spis treści - II Wydział Lekarski

Transkrypt

ODDZIAŁ FIZJOTERAPII
II WYDZIAŁU LEKARSKIEGO
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
PRZEWODNIK DYDAKTYCZNY
DLA STUDENTÓW FIZJOTERAPII
I ROK studiów pierwszego stopnia
r. ak. 2009/2010
PRZEDMIOTY PODSTAWOWE ............................................................................................... 5
1.
ANATOMIA PRAWIDŁOWA........................................................................................... 5
2.
ANATOMIA OBRAZOWA ............................................................................................. 11
3.
BIOFIZYKA ..................................................................................................................... 12
4.
BIOLOGIA MEDYCZNA Z MORFOLOGIĄ KOMÓRKI ............................................. 14
5.
BIOCHEMIA .................................................................................................................... 16
6.
KINEZJOLOGIA .............................................................................................................. 19
7.
PEDAGOGIKA OGÓLNA ............................................................................................... 23
8.
ERGONOMIA .................................................................................................................. 26
9.
KWALIFIKOWANA PIERWSZA POMOC MEDYCZNA ............................................ 27
PRZEDMIOTY KIERUNKOWE .............................................................................................. 28
10.
FIZJOTERAPIA OGÓLNA .............................................................................................. 28
11.
METODYKA NAUCZANIA RUCHU ............................................................................ 30
12.
KINEZYTERAPIA - propedeutyka oraz Praktyka w pracowni kinezyterapii ................. 35
13.
FIZYKOTERAPIA - propedeutyka oraz Praktyka w pracowni fizykoterapii .................. 38
14.
ZAJĘCIA RUCHOWE NA PŁYWALNI ........................................................................ 42
15.
ĆWICZENIA W UKŁADZIE RUCHU ........................................................................... 43
16.
MASAŻ LECZNICZY ...................................................................................................... 45
POZOSTAŁE PRZEDMIOTY .................................................................................................. 48
17.
JĘZYK OBCY................................................................................................................... 48
18.
ANTROPOLOGIA............................................................................................................ 51
19.
TRENING INTERPERSONALNY dla potrzeb fizjoterapii ............................................. 53
20.
SZKOLENIE BIBLIOTECZNE ....................................................................................... 55
21.
Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy ...................................................... 56
22.
PRAKTYKA WAKACYJNA ........................................................................................... 56
2
WŁADZE WARSZAWSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO
Rektor Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Prof. dr hab. n. med. MAREK KRAWCZYK
Sekretariat Rektora: tel. 5720-101, 5720-151
Prorektor ds. Dydaktyczno-Wychowawczych
Prof. ndzw. dr hab. n. med. MAREK KULUS
Prorektor ds. Kadr
Prof. ndzw. dr hab. n. med. ANNA KAMIŃSKA
Sekretariat Prorektorów: tel. 5720-109
Prorektor ds. Nauki i Współpracy z Zagranicą
Prof. dr hab. n. med. SŁAWOMIR MAJEWSKI
Prorektor ds. Klinicznych, Inwestycji i Współpracy z Regionem
dr hab. n. med. SŁAWOMIR NAZAREWSKI
Sekretariat Prorektorów: tel. 5720-106
WŁADZE II WYDZIAŁU LEKARSKIEGO
DZIEKAN
Prof. dr hab. n. med. JERZY A. POLAŃSKI
Prodziekan ds. I-III r. – prof. ndzw. dr hab. n. med. JAN KOCHANOWSKI
Prodziekan ds. IV-VI r. – prof. dr hab. n. med. WŁODZIMIERZ SAWICKI
Sekretariat Dziekanatu: tel. 5720-214, fax 5720-228
Prodziekan ds. Oddziału Nauczania w Języku Angielskim
dr hab. n. med. KAZIMIERZ SZOPIŃSKI
Sekretariat Dziekanatu: tel. 5720-502
Prodziekan ds. Oddziału Fizjoterapii
dr hab. n. med. DARIUSZ SZUKIEWICZ
Pełnomocnik Rektora ds. Studiów Zaocznych w Oddziału Fizjoterapii II WL
Prof. ndzw. dr. hab. JERZY JURKIEWICZ
3
Dziekanat Oddziału Fizjoterapii II Wydziału Lekarskiego
Sekretariat pokój 604
tel.: (0-22) 57 20 604; faks: (0-22) 57 20 555
Kierownik Dziekanatu
mgr Monika Leszczyńska
[email protected]
[email protected]
Tok studiów
pokój 613
tel.: (0-22) 57 20 512; 57-20-514
faks: (0-22) 57 20 555
Studia pierwszego stopnia , lata I – III
mgr Monika Jezierska [email protected]
Studia drugiego stopnia , lata I – II
mgr Ewa Janiak
[email protected]
Przewodniczący Rady Pedagogicznej I roku - opiekun roku
dr n. med. Dariusz Białoszewski tel. 622-80-05
DZIAŁ SPRAW BYTOWYCH STUDENTÓW
Centrum Dydaktyczne WUM
Osoba zajmująca się sprawami socjalnymi studentów Oddziału Fizjoterapii
Pani mgr Elżbieta Kostecka tel. 5720-818, pok. 243
SAMORZĄD STUDENCKI
Dom Medyków
ul. Oczki 5 pok. 307, 02-007 Warszawa
tel./fax. 628-83-06
4
PRZEDMIOTY PODSTAWOWE
1. ANATOMIA PRAWIDŁOWA
ZAKŁAD ANATOMII PRAWIDŁOWEJ CENTRUM BIOSTRUKTURY
Warszawa, ul. Chałubińskiego 5, tel.628-10-41, bezp. tel. i fax 629-52-83
e-mail: [email protected]
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. Bogdan Ciszek.
Odpowiedzialny za dydaktykę: adiunkt dr n med. Elżbieta Makomaska-Szaroszyk
Wykład - 60 godzin
Ćwiczenia - 60 godzin
CELE NAUCZANIA
Celem nauczania anatomii prawidłowej na Oddziale Fizjoterapii jest;
 zapoznanie studentów z ogólną budową ciała ludzkiego
 umożliwienie posługiwania się prawidłową i jednoznaczną nomenklaturą medyczną
przy opisie części ciała człowieka
 przygotowanie podstaw morfologicznych do nauki o czynności poszczególnych
narządów, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki związanej z układem kostnostawowym, mieśniowym oraz nerwowym
 zwrócenie uwagi na niektóre aspekty przydatne w udzielaniu pierwszej pomocy przed
lekarskiej.
TEMATYKA ZAJĘĆ: przedstawiony poniżej program może ulegać niewielkiej modyfikacji
w zależności od układu kalendarza
WYKŁADY
OSTEOLOGIA I ANATOMIA JAM CIAŁA






Wykład Inauguracyjny. Anatomia – budowa ciała ludzkiego. Reguły opisu
anatomicznego. Budowa jamy klatki piersiowej. Pojęcie śródpiersia. Tchawica,
oskrzela. Płuca. Mechanika oddychania. Budowa i rozwój serca. Unaczynienie i
unerwienie.
Układ pokarmowy i jama brzuszna. Układ żyły wrotnej. Układ moczowo-płciowy
Ogólna budowa kości. Biomechanika kręgosłupa. Koncepcja kolumnowa budowy
kręgosłupa. Kości i połączenia w obrębie klatki piersiowej
Anatomiczne podstawy biomechaniki stawów kończyny górnej.
Anatomiczne podstawy biomechaniki stawów kończyny dolnej.
Anatomia kliniczna stawów. Podstawy anatomii radiologicznej układu kostnego.
OŚRODKOWY UKŁAD NERWOWY I NARZĄDY ZMYSŁÓW




Podział układu nerwowego. Znaczenie czynnościowe podziału. Rdzeń kręgowy – nerw
rdzeniowy.
Budowa czaszki. Podział czaszki. Doły i jamy czaszki
Budowa i czynności kory mózgowej. Jądra podstawy. Wzgórze. Podwzgórze.
Drogi czuciowe. Drogi wstępujące rdzenia kręgowego, droga wzrokowa, słuchowa,
smakowa, węchowa.
Układ piramidowy, pozapiramidowy. Zespoły uszkodzenia.
5


Oko – anatomia czynnościowa narządu wzroku. Oczodół mięśnie gałkoworuchowe.
Narząd słuchu i równowagi.
Anatomiczne podstawy powstawania objawów neurologicznych. Podstawy anatomii
radiologicznej ośrodkowego układu nerwowego.
TUŁOWIE





Topografia ogólna głowy i szyi. Przestrzenie topograficzne. Główne pęczki
naczyniowo-nerwowe.
Grzbiet: grupy mięśni, przyczepy, czynność, unerwienie i unaczynienie.
Ściany klatki piersiowej. Mięśnie międzyżebrowe Unerwienie i unaczynienie.
Mechanika oddychania.
Ściany jamy brzusznej. Dno miednicy. Miejsca zmniejszonej oporności. Pojęcie
przepukliny. Miejsca powstawania przepuklin. Kanał pachwinowy i kanał udowy.
Wybrane zagadnienia anatomii klinicznej grzbietu. Anatomia czynnościowa tułowia.
Podstawy anatomii radiologicznej grzbietu i ścian klatki piersiowej i jamy brzusznej.
KOŃCZYNA GÓRNA




Topografia i czynność obręczy kończyny górnej, splot ramienny. Mięśnie obręczy.
Tętnica i żyła pachowa.
Topografia i czynność ramienia i przedramienia. Mięśnie ramienia i przedramienia.
Powrózki naczyniowo-nerwowe. Podziały powięziowe
Topografia i czynność ręki. Zespoły uszkodzenia nerwów kończyny górnej.
Wybrane zagadnienia anatomii klinicznej. Podstawy anatomii radiologicznej kończyny
górnej.
KOŃCZYNA DOLNA




Topografia i czynność obręczy kończyny dolnej i uda. Splot lędźwiowo krzyżowy.
Topografia i czynność goleni i stopy. Podziały powięziowe
Biomechanika stawu kolanowego. Układ naczyniowy kończyn. Topografia,
wyczuwalność tętna. Krążenie żylne. Zespoły uszkodzenia nerwów kończyny dolnej
Wybrane zagadnienia anatomii klinicznej. Podstawy anatomii radiologicznej kończyny
dolnej.
ĆWICZENIA
OSTEOLOGIA I ANATOMIA JAM CIAŁA



Ogólna budowa ciała ludzkiego. Klatka piersiowa. Śródpiersie, podział i zawartość.
Narządy śródpiersia. Tchawica, oskrzela. Opłucna, jama opłucnej. Płuca budowa
płatowa i segmentowa Osierdzie. Budowa serca. Naczynia wieńcowe. Żyły serca. Splot
sercowy Rzuty oraz miejsca osłuchiwania zastawek serca. Jama ustna, gardło. Jama
nosowa, zatoki przynosowe.
Układ pokarmowy – żołądek, jelito cienkie i grube. Wątroba. Śledziona. Trzustka. Żyła
wrotna. Aorta brzuszna. Układ moczowy. Nerki: kora i rdzeń. Położenie nerek
Nadnercza. Narządy płciowe żeńskie i męskie.
Kręgosłup: budowa typowego kręgu. Budowa kręgów w poszczególnych odcinkach
kręgosłupa, krzywizny kręgosłupa. Klatka piersiowa: budowa typowego żebra,
zmienność budowy żeber, budowa mostka, otwór górny i dolny klatki piersiowej.
6



Kości obręczy: obojczyk i łopatka. Kości kończyny górnej: kość ramienna promieniowa
i łokciowa, kości nadgarstka, śródręcza i palców. Połączenia kości.
Kości obręczy: kość miedniczna. Kości kończyny dolnej: kość udowa, rzepka, piszczel,
strzałka, kości stępu śródstopia i palców. Połączenia kości.
Kollokwium
OŚRODKOWY UKŁAD NERWOWY I NARZĄDY ZMYSŁÓW






Czaszka – nerwy czaszkowe. Mózgowie i podział. Opony mózgowia – budowa ogólna.
Rdzeń kręgowy – budowa ogólna. Pień mózgu.
Kresomózgowie – komora boczna. Międzymózgowie. Komora III. Podział czynności
kory mózgowej. Płyn mózgowo-rdzeniowy. Śródmózgowie.
Most. Drogi czuciowe. Drogi wstępujące rdzenia kręgowego, droga wzrokowa,
słuchowa, smakowa, węchowa.
Rdzeń przedłużony. Drogi zstępujące. Układ piramidowy, pozapiramidowy,
przedsionkowy, czynność móżdżku.
Oko – budowa oka: rogówka, twardówka, naczyniówka, siatkówka. Oczodół mięśnie
gałkoworuchowe. Narząd słuchu i równowagi: ucho zewnętrzne, ucho środkowe-jama
bębenkowa, ucho wewnętrzne – błędnik kostny i błoniasty.
Kollokwium
TUŁOWIE






Budowa szyi. Przestrzenie międzypowięziowe. Główne pęczki naczyniowo-nerwowe.
Tętnica szyjna wspólna i jej podział. Żyła szyjna wewnętrzna.
Grzbiet. Okolice grzbietu. Kark. Powięź piersiowo-grzbietowa. Grupy mięśni grzbietu i
karku, przyczepy, czynność.
REPETYTORIUM SEMESTRALNE I (sprawdzian semestralny)
Warstwowa budowa ściany klatki piersiowej. Mięśnie klatki piersiowej Przestrzeń
między żebrowa. Nerwy i naczynia międzyżebrowe. Przepona: przyczepy, budowa,
unerwienie
Mięśnie brzucha: mięsień prosty, mięśnie skośne, mięsień poprzeczny. Mięsień
czworoboczny lędźwi. Mięsień biodrowo-lędźwiowy. Dno miednicy. Miejsca
zmniejszonej oporności. Kanał pachwinowy. Kanał udowy.
Kollokwium
KOŃCZYNA GÓRNA




Mięśnie obręczy kończyny górnej: Mięsień podgrzebieniowy, nadgrzebieniowy,
podłopatkowy, stożek rotatorów. Mięsień naramienny. Jama pachowa. Splot ramienny.
Tętnica i żyła pachowa.
Mięśnie ramienia i przedramienia. Mięsień dwugłowy i trójgłowy ramienia. Mięsień
kruchoramienny i ramienny. Dół łokciowy. Powrózek naczyniowo-nerwowy ramienia.
Powrózki naczyniowo-nerwowe przedramienia.
Budowa ręki. Mięśnie kłębu i kłębiku. Mięśnie glistowate i międzykostne. Topografia
ścięgien zginaczy. Kanał nadgarstka. Unerwienie i unaczynienie ręki.
Kollokwium
KOŃCZYNA DOLNA

