Podgląd - Parafia św. Franciszka z Asyżu w Prażmowie

WYPŁYŃ
NA GŁĘBIĘ
Gazetka parafialna
Parafia św. Franciszka z Asyżu
ul. Fr. Ryxa 35, 05-505 Prażmów, tel 227270595; parafia.prazmow.pl
Nr konta 87 8002 0004 0037 1953 2026 0001
5 Niedziela Wielkiego Postu
13 marca
225’16
LITURGIA SŁOWA
Czytanie I: Iz 43, 16-21 * Ps 126 * Czytanie II: Flp 3,8-14
Ewangelia: J 8, 1-11
Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud
schodził się do Niego, a On usiadłszy nauczał ich.
Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do
Niego kobietę, którą pochwycono na cudzołóstwie,
a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego:
„Nauczycielu, tę kobietę dopiero pochwycono na
cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie
kamienować. A Ty co mówisz?” Mówili to wystawiając
Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus
nachyliwszy się pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym
ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: „Kto z was
jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień”. I powtórnie nachyliwszy
się pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić,
poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na
środku. Wówczas Jezus podniósłszy się rzekł do niej: „Kobieto, gdzież oni są? Nikt
cię nie potępił?” A ona odrzekła: „Nikt, Panie!” Rzekł do niej Jezus: „I Ja ciebie nie
potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz”.
Oto słowo Pańskie.
MIŁOSIERDZIE ODNOSI TRIUMF NAD SĄDEM
Gdy diabeł kusił pierwszych rodziców,
zaszczepił wówczas w ich serca szatańską
pychę i powiedział: gdy spożyjecie owoc
z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak
jak Bóg będziecie znali dobro i zło” (Rdz
3,5). Innymi słowy: „To wy i nikt inny,
będziecie decydować, co jest dobre, a co złe.
To wy i nikt inny, będziecie dokonywać
1
ostatecznego sądu czy ktoś postąpił dobrze
czy źle”. Ta stara pokusa wraca w różnych
konfiguracjach w każdym pokoleniu. Za
czasów Pana Jezusa to Rzym i boski Cesarz
decydował, co jest dobre, zgodne z prawem
a co wymaga napiętnowania, osądzenia
i kary. Podbity naród Wybrany otrzymał
jednak od Rzymian pewną autonomię,
związaną z wiarą w Jedynego Boga
i Dekalogiem, fundamentem ich tożsamości.
Uczeni w Piśmie i faryzeusze, pilnując
Bożego Prawa, nie ustrzegli się
pokusy grzechu pierworodnego,
by zająć miejsce Boga.
To dlatego są tak pełni
niechęci a nawet nienawiści
w
stosunku
do
Jezusa
z Nazaretu, gdyż On ukazuje, że
Prawo, Tradycja, zwyczaje nie
są Bogiem. To wszystko ma być
w służbie człowiekowi, aby
mógł lepiej wypełnić wolę Bożą.
Faryzeusze,
używając
skompromitowanej
jawnogrzesznicy, chcą skompromitować
Jezusa. Dokonują ostatecznego sądu nad
kobietą pochwyconą na grzechu i stawiają
Zbawiciela w sytuacji, po ludzku bez
wyjścia. Każda odpowiedź na postawiony
problem – „Prawo każe takie kamienować.
A Ty, co mówisz?” – skazana jest na
przegraną. Jeśli Pan Jezus potwierdzi ich sąd,
to zaprzeczy nauce o miłosierdziu. Jeśli
natomiast sprzeciwi się ich wyrokowi, da
pretekst, by Go osądzić za łamanie Prawa.
Zbawiciel odwołuje się do samych
fundamentów Prawa. Stawia niejako pytanie:
„Kto wam dał prawo posługiwać się
Prawem, aby dokonywać sądu ostatecznego,
czyli skazać człowieka na śmierć?”
I zwracając się do sędziów i jednocześnie
katów, trzymających w dłoniach kamienie narzędzie egzekucji, przypomina kto ma
prawo dokonywać sądu ostatecznego, przed
którym oni również staną: „TEN, KTÓRY
JEST bez grzechu. TEN, KTÓRY JEST po
trzykroć święty. TEN, KTÓRY JEST
źródłem wszelkiego dobra”. To dlatego
oprawcy tak szybko odeszli, wyrzucając
ukradkiem kamienie. To dlatego nikt z tych
obłudników nie podjął żadnej polemiki.
