tych pluton rozformowano2.
Kolejnym etapem, by³o utworzenie w 1950 roku, na bazie nowej koncepcji
funkcjonowania MW, Bazy Marynarki Wojennej w Œwinoujœciu, której nadano numer 2454 (21.12.1950 r.)3. Baza grupowa³a jednostki p³ywaj¹ce, jednostki zaplecza technicznego i zaopatrzeniowego oraz jednostki os³ony artyleryjskiej przybrze¿nego szlaku komunikacyjnego stanowi¹ce baterie artylerii sta³ej i ruchomej
i inne zabezpieczaj¹ce operacyjne rozwiniêcie si³ i œrodków do dzia³añ w swojej
strefie odpowiedzialnoœci.
1
8. Flotylla Obrony Wybrze¿a, Pocz¹tki Marynarki Wojennej na Pomorzu Zachodnim –
Szczeciñski Obszar Nadmorski w latach 1946-1950, http: //www. 8fow. mwmil. pl
2
Na podstawie wywiadu udzielonego przez kmdra ppor. in¿. w stanie spoczynku Kazimierza Adama Dulnika, pierwszego Dowódcy 30. KChem.
3
8. Flotylla Obrony Wybrze¿a, Pocz¹tki Marynarki Wojennej na Pomorzu Zachodnim –
Szczeciñski Obszar Nadmorski w latach 1946-1950, http: //www. 8fow. mwmil. pl
27
Garnizonowym szlakiem
W ten sposób dochodzimy do sformowanego w ramach tej Bazy samodzielnego pododdzia³u chemicznego, który nosi³
nazwê 12. Samodzielny Pluton Obrony
Przeciwchemicznej i stacjonowa³ na terenie Œwinoujœcia w kompleksie koszarowym o nazwie „Grodek”. Wiadomo, ¿e
„na pewno” istnia³ ju¿ w 1961 roku4.
Równie¿ ów fakt potwierdza kmdr ppor.
in¿. w stanie spoczynku Kazimierz Adam
DULNIK, który prostuje w nazwie plutonu jego numer, nie 12., a 13. samodzielny pluton obrony przeciwchemicznej
sformowany na prze³omie 1960/1961 roku oraz dodaje, ¿e pluton stanowi³ zal¹¿ek przysz³ej kompanii chemicznej a jego
pierwszym dowódc¹ by³ absolwent krakowskiej Oficerskiej Szko³y Wojsk CheAutor w mundurze wieczorowym
micznych ppor. Andrzej MAGDZIARZ.
Dowódca plutonu podlega³ bezpoœrednio Dowódcy Bazy MW5. Ponadto oficer jako ciekawostkê przedstawia sk³ad etatowy wspomnianego plutonu: – dowódca
plutonu – stopieñ etatowy: porucznik, – pomocnik dowódcy plutonu – podoficer
zawodowy, – kierownik kancelarii – pdf. zaw., pisarz – marynarz, podoficer sanitarny – pdf. zaw., magazynier sprzêtu chemicznego – pdf. zaw., magazynier MPS
– pdf. zaw., dru¿yna rozpoznania ska¿eñ – 4 mar (sprzêt: sam. rsk. GAZ-69rs),
dru¿yna kontroli dozymetrycznej – 4 mar., dr zabiegów specjalnych – 12 mar.
(sprzêt: 6 instalacji rozlewczych ARS-12), dru¿yna pomp motorowych – 6 mar.
(sprzêt: zespó³ pompowy ZP-800), dru¿yna zabiegów sanitarnych – pdf. zaw. +
3 mar. (sprzêt: instalacja dezynfekcyjno-k¹pielowa DDA-53A), dru¿yna odka¿ania umundurowania – 4 mar. (sprzêt: instalacja odka¿aj¹ca BU). Razem: – 1 oficer, 6 podoficerów zawodowych, 34 marynarzy s³u¿by zasadniczej6.