Mięśnie obręczy kończyny dolnej. Mięśnie pośladkowe, mięśnie rotatory stawu
bidrowego. Splot lędźwiowo-krzyżowy. Nerw kulszowy. Nerwy pośladkowe. Nerw
7


udowy. Nerw zasłonowy. Nerwy czuciowe. Otwory kulszowe większy i mniejszy.
Mięsień biodrowo-lędźwiowy.
Mięśnie uda. Grupa przednia. Grupa tylna. Grupa przywodzicieli. Naczynia udowe.
Kanał przywodzicieli. Dół podkolanowy. Naczynia podkolanowe. Gałęzie nerwu
kulszowego. Mięśnie goleni. Mięśnie strzałkowe. Grupa przednia. Grupa tylna.
Budowa stopy. Luki podłużne i poprzeczne. Mięśnie stopy. Naczynia stopy.
Kollokwium



ĆW POWTÓRZENIOWE
REPETYTORIUM SEMESTRALNE II (sprawdzian semestralny)
ZALICZENIA KOMISYJNE ZALEGŁYCH KOLLOKWIÓW

Regulamin zajęć dla studentów fizjoterapii w Zakładzie Anatomii Prawidłowej.
1.Warunkiem zaliczenia semestru, roku i dopuszczenia do egzaminu z Anatomii jest czynny
udział w wykładach i ćwiczeniach oraz uzyskanie zaliczenia z każdego tematu ćwiczeń
oraz kolokwiów.
UWAGA ! - na każdym ćwiczeniu obowiązuje znajomość materiału ze wszystkich
poprzednio odbytych ćwiczeń.
2.Materiał podzielony jest na 5 cykli tematycznych:
 Osteologia i Anatomia Jam Ciała
 Ośrodkowy Układ Nerwowy i Narządy Zmysłów
 Tułowie
 Kończyna górna
 Kończyna dolna
Cykl tematyczny kończy się kolokwium. Ewentualny drugi termin – poprawkowy – może
mieć miejsce na następnych ćwiczeniach (zdaje się go u asystenta). Termin trzeci (w
przypadku nie zaliczenia dwóch poprzednich terminów) może mieć miejsce przed sesją
egzaminacyjną. (zdaje się go przed dwuosobową komisją bez udziału asystenta
prowadzącego).
3.Dopuszczalna jest usprawiedliwiona nieobecność na nie więcej niż 1 ćwiczeniu z jednego
cyklu tematycznego. Większa liczba nieobecności uniemożliwia przystąpienie do
kolokwium. Osoby te zdają kolokwium w trybie komisyjnym. Łączna liczba
nieobecności w semestrze nie może przekroczyć 3 po rygorem niezaliczenia semestru.
4.Usprawiedliwiona nieobecność na kolokwium pozwala na przesunięcie terminu zaliczenia
na najbliższe ćwiczenia po ustaniu powodu nieobecności.
5.Egzamin z Anatomii odbywa się w sesji letniej i składa się z części praktycznej i
teoretycznej. Warunkiem zdania egzaminu jest pozytywne zaliczenie obu części.
6.Termin poprawkowy jest wyznaczony w sesji jesiennej.
Osoby, które w I terminie zaliczyły część praktyczną zdają jedynie część teoretyczną.
7.Studenci winni pamiętać, że znajdują się na salach gdzie mają do czynienia ze szczątkami
ludzkimi, wobec których obowiązuje zachowanie nacechowane powagą, szacunkiem i
spokojem.
8
8.Wstęp do sal prosektoryjnych mają tylko studenci WUM, legitymujący się książeczką
prosektoryjną (lub legitymacją studencką), ubrani w stroje ochronne: biały fartuch
chirurgiczny (zapinany z tyłu), biała chusteczka lub czepek chirurgiczny, rękawy
zawinięte do łokci. Strój ochronny wkładamy i zdejmujemy poza salą prosektoryjną.
Obowiązuje noszenie identyfikatora.
Wstęp do sal prosektoryjnych możliwy jest jedynie w godzinach ćwiczeń własnych lub w
innych określonych oddzielnymi ogłoszeniami.
9.Wprowadzanie osób postronnych oraz wykonywanie zdjęć lub filmów jest
niedozwolone.
10.We wszystkich pomieszczeniach Zakładu obowiązuje bezwzględne
przestrzeganie zasad higieny (czystość !!) oraz zasad BHP.
11.W szczególności :
a) ręce czyste o krótkich, nielakierowanych paznokciach, bez biżuterii.
b)przed przystąpieniem do badania preparatów należy ręce umyć i nasmarować wazeliną
lub kremem ( zalecane są rękawiczki ).
c)o każdym przypadku skaleczenia lub wprowadzenia formaliny do spojówki należy
bezwzględnie poinformować asystenta.
12.W czasie korzystania z preparatów należy wykazać maksymalną troskę o to, aby nie
uległy one zniszczeniu lub zaginięciu.
13. Za zniszczenie lub zaginięcie preparatu odpowiedzialny jest starosta grupy.
14.Przypomina się, że na terenie Zakładu i całego gmachu obowiązuje zakaz palenia
tytoniu.
15.W salach ćwiczeń panuje bezwzględny zakaz spożywania pokarmów.
16.Można, a nawet należy przynosić ze sobą pensety (anatomiczne), książki i atlasy
anatomiczne.
17.Aby w pełni wykorzystać czas ćwiczeń student obowiązany jest przychodzić na zajęcia
przygotowany teoretycznie z aktualnego materiału.
18.Po zakończeniu ćwiczeń (korzystania z preparatów) studenci zobowiązani są
zabezpieczyć je osobiście (aby nie uległy zniszczeniu) wg wskazówek asystenta.
9
LITERATURA
Podręczniki podstawowe do wyboru
1.
„Podstawy Anatomii Człowieka” W.Woźniak Wyd. Med. Wrocław 2001
2. „Anatomia Człowieka” W.Sylwanowicz (ostatnio wydany pod red. SokołowskiejPituchowej)
3.
„Zarys Anatomii Człowieka” A. Krechowiecki, F.Czerwiński
Podręczniki neuroanatomii
1. „Anatomia Ośrodkowego Układu Nerwowego dla Studentów” H. Dobaczewska
2.
„Anatomia Czynnościowa Ośrodkowego Układu Nerwowego” B. Gołąb
3.
„Neuroanatomia Czynnościowa i Kliniczna” O. Narkiewicz, J. Moryś, PZWL
Literatura uzupełniająca
1. „Anatomia Człowieka” A. Bochenek, M. Reicher tom I-V
2. „Anatomia Prawidłowa Człowieka” T. Marciniak
3. „Anatomia Kliniczna Głowy i Szyi” R. Aleksandrowicz, B. Ciszek Wyd. Lek. PZWL 2008
ATLASY KLASYCZNE
1/ Bertollini Atlas Anatomii PZWL dowolne wydanie
2/ Frank H. Netter Atlas Anatomii Człowieka Urban &Partner 2003
3/ Grant Atlas Anatomii Wyd. Med. Górnicki 2003
4/ Kiss Atlas Anatomii PZWL dowolne wydanie
5/ Petra Kopf-Maier Atlas Anatomii Człowieka PZWL 2003
6/ Sinielnikow Atlas Anatomii dowolne wydanie
7/Sobotta Atlas Anatomii Człowieka T I-II
Urban&Partner lub inne dowolne
wydanie
ATLASY FOTOGRAFICZNE
1/ Kolorowy Atlas Anatomii Człowieka Mc.Minn i wsp. Vydavatelstvo Slovart- Solis 1994
2/ Anatomia Człowieka Rohen,Yokochi Kalliope 1995
3/ Atlas Anatomii Vajda PZWL
4/ Atlas Anatomii Grant Wyd. Med. Górnicki
10
2. ANATOMIA OBRAZOWA
Zakład Radiologii i Radioterapii Pediatrycznej II Wydziału Lekarskiego WUM
Warszawa, Ul. Marszałkowska 24, tel./fax. 628-52-19, 621-32-41 w 315, 316
p.o. Kierownik Zakładu : dr n. med. Michał Brzewski
Wymiar godzin przedmiotu:
Wykłady
- 15 godzin
Treści programowe :
1. Metody
obrazowania: zdjęcia rentgenowskie, tomografia komputerowa, rezonans
magnetyczny, ultrasonografia – zalety i wady poszczególnych metod w obrazowaniu
układu kostno-mięśniowego, układu oddechowego i układu nerwowego.
2. Wybrane zagadnienia z anatomii rentgenowskiej i innych metod obrazowania:
-
anatomia rentgenowska (rtg i TK) układu kostnego: zdjęcia rentgenowskie czaszki,
kręgosłupa, obręczy barkowej, obręczy biodrowej, kończyn, klatki piersiowej, kośćca
dziecięcego
-
anatomia obrazowa stawów i tkanek miękkich w badaniach RTG, MR, TK, USG
-
anatomia obrazowa narządów klatki piersiowej
-
anatomia obrazowa centralnego układu nerwowego.
Ogólna ocena wyników nauczania: ZALICZENIE - II semestr
11
3. BIOFIZYKA
Zakład Biofizyki i Fizjologii Człowieka Wydziału Nauki o Zdrowiu WUM
Warszawa, ul. Chałubińskiego 5, IV p. tel. 628-78-46, 628-63-34
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. med. Jacek Przybylski
Osoba odpowiedzialna za dydaktykę: mgr Tomasz Siedlecki
Godziny przyjęć w sprawach studenckich : środa 9:00-11:00.
Wykład - 6 godzin
Forma zakończenia przedmiotu:
Egzamin testowy z biofizyki obejmuje materiał z ćwiczeń i wykładów
Warunkiem dopuszczenia do egzaminu z biofizyki jest zaliczenie wszystkich ćwiczeń
laboratoryjnych .
Cel nauczania i program nauczania , treści programowe.
W ramach programu nauczania biofizyki wyjaśniamy podstawy fizyczne bioelektryczności
oraz różne sposoby oddziaływania między falami ultradźwiękowymi a tkanką oraz falami
elektromagnetycznymi, a organizmem żywym . Podczas ćwiczeń studenci zapoznają się
również z prawami mechaniki płynów , optyką , ultrasonografią i audiometrią. Ćwiczenia z
biofizyki dostarczają podstaw do zrozumienia zasad działania aparatury fizycznej i medycznej.
Wykłady

Odkształcenia i fale mechaniczne, ultradźwięki, oddziaływanie fal z tkanką

Podstawy fizyczne bioelektryczności , oddziaływanie prądu z tkanką.

Promieniowanie elektromagnetyczne , lasery. Oddziaływanie światła z tkanką.
Ćwiczenia laboratoryjne

Pomiary akustyczne. Audiometria

Zjawiska błonowe - dyfuzja.

Zjawiska błonowe. Potencjał dyfuzyjny.

Badanie przepływów krwi metodą Dopplera.

Badanie absorpcji promieniowania rentgenowskiego.

Nieinwazyjne metody badań. Ultrasonografia.

Badanie układów soczewek

Badanie własności sprężystych ciał

Promieniowanie laserowe
12
Organizacja zajęć:
Obecność na ćwiczeniach jest obowiązkowa. Na każdych ćwiczeniach sprawdzana jest wiedza
odnośnie tematu ćwiczenia. Na ćwiczeniach studenci sporządzają sprawozdanie, które podlega
ocenie. Warunkiem dopuszczenia do testu końcowego jest zaliczenie wszystkich ćwiczeń. Test
końcowy obejmuje materiał z wykładów i ćwiczeń.
Ogólna ocena wyników nauczania:
W trakcie ćwiczeń dokonujemy sprawdzenia stanu wiedzy studentów.
EGZAMIN testowy odbędzie się po II semestrze.
Literatura :
-
Jaroszyk M.: Biofizyka , PZWL
-
Pilawski A.: Podstawy biofizyki , PZWL
-
Miękisz St. : Wybrane zagadnienia z biofizyki
-
„Skrypt do ćwiczeń z biofizyki” A.M. w Warszawie
-
Traczyk W., Trzebski A.: Fizjologia człowieka z elementami fizjologii stosowanej i
klinicznej , PZWL.
13
4. BIOLOGIA MEDYCZNA Z MORFOLOGIĄ KOMÓRKI
Zakład Biologii Ogólnej i Parazytologii I Wydziału Lekarskiego WUM
Warszawa, ul. Chałubińskiego 5, tel. 621-26-07 lub 628-10-41 wew. 44, 54; fax. 628-53-50
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. Barbara Grytner-Zięcina
Osoba odpowiedzialna za dydaktykę: dr hab. Leszek Szablewski
Więcej informacji na stronie http://www.biologia.wum.edu.pl/dyda.html
Wykłady - 12 godzin
Wykłady

Mechanizmy powstawania mutacji chromosomowych: mutacje liczbowe i strukturalne.
Cytogenetyka. Analiza kariotypu człowieka.

Genetyka molekularna. Poradnictwo genetyczne i analiza rodowodów.

Budowa komórki. Cykl i podziały komórkowe.

Fizjologia komórki. Reakcje endo- i egzoergiczne. Oddychanie komórkowe.
Fagocytoza, pinocytoza, transport przez błony.

Struktura i funkcja genu; replikacja DNA, biosynteza białek.

Podstawy embriologii: gametogeneza, zapłodnienie, rozwój zarodkowy.
Ćwiczenia

Podstawy genetyki klasycznej, podstawowe pojęcia i definicje genetyczne.

Dziedziczenie mendlowskie i niemendlowskie. Układy grupowe krwi.

Dziedziczenie autosomalne cech monogenowych u człowieka.

Przykłady chorób: dystrofia miotoniczna, pląsawica Huntingtona, achondroplazja.

Przykłady hemoglobinopatii i bloków metabolicznych związanych z syntezą białek,
tłuszczy i kolagenu.

Mutageny i mutacje genowe człowieka.

Dziedziczenie wielogenowe, wieloczynnikowe autosomalnych cech człowieka.

Determinacja płci i dziedziczenie cech sprzężonych i związanych z płcią u człowieka
(np. dystrofie mięśniowe Duchenne’a i Beckera).

Pasożyty człowieka. Przykłady gatunków łatwo rozprzestrzeniających się, drogi i
źródła inwazji.

Pasożyty jelitowe i tkankowe.

Pasożytnicze owady i pajęczaki.
14

Skóra i jej wytwory – budowa i funkcja.

Morfologia tkanek: nabłonkowej, mięśniowej, łącznej i nerwowej.

