D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

Sygn. akt. II K 533/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 15 grudnia 2015 r.
Sąd Rejonowy w Grudziądzu - II Wydział Karny w składzie:
Przewodnicząca: SSR Agnieszka Kucińska - Stanny
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Kulczyk
przy udziale Prokuratora Marcina Licznerskiego
po rozpoznaniu w dniach 21.10.2015, 15.12.2015 roku sprawy karnej
J.G.a - urodz. (...) w R., syna J. i A. zd. G., obywatelstwa polskiego, o wykształceniu zawodowym, z zawodu malarzatapeciarza, pesel (...), karanego, zam. W., ul. (...), aktualnie przebywającego w Zakładzie Karnym we W.
oskarżonego o to, że:
w dniu 13 kwietnia 2015 roku około godziny 6:46 w oddziale mieszkalnym nr II Zakładu Karnego nr (...) w G. naruszył
nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego podczas pełnienia obowiązków służbowych w ten sposób, że jeden
raz uderzył z głowy w twarz st. S.. M. S. (1), pełniącego służbę oddziałową i sprawującego nadzór nad wydawaniem
śniadań, w następstwie czego doznał on powierzchownego stłuczenia głowy z raną tłuczoną i pourazowym obrzękiem
wargi górnej oraz rozchwiania pourazowego zęba/siekacza, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności
narządu ciała trwające nie dłużej niż 7 dni,
tj. o czyn z art. 222 § 1 kk i art.157 § 2 w zw. z art. 11 § 2 kk .
ORZEKA
I. Uznaje oskarżonego J. G. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, to jest występku z art. 222 § 1 kk i art.
157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to, w myśl art. 11 § 3 kk, na podstawie art. 222 § 1 kk, wymierza mu karę 6(sześciu)
miesięcy pozbawienia wolności.
II. Na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego J. G. do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego M. S. (1) kwoty
1.000zł (jeden tysiąc złotych) – tytułem zadośćuczynienia, z ustawowymi odsetkami od dnia 21 października 2015r.
do dnia zapłaty.
III. Zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych, a wydatkami obciąża Skarb Państwa.
II K 533/15
UZASADNIENIE
Oskarżony J. G. w kwietniu 2015r. odbywał karę 10 miesięcy pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym (...) w G.
orzeczoną za czyny z art. 222§1 kk i art. 226§1 kk.
/ dowód: odpis wyroku w sprawie (...) Sadu Rejonowego dla W.– Śródmieścia we W. (...). – k.57-59/
W dniu 13 kwietnia 2015r. pokrzywdzony M. S. (1) pełnił służbę w zakładzie karnym - wydawał śniadanie osobom
odbywającym karę pozbawienia wolności. Po otwarciu drzwi celi, w której przebywał oskarżony – wyszedł on z celi,
co było zachowaniem nieprzepisowym. Funkcjonariusz służby więziennej – M. S. zwrócił mu więc uwagę, że podczas
wydawania śniadania nie wolno wychodzić osadzonym z celi. Oskarżony na te słowa cofnął się, zaś pokrzywdzony
kontynuował czynność wydawania śniadania. Gdy funkcjonariusz sprawdzał prawidłowość wydawanych posiłków
przez wyznaczonych osadzonych, oskarżony J. G. niespodziewanie ponownie wyszedł z celi i od razu uderzył
pokrzywdzonego głową w lewą stronę twarzy. Ten natychmiast zamknął drzwi celi by nie wyszedł kolejny osadzony.
Oskarżony był w tym czasie na korytarzu i chciał zaatakować pokrzywdzonego. Przy tym wykrzykiwał, że wszystkich
pozabija. Osadzeni wydający posiłek przytrzymali oskarżonego, by nie podszedł ponownie do M. S.. Ten ostatni
uruchomił sygnalizator napadowy i powiadomił o zdarzeniu dowódcę. Następnie przemieścił się za kratę, skąd widział
jak J. G. „chodzi naładowany po korytarzu i uderza pięściami w ścianę.”
/dowód: zeznania M. S. (1) – k.117,4-5
Zeznania P. J. (1) – k. 132v/
W wyniku uderzenia przez oskarżonego, M. S. (1) był oszołomiony, krwawił z rozciętej wargi, miał obrzękniętą lewą
część twarzy, czuł też silny ból tej strony. Odczuwał, że ma poluzowany jeden ząb. Podczas przesłuchania złożył
wniosek o zadośćuczynienie za doznana krzywdę w wysokości 5000 zł, stwierdzając jednocześnie, że „odpuszcza
wysokość szkody”.
/dowód: zeznania M. S. (1) –k. 4-5,117/
Po badaniach pokrzywdzonego w szpitalu stwierdzono u niego powierzchowne stłuczenie głowy z rana tłuczoną i
pourazowym obrzękiem wargi górnej oraz rozchwianie pourazowe zęba/ siekacza.
/dowód: opinia sądowo – lekarska – k.25,
Dokumentacja medyczna – k.17,26-28/
Oskarżony J. G., wobec zaistnienia wątpliwości do jego poczytalności, został poddany jednorazowemu badaniu
sądowo –psychiatrycznemu.