Teraz kilka zdañ o pocz¹tkach garnizonu Miêdzyzdroje. W ramach poszukiwania terenu pod realizacjê koncepcji os³ony artyleryjskiej przybrze¿nego szlaku
komunikacyjnego, ówczesny Dowódca Bazy wraz z Komendantem Garnizonu
Œwinoujœcie zlustrowali opuszczony oœrodek szkoleniowy niemieckiej artylerii,
wybudowany po koniec lat 30-tych ubieg³ego wieku, po³o¿ony na wyspie Wolin
w lasach (dzisiejszy teren Woliñskiego Parku Narodowego), na wysokim klifowym brzegu Ba³tyku w odleg³oœci oko³o 5 km od Miêdzyzdrojów. Oœrodek dysponowa³ kilkoma parterowymi budynkami o charakterze koszarowym, kot³owni¹, sto³ówk¹, gara¿ami, placami i salami wyposa¿onymi w ró¿nego rodzaju eksponaty niemieckiej broni artyleryjskiej przygotowanej do æwiczeñ7.
Po ustaleniu miejsca stacjonowania kolejnego samodzielnego pododdzia³u
Bazy (17. Bateria Artylerii Sta³ej) nale¿a³o w z³o¿onym Dowódcy MW meldunku
4
8. Flotylla Obrony Wybrze¿a, 30. Kompania Chemiczna, http: //www. 8fow. mwmil. pl.
Na podstawie wywiadu udzielonego przez kmdra ppor. in¿. w stanie spoczynku Kazimierza Adama Dulnika, pierwszego Dowódcy 30. KChem.
6 Tam¿e.
7 Na podstawie wywiadu udzielonego przez kmdra in¿. w stanie spoczynku Kazimierza
Osowskiego, pierwszego Dowódcê 8. Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej tam stacjonuj¹cego
oraz Dowódcê Garnizonu Janogród.
5
28
Garnizonowym szlakiem
okreœliæ miejsce jego po³o¿enia, które nie mia³o dot¹d swojej polskiej nazwy. Dowódca Bazy poleci³ Komendantowi Garnizonu wymyœliæ i napisaæ w meldunku
nazwê (kryptonim) od jego imienia. W ten sposób kpt. Jan GRUBA, ówczesny
Komendant Garnizonu Œwinoujœcie sta³ siê „ojcem chrzestnym” garnizonu JANOGRÓD, którego nazwa funkcjonowa³a we wszystkich dokumentach wojskowych, a¿ do czasu opuszczenia tego terenu przez wojsko tj. do maja 2002 roku8.
W nazewnictwie cywilnym przyjê³a siê nazwa zwi¹zana z miejscem po³o¿enia koszar na terenie wzniesienia zwanego Bia³¹ Gór¹. W latach siedemdziesi¹tych
ubieg³ego wieku, po wybudowaniu w Miêdzyzdrojach budynków mieszkalnych
dla wojska i zmianie miejsca zamieszkania przez kadrê zawodow¹ dokonano
zmiany nazwy garnizonu na: GARNIZON MIÊDZYZDROJE9.
Kolejne lata rozwoju Marynarki Wojennej, szczególnie jednostek p³ywaj¹cych
zaowocowa³y zmian¹ jej struktury. Powsta³y dwie flotylle obrony wybrze¿a w tym
8. Flotylla Obrony Wybrze¿a z siedzib¹ w Œwinoujœciu i numerem 2454, która
5 maja ubieg³ego roku obchodzi³a 43 rocznicê swojego powstania10.
Wraz z umacnianiem i rozwojem si³ MW na terenie Pomorza Zachodniego zasz³y zmiany w strukturze jej zabezpieczenia chemicznego. Na podstawie Rozkazu Ministra Obrony Narodowej, Dowódca MW rozkazem Nr 033/Org. z dnia
7 maja 1966 r. nakaza³ na bazie wspomnianego wczeœniej samodzielnego plutonu, który wczeœniej bo ju¿ w maju 1964 roku pod dowództwem ppor. Kazimierza
A. DULNIKA zmieni³ miejsce sta³ej dyslokacji przenosz¹c siê do garnizonu Janogród11, sformowaæ w tym garnizonie 30. Kompaniê Obrony Przeciwchemicznej i podporz¹dkowaæ j¹ Dowództwu 8. FOW. Formowanie zakoñczone dnia 31
maja 1966 roku po³¹czone by³o z trwaj¹cymi 10 dni „manewrami” – czytaj „æwiczenia zgrywaj¹ce szczebla batalionowego po³¹czone z powo³ywaniem rezerw
osobowych i sprzêtu, zakoñczone pieszym marszem z miejscowoœci Przytór do
garnizonu Janogród”12. Pierwszym dowódc¹ utworzonej kompanii zosta³ por.