Anatomia mikroskopowa i funkcja tkanek: tkanki mięśniowe, tkanki chrzęstne i kostna,
tkanka nerwowa i krew.
Ogólna ocena wyników nauczania: EGZAMIN testowy- po I semestrze – sesja zimowa
Literatura obowiązkowa

Biologia Medyczna – skrypt dla studentów Oddziału Fizjoterapii, red. B. Grytner –
Zięcina, skrypt AM 2005
Literatura zalecana

Jorde L.B., Carey J.C., Bamshad M.J., White R.L. Genetyka Medyczna. Czelej 2000

Korf B.R. Genetyka człowieka. Rozwiązywanie problemów medycznych. PWN 2003

Winter P.C., Hickey G.J., Fletcher H.L. Genetyka. PWN 2000

Sawicki W. Histologia. PZWL 2003

Histologia pod redakcją K. Ostrowskiego. PZWL

Ostrowski K. i Krassowski T. Embriologia ogólna. PZWL

Parazytologia i akaroentomologia medyczna pod redakcją A. Deryło. PWN 2002

Zarys parazytologii lekarskiej pod redakcją R. Kadłubowskiego i A. Kurnatowskiej.
PZWL 1999
15
5. BIOCHEMIA
Zakład Biochemii II Wydziału Lekarskiego WUM
Siedziba: Radiochemia, Wydział Chemii UW ul. Żwirki i Wigury 101
02-091 Warszawa, tel./fax: 0 22 822 02 11 w. 530
e-mail: e-mail: [email protected]
Kierownik Zakładu - profesor dr.hab. Marinna Kańska
Godziny przyjęć po uzgodnieniu telefonicznym (nie ma sekretariatu)
pod numerem: 0 22 822 02 11 w.530 lub 0 606 054 040
Prowadzący zajęcia
Prof.dr hab. Marianna Kańska
Dr Ewa Mirkiewicz
Dr Bożena Stefaniak-Stiasna
Dr Aleksandra Wesołowska
Dr Ewa Wieniawska-Szewczyk
Zajęcia odbywają się w centrum Dydaktycznym Uniwersytetu Medycznego w Warszawie, ul.
Trojdena 2a i w siedzibie Zakładu Biochemii, ul.Żwirki i Wigury 101
Celem nauczania biochemii jest przygotowanie studentów do umiejętności opisania
biochemicznych mechanizmów funkcjonowania organizmu ludzkiego, a także do interpretacji
wskaźników biochemicznych oraz ich zmian w efekcie niektórych schorzeń i wysiłku
fizycznego.
Tematy wykładów :
1. Białka i ich funkcje w organizmie człowieka
2. Biochemia węglowodanów o znaczeniu fizjologicznym
3. Lipidy i ich pochodne – rola w organizmie człowieka
4. Podstawowe mechanizmy regulujące metabolizm ustrojowy
5. Homeostaza tkanki kostnej
6. Biochemia układu mięśniowego.
7. Równowaga wodno-mineralna ustroju
8. Równowaga kwasowo-zasadowa ustroju, bufory krwi
9. Biochemia wysiłku fizycznego
10. Bilans energetyczny organizmu. Gospodarka substratami energetycznymi.
16
Ćwiczenia
Celem ćwiczeń jest utrwalenie i uzupełnienie zagadnień będących przedmiotem wykładów,
sukcesywne wdrożenie studentów do samodzielnego uzupełniania swojej wiedzy z zakresu
biochemii, sprawdzenie poziomu tej wiedzy przez prowadzącego zajęcia oraz nabycie przez
studentów umiejętności zastosowania wiedzy biochemicznej w kolejnych etapach kształcenia.
Tematy ćwiczeń:
1. Wstęp: organizm ludzki jako układ otwarty, określenie metabolizmu, skład organizmu.
2. Białka: funkcje; budowa; trawienie; białka pełno- i niepełnowartościowe; biosynteza
białka; pojęcie wady metabolicznej
3. Enzymy: budowa; klasyfikacja; funkcje
4. Węglowodany: budowa; funkcje; trawienie; wchłanianie; przemiany – glikoliza
(fosforylacja substratowa), cykl pentozowy, glukoneogeneza.
5. Węglowodany c.d.: gospodarka węglowodanowa; centralna rola glukozo-6-fosforanu;
metabolizm glikogenu (regulacja); rola insuliny w ustroju.
6. Lipidy: budowa; funkcje; trawienie; kwasy tłuszczowe, izomery cis i trans; nienasycone
kwasy tłuszczowe; eikozanoidy (rola w ustroju); triacyloglicerole (metabolizm).
7.
Lipidy c.d.: gospodarka lipidowa; lipoproteiny; rola tkanki tłuszczowej (otyłość);
cholesterol i jego pochodne (kwasy żółciowe, hormony steroidowe); miażdżyca.
8. Utlenianie biologiczne: cykl Krebsa, „łańcuch oddechowy”; bilans energetyczny ustroju.
9. Sprawdzian wiadomości
10. Biochemia wysiłku fizycznego; powtórzenie energetyki; pojęcie hipoksji; biochemia
mięśni.
11. Biochemia krwi; metabolizm erytrocytu; antyoksydanty; biochemia wątroby .Biochemia
nerki; równowaga wodno-elektrolitowa; równowaga kwasowo-zasadowa.
12. Odżywianie; witaminy; składniki mineralne; rola niezbędnych składników żywności;
biochemia zmysłów (percepcja i przetwarzanie sygnału).
13. Sprawdzian wiadomości
14. Repetytorium i zaliczenie (dopuszczenie do egzaminu).
UWAGA !
Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Zaliczenie ćwiczeń wymaga uzyskania pozytywnej
oceny z sprawdzianów (dwa w ciągu semestru). Zaliczenie ćwiczeń jest warunkiem
dopuszczenia do egzaminu. Egzamin jest pisemny i odbywa się po pierwszym semestrze..
17
Zalecane podręczniki:
Bańkowski E. „Biochemia. Podręcznik dla studentów studiów licencjackich i magisterskich”.
MedPharm Polska, Wrocław 2006.
Podręczniki uzupełniające:
Murray R.K., Granner D. K., Rowell V.W., „Biochemia Harpera”, Wydawnictwo lekarskie
PZWL, Warszawa 2008
Gertig H., Przysławski J., „Bromatologia. Zarys nauki o żywności i żywieniu”, Wydawnictwo
Lekarskie PZWL, Warszawa 2007.
Górski J. „Fizjologiczne podstawy wysiłku fizycznego”, Wydawnictwo Lekarskie PZWL,
Warszawa 2006.
Tomaszewski J.J., „Diagnostyka laboratoryjna. Podręcznik dla studentów medycyny”,
Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Warszawa 2001.
Ogólna ocena wyników nauczania: EGZAMIN - po I semestrze – sesja zimowa
18
6. KINEZJOLOGIA
ZAKŁAD REHABILITACJI Oddziału Fizjoterapii II Wydziału Lekarskiego WUM
Warszawa, ul Solec 57, 00-424 Warszawa, tel. 629 46 65, 822 80 05
www.wum.edu.pl/zakladrehabilitacji
p.o. Kierownika Zakładu: dr n med. Dariusz Białoszewski
Kierownik zespołu nauczającego : dr n med. Dariusz Białoszewski
Wykłady - 15 godzin w semestrze zimowym
Ćwiczenia - 60 godzin (po 30 godzin w semestrach letnim i zimowym)
CELE NAUCZANIA
Cele nauczania kinezjologii w programach ośrodków kształcących w UE fizjoterapeutów są
całkowicie zbieżne z tymi, które stawia przed sobą zespół nauczający tego przedmiotu
w ramach Zakładu Rehabilitacji Oddziału Fizjoterapii II Wydziału Lekarskiego
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.
Zasadnicze cele nauczania kinezjologii to zatem:
- szczegółowe zapoznanie studentów z zasadami i prawami opisującymi czynność
narządu ruchu człowieka,
- nauka posługiwania się syntetycznie wiedzą uzyskaną podczas zajęć z anatomii
prawidłowej i stały trening tych umiejętności,
- przygotowanie słuchaczy do zajęć klinicznych na dalszych latach studiów poprzez
sukcesywne wprowadzanie pojęć klinicznych obejmujących różne aspekty
funkcjonowania narządu ruchu w zdrowiu i chorobie.
Wszystkie wymienione wyżej aspekty nauczania tej, bazowej dla zrozumienia zjawisk
zachodzących w narządzie ruchu człowieka, dziedziny nauk anatomicznych są równie ważne.
Wydaje się jednak, że najważniejszym i jak uczy doświadczenie najtrudniejszym do
osiągnięcia celem jest satysfakcjonujące nauczenie studentów umiejętności syntetycznego
myślenia i swobodnego poruszania się w prawach i zależnościach dotyczących anatomii
czynnościowej.
RAMOWA TEMATYKA ZAJĘĆ
Zajęcia z Kinezjologii zawierają zgodnie założeniami większości programów unijnych:
1. Materiał podający syntezę wiadomości stanowiących podstawę do ich szczegółowego
rozwijania podczas ćwiczeń oraz elementy wiedzy ogólnej ułatwiającej zrozumienie
praw i zjawisk rządzących organizmem człowieka w ruchu. Ta część zajęć jest
realizowana poprzez cykl dwugodzinnych wykładów odbywających się w I semestrze.
Nabyta na nich wiedza jest sprawdzana podczas końcowego egzaminu testowego
w sesji letniej i podczas ćwiczeń ze studentami. Poniżej przedstawiono ramową
tematykę wykładów.
RAMOWA TEMATYKA WYKŁADÓW
I.
Wykład inauguracyjny: Specyfika narządów ruchu człowieka
- elementy budowy narządów ruchu;
- ogólne zależności pomiędzy poszczególnymi składowymi narządów ruchu;
- podstawowe prawa i zasady opisujące funkcje narządów ruchu.
19
Rozwój filogenetyczny układu ruchu w aspekcie jego adaptacji do postawy
pionowej
III.
Rozwój ontogenetyczny układu ruchu człowieka
IV.
Szkielet osiowy
- charakterystyka budowy w aspekcie czynnościowym;
- analiza funkcji i powiązań z pozostałymi częściami układu ruchu.
V.
Kończyna górna
- analiza funkcji i powiązań z pozostałymi częściami układu ruchu ze szczególnym
uwzględnieniem funkcji ręki.
VI.
Kończyna dolna
- analiza funkcji i powiązań z pozostałymi częściami układu ruchu ze szczególnym
uwzględnieniem funkcji stopy.
VII. Układ ruchu jako całość czynnościowa
- utrzymanie postawy;
- biomechanika lokomocji człowieka;
- aspekty kliniczne bólu;
- rodzaje odruchów i ich znaczenie kliniczne;
II.
2. Ćwiczenia szczegółowo omawiające zagadnienia związane z czynnościowymi
funkcjami narządu ruchu realizowane w systemie ćwiczeń bazujących na czynnym
udziale studentów w analizowaniu przedstawianej tematyki. W trakcie dwugodzinnych
zajęć wykorzystywane są modele i plansze anatomiczne oraz współczesne techniki
audiowizualne. Niżej podana tematyka bloków ćwiczeniowych jest dostosowana do
programu nauczania anatomii prawidłowej i pozwala na optymalną realizację zagadnień
kinezjologicznych.
ĆWICZENIOWE BLOKI TEMATYCZNE
SEMESTR I
I . Zasady i prawa opisujące funkcjonowanie poszczególnych składowych układu
ruchu
- topografia ciała ludzkiego w aspekcie czynnościowym: okolice ciała; główne osie
i płaszczyzny ruchów
- charakterystyka ogólna układu ruchu;
- podział odcinkowy układu ruchu;
- wybrane aspekty budowy i fizjologii kości;
- wybrane aspekty budowy i fizjologii mięśni;
- wybrane aspekty budowy i fizjologii tkanki chrzęstnej, więzadeł i ścięgien;
- wybrane aspekty biomechaniki narządów ruchu.
-
II. Osteologia, artrologia, syndesmologia, myologia
charakterystyka morfologiczna i funkcjonalna szkieletu osiowego;
charakterystyka morfologiczna i funkcjonalna szkieletu kończyn;
morfologia i czynność układu mięśniowego;
charakterystyka ,budowa i funkcja połączeń czynnościowych w obrębie układu ruchu.
20
SEMESTR II
III. Głowa, szyja, tułów ( kręgosłup, brzuch, klatka piersiowa) i miednica
- analiza połączeń czynnościowych czaszki;
- analiza czynnościowa połączeń ruchowych kręgosłupa w aspekcie ich budowy
anatomicznej;
- systemy więzadłowe kręgosłupa;
- systemy mięśniowe głowy, szyi i tułowia;
- wybrane aspekty biomechaniki kręgosłupa i klatki piersiowej;
- biomechanika oddychania;
- analiza czynnościowa mięśni ściany jamy brzusznej;
- rola tłoczni brzusznej;
- czynnościowe aspekty połączeń miednicy;
- relacje czynnościowe pomiędzy tułowiem a kończynami;
- analiza funkcji w aspekcie unerwienia i unaczynienia;
- analiza czynnościowa wybranych dysfunkcji szkieletu osiowego.
IV. Kończyna górna
- cechy morfologiczne i czynnościowe ze szczególnym uwzględnieniem jej
przystosowania do funkcji chwytno- manipulacyjnych;
- analiza czynnościowa połączeń ruchowych;
- analiza zespołów mięśniowych i ich zdolności kompensacyjnych;
- analiza funkcji kończyny w aspekcie jej unerwienia i unaczynienia;
- szczegółowa analiza funkcji ręki;
- analiza czynnościowa wybranych dysfunkcji kończyny górnej.
V. Kończyna dolna
- cechy morfologiczne i czynnościowe ze szczególnym uwzględnieniem
przystosowania do funkcji podporowo- lokomocyjnych;
- analiza czynnościowa połączeń ruchowych;
- analiza zespołów mięśniowych i ich zdolności kompensacyjnych;
- analiza funkcji kończyny w aspekcie jej unerwienia i unaczynienia
- szczegółowa analiza funkcji stopy;
- analiza czynnościowa wybranych dysfunkcji kończyny dolnej;
- fizjologia i patofizjologia chodu.
jej
OCENA WYNIKÓW NAUCZANIA
Monitorowanie wyników nauczania odbywa się w kilku niżej wymienionych obszarach:
1. Stała ocena wiadomości i aktywności studentów podczas ćwiczeń;
2. Ocena wiedzy studentów na podstawie przeprowadzanych zaliczeń
/ kolokwiów/, które odbywają się po zakończeniu każdego z w/w bloków
tematycznych;
3. Ugruntowywanie wiadomości z anatomii prawidłowej dzięki systemowi
zaliczeń
pisemnych
dotyczących
nabytej
wiedzy
anatomicznej
uwzględniających obowiązujące mianownictwo łacińskie;
4. Końcowa ocena wiadomości uzyskanych przez studentów w trakcie wykładów
i ćwiczeń podczas testowego egzaminu końcowego.
Końcowa ocena wyników nauczania: egzamin testowy- po II semestrze w sesji letniej
21
PODRĘCZNIKI
Podręczniki dostępne w Polsce stanowią wystarczającą bazę do nauczania kinezjologii.
Uzupełnione wiedzą podawaną podczas wykładów oraz ćwiczeń, wsparte wiadomościami
możliwymi do uzyskania z lektury czasopism naukowych i zasobów internetu pozwalają
studentom na dobre przygotowywanie się do zajęć i dalsze pogłębianie nabytych na nich
wiadomości.
Podstawowe
1. Pamela Mac Kinnon, John Morris. Oksfordzki podręcznik anatomii
czynnościowej, T. 1- 3, Wyd. 1, PZWL, Warszawa 1997
2. Janusz Wiesław Błaszczyk. Biomechanika kliniczna. PZWL, Warszawa, 2004
3. Krzysztof Spodaryk . Patologia narządu ruchu. PZWL, Warszawa, 2002
4. Wim Jorritsma. Anatomia na żywym człowieku. Wstęp do terapii
manualnej, Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, 2004
Uzupełniające
1. Artur Dziak. Bóle krzyża. PZWL, Warszawa, 1994: wyd IV.
2. Artur Dziak. Bóle szyi, głowy i barków. Medicina Sportiva, Kraków, 2001..
3. Artur Dziak (red). Zamknięte uszkodzenia tkanek miękkich narządu ruchu. PZWL,
Warszawa, 1985 .
4. Jürgen Krämer. Ortopedia. Springer PWN, Warszawa, 1997.
5. Jerzy Kuch (red): Rehabilitacja. Podręcznik dla studentów medycyny. PZWL,
Warszawa, 1989.
6. Kazimiera Milanowska. Kinezyterapia. PZWL, Warszawa, 2002: wyd VI.
7. Robert H. Whitaker, Neil R. Borley: Anatomia błyskawicznie. PZWL, Warszawa,
2002.
8. Janusz Nowotny. Podstawy kliniczne fizjoterapii w dysfunkcjach narządu ruchu,
Medi Page, Warszawa 2006.
Zalecane czasopisma naukowe
1.
2.
3.
4.
„ Fizjoterapia Polska”
„Postępy Rehabilitacji”
„ Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja”
„Medycyna Sportowa”
22
7.
PEDAGOGIKA OGÓLNA
p.o. Kierownika: dr n med. Dariusz Białoszewski
Kierownik zespołu nauczającego: mgr Anna Ostaszewska
Wykłady - 6 godzin
Seminaria - 15 godzin
CELE NAUCZANIA:
Pedagogika winna:
 pomóc studentom w przygotowaniu się do pełnienia roli zawodowej fizjoterapeuty, a
więc zaznajomić ich z najnowszymi teoriami pedagogicznymi, dostarczyć wiedzy o
istocie, celach i prawidłowościach procesu dydaktycznego - wychowawczego,
opiekuńczego, realizowanego w szpitalu i innych placówkach medycznych;