Zostali skonfrontowani z pokusą, której
ulegli, by być jak Bóg. A na dodatek,
niektórzy Ojcowie Kościoła twierdzą, że Pan
Jezus
na
piasku
pisał
grzechy
poszczególnych Żydów. Bowiem oni
w przeciwieństwie do jawnogrzesznicy nie
znali swojego grzechu. Byli pewni, że mają
prawo dokonać egzekucji na
grzesznej. kobiecie. Faryzeusze
odeszli upokorzeni ale nie
pokorni, zawstydzeni ale nie
własnym grzechem. Ich serca
pozostały twarde jak kamienie,
którymi
chcieli
dokonać
egzekucji Niestety, w tej scenie
nawraca się tylko kobieta
grzeszna;
„sprawiedliwi”,
którzy wydali na nią wyrok
śmierci, choć nie wykonali
egzekucji, pozostali wierni swej
ideologii śmierci. Wkrótce ten sam sposób
myślenia, który zaowocował pragnieniem
ukamienowania jawnogrzesznicy powróci
z nową mocą w odniesieniu do samego
Zbawiciela. Oprawcy przekroczą granicę
wyznaczoną słowami: „Kto z was jest bez
grzechu, niech pierwszy rzuci kamieniem”.
Padną przeciw Panu kamienie oszczerstw,
kłamstw a potem przemyślnych katuszy.
Jezus przyjmie na siebie całą nienawiść
oprawców, całe zło świata, by ocalić
jawnogrzesznicę, by ocalić każdego z nas.
I znowu pisze po ziemi na oczach oprawców
swoją krwią i męką, śladami stóp i bruzdą
krzyża w drodze na Kalwarię: „Przykazanie
nowe daję wam, abyście się wzajemnie
miłowali tak, jak Ja was umiłowałem”
(J 13,34).
„Nie ma zła, z którego Bóg nie
mógłby wyprowadzić większego dobra. Nie
ma cierpienia, z którego nie mógłby uczynić
drogi prowadzącej do Niego. Idąc na
dobrowolną mękę i śmieć na krzyżu, Syn
2
Boży wziął na siebie całe zło grzechu.
Cierpienie ukrzyżowanego Boga nie jest
tylko jakimś rodzajem cierpienia pośród
innych, mniejszym czy większym bólem, lecz
nieporównywalną miarą cierpienia. Chrystus,
cierpiąc za nas wszystkich, nadał cierpieniu
nowy sens, wprowadził je w nowy wymiar, w
nowy porządek: w porządek miłości” (Jan
Paweł II, Pamięć i tożsamość).
Chrystus piszący po ziemi stał się dla
skazanej na śmierć kobiety źródłem nowego
życia. Prawo miłości i miłosierdzia, które
Pan wpisał w naszą ziemską rzeczywistość
swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem
jest dla nas wszystkich źródłem ocalenia pod
jednym wszakże warunkiem. Wtedy
mianowicie, gdy wyrzucamy kamienie
osądów, oszczerstw i pychy i z naszymi
grzechami stajemy w tej samej kolejce co
jawnogrzesznica, by uklęknąć u stóp
Miłosiernego Pana. Punktem wyjścia do
nawrócenia jest stanięcie w prawdzie.
Nauczał Jan Paweł II: „Zbawienie oznacza
wyzwolenie od zła, w szczególności zaś
wyzwolenie od grzechu, choć termin ten nie
ogranicza się oczywiście tylko do tego, ale
obejmuje całe bogactwo życia Bożego,
przyniesionego
człowiekowi
przez
Chrystusa. Wedle Objawienia grzech jest
złem zasadniczym i podstawowym dlatego,
że w nim zawiera się odrzucenie samej woli,
prawdy i świętości Boga, odrzucenie Jego
ojcowskiej dobroci, objawionej już w dziele
stworzenia, przede wszystkim w stworzeniu
istot rozumnych i wolnych „na obraz
i podobieństwo" Stwórcy. Właśnie ów
„obraz i podobieństwo" zostaje użyty
przeciw Bogu, gdy istota rozumna swoją
wolną wolą odrzuca tę celowość istnienia
i życia, jaką Stwórca wyznaczył stworzeniu.
Zawiera się przeto w grzechu szczególnie
głębokie zniekształcenie dobra stworzonego,
przede wszystkim wewnątrz tej istoty, która jako
człowiek
jest
obrazem
i podobieństwem Boga”. (27 sierpnia 1986).