Kazimierz Adam Dulnik13.
W ten sposób doszliœmy do pocz¹tków 30. Kompanii Obrony Przeciwchemicznej stacjonuj¹cej przez 36 lat w garnizonie Miêdzyzdroje, lub inaczej na Bia³ej Górze, b¹dŸ te¿ w obiekcie koszarowym Janogród, dzia³aj¹cej w ramach 8.
FOW (siostrzana kompania chemiczna o numerze 55 powsta³a w 9. FOW z siedzib¹ w Ustce, potem przenios³a siê na Rozewie. Dla porz¹dku, nale¿y te¿ wspomnieæ wczeœniej istniej¹c¹ 77. Kompaniê Obrony Przeciwchemicznej stacjonuj¹c¹ w Pogórzu a nastêpnie w Babich Do³ach (dzielnica Gdyni), podleg³ej bezpoœrednio Dowódcy MW)14.
Nazwa kompani by³a kilkukrotnie zmieniana. W roku 1967 na podstawie stosownego zarz¹dzenia Szefa Sztabu Generalnego MON nazwê zmieniono na –
„30. Kompania Chemiczna”, potem w 1992 roku na – „30. Kompania Przeciw8
Ibidem
Tam¿e.
10
8. Flotylla Obrony Wybrze¿a, Pocz¹tki Marynarki Wojennej na Pomorzu Zachodnim –
Szczeciñski Obszar Nadmorski w latach 1946-1950, http: //www. 8fow. mwmil. pl
11
Na podstawie wywiadu udzielonego przez kmdra ppor. in¿. w stanie spoczynku Kazimierza Adama Dulnika, pierwszego Dowódcy 30. KChem.
12
Ibidem
13
8. Flotylla Obrony Wybrze¿a, 30. Kompania Chemiczna, http: //www. 8fow. mwmil. pl
14
Na podstawie wywiadu udzielonego przez kmdra ppor. in¿. w stanie spoczynku Kazimierza Adama Dulnika, pierwszego Dowódcy 30. KChem.
9
29
Garnizonowym szlakiem
chemiczna” aby w koñcu na podstawie Decyzji Ministra Obrony Narodowej Nr Pf84/Org. /P1 z dnia 17 maja 2004 roku przywróciæ z dniem 1 lipca 2004 roku wczeœniejsz¹ nazwê – „30. Kompania Chemiczna”15.
W tym miejscu, maj¹c najwy¿szy szacunek do stanowiska dowódcy jednostki wojskowej a tym bardziej Pierwszego Dowódcy
pozwolê sobie przedstawiæ za Jego zgod¹
zdjêcie z dnia Jego odejœcia do rezerwy oraz
opisany w telegraficznym skrócie (aby nie
zanudziæ P.T. Czytelników) ¿yciorys:
kmdr ppor. in¿. Kazimierz Adam DULNIK urodzony 17.03.1937 r. w Pionkach,
syn Ireny i Ignacego, absolwent Technikum
Chemicznego w Kielcach (1955 r.), do paŸdziernika 1957 roku starszy asystent kierownika dzia³u chemicznego £ódzkich Zak³adów Wytwórczych Kopii Filmowych w £odzi. Zosta³ powo³any w listopadzie 1957 roPierwszy dowódca 30. kompanii
ku do odbycia zasadniczej s³u¿by wojskowej
chemicznej kmdr ppor. in¿. Kazimierz
w MW. Koñczy w Oœrodku Szkolenia SpecjaAdam Dulnik (foto z 1986 r.)
