Pobierz plik

Zagrożenia - ciąg dalszy
Sekty
W ostatnich latach jesteśmy świadkami zjawiska, które niepokoi wychowawców,
rodziców oraz wspólnoty tradycyjnych Kościołów. Jest ono określane wspólnym pojęciem sekty.
W „Raporcie o niektórych zjawiskach związanych z działalnością sekt w Polsce” – „za sektą
uważa się każdą grupę, która ma silnie rozwiniętą strukturę władzy, charakteryzuje się
znaczną rozbieżnością celów deklarowanych i realizowanych oraz wykorzystywaniem norm
w sposób istotny regulujących życie członków, które narusza podstawowe prawa człowieka i
zasady współżycia społecznego, a jej wpływ na członków, sympatyków, rodziny i
społeczeństwo ma charakter destrukcyjny”.
Władza jako kontrola ludzkich zachowań sięga w sektach sfery życia prywatnego i
rodzinnego.
Ingeruje w życiowe plany zawodowe, zainteresowania, kontakty towarzyskie - aż do ich
zerwania, zmiany odżywiania, ubiorze, stylu życia.
Co w sektach jest fascynującego, a co zagrażającego?
Sekty są atrakcyjne dla ludzi zagubionych, z niską samooceną, przeżywających kryzys
autorytetów i wartości, te osoby które w najbliższym otoczeniu nie mają zaspokojonej
potrzeby miłości, przynależności i bycia zaakceptowanym bezwarunkowo.
Sekty przyciągają młodych ludzi i dorosłych przeżywających życiowe trudne chwile, tych
którzy szukają wsparcia innych. Do doświadczeń życiowych, które mogą wywołać silny stres
lub kryzys psychiczny należą sytuacje związane z utratą bliskiej osoby, śmierć, zawód
miłosny, rozwód, brak pracy, porażka zawodowa lub szkolna. Osoby takie chcą usłyszeć
„Jesteś dla mnie ważny”. Na etapie werbowania to właśnie daje sekta, otacza czułością,
zainteresowaniem, czyli „bombarduje miłością”. Człowiek znajdujący się w stanie kryzysu
bardzo potrzebuje wsparcia emocjonalnego, zrozumienia i akceptacji. Jeżeli nie otrzymuje
tego w swoim środowisku, tylko ze strony werbowników sekty szybko się może z nimi
związać. Trudno mu wtedy dostrzec manipulacyjne nastawienie grupy.
Bliskość bowiem służy w sektach dalszej manipulacji człowiekiem, ograniczeniem jego woli,
doprowadzeniem do pełnej sterowności jego zachowaniami.
Destrukcyjna rola sekt polega na narzuceniu człowiekowi określonych stereotypów reakcji
psychicznych, kontroli jego myśli, zachowań, uczuć, kształtowaniu bezwzględnego
posłuszeństwa nie tylko w sferze duchowej, ale i materialnej.
Stopniowo sekta kształtuje u werbowanego człowieka przekonanie, że poglądy i postawy
zajmowane przez daną grupę są jedyne i słuszne.
Dla osiągnięcia pożądanego skutku niszczone są również więzi rodzinne i społeczne poprzez
izolację członków. Niejednokrotnie dochodzi do wyłudzania majątków nowych członków. W
niektórych sektach praktyką jest wykorzystywanie seksualne członków (w tym dzieci) oraz
przymuszanie do prostytucji, produkcji filmów pornograficznych, żebractwa. Nierzadko
wierni zmuszani są do ciężkiej pracy fizycznej. Istnieją grupy, w których stosowanie środków
halucynogennych, narkotyków należy do rytuału.
Medytacje, nauki i modły celowo ukierunkowane są na wyczerpanie fizyczne i psychiczne
członków. Konsekwencją tych działań jest uzależnienie psychiczne i ekonomiczne członków
od wspólnoty.
Próby zerwania więzi ze społecznością sekty spotykają się z restrykcjami takimi jak
zastraszanie, groźby pozbawienia życia, itp.
Powyższe oddziaływania prowadzą do stanów depresyjno – lękowych i innych zaburzeń
psychicznych.
Łatwo do sekty przystać, lecz trudno z niej odejść. Dlatego lepiej być przezornym wobec
sytuacji, w której możemy okazać się bezradni.
Joanna Hanusz