 kształtować u przyszłych fizjoterapeutów refleksyjny stosunek do poznawanych teorii,
twórczą postawę w realizacji procesu usprawniającego pacjenta przewlekle chorego;
 kształtować innowacyjną postawę kandydatów na fizjoterapeutów, wdrażając ich do
samokształcenia;
 dostarczyć studentom podstawowych pojęć i teorii, które umożliwiają im zrozumienie
procesów kształcenia i wychowania oraz rolę edukacji w procesach przebudowy
społecznej;
 ukierunkować percepcję sytuacji mających miejsce w trakcie procesu usprawnia tak, by
przyszli fizjoterapeuci potrafili interpretować je w sposób twórczy, by wpływali na ich
przebieg;
 zapoznać z podstawowymi zasadami, metodami aktywizującymi, z takimi sposobami
pracy przyszłych fizjoterapeutów, by byli oni zdolni do dialogu
z pacjentami, by
umiał pomóc sobie i wychowankom w poznawaniu siebie
i kierowaniu sobą,
 zapoznać studentów z najnowszymi osiągnięciami teoretycznymi i praktycznymi w
modernizowaniu procesu dydaktyczno-wychowawczego, aby przyszli fizjoterapeuci
mogli sprostać nowym wyzwaniom, a także oczekiwaniom społecznym i potrzebom
pacjentów
 ukazywać związek teorii z praktyką, wskazać na przydatność wiedzy pedagogicznej dla
przyszłych fizjoterapeutów
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 23. IX 2003 –
pedagogiczne przygotowanie do zawodu powinno prowadzić do nabycia kompetencji w
następujących zakresach:
 wychowawczym i społecznym - związanym z umiejętnością rozpoznawania potrzeb
pacjenta oraz zdolnością do współpracy w różnorodnych relacjach międzyludzkich,
 kreatywnym - wyrażającym się zdolnością do samokształcenia, twórczymi
i
innowacyjnymi postawami i działaniami, by w przyszłości kandydaci na
fizjoterapeutów mogli sprostać realizacji wielorakich funkcji i zadań w zmieniającej
się służbie zdrowia.
23
Wykład 1
Andragogika – przedmiot, struktura i zadania. Jej działy i subdyscypliny. Kształtowanie
indywidualności jako kluczowy paradygmat edukacji dorosłych (refleksje, hipotezy i problemy
badawcze). Wybrane dziedziny wychowania dorosłych - andragogika: zdrowia, rehabilitacyjna,
sportu i rekreacji, turystyki, resocjalizacyjna, wieku emerytalnego i schyłku życia.
Wykład 2
Organizacje rządowe i pozarządowe wspomagające życie i leczenie osób
niepełnosprawnych ruchowo oraz przewlekle chorych. Samotność i osamotnienie jako
wyzwanie dla współczesnej edukacji.
Wykład 3
Etyka zawodowa współczesne standardy. Kształtowanie umiejętności zawodowych. .
Humanistyczne, pedagogiczne i społeczne wartości zawodu fizjoterapeuty.
RAMOWA TEMATYKA SEMINARIÓW
Seminarium 1
Pedagogika jako nauka o wychowaniu. Pedagogika a inne nauki zajmujące się wychowaniem.
Historyczny rys pedagogiki. Wychowanie dla przyszłości. Naukowa struktura pedagogiki –
fakty, wartości, teoria i praktyka. Podstawy pedagogiki opiekuńczej – pojecie opieki
międzyludzkiej – teorie i kryteria doboru. Postawy opiekuńcze jako typ postaw
interpersonalnych.
Seminarium 2
Medycyna i pedagogika – wspólne cele i ideały. Wartości humanistyczne w pedagogice a
efekty udanego procesu edukacyjnego w interakcji pacjent – fizjoterapeuta. Proces rehabilitacji
a proces wychowania. Medycyna i pedagogika – Janusz Korczak – lekarz i pedagog –
pedagogika w kolejnych okresach rozwoju dziecka.
Seminarium 3
Cele wychowania – dziedziny działalności wychowawczej a cele wychowania; zbieżność
interesów społecznych i jednostkowych – „człowiek zaangażowany”. Wychowanie umysłowe,
moralne i estetyczne – wybór metody nauczania i wychowania. Technologia kształcenia:
klasyfikacja i charakterystyka środków dydaktycznych. Metody nauczania
ogólna
charakterystyka metod (metody oglądowe, słowne, praktyczne, nauczanie programowe) –
kształtowanie umiejętności i nawyków łączenia teorii z praktyka
.
Seminarium 4
Wychowanie prozdrowotne w procesie rewalidacji. Koncepcja wielostronnego rozwoju
osobowości pacjenta warunkiem adaptacji osoby przewlekle chorej do życia w społeczeństwie.
Człowiek chory lub niepełnosprawny – metody i środki zaradcze. Cele kształcenia kadry
specjalistów fizjoterapii w Polsce i na świecie.
Seminarium 5
Promocja zdrowia w różnych środowiskach społecznych. Rola instytucji, organizacji
pozarządowych i stowarzyszeń pracujących na rzecz osób chorych i niepełnosprawnych
w aspekcie współczesnej pedagogiki. Formy zajęć sportowych i rekreacyjnych we wszystkich
grupach środowiskowych z uwzględnieniem parametrów zdrowotnych i wieku pacjenta w
oparciu o treści kształcenia pedagogicznego
.
24
Seminarium 6
Formy i metody oddziaływania terapeutycznego i wychowawczego na pacjenta w aspekcie
istniejących standardów leczniczych i terapeutycznych. Czynniki psychopedagogiczne jako
wyznacznik subiektywnego obrazu choroby. Wartości rewalidacyjne jako droga do
poznawczego schematu choroby.
Seminarium 7
Chory człowiek a nie tylko „niesprawny narząd” – skuteczność procesów fizjoterapeutycznych.
Poznanie uwarunkowań psychospołecznych pacjenta – techniki współpracy pacjent –
fizjoterapeuta
(osobisty
wpływ
fizjoterapeuty,
jego
wiedzy,
kultury
i intuicji na obniżenie poziomu leku i złagodzenie skutków zaistniałej choroby). Fizjoterapeuta
nośnikiem nadziei, łącznikiem miedzy światem ludzi chorych i zdrowych.
OCENA WYNIKÓW NAUCZANIA:
Forma zaliczenia przedmiotu:
 obecność na wszystkich zajęciach seminaryjnych
 stałej ocenie wiadomości i aktywności studentów podczas zajęć oraz pracy pisemnej
semestralnej.
Ocena z zaliczenia przedmiotu jest wykładnikiem:
 obecności na wszystkich zajęciach seminaryjnych
 aktywności w ramach zajęć seminaryjnych
 zaliczenie pisemne w formie pracy semestralnej.
Ocena wyników nauczania: ZALICZENIE po zakończeniu bloku zajęć.
Do zaliczenia końcowego obowiązuje znajomość wiadomości przekazanych podczas
wykładów!
ZALECANE PODRECZNIKI:
1. Suchodolski B. „Pedagogika” wyd. PWN Warszawa 2002
2. Stochmiałek J.„Pedagogika wobec kryzysów życiowych” wyd. APS Warszawa 2004
3. Osowska M.„Normy moralne” wyd. PWN Warszawa 1998
4. Szewczyk K.„Wychowac człowieka madrego” wyd.PWN Warszawa 1999
5. Rodniański J.„Miedzy dobrem a złem” wyd. Nasza Księgarnia Warszawa 1999
6. Nalaskowski A.„Metody nauczania” wyd. Adam Marszałek Toruń 2000
7. Wienefield R. Helen, Peay Y. Marilyn ,,Nauka o zachowaniu w medycynie” wyd. PZWL
Warszawa 2000r.
25
8.
ERGONOMIA
Zakład Medycyny Zapobiegawczej i Higieny Instytutu Medycyny Społecznej WUM
02-007 Warszawa, ul. Oczki 3, Sekretariat tel. 022 6215197
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. n. med. Longina Kłosiewicz-Latoszek
Odpowiedzialna za organizację procesu dydaktycznego: dr n. med. D. Szostak-Węgierek
Wykłady
- 10 godzin
CEL I PROGRAM NAUCZANIA
Zapoznanie studentów z czynnikami determinującymi obciążenie organizmu człowieka
pracą zawodową oraz ergonomicznym kształtowaniem stanowiska pracy.
TEMATY WYKŁADÓW
1. Zagrożenia zdrowotne na współczesnym stanowisku pracy.
2. Ergonomia jako nauka interdyscyplinarna. Działy ergonomii: koncepcyjna, korekcyjna,
ergonomia systemów. Ergonomia pracy, mieszkania, wyrobów.
3. Pojęcie ryzyka zawodowego i metody oceny. Ergonomia wybranych stanowisk pracy.
4. Ocena obciążenia człowieka pracą zawodową:
a/ obciążenie wysiłkiem fizycznym-metody oceny oraz sposoby zapobiegania, pozycja przy
pracy i jej wpływ na dysfunkcje, urazy i wypadki.
b/ obciążenia neuropsychiczne
c/ czynniki materialne środowiska pracy – szkodliwości fizyczne i chemiczne
d/ wpływ oświetlenia na warunki pracy
e/ czynniki związane z organizacją pracy – praca zmianowa
5. Ergonomia pracy fizjoterapeuty
6. System ochrony zdrowia osób pracujących. Profilaktyka.
7. Choroby zawodowe i parazawodowe.
8. Rola ergonomii w konstrukcji przestrzennej stanowiska pracy, w tym organizowanie
stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych.
Zaliczenie przedmiotu na podstawie obecności na wykładach.
PIŚMIENNICTWO
1. Augustyńska D., Pośniak M.: Czynniki szkodliwe w środowisku pracy. Wydawnictwa
CIOP, Warszawa 2007
2. Jankowska A., Pośniak M.: Zespół chorego budynku. Ocena parametrów środowiska
pracy. Wydawnictwa CIOP. Warszawa 2007
3. Zawieska M.: Ryzyko zawodowe. Metodyczne podstawy oceny. Wydawnictwa CIOP.
Wydawnictwa CIOP, Warszawa 2007
4. Bilski B.: Higiena pracy dla fizjoterapeutów. Wybrane zagadnienia. Wydawnictwo
Naukowe AM im. K. Marcinkowskiego, Poznań 2005.
26
9.
KWALIFIKOWANA PIERWSZA POMOC MEDYCZNA
Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii I Wydziału Lekarskiego WUM
ul. Lindleya 4, 02-005 Warszawa
tel.: (0-22) 502 17 79 faks: (0-22) 502 21 03
www.anest.pl e-mail: [email protected]
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. Ewa Mayzner-Zawadzka
Kontakt w sprawach studenckich:
I Zakład Anestezjologii i Intensywnej Terapii: dr med. Dariusz Kosson
Wykłady - 6 godzin
27
PRZEDMIOTY KIERUNKOWE
10. FIZJOTERAPIA OGÓLNA
p.o. Kierownika Zakładu : dr n med. Dariusz Białoszewski
Kierownik zespołu nauczającego : prof. dr hab. n. med. Jerzy Kiwerski
Wykłady
- 10 godz.
Seminaria - 30 godz.
CELE NAUCZANIA
Celem nauczania jest zapoznanie studentów z ogólną teorią fizjoterapii oraz
podstawami fizjologicznego oddziaływania zabiegów leczniczych na organizm ludzki.
Konstruowanie optymalnych programów rehabilitacji jest uwarunkowane znajomością
reakcji poszczególnych układów ciała ludzkiego na ćwiczenia lecznicze, wymuszone
ograniczenia naturalnej aktywności fizycznej oraz określone bodźce fizyczne.
1.
2.
3.
4.
5.
Problematyka niepełnosprawności oraz podstawowe pojęcia i definicje. Rehabilitacja
medyczna i jej składowe, miejsce fizjoterapii w rehabilitacji medycznej.
Interdyscyplinarność rehabilitacji. Związek rehabilitacji z naukami medycznymi,
humanistycznymi i o kulturze fizycznej.
Ogólna metodyka rehabilitacji i taktyka postępowania fizjoterapeutycznego- hierarchia
i racjonalizacja celów, ogólne zasady doboru środków, form i metod fizjoterapii,
fizjoterapia jako element rehabilitacji kompleksowej.
Organizacja rehabilitacja i fizjoterapii, zespół rehabilitacyjny. Rehabilitacja szpitalna,
ambulatoryjna i domowa oraz w uzdrowisku i ośrodku rehabilitacyjnym. Obozy
i turnusy rehabilitacyjne.
Efektywność rehabilitacji, plastyczność ośrodkowego układu nerwowego, potencjał
rehabilitacyjny. Osoba rehabilitowana jako podmiot – podejście fizjoterapeuty do osoby
rehabilitowanej.
Etyka zawodowa fizjoterapeuty, kompetencje oraz odpowiedzialność moralna
i prawna.
1. Ocena stanu funkcjonalnego, dokumentacja tego stanu i zabiegów fizjoterapeutycznych.
2. Wyrównywanie ubytków funkcjonalnych- regeneracja, kompensacja, adaptacja.
3. Badania diagnostyczne i funkcjonalne w weryfikacji i modyfikacji programów
rehabilitacji oraz kontroli ich wyników.
4. Wykorzystanie aparatury diagnostyczno-pomiarowej w diagnostyce funkcjonalnejprezentacja i interpretacja wyników, przydatność i znaczenie różnych badań
aparaturowych dla doboru środków fizjoterapii oraz kontroli wyników rehabilitacji.
5. Testy funkcjonalne stosowane w fizjoterapii – dobór odpowiedniego testu, trafność
oceny, przydatność i znaczenie dla doboru środków fizjoterapii oraz kontroli wyników
rehabilitacji.
6. Testy specyficzne dla różnych metod fizjoterapii.
7. Testy specyficzne dla różnych schorzeń i dysfunkcji.
28
ORGANIZACJA ZAJĘĆ
Seminaria prowadzone są zwykle w systemie, w którym nauczyciel dokonuje
wprowadzenia do poszczególnych tematów, a następnie dwu- trzy osobowe zespoły studentów
referują opracowane wcześniej, zadane treści. Po wygłoszonym referacie rozpoczyna się
dyskusja prowadzona przez nauczyciela, w której biorą udział wszyscy studenci. Seminarium
kończy się podsumowaniem oraz przyjęciem wspólnie wypracowanych wniosków.
Monitorowanie wyników nauczania odbywa się w kilku obszarach.
1. Ocena zespołu studentów przygotowującego referat,
2. Ocena aktywności studentów podczas seminariów,
3. Kolokwia semestralne (ustne lub pisemne) z tematyki poruszanej na seminariach.
4. Zaliczenie końcowe na koniec II semestru w formie ustnej, na podstawie odpowiedzi na
trzy losowo wybrane pytania, o różnym stopniu trudności. Zaliczenie odbywa się na
jednym z ostatnich zajęć seminaryjnych. Do zaliczenia końcowego obowiązuje
znajomość wiadomości przekazanych podczas wykładów.
ZALECANE PODRĘCZNIKI
Podręczniki dostępne w Polsce stanowią wystarczającą bazę do nauczania „Ogólnej teorii
fizjoterapii”.
Podstawowe
1. Anna Straburzyńska-Lupa , Gerard Straburzyński , Fizjoterapia, PZWL Warszawa 2007
2. Jerzy Kiwerski (red). Rehabilitacja medyczna, PZWL, Warszawa 2007
3. Janusz Nowotny. Podstawy fizjoterapii. Cz. I, Podstawy teoretyczne i wybrane aspekty
praktyczne, Wyd. Kasper, Kraków 2007
Uzupełniające
1. Andrzej Kwolek (red). Rehabilitacja medyczna, T.1, Elsevier Urban & Partner,
Wrocław 2003
2. Artur Jaskulski. Podstawy fizjologii wysiłku fizycznego z zarysem fizjologii człowieka,
Wyd. AWF Wrocław 2002
3. Jan Górski. Fizjologiczne podstawy wysiłku fizycznego, PZWL Warszawa 2001
1. „ Fizjoterapia Polska”
2. „Postępy Rehabilitacji”
3. „ Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja”
29
11. METODYKA NAUCZANIA RUCHU
Kierownik zespołu nauczającego: mgr Krystyna Kasperska
CELE NAUCZANIA
Celem metodyki nauczania ruchu jest przygotowanie studenta do profesjonalnej organizacji
i prowadzenia ćwiczeń ruchowych w zakresie kinezyterapii zespołowej, zarówno dla osób
zdrowych w ramach profilaktyki zdrowotnej, jak i dla niepełnosprawnych pacjentów
w zakresie rehabilitacji ruchowej.
Kompleksowe poznanie problematyki kultury fizycznej, cech motorycznych człowieka,
terminologii gimnastycznej, metod prowadzenia zajęć ruchowych i zasobu ćwiczeń ma
zapewnić studentowi właściwe wykonywanie zawodu, odpowiadające potrzebom pacjentów
i zapewniające im bezpieczeństwo i zdrowie.
W myśl założeń UE zmierzających do wypracowania nowoczesnych programów
(uwzględniających nowe osiągnięcia naukowo-badawcze) dotyczących wielu dziedzin życia
osób niepełnosprawnych, wdrażamy studentów do pracy metodami proaktywnymi –
usamodzielniającymi jak również kreatywnymi, związanymi z twórczym myśleniem
i działaniem.
Cele ogólne – kierunek dążeń pedagogicznych