listów Marynarki Wojennej w Ustce podoficerski kurs chemików okrêtowych, a nastêpnie pe³ni do 31 sierpnia 1958 roku
s³u¿bê w 77. Kompanii Obrony Przeciwchemicznej na stanowisku pomocnika dowódcy plutonu odka¿ania okrêtów. We wrzeœniu tego¿ roku rozpoczyna naukê
w Oficerskiej Szkole Obrony Przeciwchemicznej w Krakowie, któr¹ koñczy
w 1961 r. w Oficerskiej Szkole Wojsk Chemicznych (ta sama szko³a – zmiana nazwy) i po promocji do stopnia – podporucznik obejmuje stanowisko dowódcy plutonu odka¿ania okrêtów w 77. Kompanii Chemicznej w Gdyni. 22 lipca 1962 roku obejmuje obowi¹zki dowódcy 13. samodzielnego plutonu obrony przeciwchemicznej w Bazie MW w Œwinoujœciu, a nastêpnie wraz z plutonem przenosi siê
do garnizonu Janogród, gdzie 31 maja 1966 roku zostaje Dowódc¹ 30. Kompanii Chemicznej. 26 paŸdziernika 1971 roku obejmuje obowi¹zki kierownika sekcji zaopatrzenia chemicznego Komendy Portu Wojennego Œwinoujœcie, a nastêpnie 5 stycznia 1973 roku jest wyznaczony na stanowisko oficera-chemika Wydzia³u Operacyjno-Szkoleniowego 8 FOW. W latach 1972–1975 studiuje zaocznie
w WSOWChem w Krakowie uzyskuj¹c tytu³ in¿yniera, od stycznia 1980 roku pe³ni obowi¹zki pomocnika, a potem (od stycznia 1983 r.) obowi¹zki Starszego Flagowego Oficera Zabezpieczenia Chemicznego tej flotylli. Do rezerwy odchodzi
16 czerwca 1986 roku.
Przedstawiony przez Dowódcê „z pamiêci” stan etatowy utworzonej w 1966
roku kompanii chemicznej prezentowa³ siê nastêpuj¹co:16
1. Dowództwo i sztab:
– dowódca kompanii, zastêpca dowódcy, zastêpca ds. politycznych, kierowca
dowódcy, kierownik kancelarii, pdf. sanitarny, pisarz, Dru¿yna ³¹cznoœci:
15
16
Ibidem.
Tam¿e.
30
Garnizonowym szlakiem
Sk³ad etatowy 30. kompanii chemicznej
Pododdzia³
Oficer
Dowództwo i sztab
4
S³u¿by techniczne
1
Kwatermistrzostwo
1
Pluton rozpoznania
ska¿eñ
1
Chor¹¿y
Podoficer
zawodowy
1
Podoficer s³.
Marynarz Razem
zasadniczej
3
7
14
5
8
15
4
1
6
4
12
17
1. pluton zabiegów
specjalnych
1
1
3
18
23
2. pluton zabiegów
specjalnych
1
1
3
18
23
1
5
24
31
15
15
88
129
Pluton chemiczny
1
RAZEM
8
3
– 1 pdf. zawodowy, 2 marynarzy, kierowca radiostacji, Laboratorium chemiczne:
– kierownik laboratorium, laborant, kierowca laboratorium,
2. S³u¿by techniczne:
– zastêpca ds. technicznych – oficer, szef s³u¿by samochodowej – chor¹¿y,
Dru¿yna remontowa – pdf. zawodowy i 5 marynarzy,
Dru¿yna elektrowni oœwietleniowej – pdf. zaw. i 3 mar., magazynier uzbrojenia, magazynier sprzêtu chemicznego, magazynier czêœci samochodowych,
3. Kwatermistrzostwo – kwatermistrz, magazynier mundurowy, magazynier
¿ywnoœciowy, magazynier mps, szef kompanii, kierowca
4. Pluton rozpoznania ska¿eñ – dowódca plutonu – oficer, 4 dru¿yny rozpoznania ska¿eñ – 12 podoficerów i marynarzy s³u¿by zasadniczej, 4 kierowców
(GAZ-69rs),
5. 1. Pluton zabiegów specjalnych – dowódca plutonu – chor¹¿y, 2 dru¿yny
zabiegów specjalnych – 6 pdf. i mar. s³u¿by zasadniczej, 6 kierowców (ARS-12),
Dru¿yna pomp motorowych – 5 pdf. i mar. s³u¿by zasadniczej, kierowca (ZP800), dru¿yna zabiegów sanitarnych – pdf. zaw., 2 marynarzy, kierowca (sam.