Jawnogrzesznica usłyszała z ust Tego,
który jest bez grzechu wyrok: „I ja ciebie nie
potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie
grzesz”. Stała się nowym stworzeniem. To,
co było w niej zniekształcone przez grzech,
zostało odnowione przez miłosierdzie i oto
jawnogrzesznica stała się jawną uczennicą
Miłosiernego Zbawiciela.
x. Proboszcz
19 marca – UROCZYSTOŚĆ ŚW. JÓZEFA
Ogólna zasada szczególniejszych łask udzielanych człowiekowi jest następująca: gdy
Boża Opatrzność chce kogoś obdarzyć jakąś wyjątkową łaską lub go wyróżnić wielką
godnością, wtedy obsypuje go różnymi darami, które go zdobią i są potrzebne zarówno jemu
samemu, jak i do spełnienia powierzonego mu zadania.
Sprawdziło się to jak najbardziej na osobie świętego Józefa, przybranego ojca Pana
Jezusa Chrystusa i rzeczywistego oblubieńca królowej świata i Pani Aniołów. Ojciec
przedwieczny wybrał go na wiernego opiekuna i stróża najświętszych swoich skarbów, to
znaczy swojego Syna oraz Matki-Dziewicy, które to zadanie św. Józef spełnił jak najwierniej.
Dlatego też rzekł mu Pan: "Sługo dobry i wierny, wejdź do radości twego pana".
Jeżeli przyrównać świętego Józefa do całego Kościoła Chrystusowego, to czyż nie jest on
tym mężem szczególnie wybranym, przy którym i pod opieką którego spokojnie odbyły się
narodziny Chrystusa dla świata? Jeśli więc cały Kościół święty Dziewicy Matce zawdzięcza
Chrystusa, bo dzięki Niej Go otrzymał, to bez wątpienia zaraz po Niej świętemu Józefowi ma
okazywać wdzięczność i szczególne nabożeństwo.
3
Tu na ziemi, Chrystus bez wątpienia okazywał mu synowskie przywiązanie, szacunek
i wyróżnienie dla tak wielkiej jego godności; na pewno i w niebie tego mu nie odmówił, a raczej
dodał i dopełnił.
A zatem nie bez powodu zostało powiedziane przez
Pana: "wejdź do radości twego pana". A chociaż radość
wiekuistego szczęścia napełnia serce człowieka, jednakże Pan
wolał powiedzieć: "wejdź do radości". W ten sposób chciał
niejako podkreślić to, że radość nie tylko jest w sercu człowieka,
lecz zewsząd otacza go i przenika, pogrążając go jakby
w niekończącym się bezmiarze wód.
Pamiętaj więc o nas, błogosławiony Józefie, i prośbami
twoich modlitw przyczyniaj się za nami u Twego przybranego
Syna; zjednaj nam też błogosławioną Dziewicę, twoją
Oblubienicę, a matkę Tego, który wraz z Ojcem i Duchem
Świętym żyje i króluje przez nieskończone wieki. Amen.
Kazanie świętego Bernardyna z Sieny "O św. Józefie"
Z OGŁOSZEŃ








Dzisiaj Gorzkie Żale z nauką pasyjną o godz 1715.
Zakończenie rekolekcji na każdej Mszy św.
W piątek ostatnie nabożeństwo Drogi Krzyżowej o godz. 1600 i 1730.
Dziękuję grupie wiernych parafian za posprzątanie kościoła Zapraszam
chętnych do sprzątania w sobotę po Mszy wieczornej.
W sobotę Uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Msza
św. o godz. 1130 i 1700. Suma o 1130 w int rodzin naszej parafii
i o błogosławieństwo i opiekę św. Józefa w dziele budowy domu parafialnego
imienia ks. Bolesława Brajczewskiego.
Dziękuję mieszkańcom Żyrowa i Woli Wągrodzkiej za ofiary na kwiaty
i dekorację grobu Pańskiego.
Jak co roku pragniemy przygotować paczki dla ubogich i potrzebujących
wsparcia mieszkańców naszej parafii. Za tydzień będziemy zbierać ofiary do
puszki na ten cel.
Za tydzień Niedziela Palmowa. Palemki będą rozprowadzane przez
ministrantów przed każdą Mszą św.
4