Przekazanie studentom określonego zasobu wiedzy i umiejętności niezbędnej do
realizowania zadań fizjoterapeuty.

Przygotowanie studenta do pracy pedagogiczno – dydaktycznej z grupami osób
niepełnosprawnych.

Kształtowanie właściwego stosunku przyszłych fizjoterapeutów do zagadnień rozwoju
i sprawności osób z różnorodnymi zaburzeniami.
Cele operacyjne –zamierzone osiągnięcia, w zakresie:
sprawności studenta, przyszłego fizjoterapeuty
 wszechstronny rozwój sprawności fizycznej studenta
 rozwój wydolności funkcjonalnej organizmu
 doskonalenie cech motorycznych studenta
 nabycie umiejętności posługiwania się nowoczesnymi przyborami gimnastycznymi GIMSTICK i Systemu NORDICK WALKING
w zakresie wiedzy z tematów:
 bezpieczeństwa i higieny pracy
 metodyki i systematyki ćwiczeń ogólnego usprawnienia pacjentów
 ćwiczeń ruchowych jako środka leczniczego dla osób niepełnosprawnych.
 motoryczności człowieka oraz warunków i sposobów jej rozwijania.
 kształtowania sprawności i wydolności fizycznej pacjentów
30
 profilaktyki i korekcji wad postawy
 asekuracji ćwiczącego
 odpowiedniego doboru ćwiczeń i możliwości sterowania grupami dyspanseryjnymi
 metod nauczania ruchu /reproduktywnych, proaktywnych i kreatywnych/
 terminologii gimnastycznej
umiejętności:
 samodzielnego praktycznego wprowadzania w życie zdobytej wiedzy / opracowanie
toków i prowadzenie lekcji /
 twórczego rozwijania form działania /wprowadzanie nowych ćwiczeń i sposobów
aktywności ruchowej/
 dostosowywania ruchu do określonych schorzeń i grup wiekowych
 analizowania i interpretowania opisów ćwiczeń fizycznych
 myślenia kategoriami „diagnozowania” ćwiczeń fizycznych w zależności od potrzeb
ćwiczących.
 zwiększania atrakcyjności zajęć
nawyków
 opanowanie podstawowych technik działań ruchowych, użytecznych dla osiągnięcia
celów głównych
 rozpowszechnianie w dostępnym sobie środowisku wiedzy o wartości ruchu, jako
czynnika profilaktycznego, terapeutycznego i rehabilitacyjnego
 mobilizowanie do aktywności fizycznej pacjentów, rodzinę i współpracowników
inteligencji i uzdolnień
 dążenie do samokształcenia, poszerzania wiedzy o nowe zagadnienia z zakresu leczenia
ruchem
 dostosowywanie zajęć z pacjentami do różnych warunków lokalowych /sala gimn.,
teren itp./
 operatywne myślenie, czyli umiejętność szybkiego rozwiązywania sytuacji
problemowych związanych z pracą z niepełnosprawnymi.
TEMATYKA ZAJĘĆ
Na zajęciach Metodyki Nauczania Ruchu wdrażamy studentów do pracy z grupami pacjentów,
których może cechować duża różnorodność emocjonalna, jak również sprawności
i wydolności organizmu.
Prowadzenie tego typu zajęć jest trudne i odpowiedzialne, toteż wymaga od fizjoterapeuty
dużej wiedzy teoretycznej i praktycznej. Nauczanie czynności ruchowych jest procesem
dydaktycznym i opiera się na zasadach pedagogicznych. Dlatego program Metodyki nauczania
ruchu zawiera zasady dydaktyczno wychowawcze, które wskazują jak powinno się uczyć i
nauczać. oraz metody którymi te zasady będą wdrażane w życie, zarówno dorosłego jak i
małego pacjenta.
Program zajęć jest realizowany w trzech semestrach, poprzez cykl dwugodzinnych
wykładów odbywających się w I i II semestrze i podczas ćwiczeń ze studentami, na których
wykonywane są określone zadania.
Aby realizowanie przedmiotu przebiegało sprawnie i efektywnie, zajęcia teoretyczne wykłady, są organizowane dla wszystkich słuchaczy jednocześnie i odbywają się w salach
wykładowych.
Ćwiczenia, na których studenci praktycznie wdrażają na swoich kolegach opracowane
konspekty lekcyjne, przebiegają w podgrupach 10-cio osobowych w salach gimnastycznych.
31
1. Poniżej przedstawiono ramową tematykę wykładów.
WYKŁADY:
1. Kultura fizyczna – jej miejsce w Kulturze Ogólnej i środki, które ją tworzą. Podział
ćwiczeń gimnastycznych, ich cele i zadania. Ćwiczenia kształtujące. Zasady opisu
ćwiczeń.
2. Ćwiczenia stosowane.
Zasady procesu nauczania. Cele, zadania, środki i metody nauczania i uczenia się
ruchu. Metody /formy/ prowadzenia zajęć. Budowa lekcji, tok lekcyjny, konspekty.
Natężenie zajęć. Rozpisanie graficzne. Samokontrola i samoocena.
3. Ćwiczenia uzupełniające.
Okresy rozwojowe. Postawa i lokomocja w ujęciu rozwojowym. Ogólne zagadnienia
dotyczące prowadzenia zajęć. Zasady prowadzenia zajęć w różnych grupach
wiekowych. Metody prowadzenia zajęć z małymi dziećmi. Gry i zabawy ruchowe w
zależności od kategorii wiekowej.
4. Możliwości nauczania czynności ruchowych u niepełnosprawnych.
Ogólne zasady prowadzenia zajęć z osobami niepełnosprawnymi
Zasady prowadzenia zajęć dla osób upośledzonych umysłowo, osób niedowidzących
i niedosłyszących
Rola muzyki w zajęciach – zabawowe i muzyczno – ruchowe formy kształcenia
umiejętności ruchowych. Zasady doboru muzyki do ćwiczeń. Możliwości zwiększania
zaangażowania ćwiczących w zajęciach.
5. Zasady prowadzenia zajęć z osobami starszymi
Zasady prowadzenia zajęć dla osób: z niewydolnością układu krążenia i oddychania.
Zastosowane metody nauczania i uczenia się ruchu.
Ćwiczenia statyczne, dynamiczne i izometryczne.
6. Zasady prowadzenia zajęć dla osób: po amputacji RR i NN i niedowładach kończyn
dolnych osób z zespołami bólowymi kręgosłupa w odcinku szyjnym i odcinku
lędźwiowym. Gry sportowe dla osób po amputacjach RR i NN. Zastosowane metody
nauczania i uczenia się ruchu.
7. Metody stosowane w zajęciach ruchowych z akcentem na ich przydatność w procesie
usprawniania. Prakseologia – diagnoza i prognoza pedagogiczna w procesie nauczania
czynności ruchowych. Kontrola i ocena w nauczaniu czynności ruchowych.
Przydatność Systemu NORDICK WALKING i ćwiczeń z GIMSTICK w Metodyce
nauczania ruchu w aspekcie pracy z pacjentami.
8. Zasady prowadzenia zajęć dla osób z wadami postawy: plecy płaskie, okrągłe, wklęsłe.
9. Zasady prowadzenia zajęć dla osób z wadami postawy: plecy okrągło-wklęsłe,
skoliozy.
10. Zasady prowadzenia zajęć dla osób z wadami postawy - z wadami kolan oraz
płaskostopiem. Edukacja i reedukacja posturalna. Ćwiczenia specjalne /stretching,
ćw. antygrawitacyjne, ćw. w poz. Klappa/. Współczesne spojrzenie na metodykę
nauczania ruchu – nowości.
32
Zadania w I semestrze
1. Wiedza praktyczna:
a/ płaszczyzny ćwiczeń i pozycje wyjściowe do ćwiczeń
b/ wybrane ćwiczenia kształtujące - metoda naśladowcza ścisła
c/ wybrane ćwiczenia stosowane – metoda syntetyczna, analityczna, kompleksowa
d/ umiejętność prowadzenia prostych układów ćwiczeń fizycznych z zastosowaniem
znanych metod reproduktywnych /odtwórczych/
e/ umiejętność posługiwania się muzyką w ćwiczeniach
f/ umiejętność opisywania ćwiczeń
2. Sprawdzanie i ocena osiągnięć słuchaczy - ZALICZENIE
Zadania w II semestrze
1. Wiedza praktyczna
a/ wybrane ćwiczenia uzupełniające – metoda zabawowa naśladowcza, metoda
zabawowa klasyczna
b/ układanie konspektów i toków lekcyjnych
c/ umiejętność zastosowania metod proaktywnych /usamodzielniających/
oraz kreatywnych /twórczych/
d/ umiejętność prowadzenia 15’ pokazów lekcji dobranych do kategorii wiekowych wg
przygotowanych konspektów – metoda bezpośredniej celowości ruchu, metoda
zadaniowa ścisła
e/ umiejętność prowadzenia 30’ pokazów lekcji dla grup o określonych jednostkach
chorobowych wg przygotowanych toków lekcyjnych– metoda problemowa
f/ umiejętność przeprowadzenia zajęć metodą stacyjną
g/ umiejętność prowadzenia zajęć z muzyką
h/ umiejętność prowadzenia zajęć nowoczesnymi metodami i formami aktywności
ruchowej
2. Sprawdzanie i ocena osiągnięć słuchaczy - ZALICZENIE
Ogólna ocena wyników nauczania:
ZALICZENIE po I i II semestrze