Star 66 + urz¹dzenie grzewcze UG-65),
6. 2. Pluton zabiegów specjalnych – dowódca plutonu – chor¹¿y, 2 dru¿yny
zabiegów specjalnych – 6 pdf. i mar. s³. zasad., 6 kierowców (ARS 12), dru¿yna
pomp motorowych – 5 pdf. i mar. s³. zasad., kierowca, dru¿yna zabiegów sanitarnych – pdf. zaw., 2 mar., kierowca (Star 66 + UG-65),
7. Pluton chemiczny – dowódca plutonu – oficer, 2 dru¿yny rozpoznania ska¿eñ – 6 pdf. i mar. s³. zasad., 2 kierowców (GAZ-69rs), 2 dru¿yny zabiegów specjalnych – 6 pdf. i mar. s³. zasad., 6 kierowców (ARS), dru¿yna pomp motorowych – 5 pdf. i mar. s³. zasad., kierowca, dru¿yna zabiegów sanitarnych – pdf.
zaw., 2 mar., kierowca (Star 66 + UG-65).
31
Garnizonowym szlakiem
Wed³ug opinii pierwszego dwódcy 30. kchem w jej pocz¹tkowym sk³adzie by³y dwa plutony rozpoznania ska¿eñ, jeden z nich szybko zlikwidowano17. Ja równie¿ przypominam sobie, ¿e zaprezentowany powy¿ej sk³ad etatowy kompanii
(byæ mo¿e tabelka zawiera jakieœ drobne b³êdy) funkcjonowa³ w latach siedemdziesi¹tych ubieg³ego stulecia.
Ten „dziwny” sk³ad wynika³ z zamiaru utworzenia na bazie kompanii, batalionu chemicznego, o którym mówiono przez wiele kolejnych lat ale nigdy tego
zamiaru nie zrealizowano (byæ mo¿e ze wzglêdów politycznych lub te¿ zwyczajnie nie znaleziono na jego utworzenie œrodków finansowych – przyp. aut).
Zadania jakie sta³y przed dowódc¹ nowoutworzonego pododdzia³u chemicznego (poza dodatkowymi obowi¹zkami zwi¹zanymi ze sprawami batalionu chemicznego oraz zadaniami zwi¹zanymi z organizacj¹ i ewidencj¹ szkolenia prowadzon¹ zwykle przez sztaby oddzia³ów, potrzeb¹ budowy w³asnymi si³ami bazy
szkoleniowej – tzw. „ogródka chemicznego” i bazy napraw samochodów – ca³oœæ
realizowana tzw. „sposobem gospodarczym”, z zaanga¿owaniem oko³o 40% stanu osobowego w pe³nienie co drugi dzieñ s³u¿by wartowniczej i innych s³u¿b garnizonowych) by³y typowe dla tego rodzaju si³, a zatem szkolenie i wykonywanie
zadañ w zakresie prowadzenia rozpoznania ska¿eñ oraz likwidacji skutków ich
u¿ycia tak stanów osobowych jak i sprzêtu jednostek brzegowych oraz (wynika
to ze specyfiki obszaru dzia³ania) jednostek p³ywaj¹cych.
Rozwijanie okrêtowych punktów zabiegów specjalnych (OPZS) przy nabrze¿ach, do których „podchodzi³y” okrêty polskiej Marynarki Wojennej, a czêsto
równie¿ radzieckiej stacjonuj¹ce w Œwinoujœciu oraz punktów zabiegów specjalnych (PZS) dla si³ i œrodków jednostek brzegowych by³y dla kadry i marynarzy
30. kompanii chemicznej „chlebem powszednim”.
Ponadto kompania chemiczna wykorzystywana by³a do wspó³pracy z jednostkami gospodarki narodowej bior¹c udzia³ w likwidacji skutków awarii chemicznych i wypadków radiacyjnych, likwidacji klêsk ¿ywio³owych oraz realizacji zadañ w sytuacjach kryzysowych. Na potwierdzenie tych s³ów pozwolê sobie przypomnieæ kilka tylko najwa¿niejszych faktów np. – udzia³ si³ i œrodków 30. kchem
w akcji odka¿ania drobnicowca „Roman Paziñski” na pok³adzie którego przewo¿ono z USA herbicydy18 oraz œredniego kutra rybackiego w Dar³owie, ska¿onego iperytem siarkowym19, udzia³ w zabezpieczaniu radiacyjnym portu Œwinoujœcie po awarii elektrowni atomowej w Czernobylu w kwietniu 1986 roku20,
udzia³ plutonów zabiegów specjalnych w gaszeniu po¿arów lasów Woliñskiego
Parku Narodowego21, udzia³ w akcji „zima stulecia”22 i w wielu, wielu innych.