Biegli nie znaleźli podstaw do zakwestionowania jego poczytalności tempore criminis. Stwierdzili u niego natomiast
osobowość dyssocjalną, uzależnienie od alkoholu, amfetaminy i marihuany.
Nie wypowiedzieli się jednak co do możliwości prowadzenia przez niego obrony w sposób samodzielny i rozsądny.
/dowód: opinia sądowo –psychiatryczna –k. 66-67/
J. G. był uprzednio wielokrotnie karany sądownie, w tym za czyny z art., 222§1 kk.
/dowód: Karta K. –k. 53
odpisy wyroków –k. 49-51,57-59/
Oskarżony J. G. przyznał się do postawionego mu zarzutu i odmówił składania wyjaśnień. Oświadczył, że żałuje swego
czynu i „chciałby cofnąć czas”. Wyraził też chęć dobrowolnego poddania się karze. Jednakże jego propozycja nie została
zaakceptowana przez oskarżyciela publicznego.
/dowód: wyjaśnienia J. G. –k. 41,116v/
Sąd dal wiarę wyjaśnieniom oskarżonego.
Przesłuchiwane w sprawie w charakterze świadków osoby, w szczególności pokrzywdzony w sposób jasny i klarowny
przedstawili zaistniałą sytuację. Oskarżony w żadnym fragmencie nie zakwestionował wypowiedzi M. S. oraz P. J..
M. S. (1) w sposób logiczny i szczegółowy opisał przebieg wydarzeń. Zazębiają się one i wzajemnie uzupełniają z relacją
P. J..
W zestawieniu z dokumentami dotyczącymi obrażeń, jakich pokrzywdzony doznał, w tym opinii sadowo - lekarskiej,
w/wym. dowody tworzą jednolity i plastyczny obraz zdarzeń.
Sąd uznał także przeprowadzone badania i na ich podstawie sporządzone opinie za jasne i zupełne. Odnosi się to także
do opinii sądowo - psychiatrycznej dotyczącej J. G.. Została ona wydana na podstawie wywiadu od oskarżonego oraz
jego badania przez osoby o odpowiednich kwalifikacjach i doświadczeniu zawodowym.
Zdaniem Sądu, w tej sytuacji nie ma żadnych wątpliwości, że oskarżony zachowaniem swym wyczerpał znamiona
czynu opisanego w zarzucie, t.j. w dniu 13 kwietnia 2015 roku około godziny 6:46 w oddziale mieszkalnym nr II
Zakładu Karnego nr 2 w G. naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego podczas pełnienia obowiązków
służbowych w ten sposób, że jeden raz uderzył z głowy w twarz st. S.. M. S. (1), pełniącego służbę oddziałową i
sprawującego nadzór nad wydawaniem śniadań, w następstwie czego doznał on powierzchownego stłuczenia głowy z
raną tłuczoną i pourazowym obrzękiem wargi górnej oraz rozchwiania pourazowego zęba/siekacza, które to obrażenia
spowodowały naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż 7 dni. Tym samym zachowaniem swym
wypełnił znamiona czynu z art. 222 § 1 kk i art.157 § 2 w zw. z art. 11 § 2 kk .
Zatem, biorąc pod uwagę powyższe ustalenia Sąd, w myśl art. 11§3 kk i na podstawie art. 222§1 kk wymierzył
oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Do okoliczności obciążających przy wymierzaniu kary, Sąd zaliczył: wcześniejszą karalność, w tym za czyny z art. 222§1
kk, których oskarżony dopuścił się wobec innych funkcjonariuszy publicznych.
Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył przyznanie sie oskarżonego do winy i wyrażoną chęć dobrowolnego poddania
się karze.
Zdaniem Sadu, jedynie kara bezwzględnego pozbawienia wolności odniesie wobec oskarżonego swe cele
zapobiegawcze i wychowawcze. Poprzednio bowiem orzekane za podobne czyny kary z warunkowym zawieszeniem
ich wykonania nie przyniosły oczekiwanego skutku i koniecznym było zarządzenie ich wykonania.
Wobec zgłoszonego przez pokrzywdzonego na podstawie art. 46§1 kk żądania, Sąd zasądził na jego rzecz od
oskarżonego kwotę 1000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od daty jego ostatecznego określenia, tj. od 21.10.2015r.
Sad uznał, że zgłaszana przez M. S. (1) kwota 5000 zł z tytułu zadośćuczynienia jest zbyt wygórowana w ustalonym
stanie faktycznym, a doznaną krzywdę i ból fizyczny w pełni zrekompensuje kwota 1000 zł. Ponadto, sąd zasadził
powyższą kwotę z ustawowymi odsetkami, zgodnie z obowiązującym aktualnie brzmieniem art. 46§1 kk, który przy
orzekaniu o tym wymaga stosowania przepisów prawa cywilnego.
Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania w sprawie, na zasadzie art. 624§1 kpk, biorąc pod
uwagę fakt przebywania oskarżonego w zakładzie karnym i jego trudną sytuację materialną.