Studenci podlegają:
Samokontroli i samoocenie prowadzonych przez siebie zajęć
Stałej ocenie wiadomości i aktywności podczas ćwiczeń;
Ocenie wiedzy na podstawie opracowywanych konspektów lekcyjnych,
przeprowadzanych zaliczeń /kolokwiów/, które odbywają się po zakończeniu każdego
bloku tematycznego oraz zaliczenia na koniec każdego semestru.
Ocenie umiejętności praktycznych podczas ćwiczeń
Ocenie wiadomości uzyskanej na testowym egzaminie końcowym.
W wyniku procesu kształcenia, student powinien poznać cele do których będzie dążył
w swojej edukacji oraz w przyszłej pracy z pacjentami, zasady, którymi będzie się posługiwał
oraz metody, którymi te zasady będzie wdrażał w życie pacjentów.
Powinien również umieć:
 przeprowadzać zgodnie z celem ćwiczenia fizyczne, ich układy oraz lekcje ćwiczeń
w różnych formach.
33

prowadzić dokumentację ćwiczeń, przygotowywać konspekty lekcyjne ćwiczeń
zbiorowych w salach gimnastycznych
 dobierać i proponować właściwe zestawy ćwiczeń dla pacjentów,
w zależności od ich indywidualnych potrzeb i problemów zdrowotnych
Powinien wykazywać odpowiednie postawy:
 samokontroli i krytycznego stosunku do własnej wiedzy, umiejętności i zachowań
 konsekwencji, stanowczości, ale też szacunku i zrozumienia dla pacjentów,
taktu i życzliwości w rozwiązywaniu problemów
 odpowiedzialności za zdrowie pacjentów.
Studenci muszą nauczyć się takiego postępowania pedagogicznego, aby w swej pracy nieść
pomoc pacjentom w przezwyciężaniu cierpienia fizycznego i psychicznego.
Obecni studenci, wkrótce absolwenci, będą pracować nie tylko w Polsce, ale poza jej
granicami. Aby móc nieść pomoc innym, muszą najpierw zadbać o siebie, zarówno o stronę
fizyczną jak i umysłową. Muszą prezentować wizerunek zdrowego, sprawnego fizycznie
o wysokich kwalifikacjach fachowca. Współczesna dydaktyka silnie przecież akcentuje tezę, że
każdy proces nauczania powinien być procesem nauczania i uczenia się.
Nowością w stosowaniu metod nauczania jest położenie nacisku na te, które wdrażają
studentów do samodzielnej pracy /metody kreatywne – twórcze, zwłaszcza problemowe
i usamodzielniające, gdzie studenci samodzielnie po przeanalizowaniu sytuacji tworzą
pomysły rozwiązania problemu i weryfikują jego poprawność w praktycznym działaniu/.
Istotną rzeczą jest również korelacja programu Metodyki nauczania ruchu zarówno
z programem Kinezjologii, Kinezyterapii jak i z programem Ćwiczeń w Układzie Ruchu
w poszczególnych semestrach.
Podstawowe:
1. Bahrynowska-Fic J. Właściwości i metody ćwiczeń fizycznych oraz sport inwalidzki
PZWL Warszawa 1999
2. Jezierski R., Rybicka A. Gimnastyka teoria i metodyka AWF Wrocław 2002.
3. Bondarowicz M. Zabawy w grach sportowych WSiP W-wa 1998
Uzupełniające:
1. Gawlik K., Zwierzchowska A. Wychowanie fizyczne niewidomych i słabowidzących, AWF
Katowice 2004.
2. Gawlik K., Zwierzchowska A. Wychowanie fizyczne dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną, AWF Katowice 2004.
3. Gawlik K. Walaszczyk E. Gry i zabawy ruchowe w szkołach specjalnych, AWF Katowice
2002
4.Skrypt dla studentów pod red. J. Juskowej Fizjoterapia w wybranych chorobach układu
oddechowego i chorobach układu krążenia, Ofic. Wyd. AM, Warszawa 2005
5. Owczarek S. Atlas ćwiczeń korekcyjnych, PZWL Warszawa 2002
6. Malina H. Wady kończyn dolnych. Postępowanie korekcyjne, Kraków 1996.
34
12. KINEZYTERAPIA - propedeutyka oraz Praktyka w pracowni kinezyterapii
Kierownik zespołu nauczającego : dr n. o k.f. Edyta Smolis -Bąk
Wykłady: 15 godzin
Seminaria: 15 godzin
Ćwiczenia: 30 godzin
Praktyka zawodowa - 30 godzin ćwiczeń
CELE NAUCZANIA
Cele nauczania kinezyterapii w programach ośrodków kształcących w UE fizjoterapeutów są
całkowicie zbieżne z tymi, które stawia przed sobą zespół nauczający tego przedmiotu
w ramach Zakładu Rehabilitacji Oddziału Fizjoterapii II Wydziału Lekarskiego
Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Zasadnicze cele to:
1. Wyjaśnienie podstaw kinezyterapii jako działu lecznictwa, w którym wykorzystuje
się właściwości ruchu w celach profilaktycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych.
2. Stosowanie wiedzy z zakresu nauk medycznych, a w szczególności: anatomii,
fizjologii, patologii do sprawnego wykonywania zadań zawodowych, w tym do
organizacji i prowadzenia terapii ruchem.
3. Dobieranie właściwych technik badania i oceny narządu ruchu, układu krążenia
i układu oddechowego w zależności od sytuacji, interpretowanie uzyskanych
wyników badań.
4. Przedstawienie wskazań i przeciwwskazań do wykonywania poszczególnych ćwiczeń
fizycznych.
5. Dobieranie pomocy i sprzętu ortopedycznego w zależności od rodzaju choroby
i potrzeb pacjentów.
6. Interpretowanie przepisów bhp w odniesieniu do zdrowia własnego i pacjenta,
instrukcji obsługi, użytkowania i konserwacji sprzętu rehabilitacyjnego stosowanego
w kinezyterapii.
7. Wykorzystanie w sposób prawidłowy wiedzy teoretycznej i umiejętności
praktycznych dla właściwego i sprawnego przeprowadzania poszczególnych ćwiczeń
leczniczych.
8. Prawidłowe wykonywanie podstawowych badań poszczególnych układów i narządów
na potrzeby kinezyterapii, ich interpretacja i dokumentowanie.
9. Zastosowanie odpowiednich technik wykonywania ćwiczeń leczniczych i stosowanie
ich adekwatnie do możliwości pacjenta.
10. Organizacja swojego stanowiska pracy zgodna z przepisami i zasadami bhp.
11. Przygotowanie studentów do zajęć klinicznych w następnych semestrach nauki.
35
RAMOWA TEMATYKA ZAJĘĆ
Zajęcia z Kinezyterapii zawierają zgodnie założeniami większości programów unijnych
materiał podający syntezę wiadomości dotyczących oceny stanu pacjenta dla potrzeb
kinezyterapii – wywiady, podstawowe pomiary i sposoby oceny funkcjonalnej, testy, plany
postępowania kinezyterapeutycznego, dokumentację.
I Podstawy teoretyczne fizjoterapii
- rodowód fizjoterapii
- miejsce kinezyterapii w procesie kompleksowej rehabilitacji
- cele, zadania i zasady kinezyterapeutyczne
II Ruch jako czynnik terapeutyczny
- skutki hipokinezy i akinezy
III Podstawowy sprzęt i urządzenia stosowane w ćwiczeniach leczniczych na różnych
stanowiskach pracy kinezyterapeuty
- przy łóżku chorego
- w sali ćwiczeń zespołowych
- w sali ćwiczeń indywidualnych
- podczas ćwiczeń w wodzie
- w terenie.
IV Diagnostyka dla potrzeb kinezyterapii:
- wywiad i interpretacja danych
V Badanie przedmiotowe
- pomiary linijne (obwody i długości kończyn oraz kręgosłupa)
VI Badanie przedmiotowe
- pomiary zakresów ruchomości stawów
- badanie przykurczów
- ogólne zasady zapisywania wyników pomiaru
VII Pomiary i ocena sprawności mięśni
- zarys historii rozwoju oceny siły mięśniowej
- zmodyfikowana wersja testu mięśniowego Lovetta
1. Pozycja anatomiczna. Osie i płaszczyzny ciała, określenie kierunku i położenia ciała.
2. Badanie pacjenta, ocena wizualna.
3. Wywiad z chorym dla potrzeb kinezyterapii. Klasyfikowanie i analizowanie
informacji.
4. Ergonomia pracy z pacjentem. Stanowisko pracy – planowanie i organizacja pracy
własnej, kontrola sprzętu i aparatów.
5. Ćwiczenia bierne, prowadzone, samowspomagane, czynne w odciążeniu i czynne
w odciążeniu z oporem, półpodwieszenia i podwieszenia całkowite.
6. Wprowadzenie do ćwiczeń prowadzonych wg koncepcji S-E-T ( Sling Exercises
Therapy).
ĆWICZENIOWE BLOKI TEMATYCZNE
1. Sprzęt w pracowni – jego nazwy i zastosowanie.
2. Badanie pacjenta.
3. Wywiad z chorym dla potrzeb kinezyterapii. Klasyfikowanie i analizowanie
informacji.
36
4. Pomiary orientacyjne kończyn. Testy funkcjonalne - badanie przykurczy. Pomiary
ruchomości kręgosłupa, klatki piersiowej.
5. Technika i metodyka pomiarów długości i obwodów kończyn.
6. Technika i metodyka pomiarów zakresu ruchów w stawach. Zapis metodą SFTR.
Dokumentacja i interpretacja badań.
7. Test Lovetta.
-
ocena wiadomości i aktywności studentów podczas ćwiczeń i praktyk zawodowych.
ocena wiedzy i umiejętności z przeprowadzanych zaliczeń po zakończeniu bloków
tematycznych.
ETAPOWE ZALICZENIE wiadomości po II semestrze. Obowiązuje tematyka
wykładów!
Ogólna ocena wyników nauczania: ZALICZENIE wiadomości po II semestrze
- Dega W.: Ortopedia i rehabilitacja, Wyd. PZWL, Warszawa 2003
- Kilar J., Lizis P., Leczenie ruchem, część I, Wyd. Kasper, Kraków 1998
- Milanowska K., Kinezyterapia, Wyd. PZWL, Warszawa 2003
- Rosławski A., Skolimowski T.: Technika wykonywania ćwiczeń leczniczych, Wyd. PZWL,
Warszawa 2002
- Zembaty A.: Kinezyterapia tom I, Wyd. Kasper, Kraków 2002
- Zembaty A.: Kinezyterapia tom II, Wyd. Kasper, Kraków 2003
ZALECANE CZASOPISMA
- Fizjoterapia Polska
- Fizjoterapia
- Postępy rehabilitacji
- Rehabilitacja medyczna
37
13. FIZYKOTERAPIA - propedeutyka oraz Praktyka w pracowni fizykoterapii
Kierownik Zespołu Nauczającego : mgr Magdalena Czajkowska
Fizykoterapia – propedeutyka I rok
Wykłady - 30 godz.
Ćwiczenia - 60 godz.
Praktyka w pracowni fizykoterapii
Ćwiczenia - 30 godz.
CELE NAUCZANIA
Zgodnie z założeniami UE celem nauczania fizykoterapii jest:
-
szczegółowe zapoznanie studentów z prawami fizyki wykorzystywanymi w procesie
leczenia fizykalnego
-
nauka i metodyka wykonywania zabiegów leczniczych
-
bhp pracy fizjoterapeuty i obsługa aparatury medycznej z zakresu fizykoterapii
-
nauka właściwego doboru zabiegów ,dawkowania , układania prawidłowych
programów usprawniania w oparciu o fizykoterapię
TEMATYKA ZAJĘĆ
Program zajęć z fizykoterapii zawiera szczegółową analizę zabiegów fizykalnych w oparciu
o założenia zgodne z programem UE.
RAMOWY PROGRAM WYKŁADÓW
1. Informacje ogólne: rys historyczny medycyny fizykalnej, rola medycyny fizykalnej
w leczeniu, diagnostyce i rehabilitacji, podział i charakterystyka zabiegów fizykalnych.
2. Termoterapia – właściwości fizyczne energii cieplnej, wpływ ciepła na organizm.
3. Zabiegi termoterapii stosowane w fizykoterapii.
4. Fototerapia – działanie fizyczne i biologiczne promieniowania podczerwonego,
widzialnego i nadfioletowego.
5. Profilaktyczne i terapeutyczne zastosowanie światłolecznictwa w medycynie.
38
6. Elektroterapia – wpływ prądu stałego na organizm.
7. Zabiegi elektrolecznicze przy użyciu prądu stałego – galwanizacja,
8. Zabiegi elektrolecznicze przy użyciu prądu stałego – jonoforeza.
9. Kąpiele elektryczno – wodne. Rodzaje, działanie, wskazania i przeciwwskazania
do wykonywania kąpieli.
10. Elektrodiagnostyka– zastosowanie w medycynie fizykalnej.
11. Metody jakościowe i ilościowe stosowane w elektrodiagnostyce.
12. Elektrostymulacja prądami Kotza, TENS, HV.
13. Elektrostymulacja – zastosowanie w medycynie fizykalnej.
14. Właściwości
i
zastosowanie
prądów
niskiej
częstotliwości
(wg
Bernarda)
i (wg Traberta).
15. Prądy interferencyjne i stereointerferencyjne – charakterystyka i działanie prądów
na organizm człowieka.
RAMOWY PROGRAM ĆWICZEŃ

Wyposażenie
gabinetów
fizykoterapeutycznych.
Przepisy
BHP
obowiązujące
w zakładach, pracowniach i gabinetach fizykoterapeutycznych.

Leczenie
ciepłem.
Okłady
i
kąpiele
parafinowe
–
metodyka,
wskazania
i przeciwwskazania do zabiegów .

Zastosowanie naświetlań promieniami widzialnymi i podczerwonymi – rodzaje aparatów,
metodyka, wskazania i przeciwwskazania do zabiegów światłoleczniczych.

Zastosowanie promieniowania nadfioletowego - rodzaje aparatów, metodyka, wskazania i
przeciwwskazania do zabiegów światłoleczniczych.

Laseroterapia – wykonywanie zabiegów przy użyciu różnej długości wiązki laserowej.
Rodzaje aparatów, metodyka, wskazania i przeciwwskazania do terapii laserowej.

Techniki i zastosowanie biostymulacji laserowej w wybranych jednostkach chorobowych.

Galwanizacja - rodzaje aparatów, metodyka, dawki, wskazania i przeciwwskazania do
zabiegów.

Jonoforeza – podział leków stosowanych w elektroterapii, przygotowanie roztworów
lekowych, metodyka, dawki, wskazania i przeciwwskazania do zabiegów.

Kąpiele wodno – elektryczne; metodyka, dawki, wskazania i przeciwwskazania do
zabiegu.

Elektrodiagnostyka – metody ilościowe i jakościowe.
39

Elektrostymulacja – podstawy biofizyczne i rodzaje stymulacji ( czynnościowa, TENS,
HV, prądy Kotza ).

Tonoliza – stymulacja porażeń spastycznych i wiotkich.