17 Kmdr ppor. in¿. K.A. Dulnik nie by³ w pe³ni przekonany do funkcjonowania dwóch
plutonów rozpoznania ska¿eñ, dlatego tabela zawiera sk³ad etatowy z lat 1975–1980, który
nie ma nic wspólnego z obecnym stanem etatowym kompanii – przyp. aut.
18 Informacja dotyczy akcji prowadzonej wspólnie z si³ami 55. Kompanii Chemicznej
najprawdopodobniej w 1975 lub 1976 roku i pochodzi z ustnego przekazu kpt. rez. Ryszarda
Che³skiego, który bra³ w niej udzia³ – przyp. aut.
19 J. Neukampf, Moja prawdziwa wojna chemiczna, Biuletyn Stowarzyszenia Chemików
Wojskowych RP „Chemik” Nr 4/2008 s. 52.
20 Ppor. in¿. Andrzej Zachaj wraz z wydzielonymi si³ami plutonu rozpoznania ska¿eñ
prowadzi³ przy udziale „Polcargo”– firmy zarz¹dzaj¹cej i kontroluj¹cej przep³yw towarów
monitoring napromieniowania statków i towarów na bazie promowej i w porcie Œwinoujœcie –
przyp. aut.
21 Udzia³ w akcji gaszenia po¿aru WPN latem 1971 roku – wspomnienia ówczesnego
Dowódcy 30. kchem por. Wies³awa Kujawy, w kolejnej akcji latem 1975 roku – wspomnienia
dowódcy plutonu ppor. Czes³awa Smoliñskiego.
32
Garnizonowym szlakiem
Wspó³praca 30. kompanii chemicznej z w³adzami terenowymi, szko³ami, instytucjami kultury, turystyki i innymi na terenie Miêdzyzdrojów prowadzona
przez 36 lat jej stacjonowania w tej miejscowoœci zosta³a ukoronowana nadaniem
Jej zaszczytnego tytu³u „Zas³u¿ony dla Miêdzyzdrojów”23.
W wyniku przeprowadzonej reorganizacji si³ Marynarki Wojennej, na podstawie rozkazu Dowódcy MW Nr Pf-31/OiD z dnia 21 maja 2002 roku 30. Kompania Chemiczna „po¿egna³a” Miêdzyzdroje i przenios³a siê do Dziwnowa24.
Ju¿ zupe³nie na koniec pozwolê sobie, ho³duj¹c staremu zwyczajowi wojskowemu, zapoznaæ P.T. Czytelników z list¹ wszystkich kolejnych Dowódców 30.
