Kulturowe mieszaniny (dla) pedagogiki i edukacji. Liberatura i

prof. nadzw. KPSW dr hab. Monika Jaworska-Witkowska
Kulturowe mieszaniny (dla) pedagogiki i edukacji.
Liberatura i freestyle badawczy
W punkcie wyjścia badań kultura i edukacja stają się kluczowe dla myślenia o
relacjach, których rozpoznanie, rozróżnianie, uznanie i aplikacje służą
pedagogice. Jest to podstawowe założenie teoretyczne i metodologiczne dla
rewitalizacji pedagogiki w jej wielowymiarowości, wewnętrznej złożoności
(dwoistości),
wielopoziomowości edukacji i polityczności procesów
kształtowania się tożsamości indywidualnych i zbiorowych. Dopiero takie
zbliżenie pedagogiki i edukacji pozwala na konceptualne działania
wykorzystujące kulturę jako źródło życiodajności interakcyjnej i miejsce
poznawczych napięć, aporii, oksymoroniczności, społecznych nieprzejrzystości.
Przeszukiwanie tekstów kultury, zdejmowanie migawkowej wiedzy z
wizualności, pasaże tekstowe, interfejsy symboliczne, podmiotowe pozycje i
biografie symboliczne, światy za słowami i światy wyobrażone, przestrzenie
między, flaneryzm w poprzek obszarów badawczych, włóczęga po dyscyplinach,
szerokie rozumienie tekstu kultury, liberatura to trudna jedność humanistyki
integralnej i integrującej, ale jednocześnie przestrzenie rewitalizacji, rewizji,
rewaloryzacji i rozwoju samej pedagogiki, jej przełożeń w edukacji i pole nowej
dydaktyki przeżycia, przebudzenia i przemiany.