Prądy
diadynamiczne
–
rodzaje,
zastosowanie,
metodyka,
dawki,
wskazania
i przeciwwskazania do zabiegu.
PRAKTYKA W PRACOWNI FIZYKOTERAPII- podstawy
Celem praktyki zawodowej jest zdobywanie doświadczenia niezbędnego do wykonywania
pracy w zakresie fizykoterapii. Praktyka zawodowa daje możliwość ugruntowania nabytej
na zajęciach wiedzy dotyczącej wykonywania poszczególnych zabiegów fizykalnych
i szczegółowszego poznania organizacji pracy gabinetu fizykoterapii.
MONITOROWANIE WYNIKÓW NAUCZANIA
Odbywa się w kilku niżej wymienionych obszarach:
-
stała ocena wiadomości i aktywności studentów podczas ćwiczeń;
-
umiejętność swobodnego poruszania się w zakresie poznanego materiału- obsługa
aparatury ,metodyka zabiegów.
-
ocena wiedzy studentów na podstawie przeprowadzanych zaliczeń / kolokwiów/, które
odbywają się po zakończeniu każdego z w/w bloków tematycznych;
-
ugruntowywanie wiadomości z fizykoterapii dzięki systemowi zaliczeń pisemnych
dotyczących nabytej wiedzy z fizyki ,anatomii fizjologii.
Ogólna ocena wyników nauczania: ZALICZENIE z oceną wiadomości po II semestrze.
Do zaliczenia konieczna jest znajomość tematyki wykładów!
40
Podstawowe:
-
Mika T., Kasprzak W.: „Fizykoterapia”. Wyd. IV uzup., Warszawa PZWL, 2003
-
Straburzyński G., Straburzyńska-Lupa A.: „Medycyna fizykalna”. Warszawa, Wyd. II
PZWL, 2000
-
Straburzyńska –Lupa A., Straburzyński G.: „Fizjoterapia”. PZWL, 2004
Uzupełniające:
-
Gieremek K., Nowotny J.: „Biostymulacja laserowa jako nowa metoda terapii fizykalnej”
Zeszyty Metodyczno – Naukowe AWF nr 3/1993,
-
Gieremek K.: „Kriostymulacja w fizykoterapii” Zeszyty Metodyczno – Naukowe AWF
nr 3/1993.
-
Glinkowski W., Pokora L.:„Lasery w terapii”, Centrum Techniki Laserowej, W-wa,
1993.
-
Jankowiak J. „Balneologia kliniczna”. Warszawa, PZWL, 1971.
-
Kinalski R.: „Kompendium rehabilitacji i fizjoterapii”. Wrocław, Urban & Partner 2002.
-
Kahn J. „Elektroterapia” Warszawa , PZWL, 1996
-
Knoch H.G., Kneuth K.: „Leczenie ultradźwiękami“. Warszawa, PZWL 1984.
-
Kolster B. Ebelt-Paprotny G. „Poradnik fizjoterapeuty”. Wrocław – Warszawa - Kraków,
Ossolineum, 2001
-
Konarska I.: „Medycyna fizykalna” we „wskazania i przeciwwskazania do leczenia
sanatoryjnego i ambulatoryjnego w uzdrowiskach polskich”. Warszawa, PZWL, 1972.
-
Sieroń A., Cieślar G., Adamek M.: „Magnetoterapia i laseroterapia”, Śląska Akademia
Medyczna, Katowice, 1994.
-
Straburzyński J. : „Księga przyrodolecznictwa”. Warszawa, PZWL, 1997.
-
Winklerowa J. „Praktyczny poradnik fizjoterapii”. Warszawa, 1980.
Zalecane czasopisma:
-
„Balneologia Polska”
-
„Fizjoterapia”
-
„Fizjoterapia Polska”
-
„Postępy Rehabilitacji”
-
„Rehabilitacja Medyczna”
41
14. ZAJĘCIA RUCHOWE NA PŁYWALNI
Studium Wychowania Fizycznego i Sportu WUM
02-109 Warszawa ul. Księcia Trojdena 2 tel. 57 20 528, 529
Kierownik Studium: mgr Jerzy Chrzanowski
Zastępca kierownika ds. dydaktycznych: dr Halina Tomaszewska
Sekretariat Studium czynny codziennie w godz. 8.00 - 15.00
Godziny przyjęć studentów oraz dyżury nauczycieli wychowania fizycznego podane są
do wiadomości na tablicy informacyjnej Studium.
Czas realizacji: 60 godzin
Zajęcia odbywają się:
Pływalnia „Nowa Fala ”
ul. Garbińskiego 1, Warszawa
Treści kształcenia: Wymagania oraz warunki niezbędne do zachowania bezpieczeństwa
i higieny na basenie. Metodyka nauczana i systematyka ćwiczeń pływackich: kraul na
grzbiecie, kraul na piersiach, styl klasyczny, delfin - doskonalenie poznanych technik
pływackich. Cechy środowiska wodnego i ich wpływ na organizm człowieka. Wady postawy
ciała, rodzaje i sposoby ich korekcji w wodzie. Budowa jednostki lekcyjnej pływania
korekcyjnego, podział na grupy ćwiczeniowe pod względem rodzaju wady. Przykładowe
osnowy lekcyjne pływania korekcyjnego. Podstawowe umiejętności z zakresu ratownictwa
wodnego: pływanie sposobami ratowniczymi, pływanie pod wodą – penetracja dna, skok
ratowniczy, holowanie, wynoszenie tonącego z wody, posługiwanie się sprzętem ratowniczym
-akcja ratownicza.
Efekty kształcenia-umiejętności i kompetencje: postrzegania poszczególnych technik
pływackich, zrozumienia wpływu właściwości fizycznych środowiska wodnego na organizm
ludzki w leczeniu usprawniającym; rozpoznawania nieprawidłowości narządu ruch i ich
korygowania w warunkach odciążenia w środowisku wodnym; wykonywania indywidualnie i
zespołowo-symulacji akcji ratowniczej w wodzie.
Ocena wyników nauczania: ZALICZENIE po II semestrze
42
15. ĆWICZENIA W UKŁADZIE RUCHU
Kierownik zespołu nauczającego : mgr Andrzej Ochal
CELE NAUCZANIA
Celem zajęć jest kształtowanie ogólnej sprawności fizycznej oraz uczenie się,
doskonalenie oraz nauczanie czynności sportowych– w zakresie niezbędnym przyszłym
fizjoterapeutom.
Do treści programowych należą podstawowe ćwiczenia gimnastyczne, zespołowe gry
sportowe, mini gry, gry i zabawy, ćwiczenia lekkoatletyczne.
Ćwiczenia semestr I
1. Zajęcia organizacyjne. Wyposażenie i sprzęt sali gimnastycznej.
2. Ćwiczenia porządkowo-dyscyplinujące. Musztra.
3. Ocena ogólnej sprawności fizycznej.
4. Akrobatyka – przewroty, stanie na rękach, stanie na głowie, przerzuty.
5. Ćwiczenia kształtujące szybkość.
6. Ćwiczenia kształtujące siłę.
7. Ćwiczenia kształtujące wytrzymałość.
8. Ćwiczenia kształtujące koordynacje ruchową
9. Ćwiczenia kształtujące gibkość
10. Ćwiczenia kształtujące skoczność
11. Samodzielne prowadzenie zajęć przez studentów – ćwiczenia kształtujące szybkość
i koordynacje ruchową
12. Samodzielne prowadzenie zajęć przez studentów – ćwiczenia kształtujące siłę
i wytrzymałość
13. Samodzielne prowadzenie zajęć przez studentów – ćwiczenia kształtujące gibkość
i skoczność
14. Ćwiczenia ogólnorozwojowe z Gymstick
15. Zaliczenie semestralne. Wprowadzenie do Nordic Walking (historia, wskazania, sprzęt)
43
Ćwiczenia semestr II
1. Zajęcia organizacyjne. Mini gry zespołowe.
2. Ocena ogólnej sprawności fizycznej.
3. Gry i zabawy.
4. Gry i zabawy z elementami tenisa stołowego
5. Trening stacyjno-obwodowy z Gymstick.
6. Gry, zabawy i ćwiczenia techniczne w unihockeju.
7. Ćwiczenia muzyczno – ruchowe – aerobic.
8. Ocena ogólnej sprawności fizycznej – wytrzymałość i szybkość.
9. Nauczanie techniki NW - ćwiczenia przygotowawcze
10. Nauczanie techniki NW - ćwiczenia specjalistyczne
11. Gry, zabawy i ćwiczenia techniczne w siatkówce.
12. Gry, zabawy i ćwiczenia techniczne w koszykówce.
13. Gry, zabawy i ćwiczenia techniczne w piłce nożnej.
14. Gry, zabawy i ćwiczenia techniczne w piłce ręcznej.
15. Zaliczenie semestralne. Gry rekreacyjne.


Aktywny udział studentów podczas zajęć fizycznych,
Samodzielne prowadzenie zajęć przez studentów
Końcowa ocena wyników nauczania: zaliczenie po każdym semestrze
Podstawowe
1. Sozański H. (red.) – „Podstawy teorii treningu sportowego”, AWF Warszawa 1999;
2. Trześniowski R. – „Gry i zabawy ruchowe”; Wydawnictwo Sport i Turystyka,
Warszawa 2001
3. Mazurek L. – „Gimnastyka podstawowa”; Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa
1980
4. Stawczyk Z. – „Ćwiczenia ogólnorozwojowe”; AWF Poznań 2001
Uzupełniające
1. Bondarowicz M. – „Zabawy w grach sportowych” – WSiP Warszawa 1998;
2. Gablankowski A. – Stretching w szkole” – WSiP Warszawa 1994;
3. Brańska Ż. – „Aerobik sportowy” – AWF Warszawa 2002
4. Pilicz S. – „Pomiar ogólnej sprawności fizycznej” – AWF Warszawa 1997
5. Stawczyk Z. – „Gry i zabawy lekkoatletyczne” – AWF Poznań 1998
44
16. MASAŻ LECZNICZY
Kierownik zespołu nauczającego : dr n. med. Izabela Korabiewska
CELE NAUCZANIA
Celem zajęć z masażu jest nauczenie studentów technik klasycznego masażu
leczniczego, uwzględniając teoretyczne podstawy wykonywania masażu, doskonaląc praktykę
jego wykonania poprzez wielokrotne ćwiczenia. Studenci podczas ćwiczeń poznają fizjologię
reakcji tkanek i ustroju człowieka na mechaniczny bodziec zewnętrzny w postaci masażu
z uwzględnieniem wskazań i przeciwwskazań do jego wykonywania.
ORGANIZACJA ZAJĘĆ
Zajęcia z masażu odbywają się w pracowni masażu Zakładu Rehabilitacji Oddziału
Fizjoterapii II WL AM. Studenci podzieleni są na małe grupy umożliwiające efektywne
prowadzenie ćwiczeń. W trakcie zajęć studenci otrzymują wszystkie niezbędne informacje
teoretyczne z zakresu masażu. Oglądają pokaz masażu wykonany przez nauczyciela,
a następnie, pod kontrolą nauczyciela, studenci wykonują zademonstrowany masaż wzajemnie
na sobie, powtarzając go wielokrotnie. Taki sposób nauczania umożliwia nie tylko nauczenie
się prawidłowego wykonywania masażu, ale również zapoznanie się z odczuciami, jakich
doznaje pacjent podczas zabiegu.
I sem

Teoretyczne wprowadzenie do masażu leczniczego - definicja, podział, zasady,
metodyka i skutki masażu.

Wyposażenie gabinetu i wymagania stawiane masażyście. Wymagania programowe,
organizacja i bezpieczeństwo zajęć.

Techniki masażu klasycznego i ich działanie na tkanki ustroju ludzkiego.
45

Przeciwwskazania do wykonania masażu, diagnostyka pacjenta dla potrzeb masażu,
dokumentacja zabiegów masażu, środki poślizgowe i pozycje ułożeniowe.
II sem

Teoretyczne wprowadzenie do masaży specjalistycznych: drenaż limfatyczny, masaż
segmentarny, masaż izometryczny, masaże przyrządowe i w środowisku wodnym.

Podstawy stosowania masażu w sporcie i kosmetyce.

Akupresura i refleksoterapia.
RAMOWA TEMATYKA ĆWICZEŃ
I sem
 Poszczególne techniki masażu klasycznego.

Masaż klasyczny grzbietu i karku.

Masaż klasyczny kończyn górnych.

Masaż klasyczny klatki piersiowej i powłok brzusznych.
II sem
 Masaż klasyczny twarzy i szyi.

Masaż klasyczny kończyn dolnych.

Masaż klasyczny całego ciała
Monitorowanie wyników nauczania odbywa się w kilku obszarach.

Ocena aktywności studentów podczas seminariów i ćwiczeń.

Ocena umiejętności praktycznych studentów w zakresie czynności technicznych
i higienicznych związanych z masażem dokonywana na każdych ćwiczeniach.

Kolokwia semestralne (ustne lub pisemne) z tematyki poruszanej na seminariach.