Kompanii Chemicznej:
1. por. Kazimierz Adam DULNIK ((okres dowodzenia): 31 maj 1966 –
26 paŸdziernik 1971) – ¿yciorys przedstawiony wy¿ej;
2. por. Wies³aw KUJAWA (27 paŸdziernik 1971 – 22 czerwiec 1974) – absolwent OSWChem, potem ASG, Starszy Flagowy Oficer Zabezpieczenia Chemicznego 8. FOW, odszed³ do rezerwy w 1980 roku w stopniu komandora podporucznika, pedagog w Oœrodku Wychowawczym w Œwinoujœciu;
3. por. Andrzej FLAKOWSKI, (23 czerwiec 1974 – 20 grudzieñ 1976) absolwent OSWChem, potem Wydzia³u Chemii Uniwersytetu Gdañskiego, Dowódca
55. Kompanii Chemicznej, Starszy Flagowy Oficer Zabezpieczenia Chemicznego
9. FOW, odszed³ do rezerwy w stopniu komandora porucznika, prowadzi dzia³alnoœæ w zakresie turystyki;
4. por. in¿. Czes³aw SMOLIÑSKI, (21 grudzieñ 1976 – 13 sierpieñ 1979) absolwent WSOWChem potem Wojskowej Akademii Obrony Przeciwchemicznej
w Moskwie, Starszy Flagowy Oficer Zabezpieczenia Chemicznego 8. FOW. Odszed³ do rezerwy 30 stycznia 1998 roku w stopniu komandora porucznika, prowadzi³ dzia³alnoœæ handlow¹, zmar³ 27 grudnia 2002 roku w wieku 54 lat;
5. por. mgr in¿. Marian MATYSIAK, (14 sierpieñ 1979 – 30 wrzesieñ 1986)
absolwent Wydzia³u Chemii i Fizyki WAT, Zastêpca Szefa Sztabu Komendy Portu Wojennego w Œwinoujœciu, Starszy Inspektor Wydzia³u Techniki i Zaopatrzenia 8. FOW. Odszed³ do rezerwy w stopniu komandora porucznika, nauczyciel
chemii w LO, by³y Sekretarz w Urzêdzie Miasta w Miêdzyzdrojach;
6. por. in¿. Wies³aw MARGULA (1 paŸdziernik 1986 – 20 wrzesieñ 1989) absolwent WSOWChem, a nastêpnie Akademii Obrony Narodowej, Zastêpca Komendanta Portu Wojennego w Œwinoujœciu, obecnie Szef Wydzia³u Logistyki
8. FOW, aktualny stopieñ wojskowy – komandor porucznik;
7. por. in¿. Jacek BARAÑSKI (21 wrzesieñ 1989 – 27 luty 1992), absolwent
WSOWChem, a nastêpnie Akademii Obrony Narodowej, Specjalista Szefostwa
Wojsk OPBMR Dowództwa MW, obecnie Szef OPBMR MW w stopniu komandora;
8. por. in¿. Andrzej ZACHAJ (28 luty 1992 – 18 kwiecieñ 1999) absolwent
WSOWChem, Szef Obrony Przeciwchemicznej Komendy Portu Wojennego w Œwi-
22 Grudzieñ 1978 – styczeñ 1979 roku 30. kchem bra³a czynny udzia³ w likwidacji skutków „zimy stulecia” na terenie Miêdzyzdrojów oraz s¹siednich miejscowoœci, – wspomnienia
w³asne autora.
23 Uchwa³a Rady Miejskiej w Miêdzyzdrojach Nr XL/417/06 z dnia 21 kwietnia 2006
roku. – Biuro Rady Miejskiej w Miêdzyzdrojach.
24 8. Flotylla Obrony Wybrze¿a, 30. Kompania Chemiczna, http: //www. 8fow. mwmil. pl
33
Garnizonowym szlakiem
noujœciu, Specjalista Szefostwa Wojsk OPBMR Dowództwa MW, odszed³ do rezerwy 31 marca 2007 roku w stopniu komandora podporucznika
9. por. in¿. Jaros³aw ¯BIK (19 kwiecieñ 1999 – 6 lipiec 2007) absolwent
WSO In¿ynierii Wojskowej we Wroc³awiu – kierunek chemiczny, odszed³ do rezerwy w stopniu kapitana, prowadzi dzia³alnoœæ gospodarcz¹;
10. kpt. in¿. Zbigniew OLEJNICZAK (od 7 lipca 2007 –) absolwent WSO im.
Tadeusza Koœciuszki we Wroc³awiu, kierunek chemiczny25.
Ju¿ zupe³nie na koniec pozwalam sobie z³o¿yæ podziêkowania Panu Komandorowi porucznikowi rezerwy, magistrowi Zenonowi Kardaszowi, by³emu Starszemu Flagowemu Oficerowi Zabezpieczenia Chemicznego 8. FOW za udostêpnienie mi zdjêæ z dzia³añ 30. kompanii chemicznej na OPZS, z których dwa
„okrasi³y” swym niew¹tpliwym, chemicznym urokiem moj¹ pisaninê.
Autor
Szkolenie w 30. kompanii chemicznej. Marynarz na torze napalmowym.
25
Dane dotycz¹ce dowódców 30. kompanii chemicznej zawarte w „notkach” pisane s¹
jedynie z pamiêci, bez uzgodnienia z Nimi, za ewentualne b³êdy przepraszam – przyp. aut..
34