Zaliczenia praktyczne z ćwiczeń po każdym semestrze.
Do każdego zaliczenia obowiązuje znajomość wiadomości
przekazanych podczas
wykładów.
46
Podstawowe
1. Zborowski A.: Masaż klasyczny. AZ, Kraków 2004
2. Zborowski A.: Masaż segmentarny. AZ, Kraków 2000
3. Zborowski A. - „Masaż w wybranych jednostkach chorobowych” (część I). AZ,
Kraków 1997
4. Zborowski A. - „Masaż w wybranych jednostkach chorobowych” (część II). AZ,
Karków 1997
5. Zborowski A.: Masaż limfatyczny. AZ, Kraków 2005
6. Walaszek R. (red).: Masaż z elementami rehabilitacji. Mehmed, Kraków 2001
Uzupełniające
1. Prochowicz Z. – „Podstawy masażu klasycznego”. PZWL Warszawa 1990
2. Magiera L, Walaszek R.: Masaż sportowy z elementami odnowy biologicznej. Biosport,
Kraków 2004
3. Hoffa, Gocht, Storck, i in.: Masaż leczniczy. PZWL Warszawa 1996
4. Magiera L., Kasperczyk T. – „Segmentarny masaż leczniczy”. Bio- Styl Krakóa. 1995
5. Jankowiak J.- „Masaż leczniczy”. PZWL Warszawa 1974
6. Kuan Hin – Chiński masaż i akupresura. PZWL Warszawa 1992
1. „ Fizjoterapia Polska”
2. „Postępy Rehabilitacji”
3. „ Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja”
4. „Medycyna Sportowa”
47
POZOSTAŁE PRZEDMIOTY
17. JĘZYK OBCY
STUDIUM JĘZYKÓW OBCYCH
Centrum Dydaktyczne WUM
ul. Trojdena 1a Warszawa, tel. 5720865,5720863
E-mail: [email protected]
Kierownik: mgr Joanna Ciecierska
Wymiar godzin przedmiotu (ćwiczenia):
Łącznie 120 godzin na I i II roku studiów (po 30 godzin w semestrach I, II, III i IV)
Forma zakończenia przedmiotu:
Lektorat języka obcego kończy się egzaminem w sesji letniej II roku studiów.
Cel nauczania:
Lektorat wybranego przez studentów języka obcego (angielskiego, francuskiego, niemieckiego
lub rosyjskiego) prowadzony jest na poziomie średnio zaawansowanym i zaawansowanym oraz
opiera się na umiejętnościach językowych wyniesionych ze szkoły średniej.
Celem lektoratu jest nauka języka specjalistycznego czyli kształcenie sprawności językowych
pozwalających na:
 rozumienie różnego rodzaju tekstów o tematyce zawodowej
 rozumienie ze słuchu nagrań i wykładów
 własne wypowiedzi o tematyce zawodowej
 komunikację w środowisku zawodowym (z lekarzami, personelem pomocniczym,
pacjentami)
 prowadzenie dokumentacji i redagowanie krótkich tekstów.
Program nauczania:
1. Wprowadzanie i ćwiczenie podstawowej terminologii anatomicznej
 rozróżnianie terminów specjalistycznych i potocznych
 położenie narządów
 budowa narządów
 układy narządów
2. Wybrane procesy fizjologiczne: mechanizm i przebieg
 układ krążenia
 układ oddechowy
 układ nerwowy
 układ narządu ruchu
 patofizjologia
3. Podstawowa terminologia kliniczna.
Objawy podmiotowe i przedmiotowe wybranych chorób
 układu krążenia
 układu oddechowego
 układu nerwowego
 układu narządu ruchu
Rozróżnianie terminów specjalistycznych i potocznych.
48
4. Ból
 charakterystyka
 zbieranie wywiadu
5. Fizykoterapia (rodzaje zabiegów leczniczych)
6. Aparaty ortopedyczne, sprzęt do samoobsługi chorych i pomoce techniczne
7. Ćwiczenia fizyczne
 rodzaje
 ruchy
 polecenia dla pacjenta
8. Urazy (zranienie, zwichnięcia, złamania, urazy związane z uprawianiem sportu)
 mechanizm
 objawy podmiotowe i przedmiotowe
 pierwsza pomoc
 leczenie
 rehabilitacja
9.Fizjoterapia w
 kardiologii
 chorobach układu oddechowego
 neurologii
10. Uzyskiwanie podstawowych informacji o stanie zdrowia pacjenta, jego leczeniu i
rehabilitacji
 rozmowa z lekarzem
 interpretacja i wypełnianie formularzy oraz korzystanie z dokumentacji szpitalnej
 rozmowa z pacjentem nt. jego problemów zdrowotnych
11. Wyjaśnianie pacjentowi charakteru i przebiegu rehabilitacji.
12. Przedstawianie w formie ustnej i pisemnej informacji nt. stanu zdrowia pacjenta, łącznie z
omawianiem i opisywaniem przypadków.
Zasady i formy oceny wyników nauczania
Podstawą zaliczenia semestralnego jest systematyczny i aktywny udział w zajęciach,
pozytywne oceny ze sprawdzianów cząstkowych i sprawdzianu końcowego oraz prezentacji
samodzielnej pracy (np. omówienie artykułu z czasopisma specjalistycznego, mini-wykład,
plakat).
Lektorat kończy się egzaminem w sesji letniej II roku studiów.
Podręczniki
Zajęcia prowadzone są w systemie autorskim, z wykorzystaniem podręczników oraz
materiałów własnych opracowanych na podstawie artykułów z czasopism specjalistycznych i
bieżącej prasy oraz źródeł internetowych.
Język angielski:
1. Ciecierska J, Jenike B, Tudruj K.: English in Medicine. Podręcznik dla studentów akademii
medycznych, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2004
49
2. Ciecierska J, Jenike B, Tudruj K.: English for Medical Purposes. Self-Assessment Tests,
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999
Język francuski:
1. Jakimczyk B.: Materiały do nauki języka francuskiego, Gdańsk 1999
2. Anselme B.: Le corps humain, Nathan 2002
3. Gateau B.: Les premiers secours, Nathan 2002
4. Mourlhon-Dallies F., Tolas J.: Santé – médecine.com, CLE 2004
Język niemiecki:
1. Kolster, B, Ebelt-Paprotny G.: Physiotherapie. Leitfaden, Gustav Fischer Verlag 1998
2. Weiss-Wilk I., Drebenstedt M.: Język niemiecki dla studentów medycyny, Collegium
Medicum UJ, Kraków 1997
3. Birkenfeld H., Roschek M.: Medizin 1/2, Max Hueber Verlag
50
18. ANTROPOLOGIA
Zakład Historii Medycyny i Filozofii AM
Ul Złota 7, tel. 827 – 03 – 07
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. Marek Wichrowski
Osoba odpowiedzialna za dydaktykę: mgr Maria J. Turos
Wykłady - 6 godzin
Wykłady
1. Czym jest antropologia i jej podział wewnątrzdyscyplinarny
-
stosunek antropologii do innych nauk o człowieku
-
pojęcie normy w biologii człowieka
-
antropologia w fizjoterapii
2. Antropologia filogenetyczna
-
miejsce człowieka w królestwie zwierząt
-
mechanizmy ewolucji i antropogeneza
3. Rozwój osobniczy człowieka i jego czynniki
-
ontogeneza [podział na okresy]
-
osobnicze czynniki rozwojowe
-
tendencje przemian [akceleracja, inwolucja]
4. Zmienność morfologiczna człowieka
-
konstytucja i metody typologiczne
-
dymorfizm płciowy
-
symetria i asymetria
5. Związki między strukturą i funkcją ustroju
6. Techniki badawcze używane w antropologii
-
wstępne zagadnienia antropometrii
-
normy rozwojowe i metody oceny wieku rozwojowego
7. Ekologia człowieka
-
człowiek a środowisko [geograficzne, klimatyczne]
-
ekologia środowiska pracy
8. Związki systemu społeczno – kulturowego z postrzeganiem siebie . Elementy antropologii
kulturowej
9. Ciało ludzkie w ujęciu antropologiczno – społecznym: „...ja doskonałe...”, „...ja w
chorobie...”
51
Seminaria
-
podstawowe wskaźniki i wyróżniki antropometryczne
-
pomiary antropometryczne
-
składniki tkankowe ciała, pomiary tkanki tłuszczowej i beztłuszczowej, BMI
-
ocena rozwoju fizycznego dzieci i młodzieży
-
wiek biologiczny i metody jego oceny [wiek szkieletowy, zębowy]
-
kulturowe wyznaczniki postrzegania ciała
-
antropometria ergonomiczna
Zalecana literatura
1. Malinowski A. - Wstęp do antropologii i ekologii człowieka [1999]
2. Malinowski A. Bożiłow W. - Podstawy antropometrii
3. Malinowski A. Wolański N. - Metody badań w biologii człowieka. Wybór metod
antropologicznych [1988]
4. Malinowski A. – Antropologia fizyczna [1980]
5. Jaczewski A. Biologiczne i medyczne podstawy rozwoju i wychowania [2001]
6. Wolański N. Pariżkova J. – Sprawność fizyczna a rozwój człowieka [1976]
7. Wolański N. – Rozwój biologiczny człowieka [1975]
8. Dzierżykray – Rogalski T. – Rytmy i antyrytmy biologiczne [1980]
9. Dzierżykray – Rogalski T. – Modrzewska K. – Zarys antropologii dla medyków [1955]
10. Young J. – Zarys wiedzy o człowieku [1978]
11. Levin R. – Wprowadzenie do ewolucji człowieka „Prószyński i S – ka” 2002
Do ćwiczeń z antropometrii:
K. Kucharczyk, M. Nowak – Wskazówki do ćwiczeń anatomicznych na osobniku żywym
T. Sokołowski – Elementy dynamiczne kończyn człowieka
Ogólna ocena wyników nauczania: ZALICZENIE po II semestrze
52
19. TRENING INTERPERSONALNY dla potrzeb fizjoterapii
Kierownik zespołu nauczającego : dr n. med. Monika Lewandowska
Wykłady – 10 godzin
CELE NAUCZANIA
Celem nauczania jest teoretyczne zapoznanie studentów z podstawowymi teoriami
komunikacji interpersonalnej. Zdobycie przydatnych podczas dalszych studiów i w przyszłej
pracy praktycznych i podstawowych umiejętności dotyczących takich zagadnień jak:
nawiązywanie dobrego kontaktu i skuteczne porozumiewanie się; asertywne komunikowanie
się, udzielanie informacji zwrotnej, zadawanie pytań, umiejętności radzenia sobie
z sytuacjami trudnym.

Wprowadzenie do podstawowych zagadnień komunikacji interpersonalnej

Komunikacja werbalna

Komunikacja niewerbalna

Bariery w komunikacji interpersonalnej

Tworzenie optymalnych warunków współpracy

Radzenie sobie w sytuacjach konfliktowych

Negocjacje

Wizerunek fizjoterapeuty.

Kim jestem? - mocne i słabe strony – (rozpoznawanie i wyrażanie)

Otwarte wyrażanie uczuć - pozytywnych i negatywnych

Trening przyjmowania ocen od innych ludzi

Trening skutecznej komunikacji poprzez słowa - (komunikacja werbalna)

Trening skutecznej komunikacji poprzez język ciała - (komunikacja niewerbalna)

Wartości osobiste jednostki

Sposoby eliminowania zakłóceń w komunikacji
53

Sposoby zwiększania efektywności komunikacji interpersonalnej

Wypracowanie swojego indywidualnego sposobu autoprezentacji - (ekspresja głosu
i ciała).

Ocena własnych kompetencji interpersonalnych w zakresie asertywności
ORGANIZACJA ZAJĘĆ
Seminaria prowadzone są metodami aktywnymi w grupach 4-5 osobowych. W części
wstępnej zajęć studenci wprowadzani są w teoretyczne i praktyczne zagadnienia dotyczące
określonego seminarium przez nauczyciela prowadzącego zajęcia. W trakcie zajęć
seminaryjnych studenci doskonalą umiejętności komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz
wypracowują własny indywidualny sposób prezentacji i autoprezentacji. Zajęcia seminaryjne
kończą się dyskusją moderowaną przez nauczyciela oraz wspólnym wyciągnięciem wniosków
końcowych.
Monitorowanie wyników nauczania odbywa się na podstawie:

Oceny aktywności studentów podczas seminariów.

Kolokwium semestralnego (ustnego lub pisemnego) z tematyki poruszanej
na seminariach.

Przygotowaniu i realizacji prezentacji i wystąpienia publicznego.
Zaliczenie końcowe odbywa się na jednym z ostatnich zajęć seminaryjnych. Obowiązuje
znajomość wiadomości przekazanych podczas wykładów!
Podstawowe
1. Castanyer O. Jak docenić samego siebie. Asertywność jako wyraz zdrowej
samooceny. Kraków 2002
2. Filipiak M. Homo Communicans. Wprowadzenie do teorii masowego
komunikowania. Lublin 2004
3. Kępiński A. Poznanie chorego. Kraków 2002
4. Myerscough P. Ford M. Jak rozmawiać z pacjentem. Gdańsk 2002
5. Nęcki Z. Komunikacja niewerbalna. Kraków 2005
6. Thompson P. Sposoby komunikacji interpersonalnej. Poznań 1998
54
Uzupełniające
1. Aronson E., Człowiek istota społeczna. Warszawa 2001
2. Eicher J., Sztuka komunikowania się. Łódź 1995
3. Nęcki Z. Komunikacja międzyludzka. Kraków, 2006
4. Schulz F. von Thun. Sztuka rozmawiania 1. Analiza zaburzeń. Kraków 2007
5. Sikorski W. Gesty zamiast słów. Psychologia i trening komunikacji niewerbalnej.
Kraków 2007
„Charaktery”, „Edukacja i Dialog”, „Edukacja Ustawiczna Dorosłych”, „Studia
Psychologiczne”, „Personel”.
20. SZKOLENIE BIBLIOTECZNE
BIBLIOTEKA GŁÓWNA WARSZAWSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO
02-007 Warszawa, ul. Oczki 1, tel/fax (0 22) 628 22 37, (022) 621 95 45
http://www.bibl.amwaw.edu.pl
Dyrektor Biblioteki: mgr Irmina Utrata
Odpowiedzialna za dydaktykę: mgr Irmina Utrata
godziny przyjęć: 9.00-12.00
Jednorazowe zajęcia z przysposobienia bibliotecznego (2 godz.) odbywają się w Czytelni
Ogólnej Biblioteki Głównej (parter), przy ul. Oczki 1, dla grup dziekańskich.
Celem zajęć jest: przygotowanie do samodzielnego korzystania z systemu informacyjnobibliotecznego uczelni, zapoznanie się z możliwościami oferowanymi przez Bibliotekę w
zakresie dostępu do literatury medycznej.
Wykład poświęcony jest omówieniu struktury i zasad korzystania z systemu bibliotecznoinformacyjnego WUM oraz najważniejszych bibliotek w Warszawie ze szczególnym
uwzględnieniem bibliotek medycznych. Prezentowane są bazy danych, serwisy informacyjne i
edukacyjne dostępne ze strony www.bibl.amwaw.edu.pl
Ćwiczenia polegają na wyszukiwaniu w katalogach wybranych pozycji z literatury i
wypełnieniu rewersu.
55
21. Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
Zakład Medycyny Zapobiegawczej i Higieny
Ul. Oczki 3, 02-007 Warszawa [email protected]
tel (+48 22) 621 51 97, fax (+48 22) 621 52 56
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. Longina Kłosiewicz-Latoszek
22. PRAKTYKA WAKACYJNA
Student po pierwszym roku studiów pierwszego stopnia Fizjoterapii jest zobowiązany do
praktyki
wakacyjnej
w
wymiarze
160
godzin
dydaktycznych
PUBLICZNYM/
NIEPUBLICZNYM ZAKŁADZIE OPIEKI ZDROWOTNEJ, w zakresie: FIZYKOTERAPII
Zaleca się, aby student:
-
uczestniczył we wszystkich zabiegach fizjoterapii.
-
brał udział w konsultacjach i poradach dla potrzeb rehabilitacji.
-
był aktywnym uczestnikiem w działalności Kliniki Oddziału/ Zakładu Rehabilitacji.
PROGRAM PRAKTYK WAKACYJNYCH DLA KIERUNKU: FIZJOTERAPIA
1. CELE KSZTAŁCENIA :

Utrwalenie posiadanej wiedzy z BHP oraz nabycie nowych, praktycznych
doświadczeń z tego zakresu,

Zapoznanie się i przyswojenie zasad organizacji pracy w pracowni fizykoterapii,

Nabycie poczucia odpowiedzialności, sumienności i zdyscyplinowania na
stanowisku fizjoterapeuty,

Poszerzenie wiedzy teoretycznej i praktycznej z fizykoterapii ,

Prawidłowe
odczytywanie
zaordynowanych
pacjentowi
zabiegów
fizjoterapeutycznych
56
2. TRESCI PROGRAMOWE – FIZYKOTERAPIA :
Współuczestniczenie w wykonywaniu zabiegów z zakresu :

Światłolecznictwa (promieniowanie podczerwone, ultrafioletowe, laserowe,
światło spolaryzowane),

Elektrolecznictwa (jonoforeza, prądy diadynamiczne, prądy interferencyjne,
elektrostymulacja, prądy wielkiej częstotliwości)

Magnetoterapii,

Terapii ultradźwiękowej (UD),

Analiza reakcji chorego na zabiegi fizykoterapeutyczne.
57

spis treści - II Wydział Lekarski

Transkrypt

Podobne dokumenty

Leki w fizjoterapii - Wydział Wychowania Fizycznego i Fizjoterapii

Leki w fizjoterapii - Wydział Wychowania Fizycznego i Fizjoterapii

18 kwietnia 2016 r. Godzina 10-13 ORGANIZACJA OPIEKI NAD

Kursy i szkolenia

Zaproszenie - Małopolska Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych

Wyższa Szkoła Fizjoterapii SYLABUS PRZEDMIOTU 1 Kod

Wykaz przedmiotów – Fizjoterapia studia II stopnia